KIO 156/20, KIO 171/20 WYROK dnia 11 lutego 2020 r.

Sygn. akt: KIO 156/20, KIO 171/20 

WYROK 

z dnia 11 lutego 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Przemysław Dzierzędzki 

Członkowie:   

Danuta Dziubińska 

Magdalena Grabarczyk 

Protokolant:            

Rafał Komoń 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2020 r. w Warszawie 

odwołania wniesionego 

do Pr

ezesa Krajowej Izby Odwoławczej: 

A)  w  dniu  27 stycznia  2020  r. 

przez wykonawcę COIG S.A. w Katowicach (sygn. akt KIO 

B)  w dniu 27 stycznia 2020 

r. przez wykonawcę Comarch Polska S.A. w Krakowie (sygn. 

akt KIO 171/20) 

w 

postępowaniu prowadzonym przez Komendę Wojewódzką Policji w Krakowie 

przy  udziale  wykonawcy  COIG  S.A.  w  Katowicach, 

zgłaszającego  przystąpienie  do 

post

ępowania odwoławczego w sprawie o sygn. akt KIO 171/20 po stronie zamawiającego, 

przy  udziale  wykonawcy  Comarch  Polska  S.A.  w  Krakowie, 

zgłaszającego  przystąpienie 

do  post

ępowania  odwoławczego  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  156/20  po  stronie 

zamawia

jącego, 

przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Eskom IT sp. 

z o.o. w Warszawie oraz 

Advatech sp. z o.o. we Wrocławiu, zgłaszających przystąpienie 

do postępowań odwoławczych w sprawach o sygn. akt KIO 156/20 i KIO 171/20 po stronie 

zamawiającego 

orzeka: 

uwzględnia  częściowo  odwołanie  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  156/20  i  nakazuje 

zamawiającemu  unieważnienie  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej, 

unieważnienie  czynności  poprawienia  innej  omyłki  w  ofercie  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  Eskom  IT  sp.  z  o.o.  w 

Warszawie  oraz  Advatech  sp.  z  o.o.  we  Wrocławiu  oraz  powtórzenie  czynności 

badania i oceny ofert, w tym: 

a) 

odrzucenie  oferty  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia  Eskom  IT  sp.  z  o.o.  w  Warszawie  oraz  Advatech  sp.  z  o.o.  we 

Wrocławiu  z  powodu  zaoferowania  serwerowego  systemu  operacyjnego  dla 

DEV niezgodnego z 

wymaganiem równoważności opisanym w pkt 1 tabeli str. 

70 OPZ, 

b) 

odrzucenie  oferty  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia  Eskom  IT  sp.  z  o.o.  w  Warszawie  oraz  Advatech  sp.  z  o.o.  we 

Wrocławiu z powodu zaoferowania laptopów, których klawiatury nie posiadają 

wydzielonego  bloku  numerycznego,  w  którym  mowa  w  pkt  11  tabeli  na  s.  4 

załącznika nr 4 do OPZ, 

w pozostałym zakresie oddala odwołanie w sprawie KIO 156/20, 

3.  umarz

a  postępowanie  odwoławcze  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  171/20  w  części 

dotyczącej  zarzutów  opisanych  w  odwołaniu  w  pkt  3a,  4,  5c  i  6  (w  zakresie 

zaniechania  wezwania  do  złożenia  wyjaśnień  w  odniesieniu  do  monitorów)  z 

powodu wycofania odwołania w tej części, 

uwzględnia  częściowo  odwołanie  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  171/20  i  nakazuje 

zamawiającemu  unieważnienie  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej, 

unieważnienie  czynności  poprawienia  innej  omyłki  w  ofercie  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  Eskom  IT  sp.  z  o.o.  w 

Warszawie  oraz  A

dvatech  sp.  z  o.o.  we  Wrocławiu  oraz  powtórzenie  czynności 

badania i oceny ofert, w tym: 

a) 

odrzucenie  oferty  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia  Eskom  IT  sp.  z  o.o.  w  Warszawie  oraz  Advatech  sp.  z  o.o.  we 

Wrocławiu  z  powodu  zaoferowania  serwerowego  systemu  operacyjnego  dla 

DEV niezgodnego z 

wymaganiem równoważności opisanym w pkt 1 tabeli str. 

70 OPZ, 

b) 

odrzucenie  oferty  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia  Eskom  IT  sp.  z  o.o.  w  Warszawie  oraz  Advatech  sp.  z  o.o.  we 

Wrocławiu z powodu zaoferowania laptopów, których klawiatury nie posiadają 

wydzielonego  bloku  numerycznego,  w  którym  mowa  w  pkt  11  tabeli  na  s.  4 

załącznika nr 4 do OPZ, 

w pozostałym zakresie oddala odwołanie w sprawie o sygn. akt KIO 171/20, 

kosztami  postępowania  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  156/20  obciąża  Komendę 

Wojewódzką Policji w Krakowie i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15.000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnastu  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

COIG S.A. w Katowicach 

tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza od Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie na rzecz COIG S.A. w 

Katowicach 

kwotę  18.600  zł  00  gr  (słownie:  osiemnastu  tysięcy  sześciuset 

złotych  zero  groszy),  stanowiącą  uzasadnione koszty  strony  poniesione z  tytułu 

wpisu od odwołania i wynagrodzenia pełnomocnika, 

kosztami  postępowania  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  171/20  obciąża  Komendę 

Wojewódzką Policji w Krakowie i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15.000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnastu  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

Comarch Polska S.A. w Krakowie 

tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza od Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie na rzecz wykonawcy 

Comarch  Polska  S.A.  w  Krakowie 

kwotę  15.000  zł  00  gr  (słownie:  piętnastu 

tysięcy złotych zero groszy), stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione z 

tytułu wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1843) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za pośrednictwem  Prezesa  Krajowej Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Krakowie. 

Przewodniczący:      ………………….… 

Członkowie:   

……………………. 

……………………. 

Sygn. akt: KIO 156/20, KIO 171/20 

U z a s a d n i e n i e 

Komenda 

Wojewódzka  Policji  w  Krakowie,  zwana  dalej  „zamawiającym”,  prowadzi 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29  stycznia 

2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  2019  r.  poz.  1843),  zwanej  dalej  „ustawą 

Pzp”, którego przedmiotem jest „wdrożenie e-usług publicznych, wewnątrzadministracyjnych, 

nowych  rozwiązań  IT  oraz  modernizację  systemu  obiegu  dokumentów  w  ramach  realizacji 

p

rojektu „Nowoczesna Policja dla Małopolski”. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej 15 października 2019 r. nr 2019/S 199-483067. 

15  stycznia  2020 

r.  zamawiający  zawiadomił  wykonawcę  COIG  S.A.  w  Katowicach, 

zwanego 

dalej  „odwołującym  COIG”,  oraz  wykonawcę  Comarch  Polska  S.A.  w  Krakowie, 

zwanego 

dalej  „odwołującym  Comarch”,  o  wyborze  jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej 

przez 

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Eskom IT sp. z o.o. 

w  Warszawie  oraz  Advatech 

sp.  z  o.o.  we  Wrocławiu,  zwanych  dalej  „przystępującym 

Eskom

”, wykonawcą „Eskom” lub „Eskom”. 

W  dniu  27  stycznia  2020 

r.  do  Prezesa  Izby  wpłynęły  odwołania  złożone  przez 

odwołującego  COIG  i  odwołującego  Comarch.  Postępowania  odwoławcze  wywołane 

wniesionym

i odwołaniami oznaczono odpowiednio sygn. akt KIO 156/20 oraz sygn. akt KIO 

Odwołujący COIG wniósł odwołanie w sprawie o sygn. akt KIO 156/20 wobec: 

czynności wyboru oferty przystępującego Eskom jako najkorzystniejszej, 

zaniechania czynności odrzucenia oferty przystępującego Eskom, 

zaniechania  czynności  odrzucenia  oferty  Comarch  Polska  S.A.  w  Krakowie,  zwanego 

również „wykonawcą Comarch” lub „przystępującym Comarch”. 

Odwołujący COIG zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 87 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 87 ust. 2 pkt 3 

ustawy  Pzp 

przez  bezpodstawne  poprawienie  innej  omyłki  w  treści  oferty 

przystępującego  Eskom,  w  sytuacji,  gdy  brak  było  podstaw  do  dokonania  jej 

poprawienia; 

art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie 

odrzucenia oferty wykonawcy Eskom

, mimo że oferta tego wykonawcy jest sprzeczna z 

treścią SIWZ; 

art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie 

odrzucenia  oferty  wykonawcy  Comarch

,  mimo  że  oferta  tego  wykonawcy  jest 

sprzeczna z treścią SIWZ. 

Odwołujący COIG wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

unieważnienia czynności wyboru oferty wykonawcy Eskom jako najkorzystniejszej; 

powtórzenia czynności badania i oceny ofert, w tym: 

a) 

unieważnienia czynności poprawienia innej omyłki w ofercie wykonawcy Eskom, 

b)  odrzucenia oferty wykonawcy Eskom 

z uwagi na jej sprzeczność z treścią SIWZ; 

c) 

odrzucenia oferty wykonawcy Comarch z uwagi na jej sprzeczność z treścią SIWZ. 

W uzasadnieniu odwołania co do zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z 

art. 87 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp 

odwołujący COIG podniósł, 

że poprawienie innej omyłki na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp stanowi wyjątek od 

ogólnej zasady określonej w art. 87 ust. 1 ustawy Pzp, zgodnie z którą niedopuszczalne jest 

prowadzenie  między  zamawiającym  a  wykonawcą  negocjacji  dotyczących  złożonej  oferty 

oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w jej treści. Wywiódł, że 

ratio  legis  przepisu  art.  87  ust.  2  to  sanowanie  ofert  obarczonych  nieistotnymi  wadami, 

będącymi wynikiem różnego rodzaju błędów i omyłek, które nie prowadzą do istotnych zmian 

w  treści  oferty  -  nie  zniekształcając  oświadczenia  woli  wykonawcy  ubiegającego  się  o 

zamówienie. Podniósł, że zamawiający celem wykazania prawidłowości swojego stanowiska 

winien wykazać zaistnienie wszystkich podanych przesłanek art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp.  

Wskazał,  że  należyta  staranność  profesjonalisty  (art.  14  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  355  kc) 

nakłada  na  wykonawcę  ubiegającego  się  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  obowiązek 

zweryfikowania  i  upewnienia  się,  czy  składana  przez  niego  oferta  w  sposób  oczywisty  nie 

jest  sprzeczna  z  treścią SIWZ.  Zdaniem  odwołującego  COIG  takiej  należytej  staranności  w 

przygotowaniu  oferty  przetargowej  brak 

było  po  stronie  wykonawcy  ESKOM.  Odwołujący 

COIG  argumentował,  że  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp  nie  stanowi  narzędzia  do  - 

naprawiania  - 

„błędnie"  złożonych  ofert,  lecz  stanowi  podstawę  poprawy  omyłek,  której  to 

poprawy  może  dokonać  zamawiający,  a  znaczenie  tych  poprawek  dla  całości  złożonego 

oświadczenia  woli  (oferty)  przez  wykonawcę  w  kontekście  SIWZ  nie  będzie  istotne. 

Odwołujący  COIG  podniósł,  że  treść  oświadczenia  woli  (oferty)  wykonawcy  ESKOM 

wskazuje 

na celowe złożenie oświadczania o treści sprzecznej z wymogami zamawiającego. 

Zdaniem odwołującego z perspektywy oceny charakteru niezgodności treści oferty ESKOM z 

treścią  SIWZ  istotne  znaczenia  ma  porównanie  formularza  oferty  przygotowanego  przez 

zamawia

jącego oraz treści oferty ESKOM.  

Odwołujący COIG wywiódł, że w treści kolumny przewidzianej do uzupełnienia przez 

w

ykonawcę  zamawiający  nie  wskazał  jakiegokolwiek  podziału  na  serwerowe  systemy 

operacyjne  oferowane  do  CD,  ZCD  oraz  odrębnie  do  DEV.  Tym  samym  to  wykonawca 

wypełniając  przygotowany  wzór  formularza  oferty  w  sposób  zamierzony  dokonał  podziału 

oferowanych serwerowych systemów operacyjnych odrębnie dla CD, ZCD oraz odrębnie dla 

DEV. Mając na uwadze powyższe wywiódł, że Izba winna ocenić niezgodność treści oferty 

ESKOM z treścią SIWZ jako niemożliwą do poprawienia w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy 

Pzp.  Przyjęcie  stanowiska  przeciwnego,  w  szczególności  mając  na  uwadze,  że  poprawa 

miała  miejsce  po  podniesieniu  przez  wykonawcę  Comarch  zarzutów  w  tym  zakresie  w 

ramach  toczącego  się  uprzednio  postępowania  odwoławczego  oraz  w  wyniku  uzyskanych 

wyjaśnień  oznaczałoby  de  facto,  że  możliwe  jest  poprawienie  jakiejkolwiek  niezgodności 

treści oferty wykonawcy z treścią SIWZ, w każdym przypadku, ponieważ wykonawca będzie 

zawsze  posługiwał  się  argumentem,  że  jego  intencją  było  złożenie  oferty  zgodnej  z 

postanowieniami SIWZ i uzyskanie zamówienia publicznego. 

W 

pkt II odwołania, w uzasadnieniu zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. 

z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp  przez zaniechanie odrzucenia oferty wykonawcy ESKOM, 

odwołujący wskazał w pierwszej kolejności na brak zgodności zaoferowanego przez ESKOM 

systemu  bazodanowego  z  wymaganiami  pkt.  3.4.5  OPZ. 

Odwołujący  przywołał 

postanowienia pkt 3.4.5. OPZ. Pod

niósł, że wykonawca ESKOM w poz. 10 tabeli na stronie 6 

formularza  ofertowego  zaoferował  System  Bazodanowy  Microsoft  SQL  Server  Standard 

Edition  2017. 

Argumentował,  że  wymagania  zamawiającego  określone  pkt.  3.4.5  OPZ 

dotyczące Systemu Bazodanowego nie są spełnione przez oprogramowanie Microsoft SQL 

Server  2017  w  edycji  Standard.  Kluczowe  wymagania  z

amawiającego  w  zakresie  wysokiej 

dostępności,  czyli  HA  (ang.  „High  Availability")  oraz  równoważenia  obciążenia  sieciowego, 

czyli  NLB  (ang.  „NetWork  Load  Balancing"),  uzupełnione  wymaganiem  zastosowania 

konfiguracji  klastra  geograficznego,  możliwe  są  do  spełnienia  wyłącznie  przez  edycję 

Enterprise oprogramowania Microsoft SQL Server 2017. Jak bowiem wskazuje producent na 

swojej stronie internetowej, w przypadku licencji Microsoft SQL Server w edycji Standard nie 

pozwala ona na budowę systemu bazy danych składającego się z więcej niż dwóch części 

(replik, węzłów) w konfiguracji klastra geograficznego. Co więcej zaoferowane przez ESKOM 

rozwiązanie  nie  pozwala  na  budowę  systemu  bazy  danych  w  oparciu  o  klaster  NLB 

(rozumiany  jako  możliwość  równoważenia  obciążenia  sieciowego  pozwalający  na  odczyt  z 

obu węzłów klastra), o czym szerzej wskazał w dalszej części odwołania. 

W  pkt  II.1.a.  odwołania  odwołujący  COIG  przywołał  postanowienie  pkt  3.4.5  OPZ. 

„System  bazodanowy  musi  zostać  zbudowany  w  konfiguracji  klastra  geograficznego  (w 

zależności  od  wyskalowania  1  lub  więcej  węzłów  w  CD  i  1  lub  więcej  węzłów  w  ZCD).  W 

przypadku  utraty  węzła  klastra  usługa  musi  działać  bezprzerwowo.  System  bazy  danych 

musi  zostać  skonfigurowany  w  taki  sposób  aby  zminimalizować  cel  punktu  odzyskiwania 

(RPO) i cel czasu odzyskiwania (RTO)." 

Odwołujący COIG wskazał, że zamawiający  wymaga w OPZ, aby system działał na 

sprzęcie serwerowym umieszczonym w dwóch osobnych serwerowniach, znajdujących się w 

osobnych  budynkach  na  terenie  miasta.  W  informatyce  mówi  się  w  takim  przypadku,  że 

serwerownie  są  „rozdzielone  geograficznie".  W  specyfikacji  zamawiający  używa  pojęcia 

„centrum  danych":  pierwsza  serwerownia  nazywa  się  „Centrum  Danych"  (w  skrócie  CD),  a 

druga  to  „Zapasowe  Centrum  Danych"  (w  skrócie  ZCD).  Cytowany  powyżej  wymóg  dla 

systemu  bazy  danych,  aby  był  on  zbudowany  w  konfiguracji  „klastra  geograficznego" 

oznacza,  że  baza  danych  ma  być  podzielona  na  części  (w  informatyce  używa  się  pojęcia 

„replika"  lub  „węzeł")  w  taki  sposób,  aby  mogła  działać  zarówno  w  pierwszej  serwerowni 

(CD), jak i w drugiej (ZCD), przy czym w przypadku awarii części bazy danych działającej w 

CD ma nastąpić automatyczne uruchomienie drugiej części bazy danych, znajdującej się w 

ZCD. 

Odwołujący  COIG  argumentował,  że  dodatkowo  zamawiający  wymaga,  aby  system 

bazodanowy  miał  możliwość  zbudowania  go  z  większej  niż  1  ilości  części  (Zamawiający 

używa pojęcia „węzeł") w każdej z serwerowni (zarówno CD, jak i ZCD). Oznacza to, że baza 

danych  musi  umożliwiać  stworzenie  minimum  dwóch  części  („węzłów")  w  pierwszej 

serwerowni  (CD)  i  minimum  dwóch  części  („węzłów")  w  drugiej  serwerowni  (ZCD).  Razem 

daje to minimum cztery części („węzły"). Zdaniem odwołującego COIG edycja bazy danych 

zastosowana  przez  ESKOM  tj.  Microsoft  SQL  Server  2017  w  wersji  Standard,  umożliwia 

zrealizowanie  maksymalnie  dwóch  części  („węzłów")  w  ramach  systemu  bazodanowego,  a 

tym samym nie spełnia wymagania zamawiającego. Wywiódł, że baza danych Microsoft SQL 

Server w edycji Standard umożliwia budowę maksymalnie dwóch części („replik", „węzłów") 

(podstawowej i zapasowej). 

Odwołujący COIG przytoczył w odwołaniu

o

pis funkcjonalności wysokiej dostępności 

(ang.  HA,  High  Availability)  posz

czególnych  edycji  bazy  danych  Microsoft  SQL  Server, 

zawarty w dokumentacji producenta.  

Odwołujący  COIG,  powołując  się  na  cytat  z  dokumentacji  producenta,  w  zakresie 

kluczowych  dla  Zamawiającego  funkcjonalności  Systemu  Bazodanowego,  w  obszarze 

wysokiej  dos

tępności (HA), wskazał, że producent Microsoft w edycji Standard swojej bazy 

danych gwarantuje: 

„Database  mirroring”  -  "Yes.  Full safety  only",  co oznacza,  że klastrowanie bazy  danych 

zadziała,  ale  tylko  w  rozumieniu  zapewnienia  pełnego  bezpieczeństwa  danych.  Drugi 

węzeł bazy danych (ang. secondary replica) stanowić będzie kopię węzła podstawowego 

(ang.  primary  replica)  i  zostanie  uruchomiony  dla  wymagającej  tego  aplikacji  (w 

rozpatrywanym  kontekście  aplikacji  e-usług)  wyłącznie  w  przypadku  wystąpienia  awarii 

węzła  podstawowego.  Nie  ma  możliwości  skorzystania  z  węzła  zapasowego  w  ramach 

bieżącej  pracy  systemu,  czyli  nie  ma  możliwości  równoważenia  obciążenia  sieciowego 

(ang. NLB) poprzez wykorzystanie dodatkowego (dodatkowych) węzłów. Po stronie edycji 

Ent

erprise  nie  ma  żadnych  ograniczeń  w  zakresie  ilość  możliwych  do  wykorzystania 

węzłów. 

„Always  On  failover  cluster  instances"  z  komentarzem  oznaczonym  jako  „2"  -  „Yes"  co 

oznacza  potwierdzenie  możliwości  uruchomienia  klastra  wysokiej  dostępności  (HA),  ale 

tylko i wyłącznie w zakresie zgodnym z wskazanym w odnośniku komentarzem, czyli „On 

Enterprise Edition, the number of nodes is the operating system maximum. On Standard 

edition there is support for two nodes.

". Producent zwraca tym samym szczególną uwagę 

użytkowników, że liczba węzłów klastra HA w edycji Standard jest ograniczona do dwóch. 

„Always On availability groups" z komentarzem oznaczonym jako „3" - "No", co oznacza, 

że  w  wypadku  edycji  Standard  nie  ma  mowy  o  uruchomieniu  jakichkolwiek 

funkcjona

lności/benefitów gwarantowanych przez Always On availability groups.  

Odwołujący COIG nadmieniał, że edycja Enterprise spełnia to wymaganie, ponieważ 

została  stworzona  do  realizacji  rozbudowanych,  rozdzielonych  geograficznie  środowisk 

bazodanowych,  w  tak  d

użych  i  wymagających  projektach,  jak  ten  opisany  przez 

Zamawiającego w OPZ. 

4)  „Basic  availability  groups"  z  komentarzem  oznaczonym  jako  „4"  -  "Yes",  oznacza  to,  że 

producent  dla  edycji  Standard  przewidział  tylko  prosty  schemat  wysokiej  dostępności. 

Treść  komentarza  producenta  "Standard  Edition  supports  basic  availability  groups.  A 

basic 

availability group supports two replicas, with one database.", ponownie wskazuje, że 

uruchomienie  klastra  HA,  będzie  możliwe  tylko  w  ramach  dwuwęzłowej  bazy  danych. 

Następnie  producent  odsyła  do  innego  publicznie  dostępnego  dokumentu  „Basic 

Availability Groups", którego obszerny odwołujący przytoczył w zakresie zarzutu nr ll.l.c. 

Odwołujący  COIG  podniósł,  że  w  edycji  Standard  zastosowana  jest  funkcja  Basic 

Availability  Grou

ps  (jest  to  nazwa  własna  Microsoft,  którą  producent  używa  zamiennie  z 

określeniem  Always  On  Basic  Availability  Groups  -  nie  mylić  z  całkowicie  inną 

funkcjonalnością  Always  On  Availability  Groups).  W  edycji  Standard  nie  ma  możliwości 

uruchomienia rozproszon

ej grupy dostępności (ang. „Basic availability groups can not be part 

of a distributed availability group

"), ponieważ Basic Availability Groups nie może być częścią 

składową  rozproszonej  grupy  dostępności.  Konsekwencją  tego  jest  brak  możliwości 

uruchomieni

a klastra geograficznego o architekturze zdefiniowanej przez Zamawiającego w 

OPZ. 

Odwołujący COIG podniósł, że oprócz publicznie dostępnych dokumentów Microsoft, 

najprostszą ilustracją  braku możliwości  spełnienia wymagań  zamawiającego jest komunikat 

błędu  konsoli  zarządzania  bazą  danych  (oprogramowania  Microsoft  SQL  Server 

Management Studio), która to konsola stanowi element zarządzający bazy danych Microsoft 

SQL  Server  2017  Standard.  Komunikat  ten  pojawia  się  przy  próbie  dodania kolejnej  repliki 

bazy danych. 

Przytoczył treść tego komunikatu. 

Odwołujący COIG podniósł, że przedstawiony powyżej komunikat błędu informuje, że 

właśnie usiłowano  wykonać  operację niedozwoloną przez  edycję Standard,  zaoferowanego 

Systemu  Bazodanowego.  Dzieje  się  tak,  ponieważ  w  ramach  funkcjonalności  Basic 

Availability  Groups,  dozwolona  jest  tylko  jedna  baza  danych 

(ang.  „Only  one  database  is 

permitted per basic availability group."). 

W  pkt  II.1.b.  uzasadnienia  odwołania  odwołujący  COIG  przywołał  fragment 

wymagania  3.4.5.  OPZ  o  treści:  „Wymagane  jest  wdrożenie  systemu  bazodanowego 

zapewniającego  odpowiednią  wydajność,  skalowalność,  niezawodność.  W  zakresie 

funkcjonowania należy przewidzieć budowę w oparciu o klaster HA i NLB."  

W  odniesieniu  do  „wydajności  NLB”  odwołujący  COIG  podniósł,  że  zamawiający 

wymaga,  aby  System  Bazodanowy  umożliwiał  zbudowanie  go  w  oparciu  o  „klaster  NLB", 

czyli klaster z równoważeniem obciążenia sieciowego (ang. NetWork Load Balancing). Jest 

to sformułowanie techniczne, które oznacza, że baza danych ma być podzielona na części 

(tzw.  „węzły"  lub  „repliki"),  w  taki  sposób,  że  dane  są  zapisywane  i  odczytywane  z 

dostępnych  węzłów  równocześnie.  W  szczególności  oznacza  to,  że  w  ramach  nominalnej 

pracy  System  musi 

mieć  możliwość  wykonywania  odczytów  zarówno  z  pierwszego  węzła 

bazy danych, jak i z węzłów kolejnych. 

Odwołujący  COIG  argumentował,  że  Microsoft  SQL  Server  2017  w  edycji  Standard 

nie  daje  żadnej  możliwości  uruchomienia  mechanizmu  NLB.  Baza  danych  w  tej  edycji, 

umożliwia skonfigurowanie wysokiej dostępności (HA) tylko i wyłącznie, jako tzw. „2-węzłowy 

tryb failover"  dla  pojedynczej  bazy  danych. W  trybie  tym,  nie  istnieje możliwość  dokonania 

jakiegokolwiek  odczytu  z  repliki  zapasowej  (czyli  z  drugiego  - 

pasywnego  węzła  klastra 

failover), przed wystąpieniem awarii repliki podstawowej (czyli pierwszego - aktywnego węzła 

klastra  failover).  Aplikacja  (w  rozpatrywanym  kontekście  aplikacje  e-usługowe),  która 

korzystałaby  z  Systemu  Bazodanowego  w  edycji  Standard,  uzyskałaby  dostęp  tylko  i 

wyłącznie do aktywnego (podstawowego) węzła bazy danych, a pasywny  węzeł zapasowy, 

byłby  dla  tej  aplikacji  niedostępny,  aż  do  momentu  uruchomienia  go  w  przypadku 

wystąpienia  awarii  węzła  podstawowego.  Tym  samym  w  przypadku  zastosowania 

rozwiązania  zaoferowanego  przez  wykonawcę  ESKOM,  pierwszy  węzeł  byłby  całkowicie 

obciążony operacjami wykonywanymi na bazie danych. 

Odwołujący  COIG  wskazał,  że  przedstawiony  sposób  działania  trybu  failover 

powoduje,  że  wymaganie  Zamawiającego  zdefiniowane,  jako  „NLB",  czyli  równoważenie 

obciążenia  sieciowego,  do  którego  spełnienia  niezbędny  jest  równoczesny  odczyt  z  obu 

węzłów klastra, nie jest możliwe do spełnienia. Wyraźnie wskazuje na to sam producent, w 

publicznie  dostępnym  zestawieniu,  porównującym  funkcjonalności  poszczególnych  edycji 

Microsoft  SQL  S

erver  2017.  Opis  funkcjonalności  w  zakresie  wysokiej  dostępności  (ang. 

RDBMS  high  availability),  został  zatem  potraktowany  bardzo  szczegółowo  i  opatrzony 

niezwykle  istotnymi  odnośnikami/komentarzami  producenta.  Załączył  cytat  z  dokumentacji 

producenta oprogramowania.  

Powołując się na ww. cytat odwołujący COIG wskazał, że w zakresie kluczowych dla 

z

amawiającego funkcjonalności Systemu Bazodanowego, w obszarze wysokiej dostępności 

(HA), producent Microsoft w edycji Standard swojej bazy danych gwarantuje: 

1)  "Da

tabase mirroring” - "Yes. Full safety only.”, co oznacza, że klastrowanie bazy danych 

zadziała,  ale  tylko  w  rozumieniu  zapewnienia  pełnego  bezpieczeństwa  danych. 

Argumentował,  że  drugi  węzeł  bazy  danych  (ang.  secondary  replica)  stanowić  będzie 

kopię  węzła  podstawowego  (ang.  primary  replica)  i  zostanie  uruchomiony  dla 

wymagającej tego aplikacji  (w  rozpatrywanym  kontekście aplikacji  e-usług)  wyłącznie  w 

przypadku  wystąpienia  awarii  węzła  podstawowego.  Nie  ma  możliwości  skorzystania  z 

węzła  zapasowego  w  ramach  bieżącej  pracy  systemu,  czyli  nie  ma  możliwości 

równoważenia  obciążenia  sieciowego  (ang.  NLB)  poprzez  wykorzystanie  dodatkowego 

(dodatkowych) węzłów. Po stronie edycji Enterprise nie ma tutaj żadnych ograniczeń. 

2)  "Always  On  failover  cluster  instances"  z  komentarzem  oznaczonym  jako  "2"  -  "Yes"  co 

oznacza  potwierdzenie  możliwości  uruchomienia klastra  wysokiej  dostępności  (HA),  ale 

tylko i wyłącznie w zakresie zgodnym z wskazanym w odnośniku komentarzem, czyli "On 

Enterprise Edition, the number of nodes is the operating system maximum. On Standard 

edition there is support for two nodes.

". Producent zwraca tym samym szczególną uwagę 

użytkowników,  że  liczba  węzłów  klastra  HA  w  edycji  Standard  jest  ograniczona  do 

dwóch. 

3)  "Always On availability groups" z komentarzem oznaczonym jako "3" - "No", co oznacza, 

że  w  wypadku  edycji  Standard  nie  ma  mowy  o  uruchomieniu  jakichkolwiek 

funkcjonalności/benefitów  gwarantowanych  przez  Always  On  availability  groups.  Ze 

spełnieniem  czego  edycja  Enterprise  nie  ma  żadnego  problemu,  ponieważ  została 

stworzona  do  realizacji  rozbudowanych,  rozdzielonych  geograficznie  środowisk 

bazodanowych,  w  tak  dużych  i  wymagających  projektach,  jak  ten  opisany  przez 

Zamawiającego w OPZ. 

4)  "Basic  availability  groups"  z  komentarzem  oznaczonym  jako  "4"-  "Yes

",  oznacza  to,  że 

producent  dla  edycji  Standard  przewidział  tylko  prosty  schemat  wysokiej  dostępności. 

Treść  komentarza  producenta  "Standard  Edition  supports  basie  availability  groups.  A 

basie  availability  group  supports  two  replicas,  with  one  database",  ponownie  wskazuje, 

że uruchomienie klastra HA, będzie możliwe tylko w ramach dwuwęzłowej bazy danych. 

Następnie  producent  odsyła  do  innego  publicznie  dostępnego  dokumentu  "Basic 

Availability Groups", którego obszerny cytat przytoczył w zakresie zarzutu nr ll.l.c. 

Odwołujący  COIG  wywiódł,  że  oprócz  publicznie  dostępnego  zestawienia 

porównującego  funkcjonalności  poszczególnych  edycji  Microsoft  SQL  Server  tj.  Standard  i 

Enterprise,  potwierdzeniem  braku  możliwości  dokonania  odczytu  z  repliki  drugorzędnej 

(pasywn

y węzeł klastra HA SQL Server Standard), jest załączony przez niego do odwołania 

zrzut  z  konsoli  zarządzającej  Microsoft  SQL  Server  Management  Studio.  Konsola 

zarządzająca  w  kolumnie  „Readable  Secondary"  pokazuje,  że  nie  ma  możliwości  wybrania 

statusu  „Yes",  dostępny  jest  tylko  status  „No",  oznaczający  brak  możliwości  prowadzenia 

odczytu z repliki drugorzędnej. 

W  pkt  II.1.c  odwołania  odwołujący  COIG  przywołał  fragment  wymagania  OPZ,  pkt 

3.4.5  System  bazodanowy: 

„Tabela  wymagań  minimalnych  (równoważności)  dla  Systemu 

Bazy Danych, 6. SBD musi umożliwiać tworzenie klastrów niezawodnościowych". 

Odwołujący  COIG  wywiódł,  że  baza  danych  Microsoft  SQL  Server  2017  w  edycji 

Standard daje możliwość utworzenia tylko jednego, 2-węzłowego klastra tzw. „failover” - nie 

daj

e możliwości tworzenia klastrów niezawodnościowych (liczba mnoga). Tym samym, baza 

danych Microsoft SQL w edycji Standard nie spełnia powyższego wymagania OPZ. Zdaniem 

odwołującego  COIG  potwierdzenie  powyższego  stwierdzenia  znajduje  się  w  dokumentacji 

producenta Microsoft. 

Załączył cytat z wskazanego dokumentu Microsoft: 

Odwołujący  COIG  wywiódł,  że  producent  Microsoft,  w  przywołanym  dokumencie 

opisującym  funkcjonalność  Basic  Availability  Groups,  dostępnej  w  edycji  Standard  bazy 

danych  SQL  Server  2017,  stwierdza, 

że  funkcjonalność  ta  obsługuje  środowisko 

przełączania awaryjnego (ang. failover, czyli klastra niezawodnościowego), tylko i wyłącznie 

dla  pojedynczej  bazy  danych.  Ponadto,  producent  literalnie  wskazuje,  że  edycja  Standard 

umożliwia  skonfigurowanie  wysokiej  dostępności  (HA)  tylko  i  wyłącznie,  jako  tzw.  2-

węzłowego trybu failover. W żadnym wypadku nie ma mowy o możliwości tworzenia więcej 

niż jednego klastra wysokiej dostępności. Edycja Standard po prostu nie jest przeznaczona 

do tworzenia więcej niż jednego klastra niezawodnościowego (ang. failover). 

Odwołujący COIG wskazał, że treść wyjaśnień wykonawcy ESKOM jest sprzeczna z 

oficjalnymi  informacjami  opublikowanymi  przez  producenta  oprogramowania.  W  kontekście 

przedstawionych  informacji  oraz  dowodów,  które  zostaną  złożone  w  toku  rozprawy, 

jakiekolwiek wyjaśnienia wykonawcy będą niewiarygodne, a co za tym idzie nie mogą mieć 

wpływu  na  ocenę  zasadności  podniesionych  zarzutów.  W  ocenie  odwołującego  COIG 

wymagania  z

amawiającego  mogą  być  zrealizowane  tylko  z  wykorzystaniem  edycji  bazy 

danych  Enterprise  (a  nie  edycji  Standard)  Microsoft  SQL  Server,  w  związku  z  czym  oferta 

wykonawcy ESKOM jest sprzeczna z treścią SIWZ. 

W pkt 2 uzasadnienia odwołania, odwołujący COIG podniósł, że brak jest zgodności 

zaoferowanego 

przez ESKOM sprzętu z wymaganiami pkt. 2.2 „Laptop -15 sztuk” Załącznika 

4 do OPZ. 

Odwołujący COIG wywiódł, że zamawiający w zakresie laptopów wskazał w pkt. 

2.2  poz.  1

1 tabeli Załącznika nr 4 do OPZ, iż klawiatura laptopa musi posiadać wydzielony 

blok numeryczny.  

Odwołujący  COIG  podniósł,  że  zaoferowany  przez  ESKOM  laptop  Dell  EMC 

Precision 5540 CTO Base, o przekątnej 15,6" ekranu, nie spełnia wymagania z pkt. 2.2 poz. 

11  tabeli  Załącznika  nr  4  do  OPZ,  nie  posiada  bowiem  klawiatury  z  wydzielonym  blokiem 

numerycznym w żadnej z możliwych jego konfiguracji sprzętowych. Potwierdza to fragment 

publicznie  dostępnego  dokumentu  firmy  Dell  „Precision  5540  Przewodnik  po  konfiguracji  i 

danych  technicznych",  str.  12,  „Dane  techniczne  klawiatury",  wskazujący  wprost  ilość 

klawiszy  równą  (w  wersji  europejskiej)  81  sztuk.  Załączył  do  odwołania  widok  z  góry  na 

klawiaturę ww. laptopa. 

Odwołujący  COIG  podniósł,  że  w  złożonych  przez  ESKOM,  na  wezwanie 

z

amawiającego,  wyjaśnieniach  z  dnia  13.12.2019  r.,  wykonawca  ten  próbuje  dowieść,  że 

wydzielonym  blokiem  numerycznym  „Numeric  Keypad"  można  nazwać  zestaw  klawiszy 

numerycznych  „Numeric  Keys",  umieszczony  w  górnej  części  sekcji  klawiszy 

alfanumerycznych  „Normal  Keys"  stanowiący  wraz  z  blokiem  „Normal  Keys"  komplet 

klawiszy alfan

umerycznych w układzie US. 

Zdaniem  odwołującego  COIG  powyższe  twierdzenie  nie  jest  prawdziwe,  ponieważ 

podstawową  funkcjonalnością  wydzielonego  bloku  klawiszy  numerycznych  jest  emulacja 

klawiatury  kalkulatora  poprzez  specyficzne  rozmieszczenie  klawiszy  numerycznych. 

Emulacja  klawiatury  kalkulatora  jest  wykorzystywana  w  przypadku  wprowadzania  danych 

liczbowych  i  znacznie  zwiększa  efektywność  tego  procesu  (poprawa  ergonomiki  i 

umożliwienie  bezwzrokowego  wprowadzania  danych  liczbowych).  Klawisze  numeryczne 

„Numeric  Keys"  w  standardowym  układzie,  umieszczone  w  rzędzie  pod  klawiszami 

funkcyjnymi  „Function  Keys"  nie  spełniają  założeń  klawiatury  numerycznej,  nie  stanowią 

wydzielonego  bloku  i  nie  można  takiego  rozwiązania  traktować  jako  zgodnego  z 

wymaganiami Zamawi

ającego. 

Zdaniem  odwołującego  COIG  kolejnym  argumentem  wskazującym,  że  laptop  Dell 

EMC Precision 5540 nie posiada wydzielonego bloku numerycznego, jest fakt, iż niezależnie 

od tego, czy korzystamy z klawiatury, w której blok numeryczny jest wydzielony czy też nie, 

korzystanie  z  klawiszy  bloku  numerycznego  wymaga  uaktywnienia  go.  Dokonuje 

się  tego 

klawiszem  „NumLock".  Kolejne  wciśnięcie  klawisza  „NumLock"  czyni  blok  numeryczny 

nieaktywnym.  Klawiatura  laptopa  Dell  EMC  Precision  5540  nie  posiada  dedykowanego 

k

lawisza „NumLock". Co więcej, żadna z kombinacji klawiszy funkcyjnych nie aktywuje bloku 

numerycznego,  co  prezentuje 

załączony  do  odwołania  dokument.  Tym  samym  laptop  Dell 

EMC  Precision  5540  nie  posiada  żadnego  bloku  numerycznego,  a  w  szczególności  bloku 

numerycznego  wydzielonego. 

Odwołujący  COIG  zaznaczył  jednocześnie,  że  ten  sam 

producent posiada w ofercie podobnej klasy laptopa - 

model Dell EMC Precision 7540, który 

to  laptop  posiada  ekran  o  przekątnej  15,6"  (tak  samo  jak  model  5540),  a  jego  klawiatura 

s

pełnia  wymagania  Zamawiającego  określone  w  OPZ,  czyli  posiada  wydzielony  blok 

numeryczny,  po  prawej  stronie  klawiatury. 

Załączył  zdjęcie  ww.  klawiatury.  Załączył  także 

fragment 

wskazujemy fragment publicznie dostępnego dokumentu firmy Dell „Precision 7540 

Przewodnik  po  konfiguracji  i  danych  technicznych",  str.  20,  „Dane  techniczne  klawiatury", 

wskazujący wprost ilość klawiszy wraz z wydzielonym blokiem numerycznym równą (w wersji 

europejskiej) 104 sztuki. 

Zdaniem odwołującego COIG powyższe okoliczności dowodzą niezgodności złożonej 

oferty  z  treścią  SIWZ.  Podkreślił,  iż  dla  każdego  podmiotu  profesjonalnie  działającego  na 

rynku  sprzętu  komputerowego,  a  takim  niewątpliwe  jest  wykonawca  ESKOM,  wydzielony 

blok  numeryczny  nie  może  być  rozumiany  jako  klawisze  numeryczne  umiejscowione  w 

górnej części bloku alfanumerycznego. Pojęcie „wydzielony blok numeryczny" jest pojęciem 

jasnym i zrozumiałym, przez co oferta wykonawcy ESKOM jest niezgodna z treścią SIWZ. 

W uzasadnieniu zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 

2  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  wykonawcy  Comarch,  mimo  że  oferta 

tego  wykonawcy  jest  sprzeczna  z  treścią  SIWZ,  odwołujący  COIG  podniósł,  że  mając  na 

uwadze  okoliczność,  zaoferowania  przez  wykonawcę  Comarch  tej  samej  edycji 

oprogramowania,  tj.  Microsoft  SQL  Server  Standard  Edition,  argumentacja  podniesiona 

względem  oferty  ESKOM  w  pkt  II  uzasadnienia  odwołania  znajdzie  również  zastosowanie 

względem wykonawcy Comarch. 

Odwołujący Comarch w sprawie o sygn. akt KIO 171/20 wniósł odwołanie wobec: 

czynności poprawienia omyłki w ofercie przystępującego ESKOM, 

zaniechania czynności odrzucenia oferty przystępującego ESKOM, 

zaniechania czynności odrzucenia oferty wykonawcy COIG S.A. w Katowicach, zwanego 

dalej również „przystępującym COIG” lub „wykonawcą COIG”. 

Odwołujący Comarch zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

1)  art. 87 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art 84 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 7 ustawy Pzp w 

art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp przez 

prowadzenie procedury wyjaśniającej treść oferty 

wykonawcy  ESKOM  z  naruszeniem  art.  87  ust.  1  ustawy  P

zp,  co  doprowadziło  do 

zmiany oferty, niezasadne poprawienie omyłki w ofercie wykonawcy ESKOM w zakresie 

zaoferowanego  serwerowego  systemu  operacyjnego  w  sposób  powodujący  istotną 

zmianę  w  treści  oferty  ESKOM  oraz  przez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  wykonawcy 

ESKOM  w sytuacji, gdy treść oferty  wykonawcy  ESKOM nie odpowiada treści SIWZ w 

zakresie zaoferowanego serwerowego systemu operacyjnego; 

2)  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie  odr

zucenia  oferty  ESKOM,  która 

stanowiła ofertę wariantową w sytuacji gdy treść SIWZ nie dopuszczała składania ofert 

wariantowych; 

3)  art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp w zw. z art. 7 ustawy Pzp przez zaniechanie odrzucenia 

oferty ESKOM w sytuacji, gdy treść oferty ESKOM nie odpowiada treści SIWZ z uwagi 

na: 

a. 

zaoferowanie przez ESKOM monitorów niespełniających wymogów SIWZ; 

b. 

zaoferowanie przez ESKOM laptopów niespełniających treści SIWZ; 

4)  ewentualnie - art. 87 ust. 1 ustawy Pzp 

przez zaniechanie żądania od ESKOM złożenia 

wyjaśnień treści oferty w zakresie zaoferowanych monitorów; 

5)  art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp w zw. z art. 7 ustawy Pzp przez zaniechanie odrzucenia 

oferty wykonawcy COIG 

w sytuacji, gdy treść oferty COIG nie odpowiada treści SIWZ z 

uwagi na: 

a.  zaoferowanie 

przez 

przystępującego  COIG  serwerowego  systemu 

operacyjnego sprzecznego z treścią SIWZ; 

b.  zaoferowanie przez 

przystępującego COIG systemu wirtualizacji sprzecznego 

z SIWZ; 

c.  zaoferowanie  przez 

przystępującego  COIG  monitorów  niespełniających 

wymogów SIWZ; 

6)  ewentualnie  -  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp 

przez  zaniechanie  żądania  od  COIG  złożenia 

wyjaśnień treści oferty w zakresie zaoferowanego serwerowego systemu operacyjnego, 

systemu wirtualizacji oraz monitorów. 

Odwołujący Comarch wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

1)  uni

eważnienia wyboru oferty ESKOM jako najkorzystniejszej; 

2)  odrzucenia 

oferty  ESKOM  ze  względu  na  niezgodność  treści  oferty  tego  wykonawcy  z 

SIWZ w zakresie opisanym w odwołaniu; 

3)  ewentualnie  - 

wezwania  ESKOM  do  złożenia  wyjaśnień  treści  oferty  w  zakresie 

zaofe

rowanych monitorów; 

4)  odrzucenia 

oferty  ESKOM  ze  względu  na  złożenie  oferty  wariantowej,  w  sytuacji  gdy 

SIWZ nie dopuszczał takiej możliwości; 

5)  odrzucenia  oferty 

przystępującego COIG ze względu na niezgodność treści oferty tego 

wykonawcy z SIWZ w zakresie opi

sanym w odwołaniu; 

6)  ewentualnie  -  wezwania 

przystępującego  COIG  do  złożenia  wyjaśnień  treści  oferty  w 

zakresie zaoferowanego serwerowego systemu operacyjnego, systemu wirtualizacji oraz 

monitorów; 

powtórnego badania i oceny pozostałych ofert. 

W  uzasadnieni

u  odwołania  odwołujący  Comarch  podniósł,  że  wykonawca  ESKOM  w 

treści  formularza  ofertowego  w  pkt  6  wykazu  sprzętu  i  oprogramowania  pn.  Serwerowy 

system  operacyjny  CD  (Centrum  Danych),  ZCD  (Zastępcze  Centrum  Danych),  DEV 

(środowisko  deweloperskie)  zaoferował  dla  DEV  system  operacyjny  Microsoft  Windows 

Serwer Std 2019. 

Odwołujący Comarch podniósł, że zamawiający wezwał wykonawcę ESKOM w trybie 

art.  87  ust.  1  ustawy  P

zp  do  złożenia  wyjaśnień  dotyczących  złożonej  oferty,  w  tym  do 

odniesienia się do złożonej oferty w zakresie punku 6. - Serwerowego systemu operacyjnego 

CD,  ZCD  i  DEV  (pkt  1  wezwania  do  wyjaśnień).  Argumentował,  że  w  odpowiedzi  na 

wezwanie, w piśmie z dnia 13 grudnia 2019 roku, ESKOM wskazał co następuje: 

„Zgodnie z wymaganiami określonymi w OPZ na str. 70 - dla wszystkich serwerów w 

środowiskach  CD,  ZCD  i  DEV  zostanie  dostarczony  system  operacyjny  Windows  Server 

Datacenter  Core  2019  Government  OLP.  Zgodnie  z  ofertą  nie  oferujemy  systemów 

równoważnych,  oraz  potwierdzamy  zgodność  oferowanych  systemów  w  wymaganiem 

Zamawiającego przedstawionym wprost w w/w dokumencie. 

Wyjaśniamy  także,  że  wierszu  nr  6  został  dodatkowo  (nadmiarowo  w  stosunku  do 

wymagań  Zamawiającego)  wyspecyfikowany  system  Microsoft  Windows  Server  Standard 

2019,  który  zgodnie  ze  wstępną  koncepcją  naszego  rozwiązania  byłby  zainstalowany  na 

dodatkowym  serwerze  uruchomionym  w  zewnętrznej  lokalizacji  (w  KGP  lub  w  którejś  z 

jednostek  podległych  KWP  w  Krakowie]  i  miałby  pełnić  rolę  świadka  (ang.  witness)  dla 

klastrów  niezawodnościowych.  Taki  serwer,  umieszczony  poza  infrastrukturą  centrów 

przetwarzania  jest  konieczny  do  uruchomienia  automatycznego  przełączania  usług  w 

ramach klastra niezawodnościowego i uniknięcia „split brain", w przypadku awarii połączenia 

pomiędzy CD i ZCD. 

Ponieważ  w  opisie  zwartym  w  OPZ  nie  było  przewidzianego  serwera  świadka  w 

..trzeciej"  lokalizacji,  tworząc  wstępną  koncepcję  rozwiązania  zaplanowaliśmy  dostarczenie 

takiego  serwera  wraz  z  systemem  operacyjnym  Microsoft  Windows  Microsoft  Windows 

Sen/er Standard 2019." 

Odwołujący  podniósł,  że  wskutek  złożonych  przez  wykonawcę  ESKOM  wyjaśnień 

doszło do nieuprawnionej zmiany treści oferty w świetle art. 87 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 

84  ust.  1  ustawy  Pzp. 

Argumentował,  że  w  formularzu  ofertowym  wykonawca  ESKOM 

wyraźnie wskazał, że jako serwerowy system operacyjny dla DEV oferuje Microsoft Windows 

Serwer  Std  2019.  W  wyjaśnieniach  z  dnia  13  grudnia  2019  r.  ESKOM  poinformował 

z

amawiającego, że dla wszystkich serwerów (w tym dla DEV) zostanie dostarczony system 

operacyjny  Windows  Server  Datacenter  Core  2019  Government  OLP.  tj.  inny  produkt  w 

stosunku do pierwotnie oferowanego. 

Odwołujący  Comarch  wskazał,  że  na  podstawie  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp, 

z

amawiający  może  żądać  od  wykonawców  wyjaśnienia  treści  złożonej  oferty,  ale 

niedopusz

czalne jest dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w treści oferty, z zastrzeżeniem ust. 

a (dot. trybu dialogu konkurencyjnego) oraz ust. 2. Co za tym idzie, wyjaśnienia wykonawcy 

muszą zatem ograniczać się wyłącznie do wskazania sposobu rozumienia treści zawartych 

w  złożonej  ofercie,  nie  mogą  natomiast  jej  rozszerzać  ani  ograniczać.  Tymczasem 

wyjaśnienia  wykonawcy  ESKOM  doprowadziły  do  zmiany  zaoferowanego  serwerowego 

systemu operacyjnego DEV. 

Odwołujący  Comarch  wskazał,  że  14  stycznia  2020  r.  zamawiający  unieważnił 

czynność wyboru oferty najkorzystniejszej oraz poinformował o poprawieniu omyłki w ofercie 

wykonawcy ESKOM. W informacji skierowanej do wykonawcy ESKOM z 14 stycznia 2020 r. 

z

amawiający  wskazał,  że:  „Mając  na  uwadze  Państwa  wyjaśnienia  z  dnia  13.12.2019  r.  w 

zakresie oferowanego systemu operacyjnego  oraz  wątpliwości  pozostałych wykonawców w 

tym  zakresie,  Zamawiający  informuje,  iż  działając  z  ostrożności  procesowej,  uwzględnił 

wyjaśnienia i dokonał następującej poprawki w treści Formularza Ofertowego: 

L.p. 

Element 

Producent,  typ,  model  - 

rozumiane  jako  określenie 

rodziny/grupy produktów  

/wypełnia Wykonawca/ 

Serwerowy 

system 

operacyjny CD, ZCD i DEV 

CD,  ZCD,  DEV:  Windows  Server  Datacenter  Core 

2019 Government OLP  

dodatkowo: 

Microsoft Windows Server Standard 2019 

Odwołujący Comarch podniósł, że zamawiający dokonał czynności poprawienia treści 

formularza  ofertowego  wykonawcy  ESKOM  w  sposób  sprzeczny  z  art.  87  ustawy  Pzp. 

Wskaza

ł,  że  dla  zastosowania  art.  87  ust.  2  pkt  3  ustawy  Pzp  konieczne  jest  wystąpienie 

trzech  przesłanek  wymienionych  w  treści  przepisu:  w  ofercie  musi  wystąpić  niezgodność  z 

SIWZ, która powinna mieć charakter omyłki i której poprawienie nie doprowadzi do istotnych 

zmian w ofercie. 

Odwołujący  Comarch  wskazał,  że  zaoferowany  przez  wykonawcę  ESKOM 

Serwerowy system operacyjny dla DEV, tj. Microsoft Windows Serwer Std 2019 nie spełnia 

wymogów wynikających z SIWZ. 

Zgodnie  z  Rozdziałem  3.4.4.1.  OPZ  Serwerowe  systemy  operacyjne  (str.  69  OPZ]: 

„Wykonawca w ramach realizacji przedmiotu zamówienia jest zobowiązany do dostarczenia 

niezbędnej  ilości  nieograniczonych  czasowo  licencji  serwerowych  systemów  operacyjnych 

Windows Server Datacenter Core 2019 Gov

ernment OLP. lub system równoważny /licencja 

równoważna  w  ilości  zapewniającej  pracę  z  wykorzystanymi  z  funkcjonującego  środowiska 

serwerami fizycznymi (CD/ZCD, środowisko DEV).". 

Zamawiający określił nadto warunki równoważności systemu operacyjnego CD, ZCD i 

DEV: 

L.p. 

Opis warunków równoważności systemu operacyjnego CD, ZCD i DEV: 

Windows  Server  Datacenter  Core  2019  Government  OLP,  lub  system 

równoważny/licencja równoważna. 

1.  Licencja  musi  uprawniać  do  uruchamiania  serwerowych  systemów' 

operacyjnych  na  serwerach  fizycznych  jak  i  uruchamiania  nielimitowanej  liczby 

serwerowych systemów' operacyjnych za pomocą mechanizmów' wirtualizacji. 

Odwołujący  Comarch  podniósł,  że  jak  wynika  z  treści  formularza  ofertowego, 

wykonawca  ESKOM  w  pkt  6  wykazu  sprzętu  i  oprogramowania  wskazał  jako  Serwerowy 

system  operacyjny  dla  CD  i  ZCD  -  Microsoft Windows  Serwer  DC  2019,  a  jako  Serwerowy 

system  operacyjny  dla  Dev:  Microsoft  Windows  Serwer  Std  2019. 

Zdaniem  odwołującego 

wskazany  przez  ESKOM  Serwerowy  system  operacyjnego  dla  Dev  Windows  Serwer 

Standard  2019  nie  spełnia  wymagania  równoważności  nr  1,  ponieważ  nie  umożliwia 

uruchomienia  nielimitowanej  liczby  serwerowych  systemów  operacyjnych  za  pomocą 

mechanizmów  wirtualizacji,  a  jedynie  maksymalnie  2  instancji  serwerowych  systemów 

operacyjnych, jak wynika z 

zapewnień producenta Microsoft. 

Odwołujący  Comarch  podniósł,  że  jak  wynika  z  zapewnień  producenta  Microsoft, 

z

aoferowany przez wykonawcę ESKOM dla DEV system operacyjny Windows Server 2019 

Standard  umożliwia  uruchomienie  jedynie  dwóch  wirtualnych  maszyn  za  pomocą 

mechanizmów  weryfikacji,  w  przeciwieństwie  do  Windows  Server  2019  Datacenter,  który 

umożliwia  uruchomienie  nielimitowanej  liczby  maszyn  wirtualnych.  Co  za  tym  idzie, 

zaoferowane rozwiązanie nie odpowiada treści SIWZ.  Zdaniem  odwołującego  Comarch nie 

sposób jednakże uznać, że zaoferowanie przez wykonawcę ESKOM serwerowego systemu 

operacyjnego  niespełniającego  wymogów  określonych  w  SIWZ  miało  charakter  omyłki  w 

rozumieniu  pzp,  a  nadto  należy  wskazać,  że  jej  poprawienie  doprowadziło  do  istotnych 

zmian w ofercie wykonawcy ESKOM. 

Odwołujący Comarch wskazał, że aby móc mówić o omyłce w rozumieniu art. art. 87 

ust. 2 pkt 3 ustawy P

zp, omyłka ta musi być jednoznaczna dla każdego i każdy taką omyłkę 

powinien  jednakowo  poprawić.  Wskazał,  że  omyłki,  o  których  mowa  w  art.  87  ust  2  pkt  3 

ustawy Pzp muszą mieć taki charakter by czynności ich poprawy mógł dokonać zamawiający 

samodzielnie, bez udziału wykonawcy w tej czynności. 

Odwołujący  Comarch  podniósł,  że  z  charakteru  omyłki  wynika,  że  omyłka  musi  być 

jednoznaczna i powinna wprost wynikać z treści oferty. Dysponując zatem wyłącznie treścią 

oferty  i  treścią  SIWZ  zamawiający  powinien  ustalić  okoliczność  wystąpienia  omyłki  i 

możliwego jedynego sposobu jej  poprawienia  -  i co do  zasady  jedynie na  podstawie takich 

dokumentów  zamawiający  winien  tę  omyłkę  poprawić.  Poprawienie  omyłki  powinno  być 

możliwe bez udziału Wykonawcy. Tylko w taki sposób można uznać, że wystąpiła omyłka, a 

nie  proste  zaoferowanie  produktu  niespełniającego  wymagań  SIWZ.  Przyjmuje  się,  że 

jedynie w ograniczonym zakresie wiedza o omyłce może pochodzić z wyjaśnień wykonawcy, 

ale  wyjaśnienia  wykonawcy  nie  mogą  stanowić  jedynej  podstawy  do  przeprowadzenia 

procedury poprawienia omyłki i nie mogą jako jedyne wskazywać sposobu jej poprawy. 

Według  odwołującego  Comarch  w  przedmiotowym  stanie  faktycznym  w  żaden 

sposób  nie  było możliwe  samodzielne  wywiedzenie faktu  omyłkowego  wskazania w  ofercie 

wykonawcy  ESKOM  zaoferowanego  serwerowego  systemu  operacyjnego,  jak  również 

sposób  poprawienia  „omyłki".  Ze  złożonego  oświadczenia  woli  ujawnionego  w  ofercie  nie 

można w żaden sposób wyprowadzić wniosku, że system operacyjny Windows Server 2019 

Standard  miał  być  zaoferowany  jedynie  dodatkowo  w  roli  „świadka”,  a  dla  CD,  ZCD  i  DEV 

wykonawca  ESKOM  oferuje Windows  Server  2019  Datacenter,  zwłaszcza  że  Zamawiający 

nie  wymagał  żadnych  dodatkowych  serwerów  operacyjnych,  które  miałyby  pełnić  rolę 

„świadka” i miały by być umieszczone poza infrastrukturą centrów przetwarzania. Powyższe 

wynika dopiero ze złożonych przez wykonawcę wyjaśnień.  

Zdaniem  odwołującego  Comarch  nie  sposób  uznać  za  omyłkę  celowego  i 

świadomego  zaoferowania  danego  produktu  przez  wykonawcę.  Wykonawca  ESKOM 

bowiem  w  treści  złożonej  oferty  samodzielnie i  wprost  dokonał  rozróżnienia jaki  serwerowy 

system  operacyjny  oferuje  dla  CD  i  ZCD,  a  jaki  dla  DEV.  To  sam  wykonawca  ESKOM 

dokonał rozróżnienia i wskazał, że dla CD i ZCD oferuje system operacyjny Windows Server 

2019  Datacenter,  i  wyraźnie  wskazał  że  dla  DEV  oferuje  inny  system,  tj.  Windows  Server 

2019  Standard.  Prowadzi  to  do  wniosku  iż  wykonawca  ESKOM  świadomie  i  w  sposób 

za

mierzony  wskazał  inny  system  operacyjny  dla  CD  i  ZCD,  a  inny  dla  DEV.  W  świetle 

powyższego,  niezrozumiałe  są  twierdzenia  wykonawcy  ESKOM  jakby  oferował  dla 

wszystkich centrów system Windows Server 2019 Datacenter, a dodatkowo Windows Server 

2019  Standard. 

Gdyby  tak  było,  wykonawca  dokonałby  takiego  rozróżnienia  w  formularzu 

ofertowym  (tak  jak  to  zrobił  dla  systemu  operacyjnego  dla  CD  i  ZCD  oraz  dla  systemu 

operacyjnego  dla  DEV). 

Podkreślał,  że  za  omyłkę  nie  można  uznać  celowego  i 

zamierzonego zaoferowania r

ozwiązania, które nie odpowiada SIWZ. Zastosowanie w takim 

przypadku art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy P

zp stanowiłoby niedozwoloną zmianę oferty. 

Odwołujący Comarch nadmieniał, iż zaoferowany przez wykonawcę ESKOM dla DEV 

serwerowy system operacyjny - Windows S

erver 2019 Standard istnieje na rynku. Nie można 

uznać  za  omyłkę  świadome  zaoferowanie  przez  wykonawcę  danego  produktu,  ponieważ 

wydaje mu się, że spełnia wymogi SIWZ i zmianę tego produktu na inny produkt spełniający 

wymogi  SIWZ. Takie  działanie prowadzi  do  naruszenia jednej  z  podstawowych zasad  Pzp, 

jaką jest zakaz zmiany oferty po jej terminie składania ofert. Poprawienie oferty w oparciu o 

art.  87  ust.  2  pkt  3)  ustawy  P

zp  nie  może  stanowić  wytworzenia  zupełnie  odmiennego, 

nowego  oświadczenia  woli  wykonawcy,  np.  w  przedmiocie  oferowanego  świadczenia.  W 

wyjaśnieniach  z  dnia  13  grudnia  2019  roku  ESKOM  poinformował  zamawiającego,  że  dla 

wszystkich  serwerów  (w  tym  dla  DEV)  zostanie  dostarczony  system  operacyjny  Windows 

Seryer  Datacenter  Core  2019  Goyernment  OLP.  tj.  inny  produkt  w  stosunku  do  pierwotnie 

oferowanego.  Jednocześnie  takiego  oświadczenia  woli  nie  dało  się  w  żaden  sposób 

odczytać z  treści  złożonej  oferty  i  treści  SIWZ. Wskutek  powyższego,  poprzez  poprawienie 

omyłki  w  treści  oferty  wykonawcy  ESKOM  doszło  do  zmiany  oświadczenia  woli  w 

przedmiocie ofertowanego serwerowego systemu operacyjnego. 

Według  odwołującego  Comarch  zmiany  oferty  nie  sposób  uznać  za  zmianę 

nieistotną.  Oferowany  serwerowy  system  operacyjny  ma  istotne  znaczenie  dla  przedmiotu 

zamówienia. Dokonanie zmiany serwerowego systemu operacyjnego ma istotne znaczenie, 

system  ten  bowiem  odpowiada  za  pracę  serwerów,  na  których  będzie  instalowany  cały 

system Zamawiającego. Od właściwego doboru serwerowego systemu operacyjnego, w tym 

przede  wszystk

ich  w  zakresie  wymogów  dotyczących  wirtualizacji,  zależy  poprawna  praca 

systemu,  wydajność  i  elastyczność  działania  w  środowiskach  silnie  zwirtualizowanych  (a 

takie buduje Zamawiający). 

Odwołujący  Comarch  podniósł  ponadto,  że  z  wyjaśnień  złożonych  przez  ESKOM 

wynika,  że  w  „wierszu  nr  6  został  dodatkowo  (nadmiarowo  w  stosunku  do  wymagań 

Zamawiającego)  wyspecyfikowany  system  Microsoft  Windows  Server  Standard  2019.  (...) 

Ponieważ  w  opisie  zwartym  w  OPZ  nie  było  przewidzianego  serwera  świadka  w  „trzeciej' 

lokal

izacji,  tworząc  wstępną  koncepcję  rozwiązania  zaplanowaliśmy  dostarczenie  takiego 

serwera  wraz  z  systemem  operacyjnym  Microsoft  Windows  Microsoft  Windows  Server 

Standard  2019." 

W  złożonych  wyjaśnieniach  ESKOM  potwierdził  fakt  złożenia  oferty 

wariantowej,  k

tóra  obejmuje  odmienny  niż  określony  przez  zamawiającego  sposób 

wykonania  zamówienia  publicznego.  Zgodnie  natomiast  z  rozdziałem  XXXIV  SIWZ, 

Zamawiający  nie  dopuszcza  składania  ofert  wariantowych.  Za  ofertę  wariantową  należy 

uznać  nie  tylko  zaproponowanie  zastosowania  innych  materiałów,  niż  przewidywał  to 

Zamawiający,  ale także zaproponowanie rozwiązań  technicznych, których Zamawiający  nie 

przewidział, opisując sposób wykonania zamówienia. 

Odwołujący Comarch podniósł, że z treści wyjaśnień ESKOM wynika, że zaoferował 

produkty nadmiarowe, w celu zrealizowania zamówienia w sposób odmienny niż opisany w 

OPZ wskutek zastosowania rozwiązań, których Zamawiający nie przewidywał. Z powyższych 

względów, oferta ESKOM powinna ulec odrzuceniu. 

W dalszej  części  odwołania  odwołujący  Comarch  podniósł,  że  również  zaoferowane 

przez 

wykonawcę ESKOM monitory nie spełniają warunków SIWZ. Wywiódł, że jak wynika z 

treści formularza ofertowego, ESKOM w pkt 16 wykazu sprzętu i oprogramowania wskazało 

dla pozycji Monitor - Dell UltraSharp 27 4KU2718Q. 

Odwołujący Comarch argumentował, że zamawiający w pkt 10 wskazał, że monitory 

powinny 

posiadać:  

„Display Port, D-sub, DVI-D, HDMI. 

Zamawiający dopuszcza realizację uzyskania funkcjonalności D-sub stosując - przejściówkę 

podłączoną do złącza DVI-D lub DP. 

Zamawiający  dopuszcza  monitor  wyposażony  w  mDP  zamiast  portu  DVI-D.  W  takim 

przypadku Wykonawca musi dołączyć przejściówkę mDP (złącze męskie) na DVI-D (złącze 

żeńskie). Zamawiający dopuszcza dostarczenie gotowego kabla zapewniającego połączenie 

dostarczonej stacji z dostarczonym monitorem.

”. 

Odwołujący  Comarch  podniósł,  że  dla  zaoferowanych  przez  wykonawcę  ESKOM 

monitorów  nie  ma  dostępnych  przejściówek  z  analogowego  złącza  D-sub  (inaczej  VGA) 

podłączonych  do  cyfrowego  złącza  DVI-D  lub  DP.  Zastosowanie  takiej  przejściówki  byłoby 

możliwe  za  pomocą  monitora  za  złączem  DVI-I,  czyli  zarówno  cyfrowym  spełniającym 

wymogi  z

amawiającego jak  i  analogowym.  Takiego złącza nie ma jednak  w  zaoferowanym 

przez  ESKOM  monitorze. 

Odwołujący  Comarch  wskazał,  że  z  informacji  dostępnych  na 

stronie producenta Dell wynika, że zaoferowany przez ESKOM monitor zawiera porty HDMI, 

DP  i  mDP. 

Argumentował,  że    zaoferowany  przez  ESKOM  monitor  umożliwia  podłączenie 

sygnału  cyfrowego.  Port  wymagany  przez  Zamawiającego  D-SUB  (inaczej  VGA),  tj.  port 

analogowy  nie  jest 

obsługiwany  przez  zaoferowany  monitor.  Z  tego  powodu,  ofertę 

wykonawcy ESKOM należy uznać za sprzeczną z SIWZ. 

Odwołujący  Comarch  w  dalszej  części  odwołania  podniósł,  że  laptop  zaoferowany 

przez wykonawcę ESKOM w pkt 16 wykazu sprzętu i oprogramowania nie spełnia wymogów 

wynikających z OPZ. Wskazał, że zgodnie z rozdziałem 2.2 załącznika nr 4 do OPZ Laptop - 

15sztuk (str. 4), Zamawiający wymagał dostarczenia laptopów o następujących parametrach: 

Klawiatura:  wbud

owana,  w  układzie  US,  polskie  znaki  zgodne  z  układem  w  MS  Windows 

„polski programisty” z wydzielonym blokiem numerycznym, Podświetlane klawisze. 

Odwołujący  Comarch  wskazał,  że  w  pkt  16  wykazu  sprzętu  i  oprogramowania 

przystępujący Eskom zaoferował Laptop - Dell EMC Precision 5540 CTO Base. Wywiódł, że 

zaoferowany  przez  Eskom  laptop  nie  posiada  klawiatury  z  wydzielonym  blokiem 

numerycznym,  o  czym  świadczy  zarówno  opis  klawiatury  na  stronie  producenta,  jak  i  jej 

zdjęcie.  Odwołujący  załączył  zdjęcie  Laptopa  zaoferowanego  przez  wykonawcę  ESKOM. 

Argumentował,  że  w  piśmie  z  dnia  11  grudnia  2019  r.,  zamawiający  wezwał  ESKOM  do 

wyjaśnień  treści  złożonej  oferty  i  wyjaśnienie  w  jaki  sposób  zostanie  zrealizowana 

funkcjonalność. 

Odwołujący Comarch wskazał, że w odpowiedzi na wezwanie, ESKOM poinformował, 

że  zaoferowany  laptop  posiada  wydzielonych  10  klawiszy  numerycznych.  Odwołujący 

Comarch wskazał, że jak wynika ze strony producenta Dell (do której odesłał także ESKOM 

w swoich wyjaśnieniach), klawiatura w laptopie Dell EMC Precision 5540 CTO Base posiada 

10 klawiszy numerycznych (co jest standardem). Z zapewnień producenta, a także ze zdjęć 

oferowanego  laptopa  nie można jednak  wyznać  -  przeciwnie do  twierdzeń ESKOM  -  by  10 

klawiszy  numerycznych  było  wydzielone  z  głównej  klawiatury  w  laptopie,  zgodnie  z 

wymaganiami  Zamawiającego,  a  wręcz  przeciwnie  -  10  klawiszy  numerycznych  w 

zaoferowanym  laptopie  jest 

częścią  klawiatury  głównej  i  nie  sposób  doszukać  się 

jakiegokolwiek  wyodrębnienia.  Również  z  dokumentu  znajdującego  się  na  stronie 

producenta  wynika,  że  liczba  klawiszy  w  oferowanym  laptopie  wynosi  81  -  czyli  jak  można 

policzyć  i  zobaczyć  na  schematycznym  rysunku  znajdującym  się  w  przedmiotowym 

dokumencie jest to klawiatura bez wydzielonego bloku numerycznego. 

Odwołujący Comarch wskazał także, że blok numeryczny (klawiatura numeryczna) to 

zestaw  klawiszy,  wydzielonych  z  głównej  klawiatury,  których  układ  jest  zgodny  ze 

standardem  spotykanym  w  kalkulatorach,  co  pozwana  na  szybkie  wprowadzanie  danych 

liczbowych.  Blok  numeryczny 

posiada  nie  tylko  klawisze  numeryczne,  ale  również  znaki 

matematyczne,  co  pozwana  na  sprawne  i  ergonomiczne  przeprowadzanie  działań 

matematycznych. 

Zdaniem  odwołującego  Comarch  samych  10  klawiszy  numerycznych  wbudowanych 

w klawiaturę główną nie można zatem uznać za wydzielony blok numeryczny. W związku z 

powyższym  nie  sposób  zgodzić  się  ze  stanowiskiem  prezentowanym  przez  wykonawcę 

ESKOM  (które  wydaje  się  być  przywołane  jedynie  na  potrzeby  odpowiedzi  na  wezwanie 

Zamawiającego),  odnośnie  stosowanych  przez  producentów  notebooków  typów  klawiatur  - 

zgodnie  z  którym  wydzielony  osobny  blok  numeryczny  może  być  w  formie  wydzielonego 

bloku numerycznego w górnej części klawiatury. 10 klawiszy numerycznych wbudowanych w 

klawiaturę główną nie można uznać za blok numeryczny. To standardowe rozwiązanie, które 

istnieje  w  praktycznie  każdym  laptopie.  Zamawiający  w  postępowaniu  wyraźnie  wymagał 

czegoś więcej - tj. laptopa z wydzielonym blokiem numerycznym. 

W  dalszej  części  odwołania  odwołujący  Comarch  podniósł,  że  treść  oferty 

przystępującego COIG jest sprzeczna z treścią SIWZ. Zaoferowany przez wykonawcę COIG 

w  pkt  6  wykazu  sprzętu  i  oprogramowania  Serwerowy  system  operacyjny  -  Microsoft 

Windows Serwer Std 2019 nie spełnia bowiem wymogów wynikających z OPZ. 

Wskazał, że zgodnie z rozdziałem 3.4.4.I. OPZ Serwerowe systemy operacyjne (str. 

69  OPZ):  „Wykonawca  w  ramach  realizacji  przedmiotu  zamówienia  jest  zobowiązany  do 

dostarczenia  niezbędnej  ilości  nieograniczonych  czasowo  licencji  serwerowych  systemów 

operacyjnych  Windows  Server  Datacenter  Core  2019  Government  OLP.  lub  system 

równoważny/licencja  równoważna  w  ilości  zapewniającej  pracę  z  wykorzystanymi  z 

funkcjonującego  środowiska  serwerami  fizycznymi  (CD/ZCD,  środowisko  DEV).". 

Argumentował,  że  zamawiający  określił  nadto  warunki  równoważności  systemu 

operacyjnego  CD,  ZCD  i  DEV: 

Licencja  musi  uprawniać  do  uruchamiania  serwerowych 

systemów  operacyjnych  na  serwerach  fizycznych  jak  i  uruchamiania  nielimitowanej  liczby 

serwerowych systemów operacyjnych za pomocą mechanizmów wirtualizacji. 

Odwołujący  Comarch  wskazał,  że  jak  wynika  z  treści  formularza  ofertowego, 

wykonawca  COIG  w  pkt  6  wykazu  s

przętu  i  oprogramowania  wskazał  dla  Serwerowego 

systemu operacyjnego CD, ZCD i DEV - Microsoft Windows Serwer DC 2019 oraz Microsoft 

Windows  Serwer  Std  2019. 

Wywiódł,  że  wskazany  przez  wykonawcę  COIG  serwerowy 

system operacyjny Windows Serwer Standard 2019 nie spełnia wymagania równoważności 

nr  1,  ponieważ  nie  umożliwia  uruchomienia  nielimitowanej  liczby  serwerowych  systemów 

operacyjnych  za  pomocą  mechanizmów  wirtualizacji,  a  jedynie  maksymalnie  2  instancji 

serwerowych  systemów  operacyjnych,  jak  wynika  z  zapewnień  producenta  Microsoft.  Jak 

wynika  z  zapewnień  producenta  Microsoft,  zaoferowany  przez  wykonawcę  COIG  system 

operacyjny  Windows  Serwer  2019  Standard  umożliwia  uruchomienie  jedynie  dwóch 

wirtualnych  maszyn  za  pomocą  mechanizmów  weryfikacji,  w  przeciwieństwie  do  Windows 

Serwer  2019  Datacenter,  który  umożliwia  uruchomienie  nielimitowanej  liczby  maszyn 

wirtualnych. Co za tym idzie, zaoferowane rozwiązanie nie odpowiada treści SIWZ. 

Odwołujący  Comarch  zwrócił  uwagę  na  niekonsekwencję  zamawiającego. 

Argumentował,  że  zamawiający  poprawił  omyłkę  w  ofercie  wykonawcy  ESKOM  w  zakresie 

zaoferowanego  serwerowego  systemu  operacyjnego  Windows  Serwer  Standard  2019  co 

musiało być konsekwencją uznania przez zamawiającego, że serwerowy system operacyjny 

Windows  Serwer  Standard  2019  nie  jest  zgodny  z  SIWZ.  Pomimo  wystąpienia  tej  samej 

niezgodności z SIWZ w ofercie COIG zamawiający nie odrzucił oferty wykonawcy COIG ani 

nawet nie 

wezwał go do złożenia wyjaśnień. 

W  dalszej  części  odwołania  odwołujący  wywiódł,  że  również  zaoferowany  przez 

wykonawcę COIG w pkt 11 wykazu sprzętu i oprogramowania System wirtualizacji CD, ZCD i 

DEV nie spełnia wymogów wynikających z OPZ. 

Odwołujący  Comarch  wskazał,  że  zgodnie  z  rozdziałem  3.5.1.  OPZ  System 

Wirtualizacji  -3.5.1  Centrum  Danych  i  Zapasowe  Centrum  Danych  (str.  92  OPZ]: 

„Zamawiający  wymaga  podniesienia  wersji  wraz  z  wykupieniem  wsparcia  producenta  na 

okres  co  najmniej  3  lat  od  daty  odbioru  końcowego  całego  Systemu  dla  obecnie 

funkcjonującego  oprogramowania  wirtualizacyinego  Vmware  wraz  z  wszelkimi  niezbędnymi 

komponentami  potrzebnymi  do  zachowania  funkcjonalno

ści.  Zamawiający  w  ramach 

podniesienia wersji oprogramowania dopuszcza dostarczenie nowych licencji. 

Nazwa produktu 

Liczba 

Środowisko produkcyjne (CD i ZCD) 

VMWare vCenter Server 6 Standard 

VMWare vSphere 6 Enterprise Plus 

4 CPU 

VMWare vSphere 6 Enterprise Plus 

8 CPU 

VMWare vSphere 6 Enterprise Plus 

8 CPU 

VMWare vSphere 6 Enterprise Plus 

4 CPU 

Środowisko szkolno-deweloperskie 

VMWare vCenter Server 6 Essential 

VMWare vSphere 6 Essential Plus 

6 CPU 

vSphere Storage Appliance 5 

Zamawiający wymaga dostarczenia dodatkowych licencji dla środowiska wirtualizacji 

niezbędnych  do  objęcia  nowo  dostarczanego  sprzętu  i  wdrożonej  infrastruktury  w  ramach 

Projektu.  Zamawiający dopuszcza możliwość dostarczenia oprogramowania VMware  vSAN 

w ramach podniesienia wersji oprogramowania vSphere Storage Appliance 5. 

Warunkiem  koniecznym  jest  zachowanie  funkcjonalności  zarządzania  środowiskiem 

wirtualizacyjnym  CD/ZCD  z  jednej  centralnej  konsoli  oraz  drugiej  centralnej  konsoli  do 

zarządzania  infrastrukturą  wyniesioną.  Zamawiający  dopuszcza  zastosowanie  jednej 

centralnej  konsoli  zarządzającej  dla  środowiska  CD/ZCD  oraz  lokalizacji  wyniesionych  z 

podziałem na środowiska. Rozbudowa musi obejmować wszystkie dostarczone serwery. 

Odwołujący  Comarch  podniósł,  że  zgodnie  z  zapisami  rozdziału  3.5.1.  OPZ, 

wykonawca  jest  zobowiązany  podnieść  wersje  oprogramowania  wirtualizacyjnego  Vmware, 

które  Zamawiający  już  posiada  (lub  zakupić  nowe  licencje  oraz  zapewnić  wsparcie 

producenta oprogramowania na okres co najmniej 3 lata licząc od daty odbioru końcowego 

Systemu)

.  Przy  czym,  jeżeli  chodzi  o  posiadaną  licencję  vSphere  Storage  Appliance  5,  w 

ramach podniesienia wersji Zamawiający dopuścił możliwość dostarczenia oprogramowania 

WMware vSAN. 

Odwołujący  Comarch  wskazał,  że  wykonawca  COIG  w  wykazie  sprzętu  i 

oprogramowania  dla  pozycji  System  wirtualizacji  CD,  ZCD  i  DEV 

zaoferował:  Vmware 

vSphere  6  Enterprise  Plus,  vCenter  Server  6  Standard,  Vmware  vSphere  6  Essential  Plus. 

Wywiódł,  że  przystępujący  COIG  w  formularzu  ofertowym  nie  wskazał  oprogramowania 

VMware vSAN (czy też podniesionej wersji oprogramowania vSphere Storage Appliance 5), 

a  w  konsekwencji  oferta  złożona  przez  wykonawcę  COIG  jest  sprzeczna  z  SIWZ,  nie 

obejmuje bowiem wszystkich wymagań Zamawiającego. 

W  dalszej  części  odwołania  odwołujący  podniósł,  że  również  zaoferowane  przez 

wykonawcę  COIG  monitory  nie  spełniają  warunków  SIWZ.  Argumentował,  że  jak  wynika  z 

treści formularza ofertowego, wykonawca COIG w pkt 16 wykazu sprzętu i oprogramowania 

wskazał  dla  pozycji  Monitor  -  monitor  IIYAMA  ProLite  XUB2792QSU-B1.  Wskazywał,  że 

m

onitor  ten  podobnie  jak  monitor  zaoferowany  przez  ESKOM  wyposażony  jest  w  porty 

cyfrowe  HDMI  oraz  DisplayPort,  nie  umożliwiają  zastosowanie  przelotek  do  D-SUB. 

Odwołujący  Comarch  wskazał,  że  Zamawiający  wymagał  dostarczenia  monitorów  o 

następujących parametrach:  

Display Port, D-sub, DVI-D, HDMI. 

Zamawiający dopuszcza realizację uzyskania funkcjonalności D-sub stosując - przejściówkę 

podłączoną do złącza DVI-D lub DP. 

Zamawiający  dopuszcza  monitor  wyposażony  w  mDP  zamiast  portu  DVI-D.  W  takim 

przypadku Wykonawca musi dołączyć przejściówkę mDP (złącze męskie) na DVI-D (złącze 

żeńskie). Zamawiający dopuszcza dostarczenie gotowego kabla zapewniającego połączenie 

dostarczonej stacji z dostarczonym monitorem. 

Odwołujący  podniósł,  że  dla  zaoferowanych  przez  wykonawcę  COIG  monitorów  nie 

ma dostępnych przejściówek z analogowego złącza D-SUB (inaczej VGA) na cyfrowe DVI-D 

lub  DP.  Zastosowanie  takiej  przejściówki  byłoby  możliwe  za  pomocą  monitora  za  złączem 

DVI-

I,  czyli  zarówno  cyfrowym  spełniającym  wymogi  Zamawiającego  jak  i  analogowym. 

Takiego złącza nie ma jednak w zaoferowanym przez COIG monitorze. 

Odwołujący  Comarch  wskazał,  że  z  informacji  opublikowanej  na  stronie  producenta 

wynika, że zaoferowany przez COIG monitor posiada następujące złącza: DV-D 24 stykowe, 

HDMI, DisplayPort. Odwołujący Comarch argumentował, że zaoferowany monitor posiada w 

odróżnieniu  od  monitora  zaoferowanego  przez  firmę  Eskom  dodatkowo  złącze  DVI-D, 

zauważył,  że  jest  to  również  tylko  złącze  cyfrowe,  które  nie  umożliwia  zastosowania 

przejściówki, o której mowa w SIWZ. Z tego powodu, rozwiązanie zaoferowane przez COIG 

należy uznać za sprzeczne z SIWZ. 

Z ostrożności procesowej, odwołujący Comarch zarzucił Zamawiającemu naruszenie 

art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp 

przez zaniechanie wezwania wykonawcy ESKOM do wyjaśnienia 

treści złożonej oferty w zakresie zaoferowanych monitorów oraz wezwania wykonawcy COIG 

do  wyjaśnienia  treści  złożonej  oferty  w  zakresie  zaoferowanego  serwerowego  systemu 

operacyjnego,  systemu  w

irtualizacji  oraz  monitorów.  Zdaniem  odwołującego  nie  wolno 

pominąć  obowiązku,  jaki  ciąży  na  Zamawiającym,  a  więc  rzetelnego  przeprowadzenia 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Przepis  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp  powinien  być 

rozpatrywany  w  kategoriach  upr

awnień  zamawiającego,  a  więc  prawa  zamawiającego  do 

żądania  wyjaśnień,  połączonego  z  obowiązkiem  zażądania  tychże  wyjaśnień  w  celu 

wypełnienia obowiązku przeprowadzenia badania i oceny ofert w sposób staranny i należyty.  

W  trakcie  posiedzenia  Izby  z  udzi

ałem  stron  w  dniu  10  lutego  2020  odwołujący 

Comarch 

oświadczył,  że  cofa  odwołanie  w  części  dotyczącej  zarzutów  opisanych  w 

odwołaniu  w  pkt  3a,  4,  5c  i  6  (w  zakresie  zaniechania  wezwania  do  złożenia  wyjaśnień  w 

odniesieniu do monitorów). 

Zamawiający  złożył  odpowiedź  na  odwołania,  w  której  wniósł  o  oddalenie  obu 

odwołań  w  całości.  W  odpowiedzi  na  odwołania  i  w  trakcie  rozprawy  przedstawił 

uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska.  

Do  postępowania  odwoławczego  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  156/20  po  stronie 

zamawiającego zgłosił przystąpienie wykonawca Comarch. Wniósł o oddalenie odwołania. W 

trakcie rozprawy p

rzedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska. 

Do  postępowania  odwoławczego  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  171/20  po  stronie 

zamawiającego  zgłosił  przystąpienie  wykonawca  COIG.  Wniósł  o  oddalenie  odwołania.  W 

trakcie rozprawy przedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska. 

Do  postępowań  odwoławczych  w  obu  sprawach  po  stronie  zamawiającego  zgłosił 

przystąpienie  wykonawca  ESKOM.  Złożył  pismo  procesowe  z  10  lutego  2020  r.,  w  którym 

w

niósł  o  oddalenie  odwołań.  W  piśmie  oraz  w  trakcie  rozprawy  przedstawił  uzasadnienie 

faktyczne i prawne swego stanowiska. 

Uwzględniając  całość  dokumentacji  z  przedmiotowego  postępowania,  w  tym  w 

szcz

ególności:  postanowienia  SIWZ,  ofertę  odwołującego  COIG,  ofertę  odwołującego 

Comarch, 

ofertę przystępującego Eskom, wezwania zamawiającego z 11 grudnia 2019 

r.  skierowane  do  wykonawców  COIG,  Comarch  i  Eskom  do  złożenia  wyjaśnień 

dotyczących  treści  złożonych  przez  nich  ofert,  wyjaśnienia  wykonawcy  Eskom, 

wykonawcy  Comarch  i  wykonawcy  COIG  z  dnia  13  grudnia  2019  r.,  zawiadomienie  o 

poprawieniu  omyłki  w  ofercie  przystępującego  Eskom  z  14  stycznia  2020  r., 

oświadczenie Eskom z 14 stycznia 2020 r. o wyrażeniu zgody na poprawienie omyłki, 

zawiadomienie o wyborze oferty najkorzystniejszej z 15 stycznia 2020 r., 

załączniki do 

pisma  procesowego  przystępującego  Eskom  z  10  lutego  2020  r.,  dowody  złożone 

przez strony i uczestników w trakcie posiedzenia Izby, to jest: 

1)  Do

wód  nr  1:  Porównanie  edycji  Standard  i  Datacenter  systemu  Windows  Server 

2019 (według oświadczenia Comarch - wydruk ze strony internetowej Microsoft), 

Dowód  nr  2:  wyciąg  ze  specyfikacji  laptopa  Dell  Precision  5540  (według 

oświadczenia odwołującego Comarch – wydruk ze strony internetowej), 

Dowód nr 3: według oświadczenia Comarch - wydruk ze strony producenta VMware 

produktu vSphere Storage Appliance, 

Dowód nr 4: według oświadczenia Comarch - wydruk podręcznika licencyjnego dla 

VMware vSan 6.7 U3, 

Dowód  nr  5:  korespondencję mailową  z  panem  K.  Z. z  firmy  Microsoft  sp.  z  o.o.  z 

dnia 10 stycznia 2020 r., 

Dowód  nr  6:  według  oświadczenia  odwołującego  COIG  -  wydruk  ze  strony 

producenta oprogramowania Microsoft SQL Server 2017, 

Dowód  nr  7:  według  oświadczenia  odwołującego  COIG  -  wydruk  ze  strony 

producenta oprogramowania Microsoft SQL Server, 

Dowód  nr  8:  według  oświadczenia  odwołującego  COIG  -  wydruki  ze  strony 

producenta 

–  wyciągi  z  przewodników  po  konfiguracji  i  danych  technicznych 

laptopów Dell Precision 5540 oraz Precision 7540, 

Dowód  nr  9:  Według  oświadczenia  odwołującego  COIG  -  wydruk  ze  strony 

producenta oprogramowania Microsoft SQL Server w wersji z 2019 r., 

Dowód nr 10: Oświadczenie firmy Wasko S.A. w Gliwicach z 13 stycznia 2020 r., 

Dowód nr 11: Wydruki ze strony internetowej producenta Microsoft, 

Dowód  nr  12:  Wydruki  ze  strony  internetowej  producenta  Microsoft  dla 

produktu SQL Server, 

jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska  stron  i  uczestników 

postępowania  złożone  w  trakcie  posiedzenia  i  rozprawy  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

ustaliła i zważyła, co następuje: 

W pierwszej 

kolejności ustalono, że odwołania nie zawierają braków formalnych oraz 

zostały uiszczone od nich wpisy.  

Izba postanowiła dopuścić do udziału w postępowaniu odwoławczym w sprawie KIO 

w  charakterze  uczestnika  postępowania  po  stronie  zamawiającego  wykonawcę 

Comarch 

uznając,  że  zostały  spełnione  wszystkie  przesłanki  formalne  zgłoszenia 

przystąpienia  wynikające  z  art.  185  ustawy  Pzp,  zaś  przystępujący  wykazał  interes  w 

uzyskaniu ro

zstrzygnięcia na korzyść zamawiającego. 

Izba postanowiła dopuścić do udziału w postępowaniu odwoławczym w sprawie KIO 

w charakterze uczestnika postępowania po stronie zamawiającego wykonawcę COIG 

uznając,  że  zostały  spełnione  wszystkie  przesłanki  formalne  zgłoszenia  przystąpienia 

wynikające  z  art.  185  ustawy  Pzp,  zaś  przystępujący  wykazał  interes  w  uzyskaniu 

rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego. 

Izba  postanowiła  dopuścić  do  udziału  w  obu  postępowaniach  odwoławczych  w 

charakterze  uczestnika  postępowania  po  stronie  zamawiającego  wykonawcę  Eskom 

uznając,  że  zostały  spełnione  wszystkie  przesłanki  formalne  zgłoszenia  przystąpienia 

wynikające  z  art.  185  ustawy  Pzp,  zaś  przystępujący  wykazał  interes  w  uzyskaniu 

rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego. 

W 

dalszej  kolejności  stwierdzono,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek 

skutkujących odrzuceniem odwołań na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.  

Izba  stwierdziła  także,  że  zostały  wypełnione  przesłanki  dla  wniesienia  odwołania 

określone  w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp,  tj.  posiadanie  przez  odwołujących  interesu  w 

uzyskaniu  danego  zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  szkody  w  wyniku  naruszenia 

przez 

zamawiającego  przepisów  ustawy.  Oferty  odwołujących  COIG  i  Comarch  zostały 

sklasyfikowane  ma  miejscu  od

powiednio  drugim  i  trzecim,  za  ofertą  wykonawcy  Eskom. 

Odwołujący  domagali  się  nakazania  zamawiającemu  unieważnienia  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej  i  odrzucenia  ofert  swych  konkurentów.  Ustalenie,  że  zamawiający  z 

naruszeniem  przepisów  ustawy  Pzp  zaniechał  odrzucenia  ofert  konkurentów  odwołujących 

skutkowało  będzie  koniecznością  nakazania  zamawiającemu  wykonania  takich  czynności, 

czego efektem może być  uzyskanie przez któregoś z odwołujących zamówienia. Powyższe 

wyczerpuje dyspozycję art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. 

Izba postanowiła umorzyć postępowanie odwoławcze w sprawie KIO 171/20 w części 

dotyczącej  zarzutów  opisanych  w  odwołaniu  w  pkt  3a,  4,  5c  i  6  (w  zakresie  zaniechania 

wezwania do złożenia wyjaśnień w odniesieniu do monitorów). 

W  trakcie  posiedzenia  Izby  w  dniu  10  lutego  2020  r.,  przed  otwarciem  rozprawy, 

odwołujący  Comarch  oświadczył,  że cofa odwołanie w  tej  części.  Zgodnie z  art.  187  ust.  8 

ustawy  Pzp, 

odwołujący  może  cofnąć  odwołanie  do  czasu  zamknięcia  rozprawy;  w  takim 

przypadku Izba umarza postępowanie odwoławcze. W przywołanym przepisie ustawodawca 

przyznał odwołującemu prawo do cofnięcia w całości środka ochrony prawnej. Skoro zatem 

wykonawca  może  cofnąć  odwołanie  w  całości,  to  na  zasadzie  wnioskowania  a  maiori  ad 

minus

,  należy  uznać,  że  odwołujący  może  zrezygnować  z  popierania  jedynie  części 

odwołania.  W  orzecznictwie  Izby  nie  jest  kwestionowana  możliwość  skutecznego  cofnięcia 

odwołania  w  części.  Odwołujący  Comarch  w  trakcie  posiedzenia  Izby  oświadczył,  że  nie 

popiera  już  tych  zarzutów,  wobec  powyższego  postępowanie  odwoławcze  w  tej  części 

podlegało umorzeniu. Dostrzec należy, że Izba związana jest oświadczeniem odwołującego 

o cofnięciu części  odwołania,  czego skutkiem  wynikającym  wprost  z  art.  187 ust.  8  ustawy 

Pzp  jest  obowiązek  umorzenia  przez  Izbę  postępowania  odwoławczego  w  zakresie 

wycofanych zarzutów. 

Rozstrzyganie w  przedmiocie zarzutów,  które  okazały  się niesporne  jest bezcelowe. 

Jednocześnie  jednak  informacja  o  częściowym  umorzeniu  postępowania  odwoławczego 

musi znaleźć odzwierciedlenie w sentencji orzeczenia, a nie w uzasadnieniu. W art. 196 ust. 

4  ustawy  Pzp,  określającym  w  sposób  wyczerpujący  elementy  treści  uzasadnienia  wyroku 

wydanego  przez  Izbę  nie  ma  bowiem  żadnej  wzmianki  o  możliwości  zamieszczenia  w 

uzasadnieniu  wyroku  jakiegokol

wiek  rozstrzygnięcia.  Na  powyższe  zwrócono  uwagę  w 

uchwale  Sądu  Najwyższego  z  dnia  17  lutego  2016  r.  III  CZP  111/15.  Sąd  ten  uznał  za 

wadliwą  praktykę  Izby  orzekania  w  uzasadnieniu  wyroku  a  nie  w  jego  sentencji  o  części 

zarzutów i żądań zawartych w odwołaniu.  

Co  do  konieczności  zamieszczenia  w  sentencji  wyroku  informacji  o  częściowym 

umorzeniu  postępowania  odwoławczego  podzielono  także  stanowisko  opisane  szeroko  i 

wyczerpująco w wyroku KIO z 24 września 2018 r. sygn. akt KIO 1817/18. 

Odwołania,  w  zakresie  rozpatrywanym  merytorycznie,  zasługują  częściowo  na 

uwzględnienie.  

Stosownie do art.  89 ust. 1 pkt  2 ustawy Pzp, Zama

wiający odrzuca ofertę, jeżeli jej 

treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art. 

87 ust. 2 pkt 3. 

Stosownie  do  art.  87  ust.  1  ustawy  Pzp,  w 

toku  badania  i  oceny  ofert  zamawiający 

może  żądać  od  wykonawców  wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonych  ofert. 

Niedopuszczalne  jest  prowadzenie  między  zamawiającym  a  wykonawcą  negocjacji 

dotyczących  złożonej  oferty  oraz,  z  zastrzeżeniem  ust.  1a  i  2,  dokonywanie  jakiejkolwiek 

zmiany w jej treści. 

Zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy Pzp 

Zamawiający poprawia w ofercie: 

oczywiste omyłki pisarskie, 

oczywiste  omyłki  rachunkowe,  z  uwzględnieniem  konsekwencji  rachunkowych 

dokonanych poprawek, 

inne  omyłki  polegające  na  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją  istotnych  warunków 

zamówienia, niepowodujące istotnych zmian w treści oferty 

niezwłocznie zawiadamiając o tym wykonawcę, którego oferta została poprawiona. 

Zgodnie  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp, 

Zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej 

konkurencji  i  równe  traktowanie wykonawców  oraz  zgodnie  z  zasadami  proporcjonalności  i 

przejrzystości. 

Zasadne 

okazały  się  zarzuty  obu  odwołujących  co  do  naruszenia  przez 

zamawi

ającego przepisów art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp, art. 87 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy 

Pzp przez nieprawidłowe poprawienie w ofercie przystępującego Eskom niezgodności oferty 

z 

treścią SIWZ. 

Nie  było  sporne  między  stronami,  że  przystępujący  Eskom  zaoferował 

zamawiającemu  w  pkt  6  formularza  oferty  serwerowy  system  operacyjny  CD,  ZCD  i  DEV 

opisując przedmiot oferty następująco: 

„CD i ZCD – Microsoft Windows Serwer DC 2019 

DEV: Microsoft Windows Serwer Std 2019

”. 

Nie  ulegało  również  wątpliwości,  że  zaoferowanie  dla  DEV  systemu  Microsoft 

Windows  Serwer  Std  2019 

było  niezgodne  z  postanowieniami  SIWZ.  Zamawiający  w 

postanowieniu  pkt  3.4.4.1  OPZ 

„Serwerowe  systemy  operacyjne”  (str.  69  OPZ)  wskazał 

bowiem,  że  „Wykonawca  w  ramach  realizacji  przedmiotu  zamówienia  jest  zobowiązany  do 

dostarczenia  niezbędnej  ilości  nieograniczonych  czasowo  licencji  serwerowych  systemów 

operacyjnych  Windows  Server  Datacenter  Core  2019  Government  OLP  lub  system 

równoważny  /  licencja  równoważna  w  ilości  zapewniającej  pracę  z  wykorzystanymi  z 

funkcjonującego  środowiska  serwerami  fizycznymi  (CD/ZCD,  środowisko  DEV).”.  Z 

powyższego  należało  wnioskować  o  obowiązku  zaoferowania  oprogramowania  Windows 

Server  Datacenter  Core  2019  Government  OLP 

lub  równoważnego.  Ponadto  zamawiający 

określił w SIWZ warunki równoważności systemu operacyjnego CD, ZCD i DEV (por. tabela 

na  str.  70  i  n.  OPZ).  W  pkt  1  tabeli  jako  jeden 

z  warunków  uznania  równoważności 

oferowanego  systemu  operacyjnego  wskazano: 

Licencja  musi  uprawniać  do  uruchamiania 

serwerowych  systemów  operacyjnych  na  serwerach  fizycznych  jak  i  uruchamiania 

nielimitowa

nej  liczby  serwerowych  systemów  operacyjnych  za  pomocą  mechanizmów 

wirtualizacji. 

Nie było sporne między stronami, że wskazany przez przystępującego w formularzu 

oferty  Eskom  serwerowy  system  operacyjny  dla  DEV,  to  jest  Microsoft  Windows  Server 

Standard  2019  nie 

spełnia  przywołanego  wymagania  równoważności.  Nie  ulegało  bowiem 

wątpliwości,  że  system  ten  nie  umożliwia  uruchomienia  nielimitowanej  liczby  serwerowych 

systemów  operacyjnych  na  pomocą  mechanizmów  wirtualizacji,  a  jedynie  maksymalnie  2 

instancji  serwerowych 

systemów  operacyjnych.  Fakt  ten  nie  był  kwestionowany.  Wynikał 

również  z  dowodu  nr  1  przedstawionego  przez  odwołującego  Comarch.  Z  dowodu  nr  1 

(wydruku  ze  strony  internetowej  Microsoft 

obejmującego  porównanie  edycji  Standard  i 

Datacenter  systemu  MS  Windows  Serwer)  wynikało,  że  system  Microsoft  Windows  Server 

Standard 2019 może być używany jako gość wirtualizacji, ale zapewnia uruchamianie tylko 2 

maszyn 

wirtualnych

.  Tymczasem  edycja  Datacenter  zapewniała  uruchamianie 

nieograniczonej liczby maszyn wirtualnych  

Zdaniem  Izby,  obaj  odwołujący  słusznie  zarzucili,  że  opisana  niezgodność  treści 

oferty  przystępującego  Eskom  została  bezpodstawnie  poprawiona  przez  zamawiającego 

pismem z dnia 14 stycznia 2020 r.  

Ustalono w tym zakresie, 

że w odpowiedzi na wezwanie zamawiającego z 11 grudnia 

2019  r.  do  wyjaśnień  oferty,  przystępujący  Eskom  przesłał  pismo  z  13  grudnia  2019  r.  W 

piśmie tym oświadczył, że dla wszystkich serwerów w środowiskach CD, ZCD i DEV zostanie 

dostarczony  system  operacyjny  Windows  Server  Datacenter  Core  2019  Government  OLP. 

Wyjaśnił  dodatkowo,  że  w formularzu dodatkowo  został  wyspecyfikowany  system  Microsoft 

Windows  Server  Standard  2019,  który  zgodnie  ze  wstępną  koncepcją  byłby  zainstalowany 

na  dodatkowym  serwerze  uruchomionym  w  zewnętrznej  lokalizacji  (…)  i  miałby  pełnić  rolę 

świadka (ang. witness) dla klastrów niezawodnościowych. 

Ustalono  także,  że  po  otrzymaniu  ww.  wyjaśnień,  zamawiający  dokonał  w  dniu  14 

stycznia  2020  r.  poprawy  w  ofercie  Eskom 

w  ten  sposób,  że  wpisał  w  poz.  6  formularza 

oferty

, iż wykonawca ten dla CD, ZCD i DEV oferuje Windows Serwer Datacenter Core 2019 

Government OLP, oraz oferuje dodatkowo Microsoft Windows Server Standard 2019. 

Na wstępie przypomnienia wymaga, że obowiązkiem wykonawcy jest złożenie oferty 

zgodnej z SIWZ (art. 82 ust. 3 ustawy Pzp). F

undamentalną zasadą wynikającą wprost z art. 

87  ust.  1  Pzp 

jest  niezmienialność  ofert  po  upływie  terminu  składania  ofert.  Zasada  ta  jest 

konsekwencją  innej,  naczelnej  zasady  systemu  zamówień  publicznych,  a  więc  zasady 

uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców  (art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp). 

Podkreślić  należy  także,  że  przepis  art.  87  ust.  2  ustawy  Pzp  stanowi  wyjątek  od  zasady, 

j

aką  jest  niezmienialność  ofert  wywodzona  konsekwentnie  przez  Trybunał  Sprawiedliwości 

UE 

w  kolejnych  wyrokach  z  zasady  równego  traktowania  i  uczciwej  konkurencji  oraz 

przejrzystości.  Co  więcej,  w  art.  56  ust.  3  dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady 

2014/24/WE  z  26  lutego  2014  r.  w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylającej  dyrektywę 

2004/18/WE 

wskazano  wyraźnie,  że  „jeżeli  informacje  lub  dokumentacja  złożone  przez 

wykonawców  są  lub  wydają  się  niekompletne  lub  błędne,  lub  gdy  brakuje  konkretnych 

dokumentów,  instytucje  zamawiające  mogą  –  chyba  że  przepisy  krajowe  wdrażające 

niniejszą  dyrektywę  stanowią  inaczej  –  zażądać,  aby  wykonawcy  złożyli,  uzupełnili, 

doprecyzowali  lub  skompletowali  te  informacje  lub  d

okumentację  w  odpowiednim  terminie, 

pod  warunkiem  pełnego  poszanowania  zasad  równego  traktowania  i  przejrzystości”.  Jak 

wynika  z  przywołanego  przepisu,  wszelkie  próby  poprawienia  lub  uzupełniania  ofert  także 

prawodawca  unijny  reglamentuje  i  uzależnia  od  pełnego  poszanowania  zasad  równego 

traktowania 

wykonawców i przejrzystości. 

Przypomnienia  wymaga  także,  że  z  wyroku  Trybunał  Sprawiedliwości  UE  z  4  maja 

2017  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  C  -

387/14  (Esaprojekt  przeciwko Województwu  Łódzkiemu), 

ale  także  i  poprzednio  wydawanych  orzeczeń  (wyroki  TS  UE  w  sprawie  C-324/14  A.,  w 

sprawie  C-

336/12  Manova  czy  w  sprawie  C  599/10  SAG  ELV  Slovensko)  wynika,  że 

Trybunał  konsekwentnie  i  rygorystycznie  wskazywał,  że  zasada  równego  traktowania 

wykonawców  i  uczciwej  konkurencji,  a  także  zasada  przejrzystości  stoją  na  przeszkodzie 

negocjacjom  pomiędzy  zamawiającym  a  wykonawcami  dokonywanymi  po  otwarciu  ofert. 

Trybunał  wskazywał  wyraźnie,  że  w  związku  z  tym  co  do  zasady  oferta  nie  może  być 

modyfikowana po jej złożeniu, ani z inicjatywy instytucji zamawiającej, ani oferenta. Wynika 

stąd, że instytucja zamawiająca nie może żądać wyjaśnień od oferenta, którego ofertę uważa 

za niejasną lub niezgodną ze specyfikacją istotnych warunków zamówienia (wyrok z dnia 10 

października  2013  r.  Manova,  C-336/12,  EU:C:2013:647,  pkt  31  i  przytoczone  tam 

orzecznictwo)

.  Trybunał  zaznaczył  jednak,  że  art.  2  dyrektywy  2004/18  nie  stoi  na 

przeszkodzie  poprawieniu  lub  uzupełnieniu  szczegółów  oferty,  zwłaszcza  jeżeli  w  sposób 

oczywisty  wymaga  ona  niewielkiego 

wyjaśnienia  lub  poprawienia  oczywistych  błędów 

materialnych 

(wyrok z dnia 10 października 2013 r. Manova, C-336/12, EU:C:2013:647, pkt 

32  i  przytoczone  tam  orzecznictwo). 

W  tym  celu  instytucja  zamawiająca  musi  zapewnić  w 

szczególności,  że  żądanie  wyjaśnienia  oferty  nie  może  prowadzić  do  rezultatu 

porównywalnego  w  istocie  z  przedstawieniem  przez  oferenta  nowej  oferty  (zob.  podobnie 

wyrok z dnia 10 października 2013 r. Manova, C-336/12, EU:C:2013:647, pkt 36). 

Z wszystkich tych orzeczeń wynika zasada, że oferta nie może być modyfikowana po 

terminie składania ofert. Dopuszczono jedynie niewielkie wyjaśnienia i sprostowania omyłek, 

które  miały  być  dokonywane  na  równych  zasadach,  w  sposób,  który  nie  prowadzi  do 

wytworzenia nowej oferty.  

Przenosząc  powyższe  rozważania  na  grunt  przedmiotowej  sprawy  Izba  stwierdziła, 

że  wyjaśnienia  przystępującego  Eskom  z  13  grudnia  2019  r.  i  poprawa  oferty  dokonana 

przez  zamawiającego  w  piśmie  z  14  stycznia  2020  r.  doprowadziły  do  wytworzenia  przez 

tego wykonawcy nowej oferty, po t

erminie składania ofert.  

Wzięto pod  uwagę,  że z  żadnego miejsca  pierwotnej  oferty  przystępującego  Eskom 

nie wynikało, jakoby jego zamiarem było od początku zaoferowanie zmawiającemu dla DEV 

systemu  MS Windows  Server  Datacenter  Core  2019.  Z  oferty  tej  nie 

wynikało także żadną 

miarą,  aby  wykonawca  chciał  zaaferować  system  MS  Windows  Server  Standard  2019 

jedynie  dodatkowo, 

do  pełnienia  roli  świadka  (ang.  witness),  tak  jak  to  wskazano  w 

wy

jaśnieniach z 13 grudnia 2019 r.  

Nie 

zasługiwała  na  uwzględnienie  argumentacja  przystępującego  Eskom,  który 

wywiódł na rozprawie, że nastąpiło zwykłe przesunięcie w wierszu 6 w linii formularza oferty 

w ten 

sposób, że DEV został przesunięty do odrębnej linii. Zdaniem Izby analiza formularza 

oferty  nie 

wskazywała  na  taki  mechanizm.  Wręcz  przeciwnie,  wykonawca  użył 

sf

ormułowania „CD i ZCD”, a następnie użył myślnika i wskazał jako oferowany tylko dla tych 

dwóch lokalizacji system Microsoft Windows Serwer DC 2019. Dopiero w odrębnej, kolejnej 

linii 

wiersza wpisał lokalizację DEV, następnie postawił dwukropek i wymienił jako oferowany 

system  Microsoft  Windows  Serwer  Std  2019. 

Treść formularza  ofertowego  nie  wskazywała 

więc  na  mechanizm  zwykłego  przesunięcia,  ale  raczej  na  celowe  działanie  wykonawcy.  W 

konsekwencji  wyjaśnienia  wykonawcy  z  13  grudnia  2019  r.  należało  potraktować  jako 

złożenie nowej oferty, a nie zwykłe wyjaśnienia dotychczasowej.  

Jak wskazuje się w orzecznictwie Izby, aby poprawić omyłkę w trybie art. 87 ust. 2 pkt 

3 ustawy Pzp 

należy stwierdzić, że wystąpiła omyłka, a nie zamierzona niezgodność oferty z 

SIWZ. Ponadto 

zamawiający, na podstawie oferty powinien mieć możliwość samodzielnego 

ustalenia  sposobu  poprawienia  tej  oferty.  Tymczasem, 

zamawiający,  w  oparciu  o  sam 

formularz  wykonawcy, 

nie  miał  jakichkolwiek  podstaw  aby  poprawić  ofertę  w  sposób 

wskazany  w 

piśmie  z  14.01.2020  r.  Treść  oferty  wskazywała,  że  wykonawca  rzeczywiście 

oferuje dla DEV system Microsoft Windows Serwer Std 2019. Wszak produkt taki istnieje na 

rynku. Biorąc powyższe pod uwagę zarzuty obu odwołujących okazały się zasadne.  

Chybiony  okazał  się  zarzut  odwołującego  Comarch  co  do  zaniechania  odrzucenia 

oferty 

przystępującego  Eskom,  z  powodu  złożenia  przez  niego  w  wyjaśnieniach  z  dnia  13 

grudnia  2019  r.  niedopuszczalnej  w  świetle  SIWZ  oferty  wariantowej  w  odniesieniu  do 

serwerowego systemu operacyjnego.  

Jak wynikało z uzasadnienia rozpatrywanego zarzutu, odwołujący upatrywał złożenia 

przez  przystępującego  oferty  wariantowej  w  rozwiązaniu  opisanym  w  wyjaśnieniach  z  dnia 

13  grudnia  2019  r. 

W  wyjaśnieniach  tych  przystępujący  Eskom  wskazał,  że  zaoferował 

dodatkowo 

system  Microsoft  Windows  Server  Standard  2019,  który  zgodnie  ze  wstępną 

koncepcją  byłby  zainstalowany  na  dodatkowym  serwerze  uruchomionym  w  zewnętrznej 

lokalizacji (…) i miałby pełnić rolę świadka (ang. witness) dla klastrów niezawodnościowych. 

Jednakże jak Izba przesądziła przy rozstrzygnięciu poprzedniego zarzutu, omawiane 

wyjaśnienia stanowiły niedopuszczalną i nieskuteczną próbę zmiany przez wykonawcę swej 

oferty  po 

upływie  terminu  składania  ofert.  Z  pierwotnego  formularza  oferty  Eskom  nie 

wynikało  bowiem,  aby  takie  rozwiązanie  rzeczywiście  zaoferowano  zamawiającemu. 

Podkreślenia wymaga, że przez pryzmat przesłanek odrzucenia ofert, o których mowa w art. 

89  ust.  1  ustawy  Pzp, 

mogła podlegać  ocenie  wyłącznie oferta  wykonawcy  Eskom  złożona 

do 

upływu  terminu  składania  ofert,  a  nie  oferta,  którą  złożono  zamawiającemu  w  dniu  13 

grudnia 2019 r. 

Biorąc powyższe pod uwagę, zarzut podlegał oddaleniu. 

Zasadne 

okazały  się  zarzuty  obu  odwołujących  dotyczące  zaniechania  odrzucenia 

oferty  przystępującego  Eskom  z  powodu  zaoferowania  laptopów,  których  klawiatury  nie 

odpowiadały wymaganiom SIWZ. 

Ustalono,  że  zamawiający  w  załączniku  nr  4  do  OPZ  (sprzęt  kliencki),  w  pkt  2.2. 

„Laptop  –  15  sztuk”,  wymagał  od  wykonawców  zaoferowania  laptopów,  których  klawiatury 

opisano w pkt 11 tabeli na s. 4 

następująco: 

Klawiatura  wbudowana,  w  układzie  US,  polskie  znaki  zgodne  z  układem  w  MS  Windows 

„polski programisty” z wydzielonym blokiem numerycznym, Podświetlane klawisze. 

Nie 

było  sporne  między  stronami,  że  przystępujący  Eskom  zaoferował 

z

amawiającemu laptop Dell EMC Precision 5540 CTO Base (pkt 16 formularza oferty). Nie 

było także sporne między stronami, że laptop ten posiada 81 klawiszy. Wynikało to także z 

dowodów złożonych do akt sprawy (dowód nr 2, zdjęcie s.5 i opis s. 12).  

Sporne  między  stronami  okazało  się,  czy  klawiatury  zaoferowanych  laptopów 

posiadają „wydzielony blok numeryczny”. 

Zdaniem  Izby, klawiatura 

laptopów zaoferowanych przez Eskom nie posiadała bloku 

numerycznego,  a  z 

pewnością  „wydzielonego”  bloku  numerycznego.  10  klawiszy 

numerycznych, które znajdowały się w górnej części klawiatury nie można było uznać z blok 

numeryczny,  a  tym  bardziej  blok 

„wydzielony”.  Stwierdzono,  że  owe  10  klawiszy  to 

standardowe roz

wiązanie, które jest cechą charakterystyczną praktycznie każdej klawiatury. 

Według  Izby  cechą  bloku,  którego  wymagał  zamawiający,  powinno  być  po  pierwsze 

wydzieleni

e  go  od  pozostałych  klawiszy.  W  klawiaturze  spornych  laptopów  próżno  było 

szukać takiego wydzielenia, skoro klawisze numeryczne nie były w żaden sposób oddzielone 

od pozostałych. Po drugie, cechą wydzielonego bloku numerycznego jest to, że zawiera on 

charakterystyczny dla kalkul

atorów układ klawiszy numerycznych pozwalających na szybkie 

wprowadza

nie danych liczbowych.  Na zdjęciach  przedstawiających klawiaturę  oferowanych 

la

ptopów próżno było szukać takiego rozwiązania. Z ww. powodów za niewiarygodne uznano 

oświadczenie  Dell  sp.  z  o.o.  w  Warszawie  z  13  stycznia  2020  r.,  załączone  przez 

przystępującego  do  jego  pisma  procesowego.  W  oświadczeniu  tym  firma  ta  wskazała,  że 

notebook  Dell  P

recision  5540  posiada  klawiaturę  z  wydzielonym  blokiem  numerycznym. 

Wzięto pod uwagę, że analizowane oświadczenie pochodziło od podmiotu zainteresowanego 

sprzedażą  produktów  firmy  Dell.  Ponadto  oświadczenie  to  okazało  się  sprzeczne  z 

pozostałym  zebranym  w  sprawie  materiałem  dowodowym,  w  szczególności  ze  zdjęciem  i 

opisem  klawiatury  z  dowodu  nr  2,  który  stanowił  wyciąg  ze  strony  internetowej  producenta 

laptopów firmy Dell.  

Reasumując  Izba  stwierdziła,  że  skoro  zamawiający  wyspecyfikował  w  SIWZ 

dodatkowy,  specyficzny 

wymóg  aby  klawiatura  posiadała  „wydzielony  blok  numeryczny”,  to 

należało  zaoferować  sprzęt  odpowiadający  temu  oczekiwaniu.  Skoro  takiego  rozwiązania 

zabrakło,  to  oferta  przystępującego  Eskom  podlegała  odrzuceniu  z  ww.  powodu  na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. Zarzuty 

okazały się zatem zasadne. 

Niezasadny okazał się zarzut odwołującego Comarch co do zaniechania odrzucenia 

oferty  przyst

ępującego  COIG  z  powodu  niezaoferowania  oprogramowania  VMware  vSAN 

(czy też podniesionej wersji oprogramowania vSphere Storage Appliance 5). 

Nie było sporne między stronami, że zamawiający w pkt 3.5. OPZ odnoszącym się do 

„systemu  wirtualizacji”,  w  ppkt  3.5.6.  dotyczącym  centrum  danych  i  zapasowego  centrum 

danych, 

wskazał, że wymaga podniesienia wersji wraz z wykupieniem wsparcia producenta 

na  okres  co  najmniej  3  lat  od  daty  odbioru  końcowego  całego  Systemu  dla  obecnie 

funkcjonującego  oprogramowania  wirtualizacyjnego  Vmware  wraz  z  wszelkimi  niezbędnymi 

komponentami  potrzebnymi  do  zachowania  funkcjonalności.  Zamawiający  w  ramach 

podniesienia  wersji  oprogramowania  dopuszcza  dostarczenie  nowych  licencji. 

Zamawiający 

w

ymienił  w  tabeli  na  s.  92  OPZ  posiadane  przez  siebie  licencje.  Wśród  tych  licencji 

wymieniono m.in. vSphere Storage Appliance 5. Zama

wiający wskazał również, że wymaga 

dostarczenia dodatkowych licencji dla środowiska wirtualizacji niezbędnych do objęcia nowo 

dostarcza

nego  sprzętu  i  wdrożonej  infrastruktury  w  ramach  Projektu.  Wskazał  także,  że 

dopuszcza mo

żliwość dostarczenia oprogramowania VMware vSAN w ramach podniesienia 

wersji oprogramowania vSphere Storage Appliance 5. 

Nie  ulegało  także  wątpliwości,  że  przystępujący  COIG  w  formularzu  ofertowym  w 

wierszu 

11  „system  wirtualizacji  CD,  ZCD  i  DEV”,  w  kolumnie  „producent,  typ,  model  - 

rozumiane  jako  określenie  rodziny  /  grupy  produktów”  wymienił  jako  oferowane:  VMware 

vSphere  6  Enterprise  Plus,  Center  Server  6  Standard,  VMware  vSphere  6  Essential  Plus. 

Przystępujący COIG w wierszu tym nie wymienił jako oferowanego oprogramowania VMware 

vSAN.  

Materiał  dowodowy  zgromadzony  w  sprawie  prowadził  do  wniosku,  że  19  września 

2018  r.  zakończył  się  okres  wsparcia  dla  klientów  korzystających  z  vSphere  Storage 

Appliance  5.5  (dowód  nr  3).  Z  kolei  z  dowodu  nr  4  wynikało,  że  licencje  vSphere  nie 

zawierają vSAN (s. 15 dowodu) i że oprogramowanie vSan jest elementem pięciu zestawów 

(pakietów  oprogramowania)  –  s.  2  dowodu.  Powyższe  prowadziło  do  wniosku,  że 

oprogramowanie  VMware  vSan  mus

iało  zostać  zaoferowane  wskutek  wycofania  vSphere 

Storage  Appliance  5.5.  Ponadto 

ustalono,  że  wymagane  oprogramowanie  vSAN  nie  było 

elementem  paczki,  czy  rodziny  oprogramowania  wskazanego  przez  przyst

ępującego  COIG 

w  pkt  11  formularza  ofertowego

.  Powyższe  nie  prowadziło  jednak  do  wniosku,  że  sporne 

oprogramowanie 

nie zostało przez zaoferowane przez przystępującego COIG. Uszło uwadze 

odwołującego  Comarch,  że zgodnie z  postanowieniami wzoru formularza  ofertowego w  pkt 

11 należało opisać oferowane elementy „systemu wirtualizacji CD, ZCD i DEV”. Nie zostało 

natomiast  wykazane

,  że  oprogramowanie  VMware  vSAN  jest  elementem  „systemu 

wirtualizacji

”,  a  nie  jedynie  „środowiska  wirtualizacji”.  Na  powyższe  zwrócił  uwagę 

przystępujący COIG w trakcie rozprawy. Podniósł, że VMware vSAN jest to oprogramowanie 

do  tworzenia  i  zarządzania  współdzielonej  przestrzeni  zbudowanej  z  lokalnie 

zainstalowanych dysków w serwerze (serwerach). Na powyższe wskazywała także definicja 

oprogramowania  VMWare  vSphere  Storage  Appliance  (poprzednika  vSAN)  zamieszona  w 

dowodzie  nr  4.  Na  s.  2  tego  dowodu  wskazano,  że  jest  to  „oparte  na  oprogramowaniu 

współdzielone  rozwiązanie  pamięci  masowej,  które  umożliwia  wysoką  dostępność  i 

automatyzację w vSphere bez współdzielonego sprzętu pamięci masowej”. 

Iz

ba stwierdziła, że zamawiający opisując w pkt 3.5.1 OPZ oprogramowanie VMware 

v

SAN  posłużył  się  sformułowaniem  „licencji  dla  środowiska  wirtualizacji”.  Nie  można  było 

zatem  wykluczyć,  że  „środowisko  wirtualizacji”  to  coś  więcej  niż  „system  wirtualizacji”.  W 

związku  z  powyższym  nie  istniał  obowiązek  wyszczególnienia  w  formularzu  oferty  tego 

akurat elementu. To zamawia

jący decyduje w SIWZ w jakiś sposób i z jaką szczegółowością 

wykonawcy powinni przygotować swą ofertę. W tej sytuacji nie można było utrzymywać, że 

sporny element nie 

został zaoferowany. Dostrzeżenia wymagało, że wykonawca COIG złożył 

w  formularzu  oferty 

oświadczenie  o  wykonaniu  przedmiotu  zamówienia  zgodnie  z 

wymaganiami 

SIWZ i sporny element będzie musiał zamawiającemu dostarczyć. Kierując się 

powyższymi rozważaniami zarzut uznano za bezzasadny. 

Za  bezzasadny  uznano  również  zarzut  ewentualny  naruszenia art.  87  ust.  1  ustawy 

Pzp przez zaniechanie wyjaśnienia treści oferty COIG w zakresie systemu wirtualizacji (pkt 6 

odwołanie  KIO  171/20).  Jak  wskazano  wyżej,  oferta  wykonawcy  COIG  w  tym  zakresie  nie 

budziła wątpliwości i nie wymagała wyjaśnienia. 

Niezasadny o

kazał się zarzut odwołującego Comarch co do zaniechania odrzucenia 

oferty  przyst

ępującego COIG  z  powodu  zaoferowania  przez  tego  wykonawcę  serwerowego 

systemu operacyjnego niezgodnego z postanowieniami SIWZ. 

Nie  było  sporne  między  stronami,  że  zgodnie  z  postanowieniem  pkt  3.4.4.1.  OPZ 

zamawiający  postanowił,  że  Wykonawca  w  ramach  realizacji  przedmiotu  zamówienia  jest 

zobowiązany  do  dostarczenia  niezbędnej  ilości  nieograniczonych  czasowo  licencji 

serwerowych  systemów  operacyjnych  Windows  Server  Datacenter  Core  2019  Government 

OLP,  lub  system  równoważny/licencja  równoważna  w  ilości  zapewniającej  pracę  z 

wykorzystanymi  z  funkcjonującego  środowiska  serwerami  fizycznymi  (CD/ZCD,  środowisko 

DEV). 

Zamawiający  opisał  także  w  OPZ  w  tabeli  na  str.  70  warunki  równoważności 

serwerowego  systemu  operacyjnego. 

W  pkt  1  wskazano,  że  licencja  musi  uprawniać  do 

uruchamiania  serwerowych  systemów  operacyjnych  na  serwerach  fizycznych  jak  i 

uruchamiania  nielimitowanej  liczby  serwerowych  systemów  operacyjnych  za  pomocą 

mechanizmów wirtualizacji. 

Ustalono  także,  że  przystępujący  COIG  w  wierszu  6  formularza  oferty  „serwerowy 

system  operacyjny  CD,  ZCD  i  DEV”  zaoferował  oprogramowanie  opisane  następująco: 

„Microsoft Windows Server Datacenter 2019 oraz Microsoft Windows Server Standard 2019”. 

Odwołujący  Comarch  zarzucił  w  odwołaniu,  że  zaoferowanie  jako  serwerowego 

systemu  operacyjnego  dla  CD,  ZCD  i  REV  oprogramowania  Microsoft  Windows  Server 

Standard 2019 

pozostawało sprzeczne z przywołanym wyżej wymaganiem równoważności z 

pkt 1 tabeli na s. 70 OPZ.  

W  ocenie  Izby  odwo

łujący  Comarch  nie  dostrzegł,  że  przystępujący  COIG  w  pkt  6 

formularza  oferty  zaoferow

ał  zamawiającemu  także  system  Microsoft  Windows  Server 

Datacenter 20

19, który odpowiadał wprost wymogom z pkt 3.4.4.1 OPZ. Dla systemu tego – 

jako  systemu  referencyjnego 

–  nie  trzeba  było  wykazywać  żadnych  warunków 

równoważności.  Przedstawiona  treść  formularza  oferty  wskazywała  zatem,  że  z  jakichś 

powodów przystępujący zaoferował dodatkowo system Microsoft Windows Server Standard 

2019. W tej sytuacji zamawia

jący słusznie skierował do wykonawcy w dniu 11 grudnia 2019 

r. wniosek o wyjaśnienie treści oferty w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp. Skoro bowiem jeden 

system,  to  jest  Microsoft  Windows  Server  Datacenter  2019, 

spełniał  w  całości  wymagania 

zamawi

ającego,  to  należało  zadać  pytanie,  w  jakim  celu  zaoferowano  zamawiającemu 

jeszcze drugi system.  

W  odpowiedzi  na  wezwanie  zamawia

jącego  przystępujący  COIG  złożył  13  grudnia 

2019 r. wyjaśnienia objęte zastrzeżeniem tajemnicy przedsiębiorstwa. Analiza ww. wyjaśnień 

prowadziła  do  wniosku,  że  zaoferowanie  przez  wykonawcę  dodatkowo  licencji  Windows 

Server  Standard  2019  podyktowan

e  było  przyjętym  w  ofercie  rozwiązaniem,  które  zostało 

dopuszczone wyra

źnie w postanowieniach SIWZ. Jednocześnie, z uwagi na brak miejsca w 

formularzu  ofertowym  wykonawca 

umieścił  informacje  o  zaoferowaniu  tych  dodatkowych 

licencji w pkt 6 formularza ofertowego, odnosz

ącym się do systemu operacyjnego CD, ZCD i 

DEV. Izba przeana

lizowała postanowienia SIWZ, na jakie przystępujący COIG powołał się w 

wyjaśnieniach z 13 grudnia 2019 r. i stwierdziła, że rzeczywiście zamawiający dopuścił w ich 

treści  rozwiązanie,  o którym mowa w  wyjaśnieniach.  Na uwagę  zasługiwał  również  fakt,  że 

na wy

padek takiego rozwiązania, zamawiający zastrzegł w SIWZ konieczność zaoferowania 

dodatkowych elementów, dla których konieczne było zaoferowanie  licencji Windows  Server 

Standard 2019. 

Kierując się powyższymi rozważaniami zarzut uznano za chybiony.  

Za  bezzasadny  uznano  również  zarzut  ewentualny  naruszenia art.  87  ust.  1  ustawy 

Pzp  przez  zaniechanie  wyjaśnienia  treści  oferty  COIG  w  zakresie  serwerowego  systemu 

operacyjnego  (pkt  6  odwołania  KIO  171/20).  Jak  wskazano  wcześniej,  procedurę  taką 

zamawiający  przeprowadził  kierując  do  przystępującego  COIG  wezwanie  do  złożenia 

wyjaśnień w dniu 11 grudnia 2019 r. 

Za  chybiony  uznano  zarzut 

odwołującego  COIG  dotyczący  zaniechania  odrzucenia 

ofert  przystępującego  Eskom  i  przystępującego  Comarch  z  powodu  niezgodności 

zaoferowanych przez tych wykonawców systemów bazodanowych z wymaganiami pkt 3.4.5 

OPZ. 

Ustalono, że zamawiający w postanowieniach pkt 3.4.5 OPZ wskazał, że W zakresie 

funkcjonowania  należy  przewidzieć  budowę  w  oparciu  o  klaster  HA  i  NLB.  Dostarczony 

system  bazodanowy  musi  zapewnić  pełną  integrację  z  budowanymi  w  ramach  projektu  e-

usługami i systemem obiegu dokumentów w taki sposób aby zapewnić pełną optymalizację 

realizacji  zapytań.  W  postanowieniu  tym  zastrzeżono  także,  że  System  bazodanowy  musi 

zostać  zbudowany  w  konfiguracji  klastra  geograficznego  (w  zależności  od  wyskalowania  1 

lub  więcej  węzłów  w  CD  i  1  lub  więcej  węzłów  w  ZCD).  W  przypadku  utraty  węzła  klastra 

usługa musi działać bezprzerwowo. System bazy danych musi zostać skonfigurowany w taki 

sposób aby zminimalizować cel punktu odzyskiwania (RPO) i cel czasu odzyskiwania (RTO). 

Ponadto 

zamawiający  wskazał  też  w  SIWZ,  że  dostarczony  system  bazodanowy  musi 

spełniać  wymagania  minimalne.  Wśród  tych  wymagań  wymieniono  m.in.:  SBD  musi 

umożliwiać tworzenie klastrów niezawodnościowych. 

Nie  było  sporne  między  stronami,  że  obaj  przystępujący  w  pkt  10  formularzy 

ofertowych  wskazal

i, że oferują zamawiającemu system bazodanowy Microsoft SQL Server 

Standard 

Edition  2017  (w  przypadku  przystępującego  ESKOM)  i  Microsoft  SQL  Server 

Standard 2019 (

w przypadku przystępującego Comarch). 

Zostało  także  wykazane  przez  odwołującego  COIG,  że  oprogramowanie  Microsoft 

SQL  Server  w  edycji  Standard  posiada  ograniczenia  w  stosunku  do  oprogramowania 

Microsoft SQL Server w edycji Enterprise 

(które zaoferował odwołujący COIG). 

Jak  wynikało  z  dowodów  przedstawionych  przez  odwołującego  COIG,  edycja 

standard wspiera jedynie tzw. basic availability groups (BAG) 

– dowód nr 6 str. 7. Natomiast 

Basic availability groups posiada

ją następujące ograniczenia: 

- l

imit dwóch replik (pierwotnej i wtórnej), 

- b

rak dostępu do odczytu  replice dodatkowej,  

- brak kopii zapasowych w replice dodatkowej.  

Powyższe wynikało z dowodu nr 7, str. 1. 

Jedn

akże, nie zostało wykazane przez odwołującego COIG z całą pewnością, że ww. 

ograniczenia 

uniemożliwią przystępującym Eskom i Comarch spełnienie wymagań opisanych 

w pkt 3.4.5 OPZ., 

jeśli postąpią w sposób wskazany w złożonych przez siebie wyjaśnieniach 

i w 

piśmie procesowym przystępującego Eskom.  

W  pierwszej 

kolejności  nie  podzielono  stanowiska  zamawiającego  przedstawionego 

w  odpowiedzi  na  odwołanie,  jakoby  z  pkt  3.4.5 OPZ  nie wynikał  obowiązek  wykonawcy  do 

budowy  systemu  w  oparciu 

również  o  klaster  NLB  (network  load  balancing)  i  jakoby  ten 

wymóg  mógł  być  spełniony  w  przyszłości.  Zdaniem  Izby  wymóg  ten  odnosił  się  do  tego 

zamówienia.  Zamawiający  określając  wymóg  użył  słowa  „budowa”,  a  nie  „rozbudowa  w 

przyszłości”. Z drugiej jednak strony należało zgodzić się z zamawiającym i przystępującymi 

Eskom  i  Comarch,  że  nie  przedstawiono  w  SIWZ  żadnej,  wiążącej  definicji  NLB  (network 

load  balancing).  Na  uwagę  zasługiwał  fakt,  że  zamawiający  nigdzie  w  SIWZ  nie  określił 

szczegółowych uwarunkowań techniczno-organizacyjnych ani sprzętowych odnoszących się 

do 

funkcjonalności NLB. 

Izba  wzięła  pod  uwagę,  że  kwestia  zapewnienia  spornego  wymagania  była 

przedmiotem  wyjaśnień,  do  złożenia  których  zamawiający  wezwał  obu  przystępujących  w 

dniu 11 grudnia 2019 r. 

W wyjaśnieniach złożonych 13 grudnia 2019 r. wykonawcy Eskom i 

Comarch  wskazali  na  sp

osób  osiągnięcia  funkcjonalności  przy  pomocy  oprogramowania 

Microsoft SQL Server w edycji Standard. 

Wyjaśnienia Comarch zostały objęte zastrzeżeniem 

tajemnicy przedsiębiorstwa i nie zostaną przytoczone. Przystępujący Eskom oświadczył, że 

równoważenie obciążenia pomiędzy  różnymi serwerami  bazodanowymi będzie realizowane 

poprzez  stworzenie  wielu  Grup  Dostępności  (Availability  Groups),  które  będą  aktywne  na 

różnych  serwerach.  Dodatkowo  w  piśmie  procesowym  z  10  lutego  2020  r.  na  s.  8 

przystępujący  Eskom  przedstawił  definicję  NLB  wskazując,  że  jest  to  równoważenie  ruchu 

sieciowego  i  ma  na  celu  rozłożenia  obciążenia  na  wiele  serwerów  w  oparciu  o  z  góry 

ustalone  warunki. 

Odwołujący  COIG  w  trakcie  rozprawy  zaprzeczył,  aby  była  to  definicja 

właściwa. W odwołaniu odwołujący  COIG  zdefiniował  NLB jako  „sformułowanie techniczne, 

które oznacza, że baza danych ma być podzielona na części (tzw. węzły lub repliki), w taki 

sposób,  że  dane  są  zapisywane  i  odczytywane  w  dostępnych  węzłów  równocześnie”. 

Jednakże  odwołujący  COIG  nie  przedstawił  żadnego  dowodu,  choćby  fragmentu 

opracowania 

np. z prasy branżowej, opinii prywatnej lub innego dowodu, w oparciu o który 

Izba mogła by ustalić, że prawidłowa i powszechnie przyjmowana w branży jest tylko podana 

przez niego definicja NLB, a definicja 

przystępującego za taką nie może być uznana. Wobec 

sporu co do omawianego faktu, dowód taki powinien przedstawić odwołujący COIG zgodnie 

z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 KC w z. z art. 14 ustawy Pzp). 

Przystępujący  Eskom  powołując  się  na  przedstawione  przez  siebie  rozumienie 

pojęcie  NLB  wyjaśnił  dodatkowo  w  piśmie  procesowym,  że  założył  dzielenie  ruchu  na 

podstawie źródła danych (bazy danych) jakiego dotyczy zapytanie. Wskazał, że zapytania z 

aplikacji 

korzystających z bazy A będą trafiały na jeden serwer, a korzystające z bazy B na 

drugi  serwer. 

Nie  przedstawiono  Izbie  żadnego  dowodu,  że  rozwiązania  opisane  przez 

przystępujących w wyjaśnieniach i przez Eskom w piśmie procesowym z całą pewnością nie 

będą mogły doprowadzić do spełniania spornego wymagania. Ciężar dowodu w tym zakresie 

również obciążał odwołującego COIG po myśli art. 14 ustawy Pzp w zw. z art. 6 KC. W braku 

dowodu  przeciwnego  I

zba  nie  miała  żadnych  podstaw  do  stwierdzenia,  że  rozwiązania 

projektowane 

przez  przystępujących  z  pewnością  będą  sprzeczne  z  wymogami  budowy 

systemu w oparciu o klaster NLB

, którym mowa w pkt 3.4.5 OPZ. 

Odnośnie wymagania z pkt 3.4.5 OPZ, w którym wskazano, że system bazodanowy 

mus

i  zostać  zbudowany  w  konfiguracji  klastra  geograficznego  (w  zależności  od 

wyskalowania 1 lub więcej węzłów w CD i 1 lub więcej węzłów w ZCD) Izba stwierdziła, że 

również  nie  zostało  wykazane  przez  odwołującego  COIG,  iż  rozwiązania  przystępujących 

będą sprzeczne z tym wymaganiem.  

W pierwszej kolejności stwierdzono, że z powyższego postanowienia nie wynika, aby 

zamawiający  narzucał  wykonawcom  budowę  systemu  bazodanowego  obejmującego 

konkretną  liczbę  węzłów.  Zamawiający  sprecyzował  jedynie,  że  liczba  ta  ma  zależeć  „od 

wyskalowania”  systemu,  ale  więc  innymi  słowy  powinna  być  dostosowania  do  wymagań 

projektowanego 

systemu. Z powyższego wymogu nie wynikało zatem – jak pisze odwołujący 

COIG - aby 

należało zbudować minimum dwa węzły w pierwszej serwerowni (CD) i minimum 

dwa węzły z drugiej serwerowni (ZCD). 

Wzięto  pod  uwagę,  że  przystępujący  ESKOM  w  piśmie  procesowym  wyjaśnił,  że 

zaplanował budowę w każdym ośrodku klastrów HA wykorzystujących mechanizmy systemu 

operacyjnego  Windows  Server  (Failover  Clustering)  oraz 

współdzielone  zasoby  dyskowe. 

Bazy  danych  dla  komponentów  systemu:  Systemu  Elektronicznego  Obiegu  Dokumentów, 

czterech  usług  Wewnątrzadministracyjnych  (Usługa  zdalnego  udostępnienia  zasobów 

lokalnych  stanowiska  komputerowego  lub  urządzenia  mobilnego  dla  administracji, 

Wewnętrzna  usługa  przesyłania  ważnych  komunikatów  do  użytkowników  systemu, 

Wewnętrzna  usługa  zbierania  danych  —  elektroniczna  ankieta,  Wewnętrzna  książka 

telefoniczna),  s

ześciu  e-usług  publicznych  (E-informacja  publiczna,  E-Patronat,  E-

Wydarzenie  o  charakterze  niemasowym,  E-

lnformacja  o  kontroli  pojazdów,  E-Zamówienia, 

E-

Zaświadczenie  o  wypadku  bądź  kolizji  drogowej)  oraz  dwóch  dodatkowych  usług 

usprawniających procedury (Cyfryzacji dostępu, Usprawnienia komunikacji pomiędzy osobą 

pokrzywdzoną,  a  funkcjonariuszem  prowadzącym  daną  sprawę)  są  oddzielnymi  bytami, 

które bedą  uruchomione na oddzielnych serwerach, np. SEOD na serwerze A, a e-usługi na 

serwerze  B.  Serwery  te  będą  dla  siebie  wzajemnie  zabezpieczeniem,  tzn.  w  przypadku 

awarii jednego z 

nich, uruchomione na nim bazy zaczną działać na drugim serwerze. Z kolei 

przystępujący  Comarch  opisał  swe  rozwiązanie  w  wyjaśnieniach  z  13  grudnia  2019  r., 

objętych zastrzeżeniem tajemnicy przedsiębiorstwa. Zdaniem Izby nie zostało wykazane, że 

rozwiązania  opisane  przez  obu  przystępujących  z  pewnością  nie  będą  spełniać 

przywołanych wymagań z pkt 3.4.5 OPZ. To na odwołującym, w świetle art. 14 ustawy Pzp w 

zw.  z  art.  6  KC, 

spoczywał  ciężar  wykazania  zasadności  zarzutów  podniesionych  w 

odwołaniu. Tymczasem, jak wskazano wcześniej, odwołujący COIG zdołał wykazać jedynie 

istnienie  określonych  ograniczeń  licencji  produktów  MS  SQL  Server  w  edycji  Standard,  co 

okazało się niewystarczające.  

Analogicznie  należało  ocenić  zarzuty  odwołującego  COIG  dotyczące  niespełnienia 

wymagania 

również  opisanego  w  pkt  3.4.5  PZ,  zgodnie  z  którym  SBD  musi  umożliwiać 

tworzenie klastrów niezawodnościowych. 

Zdaniem I

zby odwołujący COIG nie wykazał, że ograniczenia Microsoft SQL Server w 

edycji  Standard  z 

pewnością  uniemożliwią  obu  przystępującym  spełnienie  powyższego 

wymagania.  

Wzięto  pod  uwagę,  że  przystępujący  ESKOM  wyjaśnił  w  piśmie  procesowym  z  10 

lutego 2020 r.

, że Microsoft SQL Server w edycji Standard „nie posiada ograniczeń na ilość 

skonfigurowanych 

klastrów”. Wywiódł, że wskazane przez odwołującego COIG ograniczenia 

dotyczą  pojedynczego  klastra.  Wywiódł  jednak,  że  w  edycji  Standard  istnieje  możliwość 

zdefiniowania dowolnej 

ilości grup dostępności, które mogą działać krzyżowo, tzn. Grupa A 

jest aktywna na serwerze pierwszym, a serwer drugi jest zapasowym, a grupa B jest aktywna 

na serwerze drugim, a serwer pierwszy stanowi zapas. 

Wzięto pod uwagę, że dodatkowo zamawiający w odpowiedzi na odwołanie podniósł, 

iż  można  zwielokrotnić  liczbę  Basic  Availibility  Groups  (BAG)  i  w  każdym  BAG  zapewnić 

funkcję  przełączania  jednej  bazy  danych  (s.  11  odpowiedzi  na  odwołanie).  Na  możliwość 

takiego skonfigurowania 

wskazywał także dowód nr 11 (wydruk artykułu z prasy branżowej). 

Z 

artykułu  wynikało,  że  istnieje  możliwość  realizacji  spornych  wymagań  przez  wykonanie 

odpowiedniej konfiguracji systemu bazodanowego. 

Z artykułu tego wynikało przykładowo, że 

w  SQL  Server  edycji 

Standard  można  utworzyć  więcej  niż  1  grupę  dostępności.  Ponadto 

opisano  tam,  że  przy  pomocy  tej  edycji  oprogramowania  można  skonfigurować  większą 

liczbę instancji jako repliki w różnych grupach. Dowód uznano za wiarygodny, artykuł został 

zamieszczony  bowiem  na  oficjalnej  stronie  producenta  spornego  oprogramowania 

–  firmy 

Microsoft. 

Na  uwagę  zasługiwał  również  fakt,  że  odwołujący  COIG  nie  odniósł  się  także  do 

schematów, które zamawiający zamieścił na str. 12 odpowiedzi na odwołanie. Zamawiający 

w  tym  fragmencie  odpowiedzi  na  odwołanie  przedstawił  schemat  projektu,  w  którym  dla 

różnych aplikacji powstały różne grupy BAG z pojedynczymi bazami. Odwołujący COIG nie 

odniósł się także do tezy o możliwości uzyskania w edycji Standard trzech replik określonej 

bazy  danych,  z  klastrem  FCI  oraz 

rozciągniętym  BAG  (s.  13  odpowiedzi  na  odwołanie). 

Wobec 

powyższego  Izba  oddaliła  te  zarzuty  jako  niedostatecznie  udowodnione  przez 

odwołującego COIG. 

Stosownie  do  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp, 

o  oddaleniu  odwołania  lub  jego 

uwzględnieniu  Izba  orzeka  w  wyroku.  W  pozostałych  przypadkach  Izba  wydaje 

postanowienie

. Orzeczenie Izby, o którym mowa w pkt  1, 2, 4, 5 sentencji, miało charakter 

merytoryczny, gdyż odnosiło się do uwzględnienia i oddalenia odpowiednich części odwołań. 

Z  kolei  orzeczenie  Izby  zawarte  w  pkt  3,  6,  7 

sentencji  miało  charakter  formalny,  gdyż 

dotyczyło  odpowiednio  umorzenia  części  postępowania  odwoławczego  i  kosztów 

postępowania,  a  zatem  było  postanowieniem.  O  tym,  że  orzeczenie  o  kosztach  zawarte  w 

wyroku Izby jest postanowieniem przesądził Sąd Najwyższy w uchwale z 8 grudnia 2005 r. III 

CZP 109/05 (OSN 2006/11/182). Z powołanego przepisu art. 192 ust. 1 ustawy Pzp wynika 

zakaz wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze merytorycznym w innej formie aniżeli 

wyrok.  Z  uwagi  zatem  na  zbieg  w  jednym  orzeczeniu  rozstrzygnięcia  o  charakterze 

merytorycznym  (pkt  1,  2,  4,  5)  i  formalnym  (pkt  3,  6,  7), 

całe  orzeczenie  musiało  przybrać 

postać wyroku. 

Zgodnie  z  przepisem  art.  192  ust.  2  ustawy  Pzp,  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

uwzględnia odwołanie w  sytuacji,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie przepisów  ustawy,  które miało 

wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. Z ww. 

przepisu  wynika,  że  powodem  uwzględnienia  odwołania  może  być  stwierdzenie  jedynie 

kwalifikowanego  naruszenia  ustawy 

Pzp,  a  mianowicie  takiego,  które  wywiera  lub  może 

wywrzeć istotny wpływ na wynik postępowania. W obu sprawach stwierdzone naruszenia art. 

89 ust. 1 pkt 2, art. 87 ust. 1, 87 ust. 2 pkt 3, art. i art. 7 ust. 1 ustawy Pzp 

miały istotny wpływ 

na  wynik  postępowania.  Zamawiający  z  naruszeniem  ww.  przepisów  poprawił  omyłkę  w 

ofercie  przystępującego  Eskom  i  zaniechał  czynności  odrzucenia  oferty  tego  wykonawcy, 

wybierając tę ofertę jako najkorzystniejszą. 

W  świetle  art.  192  ust.  3  pkt  1  ustawy  Pzp,  uwzględniając  odwołanie,  Izba  może  - 

jeżeli umowa w sprawie zamówienia publicznego nie została  zawarta  - nakazać wykonanie 

lub  powtórzenie  czynności  zamawiającego  lub  nakazać  unieważnienie  czynności 

zamawiającego.  W  konsekwencji  Izba  w  pkt  1  i  4  wyroku  nakazała  zamawiającemu 

unieważnienie  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  unieważnienie  czynności 

poprawieni

a  innej  omyłki  w  ofercie  przystępującego  Eskom  oraz  powtórzenie  czynności 

badania i oceny ofert, w tym: 

a) 

odrzucenie  oferty 

przystępującego  Eskom  z  powodu  zaoferowania  serwerowego 

systemu operacyjnego dla DEV niezgodnego z wymaganiem równoważności opisanym w pkt 

1 tabeli str. 70 OPZ, 

b) 

odrzucenie oferty 

przystępującego Eskom z powodu zaoferowania laptopów, których 

klawiatury nie posiadają wydzielonego bloku numerycznego, w którym mowa w pkt 11 tabeli 

na s. 4 załącznika nr 4 do OPZ. 

Wobec powyższego, na podstawie art. 192 ust. 1 i art. 192 ust. 3 pkt 1 ustawy Pzp, 

orzeczono jak w pkt 1 i 4 wyroku. 

Odnośnie żądań, których Izba nie podzieliła, na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, 

orzeczono jak w pkt 2 i 5 

sentencji. Jednocześnie jednak informacja o częściowym oddaleniu 

odwołania  musi  znaleźć  odzwierciedlenie  w  sentencji  orzeczenia,  a  nie  w  uzasadnieniu. W 

art.  196  ust.  4  ustawy  Pzp,  określającym  w  sposób  wyczerpujący  elementy  treści 

uzasadnienia  wyroku  wydanego  przez  Izbę  nie  ma  bowiem  żadnej  wzmianki  o  możliwości 

zamieszczenia  w  uzasadnieniu  wyroku  jakiegokolwiek  rozstrzygnięcia.  Na  powyższe 

zwrócono uwagę w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2016 r. III CZP 111/15. Sąd 

ten, wypowiadając się o praktyce Izby oddalania części zarzutów odwołania w uzasadnieniu, 

jednoznacznie  uznał  za  wadliwą  praktykę  Izby  orzekania  w  uzasadnieniu  wyroku  a  nie  w 

jego sentencji o części zarzutów i żądań zawartych w odwołaniu. 

Odnośnie  części  postępowania  odwoławczego,  która  podlegała  umorzeniu,  na 

podstawie art. 192 ust. 1 w zw. z art. 187 ust. 8 ustawy Pzp, orzeczono jak w pkt 3 sentencji.  

Zgodnie  z  art.  192  ust.  9  ustawy  Pzp, 

w  wyroku  oraz  w  postanowieniu  kończącym 

postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei 

w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego 

stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6.  

Oba  odwołania  zostały  uwzględnione  w  zasadniczych,  kluczowych  częściach 

dotyczących  oferty  wybranej  przez  zamawiającego  jako  najkorzystniejsza.  Wobec 

powyższego  uznano,  że  odpowiedzialność  za  wynik  postępowania  w  każdej  ze  spraw 

ponosił zamawiający. Na koszty postępowania odwoławczego w sprawie KIO 156/20 składał 

się  wpis  od  odwołania  uiszczony  przez  odwołującego  COIG  w  wysokości  15.000  zł  oraz 

koszty poniesione przez 

odwołującego COIG z tytułu zastępstwa przed Izbą w maksymalnie 

dopuszczonej  kwocie 

3.600  zł,  ustalone  na  podstawie  rachunku  złożonego  do  akt  sprawy. 

Na  koszty  postępowania  w  sprawie  KIO  171/20  składał  się  wyłącznie  wpis  od  odwołania 

uiszczony przez odwołującego Comarch w wysokości 15.000 zł. 

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  o  kosztach  postępowań  odwoławczych  orzeczono 

stosownie  do  wyniku  postępowania  -  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp  oraz  w 

oparciu o przepis

y § 5 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 3 pkt 1 i pkt 2 lit. b w zw. z § 6 rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972). 

Wobec  powyższego,  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  postanowiono  jak  w 

sentencji. 

Przewodniczący:      ………………….… 

Członkowie:   

…………………….. 

……………………..