KIO 1783/17 WYROK dnia 12 września 2017 r.

Sygn. akt: KIO 1783/17 
 

WYROK 

z dnia 12 

września 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Izabela Niedziałek-Bujak  

Protokolant:   

Mateusz Zientak 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  7 

września  2017  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  28  sierpnia  2017  r.  przez 

Wykonawcę  –  A.  V.  S.  A.  z  siedzibą  w  B.  działającego  przez  A.  V.  S.  A.  Spóła  Akcyjna 

Oddział  w  Polsce  z  siedzibą  w  Z.,  ul.  (…)  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

Zamawiającego – Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w B., ul. (…) 

przy udziale 

Wykonawcy 

–  C.  T.  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  P.  przy 

Botanicznej  10  (60-

586  Poznań)  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego po stronie Zamawiającego 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

Kosztami postępowania obciąża Wykonawcę – A. V. S. A. siedzibą w B. i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł 00 gr. (słownie: 

piętnaście  tysięcy  złotych,  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Wykonawcę  –  A.  V.  S.  A. 

siedzibą w B.  tytułem wpisu od odwołania; 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1579) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za pośrednictwem  Prezesa  Krajowej Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Bydgoszczy. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Sygn. Akt: KIO 1783/17 
 

U z a s a d n i e n i e 

W postępowaniu prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego przez Zamawiającego – 

Generalną  Dyrekcję  Dróg  Krajowych  i  Autostrad  Oddział  w B.  na  dostawę  108  zestawów 

wag przenośnych do ważenia pojazdów (dwie sztuki wag w zestawie) wraz z wyposażeniem 

oraz  oprogramowaniem  na  potrzeby  Inspekcji  Transportu  Drogowego  (nr  ref. 

(…)), 

ogłoszonym  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  w  dniu  09.04.2016  r.  2017/S  070-

122065,  wobec 

czynności  odrzucenia  oferty  własnej  oraz  wyboru  ofert  najkorzystniejszej 

(CAT TRAFFIC Sp. z o.o.), Wykonawca A. V. S. A. 

siedzibą w B. wniósł w dniu 25 sierpnia 

2017 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (sygn. akt KIO 1783/17).  

Zamawiający  poinformował  Odwołującego  o  czynnościach  stanowiących  podstawę 

odwołania w dniu 16.08.2017 r. za pomocą środków komunikacji elektronicznej.  

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie: 

1)  art.  89  ust.  1  pkt  2  Pzp  poprzez  bezpodstawne  i  niezasadne  odrzucenie  oferty 

Odwołującego przy błędnym przyjęciu, że treść tej oferty nie odpowiada treści siwz; 

2)  art.  91  ust.  1  Pzp  poprze

z  dokonanie  w  sposób  wadliwy  czynności  oceny  ofert  i 

wyboru  najkorzystniejszej  oferty  z  uwagi  na  bezpodstawne  pominięcie  oferty 

Odwołującego, która była najkorzystniejsza. 

Odwołujący  wnosił  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia 

czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  unieważnienie  czynności  odrzucenia  oferty 

Odwołującego oraz powtórzenie czynności badania i oceny ofert i  dokonanie wyboru oferty 

najkorzystniejszej z uwzględnieniem oferty Odwołującego.  

W uzasadnieniu Odwołujący  odniósł  się do  uzasadnienia decyzji  o odrzuceniu jego oferty  i 

uznaniu,  ją  za  niezgodną  z  treścią  siwz,  które  sprowadzało  się  do  twierdzenia 

Zamawiającego,  jakoby  przedłożone  w  postępowaniu  dokumenty  (certyfikat  zatwierdzenia 

typu  WE)  nie  potwierdzały  możliwości  wyznaczenia  za  pomocą  tylko  jednej  pary 

oferowanych  wag  rzeczywistej  masy  całkowitej  pojazdów  metodą  pomiaru  sekwencyjnego 

„oś  po  osi”.  Stanowisko  Zamawiający  wywodził  z  analizy  dokumentów  i  wyjaśnień  jakie 

otrzymał  w  ramach  powtórzenia  czynności  w  postępowaniu  nakazanych  wyrokiem  KIO  z 

dnia  7  lutego  2017  r.  sygn. 

akt  KIO  144/17  i  KIO  147/17,  które  wykraczały  poza  treść 

certyfikatu, 

prowadząc do jego nieprawidłowej wykładni.  

Opisując  przedmiot  zamówienia,  w  pkt  8.3.1  siwz  Zamawiający  nie  precyzował 

szczegółowych  wymagań,  które  miały  być  objęte  certyfikatem  –  zgodnie  z  siwz  certyfikat 

powinien  stwierdzać:  zakres  pomiarowy  urządzeń  wagowych,  możliwość  ustalenia 

rzeczywistej 

masy całkowitej, nacisku osi pojedynczych oraz nacisku osi wielokrotnych, jako 

sumy nacisków poszczególnych osi pojazdów. Certyfikat nie miał określać zakresu błędu dla 

procedury wyznaczania masy całkowitej pojazdów metodą pomiarów nacisków kolejnych osi 

i ich zsumowania. 

Odwołujący  przedstawił  w  ofercie  certyfikat  WE  –  Certyfikat  Akceptacyjny  (…)  z  dnia 

20.06.2014 r., z którego wynika, że za pomocą oferowanych wag przenośnych do pomiarów 

statycznych  typu 

(…) można  wyznaczać rzeczywistą masę  całkowitą pojazdów  metodą „oś 

po  osi”  za  pomocą  zestawu  dwóch  wag.  Wskazują  na  to  zapisy  pkt  3.3  i  8  Certyfikatu,  a 

także dane techniczne opisane w Testach Certyfikacyjnych (…), zawierających odesłanie do 

podręczników użytkownika dotyczących oferowanych urządzeń, a które stanowią integralną 

część certyfikatu. Na stronach 39-75 podręcznika opisana jest procedura ważenia oś po osi 

umożliwiająca uzyskanie wyniku dotyczącego całkowitej masy rzeczywistej pojazdu metodą 

„oś po osi”, a zatem dokument ten stanowi potwierdzenie, że oferowane urządzenia oferują 

metodę  ważenia  „oś  po  osi”,  za  pomocą  której  można  uzyskać  całkowitą  wagę  pojazdu. 

Każda z 16 par podkładek ważących dysponuje własnym kanałem ważenia pozwalającym na 

stwierdzenie  masy  dla  każdego  z  kanałów  oraz  podsumowania  tych  wag.  Skoro 

jednocześnie  możliwe  jest  uzyskanie  wyników  stanowiących  podsumowanie  wag  dla 

obciążenia  osi  oraz  całkowitej  masy,  jasne  jest  również,  że  każda  z  par  dysponuje 

możliwością  ważenia  każdej  osi  z  osobna,  a  następnie  sumowania  tych  wyników  w  celu 

uzyskania  masy  całkowitej  pojazdu.  Każda  z  16  par  spełnia  swoją  funkcję  i  pozwala  na 

ustalenie  zarówno  wagi  kół,  osi  jak  i  masy  całkowitej.  W  przypadku  użycia  konfiguracji  w 

formie  jednej  pary  wag  można  ważyć  każdą  oś  z  osobna,  a  suma  tych  pomiarów 

odzwierciedla masę całkowitą pojazdu ważonego. 

Certyfikat opisuje dwie metody ważenia – za pośrednictwem ilości wag odpowiadającej ilości 

kół (wszystkie koła ważone są na raz) oraz za pośrednictwem jednej pary wag (ważone są 

kolejno  osie,  co  było  przedmiotem  zamówienia).  Taki  sposób  interpretacji  certyfikatu 

potwierdził  przedstawiciel  jednostki  certyfikującej  MNO  w  korespondencji  z  Odwołującym. 

Pierwsza  metoda  jest  dopuszczona  we  wszystkich  krajach,  natomiast  możliwość  używania 

drugiej  zależy  od  przepisów  kraju,  w  którym  takie  pomiary  są  dokonywane,  co  wynika 

również  z  treści  certyfikatu.  W  przypadku  polskiego  prawa  dopuszczalny  jest  pomiar  wagi 

metodą  „oś  po  osi”,  natomiast  w  przypadku  Wielkiej  Brytanii,  gdzie  wystawiony  został 

certyfikat,  tego  typu  pomiar  jest  niedozwolony  (jedynym  możliwym  jest  pomiar  całego 

pojazdu  przy  użyciu  pierwszej  metody).  Zatem  certyfikat  w  pierwszej  kolejności  opisuje 

metodę,  która  jest  obowiązująca  w  kraju  wydania,  a  następnie  opisuje  metodę  ważenia 

sekwencyjnego „oś po osi”. 

Odwołujący  zwrócił  się  do  NMO  z  prośbą  o  wyjaśnienie  wątpliwości  Zamawiającego 

dotyc

zącej klucza do druku i odpowiedź z dnia 09.08.2017 r. potwierdziła, iż wydruk zawiera 

podsumowanie  wszystkich  podkładek  ważących  podłączonych  do  instrumentu.  Przycisk 

całkowitego  drukowania  pozwala  na  podsumowanie  kolejnych  operacji  ważenia  (dwie  lub 

więcej  podkładek  za  każdym  razem).  Więc  taki  instrument  oferuje  możliwość  wydruku 

całkowitej  masy  pojazdu  po  ważeniu  kolejno  każdej  osi  używając  dwóch  podkładek 

ważących,  a  nie  jak  twierdzi  Zamawiający,  tylko  i  wyłącznie  możliwość  jednoczesnego 

pomiaru nacisku wszystkich osi. 

Zamawiający przyznając, iż taka możliwość istnieje, kwestionuje jednak by metoda ważenia 

„oś  po  osi”  była  objęta  legalizacją  wynikającą  z  certyfikatu  twierdząc,  że  uzyskana  suma 

wyników  pomiarów  poszczególnych  osi  nie  jest  metodą  zatwierdzoną  pomiarem  masy 

całkowitej  ważonego  pojazdu  –  nie  została  metrologicznie  zatwierdzona  pomiarem  masy 

całkowitej ważonego pojazdu. 

Zdaniem Odwołującego nie ulega wątpliwości, że polskie prawodawstwo dopuszcza metodę 

oś po osi, a zatem certyfikat zachowuje  w Polsce swój walor legalizacyjny również i dla tej 

metody. 

Za  kompletną  wagę  należy  rozumieć  platformy  wagowe  wraz  ze  wskaźnikiem. 

Sama  platforma  jest  tylko  częścią,  która  waży  obciążenie  i  wynik  aktualnego  obciążenia 

przekazuje do wskaźnika. To właśnie wskaźnik odpowiedzialny jest za umożliwienie ważenia 

„oś  po  osi”,  gdyż  jest  elementem  wagi,  który  do  tego  został  przeznaczony.  To  wskaźnik 

analizuje sygnał z wag i umożliwia obliczenie rzeczywistej masy całkowitej. 

Zamawiający  nie  mógł  badać  procedury  „kontroli  metrologicznej”,  która  legła  u  podstaw 

wydania  certyfikatu.  To  treść  certyfikatu  i  dokumentów  stanowiących  jego  integralną  część 

powinna  rozstrzygać  o  zakresie  legalizacji.  Odwołujący  odniósł  się  do  odpowiedzi  NMO  z 

23.03.2017  r.,  w  której  wskazało,  iż  „urządzenie  nie  zostało  przetestowane  przy  użyciu 

pojazdu  w  celu  ustalenia  masy  pojazdu  poprzez  sumowanie  osi”,  gdyż  zostało 

przetestowane  za  pomocą  symulatora  obciążenia  (zgodnie  z  odpowiedzią  NMO  z 

09.06.2017 r., pkt 3). 

Wbrew  wywodom  Zamawiającego  certyfikat  nie  miał  określać  zakresu  błędu  dla  procedury 

wyznaczania  masy  całkowitej  pojazdów  metodą  pomiarów  nacisków  kolejnych  osi  i  ich 

zsumowania,  co  podnosił  Zamawiający  w  uzasadnieniu  odrzucenia  oferty.  Odwołujący 

przedstawił  metodę  określenia  masy  całkowitej,  opisaną  w  certyfikacie  (…),  wskazując  na 

przyczyny  możliwych  błędów  w  pomiarze  wynikających  z  czynników  zewnętrznych 

(przemieszczenie ładunku, pochylenie terenu, silne podmuchy), które czynią niemożliwym do 

określenia w jakiejkolwiek dokumentacji, jako sztywnej czy procentowej wartości. Wynika to z 

tego,  ze wartość  nacisków  ustabilizowanego ciała we wszystkich  punktach podporu (w  tym 

przypadku kół) jest zawsze taka sama, więc ich suma jest zawsze jednakowa, o ile znajdują 

się  na  możliwie  płaskiej  powierzchni.  Błąd  powstały  od  nachylenia  w  przypadku 

przedmiotowych  wag  przenośnych,  nie  jest  również  możliwy  do  określenia,  gdyż  miejsce 

instalacji będzie każdego dnia inne. W tym kontekście należy rozumieć odpowiedź NMO, w 

której  jednostka  wskazała,  iż  nie  może  określić  tego  błędu  dla  takiej  procedury  (z  dnia 

29.04.2017 r.). 

Natomiast błąd wynikający z niedoskonałości urządzenia pomiarowego został 

określony  na  początku  certyfikatu  przez  wskazanie  klasy  doskonałości  pomiędzy  III  a  IIII. 

Oferowany  model  platformy  zatwierdzony  certyfikatem 

(…),  posiadający  maksymalne 

obciążenie  12500  kg,  rozmiar  750x450  mm  oraz  działkę  legalizacyjną  e=5kg  jest 

instrumentem  klasy  III,  co  jest  klasą  wyższą  niż  IIII.  W  przypadku  pomiarów  statycznych 

istnieją  dwie  metody  opisywane  w  certyfikatach.  Pierwszą  stanowi  pomiar  nacisków 

wszystkich kół  na  raz  stosując maksymalne  32 platformy  (do  16  par  platform),  przy  drugiej 

stosowane  są  dwie  platformy  (1  para)  do  ważenia  kolejno  osi  po  osi.  Każda  z  wag  ma 

określony  w  certyfikacie  maksymalny  błąd  pomiaru,  co  pozwala  przy  zastosowaniu  wzoru 

matematycznego  wyliczyć  masę  całkowitą,  co  Odwołujący  zaprezentował  wyliczeniami  na 

stronie 12 i 13 odwołania. Niezależnie od metody ważenia statycznego błąd pomiaru będzie 

taki sam, gdyż ważone są stojące nieruchomo koło – jeden z wielu punktów podporu całego 

auta.  Z  punktu  widzenia  urządzenia  pomiarowego  jest  to  dokładnie  to  samo.  Zgodnie  z 

opisem w certyfikacie 

(…): Każdy kanał ważenia jest połączony do każdej 16 par podkładek 

ważących, wyświetlany jest wskaźnik masy ciała dla każdego z kanałów oraz podsumowanie 

tych wag. Klucz do druku generuje wydruk ze wskazań wagi dla każdego ważenia/obciążeń 

osi  i 

/lub  sumowania  tych  wskazań  wagi.  Klucz  generuje  wydruk  z  listą  kolejnych 

podsumowań dla obu ważących klocków i obciążeń osi, a także całkowitej masy. Wskaźnik 

masy odbiera dane z każdej podkładki ważącej lub pary klocków, pozwalając zarówno kołom 

i  masie  osiowej  na  całkowitą  wartość  ciężaru  wyświetlaną  na  wskaźniku  podstawowym. 

Ewentualne  różnice  w  pomiarach  dwiema  opisywanymi  metodami  oraz  różnice  w  błędach 

(pochodzące z pozostałych czynników) wynikają z wcześniej opisywanych przyczyn, co ma 

ten  skutek,  że  żaden  z  wykonawców  oferujących  taką  samą  metodę  ważenia,  nie  jest  w 

stanie ich obliczyć, a zatem ująć w certyfikacie. Błędy te są błędami metody, nie konkretnego 

urządzenia.  Metoda  ważenia  statycznego  została  zaakceptowana  przez  Zamawiającego 

poprzez dopuszczenie metody statycznego ważenia jak i dynamicznego. 

Odwołujący  odmówił  znaczenia  pismu  Głównego  Urzędu  Miar  na  które  powołał  się 

Zamawiający, a dotyczące wniosków o spełnianiu przez certyfikat wymagań z siwz. GUM nie 

jest  kompetentny  do  dokonywania  wiążących  interpretacji  treści  siwz,  ani  do  dokonywania 

modyfikacji  wymagań  Zamawiającego.  Nie  dokonuje  również  wiążących  interpretacji 

certyfikatów  wystawionych  przez  zagraniczne  jednostki  certyfikujące.  Zamawiający  nie 

wprowadził  w  siwz  wymagania,  aby  certyfikat  zatwierdzenia  typu  WE  miał  być  dodatkowo 

zatwierdzony  przez  GUM,  niezależenie  od  tego,  czy  postanowienie  takie  byłoby 

dopuszczalne zgodnie z zasadami prawa zamówień publicznych. Odwołujący odniósł się do 

oceny  tego  organu  (i  Zamawiającego)  zawarte  w  stwierdzeniu,  że  sumowanie  kolejnych 

wyników pomiaru nie może być uznane za dokonanie pomiaru wartości sumowanej”, czego 

przyczyną  ma  być  błąd  metody  polegający  na  tym,  że  pojedyncze  pomiary  każdej  osi 

odbiegają  od  rzeczywistości  w  sposób  niekontrolowany,  a  co  za  tym  idzie  nie  sposób 

przewidzieć  odpowiedniej  tolerancji.  Skoro  Zamawiający  dopuść  tą  metodę,  nie  może  ona 

stanowić  podstawy  do  dyskwalifikacji  Odwołującego  z  postępowania,  tym  bardziej,  że 

Zamawiający nie odrzucił oferty, która posiada dokładnie tą samą metodę pomiaru (oferta C. 

T.

).  Zaoferowane  przez  Odwołującego  urządzenie  było  testowane  za  pomocą  podejścia 

modułowego, symulatora obciążenia/czujnika nacisku. Metoda ta jest dużo dokładniejsza, niż 

ta przy użyciu pojazdu. 

Do postępowania odwoławczego przystąpił po stronie Zamawiającego Wykonawca C. T.. 

Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie wnosząc o jego oddalenie. 

Stanowisko Izby 

Do  rozpoznania  odwołania  zastosowanie  znajdowały  przepisy  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych obowiązujące w dacie wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia, (tekst 

jednolity  Dz.  U.  z  2015  r.,  poz.  2164  ze  zm.),  w  brzmieniu  przed  nowelizacj

ą  dokonaną 

ustawą  z  dnia  22  czerwca  2016  r.  o  zmianie  ustawy  –  Prawo  zamówień  publicznych  oraz 

niektórych innych ustaw (Dz.U.2016.1020), zwanej dalej „Ustawą”.  

Przystępując  do  rozpoznania  odwołania,  Izba  w  pierwszej  kolejności  zobowiązana  była  do 

oceny wypełnienia przesłanek z art. 179 ust. 1 Ustawy, tj. istnienia po stronie Odwołującego 

interesu  w  uzyskaniu zamówienia oraz  możliwości  poniesienia przez  Odwołującego  szkody 

w  wyniku  kwestionowanych  czynności/zaniechań  Zamawiającego.  Odwołujący,  który  złożył 

ofertę  w  postępowaniu,  która  w  wyniku  podejmowanych  kroków  prawnych  (odwołania), 

poprzedzających  czynność  jej  odrzucenia,  stanowiącą  obecnie  przedmiot  zarzutów,  była 

jedną z dwóch przywróconych do badania i oceny,  w momencie wniesienia odwołania miał 

interes  w 

uzyskaniu  zamówienia.  Żądania  i  zarzuty  jakie  stawia  Zamawiającemu  mają  na 

celu 

przywrócenie ponownie do oceny jego oferty, której wynikiem miałoby być uznanie jej za 

najkorzystniejsz

ą.  W  świetle  powyższego  Izba  uznała,  że  spełnione  zostały  przesłanki 

materialno-prawe do merytorycznego rozpoznania 

odwołania. 

Na  podstawie  dokumentacji  postępowania,  w  tym  treści  ogłoszenia  o  zamówieniu  oraz 

specyfikacji istotnych warunków zamówienia (siwz), a także stanowisk stron prezentowanych 

na  rozprawie  i  złożonych  dowodów,  Izba  dokonała  ustaleń  faktycznych  stanowiących 

podstawę do wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie podniesionych zarzutów. 

Izba miała na uwadze stan faktyczny ustalony na dzień wniesienia odwołania, wynikający z 

treści  oferty  Odwołującego,  złożonych  certyfikatów  oraz  wyjaśnień  Wykonawcy  i  Jednostki 

Certyfikującej  National  Measurement  Office  (NMO),  mających  potwierdzać,  iż  zaoferowane 

urządzenia ważące (platformy) zostały dopuszczone do pomiarów masy całkowitej pojazdów 

i  zes

połów  pojazdów  wieloosiowych  za  pomocą  tylko jednej  pary  wag,  tzw.  metodą „oś  po 

osi”, tj. metodą sumowania wyników pomiarów nacisków kolejnych osi. 

Zamawiający  w  siwz  (tom  III)  dopuścił  urządzenia  do  pomiaru  masy  całkowitej  pojazdów 

metodą  statyczną  „oś  po  osi”  lub  metodą  dynamiczną  (pomiar  realizowany  w  czasie  ruchu 

pojazdu). 

W  przypadku  oferowanych  wag  dopuszczonych  do  pomiarów  realizowanych  w 

czasie ruchu pojazdu (ważenie dynamiczne) muszą być spełnione przepisy rozporządzenia 

Ministra  Gospodarki  z  dnia 

25  września  2007  w  sprawie  wymagań,  którym  powinny 

odpowiadać  wagi  samochodowe  do  ważenia  pojazdów  w  ruchu,  oraz  szczegółowego 

zakresu  badań  i  sprawdzeń  wykonywanych  podczas  prawnej  kontroli  metrologicznej  tych 

przyrządów pomiarowych (Dz. U. z 2007 r., Nr 188 poz. 1345). Zamawiający wymagał, aby 

z

aoferowane  urządzenia  wagowe  wraz  z  oprogramowaniem  umożliwiały  ustalenie  między 

innymi  nacisk 

osi  wielokrotnej  (grupy  osi)  metodą  „oś  po  osi",  bez  ograniczenia  liczby  osi 

składowych  oraz  wzajemnej  odległości  osi  składowych,  do  wartości  co  najmniej  20  ton  na 

każdą  oś  składową;  rzeczywistą  masę  całkowitą  pojazdu,  rozumianą  dalej  jako  pojazd 

pojedynczy, zespół pojazdów i pojazd członowy, przy pomocy dwóch wag poprzez kontrolę 

nacisku  poszczególnych  osi  pojazdów,  tj.  podczas  ważenia  „oś  po  osi

Zakres  pomiarowy 

urządzeń  wagowych  musi  wynikać  z  certyfikatu  (decyzji)  zatwierdzenia  typu  WE  wag  lub 

dokumentów  równoważnych  (…)  Ustalenie  rzeczywistej  masy  całkowitej,  nacisku  osi 

pojedynczych  oraz  nacisku  osi  wielokrotnych  ja

ko  sumy  nacisków  poszczególnych  osi 

pojazdów  musi  wynikać  z dokumentacji  dopuszczającej  wagi  do  użytkowania  (certyfikatu 

zatwierdzenia  typu  lub  dokumentów  równoważnych)  oraz  dodatkowo  z  instrukcji  urządzeń 

wagowych  dostarczonych  przez  producenta 

–  dokumenty  potwierdzające  spełnienie  tych 

wymagań  konieczne  są  na  etapie  składania  ofert  (...).  Nie  dopuszcza  się  łączenia  metod 

ważenia (statyczne i dynamiczne) w celu uzyskania wymaganych wyników w/w pomiarów. 

W  punkcie  8.1.3  siwz 

Zamawiający  wymagał  na  potwierdzenie,  że  oferowane  dostawy 

spełniają  jego  wymagania  złożenia  dokumentu  potwierdzającego  spełnienie  wymagań  w 

zakresie ustalenia rzeczywistej masy całkowitej pojazdu oraz nacisku osi wielokrotnych jako 

sumy  nacisków  poszczególnych  osi  pojazdów  wynikających  z dokumentacji  dopuszczającej 

wagi do użytkowania (certyfikat zatwierdzenia typu WE) oraz instrukcji urządzeń wagowych 

dostarczonych przez producenta.  

Odwołujący  zaoferował  Nieautomatyczny  System  Ważący,  oznaczony  serią  WWS  o 

charakterystyce  opisanej  załączonym  do  oferty  Certyfikatem  Akceptacyjnym  (…).  W  pkt  1 

wskazany został zakres pomiarowy od 400 do 60 000 kg, o minimalnej wielkości odstępu (e) 

k  0,5  kg  w  zależności  od  konfiguracji.  Instrument  ten  jest  urządzeniem  klasy  III  lub  IIII. 

Zgodnie z punktem 3.3 tego certyfikatu 

każdy kanał ważenia jest połączony do każdej  z 16 

par  podkładek  ważących,  wyświetlany  jest  wskaźnik  masy  dla  każdego  z  kanałów  oraz 

podsumowanie  tych  wag.  Klucz  do  druku  generuje  wydruk  ze  wskazań  wagi  dla  każdego 

ważenia/obciążeń  osi  i/lub  sumowania  tych  wskazań  wagi.  Klucz  generuje  wydruk  z  listą 

kolejnych podsumowań dla obu ważących klocków obciążeń osi, a także masy całkowitej.  

W  pkt  4.1  Dane  techniczne 

zostało  wskazane,  iż  dane  techniczne  dla  Serii  3590EKR, 

3590Exx,  DFWKR,  DFWxx  za

warte  są  w  Testach  Certyfikacyjnych  (…).  Zgodnie  z  pkt  5.1 

urządzenia  peryferyjne  i  interfejs  dla  wskaźników  cyfrowych  są  zawarte  w  certyfikacie 

badania 

(…).  

Pkt  8  certyfikatu  dotyczy  autoryzowanych  alternatyw  dla  połączonego  systemu  ważenia 

między  platformowego. Zgodnie z  punktem  8.1.2  Układ  ważenia może być skonfigurowany 

tak,  aby  używać  do  16  par  podkładek  ważących,  które  są  połączone  ze  wskaźnikiem. 

Wskaźnik  masy  odbiera  dane  z każdej  podkładki  ważącej  lub  pary  klocków,  pozwalając 

zarówno  kołom  i  masie  osiowej  na  całkowitą  wartość  ciężaru  wyświetlaną  na  wskaźniku 

podstawowym  (…)  –  Alternatywa  1.  Zgodnie  z  pkt  8.1.3  System  ważenia  może  być 

skonfigurowany do korzystania z maksymalnie 16 par cyfrowych ważących klocków które są 

połączone  ze  sobą  za  pośrednictwem  transmisji  radiowych  lub  przewodu.  Wyświetlacz 

odbiera  dane  z  każdego  ważenia  i  wyświetla  na  wyświetlaczu  głównym  platformy.  (…) 

Podczas  konfiguracji/kalibracji/weryfikacji  używania  instrumentu  w  tej  konfiguracji  cyfrowej 

CEPS  komórki  mają  być  traktowane  jako  jedność  z receptorem  obciążenia  zastosowanym 

jednocześnie do wszystkich obciążników wagowych – Alternatywa 2.  

Pismem z 29 czerwca 2016 r. Zamawiający wezwał wykonawcę, na podstawie art. 26 ust. 4 

ustawy  Pzp,  do  udzielenia  wyjaśnień  dotyczących  między  innymi  złożonego  certyfikatu  EC 

UK 2992, instrukcji obsługi WWS. Zamawiający stwierdził w  wezwaniu, że z przedłożonych 

dokumentów  nie  wynika  możliwość  ustalenia  rzeczywistej  masy  całkowitej  pojazdu  metodą 

„oś po osi”.  

W  odpowiedzi  na  wezwanie  (pismo 

z  7  lipca  2016  r.)  Wykonawca  złożył  następujące 

wyjaśnienia:  Potwierdzamy,  że  oferowany  produkt  spełnia  wszystkie  wymagania  zawarte 

w 

zapytaniu.  W  instrukcji  obsługi  (Instrukcja  obsługi  wskaźnika  wagi,  rozdział  13)  znajduje 

się  opis  potwierdzający  procedurę  ważenia,  który  potwierdza  możliwość  wykonania 

wymaganych pomiarów. Maksymalny nacisk na platformę wraz z tolerancją (dla oferowanych 

platform  WWSE12.5TM)  zawarty  jest  w  załączonym  do  oferty  certyfikacie  (…)  Rewizja  1. 

Jednakże  z  ostrożności  przesyłamy  specyfikację  serii  WWSE  wraz  z  tłumaczeniem. 

Odwołujący  przedłożył  kompletne  tłumaczenie  certyfikatu  urządzenia  (…),  dotyczącego 

modelu wskaźnika stanowiącego oddzielną część wagi, typ 3590E, CPWE, DAN, seria DGT. 

We  wprowadzeniu  znajduje  się  opis  urządzenia  wskazujące  certyfikowane  jako  wskaźniki 

wagowe przeznaczone do połączenia do receptora obciążenia w celu utworzenia Klasy III i 

IIII, wagi nieautomatycznej.  

Pismem  z  9  czerwca  2016  r.  Zamawiający  zwrócił  się  do  National  Measurement  Office, 

wystawiającej certyfikat zgodności z następującymi pytaniami: 



Czy  system  ważenia  pojazdów  dla  którego  wystawiono  certyfikat  zgodności  można 

dokonywać  pomiarów  statycznych?  Odpowiedź:  Urządzenia  mogą  być  używane  do 

pomiarów statycznych.  



Czy  zaoferowanymi  wagami  można  dokonywać  pomiaru  nacisku  osi  pojazdów 

w 

przypadkach,  gdy  w  skład  osi  wielokrotnych  wchodzi  większa  liczba  osi  niż  3  (np.  oś 

wielokrotna  składająca się z  4,  5 lub  więcej  osi)? Odpowiedź:  Tak,  każda liczba  osi  jest 

dozwolona. 



Czy  w  świetle  punktu  3.3  oraz  8.1.2  i  8.1.3  wydanego  certyfikatu  wagi  uzyskały 

zatwierdzenie  do  pomiaru  masy  całkowitej  pojazdów  poprzez  sumowanie  wyników 

nacisku  poszczególnych  osi  uzyskanych  poprzez  ważenie  każdej  osi  jedną  parą  wag 

(dwie  platformy  wagowe)? 

Odpowiedź:  To  zależy  od  regulacji  krajowych  (w  Wielkiej 

Brytanii  sumowanie  wyników  nacisku  poszczególnych  osi  w  celu  ustalenia  masy 

całkowitej pojazdu nie jest dozwolone). 



Czy wedle zapisów punktu 3.3 oraz 8.1.2 i 8.1.3 określona jest minimalna liczba par wag 

potrzebnych  do  przeprowa

dzenia  procedury  ważenia  pojazdu  i  ustalenia  jego  masy 

całkowitej?  Odpowiedź:  Ponownie,  zależy  to  od  regulacji  krajowych  jeśli  nacisk  osi 

mierzony  jest  kolejno;  jeśli  pojazd  jest  w  pełni  podtrzymywany  przez  platformy  ważące 

(wszystkie osie ważone są równocześnie) wtedy sumowanie nacisku osi jest dozwolone. 



Czy  istnieje  ograniczenie  pomiaru  nacisku  osi  oraz  masy  całkowitej  pojazdu  metodą 

dynamiczną  z  uwagi  na  rodzaj  przewożonego  ładunku  (np.  cieczy,  płyny,  żywe 

zwierzęta)? Odpowiedź: Ważenie dynamiczne nie jest dozwolone tym certyfikatem. 



Czy  wagi  te  mogą  być  używane do  pomiaru  nacisku  osi  oraz masy  całkowitej  pojazdów 

w celu  kontroli  ruchu  drogowego  przez  uprawnione  organy? 

Odpowiedź:  Będzie  to 

zależało od regulacji krajowych. 

Pismem  z  20  października  2016  r.  Zamawiający  wezwał Wykonawcę,  na podstawie art.  26 

ust.  3  ustawy  Pzp,  do  złożenia  certyfikatu  zatwierdzenia  typu  WE  potwierdzającego 

spełnienie przez oferowane urządzenia wagowe wymagań w zakresie ustalenia rzeczywistej 

masy  całkowitej  oraz  nacisku  osi  wielokrotnych  pojazdów  jako  sumy  nacisków 

poszczególnych osi, tj. za pomocą dwóch wag (metodą ważenia „oś po osi”). W odpowiedzi  

pismem 

z  26  października  2016  r.,  Wykonawca  poinformował,  że  stosowne  certyfikaty 

zostały złożone wraz z dokumentami przetargowymi oraz potwierdzenie metody ważenia „oś 

po  osi”  było  już  przez  nas  wyjaśniane  na  wezwanie  Zamawiającego  (…).  Do  powyższych 

wyjaśnień  Zamawiający  nie  zgłosił  zastrzeżeń.  (…)  certyfikaty  potwierdzają  parametry 

urządzenia poprzez wskazanie dokumentów które są traktowane jako załączniki, a przez co 

stają  się  częścią  certyfikatu  (powyższe  ma  miejsce  w  punkcie  2.3.8  Poszczególne  tryby 

pracy  certyfikat

u  (Test)  Urządzenia  GB-1461  Rewizja  8).  Ponadto  certyfikat  nie  musi 

zawierać dokładnego zwrotu na jaki powołuje się Zamawiający, wystarczy że będzie z niego 

wynikało,  że  wymagana  funkcjonalność  jest  spełniona  (…).  Wykonawca  wskazał  na 

następujące  postanowienia  załączonych  dokumentów,  które  potwierdzają  spełnianie 

spornego wymagania: 



  Certyfikat Akceptacyjny EC UK 

(…) pkt 3.3 i pkt 4.1, 



  Certyfikat kontroli typu EU UK 

(…) Rewizja 4 pkt 3.1, 



Certyfikat (test) Urządzenia (…)  Rewizja 8 pkt 2.3.8, 



Instrukcja obsługi wagi str. 39-75, 



Instrukcja obsługi oprogramowania ważenia pojazdów (…). 

Z

amawiający  po  raz  pierwszy  odrzucając  ofertę Odwołującego  wskazał  na  niezgodność  jej 

treści dotyczącą metody ważenia „oś po osi”, co było przedmiotem oceny Izby dokonanej w 

wyrok

u z dnia 7.02.2017 r. (sygn. akt KIO 144/17). Izba nakazała przywrócić do oceny ofertę 

Odwołującego  między  innymi  na  tej  podstawie,  że  uzasadnienie  jakie  Zamawiający 

prezentował  w  informacji  o  odrzuceniu  oferty  nie  odnosiło  się  do  treści  certyfikatu,  ani 

z

łożonych  przez  Wykonawcę  wyjaśnień  (str.  26  wyroku).  W  toku  badania  oferty 

Odwołującego  przywróconej  do  postępowania  Zamawiający  wystąpił  do  Głównego  Urzędu 

Miar 

o  odniesienie  się  do  certyfikatu  EC  UK  2992  i  udzielonych  przez  NMO  wyjaśnień 

poprzez udzielenie odpowiedzi: 

czy  przenośne  wagi  nieautomatyczne  typu  (…)  zatwierdzone  zostały  do  pomiaru 

rzeczywistej masy całkowitej pojazdów i zespołów pojazdów – w szczególności do pomiaru 

rzeczywistej masy całkowitej pojazdów i zespołu pojazdów o liczbie osi 5-16 metodą ważenia 

sekwencyjnego „oś po osi”, tj. przy użyciu tylko dwóch wag podkładanych pod koła kolejnych 

osi ważonego pojazdu i sumowania wyników nacisków tych osi; 

czy  w  świetle  treści  dokumentów,  przenośne  wagi  nieautomatyczne  w  przypadku 

przedstawien

ia ich do kontroli metrologicznej, zostaną na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej 

zalegalizowane  przez  jednostkę  GUM  do  pomiaru  rzeczywistej  masy  całkowitej  pojazdów  i 

zespołu pojazdów – w szczególności opisaną metodą ważenia sekwencyjnego „oś po osi” i 

cz

y dla takiego pomiaru określona zostanie dokładność metrologiczna, np. klasa dokładności 

przy pomiarze sumarycznej masy całkowitej pojazdów, dopuszczalny błąd graniczny dla tego 

parametru, itp. (pismo z 10.04.2017 r.). 

W  odpowiedzi  GUM  w  piśmie  z  dnia  11.05.2017  r.  przesłał  opinię,  w  której  stwierdził,  iż 

przedmiotowe  wagi  nie  zostały  zatwierdzone  do  pomiaru  rzeczywistej  masy  całkowitej 

pojazdów metodą sekwencyjną przy użyciu tylko dwóch wag podkładanych pod kolejne osie i 

następnie  sumowaniu  wyników.  Sumowanie  kolejnych  wyników  pomiaru  nie  może  być 

uznane  za  dokonanie  pomiaru  wielkości  sumowanej.  W  wyniku takiego  sumowania  nie  ma 

określonej działki legalizacyjnej, a tym samym nie jest możliwe określenie błędu granicznego 

dopuszczalnego  przy  sprawdzaniu  tych 

wag.  Potwierdzeniem  tego  jest  odpowiedź  NMO  z 

Wielkiej Brytanii, jednostki notyfikowanej, która wydała ten certyfikat (…) Wyznaczenie masy 

całkowitej przez sumowanie kolejnych wyników nie umożliwia określenia błędów granicznych 

dopuszczalnych,  a  tym samym 

legalizowanie, czy określenie klasy dokładności wag, w tym 

zastosowaniu jest niemożliwe.     

W wyniku powtórzonej czynności badania oferty Odwołującego Zamawiający pismem z dnia 

16.08.2017 r. 

odrzucił tą ofertę na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, w uzasadnienie 

podając  w  szczególności,  iż:  Wykonawca  w  złożonej  ofercie  nie  przedstawił  dokumentów 

w 

postaci  certyfikatu  zatwierdzenia  typu  WE  lub  dokumentów  równoważnych, 

potwierdzających,  że  za  pomocą  oferowanych  wag  przenośnych  do  pomiarów  statycznych 

typu  WWS  można  wyznaczać  rzeczywistą  masę  całkowitą  pojazdów.  Przedstawiony 

w ofercie Certyfikat Akceptacyjny 

(…) z dnia 20.06.2014 r. (Wielka Brytania) nie potwierdza, 

że  za pomocą  oferowanych wag  przenośnych do  pomiarów statycznych można  wyznaczać 

rzec

zywistą  masę  całkowitą  pojazdów  -  tym  bardziej  za  pomocą  tylko  jednej  pary  wag,  tj. 

metodą  pomiaru  sekwencyjnego  „oś  po  osi”.  (…).  Zgodnie  z  pkt.  8.1.2  i  8.1.3  certyfikatu 

system  wag 

może  zostać  przy  użyciu  do  16  wag  (podkładek  ważących)  podłączonych  do 

komputera.  Komputer  ten  odczytuje  dane 

z  każdej  pojedynczej  wagi  lub  pary  wag, 

wskazując  na  wyświetlaczu  zarówno  wagę  pojedynczego  koła,  osi  pojazdu  lub  masę 

całkowitą, której wartość uzyskiwana może być jako matematyczna suma wskazań nacisków 

poszczególnych kół lub osi. Zdaniem Zamawiającego z przywołanych zapisów certyfikatu nie 

wynika,  że  za  pomocą  dwóch  wag  można  dokonać  legalnego  pomiaru  masy  całkowitej 

pojazdu  metodą  sekwencyjnych  pomiarów  nacisków  osi,  tj.  tzw.  metodą  „oś  po  osi”. 

Certyfikat  wskazuje  j

ednoznacznie,  że  masę  całkowitą  pojazdu  można  uzyskać  wyłącznie 

poprzez sumowanie wskazań ze wszystkich pojedynczych wag umieszczonym pod każdym 

z  kół  ważonego  pojazdu  jednocześnie,  z  zastrzeżeniem,  że  ilość  urządzeń  nie  może 

przekroczyć  16  sztuk.  Zamawiający  uwzględnił  odpowiedzi  jakie  otrzymał  od  Jednostki 

Certyfikującej  w  dniu  23.03.2017  r.  oraz  30.03.2017  r.,  które  wskazywały  na  przebadanie 

wag  z  użyciem  podejścia  modułowego,  tj.  poprzez  podłączenie  urządzenia,  a  następnie 

podłączonych  urządzeń  do  certyfikowanych  czujników  obciążenia,  a  całość  utworzyła 

kompletne urządzenie przeznaczone do ważenia statycznego. Jednostka nie może określić 

wartości  błędu  dla  procedury  wyznaczania  masy  całkowitej  pojazdów  metodą  pomiarów 

nacisków kolejnych osi i ich zsumowania ponieważ nie było to przedmiotem sprawdzenia w 

ramach wydania Certyfikatu Akceptacyjnego 

(…). Zamawiający uwzględnił także odpowiedź 

GUM  z  11.05.2017  r.  oraz  wyjaśnienia  Wykonawcy  z  08.06.2017  r.,  które  utwierdziły 

Zamawiającego w przekonaniu, iż Certyfikat Akceptacyjny (…) wraz z instrukcją obsługi wag 

(…),  Certyfikatem  (Testu)  Urządzenia  (…)  oraz  instrukcją  obsługi  wskaźnika  wag,  nie 

potwierdza  spełnienia  OPZ,  tj.  nie  wynika  z  nich,  iż  jedną  parą  oferowanych  wag 

przenośnych  można  w  sposób  metrologicznie  pewny,  a  więc  legalny,  ustalić  rzeczywistą 

masę całkowitą pojazdów, bez względu na liczbę osi. Zamawiający opierał się na zapisach 

przedłożonych Certyfikatów, albowiem funkcjonalność techniczna wag i zakres jej możliwości 

określony  w  samej  instrukcji  obsługi  wag  stanowi  element  dodatkowy.  Zapisy  pkt  3.3 

wskazujące  na  funkcjonalność  urządzenia  polegająca  na  możliwości  wartości  wskazań  dla 

obciążeń  poszczególnych  osi,  nie  oznaczają,  iż  urządzenie  zostało  zalegalizowane,  tj. 

uzyskało  prawno-metrologiczne  zatwierdzenie  do  pomiaru  metodą  „oś  po  osi”.  Z  uwagi  na 

przeznaczenie  oferowanych  wag  dla  celów  kontroli  i  postępowań  prowadzonych  przez 

organy administracji państwowej, które mogą działać wyłącznie na podstawie i w granicach 

prawa, determinuje fakt, że ich używanie musi znajdować oparcie bądź to wprost w prawnej 

kontroli  metrologicznej  urządzenia  (certyfikacie  zatwierdzenia)  lub  krajowych  przepisach 

prawa powszechnie obowiązującego. Wobec braku tych ostatnich regulacji wskazujących na 

prawne dopuszczenie wag 

tego rodzaju do wyznaczania masy całkowitej pojazdów poprzez 

pomiar jedną parą wag każdej z osi pojazdu z osobna i sumowanie tak uzyskanych wyników, 

a  także  braku  określenia  maksymalnych  dopuszczalnych  błędów  dla  tej  procedury, 

okoliczności te muszą zostać zweryfikowane w badaniu metrologicznym urządzenia i muszą 

znaleźć  odzwierciedlenie  w  certyfikacie  zatwierdzenia  wag.  Jednostka  certyfikująca  NMO 

potwierdziła, że tego rodzaju weryfikacji urządzenia nie dokonała. Wskazała jednoznacznie, 

iż  jeżeli  każde  koło jest  wsparte jednocześnie,  wtedy  ciężar  pojazdu  jest  uzyskiwany  przez 

sumowanie  indywidualnych  wag  i  może  być  używany  do  celów  legalnych.  NMO  w 

certyfikacie  wskazała  klasę  dokładności  III  lub  IIII,  którymi  to  cyframi  określana  jest  klasa 

dokładności  danego  urządzenia  wagowego  wyłącznie  dla  pomiarów  nacisków  osi.  Tymże 

klasom  odpowiadają  wartości  błędów  granicznych  dopuszczalnych  –  w  zależności  od 

wartości obciążenia (nacisku) może to być np. 0,5e – 1,5e, gdzie „e” oznacza wartość działki 

elementarnej.  Ty

m  samym,  w  przedmiotowym  certyfikacie  w  ogóle  nie  została  wskazana 

klasa  dokładności  dla pomiaru masy  całkowitej pojazdu.  Po uwzględnieniu dopuszczalnych 

błędów wynikających z klasy dokładności wagi dla obydwu parametrów (pomiaru nacisku osi 

oraz  masy  całkowitej)  zmierzona  masa  całkowita  pojazdu  nie  będzie  wartością 

odpowiadającą  sumie  pomierzonych  nacisków  osi  (nie  jest  prostym  działaniem 

matematycznym). Brak ten uniemożliwia w przyszłości przeprowadzenie legalizacji ponownej 

wag i określenie klasy dokładności dla pomiaru tego parametru. Urządzenia te nie uzyskają 

zatem  legalizacji  ponownej  na  terytorium  RP  w  zakresie  wyznaczania  masy  całkowitej 

pojazdów metodą „oś po osi” (co stanowiło wymóg OPZ – str. 5).     

Uwzględniając powyższe Izba zważyła. 

Odwołanie podlega oddaleniu. 

Istota 

rozstrzygnięcia  sprowadza  się  do  ustalenia,  czy  w  siwz  Zamawiający  wymagał 

zaoferowania urządzeń certyfikowanych do dokonania pomiaru statycznego całkowitej masy 

pojazdu 

metodą  oś  po  osi,  co  stanowić  powinno  wytyczną  do  dokonania  oceny,  czy 

zaoferowane 

przez Odwołującego wagi nieautomatyczne zostały objęte badaniem jednostki 

certyfikującej  i  zatwierdzone  do  pomiaru  tą  metodą.  Zamawiający  powołał  się  na 

postanowienia  Dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  2014/31/UE  z  dnia  26  lutego 

2014  r.  w  prawie  harmonizacji  ustawodawstw  państw  członkowskich  odnoszących  się  do 

udostępnienia na rynku wag nieautomatycznych, z których wywiódł, iż akredytacja czy ocena 

zgodności oznacza, że wagi używane lub przeznaczone do zastosowań wymienionych w tym 

akcie prawnym, spełniają  zasadnicze wymagania wymienione w  załączniku I,  który traktuje 

właśnie o klasie dokładności i wartościach błędów dopuszczalnych granicznych wskazań dla 

danego  pomiaru  przy  użyciu  zatwierdzanego  urządzenia.  Zamawiający  analizując  treść 

Certyfikatu  Akceptacyjnego 

(…)  oceniał,  w  jakim  zakresie  Jednostka  Akredytująca  (NMO) 

dokonała  sprawdzenia  wyników  pomiaru  w  celu  określenia  masy  całkowitej  pojazdu. 

Ponieważ  NMO  nie  określiła  wartości  błędu  dla  procedury  wyznaczania  masy  całkowitej 

pojazdów  metodą  pomiarów  nacisków  kolejnych  osi  i  ich  zsumowania  (nie  było  to 

przedmiotem  sprawdzenia),  Zamawiający  uznał,  iż  zaoferowane  urządzenie  uzyskało 

zatwierdzenie w zakresie dokonywania pomiaru masy całkowitej pojazdu przy użyciu do 16 

podkładek/klocków wagowych, a nie przy wykorzystaniu jednej pary i sumowania pomiarów 

poszczególnych  osi.  Dotyczy  to  również  wskazanej  w  certyfikacie  klasy  dokładności  III  lub 

IIII.  

Odnosząc  się  do  kwestii  zasadniczej,  tj.  zakresu  wymagania  opisanego  w  siwz  należało 

przyjąć,  iż  zaoferowane  wagi  (…)  wraz  z  oprogramowaniem  miały  umożliwiać  ustalenie 

rzeczywistej  masy  całkowitej  przy  pomocy  dwóch  wag  poprzez  kontrolę  nacisku 

poszczególnych osi pojazdu, tj. podczas ważenia „oś po osi” i zsumowania uzyskanych przy 

ko

lejnym  pomiarze  wyników.  Ponadto  Zamawiający  wymagał,  aby  ustalenie  rzeczywistej 

masy  całkowitej  nacisku  osi  pojedynczych  oraz  nacisku  osi  wielokrotnych,  jako  sumy 

nacisków  poszczególnych  osi  pojazdów,  wynikało  z dokumentacji  dopuszczającej  wagi  do 

użytkowania  (certyfikatu  zatwierdzenia  typu  lub  dokumentów  równoważnych)  oraz 

dodatkowo z instrukcji urządzeń wagowych dostarczonych przez producenta. 

Wyjaśnienia  stron  prezentowane  na  rozprawie,  znajdujące  potwierdzenie  w  złożonych 

dokumentach  zgromadzonych  w  to

ku  postępowania  wskazują,  iż  przepisy  krajowe 

przesądzają o dopuszczalności stosowania metody ważenia „oś po osi” w celu wyznaczenia 

masy  całkowitej  pojazdu,  jak  również,  a  także  że  nie  wszystkie  Państwa  Członkowskie 

dopuszczają  tą  metodę  z  uwagi  na  błędy  w  pomiarze,  które  mogą  powstać  na  skutek 

czynników zewnętrznych (podmuchu wiatru, przesunięcie się ładunku podczas ważenia). W 

Wielkiej  Brytanii  metoda  ta  nie  została  dopuszczona  (oświadczenie  NMO).  W  Polsce 

obowiązująca Ustawa z dnia 11 maja 2001 r. prawo o miarach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1069 z 

późn.  zm.)  nie  nakazuje  stosowania  określonych  rodzajów  przyrządów  pomiarowych  do 

wykonywania zadań pomiarowych w dziedzinach określonych w art. 8 ust. 1 ustawy. Zadania 

te  mogą  być  wykonywane  w  inny  sposób,  niż  tylko  przy  wykorzystaniu  przyrządów 

pomiarowych  podlegających  prawnej  kontroli  metrologicznej,  w  tym  z  wykorzystaniem 

pomiarów  przyrządów  pomiarowych  podlegających  prawnej  kontroli  metrologicznej  lub 

przyrządów 

pomiarowych 

niepodlegających 

takiej 

kontroli. 

Reasumując, 

waga 

nieautomatyczna  do wyznaczania obciążenia koła lub  osi  pojazdu  może być stosowana  do 

wyznaczania masy całkowitej pojazdu. Niemniej należy podkreślić, iż prawidłowość działania 

tejże  wagi  jest  sprawdzana  w  sposób  przewidziany  prawem  (tj.  waga  podlega  prawnej 

kontroli metrologicznej) jedynie w zakresie, w jakim waga ta stosowana jest do wyznaczania 

obciążenia  koła  lub  osi  pojazdu  (pismo  Głównego  Urzędu  Miar  z  10.06.2016  r.,  numer 

BMP.402.59.2016.JS.1).  Zamawiający  na  rozprawie  prezentował  spójne  z  powyższym 

stanowisko 

wskazując  w  tym  zakresie,  iż  przepisy  krajowe  nie  zakazują  metody  ważenia 

statycznego  „oś  po  osi,  a  także  iż  prawidłowość  działania  wagi  (poddanej  kontroli 

metrologicznej)  dotyczy  wyznaczenia  obciążenia  koła  lub  osi  pojazdu.  Nie  budzi  również 

wątpliwości, iż w przepisach krajowych nie zostały określone granice dopuszczalnych błędów 

w pomiarze masy całkowitej pojazdu przy wykorzystaniu metody statycznej „oś po osi”. Z tej 

przyczyny 

Zamawiający już na etapie konstruowania wymagań w siwz uznawał za konieczne 

wykazanie certyfikatem zatwierdzenia typu lub dokumentem równoważnym dopuszczalności 

ustalenia  rzeczywistej  masy  całkowitej,  nacisku  osi  pojedynczych  oraz  nacisku  osi 

wielokrotnych, jako sumy nacisków poszczególnych osi pojazdów. Powyższe uzasadniał na 

rozprawie  koniecznością  zapewnienia,  aby  pomiar  dokonany  metodą  „oś  po  osi”  nie  mógł 

b

yć podważony jako nielegalizowany. Ponieważ w przepisach krajowych nie zostały ustalone 

zasady  pomiaru  dla  tej  metody  (warunki  do  pomiaru  oraz  granic

e  błędów),  Zamawiający 

oczekiwał  potwierdzenia  dopuszczalności  pomiaru  masy  całkowitej  pojazdu  poprzez 

zsumowanie nacisków poszczególnych osi przy użyciu jednej pary wag (dwóch podkładek) w 

dokumencie wystawionym przez jednostkę certyfikującą.    

W świetle tych uwarunkowań Zamawiający ocenił treść Certyfikatu Akceptacyjnego (…) oraz 

pozostałych  dokumentów  wraz  z  wyjaśnieniami  Odwołującego  i  Jednostki  Certyfikującej 

NMO 

i  stwierdził,  iż  dokument  nie  odnosi  się  do  metody  ważenia  „oś  po  osi”,  jako  metody 

ustal

enia  masy  pojazdu  poprzez  zsumowanie  nacisków  poszczególnych  osi  przy  pomocy 

dwóch  wag  (jednej  pary).  Powyższe  stanowiło  podstawę  do  uznania  oferty  za  niezgodną  z 

treścią siwz.  

W ocenie Izby ocena ta była prawidłowa, a czynności które Zamawiający podejmował w celu 

wyjaśnienia  rzeczywistego  zakresu  kontroli  wag  były  podyktowane  potrzebą  dochowania 

staranności  przy  ocenie  dokumentu.  Krajowa  Izba  Odwoławcza  we  wcześniejszym  wyroku 

wytknęła  Zamawiającemu  brak  odniesienia  się  w  uzasadnieniu  decyzji  o  odrzuceniu  oferty 

Odwołującego  do  treści  certyfikatu,  jak  i  wyjaśnień  złożonych  przez  Wykonawcę.  Mając 

zatem  wątpliwości  Zamawiający  wystąpił  o  dalsze  wyjaśnienia,  w  tym  między  innymi  do 

Jednostki C

ertyfikującej NMO aby ocenić, czy metoda „oś po osi” została objęta Certyfikatem 

Akceptacyjnym 

(…).  W  ocenie  Izby,  wyjaśnienia  NMO,  w  których  ta  odsyłała  do  regulacji 

krajowych  w  celu  ustalenia,  czy  wagi  uzyskały  zatwierdzenie  do  pomiaru  masy  całkowitej 

pojazdu  poprzez  sumowanie  wyników  nacisku  poszczególnych  osi  uzyskanych  poprzez 

ważenie każdej osi jedną parą wag (dwie platformy) potwierdzały, iż z certyfikatu nie wynika 

możliwość ustalenia rzeczywistej masy pojazdu metodą „oś po osi”. Zapisy przywoływanych 

przez  Odwołującego  pkt  3.3  i  8.1.2  i  8.1.3  certyfikatu  wskazywały  wyłącznie  na  metodę 

ustalenia  masy  całkowitej  pojazdu  poprzez  jednoczesny  pomiar  nacisku  wszystkich  kół  z 

podkładek  ważących,  co  wynika  przede  wszystkim  z  prawidłowego  odczytania  zdania 

pierwszego  w  pkt  3.3.  Podsumowanie  wag

,  o  jakim  mowa  dotyczy  wyświetlanych 

wskaźników  masy  ciała  dla  każdego  z  kanałów  ważenia  (podłączonych  do  każdej  pary 

podkładek),  a  nie  sumowania  wag  każdej  z  osi  z  jednej  pary  wag.  Dalszy  opis  kluczu,  nie 

może  być  inaczej  rozumiany,  niż  jako  rozwinięcie  zdania  pierwszego  opisu  obsługi. 

Informacja  dotycząca  podsumowań  dla  obu  ważących  klocków  i  obciążeń  osi,  a  także 

całkowitej  masy  dotyczy  kolejnych  podsumowań  z  par  klocków  (maksymalnie  do  32 

podkładek).  Nie  można  na  tej  podstawie  stwierdzić,  iż  opis  obsługi  zawierał  w  sobie 

jednocześnie  opis  dwóch  metod  ważenia  statycznego,  co  nie  zostało  w  żaden  sposób 

wskazane 

w  treści.  Dwie  metody  statyczne  różnią  się  między  sobą  tym,  iż  w  jednym 

przypadku  pomiar  dokonywany  jest  jednocześnie  z  wszystkich  par  wag  podłożonych  pod 

koła  pojazdu  i  sumowany  (opisany  w  certyfikacie),  przy  drugiej  metodzie  wykorzystywane 

mogą  być  dwie  wagi  (jedna  para)  użyte  do  pomiaru  nacisku  kolejnych  osi  pojazdu,  a 

uzyskane  w  ten  sposób  wyniki  sumowane  (metoda  „oś  po  osi”).  Skoro  jednostka  NMO  w 

korespondencji  z  Zamawiającym  przyznała,  iż  sumowanie  nacisków  poszczególnych  osi  w 

celu  ustalenia  masy  całkowitej  pojazdu  nie  jest  dozwolone  w  Wielkiej  Brytanii,  trudno  jest 

przyjąć  za  wiarygodną  wykładnię  zapisów  certyfikatu  mającą  wskazywać,  iż  obie  metody 

ważenia  statycznego  zostały  w  tym  dokumencie  opisane.  Odesłanie  do  zapisów  instrukcji 

użytkownika w celu wykazania dopuszczalności dokonania pomiaru z wykorzystaniem jednej 

pary  wag,  w  ocenie  Izby  nie  mogło  być  przyjęte  jako  przekonujące,  z  tej  przyczyny,  iż 

instrukcja  nie  może  zastąpić  certyfikatu.  Ponadto,  w  instrukcji  opisane  zostały  szersze 

funkcjonalności, właściwe również do pomiaru metodą dynamiczną, która nie została ujęta w 

złożonym  certyfikacie  akceptacyjnym.  Zasadniczo  wyjaśnienia  NMO  cytowane  w 

uzasadnieniu odrzucenia 

oferty Odwołującego prowadziły do wniosku, iż metoda pomiaru „oś 

po osi” nie została sprawdzona w trakcie badania urządzenia, które odbyło się przy metodzie 

jednoczesnego ważenia wszystkich kół z wykorzystaniem do 16 par wag (podkładek). Próba 

nadania  wyja

śnieniom  innego  znaczenia,  w  kontekście  uzyskanych  odpowiedzi  na  pytania 

Odwołującego,  nie  mogła  być  skuteczna.  Przede  wszystkim  udzielone  odpowiedzi  odnosiły 

się  do  technicznych  możliwości  i  funkcjonalności  urządzeń  peryferyjnych,  co  nie  dotykało 

istoty  s

poru,  czyli  stwierdzenia,  że  w  ramach  sprawdzenia  urządzeń  jednostka  dokonywała 

obmiarów metodą ważenia „oś po osi” i dla tej metody ustaliła dopuszczalny poziom błędu i 

warunki  dokonywania  pomiaru. 

Zasadniczo  nie  mogło  budzić  również  wątpliwości,  że  stan 

porządku  pranego  w  Polsce,  gdzie  brak  jest  wytycznych  co  do  korzystania  z  metody 

statycznej „oś po osi”, uzasadniał wnioski Zamawiającego wywiedzione z wyjaśnień NMO, w 

których  jednostka  ta  odsyłała  do  porządku  krajowego.  Odesłanie  to,  w  ocenie  Izby 

oznacz

ało,  iż  przepisy  krajowej  powinny  dopuścić  metodę  ważenia  w  celu  ustalenia 

rzeczywistej  masy  całkowitej,  jako  sumy  nacisków  poszczególnych  osi,  co  wiązałoby  się 

między  innymi  ze  wskazaniem  granicy  błędów  w  pomiarze,  które  są  wywołane  tą  metodą. 

Tych  wymaga

ń  w  Polsce  nie  określono,  a  zatem  jedynym  źródłem  legalizacji  wyników 

pomiaru będzie musiał być certyfikat akceptacyjny (dopuszczenia WE) wraz z dodatkowymi 

dokumentami pochodzącymi od producenta. Takie też znaczenie miało żądanie w siwz, aby 

metoda ważenia „oś po osi” została potwierdzona w dokumentach dotyczących wag.   

Na etapie badania ofert 

wymagania Zamawiającego nie mogły ulec zmianie, w taki sposób, 

aby  uznać  za  wystarczające  potwierdzenie  samego  zakresu  pomiarowego  urządzeń 

wagowych  opisanego  w  cer

tyfikacie.  Zamawiający  jednoznacznie  wymagał,  aby  ustalenie 

rzeczywistej masy całkowitej, nacisku osi pojedynczych oraz nacisku osi wielokrotnych jako 

sumy nacisków poszczególnych osi pojazdów wynikało z dokumentacji dopuszczającej wagi 

do  użytkowania  (certyfikatu  zatwierdzenia  typu  lub  dokumentów  równoważnych)  oraz 

dodatkowo z instrukcji urządzeń wagowych dostarczonych przez producenta (...). Powyższe 

nie  powinno  budzić  wątpliwości  wśród  podmiotów  profesjonalnie  zajmujących  się  obrotem 

urządzeniami  pomiarowymi.  Zamawiający  dopuścił  dwie  metody  pomiaru,  tj.  dynamiczną  i 

statyczną,  z  tym  że  ta  druga  została  ograniczona  do  pomiaru  „oś  po  osi”,  co  również  nie 

budziło  wątpliwości  stron  na  etapie  poprzedzającym  składanie  ofert.  Należy  również 

zauważyć,  iż  urządzenie  WWS  zostało  przez  innego  wykonawcę  zaoferowane,  ale  do 

pomiaru  dynamicznego,  a  nie  ważenia  metodą  „oś  po  osi”.  Odwołujący  na  rozprawie 

stwierdził,  iż  zaoferowanie  urządzeń  do  pomiaru  dynamicznego  było  mniej  korzystnej  dla 

wykonawcy,  gdyż  podrażało ofertę i  dlatego  pozostali  wykonawcy  (z  pominięciem  jednego) 

oferowali  urządzenie  do  pomiaru  statycznego.  Izba  nie  jest  uprawniona  do  oceny  innych 

ofert,  których  nie  dotyczyły  zarzuty  podniesione  w  odwołaniu,  dlatego  też  pominęła  treść 

certyfikatu  i  wyjaśnień  złożonych  przez  C.,  dotyczących  zaoferowanych  przez  tego 

wykonawcę urządzeń, które ostatecznie wybrał Zamawiający.  

Odnosząc  się  na  zakończenie  do  funkcjonalności  urządzenia  peryferyjnego,  tj.  wskaźnika 

cyfrowego  i  załączonego  certyfikatu  badania  (…),  Izba  uznała,  iż  samo  ustalenie,  że 

urządzenie  posiada  funkcjonalność  sumowania  wyników  pomiaru,  nie  przesądza  o  tym,  iż 

pomiar  dokonany  z  wykorzystaniem  wag  nieautomatycznych  WWS  stanie  się  pomiarem 

legalizowanym.  Taki  charakter  pomiaru  miał  potwierdzać  certyfikat  zatwierdzenia  dla  wag 

dopuszczonych  do  użytkowania,  gdyż  przepisy  krajowej  nie  zawierają  szczególnych 

wytycznych  pozwalających  na  wykorzystanie  urządzeń,  których  kontrola  metrologiczna  nie 

obejmowała  ustalenia  masy  całkowitej  pojazdu  metodą  ważenia  „oś  po  osi”  i  zsumowania 

wyników pomiaru z wykorzystaniem jednego zestawu wag.        

W świetle powyższego ocena Zamawiającego mająca oparcie w treści certyfikatu, który nie 

odnosił  się  do  metody  pomiaru  z  wykorzystaniem  jednej  pary  wag  poprzez  sumowanie 

wyn

ików  nacisku  poszczególnych  osi,  co  stało  w  opozycji  do  wymagania  dostarczenia 

przedmiotu umożliwiającego dokonanie pomiarów metodą „oś po osi”.  

Na podstawie art. 192 ust. 1 Ustawy Izba oddaliła odwołanie.    

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 9 oraz 

art.  192  ust.  10  Prawa  zamówień  publicznych    oraz  w  oparciu  o  przepisy  §  3  i  §  5  ust.  4 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). Izba zaliczyła do kosztów 

postępowania wpis wniesiony przez Odwołującego w kwocie 15.000,00 zł.  

Przewodniczący: ……………………….