KIO 739/19 WYROK dnia 14 maja 2019 r.

Sygn. akt: KIO 739/19 

WYROK 

 z dnia 14 maja 2019 r.    

Krajowa Izba Odwoławcza  -  w składzie: 

Przewodniczący:  

Jan Kuzawiński 

Protokolant: 

Rafał Komoń 

po rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  10 maja  2019 

r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezes

a  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  23  kwietnia  2019  r.  przez  wykonawcę 

Budimex  S.A.,  ul.  Stawki  40,  01-040  Warszawa, 

w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

Zarząd Dróg Wojewódzkich w Katowicach, ul. Lechicka 24, 40-609 Katowice, 

przy udziale: 

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia - konsorcjum MIRBUD 

S.A.,  Przedsiębiorstwo  Budowy  Dróg  i  Mostów  KOBYLARNIA  S.A.,  ul.  Unii 

Europejskiej 18, 96-100 Skierniewice  

2)  wykonawcy 

Strabag Infrastruktura Południe Sp. z o.o., Wysoka, ul. Lipowa 5a, 52-

200 W

rocław, 

zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego, 

orzeka: 

oddala odwołanie w całości,  

kosztami postępowania obciąża Odwołującego - Budimex S.A., ul. Stawki 40, 01-040 

Warszawa, i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20  000  zł  00  gr 

(słownie:  dwadzieścia  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

Budimex S.A., ul. Stawki 40, 01-040 Warszawa, 

tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) 

od 

Odwołującego  -  Budimex  S.A.,  ul.  Stawki  40,  01-040  Warszawa,  na  rzecz 

Zam

awiającego - Zarząd Dróg Wojewódzkich w Katowicach, ul. Lechicka 24, 40-

609  Katowice, 

stanowiącą  koszty  poniesione  z  tytułu  wynagrodzenia 

pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Katowicach. 

Przewodniczący: 

…………………………. 

KIO 739/19 

Uzasadnienie 

Zamawiający  –  Zarząd  Dróg  Wojewódzkich  w  Katowicach,  ul.  Lechicka  24,  40-609 

Katowice, 

prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego  na 

„Budowę  regionalnej  drogi  Racibórz  -  Pszczyna  na  odcinku  od 

włączenia do DK 45 w gminie Rudnik do granicy miasta na prawach powiatu Rybnik - Etap 4 

i Etap 5 Wschodnia Obwodnica Raciborza ".  

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej pod nr 2018/S 248-572240 w dniu 26.12.2018 r. 

Postępowanie prowadzone jest 

z zastosowaniem przepisów właściwych dla zamówień o wartości powyżej kwot określonych 

w  przepisach  wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.U.  2018  r.,  poz.  1986  ze  zm.),  zwanej  dalej  „ustawą 

Pzp

”. 

Dnia 11.04

.2019 r. Zamawiający poinformował wykonawcę Budimex S.A., ul. Stawki 40, 

01-040  Warszawa  (dalej  jako 

Odwołujący)  o  odrzuceniu  jego  oferty.  W  dniu  23.04.2019  r. 

ww.  wykonawca  wniósł  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  odwołanie  od  czynności 

odrzucenia  jego  oferty, 

zaniechania  poprawienia  innej  omyłki  i  w  konsekwencji  omyłek 

rachunkowych  występujących w  ofercie,  a  także  ewentualnie zaniechania przeprowadzenia 

procedury  wyjaśnienia  treści  oferty  złożonej  przez  Odwołującego,  zarzucając 

Zamawiającemu naruszenie: 

1.  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp,  poprzez  bezpodstawne  odrzucenie  oferty 

Odwołującego jako niezgodnej z treścią SIWZ;  

2.  art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp i art. 87 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp, poprzez zaniechanie 

poprawienia  w  ofercie  Odwołującego  innej  omyłki  polegającej  na  niezgodności  ze 

specyfikacją  istotnych  warunków  zamówienia,  niepowodującej  istotnej  zmiany  treści 

oferty i w konsekwencji oczywistych omyłek rachunkowych; 

3.  ewentualnie  -  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp,  poprzez  zaniechanie  przeprowadzenia 

procedury wyjaśnień w zakresie treści złożonej oferty; 

4.  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp,  poprzez  przeprowadzenie  p

ostępowania  w  sposób 

niezapewniający 

zachowania 

uczciwej 

konkurencji, 

równego 

traktowania 

wykonawców, proporcjonalności i przejrzystości. 

W  oparciu  o  powyższe  zarzuty  Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu 

unieważnienia czynności odrzucenia jego oferty i powtórzenia czynności badania i oceny 

ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego, w ramach której przeprowadzona zostanie 

procedura  poprawienia  a  tzw.  innej  omyłki  i  w  konsekwencji  innych  omyłek 

rachunkowych, ewentualnie również procedura wyjaśnienia treści oferty. 

Uzasadnienie odwołania. 

Odwołujący informuje, że w zgodnie z pkt 16 lit. c SIWZ, do oferty składanej w postępowaniu 

należało załączyć „Kosztorys Ofertowy, obejmujący wszystkie roboty niezbędne do realizacji 

niniejszego  przedmiotu  zamówienia  zawarte  w  Przedmiarach  Robót  w  układzie  TER  - 

Załącznik Nr 1, Opisie Przedmiotu Zamówienia, dokumentacji i specyfikacji". 

W ramach złożonej oferty Odwołujący przedstawił zbiorcze zestawienie kosztów oraz 

24  kosztorysy,  z  czego  dwukrotnie  dokument  zatytułowany  „Kosztorys  ofertowy  Tabela 

Elementów  Rozliczeniowych  nr  11  -  Zasilanie  sygnalizacji  świetlnej  na  skrzyżowaniu  z  ul. 

Podmiejską". Powyższe stało się podstawą odrzucenia przez Zamawiającego oferty złożonej 

przez Odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp z powodu: „braku złożenia 

w ofercie z dnia 01.04.2019 r. na epuap Kosztorysu TER 12 - 

Zasilanie Sygnalizacji Świetlnej 

na skrzyżowaniu z ul. Rudzką. Wykonawca złożył dwukrotnie TER 11 Zasilanie Sygnalizacji 

Świetlnej na skrzyżowaniu z ul. Podmiejską. W dalszej kolejności Zamawiający wskazał, że 

„powyższego nie można uznać jako błąd, który Zamawiający może poprawić w trybie art. 87 

ustawy Pzp, ponieważ doprowadziłoby to do wprowadzenia nowej treści do złożonej oferty,  

a  jest  to  niedopuszczalne  po  otwarciu  ofert". 

Odwołujący  wywodzi,  że  jakkolwiek 

Za

mawiający  w  jego  opinii  zasadnie  rozważał  możliwość  dokonania  poprawy  oferty 

Odwołującego  na  podstawie  art.  87  ustawy  Pzp,  to  doszedł  do  błędnej  konkluzji,  iż  takie 

działanie byłoby niedopuszczalne po złożeniu oferty i wprowadzałoby do niej nową treść, nie 

znajdującą  umocowania  w  dokumentach,  którymi  Zamawiający  dysponował  ze  strony 

Odwołującego w momencie upływu terminu składania ofert. 

Zarzut 1 

– naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. 

Odwołujący podnosi, że ugruntowanym poglądem orzeczniczym jest, iż zastosowanie 

sankcji  odrzucenia  oferty,  jako  środka  ostatecznie  eliminującego  z  postępowania,  wymaga 

szczególnej  rozwagi  i  poprzedzone  musi  być  wnikliwą  analizą  co  do  możliwości  wdrożenia 

rozwiązań  mniej  dolegliwych  -  odrzucenie  oferty  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego traktowane winno być jako ostateczność, a zamawiający decydując się na takie 

rozwiązanie  musi  mieć  pewność,  że  jest  to  jedyne  zasadne  w  danej  sytuacji  rozwiązanie. 

Po

wyższe wywodzi z treści art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, zgodnie z którym Zamawiający 

odrzuca  ofertę  jeżeli  jej  treść  nie  odpowiada  treści  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia,  z  zastrzeżeniem  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp.  Powołuje  się  na  wyroki  KIO 

815/18, KIO 2458/18. Odwołujący wskazuje, że o niezgodności oferty z treścią SIWZ można 

mówić  wyłącznie  jeśli  zidentyfikowana  nieprawidłowość  dotykać  będzie  merytorycznego 

aspektu  oferty  i  wskazywać,  że  zakres  czy  przedmiot  zobowiązania  wykonawcy,  nie 

o

dpowiadałyby  świadczeniu,  które  ma  być  realizowane  na  podstawie  danej  umowy    (KIO 

Podkreśla,  że  wszelkie  wady  oferty  o  charakterze  formalnym  nie  mieszczą  się  w 

hipotezie normy prawnej zawartej w powołanym przepisie. 

Zdaniem Odwołującego nie budzi  wątpliwości, że jego oferta  obejmuje pełen zakres 

świadczenia oczekiwanego przez Zamawiającego, a więc zaoferował tak realizację zasilania 

sygnalizacji świetlnej na skrzyżowaniu z ul. Podmiejską, jak i realizację zasilania sygnalizacji 

świetlnej  na  skrzyżowaniu  z  ul.  Rudzką.  Odwołujący  wskazuje,  że  wynika  to  chociażby  z 

faktu uwzględnienia obu kosztorysów w ich zbiorczym zestawieniu składanym wraz z ofertą. 

Zamawiający niezasadnie sięgnął więc po sankcję odrzucenia oferty Odwołującego. Omyłki 

w  tej  ofercie 

zidentyfikowane  miały  bowiem  charakter  naprawialny  i  nie  ograniczały 

względem SIWZ zakresu czy przedmiotu świadczenia. 

2. Zarzut naruszenia art 87 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy Pzp. 

Odwołujący wskazuje, że intencją wprowadzenia art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp było 

uczynienie  dopuszczalnym  poprawiania  wszelkiego  rodzaju  błędów,  omyłek,  nieścisłości  

i  innych  niedoskonałości  oferty,  o  ile  tylko  nie  spowodują  one  zniekształcenia  woli 

wykonawcy  w  istotnym  zakresie  (KIO 

302/18),  przy  czym  w  odróżnieniu  od  innych  omyłek 

zdefiniowanych  w  art.  87  ust.  2  ustawy  Pzp, 

omyłki takie wcale nie muszą mieć charakteru 

oczywistego  (KIO  528/18)  i  dotykać  mogą  nawet  istotnych  elementów  oferty.  Odwołujący 

podnosi,  że  istotne  jest  nie  to,  jakie  elementy  ulegają  poprawieniu,  ale  jaka  jest 

konsekwencja tej poprawy (KIO 2810/11). Wskazuje, że kluczowym jest ustalenie znaczenia 

pojęcia  istotnych  zmian  w  treści  oferty,  powołuje  się  na  wyroki  KIO  302/18,  KIO  2810/11). 

Podkreśla, że w orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej i sądów okręgowych przyjmuje się 

np.  możliwość  poprawiania  treści  oferty  odnoszących  się  bezpośrednio  do  ich  essentialiae 

nego

tii (np. w celu uniknięcia tzw. "kazusu lamp na obwodnicy Wrocławia " czyli odrzucania 

ofert z powodu drobnych błędów  w ich treści). Odwołujący podnosi, że dopuszcza się więc 

możliwość  poprawienia  samej  ceny  ofertowej  czy  określenia  przedmiotu  świadczenia, 

jednakże  pod  warunkiem  ograniczenia  zakresowego,  ilościowego  czy  jakościowego  tego 

typu  zmian. 

Podnosi,  że  w  okolicznościach  sprawy  -  wbrew  twierdzeniom  Zamawiającego 

zawartym  w  uzasadnieniu  odrzucenia  oferty  Odwołującego  -  skorzystanie  z  mechanizmu 

poprawienia innej omyłki, o której mowa w art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp, nie stanowiłoby 

wprowadzenia  nowej  treści  do  złożonej  oferty.  Wskazuje,  że    wszelkie  informacje,  które 

byłyby  niezbędne  dla  dokonywania  rozliczeń  za  wykonanie  prac  z  zakresu  zasilania 

sygnalizacji świetlnej na skrzyżowaniu z ul. Rudzką (objętych kosztorysem ofertowym nr 12) 

wynikały  bowiem  z  treści  oferty  złożonej  przez  Odwołującego.  Zauważa,  że  analogiczne 

pozycje - 

opisane w sposób tożsamy i odwołujące się do tej samej Specyfikacji Technicznej - 

wskazane  zostały  w  Kosztorysie  ofertowym  nr  11,  załączonym  do  oferty  Odwołującego. 

Wywodzi, że oba kosztorysy odnoszą się do zasilania sygnalizacji świetlnej na skrzyżowaniu, 

dlatego 

oczywistym  jest,  że  Odwołujący  przewidział  je  na  identycznym  poziomie,  skoro 

kalkulowane  były  na  potrzeby  tego  samego  postępowania,  z  uwzględnieniem  ściśle 

określonych  (tożsamych)  wymagań  Zamawiającego  w  zakresie  każdego  ze  skrzyżowań.  

Z  tego  wywodzi,  że  na  bazie  złożonej  oferty  bez  przeszkód  ustalić  można  więc  intencje 

Wykonawcy  i  wdrożyć  mechanizm  poprawy  oferty  z  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp,  która 

odzwierciedlając te intencje, nie będzie przekraczała granicy istotnych zmian w treści oferty. 

Odwołujący  zestawił  informacje,  które  znalazły  się  w  jego  ofercie  (Kosztorys  11)  

z  informacjami,  których  według  Zamawiającego  brakuje  w  sposób  uniemożliwiający 

dokonywanie  rozliczeń  w  zakresie  zasilania  sygnalizacji  świetlnej  na  skrzyżowaniu  z  ul. 

Rudzką (Kosztorys 12). Z zestawienia wynika tego, że elementy w sposób tożsamy opisany 

w  kosztorysie  12  w  pozycjach  1 

–  18  w  kosztorysie  11  z  oferty  Odwołującego  zostały 

wycenione  w  tożsamo  opisanych  pozycjach  1-3,  5-19  (dwie  pozycje  różniły  się  natomiast 

przypisanymi im numerami).   

Zdaniem Odwołującego ww. zestawienie pokazuje w jednoznaczny sposób, że ceny 

jednostkowe  konieczne  dla  rozliczeń  zakresu  zasilania  sygnalizacji  świetlnej  na 

skrzyżowaniu  z  ul.  Rudzką  można  zidentyfikować  w  ofercie  złożonej  przez  Odwołującego. 

Podnosi, że okoliczność przyjęcia takich samych stawek dla skrzyżowania z ul. Podmiejską 

(kosztorys nr 11) oraz dla skrzyżowania z ul. Rudzką (kosztorys nr 12), jak zostało powyżej 

wskazane,  wynika  z  koniecz

ności  respektowania  tożsamych  wymagań  Zamawiającego  

i  dokonywania  kalkulacji  tych  zakresów  w  tym  samym  czasie.  Podnosi,  że  potwierdza  to 

również  praktyka  rynkowa.  Odwołujący  zwraca  uwagę,  że  z  udostępnionych  mu  ofert 

konkurencji  wynika,  że  inni  wykonawcy  (Strabag  Infrastruktura  Południe  Sp.  z  o.o.; 

Przedsiębiorstwo  Usług  Technicznych  Intercor  Sp.  z  o.o.  czy  Konsorcjum  Mirbud)  również 

przyjmowali  tożsame  stawki  w  obu  analogicznych  kosztorysach.  Podnosi,  że  Zamawiający  

dokonując  właściwej  analizy  możliwości  dokonania  poprawy  oferty  Odwołującego  winien 

wziąć pod uwagę  tę okoliczność, zwłaszcza, że jest ona uwzględniana również w wyrokach 

Krajowej Izby Odwoławczej, np. KIO 67/11. Wskazuje, że jego intencje co do przyjętych cen 

jednostkowych  wynikają  już  chociażby  z  faktu  podwójnego  załączenia  kosztorysu 

zatytułowanego - „Kosztorys ofertowy Tabela Elementów Rozliczeniowych nr 11  - Zasilanie 

sygnalizacji  świetlnej  na  skrzyżowaniu  z  ul.  Podmiejską".  Podnosi,  że  omyłka  polegała  na 

naniesieniu  cen  jednostkowych  dot

.  skrzyżowania  z  ul.  Rudzką  na  kosztorys  zatytułowany 

ulicą Podmiejską  -  niemniej  w  intencji  Odwołującego  „zdublowany"  kosztorys  dotyczyć  miał 

właśnie  skrzyżowania  z  ul.  Rudzką.  Zdaniem  Odwołującego  Zamawiający  dysponując  tym 

„zdublowanym"  dokumentem  i  wyrażonymi  w  nim  cenami  jednostkowymi  po  dokonaniu 

obliczeń  matematycznych,  uwzględniających  narzucone  ilości,  bez  przeszkód  samodzielnie 

mógł dokonać czynności poprawienia oferty Odwołującego, doprowadzając do formalnej jej 

zgodności z treścią SIWZ i nie ingerując w żadnej mierze w jej aspekt merytoryczny. 

Odwołujący  wywodzi,  że  w  konsekwencji  postulowanej  poprawy,  Zamawiający 

ustaliłby wartość kosztorysu nr 12 i w następstwie dokonałby poprawy omyłek rachunkowych 

związanych  z  obliczeniami  dotyczącymi  zbiorczej  wartości  kosztorysów  i  ceny  ofertowej. 

Konsekwencją  dokonanej  poprawy  byłby  wzrost  ceny  całkowitej  oferty  Odwołującego  

o 4 

799,01 zł (tj. 0,02%), co w świetle przytoczonych powyżej twierdzeń i orzecznictwa, nie 

stanowiłoby  istotnej  zmiany  treści  oferty  i  mieściłoby  się  w  dyspozycji  art.  87  ust.  2  pkt  3 

ustawy  Pzp. 

Podnosi,  że  skala  zmian  jest  nieznaczna,  a  intencje  wykonawcy  odczytać 

można  na  podstawie  analogicznych  pozycji  (a  dodatkowo  wynikają  one  z  załączenia 

„zdublowanego"  kosztorysu).  Intencją  wykonawcy  -  niezakwestionowaną  przez 

Zamawiającego  -  było  zaoferowanie  pełnego  zakresu  świadczenia  (co  potwierdza  zbiorcze 

zestawienie  kosztorysów  i  ilość  kosztorysów  załączonych  do  oferty).  Dokonana  poprawa 

odzwierciedlałaby  więc  pierwotny  sens  oferty,  nie  tworząc  żadnego  nowego  oświadczenia  

w tym zakresie. 

Odwołujący  podnosi,  że  omyłką  są  zarówno  błędy  w  przygotowaniu  oferty  

i  w 

odpowiednim,  prawidłowym  wyrażeniu  jej  treści  popełnione  przez  wykonawcę,  jak 

również  pominięcia  (np.  wynikające  z  zapomnienia,  błędnego  rozumienia  wymagań  siwz  

etc.)  (KIO  2810/11).  Wywodzi,  że  Krajowa  Izba  Odwoławcza  dopuszcza  możliwość 

dokonywania poprawy na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp również względem cen 

jednostkowych  w  kosztorysach  ofertowych,  co  bezpośrednio  potwierdza  zasadność  żądań 

Odwołującego w tym zakresie – np. wyroki KIO 67/11, KIO 1946/11, KIO 1049/18. 

Wobec  powyższego  Odwołujący  wnosi  o  wdrożenie  mechanizmu  poprawy  innej 

omyłki, która wystąpiła w ofercie Odwołującego, poprzez przyjęcie dla rozliczeń dot. zasilania 

sygnalizacji  świetlnej  na  skrzyżowaniu  z  ul.  Rudzką  (kosztorys  nr  12)  cen  jednostkowych 

przedstawionych w kosztorysie nr 11 - 

Zasilanie sygnalizacji świetlnej na skrzyżowaniu z ul. 

Podmiejską.  Konsekwencją  powyższego  byłoby  ustalenie  wartości  kosztorysu  nr  12  na 

poziomie  585.322,86  zł;  wartości  zbiorczej  kosztorysów  na  poziomie:  228  981  274,01  zł; 

kwoty  tymczasowej  na  poziomie:  22  898  127,40  zł  oraz  globalnej  ceny  ofertowej  na 

poziomie: 251 879 401,41 zł. 

3.  Zarzut ewentualny 

– naruszenie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp. 

Odwołujący  podkreślając,  że  jego  zdaniem  Zamawiający  miał  wszelkie  dane,  aby 

samodzielnie  poprawić  ofertę  Odwołującego,  co  respektuje  obowiązującą  zasadę  aby 

poprawa omyłek w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp odbywała się bez pomocy ze strony 

wykonawcy,  to  z  daleko  posuniętej  ostrożności  wskazuje,  iż  orzecznictwo  dopuszcza  aby 

procedurę poprawy z art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp poprzedzić wyjaśnieniami w trybie art. 

87 ust. 1 ustawy Pzp, o ile wyjaśnienia te nie wykreują zupełnie nowego oświadczenia, nie 

znajdującego  umocowania  w  treści  złożonej  oferty.  Odwołujący  podnosi,  że  skorzystanie  

z  wcześniejszych  wyjaśnień  udzielonych  przez  wykonawcę  ma  więc  w  pewnym  sensie 

charakter  wyjątkowy,  po  który  sięgnąć  można  w  ograniczonym  zakresie,  niemniej  jeśli 

wyjaśnienia  te  odnosiłyby  się  wyłącznie  do  sposobu  rozumienia  treści  zawartych  już  

w ofercie to wówczas można wykorzystać je również w ramach mechanizmu z art. 87 ust. 2 

pkt  3  ustawy  Pzp. 

Powołuje  się  na  wyrok  KIO  2457/14.  Odwołujący  wskazuje  wobec 

powyższego,  że  nawet  jeśli  Zamawiający  miałby  wątpliwości  co  do  intencji  wykonawcy 

wynikających  z  faktu  załączenia  zdublowanego  kosztorysu  -  to  w  intencjach  tych  mógł  się 

utwierdzić  w  drodze  wyjaśnienia  treści  oferty.  Odwołujący  podkreśla,  że  Zamawiający  nie 

musiałby  pozyskiwać  od  Wykonawcy  jakichkolwiek  nowych  danych  w  zakresie  wyceny 

zasilania  sygnalizacji  świetlnej  na  skrzyżowaniu  z  ul.  Rudzką,  a  jedynie  wyjaśnić  sposób 

rozumienia  informacji  już  zawartych  w  ofercie.  Innymi  słowy,  Zamawiający  wyjaśniłby 

znaczenie  zdublowanego  kosztorysu  i  zasadności  przyjęcia  stawek  już  w  ofercie 

odzwierciedlonych  -  t

akie  wyjaśnienia  zdaniem  Odwołującego  nie  kreowałyby  tym  samym 

nowych  treści,  a  Wykonawca  nie  wprowadzałby  nowych  cen  jednostkowych,  co  

w konsekw

encji ewentualnie czyniłoby dopuszczalnym skorzystanie z takich wyjaśnień przed 

dokonaniem poprawienia oferty. 

4. Zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp 

Z

daniem  Odwołującego  działania  Zamawiającego  naruszają  również  zasadę 

prowadzenia  postępowania  w  sposób  respektujący  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp.  Odwołujący 

wskazuje,  że  podjęte  przez  Zamawiającego  środki  nie  są  adekwatne  i  konieczne  do 

osiągnięcia  wybranego  celu,  a  więc  naruszają  zasadę  proporcjonalności  podniesioną  do 

rangi  ustawowej.  Podnosi

,  że  Zamawiający  nie  przeprowadził  wymaganego  testu 

proporcjonalności,  eliminując  z  postępowania  wykonawcę  oferującego  pełen  zakres 

świadczenia  i  zdolnego  do  wykonania  zamówienia.  Odwołujący  wywodzi,  że  formalizm 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, nie jest celem samym w sobie, a ma na 

celu  realizację  zasad  Pzp,  stąd  przy  wykładni  i  stosowaniu  przepisów  ustawy  należy  brać 

pod  uwagę  cel  ustawy  (vide  wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Gliwicach  z  dnia  23  lutego  2007 

roku; sygn. akt X Ga 23/07). 

Zamawiający  w  dniu  9.05.2019  r.  złożył  odpowiedź  na  odwołanie,  w  której  wniósł  

o oddalenie odwołania w całości jak również o stwierdzenie braku interesu Odwołującego we 

wniesieniu  odwołania,  wobec  okoliczności,  iż  cena  jego  oferty  znacznie  przenosi  budżet 

Zamawiającego, który nie może być zwiększony. 

Do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego skutecznie przystąpienie zgłosili 

wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia:  MIRBUD  S.A., 

Przed

siębiorstwo  Budowy  Dróg  i  Mostów  KOBYLARNIA  S.A.  z  siedzibą  dla  lidera  

w Skierniewicach oraz wykonawca 

Strabag Infrastruktura Południe Sp. z o.o. z siedzibą we 

Wrocławiu. 

W 

toku rozprawy przed Izbą strony podtrzymały swoje stanowiska. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie,  na  podstawie  zebranego  materiału  dowodowego,  po  zapoznaniu  

się  z  dokumentacją  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  w  tym  

w szczególności z postanowieniami ogłoszenia o zamówieniu, Specyfikacją Istotnych 

Warunków Zamówienia, jak również po zapoznaniu się z odwołaniem i odpowiedzią na 

odwołanie,  po wysłuchaniu oświadczeń,  jak  też stanowisk  stron  złożonych  ustnie  do 

protokołu w toku rozprawy ustaliła, co następuje.  

Izba stwierdziła, że nie zachodzą przesłanki do odrzucenia odwołania, o których stanowi 

przepis art. 189 ust. 2 ustawy - 

Prawo zamówień publicznych. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  stwierdziła,  że  odwołujący  posiada  interes  w  uzyskaniu 

przedmiotowego  zamówienia,  wobec  możliwości  poniesienia  szkody  w  wyniku  naruszenia 

przez  zamawiającego przepisów ustawy, o których mowa w art. 179 ust. 1 ustawy  - Prawo 

zamówień publicznych, co uprawniało go do złożenia odwołania. Izba nie podzieliła poglądu 

Zamawiającego,  iż  Odwołujący  nie  posiada  interesu  we  wniesieniu  odwołania  wobec 

okoliczności, iż cena jego oferty przenosi kwotę, którą Zamawiający dysponuje na realizację 

zamówienia.  Izba  uznała,  iż  w  sytuacji  w  której  Odwołujący  pozostaje  uczestnikiem 

postępowania tj. jego oferta nie została prawomocnie odrzucona a on wykluczony z udziału 

w postępowaniu, to okoliczność dotycząca ceny oferty nie może skutkować uznaniem braku 

interesu we wniesieniu odwołania. Jak zasadnie podnosił Odwołujący, budżet przeznaczony 

na realizację zamówienia może zostać zmieniony, nie jest to wykluczone przepisami prawa. 

Jest  to  okoliczność  obiektywna  i  niezależnie  od  twierdzeń  Zamawiającego  o  definitywnym 

charakterze  kwoty  przeznaczon

ej  na  realizację  zamówienia,  to  stwierdzenie  braku  interesu 

po  stronie  Odwołującego,  gdy  możliwość  uzyskania  zamówienia  zależna  jest  od  decyzji 

Zamawiającego  byłoby  zbyt  daleko  idącym  ograniczeniem  możliwości  wniesienia  środka 

ochrony  praw, 

jakim  jest  odwołanie.  Decyzja  Izby  wpisuje  się  w  jednolity  kierunek 

orzeczniczy, gdyż Krajowa Izba Odwoławcza wielokrotnie uznawała, iż wykonawca posiada 

interes  we  wniesieniu  odwołania  w  sytuacji,  gdy  cena  jego  oferty  przekraczała  kwotę,  jaką 

zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  realizację  zamówienia  (por.  np.  wyrok  KIO  

z 11.05.2017 r., KIO 803/17, z 17.05.20

18 r., KIO 851/18). Bezpodstawne pozostają również 

twierdzenia  Zamawiającego,  iż  Odwołujący  nie  posiada  interesu  we  wniesieniu  odwołania, 

bowiem  Przystępujący  Strabag  złożył  ofertę  najkorzystniejszą,  której  prawidłowość  nie 

została przez Odwołującego zakwestionowana. Należy zwrócić uwagę, że Zamawiający nie 

dokonał  jeszcze  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  wobec  czego  uznanie  oferty 

Strabag za najkorzystniejszą nie  jest jeszcze przesądzone. Termin kwestionowania wyboru 

tej  oferty  (w  tym  uznania  je

j  za  skutecznie  złożoną)  rozpocznie  bieg  z  dniem  przekazania 

informacji  o  jej  wyborze

,  bowiem  w  tym  dniu  wykonawcy  dopiero  powezmą  informację  

o uznaniu przez Zamawiającego oferty Strabag za prawidłową i najkorzystniejszą. 

Przystępując  do  rozpoznania  sprawy  Izba  ustaliła  przede  wszystkim,  że  stan  faktyczny 

sprawy  przedstawiony  w 

odwołaniu  znajduje  potwierdzenie  w  dokumentacji  postępowania  

i nie był pomiędzy stronami sporny, nie będzie zatem powtarzany.  

Izba 

zwraca uwagę na następujące postanowienia SIWZ: 

Zgodnie z SIWZ,  pkt 16 

– Opis sposobu przygotowania ofert: 

2. Zawartość oferty: 

c)  Kosztorys  Ofertowy,  obejmujący  wszystkie  roboty  niezbędne  do  realizacji  niniejszego 

przedmiotu  zamówienia  zawarte  w  Przedmiarach  Robót  w  układzie  TER  –  Załącznik  nr  1, 

Opisie Przedmiotu Zamówienia, dokumentacji i specyfikacjach. 

Pkt 20 SIWZ 

– Opis sposobu obliczenia ceny 

Kosztorys  Ofertowy  ma  być  sporządzony  w  układzie  TER  –  Załącznik  nr  1  do  SIWZ, 

zgodnie z Opisem Przedmiotu Zamówienia, dokumentacją i specyfikacjami. 

a)  Kwota  netto  (bez  podatku  VAT),  wszystkich  robót  musi  stanowić  sumę  iloczynów 

odpowiednio  skalkulowanych  cen  jednostkowych  robót  i  ilości  jednostek  przedmiarowych 

robót zawartych w Przedmiarach Robót, 

(…) 

Wykonawca  jest  zobowiązany  wycenić  wszystkie  elementy  zawarte  w  Przedmiarach 

Robót  w  układzie  TER  –  Załącznik  nr  1  do  SIWZ  i  uwzględnić  koszty  o  których  mowa  

w Opisie Przedmiotu Zamówienia. 

(…) 

7.  Wykonawca  nie  może  podać  w  złożonym  Kosztorysie  Ofertowym  ceny  0  (zero)  

w  przypadku  ceny  jednostkowej 

„0”  oferta  Wykonawcy  zostanie  odrzucona  zgodnie  

z przepisami ustawy PZP. 

Załącznik nr 6 do SIWZ – wzór umowy: 

Ust.  4  pkt  1 

Wartość  szacunkowego  wynagrodzenia Wykonawcy  za  wykonanie  przedmiotu 

Umowy  wynosi,  zgodnie  z  kosztorysem  ofertowym  Wykonawcy,  stan

owiącym  integralną 

część  Oferty…(…).  Wynagrodzenie  za  wykonanie  przedmiotu  Umowy  ma  charakter 

kosztorysowy

.  Rzeczywista  wartość  wynagrodzenia  Wykonawcy  zależy  od  wykonanego 

zakresu Przedmiotu umowy. 

Izba zważyła, co następuje. 

Odwołanie, jako niezasadne, nie zasługuje na uwzględnienie. 

Izba  zarzuty  odwołania  oceniła  łącznie,  jako  zasadzające  się  na  jednej  podstawie 

faktycznej oraz ściśle powiązanych podstawach prawnych. 

Odwołujący  wywodził,  że  do  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  doszło  wobec 

od

rzucenia  jego  oferty,  pomimo  iż  brak  załączenia  do  oferty  kosztorysu  nr  12  –  zasilanie 

oświetlenia skrzyżowania z ul. Rudzką, nie stanowiło o niezgodności przedmiotu lub zakresu 

świadczenia,  a  dotyczyło  jedynie  formy  oferty,  a  zaistniała  omyłka  podlegała  sanowaniu  

w  trybie  art.  87  ust.  2  pkt  2  i  3  ustawy  Pzp,  ewentualnie  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp. 

Odwołujący podnosił, że wobec tożsamych pozycji kosztorysowych zawartych w kosztorysie 

nr  11 

–  zasilanie  oświetlenia  skrzyżowania  z  ul.  Podmiejską,  możliwym  było  dokonanie 

prostego  przeliczenia  - 

przemnożenia  cen  jednostkowych  zawartych  w  kosztorysie  nr  11 

przez 

ilości podane w kosztorysie nr 12 (wg. wzoru kosztorysu stanowiącego załącznik nr 1 

do SIWZ). Zdaniem Odwołującego takie działanie pozwoliłoby na poprawienie omyłki w jego 

ofercie, jak kwalifikował niezałączenie kosztorysu nr 12.  

W  ocenie  Izby  argumentacja  Odwołującego  w  zakresie  możliwości  sanacji  braku 

załączenia  kosztorysu  nr  11  w  trybie  poprawienia  omyłki  jest  bezpodstawna.  Nie  można 

zgodzić  się  z  Odwołującym,  że  poprzez  dokonanie  „przeliczenia”  cen  z  kosztorysu  nr  11  

z  jego  oferty  razy  ilości  z  wzoru  kosztorysu  nr  12  i  sporządzenie  na  tej  podstawie 

brakującego  kosztorysu  nr  12  nie  stanowiłoby  wprowadzenia  nowych  informacji  do  treści 

oferty  i 

uzupełnienia  oświadczenia  woli.  W  pierwszej  kolejności  zważyć  należy,  że  to 

wykonawca odpowiedzialny jest  za przygotowanie oferty i to po jego stronie,  jako podmiotu 

profesjonalnego, 

leży dołożenie należytej staranności przy tej czynności. Niedopuszczalnym 

jest  wym

aganie  od  Zamawiającego,  by  uzupełniał  braki  w  ofertach  wykonawców  poprzez 

samodzielne  ustalanie,  jakie  ceny  jednostkowe  być  może  zaoferowałby  wykonawca  

i  następnie  dokonywanie  przeliczeń,  które  również  winny  leżeć  w  gestii  wykonawcy.  Takie 

działanie  nie  tylko  stanowiłoby  przekroczenie  kompetencji  Zamawiającego,  ale  również 

stałoby  w  sprzeczności  z  zasadami  równego  traktowania  wykonawców  i  przejrzystości 

postępowania.  Ocena  braku kosztorysu jako merytorycznego braku oferty,  skutkującego  jej 

odrzuceniem  na  podstawie  art.  89  ust.  1 

pkt  2  ustawy  Pzp,  stanowi  kontynuację 

ugruntowanej  linii  orzeczniczej  KIO  (por.  np.  wyrok  z  30.11.2017  r.,  KIO  2407/17).  Dalej, 

pozbawione podstaw faktycznych są twierdzenia Odwołującego o oczywistości założenia, że 

w  kosztorysie  n

r  12  przyjąłby  takie  same  ceny  jak  w  kosztorysie  nr  11.  Jak  wynika  

z  przedłożonych  przez  Zamawiającego  wyciągów  z  ofert  pozostałych  wykonawców,  tylko 

jeden  z  nich  (na  sześciu)  przyjął  identyczne  ceny  jednostkowe  w  kosztorysie  11  i  12 

(wykonawca  konsorcjum  MIRBUD). 

Zatem  dokonanie  przeliczeń  przy  założeniach 

wskazywanych  przez  Odwołującego,  obarczone  byłoby  daleko  idącą  uznaniowością  po 

stronie  Zamawiającego.  Co  więcej,  jak  sam  wskazuje  Odwołujący,  cena  za  roboty  objęte 

kosztorysem  nr  12  wskazana  w  zbiorczy

m  zestawieniu kosztów  dołączonym  do  jego  oferty 

nie odpowiada iloczynowi cen jednostkowych z kosztorysu nr 11 i ilości z kosztorysu nr 12. 

Zamawiający  nie  miał  więc  podstaw  dla  przyjęcia,  że  Odwołujący  przyjął  identyczne  ceny 

jednostkowe  w  obu  kosztorysach.  Oceny  tej  nie  zmienia  wywodzona  w  toku  rozprawy 

okoliczność, iż ceny w kosztorysach 11 i 12 oparte były o ofertę podwykonawcy, na dowód 

czego  Odwołujący  taką  ofertę  złożył.  Zamawiający  treść  oferty  wykonawcy  ustala  na 

podstawie  dokumentów  znajdujących  się  w  jego  posiadaniu  w  momencie  otwarcia  ofert, 

uzupełnienie  treści  oferty  wykonawcy  w  oparciu  o  dokument  złożony  w  postępowaniu 

odwoławczym  nie  jest  dopuszczalne.  Za  bezpodstawne  i  całkowicie  nieudowodnione  Izba 

uznała twierdzenia Odwołującego, że zdublowany kosztorys 11 miał dotyczyć skrzyżowania 

z  ulicą  Rudzką  i  że  całości  oferty  można  było  odczytać  intencję  zaoferowania  pełnego 

zakresu  świadczenia.  Po pierwsze, kosztorysy  dotyczące  ul.  Podmiejskiej  i  ul.  Rudzkiej  nie 

różniły się jedynie nazwami – różna była liczba pozycji, różne były ilości materiałów itp. Po 

drugie,  nie  można  uznać,  że  dla  stwierdzenia  prawidłowego  sformułowania  oferty 

wystarczające  jest  ogólne  oświadczenie  o  chęci  wykonania  zamówienia  –  takie  założenie 

czyniłoby wszystkie dodatkowe obwarowania przewidziane dla oferty, w tym w szczególności 

obowiązek złożenia kosztorysów, zbędnymi i niewiążącymi, co w rezultacie prowadziłoby do 

niekontrolowanej swobody wykonawców w manipulacji treścią oferty. 

W  odniesieniu  do  ww.  różnicy  pomiędzy  ceną  kosztorysu  nr  12  ze  zbiorczego 

zestawienia  kosztów  z  oferty  Odwołującego  a  ewentualną  ceną  „uzupełnionego”  (poprzez 

ww. przeliczenie) kosztorysu nr 12 dodać należy, że Odwołujący stał na stanowisku, iż cenę 

z  zestawienia 

zbiorczego, jak również  cenę globalną  oferty,  należało poprawić  w  trybie art. 

87  ust.  2  pkt  2  ustawy  Pzp 

–  jako  oczywistą  omyłkę  rachunkową. W  ocenie  Izby  działanie 

takie  byłoby  niedopuszczalne  i  stałoby  w  rażącej  sprzeczności  z  zasadą  przejrzystości 

postępowania  wyrażoną  w  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp.  Celem  dokonania  poprawienia  tej 

„omyłki”  zgodnie  z  żądaniem  Odwołującego,  Zamawiający  musiałby  najpierw  przyjąć,  że 

wolą Odwołującego było zaoferowanie identycznych cen jednostkowych w kosztorysach 11  

i 12, następnie dokonać przeliczenia, a potem, na podstawie własnych ustaleń dotyczących 

ceny 

–  dokonać  poprawienia  omyłki  w  zbiorczym  zestawianiu  kosztów  i  globalnej  cenie 

oferty

.  Zaistniała  rozbieżność  pomiędzy  zbiorczym  zestawieniem  kosztów  a  sugerowanymi 

przez  Odwołującego  wyliczeniami  ceny  kosztorysu  nr  12  w  pełni  ukazuje,  że  nie  jest 

dopuszczalna  tak  daleko  idąca  ingerencja  zamawiającego  w  ofertę  wykonawcy,  jak  żąda 

tego Odwołujący. Przyzwolenie na taką manipulację ofertą doprowadza do sytuacji, w której 

to  zamawiający,  nie  wykonawca,  kształtuje  treść  oferty  i  w  oparciu  o  ukształtowaną  przez 

siebie  treść  decyduje,  że  kwoty  wprost  wskazane  w  ofercie  wykonawcy  stanowią  omyłkę 

rachunkową. Dodać także należy, że poprawienie omyłki w zbiorczym zestawieniu kosztów 

w trybie art. 87 ust. 2 pkt 2 nie jest m

ożliwe także z uwagi na brak podstaw dla przyjęcia, że 

oczywistą  omyłkę  stanowi  jedyne  wskazanie  ceny  kosztorysu  nr  12,  które  znalazło  się  

w  ofercie  Odwołującego.  Zamawiający  nie  ma  podstaw  dla  przyjęcia,  że  to  akurat  cena  

w  zbiorczym  zestawieniu  kosztów  stanowi  omyłkę,  a  nie  np.  błędne  jest  ww.  założenie  

o identyczności cen, co wyklucza przyznanie omyłce cechy „oczywistości”.  

Należy również wskazać, że art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp stanowi, że zamawiający 

poprawia „inne omyłki polegające na niezgodności oferty ze specyfikacją istotnych warunków 

zamówienia,  niepowodujące  istotnych  zmian  w  treści  oferty”.  W  przedmiotowej  sprawie 

poprawienie omyłki, którego żądał Odwołujący, stanowiłoby uzupełnienie samej treści oferty 

o  pominięty  przez  Odwołującego  element,  o  jeden  z  wymaganych  dwudziestu  czterech 

kosztorysów. W ocenie Izby taka modyfikacja oferty stanowi istotną zmianę jej treści, a co za 

tym idzie, nie jest dopuszczalne uzupełnienie brakującego kosztorysu nr 12 w trybie art. 87 

ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp 

(por.  również  np.  wyroki  KIO  z  dnia  31.07.2017  r.,  KIO  1411/17,  

z 12.10.2017 r., KIO 1998/17). 

Odwołujący  podnosił  również,  że  w  przypadku uznania,  że  nie  zachodziły  podstawy 

do  samodzielnego  poprawienia  oferty  przez  Zamawiającego,  to  powinien  był  on  wezwać 

Odwołującego  do  wyjaśnienia  treści  oferty  w  trybie  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp.  Odwołujący 

wywodził,  że  wyjaśnienia  te  odnosiłyby  się  wyłącznie  do  sposobu  rozumienia  treści 

zaw

artych  już  w  ofercie,  a  Zamawiający  nie  pozyskiwałby  żadnych  nowych  danych  –  tj. 

wyceny  w  kosztorysie  nr  12,  a  jedynie  uzyskałby  wyjaśnienia,  jak  rozumieć  zdublowany 

kosztorys  nr  11. 

W  ocenie  Izby  stanowisko  Odwołującego  jest  oczywiście  bezzasadne. 

Artykuł  87  ust.  1  ustawy  Pzp  nie  daje  uprawnienia  do  uzupełnienia  treści  oferty,  a  jedynie 

wyjaśnienia  treści  istniejących.  Nie  sposób  przyjąć,  że  ewentualne  wskazanie  przez 

Odwołującego, że zdublowanie kosztorysu nr 11 należy rozumieć w ten sposób, że jego wolą 

było  zaoferowanie  identycznych  cen  jednostkowych  w  kosztorysie  nr  12,  nie  kreuje  nowej 

treści  oferty  w  postaci  „uzupełnienia”  kosztorysu  nr  12.  Co  więcej,  poprawienie  oferty  

w  następstwie  wyjaśnień  w  ww.  trybie  stanowiłoby  również  naruszenie  zasady  uczciwej 

konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców  oraz  zasady  przejrzystości  postępowania. 

Ostatnia  ze  wskazanych  zasad  w  szczególności  stoi  na  przeszkodzie  przeprowadzeniu 

żądanych  zmian  w  ofercie  Odwołującego.  Zważyć  bowiem  należy,  że  z  uwagi  na  ww. 

niezgodność  cen  w  zbiorczym  zestawieniu  kosztów,  Zamawiający  najpierw  uzyskałby 

wyja

śnienia,  że  ceny  z  kosztorysu  11  należy  przepisać  i  przemnożyć  do  kosztorysu  12, 

następnie po dokonaniu tej czynności uzyskałby wynik inny niż w zestawieniu zbiorczym, po 

czym  miałby  (zgodnie  z  żądaniem  Odwołującego)  dokonać  zmiany  ceny  w  rzeczonym 

zestawi

eniu  i  globalnej  cenie  ofertowej.  Takie  postępowanie,  prowadzące  do  zmian  treści 

oferty  i  w  następstwie  kluczowego  jej  elementu  –  ceny  w  oparciu  jedynie  o  oświadczenia 

wykonawcy, 

nie  może  być  zaakceptowane.  Należy  zwrócić  uwagę,  że  dopuszczenie  takiej 

prak

tyki  umożliwiałoby  wykonawcom  dowolne  manipulowanie  cenami  ofert  po  terminie  ich 

składania.  Analizując  możliwość  przeprowadzenia  procedury  wyjaśnień  przed  dokonaniem 

poprawienia  innej  omyłki,  nie  można  pominąć  drugiej  części  dyspozycji  art.  87  ust.  1, 

zgod

nie  z  którą  „Niedopuszczalne  jest  prowadzenie  między  zamawiającym  a  wykonawcą 

negocjacji  dotyczących  złożonej  oferty  oraz,  z  zastrzeżeniem  ust.  1a  i  2,  dokonywanie 

jakiejkolwiek  zmiany  jej  treści”.  W  ocenie  Izby,  normę  tę  należy  odczytywać  szczególnie  

w  p

owiązaniu  z  zasadą  przejrzystości  postępowania.  W  sytuacji,  gdy  zamawiający  zwraca 

się  o  wyjaśnienia  wykonawcy,  które  w  rezultacie  prowadzą  do  wprowadzenia  nowego 

elementu  do  oferty,  a  następnie,  na  podstawie  tego  nowego  elementu,  zmienia  cenę 

globalną  oferty,  postępowanie  traci  przejrzystość  w  stopniu,  w  którym  może  zachodzić 

podejrzenie,  że  wyjaśnienia  w  rzeczywistości  przybrały  formę  negocjacji.  Wobec 

powyższego,  przeprowadzenie  procedury  wyjaśnień  i  sanacji  oferty  Odwołującego  stałoby  

w  sprzeczności  zarówno  z  art.  87  ust.  1  i  2  ustawy  Pzp  jak  i  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp. 

Rozważania  te  należy  odnieść  również  do  argumentów  Odwołującego,  iż  celem 

wprowadzenia art. 87 ust. 2 pkt 2 ustawy Pzp było „uelastycznienie” procedury, żeby uniknąć 

konieczności  odrzucania  ofert  dotkniętych  nieistotnymi  wadami.  Granicą  owego 

uelastycznienia  jest  zakaz  negocjacji  oraz  zasady  równego  traktowania  wykonawców  

i  przejrzystości  postępowania,  które  nie  mogą  zostać  naruszone  w  toku  prowadzenia 

procedury wyjaśnień i sanowania oferty. 

Reasumując,  mając  na  uwadze  kosztorysowy  charakter  zamówienia  oraz 

przewidziany  w  przepisach  SIWZ  obowiązek  przedłożenia  wraz  z  ofertą  kosztorysów 

obejmujących  całość  przedmiotu  zamówienia,  Zamawiający  zasadnie  uznał,  że  niezłożenie 

przez  Odwołującego  kosztorysu  nr  12  stanowiło  niezgodność  oferty  z  SIWZ  i  poprawnie 

dokonał  odrzucenia  jego  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp.  Ponadto  

w ocenie Izby brak jest podstaw dla uznania, że Zamawiający dopuścił się naruszenia art. 87 

ust.  1  i  2 

pkt  2  i  3  ustawy  Pzp poprzez  zaniechanie ich zastosowania, gdyż,  jak  wskazano 

powyżej, nie było ku temu podstaw.  

Z  uwagi  na  posiłkowy  charakter  zarzutu  naruszenia  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  

w stosunku do zarzutów omówionych powyżej, wobec stwierdzenia ich niezasadności, brak 

jest podstaw dla uznania, że doszło do naruszenia zasad wyrażonych w art. 7 ust. 1 ustawy 

Pzp. 

Biorąc pod uwagę powyższy stan rzeczy ustalony w toku postępowania, Izba orzekła, 

jak w sentencji, na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp. 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku  -  na  podstawie  art.  192 

ust.  9  i  10  ustawy  Pzp 

oraz  w  oparciu  o  przepisy  §  5  ust.  3  pkt  1  w  zw.  z  §  3  pkt  2 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  

i  sp

osobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 972). 

Przewodniczący: 

…………………………