KIO 833/16 WYROK dnia 31 maja 2016 roku

Sygn. akt: KIO 833/16 

WYROK

z dnia 31 maja 2016 roku

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Beata Pakulska-Banach  

Protokolant:             Wojciech Świdwa 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  30  maja  2016  roku  w Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  17  maja  2016  roku  przez 

wykonawcę:

  Przedsiębiorstwo  Inżynieryjno-Budowlane  „ARMEX”  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą 

w Sosnowcu, ul. Gen. Stefana Grota-Roweckiego 187, 41-200 Sosnowiec, 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego:

  Gminę  Skoczów,  ul.  Rynek  1,  43-

 430 Skoczów, 

orzeka: 

1.  Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  –  Gminie  Skoczów  - 

unieważnienie czynności wyboru oferty wykonawcy: Mostmarpal Sp. z o.o. z siedzibą 

w  Zarzeczu  jako oferty  najkorzystniejszej  oraz  unieważnienie  czynności  odrzucenia 

oferty  wykonawcy:  Przedsiębiorstwa  Inżynieryjno-Budowlanego  „ARMEX”  Sp.  z  o.o. 

z siedzibą  w  Sosnowcu  i  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert, 

z uwzględnieniem  oferty  wykonawcy:  Przedsiębiorstwa  Inżynieryjno-Budowlanego 

„ARMEX” Sp. z o.o. z siedzibą w Sosnowcu.  

2.  Kosztami postępowania obciąża zamawiającego Gminę Skoczów, i: 

2.1  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

10  000  zł  00  gr 

(słownie: dziesięć tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez  wykonawcę: 

Przedsiębiorstwo  Inżynieryjno-Budowlane  „ARMEX”  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą 

w Sosnowcu, tytułem wpisu od odwołania; 

2.2  zasądza  od 

zamawiającego:

  Gminy  Skoczów

na rzecz 

wykonawcy: 

Przedsiębiorstwa Inżynieryjno-Budowlanego „ARMEX” Sp. z o.o. z siedzibą 

w  Sosnowcu  kwotę  10 000  zł 00  gr  (słownie:  dziesięć  tysięcy  złotych  zero 

groszy),  stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  tytułem 

uiszczonego wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.,  poz.  2164)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  od  dnia 

jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do Sądu Okręgowego

 w Bielsku-Białej. 

Przewodniczący: …………………………….…... 

Sygn. akt: KIO 833/16 

                                                    UZASADNIENIE 

Gmina Skoczów [zwana dalej: „zamawiającym”] prowadzi postępowanie o udzielenie 

zamówienia  publicznego  –  w trybie  przetargu  nieograniczonego  -  na realizację  zadania 

pn.: Odbudowa  obiektu  mostowego  (kładka  dla  pieszych)  nad  rzeką  Wisłą  w  ciągu  drogi 

gminnej  w  Ochabach  uszkodzonego  w  wyniku  intensywnych  opadów  deszczu  w  maju 

2014r.  

Postępowanie  prowadzone  jest  na postawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29 stycznia 

2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  [j.t. Dz.  U.  z  2015  r.,  poz.  2164  ],  zwanej  dalej: 

„ustawą  Pzp”.  Wartość  szacunkowa  zamówienia  jest  mniejsza  niż  kwoty  określone  w 

przepisach  wydanych  na podstawie  art.  11  ust.  8  ustawy  Pzp.  Ogłoszenie  o  zamówieniu 

zostało  zamieszczone  w Biuletynie  Zamówień  Publicznych  w  dniu  15  kwietnia  2016  roku 

pod pozycją 93252.  

W  dniu  17  maja  2016  roku  wykonawca  -  Przedsiębiorstwo  Inżynieryjno-Budowlane 

„ARMEX” Sp. z o.o. z siedzibą w Sosnowcu [zwany dalej: „odwołującym”] wniósł odwołanie 

wobec  czynności  zamawiającego  polegającej  na  odrzuceniu  oferty  odwołującego, 

a w konsekwencji - dokonaniu wyboru jako najkorzystniejszej oferty Mostmarpal Sp. z o.o. 

z siedzibą w Zarzeczu.  

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

• 

art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  polegające  na  uznaniu,  bez  dostatecznego 

i wyczerpującego  uzasadnienia  faktycznego  i  prawnego  tej  czynności,  iż  oferta 

odwołującego  nie  odpowiada  swą  treścią  treści  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia  podczas,  gdy  oferta  ta  w  pełni  odpowiada  treści  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia,  a  w  konsekwencji  czynności  dokonania  wyboru  jako 

najkorzystniejszej oferty Mostmarpal Sp. z o.o.; 

• 

art. 

ust. 

ustawy 

Pzp 

polegające 

na 

wyborze 

oferty, 

która 

nie jest najkorzystniejsza  na  podstawie  kryteriów  oceny  ofert  określonych 

w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 

W oparciu o powyższe zarzuty odwołujący wnosił o: 

1.  unieważnienie czynności odrzucenia oferty odwołującego;  

2.  unieważnienie  czynności  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty  Mostmarpal  Sp.  z 

o.o. z siedzibą w Zarzeczu; 

3.  nakazanie zamawiającemu dokonania ponownej oceny ofert;  

4.  obciążenie  kosztami  postępowania  zamawiającego  na  rzecz  odwołującego 

poprzez zasądzenie uzasadnionych kosztów odwołującego. 

W  uzasadnieniu  odwołania  odwołujący  podnosił,  że  posiada  interes  w  złożeniu 

odwołania,  ponieważ  w  przypadku  nie  odrzucenia  jego  oferty  zostałaby  ona  uznana 

za najkorzystniejszą,  z  uwagi  na  kryteria  oceny  ofert  określone  w  specyfikacji  istotnych 

warunków zamówienia

a

odwołujący uzyskałby zamówienie i nie poniósłby szkody. 

Odwołujący  wskazał,  że  złożona  przez  niego  oferta  zawiera  jedynie  oświadczenie 

o zapoznaniu  się  z  warunkami  zamówienia  określonymi  w  SIWZ  i  zapoznaniu  się 

z dokumentacją opisującą przedmiot zamówienia. Jest ofertą opracowaną w trybie projektuj 

i buduj,  a  na  etapie  przetargu  zamawiający  nie  żądał  koncepcji  lub  projektu  wstępnego 

przebudowy.  Dalej  stwierdził,  że  w  dniu  6  maja  2016  r.  zamawiający  wezwał  go 

do przedłożenia  wyjaśnień  i  dowodów  na  ich  poparcie,  celem  wykazania,  że  cena  oferty 

odwołującego nie jest rażąco niska, przy czym zauważył, że zapytanie o rażąco niską cenę 

dotyczyło  jedynie  dwóch  podmiotów  pomimo,  że  w  stosunku  do  czterech  podmiotów 

zachodziły  przesłanki  określone  w  art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp.  Wskazał  również, 

ż

e w odpowiedzi  na  przedmiotowe  wezwanie  odwołujący,  pismem  z  dnia  10 maja  2016 r., 

przedstawił  przyjęte  ceny  jednostkowe  w  wycenie  robót,  ceny  kluczowych  materiałów 

zastosowanych  w  ofercie,  czynniki  cenotwórcze  służące  do  wartościowania  robocizny, 

pracy sprzętu i kosztów materiałowych, a w załączeniu także oferty materiałowo-sprzętowe. 

Podkreślił,  iż z przedłożonej  przez  niego  (daleko  wstępnej)  koncepcji  przebudowy  kładki 

zamawiający  wywiódł  niesłuszny  wniosek  o  pozostawieniu  dotychczasowej  konstrukcji 

nośnej.  Odwołujący  zauważył,  że  załączona  przez  niego  pomocniczo  kalkulacja  robót  ma 

jedynie zobrazować przyjęte do oferty rynkowe ceny założonych czynności, zaś ostateczne 

rozwiązanie  projektowe  zostanie  przedstawione  w  projekcie  budowlanym  przedłożonym 

do zatwierdzenia  przez  zamawiającego  i  zawierać  będzie  wszystkie  wymogi  wynikające 

z SIWZ.  Następnie  podniósł,  że  konstrukcja  ustroju  nośnego  może  zawierać  fragmenty 

istniejących  dźwigarów  pod  warunkiem,  że  szczegółowe  badania  wytrzymałościowe 

pozwolą  na  ich  zastosowanie.  Jego  zdaniem,  decyzja  co  do  przydatności  istniejących 

elementów  należy  do  Projektanta,  pod  warunkiem  zgodności  z  wyliczeniami 

wytrzymałościowymi i normami budowlanymi. Odwołujący wywodził, że przewidziane przez 

niego  czynności,  w dodatkowych  dokumentach  przedstawionych  przy  piśmie  z  dnia 

10.05.2016  r.,  nie  są  elementami  ostatecznego  projektu  i  nie  ma  żadnych  podstaw,  aby 

zamawiający  doszukiwał  się  szczegółowych  rozwiązań  tam,  gdzie  ich  nie  ma.  Ponadto, 

wskazał,  że  powoływany  przez  zamawiającego  punkt  2a)  Programu  Funkcjonalno-

Użytkowego nie jest równoznaczny ze stwierdzeniem, że rozebrana konstrukcja nośna jest 

odpadem.  W  jego  ocenie  zamawiający  w  SIWZ  nie  narzucił  sposobu  odbudowy,  jak  i 

zaprojektowania  kładki,  składającego  się  wyłącznie  z  nowych  elementów.  Zdaniem 

odwołującego,  przewidziana  przez  niego  wartość  odbudowanej  kładki  mieści  się  w 

powszechnych  rozwiązaniach  dla  tego  typu  konstrukcji.  Zauważył  też,  iż  odrzucenie  jego 

oferty z zarzutem niespełnienia  wymagań Programu Funkcjonalno-Użytkowego oraz SIWZ 

jest  przedwczesne  i  nie  może  odnosić  się  do  rozwiązań  ostatecznego  projektu,  którego 

odwołujący  nie  był  zobowiązany  dostarczyć  na etapie  przetargu.  Zwrócił  uwagę,  że 

powstaje  pytanie  jak  zostały  ocenione  pozostałe  oferty,  w  kontekście  rozwiązań 

konstrukcyjnych,  których  nie  przedstawiono.  Reasumując  stwierdził,  że  zamawiający  nie 

miał podstaw do odrzucenia oferty odwołującego, bowiem oferta ta odpowiada treści SIWZ. 

Wobec  powyższego  wnosił  o  uwzględnienie  odwołania,  unieważnienie  czynności 

zamawiającego oraz dokonanie przez zamawiającego czynności ponownej oceny ofert. 

W dniu 30 maja 2016 roku w toku posiedzenia  z udziałem stron zamawiający złożył 

pisemną odpowiedź na odwołanie, w której wnosił o oddalenie odwołania.  

Izba ustaliła, co następuje: 

Izba  ustaliła,  że  nie  ma  podstaw  do  odrzucenia  odwołania  w oparciu  o przesłanki, 

określone w art.189 ust. 2 ustawy Pzp.  

Ponadto,  Izba  ustaliła,  że  odwołującemu,  w  świetle  przepisu  art.  179  ust.  1  ustawy 

Pzp,  stanowiącego,  że:  Środki  ochrony  prawnej  określone  w  niniejszym  dziale  przysługują 

wykonawcy,  uczestnikowi  konkursu,  a  także  innemu  podmiotowi  jeżeli  ma  lub  miał  interes 

w uzyskaniu  danego  zamówienia  oraz  poniósł  lub  może  ponieść  szkodę  w  wyniku 

naruszenia  przez  zamawiającego  przepisów  niniejszej  ustawy,  przysługiwało  prawo 

do wniesienia  odwołania  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

prowadzonym przez Zamawiającego, przysługiwało uprawnienie do wniesienia odwołania.  

Izba 

dopuściła 

dowody 

z 

dokumentacji 

postępowania, 

przekazanej 

przez zamawiającego  i  potwierdzonej  za  zgodność  z  oryginałem,  w  tym  z:  ogłoszenia 

o zamówieniu; 

specyfikacji 

istotnych 

warunków 

zamówienia 

wraz z załącznikami 

(w tym Programu  Funkcjonalno-Użytkowego  i  Raportu  z  przeglądu  szczegółowego  obiektu 

mostowego); oferty odwołującego; wezwania do złożenia wyjaśnień dotyczących ceny oferty 

z  dnia  6  maja  2016  roku,  skierowanego  do  odwołującego;  wyjaśnień  odwołującego  z  dnia 

10 maja 2016 roku, dotyczących ceny oferty; informacji zamawiającego o odrzuceniu oferty 

odwołującego z dnia 13 maja 2016 roku. 

Ponadto,  Izba  uwzględniła  oświadczenia  i  stanowiska  stron  wyrażone  w  odpowiedzi 

na odwołanie  (datowanej  na  dzień  27  maja  2016  roku)  oraz  wyrażone  ustnie  do protokołu 

posiedzenia i rozprawy z dnia 30 maja 2016 roku.   

Przedmiotem  zamówienia  jest:  opracowanie  dokumentacji  projektowej  i  wykonanie 

robót  związanych  z  odbudową  obiektu  mostowego  (kładka  dla  pieszych)  nad  rzeką 

Wisłą w ciągu  drogi  gminnej  w  miejscowości  Ochaby  w  gminie  Skoczów,  uszkodzonego 

w wyniku intensywnych opadów deszczu w maju 2014 r.  

Specyfikacja  istotnych  warunków  zamówienia  [zwana  dalej:  „SIWZ”]  zawiera  m.  in. 

następujące postanowienia:  

Załącznik  nr  8  do  SIWZ  –  Program  Funkcjonalno-Użytkowy  –  pkt  1.1.1. 

Charakterystyczne  parametry  określające  wielkość  istniejącego  obiektu  i  zakres  robót 

budowlanych  w  pkt  2  a)  i  b)  stanowi,  że:  „Zakres  wykonania  przedmiotu  zamówienia 

obejmuje: 

(…) 2. Realizację robót budowlanych polegających m.in. na: 

a)  rozbiórce elementów istniejącej konstrukcji nośnej wraz z utylizacją odpadów, 

b)  wymianie  elementów  konstrukcji  nośnej  kładki  o  parametrach  dostosowanych 

do istniejących dojść do obiektu”.  

Zamawiający  pismem  z  dnia  13  maja  2016  roku  poinformował  o  odrzuceniu  oferty 

odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, zgodnie z którym zamawiający 

odrzuca  ofertę  wykonawcy,  jeżeli  jej  treść  nie  odpowiada  treści  specyfikacji  istotnych 

warunków zamówienia. Następnie, zamawiający wskazał, że w wyniku wezwania do złożenia 

wyjaśnień  dotyczących  ceny  oferty  odwołujący  przedstawił  pismo  „stwierdzające, 

ż

e zaoferowana  cena  wynika  z  wielkości  obmiarowych  przedstawionej  przez  Projektanta 

koncepcji”  oraz  „przedłożyli  Państwo  kalkulację  uproszczoną,  która  zakłada  wykonanie 

nowego  ustroju  nośnego  kładki  z  wykorzystaniem  istniejących  starych  dźwigarów  oraz 

dołożenie  dodatkowego  dźwigara  w  postaci  dwuteownika  I300.”.  Dalej,  zamawiający 

wskazał,  że:  „Tymczasem  program  funkcjonalno-użytkowy,  opracowany  na  bazie  raportu  z 

przeglądu  szczegółowego  stwierdzającego  skorodowanie  elementów  stali  oraz  ugięcia 

ustroju nośnego, obejmuje (pkt 2.a i 2.b): 

a) rozbiórkę elementów istniejącej konstrukcji nośnej wraz z utylizacją odpadów, 

b)  wymianę  elementów  konstrukcji  nośnej  kładki  o  parametrach  dostosowanych 

do istniejących dojść do obiektu. 

Mając więc na uwadze powyższe oferta podlega odrzuceniu.”. 

Rozpatrując  odwołanie  w  granicach  podnoszonych  zarzutów  –  stosownie 

do art. 192 ust. 7 ustawy Pzp - 

Izba zważyła, co następuje. 

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli jej treść 

nie  odpowiada  treści  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  z  zastrzeżeniem 

art. 87 ust. 2 pkt 3.  

W ocenie składu orzekającego Izby w niniejszym stanie faktycznym niezasadne było 

odrzucenie oferty odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp.  

Odrzucenie  oferty  na  wskazanej  podstawie  prawnej  może  mieć  miejsce  tylko 

i wyłącznie  w  sytuacji,  gdy zamawiający  ma  pewność,  że  oferta  danego  wykonawcy 

jest niezgodna z SIWZ, przy czym, co wielokrotnie znalazło odzwierciedlenie w orzecznictwie 

Krajowej  Izby  Odwoławczej,  postanowienia  SIWZ  powinny  być  jasne  i  klarowne,  w  tym 

co do sposobu realizacji zamówienia w przyszłości, a jakiekolwiek wątpliwości w interpretacji 

postawień  zawartych  w  SIWZ  w  tym  zakresie  nie  mogą  być  odczytywane  na niekorzyść 

wykonawcy  [por.  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  18  czerwca  2015  roku,  wydany 

w sprawie o sygn. akt: KIO 1148/15].  

W  istocie  spór  w  niniejszej  sprawie  sprowadzał  się  do  kwestii  interpretacji 

postanowień  SIWZ,  w  szczególności  pkt  2a)  i  2b)  Programu  Funkcjonalno-Użytkowego, 

stanowiącego  załącznik  nr  8  do  SIWZ,  na  które  powołał  się  zamawiający  w  informacji  o 

odrzuceniu oferty odwołującego.  

Zdaniem  zamawiającego,  postanowienia  SIWZ,  w  szczególności  postanowienia 

Programu  Funkcjonalno-Użytkowego,  opracowanego  na  podstawie  Raportu  z  przeglądu 

szczegółowego  obiektu  mostowego  (z  2012  roku)    wskazywały  na  konieczność  odbudowy 

obiektu  mostowego (kładki  dla  pieszych)  w  oparciu  o  całkowicie  nowe  elementy konstrukcji 

nośnej, w tym nowe dźwigary.  

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  powołane  przez  zamawiającego  postanowienia 

pkt 2a)  i  2b)  Programu  Funkcjonalno-Użytkowego  nie  wskazują  w  sposób  jednoznaczny 

i nie budzący  wątpliwości, że  wykonawca jest zobowiązany do  wykonania nowej konstrukcji 

nośnej kładki w oparciu o całkiem nowe elementy. Z przedmiotowych postanowień Programu 

Funkcjonalno-Użytkowego  wynika  jedynie  obowiązek  wykonawcy  do  rozbiórki  elementów 

istniejącej konstrukcji nośnej wraz z utylizacją odpadów oraz wymiany elementów konstrukcji 

nośnej kładki o parametrach dostosowanych do istniejących dojść do obiektu. Nie jest jednak 

powiedziane, że wymiana elementów konstrukcji nośnej ma się dokonać wyłącznie o oparciu 

o całkiem nowe elementy. Z treści SIWZ nie wynika wprost i bezpośrednio zakaz ponownego 

użycia  dźwigarów.  Co  więcej,  sam  zamawiający  wskazał  w  Programie  Funkcjonalno-

Użytkowym (pkt 1.3. Wymagania szczegółowe), iż: „Wszelkie odpady pochodzące z rozbiórki 

kładki  a  nie  nadające  się  do  dalszego  użycia  Wykonawca  zagospodaruje  i  zutylizuje 

we własnym zakresie i na własny koszt. (….) Materiały pochodzące z rozbiórki, nadające się 

do  dalszego  użycia  a  niewykorzystane  do  innych  robót  należą  do Zamawiającego”. 

Powyższe  wskazuje  na  możliwość  wykorzystania  materiałów,  pochodzących  z  rozbiórki 

kładki i nadających się do dalszego użycia, przy wykonywaniu robót budowlanych, będących 

przedmiotem zamówienia.  

Zdaniem  składu  orzekającego  Izby,  słusznie  odwołujący  zauważył,  że  SIWZ 

nie narzucił  sposobu  odbudowy,  jak  i  zaprojektowania  kładki  składającego  się  wyłącznie 

z nowych  elementów.  Być  może  takie  było  założenie  zamawiającego,  ale  nie  zostało 

ono wprost  i  wyraźnie  wyartykułowane  w  treści  SIWZ,  w  tym  w  postanowieniach  Programu 

Funkcjonalno-Użytkowego,  na  które  powołał  się  zamawiający,  dokonując  czynności 

odrzucenia  oferty  odwołującego.  To  do  zamawiającego  należało  określenie  w  sposób 

jednoznaczny zakresu robót budowlanych objętych przedmiotem zamówienia. Zamawiający, 

powoływał  się  w  trakcie  rozprawy  na  zły  stan  dźwigarów  głównych,  obecnie  stanowiących 

część  konstrukcji  nośnej  kładki  dla  pieszych  (co  ma  wynikać  m.in.  z  Raportu  z  przeglądu 

szczegółowego 

obiektu 

mostowego 

dokumentacji 

fotograficznej 

(karta 

Arkusza spostrzeżeń (karta 4.2. - pkt 8.1.), Załącznika nr 2 – Dziennika niwelacji).  

Ponadto,  w Programie  Funkcjonalno-Użytkowym  w  pkt  1.1.1.  zamawiający  zawarł  Opisu 

stanu  technicznego  kładki,  w którym  wskazał,  że:    Po  wystąpieniu  intensywnych  opadów 

deszczu  w maju  2014  r.  nastąpiło  podmycie  podpory  nurtowej,  wskutek  czego  doszło 

do przemieszczenia  w  pionie  oraz  odkształcenia  dźwigarów  głównych,  a  w  konsekwencji 

do powstania  dodatkowych  naprężeń  w konstrukcji  nośnej.  Wymyciu  uległy  zabezpieczenia 

podpór z narzutu kamiennego (…)”.  

Powyższe  jednak  nie  przesądza  o  tym,  że  wykonawca  został  zobowiązany  do 

wymiany  konstrukcji  nośnej  kładki  w  oparciu  o  całkowicie  nowe  elementy,  w  tym  nowe 

dźwigary.  Zamawiający  określając  zakres  robót  nie  wskazał,  że  nowa  konstrukcja  nośna 

kładki  ma obejmować  wyłącznie  nowe  elementy.  Tymczasem,  to  zamawiający  powinien  w 

sposób wyraźny określić swoje wymagania w tym zakresie.  

Kolejnym argumentem zamawiającego było to, iż w pkt 1.3. Programu Funkcjonalno-

Użytkowego  w  odniesieniu  do  konstrukcji  zostało  użyte  określenie:  „Nowy  obiekt  -  kładkę 

dla pieszych należy zaprojektować w konstrukcji stalowej bądź żelbetowej. Zamawiający nie 

dopuszcza  wykonania  z  drewna,  bądź  ażurowych  elementów  stalowych  (…)”.  Podnieść 

należy,  że  użycie  w  tym  kontekście  sformułowania  „nowy  obiekt”,  nie  oznacza  jeszcze, 

ż

e zamawiający  przesądził,  iż  ma  być  on  zrealizowany  w  całości  z nowych  elementów. 

Słusznie  wskazywał  odwołujący,  że  w  świetle  postanowień  SIWZ,  w  tym  Programu 

Funkcjonalno-Użytkowego,  przedmiot  zamówienia  zakłada  odbudową  istniejącego  obiektu 

oraz konieczność rozbiórki i wymiany elementów konstrukcji nośnej, ale już nie wynika z tych 

postanowień  konieczność  użycia  całkowicie  nowych  elementów  w  stosunku  do  obiektu 

(o czym  świadczą  choćby  pkt  2  f)  i  2  g)  Programu  Funkcjonalno-Użytkowego,  zakładające 

wzmocnienie podpór i posadowienia obiektu.  

Odnosząc  się  do  twierdzeń  zamawiającego,  iż  rozwiązanie  proponowane  przez 

odwołującego,  polegające  na  wykorzystaniu  istniejących  elementów  konstrukcji  nośnej  nie 

jest  w  stanie  zagwarantować  wymaganego  przez  zamawiającego  okresu  eksploatacji 

obiektu, tj. min. 50 lat (pkt 1.2.1. Programu Funkcjonalno-Użytkowego) stwierdzić należy, że 

są to jedynie gołosłowne twierdzenia, nie poparte żadnymi dowodami.  

Co do podnoszonej przez zamawiającego kwestii przedstawienia przez odwołującego 

dwóch sposobów realizacji zamówienia wskazać należy, że nie była ona podstawą czynności 

podjętej przez zamawiającego w stosunku do oferty odwołującego, a następnie zaskarżonej 

przez  odwołującego.  Nawet  jeśli  uznać,  że  treść  odwołania  jest  w  pewnym  zakresie 

niespójna  to  nie  przesądza  to  o  prawidłowości  czynności  podjętej  przez  zamawiającego,  a 

polegającej na odrzuceniu oferty odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp 

w oparciu o wskazane przez zamawiającego okoliczności.  

Mając powyższe na uwadze Izba orzekła jak w sentencji.  

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy  Pzp  oraz  §  1  ust.  2  pkt  1,  §  3  pkt  1  oraz  §  5  ust.  2  pkt  1  Rozporządzenia  Prezesa 

Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w    sprawie  wysokości  wpisu  od  odwołania 

oraz rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz. U. Nr 41, poz. 238).  

Izba  zaliczyła  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  10  000  zł 

uiszczoną 

przez 

odwołującego 

tytułem 

wpisu 

od 

odwołania 

oraz 

zasądziła 

od zamawiającego na rzecz odwołującego kwotę 10 000 zł, stanowiącą koszty postępowania 

odwoławczego poniesione z tytułu uiszczonego wpisu.  

Izba nie uwzględniła wniosku odwołującego, złożonego ustnie do protokołu rozprawy, 

o zasądzenie  kosztów  związanych  z dojazdem  na  wyznaczoną  rozprawę,  ponieważ 

odwołujący nie przedłożył jakichkolwiek rachunków w tym zakresie, czy choćby zestawienia 

kosztów  wraz  ze  szczegółowymi  danymi  dotyczącymi  pojazdu,  pojemności  silnika, 

odległości.  

Zgodnie  bowiem  z  §  3  pkt  2  lit.  a)  ww.  Rozporządzenia:  Do  kosztów  postępowania 

odwoławczego,  zwanych  dalej  "kosztami",  zalicza  się:  uzasadnione  koszty  stron 

postępowania odwoławczego, a w okolicznościach, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 lit. b 

lub  §  5  ust.  3  pkt 2,  koszty  uczestnika  postępowania  odwoławczego,  który  przystąpił  po 

stronie  zamawiającego  oraz wniósł  sprzeciw,  w  wysokości  określonej  na  podstawie 

rachunków przedłożonych do akt sprawy, obejmujące w szczególności: a)  koszty związane 

z dojazdem na wyznaczoną rozprawę lub rozprawy (posiedzenie lub posiedzenia) Izby.  

Przewodniczący: …………………………….…...