KIO 2031/19 WYROK dnia 23 października 2019 r.

 Sygn. akt: KIO 2031/19 
 

WYROK 

z dnia 23 

października 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Izabela Niedziałek-Bujak 

Protokolant:   

Adam Skowroński 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  23 

października  2019  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej 

Izby  Odwoławczej  w  dniu  10  października  2019  r.  przez 

Odwołującego  –  Przedsiębiorstwo  Handlowo-Usługowe  „TECHNOMEX”  Spółka  z 

ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Gliwicach przy ul. Szparagowej 15 (44-141 

Gliwice)  

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Gminę  Stalowa  Wola,  Miejski  Ośrodek  Sportu  i 

Rekreacji, ul. Hutnicza 15 (37-450 Stalowa Wola) 

przy udziale 

Wykonawcy 

–  MEDEN-INMED  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w 

Koszalinie  przy  ul.  Wenedów  2  (75-847  Koszalin)  zgłaszającego  przystąpienie  do 

postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

Kosztami postępowania obciąża Odwołującego – Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe 

„TECHNOMEX” Sp. z o.o. z siedzibą w Gliwicach i: 

2.1 zalicz

a  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  7.500  zł  00  gr.  (słownie: 

siedem 

tysięcy  pięćset  złotych,  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego  tytułem 

wpisu od odwołania; 

zasądza od Odwołującego – Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe „TECHNOMEX” Sp. 

z  o.o.  z  siedzibą  w  Gliwicach  na  rzecz  Zamawiającego  –  Gminy  Stalowa  Wola  kwotę 

zł  00  gr.  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych,  zero  groszy)  tytułem  zwrotu 

kosztów strony poniesionych w związku z wynagrodzeniem pełnomocnika. 

str. 2 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1843) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

str. 3 

Sygn. akt: KIO 2031/19 
 

U z a s a d n i e n i e 

W postępowaniu prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego przez Zamawiającego – 

Gminę  Stalowa  Wola  –  Miejski  Ośrodek  Sportu  i  Rekreacji  na  dostawę  specjalistycznego 

sprzętu  do  treningu  funkcjonalnego,  personalnego,  rehabilitacji  i  diagnostyki  sportowej 

Podkarpackiego  Centrum  Piłki  Nożnej  w  Stalowej  Woli  (nr  postępowania:  MO-

SiR/ZP/06/2019

),  ogłoszonym  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych  w  dniu  12.08.2019 r.,  nr 

585277-N-2019, wobec 

czynności wyboru oferty najkorzystniejszej (oferty Meden-Inmed Sp. 

z o.o.), Wykonawca PHU TECHNOMEX 

Sp. z o.o. z siedzibą w Gliwicach wniósł w dniu 10 

października  2019r.  odwołanie  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  (sygn.  akt  KIO 

W dniu 14.10.2019 r. 

do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego przystąpił 

Wykonawca MEDEN-

INMED Sp. z o.o. z siedzibą w Koszalinie. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie przepisów ustawy Pzp, tj. art. 89 ust. 1 pkt 

poprzez  jego  niezastosowanie  wobec  oferty  wybranej  podczas,  gdy  istniały  podstawy 

odrzucenia  tej  oferty  wobec  faktu,  że  jej  treść  nie  odpowiada  treści  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia. Ponadto,  w  odwołaniu podniesiono zarzut  naruszenia art.  93  ust.  1 

pkt 1 poprzez jego niezastosowanie podczas, gdy po odrzuceniu oferty Meden-Inmed Sp. z 

o.o.  zachodziłyby  podstawy  do  unieważnienia  postępowania  z  uwagi  na  brak  ofert 

niepodlegających  odrzuceniu.  Naruszenie  art.  7  ust.  1  i  3  miało  być  wynikiem  braku 

zachowania  zasad  dotyczących  prowadzenia  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  w 

sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  oraz  równe  traktowanie 

wykonawców. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania,  nakazanie  odrzucenia  oferty  wybranej  jako 

najkorzystniejsza, nakazanie unieważnienia postępowania.  

Uzasadnienie faktyczne i prawne. 

Odwołujący swój interes w uzyskaniu zamówienia upatruje w szancie na ponowne ubieganie 

się  o  zamówienie  w  nowym  postępowaniu,  gdyż  jego  oferta  w  obecnym  postępowaniu 

została  odrzucona,  a  zatem  gdyby  odwołanie  odniosło  zamierzony  skutek,  obecne 

postępowanie zostałoby  unieważnione. Takie rozumienie interesu ma znajdować oparcie w 

wyroku  TSUE  w  sprawie  C-689/13  oraz  C-

100/12,  a  także  orzeczeniach  Izby  w  sprawach 

KIO  1556/16  z  dnia  5.09.2016  r.,  KIO  2099/16  z  dnia  22.11.2019  r.  oraz  KIO  873/19  z 

28.05.2019 r. 

str. 4 

Zamawiający  w  dniu  3.09.2019  r.  odrzucił  ofertę  Odwołującego,  a  następnie  w  dniu  30 

września  2019  r.  zamieścił  na  stronie  internetowej  informację  o  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej złożonej przez Meden-Inmed Sp. z o.o. 

Niezgodność oferty wybranej z siwz dotyczyć ma systemu fotokomórek do oceny treningu i 

wymaganego parametru „elektroniczna korekta błędów pomiarowych”. Zaoferowany system 

Swift  Perfor

mance  Duo  5  System  oraz  SWIFT  Performance  Ezejump  nie  spełnia  tego 

kryterium 

– w kartach katalogowych nie zostało wskazane, aby posiadał on cyfrową korekcję 

błędów.  Ponadto  w  informacjach  producenta  dostępnych  w  internecie,  wskazano,  iż 

produce

nt  nie  zdecydował  się  na  wprowadzenie  rozwiązania  posiadającego  pojedynczą 

wiązkę i korygującego błędy. 

Niezgodność ta nie mogła być uznana za nieistotną omyłkę podlegającą poprawieniu przez 

Zamawiającego  na  podstawie  art.  87  ust.  2  pkt  3  Pzp.  Ponieważ  dwie  złożone  w 

postępowaniu  oferty  podlegały  odrzuceniu  Zamawiający  zobowiązany  był  unieważnić 

postępowanie na  podstawie art.  93  ust.  1  pkt  1 Pzp.  Odwołujący  poniósł  szkodę w  postaci 

braku  uzyskania  przedmiotowego  zamówienia.  Po  unieważnieniu  postępowania  istnieje 

możliwość  przeprowadzenia  nowego  postępowania,  w  którym  Odwołujący  złożyłby 

najkorzystniejszą ofertę niepodlegającą odrzuceniu i w tym fakcie Odwołujący upatruje swój 

interes w złożeniu odwołania.   

Stanowisko Izby 

Do  rozpoznania  odwołania  zastosowanie  znajdowały  przepisy  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych  obowiązujące  w  dacie  wszczęcia  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  (Dz. 

U. z 2018 r.

, poz. 1986 z późn. zm.), w brzmieniu po nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 22 

czerwca  2016  r.  o  zmianie  ustawy 

–  Prawo  zamówień  publicznych  oraz  niektórych  innych 

ustaw (Dz.U.2016.1020), zwanej dalej „Ustawą”.  

W  pierwszej  kolejności  na  posiedzeniu  niejawnym  prowadzonym  z  udziałem  stron  Izba 

rozpoznała wniosek Zamawiającego o odrzucenie odwołania na podstawie art. 89 ust. 2 pkt 

2  Ustawy  uzasadniony  tym,  że  Odwołujący  utracił  status  wykonawcy  w  związku  z 

odrzuceniem  jego  oferty,  co  nastąpiło  przed  złożeniem  odwołania.  Oferta  Odwołującego 

została skutecznie odrzucona, a czynność ta nie była przez Odwołującego kwestionowana w 

drodze  środków  ochrony  prawnej.  Dopiero  wobec  czynności  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej, Wykonawca złożył odwołanie, które zmierza do unieważnienia wyboru, a 

w konsekwencji do unieważnienia postępowania. Oddalając wniosek Izba miała na uwadze, 

iż  ocena,  czy  Odwołujący  wnosząc  odwołanie  był  uprawniony  do  dokonania  tej  czynności 

powinna  być  dokonywana  z  uwzględnieniem  znaczenia  przesłanek  materialnoprawnych 

str. 5 

wynikających z art. 179 ust. 1 Ustawy. Ponieważ utrata statusu wykonawcy w postępowaniu 

nie  w

yklucza  pozytywnej  oceny  spełnienia  przesłanek  dla  uznania  istnienia  legitymacji  do 

wniesienia  odwołania  (przepis  mówi  bowiem  o  wykonawcy,  który  miał  interes  w  uzyskaniu 

zamówienia), nie można w sposób automatyczny przesądzić, iż wykonawca, którego oferta 

została  ostatecznie  odrzucona  w  postępowaniu  nie  jest  uprawniony  do  złożenia  odwołania 

na  późniejsze  czynności  podjęte  w  postępowaniu.  Zamawiający  powoływał  się  na  definicję 

wykonawcy ujętą w art. 2 pkt 11 Ustawy zgodnie z którą przez wykonawcę należy rozumieć 

osobę  fizyczną,  osobę  prawną  albo  jednostkę  organizacyjną  nieposiadającą  osobowości 

prawnej,  która  ubiega  się  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  złożyła  ofertę  lub  zawarła 

umowę  w  sprawie  zamówienia  publicznego.  Literalnie  czytając  tą  definicję,  Odwołującego 

należy uznać za wykonawcę, gdyż jest osobą prawną, która złożyła ofertę w postępowaniu. 

Przepis ten nie wyklucza zatem uznania za wykonawcę podmiotu, który złożył ofertę, która 

na  skutek  oceny  zamawiającego  została  odrzucona.  W  ocenie  składu  orzekającego 

odrzucenie  odwołania  nie  powinno  budzić  żadnych  wątpliwości,  co  do  ustalenia,  że 

Odwołujący  nie  był  uprawniony  do  skorzystania  z  prawa  do  odwołania.  Zasadniczo 

argumentacja  Zamawiającego  sprowadzała  się  do  kwestii  objętej  normą  art.  179  ust.  1 

Ust

awy,  tj.  ustalenia  statusu  wykonawcy  w  postępowaniu,  który  powiązany  jest  w  tym 

przepisie z oceną przesłanek, których brak spełnienia prowadzi do oddalenia odwołania. W 

ocenie składu orzekającego kwestie oceniane w świetle art. 179 ust. 1 Ustawy nie powinny 

jednocześnie  rodzić  innych  skutków,  niż  przypisane  dla  braku  spełnienia  przesłanej 

materianoprawnych, w tym przypadku 

– nie powinny prowadzić do odrzucenia odwołania. W 

świetle  powyższego  Izba  nie  przychyliła  się  do  wniosku  Zamawiającego  o  odrzucenie 

odw

ołania i rozpoznała je na rozprawie.       

Przystępując  do  rozpoznania  odwołania,  Izba  w  pierwszej  kolejności  zobowiązana  była  do 

weryfikacji  spełnienia  przesłanek  z  art.  179  ust.  1  Ustawy,  tj.  istnienia  po  stronie 

Odwołującego  interesu  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  szkody  w 

wyniku  kwestionowanej  czynności  Zamawiającego,  jaką  było  wskazanie  oferty 

najkorzystniejszej złożonej przez innego wykonawcę.

Oceny tej należało dokonać z uwzględnieniem sytuacji faktycznej, jaka istniała w momencie 

składania  odwołania,  a  która  wynikała  również  z  dokonanych  wcześniej  czynności,  tj. 

ostatecznej  decyzji  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego,  jako  niezgodnej  z  siwz,  na  którą 

Odwołujący nie składał odwołania. Oferta Odwołującego została odrzucona w dniu 3.09.2019 

r.,  a  czynność  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  stanowiąca  przedmiot  zarzutów,  została 

podjęta  przez  Zamawiającego  w  dniu  30.09.2019  r.  Złożone  odwołanie  nie  może  zatem 

doprowadzić  do  przywrócenia  oferty  Odwołującego  do  oceny  w  tym  postępowaniu. 

Odw

ołujący  natomiast  upatrywał  swój  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  w  możliwości 

str. 6 

doprowadzenia złożonym odwołaniem do unieważnienia postępowania i ogłoszenia nowego, 

w  którym  mógłby  złożyć  ważną  ofertę.  Okoliczności  te  wskazują,  iż  składając  odwołanie 

Odwołujący nie był już aktywnym uczestnikiem postępowania, co zdaniem Izby oznaczało, iż 

nie posiadał legitymacji uprawniającej do wniesienia odwołania.  

Jak  wskazuje  doktryna  i  orzecznictwo,  odwołanie  jest  środkiem  ochrony  prawnej, 

skierowanym na zmianę sytuacji wykonawcy, polegającej na możliwości uzyskania w danym 

postępowaniu zamówienia, tj. wyboru oferty złożonej przez wykonawcę odwołującego się w 

danym  postępowaniu  (wyrok  z  22.05.  2017  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  921/17,  czy  też 

wyrok  z  17.05.2018  r., sygn.  akt  KIO  840/18

). Postępowanie odwoławcze ma mieć na celu 

ochronę interesów osoby wnoszącej środki ochrony prawnej, o których mowa w artykule 179 

ust. 1 Ustawy

. Konstatacja taka płynie nie tylko z treści przywołanego przepisu, gdzie mowa 

wyraźnie  o  „interesie  w  uzyskaniu  zamówienia"  oraz  o  „szkodzie",  ale  z  konstrukcji  całego 

postępowania odwoławczego. (…) postępowanie odwoławcze i skargowe nakierowane są na 

ochronę interesów uczestników i potencjalnych uczestników  procedury wyboru kontrahenta, 

nie  zaś  na  ochronę  interesu  publicznego.  Interes  publiczny  leży  u  podstaw  przepisów 

regulujących  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  ale  już  nie  przepisów 

mających  na  celu  ochronę  interesów  konkurentów  podmiotu  wybranego  do  wykonania 

zamówienia.  Tu  ścierają  się  przede  wszystkim  interesy  uczestników  postępowania,  a  racje 

natury  publicznej  są  jedynie  refleksem  właściwej  funkcji  postępowania  odwoławczego. 

Dlatego Odwołujący nie może powoływać się na naruszenie przez zamawiającego reguł gry 

ze  względu  na  interes  społeczny.  Do  kontroli  tego  rodzaju  powołane  są  organy  ścigania  i 

inne  podmioty,  do  których  zadań  statutowych  to  należy  (choćby  Najwyższa  Izba  Kontroli, 

vide: art. 2 ustawy  z dnia 23 grudnia 1994 roku o Najwyższej Izbie Kontroli, Dz. U. z 2007 

roku,  Nr  231,  poz.  1701,  ze  zm.),  (tak  Sąd  Okręgowy  w  Warszawie  w  wyroku  z  dnia  7 

grudnia 2011 r. w sprawie o sygn. V Ca 1973/11).  

Mając  na  uwadze  przedstawioną  powyżej  rolę  środków  ochrony  prawnej  przewidzianych  w 

Ustawie,  c

hybioną  była  argumentacja  Odwołującego,  że  w  przypadku  uwzględnienia 

odwołania,  w  tym  żądania  unieważnienia  postępowania,  materializować  miałaby  się 

przesłanka interesu w uzyskaniu zamówienia. Odwołanie powinno służyć ochronie interesów 

wykonawcy w danym postępowaniu, a zatem nie może być postrzegane jako środek służący 

wyłącznie do unieważnienia postępowania.

Ponadto, również możliwość poniesienia szkody, będąca skutkiem czynności wyboru oferty 

najkorzystniejszej,  jest  w  niniejszym  stanie  faktycznym  wątpliwa.  Przede  wszystkim 

zauważenia  wymaga,  iż  to  na  skutek  złożenia  niezgodnej  z  siwz  oferty  Odwołujący  utracił 

możliwość uzyskania przedmiotowego zamówienia. Oznacza to zatem, że aby ubiegać się o 

to  zamówienie  musiałby  złożyć  inną  ofertę,  co  oznacza,  iż  to  wynikiem  jego  własnych 

str. 7 

błędów,  było  doprowadzenie  do  stanu,  w  którym  oferta  konkurencyjna  mogła  być  uznana 

przez  Zamawiającego  za  najkorzystniejszą.  Nie  można  zatem  ustalić  związku  pomiędzy 

wyborem  oferty  najkorzystniejszej

,  a  utratą  przedmiotowego  zamówienia  przez 

Odwołującego.  Jeżeli  związek  taki  nie  występuje,  to  również  nie  można  wywodzić,  iż 

przyszłe czynności Zamawiającego miałyby doprowadzić do wyboru oferty Odwołującego.

W ocenie Izby,  w  niniejszym  stanie faktycznym  nie znajdzie  zastosowania pojęcie „danego 

zamówienia” sformułowane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) 

na gruncie orzeczenia z dnia 11 maja 2017 r. w sprawie C-131/16 Archus et Gama. Izba w 

obecnym składzie w całości podziela pogląd wyrażony  w  wyroku KIO z dnia 17.05.2018 r., 

sygn. akt KIO 840/18., iż „W przedmiotowym orzeczeniu TSUE wskazał, że pojęcie „danego 

zamówienia” może w danym razie dotyczyć ewentualnego wszczęcia nowego postępowania 

o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  podkreślając  jednocześnie  okoliczności  faktyczne  i 

prawne  w  jakich  zdefiniował  to  pojęcie,  a  które  są  znacząco  odmienne  od  zaistniałych  na 

gruncie  niniejszej  sprawy.  Orzeczenie  to  zostało  wydane  bowiem  w  sytuacji,  gdy  w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  złożono  dwie  oferty,  a  instytucja 

zamawiająca wydała jednocześnie dwie decyzje, odpowiednio, o odrzuceniu oferty jednego z 

oferentów  i  o  udzieleniu  zamówienia  drugiemu,  wówczas  Trybunał  uznał,  iż  odrzucony 

oferent,  który  zaskarżył  obie  te  decyzje,  powinien  mieć  możliwość  żądania  wykluczenia 

oferty  wygrywającego  oferenta    i  w  związku  z  taką  sytuacją  zdefiniował  pojęcie  „danego 

zamówienia”.  Szeroką  wykładnię  interesu  w  uzyskaniu  danego  zamówienia  TSUE  przyjął 

również w wyrokach wydanych w sprawach C-100/12 Fastweb (wyrok z dn. 4 lipca 2013 r.) 

oraz  C-

689/13  PFE  (wyrok  z  dn.  5  kwietnia  2016  r.)  dotyczących  zasad  rozpatrywania 

odwołań  wzajemnych,  jednakże  każdorazowo  orzeczenia  te  dotyczyły  podmiotów,  wobec 

których  decyzja  o  wykluczeniu  lub  odrzuceniu  nie  była  ostateczna  –  różnicę  tę  podkreślił 

TSUE  w  motywie  33  wyroku  z  dn.  21  grudnia  2016  r.  w  sprawie  C-355/15  Technische 

Gebäudebetreuung  i  Caverion  Österreich.  Powyższe,  potwierdza,  że  interes  w  uzyskaniu 

danego  zamówienia  należy  rozważać  w  związku  z  sytuacją  podmiotu  wnoszącego 

odwołanie,  a  nie  w  kontekście  działań  pozostałych  uczestników  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia.  W  orzeczeniach  przywołanych  powyżej,  skutek  w  postaci  ewentualnego 

unieważnienia  postępowania,  stanowił  swego  rodzaju  konsekwencję  przyznania  legitymacji 

procesowej  każdemu  z  podmiotów  wnoszących  odwołanie,  a  nie  był  aprobowanym  celem 

samym  w 

sobie.  Z  ww.  wyroków  w  sprawach  C-  131/16,  C-100/12  czy  też  C-689/13  nie 

można wywodzić, że interes w uzyskaniu zamówienia jest tożsamy z celem polegającym na 

unieważnieniu  postępowania,  do  którego  dąży  Odwołujący  w  niniejszej  sprawie.  TSUE  w 

przywołanym  już  wyroku  C-355/15  Technische  Gebäudebetreuung  i  Caverion  Österreich 

orzekł, iż art. 1 ust. 3 ww. dyrektywy Rady 89/665/EWG „należy interpretować w ten sposób, 

że  nie  sprzeciwia  się  on  temu,  aby  oferentowi  wykluczonemu  na  mocy  ostatecznej  decyzji 

str. 8 

instytucj

i  zamawiającej  z  postępowania  w  sprawie  udzielenia  zamówienia  publicznego 

odmówiono dostępu do, umożliwiającego zakwestionowanie zawarcia umowy, odwołania od 

decyzji  o  udzieleniu  odnośnego  zamówienia  publicznego,  jeżeli  oferty  złożyli  tylko  ten 

wykluczony  oferent  i  wybrany  oferent,  a  zdaniem  wykluczonego  oferenta  oferta  wybranego 

oferenta również powinna była zostać odrzucona.” Podobną tezę, zawarł również w motywie 

57 wyroku w sprawie C-

131/16 Archus et Gama, odnosząc się do ww. wyroku C-355/15 i „że 

ofere

ntowi, którego oferta została wykluczona przez instytucję zamawiającą z postępowania 

o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  można  odmówić  dostępu  do  odwołania  od  decyzji  o 

udzieleniu  zamówienia,  jednak  decyzja  o  wykluczeniu  wspomnianego  oferenta  została 

utrz

ymana  w  mocy  orzeczeniem,  które  nabrało  powagi  rzeczy  osądzonej,  zanim  sąd,  do 

którego zaskarżono decyzję o udzieleniu zamówienia, wydał orzeczenie, w związku z czym 

oferenta  tego  należało  uważać  za  ostatecznie  wykluczonego  z  danego  postępowania  o 

udzielen

ie zamówienia publicznego”.  

Mając  powyższe  na  uwadze,  należy  stwierdzić,  że  wykonawca,  którego  oferta  została 

ostatecznie odrzucona, zarówno na gruncie przepisów krajowych jak i europejskich, nie ma 

interesu  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  nie  może  ponieść  szkody  w  wyniku  naruszenia 

zarzucanych w odwołaniu przepisów ustawy Pzp, dotyczących oceny przez Zamawiającego 

innej oferty.  

W świetle powyższego odwołanie podlegało oddaleniu.   

Niezależnie  od  przedstawionego  powyżej  stanowiska,  odwołanie  nie  mogło  zostać 

uwzględnione  również  z  tej  przyczyny,  iż  zarzut  dotyczący  decyzji  o  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej  nie  znalazł  uzasadnienia  w  zgromadzonym  materiale  dowodowym. 

Odwołujący  zasadniczo  podważał  zgodność  oferty  wybranej  z  opisem  przedmiotu 

zamówienia  ujętym  w  załączniku  nr  1  do  siwz,  w  części  dotyczącej  parametrów  systemu 

fotokomórek do oceny treningu, stanowiącego element dostawy. Zaoferowany system Swift 

Performance 

nie  mógł  być,  w  jego  ocenie,  uznany  za  system  z  elektroniczną  korekcją 

błędów pomiarowych, na co wskazywać miał brak potwierdzenia tej właściwości w karatach 

katalogowych, jak również wyniki badań przedłożone na rozprawie.  

Oddalając  odwołanie,  jako  niezasadne  Izba  miała  na  uwadze  ustalenia,  jakie  wynikały  z 

wyjaśnień  stron  i  dotyczące  właściwości  systemu,  który  posiada  podwójną  wiązkę 

pomiarową.  Odwołujący  przedłożył  dowód  –  wynik  badań  Australijskiego  Instytutu  Sportu, 

który  faktycznie  odnosi  się  do  charakterystyki  pomiaru  dokonywanego  z  wykorzystaniem 

systemu  z  pojedynczą  wiązką  i  procesorem  oferującym  elektroniczną  korekcję  błędów 

pomiarowych. Dowód ten Izba oceniała jako nieprzydatny, gdyż wnioski jakie płynęły z opisu 

wyników  badań  nie  odnosiły  się  bezpośrednio  do  systemów  z  podwójną  wiązką,  w 

str. 9 

szczególności  systemu  zaoferowanego  w  wybranej  ofercie.  Słuszne  były  uwagi 

Zamawiającego  i  przystępującego  po jego  stronie wykonawcy,  iż  wyniki badań wskazywały 

wyłącznie  na  to,  iż  system  z  pojedynczą  wiązką  może  posiadać  elektroniczną  korekcję 

błędów pomiarowych, co pozwala na uzyskanie wyniku o mniejszym marginesie błędów. Nie 

był  to  natomiast  dowód,  który  podważałby  stanowisko  Zamawiającego,  iż  systemy  bardziej 

zaawansowane  (z  podwójną  i  większą  ilością  wiązek)  zawierają  w  sobie  elektroniczną 

korekcję  błędów.  Prezentowane  w  badaniu  wnioski  wprawdzie  odnosiły  się  do  wyników 

bramek z podwójnym promieniem, to nadal nie stanowiły dowodu, który wskazywałby, iż nie 

zawierają  one  elektronicznej  korekcji  błędów.  Ponieważ  Zamawiający  nie  sprecyzował,  jaki 

poziom  błędów  dopuszcza  przy  pomiarach  dokonywanych  z  wykorzystaniem  oferowanych 

rozwiązań, porównanie różnych systemów nie miało znaczenia. Stąd Izba pominęła kwestie 

wynikające  z  raportu,  które  wskazywały  na  skuteczność  pomiarów  systemu  z  pojedynczą 

wiązką i  podwójnym  promieniem.  Po stronie Odwołującego  spoczywał  ciężar  wykazania,  iż 

bramki  z  podwójną  wiązką  nie  posiadają  systemu  elektronicznej  korekcji  błędów 

pomiarowych. 

Zacytowany  jedynie  fragmentarycznie  w  odwołaniu  opis  producenta  nie 

oddawał w pełni sensu umieszczonej treści. Przetłumaczony w szerszym zakresie fragment 

–  przedstawiony  przez  Zamawiającego,  wskazuje  na  wnioski  sprzeczne  ze  stanowiskiem 

Odwołującego.  Producent  oferowanego  rozwiązania  wyjaśniał  bowiem  dlaczego  system  z 

podwójną wiązka pozwala na uzyskanie prawidłowego wyniku i jest lepszy od fotokomórek z 

jedną  wiązką  korygowaną  oprogramowaniem.  Cyt.:  Zatem  przy  ustawieniu  fotokomórek 

sportowych  z  jedną  wiązką  zgodnie  z  zaleceniami  producentów  wszystko  jest  w  porządku, 

dopóki  nie  przebiega  wyższy  lub  niższy  sportowiec  i  jego  przedramię  lub  udo  przecina 

wiązkę.  Wytwarza  to  najszerszy  impuls  i  generuje  błąd.  Zatem  ….  pomyślcie  teraz  o 

prostocie  podwójnej  wiązki  i  o  tym  jak  to  działa.  Nie  jest  to  nic  skomplikowanego  i  nawet, 

gdybyśmy mogli zrobić tańszą fotokomórkę z jedną wiązką korygowaną oprogramowaniem, 

a  następnie  ZRÓWNOWAŻYĆ  wynik,  odstępujemy  od  tego.  W  fotokomórkach  z  podwójną 

wiązką,  OBIE  wiązki  muszą  być  zokludowane  w  płaszczyźnie  PIONOWEJ,  aby  dać 

prawidłowy wyzwalacz.   

Ponieważ  Odwołujący  nie  przedłożył  dowodu,  z  którego  wynikałoby,  iż  fotokomórki  z 

podwójną  wiązką  nie  posiadają  elektronicznej  korekcji  błędów  pomiarowych  odwołanie  nie 

mogło  odnieść  skutku  w  postaci  wykazania  zasadności  zarzutu  niezgodności  treści  oferty 

wybranej z siwz. 

O 

kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 9 oraz 

art. 192 ust. 10 Prawa zamówień publicznych  oraz w oparciu o przepisy § 3 i § 5 ust. 3 pkt 1 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

str. 10 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2018 r. poz. 972). Izba zaliczyła do kosztów 

postępowania  wpis  wniesiony  przez  Odwołującego  w  kwocie  7.500,00  zł.  oraz  koszty 

wynagrodzenia  pełnomocnika  Zamawiającego  w  kwocie  3.600,00  zł  i  obciążyła  nimi 

Odwołującego.  

Przewodniczący: ……………………….