KIO 474/19 WYROK dnia 2 kwietnia 2019 r.

KIO 474/19 

Sygn. akt: KIO 474/19 

WYROK 

z dnia 2 kwietnia 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Emilia Garbala 

Protokolant:            

Marta Słoma 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2019 

r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  18  marca  2019  r.  przez  wykonawcę  GMV 

Innovating Solutions Sp. z o.o., ul. Hrubieszowska 2, 01-209 Warszawa, 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Zarząd  Transportu  Miejskiego                    

w L

ublinie, ul. Nałęczowska 14, 20-701 Lublin, 

orzeka: 

uwzględnia  odwołanie  w  części  dotyczącej  §  2  ust.  2  pkt  6  i  12  załącznika  nr  8  do 

siwz,  tj.  projektu  umowy  i  nakazuje  zamawiającemu  dokonanie  modyfikacji 

postanowień  siwz,  w  tym  projektu  umowy,  w  taki  sposób,  aby  jednoznacznie 

wskazane  było,  że  przeniesienie  praw  autorskich  oraz  dostarczenie  kodów 

źródłowych nie dotyczy oprogramowania standardowego, 

oddala  odwołanie  w  części  dotyczącej  pkt  5.5.2.3.  siwz  i  pkt  4.3.  ogłoszenia                        

o za

mówieniu, 

umarza  postępowanie  odwoławcze  w  zakresie  zarzutów  dotyczących  pkt  5.5.2.2. 

siwz  i  pkt  4.2.  ogłoszenia  o  zamówieniu  oraz  pkt  10.3.2.  załącznika  nr  1  do  siwz                  

z u

wagi na ich uwzględnienie przez zamawiającego, 

KIO 474/19 

kosztami  postępowania  obciąża  zamawiającego  Zarząd  Transportu  Miejskiego                    

w  Lublinie,  ul.  Nałęczowska  14,  20-701  Lublin  w  części  ½  oraz  odwołującego  

GMV  Innovating  Solutions  Sp.  z  o.o.,  ul.  Hrubieszowska  2,  01-209  Warszawa                

w części ½ , i: 

za

licza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  odwołującego 

tytułem  wpisu  od  odwołania,  kwotę  3 600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset 

złotych  zero  groszy)  tytułem  kosztów  wynagrodzenia  pełnomocnika  zamawiającego, 

kwotę  3  600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  tytułem 

kosztów  wynagrodzenia  pełnomocnika  odwołującego  oraz  kwotę  405  zł  90  gr 

(słownie:  czterysta  pięć  złotych  dziewięćdziesiąt  groszy)  tytułem  kosztów  dojazdu 

odwołującego na rozprawę. 

zasądza  od  zamawiającego

Zarząd  Transportu  Miejskiego  w  Lublinie,                          

ul.  Nałęczowska  14,  20-701  Lublin,  na  rzecz  odwołującego  GMV  Innovating 

Solutions Sp. z o.o., ul. Hrubieszowska 2, 01-209 Warszawa

, kwotę 7 702 zł 95 gr  

(słownie: siedem tysięcy siedemset dwa złote dziewięćdziesiąt pięć groszy). 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 poz. 1986 ze zm.) na niniejszy wyrok w terminie 7 dni od dnia 

jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do Sądu Okręgowego w Lublinie. 

Przewodniczący:      ………………………… 

KIO 474/19 

Sygn. akt KIO 474/19 

                                                             UZASADNIENIE 

Zamawiający -

Zarząd Transportu Miejskiego w Lublinie, ul. Nałęczowska 14, 20-701 Lublin,

prowadzi  w  trybie  przetargu  nieograniczonego, 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  pn.

„Zaprojektowanie,  dostawa,  konfiguracja  i  wdrożenie  systemu  biletu 

elektronicznego  komunikacji  aglomeracyjnej  wraz  z  usługą  wsparcia  przez  okres  48 

miesięcy”, nr referencyjny: DZ.381.UE-1/19. Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane 

w 

Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 7 marca 2019 r., nr 2018/S 047-108844. 

Specyfikacja  istotnych  warunków  zamówienia  (dalej:  „siwz”)  również  została  opublikowana  

w dniu 7 marca 2019 r.  

W dniu 18 marca 2019 

r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie 

wniesione  przez 

wykonawcę  GMV  Innovating  Solutions  Sp.  z  o.o.,  ul.  Hrubieszowska  2,                

01-209  Warszawa 

(dalej:  „odwołujący”),  w  którym  odwołujący  zarzucił  zamawiającemu 

naruszenie art. 29 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 36 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 41 pkt 

ustawy Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 poz. 1986 ze zm.), zwanej dalej: 

„ustawą  Pzp”,  poprzez  opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  niejednoznaczny                           

i  niewyczerpujący,  bez  uwzględnienia  wszystkich  wymagań  oraz  okoliczności  mogących 

mieć  wpływ  na  sporządzenie  oferty,  uniemożliwiający  odwołującemu  złożenie  oferty                             

i ubieganie się o udzielenie zamówienia, a także w sposób naruszający zasady zachowania 

uczciwej konkurencji or

az równego traktowania wykonawców. 

O

dwołujący zakwestionował prawidłowość następujących postanowień siwz:  

treść pkt 5.5.2.2. siwz, co odpowiada treści pkt 4.2. ogłoszenia o zamówieniu, 

treść pkt 5.5.2.3. siwz, co odpowiada treści pkt 4.3. ogłoszenia o zamówieniu, 

treść pkt 10.3.2 załącznika nr 1 do siwz - opis przedmiotu zamówienia, 

treść §2 ust. 2 pkt 6 i 12 załącznika nr 8 do siwz – umowa. 

W stosunku do ww. postanowień siwz odwołujący podniósł następującą argumentację. 

treść pkt 5.S.2.2. siwz, co odpowiada treści pkt 4.2. ogłoszenia o zamówieniu. 

„W  celu  potwierdzenia  spełniania  przez  wykonawcę  warunków  udziału  w  postępowaniu 

zamawiający żąda: 

5.5.2 w zakresie warunku określonego w pkt. 5.2.3. 

5.5.2.2.  zrealizowanie,  maksymalnie  w  ramach  dwóch  umów  w  zakresie  obsługi  operacji 

związanych  z  pobieraniem  i  rozliczaniem  opłat  w  transporcie  zbiorowym,  transakcji  w  tym 

zakresie,  o  łącznym  obrocie  minimum  10  000  000,00  zł  brutto  w  okresie  ostatnich  3  lat,                     

a jeżeli okres działalności jest krótszy - w tym okresie. (…)  

KIO 474/19 

Odnosząc się do pkt 5.5.2.2. SIWZ (pkt 4.2. Ogłoszenia o zamówieniu) podkreślić należy, iż 

Zamawiający  nie  zawarł  w  treści  SIWZ  regulacji  o  tym,  w  jaki  sposób  należy  rozumieć 

stwierdzenie „obsługa operacji związanych z pobieraniem i rozliczaniem opłat w transporcie 

zbiorowym”,  co  powoduje,  iż  postanowienie  jest  niejasne  oraz  zbyt  ogólnikowe,  czym 

Zamawiający narusza zasadę przejrzystości. Odwołujący pragnie podkreślić, iż w przypadku, 

gdy  Zamawiający  przez  „obsługę  operacji  związanych  z  pobieraniem  i  rozliczaniem  opłat                     

w transporcie zbiorowym” rozumie realizację usługi sprzedaży biletów w trybie operatorskim, 

to  Zamawiający  publikując  dokumentację  przetargową  w  takiej  formie  narusza  ewidentnie 

zasadę  proporcjonalności.  (…)  Znamiennym  jest,  iż  Zamawiający  w  niniejszym 

postępowaniu  przetargowym  wymaga  dostawy  systemu  centralnego,  obsługi  gwarancyjnej 

oraz usługi wsparcia w utrzymaniu systemu centralnego (4000 roboczogodzin). Przedmiotem 

zamówienia  nie  jest  obsługa  „operacji  związanych  z  pobieraniem  i  rozliczaniem  opłat                          

w transporcie zbiorowym”, a w konsekwencji postanowienie 5.5.2.2. SIWZ winno być co do 

zasady  usunięte,  gdyż  określony  przez  Zamawiającego  wymóg  uczestnictwa                                   

w  postępowaniu  nie  jest  w  żaden  sposób  związany  z  przedmiotem  niniejszego 

postępowania.  Ewentualnie  w  celu  zwiększenia  konkurencyjności  i  równego  traktowania 

wykonawców  przedmiotowy  wymóg  powinien  być  złagodzony  poprzez  ograniczenie 

wymogów  minimalnych,  od  których  uzależniony  jest  udział  w  postępowaniu,  jak  również 

wydłużenie  okresu  w  którym  wykonawca  mógł  zdobyć  wymagane  doświadczenie.  Tym 

samym warunek ten mógłby brzmieć w następujący sposób: 

„zrealizowanie,  maksymalnie  w  ramach  dwóch  dostaw  Systemu  Centralnego  realizującego 

operacje  związane  z  pobieraniem  i  rozliczaniem  opłat  w  transporcie  zbiorowym,  transakcji                 

w tym zakresie, o łącznym obrocie minimum 5 000 000,00 zł brutto w okresie ostatnich 5 lat, 

a jeżeli okres działalności jest krótszy - w tym okresie”. 

W  związku  z  tym  odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu

wykreślenia  tego 

postanowienia bądź jego zmiany. 

treść pkt 5.5.2.3. siwz, co odpowiada treści pkt 4.3. ogłoszenia o zamówieniu. 

„W  celu  potwierdzenia  spełniania  przez  wykonawcę  warunków  udziału  w  postępowaniu 

zamawiający żąda: 

5.5.2 w zakresie warunku określonego w pkt. 5.2.3. (…) 

wdrożenie  w  sposób  należyty  (tzn.  zaprojektowanie,  wykonanie i  udostępnienie  do 

użytkowania  dla  klientów  za  pośrednictwem  tzw.  marketów  udostępniających  aplikacje  dla 

urządzeń mobilnych pracujących pod kontrolą przynajmniej 2 systemów operacyjnych: IOS, 

Android),  min.  1  aplikacji  mobilnej  zawierającej  możliwość  wnoszenia  opłat  w  publicznym 

transporcie  zbiorowym,  za  pośrednictwem  sposobów  płatności  dostępnych  dla  urządzeń 

mobilnych,  realizowanych z  poziomu  aplikacji,  bez  konieczności  jej  opuszczania,  w  okresie 

ostatnich  3  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  a  jeżeli  okres  prowadzenia 

KIO 474/19 

działalności jest krótszy - w tym okresie. (…)  

Odwołujący  wskazuje,  iż  wskazany  w  jego  treści  wymóg  jest  bezzasadny  oraz 

nieproporcjonalny  wobec  wskazanego  w  streści  SIWZ  opisu  przedmiotu  zamówienia. 

Odwołujący pragnie wskazać, iż przedmiotem niniejszego postępowania przetargowego jest 

wielozada

niowy oraz rozbudowany projekt obejmujący dostawę: 

a) 

ponad 100 biletomatów (stacjonarnych i mobilnych), 

b) 

400 kasowników, 

c) 

50 terminali doładowań, 

d) 

20.000 kart zbliżeniowych, 

e) 

portalu z funkcją sklepu internetowego oraz 

f) 

całego systemu centralnego. 

Dostawa  aplikac

ji  mobilnej  stanowi  jedynie  niewielki  i  marginalny  ułamek  zakresu 

zamówienia  publicznego,  a  w  konsekwencji  doświadczenie  w  jej  wdrożeniu  nie  może  być 

decydujące o możliwości ubiegania się Wykonawcy o zamówienie, którego przedmiot skupia 

się na szeregu innych czynności. (…) 

Wobec  powyższego  zaznaczyć  należy,  że  Wykonawca,  który  w  sposób  prawidłowy                  

i  rzetelny  zrealizował  dużą  ilość  projektów  obejmujących  dostawę  systemu  centralnego, 

dostarczył  niezliczoną  ilość  biletomatów,  portali  z  funkcją  sklepu  internetowego 

umożliwiającego  zakup  biletów  i  innych  elementów  wchodzących  w  skład  systemów 

biletowych,  nie  powinien  być  pozbawiony  możliwości  ubiegania  się  o  przedmiotowe 

zamówienie  publicznego  tylko  i  wyłącznie  z  uwagi  na  brak  realizacji  do  tej  pory  jednego                      

z  marginalnych  elementów,  jakim  jest  wdrożenie  aplikacji  mobilnej.  Znamiennym  jest,  iż 

profesjonalny  Wykonawca  - 

jakim  jest  Odwołujący,  posiadający  bogate  doświadczenie                      

w 

zakresie  realizacji  zbliżonych  zamówień  nie  będzie  miał  trudności  w  wykonaniu 

wymaganej aplikacji mobilnej. Odwołujący się realizował i wdrażał już dużo bardziej złożone    

i  skomplikowane  Systemy  Centralne  oraz  portale  internetowe  umożliwiające  zakup  biletu 

(wnoszenie  opłat)  oraz  aplikacje  mobilne  o  innych  właściwościach  niż  te  wymagane  przez 

Zamawiającego  w  pkt  5.5.2.3.  SIWZ,  a  zatem  wdrożenie  aplikacji  mobilnej  nie  będzie 

przeszkodą dla takiego Wykonawcy. Niemniej jednak obecne postanowienia SIWZ oraz treść 

ogłoszenia  uniemożliwiają  Odwołującemu  się  jako  jednemu  z  głównych  podmiotów 

funkcjonujących  na  rynku  europejskim  oraz  polskim  w  zakresie  realizacji  przedmiotowych 

projektów  informatycznych  złożenie  oferty  w  niniejszym  postępowaniu,  co  w  sposób 

oczywisty  i  nieuprawniony  ogranicza  krąg  podmiotów  —  wykonawców  mogących 

wystartować w niniejszym postępowaniu. 

Wykonawca  mógłby  skorzystać  z  doświadczenia  innego  podmiotu,  który  posiada 

takie  doświadczenie,  ale  byłoby  to  niecelowe  z  uwagi  na  marginalną  skalę  niniejszego 

KIO 474/19 

przedsięwzięcia.  Okoliczność  ponoszenia  przez  podwykonawcę  (udzielającego  referencji 

tylko  w  zakresie  aplikacji  mobilnej)  współodpowiedzialności  za  realizację  całego  projektu 

znacząco  ogranicza  lub  wręcz  eliminuje  skorzystanie  z  takiego  rozwiązania  z  uwagi  na 

niechęć podwykonawców do podejmowania takiego ryzyka. (…)” 

W  związku  z  tym  odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu  wykreślenia  tego 

postanowienia. 

treść pkt 10.3.2 załącznika nr 1 do siwz - opis przedmiotu zamówienia. 

„Postanowienie pkt 10.3.2 Załącznika nr 1 do SIWZ - Opis przedmiotu zamówienia stanowi, 

że:  „Rozmiary  Kasowników  EMV  nie  powinny  być  większe  niż  310  x  200  x  130  mm 

(wys

okość / szerokość / głębokość)”. (…) 

W  ocenie  Odwołującego  Zamawiający  nie  powinien  wymagać  od  wykonawcy 

dostarczenia kasownika o określonych wymiarach, gdyż w żadnym stopniu nie wpływa to na 

jego  jakość  czy  też  funkcjonalność.  Podkreślić  przy  tym  należy,  iż  Zamawiający  określił 

maksymalne wymiary kasownika, które uwzględniają już funkcjonujące rodzaje kasowników 

na rynku, preferując tym samym określonych producentów, co tym samym narusza zasadę 

nakazującą  Zamawiającemu  zachowanie  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania 

wykonawców. 

W  przypadku  nieuwzględnienia  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą  wniosku 

Odwołującego  o  usunięcie  ww.  wymogu,  przedmiotowy  wymóg  powinien  zostać  zmieniony  

w  ten  sposób,  że rozmiary  kasowników  EMV  powinny  być  zwiększone do  wymiarów  344 x 

181  x  131  mm  (wysokość  /  szerokość  /  głębokość).  Znamiennym  jest,  iż  ograniczenie 

wskazane  przez  Zamawiającego  nie  jest  w  żaden  sposób  podyktowane  potrzebami 

Zamawiającego,  a  narzuca  na  Wykonawców  niepotrzebne  ograniczenia.  Rozszerzenie 

wymiarów kasowników nie rodzi dla Zamawiającego żadnych niedogodności, nie ogranicza 

funkcjonalności kasownika i nie ogranicza jego możliwości instalacji w pojazdach. Zaznaczyć 

należy  przy  tym,  iż  produkowane  przez  odwołującego  kasowniki  różnią  się  od  obecnych 

wymogów  określonych  przez  Zamawiającego  jedynie  o  34  mm  (wysokość)  i  1  mm 

(szerokość), co w żaden sposób nie wpływa na funkcjonalność urządzenia, a  jednocześnie 

uniemożliwia  Odwołującemu  zaoferowanie  produkowanego  przez  siebie  i  sprawdzonego 

urządzenia.” 

W  związku  z  tym  odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu  wykreślenia  tego 

postanowienia bądź jego zmiany. 

treść §2 ust. 2 pkt 6 i 12 załącznika nr 8 do siwz – umowa. 

„Zamawiający postanowił, iż zgodnie z §2 ust. 2 pkt 6 oraz pkt 12 Załącznika nr 8 do SIWZ - 

Umowa: 

„W ramach realizacji przedmiotu Umowy Wykonawca zobowiązuje się do: 

KIO 474/19 

2.6 przeniesienia praw autorskich majątkowych do wykonanych w ramach Umowy utworów, 

2.12 dostarczenia kodów źródłowych do wykonanych w ramach Umowy utworów.” (…) 

Odnosząc się do treści §2 ust. 2 pkt 6 Załącznika nr 8 do SIWZ - Umowa oraz treści 

§2 ust. 2 pkt 12 Załącznika nr 8 do SIWZ - Umowa oraz żądania Odwołującego wykreślenia 

tego  postanowienia  bądź  jego  zmiany,  to  należy  zauważyć,  iż  Wykonawca  nie  może 

przenieść praw autorskich majątkowych do całości wykonanych w ramach Umowy utworów, 

jak  również  dostarczyć  kodów  źródłowych  do  wykonanych  w  ramach  Umowy  utworów. 

Wy

konawca  może  przenieść  prawa  autorskie  jedynie  do  utworów,  którymi  będzie 

sporządzona w trakcie realizacji zamówienia dokumentacja, jednakże Wykonawca nie może 

wyrazić  zgody  na  przeniesienie  praw  autorskich  do  dostarczonego  oprogramowania,  które 

stanowi  „know-how”  Wykonawcy.  Wskazać  bowiem  należy,  że  oprogramowanie,  które 

będzie  zastosowane  przy  realizacji  przedmiotu  niniejszej  umowy  stanowi  oprogramowanie 

systemowe,  które  jest  wdrażane  przez  wykonawcę  w  innych  realizowanych  przez  niego 

projektach.  W  sytuac

ji  gdyby  Wykonawca  przeniósłby  majątkowe  prawa  do  całości 

wykonanych  w  ramach  umowy  utworów  to  tym  samym  pozbawiłby  się  całego  swojego 

dorobku intelektualnego. Wskazać należy, iż wystarczającym i powszechnie praktykowanym 

sposobem w tego typu realizacjach 

jest udzielenie przez Wykonawcę stosownych licencji na 

określonych polach eksploatacji. 

Konkretną  wiedzę techniczną Wykonawcy  (tajemnicę przedsiębiorstwa, „know-how”) 

stanowią również kody źródłowe, których przekazanie w niepowołane ręce, w szczególności 

p

odmiotom  konkurencyjnym  mogłoby  wywołać  niepowetowane  szkody  dla  wykonawcy. 

Dostarczenie  kodów  źródłowych  powinno  odbyć  się  na  ściśle  określonych  przez 

Zamawiającego  zasadach  (np.  przekazanie  kodów  źródłowych  na  zasadach  depozytu 

notarialnego  stanowiącego  o  możliwości  uzyskania  dostępu  do  kodów  źródłowych  przez 

Zamawiającego  w  ściśle  określonych  sytuacjach  jak  postawienie  Wykonawcy  w  stan 

upadłości,  uchylanie  się  przez  Wykonawcę  od  usuwania  usterek).  Dalszą  rozbudowę 

systemu centralnego  Zamawiający  może zapewnić  sobie poprzez  rządzenie możliwościami 

dostępu  do  danych  zapisanych  w  systemie,  dostarczenie  zdefiniowanych  interfejsów, 

dokumentacji opisującej strukturę danych oraz interfejsów. 

Powyższe  postanowienia  powinny  być  zatem  usunięte  przez  Zamawiającego  bądź 

stosow

nie  zmienione.  Odwołujący  wskazuje  ponownie,  iż  wystarczającym  i  powszechnie 

praktykowanym  sposobem  w  tego  typu  realizacjach  jest  udzielenie  przez  Wykonawcę 

stosownych licencji na określonych polach eksploatacji.” 

W  związku  z  tym  odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu  wykreślenia  tych 

postanowień bądź ich zmiany. 

Pismem  z  dnia  25 

marca  2019  r.  zamawiający  przekazał  odpowiedź  na  odwołanie,               

KIO 474/19 

w której w szczególności podniósł, co następuje.  

W pierwszej kolejności zamawiający uwzględnił zarzuty odwołującego dotyczące: 

1)  pkt  5.5.2.2.  siwz  i  pkt  4.2.  o

głoszenia  o  zamówieniu  i  postanowił  usunąć  ten  warunek                   

w pełnym zakresie, 

2)  pkt 10.3.2. 

załącznika nr 1 do siwz - opis przedmiotu zamówienia i postanowił dokonać 

zmian  w  za

kresie  rozmiarów  kasowników  EMV  poprzez  wskazanie:  „Rozmiary 

Kasowników  EMV  nie  powinny  być  większe  niż  344  x  200  x  131  mm  (wysokość  / 

szerokość / głębokość)”. 

W  zakresie  pozostałych  zarzutów  zamawiający  wniósł  o  ich  oddalenie  i  podniósł                               

w szczególności, co następuje.  

Ad. 2. 

treść pkt 5.5.2.3. siwz, co odpowiada treści pkt 4.3. ogłoszenia o zamówieniu. 

„Przechodząc do analizy powyższego zarzutu nie sposób zgodzić się z twierdzeniami 

zawartymi przez Odwołującego w treści uzasadnienia odwołania, gdzie w sposób marginalny 

odnosi się do znaczenia aplikacji mobilnej. 

W tym miejscu Zamawiający pragnie wyjaśnić i podkreślić Wykonawcy, iż aplikacja mobilna, 

a  tym  samym  określony  w  pkt  5.5.2.3.  SIWZ  warunek  stanowi  element  bardzo  istotny  dla 

całości  przedmiotu  zamówienia  i  jest  podstawowym  narzędziem  w  zamawianym  systemie. 

Aplikacja mobilna stanowić będzie alternatywę dla fizycznego nośnika (karty) oraz umożliwi 

klientowi realizację dodatkowych funkcji niedostępnych dla klasycznego nośnika tj.: 



założenie i obsługa przez klienta własnego konta użytkownika w Systemie; 



zakup biletów zgodnie z taryfą przystankową check-in/out (niedostępne z poziomu karty); 



zakup biletów okresowych na dowolną zadaną ilość dni; 



doładowanie tzw. portmonetki za pośrednictwem dostępnych płatności elektronicznych; 



wygenerowanie i okazanie do kontroli biletów prezentowanych w formie QR-code; 



wygenerowanie  biletów  dla  uczestników  imprez  masowych,  zgodnie  z  procedurą 

opracowaną przez Zamawiającego 



obsługę realizowanych transakcji (przesyłanie) w trybie on-line. 

Zamawiający w dobie rozwoju innowacji technologicznej wychodzi naprzeciw oczekiwaniom 

rynku, 

dlatego też w treści SIWZ wyjaśnił potencjalnym Wykonawcom znaczące aspekty jej 

działania  oraz  postawił  odpowiednie  wymogi.  Zgodnie  z  treścią  pkt  7.4.1  i  nast.  Opisu 

Przedmiotu Za

mówienia - Załącznik nr 1 do s.i.w.z.- Zał. 1 do umowy: 

„7.4.1.  Aplikacja  Mobilna  będzie  posiadać  możliwość  dokonywania  zakupów  biletów                         

w  Aplikacji  za  pomocą  współcześnie  stosowanych  technik  pobierania  płatności 

elektronicznych,  przy  czym  będą  to  techniki  właściwe  dla  urządzeń  mobilnych.  Funkcje 

Aplikacji  Mobilnej  muszą  umożliwiać  pobranie  środków  płatniczych  od  klienta/Użytkownika 

KIO 474/19 

bez opuszczania Aplikacji, z ewentualnym p

rzyjęciem autoryzacji poprzez SMS. 

Aplikacja  Mobilna  musi  umożliwiać  zarówno  dokonanie  płatności  w  ciężar  karty 

płatniczej, której dane zostały wprowadzone do Aplikacji, jak i w ciężar rachunku bankowego, 

którego  szczegóły  podano  w  Aplikacji,  a  także  w  ciężar  konta  elektronicznej  portmonetki 

zrealizowanej  w  Aplikacji  Mobilnej,  którą  Użytkownik  może  wcześniej  zasilić  środkami 

płatniczymi. 

Aplikacja  musi  umożliwiać  przekazywanie  środków  z  płatności  bezgotówkowych  na 

odrębne  konta  bankowe  zdefiniowane  w  systemie  centralnym  dla  różnych  usług  (pozycji 

taryfowych). 

Aplikacja Mobilna musi umożliwiać dodanie oraz usunięcie danych karty płatniczej lub 

danych konta bankowego. 

Aplikacja  Mobilna  musi  zapewniać  odpowiednią  autoryzację  dostępu  do  konta  lub 

karty płatniczej Klienta/Użytkownika, tak aby możliwa była realizacja płatności. 

Aplikacja  musi  zapewnić  infrastrukturę  umożliwiającą  podłączenie  do  systemu 

płatności  dowolnego  operatora  płatności.  Wykonawca  musi  przekazać  Zamawiającemu 

pełną dokumentację sposobu tego podłączenia.” 

Jak  wynika  z  powyższych  zapisów  wymagana  przez  Zamawiającego  aplikacja 

mobilna stanowić będzie dla pasażera narzędzie umożliwiające mu zarządzanie dostępnymi 

dla niego funkcjonalnościami związanymi z korzystaniem z komunikacji miejskiej z poziomu 

własnego smartfona. Posługując się aplikacją mobilną pasażer będzie mógł: 



dokonać zakupu biletów realizując opłatę za pomocą współcześnie stosowanych technik 

pobierania  płatności  elektronicznych,  właściwych  dla  urządzeń  mobilnych  (płatności                    

w  ciężar  karty  płatniczej,  rachunku  bankowego  oraz  konta  elektronicznej  portmonetki 

zasilonej wcześniej środkami płatniczymi): 



zaplanować podróż, 



skalkulować  koszt  biletu  okresowego  ważnego  przez  dowolną  ilość  dni,  który  planuje 

zakupić; 



sprawdzić  stan  środków  w  portmonetce  elektronicznej  oraz  okres  ważności  wcześniej 

nabytego biletu 



umożliwić służbom kontroli biletów sprawdzenie ważności biletu; 



skonfigurować  własne  konto  w  systemie  w  oparciu  o  uprawnienia  do  ulgi,  ustalenie 

„ulubionych” najczęściej kupowanych biletów; 



zamówić fakturę za zrealizowaną transakcję; 



sprawdzić treści informacyjne, regulaminy, aktualne komunikaty. 

Mając  na  względzie  powyższą  argumentację  w  ocenie  Zamawiającego  nieuprawnione  jest 

stwierdze

nie  przez  Odwołującego,  że  zamawiana  aplikacja  mobilna  stanowi  jedynie 

KIO 474/19 

„niewielki  i  marginalny  ułamek  zakresu  zamówienia  publicznego,  a  w  konsekwencji 

doświadczenie  w  jej  wdrożeniu  nie  może  być  decydujące  o  możliwości  ubiegania  się 

Wykonawcy o z

amówienie”. 

Świadczyć może również o tym fakt, że inne elementy zamawianego systemu, w tym 

stacjonarne  automaty  biletowe,  portal  klienta  i  sklep  www  posiadać  będą  funkcjonalności 

dedykowane  do  obsługi  konta  w  aplikacji  mobilnej  (doładowanie,  sprawdzenie  itp.). 

Zamawi

ana  aplikacja  jest  produktem  innowacyjnym,  złożonym,  dedykowanym  dla 

zamawiającego  decydującym  o  innowacyjności  całego  systemu.  Niezwykle  istotne  jest 

zagwarantowanie  bezpieczeństwa  transakcji  dokonywanych  za  jej  pośrednictwem  oraz 

zabezpieczenie  środków  finansowych  przekazanych  przez  pasażera  w  ramach  tzw. 

elektronicznej  portmonetki  oraz  dostępu  do  środków  zgromadzonych  na  rachunkach 

bankowych pasażera poprzez podpięte karty bankowe. 

Aplikacja  musi  gwarantować  pełna  transparentność  transakcji  i  prawidłowy  ich 

przebieg,  s

zczególnie  z  uwagi  na  fakt  że  są  to  przychody  z  biletów,  które  stanowią  środki 

publiczne. 

Ponadto  należy  podkreślić,  że  specyfika  pobierania  opłat  za  przejazdy  komunikacją 

publiczną  cechuje  duża  ilość  równocześnie  przeprowadzanych  transakcji  oraz  konieczność 

ich szybkiej realizacji. 

(…) 

Dostrzeżenia  wymaga,  że  celem  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  nie  jest 

dopuszczenie do możliwości oferowania wszystkich towarów i usług obecnych na rynku, ale 

takich  produktów,  które  są  niezbędne  zamawiającemu,  z  uwagi  na  jego  uzasadnione 

obiektywnie  potrzeby.  Taka  niekwestionowana  potrzeba  w  tym  konkretnym  przypadku 

okazała się konieczność wdrożenia aplikacji mobilnej.” 

Ad. 4. 

treść § 2 ust. 2 pkt 6 i 12 załącznika nr 8 do siwz – umowa. 

„Zamawiający  nie  zgadza  się  z  tak  sformułowanym  zarzutem  Odwołującego  i 

wyjaśnia,  iż  przeniesienie  majątkowych  praw  autorskich  dotyczy  jedynie  elementów 

autorskich  dostarczonych  na  potrzeby  niniejszej  umowy  tj.  dokumentacji  oraz 

oprogramowania  dedykowanego  (aplikacyjnego  w  zakresie  systemu  centralnego,  aplikacji 

mobilnej  oraz  strony  www  z  portalem  pasażera).  Przy  czym  przez  elementy  autorskie, 

zgodnie z § 1 pkt 25 Umowy zamawiający rozumie utwory stworzone przez Wykonawcę na 

potrzeby  Umowy,  w  tym  analiza  przedwdrożeniowa,  dokumentacja  opracowana  przez 

Wykonawcę,  oprogramowanie  dedykowane-  aplikacje.  Przez  oprogramowanie  dedykowane 

zamawiający  rozumie  modyfikacje,  kastomizacje,  rozszerzenia  i  wszelkie  inne  zmiany 

oprogramowania  standardowego  dokonane  w  ramach  realizacji  Umowy  lub  opracowane  na 

potrzeby Umowy, dedykowane dla Zamawiającego oprogramowanie komputerowe (zgodnie 

z § 1 pkt 23 Umowy). Tym samym zgodnie z pkt 2.6 Umowy przeniesienie autorskich praw 

majątkowych  dotyczy  jedynie  elementów  autorskich  dostarczonych  przez  Wykonawcę  na 

KIO 474/19 

potrzeby niniejszej Umowy. 

W  odniesieniu  do  kodów  źródłowych  Zamawiający,  zgodnie  z  §  6  ust.  2  Umowy 

wymaga  ich  dostarczenia  w  formie  elektronicznej  dla:  oprogramowania  aplikacyjnego  w 

zakresie Systemu Centralnego, aplikacji mobilnej oraz strony 

www z portalem pasażera. 

Zamawiający zgodnie z opisem zawartym w w s.i.w.z. wraz z załącznikami wymaga, 

aby oprogramowanie systemu było dedykowane na potrzeby zamawianego projektu. 

Tym 

samym zamawiający wymaga aby oprogramowanie zostało zaprojektowane pod 

konkretne  potrzeby  Zamawiającego  określone  w  s.i.w..z.  uwzględniające  m.in.  specyfikę 

zakładanej taryfy biletowej, raportowania i rozliczania transakcji, kontroli biletów. 

Powyższe znajduje potwierdzenie w opisie przedmiotu zamówienia, zgodnie z którym 

zam

awiany 

system 

musi 

integrować 

funkcjonalności 

dotychczas 

stosowanych                                  

u  zamawiającego  systemów  tj.  systemu  windykacji  mandatów,  systemu  karty  biletu 

elektronicznego, oraz systemu centralnego „(kasownikowego)” gdzie m.in.: 

1.  W  pkt.  3.2.  ppkt  4

:  „Oprogramowanie  systemu  Karty  Biletu  Elektronicznego  umożliwia                  

w  sposób  jawny  (za  pośrednictwem  plików  płaskich  w  formacie  *.xml  o  znanej 

Zamawiającemu  strukturze)  import  i  eksport  podstawowych  danych  dotyczących  zarówno 

systemu  taryfowego  stosowanego  u  Zamawiającego,  jak  również  import  danych                                 

o  transakcjach  z  zewnętrznych  punktów  sprzedaży.  Umożliwia  ponadto  import  danych                      

z  innych  urządzeń  np.  kasowników;  punktów  dystrybucji  itp.  (za  pośrednictwem  plików 

płaskich *.xml). Struktura pliku jest znana Zamawiającemu.” 

2. W pkt 3.3. ppkt 1 i 5:  

„1.  Webservice  do  wymiany  danych  -  obsługujący  wymianę  danych  z  innymi  systemami  - 

struktura  i  protokoły  wymiany  danych  są  znane  zamawiającemu  i  zostaną  dostarczone  po 

podpisaniu umowy.” 

„5.  Oprogramowanie  systemu  centralnego  umożliwia  w  sposób  jawny  (za  pośrednictwem 

plików  płaskich  w  formacie  *.xml  o  znanej  Zamawiającemu  strukturze)  import  i  eksport 

podstawowych  danych  dotyczących  zarówno  systemu  taryfowego  stosowanego                                  

u  Zamawiającego,  jak  również  import  danych  o  transakcjach  z  zewnętrznych  punktów 

sprzedaży  oraz  kasowników.  Umożliwia  ponadto  import  danych  z  innych  urządzeń  np. 

kasowników;  punktów  dystrybucji  itp.  (za  pośrednictwem  plików  płaskich  *.xml)  oraz 

Webserv

ice. Struktura przekazywanych danych jest znana Zamawiającemu.” 

Dodatkowo  w  zamawianym  systemie  centralnym  musi  być  możliwość  zarządzania,                   

w tym zawarte w pkt 4.1.OPZ: 

„Dostarczony  w  ramach  zamówienia  system  winien  umożliwiać  kompletne  zarządzanie 

wszystkimi  funkcjonalnościami  i  aplikacjami  systemu  oraz  urządzeniami  dostarczonymi                             

w  ramach  zamówienia  a  także  pozwalać  na  dodawanie  kolejnych  urządzeń  w  dowolnym, 

KIO 474/19 

późniejszym  terminie  (również  po  zakończeniu  etapu  wdrożenia  systemu)  -  w  tym 

dostarczone  przez  inne  podmioty  niż  Wykonawca,  dopuszczone  na  podstawie  odrębnych 

zleceń  bądź  umów.  Obsługa  poszczególnych  procesów  przez  Operatorów  Systemu  musi 

odbywać się intuicyjnie i musi posiadać system podpowiedzi (z danych słownikowych) oraz 

ma być zaprojektowana tak by realizować poszczególne operacje przy jak najmniejszej ilości 

kroków. 

Poprzez zarządzanie rozumie się: 

ewidencję urządzeń i aplikacji, 

2.  do

bieranie  (z  zewnętrznych  systemów  zarządzanych  przez  Zamawiającego  poprzez 

udokumentowane  API  lub  pliki  bazodanowe,  których  struktura  jest  mu  znana), 

generowanie i wgrywanie do urządzeń m.in.: taryf, numerów inwentarzowych pojazdów, 

przebiegu tras komunika

cyjnych. numerów linii, numerów i nazw przystanków, listy kart 

do doładowania, listy zablokowanych nośników (kart / aplikacji mobilnych). 

projektowanie ekranów urządzeń, 

projektowanie wyglądu (szaty graficznej) biletów, 

diagnostykę (monitorowanie stanu) urządzeń i alerty,  

zdalne zarządzanie urządzeniami w systemie, 

ewidencję zdarzeń transakcyjnych, 

8.  d

efiniowanie raportów, 

ustawianie automatycznego generowania wybranych raportów, 

nadawanie uprawnień dostępu do systemu Operatorom systemu, 

konfigurację  okien  systemowych:  dodawanie  i  odejmowanie  pól  edycji  danych, 

nakładanie masek na pola, zarządzanie słownikami, 

definiowanie schematów wymiany danych z zewnętrznymi systemami, 

definiowanie  okresów  przechowywania  danych,  ich  zakresu,  momentu  usunięcia  i 

anonimizacji.  

Ponadto na dedykowany charakter oprogramowania wskazuje fakt, że zgodnie z pkt 4.2.1. i 

4.2.2.  lit.  b)  i  c)  OPZ  i  Zał.  nr  8  do  s.i.w.z.  zamawiający  wymaga  wykonania  przez 

wykonawcę  analizy  przedwdrożeniowej,  która  stanowić  będzie  podstawę  zamawianego 

systemu, w tym: 

„4.2.2. Przed uruchomieniem Systemu Wykonawca zobowiązany jest do: 

(...)  b.  przedstawienia  Zamawiającemu  do  akceptacji,  w  terminie  z  nim  uzgodnionym 

sposobu: 

a) 

migracji  danych  osobowych  oraz  transakcyjnych  z  dotychczas  obsługiwanego 

systemu 

do  nowego  w  momencie  inicjacji  przez  Klienta  (złożenie  Wniosku  o 

wprowadzenie  do  Systemu  Karty  imiennej  wydanej  i  funkcjonującej  przed  dniem 

KIO 474/19 

uruchomienia  Systemu)  - 

szczegóły  migracji  zostaną  uzgodnione  po  podpisaniu 

umowy, 

b)  bezpiecznego mapowania Kart przy 

wykorzystaniu dostarczonego przez Wykonawcę 

oprogramowania i propozycji odpowiednich procedur organizacyjnych. 

c) 

Ustalenia  z  Zamawiającym  sposobu  zabezpieczeń  Kart  przed  nieuprawnionym 

kopiowaniem i kodowaniem. 

c.  zaprojektowania  oprogramowania  w  sposób  umożliwiający  bezpieczne  przeniesienie 

danych  osobowych  i  transakcyjnych  z  obecnie  funkcjonującego  systemu  oraz  import  tych 

elementów  do  nowego  Systemu  Centralnego,  zgodnie  z  zaakceptowanym  przez 

Zamawiającego sposobem, o którym mowa powyżej. 

5. O dedykowanym 

charakterze świadczy również pkt 7.1.1. -7.1.3. OPZ 7.1.1. 

7.1.1. Wykonawca zaprojektuje specjalne API umożliwiające automatyczną wymianę danych 

z innymi podmiotami współpracującymi w ramach LOP. 

API  będzie  umożliwiało  udostępnienie  i  wymianę  z  systemem  centralnym 

zamawiającego  wszystkich  informacji  potrzebnych  do  zakupu  wszystkich  rodzajów  biletów 

wskazanych przez  zamawiającego, dedykowanych dla tego kanału dystrybucji oraz danych 

potrzebnych do  prawidłowego zrealizowania transakcji  z  tym  związanych  dla zewnętrznych 

aplikacji. 

Wykonawca  ma  przygotować  API  tak,  żeby  można  było  wprowadzić  dowolną  inną 

aplikację.  API  musi  zawierać  komplet  usług  pozwalających  na  odczytanie  z  systemu 

centralnego  wszystkich  niezbędnych  danych  potrzebnych  do  przeprowadzenia  transakcji 

oraz zapisania w systemie centralnym kompletu danych po transakcyjnych. 

Kolejnym  elementem  świadczącym  o  tym  że  zamawiany  system  jest  dedykowany 

świadczą zapisy pkt 12.1.2.-12.1.3. OPZ: 

„12.1.2.  W  przypadku  ujawnienia  pasażera  nie  posiadającego  ważnego  biletu/stosownego 

uprawnienia czytnik umożliwiał będzie wystawienie wezwania do zapłaty i przesłanie go do 

systemu windykacyjnego Zamawiającego. 

Zamawiający  posiada  API  umożliwiające  wymianę  danych  z  systemem 

windykacyjnym, które zostanie udostępnione wykonawcy po podpisaniu umowy." 

Należy  podkreślić,  że przeniesienie autorskich  praw  majątkowych oraz  dostarczenie 

przez Wykonawcę kodów źródłowych jest szczególnie istotne dla Zamawiającego z uwagi na 

fakt,  że  zgodnie  z  wymaganiami  określonymi  przez  Zamawiającego  w  opisie  przedmiotu 

zamówienia,  zamawiane  oprogramowanie  jest  oprogramowaniem  dedykowanym,                              

tj.  zaprojektowanym  z  uwzględnieniem  indywidualnych  potrzeb  Zamawiającego  w  celu 

realizacji  projektu.  Przen

iesienie  wskazanych  praw  wraz  z  kodami  źródłowymi  umożliwi 

Zamawiającemu  w  przyszłości  samodzielna  modyfikacje  oprogramowania  dedykowanego, 

bądź  jej  zlecenie  innemu  podmiotowi  z  zachowaniem  zasad  konkurencyjności  określonych  

KIO 474/19 

w  Prawie  zamówień  publicznych.  Brak  przeniesienia  autorskich  praw  majątkowych  oraz 

kodów źródłowych uniemożliwia Zamawiającemu samodzielne dokonanie w/w czynności lub 

zlecenie ich podmiotowi wybranemu z zachowaniem zasad określonych w Prawie zamówień 

publicznych,  a  tym  samym  uzależnia  go  w  tym  zakresie  od  Wykonawcy.  Powyższe  stoi                     

w  sprzeczności  z  zasadami  konkurencyjności  oraz  racjonalnego  i  prawidłowego 

wydatkowania środków publicznych obowiązujących podmioty sektora finansów publicznych. 

Dodatkowo  brak  w  umowie  pos

tanowień  dotyczących przeniesienia autorskich praw 

majątkowych  oraz  dostarczenia  kodów  źródłowych  może  narazić  Zamawiającego  na  utratę 

dofinansowania projektu. Zgodnie bowiem z § 22 umowy Nr POPW.02.01.00-06-0002/16-00 

o  dofinansowanie  projektu  Nr  POPW.02.01.00-06-0002/16-

00  „Niskoemisyjna  sieć 

komunikacji  zbiorowej  dla  północnej  części  LOF  wraz  z  budową  systemu  biletu 

elektronicznego komunikacji aglomeracyjnej", w ramach której realizowane jest finansowanie 

projektu  - 

„W  przypadku  zlecenia  części  zadań  w  ramach  Projektu  wykonawcy, 

obejmujących  opracowanie  utworu  Beneficjent  zobowiązuje  się  do  zastrzeżenia  w  umowie               

z wykonawcą, że autorskie prawa majątkowe do tego utworu przysługują Beneficjentowi.” 

Podkreślenia  wymaga  również  fakt,  że  wskazane  zapisy  umowne  są  zgodne                         

z  wytycznymi  określonymi  w  rekomendacjach  opublikowanych  przez  Prezesa  Urzędu 

Zamówień Publicznych. (…)” 

Pismem  z  dnia  29  marca  2019  r.  zamawiający  przekazał  potwierdzenie  dokonania 

zmian ogłoszenia o zamówieniu i siwz w zakresie: 

pkt 5.5.2.2. siwz i pkt 4.2. ogłoszenia o zamówieniu,  

pkt 10.3.2. załącznika nr 1 do siwz - opis przedmiotu zamówienia. 

W  związku  z  uwzględnieniem  zarzutów  dotyczących  ww.  postanowień  siwz,  postępowanie 

odwoławcze w tym zakresie podlega umorzeniu. 

W  trakcie  posiedzenia  i  rozprawy  strony  podtrzyma

ły  swoje  stanowiska  co  do  pozostałych 

(nieuwzględnionych  przez  zamawiającego)  zarzutów.  Tym  samym  odwołanie  podlega 

rozpoznaniu  w  zakresie  zarzutów  dotyczących  pkt  5.5.2.3.  siwz    i  pkt  4.3.  ogłoszenia                     

o zamówieniu oraz § 2 ust. 2 pkt 6 i 12 załącznika nr 8 do siwz – projektu umowy. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  rozpoznając  na  rozprawie  złożone  odwołanie                                             

i  uwzględniając  dokumentację  z  niniejszego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego oraz stanowiska stron złożone na piśmie i podane do protokołu rozprawy, 

zważyła, co następuje.  

KIO 474/19 

W  pierwszej  kolejności  Izba  stwierdziła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek 

ustawowy

ch  skutkujących  odrzuceniem  odwołania,  wynikających  z  art.  189  ust.  2  ustawy 

Pzp.  Ponadto  Izba  ustaliła  wystąpienie  przesłanek  z  art.  179  ust.  1  Pzp,  tj.  istnienie  po 

stronie  odwołującego  interesu  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  możliwość  poniesienia  przez 

niego szkody z uw

agi na kwestionowane czynności zamawiającego. 

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego treści § 2 ust. 2 pkt 6 i 12 projektu umowy Izba 

w  pierwszej  kolejności  ustaliła,  że  istota  sporu  pomiędzy  odwołującym  i  zamawiającym 

dotyczy  tego,  jaki  jest  z

akres  żądania  przez  zamawiającego  przeniesienia  praw  autorskich                   

i kodów źródłowych. Z odwołania i stanowiska odwołującego przedstawionego na rozprawie 

wynika,  że  kwestionuje  on  prawo  żądania  przez  zamawiającego  przeniesienia  praw 

autorski

ch  i  kodów  źródłowych  do  oprogramowania  standardowego,  ponieważ  jest  ono 

obecnie  stosowane  przez  odwołującego  we  wszystkich  realizowanych  przez  niego 

zamówieniach,  a po  przeniesieniu praw  autorskich i  kodów  źródłowych  na  zamawiającego, 

te

j praktyki odwołujący nie będzie już mógł kontynuować. Z kolei zamawiający w odpowiedzi 

na  od

wołanie  i  stanowisku  przedstawionym  na  rozprawie  stwierdził,  że  w  zakresie 

oprogramowania  oczekuje  przeniesienia  praw  autorskich  i  kodów  źródłowych  jedynie  do 

oprogramowania  dedykowanego,  tym  samym  postawiony  przez  niego 

wymóg  w  ogóle  nie 

dotyczy oprogramowania standardowego. 

Z powyższego wynika, że nie jest sporne między 

stronami,  że  obowiązek  przeniesienia  praw  autorskich  i  kodów  źródłowych  nie  powinien 

dotyczyć  oprogramowania  standardowego.  Sporne  jest  natomiast  to,  czy  projekt  umowy 

przewiduje powyższy obowiązek w stosunku do oprogramowania standardowego, czy nie.  

W  celu  rozpatrzenia  sporu  Izba 

dokonała  analizy  postanowień  projektu  umowy 

dotyczących ww. kwestii i ustaliła, że ich treść przewiduje, co następuje: 

§ 1 pkt 7: System Centralny – oprogramowanie posadowione na serwerach Zamawiającego, 

realizujące funkcję bazy danych Użytkowników Systemu, bazy danych transakcyjnych, bazy 

danych  wszystkich  urządzeń  wchodzących  w  jego  skład  oraz  umożliwiające  zarządzanie                    

i rejestrowanie wszystkich operacji dokony

wanych przez urządzenia Systemu, 

§ 1 pkt 21: Oprogramowanie - Aplikacja oraz Oprogramowanie standardowe i dedykowane, 

§  1  pkt  22:  Oprogramowanie  standardowe  -  oprogramowanie  nie  będące  Aplikacją, 

niezbędne  do  funkcjonowania  Systemu,  w  szczególności  oprogramowanie  bazodanowe, 

systemowe oraz aplikacyjne, 

§  1  pkt  23:  Oprogramowanie  dedykowane  -  modyfikacje,  kastomizacje,  rozszerzenia                          

i  wszelkie  inne  zmiany  Oprogramowania  standardowego  dokonane  w  ramach  realizacji 

Umowy  lub  opracowane  na  potrzeby  Umowy,  dedykowane  dla  Zamawiającego 

oprogramowanie komputerowe, 

§ 1 pkt 25: Elementy autorskie – utwory stworzone przez Wykonawcę na potrzeby Umowy,  

KIO 474/19 

w 

tym  analiza  przedwdrożeniowa,  dokumentacja  opracowana  przez  Wykonawcę, 

oprogramowanie dedykowane, Aplikacje, 

§ 2 ust. 2: W ramach realizacji przedmiotu Umowy Wykonawca zobowiązuje się do: 

przeniesienia  praw  autorskich  majątkowych  do  wykonanych  w  ramach  Umowy 

utworów, 

dostarczenia kodów źródłowych do wykonanych w ramach Umowy utworów, 

§ 7 ust. 1: W ramach wynagrodzenia, o którym mowa w § 18 Umowy Wykonawca przenosi 

(sprzedaż)  na  Zamawiającego  majątkowe  prawa  autorskie  do  elementów  autorskich, 

dostarczonych  w  ramach  niniejszej  umowy  (w  przypadku  oprogramowania  przeniesienie 

praw  dotyczy  oprogramowania  aplikacyjnego  w  zakresie  Systemu  Centralnego,  aplikacji 

mobilnej  oraz  strony  www  z  portalem  pasażera  -  w  formie  elektronicznej)  na  wszystkich 

znanych 

polach eksploatacji, w tym polach obejmujących: (…). 

Analiza ww. postanowień projektu umowy wykazała, że: 

O tym, że projekt umowy nie przewiduje obowiązku przeniesienia praw autorskich i kodów 

źródłowych  do  oprogramowania  standardowego  świadczy  treść  §  7  ust.  1  projektu 

umowy,  z  którego  wynika,  że  majątkowe  prawa  autorskie  mają  być  przeniesione  do 

elementów autorskich, dostarczonych w ramach niniejszej umowy. W § 1 pkt 25 elementy 

autorskie 

zostały  zdefiniowane  poprzez  wymienienie  m.in.  oprogramowania 

dedykowanego, w definicji tej brak jest oprogramowania standardowego. Tym samym na 

podstawie 

§  7  ust.  1  w  zw.  z  §  1  pkt  25  projektu  umowy  należałoby  przyjąć,  że 

zamawiający ograniczył swój wymóg tylko do oprogramowania dedykowanego. 

O  tym,  że  projekt  umowy  przewiduje  obowiązek  przeniesienia  praw  autorskich  i  kodów 

źródłowych do oprogramowania standardowego świadczy: 

a) 

treść  §  2  ust.  2  pkt  6  i  12  projektu  umowy,  które  odwołują  się  do  praw  autorskich                       

i  kodów  źródłowych  do  wykonanych  w  ramach  umowy  utworów.  „Utwór”  wprawdzie 

nie został w projekcie umowy zdefiniowany, ale zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie 

autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1191 ze zm.) jest nim 

każdy 

przejaw  działalności  twórczej  o  indywidualnym  charakterze,  ustalony  w  jakiejkolwiek 

postaci,  niezależnie  od  wartości,  przeznaczenia  i  sposobu  wyrażenia  (utwór).  Tym 

samym  należy  przyjąć,  że  w  niniejszej  sprawie  utwór  obejmuje  (poza  innymi 

elementami  zamówienia)  zarówno  oprogramowanie  standardowe,  jak  i  dedykowane,    

a  co  za  tym  idzie 

–  obowiązek  przeniesienia  praw  autorskich  i  dostarczenia  kodów 

źródłowych dotyczy obu rodzajów oprogramowania,  

b) 

treść § 7 ust. 1 projektu umowy, który wprawdzie (jak wskazano w pkt 1) odwołuje się 

do elementów autorskich, ale zawiera też nawias, w którym wpisano, że w przypadku 

oprogramowania  przeniesienie  praw  dotyczy  oprogramowania  aplikacyjnego                         

w  zakresie  Systemu  Centralnego.  W  §  1  pkt  22  zawierającym  definicję 

KIO 474/19 

oprogramowania  standardowego  wskazano  m.in.  oprogramowanie  aplikacyjne,  jako 

część  właśnie  oprogramowania  standardowego.  Ponadto  system  centralny  obejmuje 

także  oprogramowanie  standardowe,  co  nie  jest  sporne  pomiędzy  stronami.  Tym 

samym  z  §  7  ust.  1  w  zw.  z  §  1  pkt  22  projektu  umowy  wynika,  że  wykonawca  ma 

obowiązek  przenieść  prawa  autorskie  także  do  oprogramowania  standardowego.               

Na  marginesie  jedynie  należy  zauważyć,  że  nie  są  zasadne  argumenty 

zamawiającego  przedstawione  na  rozprawie  dotyczące  opisania  Aplikacji                              

w załączniku nr 1 do siwz. „Aplikacja” w świetle postanowień projektu umowy nie jest 

tym samym, co „oprogramowanie aplikacyjne”, co wynika choćby z § 1 pkt 21, gdzie 

Aplikacja  została  wskazana  jako  element  Oprogramowania,  obok  oprogramowania 

standardowego 

i  dedykowanego,  zaś  zgodnie  z  §  1  pkt  22  oprogramowanie 

aplikacyjne jest częścią oprogramowania standardowego nie będącego Aplikacją). 

Z powyższej analizy postanowień projektu umowy wynika, że więcej jest tych, które wskazują 

na  obowiązek  przeniesienia  praw  autorskich  i  dostarczenia  kodów  źródłowych  do 

oprogramowania  standardowego.  Jednak  niezależnie  od  ilości  określonych  postanowień, 

należy zwrócić uwagę, że projekt umowy nie jest w tym zakresie precyzyjny i nie stwierdza 

jednoznacznie,  czy  ww. 

obowiązek  dotyczy  oprogramowania  standardowego,  czy  nie.                          

W  oc

enie  Izby,  niejednoznaczne  postanowienia  siwz,  w  tym  projektu  umowy,  nie  mogą 

obciążać wykonawcy. Tym samym Izba uznała, że zarzuty zawarte w odwołaniu są zasadne 

i  odwo

łujący  słusznie  domaga  się  modyfikacji  postanowień  projektu  umowy.  Dlatego  też                       

w  zakresie  zarzutu  dotyczącego  §  2  ust.  2  pkt  6  i  12  projektu  umowy  odwołanie  zostało 

uwzględnione.  W  konsekwencji,  opierając  się  na  argumentacji  stron  przedstawionej  na 

rozprawie,  która  ujawniła,  co  w  istocie  jest  przedmiotem  sporu,  Izba  nakazała 

zamawiającemu dokonanie takiej zmiany siwz, w tym projektu umowy, z której jasno będzie 

wynikać,  że  przeniesienie  praw  autorskich  i  dostarczenie  kodów  źródłowych  nie  dotyczy 

oprogramowania standardowego. 

Odnosząc  się  do  zarzutu  dotyczącego  pkt  5.5.2.3.  siwz  i  pkt  4.3.  ogłoszenia                          

o  zamówieniu,  należy  zauważyć,  że  zgodnie  z  ich  treścią:  w  ramach  zdolności  technicznej                 

i zawodow

ej wykonawcy mają wykazać wdrożenie w sposób należyty (tzn. zaprojektowanie, 

wykonanie  i  udostępnienie  do  użytkowania  dla  klientów  za  pośrednictwem  tzw.  marketów 

udostępniających  aplikacje  dla  urządzeń  mobilnych  pracujących  pod  kontrolą  przynajmniej                

2  systemów  operacyjnych:  IOS,  Android),  min.  1  aplikacji  mobilnej  zawierającej  możliwość 

wnoszenia  opłat  w  publicznym  transporcie  zbiorowym,  za  pośrednictwem  sposobów 

płatności  dostępnych  dla  urządzeń  mobilnych,    realizowanych  z  poziomu  aplikacji,  bez 

konieczności  jej  opuszczania,  w  okresie  ostatnich  3  lat  przed  upływem  terminu  składania 

ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie. 

KIO 474/19 

W  zakresie  tego  zarzutu  Izba  w  pierwszej  kolejności  ustaliła,  że  odwołujący                            

w  odwołaniu  powołał  jedynie  przepisy  ustawy  Pzp  dotyczące  przedmiotu  zamówienia,  nie 

powołał zaś przepisów dotyczących warunków udziału w postępowaniu, a takim warunkiem 

jest  warunek  opisany  w  pkt  5.5.2.3.  siwz  i  w  pkt  4.3.  ogłoszenia o zamówieniu.  Powyższe,                  

w ocenie Izby, nie stoi na przeszkodzie uznaniu, że zarzut dotyczący treści warunku udziału 

w  postępowaniu  został  przez  odwołującego  postawiony  poprzez  przytoczenie  argumentacji 

odwołującego  skupiającej  się  na  stwierdzeniu,  że  aplikacja  mobilna  stanowi  marginalną 

część  zamówienia,  a  zatem  doświadczenie  w  jej  wdrożeniu  nie  powinno  przesądzać                        

o możliwości ubiegania się wykonawcy o zamówienie. 

Niezależnie od powyższego należy podnieść, że zgodnie z art. 192 ust. 7 ustawy Pzp 

Izba  nie  może  orzekać  co  do  zarzutów,  które  nie  były  zawarte  w  odwołaniu,  natomiast                    

art.  180  ust.  3  ustawy  Pzp  stanowi,  że  odwołanie  powinno  wskazywać  czynność  lub 

zaniechanie zamawiającego, którym zarzuca się niezgodność z przepisami ustawy, zawierać 

zwięzłe przedstawienie  zarzutów,  określać żądanie oraz  wskazywać okoliczności  faktyczne                 

i  prawne  uzasadniające  wniesienie  odwołania.  Z  przepisów  tych  wynika  zatem,  że  samo 

wskazanie czynności zamawiającego oraz ew. naruszonych przez niego przepisów ustawy, 

nie  tworzy  zarzutu.  Zarzut  jest  substratem  okoliczności  faktycznych  i  prawnych,  które 

powinny  być  wskazane  w  odwołaniu  i  to  właśnie  one  zakreślają  granice  rozpoznania 

odwołania.  W  przedmiotowej  sprawie  odwołujący  w  odwołaniu  podniósł  argumentację 

dotyczącą nieistotności aplikacji mobilnej dla realizacji zamówienia. Natomiast na rozprawie 

przedstawił  stanowisko,  zgodnie  z  którym  dostęp  do  zamówienia  utrudnia  mu  wymóg,  aby 

aplikacja  mobilna  była  zrealizowana  w

publicznym  transporcie  zbiorowym

.  Odwołujący                         

w trakcie rozprawy wskazywał, że nie ma znaczenia charakter działalności (w tym wypadku – 

transport  zbiorowy), 

dla  której  realizowana  była  wykazywana  przez  wykonawcę  aplikacja 

mob

ilna  oraz  że  funkcję  takiej  aplikacji  może  spełniać  także  portal  internetowy.  Należy 

jednak  zauważyć,  że  ww.  okoliczności  i  argumenty  dotyczące  realizacji  aplikacji                                  

w  transporcie  zbiorowym  i  portalu  internetowego, 

nie  były  zawarte  w  treści  odwołania.                     

W związku z tym nie mogą one być brane pod uwagę w trakcie rozpoznania odwołania przez 

Izbę, gdyż byłoby to niezgodne z art. 192 ust. 7 w zw. z art. 180 ust. 3 ustawy Pzp. Ponadto 

w razie uwzględnienia okoliczności nie podniesionych w odwołaniu doszłoby do zachwiania 

zasady  równości  stron  cechującej  kontradyktoryjne  postępowanie  odwoławcze,  gdyż 

zamawiający o tym, jakie konkretnie zarzuty kierowane są pod jego adresem, dowiadywałby 

się  dopiero  na  rozprawie,  co  uniemożliwiłoby  mu  przygotowanie  argumentacji                                     

i zgromadzenie ewentualnych dowodów przemawiających na jego korzyść. Dlatego też Izba, 

rozpoznając odwołanie, pominęła podniesione przez odwołującego na rozprawie argumenty 

dotyczące charakteru działalności, w zakresie której miała być realizowana aplikacja mobilna 

oraz  ewentualnej  przydatności  dla  wykonywania  płatności  portalu  internetowego,  które  to 

KIO 474/19 

argumenty 

nie były zawarte w treści odwołania.  

Na  marginesie  jedynie  należy  podnieść,  że  w  ocenie  Izby,  zamawiający  odpierając 

ww.  argumenty  odwołującego  (poznane  dopiero  na  rozprawie)  wykazał,  że  działalność                       

w  zakresie  transportu  zbiorowego  różni  się  od  innych  działalności  (np.  wypożyczanie 

rowerów  /  hulajnóg),  a  jej  specyfika  polega  przede  wszystkim  na  dużej  liczbie  biletów 

kupowanych  w  tym  samym  czasie,  konieczności  sprawdzania  biletu  w  czytniku 

kontrolerskim, czy 

kilku różnych taryfach do wyboru.  

Ponadto,  odnosząc  się  do  argumentu  podniesionego  w  odwołaniu,  tj.  nieistotności 

aplikacji  mobilnej,  zamawiający  przywołał  w  odpowiedzi  na  odwołanie  wyżej  cytowane 

postanowienia  siwz,  które  świadczą  o  dużym  znaczeniu  tejże  aplikacji  dla  wykonania 

zamówienia.  Aplikacja  mobilna  będzie  umożliwiać  pasażerom  realizację  funkcji 

niedos

tępnych  dla  klasycznego  nośnika  oraz  zabezpieczać  środki  finansowe  pasażera                      

w  tzw.  elektronicznej  portmonetce  i 

umożliwiać  dostęp  do  środków  zgromadzonych  na 

rachunkach  bankowych  pasażera  poprzez  podpięte  karty  bankowe.  Także  inne  elementy 

zamawianego  systemu,  w  tym  stacjonarne  automaty  biletowe,  portal  klienta  i  sklep  www 

posiadać będą funkcjonalności dedykowane do obsługi konta w aplikacji mobilnej. Powyższe 

świadczy  o  tym,  że  aplikacja  mobilna  to  podstawowe  narzędzie  w  budowanym  przez 

zamawiającego  systemie  i  zasadne  jest  wymaganie,  aby  wykonawcy  ubiegający  się                             

o  niniejsze  zamówienie  posiadali  doświadczenie  w  zakresie  wykonania  takiej  aplikacji. 

Dlatego też odwołanie w tym zakresie zostało oddalone. 

Wydając  postanowienie  w  przedmiocie  kosztów  postępowania  odwoławczego,  Izba 

uwzględniła  treść  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp  oraz  §  5  ust.  4  rozporządzenia  Prezesa 

Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 972).  

Zgodnie  z  art.  192  ust.  9  ustawy  Pzp,  w  wyroku  oraz  w  postanowieniu  kończącym 

postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei 

w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego 

stosownie  do  jego  wyniku,  z  zastrzeżeniem  art.  186  ust.  6.  Zgodnie  z  §  5  ust.  4  ww. 

rozporządzenia  w  przypadkach  nieuregulowanych  w  ust.  1—3  Izba  orzeka  o  kosztach 

postępowania,  uwzględniając,  że  strony  ponoszą  koszty  postępowania  odwoławczego 

stosownie do jego wyniku. 

Jak  wskazuje  się  w  piśmiennictwie,  reguła  ponoszenia  przez  strony  kosztów 

postępowania odwoławczego stosownie do wyników postępowania odwoławczego oznacza, 

że  „obowiązuje  w  nim,  analogicznie  do  procesu  cywilnego,  zasada  odpowiedzialności  za 

wynik  procesu,  według  której  koszty  postępowania  obciążają  ostatecznie  stronę 

KIO 474/19 

„przegrywającą” sprawę (por. art. 98 § 1 k.p.c.)” (J.J., Komentarz do  art. 192 ustawy - Prawo 

zamówień publicznych, w: D. W., J. J., S. M. Prawo zamówień publicznych. Komentarz, LEX, 

2014, wydanie VI).  

Zatem użyty w art. 192 ust. 10 ustawy Pzp zwrot „stosownie do jego wyniku” należy 

rozumi

eć  analogicznie  jak  w  procesie  cywilnym.  Jak  wynika  z  postanowienia  Sądu 

N

ajwyższego z dnia 31 stycznia 1991 r. II CZ 255/90, LEX nr 5314, stosunkowe rozdzielenie 

kosztów  polega  na  rozdzieleniu  kosztów  między  stronami  stosownie  do  wyniku 

postępowania  i  do  wysokości,  w  jakiej  zostały  poniesione.  Stosunkowy  podział  kosztów 

procesu (100 k.p.c.)  dotyczy  ich  całości,  co  oznacza  przyjęcie  za  podstawę  obliczeń  sumy 

należności obu stron, ustalonej stosownie do zasad z art. 98 § 2 i 3 k.p.c. (oraz art. 99 k.p.c. 

w  p

rzypadkach  tam  wskazanych).  Sumę  tę  dzieli  się  proporcjonalnie  do  stosunku,  w  jakim 

strony  utrzymały  się  ze  swymi  roszczeniami  lub  obroną,  otrzymując  w  wyniku  kwoty, 

stanowiące  ich  udziały  w  całości  kosztów.  Jeżeli  poniesione  przez  stronę  koszty 

przewyższają obciążający ją udział, zasądzeniu na jej rzecz podlega różnica. 

Jak wynika z postanowienia Sądu Okręgowego w Gliwicach z 20 lipca 2016 r. sygn. 

akt X Ga 280/16 

– w przypadku rozstrzygnięcia, w którym część odwołania wniesionego do 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  zostaje  oddalona,  zaś  część  uwzględniona,  zasada 

odpowiedzialności za wynik postępowania odwoławczego oznacza obowiązek stosunkowego 

rozdzielenia  kosztów  postępowania  odwoławczego  w  takiej  części,  w  jakiej  odwołanie 

odniosło  skutek.  Identyczny  pogląd  wyrażono  w  wyroku  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie                      

z dnia 22 stycznia 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 1992/15, w postanowieniu Sądu Okręgowego 

we  Wrocławiu  z  dnia  3  października  2013  r.  sygn.  akt  X  Ga  286/13,  wyroku  Sądu 

Okręgowego  w  Warszawie  z  dnia  29  listopada  2016  r.  sygn.  akt  XXIII  Ga  880/16,  wyroku 

Sądu  Okręgowego  we  Wrocławiu  z  dnia  17  listopada  2016  r.  sygn.  akt  X  Ga  653/16  oraz  

postanowieniu Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2017 r. sygn. akt XXIII Ga 

Także skarga na  wyrok  KIO  630/18  dotycząca  podziału kosztów  pomiędzy  strony 

została  oddalona  postanowieniem  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  (sygn.  akt    XXIII  Ga 

W  niniejszej 

sprawie  Izba  częściowo  oddaliła  i  częściowo  uwzględniła  odwołanie. 

Kosztami  postępowania  po  połowie  obciążono  zamawiającego  i  odwołującego.  Na  koszty 

postępowania  odwoławczego  składał  się  wpis  uiszczony  przez  odwołującego  w  wysokości 

.000  zł,  koszt  pełnomocnika  odwołującego  w  wysokości  3.600  zł,  koszt  dojazdu 

odwołującego na rozprawę w wysokości 405,90 zł oraz koszt pełnomocnika zamawiającego 

w wysokości 3.600 zł, co łącznie daje kwotę w wysokości 22.605,90 zł. Odwołujący poniósł 

dotychczas  koszty  postępowania  odwoławczego  w  wysokości  19.005,90  zł  (wpis  + 

wynagrodzenie pełnomocnika + dojazd), tymczasem odpowiadał za nie jedynie do wysokości 

11.302,95  zł  (22.605,90  zł  :  2  =  11.302,95).  Wobec  powyższego  Izba  zasądziła  od 

KIO 474/19 

zamawiającego  na  rzecz  odwołującego  kwotę  7.702,95  zł  (19.005,90  –  11.302,95  = 

,  stanowiącą  różnicę  pomiędzy  kosztami  poniesionymi  dotychczas  przez 

odwołującego, a kosztami postępowania, za jakie odpowiadał w świetle jego wyniku. 

Kierując  się  ww.  rozważaniami,  o  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do 

wyniku postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 oraz w oparciu o § 5 ust. 2 pkt 1,              

§ 5  ust.  3  pkt  1  w  zw.  z  §  3  pkt  2  oraz  §  5  ust. 4 rozporządzenia Prezesa  Rady  Ministrów                   

z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz 

rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (t.j.  Dz.U.                       

z 2018 r., poz. 972). 

Prz

ewodniczący   ...…………………..