KIO 237/16 Sygn. akt: KIO 243/16 WYROK dnia 10 marca 2016 roku

KIO 237/16, KIO 243/16 

Sygn. akt: KIO 237/16 

Sygn. akt: KIO 243/16 

WYROK 

z dnia 10 marca 2016 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Klaudia Szczytowska-Maziarz 

Członkowie:   

Luiza Łamejko 

Ryszard Tetzlaff 

Protokolant:            Paweł Puchalski 

 
 
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 marca 2016 roku w Warszawie odwołań wniesionych do 
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 22 lutego 2016 r. przez: 
 

A. 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  –  konsorcjum 

firm  w  składzie:  FB  Serwis  S.A.  (lider),  Cespa  Compaňia  Espaňola                        

De  Servicios  Pŭblicos  Auxiliares  S.A.  z  siedzibą  dla  lidera:  ul.  Stawki  40,                 

01-040 Warszawa (sygn. akt KIO 237/16), 

B. 

wykonawcę Remondis Sp. z o.o., ul. Zawodzie 16, 02-981 Warszawa (sygn. akt 
KIO 243/16), 

 
w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Miasto  Łódź,  ul.  Piotrkowska  104,               

90-926 Łódź 

KIO 237/16, KIO 243/16 

przy udziale: 
 

A. 

wykonawcy  Remondis  Sp.  z  o.o.,  ul.  Zawodzie  16,  02-981  Warszawa                
(sygn. akt KIO 237/16), 
 

B. 

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia – konsorcjum 

firm  w  składzie:      FB  Serwis  S.A.  (lider),  Cespa  Compaňia  Espaňola                   

De  Servicios  Pŭblicos  Auxiliares  S.A.  z  siedzibą  dla  lidera:  ul.  Stawki  40,             

01-040 Warszawa (KIO 243/16), 

 
zgłaszających swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 
 

orzeka: 

1.  oddala oba odwołania,  

2.  kosztami  postępowania  obciąża  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia – konsorcjum firm w składzie: FB Serwis S.A. (lider), Cespa Compaňia 

Espaňola  De  Servicios  Pŭblicos  Auxiliares  S.A.  z  siedzibą  dla  lidera:                             

ul.  Stawki  40,  01-040  Warszawa  (sygn.  akt  KIO  237/16)  oraz  wykonawcę                    

Remondis Sp. z o.o. (sygn. akt KIO 243/16) i zalicza w poczet kosztów postępowania 

odwoławczego kwotę  30 000 zł 00 gr (słownie: trzydzieści tysięcy złotych zero groszy) 
uiszczoną  przez  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  – 

konsorcjum  firm      w  składzie:  FB  Serwis  S.A.  (lider),  Cespa  Compaňia  Espaňola 

De  Servicios  Pŭblicos  Auxiliares  S.A.  z  siedzibą  dla  lidera:  ul.  Stawki  40,                        

01-040  Warszawa    (sygn.  akt  KIO  237/16)  oraz  wykonawcę  Remondis  Sp.  z  o.o.                  

(sygn. akt KIO 243/16) tytułem wpisów od odwołań. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  2164)  na  niniejszy  wyrok  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego 
doręczenia przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu 
Okręgowego w Łodzi. 

Przewodniczący:      ………………………………………. 

Członkowie:   

………………………………………. 

………………………………………. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

U z a s a d n i e n i e 

KIO 237/16 
 

W  postępowaniu 

o 

udzielenie 

zamówienia 

publicznego 

na 

„Odbieranie                                      

i  zagospodarowanie  odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości  na  terenie  Miasta 

Łodzi  –  Sektor  Bałuty  i  Sektor  Widzew  oraz  odbieranie  odpadów  komunalnych  od  właścicieli 

nieruchomości  na  terenie  Miasta  Łodzi  –  Sektor  Górna,  Sektor  Polesie  i  Sektor  Śródmieście", 

prowadzonego  przez  Miasto  Łódź  –  Urząd  Miasta  Łodzi  (dalej  „zamawiający”)  w  trybie 
przetargu  nieograniczonego  wykonawca  –  konsorcjum  firm    w  składzie:  FBSerwisS.A.  (lider),                        
ul.  Stawki  40,  01-040  Warszawa  oraz  CESPA  COMPAÑIA  ESPAÑOLA  DE  SERVICIOS 
PÚBLICOS AUXILIARES S.A. (dalej “odwołujący”) wniósł odwołanie od czynności wyboru oferty 
najkorzystniejszej w zakresie części nr 2 zamówienia – sektor Widzew (dalej: „Część 2") oraz 
wobec  zaniechania  wykluczenia  wykonawcy  Remondis  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą        w Warszawie 
(dalej także: „Remondis") z Części 2. 
 

Odwołujący  zarzucił  zamawiającemu  naruszenie  następujących  przepisów  ustawy                 

z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164) [dalej 
„ustawa Pzp”]: 

1.  art.  24  ust.  2  pkt  2,  poprzez  zaniechanie  wykluczenia  Remondis  z  postępowania                   

w  Części  2,  pomimo  iż  wykonawca  ten  nie  wniósł  wadium  na  pełny  okres  związania 
ofertą, gdyż w przedłożonych przez niego dokumentach gwarancji wadialnych wydanych 
przez  TUZ  Towarzystwo  Ubezpieczeń Wzajemnych  zastrzeżono,  że  podstawą  zapłaty 
sumy  gwarancyjnej  będzie  stanowić  wyłącznie  pisemne  żądanie  zapłaty  otrzymane                 
w okresie ważności gwarancji, a jednocześnie wskazano, iż gwarancje te automatycznie 
wygasają  (a  wszelkie  roszczenia  beneficjenta  stają  się  bezskuteczne)  w  przypadkach, 
gdy  upłynął  termin  związania  ofertą  oraz, gdy    postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 
zostało unieważnione, co jest równoznaczne z zawężeniem zakresu odpowiedzialności 
gwaranta i ogranicza możliwość zatrzymania wadium: 

a) 

w  przypadku  zaistnienia  zdarzeń  uzasadniających  takie  zatrzymanie                             
w przedostatnim i ostatnim dniu związania ofertą (18 marca 2016 r. godz. 16.00 – 
19  marca  2016  r.  godz.  24.00)  albo  tuż  przed  ewentualnym  unieważnieniem 
postępowania,  

b) 

po  unieważnieniu  postępowania,  a  przed  zwróceniem  przez  zamawiającego 
wadium na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy Pzp, 

KIO 237/16, KIO 243/16 

2.  art.  90  ust.  1  w  zw.  z  art.  24  ust.  4,  poprzez  wybór  oferty  Remondis  jako  oferty 

najkorzystniejszej,  pomimo  iż  wykonawca  ten  winien  zostać  wykluczony,  a  jego  oferta 
zostać uznana za odrzuconą. 

 
Odwołujący wniósł o: 

1.  uwzględnienie odwołania w całości, 
2.  nakazanie  zamawiającemu  unieważnienie  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej               

w zakresie Części 2 zamówienia, 

3.  nakazanie  zamawiającemu  wykluczenie  Remondis  z  postępowania  w  obu  częściach, 

względnie tylko w Części 2 zamówienia, 

4.  nakazanie  zamawiającemu  w  ramach  Części  2  dokonania  ponownej  oceny  ofert  oraz 

wyboru oferty odwołującego jako oferty najkorzystniejszej, 

5.  zasądzenie  na  rzecz  odwołującego kosztów  postępowania  według  norm  przepisanych,                

w tym kosztów zastępstwa według spisu, który – zapowiedział odwołujący – przedłożony 
zostanie na rozprawie. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  zaniechania  wykluczenia  Remondis  pomimo,  iż  wykonawca 

ten  nie  wniósł  wadium  zapewniającego  możliwość  zaspokojenia  się  przez  zamawiającego                      
w  całym  okresie  związania  ofertą  odwołujący  w  pierwszej  kolejności  poczynił  uwagi  co  do 
charakteru wadium w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

Wskazał, że przepisy ustawy Pzp nie definiują pojęcia wadium, jednak mając na uwadze 

treść  odesłania  zapisanego  w  art.  14  tejże  ustawy  należy  przyjąć  za  obowiązującą  definicję 
wadium  określoną  w  art.  70

  §  1  ustawy  z  dnia  23  kwietnia  1964  r.  –  Kodeks  cywilny                   

(Dz. U. z 2014 r. poz. 121, ze zm.; dalej: „k.c."; por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego              
z dnia 22 kwietnia 2010 r. sygn. akt I CSK 448/10), zgodnie z którym wadium stanowi wpłacana 
organizatorowi  przetargu  określona  suma  lub  ustanawiane  odpowiednie  zabezpieczenie  jej 
zapłaty,  które  pod  rygorem  niedopuszczenia  do  przetargu  uczestnik  przetargu  ma  obowiązek 
wnieść. 

Podał,  że  w  doktrynie  prawa  cywilnego  wskazuje  się,  że  wadium  w  przetargu  pełni 

zasadnicze  funkcje:  zabezpieczającą  (stanowi  zabezpieczenie  zawarcia  umowy)  oraz 
kompensacyjną  (wadium  stanowi  de  facto  zryczałtowane  odszkodowanie  na  wypadek  nie 
dojścia  do  celu  procedury  przetargowej  (tak  K.  Kopaczyńska-Pieniak,  komentarz  do                
art.  70

  k.c.,  A.  Kidyba  (red.),  Kodeks  cywilny.  Komentarz.  Tom  I.  Część  ogólna,  LEX  2016),            

a  nadto  stanowi  warunek  udziału  w  postępowaniu  (warunek  formalny  uczestnictwa)  –  jest 
przesłanką związania organizatora wobec tego uczestnika ogłoszeniem i warunkami przetargu, 
zaś  w  razie  niewniesienia  wadium  organizator  nie  może  dopuścić  uczestnika  do  aukcji  lub 
przetargu,  może  bez  negatywnych  konsekwencji  prawnych  nie  reagować  na  dokonane  przez 

KIO 237/16, KIO 243/16 

niego czynności (tak prof. dr hab. P. Machnikowski, komentarz do art. 70

 k.c., E. Gniewek, P. 

Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, Legalis 2016). 

Odwołujący  podniósł,  że  na  gruncie  przepisów  o  zamówieniach  publicznych  wadium 

pełni funkcję analogiczną – jest ono formą zabezpieczenia interesu prawnego zamawiającego                   
w związku z zawarciem umowy w sprawie zamówienia publicznego z wykonawcą, który złożył 
ofertę najkorzystniejszą (J. Nowicki, komentarz do art. 45 ustawy PZP, A. Bazan, J.E. Nowicki, 
Prawo zamówień publicznych. Komentarz, LEX 2016); nadto wadium stanowi warunek formalny 
udziału w postępowaniu – w przypadku jego żądania, niewniesienie wadium do upływu terminu 
związania  ofertą  oraz  na  przedłużony  termin  związania  skutkuje  obowiązkiem  wykluczenia 
wykonawcy z postępowania na zasadzie art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp. 

Stanął  na  stanowisku,  że  funkcja  zabezpieczająca  wadium  w  postępowaniu                      

o  udzielenie  zamówienia  jest  nawet  szersza  niż  w  przetargu  lub  aukcji  prowadzonych  na 
podstawie  przepisów  k.c.,  ponieważ  zabezpiecza  także  prawidłowy  tok  postępowania                 
o  udzielenie  zamówienia  i  przeciwdziała  tzw.  zmowom  przetargowym  –  zgodnie  z  art.  24               
ust.  4a  ustawy  Pzp  zamawiający  zatrzymuje  wadium  w  przypadku,  gdy  wykonawca                       
w  odpowiedzi  na  wezwanie  do  uzupełnienia  dokumentów  lub  pełnomocnictw  z  przyczyn 
leżących  po  jego  stronie  nie  złożył  dokumentów  lub  oświadczeń,  o  których  mowa  w  art.  25          
ust. 1 ustawy Pzp, pełnomocnictw, listy podmiotów należących do tej samej grupy kapitałowej 
lub informacji o tym, że nie należy do grupy kapitałowej lub gdy wykonawca nie wyraził zgody 
na poprawienie omyłki, o której mowa w art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp, co spowodowało brak 
możliwości wybrania oferty złożonej przez wykonawcę jako najkorzystniejszej. 

Odwołujący  przypomniał,  że  ustawodawca  pozostawił  do  decyzji  wykonawcy  wybór,              

w  jakiej  formie  (spośród  form  wymienionych  w  art.  45  ust.  6  ustawy  Pzp)  wniesie  wadium                 
w  danym  postępowaniu,  czego  uzasadnieniem  jest  założenie,  że  każda  z  takich  form  winna              
w  równym  stopniu  zabezpieczać  interesy  zamawiającego.  Podniósł,  że  wszystkie  prawnie 
dopuszczalne  formy  wniesienia  i  ustanowienia  wadium  muszą  stanowić  dla  zamawiającego 
takie  samo  zabezpieczenie,  jak  zabezpieczenie  wniesione  w  pieniądzu  (muszą  stanowić 
surogat  pieniądza)  –  niezależnie  od  formy,  w  jakiej  zostanie  w  danym  przypadku  wniesione 
wadium,  poziom  zabezpieczenia  interesu  zamawiającego  mierzonego  jako  szybkość                        
i pewność zaspokojenia się z wadium powinien być tożsamy. 

Stwierdził na podstawie powyższego, iż wadium wnoszone w innej formie niż pieniądz, 

musi  odpowiadać  wysokim  wymaganiom  nie  tylko  co  do  wysokości  i  czasu  jego  wniesienia 
(przed  terminem  składania  ofert),  ale  również  co  do  pełnego  zabezpieczenia  interesu 
zamawiającego.  Uzupełnił,  że  wadium  nie  wniesione  przed  terminem  składania  ofert,                      
w  wysokości  niższej  niż  wymagana,  w  formie  nieprzewidzianej  przez  ustawę,  a  także 
niezabezpieczające interesów zamawiającego w postaci możliwości uzyskania lub zatrzymania 
kwoty wadialnej we wszystkich okolicznościach jego przepadku (art. 46 ust. 4a i 5 ustawy Pzp) 

KIO 237/16, KIO 243/16 

lub  niezgodne  z  zasadami  regulującymi  wystawianie  gwarancji  bankowej  winno  być 
zakwalifikowane  jako  brak  wniesienia  wadium,  będąc  przesłanką  wykluczenia  wykonawcy  na 
podstawie  art.  24  ust.  2  pkt  2  ustawy  Pzp  (uzasadnienie  wyroku  Sądu  Okręgowego  we 
Wrocławiu z dnia 11 lipca 2013 r. sygn. akt X Ga 189/13). 

Podał, że w orzecznictwie z zakresu zamówień publicznych utrwalone jest stanowisko, 

zgodnie z którym wadium wnoszone w formie innej niż pieniężna, musi obejmować cały okres 
związania  ofertą,  w  którym  to  okresie  musi  całkowicie  zabezpieczać  interes  zamawiającego 
(uzasadnienie  wyroku  Sądu  Najwyższego  z  dnia    24  marca  2011  r.  sygn.  akt  1CSK  448/11, 
uzasadnienie  wyroku  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  2  kwietnia  2015  r.  sygn.  akt                     
KIO 532/15; KIO 534/15, uzasadnienie wyroku z dnia 10 kwietnia 2015 r. sygn. akt KIO 604/15, 
a  także  z  dnia  24  kwietnia  2014  r.  sygn.  akt  KIO  641/14,  z  dnia  11  czerwca  2013  sygn.  akt                 
KIO  1263/13,  z  dnia  8  kwietnia  2013  r.  sygn.  akt  KIO  683/13,  z  dnia    21  stycznia  2013  r.               
sygn.  akt  KIO  2901/12;  KIO  2905/12;  KIO  2919/12,  z  dnia  23  stycznia  2015  r.  sygn.  akt                     
KIO 10/15; KIO 16/15; KIO 22/15, uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia   
13 października 2005 r. sygn. IV Ca 468/05). 

Podsumował,  że  wadium  musi  dawać  zamawiającemu  pewność  zaspokojenia                       

w  przypadku,  gdy  w  jakimkolwiek  momencie  aż  do  upływu  okresu  związania  ofertą  zajdzie 
okoliczność skutkująca zatrzymaniem wadium na podstawie art. 46 ust. 4a lub 5 ustawy Pzp,         
a jakiekolwiek ograniczenie ww. możliwości zaspokojenia musi skutkować uznaniem wadium za 
nieprawidłowe  i  w  konsekwencji  winno  prowadzić  do  wykluczenia  wykonawcy  na  podstawie              
art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp. 
 

Odwołujący  stwierdził,  że  wadium  wniesione  przez  Remondis  w  obu  częściach 

zamówienia, o których udzielenie wykonawca ten ubiega się (dwie gwarancje ubezpieczeniowe 
wydane  przez  TUZ  Towarzystwo  Ubezpieczeń  Wzajemnych  w  Warszawie),  interesu 
zamawiającego w całym okresie związania ofertą nie zabezpiecza, jak bowiem wynika z treści 
przedłożonych  przez  Remondis  gwarancji  wadialnych  (wyjaśnił,  że  treść  gwarancji  dla  obu 
części  zamówienia  jest  w  omawianym  zakresie  tożsama),  pozostają  one  ważne  od  dnia                    
21 grudnia 2015 r. do 21 marca 2016 r. i tylko pisemne wezwanie do zapłaty otrzymane przez 
Gwaranta  w  okresie  ich  ważności  będzie  powodowało  obowiązek  wypłaty  z  tytułu  gwarancji           
(pkt  5  i  6  obu  gwarancji  ubezpieczeniowych);  po  tym  okresie  gwarancje  automatycznie 
wygasają, a wszelkie roszczenia Beneficjenta stają się nieskuteczne. 

Podniósł,  że  jednocześnie  jednak  termin  ważności  został  przez  Gwaranta  istotnie 

ograniczony  –  zgodnie  z  pkt  8  ww.  gwarancji,  miały  one  wygasać  również  w  przypadku,  gdy 
m.in.:  upłynął  termin  związania  ofertą  (pkt  8  ppkt  1  gwarancji)  lub  gdy  postępowanie                        
o udzielenie zamówienia zostało unieważnione (pkt 8 ppkt 3 obu gwarancji). 

KIO 237/16, KIO 243/16 

W  ocenie  odwołującego  takie  określenie  przesłanek  powodujących  automatyczne 

wygaśniecie gwarancji w przypadku unieważnienia postępowania lub upływu terminu związania 
ofertą  w  istocie  prowadzi  do  nieuprawnionego  zawężenia  prawa  zamawiającego  do 
zaspokojenia się z ustanowionego wadium, ponieważ w praktyce oznacza to, że zamawiający 
nie będzie miał możliwości skutecznego dochodzenia zapłaty wadium w przypadkach, gdy: 

• 

przesłanki  zatrzymania  wadium  wystąpią  w  końcowej  części  przedostatniego  dnia  lub  dniu 
ostatnim okresu związania ofertą, 

• 

przesłanki  zatrzymania  wadium  wystąpią  w  dniu,  w  którym  ma  miejsce  unieważnienie 
postępowania  przez  zamawiającego  –  bezpośrednio  przed  takim  unieważnieniem,  a  także              
w  przypadku,  gdy  czynność  unieważnienia  postępowania  zostanie  przez  zamawiającego 
unieważniona  (cofnięta)  po  jej  dokonaniu,  w  szczególności  gdy  zamawiający  przed  takim 
cofnięciem swojej decyzji nie dokona jeszcze „niezwłocznego" zwrotu wadium wykonawcom na 
zasadzie art. 46 ust. 1 ustawy Pzp. 
 
 

W  zakresie  braku  możliwości  zgłoszenia  przez  zamawiającego  żądania  zapłaty              

w  związku  ze  zdarzeniem,  które  nastąpiłoby  w  ostatnim  dniu  związania  ofertą  Remondis 
odwołujący przyjął, że punktem odniesienia dla oceny, czy gwarancja wadialna obejmuje cały 
wymagany prawem okres, jest termin związania ofertą, w tym bowiem okresie (przez cały ten 
okres)  gwarancja  musi  realizować  funkcję  zabezpieczającą,  tj.  zamawiający  musi  mieć 
zapewnioną  możliwość  zaspokojenia  się  z  sumy  gwarancyjnej  w  związku  ze  zdarzeniem 
określonym  w  art.  46  ust.  4a  i  5  ustawy  Pzp  nawet  wówczas,  gdyby  takie  zdarzenie  miało 
miejsce w ostatnim dniu lub nawet ostatniej godzinie okresu związania ofertą. 

Podał,  że  w  piśmiennictwie  wskazuje  się,  że  „termin  gwarancji  przetargowej  powinien 

być  związany  z  terminem  wyznaczonym  do  wyboru  oferty  i  podpisania  umowy.  Powinien 

przekraczać  go  o  okres  niezbędny  do  wezwania  gwaranta  do  zapłaty  sumy  gwarancyjnej"              
(B. Andrzejuk, I. Heropolitańska, Gwarancje bankowe i ubezpieczeniowe, Część I, Rozdział 8, 
pkt 5.1.3.8, Lex 2016) i stwierdził, że tego warunku gwarancja ubezpieczeniowa przedstawiona 
przez  Remondis  nie  spełnia  –  z  treści  pkt  5  i  6  obu  gwarancji  dokumentów  gwarancyjnych 
dołączonych  do  oferty  Remondis  wynika,  że  tylko  pisemne  wezwanie  otrzymane  przez 
Gwaranta w terminie ważności powoduje obowiązek wypłaty z tytułu gwarancji, po tym terminie 
gwarancja  powinna  być  zwrócona  do  Gwaranta,  jednak  niezależnie  od  tego,  czy  została  ona 
zwrócona,  zobowiązania  Gwaranta  wygasają  automatycznie    i  całkowicie,  a  roszczenia 
beneficjenta  stają  się  bezskuteczne  z  upływem  tego terminu  (pkt  6  obu gwarancji).  Dodał,  że 
wygasają  one  również  (a  więc  także  automatycznie  i  całkowicie)  wraz  z  upływem  terminu 
związania ofertą oraz unieważnieniem postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. 

Uznał,  że  w  tym  zakresie  zaistnienie  przesłanek  unieważnienia  postępowania  oraz 

upływu  terminu  związania  ofertą  skraca  okres  ważności  gwarancji  ubezpieczeniowej  wydanej 

KIO 237/16, KIO 243/16 

przez  TUZ  Towarzystwo  Ubezpieczeń  Wzajemnych  w  Warszawie,  powoduje  ono  bowiem 
zgodnie  z  pkt  8  obu  dokumentów  gwarancyjnych  „również"  wygaśnięcie  (a  więc  wygaśnięcie 
gwarancji na takich samych zasadach, jak wygaśnięcie w przypadku upływu okresu ważności 
gwarancji  określonego  w  pkt  5  gwarancji)  i  tym  samym  skutkuje  tym,  że  wszelkie  roszczenia 
zamawiającego jako beneficjenta stają się bezskuteczne. 

Wedle  odwołującego  przywołany  automatyzm  utraty  ważności  przez  gwarancję                         

w  wymienionych  przypadkach  w  powiązaniu  z  wymogiem  doręczenia  Gwarantowi  pisemnego 
wezwania  do  zapłaty  w  okresie  ważności  gwarancji  powoduje,  że  zamawiający,  chcąc 
zaspokoić  swe  roszczenia  z  sumy  gwarancyjnej,  musiałby  doręczyć  wezwanie  do  zapłaty 
Gwarantowi  (Gwarant  musiałby  je  fizycznie  otrzymać  w  formie  pisemnej  (nie  zaś  faksem  czy 
drogą  elektroniczną)  wraz  z  dokumentami  poświadczającymi  podpisy  osób  umocowanych  do 
reprezentowania  zamawiającego    (pkt  5  obu  gwarancji)  najpóźniej  przed  upływem  terminu 
związania  ofertą  lub  przed  unieważnieniem  postępowania  –  z  chwilą  bowiem  zaistnienia               
ww. zdarzeń wadium wygaśnie, a wszelkie roszczenia zamawiającego wobec Gwaranta staną 
się bezskuteczne i tym samym nie będą mogły być skutecznie dochodzone. 

Odwołujący  podniósł,  że  biorąc  pod  uwagę  ograniczony  czas  pracy  zamawiającego 

(zgodnie  z  informacją  zamieszczoną  w  Biuletynie  Informacji  Publicznej  Miasta  Łodzi: 
poniedziałki, środy, czwartki i piątki godz. 8.00 – 16.00, wtorki godz. 9.00 – 17.00) oraz godziny 
otwarcia placówek Gwaranta (dni powszednie w godz. 8.00 – 16.00, soboty, niedziele i święta – 
zamknięte),  cytowane  zapisy  gwarancji  ubezpieczeniowych  powodują,  iż  zamawiający 
pozbawiony  jest  możliwości  uzyskania  zapłaty  sumy  gwarancyjnej  w  sytuacji,                            
w której przesłanka zatrzymania wadium nastąpiłaby w dniu, w którym upływa termin związania 
ofertą w godz. 16.00 – 24.00. 

Dodatkowo podkreślił, iż według stanu na dzień złożenia oferty oraz aktualnego na dzień 

wniesienia odwołania, termin związania ofertą upływa dnia 19 marca 2016 r. który to dzień jest 
sobotą  –  w  sobotę  żadna  z  placówek  Gwaranta  nie  jest  otwarta,  co  w  praktyce  wyłącza 
możliwość skutecznego doręczenia żądania zapłaty Gwarantowi w tym właśnie dniu. 

Podsumował, że zamawiający pozbawiony został możliwości zgłoszenia żądania zapłaty 

sumy  gwarancyjnej  z  tytułu  zdarzeń,  które mogłyby  nastąpić  w  okresie od  dnia    18  marca co 
najmniej  od  godz.  16.00  do  dnia  19  marca  2016  r.  godz.  24.00. Wyjaśnił,  że  takie  zdarzenie 
mogłoby  wystąpić  w  szczególności  wówczas,  gdyby  zamawiający  żądał  uzupełnienia 
dokumentów w trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp, który upływa z końcem dnia  18 marca 2016 r.), 
co  oznacza  że  wadium  wniesione  przez  Remondis  we  wskazanym  okresie  nie  pełni  swojej 
podstawowej funkcji – dla tego okresu oferta Remondis nie jest zabezpieczona wadium. 

Odwołujący podniósł nadto, że nawet gdyby placówki Gwaranta były otwarte  w soboty 

do  godziny  24.00  to  i  tak  zamawiający  nie  miałby  pełnej  możliwości  doręczenia  Gwarantowi 

żą

dania zapłaty powstałego w związku ze zdarzeniem, które zaistniałoby w ostatnich godzinach 

KIO 237/16, KIO 243/16 

dnia, w którym upływa termin związania ofertą – jest nierealistyczne, aby miał on zapewnioną 
możliwość  zareagowania  na  sytuację  mającą  miejsce  późnym  wieczorem  (tym  bardziej,  że                
w  tych  godzinach  i  w  tym  dniu  zamawiający  nie  pracuje),  uzyskać  podpisy  właściwych 
reprezentantów  zamawiającego,  dołączyć  do  żądania  zapłaty  dokumenty  potwierdzające 
umocowanie  ww.  osób  i  fizycznie  doręczyć  je  Gwarantowi  w  formie  pisemnej  przed  upływem 
terminu związania ofertą (w tym przypadku przed godz. 24.00 dnia 19 marca 2016 r.). Nawet 
przy przyjęciu tak nieprawdopodobnego założenia – wywodził odwołujący – rzeczywisty okres 
ochrony  interesu  zamawiającego  realizowanej  przez  wadium  wniesione  przez  Remondis 
zostałby ograniczony w stosunku do okresu wymaganego prawem (tj. całego terminu związania 
ofertą, aż do ostatniej jego minuty). 
 

Za własne przyjął stanowisko wyrażone w: 

• 

uzasadnieniu  wyroku  z  dnia  2  kwietnia  2015  r.  sygn.  akt  KIO  532/15;  KIO  534/15:  „w  świetle 

przepisu  art.  24  ust.  2  pkt  2  ustawy  PZP  poprawność  wniesienia  wadium  na  dzień  składania 

ofert  oznacza,  że  wadium  winno  być  wniesione  przed  upływem  terminu  składania  ofert  i  musi 

ono  zabezpieczać  interesy  zamawiającego  przez  cały  okres  związania  ofertą,  a  nie  tylko  na 

dzień  wyboru  oferty  najkorzystniejszej.  Przeciwne  wnioski  nie  dałyby  się  pogodzić  również                  

z  zasadą  równego  traktowania  wykonawców  i  zachowania  uczciwej  konkurencji  (art.  7  ust.  1 

p.z.p.)  prowadziłyby  bowiem  do  relatywnej  oceny  sprostania  obowiązkom  przez  wykonawców     

w  tym  przedmiocie  i  usankcjonowania  sytuacji,  w  której  analogicznie  traktowani  byliby 

wykonawcy,  którzy  wnieśli  wadium  przed  upływem  terminu  składania  ofert  i  w  sposób 

prawidłowy  zabezpieczyli  ofertę,  jak  i  ci,  którzy  tego  obowiązku  nie  udźwignęli  na  tym  etapie 

postępowania, ale później jemu zadośćuczynili”, 

• 

uzasadnieniu wyroku z dnia 27 sierpnia 2013 r. sygn. akt KIO 1988/13: „Jeżeli z treści gwarancji 

wynika  na  przykład,  że  wymagana  kwota  zostanie  wypłacona  pod  jakimikolwiek  warunkami 

bądź  też  gwarancja  dopuszcza  możliwość  skrócenia  odpowiedzialności  gwaranta  przed 

upływem terminu, w jakim obowiązuje itp., przyjąć należy, że tak wniesione wadium nie spełnia 

swej roli jaką jest ochrona zamawiającego przed niesolidnym wykonawcą", 

• 

uzasadnieniu wyroku z dnia 2 września 2013 r. sygn. akt KIO 1998/13:  „z 

treści 

gwarancji 

wynika,  iż  pomimo  że  ona  sama  jest ważna  do  30  sierpnia  2013  r.,  prawo  zamawiającego  do 

zgłoszenia do banku żądania zapłaty wadium zostało ograniczone do 28 sierpnia 2013 r. Jest to 

niezgodne  z  wymaganiami  dotyczącymi  gwarancji,  gdyż  tym  samym  zamawiający  nie  może 

skutecznie  dochodzić  swoich  praw  do  wadium  w  całym  okresie  związania  oferta.  A  zatem 

okoliczność  ta  wpływa  na  zabezpieczenie  oferty.  W  przypadku  bowiem  zgłoszenia  żądania 

wypłaty 29 lub 30 sierpnia zamawiający, aż do chwili decyzji banku o dokonaniu wypłaty lub jej 

odmowie, nie może być pewien stanowiska banku.", 

KIO 237/16, KIO 243/16 

• 

uzasadnieniu wyroku z dnia 1 września 2010 r. sygn. akt KIO 1782/10: „ustawa PZP wyraźnie 

nie  określa  w  jakim  terminie  musi  być  zgłoszone  żądanie  wypłaty  kwoty  wynikającej                          

z gwarancji. Niewątpliwie z celu gwarancji wadialnej wynika, że musi ona obejmować prawo do 

zgłoszenia  żądania  w  związku  ze  zdarzeniem,  które  nastąpiło  w  okresie  ważności  gwarancji                    

i wymóg ten gwarancja złożona przez Odwołującego spełnia. W ocenie Izby musi być to także 

termin,  w  którym  Zamawiający  działając  bez  zbędnej  zwłoki  będzie  mógł  zrealizować  swoje 

uprawnienie  nawet  jeśli  zdarzenie  stanowiące  podstawę  żądania  wypłaty  wadium  zaistnieje                

w ostatnim dniu ważności gwarancji." (Dodał, że w omawianym przypadku Izba uznała, że takim 

rozsądnym  terminem  na  zgłoszenie  żądania  zapłaty  był  okres  3  dni  po  okresie  ważności 
gwarancji  –  tyle  czasu  miał  zamawiający  na  zgłoszenie  roszczenia  w  rozpoznawanym 
przypadku), 

• 

uzasadnieniu  wyroku  z  dnia  22  listopada  2010  r.  sygn.  akt  KIO  2440/10:  „z  celu  gwarancji 

wadialnej  wynika,  iż  musi  ona  obejmować  prawo  do  zgłoszenia  żądania  w  związku  ze 

zdarzeniem, które nastąpiło w okresie ważności gwarancji i wymóg ten gwarancja złożona przez 

przystępującego  spełnia.  W  ocenie  Izby  musi  to  być  także  termin,  w  którym  Zamawiający 

działając  bez  zbędnej  zwłoki  będzie  mógł  zrealizować  swe  uprawnienie,  nawet  jeśli  zdarzenie 

stanowiące  podstawę  żądania  wypłaty  wadium  zaistnieje  w  ostatnim  dniu  ważności  gwarancji. 

(...) Jeśli zaś chodzi o termin, w jakim Zamawiający ma dostarczyć gwarantowi żądanie zapłaty, 

może  on  być  podstawa  do  wykluczenia  wykonawcy  z  udziału  w  postępowaniu  tylko  wtedy, 

gdyby  termin  ten  uniemożliwiał  Zamawiającemu  realizacje  jego  uprawnień  wynikających                      

z gwarancji, a wiec gdyby termin był nierealistyczny, 

• 

uzasadnieniu  wyroku z dnia 27 stycznia 2015 r.  w sprawie o sygn. akt KIO 14/15; KIO 19/15 
Izba:  „zarzut  zasadny  test  również  w  zakresie  ograniczenia  terminu,  w  którym  zamawiający 

może  żądać  zaspokojenia  tej  gwarancji.  Wskazano  w  niej  bowiem,  że  żądanie  zapłaty  należy 

złożyć  w  siedzibie  PKO  BP  S.A.  [...]  najpóźniej  do  godziny  16.00  w  ostatnim  dniu  terminu 

ważności gwarancji, tj. do 4 marca 2015 r. Dzień ten to środa, dzień roboczy. Oczywiste jest, że 

chociaż sama gwarancja powinna obowiązywać do północy ostatniego dnia jej obowiązywania, 

w  rzeczywistości  żądanie  zapłaty  należy  złożyć  w  godzinach  otwarcia  banku,  czy  też  tej 

placówki  banku,  za  pośrednictwem  której  zamawiający  swojego  roszczenia  będzie  dochodził,            

a oddziały te co do zasady nie są otwarte do północy„. 

Uznał,  że  powyższe  przesądza  o  tym,  że  Remondis  na  podstawie  art.  24  ust.  2  pkt  2 

ustawy Pzp winien zostać z postępowania wykluczony. 
 

W  zakresie  nieuzasadnionego  zawężenia  odpowiedzialności  Gwarant  w  przypadku 

unieważnienia  postępowania  stwierdził,  że  istotne  ograniczenie  odpowiedzialności  Gwaranta 
stanowi dokonane w pkt 8 ppkt 3 gwarancji zastrzeżenie, że wygasa ona również w przypadku 

KIO 237/16, KIO 243/16 

unieważnienia postępowania – zdaniem odwołującego okoliczność ta oznacza, że zamawiający, 
z  chwilą  dokonania  czynności  unieważnienia  postępowania,  utraci  wszelkie  przysługujące  mu 
wobec Gwaranta roszczenia i nie będzie mógł już skutecznie dochodzić żadnych roszczeń np. 
w  związku  z  ewentualnym  nieuzupełnieniem  przez  wykonawcę  Remondis  dokumentów 
potwierdzających spełnienie warunków udziału w postępowaniu. Wedle odwołującego cytowany 
zapis gwarancji ubezpieczeniowej narusza funkcję zabezpieczającą, jaką winno pełnić wadium 
w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  i  powoduje  konieczność  uznania,  że 
wadium nie zostało przez Remondis w sposób prawidłowy wniesione. 
 

Podał,  że  w  orzecznictwie  z  zakresu  zamówień  publicznych  takie  zapisy  w  treści 

gwarancji  bankowych  są  oceniane  jako  powodujące  obowiązek  wykluczenia  wykonawcy  na 
podstawie  art.  24  ust.  2  pkt  2  ustawy  Pzp,  na  potwierdzenie  czego  przywołał  stanowisko 
wyrażone w wyrokach:  

• 

z dnia 26 sierpnia 2013 r. KIO 1926/13 oraz z dnia 27 sierpnia 2013 r. sygn. akt KIO 1988/13: 
(poczynił uwagę, że ze względu fakt, iż oba te orzeczenia dotyczą identycznych w omawianym 
zakresie  stanów  faktycznych,  jak  ten,  który  ma  miejsce  w  niniejszej  sprawie  –  gwarancja 
ubezpieczeniowa oceniana przez Izbą zawierała tożsame zapisy swej treści i była wystawiona 
przez  tego  samego  ubezpieczyciela  „Aby  gwarancja  skutecznie  zabezpieczała  interesy 

zamawiającego  dokument  gwarancyjny  winien  zawierać  zobowiązanie  gwaranta  w  terminie 

ważności  gwarancji  do  nieodwołalnej  i  bezwarunkowej  zapłaty  kwoty  wadium  na  pierwsze 

żą

danie  zamawiającego  uzasadnione  oświadczeniem,  że  w  przypadku  ubezpieczającego 

(wykonawcy) zaszły okoliczności, o których mowa w art. 46 ust. 4a i ust. 5 ustawy P.z.p. Termin 

ważności  gwarancji  powinien  obejmować  termin  związania  ofertą  –  wniosek  z  art.  85  ust.  4                        

w  zw.  z  art.  24  ust  2  pkt  2  ww.  ustawy.  Ponadto  dokumentnie  powinien  zawierać  klauzul 

ograniczających  w  sposób  nieuzasadniony  odpowiedzialność  gwaranta.  Spełnienie  tych 

warunków czyni umowę gwarancji stabilną, pozbawioną ryzyka kontraktowego, nie pozwalającą 

na  uzależnienie  odpowiedzialności  gwaranta  od  jakiegokolwiek  zdarzenia  przyszłego                             

i  niepewnego.  Tylko  taka  gwarancja  zabezpiecza  interesy  zamawiającego  i  pozwala  na 

skuteczne  zaspokojenie  jego  roszczeń  na  wypadek  zaistnienia  przesłanek  uzasadniających 

zatrzymanie  wadium.  W  przypadku,  gdy  gwarancja  zabezpieczająca  wadium  w  postępowaniu                 

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  nie  odpowiada  powyższym  warunkom,  powstałe 

wątpliwości  powinna  rozstrzygać  jej  treść,  ustalona  na  podstawie  przyjętych  reguł  oświadczeń 

woli  (art.  65  k.c.).  I  tak,  jeżeli  z  treści  gwarancji  wynika  na  przykład,  że  wymagana  kwota 

zostanie  wypłacona  pod  jakimikolwiek  warunkami  bądź  też  gwarancja  dopuszcza  możliwość 

skrócenia odpowiedzialności gwaranta przed upływem terminu, w jakim obowiązuje itp., przyjąć 

należy, że tak wniesione wadium nie spełnia swej roli, jaką jest ochrona zamawiającego przed 

niesolidnym  wykonawcą.  W  ocenie  Izby  zawarcie  w  treści  gwarancji  klauzuli  o  wygaśnięciu 

KIO 237/16, KIO 243/16 

gwarancji  w  przypadku  unieważnienia  postępowania  jest  odstępstwem  w  kształtowaniu 

rezultatu  zabezpieczenia,  które  zawęża  zakres  odpowiedzialności  gwaranta  -  eliminuje 

możliwość  zaspokojenia  się  przez  zamawiającego  z  tego  typu  gwarancji  w  określonych 

okolicznościach,  które  mogą  zaistnieć  w  trakcie  postępowania  o  udzielenie  zamówienia. 

Wykonawcę,  który  złożył  taka  gwarancie,  natężałoby  zatem  wykluczyć  na  podstawie  art.  24                 

ust. 2 pkt 2 ustawy P.Z.P. w konsekwencji czego jego oferta powinna być uznana za odrzuconą 

zgodnie  z  art.  24  ust  4  ustawy.  Powyższe  wynika  z  następujących  okoliczności:  W  myśl                

art. 46 ust. 1 ustawy P.z.p. zamawiający zwraca wadium wszystkim wykonawcom niezwłocznie 

po wyborze oferty najkorzystniejszej lub unieważnieniu postępowania, z wyjątkiem wykonawcy, 

którego  oferta  została  wybrana,  jako  najkorzystniejsza,  z  zastrzeżeniem  ust  4a.  Pozostałe 

przypadki i okoliczności zwrotu wadium dokonywanego przez zamawiającego określone zostały 

w  ust.  la  i  2  tego  artykułu.  Zwrot  wadium  jest  więc  czynnością,  której  na  podstawie  przepisu 

ustawy  dokonuje  zamawiający.  Natomiast  ani  wykonawca,  ani  też  osoba  trzecia  (w  tym 

przypadku  gwarant)  za  pomocą  czynności  faktycznych  i  prawnych  nie  mogą  samodzielnie,                  

w  sposób  odmienny  niż  przewidziany  w  ustawie,  dokonać  określenia  uprawnień  i  obowiązków 

zamawiającego  w  tym  przedmiocie.  Zawarcie  w  dokumencie  gwarancji  klauzuli  o  jej 

wygaśnięciu w przypadku unieważnienia postępowania, niesie faktyczny skutek zwrotu wadium, 

jednakże z tą zasadniczą różnicą, że to nie zamawiający tę czynność przeprowadza i nie ma na 

powyższe  żadnego  wpływu.  Wygaśnięcie  gwarancji  następuje  samoistnie  i  niejako 

automatycznie,  z  momentem  ziszczenia  się  przesłanki  faktycznej  w  postaci  unieważnienia 

postępowania.  Pozbawianie  zamawiającego  jakichkolwiek  możliwości  decyzyjnych  w  takim 

przypadku - w szczególności wynikającej  z dyspozycji art. 46 ust. 1 ustawy P.z.p. oceny kwestii 

"niezwłoczności",  a  więc  ustalenia  dokładnego  momentu  zwrotu wadium dokonywanego  przez 

zamawiającego - należy uznać za nieuprawnione. Zwrócić należy bowiem uwagę, że czynność 

unieważnienia postępowania - jak każda czynność zamawiającego - od momentu jej dokonania 

nie  korzysta  z  przymiotu  ostateczności  i  może  zostać  wzruszona  w  ramach  środków  ochrony 

prawnej. Zamawiający może również dokonać jej autokorekty (np. w okolicznościach opisanych 

w  art.  180  ust.  1  i  2  P.z.p.).  Tym  samym  w  przypadku,  gdyby  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

nakazała unieważnienie takiej czynności postępowanie byłoby kontynuowane, natomiast oferta 

danego  wykonawcy,  pomimo  nie  zakończenia  biegu  terminu  jej  związania,  na  skutek 

zastosowania klauzuli o wygaśnięciu gwarancji nie byłaby już zabezpieczona wadium. Brak jest 

bowiem  przesłanek  do  przyjęcia,  iż  unieważnienie  czynności  unieważnienia  postępowania 

powoduje  restytucję  stanu  prawnego  wynikającego  z  gwarancji,  która  w  związku                                 

z  unieważnieniem  postępowania  wygasła.  Tymczasem  utrzymanie  ważności  wadium  ma                      

w  takim  przypadku  o  tyle  istotne  znaczenie,  iż  zamawiający,  w  toku  na  nowo  podjętego 

postępowania,  może  przeprowadzać  dalsze  czynności,  w  tym  np.  wezwać  wykonawcę  do 

uzupełnienia  dokumentów  na  podstawie  art.  26  ust.  3  ustawy  P.z.p.  W  przypadku,  gdyby 

KIO 237/16, KIO 243/16 

wówczas zaszły okoliczności, o których mowa w art. 46 ust 4a ustawy P.z.p., zamawiający nie 

mógłby  dochodzić  roszczenia    z  tytułu  gwarancji,  ponieważ  roszczenie  to  już  by  nie  istniało. 

Przy  czym  zamawiający  nie  mógłby  również  zażądać  ponownego  wniesienia  wadium,  gdyż 

ustawodawca  nie  przewidział  w  ustawie  P.z.p.  takiej  możliwości.  Zamawiający  może  żądać 

ponownego wniesienia wadium przez wykonawcę, któremu zwrócono wadium na podstawie art. 

46  ust.  1  ustawy  P.z.p.  wyłącznie    w  okolicznościach  przewidzianych  w  ust.  3  tegoż  artykułu,                

tj. w sytuacji, gdy w wyniku rozstrzygnięcia odwołania oferta tego wykonawcy została wybrana 

jako  najkorzystniejsza.  Uprawnienia  tego  nie  można  interpretować  rozszerzająco  poprzez 

możliwość  żądania  wniesienia  wadium  przez  wszystkich  pozostałych  wykonawców,  biorących 

udział w postępowaniu.", 

• 

z  dnia  27  sierpnia  2013  r.  sygn.  akt  KIO  1988/13:  „Skład  orzekający  Izby  w  pełni  podziela                        

i  powiela  stanowisko  w  sprawie  wykluczenia  wykonawcy  M.  z  udziału  w  postępowaniu, 

wyrażone  w  uzasadnieniu  wyroku  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  26  sierpnia  2013  r.,        

sygn.  akt:  KIO  1926/13”  (wyrok  ten  dotyczył  identycznego  stanu  faktycznego  -  ten  sam 

wykonawca  przedłożył  gwarancję  ubezpieczeniową  zapłaty  wadium  o  takiej  samej  treści,  jak     

w  przedmiotowym  postępowaniu)";  uzupełnił,  że  w  orzeczeniu  Izba  zwróciła  uwagę  na 

konieczność  odróżnienia  sytuacji,  w  której  treść  gwarancji  przewiduje  jej  automatyczne 
wygaśnięcie na skutek podjęcia decyzji o unieważnieniu postępowania od takiej, gdy wystawca 
gwarancji jedynie zobowiązywał zamawiającego do jej zwrotu w przypadku unieważnienia. 
 

Odwołujący  zaprezentował  także  swoje  stanowisko  odnośnie  do  braku  możliwości 

ustalania zobowiązania Gwaranta w oparciu o oświadczenia niewynikające z treści dokumentu 
gwarancji, czyniąc to – jak podał – uprzedzając ewentualne próby polemiki Remondis. 

Odwołujący podniósł, że dla oceny prawidłowości wniesionego wadium nie mogą mieć 

znaczenia  jakiekolwiek  oświadczenia  Gwaranta  przedkładane  na  obecnym  etapie  procedury 
przetargowej lub odwoławczej, ponieważ zakres świadczenia Gwaranta wobec zamawiającego 
(beneficjenta gwarancji ubezpieczeniowej) jest definiowany wyłącznie przez załączony do oferty 
dokument  gwarancyjny,  toteż  jakakolwiek  próba  dokonywania  rozszerzającej  wykładni  tego 
dokumentu  jest  niedopuszczalna,  gdyż  stanowiłaby  w  istocie  niedopuszczalną  na  tym  etapie 
zmianę  wadium,  które  musi  być  od  samego  początku  prawidłowe  i  już  w  momencie  jego 
wniesienia zabezpieczać ofertę przez cały okres związania jej treścią. 

Wskazał,  że  w  orzecznictwie  podnosi  się,  że  gwarancja  ubezpieczeniowa  jest 

specyficzną  umową,  ukształtowaną  przez  praktykę  i jako  czynność  ubezpieczeniowa  znajduje 
głównie  oparcie  w  zasadzie  swobody  umów  (art.  353

 k.c.),  a  do jej  zawarcia  wymagane jest 

złożenie oświadczeń woli przez obie strony (gwaranta i beneficjenta), przy czym wola ta może 
zostać  wyrażona  przez  każde  zachowanie  się,  które  ujawnia  ją  w  sposób  dostateczny,                       
w  szczególności  może  nastąpić  przez  złożenie  przez  beneficjenta  żądania  zapłaty,  a  nawet 

KIO 237/16, KIO 243/16 

milcząco;  do  elementów  przedmiotowo  istotnych  gwarancji  należy  określenie  przedmiotu 
zobowiązania gwaranta, a więc wskazanie rezultatu, który gwarancja zabezpiecza, jak również 
uprawnienia, jakie z niej wynika przez podanie sumy gwarancyjnej, którą gwarant zobowiązuje 
się  kontrahentowi  zapłacić,  jeżeli  –  z  powodu  niewykonania  na  jego  rzecz  określonego 

ś

wiadczenia  przez  inną  osobę  (dłużnika  głównego)  –  złoży  on  gwarantowi  żądanie  zapłaty                    

o określonej treści i w określonej formie oraz ewentualnie spełni inne formalne warunki zapłaty 
wskazane  w  umowie.  Uznał,  że  –  innymi  słowy  –  treść  tej  umowy  sprowadza  się  do 
zagwarantowania  wypłaty  przez  gwaranta  (ubezpieczyciela)  na  rzecz  beneficjenta 
(gwarantariusza  określonego  świadczenia  pieniężnego  na  wypadek  zajścia  określonego                   
w  gwarancji  zdarzenia  (uzasadnienie  wyroku  Sądu  Najwyższego  z  dnia  16  grudnia  2009  r. 
sygn. akt I CSK 281/09). 

Odwołujący  podniósł  także,  że  charakter  gwarancji  ubezpieczeniowej  nie  został 

uregulowany  przez  ustawodawcę,  niemniej  jednak,  jak  zauważył  Sąd  Najwyższy                           
w  uzasadnieniu  wyroku  z  dnia  16  kwietnia  1996  r.  sygn.  akt  II  CRN  38/96,  udzielana  przez 
zakład  ubezpieczeń  „gwarancja  samoistna,  nazywana  tak  w  piśmiennictwie  fachowym               

w  celu  wyraźnego  odróżnienia  jej  od  pozostałych  rodzajów  gwarancji  (np.  od  gwarancji  przy 

sprzedaży,  przy  umowie  o  dzieło  lub  roboty  budowlane  –  art.  577  i  inne  k.c.,  czy  od  tzw. 

gwarancji  cedenta  –  art.  516  k.c.),  a  także  od  wszystkich  innych  postaci  rękojmstwa  oraz 

sposobów  umacniania  nienaruszalności  i  wykonalności  zobowiązań,  została  ukształtowana              

w  praktyce  jako  gwarancja  „nieodwołalna,  bezwarunkowa  i  na  pierwsze  żądanie",  a  więc 

umowa  bardzo  stabilna,  pozbawiona  ryzyka  kontraktowego,  nie  pozwalająca  na  uzależnienie 

odpowiedzialności  gwaranta  od  jakiegokolwiek  zdarzenia  przyszłego  i  niepewnego  oraz 

zapewniająca  wypłatę  umówionej  sumy  od  razu,  bezzwłocznie  po  wezwaniu  przez 

gwarantariusza. Podstawową jednak cechą charakterystyczną gwarancji samoistnej - czyniącą 

z  niej  chętnie  wykorzystywany w  obrocie  typ  umowy  -  pozostaje  samodzielność  zobowiązania 

gwaranta oraz oderwanie tego zobowiązania od stosunku podstawowego, będącego przyczyną 

udzielenia  gwarancji,  zobowiązanie  gwaranta  jest  wiec  abstrakcyjne  w  stosunku  do 

gwarantariusza i niezależne od relacji zachodzących miedzy gwarantem a zleceniodawca oraz 

miedzy  zleceniodawca  a  gwarantariuszem"  (również  uzasadnienie  Sądu  Najwyższego  z  dnia                   

10  lutego  2010  r.  sygn.  akt  V  CSK  233/09,  a  także  wyroku  Sądu  Apelacyjnego                              

w  Szczecinie  z  dnia  28  kwietnia  2015  r.  sygn.  aktIACa  942/14  oraz  Sądu  Apelacyjnego               

w Katowicach z dnia 20 lutego 2015 r. sygn. akt VACa 604/14). 

Odwołujący  podał,  że  abstrakcyjny,  samoistny  i  nieakcesoryjny  charakter  gwarancji 

zapłaty  opatrzonych  klauzulami  „bezwarunkowo"  i  „na  pierwsze  żądanie"  przesądził  Sąd 
Najwyższy  w uchwale siedmiu sędziów  z dnia 16 kwietnia 1993 r. III CZP 16/93, a następnie 
potwierdził  w  uchwale  Pełnego  Składu  Izby  Cywilnej  Sądu  Najwyższego  z  dnia  28  kwietnia 
1995 r. sygn. akt III CZP 166/94 – obu tym uchwałom została nadana moc zasady prawnej (są 

KIO 237/16, KIO 243/16 

wiążące dla składów orzekających Sądu Najwyższego również we wszelkich innych sprawach, 
odejście  od  uchwalonej  zasady  prawnej  wymagałoby  rozstrzygnięcia  wydanego  w  pełnym 
składzie izby Sądu Najwyższego). 

Odwołujący  wskazał,  że  zarówno  w  orzecznictwie,  jak  i  w  literaturze,  nie  budzi 

najmniejszych  wątpliwości,  iż  możliwość  stosowania  art.  65  k.c.  do  wykładni  treści  gwarancji 
bakowych  i  ubezpieczeniowych  podlega  istotnym  ograniczeniom:  „ze  względu  na 

abstrakcyjność  gwarancji,  treść  gwarancji  musi  być  precyzyjna  i  jasna.  Powinno  się  zatem 

używać  sformułowań  prawnych  i  ekonomicznych,  co  w  razie  sporu  ułatwi  interpretację  treści 

gwarancji. Bowiem tg właśnie gwarancją, i tylko ona, będzie podstawą do ustalenia obowiązków 

i  praw  gwaranta  oraz  uprawnień  beneficjanta”  (M.  Makowski,  Gwarancja  bankowa  jako  forma 

wniesienia wadium, kwartalnik Prawo zamówień publicznych nr 2/2008). 

Nadto wskazał, że „Standard oceny zgodności żądania zapłaty z gwarancją jest surowy, 

a wyznaczają go dwie zasady ogólne: zasada niezależności gwarancji (art. 5 Jednolitych Reguł 

dla  Gwarancji  Płatnych  na  Żądanie;  dalej:  „URDG  758")  oraz  zasady  „dokumentowego" 

charakteru zobowiązania gwaranta (art. 6 i 7 URDG 758). Wynika z nich, że ocena dokonywana 

jest ściśle w odniesieniu do treści gwarancji i przedłożonych dokumentów oraz w oderwaniu od 

stosunku  podstawowego.  Analogicznie  do  przypadku  akredytywy  dokumentowej  można  tu 

mówić  o  zasadzie  formalizmu.  (...)  Odmiennie  niż    w  przypadku  akredytywy,  standard  oceny 

przy  gwarancji  musi  pozostać  surowy  i  trudno  dostrzec  argumenty  za  jego  luzowaniem,  przez 

np.  tolerowanie  nieznacznych  rozbieżności"  (M.  Olechowski,  Reguły  ICC  dotyczące  gwarancji 

płatnych na żądanie, Monitor Prawa Bankowego Marzec 2015, str. 73-74). 

Stwierdził,  że  w  tym  duchu  wypowiedział  się  również  Sąd  Najwyższy  w  wyroku               

z dnia 7 stycznia 1997 r., sygn. akt I CKN 37/96, OSP 1997, Nr 5, poz. 97, podnosząc, iż "istota 

gwarancji  przejawiająca  się  w  odrębności  przedmiotu  zobowiązania  gwaranta  od  długu 

głównego,  przesądza,  że  wyłącznie  rozstrzygającymi  o  odpowiedzialności  gwaranta  są 

postanowienia  zawarte  w  treści  oświadczenia  listu  gwarancyjnego)  skierowanego  do 

beneficjanta  gwarancji";  Sąd  Najwyższy  zwrócił  także  uwagę  na  konieczność  ścisłego 

interpretowania postanowień gwarancji, wskazując jednocześnie, że „ryzyko gwaranta nie może 

obejmować okoliczności nieprzewidzianych w umowie stron". 

W  ocenie  odwołującego  powyższa  okoliczność  powoduje,  iż  nie  można  wywodzić 

twierdzeń o zobowiązaniu gwaranta – w szczególności takich, które rozszerzałyby zakres jego 
obowiązków  –  z  jakichkolwiek  innych  dokumentów,  aniżeli  treść  gwarancji;  zatem  wszelkie 
dalsze  oświadczenia  ubezpieczyciela  co  do  hipotetycznej  wypłaty  sumy  gwarancyjnej 
beneficjentowi nawet po wygaśnięciu stosunku gwarancji nie mogą mieć żadnego znaczenia dla 
oceny  prawidłowości  wniesionego  wadium  jako  nieobjęte  treścią  dokumentu,  ponieważ 
pozostają  bez  jakiegokolwiek  wpływu  na  to,  czy  ubezpieczyciel  jest  zobowiązany  do  zapłaty 
sumy gwarancyjnej. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Uzupełnił,  że  teza  ta  jest  całkowicie  utrwalona  w  orzecznictwie  Krajowej  Izby 

Odwoławczej: 

• 

 „Zobowiązanie  z  gwarancji  bankowej,  które  zostaje  przez  strony  określone  jako  nieodwołalne     

i  bezwarunkowe,  jest  zobowiązaniem  abstrakcyjnym,  tj.  niezależnym  od  istnienia  i  ważności 

zobowiązania podstawowego, leżącego u podstaw zaciągnięcia zobowiązania z tytułu gwarancji 

oraz  samodzielnym  (nieakcesoryjnym),  którego  istnienie  i  zakres  nie  zależy  od  istnienia                       

i zakresu innego zobowiązania. Ze względu na abstrakcyjność gwarancji, treść gwarancji musi 

być  precyzyjna  i  jasna.  Wyłącznie  bowiem  gwarancja  jest  podstawą  do  ustalenia  obowiązków               

i  praw  gwaranta  oraz  uprawnień  beneficjanta  (wyrok  z  dnia  22  maja  2015  r.  sygn.  akt                     

KIO 974/15, 

• 

 „Podkreślić  należy,  że  Zamawiający  ocenia  prawidłowość  wadium  na  podstawie  dokumentu 

potwierdzającego jego wniesienie, załączonego do oferty. W przypadku ustalenia na podstawie 

tego dokumentu, że wadium nie zabezpiecza oferty w wymagany sposób, nie ma obowiązku ani 

nawet  możliwości  opierania  się  na  odmiennych  twierdzeniach  wykonawcy,  czy  na  innych 

dokumentach,  które  nie  zostały  wraz  z  ofertą  przedłożone.  Wadliwy  dokument  gwarancji  nie 

podlega uzupełnieniu po terminie składania ofert, w trybie art. 26 ust. 3 ustawy p.z.p., nie jest to 

bowiem  dokument,  o  którym  mowa  w  art.  25  ust.  1  tej  ustawy.  Również  wyjaśnienia  złożone 

przez  ubezpieczyciela  po  terminie  składania  ofert  nie  mogą  sanować  błędnej  gwarancji 

ubezpieczeniowej  -  jak  stwierdziła  bowiem  Krajowa  Izba  Odwoławcza    w  wyroku  sygn.  akt 

KIO/UZP 868/08, nie ma w ustawie p.z.p. podstaw prawnych pozwalających zamawiającemu na 

uznanie  wyjaśnień  ubezpieczyciela  za  wystarczające  do  zmiany  warunków  gwarancji.                        

Z  powyższego  wynika,  że  Zamawiający  powinien  opierać  się  na  treści  dokumentu 

potwierdzającego 

wniesienie 

wadium, 

w 

którym 

jasno 

wyrażony 

został 

zakres 

odpowiedzialności gwaranta i jej warunki, a wszelkie inne dokumenty i wyjaśnienia składane po 

upływie  terminu  składania  ofert  nie  mogę  mieć  znaczenia  ani  dla  decyzji  Zamawiającego,  ani 

dla rozstrzygnięcia sprawy przez Izbę. Wobec rygorystycznego traktowania przez ustawodawcę 

kwestii dotyczących wadium, wykonawca zobowiązany jest do dołożenia należytej staranności, 

aby  potwierdzić  prawidłowość  wadium  już  w  dniu  składania  ofert,  a  wszelkie  błędy  w  tym 

zakresie  obciążają  wykonawcę.  Izba  wskazuje,  że  nie  budzące  wątpliwości  zabezpieczenie 

zamawiającego  wynikać  musi  z  treści  gwarancji  bankowej,  nie  zaś  z  odrębnych  od  samej 

gwarancji następczych  zapewnień banku - gwaranta. Ocena prawidłowości  złożonego wadium 

następuje wyłącznie na podstawie złożonej gwarancji, na wstępnym etapie, po upływie terminu 

składania  ofert.  Konieczność  oceny  prawidłowości  złożonego,  a  nie  podlegającego 

uzupełnieniom  wadium,  na  podstawie  dokumentu  gwarancyjnego  oraz  niezbędna  pewność  co 

do  skorzystania  z  uprawnień  z  tytułu  gwarancji  nie  może  być  uzależniona  od  stanowiska 

samego banku, który korzystnie lub nie dla zamawiającego, zinterpretuje - po terminie składania 

KIO 237/16, KIO 243/16 

ofert - okoliczności obligujące bank do zapłaty kwoty wadium” (wyrok z dnia  19 stycznia 2012 r. 

sygn. akt KIO 63/12; KIO 66/12), 

• 

„Dokument gwarancyjny winien jednoznacznie wskazywać  zobowiązanie gwaranta do wypłaty 

we  wszystkich  przypadkach  określonych  p.z.p.,  a  brak  w  tym  zakresie  prowadzi  do  wniosku               

o  nieprawidłowym  zabezpieczeniu  wadium.  Błąd  ten  nie  może  być  następnie  uzupełniany. 

również  w  ramach  autointerpretacji  dokonanej  przez  gwaranta,  ponieważ  dokument  gwarancji 

fest oceniany na dzień jego złożenia wraz z oferta” (wyrok z dnia 18 listopada 2010 r. sygn. akt                        

KIO 2406/10). 
 

W  świetle  powyższego  –  uznał  odwołujący  –  ewentualne  próby  wykazywania  przez 

Remondis  skuteczności  wadium  za  pomocą  dalszych  oświadczeń  ubezpieczyciela  (gwaranta) 
lub poprzez dokonanie „życzliwej" i rozszerzającej wykładni dokumentu gwarancyjnego należy 
ocenić jako niedopuszczalne. 

Podsumował,  że  wadium  wniesione  przez  wykonawcę  Remondis  było  nieprawidłowe                

w dacie wniesienia oferty i brak ten nie może zostać w żaden sposób konwalidowany, ponieważ 
przepisy  ustawy  Pzp  nie  dopuszczają  możliwości  wyjaśniania  dokumentu  gwarancji  wadialnej 
ani  tym  bardziej jego uzupełniania  po  dacie  składania  ofert toteż  zarzut dotyczący  obowiązku 
wykluczenia Remondis z postępowania jest uzasadniony i zasługuje na uwzględnienie. 

Dodał,  że  konsekwencją  nieuzasadnionego  zaniechania  wykluczenia  Remondis                   

z  postępowania  jest  nieprawidłowy  wybór  oferty  tego  wykonawcy  w  zakresie  Części  2 
zamówienia,  zaś  oferta  wykonawcy  wykluczonego,  zgodnie  z  art.  24  ust.  4  ustawy  Pzp,  jest 
uważana za odrzuconą. 

Na  zakończenie  stwierdził,  że  wymaga  zasygnalizowania,  że  uwzględnienie  odwołania 

będzie się również wiązało z koniecznością wykluczenia Remondis z postępowania w zakresie 
Części 1, w której to odwołujący złożył ofertę najkorzystniejszą. 
 
KIO 243/16 

 
W  tym  samym  postępowaniu  wykonawca  REMONDIS  Sp.  z  o.o.,  ul.  Zawodzie  16,               

02-981 Warszawa (dalej „odwołujący”) wniósł odwołanie wobec: 

1.  zaniechania  rzetelnego  zbadania  zastrzeżenia  jako  tajemnicy  przedsiębiorstwa 

wyjaśnień  złożonych  przez  konsorcjum  wykonawców:  FBSerwis  S.A.  oraz  CESPA 
Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.  (dalej  “konsorcjum”)                      
w  zakresie  rażąco  niskiej  ceny  oraz  zaniechania  odtajnienia  i  udostępnienia 
odwołującemu  zastrzeżonych  wyjaśnień,  pomimo  że  nie  wystąpiły  przesłanki  do 
zastrzeżenia  wszystkich  informacji  zawartych  w  tych  dokumentach  jako  tajemnicy 
przedsiębiorstwa,  w  szczególności  nie  stanowią  tajemnicy  przedsiębiorstwa  kalkulacje,        

KIO 237/16, KIO 243/16 

o  których  mowa  w  art.  9m  ustawy  z  dnia  13  września  2013  r.  o  utrzymaniu  czystości                 
i  porządku  w  gminach  (Dz.U.  z  2013  r.  poz.  1399  ze  zm.)  [dalej  „ucpg”]  o  utrzymaniu 
czystości i porządku w gminach, zgodnie z którym prowadzący regionalną instalację do 
przetwarzania  odpadów  komunalnych  jest  obowiązany  przedstawić  kalkulację  kosztów 
zagospodarowania odpadów komunalnych, 

2.  zaniechania  odrzucenia  oferty  konsorcjum  złożonej  na  1  Część  zamówienia  [sektor 

Bałuty] pomimo tego, że oferta ta zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu 
zamówienia, 

3.  zaniechania  odrzucenia  oferty  konsorcjum  złożonej  na  1  Część  zamówienia  (sektor 

Bałuty) pomimo, że złożenie tej oferty stanowi czyn nieuczciwej konkurencji polegający 
na  utrudnianiu  innym  przedsiębiorcom  dostępu do  rynku  przez  sprzedaż  usług  poniżej 
kosztów ich świadczenia, 

4.  zaniechania odrzucenia oferty złożonej przez konsorcjum na 1 część zamówienia (sektor 

Bałuty)  pomimo  zaoferowania  przekazywania  odpadów  do  podmiotów  nie  będących 
instalacjami  lub  podmiotów/instalacji  nieistniejących,  nie  spełniających  wymagań               
z  pkt  I  3.  Załącznika  nr  1  do  SIWZ  (OPZ)  oraz  pomimo  zaoferowania  wykonywania 
przedmiotu  zamówienia  niezgodnie  z  przepisami  ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.                   
o odpadach (Dz. U. z 2013 r., poz. 21 ze zm.) oraz przepisami ustawy ucpg, ewentualnie 
zaniechania wezwania do złożenia wyjaśnień treści oferty w tym zakresie, 

5.  zaniechania  wezwania  konsorcjum  do  przedłożenia  dokumentu  pełnomocnictwa  do 

złożenia  oferty  w  imieniu  konsorcjantów,  co  skutkowało  dokonaniem  wyboru  jako 
najkorzystniejszej oferty nieważnie złożonej, a to wobec braku podpisu pod ofertą osoby 
upoważnionej  do  reprezentowania  konsorcjum;  konsekwencją  czego  było  zaniechanie 
odrzucenia  oferty  konsorcjum  na  podstawie  art.  89  ust  1  pkt  8  ustawy  Pzp,  tj.  jako 
nieważnej na podstawie art 104 Kc, 

6.  dokonania  dwukrotnego  wezwania  konsorcjum  do  wyjaśnień  w  trybie  art.  26  ust.  4 

ustawy  Pzp  w  zakresie  tych  samych  okoliczności,  czym  naruszył  zasadę  równego 
traktowania wykonawców, 

7.  zaniechania  należytego  wykonania  obowiązków  kontrolnych  w  zakresie  zbadania 

sytuacji podmiotowej wykonawców FBSerwis S.A. oraz CESPA Compañía Española de 
Servicios Públicos Auxiliares S.A., w szczególności posiadanych przez nich uprawnień 
do  wykonywania  działalności  oraz  potencjału  technicznego  oraz  zaniechania 
wykluczenia  konsorcjum,  które  nie  spełnia  warunków  udziału  w  postępowaniu 
związanych  z  posiadaniem  uprawnień  do  wykonywania  działalności  będącej 
przedmiotem zamówienia oraz nie dysponuje odpowiednim potencjałem technicznym, 

8.  zaniechania  odrzucenia  oferty  złożonej  przez  konsorcjum,  której  treść  była  niezgodna                    

z  treścią  SIWZ  ze  względu  na  brak  posiadania  bazy  magazynowo-transportowej 

KIO 237/16, KIO 243/16 

niezbędnej do doświadczenia usług będących przedmiotem zamówienia odpowiadającej 
wymogom  SIWZ  wskazanym  w  art.  13  Opisu  Przedmiotu  Zamówienia,  we  wzorze 
Umowy  stanowiącej  Załącznik  nr  8  do  SIWZ  oraz  wymogom  wynikającym                      
z  Rozporządzenia  z  dnia  11  stycznia  2013  r.  w  sprawie  szczegółowych  wymagań                   
w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości  (Dz.  U.                   
z 2013 poz. 122) (dalej „Rozporządzenie”), 

9.  zaniechania  wykluczenia  konsorcjum  z  postępowania  wobec  złożenia  nieprawdziwych 

informacji dotyczących położenia bazy transportowo-magazynowej mających wpływ lub 
mogących mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania, 

10. zaniechania  wykluczenia  z  postępowania  konsorcjum  wobec  nie  wykazania  spełnienia 

warunków  udziału  w  postępowaniu  w  zakresie  niepodlegania  wykluczeniu  (nie 
wykazano, że konsorcjant CESPA Compañía Española de Servicios Públicos Auxiliares 
S.A  nie  zalegał  z  uiszczeniem  podatków  oraz  z  opłacaniem  składek  na ubezpieczenie 
społeczne na dzień składania ofert) ewentualnie zaniechania wezwania do uzupełnienia 
dokumentu  dotyczącego  tej  spółki  potwierdzającego  nie  zaleganie  z  uiszczeniem 
podatków  lub  zaniechania  wezwania  do  wyjaśnień  złożonego  dokumentu  i  jego 
tłumaczenia na język polski, 

11. zaniechania wykluczenia konsorcjum, które nie wykazało braku podstaw do wykluczenia 

z  postępowania,  poprzez  brak  prawidłowej  legalizacji  dokumentów  na  dzień  składania 
ofert, tj. brak dołączenia do tych dokumentów apostille z datą nie późniejszą niż na dzień 
składania ofert w sytuacji, gdy do czasu uzyskania apostille dokumenty pochodzące od 
organów  Królestwa  Hiszpanii  nie  mają  waloru  dokumentu    i  nie  mogą  być  podstawą 
stwierdzenia braku podstaw wykluczenia wykonawcy z postępowania, 

12. zaniechanie wykluczenia konsorcjum pomimo nieprawidłowego wniesienia wadium, 
13. zaniechania  wykluczenia  konsorcjum  z  powodu  przedłożenia  dokumentów                              

w nieprzepisanej prawem formie, 

14. wyboru  jako  najkorzystniejszej  dla  1  Zzęści  zamówienia  (sektor  Bałuty)  oferty 

konsorcjum  podczas  gdy  podlega  wykluczeniu,  a  jego  oferta  odrzuceniu  z  przyczyn 
wskazanych w zarzutach poprzednich, a zaniechania wyboru jako najkorzystniejszej dla 
Części 1 zamówienia oferty odwołującego. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie następujących przepisów ustawy Pzp: 

1.  art. 8 ust. 1-3 w zw. z art. 96 ust. 2 i 3 ustawy Pzp w zw. z art. 9m ustawy o utrzymaniu 

czystości  i  porządku  w  gminie  oraz  art.  11  ust.  4  ustawy  z  dnia  16  kwietnia  1993  r.                 
o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz. U. z 2003 r., Nr 153, poz. 1503 ze zm.), 
poprzez zaniechanie rzetelnego zbadania zastrzeżenia jako tajemnicy przedsiębiorstwa 
wyjaśnień złożonych przez konsorcjum w zakresie rażąco niskiej ceny oraz zaniechanie 

KIO 237/16, KIO 243/16 

odtajnienia  i  udostępnienia  odwołującemu  zastrzeżonych  wyjaśnień,  pomimo  że  nie 
wystąpiły  przesłanki  do  zastrzeżenia  wszystkich  informacji  zawartych  w  tych 
dokumentach jako tajemnicy przedsiębiorstwa, w szczególności nie stanowią tajemnicy 
przedsiębiorstwa  kalkulacje,  o  których  mowa  w  art.  9m  Ucpg,  zgodnie  z  którym 
prowadzący  regionalną  instalację  do  przetwarzania  odpadów  komunalnych  jest 
obowiązany przedstawić kalkulację kosztów zagospodarowania odpadów komunalnych, 

2.  art.  89  ust.  1  pkt  4  w  zw.  z  art.  90  ust.  3  w  zw.  z  art.  90  ust.  2,  poprzez  zaniechanie 

odrzucenia oferty konsorcjum złożonej na 1 część zamówienia (sektor Bałuty) pomimo 
tego, że oferta ta zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia, 

3.  art.  89  ust.  1  pkt  3  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  15  ust.  1  pkt  1  ustawy  o  zwalczaniu 

nieuczciwej  konkurencji,  poprzez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  złożonej  przez 
konsorcjum S.A. na 1 część zamówienia (sektor Bałuty) pomimo, że złożenie tej oferty 
stanowi czyn nieuczciwej konkurencji polegający na utrudnianiu innym przedsiębiorcom 
dostępu do rynku przez sprzedaż usług poniżej kosztów ich świadczenia, 

4.  art. 89 ust. 1 pkt 2, poprzez zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez konsorcjum na 

1  część  zamówienia  (sektor  Bałuty]  pomimo  zaoferowania  przez  konsorcjum 
przekazywania 

odpadów 

do 

podmiotów 

nie 

będących 

instalacjami 

lub 

podmiotów/instalacji  nieistniejących,  nie  spełniających  wymagań  z  pkt  I  3.  Załącznika           
nr 1 do SIWZ (OPZ) oraz pomimo zaoferowania wykonywania przedmiotu zamówienia 
niezgodnie  z  przepisami  ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.  o  odpadach  (Dz.  U.                      
z  2013  r.,  poz.  21  ze  zm.)  oraz  przepisami  ustawy  ucpg;  ewentualnie  art.  87  ust.  1, 
poprzez zaniechanie wezwania do złożenia wyjaśnień treści oferty w tym zakresie, 

5.  art.  26  ust.  3,  poprzez  zaniechanie  wezwania  konsorcjum  do  przedłożenia  dokumentu 

pełnomocnictwa do złożenia oferty w imieniu konsorcjantów, co skutkowało dokonaniem 
wyboru jako najkorzystniejszej oferty nieważnie złożonej,  a to wobec braku podpisu pod 
ofertą  osoby  upoważnionej  do  reprezentowania  konsorcjum,  czego konsekwencją  było 
m.in.  naruszenie  art.  89  ust.  1  pkt  8  ustawy  Pzp  w  z  w.  z  art.  104  Kc,  poprzez 
zaniechanie odrzucenia oferty konsorcjum, 

6.  art. 26 ust. 4 w zw. z art 7 ust. 1, poprzez dokonanie dwukrotnego wezwania konsorcjum 

do  wyjaśnień  w  trybie  art.  26  ust.  4    w  zakresie  tych  samych  okoliczności,    czym 
zamawiający naruszył zasadę równego traktowania wykonawców, 

7.  art.  22  ust.  1  pkt  1  i  pkt  3  w  zw.  z  art.  7  ust.  1,  poprzez  zaniechanie  należytego 

wykonania  obowiązków  kontrolnych  w  zakresie  zbadania  sytuacji  podmiotowej 
wykonawców  FBSerwis  S.A.  oraz  CESPA  Compañia  Española  de  Servicios  Públicos 
Auxiliares  S.A.,  w  szczególności  posiadanych  przez  nich  uprawnień  do  wykonywania 
działalności  oraz  potencjału  technicznego  oraz  zaniechanie  wykluczenia  konsorcjum, 
które  nie  spełnia  warunków  udziału  w  postępowaniu  związanych  z  posiadaniem 

KIO 237/16, KIO 243/16 

uprawnień  do  wykonywania  działalności  będącej  przedmiotem  zamówienia  oraz  nie 
dysponuje odpowiednim potencjałem technicznym, a to ze względu na niedysponowanie 
spełniającą wymogi Rozporządzenia bazą transportowo-magazynową i uzyskanie wpisu 
do  rejestru  działalności  regulowanej  prowadzonej  przez  Prezydenta  Miasta  Łodzi                       
w wyniku złożenia przez FBSerwis S.A. oświadczenia, o którym mowa w art. 65 usdg, 
niezgodne ze stanem faktycznym, 

8.  art. 89 ust. 1 pkt 2, poprzez zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez konsorcjum, 

której  treść  była  niezgodna  z  treścią  SIWZ  ze  względu  na  brak  posiadania  przez 
Konsorcjum  bazy  magazynowo-transportowej  niezbędnej  do  doświadczenia  usług 
będących przedmiotem zamówienia odpowiadającej wymogom SIWZ wskazanym w pkt 
13  Opisu  Przedmiotu  Zamówienia,  we  wzorze  Umowy  stanowiącej  Załącznik  nr  8  do 
SIWZ oraz wymogom wynikającym z Rozporządzenia,  

9.  art. 24 ust. 2 pkt 3, poprzez zaniechanie wykluczenia konsorcjum z postępowania wobec 

złożenia  nieprawdziwych  informacji  dotyczących  położenia  bazy  transportowo-
magazynowej  mających  wpływ  lub  mogących  mieć  wpływ  na  wynik  prowadzonego 
postępowania, 

10. art.  24  ust.  2  pkt  4  oraz  art.  26  ust.  2a,  poprzez  zaniechanie  wykluczenia                                       

z  postępowania  konsorcjum  wobec  nie  wykazania  spełnienia  warunków  udziału                  
w  postępowaniu  w  zakresie  niepodlegania  wykluczeniu  (nie  wykazano,  że  konsorcjant 
CESPA  Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A  nie  zalegał                         
z  uiszczeniem  podatków  oraz  z  opłacaniem  składek  na  ubezpieczenie  społeczne  na 
dzień  składania  ofert)  ewentualnie  art.  26  ust.  3,  poprzez  zaniechanie  wezwania  do 
uzupełnienia  dokumentu  dotyczącego  tej  spółki  potwierdzającego  nie  zaleganie                     
z uiszczeniem podatków lub art. 26 ust. 4, poprzez zaniechanie wezwania do wyjaśnień 
złożonego dokumentu i jego tłumaczenia na język polski, 

11. art. 24 ust. 2 pkt 4 oraz art. 26 ust. 2a, poprzez zaniechanie  wykluczenia konsorcjum, 

które  nie  wykazało  braku  podstaw  do  wykluczenia  z  postępowania,  poprzez  brak 
prawidłowej legalizacji dokumentów na dzień składania ofert, tj. brak dołączenia do tych 
dokumentów apostille z datą nie późniejszą niż na dzień składania ofert   w sytuacji, gdy 
do  czasu  uzyskania  apostille  dokumenty  pochodzące  od  organów  Królestwa  Hiszpanii 
nie  mają  waloru  dokumentu  i  nie  mogą  być  podstawą  stwierdzenia  braku  podstaw 
wykluczenia wykonawcy z postępowania, 

12. art.  24  ust.  2  pkt  2,  poprzez  zaniechanie  wykluczenia  konsorcjum  pomimo 

nieprawidłowego wniesienia wadium, 

13. art.  7  ust.  1,  poprzez  przeprowadzenie  postępowania  w  sposób  niezapewniający 

zachowania uczciwej konkurencji praż równego traktowania wykonawców, 

KIO 237/16, KIO 243/16 

14. art.  7  ust.  3,  poprzez  udzielenie  zamówienia  publicznego  wykonawcy  wybranemu 

niezgodnie z przepisami ustawy, 

15. art. 26 ust. 3, poprzez dopuszczenie dokumentów wskazujących na stan prawny na datę 

późniejszą niż termin składania ofert (klauzula apostille), 

16. art. 26 ust. 3 w zw. z § 7 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie rodzajów 

dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy  oraz  form,  w  jakich  te 
dokumenty mogą być składane, poprzez dopuszczenie dokumentów poświadczonych za 
zgodność z oryginałem w dacie późniejszej niż na dzień składania ofert, 

17. art.  89  ust.  1  pkt  5,  poprzez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  konsorcjum  złożonej  na             

1  Część  zamówienia  (sektor  Bałuty)  pomimo  tego,  że  wykonawcy  powinni  podlegać 
wykluczeniu z postępowania, 

18. art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 3, poprzez dokonanie wyboru jako 

najkorzystniejszej  dla  części  1  zamówienia  oferty  konsorcjum,  podczas  gdy  podlega 
wykluczeniu, a jego oferta odrzuceniu z przyczyn wskazanych w zarzutach poprzednich, 
a  zaniechanie  wyboru  jak  najkorzystniejszej  dla  Części  1  zamówienia  oferty 
odwołującego. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie zamawiającemu: 

odtajnienia 

i 

udostępnienia 

odwołującemu 

zastrzeżonych 

jako 

tajemnica 

przedsiębiorstwa wyjaśnień złożonych przez konsorcjum w zakresie rażąco niskiej ceny, 

unieważnienia  czynności  wyboru  jako  najkorzystniejszej  dla  Części  1  zamówienia 
(sektor Bałuty) oferty złożonej przez konsorcjum, 

wykluczenia konsorcjum z postępowania, 

odrzucenia oferty konsorcjum złożonej na 1 Część zamówienia (sektor Bałuty), 

powtórzenia  czynności  badania  i  oceny  ofert  w  postępowaniu  dla  Części                                  
1 zamówienia z pominięciem oferty konsorcjum. 

Odwołujący wniósł także o zasądzenie od zamawiającego na jego rzecz zwrotu kosztów 

postępowania  odwoławczego,  w  tym  zwrotu  poniesionych  kosztów  wynagrodzenia 
pełnomocnika, według rachunków przedstawionych na rozprawie. 
 
 

Dodatkowo odwołujący wniósł o o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z: 

opinii  biegłego  sądowego  lub  autorytetu  naukowego  z  zakresu  rachunkowości                      
i  finansów,  ewentualnie  dodatkowo:  ekonomiki,  ekonomii  i  księgowości  na  okoliczność 
ustalenia minimalnych kosztów realizacji przedmiotowego zamówienia, przewidywanych 
kosztów  ponoszonych  przez  wykonawcę  w  ramach  realizacji  usługi    objętej 
przedmiotowym  zamówieniem  oraz  przewidywanych  przychodów  uzyskiwanych  przez 

KIO 237/16, KIO 243/16 

wykonawcę, a nadto, czy cena wskazana w ofercie złożonej przez konsorcjum obejmuje 
wszystkie  elementy  niezbędne  do  prawidłowego  wykonania  zamówienia  w  zakresie 
opisanym  w  SIWZ  w  wysokości  pozwalającej  co  najmniej  na  nieponiesienie  przez 
oferenta straty przy realizacji tego zamówienia, 

opinii  biegłego  rewidenta  lub  autorytetu  naukowego  na  okoliczność  ustalenia 
minimalnych  kosztów  realizacji  przedmiotowego zamówienia,  przewidywanych  kosztów 
ponoszonych  przez  wykonawcę  w  ramach  realizacji  usługi  objętej  przedmiotowym 
zamówieniem oraz przewidywanych przychodów uzyskiwanych przez wykonawcę, której 
sporządzenie odwołujący – jak oświadczył – zamierza zlecić,  

dokumentów  wskazanych  w  treści  odwołania  na  okoliczności  szczegółowo  opisane                
w uzasadnieniu. 

Odwołujący,  z  powołaniem  się  na  §  27  Rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów               

z  dnia  22  marca  2010  r.  w  sprawie  regulaminu  postępowania  przy  rozpoznawaniu  odwołań           
(t.j. z 2014, poz. 964] zwrócił się także z wnioskiem o odroczenie terminu rozprawy z uwagi na 
inną  ważną  przyczynę,  tj.  do  czasu  rozstrzygnięcia  kontroli  przeprowadzonej  przed  Głównym 
Inspektorem  Ochrony  Środowiska  ws.  bazy  transportowo-magazynowej  FB  SERWIS  S.A.                
z siedzibą w Warszawie położonej w miejscowości Ruszczyn, Gmina Kamieńsk na terenie ZZO 
Amest  Kamieńsk  w  zakresie  spełniania  warunków  rozporządzenia  Ministra  Środowiska                         
z dnia 11 stycznia 2013 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie odbierania odpadów 
komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości  (Dz.U.  z  2013  r.  poz.  122)  oraz  o  rozpoznanie 
odwołania  w  składzie  3  osobowym  ze  względu  na  złożoność  problemu  i  konieczność 
przeanalizowania dokumentacji ekonomiczno-prawnej. 
 
 

Wykazując  legitymacje  do  wniesienia  odwołania  odwołujący  podał,  że  na  Część                   

1 zamówienia wpłynęły 4 oferty, odwołujący zaś złożył drugą co do korzystności ofertę; gdyby              
w  stosunku  do  konsorcjum  zamawiający  podjął  wszystkie  wymagane  przepisami  ustawy  Pzp 
czynności  i  wykluczył  konsorcjum  lub  odrzucił  jego  ofertę,  oferta  odwołującego  byłaby  ofertą 
najkorzystniejszą.  Oświadczył,  że  skarżąc  zaniechanie  czynności    w  postępowaniu  i  wybór 
oferty najkorzystniejszej na część 1 zamówienia zmierza do wyeliminowania konsorcjum i jego 
oferty z postępowania oraz uzyskania zamówienia. 

W  odniesieniu  do  wniosku  o  odroczenie  rozprawy  odwołujący  podał,  że  zamawiający             

w pkt 13 Opisu Przedmiotu Zamówienia oraz we wzorze Umowy stanowiącej Załącznik nr 8 do 
SIWZ  określił  wymóg  posiadania  przez  wykonawcę  bazy  magazynowo-transportowej 
odpowiadającej  wymogom  wynikającym  z  Rozporządzenia  z  dnia  11  stycznia  2013  r.                     
w  sprawie  szczegółowych  wymagań  w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od 
właścicieli  nieruchomości  (Dz.U.  2013  poz.  122]  –  jednym  z  wymogów  SIWZ  sformułowanym               

KIO 237/16, KIO 243/16 

w  pkt  13  Opisu  Przedmiotu  Zamówienia  lit.  f.  jest  posiadanie  przez  wykonawcę  bazy 
magazynowo-transportowej  usytuowanej  w  mieście  Łódź  lub  w  odległości  nie  większej  niż             
60 km od granicy miasta. 

Podał nadto, że pismem z dnia 19 stycznia 2016 r. zamawiający wezwał konsorcjum do 

złożenia wyjaśnień odnośnie bazy transportowo-magazynowej, tj. do udzielenia informacji: czy 
wykonawcy dysponują bazą transportowo-magazynową w Łodzi lub jej okolicach, a jeśli tak – 
wezwał do wskazania jej nazwy, adresu i odległości od granic administracyjnych miasta Łodzi 
liczonej po drogach publicznych oraz podania, w jaki sposób wykonawca liczy odległość bazy 
od granic m. Łodzi. Uzupełnił, że czynność wezwania nie było kwestionowana przez konsorcjum 
w drodze przysługujących środków ochrony prawnej. 

Odwołujący wskazał, że według oświadczenia złożonego przez konsorcjum konsorcjum 

dysponuje  bazą  transportowo-magazynową  położoną  w  gminie  Kamieńsk,    m.  Ruszczyn  na 
terenie  instalacji:  ZZO  Amest  Kamieńsk  sp.  z  o.o.  –  geograficzne  koordynaty:  51.242658 
19.421988. 

Odwołujący wskazał również, że zamawiający powziął wątpliwości co do odległości bazy 

od  granic  administracyjnych  m.  Łodzi  i  przeprowadził  w  tym  zakresie  kontrolę,  jednak                
–  w  ocenie  odwołującego  –  zamawiający  nie  zweryfikował  w  sposób  rzetelny  wymogu 
odpowiedniej odległości bazy od granicy miasta, jak również nie zweryfikował, czy baza spełnia 
pozostałe wymogi określone w Rozporządzeniu. 

Odwołujący  oświadczył,  że  informacje, które  posiada  wskazują,  że  baza  transportowo-

magazynowa wskazana przez konsorcjum nie spełnia wymogów Rozporządzenia. 

Podał, że w celu zapewnienia bezpieczeństwa ekologicznego oraz funkcjonalności bazy, 

należy zapewnić, aby:  

1.  teren  bazy  magazynowo-transportowej  był  zabezpieczony  w  sposób  uniemożliwiający  wstęp 

osobom nieupoważnionym, 

2.  miejsca  przeznaczone  do  parkowania  pojazdów  były  zabezpieczone  przed  emisją 

zanieczyszczeń do gruntu, 

3.  miejsca  magazynowania  selektywnie  zebranych  odpadów  komunalnych  były  zabezpieczone 

przed  emisją  zanieczyszczeń  do  gruntu  oraz  zabezpieczone  przed  działaniem  czynników 
atmosferycznych, 

4.  teren  bazy  magazynowo-transportowej  był  wyposażony  w  urządzenia  lub  systemy 

zapewniające  zagospodarowanie  wód  opadowych  i  ścieków  przemysłowych,  pochodzących                 
z terenu bazy zgodnie z wymaganiami określonymi przepisami ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - 
Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145, 951 i 1513 oraz z 2013 r. poz. 21], 

5.   baza magazynowo-transportowa była wyposażona w: a] miejsca przeznaczone do parkowania 

pojazdów,  b]  pomieszczenie  socjalne  dla  pracowników  odpowiadające  liczbie  zatrudnionych 
osób,  c]  miejsca  do  magazynowania  selektywnie  zebranych  odpadów  z  grupy  odpadów 

KIO 237/16, KIO 243/16 

komunalnych, d] legalizowaną samochodową wagę najazdową – w przypadku, gdy na terenie 
bazy następuje magazynowanie odpadów. 
 

Oświadczył, że w związku z tym dniu 18 lutego 2016 roku złożył wniosek do Głównego 

Inspektora Ochrony Środowiska o przeprowadzenie w trybie pilnym kontroli bazy transportowo-
magazynowej  zadeklarowanej  przez  FB  SERWIS  S.A.  z  siedzibą  w  Warszawie  w  zakresie 
spełniania warunków rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 11 stycznia 2013 r. w sprawie 
szczegółowych  wymagań  w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od  właścicieli 
nieruchomości (Dz.U. z 2013 r, poz. 122), w szczególności w zakresie, w jakim baza umożliwia 
prowadzenie  FB  Serwis  S.A.  działalności  regulowanej  polegającej  na  odbieraniu  odpadów 
komunalnych od właścicieli nieruchomości z terenu Miasta Łodzi.  

Mając  na  względzie,  iż  –  wedle  odwołującego  –  wyniki  przeprowadzonej  kontroli  będą 

miały decydujący wpływ na rozstrzygnięcie Izby, odwołujący wniósł o wyznaczenie rozprawy po 
otrzymaniu wyników kontroli.  

Stanął na stanowisku, że procedowanie przez Izbę bez stanowiska Głównego Inspektora 

Ochrony Środowiska byłoby przedwczesne i obarczone znacznym ryzykiem.  

Dodał,  że  nie  ma  wątpliwości,  iż  Izba  musi  orzekać  w  oparciu  o  pełny  i  w  całości 

zgromadzony  materiał  dowodowy,  a  jednocześnie  w  takich  uwarunkowaniach  prawnych                  
i faktycznych, które pozwalają na wydanie skutecznego i wiążącego wyroku. 
 

W odniesieniu do zarzutu zaniechania rzetelnego zbadania zastrzeżenia jako tajemnicy 

przedsiębiorstwa  wyjaśnień  złożonych  przez  konsorcjum  w  zakresie  rażąco  niskiej  ceny  oraz 
zaniechanie odtajnienia i udostępnienia odwołującemu zastrzeżonych wyjaśnień, pomimo że nie 
wystąpiły przesłanki do zastrzeżenia wszystkich informacji zawartych w tych dokumentach jako 
tajemnicy  przedsiębiorstwa,  w  szczególności  nie  stanowią  tajemnicy  przedsiębiorstwa 
kalkulacje, o których mowa w art. 9m ucpg, zgodnie z którym prowadzący regionalną instalację 
do  przetwarzania  odpadów  komunalnych  jest  obowiązany  przedstawić  kalkulację  kosztów 
zagospodarowania  odpadów  komunalnych  odwołujący  wskazał,  że  skoro  skuteczność 
dokonanego  przez  wykonawcę  zastrzeżenia  zakazu  udostępniania  informacji  w  postaci 
zaktualizowania  się  ustawowego  zakazu  ich  ujawniania,  została  uwarunkowana  uprzednim 
stwierdzeniem, że informacje te stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa  w rozumieniu przepisów          
o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji,  to  oczywiste  jest,  że  potencjalny  adresat  tego  zakazu,     
tj.  zamawiający,  zobowiązany  jest  zbadać,  czy  w  konkretnej  sytuacji  wystąpiła  omawiana 
przesłanka;  jego  obowiązkiem  jest  zbadanie,  czy  informacje  objęte  przez  wykonawcę 
przedmiotowym  zakresem  zastrzeżenia  zakazu  ich  udostępniania  stanowią  tajemnicę 
przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 1 o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Odwołując  się  do  wyroku  z  4  maja  2012  r.,  sygn.  akt  KIO  1016/12  wskazał,  że 

"Zamawiający  powinien  dokonać  analizy  prawidłowości  zastrzeżenia  pewnych  informacji                

z  oferty  jako  tajemnicy  przedsiębiorstwa  nie  tylko  analizując  określony  dokument  jako  całość, 

ale jego poszczególne zwroty czy wyliczenia, które mogą stanowić tajemnice przedsiębiorstwa. 

Takimi  informacjami  zasadnie  zastrzeżonymi  mogą  być  np.  tylko  nazwa  określonego  partnera 

handlowego,  istotne  postanowienia  porozumień  partnerskich  czy  pewne  dane  stanowiące 

określoną  uprawdopodobnioną  co  najmniej  -  wartość  gospodarczą  dla  danego  Wykonawcy. 

Tym samym każdy dokument nie musi, a wręcz nie może tak jak wskazany powyżej podlegać 

zastrzeżeniu w całości we wszystkich jego elementach, ale tylko w określonej części - w ściśle 

określonym elemencie". 

Odwołując się do wyroku z 5 marca 2012 r., sygn. akt KIO 331/12, KIO 333/12 wskazał 

nadto, że "nie ulega wątpliwości, że niektóre informacje zawarte w wnioskach czy też ofertach - 

dotyczące  chociażby  relacji  handlowych  z  innymi  podmiotami  -  często  niechętnie  są 

upublicznione przez wykonawców, ze względu na prowadzoną politykę firmy, jednak powyższy 

argument  nie  daje  wykonawcy  podstaw  do  zastrzegania  takich  informacji,  jako  tajemnicy 

przedsiębiorstwa.  Izba  zauważyła,  w  szczególności  na  przykładzie  przedmiotowego 

postępowania,  że  zastrzeganie  informacji  zawartych  we  wnioskach  lub  ofertach  -  stało  się 

wielokrotnie  -  sposobem  na  pozbawianie  konkurentów  możliwości  podważenia  i  zaskarżenia 

dokumentów  i  danych  zawartych  w  złożonych  wnioskach  lub  ofertach.  Zamawiający  zaś 

uchylając  się  od  obowiązku  rzetelnego  zbadania  takiego  zastrzeżenia  niejednokrotnie 

bezkrytycznie  przyjmuje  takie  zastrzeżenia,  nawet  w  przypadkach  gdy  wykonawca  zastrzega 

wszystkie bądź większość informacji - co zdaniem Izby zasługuje na dezaprobatę i prowadzi do 

złamania podstawowej zasady, jaką jest zasada jawności". 

Zdaniem  odwołującego  nie  sposób  przyjąć,  że  zamawiający  rzetelnie  przeprowadził 

badanie skuteczności zastrzeżenia przez konsorcjum wyjaśnień w zakresie rażąco niskiej ceny 
jako tajemnicy przedsiębiorstwa w sposób wskazany w orzecznictwie Izby. 

Przypomniał,  że  zgodnie  z  art.  11  ust.  4  ustawy  z  dnia  16  kwietnia  1993  r.                           

o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji  przez  tajemnicę  przedsiębiorstwa  rozumie  nieujawnione 
do 

wiadomości 

publicznej 

informacje 

techniczne, 

technologiczne, 

organizacyjne 

przedsiębiorstwa  lub  inne  informacje  posiadające  wartość  gospodarczą,  co  do  których 
przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. 

Wskazał, że do uznania danej informacji za tajemnicę przedsiębiorstwa  konieczne jest 

spełnienie kumulatywnie wszystkich trzech przesłanek z art. 11 ust. 4, tj.: 

• 

informacja musi być nieujawiona do wiadomości publicznej, 

• 

przedsiębiorca musi podjąć względem tej informacji niezbędne działania w celu zachowania ich 
poufności,  przy  czym  krokiem  takim  nie  jest  wyłącznie  złożenie  stosownego  oświadczenia                   
w trybie art. 8 ust. 1 ustawy Pzp, 

KIO 237/16, KIO 243/16 

• 

konieczne  jest  wykazanie,  że  są  to  informacje  techniczne,  technologiczne,  organizacyjne 
przedsiębiorstwa  lub  inne  –  posiadające  wartość  gospodarczą,  przy  czym  (za  wyrokiem  KIO           
z 11 lipca 2013 r., sygn. akt KIO 1529/13) chodzi tu  o wskazanie konkretnych wartości. 
 

Podniósł,  że  po  stronie  wykonawcy  zastrzegającego  dane  informacje  jako  tajemnicę 

przedsiębiorstwa  spoczywa  obowiązek  wykazania,  że  względem  danej  informacji  zachodzą 
wskazane  przesłanki  do  przyznania  jej  ochrony,  w  tym  że  sporna  informacja  ma  wartość 
gospodarczą,  że  wykonawca  podjął  działania  zmierzające  do  zachowania  tych  informacji                 
w tajemnicy, wobec czego zamawiający nie może (chociażby z racji art. 7 ust. 1 ustawy Pzp) 
wyręczyć  wykonawcy  w  wykazaniu,  że  pewne  informacje  dla  konkretnego  wykonawcy  mają 
walor  tajemnicy  przedsiębiorstwa.  Stanął  na  stanowisku,  że  konsorcjum  w  toku  badania                    
i oceny ofert nie przedstawiło dowodu (co najmniej nie uprawdopodobniło), że dana informacja 
ma walor tajemnicy przedsiębiorca. 
 

Odwołujący  oświadczył,  że  wobec  braku  wiedzy  odnośnie  zakresu,  czy  charakteru 

informacji  objętych  zastrzeżeniem  tajemnicy  przedsiębiorstwa  przez  wykonawców,  nie  może                 
w  pełni  odnieść  się  do  zgodności  z  prawem  działań  zamawiającego,  niemniej  uwzględniając 
specyfikę  działalności  wykonawców,  jak  i  kierując  się  postanowieniami  SIWZ  oraz 
doświadczeniami co do  sposobu kalkulacji ceny  ofertowej, wskazał: "przepis art. 11 ust. 1 i 4 

ustawy  o  zwalczaniu  konkurencji  wyklucza  objęcie  tajemnicą  informacji,  które  osoba 

zainteresowana  może  uzyskać  w  zwykłej  i  dozwolonej  formie"  (tak  wyrok  Sądu  Apelacyjnego               

w Poznaniu  z 9  lutego 2012 r., sygn. akt I ACa 968/11) i dodał, że mówiąc o powszechności 
pewnych  danych,  wskazać  należy  także  na  okoliczność,  że  zgodnie  z  postanowieniami  SIWZ 
po  stronie  wykonawcy  istnieje  obowiązek  skierowania  wszystkich  odpadów  do  instalacji  do 
przetwarzania  odpadów  komunalnych  wskazanych  w  złożonej  ofercie,  przy  czym  wykonawcy 
zobowiązani  są  do  przekazywania  odebranych  od  właścicieli  nieruchomości  zmieszanych 
odpadów  komunalnych  oraz  odpadów  zielonych  bezpośrednio  do  instalacji  wskazanych                  
w  Planie  Gospodarki  Odpadami  Województwa  Łódzkiego,  przewidzianych  dla  IV  regionu 
gospodarki  odpadami  komunalnymi  oraz  przekazywania  odebranych  od  właścicieli 
nieruchomości  selektywnie  zebranych  odpadów  komunalnych  do  instalacji  odzysku                           
i unieszkodliwiania, zgodnie z hierarchią sposobów postępowania  z odpadami, o której mowa               
w  art.  17  ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.  o  odpadach  (Dz.  U.  z  2013  r.  poz.21  ze  zm.)                
(pkt 1.3 OPZ0, te instalacje zaś – z racji charakteru prowadzonej działalności oraz art. 9m ucpg 
–  stosują  powszechnie  dostępne  cenniki,  czy  też  oferują  wykonanie  usług  zagospodarowania 
odpadów za identyczne ceny wszystkim zainteresowanym. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Na  tej  podstawie  odwołujący  stwierdził,  że  wszyscy  wykonawcy  biorący  udział                      

w  tym  postępowaniu  kalkulowali  cenę  ofertową  za  zagospodarowanie  wskazanych  odpadów 
komunalnych – poza własną instalacją RIPOK – według cen powszechnie znanych. 

Odwołujący  podał,  że  FBSerwis  S.A.  przejął  –  według  informacji  podanej  na  stronie 

spółki  –  instalację  Amest  Kamieńsk,  na  potwierdzenie  czego  załączył  zrzut  ze  strony                
FBSerwis S.A. 

Odwołujący  zaznaczył,  że  stosownie  do  art.  9m  ucpg  wykonawca  FBSerwis  S.A.  jako 

prowadzący  regionalną  instalację  do  przetwarzania  odpadów  komunalnych  (RIPOK)  jest 
obowiązany,  na  wniosek  gminy  lub  podmiotu  odbierającego  odpady  komunalne  od  właścicieli 
nieruchomości, przedstawić kalkulację kosztów (nie tylko informację o cenie) zagospodarowania 
zmieszanych  odpadów  komunalnych  oraz  pozostałości  z  sortowania  odpadów  komunalnych 
przeznaczonych do składowania we własnej instalacji. 

Stwierdził,  że  na  podstawie  ww.  przepisu  ma  zapewniony  dostęp  do  informacji 

wskazujących na sposób kalkulacji przez konsorcjum ceny jednostkowej za zagospodarowanie 
zmieszanych  odpadów  komunalnych  na  jego  instalacji,  na  potwierdzenie  czego  załączył 
uchwałę nr XIII/150/15 Sejmiku Województwa Łódzkiego z dnia 15 lipca 2015 r. 
 

W  odniesieniu  do  zarzutu  zaniechania  odrzucenia  oferty  konsorcjum  złożonej  na                       

1  Część  zamówienia  (sektor  Bałuty)  pomimo  tego,  że  oferta  ta  zawiera  rażąco  niską  cenę              
w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia  odwołujący  wskazał,  że  pierwszym  wskaźnikiem  przy 
ocenie, czy ma się do czynienia z rażąco niską ceną, jest obowiązek porównywania ceny oferty 
do  przedmiotu  zamówienia,  przy  czym  przez  to  ostatnie  pojęcie  należy  rozumieć  przede 
wszystkim  wartość  zamówienia  –  zgodnie  z  art.  32  ust.  1  ustawy  Pzp  jest  to  całkowite 
szacunkowe  wynagrodzenie  wykonawcy, bez podatku VAT, ustalone z  należytą starannością, 
co  oznacza,  że  przy  porównywaniu  cen  złożonych  ofert  zamawiający  powinien  tę  wartość 
powiększyć o podatek VAT. 

Zdaniem odwołującego co do zasady, należy przyjąć, iż ustalenie wartości zamówienia 

dokonane  przez  zamawiającego  przed  wszczęciem  postępowania  nastąpiło  prawidłowo,  przy 
przestrzeganiu wszelkich reguł i okoliczności obowiązujących w tej sprawie, a więc z należytą 
starannością,  co  oznacza,  że  zamawiający  w  pełni  jest  uprawniony  do  odnoszenia  cen 
złożonych ofert do ustalonej wcześniej przez siebie wartości zamówienia. 

Odwołujący podał, że: 

• 

szacunkowa  wartość  zamówienia  podstawowego  dla  sektora    I  (Bałuty)  wynosi               
65.262.924,00 zł netto, wartość ta powiększona o 8 % VAT wynosi 70.483.957,92 zł, 

• 

konsorcjum  zaoferowało  wykonanie  zamówienia  za  49.412.119,14  zł  brutto  –  za  cenę  niższą      
o 30 % od wartości zamówienia, 

KIO 237/16, KIO 243/16 

• 

cena  ofertowa  konsorcjum  za  1  sektor  (Bałuty]  jest  o  20  %  niższa  od  średniej  arytmetycznej 
wszystkich ofert złożonych na tę część zamówienia. 
 

Wedle odwołującego poprawność ustalenia przez konsorcjum ceny ofertowej na sektor 

Bałuty  budzi  wątpliwości  nie  tylko  z  uwagi  na  wynikające  z  dyspozycji  art.  90  ust.  1  Pzp 
porównania. 
 

Uznał,  że  niezrozumiałe  jest  zastosowane  przez  konsorcjum  zróżnicowanie  cen 

ofertowych pomiędzy sektorem Bałuty a sektorem Widzew obrazujące, zdaniem odwołującego, 
duże niedoszacowanie sektora Bałuty. 

Wyjaśnił, że zamówienie zostało podzielone na 5 części: 

sektor Bałuty – zamówienie na odbiór i zagospodarowanie odpadów, 

sektor Widzew – zamówienie na odbiór i zagospodarowanie odpadów, 

sektor Górna – zamówienie na odbiór odpadów, 

sektor Polesie – zamówienie na odbiór odpadów, 

sektor Śródmieście – zamówienie na odbiór odpadów. 
Na  podstawie  powyższego  uznał,  że  porównywalnym  do  sektora  Bałuty  jest  sektor 

Widzew. 

Wskazał,  że  na  obsługę  sektora  Bałuty  wpłynęły  cztery  oferty,  na  obsługę  sektora 

Widzew dwie oferty (odwołującego i konsorcjum). 

W  ocenie  odwołującego  znaczne  niedoszacowanie  sektora  Bałuty  przez  konsorcjum 

obrazują tabele: 

BAŁUTY 

WIDZEW 

szacunkowa 

wartość 

zamówienia 

podstawowego 

65.262.924,00 zł netto 

45.084.288,00 zł netto 

kwota 

przeznaczona 

na 

realizację 

zamówienia 

70.483.958,00 zł brutto 

48.691.031,00 zł netto 

szacunkowa ilość odpadów do odebrania 

144.387,00 Mg 

99.744,00 Mg 

Ilość odpadów odebrana w 2014 r. 

60 058,87 Mg 

41 330,95 Mg 

Ilość 

odpadów 

odebrana 

od                        

01.09.2014 r. do 31.08.2015 r. 

60 672,65 Mg 

41 913,44 Mg 

procentowy 

udział 

odpadów 

niesegregowanych              w 2014 r. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

ilość  mieszkańców  (wg  danych  Urzędu 
Statystycznego  w  Łodzi  -  ostatnie  dane 
z 2013 r.] 

203.307 osób 

135.524 osób 

powierzchnia sektora 

78,9 km

90,5 km

długość ulic sektora 

487,0 km 

449,3 km 

minimalna  ilość  pojazdów  do  obsługi 
sektora   z funkcją kompaktującą 

minimalna  ilość  pojazdów  do  obsługi 
sektora  bez  funkcji  kompaktującej,  w  tym 
z dźwigiem HDS 

minimalna  ilość  pojazdów  do  obsługi 
sektora  z 

zabudową  hakową  lub 

bramową, w tym z dźwigiem HDS 

cena  zaoferowana  przez  Remondis 
sp. z o.o. 

56.293.603,56 zł brutto 

38.780.467,20 zł brutto 

cena  zaoferowana  przez  FB  Serwis  S.A. 
i CESPA S.A. 

49.412.119,40 zł brutto 

40.557.905,28 zł brutto 

stawka  za  Mg  zaoferowana  przez 
Remondis 

389,88 zł brutto 

388,80 zł netto 

stawka  za  Mg  zaoferowana  przez 
FB Serwis S.A. i CESPA S.A. 

342,22 zł brutto 

406,62 zł brutto 

Odwołujący  stwierdził  nadto,  że  konsorcjum  nie  dokonało  rozeznania  w  zakresie 

kosztów zagospodarowania odpadów na terenie województwa łódzkiego.  

Ocenił,  że  za  długą  listą  instalacji,  do  których  konsorcjum  zobowiązuje  się  odwozić 

odebrane odpady nie stoi żadna weryfikacja cen zagospodarowania odpadów oraz, że lista jest 
w dużym stopniu przypadkowa.  

Zdaniem  odwołującego  odpowiedzi  na  zapytania  przekazane  przez  odwołującego  do 

podmiotów  prowadzących  w/w  instalacje  potwierdzają,  że  lista  została  stworzona  bez 
jakichkolwiek  zapytań  dotyczących  możliwości  przyjęcia  odpadów  (mocy  przerobowych),  czy 
zapytań dotyczących cen zagospodarowania odpadów.  

Podniósł, że instalacja należąca do odwołującego przy ul. Swojskiej 4 w Łodzi również 

znalazła  się  na  wskazanej  liście,  jednak  żadne  zapytanie  dotyczące  cen  zagospodarowania 
odpadów nie zostało do odwołującego skierowane. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Na  potwierdzenie  załączył  oświadczenia  prowadzących  instalacje,  korespondencję 

Remondis sp. o.o. ze spółką SITA. 

Wobec  zastrzeżenia  wyjaśnień  dotyczących  elementów  cenotwórczych  jako  tajemnicy 

przedsiębiorstwa  oraz  biorąc  pod  uwagę  powyższe  odwołujący  wniósł  o  dopuszczenie                        
i  przeprowadzenie  dowodu  z  opinii  biegłego  na  okoliczności  wskazane  w  tezie  dowodowej 
sformułowanej w petitum odwołania. 

W ocenie odwołującego biegły winien uwzględnić, że: 

• 

zgodnie  z  treścią  SIWZ  do  odebrania  w  ramach  zamówienia  z  dzielnicy  Bałuty  będzie 
szacunkowo  144.387,00  Mg  odpadów  przez  27  miesięcy  co  daje  5.347,66  Mg  odpadów  do 
odebrania miesięcznie; przy założeniu średnio 21 dni roboczych w miesiącu dziennie z dzielnicy 
Bałuty trzeba będzie wywieść około 254,65 Mg odpadów komunalnych, 

• 

w wykazie sprzętu załączonego do oferty konsorcjum zadeklarowało wykonywanie zamówienia 
przy  pomocy  śmieciarek  o  pojemności  zabudowy  16m

  –  małe  samochody  o  dopuszczalnej 

ładowności 4,5 Mg odpadów, co oznacza, że konieczne będzie wykonanie około 56-57 kursów 
dziennie, 

• 

transportowanie  odpadów  do  Kamieńska  wymaga  większej  niż  standardowa  ilości  pojazdów  i 
osób  do  ich  obsługi,  ponieważ  odległość  powoduje  możliwość  wykonania  de  facto  jednego 
kursu dziennie. 
 

W  odniesieniu  do  zarzutu  zaniechania  odrzucenia  oferty  konsorcjum  złożonej  na                   

1  Część  zamówienia  (sektor  Bałuty)  pomimo,  że  złożenie  tej  oferty  stanowi  czyn  nieuczciwej 
konkurencji polegający na utrudnianiu innym przedsiębiorcom dostępu do rynku przez sprzedaż 
usług  poniżej  kosztów  ich  świadczenia  odwołujący  stwierdził,  że  odrzucenie  oferty  w  tym 
zakresie  jest  uzasadnione  wówczas,  gdy  zamawiający  stwierdzi,  że  jej  złożenie  stanowi  czyn 
nieuczciwej  konkurencji    w  rozumieniu  przepisów  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji  – 
zgodnie  z  art.  3  ust.  1  ustawy      z  16  kwietnia  1993  r.  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji              
(Dz. U. z 2003 r.  Nr 153, poz. 1503 z późn. zm.) czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie 
sprzeczne  z  prawem  lub  dobrymi  obyczajami,  jeżeli  zagraża  interesowi  lub  narusza  interes 
innego przedsiębiorcy lub klienta. 

W ocenie odwołującego, biorąc pod uwagę ustalenia i rozstrzygnięcia, co do wystąpienia 

rażąco  niskiej  ceny  w  ofercie  konsorcjum,  stwierdzić  należy,  że  złożenie  oferty  przez 
konsorcjum stanowi czyn nieuczciwej konkurencji.  

Wskazał,  że  rywalizacja  cenowa  pomiędzy  wykonawcami  stanowi  element 

funkcjonowania  podmiotów  gospodarczych  na  rynku,  z  których  każdy  ma  prawo  zaoferować 
swobodnie  ustaloną  cenę,  która  umożliwi  mu  wykonanie  przedmiotu  zamówienia,  którego  się 
podejmuje  oraz  zapewni  mu  możliwość  dalszego  funkcjonowania  na  rynku,  jednak  –  wedle 
odwołującego  –  zaoferowana  przez  konsorcjum  cena  jest  ceną  dumpingową,  utrudniającą 

KIO 237/16, KIO 243/16 

innym  wykonawcom  możliwość  złożenia  konkurencyjnej  oferty,  na  co  –  uznał  odwołujący  – 
wskazują  dowody  powołane  na  okoliczność  zaoferowania  przez  konsorcjum  wykonania 
zamówienia za cenę rażąco niską. 
 

W odniesieniu do zarzutu zaniechania odrzucenia oferty złożonej przez konsorcjum na 1 

Część  zamówienia  (sektor  Bałuty)  pomimo  zaoferowania  przez  konsorcjum  przekazywania 
odpadów do podmiotów nie będących instalacjami lub podmiotów/instalacji nieistniejących, nie 
spełniających  wymagań  z  pkt  I  3.  Załącznika  nr  1  do  SIWZ  (OPZ)  oraz  zaoferowania 
wykonywania przedmiotu zamówienia niezgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. 
o  odpadach  (Dz.  U.  z  2013  r.,  poz.  21  ze  zm.)  oraz  przepisami  ustawy    z  dnia                           
13 września 2013 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2013 r. poz. 1399 ze 
zm,);  ewentualnie  zarzutu  zaniechania  wezwania  do  złożenia  wyjaśnień  treści  oferty  w  tym 
zakresie  odwołujący  podał,  że  w  pkt  I  3.  Załącznika  do  SIWZ  zawierającego  opis  przedmiotu 
zamówienia  dla  dzielnicy  Bałuty  zamawiający  wskazał,  że  „Wykonawca  usług  odbierania                                       

i  zagospodarowania  odpadów  jest  obowiązany  do  przekazywania  odebranych  od  właścicieli 

nieruchomości  odpadów  komunalnych  do  instalacji  do  przetwarzania  odpadów  komunalnych 

wskazanych  w  złożonej  ofercie,  przy  czym  Wykonawca  zobowiązany  jest  do  przekazywania 

odebranych  od  właścicieli  nieruchomości  zmieszanych  odpadów  komunalnych  oraz  odpadów 

zielonych bezpośrednio do instalacji wskazanych w Planie Gospodarki Odpadami Województwa 

Łódzkiego,  przewidzianych  dla  IV  regionu  gospodarki  odpadami  komunalnymi  oraz 

przekazywania  odebranych  od  właścicieli  nieruchomości  selektywnie  zebranych  odpadów 

komunalnych  do  instalacji  odzysku  i  unieszkodliwiania,  zgodnie  z  hierarchią  sposobów 

postępowania  z  odpadami,  o  której  mowa  w  art.  17  ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.                         

o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz.21 ze zm.)". 

Podał,  że  konsorcjum  zaoferowało  przekazywanie  odpadów  odebranych  od 

mieszkańców m. Łodzi do 13 punktów: 
1. 

„ŁZUK Łódź, ul. Sanitariuszek 70/72, Łódź", 

„Remondis sp. z o.o. ul. Swojska 4, Łódź” - to instalacja zastępcza dla regionu IV, 

„Amest  Kamieńsk  sp.  z  o.o.,  Ruszczyn,  gm.  Kamieńsk"  -  to  RIPOK  dla  regionu  III                  
i instalacja zastępcza dla regionu IV, 

„MPO-Łódź Sp. z o.o., ul. Zamiejska 1, Łódź” - to instalacja zastępcza dla regionu IV, 

„ZUK  Sp.  z  o.o.  Krośniewice,  Franki  gm.  Krośniewice”  -  to  instalacja  zastępcza  dla 
regionu IV, 

„Eko-Region Sp. z o.o. Bełchatów - ZZO ul. Czapliniecka Bełchatów, 

Juko Sp. z o.o. , ul. Topolowa 1, Piotrków Trybunalski- instalacja zastępcza dla regionu 
II – sortownia, 

KIO 237/16, KIO 243/16 

ZUK HAK S. Burczyński, ul. Próchnika 26, Piotrków Trybunalski - to instalacja zastępcza 
dla regionu II – sortownia, 

„Eneris Surowce SA Oddział w Tomaszowie Mazowieckim - to instalacja zastępcza dla 
regionu II – sortownia, 

„MZK  Sp.  z  o.o.  ul.  Psarskiego  3,  Sulejów”  -  to  instalacja  zastępcza  dla  regionu  II  – 
sortownia, 

„Stena  Recykling  Oddział  Łódź,  ul.  Pojezierska  97,  Łódź"  to  punkt  skupu  surowców 
wtórnych, 

„Stena Recykling Oddział Warszawa, ul. Chełmżyńska 180, Warszawa" to punkt skupu 
surowców wtórnych, 

„Eko-System L. F. Mostki, gm. Zduńska Wola" - to instalacja zastępcza dla regionu II. 

Odwołujący podniósł, że wymieniając na liście instalacji, do których zamierzali kierować 

odpady  z  terenu  m.  Łodzi  punkty  skupu  surowców  wtórnych  (stena  Recykling  przy                           
ul. Pojezierskiej w Łodzi oraz Stena Recykling przy ul. Chełmżyńskiej  w Warszawie) zamiast 
instalacji  odzysku  i  unieszkodliwiania  konsorcjum  zaoferowało  wykonanie  przedmiotu 
zamówienia niezgodnie z treścią SIWZ (z pkt I 3. załącznika do SIWZ), co winno prowadzić do 
odrzucenia oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. 
 

Odwołujący  podniósł  także,  że  obecnie  nie  istnieje  instalacja  o  nazwie:  „Eko-Region               

Sp.  z  o.o.  Bełchatów  przy  ul.  Czaplinieckiej  Bełchatów.  Eko-Region  to  RIPOK  dla  regionu  II                
w miejscowości Dylów i Wola Kruszyńska.  

Oświadczył,  że  przy  ul.  Czaplinieckiej  w  Bełchatowie  obecnie  nie  funkcjonuje  żadna 

instalacja, zaś w Łodzi przy ul. Sanitariuszek 70/72 od 1 stycznia 2014 r. nie funkcjonuje także 
ŁZUK  (Łódzki  Zakład  Usług  Komunalnych)  –  obecnie  pod  tym  adresem  funkcjonuje  Zakład 
Gospodarowania  Odpadami  i  jest  to  instalacja  zastępcza  dla  odpadów  zielonych 
(kompostownia) dla regionu IV.  

Odwołujący podniósł, że wymieniając na liście instalacji, do których zamierzali kierować 

odpady  z  terenu  m.  Łodzi  instalacje  nieistniejące  konsorcjum  zaoferowało  wykonanie 
przedmiotu  zamówienia  niezgodnie  z  treścią  SIWZ (z  pkt I  3.  załącznika  do  SIWZ),  co  winno 
prowadzić do odrzucenia oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. 

Na  podstawie  powyższego  odwołujący  uznał,  że  konsorcjum  nie  spełniło  wymogu 

zamawiającego  dotyczącego  skonkretyzowania  sposobu  realizacji  zamówienia  przez  podanie 
instalacji  spełniających  postawione  w  SIWZ  wymagania,  do  których  będzie  dostarczało 
określone kategorie odpadów, co przesądza o niezgodności treści oferty z treścią SIWZ. 

Dodał,  że  zaoferowanie  przez  konsorcjum  przekazywania  odpadów  do  w/w  punktów 

narusza  ponadto  przepisy  ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.  o  odpadach  (Dz.  U.  z  2013  r.,              

KIO 237/16, KIO 243/16 

poz.  21  ze  zm.)  oraz  przepisy  ustawy  z  dnia  13  września  2013  r.  o  utrzymaniu  czystości                     
i porządku w gminach (Dz.U. z 2013 r. poz. 1399 ze zm.). 
 

W  odniesieniu  do  zarzutu  zaniechania  wezwania  konsorcjum  do  przedłożenia 

dokumentu  pełnomocnictwa  do  złożenia  oferty  w  imieniu  konsorcjantów,  co  skutkowało 
dokonaniem  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty  nieważnie  złożonej,    a  to  wobec  braku 
podpisu pod ofertą osoby upoważnionej do reprezentowania konsorcjum, czego konsekwencją 
było m.in. zaniechanie odrzucenia oferty konsorcjum na podstawie   art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy 
Pzp, tj. jako nieważnej na podstawie art. 104 Kc odwołujący podał, że z dokumentu protokołu 
zgromadzenia  zarządu  sporządzonego  przez  notariusza  dotyczącego  rzekomego  udzielenia 
pełnomocnictwa  spółce  FB  Serwis  w  2013  r.  wynika,  że  dnia  30  maja  2013  r.  odbyło  się 
„Zgromadzenie Zarządu spółki CESPA z udziałem wszystkich członków zarządu: Pana S.O. B., 
Pana  F.J.G.C.M.,  Pana F.H.L.B.  oraz  Pana  A.H.G.L." (str.  4  tłumaczenia  protokołu), jednak  z 
wyciągu  z  rejestru  spółki  załączonego  do  oferty  wynika,  że  od  kwietnia  2013  r.  członkiem 
zarządu  jest  także  J.I.G.N..  Pomimo,  że  dokument  pełnomocnictwa  wskazuje,  że  w 
zgromadzeniu  Zarządu  w  dniu  30  maja  2013  r.  uczestniczyli  wszyscy  członkowie  zarządu  – 
podniósł odwołujący – nie było wśród nich Pana N.,                        tj. urzędującego członka 
zarządu od 5 kwietnia 2013 r.  

Ponadto  –  podniósł  odwołujący  –  z  przedłożonego  aktualnego  odpisu  z  rejestru 

handlowego  wynika,  że  pan  F.J.G.C.M.  oraz  A.H.G.L.  zostali  powołaniu  do  pełnienia  funkcji 
członków zarządu po dniu podjęcia rzekomej uchwały (odpowiednia 23.05.2014 r. i 10.06.2013). 

Zdaniem  odwołującego,  powyższe  budzi  wątpliwości  co  do  rzetelności  złożonych 

dokumentów. 

Wyjaśnił, że wątpliwości co do rzetelności dokumentu pełnomocnictwa pojawiły się także 

po stronie zamawiającego, który dwukrotnie wzywał konsorcjum do złożenia wyjaśnień w trybie 
art. 26 ust. 4 Pzp. 

Stanął na stanowisku, że zarówno pierwsze wyjaśnienia konsorcjanta sprowadzające się 

– wedle odwołującego – do konstatacji jakoby forma notarialna dokumentów per se sanowała 
wszelkie  w  nich  uchybienia,  jak  i  drugie  wskazujące  –  wedle  odwołującego  –  na  omyłkę 
pisarską w dokumentach niesłusznie zostały uznane przez zamawiającego za wystarczające.  

Zdaniem 

odwołującego 

wyjaśnienia 

można 

uznać 

za 

niekonsekwentne,                          

a zamawiający zaniechał wezwania konsorcjum do przedłożenia dokumentu pełnomocnictwa do 
złożenia  oferty  w  imieniu  konsorcjantów,  co  skutkowało  dokonaniem  wyboru  jako 
najkorzystniejszej  oferty  nieważnie  złożonej,  a  to  wobec  braku  podpisu  pod  ofertą  osoby 
upoważnionej  do  reprezentowania  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 
zamówienia publicznego.  

KIO 237/16, KIO 243/16 

Wskazał, że pełnomocnictwo nie uzupełnione na wezwanie skutkowałoby koniecznością 

odrzucenia oferty konsorcjum na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp,  tj. jako nieważnej 
na podstawie art 104 Kc. 
 

W odniesieniu do zarzutu dokonania dwukrotnego  wezwania konsorcjum do  wyjaśnień         

w  trybie  art.  26  ust.  4  ustawy  Pzp  w  zakresie  tych  samych  okoliczności,  czym  zamawiający 
naruszył  zasadę  równego  traktowania  wykonawców  odwołujący  podał,  że  zamawiający 
dwukrotnie,  tj.  pismem  z  dnia  19  stycznia  2016  r.  i  z  dnia  26  stycznia  2016  r.  wzywał 
konsorcjum  do  złożenia  wyjaśnień  w  trybie  art.  26  ust  4  ustawy  Pzp  w  zakresie  tych  samych 
okoliczności,  tj.  osób  umocowanych  do  podpisania  pełnomocnictwa  w  imieniu  CESPA 
Compañía Española de Servicios Públicos Auxiliares S.A., czym zamawiający naruszył zasadę 
równego traktowania wykonawców. 
 

W  odniesieniu  do  zarzutu  zaniechania  należytego  wykonania  obowiązków  kontrolnych              

w zakresie zbadania sytuacji podmiotowej wykonawców FBSerwis S.A. oraz CESPA Compañía 
Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.,  w  szczególności  posiadanych  przez  nich 
uprawnień  do  wykonywania  działalności  oraz  potencjału  technicznego  oraz  zaniechanie 
wykluczenia  konsorcjum,  które  nie  spełnia  warunków  udziału  w  postępowaniu  związanych                   
z posiadaniem uprawnień do wykonywania działalności będącej przedmiotem zamówienia oraz 
nie  dysponują  odpowiednim  potencjałem  technicznym,  a  to  ze  względu  na  niedysponowanie 
spełniającą  wymogi  Rozporządzenia  Ministra  Środowiska  z  dnia  11  stycznia  2013  r.                    
w  sprawie  szczegółowych  wymagań    w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od 
właścicieli  nieruchomości  (Dz.U.  z  2013  r.  poz.  122)  bazą  transportowo-magazynową                  
i  uzyskanie  wpisu  do  rejestru  działalności  regulowanej  prowadzonej  przez  Prezydenta  Miasta 
Łodzi  w  wyniku  złożenia  przez  FBSerwis  S.A.  oświadczenia,  o  którym  mowa  w  art.  65  usdg, 
niezgodne ze stanem faktycznym odwołujący wskazał, co następuje. 

• 

brak posiadania uprawnień do wykonywania działalności będącej przedmiotem zamówienia, co 
stanowi naruszenie art. 22 ust. 1 pkt 1) ustawy Pzp 
 

Odwołujący  podniósł,  że  konsorcjum,  na  podstawie  art.  22.  ust  1  pkt  1)  ustawy  Pzp 

podlegało  wykluczeniu  z  postępowania  ze  względu  na  niespełnianie  warunków  udziału              
w  postępowaniu  związanych  z  posiadaniem  uprawnień  do  wykonywania  działalności  będącej 
przedmiotem zamówienia.  

Wskazał, że w zakresie odbioru odpadów przepisy obowiązującego prawa nakładają na 

podmiot  odbierający  odpady  komunalne  od  właścicieli  nieruchomości  wymóg  posiadania 
uprawnień  do  wykonywania  działalności  –  zgodnie  bowiem  z  art.  9b  ust.  1  i  ust.  2  ucpg 

KIO 237/16, KIO 243/16 

działalność  w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości  jest 
działalnością regulowaną i wymaga wpisu do rejestru.  

Podał,  że  warunki  posiadania  tych  uprawnień  zostały  określone  w  Rozporządzeniu 

Ministra Środowiska z dnia 11 stycznia 2013 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie 
odbierania  odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości  (Dz.U.  z  2013  r.  poz.  122)                
–  w  §  2.1.  jako  jeden  z  wymogów  w  ramach  prowadzonej  działalności  w  zakresie  odbioru 
odpadów  zostało  wymienione  posiadanie  bazy  magazynowo-transportowej  oraz  wskazano 
warunki, jakie ta baza ma spełniać. 
 

Odwołujący przyznał, że wprawdzie w dniu 16 grudnia 2015 r. FB Serwis S.A. uzyskała 

wpis  do  rejestru  działalności  regulowanej  w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od 
właścicieli nieruchomości, jednak – na podstawie pozyskanych przez odwołującego dowodów – 
zachodzą  uzasadnione  wątpliwości,  czy  zadeklarowana  przez  FB  Serwis  S.A.  baza 
magazynowo-transportowa spełnia warunki postawione   w ww. rozporządzeniu. 

W  przekonaniu  odwołującego  zachodzą  przesłanki  do  wykreślenia  FB  Serwis                       

z  rejestru  działalności  regulowanej  prowadzonego  przez  Prezydenta  Miasta  Łodzi  oraz  do 
wydania decyzji na podstawie art. 71 ust. 1 pkt 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej 
(Dz.U. 2004 nr 173 poz. 1807 ze zm.) o zakazie wykonywania przez FB Serwis S.A. z siedzibą 
w Warszawie działalności objętej wpisem, wobec złożenia przez przedsiębiorcę oświadczenia,              
o którym mowa w art. 65 tej ustawy, niezgodnego ze stanem faktycznym. 
 
 

Co  do  braków  w  wyposażeniu  bazy  magazynowo-transportowej  odwołujący  podał,  że      

FB Serwis S.A. wskazała, iż na potrzeby realizacji zamówienia dysponuje bazą transportowo-
magazynową  położoną  w  okolicach  Łodzi  w  gminie  Kamieńsk  –  na  terenie  instalacji:  ZZO 
Amest Kamieńsk sp. z o.o. – geograficzne koordynaty 51.242658 19.421988. 

W  ocenie  odwołującego  informacje  posiadane  przez  odwołującego  wskazują,  że  baza 

transportowo-magazynowa 

konsorcjum 

nie 

spełnia 

wymogów 

Rozporządzenia 

–                      

wskazany  teren  nie  był  wcześniej  wykorzystywany  jako  baza  transportowo-magazynowa                    
w  rozumieniu  przepisów  powołanego  rozporządzenia,  spółka  FB  Serwis  korzysta  z  niego 
czasowo  do  momentu  wybudowania  bazy  transportowo-magazynowej  w  Łodzi,  co  wraz                      
z  informacjami  uzyskiwanymi  przez  odwołującego  budzi  wątpliwości,  czy  wskazana  baza 
spełnia  wymogi  powołanego  rozporządzenia,  a  tym  samym  czy  uprawnia  FB  Serwis  S.A.  do 
prowadzenia  na  terenie  Miasta  Łodzi  działalności  regulowanej  polegającej  na  odbieraniu 
odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości.  

Odwołujący stwierdził, że teren bazy magazynowo-transportowej nie jest zabezpieczony 

w  sposób  uniemożliwiający  wstęp  osobom  nieupoważnionym,  nie  jest  wyposażony  w  miejsca 
przeznaczone do parkowania pojazdów zabezpieczone przed emisją zanieczyszczeń do gruntu, 

KIO 237/16, KIO 243/16 

miejsca  magazynowania  selektywnie  zebranych  odpadów  komunalnych  zabezpieczone  przed 
emisją  zanieczyszczeń  do  gruntu  oraz  zabezpieczone  przed  działaniem  czynników 
atmosferycznych, teren bazy magazynowo transportowej nie jest wyposażony w urządzenia lub 
systemy  zapewniające  zagospodarowanie  wód  opadowych  i  ścieków  przemysłowych, 
pochodzących  z  terenu  bazy  zgodnie  z  wymaganiami  określonymi  przepisami  ustawy  z  dnia             
18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145, 951 i 1513 oraz z 2013 r. poz. 21), 
baza  nie  spełnia  także  wymogów  w  zakresie  wyposażenia  w  miejsca  do  magazynowania 
selektywnie  zebranych  odpadów  z  grupy  odpadów  komunalnych,  legalizowaną  samochodową 
wagę najazdową oraz brakuje tam punktu bieżącej konserwacji i napraw pojazdów oraz miejsca 
do mycia i dezynfekcji pojazdów. 

Odwołujący  podniósł,  że  obraz  mapy  satelitarnej  miejsca  o  wskazanych  przez                   

FB  Serwis  S.A.  współrzędnych  geograficznych  wskazuje  na  teren  nieutwardzony,  na  którym 
znajdują się tylko dwa małe budynki – załączył zrzut ekranu z serwisu www.google.maps. 
 

Odwołujący  oświadczył,  że  w  związku  z  wyżej  przedstawionymi  wątpliwościami 

skierował wniosek o przeprowadzenie kontroli przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska 
w  Łodzi  ws.  zadeklarowanej  bazy  w  zakresie  spełniania  warunków  wyżej  cytowanego 
rozporządzenia. 
 
 

Co  do  braku  odpowiedniego  usytuowania  bazy  magazynowo-transportowej  odwołujący 

podał,  że  wymogiem  koniecznym  do  wykonywania  działalności  polegającej  na  odbiorze 
odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości  sprecyzowanym  w  rozporządzeniu  oraz 
sformułowanym w pkt 13 Opisu Przedmiotu Zamówienia lit. f. jest posiadanie przez wykonawcę 
bazy magazynowo-transportowej usytuowanej  w gminie, z której terenu odbiera te odpady, lub 
w odległości nie większej niż 60 km od granicy tej gminy, jak również prawidłowo wyposażonej 
(wymogi bezpieczeństwa ekologicznego). 

Ponieważ  zadeklarowania  przez  FB  Serwis  baza  położona  jest  na  terenie  gminy 

Kamieńsk kwestią sporną – wskazał odwołujący – jest spełnianie powyższego warunku.  

Podał, że sam zamawiający powziął wątpliwość, czy wskazana przez konsorcjum baza 

spełnia  wymogi  w  zakresie  odległości  od  granicy  miasta  i  wystosował  wezwanie  do  złożenia 
wyjaśnień w tym zakresie.  

W  przekonaniu  odwołującego  wyjaśnienia  konsorcjum  są  niewystarczające                            

i niewiarygodne.  

Ocenił,  że  z  uzyskanego  przez  odwołującego  materiału  dowodowego  wynika 

jednoznacznie,  iż  odległość  bazy  od  granic  administracyjnych  Łodzi  mierzona  po  drogach 
publicznych przekracza maksymalne 60 km.  

KIO 237/16, KIO 243/16 

Podkreślił, iż pismem z  dnia 24 grudnia 2015 roku zamawiający  został poinformowany 

przez odwołującego o w/w/ okolicznościach. 

Załączył opinię geodety. 

Co  do  złożenia  fałszywego  oświadczenia  przez  FB  Serwis  S.A.  odwołujący  podał,  że 

pismem z dnia 19 stycznia 2016 r. zamawiający wezwał konsorcjum do złożenia wyjaśnień ws. 
spełnienia  warunku  polegającego  na  posiadaniu  odpowiedniej  bazy  magazynowo-
transportowej, formułując jedno z pytań w następujący sposób: „W jaki sposób Wykonawca liczy 

odległość  jaka  dzieli  granice  Miasta  Łodzi  od  bazy  magazynowo  -  transportowej",  w  wyniku 

którego, konsorcjum – w piśmie z dnia  22 stycznia 2016 r. oświadczyło, że baza, którą posiada 
na  potrzeby  realizacji  zamówienia  położona  jest  w  odległości  mniejszej  niż  60  km  od  granic 
miasta Łodzi.  

Odwołujący uznał, że z ustaleń odwołującego bezspornie wynika, że konsorcjum złożyło 

nieprawdziwe informacje.  

Dodał,  że  informacje  te  mogły  mieć  wpływ  na  wynik  postępowania,  gdyż  dotyczyły 

spełniania  przez  wykonawcę  warunków  w  zakresie  wymaganego  w  SIWZ  dysponowania 
odpowiednim potencjałem technicznym.  

Uzupełnił,  że  taka  czynność  wykonawcy  zgodnie  z  art.  24  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp 

stanowi  bezwzględną  przesłankę  wykluczenia  wykonawcy  z  postępowania  o  udzielenie 
zamówienia. 
 

Co  do  braku  weryfikacji  spełniania  warunków  przedmiotowych  wykonawcy  –  braku 

realizacji obowiązków kontrolnych zamawiającego odwołujący stanął na stanowisku, że biorąc 
pod  uwagę  powyższe  ustalenia  odwołującego  istnieje  uzasadniona  i  realna  podstawa  do 
kwestionowania  posiadanych  uprawnień  do  wykonywania  działalności  będącej  przedmiotem 
zamówienia  przez  konsorcjum  i  tym  samym  posiadania  przez  to  konsorcjum  nie  tylko 
możliwości  formalnych,  ale  przede  wszystkim  materialnych  do  prawidłowej  realizacji 
zamówienia. Podkreślił, że  zamawiający miał wiadomości na temat tych okoliczności i mimo to 
nie podjął wystarczających działań w celu ich zweryfikowania. 

Wskazał,  że  Miasto  Łódź  jako  reprezentant  gminy  Łódź  zobowiązane  jest  do 

weryfikowania  jakości  i  legalności  świadczenia  usług  w  gminie  zgodnie  z  obowiązkami 
wynikającymi z prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza że obowiązkiem Miasta Łodzi, 
jako zamawiającego, jest pełnienie kontroli nad zgodnością z przepisami ustawy o utrzymaniu 
czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2013 r. poz. 1399 ze zm.) usług pełnionych w ramach 
zadań własnych gminy powierzonych do wykonywania podmiotom zewnętrznym.  

Uznał,  że  w  sytuacji  powzięcia  wątpliwości,  co  do  spełniania  wymogów  dyktowanych 

przepisami  Rozporządzenia  Ministra  Środowiska  z  dnia  11  stycznia  2013  r.  w  sprawie 

KIO 237/16, KIO 243/16 

szczegółowych  wymagań  w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od  właścicieli 
nieruchomości  (Dz.U.  z  2013  r.  poz.  122]  w  zakresie  bazy  magazynowo  -  transportowej 
zamawiający  powinien  był  skorzystać  z  narzędzi  kontroli,  jakie  daje  mu  ustawa  Prawo 
zamówień publicznych oraz inne przepisy szczególne – obowiązany był wystąpić do Głównego 
Inspektora  Ochrony  Środowiska  o  skontrolowanie  bazy  magazynowo  transportowej 
zadeklarowanej przez FB Serwis S.A. 

Odwołujący  stwierdził  także,  że  podstawowym  obowiązkiem  zamawiającego  jest 

badanie  sytuacji  podmiotowej  danego  wykonawcy  i  jego  potencjału  technicznego;  przyjęcie 
odmiennego  stanowiska  powodowałoby  zupełną  iluzoryczność  dokonywanej  oceny  spełniania 
przez wykonawcę warunków udziału w postępowaniu.  

Uzupełnił,  że  obowiązek  czuwania,  czy  wykonawca  spełnia  warunki  udziału                                 

w postępowaniu wynika przede wszystkim z art. 22 ust 1 ustawy Pzp. Dodał, że w kontekście 
przedmiotowego  zarzutu  nie  jest  to  warunek  w  postaci  przedłożenia  dokumentu 
zamawiającemu,  ale  warunek  materialny  uczestnictwa  w  przetargu,  polegający  na 
kompleksowej gotowości do wykonania usługi odbioru odpadów.  

Powołał  się  na  stanowisko  Krajowej  Izby  Odwoławczej:  zgodnie  z  art.  22  ust  1  pkt  1 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  o  udzielenie  zamówienia  mogą  ubiegać  się  wykonawcy, 

którzy  spełniają  warunki  dotyczące  posiadania  uprawnień  do  wykonywania  określonej 

działalności  lub  czynności,  jeżeli  przepisy  prawa  nakładają  obowiązek  ich  posiadania.  Celem 

składania  przez  wykonawcę  ww.  dokumentu  nie  jest,  zatem  jedynie  wejście  zamawiającego                

w  jego  posiadanie,  ale  zweryfikowanie,  czy  wykonawca  jest  uprawniony  do  wykonywania 

reglamentowanej  działalności  gospodarczej  (Wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia               

15 maja 2013 r. KIO 1036/13). 

Zdaniem odwołującego z punktu widzenia nie tylko przejrzystości, ale przede wszystkim 

ekonomiki postępowania konieczne jest całościowe i rzetelne badanie zdolności wykonawcy do 
realizacji zamówienia, a nie wybiórcze sprawdzanie wymaganego potencjału technicznego. 

Zakładając  negatywny  wynik  kontroli  przed  GIOŚ  dla  FB  Serwis  S.A.  –  wskazał 

odwołujący  –  co  pociągnie  za  sobą  utratę  uprawnień  przez  FB  Serwis  do  wykonywania 
działalności  w  zakresie  odbioru  odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości  –  wybór 
oferty  wykonawcy  niezdolnego  do  faktycznej  i  formalnej  realizacji  zamówienia  oraz 
podlegającego de facto wykluczeniu pociągnie za sobą niezwykle negatywne skutki finansowe                 
i społeczne dla Miasta Łodzi i jego mieszkańców. 
 

W  odniesieniu  do  zarzutu  zaniechania  odrzucenia  oferty  złożonej  przez  konsorcjum, 

której treść była niezgodna z treścią SIWZ ze względu na brak posiadania przez to konsorcjum 
bazy magazynowo - transportowej niezbędnej do doświadczenia usług będących przedmiotem 
zamówienia  odpowiadającej  wymogom  SIWZ  wskazanym  w  art.  13  Opisu  Przedmiotu 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Zamówienia,  we  wzorze  umowy  stanowiącej  Załącznik  nr  8  do  SIWZ  oraz  wymogom 
wynikającym z Rozporządzenia z dnia 11 stycznia 2013 r. w sprawie szczegółowych wymagań 
w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości  (Dz.  U.  2013                
poz. 122) (dalej zwane: „Rozporządzeniem") odwołujący podał, że w pkt 13 Opisu Przedmiotu 
Zamówienia  lit.  f.  zamawiający  wymagał  posiadania  przez  wykonawcę  bazy  magazynowo  - 
transportowej  usytuowanej  w  gminie,  z  której  terenu  odbiera  te  odpady,  lub  w  odległości  nie 
większej niż 60 km od granicy tej gminy.  

Wskazał,  że  zadeklarowania  przez  FB  Serwis  baza  położona  jest  na  terenie  gminy 

Kamieńsk.  

Ocenił,  że  kwestią  sporną  jest  to,  czy  baza  ta  spełnia  warunek  odległości  od  granic 

administracyjnych m. Łodzi (opinia biegłego geodety wskazuje na to, że nie) oraz czy spełnia 
inne warunki postawione w rozporządzeniu z dnia 11 stycznia 2013 r. w sprawie szczegółowych 
wymagań  w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości                 
(Dz. U. 2013 poz. 122) (to wykaże kontrola prowadzona przez GIOŚ).  

Odwołujący  stanął  na  stanowisku,  że  konsorcjum  zadeklarowało  wykonywanie 

przedmiotu  zamówienia  przy  wykorzystaniu  bazy  transportowo  -  magazynowej  niespełniającej 
wymogów SIWZ. 

Potwierdzeniem: opinia geodety. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  zaniechania  wykluczenia  konsorcjum  wobec  złożenia 

nieprawdziwych informacji dotyczących położenia bazy transportowo - magazynowej mających 
wpływ lub mogących mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania odwołujący podał, że 
pismem z dnia 19 stycznia 2016 roku zamawiający wezwał konsorcjum do złożenia wyjaśnień 
ws.  spełnienia  warunku,  polegającego  na  posiadaniu  odpowiedniej  bazy  magazynowo  - 
transportowej, formułując jedno z pytań w następujący sposób: „W jaki sposób Wykonawca liczy 

odległość jaka dzieli granice Miasta Łodzi od bazy magazynowo - transportowej".  

Podał,  że  w  odpowiedzi  na  w/w  wezwanie  konsorcjum,  w  piśmie  z  dnia                                       

22 stycznia 2016 roku oświadczyło, że baza, którą posiada na potrzeby realizacji zamówienia 
położona jest w odległości mniejszej niż 60 km od granic miasta Łodzi.  

Odwołujący  stanął  na  stanowisku,  że  wobec  jego  ustaleń  bezspornie  wynika,  że 

konsorcjum złożyło nieprawdziwe informacje.  

Dodał,  że  informacje  te  mogły  mieć  wpływ  na  wynik  postępowania,  gdyż  dotyczyły 

spełniania  przez  wykonawcę  warunków  w  zakresie  wymaganego  w  SIWZ  dysponowania 
odpowiednim potencjałem technicznym.  

Potwierdzeniem: opinia geodety. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Odwołujący wskazał również, że składając wyjaśnienia FB Serwis S.A. oświadczyła, że 

dysponuje  bazą  transportowo  -  magazynową  położoną  w  okolicach  Łodzi  –  bazą  położoną                 
w  gminie  Kamieńsk  –  na  terenie  instalacji:  ZZO  Amest  Kamieńsk  sp.  z  o.o.  Ruszczyn  - 
geograficzne koordynaty 51.242658 19.421988. 

Potwierdzeniem: pismo FB Serwis do Miasta Łódź. 

Podniósł, że wątpliwości budzi to, że wskazane współrzędne geograficzne nie wskazują 

na miejscowość Ruszczyn, w której rzeczywiście położona jest instalacją ZZÓ Amest Kamieńsk, 
a miejscowość Kąsie, powiat bełchatowski, w której to miejscowości znajduje się „coś na kształt 

bazy”, lecz bazą spełniającą wymogi w/w rozporządzenia z pewnością nie jest. 

Potwierdzeniem: zrzut ekranu z serwisu google.maps. 

Dodał, że odległość bazy wskazanej przez wykonawcę, tj. terenu ZZO Amest Kamieńsk 

sp.  z  o.o.  Ruszczyn,  od  granic  administracyjnych  Łodzi  mierzona  po  drogach  publicznych 
przekracza  maksymalne  60  km  /dowód:  opinia  biegłego  geodety/,  natomiast  teren                              
w  miejscowości  Kąsie,  położony  bliżej  Łodzi,  nie  spełnia  wymogów  Rozporządzenia  z  dnia               
11  stycznia  2013  r.  w  sprawie  szczegółowych  wymagań  w  zakresie  odbierania  odpadów 
komunalnych od właścicieli nieruchomości (Dz. U. 2013 poz. 122). 
 

Składając wyjaśnienia odnośnie do bazy transportowo - magazynowej, podając jej adres 

i  współrzędne  geograficzne  miejsca  położenia  konsorcjum  –  stwierdził  odwołujący  –    celowo 
wprowadziło  zamawiającego  w  błąd  –  podało  współrzędne  geograficzne  miejsca  położonego 
bliżej Łodzi, a adres miejsca położonego poza zasięgiem 60 km, ale być może spełniającego 
warunki rozporządzenia.  
 

W odniesieniu do zarzutu zaniechania  wykluczenia z postępowania konsorcjum wobec 

nie  wykazania,  że  konsorcjant  Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A  nie 
zalegał  z  uiszczeniem  podatków  oraz  z  opłacaniem  składek  na  ubezpieczenie  społeczne  na 
dzień  składania  ofert,  ewentualnie  zarzutu  zaniechania  wezwania  do  uzupełnienia  dokumentu 
dotyczącego  spółki  CESPA  potwierdzającego  nie  zaleganie  z  uiszczeniem  podatków  lub 
zaniechania  wezwania  do  wyjaśnień  złożonego dokumentu  i  jego  tłumaczenia  na  język  polski 
odwołujący  podał,  że  pismem  z  dnia  2  lutego  2016  r.  zamawiający  wezwał  konsorcjum  do 
uzupełnienia  m.in.  zagranicznych  dokumentów  urzędowych  dotyczących  spółki  CESPA                      
z klauzulą apostille. 

Podkreślił,  że  konsorcjum  nie  zakwestionowało  zasadności  tego  wezwania  w  trybie 

ś

rodków  ochrony  prawnej  i  w  odpowiedzi  na  wezwanie  złożyło  zagraniczne  dokumenty 

urzędowe  z  tłumaczeniem  na  język  polski  i  z  klauzulami  apostille,  wśród  nich  zaświadczenie            

KIO 237/16, KIO 243/16 

o  niezaleganiu  z  uiszczaniem  podatków  oraz  zaświadczenie  o  niezaleganiu  z  opłacaniem 
składek na ubezpieczenie społeczne.  

Odwołujący  podniósł,  że  wymagana  przez  zamawiającego  klauzula  apostille  została                 

w przypadku obydwu tych dokumentów wystawiona po upływie terminu składania ofert w lutym 
2016 r., co dyskwalifikuje te dokumenty jako niepotwierdzające przez konsorcjum niepodlegania 
wykluczeniu na dzień składania ofert. 

Zwrócił uwagę, że w przypadku zaświadczenia o niezaleganiu w opłacaniu podatków: 

• 

widnieje  na  nim  inna  nazwa  podmiotu,  którego  dotyczy  zaświadczenie  (Cespa  Compañía 
Española  de  Servicios  Públicos),  niż  podmiot  będący  oferentem  w  niniejszym  postępowaniu 
(CESPA.  Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A),  co  zamawiający  winien 
wyjaśnić i wezwać konsorcjum do wyjaśnień na podstawie art. 26 ust 4 ustawy Pzp, 

• 

konsorcjum dwukrotnie składało wraz z tłumaczeniem na język polski dokument potwierdzający 
niezaleganie przez spółkę Cespa w opłacaniu podatków (do oferty bez apostille, a na wezwanie 
zamawiającego w trybie 26 ust. 3 ustawy Pzp z klauzulą apostille).  

• 

ma  miejsce  rozbieżność  w  tłumaczeniach  tego  dokumentu  –  zaświadczenie  z  dnia                     
8  października  2015  r.  (str.  107  i  108  oferty  konsorcjum)  wskazuje  na  12  miesięczny  okres 
ważności  dokumentu,  natomiast  zaświadczenie  z  8  października  2015  r.  załączone  do 
wyjaśnień konsorcjum z 8 lutego 2016 r. wskazuje na 6 miesięczny okres ważności dokumentu, 
co zamawiający winien wyjaśnić na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy Pzp. 
 
W  odniesieniu  do  zarzutu  zaniechania  wykluczenia  konsorcjum  które  nie  wykazało  braku 
podstaw do wykluczenia z postępowania, poprzez brak prawidłowej legalizacji dokumentów na 
dzień składania ofert, tj. brak dołączenia do tych dokumentów apostille z datą nie późniejszą niż 
na dzień składania ofert w sytuacji, gdy do czasu uzyskania apostille dokumenty pochodzące od 
organów Królestwa Hiszpanii nie mają waloru dokumentu i nie mogą być podstawą stwierdzenia 
braku  podstaw  wykluczenia  wykonawcy  z  postępowania  odwołujący  podał,  że  pismem  z  dnia             
2  lutego  2016  r.  zamawiający  wezwał  konsorcjum  do  uzupełnienia  m.in.  zagranicznych 
dokumentów urzędowych dotyczących spółki CESPA z klauzulą apostille. 

Podkreślił,  że  konsorcjum  nie  zakwestionowało  zasadności  tego  wezwania  w  trybie 

ś

rodków ochrony prawnej. 

Odwołujący  wskazał, że Konwencja Haska, znosząca  wymóg legalizacji zagranicznych 

dokumentów  urzędowych  sporządzona  w  Hadze  dnia  5  października  1961  r.  (Dz.  U.  2005,               
nr  112,  poz.  938)  w  stosunku  do  Polski  weszła  w  życie  14  sierpnia  2005  r.  Konwencja 
przewiduje  szczególne  poświadczenie  udzielane  w  państwie,  w  którym  dokument  został 
wystawiony  poprzez  uprawnione  organy  tego  państwa;  na  podstawie  Konwencji  Haskiej                        
z 1961 roku klauzula apostille uwierzytelnia wszelkie dokumenty urzędowe i notarialne Państw 
będących  stroną  Konwencji;  po  przystąpieniu  Polski  do  Konwencji  haskiej  jedyną  procedurą 

KIO 237/16, KIO 243/16 

wymaganą w celu poświadczenia autentyczności podpisu, charakteru, w jakim działała osoba, 
która podpisała dokument oraz tożsamości pieczęci lub stempla, jakim został on opatrzony, jest 
dołączenie  klauzuli  apostille;  dokumenty  zaopatrzone  w  klauzulę  apostille  zostaną  Polsce 
uznane za dokumenty urzędowe.  

Uzupełnił, że żaden przepis powszechnie obowiązującego prawa w Polsce nie nakłada 

obowiązku  tłumaczenia  dokumentów  zagranicznych  w  określonej  formie  szczególnej. 
Dokumenty mogą zostać zatem przetłumaczone ad hoc – w formie dowolnej. 

Wskazał  nadto,  że  Konwencja  Haska  z  1961  roku  dotyczy  jedynie  dokumentów 

urzędowych  i  notarialnych;  Apostille  odnosi  się  jedynie  do  państw  sygnatariuszy  konwencji, 
których w chwili obecnej jest 89; w przypadku państw niebędących stroną konwencji oraz w celu 
uwierzytelnienia 

wszelkiego  rodzaju 

dokumentów 

prywatnych, 

niezbędne 

będzie 

przetłumaczenie ich przez polskiego tłumacza przysięgłego. 

Wskazał  wreszcie,  że  w  Polsce  kwestię  uwierzytelniania  zagranicznych  dokumentów 

reguluje  ustawa  z  dnia  25  listopada  2004  r.  o  zawodzie  tłumacza  przysięgłego  (Dz.  U.  2004              
nr  273  poz.  2702)  –  tłumacze  przysięgli  są  biegłymi  sądowymi  oraz  osobami  zaufania 
publicznego,  którzy  tłumaczą  i  uwierzytelniają  dokumenty  sporządzone  w  języku  obcym; 
zgodnie  z  ustawą,  tłumacz  przysięgły  jest  uprawniony  do:  sporządzania  i  poświadczania 
tłumaczeń z języka obcego na język polski i odwrotnie; sprawdzania i poświadczania tłumaczeń 
sporządzonych  przez  inne  osoby;  sporządzania  i  sprawdzania  poświadczonych  odpisów  pism                 
w  języku  obcym  i  dokonywania  tłumaczenia  ustnego;  przetłumaczenie  zagranicznego 
dokumentu,  urzędowego  lub  prywatnego,  przez  tłumacza  przysięgłego  jest  zatem 
równoznaczne z jego uwierzytelnieniem; obowiązująca lista tłumaczy przysięgłych jest dostępna 
w Biuletynie Informacji Publicznej na oficjalnej stronie Ministerstwa Sprawiedliwości. 

Podsumował,  że  zagraniczne  dokumenty  urzędowe  z  klauzulą  apostille  mogą  zostać 

przetłumaczone  w  Polsce  w  formie  dowolnej,  przy  czym  można  wezwać  do  przedłożenia  ich 
tłumaczenia  na  język  polski  przez  tłumacza  przysięgłego;  brak  klauzuli  apostille  pociąga  za 
sobą obowiązek tłumaczenia wszelkich dokumentów przez polskich tłumaczy przysięgłych. 

Odwołujący  stanął  na  stanowisku,  że  dotyczące  spółki  CESPA  dokumenty  [prócz 

pełnomocnictwa  dla  FB  SERWIS)  nie  zawierają  ani  klauzuli  apostille,  ani  nie  zostały 
przetłumaczone  przez  tłumacza  przysięgłego,  wobec  czego  należy  je  traktować  jako  błędnie 
złożone  i  wezwać  do  ich  uzupełnienia  na  podstawie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp  pod  rygorem 
wykluczenia z postępowania.  

Wyjaśnił,  że  w  odpowiedzi  na  wezwanie  konsorcjum  złożyło  zagraniczne  dokumenty 

urzędowe  z  tłumaczeniem  na  język  polski  i  z  klauzulami  apostille,  wśród  nich  zaświadczenie               
o  niezaleganiu  z  uiszczaniem  podatków  oraz  zaświadczenie  o  niezaleganiu  z  opłacaniem 
składek  na  ubezpieczenie  społeczne  –  wymagana  przez  zamawiającego  klauzula  apostille 
została w przypadku obydwu tych dokumentów wystawiona po upływie terminu składania ofert 

KIO 237/16, KIO 243/16 

w  lutym  2016  r.,  co  dyskwalifikuje  te  dokumenty  jako  niepotwierdzające  przez  wykonawców 
niepodlegania wykluczeniu na dzień składania ofert. 
 

W  odniesieniu  do  zarzutu  zaniechania  wykluczenia  konsorcjum  pomimo 

nieprawidłowego  wniesienia  wadium  odwołujący  podał,  że  w  pkt  8.6.5.  SIWZ  zamawiający 
wymagał,  by  zobowiązanie  poręczyciela/gwaranta  do  zapłacenia  kwoty  wadium  było 
bezwarunkowe. 

Podniósł, że gwarancje wadialne złożone przez konsorcjum zawierają klauzulę, z której 

wynika,  że  „żądanie  zapłaty  powinno  zostać  przedłożone  w  siedzibie  naszego  Banku,                           

z potwierdzeniem przez bank Beneficjenta lub notariusza, że podpisy w oryginale widniejące na 

żą

daniu  zapłaty  zostały  złożone  przez  osoby  uprawnione  do  zaciągania  zobowiązań 

majątkowych w imieniu Beneficjenta". 

Odwołujący za oczywiste uznał, że wezwanie do zapłaty powinno być podpisane przez 

osoby upoważnione do reprezentowania Beneficjenta, a Gwarant powinien mieć możliwość, aby 
uprawnienie do reprezentowania zweryfikować, jednak za zupełnie niezrozumiały uznał wymóg, 
aby  podpisy  osób  widniejących  na  żądaniu  zapłaty  zostały  złożone  nie  przez  osoby 
upoważnione do reprezentowania Beneficjenta w ogólności (tj. do nabywania praw i zaciągania 
zobowiązań), ale przez osoby uprawnione do zaciągania zobowiązań. Stwierdził, że wezwanie 
do zapłaty nie ma nic wspólnego z zaciąganiem zobowiązań. 

Nadto podniósł, że wymóg potwierdzenia złożonych na wezwaniu do zapłaty podpisów 

przez bank Beneficjenta lub przez notariusza jest wymogiem dodatkowym, niepopartym żadną 
regulacją  prawną,  powodującym,  że  zobowiązanie  gwaranta  do  zapłacenia  kwoty  wadium 
przestaje być bezwarunkowe – wprowadza to obowiązek współdziałania banku Beneficjenta lub 
notariusza, podmiotu trzeciego jako warunek konieczny otrzymania wypłaty z gwarancji. 

W  ocenie  odwołującego  w  praktyce  usługa  poświadczenia  przez  bank  czy  przez 

notariusza podpisów jest normalną i powszechnie wykonywaną usługą, jednakże – podniósł –  
zapis  uzależnia  otrzymanie  wypłaty  od  spełnienia  warunku  przez  podmiot  trzeci  (bank  lub 
notariusza).  Uznał,  że  w  niektórych  sytuacjach  nie  cierpiących  zwłoki  może  uniemożliwić  to 
otrzymanie wypłaty [zamknięty oddział banku, brak w danej chwili upoważnionego pracownika 
mogącego poświadczyć podpisy, zamknięta kancelaria notarialna – wszystko to powoduje, że 
beneficjent  nie  ma  możliwości  natychmiastowego  wystąpienia  do  Gwaranta  z  żądaniem 
zapłaty). 

Podsumował,  że  nie  doszło  do  skutecznego  zabezpieczenia  oferty  wadium,                          

a w związku z tym konsorcjum winno zostać wykluczone z postępowania na podstawie art. 24 
ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp. 
 

KIO 237/16, KIO 243/16 

W odniesieniu do zarzutu zaniechania wykluczenia konsorcjum z powodu przedłożenia 

dokumentów  w  nieprzepisanej  prawem  formie  odwołujący  podał,  że  konsorcjum  załączyło  do 
oferty  i  uzupełniło,  na  wezwanie  zamawiającego,  dokumenty  podmiotowe,  które  nie  spełniają 
wymogów odnośnie formy. 

Podniósł,  że  klauzule  apostille  zostały  wystawione  z  datą  nie  późniejszą  niż  na  dzień 

składania  ofert  (zaświadczenie  o  niezaleganiu  z  podatkami,  zaświadczenie  o  niezaleganiu  ze 
składkami  na  ubezpieczenie  społeczne);  natomiast  do  czasu  uzyskania  apostille  dokumenty 
pochodzące  od  organów  Królestwa  Hiszpanii  nie  mają  waloru  dokumentu  i  nie  mogą  być 
podstawą stwierdzenia braku podstaw wykluczenia wykonawcy z postępowania. 

Stwierdził  dodatkowo,  że  złożone  przez  konsorcjum  dokumenty  zostały  poświadczone 

za zgodność z oryginałem w dacie późniejszej niż dzień składania ofert. 
 

W odniesieniu do zarzutu wyboru jako najkorzystniejszej dla I części zamówienia (sektor 

Bałuty)  oferty  konsorcjum,  podczas  gdy  podlega  wykluczeniu,  a  jego  oferta  odrzuceniu                    
z przyczyn wskazanych w zarzutach poprzednich, a zaniechanie wybrania jak najkorzystniejszej 
dla części 1 zamówienia oferty Odwołującego. 

Stwierdził,  że  zarzut  jest  pochodną  wyżej  postawionych  zarzutów  i  sprowadza  się  do 

konstatacji,  że  biorąc  pod  uwagę  wskazane  w  postawionych  zarzutach  uchybienia 
zamawiającego w ocenie warunków podmiotowych konsorcjum oraz złożonej przez nie oferty, 
konsorcjum winno zostać wyeliminowane z postępowania, a zamówienia na sektor Bałuty winno 
zostać udzielone odwołującemu. 

Na  podstawie  dokumentacji  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia publicznego, przedłożonej Izbie przez zamawiającego w kopii potwierdzonej 

za zgodność z oryginałem przy piśmie z dnia 25 lutego 2016 r., Odpowiedzi na odwołanie 

w  obu  sprawach  [pismo  zamawiającego  z  dnia    3  marca  2016  r.  (sygn.  akt  KIO  237/16) 

oraz  pismo  zamawiającego  dnia  4  marca  2016  r.  (sygn.  akt  KIO  243/16),  zgłoszenia 

przystąpienia wykonawcy  w sprawie o sygn. akt KIO 237/16 w tym uzasadnienia wniosku 

o  oddalenie  odwołania  (pismo  z  dnia  26  lutego  2016  r.),  Pisma  przystępującego                       

w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  243/16  (pismo  z  dnia  7  marca  2016  r.),  pisma  EKO-REGION                 

Sp.  z  o.o.  z  Bełchatowa  z  dnia  26  lutego  2016  r.  dotyczącego  instalacji  zlokalizowanej 

przy  ulicy  Czaplinieckiej  w  Bełchatowie,  Planu  Gospodarki  Odpadami  Województwa 

Łódzkiego  2012,  a  także  stanowisk  stron  i  przystępujących,  zaprezentowanych  w  toku 

rozprawy,  orzekając  w  granicach  podniesionych  w  obu  odwołaniach  zarzutów  skład 

orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

KIO 237/16 
 

Zarzut  zaniechanie  wykluczenia  wykonawcy  Remondis  Sp.  z  o.o.  z  postępowania                   

w Części 2 zamówienia, pomimo iż wykonawca ten nie wniósł wadium na pełny okres związania 
ofertą, gdyż w przedłożonych przez niego dokumentach gwarancji wadialnych wydanych przez 
TUZ  Towarzystwo  Ubezpieczeń  Wzajemnych  zastrzeżono,  że  podstawą  zapłaty  sumy 
gwarancyjnej  będzie  stanowić  wyłącznie  pisemne  żądanie  zapłaty  otrzymane  w  okresie 
ważności  gwarancji,  a  jednocześnie  wskazano,  iż  gwarancje  te  automatycznie  wygasają                      
(a wszelkie roszczenia beneficjenta stają się bezskuteczne) w przypadkach, gdy upłynął termin 
związania ofertą oraz, gdy postępowanie o udzielenie zamówienia zostało unieważnione, co jest 
równoznaczne  z  zawężeniem  zakresu  odpowiedzialności  gwaranta  i  ogranicza  możliwość 
zatrzymania  wadium  w  przypadku  zaistnienia  zdarzeń  uzasadniających  takie  zatrzymanie                    
w  przedostatnim  i  ostatnim  dniu  związania  ofertą  (18  marca  2016  r.  godz.  16.00  –                               
19 marca 2016 r. godz. 24.00) albo tuż przed ewentualnym unieważnieniem postępowania oraz 
w  przypadku  po  unieważnieniu  postępowania,  a  przed  zwróceniem  przez  zamawiającego 
wadium na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy Pzp nie potwierdził się. 
 

Skład orzekający Izby pominął złożone przez przystępującego na rozprawie gwarancje 

wadialne  składane  w  innych  postępowaniach  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  (w  tym                
wg  wykazu  w  łącznej  liczbie  218),  ponieważ  podstawą  oceny  skutecznego  wniesienia                          
wadium przez przystępującego w przedmiotowym postępowaniu (wedle wymogów wskazanych                           
w  dedykowanej  temu  postępowaniu  SIWZ)  może  być  wyłącznie  treść  gwarancji  wadialnej 
złożonej przez przystępującego w tym postępowaniu. 

 
Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 
W  zakresie  żądanego  okresu  gwarancji  wadialnej  zabezpieczającej  ofertę  wykonawcy, 

zamawiający – w pkt. 8.6.4 SIWZ – postawił wymóg: „termin ważności poręczenia/gwarancji – 

nie krótszy niż termin związania ofertą” oraz podał – w pkt. 8.7 SIWZ: „W przypadku składania 

przez  Wykonawcę  wadium  w  formie  poręczenia  lub  gwarancji,  Zamawiający  nie  uzna 

dokumentów, które nie spełniają wymagań, o których mowa w pkt. 8.6 SIWZ.”. 

Wykonawca Remondis Sp. z o.o. (dalej także „Remondis”) złożył w Części 2 zamówienia 

na stronach 91-92 oferty, Gwarancję ubezpieczeniową zapłaty wadium Nr 1522/15-38/2008/BY, 
wystawioną    w  Bydgoszczy  w  dniu  8  grudnia  2015  r.  przez  TUZ  Towarzystwo  Ubezpieczeń 
Wzajemnych (Gwarant). 

KIO 237/16, KIO 243/16 

W  pkt.  6  gwarancji  podano:  „Niniejsza  gwarancja  ważna  jest  od  21.12.2015  do 

21.03.2016 i tylko wezwanie do zapłaty (…) otrzymane przez Gwaranta w tym terminie będzie 

powodowało  obowiązek wypłaty z tytułu gwarancji”. 

W  pkt.  8  gwarancji  ujęto  przypadki,  w  których  gwarancja  wygasa  (poza  przypadkiem 

upływu  terminu  jej  ważności),  a  wśród  nich  przypadek:  „upłynął  termin  związania  ofertą”  oraz 
przypadek: „postępowanie o udzielenie zamówienia zostało unieważnione”. 
 

W  przedmiotowym  postępowaniu  zamawiający  wskazał  termin  związania  ofertą 

wynoszący  90  dni  oraz  podał,  że  bieg  tego  terminu  rozpoczyna  się  wraz  z  upływem  terminu 
składania ofert (pkt 9 SIWZ). 

Termin składania ofert został wyznaczony na dzień 21 grudnia 2015 r. (pkt 11.2 SIWZ). 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 
Poza  sporem  był  fakt,  że  termin  związania  ofertą  w  przedmiotowym  postepowaniu 

upływa  19  marca  2016  r.  (jako  ostatni  dzień  związania  ofertą  odwołujący,    w  sformułowanym 
zarzucie – str. 2 odwołania – podał 19 marca 2016 r. godz. 24.00). 

Podnieść  należy,  że  termin  ważności  kwestionowanej  przez  odwołującego  gwarancji 

wadialnej  upływa  nie  w  dniu  19  marca  2016  r.,  ale  w  dniu  21  marca  2016  r.,    tj.  dwa  dni  po 
terminie  związania  ofertą,  z  których  ostatni  (21  marca  2016  r.)  to  dzień  powszedni 
(poniedziałek).  

Oznacza  to,  abstrahując  w  tym  miejscu  od  oceny,  czy  w  każdym  postępowaniu                         

o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  okres  ważności  gwarancji  musi  być  dłuższy  niż  termin 
związania  ofertą,  stwierdzić  należy,  że  wykonawca  Remondis  złożył  w  przedmiotowym 
postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  gwarancję  wadialną,  której  ważność  była 
dłuższa niż termin związania ofertą, a sam odwołujący na rozprawie przyznał, że: „minimalnym 

terminem na zgłoszenie żądania zapłaty jest termin jednodniowy”. 

Wobec  powyższego  skład  orzekający  Izby  uznał,  że  termin  ważności  złożonej  przez 

wykonawcę  Remondis  gwarancji  wadialnej  był  wystarczający  i  nie  ograniczał  możliwości 
zatrzymania wadium w sytuacjach wskazanych przez odwołującego, tj. wystąpienia przesłanki 
zatrzymania  wadium  „w  końcowej  części  przedostatniego  dnia  lub  dniu  ostatnim  okresu 
związania  ofertą”,  ponieważ  zamawiający  może  żądanie  zapłaty  skierować  do  Gwaranta                   
w poniedziałek 21 marca 2016 r. 
  

Odnosząc  się  do  podnoszonego  przez  odwołującego  ograniczenia  możliwości 

skutecznego  dochodzenia  zapłaty  wadium  w  przypadku,  gdy  „przesłanki  zatrzymania  wadium 

wystąpią  w  dniu,  w  którym  ma  miejsce  unieważnienie  postępowania  przez  Zamawiającego  – 

bezpośrednio  przed  takim  unieważnieniem”  oraz  w  przypadku,  „gdy  czynność  unieważnienia 

KIO 237/16, KIO 243/16 

postępowania  zostanie  przez  Zamawiającego  unieważniona  (cofnięta)”  skład  orzekający  Izby 

wskazuje,  że  odwołujący  przypisuje  zamawiającemu  takie  prowadzenie  przedmiotowego 
postępowania,  które  doprowadzić  by  miało  do  konieczności  kumulowania  czynności 
unieważnienia  postępowania  z  czynnością  zatrzymania  wadium  (w  tym  samym  dniu),  czy 
konieczności  unieważnienia  błędnie  dokonanej  czynności  unieważnienia  postępowania 
(abstrahując od oceny dopuszczalności czynności cofnięcia unieważnienia) . 
 

Podnieść  należy,  że  wskazany  przez  zamawiającego  w  postanowieniach  SIWZ 

maksymalny termin związania ofertą (art. 85 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp) nie wymagał przedłużenia 
(zamawiający  nie  wzywał  do  jego  przedłożenia  na  podstawie  art.  85  ust.  2  ustawy  Pzp), 
przeciwnie – postępowanie w Części 2 zostało rozstrzygnięte, poprzez wybór oferty wykonawcy 
Remondis, już w dniu 11 lutego 2016 r., a zatem na ponad miesiąc przed upływem związania 
ofertą. 

Powyższe okoliczności skład orzekający Izby przytacza z tego względu, że wpisują się          

w  określony  przez  zamawiającego  w  postanowieniach  SIWZ  wymóg  (pkt  8.6.4):  „termin 

ważności poręczenia/gwarancji – nie krótszy niż termin związania ofertą”. 

Przypomnienia  wymaga,  że  to  zamawiający  jest  odpowiedzialny  za  przygotowanie                   

i  przeprowadzenie  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  –  prawidłowemu 
przeprowadzeniu postępowania służą m.in. postanowienia SIWZ dotyczące wadium.  

Podanie wymagań dotyczących wadium jest obowiązkiem zamawiającego (art. 36 ust. 1 

pkt  8),  które  winny  być  zgodne  z  przepisami  ustawy  Pzp,  ale  także  mają  być  wymaganiami 
adekwatnymi  do  możliwości  sprawnego  i  zgodnego  z  zasadami  uczciwej  konkurencji  oraz 
równego  traktowania  wykonawców  przeprowadzenia  przez  zamawiającego  konkretnego 
postępowania (termin związania ofertą, którą zabezpieczać ma wadium). 
 

Zamawiający, wskazując – postanowieniem pkt. 8.6.4 SIWZ – wymóg „termin ważności 

poręczenia/gwarancji  –  nie  krótszy  niż  termin  związania  ofertą”,  zobowiązał  się  także  wobec 

wykonawców,    którzy  złożą  wadium  w  szczególności  w  formie  gwarancji,  że  ich  dokumenty 
zostaną  uznane,  o  ile  tylko  okres  ważności  gwarancji  będzie  co  najmniej  równy  terminowi 
związania  ofertą  (a  contrario  postanowienia:  „W  przypadku  składania  przez  Wykonawcę 

wadium  w  formie  poręczenia  lub  gwarancji,  Zamawiający  nie  uzna  dokumentów,  które  nie 

spełniają wymagań, o których mowa w pkt. 8.6 SIWZ.”). 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  postanowienie  to  stanowiło  gwarancję  dla 

wykonawców  (przy  braku  okoliczności  wyjątkowych,  uzasadniających  skorzystanie  przez 
zamawiającego  z  prawa,  o  którym  mowa  w  art.  85  ust.  2  ustawy  Pzp),  że  w  przedmiotowym 
postępowaniu zamawiający wszystkie niezbędne czynności w jego toku przeprowadzi w takiej 
sekwencji (i z uwzględnieniem dni ustawowo wolnych od pracy), aby móc wystąpić do gwaranta 
z żądaniem zapłaty w terminie ważności gwarancji równemu terminowi związania ofertą. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Uwzględniając  powyższe,  a  nadto  fakt,  że  wykonawca  Remondis  złożył  gwarancję 

wadialną, która „z nadmiarem” spełniała wymóg SIWZ dotyczący terminu ważności gwarancji, 
uznać  należy,  że  brak jest  podstaw  do  twierdzenia,  że  wykonawca  ten  nie  wniósł  prawidłowo               
(w zgodzie z ustawą Pzp i postanowieniami SIWZ) wadium.  

 
Na  marginesie  skład  orzekający  Izby  wskazuje,  że  postanowienia  SIWZ  (co  do 

zgodności  wymogów  w  zakresie  wadium  z  przepisami)  nie  były  kwestionowane,                                  
a  nadto,  że  konieczność  uzyskania  gwarancji  z  terminem  ważności  dłuższym  niż  termin 
związania  ofertą  wiązałby  się  (przy  braku  znajomości  uwarunkowań,  w  tym  organizacyjnych 
danego  zamawiającego)  z  koniecznością  samodzielnego  przyjęcia  przez  poszczególnych 
wykonawców („zgadywania”), jaki termin jest dla konkretnego zamawiającego wystarczający na 
wystąpienie do gwaranta z żądaniem zapłaty (w związku z czym terminy te mogłyby się różnić), 
co  narażałoby  wykonawców  na  ponoszenie  dodatkowych  i  różnych  kosztów  związanych                      
z dłuższym terminem ważności gwarancji, niezależnie od konsekwencji w postaci wykluczenia           
z tego względu, że termin ważności gwarancji byłby „jedynie” np. o 2, a nie o 3 dni dłuższy niż 
termin związania ofertą. 

 
Zarzut  wyboru  oferty  wykonawcy  Remondis  Sp.  z  o.o.  jako  oferty  najkorzystniejszej, 

pomimo iż wykonawca ten winien zostać wykluczony, a jego oferta zostać uznana za odrzuconą 
nie potwierdził się. 
 
 

Ponieważ skład orzekający Izby uznał, że brak było podstaw do wykluczenia wykonawcy 

Remondis (dalej nadal „Remondis”) z udziału w postępowaniu z tego powodu, że wykonawca 
ten  nie  wniósł  wadium  na  pełny  okres  związania  ofertą  (a  w  odwołaniu  nie  zgłoszono  innych 
podstaw odrzucenia oferty wykonawcy Remondis), w konsekwencji uznał, że brak było podstaw 
do jej odrzucenia.  
 
 

Ponieważ  nie  potwierdził  się  żaden  z  zarzutów  odwołania  wniesionego  w  sprawie                    

o sygn. akt KIO 237/16 Izba oddaliła odwołanie. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

KIO 243/16 
 

Odnosząc się w pierwszej kolejności do wniosku odwołującego o odroczenie rozprawy 

do  czasu  otrzymania  od  Głównego  Inspektora  Ochrony  Środowiska  wyników  kontroli  bazy 
transportowo-magazynowej  zadeklarowanej  przez  FBSerwis  S.A.  z  siedzibą  w  Warszawie                   
w zakresie spełniania warunków rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 11 stycznia 2013 r.                     
w  sprawie  szczegółowych  wymagań  w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od 
właścicieli nieruchomości  (Dz.U. z 2013 r., poz. 122) w szczególności w zakresie, w jakim baza 
umożliwia  prowadzenie  FBSerwis  S.A.  działalności  regulowanej,  polegającej  na  zbieraniu 
odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości na terenie Miasta Łodzi, skład orzekający 
Izby wskazuje, że wyniki tej kontroli, wbrew stanowisku odwołującego, nie mogą mieć nie tylko 
decydującego, ale żadnego wpływu na rozstrzygnięcie Izby, a to z tego względu, iż posiadanie 
bazy transportowo-magazynowej nie było  warunkiem udziału  w przedmiotowym postępowaniu 
(o czym szerzej poniżej). 

 
Skład  orzekający  Izby  nie  uwzględnił  także  wniosku  odwołującego  o  odroczenie 

rozprawy  do  czasu  wydania  rozstrzygnięcia  sprawy  wywołanej  skargą  odwołującego  z  dnia                
4  marca  2016  r.  na  bezczynność  Prezydenta  Miasta  Łodzi  w  sprawie  rozpatrzenia  wniosku                
o  udostępnienie  informacji  publicznej,  ponieważ  odwołujący  nie  wyjaśnił,  z  jakich  względów 
rozstrzygnięcie to jest dla rozstrzygnięcia Izby konieczne, czy choćby przydatne. 
  

 
Skład orzekający Izby pominął dokumenty: 

•  Opis  pomiaru  odległości  do  miejsca  przeznaczenia  (wysypisko  Kąsie)  z  dnia                                

8  lutego  2016  r.  sporządzony  przez  uprawnionego  geodetę  inż.  G.Ż.,  załączony  do 
odwołania, 

•  Wniosek  o  przeprowadzenie  kontroli  z  dnia  17  lutego  2016  r.  złożony  przez 

odwołującego  do  Głównego  Inspektora  Ochrony  Środowiska  w  Łodzi  Głównego 
Inspektoratu  Ochrony  Środowiska  w  Warszawie  oraz  Pismo  Głównego  Inspektoratu 
Ochrony  Środowiska  z  lutego  2016  r.  (brak  wskazania  dnia)  do  Łódzkiego 
Wojewódzkiego  Inspektora  Ochrony  Środowiska  (przekazanie  wniosku  zgodnie                       
z właściwością), 

•  Protokół  kontroli  z  dnia  24  lutego  2016  r.  oraz  Informacja  z  dnia  1  marca  2016  r., 

załączone (poz. 2) przez  zamawiającego do Odpowiedzi na odwołanie  – pismo z dnia                 
4 marca 2016 r., 

•  Pismo  Zastępcy  Dyrektora  GDDKiA    Oddział  z  Łodzi  z  dnia  18  lutego  2016  r.  oraz 

Oświadczenie mgr inż. J.D. – Zakład Usług Geodezyjno- Kartograficznych z Radomska,  
złożone przez przystępującego na rozprawie, 

KIO 237/16, KIO 243/16 

•  Protokół  kontroli  z  dnia  29  stycznia  2016  r.  wraz  z  pismem  przekazującym  z  tej  samej 

daty,  Zawiadomienie  o  wszczęciu  kontroli  z  dnia  15  lutego  2016  r.,  wyciąg  z  księgi 
wejść/wyjść  na  teren  bazy  (w  dniach  29.01.-09.2016  r.  08.02.),  złożone  na  rozprawie 
przez przystępującego, 

ponieważ  posiadanie  bazy  transportowo-magazynowej  nie  było  warunkiem  udziału                              
w  przedmiotowym  postępowaniu,  wobec  czego  bez  znaczenia  dla  rozstrzygnięcia  pozostaje 
odległość  bazy  od  granicy  Miasta  Łodzi  oraz  to,  czy  na  dzień  składania  ofert  baza  spełniała 
przewidziane przepisami odpowiedniego rozporządzenia wymagania.  
 

Opinię  prawną  z  dnia  7  marca  2016  r.  wydaną  przez  A.N.  –  adwokata hiszpańskiego, 

skład orzekający Izby uznał za stanowisko składającego ją odwołującego. 
 

Zarzuty: 

• 

zaniechania  rzetelnego  zbadania  zastrzeżenia  jako  tajemnicy  przedsiębiorstwa 

wyjaśnień  złożonych  przez  konsorcjum  wykonawców:  FBSerwis  S.A.  oraz  CESPA 
Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.  w  zakresie  rażąco  niskiej 
ceny  

oraz 

• 

zaniechania  odtajnienia  i  udostępnienia  odwołującemu  zastrzeżonych  wyjaśnień, 
pomimo  że  nie  wystąpiły  przesłanki  do  zastrzeżenia  wszystkich  informacji  zawartych                
w  tych  dokumentach  jako  tajemnicy  przedsiębiorstwa,  w  szczególności  nie  stanowią 
tajemnicy  przedsiębiorstwa  kalkulacje,  o  których  mowa  w  art.  9m  ustawy  z  dnia                         
13  września  2013  r.  o  utrzymaniu  czystości  i  porządku  w  gminach  (Dz.U.  z  2013  r.                   
poz. 1399 ze zm.), zgodnie z którym prowadzący regionalną instalację do przetwarzania 
odpadów 

komunalnych 

jest 

obowiązany 

przedstawić 

kalkulację 

kosztów 

zagospodarowania odpadów komunalnych  

potwierdziły się częściowo. 
 

Skład orzekający Izby ustalił , co następuje. 
Pismem  z  dnia  8  stycznia  2016  r.  zamawiający,  z  powołaniem  się  na  przepis  art.  90                    

ust.  1  ustawy  Pzp,  wezwał  konsorcjum  do  złożenia  wyjaśnień,  przy  czym  zamawiający  nie 
podał,  jakie  okoliczności  spowodowały  skorzystanie  z  trybu  wyjaśnień  na  okoliczność 
zaoferowania rażąco niskiej ceny. 

 
Przy  piśmie  z  dnia  14  stycznia  2016  r.  konsorcjum  wykonawców:  FBSerwis  S.A.  oraz 

CESPA  Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.  (dalej  także  „konsorcjum”) 
złożyło dokument Wyjaśnienia wykonawcy, na który składały się: 

KIO 237/16, KIO 243/16 

•  (w  części  wstępnej)  zastrzeżenie  informacji  podanych  w  wyjaśnieniach  dotyczących 

wysokości zaoferowanej ceny wraz z uzasadnieniem, 

•  wyjaśnienia dotyczące wysokości zaoferowanej przez to konsorcjum ceny, 

•  dowody z dokumentów. 
 

Pismem z dnia 15 lutego 2016 r. odwołujący zwrócił się do zamawiającego  z Wnioskiem 

o  ujawnienie  wyjaśnień  i  dokumentów  konsorcjum,  którego  liderem  jest  FB  Serwis  S.A.                                  

z  siedzibą  w  Warszawie  złożonych  w  niniejszym  postępowaniu  na  wezwanie  Zamawiającego                  

w trybie art. 90 ust. 1 Pzp. 

Odpowiadając  na  ww.  Wniosek  odwołującego,  w  piśmie  z  dnia  16  lutego  2016  r., 

zamawiający odmówił udostepnienia wyjaśnień i dokumentów konsorcjum, uzasadniając także, 

ż

e  „dokonał  oceny    treści  w/w  wyjaśnień  i  uznał,  że  wykonawca  skutecznie  zastrzegł                        

w/w  informacje  jako  tajemnice  przedsiębiorstwa.  Wykonawca  w  treści  wyjaśnień  udowodnił                

i  odpowiednio  udokumentował  zaistnienie  przesłanek  uznania  w/w  informacji  jako  tajemnicy 

przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji”. 

 
Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 
W odniesieniu do zarzutu zaniechania rzetelnego zbadania zastrzeżenia jako tajemnicy 

przedsiębiorstwa  informacji  zawartych  w  wyjaśnień  złożonych  w  zakresie  rażąco  niskiej  przez 
konsorcjum  odwołujący  nie  zaprezentował  żadnych  okoliczności  zarzut  uzasadniających,  nie 
zaprezentował także  żadnej argumentacji, poprzestając na zacytowaniu fragmentów orzeczeń 
w częściach zawierających rozważenia wstępne o ogólnym charakterze, z którymi nie sposób 
zresztą  się  nie  zgodzić  jak  choćby  to,  iż  obowiązkiem  zamawiającego  jest  dogłębna, 
zindywidualizowana analiza skuteczności dokonanego przez wykonawcę zastrzeżenia, czy też 
zasługujące na napiętnowanie próby wykonawców zastrzegania informacji w celu pozbawienia 
konkurencji  możliwości  skorzystania  ze  środków  ochrony  prawnej),  co skłania  do  wniosku,  że 
zarzut  został  podniesiony  wyłącznie  dlatego,  że  zamawiający  nie  udostępnił  odwołującemu 
złożonych przez konsorcjum wyjaśnień.  
 

Dostrzeżenia  wymaga  konieczność  rozróżnienia  informacji  zawartych  w  składanych 

przez  wykonawcę  wyjaśnieniach  na  okoliczność  charakteru  zaoferowanej  ceny  od  informacji 
uzasadniających zastrzeżenie tych pierwszych.  

W  przedmiotowym  postępowaniu,  w  przypadku  wykonawcy,  który  będzie  zastrzegać 

informacje  stanowiące  tajemnicę  przedsiębiorstwa  w  ofercie,  zamawiający  w  SIWZ  zażądał  – 
obok  dokonania  samego  zastrzeżenia  –  wykazania,  że  zastrzegane  informacje  stanowią 
tajemnicę przedsiębiorstwa. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Przypomnienia w tym miejscu wymaga, że zgodnie z przepisem art. 8 ust. 3 ustawy Pzp, 

skuteczność dokonanego zastrzeżenia jest poddana analizie i oceniona przez zamawiającego 
na  podstawie  informacji  uzasadniających  zastrzeżenia,  nie  zaś  samodzielnie  przez 
zamawiającego na podstawie samego charakteru zastrzeżonych informacji. 

Stawiając  zarzut  nierzetelnego  zbadania  przez  zamawiającego  zastrzeżenia  jako 

tajemnicy przedsiębiorstwa wyjaśnień złożonych przez konsorcjum odwołujący winien wskazać 
okoliczności  faktyczne,  co  wymagało  odniesienia  się  przez  odwołującego  do  informacji 
uzasadniających zastrzeżenie.  

Tymczasem  w  przedmiotowym  postępowaniu  odwołujący  nie  zwracał  się  do 

zamawiającego  o  udostępnienie  uzasadnienia  dokonanego  zastrzeżenia,  wymaganego 
przepisem  art.  8  ust.  3  ustawy  Pzp,  a  jedynie  o  udostępnienie  wyjaśnień  złożonych  przez 
konsorcjum  na  wezwanie  zamawiającego  w  trybie  art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp  („właściwych 
wyjaśnień”)  i  to  także  po  uzyskaniu  od  zamawiającego  odpowiedzi  z  dnia  16  lutego  2016  r.,                    
w której zamawiający oznajmił, że nie ujawni wyjaśnień i dokumentów, ponieważ konsorcjum – 
wykonawca  zastrzegł  je  jako  zawierające  tajemnice  przedsiębiorstwa  oraz  „udowodnił                            

i  odpowiednio  udokumentował  zaistnienie  przesłanek  uznania  w/w  informacji  jako  tajemnicy 

przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji”. 

Tak bowiem (tj. jako wniosek o udostępnienie wyłącznie „właściwych wyjaśnień”) skład 

orzekający  zakwalifikował  wniosek  odwołującego  z  dnia  15  lutego  2016  r.  skierowany  do 
zamawiającego,  tj.  „Wniosek  o  ujawnienie  wyjaśnień    i  dokumentów  konsorcjum,  którego 

liderem jest FB Serwis S.A. z siedzibą w Warszawie złożonych w niniejszym postępowaniu na 

wezwanie  Zamawiającego  w  trybie  art.  90  ust.  1  Pzp”,  ponieważ  przesądza  o  tym  wskazana 

podstawa prawna, tj. art. 90 ust. 1 ustawy Pzp. 

Fakt,  że  informacje  –  uzasadnienie  zastrzeżenia  oraz  informacje  zastrzeżone  zostały 

ujęte  w ramach jednego dokumentu („Wyjaśnienia wykonawcy”) w żadnym razie konieczności 
dokonania ww. rozróżnienia nie znosi. 

Uwzględniając powyższe skład orzekający Izby uznał, że zarzut zaniechania rzetelnego 

zbadania zastrzeżenia jako tajemnicy przedsiębiorstwa wyjaśnień złożonych przez konsorcjum 
nie potwierdził się. 
 

Uwzględniając,  iż  zarzut  zaniechania  odtajnienia  i  udostępnienia  odwołującemu 

zastrzeżonych  przez  konsorcjum  wyjaśnień  został  oparty  o  okoliczność  faktyczną,  iż                           
w  wyjaśnieniach  konsorcjum  znalazła  się  informacja  o  kosztach  zagospodarowania  odpadów 
komunalnych  w instalacjach, do których wykonawca  zobowiązany jest przekazywać odebrane 
odpady  (zmieszane,  zielone,  selektywnie  zebrane),  która  jest  informacją  jawną,  ponieważ 
instalacje  te  „stosują  powszechnie  dostępne  cenniki,  czy  też  oferują  wykonanie  usług 

KIO 237/16, KIO 243/16 

zagospodarowania  odpadów  za  identyczne  ceny  wszystkim  zainteresowanym”  (str.  12 

odwołania) skład orzekający Izby uznał, że zarzut częściowo się potwierdził. 

Abstrahując  od  prawdziwości  twierdzenia  odwołującego,  że  instalacje  „oferują 

wykonanie usług zagospodarowania odpadów za identyczne ceny wszystkim zainteresowanym” 

skład  orzekający  Izby  ustalił,  że  w  wyjaśnieniach  złożonych  przez  konsorcjum  znalazła  się 

informacja  o  kosztach  zagospodarowania  odpadów  komunalnych  w  ww.  instalacjach 
odwołująca  się  do  cennika  –  wysokości  opłat  wskazanych  w  Zarządzenia  Nr  1551/VII/15 

Prezydenta  Miasta  Łodzi  z  dnia  22  lipca  2015  r.  w  sprawie  wysokości  opłat  za  korzystanie                       

z  obiektów  i  instalacji  służących  do  zbierania,  unieszkodliwiania  i  przetwarzania  odpadów 

komunalnych,  wobec  czego  skład  orzekający  Izby  uznał,  że  zamawiający  naruszył  –  poprzez 

zaniechanie  udostępnienia  odwołującemu  tej  informacji  przepis  art.  8  ust.  1  –  3  ustawy  Pzp                  
w zw. z art. 96 ust. 2 i 3 ustawy Pzp. 

Przy  czym  skład  orzekający  Izby  zaznacza,  że  podziela  stanowisko  przystępującego, 

który argumentował (Pismo z dnia 7 marca 2016 r., II): „Na cenę ofertową – poza cenami usług 

zagospodarowania  określonych  odpadów  –  składa  się  cały  szereg  innych  elementów 

kosztotwórczych,  takich  jak  np.  koszty  utrzymania  bazy,  koszty  logistyki,  koszty  zatrudnienia 

pracowników  itd.  Ewentualna  dostępność  pewnej  części  informacji  dotyczącej  kalkulacji  ceny 

ofertowej nie  oznacza  wcale  –  co  zdaje  się  wywodzić  Odwołujący  –  aby  automatycznie  jawna 

stawała się całość kalkulacji ceny ofertowej”. 

 
Jednocześnie,  oceniając  prawidłowość  czynności  zamawiającego,  polegającej  na 

zaniechaniu  udostępnienia  odwołującemu  informacji  zawartych  w  wyjaśnieniach  złożonych 
przez konsorcjum przy piśmie z dnia 14 stycznia 2016 r. na wezwanie  zamawiającego z dnia                
8  stycznia  2016  r.,  w  świetle  uzasadnienia  konsorcjum,  skład  orzekający  Izby  stanął  na 
stanowisku,  że  większość  zastrzeżonych  przez  konsorcjum  informacji  to takie, które  stanowią 
tajemnicę przedsiębiorstwa i wymagają ochrony. 
 

I  chociaż  także  inne  informacje  (inne  niż  cenniki)  ujęte  w  wyjaśnieniach  konsorcjum,                    

nie  mogą  być  zakwalifikowane  jako  tajemnica  przedsiębiorstwa,  to  jednak  udostępnienie  tych 
informacji  nie  może  mieć  wpływu  na  wynik  postępowania,  polegający  na  wyborze  oferty 
konsorcjum  w  Części  1  zamówienia,  ponieważ    ogólny  ich  charakter  nie  może  prowadzić  do 
zakwestionowania realnego charakteru ceny ofertowej konsorcjum. 
 

Z tego względu skład orzekający Izby, pomimo częściowego potwierdzenia się zarzutu, 

nie  uwzględnił  odwołania,  a  w  konsekwencji  nie  nakazał  zamawiającemu  udostępnienia 
jakichkolwiek  informacji  zawartych  w  wyjaśnieniach  konsorcjum  złożonych  przy  piśmie  z  dnia   
14 stycznia 2016 r. 
 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Skład  orzekający  Izby  nie  dopuścił  dowodu  z  dokumentu  –  pismo  Miejskiego 

Przedsiębiorstwa  Oczyszczania  Łódź  Sp.  z  o.o.  z  dnia  29  lutego  2016  r.  na  okoliczność 
jawnego  charakteru  cen  przeładunku  odpadów,  ponieważ  okoliczność  objęcia  wyjaśnieniami 
konsorcjum  z  dnia  14  stycznia  2016  r.  informacji  o  przeładunku  odpadów  nie  stanowiła 
podstawy zarzutu. 
 
   

Zarzut  zaniechania  odrzucenia  oferty  złożonej  przez  konsorcjum  wykonawców: 

FBSerwis  S.A.  oraz  CESPA  Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.                 
na 1 Część zamówienia (sektor Bałuty) pomimo tego, że oferta ta zawiera rażąco niską cenę            
w stosunku do przedmiotu zamówienia nie potwierdził się. 
 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 
Pismem  z  dnia  8  stycznia  2016  r.  zamawiający,  z  powołaniem  się  na  przepis  art.  90                    

ust.  1  ustawy  Pzp,  wezwał  konsorcjum  do  złożenia  wyjaśnień,  przy  czym  zamawiający  nie 
podał,  jakie  okoliczności  spowodowały  skorzystanie  z  trybu  wyjaśnień  na  okoliczność 
zaoferowania rażąco niskiej ceny. 

 
Przy  piśmie  z  dnia  14  stycznia  2016  r.  konsorcjum  wykonawców:  FBSerwis  S.A.  oraz 

CESPA  Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.  (dalej  nadal  „konsorcjum”) 
złożyło Wyjaśnienia wykonawcy, na które składały się: 

•  (w  części  wstępnej)  zastrzeżenie  informacji  podanych  w  wyjaśnieniach  dotyczących 

wysokości zaoferowanej ceny wraz z uzasadnieniem, 

•  wyjaśnienia dotyczące wysokości zaoferowanej przez to konsorcjum ceny, 

•  dowody z dokumentów. 

 
Zamawiający uznał dokonane zastrzeżenia za skuteczne.  

 
Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 
Zarzut odwołującego został oparty o następujące okoliczności faktyczne: 

•  konsorcjum  zaoferowało  wykonanie  zamówienia  za  cenę  niższą  o  30%  od  wartości 

zamówienia, 

•  cena ofertowa konsorcjum jest o 20% niższa od średniej arytmetycznej wszystkich ofert 

złożonych na tę część zamówienia, 

•  różnica  cen  ofertowych  konsorcjum  w  przypadku  porównywalnej  z  Częścią  1  Części  2 

zamówienia  wynosi  64,40  zł  (podczas,  gdy  różnica  cen  w  przypadku  odwołującego 
wynosi jedynie 1,08 zł). 
 

KIO 237/16, KIO 243/16 

W  toku  rozprawy  odwołujący  wskazywał  nowe  okoliczności  faktyczne  stanowiące 

podstawę  zarzutu  (m.in.  dotyczące  kosztów  paliwa,  logistyki,  przeładunku),  które  skład 
orzekający Izby ocenił jako próbę nieskutecznego poszerzenia podstaw odwołania. 

 
Wnioski  płynące  z  porównania  ceny  ofertowej  konsorcjum  do  ustalonej  przez 

zamawiającego  wartości  szacunkowej  zamówienia  powiększonej  o  wartość  podatku  VAT  dla 
Części  1  zamówienia,  do  średniej  arytmetycznej  cen  wszystkich  ofert  złożonych  w  Części  1 
zamówienia,  a  także  do  ceny  ofertowej  konsorcjum  złożonej  w  ramach  Części  2  zamówienia 
(Widzew)  same  w  sobie  nie  mogą  uzasadniać  twierdzenia,  że  cena  zaoferowana  przez 
konsorcjum  w  Części  1  zamówienia  jest  ceną  rażąco  niską,  a  co  najwyżej  mogą  stanowić 
podstawę  wszczęcia  przez  zamawiającego  procedury  wyjaśnienia  ceny  na  podstawie  art.  90 
ust. 1 ustawy Pzp. Procedura taka została zresztą przez zamawiającego przeprowadzona. 

 
Co więcej, porównywalność cen ofertowych sektora Bałuty i sektora Widzew nie została 

przez odwołującego wykazana – porównywalności obu sektorów nie można przyjmować z tego 
tylko  powodu,  że  w  obu  częściach  przedmiotem  był  odbiór  i  zagospodarowanie  odpadów                             
(w  odróżnieniu  od  pozostałych  trzech  części,  w  którym  przedmiot  ograniczał  się  do  odbioru 
odpadów). Odwołujący nie wykazał, że porównywalność ta występuje pomimo, iż  długość ulic 
na  terenie  sektora  Bałuty  (487  km)  jest  większa  (o  ponad  7%)  niż  długość  ulic  na  terenie 
sektora  Widzew  (449,3  km)  –  co  zamawiający  wskazał  w  opisie  przedmiotu  zamówienia 
odnoszącym  się  do  Części  1  i  2  zamówienia,  a  co  musi  mieć  wpływ  na  wyższe  na  koszty 

ś

wiadczenia usługi, w tym koszty paliwa, a nadto wymaga wykorzystania (minimum określone 

przez  zamawiającego)  więcej  (o  4)  pojazdów  z  funkcją  kompaktującą,  co  także  musi  mieć 
wpływ na wyższe koszty. 

Odwołujący  nie  wykazał  także,  że  konsorcjum  nie  dokonało  „rozeznania  rynku  jeżeli 

chodzi  o  koszty  zagospodarowania  odpadów  na  terenie  województwa  łódzkiego”  w  drodze 

zapytań  do  podmiotów  wskazanych  przez  konsorcjum  w  Formularzu  ofertowym  jako 
prowadzących  instalacje,  ponieważ  –  na  co  wskazywał  przystępujący  w  swoim  pisemnym 
stanowisku (Pismo z dnia 7 marca 2016 r., III lit.c) jest to tylko „jeden ze sposobów”.  

Nadto  zgodzić  należy  się  z  twierdzeniem  przystępującego,  iż  „Uzyskiwanie  informacji                  

o cenach zagospodarowania odpadów jest o tyle  proste, iż – jak wyjaśniał to sam Odwołujący – 

jest to informacja powszechnie dostępna”. 

Skład  orzekający  Izby  dał  wiarę  oświadczeniu  przystępującego,  który  po  raz  pierwszy 

uczestniczy w postępowaniu przetargowym dotyczącym terenu gminy tego zamawiającego, że 
poprzez kierowanie zapytań chciał uniknąć ujawnienia zamiaru ubiegania się o to zamówienie 
(Pismo  z  dnia  7  marca  2016  r.,  III  lit.  c),  a  nadto,  że  „posiada  wypracowane  metody 

KIO 237/16, KIO 243/16 

pozyskiwania  informacji  niezbędnych  do  kalkulacji  ceny  ofertowej”  (Pismo  z  dnia                                 

7 marca 2016 r., III lit.c). 
 

Kwestionowanie  zaoferowanej  przez  konsorcjum  ceny  wyłącznie  w  oparciu                               

o  ww.  porównania,  które  –  jak  wskazano  –  stanowić  mogą  co  najwyżej  podstawę  wszczęcia 
przez zamawiającego procedury wyjaśnienia ceny na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy Pzp  oraz 
na  podstawie  niewykazanego  braku  rozeznania  przez  konsorcjum  cen  zagospodarowania 
odpadów  nie  może  odnieść  skutku  w  postaci  uznania  ceny  ofertowej  konsorcjum  w  Części  1 
zamówienia jako rażąco niskiej. 
 
 

Ponieważ  podniesione  w  odwołaniu  okoliczności  faktyczne  uzasadniają  co  najwyżej 

wszczęcie postepowania wyjaśniającego na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy Pzp lub nie zostały 
przez  odwołującego  wykazane,  a  dokonana  przez  skład  orzekający  Izby  ocena  skutecznie 
zastrzeżonych jako zawierających informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa wyjaśnień 
konsorcjum  i  załączonych  doń  dowodów,  złożonych  przy  piśmie  z  dnia  14  stycznia  2016  r., 
pozwala  na  uznanie,  że  konsorcjum  wykazało,  że  jego  oferta  nie  zawiera  ceny  rażąco  niskiej 
(ze  względu  na  przyjęte  założenia  co  do  sposobu  realizacji  zamówienia  i  odpowiadające  mu 
koszty, a także wskazaną marżę) uznał, że zarzut nie potwierdził się.  
 

 
Skład  orzekający  Izby  oddalił  wniosek  odwołującego  o  powołanie  biegłego,  ponieważ 

dopuszczenie  i  przeprowadzenie  dowodu  z  opinii  biegłego,  opartej  na  wskazanych  przez 
odwołującego  do  uwzględnienia  okoliczności,  nie  mogłaby  prowadzić  do  wykazania,  że  cena 
ofertowa  konsorcjum  jest  cena  rażąco  niską  –  nie  byłaby  oparta  o  wszystkie  informacje                         
i założenia konieczne do uwzględnienia przy kwalifikacji ceny ofertowej konsorcjum jako rażąco 
niskiej,  w  szczególności  pomijałaby  treść  złożonych  przez  konsorcjum  wyjaśnień  z  dnia                      
14 stycznia 2016 r. 

Skład orzekający Izby nie dopuścił dowodów z: 

•  umowy  Nr  272.2.22.2015  z  dnia  26  czerwca  2015  r.  zawartej  pomiędzy  Prezydentem 

Miasta Łodzi a wykonawcą Tonsmeier Centrum Sp. z o.o. z Kutna w wyniku zamówienia 
z  wolnej  ręki  (sektor  Bałuty),  a  w  konsekwencji  także  pisma  wskazanej  spółki  z  dnia       
29  lutego  2016  r.  oraz  sporządzonej  przez  odwołującego  na  jego  podstawie 
„kosztochłonności sektora Bałuty, 

•  umowy  Nr  272.2.26.2015  z  dnia  26  czerwca  2015  r.  zawartej  pomiędzy  Prezydentem 

Miasta  Łodzi  a  wykonawcą  Remondis  Sp.  z  o.o.  z  Warszawy  w  wyniku  zamówienia                  
z wolnej ręki (sektor Widzew), 

•  ogłoszeń:  o  zamówieniu  (2015/S  078-138418,  237912-2015),  o  udzieleniu  zamówienia 

(2013/S  130-224955,  2013/S  130-224940,  2014/S  232-409579,2014/S  232-409634, 

KIO 237/16, KIO 243/16 

2015/S  128-235974,  2015/S  133-246160),  o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty                         
z 13.10.2015 r. w sprawie ZP/2/2015 w postępowaniu prowadzonym przez zakład Usług 
Komunalnych    Sp.  z  o.o.  z  Krośniewic  oraz  z  23.12.2015  r.  w  postępowaniu 
prowadzonym  przez  MPO  Łódź  Sp.  z  o.o.),  Formularza  ofertowego  z  postępowania 
prowadzonego  przez  MPO  Łódź  Sp.  z  o.o.  na  odbiór  i  zagospodarowanie  odpadów                    
o kodzie 19 12 12, z a w konsekwencji z „Porównania wysokości wynagrodzeń za odbiór 

i  zagospodarowanie  odpadów  komunalnych  w  Łodzi  –  sektory  Bałuty  i  Widzew  od                   

1 lipca 2013 r.”, 

ponieważ  odwołujący  nie  wykazał,  że  ww.  ogłoszenia,  umowy  dotyczą  postępowań 
porównywalnych do przedmiotowego.  

Porównywalności  tych  postępowań    z  przedmiotowym  (co  do  cen)  nie  można  uznać              

w sytuacji, gdy były prowadzone w niekonkurencyjnym trybie zamówienia z wolnej ręki, tj. bez 
konieczności poddania ofert ocenie według wskazanych przez zamawiającego kryteriów, innych 
niż  jedynie  cena,  ujmowały  inną  częstotliwość  odbierania  odpadów,  czy  dotyczyły  innego,  niż 
komunalne, rodzaju odpadów (19 12 12).  

Nadto,  o  czym  była  mowa  powyżej,  porównywalność  sektorów  Bałuty  i  Widzew  nie 

została także przez odwołującego wykazana. 
 

Z  tego  powodu,  iż  nie  wykazano  porównywalności  sektorów  Bałuty  i  Widzew  skład 

orzekający  Izby  nie  dopuścił  także  dowodu  z  ogłoszenia  o  udzieleniu  zamówienia  (2013/S              
130-224955)  oraz  Formularza  ofertowego  z  postępowania  prowadzonego  przez  Miasto  Łódź 
DOA-ZP-V.271.2.16.2013, złożonych na rozprawie przez przystępującego. 
 

Zarzut  zaniechania  odrzucenia  oferty  złożonej  przez  konsorcjum  wykonawców: 

FBSerwis  S.A.  oraz  CESPA  Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.  na                  
1  Część  zamówienia  (sektor  Bałuty)  pomimo,  że  złożenie  tej  oferty  stanowi  czyn  nieuczciwej 
konkurencji polegający na utrudnianiu innym przedsiębiorcom dostępu do rynku przez sprzedaż 
usług poniżej kosztów ich świadczenia nie potwierdził się. 
 

Skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje. 
Odwołujący,  stawiając  zarzut  przyjął,  że  uzasadnia  go  zaoferowanie  przez  konsorcjum 

ceny rażąco niskiej w Części 1 zamówienia oraz gołosłownie stwierdził, że zaoferowana przez 
konsorcjum cena jest ceną dumpingową 

Wobec  uznania,  że  oferta  konsorcjum  nie  zawiera  ceny  rażąco  niskiej  oraz  wobec 

gołosłowności  twierdzenia  co  do  zaoferowania  przez  konsorcjum  ceny  dumpingowej  skład 
orzekający  Izby  uznał  także,  że  zarzut  złożenia  przez  konsorcjum  ofert  stanowi  czyn 
nieuczciwej konkurencji nie potwierdził się. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Zarzut  zaniechania  odrzucenia  oferty  złożonej  przez  konsorcjum  wykonawców: 

FBSerwis  S.A.  oraz  CESPA  Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.                 
na  1  Część  zamówienia  (sektor  Bałuty)  pomimo  zaoferowania  przekazywania  odpadów  do 
podmiotów nie będących instalacjami lub podmiotów/instalacji nieistniejących, nie spełniających 
wymagań z pkt. I 3. Załącznika nr 1 do SIWZ (OPZ) oraz pomimo zaoferowania wykonywania 
przedmiotu zamówienia niezgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach 
(Dz. U. z 2013 r., poz. 21 ze zm.) oraz przepisami ustawy o utrzymaniu porządku i czystości               
w  gminach,  ewentualnie  zaniechania  wezwania  do  złożenia  wyjaśnień  treści  oferty  w  tym 
zakresie nie potwierdził się. 
 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 
Zamawiający  zażądał  wskazania  przez  wykonawcę  w  Formularzu  ofertowym  (wzór 

stanowił Załącznik nr 2 do SIWZ) wskazania instalacji, do których będzie przekazywał odebrane 
odpady  komunalne,  nie  żądając  przy  tym  wskazania  minimalnej  liczby  (powyżej  1)  oraz  nie 
ograniczając ich maksymalnej liczby. 

Zgodnie  z  odpowiedzią  udzieloną  przez  zamawiającego  w  ramach  wyjaśnień  treści 

SIWZ (pismo z dnia 11 grudnia 2015 r.): „Zamawiający potwierdza, że Wykonawca będzie mógł 

kierować odpady komunalne do niektórych lub wszystkich wskazanych przez siebie instalacji”. 

Konsorcjum wskazało w swoim Formularzu ofertowym 13 pozycji, w tym instalacje: 

• 

Amest  Kamieński  sp.  z  o.o.,  Ruszczyn,  gm.  Kamieńsk  (poz.  3)  –  instalacja  zastępcza  dla 
regionu IV, 

• 

ZUK Sp. z o.o. Krośniewice, Franki, gm. Krośniewice (poz. 5) – instalacja zastępcza dla regionu 
IV. 
 

Zastrzeżenia odwołującego (różnego rodzaju) dotyczyły pozycji 1, 6, 11 i 12 Formularza 

ofertowego konsorcjum. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 
Uznać  należy,  skoro  zamawiający,  żądając  wskazania  przez  wykonawcę                                 

w  Formularzu  ofertowym  instalacji,  do  których  ten  będzie  przekazywał  odebrane  odpady 
komunalne,  nie  zastrzegł  minimalnej  ich  liczby,  a  konsorcjum  wskazało  instalacje  Amest 
Kamieński  sp.  z  o.o.,  Ruszczyn,  gm.  Kamieńsk  oraz  instalację  ZUK  Sp.  z  o.o.  Krośniewice, 
Franki,  gm.  Krośniewice,  z  których  żadna  nie  była  przez  odwołującego  kwestionowana,  że 
konsorcjum  zaoferowało  wykonywanie  przedmiotu  zamówienia  w  zgodzie  z  wymaganiami 
zamawiającego (pkt I. 3 Opisu przedmiotu zamówienia, stanowiącego Załącznik nr 1 do SIWZ 
dla sektora Bałuty).  

KIO 237/16, KIO 243/16 

Złożone  przez  odwołującego  na  rozprawie  pismo  EKO-REGION  Sp.  z  o.o.                                

z  Bełchatowa  z  dnia  26  lutego  2016  r.  dotyczące  instalacji  zlokalizowanej  przy  ulicy 
Czaplinieckiej   w Bełchatowie oraz Plan Gospodarki Odpadami Województwa Łódzkiego 2012 
nie odnosiły się do żadnej z ww. instalacji. 
 

Zarzut  zaniechania  wezwania  konsorcjum  wykonawców:  FBSerwis  S.A.  oraz  CESPA 

Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.  do  przedłożenia  dokumentu 
pełnomocnictwa do złożenia oferty w imieniu konsorcjantów, co skutkowało dokonaniem wyboru 
jako  najkorzystniejszej  oferty  nieważnie  złożonej,  a  to  wobec  braku  podpisu  pod  ofertą  osoby 
upoważnionej  do  reprezentowania  konsorcjum,  konsekwencją  czego  było  zaniechanie 
odrzucenia oferty konsorcjum na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp, tj. jako nieważnej na 
podstawie art. 104 Kc nie potwierdził się. 
 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 
Konsorcjum  złożyło  pełnomocnictwo  udzielone  na  rzecz  spółki  handlowej  prawa 

polskiego  FBSerwis  S.A.  z  siedzibą  w  Warszawie,  tj.  udokumentowaną  przez    sekretarza 
A.J.G.L.  w  dniu  3  czerwca  2013  r.  w  formie  aktu  notarialnego  uchwałę  zarządu  spółki  Cespa 
Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.  (w  jezyku  hiszpańskim  wraz  z 
tłumaczeniem na język polski – str. 14-37 oferty), podjętą na zgromadzeniu, które odbyło się w 
dniu 30 maja 2013 r., do której załączono zaświadczenie z dnia                    30 maja 2013 r. 
podpisane  przez  Prezesa    S.O.P.  oraz  przez  sekretarza  A.J.G.L.,  zgodnie  z  którym  dnia  30 
maja  2013  r.  odbyło  sie  Zgromadzenie  Zarządu  Spółki      z  udziałem  wszystkich  członków 
zarządu:  

• 

S.O.P., 

• 

F.J.G.C.M. 

• 

F.J.L.B., 

• 

A.J.G.L., 
podczas którego zarząd jednogłośnie uchwalił: 

• 

udzielić pełnomocnictwa specjalnego na rzecz spółki handlowej prawa polskiego FBSerwis S.A. 
z siedzibą w Warszawie (wskazano zakres), 

• 

upoważnić  Prezesa  S.O.P.  i  Sekretarza  Zarządu  A.J.G.L.,  aby  jeden  z  nich,  mógł 
udokumentować uchwały podjęte podczas tego posiedzenia. 
 

Konsorcjum  złożyło  także  zaświadczenie  z  Rejestru  Handlowego  w  Barcelonie  z  dnia                

7 lipca 2015 r. w języku hiszpańskim wraz z tłumaczeniem na język polski (str. 101-106 oferty), 
zgodnie z którym członkami zarządu spółki Cespa Compañía Española  de Servicios Públicos 
Auxiliares S.A. są: 

KIO 237/16, KIO 243/16 

•  S.O.P. – mianowany 21 maja 2012 r., okres trwania kadencji:                   21 maja 2017 r., 

•  A.J.G.L. – mianowany 19 czerwca 2013 r., okres trwania kadencji:                 19 czerwca 2018 

r., 

•  J.I.G.N. – mianowany 5 kwietnia 2013 r., okres trwania kadencji:                 5 kwietnia 2018 r., 

•  F.J.G.C.M. – mianowany 23 maja 2014 r., okres trwania kadencji:  23 maja 2019 r. 

Pismem z dnia 19 stycznia 2016 r. konsorcjum zostało wezwane do złożenia wyjasnień: 

“Pan F.J.G.C.M. został  mianowany na członka Zarządu dopiero 23.05.2014 r., więc dlaczego 
jego  podpis  jako  członka  Zarządu  widnieje  pod  pełnomocnictwem  specjalny  wydanym  dla  FB 
Serwis sporządzonym w dniu 30.05.2013r. ? 
Pan  J.I.G.N.  został  mianowany  na  członka  Zarządu  05.04.2013r.,                                      a  z  treści 
załączonego  pełnomocnictwa  specjalnego  wydanego  dla  FB  Serwis  wynika,  że  stawili  się 
wszyscy Członkowie Zarządu Spółki, a wśród nazwisk nie widnieje Pan J.I.G.N. ?” 
 

W  piśmie  z  dnia  22  stycznia  2016  r.  lider  konsorcjum  oświadczył,  że  “badanie 

poprawności  pełnomocnictwa  zweryfikowanego  przez  notariusza  państwa,  zgodnie  z  prawem 

którego  fukncjonuje  dany  podmiot  jest  całkowicie  nieuprawnione,  ponieważ  pełnomocnictwo 

korzysta   z domniemania poprawności” oraz wyjaśnił, że “złożony wraz  z ofertą aktualny odpis 

z hiszpańskiego rejestru handlowego, z dnia 7 lipca 2015 r. obejmuje jedynie ostatnie kadencje, 

na  które  zostali  wybrani  poszczegóni  członkowie  zarządu  spółki  CESPA,  nie  wskazując 

jednocześnie, czy dany członek zarządu pełnił tę funkcję wcześniej”. 

Pismem  z  dnia  26  stycznia  2016  r.  zamawiający  wezwał  konsorcjum  do  złożenia 

dodatkowych wyjaśnień, tj. czy Pan S.O.P., Pan F.J.G.C.M., Pan F.L.B. oraz Pan A.J.G.L. na 
dzień  sporządzenia  pełnomocnictwa  specjalnego  dla  FBSerwis,  tj.30.05.2013  r.  pełnili  funkcję 
członków Zarządu, a tym samym byli umocowani do podpisania takiego dokumentu. 
 

Odpowiadając na ponowne wezwanie konsorcjum, w piśmie z  dnia 28 stycznia 2016 r., 

podało,  że  na  dzień  30  maja  2013  r.  Zarząd  spółki  CESPA  składał  się  z  następujących 
członków: 

•  S.O.P., 

•  F.J.G.C.M., 

•  J.G.L., 

•  J.I.G.N.. 

Oświadczyło także, że „W zaświadczeniu przedstawionym notariuszowi (…) znalazła się 

omyłka  pisarska  –  na  liście  uczestników  posiedzenia  zamiast    pana  J.I.G.N.  został  wskazany 

KIO 237/16, KIO 243/16 

pan  J.L.B.,  który  w  dacie  posiedzenia  nie  był  członkiem  zarządu  CESPA.  Niemniej  jednak  w 

rzeczywistości  w  posiedzeniu  Zarządu,  na  którym  Pełnomocnictwo  zostało  udzielone, 

uczestniczył Pan J.I.G.N. – a więc osoba, która była wówczas członkiem Zarządu CESPA”. 

Zaprezentował  stanowisko,  że  „wspomniana  omyłka  pisarska  w  treści  załączonego  do 

oferty  Pełnomocnictwa  w  żaden  sposób  na  skuteczność  udzielonego  pełnomocnictwa  nie 

wpływa”  oraz,  że  „gdyby  w  posiedzeniu  nie  brali  (uwaga  Izby:  pominięto  „udziału”)  wszyscy 

członkowie  zarządu  CESPA,  uchwała  w  sprawie  udzielenia  pełnomocnictwa  zostałaby 

udzielona skutecznie, gdyż zachowana zostałaby wymaga większość głosów”. 

Oświadczyło  także,  że  „w  posiedzeniu  wzięli  udział  wszyscy  członkowie  wchodzący               

w  skład  zarządu  na  dzień  30  maja  2013r.,  co  potwierdza  oryginalny  protokół  posiedzenia 

zarchiwizowany w aktach posiedzeń zarządu Spółki CESPA”. 

Poinformował  także,  że  „akt  notarialny  dotyczący  potwierdzenia  udzielenia 

pełnomocnictwa został odpowiednio poprawiony”. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 
Złożone pełnomocnictwo to dokument urzędowy – akt notarialny, który (także na gruncie 

prawa hiszpańskiego, co nie było kwestionowane) korzysta z domniemania zgodności z prawdą 
tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone. 

Fakt,  że  do  pełnomocnictwa  załączono  zaświadczenie  dotyczące  posiedzenia  Zarządu 

spółki  CESPA  w  dniu  30  maja  2013  r.,  w  którym  podano  inny  skład  zarządu  niż  wskazany                     
w dokumencie rejestrowym z 2015 r. dołączonym do oferty ( w innym zresztą celu niż ustalenie 
składu zarządu, tj. w celu stwierdzenia, że w stosunku do wykonawcy nie otwarto likwidacji lub 
nie ogłoszono jego upadłości – co wynika z postanowienia 6.3.1 SIWZ) nie obala wskazanego 
domniemania, a co najwyżej usprawiedliwia skierowanie przez zamawiającego do konsorcjum 
wezwania do złożenia wyjaśnień. 
 

Dodatkowo  podkreślić  należy,  że  prawidłowy  skład  zarządu  na  posiedzeniu  w  dniu                 

30  maja  2013  r.  został  potwierdzony  przez  notariusza  sporządzającego  akt  notarialny  w  dniu                 
3  czerwca  2013  r.,  w  akcie  sprostowania  pełnomocnictwa  specjalnego  w  dniu                                     
28 stycznia 2016 r. (dokument został złożony do Prezesa KIO przy zgłoszeniu przystąpienia do 
postępowania  odwoławczego  wywołanego  odwołaniem  w  sprawie  KIO  243/16)  –  w  którym 
ujęto:  „W  tekście  zaświadczenia  załączonego  do  wspomnianego  aktu  został  popełniony  błąd 

przy przepisywaniu protokołu, polegający na tym, że jako członek zarządu spółki został wpisany 

„Pan  F.J.L.B.”,  kiedy  ten  nie  sprawował  już  tego  stanowiska,  a  członek  zarządu,  który  w 

rzeczywistości był obecny, to „Pan J.I.G.N.”, jak wynika                         z oryginalnego protokołu 

sporządzonego na wspomnianym posiedzeniu Zarządu, który mi okazuje i który zwracam, oraz 

jak powinno było zostać zapisane w wyżej wymienionym zaświadczeniu”.  

KIO 237/16, KIO 243/16 

Uwzględniając  powyższe  skład  orzekjaący  Izby  uznał,  że  spółka  CESPA  skutecznie 

umocowała  FBSerwis  z  Wareszawy,  a  w  konsekwencji,  że  oferta  została  podpisana  przez 
osobę upoważnioną do reprezentowania konsorcjum. 

 
Zarzut  dokonania  dwukrotnego  wezwania  konsorcjum  do  wyjaśnień  w  trybie  art.  26              

ust.  4  ustawy  Pzp  w  zakresie  tych  samych  okoliczności,  czym  naruszył  zasadę  równego 
traktowania wykonawców nie potwierdził się. 
 

Skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje. 
Bezsporny  był  fakt,  że  zamawiający  kierował  do  konsorcjum  wezwania  do  złożenia 

wyjaśnień w pismach z dnia 19 stycznia 2016 r. i 26 stycznia 2016 r. 

Odwołujący  gołosłownie  twierdził,  że  wezwania  były  kierowane  do  konsorcjum                

„w zakresie tych samych okoliczności” – to, że, jak podał odwołujący, wezwania dotyczyły „osób 

umocowanych  do  podpisania  pełnomocnictwa  w  imieniu  CESPA”  nie  oznacza  jeszcze,  że 

wyjaśnianiu podlegały te same okoliczności. 

 
Przede  wszystkim  jednak  podnieść  należy,  w  zgodzie  z  jednolitym  orzecznictwem 

Krajowej Izby Odwoławczej, że przepis art. 26 ust. 4 ustawy Pzp nie limituje liczby kierowanych 
przez  zamawiającego  do  wykonawcy  wezwań  do  składania  wyjaśnień,  a  odwołujący  nie 
wskazał, na czym polegać by miało w tym przypadku naruszenie zasady równego traktowania 
wykonawców.  

Wobec  tego  uznać  należy,  że  działania  zamawiającego  zgodne  z  ww.  przepisem  –  

kwestie wezwań regulującym, nie mogą prowadzić do przypisania zamawiającemu naruszenia 
zasady równego traktowania i uczciwej konkurencji. 

 
Jak trafnie wskazał przystępujący „W orzecznictwie przyjmuje się, iż  zakaz ponawiania 

dotyczy  tylko  czynności  określonej  w  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp  (wezwanie  do  uzupełnienia 

dokumentów,  nie  rozciąga  się  natomiast  na  czynność  wyjaśnienia  (26  ust.  4  ustawy  PZP)”  – 

(Pismo przystępującego z dnia 7 marca 2016 r., VII).  

 
Dostrzeżenia  nadto  wymaga,  że  niezależnie  od  liczby  kierowanych  przez 

zamawiającego  do  wykonawcy  wezwań  w  trybie  art.  26  ust.  4  ustawy  Pzp,  obowiązek 
zamawiającego do wezwania wykonawcy do uzupełnienia dokumentów na podstawie przepisu 
art. 26 ust. 3 ustawy Pzp nie zostaje zniesiony. 
 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Zarzut zaniechania należytego wykonania obowiązków kontrolnych w zakresie zbadania 

sytuacji  podmiotowej  wykonawców  FBSerwis  S.A.  oraz  CESPA  Compañía  Española  de 
Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.,  w  szczególności  posiadanych  przez  nich  uprawnień  do 
wykonywania  działalności  oraz  potencjału  technicznego  oraz  zaniechania  wykluczenia  tego 
konsorcjum,  które  nie  spełnia  warunków  udziału  w  postępowaniu  związanych  z  posiadaniem 
uprawnień do wykonywania działalności będącej przedmiotem zamówienia oraz nie dysponuje 
odpowiednim potencjałem technicznym nie potwierdził się. 
 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 
W  przedmiotowym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  Części  1 

zamawiający, w  zakresie uprawnień do wykonywania działalności, zażądał jedynie posiadania 
aktualnego  zezwolenia  na  transport  odpadów  wydanego  przez  właściwy  organ  na  podstawie 
ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.  o  odpadach  (Dz.  U.  z  2013  r.  Nr  21  z  późn.  zm.)  lub 
równoważnego,  wydanego  na  podstawie  wcześniejszych  przepisów  (pkt  5.1.1.  SIWZ)  oraz 
zażądał,  w  zakresie  potencjału  technicznego,  dysponowania  przez  wykonawcę  pojazdami                 
o różnych funkcjach w łącznej ilości 21 (pkt 5.1.3. SIWZ). 
 

W  SIWZ,  w  szczególności  w  pkt.  5  SIWZ  Warunki  udziału  w  postępowaniu  oraz  opis 

sposobu dokonywania oceny i spełniania tych warunków zamawiający nie wprowadził warunku 

posiadania wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 9c ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. 
(t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 250) oraz nie wprowadził warunku posiadania przez wykonawcę bazy 
magazynowo-transportowej.  

Oczekiwania zamawiającego co do potencjału technicznego wykonawcy ograniczało się 

do dysponowania pojazdami o różnych funkcjach we wskazanych ilościach. 
 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje.  
Badanie  sytuacji  podmiotowej  wykonawców  w  toku  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  polega  na  sprawdzeniu  w  sposób  przewidziany  w  SIWZ  (wcześniej            
w ogłoszeniu o zamówieniu), że nie później niż na dzień składania ofert wykonawca spełniania 
postawione  przez  zamawiającego  w  SIWZ  (wcześniej  w  ogłoszeniu  o  zamówieniu)  warunki 
udziału  w  postępowaniu,  w  tym  tzw.  warunki  podmiotowe  –  zarówno  warunki  udziału                           
w postępowaniu, jak i opis sposobu dokonywania oceny spełniania tych warunków zamawiający 
ma obowiązek ująć w treści ogłoszeniu o zamówieniu, jak i w SIWZ (art. 41 pkt 7 oraz art. 36 
ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp). 
 

W  przedmiotowym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  Części  1 

zamawiający  –  jak  wskazano  powyżej  –  w  zakresie  uprawnień  do  wykonywania  działalności, 

KIO 237/16, KIO 243/16 

zażądał  jedynie  posiadania  aktualnego  zezwolenia  na  transport  odpadów  wydanego  przez 
właściwy organ na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r.              
Nr 21 z późn. zm.) lub równoważnego wydanego na podstawie wcześniejszych przepisów, zaś 
w  zakresie  potencjału  technicznego  zażądał  dysponowania  pojazdami  o  różnych  funkcjach               
w łącznej ilości 21. 

Tymczasem  odwołujący  zarzucił  zamawiającemu  zaniechania  zbadania  posiadania 

przez  konsorcjum  –  na  dzień  składania  ofert  –  posiadania  wpisu  do  rejestru  działalności 
regulowanej, którego to zamawiający w SIWZ nie przewidział oraz zbadania posiadania przez 
konsorcjum na dzień składania ofert bazy transportowo-materiałowej spełniającej przewidziane 
prawem warunki, czego także zamawiający w SIWZ nie przewidział. 

W  tym  stanie  rzeczy  skład  orzekający  Izby  uznał,  że  zamawiającemu  nie  można 

przypisać  zaniechania  w  zakresie  zbadania  sytuacji  podmiotowej  konsorcjum,  ponieważ 
badanie  sytuacji  podmiotowej  konsorcjum  w  oparciu  o  inne  warunki  niż  te,  które  zostały 
ustalone  przez  zamawiającego  w  ramach  tego  postępowania  jest  niedopuszczalne                               
i  stanowiłoby  naruszenie  przez    zamawiającego  zasady  równego  traktowania  i  uczciwej 
konkurencji.  

Dodatkowo jedynie skład orzekający Izby wskazuje, że: 

•  zamawiający negatywnie odpowiedział na podjętą przez odwołującego (pismo Remondis 

z  dnia  20  listopada  2015  r.),  na  etapie  przed  terminem  składania  ofert,  próbę 
poszerzenia  warunków  udziału  w  postepowaniu,  poprzez  wprowadzenie  wymogów 
dotyczących  posiadania  wpisu  do  rejestru  działalności  regulowanej  w  zakresie 
odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości (odpowiedź nr 2 – pismo 
zamawiającego  z dnia 11 grudnia 2016 r.), 

•  nie  wyraził  także  zgody,  wbrew  oczekiwaniu  odwołującego  zawartemu  w  piśmie  z  dnia 

20  listopada  2015  r.,  na  „wprowadzenie  na  etapie  warunków  udziału  w  postępowaniu 

wymogów  dotyczących  posiadania  przez  podmiot  odbierający  odpady  komunalne  od 

właścicieli  nieruchomości  bazy  magazynowo  –  transportowej  spełniającej  wymagania 

sprecyzowane  w  rozporządzeniu  Ministra  Środowiska  z  dnia    11  stycznia  2013  r.                           

w  sprawie  szczegółowych  wymagań  w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od 

właścicieli  nieruchomości”  (odpowiedź  nr  5  –  pismo  zamawiającego  z  dnia                            

11 grudnia 2015 r.).  

Zarzut  zaniechania  odrzucenia  oferty  złożonej  przez  konsorcjum  wykonawców: 

FBSerwis  S.A. oraz CESPA Compañía Española de Servicios  Públicos  Auxiliares S.A., której 
treść  była  niezgodna  z  treścią  SIWZ  ze  względu  na  brak  posiadania  bazy  magazynowo-
transportowej  niezbędnej  do  świadczenia  usług  będących  przedmiotem  zamówienia 
odpowiadającej  wymogom  SIWZ  wskazanym  w  art.  13  Opisu  Przedmiotu  Zamówienia,  we 

KIO 237/16, KIO 243/16 

wzorze  Umowy  stanowiącej  Załącznik  nr  8  do  SIWZ  oraz  wymogom  wynikającym                                
z  Rozporządzenia  z  dnia  11  stycznia  2013  r.  w  sprawie  szczegółowych  wymagań  w  zakresie 
odbierania  odpadów  komunalnych  od  właścicieli  nieruchomości  (Dz.  U.  2013  poz.  122)  nie 
potwierdził się. 
 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 
W pkt 5 SIWZ Warunki udziału w postępowaniu oraz opis sposobu dokonywania oceny              

i  spełniania  tych  warunków  zamawiający  nie  wprowadził  warunku  posiadania  bazy 

magazynowo-transportowej,  a  oczekiwania  zamawiającego  co  do  potencjału  technicznego 
wykonawcy ograniczało  się do dysponowania pojazdami o różnych funkcjach we  wskazanych 
ilościach. 

W  Załączniku  nr  1  do  SIWZ,  odnoszącym  się  do  sektora  Bałuty  zamawiający  zawarł 

Opis przedmiotu zamówienia, a w nim – w pkt 13 Obowiązki Wykonawcy w zakresie posiadania 

sprzętu  i  bazy  magazynowo-transportowej    lit.  f  wskazał,  że  wykonawca  zobowiązany  jest 

„posiadać  bazę  magazynowo  transportową  usytuowaną  w  mieście  Łodzi  lub  w  odległości  nie 

większej niż 60 km od granicy miasta”. 

Zamawiający nie żądał także wskazania bazy materiałowo-transportowej w treści oferty. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje.  
Zarzut  odwołującego  oparty  został  na  założeniu,  że  obowiązkiem  wykonawcy  było 

posiadanie  bazy  magazynowo-transportowej  w  terminie  składania  ofert,  co  jest  założeniem 
błędnym, a to z tego względu, że nie znajduje potwierdzenia w postanowieniach SIWZ. 

Wskazany przez odwołującego pkt 13 Załącznika nr 1 dotyczy jednak etapu świadczenia 

oczekiwanej  przez  zamawiającego  usługi  odbierania  i  zagospodarowania  odpadów 
komunalnych  –  cały  Załącznik  nr  1  to  opis  przedmiotu  zamówienia,  a  więc  opis  tego  co  i  jak 
winien świadczyć zwycięski wykonawca w toku realizacji usługi. 

Nadto, co podnosiło konsorcjum w piśmie z dnia 22 stycznia 2016 r.: „brak obowiązku 

posiadania bazy  na dzień składania ofert wynika także  z braku wymogu posiadania wpisu do 

rejestru działalności regulowanej na dzień składania ofert”. 

Skłania  to  do  przyznania  racji  przystępującemu,  który  stanął  na  stanowisku,  że 

„Odwołujący  nie  dostrzega  tym  samym  różnicy  pomiędzy  etapem  Postępowania,  na  którym 

zamawiający  bada  dysponowanie  przez  wykonawców  odpowiednim  potencjałem  i  określa 

warunki  udziału  w  postępowaniu,  a  etapem  realizacji  zamówienia,  na  którym  wykonawca 

obowiązany  jest  do  realizacji  umowy  zgodnie  z  OPZ

”  (Pismo  zamawiającego  z  dnia                                

7 marca 2016 r. złożone na rozprawie, pkt IX).  

KIO 237/16, KIO 243/16 

Podanie  przez  konsorcjum  –  na  wezwanie  zamawiającego  z  dnia  19  stycznia  2016  r., 

(które  to  wezwanie  nie  znajdowało  oparcia  w  treści  SIWZ)  –  bazy  w  miejscowości  Ruszczyn, 
gmina Kamieńsk było informacją dodatkową, nie ujętą w treści oferty konsorcjum  i tym samym 
informacją,  która  nie  mogła  stanowić  podstawy  weryfikacji  zgodności  treści  oferty  konsorcjum          
z  treścią  SIWZ    (w  której  zresztą  wymogu  posiadania  bazy  na  dzień  składania  ofert  nie 
zawarto).  

Potwierdził  to  przed  terminem  składania  ofert  sam  zamawiający,  odpowiadając  na 

pytanie  nr  5:  „Zamawiający  nie  wyraża  zgody  na  wprowadzenie  na  etapie  warunków  udziału             

w  postępowaniu  wymogów  dotyczących  posiadania  przez  podmiot  odbierający  odpady 

komunalne  od  właścicieli  nieruchomości  bazy  magazynowo  –  transportowej  spełniającej 

wymagania  sprecyzowane  w  rozporządzeniu  Ministra  Środowiska  z  dnia  11  stycznia  2013  r.              

w  sprawie  szczegółowych  wymagań  w  zakresie  odbierania  odpadów  komunalnych  od 

właścicieli nieruchomości” (Pismo zamawiającego z dnia 11 grudnia 2015 r.).  

Z powyższych względów skład orzekający Izby uznał, że zamawiający nie miał podstaw 

do  odrzucenia  oferty  tegoż  konsorcjum  z  powodu  niezgodności  jej  treści  z  treścią  SIWZ  z 
zastosowaniem art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. 
 

Zarzut zaniechania wykluczenia konsorcjum wykonawców: FBSerwis S.A. oraz CESPA 

Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A.  z  postępowania  wobec  złożenia 
nieprawdziwych  informacji  dotyczących  położenia  bazy  transportowo-magazynowej  mających 
wpływ lub mogących mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania nie potwierdził się. 
 

Wobec  braku  obowiązku  posiadania  przez  wykonawcę  na  dzień  składania  ofert  bazy 

transportowo-magazynowej  prawdziwość  informacji  co  do  odległości  wskazanej  przez 
wykonawcę, poza treścią oferty,  bazy nie ma znaczenia, tym samym nie może mieć wpływ na 
wynik postępowania. Samo zaś badanie posiadanie bazy w terminie składania ofert nie może 
stanowić  podstawy  do  wykluczenia  z  postępowania,  ponieważ  warunku  takiego  zamawiający 
nie postawił. 
 

Zarzuty  zaniechania  wykluczenia  z  postępowania  konsorcjum  wykonawców:  FBSerwis 

S.A. oraz CESPA Compañía Española de Servicios Públicos Auxiliares S.A.: 

• 

wobec nie  wykazania spełnienia  warunków udziału w postępowaniu  w zakresie niepodlegania 
wykluczeniu (nie wykazano, że konsorcjant CESPA Compañía Española de Servicios Públicos 
Auxiliares S.A nie zalegał z uiszczeniem podatków oraz z opłacaniem składek na ubezpieczenie 
społeczne  na  dzień  składania  ofert),  ewentualnie  zaniechania  wezwania  do  uzupełnienia 
dokumentu dotyczącego tej spółki potwierdzającego nie zaleganie z uiszczeniem podatków lub 
zaniechania wezwania do wyjaśnień złożonego dokumentu i jego tłumaczenia na język polski, 

KIO 237/16, KIO 243/16 

• 

które  nie  wykazało  braku  podstaw  do  wykluczenia  z  postępowania,  poprzez  brak  prawidłowej 
legalizacji  dokumentów  na  dzień  składania  ofert,  tj.  brak  dołączenia  do  tych  dokumentów 
apostille z datą nie późniejszą niż na dzień składania ofert w sytuacji, gdy do czasu uzyskania 
apostille dokumenty pochodzące od organów Królestwa Hiszpanii nie mają waloru dokumentu                    
i nie mogą być podstawą stwierdzenia braku podstaw wykluczenia wykonawcy z postępowania, 

• 

z powodu przedłożenia dokumentów w nieprzepisanej prawem formie  
nie potwierdziły się. 
 

Stan faktyczny był bezsporny. 
Odwołujący utrzymywał, że opatrzenie zaświadczeń odnoszących się do hiszpańskiego 

partnera  konsorcjum  o  niezaleganiu  z  podatkami  oraz  o  niezaleganiu  ze  składkami  na 
ubezpieczenie  społeczne  klauzulą  apostille  po  terminie  składania  ofert  (w  lutym  2016  r.) 
dyskwalifikuje te dokumenty jako potwierdzające niepodleganie wykluczeniu na dzień składania 
ofert. 

Odwołujący argumentował, że „do czasu uzyskania apostille dokumenty pochodzące od 

organów Królestwa Hiszpanii nie mają waloru dokumentu i nie mogą być podstawą stwierdzenia 

braku podstaw wykluczenia wykonawcy  z postępowania”. 

Skład  orzekający  Izby  uznał,  ze  względu  na  fakt,  że  w  polskim  systemie  prawnym  nie 

istnieją przepisy wymagające legalizacji dokumentów składanych w postępowaniu o udzielenie 
zamówienia publicznego, że złożone przez konsorcjum ww. zaświadczenia były dokumentami, 
który  mogły stanowić (bez względu na to, że  zostały opatrzone klauzula apostille po terminie 
składania ofert) podstawę do oceny istnienia podstaw do wykluczenia wykonawcy. 

Przypomnienia  wymaga,  że  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia                               

30  grudnia  2009  r.  w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od 
wykonawcy, oraz form, w jakich te dokumenty mogą być składane (Dz. U. z 2009 r. Nr 226, poz. 
1817) reguluje, że „Dokumenty są składane w oryginale lub w kopii poświadczonej za zgodność 

z oryginałem przez wykonawcę” (§ 6 ust. 1) oraz że „Dokumenty sporządzone w języku obcym 

są składane wraz z tłumaczeniem na język polski” (§ 6 ust. 4)  

Uregulowania  te  nie  różnicują  przy  tym  formy  „dokumentów  polskich”  i  „dokumentów 

zagranicznych”  (wystawionych  przez  podmioty  z  zagranicy),  żądając  jedynie  dodatkowo                      
w  odniesieniu  do  „dokumentów  zagranicznych”,  aby  zostały  złożone  wraz  z  tłumaczeniem  na 
język polski (nie musi to być tłumaczenie sporządzone przez tłumacza przysięgłego). 

Przywołane  uregulowania  należy  rozumieć  jako  „przepisy  prawne”,  o  których  mowa                

w  art.  3  zdanie  drugie  Konwencji  znoszącej  wymóg  legalizacji  zagranicznych  dokumentów 
urzędowych  sporządzonej  w  Hadze  dnia  5  października  1961  r.,  co  przesądza  o  tym,  iż                       

KIO 237/16, KIO 243/16 

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  poświadczenie  klauzulą  apostille  nie 
może być wymagane. 

Trafnie  także  podniósł  przystępujący  (Pismo  z  dnia  7  marca  2016  r.,  XII),  że                               

w postanowieniach SIWZ przedmiotowego postępowanie zamawiający nie wprowadził wymogu, 
iżby zagraniczne dokumenty urzędowe miały być składane z klauzulą apostille. 

Skład  orzekający  Izby  dodatkowo  wskazuje,  że  pozwoliłoby  to  na  ocenę  przez  Izbę 

zgodności takiego wymogu już przed upływem terminu składania ofert. 

Zaznaczyć  także  należy,  że  w  spornej  kwestii  wypowiedział  się  Sąd  Okręgowy                              

w Katowicach w wyroku z dnia 7 czerwca 2010 r. sygn. akt XIX Ga 225/10, a nadto kilkukrotnie 
Izba  (tytułem  przykładu:  wyrok  z  dnia  4  czerwca  2009  r.  sygn.  akt  KIO  643/09,KIO  656/09, 
wyrok  z  dnia  18  stycznia  2010  r.  sygn.  akt  KIO  1684/09,  wyrok  z  dnia  29  marca  2010  r.                    
sygn.  akt  KIO  303/10,  KIO),  oceniając  że  w  polskim  systemie  prawnym  nie  istnieją  przepisy 
wymagające 

poświadczania 

zagranicznych 

dokumentów 

urzędowych 

składanych                              

w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego  klauzulą apostille. 

Powyższe  oznacza,  iż  nietrafione  są  zarzutu  odwołującego  dotyczące  przedkładania 

zagranicznych dokumentów urzędowych z klauzulą apostille. Wymaganie takie jest tym bardziej 
nieuzasadnione,  iż  nie  zostało  przewidziane  w  treści  SIWZ  (choć  nawet  wówczas  byłoby  to 
wymaganie sprzeczne z obowiązującym prawem). 

Podkreślana  przez  odwołującego  okoliczność,  że  konsorcjum  nie  zakwestionowało 

zasadności  wezwania  zamawiającego  „w  trybie  środków  ochrony  prawnej”  (jak  ustalił  skład 
orzekający  Izby,  konsorcjum  –  w  piśmie  z  dnia  8  lutego  2016  r.,  stanowiącym  odpowiedź  na 
wezwanie zamawiającego z dnia 2 lutego 2016 r. – podnosiło, że żądanie zamawiającego jest 
„całkowicie  bezzasadne  i  w  obowiązującym  stanie  prawnym  nie  znajduje  żadnego 

uzasadnienia”)  pozostaje  bez  znaczenia,  ponieważ  ocena  spełniania  przez  wykonawców 

warunków udziału w postępowaniu w sposób, jaki nie został ujawniony w treści SIWZ nie jest 
dopuszczalny  jako sprzeczny z zasadami równego traktowania i uczciwej konkurencji. 

Zgodzić nadto należy się z przystępującym (Pismo z dnia 7 marca 2016 r., XI) zgodnie                             

z  którym:  „Kwestia  ustalenia,  kiedy  dokumenty  zostały  opatrzone  klauzulami  apostille  nie  ma 

ż

adnego  znaczenia  dla  ustalenia  daty,  na  którą  te  dokumenty  potwierdzają  brak  podstaw  do 

wykluczenia  konsorcjanta  (…).  To  bowiem  podmiot  wystawiający  te  dokumenty  weryfikuje 

okoliczność uiszczania podatków czy składek – robi to  w dacie wydawania dokumentu i na tę 

datę  zaświadcza  potwierdzaną  okoliczność  –  nie  zaś  urzędnik  opatrujący  później  dokument 

klauzula  apostille  (ten  ostatni  weryfikuje  tylko  podpis,  względnie  również  pieczęć,  która  na 

dokumencie widnieje)”. 

Odnosząc  się  do  dostrzeżonych  przez  odwołującego  niezgodności  co  do  oznaczenia 

podmiotu, którego zaświadczenie dotyczy (str. 107-108 oferty: CESPA Compaňia Espaňiola De 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Servicios  Publicos)  oraz  podmiotu  –  członka  konsorcjum  składającego  ofertę  (CESPA 
Compaňia Espaňiola De Servicios Publicos Auxiliares S.A.) skład orzekający Izby wskazuje, że 
jego  identyfikacja,  na  podstawie  innych  zindywidualizowanych  danych  –  jak  NIP:  wskazany       
w  samym  zaświadczeniu  oraz  np.  w  Rejestrze  Handlowym  (str.  104  oferty)  –  nie  nastręcza 
trudności. 
 

Odnosząc się także do rozbieżności w tłumaczeniach zaświadczenia potwierdzającego, 

ż

e  spółka  CESPA  nie  zalega  z  opłacaniem  podatków  w  zakresie  okresu  ich  ważności, 

polegającej  na  wskazaniu  raz  12  miesięcy  (str.  107-108  oferty),  drugim  6  miesięcy 
(zaświadczenia  załączone  do  odpowiedzi  z  dnia  8  lutego  2016  r.),  skład  orzekający  Izby 
wskazuje,  że  oba  okresy  spełniają  postawiony  przez  zamawiającego  w  SIWZ,                                 
a odpowiadający przepisom, wymóg (wystawione nie wcześniej niż 3 miesiące przed upływem 
składania ofert – pkt 6.3 SIWZ). 
 

Uwzględniając  powyższe  skład  orzekający  Izby  uznał,  że  żaden  z  ww.  zarzutów  nie 

potwierdził się. 
 

Zarzut zaniechania wykluczenia konsorcjum wykonawców: FBSerwis S.A. oraz CESPA 

Compañía Española de Servicios Públicos Auxiliares S.A. pomimo nieprawidłowego wniesienia 
wadium nie potwierdził się. 
 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 
Zgodnie  z  żądaniem  zamawiającego  wskazanym  w  pkt.  8.6.  SIWZ:  „W  przypadku 

składania przez Wykonawcę wadium w formie poręczenia lub gwarancji, dokumenty te powinny 

być  sporządzone  zgodnie  z  obowiązującym  prawem  i  zawierać:  co  najmniej:  (…)  8.6.5. 

zobowiązanie poręczyciela/gwaranta do zapłacenia kwoty wadium bezwarunkowo na pierwsze 

pisemne żądanie Zamawiającego w sytuacji, jeżeli (…)” 

Konsorcjum  wykonawców:  FBSerwis  S.A.  oraz  CESPA  Compañía  Española  de 

Servicios Públicos Auxiliares S.A. złożyło wraz z ofertą – w odniesieniu do Części 1 zamówienia 
(sektor Bałuty) – Gwarancję Nr 550011059 wystawioną w dniu 15 grudnia 2015 r. przez Haltong 
Bank S.A. Oddział w Polsce z siedzibą  w Warszawie, w której znalazło  się m.in. następujące 
postanowienie: „Żądanie zapłaty powinno zostać nam przedłożone w siedzibie naszego Banku 

z potwierdzeniem przez bank Beneficjenta lub notariusza, że podpisy w oryginale widniejące na 

żą

daniu  zapłaty  zostały  złożone  przez  osoby  uprawnione  do  zaciągania  zobowiązań 

majątkowych w imieniu Beneficjenta”. 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 
Odwołujący  nie  kwestionował,  że  złożona  przez  konsorcjum    gwarancja  zapewniała 

zamawiającemu  zaspokojenie  się  we  wszystkich  przypadkach  wskazanych  przez 
zamawiającego  [pkt  8.6.5.  (8.6.5.1.  –  8.6.5.2.],  ale  zakwestionował  bezwarunkowy  charakter 
złożonej  przez  konsorcjum  gwarancji  bankowej  z  tego  względu,  że  wystawca  gwarancji 
zastrzegł,  że:  „Żądanie  zapłaty  powinno  zostać  nam  przedłożone  w  siedzibie  naszego  Banku             

z potwierdzeniem przez bank Beneficjenta lub notariusza, że podpisy w oryginale widniejące na 

żą

daniu  zapłaty  zostały  złożone  przez  osoby  uprawnione  do  zaciągania  zobowiązań 

majątkowych w imieniu Beneficjenta”. 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  zastrzeżenie  podpisania  żądania  zapłaty  przez 

osoby uprawnione do zaciągania zobowiązań oraz potwierdzenia tegoż przez bank Beneficjenta 
lub  notariusza  nie  czyni  udzielonej  gwarancji  warunkową,  ponieważ  jest  to  wymóg,  który  nie 
dotyczy  warunków  zapłaty  sumy  gwarancyjnej  (podstaw  żądania  zapłaty),  ale  ma  wyłącznie 
charakter  formalny  odnoszący  się  do  weryfikacji  upoważnienia  osób  reprezentujących 
Beneficjenta.  
 

Trafnie  także  przystępujący  w  swoim  stanowisku  (Pismo  przystępującego  z  dnia                     

7  marca  2016  r.)  podnosił,  że  „wymóg  zapisany  w  treści  gwarancji  jest  mniejszy  od 

sugerowanego  przez  Odwołującego”  –  wymóg  w  treści  gwarancji  wskazuje  na  „osoby 

uprawnione  do  zaciągania  zobowiązań  majątkowych”,  odwołujący  zaś  jako  „akceptowalny” 

uznał  wymóg  podpisania  żądania  zapłaty  przez  osoby  upoważnione  do  reprezentowania 
Beneficjenta  w  ogólności,  tj.  –  jak  wskazał  –  upoważnione  „do  nabywania  praw  i  zaciągania 

zobowiązań”  –  str.  26  odwołania,  drugi  akapit:  „Zupełnie  niezrozumiały  jest  jednak  wymóg  by 

podpisy osób widniejących na żądaniu zapłaty zostały złożone nie przez osoby upoważnione do 

reprezentowania  Beneficjenta  w  ogólności  (tj.  do  nabywania  praw    i  zaciągania  zobowiązań), 

ale przez osoby uprawnione do zaciągania zobowiązań”. 

Z  powyższych  względów  skład  orzekający  Izby  uznał,  że  konsorcjum  wykonawców: 

FBSerwis  S.A.  oraz  CESPA  Compañía  Española  de  Servicios  Públicos  Auxiliares  S.A. 
prawidłowo wniosło wadium, a zamawiający nie miał podstaw do wykluczenia tegoż konsorcjum 
z udziału w postępowaniu na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp. 
 

Zarzut  wyboru  jako  najkorzystniejszej  dla  1  Części  zamówienia  oferty  konsorcjum 

wykonawców: FBSerwis S.A. oraz CESPA Compañía Española de Servicios Públicos Auxiliares 
S.A.  podczas  gdy  podlega  wykluczeniu,  a  jego  oferta  odrzuceniu  z  przyczyn  wskazanych                     
w zarzutach poprzednich nie potwierdził się. 
 

KIO 237/16, KIO 243/16 

Ponieważ skład orzekający Izby uznał, że brak było podstaw do wykluczenia konsorcjum 

z  udziału  w  postępowaniu  oraz  do  odrzucenia  oferty  tego  konsorcjum,  uznał  także,  że  zarzut 
wyboru oferty konsorcjum w Części 1 zamówienia, jako najkorzystniejszej, nie potwierdził się  
 

Zarzut  zaniechania  wyboru  jako  najkorzystniejszej  dla  Części  1  zamówienia  oferty 

odwołującego nie potwierdził się. 
 

Ponieważ skład orzekający Izby uznał, że brak było podstaw do wykluczenia konsorcjum 

z udziału w postępowaniu oraz do odrzucenia oferty tego konsorcjum, a oferta tego wykonawcy 
w  świetle  przyjętych  przez  zamawiającego  kryteriów  oceny  ofert  jest  ofertą  najkorzystniejszą, 
uznał  także,  że  zarzut  zaniechania  wyboru  oferty  odwołującego  jako  najkorzystniejszej  nie 
potwierdził się.  

 
Na podstawie art. 192 ust. 8 ustawy Pzp skład orzekający Izby wydał orzeczenie łączne.

KIO 237/16, KIO 243/16 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp                   

oraz  §  3  pkt  1  oraz  pkt  2  lit.  b  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia                                      
15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów 
kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41  poz. 238). 
 

Przewodniczący:      ………………………………………. 

Członkowie:   

………………………………………. 

……………………………………….