KIO 2622/19 WYROK dnia 9 stycznia 2020 r.

Sygn. akt KIO 2622/19 

WYROK 

 z dnia 9 stycznia 2020 r.  

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie:  

Przewodniczący: 

Agata Mikołajczyk 

Protokolant:    

Klaudia Ceyrowska 

po rozpoznaniu w  Warszawie na rozprawie w dniu 9 stycznia 2020 r. 

odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  23  grudnia  2019  r.  przez  odwołującego: 

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (Konsorcjum): Remondis 

Medison  Sp.  z  o.o.,  Remondis  Medison  Chrzanów  Sp.  z  o.o.  (ul.  Puszkina  41,  42-530 

Dąbrowa  Górnicza)  w  postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego:  Samodzielny 

Publiczny  Zespół  Opieki  Zdrowotnej w  Kędzierzynie  -  Koźlu  (ul.  24  Kwietnia 5,  47-200 

Kędzierzyn – Koźle), 

orzeka: 

Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  (1)  unieważnienie  czynności  wyboru 

oferty 

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia - Konsorcjum firm 

- EMKA S. A. i PROMAROL-PLUS Sp. z o.o. oraz (2) dokonanie 

powtórnej oceny ofert; W 

pozostałym zakresie odwołanie oddala; 

2.  Kosztami post

ępowania obciąża zamawiającego: Samodzielny Publiczny Zespół Opieki 

Zdrowotnej 

w Kędzierzynie - Koźlu (ul. 24 Kwietnia 5, 47-200 Kędzierzyn – Koźle) i:  

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7.500 zł 00 gr (słownie: 

siedem 

tysięcy  pięćset  złotych,  zero  groszy)  uiszczoną  przez  odwołującego  tytułem 

wpisu od odwołania;  

zasądza  od  zamawiającego:  Samodzielny  Publiczny  Zespół  Opieki  Zdrowotnej  w 

Kędzierzynie - Koźlu na rzecz odwołującego: wykonawców wspólnie ubiegających się 

o  udzielenie 

zamówienia  (Konsorcjum):  Remondis  Medison  Sp.  z  o.o.,  Remondis 

Medison  Chrzanów  Sp.  z  o.o.  (ul.  Puszkina  41,  42-530  Dąbrowa  Górnicza)  kwotę 

11.100 zł 00 gr (słownie: jedenaście tysięcy sto złotych zero groszy) stanowiącą koszty 

postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania w kwocie 7.500 

zł 00 gr (słownie: siedem tysięcy pięćset złotych, 00 groszy) oraz w kwocie kwotę 3.600 

zł  00  gr  (słownie  trzy  tysiące  sześćset  złotych,  00  groszy)  tytułem  wynagrodzenia 

pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1843) na niniejsze postanowienie 

– w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Opolu. 

………………………………   

Sygn. akt KIO 2622/19 

Uzasadnienie 

Odwołanie  zostało  wniesione  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 

2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2019  r.  poz.  1843.),  [ustawa  Pzp  lub  Pzp] 

prz

ez  zamawiającego:  Samodzielny  Publiczny  Zespół  Opieki  Zdrowotnej  w  Kędzierzynie  • 

Koźlu, którego przedmiotem jest „Odbiór, transport i unieszkodliwianie odpadów medycznych 

z 

SP ZOZ w Kędzierzynie - Koźlu" . Nr sprawy: SZP V-T/Z/VI/2019.  

Odwołujący  –  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia  - 

REMONDIS Medison Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej oraz REMONDIS Medison 

Chrzanów  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Chrzanowie  zarzucił  Zamawiającemu  w  przedmiocie 

wyboru oferty najkorzystniejszej Konsorcjum EMKA S. A. oraz PROMAROL-PLUS Sp. z o.o. 

naruszenie 

art. 89 ust. 1 pkt 2) oraz art. 89 ust. 1 pkt 8) ustawy Prawo zamówień publicznych 

z  uwagi  na 

przyjęcie,  że  oferta  złożona  przez  Konsorcjum  firm  EMKA  S.  A.  oraz 

PROMAROL-PLUS Sp. z o.o. odpowia

da treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia 

oraz,  że  nie  podlega  odrzuceniu  jako  nieważna  na  podstawie  odrębnych  przepisów. 

Odwołujący  wniósł  o  unieważnienie  czynności  wyboru  oferty  Konsorcjum  firm  EMKA  S.  A. 

oraz  PROMAROL-PLUS  Sp.  z  o.o.  oraz    do

konania  powtórnej  oceny  ofert  i  podjęcie 

czynności wykluczenia konsorcjum firm EMKA S. A. oraz PROMAROL-PLUS Sp. z o.o. oraz 

odrzucenia oferty, na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 12) alternatywnie art. 89 ust 1 pkt 2) lub art. 

89 ust. 1 pkt 8) ustawy Pzp. 

W uzasadnieni

u podał, że formułując warunki udziału w postępowaniu. Zamawiający 

w  rozdziale  11.4  SIWZ  wskazał,  że  przedmiot  zamówienia  obejmuje  odpady  medyczne, 

których unieszkodliwianie musi odbywać się zgodnie z wymaganiami określonymi m.in. przez 

zasadę bliskości, wynikającą z treści art. 20 ust. 3 oraz ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 

r.  o  odpadach.  Zgodnie  z  powołanymi  przepisami,  zakazanym  jest  unieszkodliwianie 

zakaźnych  odpadów  medycznych  poza  obszarem  województwa,  na  którym  odpady  te 

zostały wytworzone. Dopuszczalnym jest jednak unieszkodliwianie tych odpadów, w najbliżej 

położonej instalacji w przypadku braku takich instalacji na terenie województwa. Zgodnie ze 

złożoną  oferta  konsorcjum  firm  EMKA  S.  A.  oraz  PROMAROL-PLUS  Sp.  z  o.o.  zamierza 

unies

zkodliwiać odpady  odbierane od  zamawiającego w  instalacji  firmy  PROMAROL-PLUS 

Sp.  z  o.o.  w  odległości  ok  265  km,  przy  czym  Odwołujący  dysponuje  bliżej  położoną 

instalacją, w Chrzanowie, w odległości ok 107 km, w której odpady te mogą zostać poddane 

unieszk

odliwieniu  zgodnie  z  wymogami  wynikającymi  z  art.  20  ustawy  o  odpadach. 

Zamawiający dokonał błędnej oceny stanu faktycznego, w konsekwencji zaniechał podjęcia 

czynności odrzucenia oferty złożonej przez konsorcjum firm EMKA S. A, oraz PROMAROL-

PLUS  Sp.  z  o.o. 

Odwołujący  wskazał,  że  wyrażona  w  treści  art.  20  ustawy  o  odpadach 

„Zasada bliskości”  stanowi  jeden  z  podstawowych elementów  koncepcji zagospodarowania 

odpadami  przyjętej  przez  państwa  europejskie,  której  celem  jest  zminimalizowanie  ich 

potencjalnego  ne

gatywnego  wpływu  na  środowisko  naturalne.  Zgodnie  z  poglądem 

Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zasada bliskości stanowi podstawę wprowadzania 

ograniczeń w swobodnym przemieszczaniu odpadów. Zgodnie z regulacją zawarta w treści 

art.  20  ust.  6  ustawy 

o  odpadach  dopuszcza  się  unieszkodliwienie  zakaźnych  odpadów 

medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to 

na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji 

do  unieszkodliwia

nia  tych  odpadów  na  obszarze  danego  województwa  lub  gdy  istniejące 

instalacje  nie  ma

ją  wolnych  mocy  przerobowych.  Przepisy  ustawy  o  odpadach,  w 

szczególności  art.  20  w  zakresie  wyrażonej  w  tym  przepisie  „zasady  bliskości”,  mają 

charakter lex specialis w st

osunku do przepisów ustawy - Prawo zamówień publicznych i w 

tym  zakresie  muszą  być  bezwzględnie  przestrzegane  przez  Zamawiających.  Zgodnie  ze 

stanowiskiem Ministerstwa Środowiska z dnia 8 lipca 2013 r.: „ (...) podczas wyboru oferty na 

zagospodarowanie  odp

adów  o  właściwościach  zakaźnych,  należy  mieć  na  uwadze,  że 

zgodnie z przepisami o odpadach (zarówno dotychczasowej ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 

r.,  jak  i  nowej  ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r,  o  odpadach),  podmioty  gospodarujące 

zakaźnymi odpadami medycznymi i weterynaryjnymi o właściwościach zakaźnych (wytwórcy 

jak  i  inni  posiadacze  odpadów)  zobowiązani  są  do  przestrzegania  zasady  bliskości." 

Odwołujący wskazał na uchwałę KIO/KD29/14 podnosząc,  że ustawodawca, niezależnie od 

przyjętych kryteriów  oceny  ofert,  nakazuje poprzedzić,  po  pierwsze  weryfikacją wykonawcy 

(art. 24 ustawy Pzp

), po drugie zaś, oceną oferty w warstwie merytorycznej. Oznacza to, że 

Zamawiający był zobowiązany, powołując się na zasadę bliskości w treści SIWZ, jak również 

mocą  bezwzględnie  obowiązujących  przepisów  prawa,  do  oceny,  czy  rzeczona  zasada 

została uwzględniona przy formułowaniu treści oferty i wynik tej oceny powinien przesadzić o 

tym, czy oferta zostaje odrzucona czy 

też podlega dalszej ocenie. Także wskazał na uchwałę 

KIO/KD 

13/18,  zgodnie  z  którą,  Zamawiający  jest  zobowiązany  stosować  tak  przepisy 

ustawy Prawo zamówień publicznych jak również m.in. przepisy ustawy z dnia 14 grudnia o 

2012 r. o odpadach. W podjętej uchwale Krajowa Izba Odwoławcza wskazała, że „Z ustawy 

tej  wy

nika,  wyrażona  w  art.  20  ust.  1,  zasada  bliskości,  zgodnie  z  którą  odpady, 

uwzględniając  hierarchię  sposobów  postępowania  z  odpadami  w  pierwszej  kolejności 

poddaje  się  przetwarzaniu  w  miejscu  ich  powstania.  Jeśli  nie  mogą  być  przetworzone  w 

miejscu ich pow

stania, to należy przekazać je do najbliżej położonych miejsc przetwarzania, 

uwzględniając  przy  tym  hierarchię  sposobów  postępowania  z  odpadami  oraz  najlepszą 

dostępną technikę lub technologię, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 

r.  Pra

wo  ochrony  środowiska  (Dz.  U.  Nr  62,  poz.  627  ze  zm.j.  Ponadto  ustawodawca 

przewidział,  w  odniesieniu  do  szczególnego  rodzaju  odpadów  jakimi  są  zakaźne  odpady 

medyczne  i  zakaźne  odpady  weterynaryjne,  iż  mogą  być  one  unieszkodliwiane  poprzez 

termiczne  przek

ształcanie  w  spalarniach  odpadów  niebezpiecznych,  co  do  zasady,  na 

obszarze tego województwa, na którym zostały wytworzone. Zakazano unieszkodliwiania ich 

poza  obszarem  województwa,  na  którym  zostały  wytworzone  oraz  ich  przywóz  na  teren 

innego województwa, pod karą aresztu albo grzywny (art. 172 ustawy o odpadach). Jedynie 

w drodze wyjątku odpady te mogą być unieszkodliwione na obszarze innego województwa, 

jeśli odległość od miejsca ich wytworzenia do miejsca ich unieszkodliwienia jest mniejsza niż 

odległość do miejsca unieszkodliwiania w tym samym województwie. Dopuszcza się też ich 

unieszkodliwienie w najbliżej położonej instalacji w innym województwie, w przypadku braku 

instalacji  do  unieszkodliwiani

a  tych  odpadów  na  obszarze  danego  województwa  tub  gdy 

istniejące instalację nie mają wolnych mocy przerobowych."  

W  konkluzji  stwierdził,  że  złożona  przez  niego  oferta  jest  najkorzystniejsza  i  gdyby 

Zamawiający  nie  podjął  decyzji  o  wyborze  oferty  konsorcjum  firm  EMKA  S.  A.  oraz 

PROMAROL-PLUS Sp. z o.o. 

wykonawcą przedmiotowego zamówienia byłby Odwołujący. 

Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie wskazując: 

(….)  w  niniejszej  sprawie  nie  zachodzą  przesłanki  unieważnienia  czynności  dokonanych 

przez Zamawiającego w kwestii wyboru oferty firmy EMKA S.A. oraz PROMAROL- PLUS Sp. 

z o.o., a zatem dokonanie powtórnej oceny ofert oraz podjęcie czynności wykluczenia oferty 

w/w firmy byłoby oczywiście bezcelowe. 

Odwołujący  startował  po  raz  kolejny  w  przetargu  organizowanym  przez 

Zamawiającego  dot.  „Odbioru,  transportu  i  unieszkodliwiania  odpadów  medycznych”  

oferując  rażąco  wygórowaną  cenę.  Podkreślenia  wymaga  fakt,  że  cena  ta  stanowiła 

wielokrotność  cen  płaconych  przez  Zamawiającego  na  podstawie  umów  przetargowych  z 

poprzednich lat, w tym ostatniej umowy- nota bene- 

zawartej z Odwołującym. O ile za jeden 

kilogram  wywiezionych  odpadów  Zamawiający  dotychczas  płacił  ok.  3,82  zł  netto,  o  tyle  w 

ofercie, której dotyczy odwołanie Odwołujący zaoferował ponad 7 zł netto. Wzrost ten należy 

uznać za dokonany arbitralnie, w sposób nieuzasadniony, daleko odbiegający od warunków 

rynkowych. Wystarczy wskazać, że na podstawie racjonalnych kalkulacji i w ramach środków 

jakimi dysponuje Zamawiający kwota przetargowa została ustalona na poziomie 853 948 zł 

netto  (92

2  263,  84  zł  brutto).  W  przypadku  przyjęcia  oferty  Odwołującego  Zamawiający 

musiałby  zapłacić  1  710  720  zł.  Tak  rażącą  podwyżkę  opłat  należy  traktować  jako  próbę 

wykorzystania dominującej pozycji na rynku, wzmocnionej nieuzasadnioną interpretacją art. 

20  u

st.  6  Ustawy  o  odpadach,  w  wyniku  której  Odwołujący  żąda  przyjęcia  jego  oferty 

posługując  się  w  sposób  instrumentalny  wyrażoną  w  w/w  ustawie  zasadą  bliskości,  przy 

zupełnym pominięciu faktu, że jego oferta uzyskała 61 pkt w postępowaniu przetargowym w 

stos

unku  do  81  pkt  oferty  zwycięskiej  (o  ok.  300  000  zł  tańszej)  i  że  wybór  oferty  gorszej 

stanowiłby pogwałcenie art. 7. 1. Ustawy Prawa Zamówień Publicznych. Zgodnie bowiem z 

tym  przepisem  Zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie 

zam

ówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  i  równe  traktowanie 

wykonawców oraz zgodnie z zasadami proporcjonalności i przejrzystości. Ponadto wybranie 

oferty Odwołującego w oczywisty sposób naruszyłoby dyscyplinę gospodarowania środkami 

publicznymi,  określoną  w  pkt  3  art  44  Ustawy  o  finansach  Publicznych,  zgodnie  z  którą 

wydatki publiczne powinny być dokonywane w sposób celowy i oszczędny oraz w wysokości 

i  terminach  wynikających  z  wcześniej  zaciągniętych  zobowiązań,  co  mogłoby  stanowić 

p

odstawę sformułowania zarzutów o niegospodarności w kierunku Dyrekcji Zamawiającego. 

Zważając  na  powyższe,  należy  uznać  za  wielce  zastanawiające  wystosowanie  przez 

Odwołującego  oferty  w  analogicznym  przetargu  ogłoszonym  przez  Uniwersytecki  Szpital 

Kliniczn

y w Opolu, w której za tę samą usługę zaoferowana cena była znacząco niższa, tj. 5, 

39  zł  brutto  za  kilogram  odpadów.  Ponadto  jako  instalację  utylizacji  odpadów  podano 

spalarnię w Ciepielówku (PROMAROL- PLUS sp. z o.o. Ciepielówek 2,67- 410 Sława), czyli 

p

odmiot  wobec  którego  Odwołujący  podnosi,  że  nie  spełnia  wymogu  zasady  bliskości  w 

niniejszej  sprawie. 

Nie  ulega  wątpliwości,  że  takie  działanie  Odwołującego  jest  rażącym 

nadużyciem  prawa  podmiotowego,  stojącym  w  sprzeczności  z  zasadami  współżycia 

społecznego, tj. naruszeniem art. 5 kodeksu cywilnego. Należy wspomnieć, że zastosowanie 

takiego  środka  ochrony  instytucji  prawa  cywilnego  wynika  wprost  z  przepisów  Ustawy  o 

Zamówieniach  Publicznych,  tj.:  art.  14.  1  .  (Do  czynności  podejmowanych  przez 

zamawiającego i wykonawców w postępowaniu o udzielenie zamówienia stosuje się przepisy 

ustawy  z  dnia  23  kwietnia  1964  r. 

—  Kodeks  cywilny  (Dz.  U.  z  2019  r.  poz.  1145  i  1495), 

jeżeli  przepisy  ustawy  nie  stanowią  inaczej)  oraz  art.  139.  l  .  (Do  umów  w  sprawach 

zamówień  publicznych,  zwanych  dalej  „umowami”,  stosuje  się  przepisy  ustawy  z  dnia  23 

kwietnia  1964  r. 

— Kodeks cywilny, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią  inaczej), a także z 

orzecznictwa sądowego.  M.  in. Wojewódzki  Sąd  Administracyjny  w Warszawie  w  wyroku z 

dnia  3 

lipca  2007  r.  (sygn.  akt.  SA/Wa  172/07)  stwierdził,  iż  „Jakkolwiek  stronami  przy 

udzielaniu  zamówień  publicznych są  zamawiający  i  wykonawcy,  jednak do  ich czynności  o 

charakterze  cywilnoprawnym  stosuje  się  przepisy  ustawy  z  23  kwietnia  1964  r.  -  Kodeks 

cy

wilny  (Dz.U.  Nr  16,  poz.  93  ze  zm.)  tylko  wówczas,  gdy  stosownie  do  art.  14  i  art.  139 

ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - 

Prawo zamówień publicznych (Dz.U. Nr 19, poz. 177 ze 

zm.) przepisy tej ustawy nie stanowią inaczej”. W następnej kolejności należy także odnieść 

się  do  kwestii  obowiązywania  i  zastosowania  zasady  bliskości,  na  którą  powołuje  się 

Odwołujący, określonej w art. 20 ustawy o odpadach. Wskazał, że zgodnie z art. 20 ust. 6 

Ustawy  o  odpadach,  w 

przypadku  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych  i 

zakaźnych odpadów weterynaryjnych, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się 

unieszkodliwienie  zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów  weterynaryjnych 

na  obszarze  województwa  innego  niż  to,  na  którym  zostały  wytworzone,  w  najbliżej 

położonej  instalacji,  w  przypadku  braku  instalacji  do  unieszkodliwiania  tych  odpadów  na 

obszarze  danego  województwa  lub  gdy  istniejące  instalacje  nie  mają  wolnych  mocy 

przerobowych. Treść przytoczonego artykułu w sposób jednoznaczny i bezpośredni określa 

podmiot z usług którego można by skorzystać w razie wystąpienia przytoczonych przeszkód 

w  wyborze  instalacji  na  terenie  województwa  w  obrębie  którego  znajduje  się  zakład 

wytwarzający  odpady,  a  jest  nim  najbliżej  położona  instalacja.  Wskazał,  że  instalacja 

położona w miejscowości Chrzanów, z której korzysta Odwołujący nie jest najbliżej położoną 

tego typu instalacją, a zatem ich oferta nie może korzystać z ochrony zawartej w art. 20 ust. 

6  Ustawy  o  odpadach.  W  samym  Województwie  Śląskim  znajdują  się  cztery  instalacje 

położone  w  Gliwicach  ,  Katowicach,  Dąbrowie  Górniczej  oraz  Jaworznie  (każda  bliżej 

Zamawiającego  niż  ta  w  Chrzanowie).  Do  niedopuszczalnych  i  sprzecznych  z  zasadą 

racjonalnego tworzenia prawa, stanowiącej element zasad przyzwoitej legislacji, które z kolei 

są  częścią  zasady  demokratycznego  państwa  prawnego,  tj.  art.  2  Konstytucji  RP  należy 

zaliczyć  interpretowanie  art.  20  ust.  6  Ustawy  o  odpadach  w  sposób  rozszerzający  oraz 

przypisywanie określonych środków  prawnych podmiotom  nieuprawnionym  (Orzeczenie TK 

z 20 listopada 1996 r., sygn. K 27/95, OTK w 1996 r., cz. 11, poz. 43; a także wyrok TK z 17 

maja  2005  r.,  sygn.  P  6/04,  OTK  ZU  nr  5/A/2005,  poz.  50).  Stanowiłoby  to  ponadto 

kuriozalną sytuację bezwzględnego przymusu wyboru oferty jedynego podmiotu w tego typu 

przetargach  bez  rozpatrywania  innych  kryteriów  niż  odległość,  co  samo  w  sobie  jest 

sprzeczne nie tylko z przywołanymi wyżej przepisami prawnymi i zasadami prawa ale wręcz 

podważa  sens  i  cel  gospodarki  rynkowej  oraz  znakomitej  części  obrotu  prawnego. 

Niewątpliwie  jest  to  także  sprzeczne  z  ratio  legis  Dyrektywy  Parlamentu  Europejskiego  i 

Rady  2008/98/W z  dnia 19  listopada 2008 r.  w  sprawie odpadów  oraz  uchylającej  niektóre 

dyrektywy,  której  implementacja  stanowiła  podstawę  dla  stworzenia  regulacji  zawartych  w 

art.  20  UoO.  Zgodnie  z  art.  16  Dyrektywy,  wprowadzającej  zasady  samowystarczalności  i 

bliskości, państwa członkowskie stosują właściwe środki, we współpracy z innymi państwami 

członkowskimi,  jeżeli  jest  to  konieczne  lub  pożądane,  aby  ustanowić  zintegrowaną  i 

wystarczającą  sieć  instalacji  do  unieszkodliwiania  odpadów  i  instalacji  do  odzysku 

zmieszanych  odpadów  komunalnych  zebranych  z  gospodarstw  domowych,  uwzględniającą 

przypadki, w których zbieranie takie obejmuje również takie odpady od innych wytwórców, z 

uwzględnieniem  najlepszych  dostępnych  technik.  Ponadto,  w  drodze  odstępstwa  od 

rozporządzenia  (WE)  nr  1013/2006,  aby  chronić  swoją  sieć,  państwa  członkowskie  mogą 

ograniczyć  wchodzące  transporty  odpadów  przeznaczonych  do  obiektów  przekształcania 

termicznego,  które  zaklasyfikowano  jako  instalacje  do  odzysku,  w  przypadkach,  gdy 

ustalono,  że  transporty  takie  doprowadziłyby  w  konsekwencji  do  tego,  że  krajowe  odpady 

musiałyby  być  unieszkodliwiane  lub  musiałyby  być  przetwarzane  w  sposób  niezgodny  z 

planami gospodarki odpadami tych państw. Państwa członkowskie zawiadamiają Komisję o 

podjęciu  takiej  decyzji.  Państwa  członkowskie  mogą  również  ograniczyć  wychodzące 

transporty odpadów z przyczyn dotyczących środowiska określonych w rozporządzeniu (WE) 

nr  1013/2006.  Sieć  powinna  być  zaprojektowana  w  sposób  umożliwiający Wspólnocie jako 

całości  stanie  się  samowystarczalną  w  zakresie  unieszkodliwiania  odpadów,  jak  również 

odzysku odpadów, o których mowa w ust. l, a państwom członkowskim umożliwić stopniowe 

osiąganie  tego  celu  indywidualnie,  przy  uwzględnieniu  warunków  geograficznych  lub 

zapotrzebowania  na  specjalistyczne  instalacje  dla  niektórych  rodzajów  odpadów.  Sieć 

powinna  umożliwiać  unieszkodliwiane  odpadów  lub  odzysk  odpadów,  w  jednej  z  najbliżej 

położonych odpowiednich instalacji, za pomocą najodpowiedniejszych metod i technologii, w 

celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska oraz zdrowia publicznego. Zasady 

bliskości  i  samowystarczalności  nie  oznaczają,  że  każde  państwo  członkowskie  musi 

posiadać  na  swoim  terytorium  pełen  zakres  obiektów  do  ostatecznego  odzysku.  Z 

powyższego  wynika,  że  zasady  bliskości  nie  można  traktować  w  sposób  absolutny,  a  jej 

celowość  ściśle  koreluje  z  zasadą  samowystarczalności,  która  to-  mimo  jej  nie  ujęcia  w 

Ustawie  o  Odpadach- 

stanowi  część  systemu  prawnego  jako  jedna  z  dyrektyw 

interpretacyjnych dla art. 20 UoO. 

Izba mając na uwadze ustalony stan faktyczny zważyła, co następuje: 

Odwołanie podlega oddaleniu. 

Izba  przede  wszystkim  stwierdza,  że  ustawa  o  odpadach  w  jej  art.  20  ust.  3  pkt  2 

ustanawia zakaz unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów 

weterynaryjnych  poza  obszarem  województwa,  w  którym  zostały  wytworzone. 

Dopuszczalnym  wyjątkiem  jest  sytuacja,  w  której  instalacja  do  ich  unieszkodliwiania, 

położona  na  terenie  innego  województwa  znajduje  się  bliżej  miejsca  wytworzenia  tych 

odpadów niż instalacja położona na terenie województwa, w którym zostały one wytworzone 

lub  w  przypadku  gdy  istniejące  instalacje  na  terenie  województwa,  w  którym  wytworzono 

zakaźne  odpady  medyczne  i  zakaźne  odpady  weterynaryjne  nie  mają  wolnych  mocy 

przerobowych.  Zatem  zgodnie  z  obowiązującym  prawem,  zakaźne  odpady  medyczne  i 

zakaźne  odpady  weterynaryjne  należy  przekazywać  do  najbliżej  położonych  miejsc 

te

rmicznego przekształcania, co ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa sanitarnego. Izba 

dodatkowo zauważa,  że Ustawa o odpadach określa również sankcje za nieprzestrzeganie 

opisanych powyżej obowiązku, a mianowicie w myśl jej art. 172 karze aresztu albo grzywny 

podlega  ten,  kto: 

„1)  wbrew  przepisowi  art.  20  ust.  3,  unieszkodliwia  zakaźne  odpady 

medyczne  albo  zakaźne  odpady  weterynaryjne  poza  obszarem  województwa,  na  którym 

zostały wytworzone (art. 172)”.   

Przedmiotem  zamówienia  w  niniejszym  postępowaniu  jest:  „Odbiór,  transport  i 

unieszkodliwianie  odpadów  medycznych  z  SP  ZOZ  w  Kędzierzynie  -  Koźlu".  Miejscem 

odbioru  tych  odpadów  jest  zatem  Samodzielny  Publiczny  Zespół  Opieki  Zdrowotnej  w 

Kędzierzynie  –  Koźlu  położony  na  terenie  województwa  opolskiego.  Zamawiający  w 

rozdziale  III  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  (w  rozdziale  III.2)  w  wskazał 

przepisy  prawa  (ustawę  i  przepisy  wykonawcze)  w  szczególności  z  którymi  powinna  być 

wykonywana  usługa  oraz  wskazał  (w  rozdziale  III.5),  że  „Wykonawca  winien  wykonywać 

usługę  obejmującą:    a)  odbiór  odpadów  z  SP  ZOZ w  Kędzierzynie—  Koźlu,    b)  transport  i 

unieszkodliwianie  odpadów  (…).  Wskazał  także,  że  „Przedmiot  zamówienia  obejmuje 

odpady medyczne, których unieszkodliwianie musi odbywać się zgodnie z wymaganiami: 

a) Zasada bliskości:  

 Zgodnie  z art. 20 ust, 3 i art. 20 ust. 6 ustawy z 14.12.2012r. o odpadach zakazuje 

się  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów    medycznych  poza  obszarem  województwa,  na 

którym  zostały  wytworzone.  Dopuszcza  się  unieszkodliwienie  zakaźnych  odpadów   

medycznych  na  obszarze  województwa  innego  niż  to,  na  którym  zostały  wytworzone,  w 

najbliżej  położonej  instalacji,  w  przypadku  braku  instalacji  do  unieszkodliwiania  tych 

odpadów  na  obszarze danego województwa lub  gdy  istniejące  instalacje nie  mają wolnych 

mocy przerobowych,   

b) Metoda unieszkodliwiania odpadów:  

Zgodnie  z  art.  95  ust.  2  ustawy  z  14.12.2012r.  o  odpadach  zakaźne  odpady 

medyczne  unieszkodliwia  się  przez  termiczne  przekształcanie  w  spalarniach  odpadów 

niebezpiecznych. Zakazuje si

ę ich unieszkodliwianie we współspalarniach odpadów (…).  

Zamawiający  określił  także  w  specyfikacji  warunki  udziału  w  postępowaniu  m.in.  w 

rozdziale 

V.b.1)  dotyczące:  „kompetencji  lub  uprawnień  do  prowadzenia  określonej 

działalności  zawodowej,  o  ile  wynika  to  z  odrębnych  przepisach.  Wykonawca  spełni 

warunek,  jeżeli  wykaże  się  posiadaniem  kompetencji  lub  uprawnień  do  prowadzenia 

działalności  zawodowej  w  zakresie  objętym  przedmiotem  zamówienia  (…).  Z  kolei  w 

rozdziale  VII.B 

wymagał:  Oświadczenia/dokumenty  składane  przez  Wykonawcę  po 

czynności  otwarcia  Ofert  I  na  wezwanie  Zamawiającego”  i  zaznaczył,  że  dokumentów  nie 

należy  załączyć  do  oferty.  Ten  punkt  B  m.in.  dotyczył:  (…)  aktualnego  zezwolenia  (decyzji 

itp.) właściwego organu administracji publicznej na prowadzenie działalności gospodarczej w 

zakresie  objętym  przedmiotem  zamówienia  tj.  transport,  utylizacja  odpadów  medycznych  o 

kodach wymienionych w rozdziale III ust. 4 siwz (ppkt 2.3) 

oraz  oświadczenia Wykonawcy o 

realizacji przedmiotu zamówienia zgodnie z art. 20 ust. 3 i art. 20 ust. 6 ustawy z 14.12.2012 

r.  o  odpadach  (Dz.  U. 

z  2019  r.,  poz.  701,  z  p.  zm.)”  (ppkt  2.4).  Odnośne  oświadczenia  o 

realizacji  zamówienia  zgodnie    z  art.  20  ust.  3  i  art.  20  ust.  6  ustawy  o  odpadach  zawarte 

zostało również w punkcie 7 Formularza ofertowo-cenowego.  

Zamawiający zatem zarówno w Ogłoszeniu o zamówieniu,  a następnie powtórzył w 

SIWZ  w  Rozdziale  III 

–  Opis  przedmiotu  zamówienia,  zawarł  wymaganie,  że  wykonywanie 

usług objętych przedmiotem zamówienia powinno odbywać się zgodnie z przepisami prawa, 

a  następnie  precyzując,  że  utylizacja  odpadów  medycznych  odbywać  się  ma  w  zakładzie 

utylizacji zlokalizowanym na obszarze województwa, na którym odpady zostały wytworzone 

lub    w  miejscu  najbliżej  położonym  miejsca  ich  wytwarzania,  zaznaczając  (tak  jak  stanowi 

art.  20  ust.3  i  ust.6  ustawy  o  odpadach),  że  dopuszcza  unieszkodliwienie  zakaźnych 

odpadów      medycznych  na  obszarze  województwa  innego  niż  to,  na  którym  zostały 

wytworzone,  w  najbliżej  położonej  instalacji,  ale  tylko  w  przypadku  braku  instalacji  do 

unieszkodliwiania  tych  odpadów  na  obszarze  danego  województwa  lub  gdy  istniejące 

instalacje  nie  mają  wolnych  mocy  przerobowych.  Prowadząc  zatem  przedmiotowe 

postępowanie  i  dokonując  oceny  ofert  zobowiązany  był  przestrzegać  zarówno  przepisy 

ustawy Pzp,  jak również przepisy ustawy  o odpadach, w szczególności te które wiążą się z 

wyrażoną  m.in.  w  art.  20  ust.  1,  zasadą  bliskości,  zgodnie  z  którą  odpady,  uwzględniając 

hierarchię  sposobów  postępowania  z  odpadami,  w  pierwszej  kolejności  poddaje  się 

przetwarzaniu  w  miejscu  ich  powstania  uwzględniając  tylko  odstępstwa  przewidziane 

przepisami.  

Wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia  -  Konsorcjum  firm  - 

EMKA  S.  A.  oraz  PROMAROL-

PLUS  Sp.  z  o.o.,  których  oferta  została  uznana  za 

najkorzystniejszą  złożyli  w  ofercie  zgodnie  z  jej  punktem  7  stosowne  oświadczenia  o 

realizacji przedmiotu zamówienia zgodnie z art. 20 ust. 3 i art, 20 ust. 6 ustawy o odpadach. 

Z kolei w odpowiedzi na wezwanie Zamawiającego z dnia 9 grudnia 2019 r. złożyli ponownie 

oświadczenie  o  takiej  treści,  a  także  przedłożyli  wymagane  punktem  B  decyzje,  które 

dotyczyły pozwoleń na transport odpadów i na zbieranie odpadów. Także przedłożyli decyzję 

Marszałka Województwa Lubuskiego, którą udzielone zostało pozwolenie zintegrowane „na 

eksploatację  instalacji  do  termicznego  przekształcania  odpadów  niebezpiecznych  o 

zdolności  przetwarzania  ponad  10  ton  na  dobę,  zlokalizowanej  w  m.  Ciepielówek  2,  gm. 

Sława, prowadzącemu instalację PROMAROL- PLUS sp. z o.o. z siedzibą w m. Ciepielówek 

410 Sława”. Ta instalacja położona jest w województwie lubuskim.  

Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  przedstawił  (powołując się także na  art.  5 

k

c  i  ustawę  o  finansach  publicznych  –  jej  art.  44)  własną  interpretację  zasady  bliskości 

(stanowisko podtrzymał na rozprawie) wskazując w szczególności, że Odwołujący startował 

po raz kolejny w przetargu organizowanym przez Zamawiającego dot. „Odbioru, transportu i 

unieszkodliwiania  odpadów  medycznych”  oferując  rażąco  wygórowaną  cenę  oraz,  że  w 

przypadku  przyjęcia  oferty  Odwołującego    musiałby  zapłacić  1  710  720  zł  i,  że  tak  rażącą 

podwyżkę  opłat  należy  traktować  jako  próbę  wykorzystania  dominującej  pozycji  na  rynku, 

wzmocnionej nieuzasadnioną interpretacją art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach, w wyniku której 

Odwołujący żąda przyjęcia jego oferty posługując się w sposób instrumentalny wyrażoną w 

w/w  ustawie  zasadą  bliskości,  przy  zupełnym  pominięciu  faktu,  że  jego  oferta  uzyskała  61 

pkt w postępowaniu przetargowym w stosunku do 81 pkt oferty zwycięskiej (o ok. 300 000 zł 

tańszej) i że wybór oferty gorszej stanowiłby pogwałcenie art. 7. 1. ustawy Pzp.  

Taka  argumentacja  nie  znajduje  uzasadnienia  na  gruncie  przepi

sów  ustawy  o 

odpadach  i  tym  samym  uzasadnienia  do  przyjęcia,  że  instalacja  do  termicznego 

przekształcania  odpadów  niebezpiecznych  w  Ciepielówku,  której  dotyczy  wskazane 

pozwolenie  zintegrowane  (

zlokalizowana  w  województwie  lubuskim)  także  spełnia 

wymagania 

z  Rozdziału  III.5  specyfikacji.  Izba  także  stwierdza,  że  Zamawiający,  w  tym 

postępowaniu  nie  wymagał,  aby  wykonawcy  załączyli  dokument  zawierający  wskazanie 

miejsca  utylizacji  odpadów  medycznych.  Także  ze  specyfikacji  nie  wynika,  aby  warunkiem 

udziału  w  postępowaniu  było  także  samodzielne  unieszkodliwianie  odpadów  przez 

wykonawcę.    Izba  stwierdza  również,  że  kwestia  unieszkodliwiania  odpadów  medycznych 

(lokalizacji  instalacji) 

nie  była  przedmiotem  wyjaśnień  z  wykonawcą,  którego  oferta  została 

uznana  za  naj

korzystniejszą,  a  z  dokumentacji  nie  wynika,  że  wybrany  wykonawca  do 

utylizacji  odpadów  niebezpiecznych  planuje  wykorzystać  własną  spalarnię.  Zamawiający 

sam  wskazuje,  że  w  województwie  śląskim  (sąsiadującym)  znajdują  się  cztery  instalacje 

położone  w  Gliwicach,  Katowicach,  Dąbrowie  Górniczej  oraz  Jaworznie),  z  których  każda 

jest  zlokalizowana 

bliżej  Zamawiającego  niż  ta  w  Chrzanowie  (woj.  Śląskie),  której 

właścicielem z kolei jest Odwołujący.  

W  konkluzji  Izba  stwierdza,  że  zgodnie  z  art.  89  ust.  1  pkt  2  obowiązkiem 

Zamawiającego  jest  odrzucenie  oferty,  która  nie  spełnia  wymagań  opisanych  w  SIWZ  w 

zakresie  dotyczącym  między  innymi  opisu  przedmiotu  zamówienia  czy  też  warunków 

wykonywania zamówienia, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp. Wskazanie przez 

wykonawcę spalarni w innej lokalizacji, poza województwem opolskim i w dalszej odległości 

od  miejsca  wytworzenia  odpadów,  pozostawałoby  w  sprzeczności  z  przywołanymi  powyżej 

postanowieniami  SIWZ.    Jednakże  te  okoliczności  wymagają  dodatkowych  ustaleń  z 

udziałem  zainteresowanego  wykonawcy.  Izba  jednocześnie  stwierdza,  że  zaoferowanie 

instalacji  spoza  terenu  województwa  (  z  odrębnościami  dopuszczonymi  przepisami)  nie 

może  być  uznane  za  czynność  złożenia  oferty,  która  jest  czynnością  sprzeczną  z  prawem 

lub mającą na celu obejście ustawy a zatem skutkiem której istnieje sankcja nieważności na 

podstawie  art.  58  ust.  1  kodeksu  cywilnego  w  zw.  z  art.  14  ustawy  Pzp.  To  w  rezultacie 

prowadzi    do  wniosku,  że  nie  można  zastosować  sankcji  w  postaci  odrzucenia  złożonej 

oferty  na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp. 

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak sentencji. 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp 

stosownie  do  wyniku  sprawy  uwzględniając  także  przepisy  rozporządzenia  Prezesa  Rady 

Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości wpisu od odwołania oraz rodzajów 

kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2018 r, poz. 972).  

………………………………