KIO 1669/17 WYROK dnia 24 sierpnia 2017 r.

Sygn. akt: KIO 1669/17 
 

WYROK 

z dnia 24 sierpnia 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Izabela Niedziałek-Bujak  

Protokolant:   

Edyta Paziewska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  24  sierpnia  2017  r.  w  Warszawie 

odwołania 

wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  8  sierpnia  2017  r.  przez 

Wykonawcę  –  ABP  Bus  &  Coach  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  spółka 

komandytowa 

z siedzibą w Słupsku przy ul. Kowalskiej 1 (76-200 Słupsk) w postępowaniu 

prowadzonym przez 

Zamawiającego – Centralny Ośrodek Szkolenia Służby Więziennej 

w Kaliszu, ul. 

Wrocławska 193-195 (62-800 Kalisz) 

orzeka: 

Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  Zamawiającemu  unieważnić  czynności  z  dnia  3 

sierpnia 2017 r. polegające na odrzuceniu oferty ABP Bus & Coach Sp. z o.o. sp. k. 

i  wyborze  oferty  Volvo 

Bus  i  nakazuje  powtórzyć  czynność  oceny  ofert  z 

uwzględnieniem oferty ABP Bus & Coatch Sp. z o.o. sp. k. 

Kosztami postępowania obciąża Zamawiającego – Centralny Ośrodek Szkolenia Służby 

Więziennej w Kaliszu i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł 00 gr. (słownie: 

piętnaście tysięcy złotych, zero groszy) uiszczoną przez Wykonawcę ABP Bus & Coach 

Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Słupsku tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza  od  Zamawiającego  –  Centralnego  Ośrodka  Szkolenia  Służby  więziennej  w 

Kaliszu na rzecz Wykonawcy 

– ABP Bus & Coatch Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Słupsku 

kwotę  18.600  zł  00  gr.  (słownie:  osiemnaście  tysięcy  sześćset  złotych  zero  groszy) 

tytułem  zwrotu  kosztów  strony  poniesionych  w  związku  z  wpisem  od  odwołania  i 

wynagrodzeniem pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 z 

późn. zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dn

ia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Kaliszu. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

Sygn. Akt: KIO 1669/17 
 

U z a s a d n i e n i e 

W postępowaniu prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego przez Zamawiającego – 

Centralny  Ośrodek  Szkolenia  Służby  Więziennej  w  Kaliszu  na  dostawę  autobusu 

turystycznego  o  liczbie  miejsc  siedzących  minimum  47  (nr  ref.:  1/kw/17),  ogłoszonym  w 

Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  w  dniu  28.04.2017r.,  2017/S  083-162001,  wobec 

czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  (Volvo  Bus  Corporation)  oraz  odrzucenia  oferty 

własnej,  Wykonawca  ABP  Bus  &  Coach  Sp.  z  o.o.  sp.  k.  z/s  w  Słupsku  wniósł  w  dniu  8 

sierpnia 2017 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (sygn. akt KIO 1669/17).  

Informację  o  wyniku  powtórzonej  oceny  oferty  Zamawiający  przekazał  Odwołującemu 

mailem w dniu 3 sierpnia 2017 r. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie: 

1.  art.  89  ust.  1  pkt  2  Pzp  popr

zez  bezpodstawne  odrzucenie  oferty  Odwołującego 

pomimo braku jakichkolwiek podstaw do stwierdzenia niezgodności tej oferty z siwz; 

art. 89 ust. 1 pkt 4 Pzp poprzez odrzucenie oferty Odwołującego mimo tego, że nie 

zawiera  ona  rażąco  niskiej  ceny  ani  kosztu,  a  Odwołujący  złożył  pełne  i  kompletne 

wyjaśnienia na wezwanie Zamawiającego; 

względnie,  art.  90  ust.  1  Pzp  poprzez  zaniechanie  wezwania  Odwołującego  do 

uzupełnienia  wyjaśnień  w  takim  zakresie  w  jakim  budziły  one  wątpliwości 

Zamawiającego; 

4.  art.  91  ust.  1  Pzp  poprzez  dokonanie  wyboru  oferty  Volvo  Bus  Corporation  z 

naruszeniem przepisów Pzp. 

Odwołujący  wnosił  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia 

czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  unieważnienia  czynności  odrzucenia  oferty 

Odwołującego oraz dokonania badania i oceny ofert z uwzględnieniem oferty złożonej przez 

Odwołującego.  

W  uzasadnieniu  Odwołujący  wskazał  na  podjętą  wcześniej  w  postępowaniu  czynność 

odrzucenia jego oferty dokonaną na podstawie art. 90 ust. 3 Pzp pismem z dnia 27.06.2017 

r.,  której  podstawą  było  stwierdzenie  przez  Zamawiającego,  że  wyjaśnienia  składane  w 

zakresie  wysokości  ceny  nie  zostały  potwierdzone  dowodem  wskazującym  na  wycenę 

autobusu  turystycznego,  będącego  przedmiotem  zamówienia  albowiem  dotyczą  innej 

kategorii pojazdów. Odwołujący wniósł odwołanie do Krajowej Izby Odwoławczej (sygn. akt 

KIO  1344/17

),  po  czym Zamawiający  unieważnił  czynność odrzucenia oferty  i przystąpił  do 

ponownego  badania,  kierując  do  Odwołującego  wezwania  w  pismach  z  dnia  17.07.2017  r. 

oraz 24.07.2017 r., na które Odwołujący odpowiedział.  

Pismem z dnia 03.08.2017 r. Zamawiający poinformował o odrzuceniu oferty Odwołującego 

wskazując na jej niezgodność z siwz oraz rażąco niską cenę.  

Niezgodność z siwz. 

Odwołujący sprzeciwia się argumentacji Zamawiającego dotyczącej klasyfikacji autobusów, z 

której  wywiódł,  iż  oferowany  autobus  nie  spełnia  wymogów  siwz,  gdyż  nie  jest  autobusem 

turystycznym.  Zamawiający  opierał  się  na  załączniku  nr  4  do  Rozporządzenia  Ministra 

Infrastruktury  w  spraw

ie  szczegółowych  czynności  organów  w  sprawach  związanych  z 

dopuszczeniem  pojazdu  do  ruchu  oraz  wzorów  dokumentów  w  tych  sprawach  z  dnia 

27.09.2003r.).  Zgodnie  z  tabelą  nr  1  tego  załącznika  autobusy  dzielą  się  funkcjonalnie  na: 

miejskie,  międzymiastowe,  turystyczne,  szkolne  oraz  inne  i  mają  być  homologowane  w 

kategorii M2 lub M3.  

Kategorie  te  znajdują  się  w  Dyrektywie  97/27/WE  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z  dnia 

22.07.1997r. Zgodnie z załącznikiem I do tej dyrektywy, pkt 2.1.2., do pojazdów silnikowych 

k

ategorii  M2  lub  M3  zalicza  się  autobus  lub  autokar,  który  został  zaprojektowany  i 

zbudowany  do  przewozu  pasażerów  w  pozycji  siedzącej  lub  w  pozycji  siedzącej  i  stojącej. 

Natomiast  klasy  autobusów  wskazane  zostały  w  tym  samym  załączniku  I  w  poz.  2.I.2.I.3.I. 

dla pojazdów o pojemności powyżej 22 pasażerów poza kierowcą: 

■ 

klasa  I:  pojazdy  posiadające  miejsca  stojące  w  celu  umożliwienia  częstej  wymiany 

pasażerów; 

■ 

klasa  II:  pojazdy  przeznaczone  głównie  do  przewozu  pasażerów  siedzących  oraz  z 

miejscami  stojącymi  w  przejściu  oraz  ewentualnie  w  miejscu  o  powierzchni  nie 

większej niż powierzchnia zajmowana przez dwa podwójne siedzenia; 

■ 

klasa III: pojazdy przeznaczone wyłącznie do przewozu pasażerów siedzących. 

Powyższa  klasyfikacja  powielona  została  w  Regulaminie  nr  107  Europejskiej  Komisji 

Gospodarczej  Organizacji  Narodów  Zjednoczonych  (EKG  ONZ)  -  Jednolite  przepisy 

dotyczące  homologacji  pojazdów  kategorii  M2 lub  M3 w  odniesieniu do  ich budowy  ogólnej. 

Zgodnie z pkt 1.1. Regulamin ten znajduje zastosowanie do  wszystki

ch jednopokładowych, 

dwupokładowych,  sztywnych  lub  przegubowych  pojazdów  kategorii  M2  lub  M3.  Z  punktu 

2.1.1.2.  wynika  z  kolei,  że  „klasa  II”  to  pojazdy  przeznaczone  zasadniczo  do  przewozu 

pasażerów  siedzących,  o  konstrukcji  umożliwiającej  przewóz  pasażerów  stojących  w 

przejściach  lub  na  powierzchni  nie  większej  niż  powierzchnia  przeznaczona  dla  dwóch 

siedzeń podwójnych, natomiast punkt 2.1.1.3. stanowi, iż „klasa III” to pojazdy przeznaczone 

wyłącznie do przewozu pasażerów siedzących. 

Istotna kwestia uregu

lowana została w punkcie 2.1.1.4. powyższego Regulaminu, zgodnie z 

którym: 

„Pojazd  może  być  zaliczony  do  więcej  niż  jednej  klasy.  W  takim  przypadku  dany 

pojazd może uzyskać homologację w każdej klasie, do której został zaliczony.” 

Nie  ma  zatem  większych  różnic  technicznych  pomiędzy  klasą  II,  a  III  pojazdów 
autobusowych,  a  dany  pojazd  może  należeć  jednocześnie  do  II  i  III  klasy.  Pojazd 
zaoferowany Zamawiającemu przez Odwołującego posiada właśnie homologację zarówno w 

III jak i w II klasie. 
Odwołujący wyjaśniał już Zamawiającemu w piśmie z dnia 24.07.2017r., że autobusy Iveco 

CBCW3/00 mogą być produkowane w różnych podrodzajach, które zostały wyszczególnione 

w wyżej wspomnianym załączniku nr 4 do Rozporządzenia. W zależności od wersji w jakiej 

jest  przygotowyw

any,  autobus  ten  może  zostać  zaklasyfikowany  jako  autobus  klasy  II 

(funkcjonalnie  międzymiastowy)  jak  i  klasy  III  (funkcjonalnie  turystyczny).  Jednoznaczne 

określenie  przypisanej  kategorii  funkcjonalnej  znajduje  się  w  dokumencie  COC  (europejski 

certyfikat 

zgodności), który dostarczany jest do każdego wyprodukowanego autobusu. 

Zamawiający  odwołuje  się  w  swej  argumentacji  do  ogólnie  dostępnych  informacji 

handlowych  przytaczając  przykładowo  odnalezioną  w  serwisie  „YouTube”  wypowiedź 

przedstawiciela  Iveco  -  pan

a  Marcina  Fica,  który  nazwał  autobus  Crossway  Pro  „typowym 

autobusem międzymiastowym”. W odniesieniu do tej argumentacji Odwołujący wskazuje, że 

tego  typu  wypowiedzi  charakteryzują  się  bardzo  niskim  poziomem  precyzji  i  są  raczej 

ogólnymi  informacjami.  Pan  Fica  miał  namyśli  jedynie  to,  że  autobus  Crossway  Pro 

najczęściej  jest  zamawiany  jako  autobus  międzymiastowy,  jednakże  z  uwagi  na  brak 

zasadniczych różnic konstrukcyjnych i homologację zarówno w klasie II jak i III, może on być 

również produkowany i dostarczany jako autobus turystyczny. 

Należy wyraźnie zaznaczyć, że o klasie autobusu nie decyduje organ rejestracyjny. Zasady 

klasyfikacji  ustalone  są  powołanymi  powyżej  dokumentami  normatywnymi,  na  podstawie 

których wydawana jest homologacja oraz europejski certyfikat zgodności wystawiany przez 

producenta. Dokument ten, stanowiący podstawę rejestracji pojazdu, określa jego kategorię, 

klasę, normę emisji spalin i pozostałe podstawowe dane. 

Cena rażąco niska. 

W postępowaniu złożono trzy oferty z cenami: 1.105.770,00 zł, 1.129.036,68 zł, 920.040,00 

zł (oferta Odwołującego). Średnia tych cen wynosi 1.051.616 zł i w odniesieniu do niej oferta 

Odwołującego  odbiega  o  13%,  co  już  wskazuje  na  rynkowy  poziom  ceny.  Zamawiający 

wezwał raz Odwołującego do złożenia wyjaśnień, w odpowiedzi na które Odwołujący złożył 

kompletne  i  wyczerpujące  wyjaśnienia,  adekwatne  do  przedmiotu  zamówienia  oraz  treści 

wezwania,  przedstawiając  dowody  bezpośrednio  odnoszące  się  do  przedmiotu  oferty 

(dotyczyły  tego  samego  typu  autobusu).  Zamawiający  w  oparciu  o  Informację  z  Centralnej 

Ewidencji  Pojazdów  i  Kierowców  uznał,  iż  autobus  CBCW3/00  Crossway,  dostarczony 

innemu  odbiorcy  został  zakwalifikowany  do  autobusu  międzymiastowego.  Odwołujący 

podniósł, iż na tej podstawie Zamawiający nie mógł wnioskować o tym, jaki autobus zostanie 

mu dostarczony. 

Odwołujący  od  początku,  co  potwierdzał  w  wyjaśnieniach,  zamierza  dostarczyć  autobus  w 

pełni  zgodny  z  opisem  przedmiotu  zamówienia.  Zamawiający  raz  powołuje  się  na 

niezgodność oferty z opisem przedmiotu zamówienia, a następnie z tego wywodzi wniosek o 

cenie rażąco niskiej. Odwołujący wyjaśnia, że jedynie część dowodów, składanych posiłkowo 

(faktury  zakupu),  nie  odnosi  się  bezpośrednio  do  przedmiotu  oferty,  a  pozostałe 

bezpośrednio wskazują na cenę oferty Odwołującego. Odwołujący nie uchyli się od złożenia 

wyjaśnień,  zatem  jeżeli  Zamawiający  nadal  miał  wątpliwości,  których  nie  ujawnił  w 

pierwszym wezwaniu, powinien był wezwać Odwołującego ponownie do złożenia wyjaśnień. 

Odrzucenie  oferty  Odwołującego  albowiem  nie  zawiera  ona  ceny  rażąco  niskiej,  a  złożone 

wyjaśnienia  były  wyczerpujące,  tym  samym  nie  mogły  ziścić  się  przesłanki  odrzucenia 

wskazane w art. 89 ust. 1 pkt 4 lub art. 90 ust. 3 Pzp.  

Zamawiający  złożył  odpowiedź  na  odwołanie  wnosząc  w  niej  o  oddalenie  w  całości 

podnoszonych  zarzutów  i  przedstawił  dowody  mające  wskazywać  na  poprawność  jego 

oceny,  w  tym  wydruk  ze  strony  Izby  Gospodarczej  Komunikacji  Miejskiej  (zawierające 

informacje  o  klasyfikacji  autobusów  w  klasach  I-III  oraz  A  i  B  i  podziale  funkcjonalnym 

autobusów  na  miejskie,  podmiejskie/międzymiastowe,  turystyczne,  szkolne,  o  szczególnym 

przeznaczeniu), wydruki ze stron producentów autobusów (Volvo, Mercedes, Solbus, Man), 

oferty i informacje handlowe, informacja techniczna Instytutu Transportu Samochodowego. 

Stanowisko Izby 

Do  rozpoznania  odwołania  zastosowanie  znajdowały  przepisy  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych obowiązujące w dacie wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia, (tekst 

jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 ze zm.), w brzmieniu po nowelizacji 

dokonanej ustawą z 

dnia  22  czerwca  2016  r.  o  zmianie  ustawy 

–  Prawo zamówień  publicznych oraz  niektórych 

innych ustaw (Dz.U.2016.1020), zwanej dalej „Ustawą”.  

Przystępując  do  rozpoznania  odwołania,  Izba  w  pierwszej  kolejności  zobowiązana  była  do 

oceny wypełnienia przesłanek z art. 179 ust. 1 Ustawy, tj. istnienia po stronie Odwołującego 

interesu  w  uzyskaniu zamówienia oraz  możliwości  poniesienia przez  Odwołującego  szkody 

w  wyniku  kwestionowanych  czynności/zaniechań  Zamawiającego.  Odwołujący,  jako 

Wykonawca  zainteresowany  uzyskaniem  zamówienia,  którego  oferta  została  odrzucona, 

miał  w  momencie  wnoszenia  odwołania,  interes  w  zakwestionowaniu  działań 

Zamawiającego,  które  mogą  doprowadzić  do  wyboru  oferty  konkurencyjnej  (droższej),  a 

przede wszystkim 

pozbawiają Odwołującego realnej szansy na uzyskanie tego zamówienia. 

W  świetle  powyższego  Izba  uznała,  że  spełnione  zostały  przesłanki  materialno-prawe  do 

merytorycznego rozpoznania zarzutów. 

Na  podstawie  dokumentacji  postępowania,  w  tym  oferty  Odwołującego,  jego  wyjaśnień 

złożonych  w  toku  postępowania,  treści  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  (siwz) 

oraz  stanowisk  stron  prezentowanych  na  rozprawie  i  złożonych  dowodów,  Izba  dokonała 

ustaleń  faktycznych  stanowiących  podstawę  do  wydania  rozstrzygnięcia  w  przedmiocie 

podniesionych zarzutów. 

Rozstrzygając  o  zarzutach  Izba  miała  na  uwadze  stan  faktyczny  ustalony  na  dzień 

dokonania czynności odrzucenia oferty Odwołującego, wynikający zarówno z treści oferty jak 

i wyjaśnień złożonych Zamawiającemu przez Odwołującego w pismach z dnia 13.06.2017 r., 

22.06.2017 r., 19.07.2017 r. oraz 24.07.2017 r. 

Zasadniczo  do  uznaniu  oferty  Odwołującego  za  niezgodną  z  treścią  siwz  i  zawierającą 

rażąco  niską  cenę  doprowadziły  ustalenia  Zamawiającego,  mające  wskazywać,  iż 

zaoferowany autobus typ CBCW3/00 

Crossway Pro jest autobusem międzymiastowym.  

Zamawiający  dokonał  opisu  przedmiotu  zamówienia  w  załączniku  nr  1  do  siwz,  co 

poprzedzone zostało dialogiem technicznym, który dostarczył wiedzy Zamawiającemu co do 

potrzeby  wskazan

ia w opisie przedmiotu zamówienia na autobus turystyczny.  Zamawiający 

oczekiwał  dostawy  autobusu  fabrycznie  nowego,  wyprodukowanego  w  2017  r., 

turystycznego o liczbie miejsc siedzących minimum 47, kategorii M

klasa III. W załączniku 

określone zostały szczegółowe wymagania dotyczące silnika; układu przeniesienia napędu, 

zawieszenia,  układu  kierowniczego  i  jezdnego;  nadwozia;  systemu  bezpieczeństwa;  innych 

cech funkcjonalnych i wyposażenia pojazdu.  Zamawiający na rozprawie wyjaśniał, iż musiał 

zrezygnować  z  części  wyposażenia  dla  tego  typu  autobusów  (WC,  kabina  do  spania  dla 

kierowców) z uwagi na kwotę środków, jaką dysponuje. 

Zamawiający w związku z odwołaniem wniesionym w dniu 30 czerwca 2017 r. na czynność 

odrzucenia oferty ABP Bus & Coach Sp. z o.o. sp. 

k., pismem z dnia 11.07.2017 r. uznał, iż 

zachodzi  konieczność  wyjaśnienia  dodatkowych  okoliczności  i  przywrócił  wykonawcę  do 

postępowania w celu ponownego dokonania czynności badania i oceny ofert. W związku z tą 

informacją Wykonawca w dniu 12.07.2017 r. cofnął odwołanie (sygn. akt KIO 1344/17). 

Zamawiający pismem z dnia 24 lipca 2017 r. wezwał Odwołującego na podstawie art. 87 ust. 

1 Ustawy do wyjaśnienia wątpliwości, jakie Zamawiający powziął analizując złożone w trybie 

wyjaśnień rażąco niskiej ceny faktury, z których wynika, iż pod symbolem „CBCW30/00” kryje 

się model autobusu o nazwie Crossway Line. Ponadto, Zamawiający wskazał na pozyskane 

informacje  z  Systemu  Informatycznego  Centralnej  Ewidencji  Pojazdów  i  Kierowców  o 

pojazdach  CBCW3/00,  zakwalifikowa

nych  do  autobusów  międzymiastowych  prosząc  o 

potwierdzen

ie, że oferowany bus marki IVECO Bus typ CBCW3/00 model Crossway Pro jest 

autobusem turystycznym. Zamawiający odniósł się również do wyjaśnień w zakresie rażąco 

niskiej 

ceny 

i 

podanej 

informacji 

o 

zaoferowaniu 

autobusu 

turystycznego 

„średniopokładowego”, a nie „wysokopodłogowego”, prosząc o wyjaśnienie takiego podziału, 

gdyż w przepisach występuje podział na autobusy miejskie, międzymiastowe i turystyczne. 

Pismem  z  dnia  24.07.2017  r.  Odwołujący  złożył  wyjaśnienia  wskazując  w  nich,  iż  dodatki 

typu  Pro,  Line  oraz  Pop 

stosowane  w  oznaczeniu  autobusów  Iveco  służą  zróżnicowaniu 

autobusu  na  poziomie  wersji,  wariantu  oraz  przeznaczenia.  W  konsekwencji  pod  typem  i 

modelem  CBCW3/00  mogą  występować  autobusy  z  różnym  oznaczeniem.  Ponownie 

potwierdził,  iż  autobus  zaoferowany  jest  autobusem  turystycznym,  kategorii  M3  i  klasy  III. 

Podział autobusów na wysokopodłogowe i średniopodłogowe stosowany ma być umownie w 

branży autobusowej.  

Wyjaśnienia  dotyczące  wysokości  ceny  Odwołujący  składał  pierwotnie  w  piśmie  z  dnia 

22.06.2017  r.  wraz  z  dowodami  (informacja  producenta  z  21.06.2017  r.,  oferta  handlowa, 

faktury sprzedaży autobusów CBCW3/00, umowa dostawy autobusu). Następnie, ponownie 

na  wezwanie  Zamawiającego  z  dnia  17.07.2017  r.  o  przedstawienie  oryginału  dokumentu: 

„informacja  producenta”  oraz  przesłanie  pełnomocnictwa  dla  osoby  podpisującej  ten 

dokument.  Odwołujący  w  piśmie  z  dnia  19.07.2017  r.  wskazał  na  fizyczną  niemożliwość 

złożenia  oryginału  będącego  w  posiadaniu  osoby  przebywającej  za  granicą  i  przedłożył 

oświadczenie  producenta  podpisane  przez  osobę  umocowaną  o  tożsamej  treści. 

Jednocześnie  zauważył,  iż  Zamawiający  w  siwz  nie  żądał  złożenia  w  ofercie  dokumentów 

potwierdzających,  że  oferowane  dostawy  spełniają  wymagania  i  nie  może  takich  żądań 

kierować  do  Wykonawcy.  W  złożonym  w  imieniu  producenta  oświadczeniu  dyrektor 

sprzedaży  odpowiedzialny  za  rynek  polski  potwierdził  cenę  autobusu  zaoferowanego  i 

spełniającego wszystkie wymagania określone w siwz.  

Zamawiający  w  piśmie z  dnia 03.08.2017 r. (informacja  o  odrzuceniu oferty Odwołującego) 

wskazał  w  uzasadnieniu  obu  przesłanek  odrzucenia  wskazanych  w  art.  89  ust.  1  pkt  2  i  4 

Ustawy, 

na wspólną podstawę faktyczną wynikającą z ustalenia braku spełnienia wymagania 

dostawy autobusu turystycznego 

o liczbie miejsc siedzących min. 47, kategorii M3 klasy III 

(opisany w załączniku nr 1 do siwz). Zamawiający zgodnie z własnymi potrzebami wymaga 

dostawy  autobusu  turystycznego,  tj.  jako  autobus  konstrukcyjnie  i  wyposażeniowo 

przeznaczony  wyłącznie  do  przewozu  pasażerów  siedzących,  na  długich  trasach,  przy 

zapewnieniu  wygodnych  warunków  jazdy,  dobrej  widoczności  oraz  m.in.  dużej  przestrzeni 

bagażowej.  Zamawiający  ustalił  w  oparciu  o  ogólno  dostępne  informacje  handlowe  (strona 

internetowa producenta, wypowiedź przedstawiciela), iż stanowiący przedmiot oferty autobus 

marki  IVECO  Bus  typ  CBCW3/00  model  Crossway  Pro  jest  produkowany  jako 

międzymiastowy,  a  nie  turystyczny.  IVECO  posiada  w  swojej  ofercie  pojazdy  w  grupie 

autobusów  turystycznych  o  nazwach  handlowych  Magelays  i  Evadys.  Zaoferowane  przez 

pozost

ałych  dwóch  wykonawców  autobusy  Mercedes  Tourismo  RH  oraz  Volvo  9700  są 

typowymi  pojazdami  z  segmentu  autobusów  turystycznych.  Zamawiający  wygenerował 

raport  z  Systemu  Informatycznego  Centralnej  Ewidencji  Pojazdów  i  Kierowców,  z  którego 

wynika

, iż autobusy CBCW3/00 Crossway zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury 

z dnia 27.09.2003 . 

w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z 

dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2016 

r., 

poz. 1088) należą do podrodzaju „autobus międzymiastowy”, a żaden z tych pojazdów nie 

został  zakwalifikowany,  jako  podrodzaj  „autobus  turystyczny”.  Zamawiający  uznał,  iż 

w

ykonawca zaoferował autobus z segmentu autobusów międzymiastowych, doposażony 

do poz

iomu minimalnych wymagań zamawiającego. 

W powiązaniu z powyższym Zamawiający uznał cenę za rażąco niską, gdyż została złożona 

na pojazd z innego segmentu handlowego. W jego ocenie, złożone wyjaśnienia i dowody nie 

odnoszą  się  do  kalkulacji  ceny  autobusu  turystycznego,  co  jednocześnie  wskazuje,  iż 

wykonawca  zamierza  dostarczyć  przedmiot  zamówienia  nieodpowiadający  wymaganiom 

zamawiającego.  Tym  samym  wykonawca  potwierdził  realność  ceny  autobusu 

międzymiastowego.  Prawdopodobnie  cena  ta  nie  jest  rażąco  niska  w  tym  segmencie 

autobusów.  Nie  można  natomiast  odnieść  tych  wartości  do  ceny  autobusu  turystycznego. 

Dlatego  też  zamawiający  uznał,  że  wykonawca  nie  sprostał  ciążącemu  obowiązkowi 

udowodnienia  realności  swej  ceny  w  rozumieniu  art.  90  ust.  2  ustawy  i  złożona  oferta 

zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia.  

Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie wnosząc o jego oddalenie. 

Uwzględniając powyższe Izba zważyła. 

Odwołanie  podlega  uwzględnieniu  w  zakresie  obu  podstaw  decyzji  o  odrzuceniu  oferty 

Odwołującego.  Przedstawione  na  rozprawie  dowody  potwierdzały,  iż  oferta  na  dostawę 

autobusu  Iveco  typ  CBCW3/00  Crossway  Pro 

odpowiada  wymaganiom  Zamawiającego,  w 

tym  w  zakresie 

spornego  warunku  dostawy  autobusu  turystycznego.  Zamawiający 

odrzuc

ając ofertę Odwołującego kierował się informacjami, które pochodziły z innych źródeł, 

niż  oferta  i  wyjaśnienia  samego  Wykonawcy,  wnioskując  z  nich,  iż  zaoferowany  autobus 

(który faktycznie dopiero zostanie wyprodukowany) nie spełnia jego wymagań. W niniejszej 

spraw

ie nie budziło zastrzeżeń Izby to, że Zamawiający weryfikował informacje wynikające z 

oferty  i  wyjaśnień,  co  jest  działaniem  poprawnym,  natomiast  wnioski,  do  jakich  doszedł 

Zamawiający  były  nieprawidłowe.  Przede  wszystkim  Zamawiający  w  sposób  dowolny 

dokon

ał  oceny  oferty  Odwołującego  uznając,  iż  autobus  spełniający  wszystkie 

wyspecyfikowane  w  siwz  parametry  minimalne  (w  części  przekraczając  je)  nie  jest 

autobusem  turystycznym,  chociaż  jak  sam  wskazał,  nie  ma  legalnej  definicji  autobusu 

turystycznego.  Przyjm

ując  zatem,  co  nie  jest  oczywiste,  a  do  czego  Izba  odniesienie  się 

poniżej, iż nie ma legalnej definicji autobusu turystycznego, Zamawiający nie mógł nadawać 

na  etapie  oceny  ofert  nowego  rozumienia  pojęcia  autobus  turystyczny,  z  pominięciem 

zapisów  siwz,  w  tym  informacji  o  wymaganej  ilości  miejsc  siedzących  oraz  pozostałym 

wyposażeniu.  

Odnosząc  się  zatem  szczegółowo  do  obu  podstaw  odrzucenia  oferty  Odwołującego,  na 

wstępie  należy  zauważyć,  iż  słusznym  było  wskazanie  w  odwołaniu  na  brak  możliwości 

jednoczesnego  upatrywania  w  tym  samym  elemencie  oferty  podstawy  do  uznania  oferty  za 

niezgodną  z  siwz  i  jednoczesne  wywodzenie  z  tej  okoliczności  podstawy  wniosku  o 

zaoferowaniu  rażąco  niskiej  ceny.  Sam  Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  oraz 

stanowisku  prezento

wanym  na  rozprawie  przyznał,  iż  zaoferowana  cena  może  nie  być 

rażąco  niska  dla  autobusu  międzymiastowego.  Jeżeli  zatem  Zamawiający  uznał,  iż 

wykonawca zaoferował autobus międzymiastowy (co stanowiło o niezgodności oferty z siwz), 

to nie mógł jednocześnie przyjąć, że cena jest rażąco niska. Zasadnym w tej sytuacji byłoby 

jedynie 

przyjęcie, że zachodzi niezgodność oferty z siwz i ograniczenie podstawy odrzucenia 

oferty do art. 89 ust. 1 pkt 2 Ustawy.  

W  niniejszej  sprawie  nie  było  jednak  uzasadnienia  do  tego,  aby  przyjąć,  iż  oferta 

Odwołującego  nie  odpowiada  wymaganiu  wskazującemu  na  konieczność  zaoferowania 

autobusu turystycznego. 

Przedłożone na rozprawie dowody obu stron prowadzą do wniosku, 

iż  autobus  turystyczny  klasy  III  przeznaczony  jest  wyłącznie  do  przewozu  pasażerów 

siedzących, konstrukcyjnie i wyposażeniowo przeznaczony jest do przewozu pasażerów na 

długich  trasach  przy  zapewnieniu  wygodnych  warunków  jazdy,  m.in.  umożliwia  dobrą 

widoczność,  ma  duże  pomieszczenie  bagażowe,  często  klimatyzację,  wc,  barek,  a  nawet 

miejsca  do  spania  (dowód  od  Zamawiającego  –  informacja  techniczna  Instytutu Transportu 

Samochodowego,  str.  2). W  sposób  mniej  opisowy  autobus  turystyczny  został  określony  w 

aktach  normatywnych  powołanych  przez  Odwołującego,  tj.  Polskiej  Normie  PN-S-47010 

Pojazdy drogowe, Autobusy, wymagania podstawowe, 

w której w pkt. 1.2.1.3 autobus klasy 

III  autobus  turystyczny  jest  autobusem 

o konstrukcji  przeznaczonej  wyłącznie do  przewozu 

pasażerów  siedzących.  Ta  sama  norma  w  pkt  1.2.1.2  opisuje  autobus  klasy  II  autobus 

międzymiastowy,  jako  o  konstrukcji  przeznaczonej  głównie  do  przewozu  pasażerów 

siedzących, umożliwiającej przewóz pasażerów stojących w przejściu (1.2.4) i/lub przestrzeni 

do  stania  o  powierzchni  podłogi  nie  przekraczającej  powierzchni  przeznaczonej  dla  dwu 

podwójnych  siedzeń.  Również  w  aktach  przyjętych  na  podstawie  umowy  międzynarodowej  

(o charakterze nieustawodawczym) 

– regulaminie nr 107 Europejskiej Komisji Gospodarczej 

Organizacji  Narodów  Zjednoczonych  (EKG/ONZ)  –  Jednolite  przepisy  dotyczące 

homologacji pojazdów kategorii M2 i M3 w odniesieniu do ich budowy ogólnej, w definicjach 

przyjętych  dla  celów  regulaminu  wskazano  na  definicję  pojazdu  (pkt  2.1  „pojazd”  oznacza 

pojazd kategorii  M2 lub M3  w  zakresie  określonym  w  pkt  1  powyżej):  klasa I  (pkt  2.1.1.1  – 

pojazdy,  w  konstrukcji  których  przewidziano  przestrzeń  dla  pasażerów  stojących, 

umożliwiającą  częste  przemieszczanie  się  pasażerów);  klasa  II  (2.1.1.2  –  pojazdy 

przeznaczone zasadniczo do przewozu pasażerów siedzących, o konstrukcji umożliwiającej 

przewóz  pasażerów  stojących  w  przejściach  lub  na  powierzchni  nie  większej  niż 

powierzchnia  przeznaczona  dla  dwóch  siedzeń  podwójnych);  klasa  III  (2.1.1.3  –  pojazdy 

przeznaczone wyłącznie do przewozów pasażerów siedzących). Pojazd może być zaliczony 

do  więcej  niż  jednej  klasy.  W  takim  przypadku  dany  pojazd  może  uzyskać  homologację  w 

każdej klasie, do której został zaliczony. 

Z przywołanych aktów prawnych wynika więc, iż definicja pojazdu turystycznego istnieje na 

poziomie ogólnej charakterystyki konstrukcji pojazdu, w którym można przewozić wyłącznie 

osoby  siedzące.  Stąd,  istotnym  dla  oceny  zgodności  ofert  z  siwz,  poza  ustaleniem,  czy 

przestrzeń autobusu została przystosowana do przewozu wyłącznie pasażerów siedzących, 

były  pozostałe  wymagania  Zamawiającego  opisane  w  siwz,  między  innymi  przywołane  w 

piśmie  Instytutu  elementy  wyposażenia  i  konstrukcji  (WC,  przestrzeń  bagażowa, 

klimatyzacja). Ocena tych elementów nie budziła kontrowersji, gdyż Wykonawca zaoferował 

autobus  dostosowany  do  minimalnych  wym

agań,  lub  nawet  je  przekraczając  (moc  silnika 

wyższa o 29%, ilość miejsc siedzących - 51, pojemność bagażnika – 5,7 m3, zbiornik paliwa 

większy  o  43%,  klimatyzacja  32kW,  szyba  przednia  z  filtrem  UV,  monitory  19  calowe, 

siedzenia  turystyczne  wyposażone  w  siatki  i  stoliki).  W  tym  stanie  faktycznym  treść  oferty 

potwierdzała,  iż  zaoferowany  autobus  stanowi  autobus  turystyczny  spełniający  wszystkie 

wyspecyfikowane  w  opisie  przedmiotu  zamówienia  wymagania  dostosowane  do  potrzeb  i 

możliwości finansowych Zamawiającego.  

Pozostało  zatem  odnieść  się  do  ustalenia  Zamawiającego,  iż  zaoferowany  autobus  marki 

IVECO  nie  był  dotychczas  rejestrowany  jako  autobus  turystyczny,  co  miało  podważać 

oświadczenie Wykonawcy. Na wstępie należy zauważyć, iż Zamawiający przewidział w siwz 

czas na wyprodukowanie autobusu (5 m-

cy) do czego sam referował na rozprawie, a zatem 

żaden z autobusów zaoferowanych zapewne w momencie złożenia oferty jeszcze nie został 

wyprodukowany.  Miało to ten skutek,  iż  oświadczenia wykonawców  o spełnianiu warunków 

przez  oferowany  przedmiot  dostawy  mogły  być  weryfikowane  wyłącznie  w  oparciu  o 

dokumenty  wskazujące  na  ich  istotne  elementy  konstrukcyjne,  pozwalające  ustalić,  iż 

pojazdy  zaliczone  są  dla  klasy  III  (M3),  jako  autobusy  turystyczne,  a  także  ewentualnie 

p

otwierdzające  ich  specyfikację  techniczną  (których  Zamawiający  nie  wymagał  wraz  z 

ofertą). Zamawiający ustalił w oparciu o informacje powszechnie dostępne (raport z Systemu 

Informatycznego  Centralnej  Ewidencji  Pojazdów  i  Kierowców,  dotyczący  autobusu 

CBCW3

/00  Crossway),  iż  pojazd  ten  był  dotychczas  kwalifikowany,  jako  autobus 

międzymiastowy.  Przeciwko  takiemu  ustaleniu  Odwołujący  przedłożył  dowody,  dotyczące 

autobusu CBCW3/00 (opisanym w homologacji nr e8*2007/46*0085*15):  

oświadczenie  o  danych  i  informacjach  o  pojeździe  niezbędnych  do  rejestracji  i  ewidencji 

pojazdów  dla  autobusu  opisanego  jako  międzymiastowy  (oświadczenie  z  02.02.2017)  oraz 

turystyczny (oświadczenie z 05.02.2015);      

świadectwo homologacji EC (e8*2007/46*0085*15) dla pojazdów IVECO Bus występujących 

pod  markami  handlowymi:  Crossway,  Recaro,  Arway,  Crossway  H,  Evadys  H),  wraz  z 

dokumentem  informacyjnym,  w  którym  w  pkt  13  Przepisy  szczególne  dla  autobusów  i 

autokarów wskazane zostały klasy pojazdu M3/II i alternatywnie M3/III; 

świadectwa  zgodności  EC  dla  pojazdu  z  podaną  klasą  pojazdu  M3/III  i  liczbą  miejsc 

siedzących/stojących  -  45/0  –  nr  pojazdu  11102793  oraz  dwa  świadectwa  zgodności  dla 

pojazdu  M3/II,  z  liczbą  miejsc  siedzących/stojących  -  48/23  (nr  pojazdu  11370883  oraz  nr 

pojazdu 11370885). 

Przeprowadzone na rozprawie dowody z tych dokumentów prowadzą do wniosku, iż pojazdy 

CBCW3/00 uzyskały homologację w klasie M3/II i M3/III, zgodnie z którą wystawione zostały 

świadectwa zgodności, dla pojazdów wyłącznie z miejscami siedzącymi i takich, w których są 

dodatkowo miejsca stojące. Powyższe znajduje umocowanie w przepisach znormalizowanych 

dopuszczających  zaliczenie  danego  pojazdu  do  więcej  niż  jednej  klasy.  W  związku  z 

powyższym  wyjaśnienia  Odwołującego  były  wiarygodne  i  należało  uznać,  iż  zaoferowany 

pojazd  typy  CBCW3/00  zostanie  dostarczony,  jako 

autobus  turystyczny  z  ilością  miejsc 

siedzących  większą  od  wymaganej  jako  minimalna,  spełniający  wszystkie  parametry 

zadeklarowane w ofercie. Oczekiwanie przez Zamawiającego na etapie składania wyjaśnień, 

iż taki pojazd został już zarejestrowany wykraczało poza opis sposobu weryfikacji zgodności 

oferowanego  przedmiotu  z  wymaganiami  Zamawiającego  i  w  świetle  przeprowadzonych 

dowodów nie mogło budzić wątpliwości.  

Jedynie  na  marginesie  można  wskazać,  iż  także  pojazdy  marki  Mercedes  Tourismo 

(zaoferowane)  w  raportach  generowanych  ze  strony  Ministerstwa  Cyfryzacji  występują  jako 

autobusy turystyczne i międzymiastowe (dowód: wygenerowane raporty z dnia 09.08.2017r. i 

18.08.2017 r.).  

Podsumowując,  Izba  uznała,  iż  stwierdzenie  braku  zaoferowania  dostawy  autobusu 

turystycznego stało w sprzeczności z treścią oferty i wyjaśnieniami Wykonawcy, a dodatkowe 

ustalenia  jakie  prowadził  Zamawiający  faktycznie  wskazują,  iż  autobus  Iveco  Bus  typ 

CBCW3/00  może  być  oferowany,  jako  autobus  turystyczny  dostosowany  do  przewozu 

wyłącznie osób siedzących. Tym samym Izba uwzględniła odwołanie, gdyż odrzucenie oferty 

Odwołującego  wpływało  na  wynik  postępowania,  a  Zamawiający  zobowiązany  został  do 

przywrócenia oferty Odwołującego do oceny. 

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 9 oraz 

art. 192 ust. 10 Prawa zamówień publicznych  oraz w oparciu o przepisy § 3 i § 5 ust. 2 pkt 1 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238).  Izba  zaliczyła  do  kosztów 

postępowania wpis wniesiony przez Odwołującego w kwocie 15.000,00 zł. oraz koszty strony 

wykazane  rachunkiem  złożonym  przed  zamknięciem  rozprawy  poniesione  w  związku  z 

wynagrodzeniem pełnomocnika. 

Przewodniczący: ……………………….