KIO 2686/19 WYROK dnia 22 stycznia 2020 r.

Sygn. akt: KIO 2686/19 

WYROK 

z dnia 22 stycznia 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący: 

Monika Szymanowska 

Protokolant:    

Mikołaj Kraska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  17  stycznia  2020 

r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  30  grudnia  2019  r.  przez 

wykonawcę  Skamex  Sp.  z  o.o.  Sp.  k.  w  Łodzi  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

zamawiającego  Samodzielny  Publiczny  Szpital  Kliniczny  nr  1  im.  prof.  Tadeusza 

Sokołowskiego Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie 

przy  udziale  wykonawcy 

Przedsiębiorstwo  Handlowo-Usługowe  „Anmar”  Sp.  z  o.o.  Sp.  k. 

w Tychach 

zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

kosztami postępowania odwoławczego obciąża wykonawcę Skamex Sp. z o.o. Sp. k. 

w Łodzi i: 

zalicza  na  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000,00  zł 

(piętnaście  tysięcy  złotych)  uiszczoną  przez  wykonawcę  Skamex  Sp.  z  o.o. 

Sp. 

k. w Łodzi tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  wykonawcy  Skamex  Sp.  z  o.o.  Sp.  k.  w  Łodzi  na  rzecz 

zamawiającego  Samodzielnego  Publicznego  Szpitala  Klinicznego  nr  1  im. 

prof.  Tadeusza  Sokołowskiego  Pomorskiego  Uniwersytetu  Medycznego 

w Szczecinie 

kwotę  4  496,91  zł  (cztery  tysiące  czterysta  dziewięćdziesiąt 

sześć  złotych  dziewięćdziesiąt  jeden  groszy)  tytułem  zwrotu  kosztów 

post

ępowania odwoławczego w  postaci  wynagrodzenia pełnomocnika,  opłaty 

skarbowej od pełnomocnictwa i dojazdu na rozprawę. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz.  U.  z  2018  r.,  poz.  1986  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok 

–  w  terminie 7  dni  od 

dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Szczecinie. 

Przewodniczący: 

………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

wyroku z dnia 22 stycznia 2020 r. w sprawie o sygn. akt: KIO 2686/19 

Zamawiający  Samodzielny  Publiczny  Szpital  Kliniczny  nr  1  im.  prof.  Tadeusza 

Sokołowskiego Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie z siedzibą przy ul. Unii 

Lubelskiej 1, 71-252 Szczecin, 

prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego 

pn.: 

„Dostawa  kaniul  do  SPSK  NR  1  PUM”,  o  ogłoszeniu  o  zamówieniu  publicznym 

opublikowanym  w  dniu  11  lipca  2019  r.  w  Dzienniku 

Urzędowym  Unii  Europejskiej  pod 

numerem  2019/S  132-323412, 

któremu  nadano  numer  ZP-261-48/2019,  zwane  dalej  jako 

„postępowanie”. 

Izba  ustaliła,  że  postępowanie  na  dostawę,  o  wartości  powyżej  kwoty  określonej 

w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo 

zamówień  publicznych (Dz.  U.  z  2018  r.,  poz.  1986  ze  zm.)  zwanej  dalej  jako „p.z.p.”,  jest 

prowadzone 

przez zamawiającego w trybie przetargu nieograniczonego. 

W dniu 20 grudnia 

2019 r. zamawiający poinformował wykonawców uczestniczących 

w 

postępowaniu  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej,  złożonej  przez  wykonawcę 

Przedsiębiorstwo  Handlowo-Usługowe  „Anmar”  Sp.  z  o.o.  Sp.  k.  w  Tychach.  Od  tej 

czynności zamawiającego, w dniu 30 grudnia 2019 r., środek zaskarżenia wniósł wykonawca 

Skamex  Sp.  z  o.o.  Sp.  k. 

z  siedzibą  przy  ul.  Częstochowskiej  38/52,  93-121  Łódź,  dalej 

zwany jako „odwołujący”. 

W odwołaniu postawiono zamawiającemu następujące zarzuty naruszenia (pisownia 

oryginalna):  

art.  89  ust.  1  pkt  2  oraz  art.  91  ust.  1  ustawy  - 

poprzez  wybór oferty złożonej przez 

Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe Anmar Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Tychach 

(ul. Strefowa 22, 43-

100 Tychy) dalej Anmar, która podlega odrzuceniu oraz nie jest 

ofertą najkorzystniejszą w rozumieniu przepisów ustawy,  

art. 26 ust. 3, art. 87 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy, poprzez zaniechani

e wyjaśnienia 

rozbieżności  w  treści  oferty  Anmar  oraz  prowadzenie  postępowania  z  naruszeniem 

zasad uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców.  

Wobe

c  powyższego  odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  oraz  w  zakresie 

pakietu  nr  1  kaniule  oraz  o 

nakazanie  zamawiającemu:  unieważnienia  czynności  wyboru 

oferty  najkorzystniejszej,  dokonanie 

powtórnej  oceny  dokumentów  złożonych  przez 

odwołującego,  dokonanie  powtórnej  oceny  ofert  oraz  uznanie,  że  najkorzystniejszą  ofertę 

złożył odwołujący. 

W 

uzasadnieniu  wniesionego  środka  ochrony  prawnej  odwołujący  podniósł  co 

następuje.  

Zamawiający  przeprowadził  postępowanie  w  trybie  przetargu  nieograniczonego, 

którego  przedmiotem  jest  dostawa  kaniul  do  SPSK  NR  1  PUM.  Zgodnie  z  SIWZ 

z

amawiający oczekiwał zaoferowania produktów o poniższych parametrach:  

a) 

pozycja 4 

załącznika nr 2 do SIWZ - „Koreczki do kaniul Luer Lock kompatybilne do 

kaniul, sterylne, bez lateksu, pakowane indywidualnie w komorach dostosowanych do 

kształtu koreczka na blistrach (max. po 4 szt.) lub pakowane pojedynczo.” 

Wykonawca  Anmar  w  pozycji 

4  zaoferował  koreczki  do  kaniul  KD-CAP  producenta 

KDM,  o  numerz

e  katalogowym  762530,  które  w  ocenie  odwołującego  nie  są  zgodne 

z 

wymaganiami SIWZ, gdyż nie są pakowane na blistrach maksymalnie po 4 sztuki. 

Odwołujący  stwierdził,  że  wykonawca  Anmar  w  karcie  katalogowej,  przesłanej 

w r

amach  uzupełnienia  na  wezwanie  zamawiającego  z  dnia  12.11.2019  r.,  dokonanego 

w trybie  art.  26  ust.  3  p.z.p.

,  potwierdził:  „opakowanie  blistrowe  dopasowane  do  kształtu 

korka”  -  czyli  zdaniem  odwołującego  potwierdzono  wariant  pierwszy  opisu  SIWZ  -  co  stoi 

w 

sprzeczności  z  faktycznym  opakowaniem  zaoferowanych  koreczków  firmy  KDM,  które 

mają na blistrze 6 sztuk, zgodnie z przykładowym zdjęciem pakowania koreczków. 

b) 

pozycja 8 

załącznika nr 2 do SIWZ - „Bezigłowy zawór dostępu naczyniowego. Zawór 

kompatybilny  z 

połączeniami  typu  Luer  Lock  i  typu  Luer-Slip.  Zawór  kompatybilny 

z 

połączeniami  typu  Luer  Lock,  z  łatwą  do  dezynfekcji  membraną  osadzoną  na  lub 

w 

poliwęglanowym  przezroczystym  konektorze,  z  prostym  torem  przepływu. 

Pakowany pojedynczo, sterylny. Podłączenie u pacjenta minimum do 7 dni lub 100-

720  aktywacji.  Przepływ  min.  350-750  ml/min.  Tor  przepływu  prosty,  niezaburzony 

żadnymi  elementami  wewnętrznymi.  Wysokiej  jakości  silikonowa  membrana    ma 

posiadać działanie zaworujące i pozwalać na wielokrotne iniekcje portu, nie zawierać 

metalu  - 

możliwość stosowania podczas badania  MRI.  Zakończenie męskie zaworu 

zabezpieczone  aplikatorem/bez  aplikatora  umożliwiającym  aseptyczne  wyciągnięcie 

z 

opakowania.  Zewnętrzna  powierzchnia  membrany  umożliwiająca  dokładną 

dezynfekcję”.  

Odwołujący  stwierdził,  że  wykonawca  Anmar  w  pozycji  8  zaoferował  produkt 

AIQ1 004 TEM/b

ezigłowy  zawór  dostępu  naczyniowego  firmy  Comitek,  który  nie  spełnia 

opisu przedmiotu zamówienia SIWZ, gdyż nie posiada łatwej do dezynfekcji membrany.  

Membrana zaworu jest strukturą przestrzenną, której boczna powierzchnia (stykająca 

się  z  obudową)  nie  jest  dostępna  dla  dezynfekcji  metodą  przecierania,  zatem  w  opinii 

odwołującego  wyklucza  to  możliwość  łatwej  dezynfekcji  membrany.  Odwołujący  dodał,  że 

b

rak możliwości skutecznej dezynfekcji membrany zaworu przyczynia do zwiększenia ryzyka 

wystąpienia zakażeń odcewnikowych.  

Odwołujący  wskazał,  że  wykonawca  Anmar  w  formularzu  asortymentowo-cenowym 

dla pozycji 8 - w kolumnie 11 opis oferowanego produktu-parametry, wskazanie producenta, 

nr katalogowy bądź jego brak - wpisał: „Bezigłowy zawór dostępu naczyniowego. (…) z łatwą 

do 

dezynfekcji  membraną  osadzoną  na  poliwęglanowym  przezroczystym  konektorze  (…)” 

Natomiast  z  karty  k

atalogowej  zaworu,  przekazanej  na  wezwanie  zamawiającego  z  dnia 

28.10.2019  r. 

wynika,  że  membrana  jest  w  obudowie  poliwęglanowej.  Informacje  te  są  ze 

sobą  sprzeczne  i  według  odwołującego  oznaczają,  że  wykonawca  zaoferował  produkt 

niezgodny z ty

m co zadeklarował w formularzu oferty. 

Dalej  o

dwołujący  pokreślił,  że  w  pozycji  nr  8  zamawiający  oczekiwał  zaoferowania 

zaworu,  który  posiada  „zakończenie  męskie  zaworu  zabezpieczone  aplikatorem/bez 

aplikatora,  umożliwiającym  aseptyczne  wyciągnięcie  z  opakowania”,  kiedy  w  formularzu 

oferty 

wykonawca Anmar zadeklarował, że oferuje zawór z aplikatorem.  

Z 

karty  katalogowej  producenta,  przekazanej  na  wezwanie  zamawiającego  w  trybie 

art. 26 ust. 1 p.z.p.  z dnia 28.10.

2019 r. wynika, że zawór oferowany przez Anmar posiada 

aplikator  zabezpieczający  zakończenie  żeńskie  zaworu,  a  nie  wymagane  zakończenie 

męskie.  Zamawiający  wezwał  wykonawcę do  uzupełnienia  w  trybie art.  26  ust.  3 p.z.p.  i  w 

odpowiedzi  na  wezwanie  z  dnia  12

.11.2019  r.  Anmar  złożył  oświadczenie  Comitek  z 

13.11.2019  r. 

wskazujące,  że  zaoferowany  zawór  „posiada  zakończenie  męskie  zaworu 

zabezpieczone aplikatorem umożliwiającym aseptyczne wyciągnięcie z opakowania”.  

Według odwołującego oświadczenie to jest nieprawdziwe, ponieważ bezigłowy zawór 

zaoferowany  przez  Anmar 

nie  posiada  aplikatora  na  końcówce  męskiej  zaworu,  tylko  na 

żeńskiej.  Jak  również  ze  schematu  z  wyjaśnień  wykonawcy  Anmar  wynika,  że  wykonawca 

ten 

wie  co  to  jest  zakończenie  męskie  luer  lock  zaworu.  Ponadto  wykonawca  posłużył  się 

dokumentami  wystawionymi  przez  dwa  podmioty,  tj.  kart

ą  katalogowa  wystawioną  przez 

Comitek  s.r.l.,  Via  Fondo  Ausa,  78-47891  Dogana  i  o

świadczeniem  z  13.11.2019  r. 

wystawionym  przez  Comitek  Hospital  Products  s.r.l.,  Via  Urbania  7,  48018  Faenza  (RA) 

i  

żaden  z  tych  dokumentów  nie  potwierdza  wszystkich  wymaganych  parametrów 

zaoferowanego 

przez wykonawcę zaworu.  

O

dwołujący dodał, że zamawiający w trakcie badania, oceny i wyboru złożonych ofert 

po

winien  stosować  się  do  zasady  rzetelności,  obiektywizmu  i  równego  traktowania 

wykonawców.  Obowiązek  taki  nakłada  na  zamawiającego  zarówno  ustawa,  jak  i 

obowiązujące  dyrektywy.  Dyrektywa  2014/24/UE  w  motywie  90  preambuły  wskazuje,  że 

zamówienia  powinny  być  udzielane  na  podstawie  obiektywnych  kryteriów,  zapewniających 

przestrzeganie  zasad  przejrzystości,  niedyskryminacji  i  równego  traktowania,  z  myślą  o 

zagwarantowaniu  obiektywnego  porównania  relatywnej  wartości  ofert,  tak  aby  ustalić  –  w 

warunkach efektywnej konkurencji - 

która z ofert jest najkorzystniejsza ekonomicznie. Zatem, 

aby zagwarantować przestrzeganie zasady równego traktowania przy udzielaniu zamówień, 

instytucje zamawiające powinny być zobowiązane do zapewnienia niezbędnej przejrzystości, 

a

by  umożliwić  wszystkim  oferentom  otrzymywanie  wystarczających  informacji  na  temat 

kryteriów  i warunków,  które  zostaną  zastosowane  przy  podejmowaniu  decyzji  o  udzieleniu 

zamówienia.  Ponadto  nie  tylko  zasady  prowadzenia  postępowania,  ale  również  sama 

dzi

ałalność,  którą  prowadzi  zamawiający,  nakładają  na  niego  obowiązek  wyboru  zarówno 

sprzętu,  jak  i asortymentu  medycznego,  który  w  pełni  odpowiadał  będzie  jakże  ważnej 

działalności, jaką jest świadczeniem usług medycznych. 

Działając  w  imieniu  i  na  rzecz  zamawiającego  odpowiedź  na  odwołanie  w  formie 

pisemnej wniósł pełnomocnik strony wskazując, iż zamawiający wnosi o oddalenie odwołania 

w 

całości  i  zasądzenie  od  odwołującego  uzasadnionych  kosztów  postępowania,  w  tym 

kosztów  wynagrodzenia  pełnomocnika,  opłaty  skarbowej  od  złożonego  w  sprawie 

pełnomocnictwa i kosztów dojazdu. 

W

obec  spełnienia  przesłanek  art.  185  ust.  2  i  3  p.z.p.  Izba  dopuściła  do  udziału 

w 

postępowaniu  odwoławczym  wykonawcę  Przedsiębiorstwo  Handlowo-Usługowe  „Anmar” 

Sp.  z  o.o.  Sp.  k. 

z  siedzibą  przy  ul.  Strefowej  22,  43-100  Tychy  (dalej  zwanego  jako 

„przystępujący”), zgłaszającego przystąpienie po stronie zamawiającego. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  –  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie,  po  zapoznaniu  się  ze  stanowiskami  przedstawionymi  w  odwołaniu 

i  

odpowiedzi  na  odwołanie,  konfrontując  je  z  zebranym  w  sprawie  materiałem 

dowodowym,  w  tym  z 

dokumentacją  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego,  przedstawioną  w  postaci  elektronicznej  przez  zamawiającego, 

w  

szczególności  z  postanowieniami  ogłoszenia  o  zamówieniu,  SIWZ,  złożonymi 

ofertami 

i korespondencją prowadzoną w toku postępowania pomiędzy zamawiającym 

a  przystępującym  oraz  po  wysłuchaniu  oświadczeń  i  stanowisk  stron,  złożonych 

ustnie  do  protokołu  w  toku  rozprawy,  gdzie  odwołujący  i  zamawiający  podtrzymali 

stanowiska 

złożone pisemnie, zaś przystępujący poparł stanowisko zamawiającego – 

ustaliła i zważyła, co następuje: 

Skład  rozpoznający  spór  ustalił,  iż  odwołanie  mieści  się  w  zakresie  przedmiotowym 

ustawy  p.z.p.

,  zostało  wniesione  przez  podmiot  uprawniony,  a  także  dotyczy  materii 

określonej w art. 180 ust. 1 p.z.p., zatem podlega kognicji Krajowej Izby Odwoławczej. Izba 

ustaliła dalej, że odwołanie podlega rozpoznaniu zgodnie z art. 187 ust. 1 p.z.p. i nie została 

wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których  mowa  w  art.  189  ust.  2  p.z.p.,  a  których 

stwierdzenie  skutkowałoby  odrzuceniem  odwołania  i  odstąpieniem  od  badania  meritum 

sprawy.  

Skład orzekający stwierdził również, że odwołujący posiada legitymację materialną do 

wniesienia środka zaskarżenia, określoną w art. 179 ust. 1 p.z.p. 

W  oparciu 

o  akta  sprawy  odwoławczej,  zakreślone  we  wcześniejszej  części 

uzasadnienia,  Izba 

ustaliła,  iż  stan  faktyczny  rozpoznawanej  sprawy  nie  był  pomiędzy 

stronami sporny

, sporna była ocena prawna oferty przystępującego. Odwołujący nie zgodził 

się z oceną zamawiającego w przedmiocie spełnienia przez asortyment zaoferowany przez 

p

rzystępującego wymogów dla pakietu nr 1 postępowania – kaniule, dla pozycji nr 4 koreczki 

do kaniul luer lock i nr 8 bez

igłowy zawór dostępu naczyniowego z załącznika nr 2 do SIWZ. 

Postawione przez  odwołującego zarzuty  wniesionego środka  ochrony  prawnej  sprowadzały 

problematykę sprawy do dwóch osi sporu, w postaci oceny: 



czy nie zaniechano 

odrzucenia oferty przystępującego z postępowania, ponieważ jej 

treść  nie  odpowiada  treści  SIWZ  (art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.),  w  tym  także  czy 

zamawiający  nie  zaniechał  wezwania  przystępującego  do  złożenia  wyjaśnień 

w 

zakresie treści jego oferty, 



czy  w  konsekwencji  powyższego  nie  doszło  w  postępowaniu  do  naruszenia  zasad 

naczelnych  p.z.p.  (art.  7  ust.  1  p.z.p.),  poprzez 

prowadzenie  postępowania 

z naruszeniem zasady 

uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców. 

Krajowa Izba 

Odwoławcza dokonała oceny stanu faktycznego ustalonego w sprawie 

mając na uwadze art. 192 ust. 2 p.z.p., który stanowi, że: "Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli 

stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ  lub może mieć istotny wpływ na 

wynik postępowania o udzielenie zamówienia".  

Uwzględniając  zgromadzony  w  sprawie  materiał  dowodowy  –  w  tym  po  dokonaniu 

ustaleń  na  podstawie  dokumentacji  postępowania  dostarczonej  przez  zamawiającego  oraz 

zważając  na  okoliczności  faktyczne  podniesione  w  odwołaniu,  po  dokonaniu  oceny 

złożonych  na  rozprawie  dowodów  –  Izba  stwierdziła,  iż  sformułowane  przez  odwołujących 

zarzuty  nie 

znajdują  oparcia  w  ustalonym  stanie  faktycznym  i  prawnym,  a  tym  samym 

rozpoznawane odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.  

W  ocenie 

składu  orzekającego  całość  zebranego  materiału  procesowego  wskazuje, 

w 

sposób  niebudzący  wątpliwości,  na  prawidłowość  kwestionowanych  przez  odwołującego 

czynności zamawiającego, co powoduje, że odwołanie – jako nieposiadające uzasadnionych 

podstaw 

– należało oddalić.  

Przytaczając,  zgodnie  z  wymaganiami  art.  196  ust.  4  p.z.p.,  przepisy  stanowiące 

podstawę  prawną  zapadłego  rozstrzygnięcia,  wskazać  należy,  iż  art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p. 

stanowi,  że  „zamawiający  odrzuca  ofertę  jeżeli  jej  treść  nie  odpowiada  treści  specyfikacji 

istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2 pkt 3 p.z.p.”  

Zastosowanie dyspozycji art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p., jako podstawy odrzucenia oferty 

wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  znajduje  szerokie 

omówienie  w  doktrynie  oraz  w  orzecznictwie  Sądów  Okręgowych  i  Krajowej  Izby 

Odwoławczej.  Podsumowując  zawarte  tam  interpretacje  omawianej  normy  należy 

przypomnieć,  iż  odrzucenie  oferty  wykonawcy  nastąpi  w  przypadku  stwierdzenia  przez 

za

mawiającego  materialnej  sprzeczności  zakresu  zobowiązania  zawartego  w  ofercie,  z 

zakresem  zobowiązania,  którego  jednostka  zamawiająca  oczekuje  –  zgodnie  z 

postanowieniami  dokumentacji  postępowania.  Innymi  słowy,  aby  doszło  do  wypełnienia 

hipotezy  89  ust.  1  pkt  2 

p.z.p.  musi  dojść  do  niezgodności  w  sferze  merytorycznego 

zobowiązania określonego w SIWZ z tym, co w swojej ofercie zaoferował wykonawca.  

Jako  reprezentatywne 

dla  ogółu  orzecznictwa  można  przywołać  stanowisko  Sądu 

Okręgowego w Łodzi wyrażone w wyroku z 22.05.2017 r., sygn. akt III Ca 452/17: „Zarówno 

treść  SIWZ,  jak  i  treść  oferty  stanowią  merytoryczne  postanowienia  oświadczeń  woli 

odpowiednio:  zamawiającego,  który  w  szczególności  przez  opis  przedmiotu  zamówienia 

precyzuje,  jakiego  świadczenia  oczekuje  po  zawarciu  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego, oraz wykonawcy, który zobowiązuje się do wykonania tego świadczenia w razie 

wyboru  złożonej  przez  niego  oferty  jako  najkorzystniejszej.  Wobec  tego  –  co  do  zasady  – 

porównanie  zaoferowanego  przez  wykonawcę  świadczenia  z  opisem  przedmiotu 

zamówienia,  sposobem  i  terminem  jego  realizacji  wymaganymi  przez  zamawiającego, 

przesądza  o  tym,  czy  treść  złożonej  oferty  odpowiada  treści  SIWZ  –  jest  z  nią  zgodna”.  

Ponadto, jak trafnie wskazał Sąd Okręgowy w Katowicach w wyroku z 13.02.2017 r., sygn. 

akt IX Ga 3/17 „przypadek opisany w art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp zachodzi wówczas, gdy 

pomiędzy  treścią  oferty  i treścią  SIWZ  występuje  istotny  dysonans  uzasadniający 

twierdzenie,  że  wykonawca  zaoferował  świadczenie  inne,  niż  opisane  w  SIWZ,  co  stwarza 

zagrożenie,  że  wykonawca  będzie  wykonywał  zamówienie  niezgodnie  z  oczekiwaniami 

zamawiającego.”  

W  konsekwencji  powyższego,  skład  orzekający  wskazuje,  iż  zastosowanie  sankcji 

w postaci  odrzucenia  oferty,  na  kanwie  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.,  wymaga  jednoznacznego 

wykazania  na  czym  zarzucana 

niezgodność  oferty  polega  –  poprzez  klarowne  wskazanie 

w ofercie  tego,  co  jest 

sprzeczne  z  dokumentacją  postępowania  i  w  jaki  sposób  ta 

niezgodność  występuje,  w  konfrontacji  z  wyraźnie  określonymi  i  ustalonymi  fragmentami 

SIWZ, dotyczącymi kwantyfikowalnych właściwości przedmiotu zamówienia. Zatem punktem 

wyjścia  dla  stwierdzenia  wady  oferty  jest  właściwe  ustalenie  oraz  zinterpretowanie 

dokumentacji 

sporządzonej  w  danym  postępowaniu.  Przy  czym  w  ocenie  Izby  treść 

dokumentacji  postępowania  winna  być  interpretowana  w  sposób  ścisły  –  stanowi  to 

gwarancję  pewności  obrotu  oraz  realizację  naczelnych  zasad  zamówień  publicznych, 

określonych  w  art.  7  ust.  1 p.z.p.,  zachowania  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania 

wykonawców, a także przejrzystości postępowania. Tak, aby z jednej strony wykonawcy nie 

mieli trudności z odczytaniem wymogów zamawiającego, czy weryfikacji ofert konkurencji, a 

także  aby  ograniczyć  pole  dla  ewentualnych  niejasności  i  nieporozumień,  skutkujących 

niedozwoloną uznaniowością przy ocenie ofert.  

Przenosząc  powyższe  rozważania  na  grunt  rozpoznawanego  sporu  Krajowa  Izba 

Odwoławcza wskazuje, co następuje.  

W  zakresie  zarzutu  dotyczącego  niezgodności  z  treścią  SIWZ  odwołujący  podnosił, 

że koreczki do kaniul przystępującego pakowane są na blistrze w ilości sześciu sztuk, co stoi 

w 

sprzeczności z wymaganiami SIWZ. 

Skład  orzekający  ustalił,  że  zgodnie  z  pozycją  4  załącznika  nr  2  do  SIWZ 

przedmiotem  zamówienia  są  koreczki  do  kaniul  luer  lock,  co  istotne  dla  rozstrzygnięcia 

„pakowane  indywidualnie  w  komorach  dostosowanych  do  kształtu  koreczka  na  blistrach 

(max. po 4 szt.) lub pakowane 

pojedynczo.” Żaden z wykonawców, przed upływem terminu 

na składanie ofert, nie zapytał zamawiającego w trybie art. 38 ust. 1 p.z.p., co zamawiający 

rozumie przez pakowanie pojedyncze, czy jak należy rozumieć w tym postępowaniu pojęcie 

blistra.  

Zgodnie  ze  słownikiem  języka  polskiego  blister  to  rodzaj  opakowania  tabletek, 

pastylek  itp.;  cienki  arkusik  z 

tworzywa  z  wytłoczonymi  przegródkami,  zaklejony  od  spodu. 

Natomiast pojedynczy to występujący osobno. Treść SIWZ wskazuje, że można było spełnić 

w

ymaganie  zamawiającego  poprzez  zaoferowanie  opakowania  do  czterech  koreczków  na 

jednym 

blistrze, o ile każdy z koreczków jest zapakowany indywidualnie (tak jak np. często 

pakowane  są  tabletki,  każda  oddzielnie,  ale  na  jednym,  zbiorczym  blistrze  –  zawierającym 

nie więcej niż cztery sztuki), co stanowi wariant pierwszy sposobu pakowania korków. Można 

również  było  zaoferować  opakowanie  pojedyncze  dla  każdego  koreczka,  co  jest  drugim 

wariantem  pakowania,  przy  czym  zamawiający  nie  dookreślił  co  to  oznacza  i  żaden  z 

wykonawców  nie  żądał  wyjaśnienia  tego  wymogu  na  etapie  składania  ofert.  Izba  podzieliła 

argumentację  zamawiającego,  prezentowaną  na  rozprawie,  zgodnie  z  którą  opakowanie 

pojedyncze 

ma zapewnić możliwość wykorzystania po jednej sztuce korka. Jest to logiczne i 

uzasadnione  ekonomicznie,  to  najbardziej  racjonalny  i 

optymalny  sposób  pakowania  – 

umożliwiający  wykorzystanie  po  jednej  sztuce  produktu,  niepowodujący  otworzenia  całego 

opakowania. 

Istotnym jest zatem możliwość użycia każdego koreczka pojedynczo, z osobna, 

co jest zgodne z treścią SIWZ. 

Przystępujący  zaoferował  koreczki  do  kaniul  KD-CAP  producenta  KDM,  o  numerze 

katalogowym  762530. 

Odwołujący  podnosił,  że  przystępujący  dla  korków  do  kaniul  oferuje 

pierwszy  sposób  pakowania  –  kilka  sztuk  na  jednym  blistrze,  a  co  za  tym  idzie  jest  to 

niezgodne  z  wymaganiami  SIWZ. 

Takie  stanowisko  jest  sprzeczne  z  materiałem 

procesowym,  a 

dodatkowo  oględziny  sposobu  pakowania  korka  przystępującego 

jednoznacznie potwierdziły, że korki są zapakowane w indywidualnych blistrach, pojedynczo. 

Izba  stwierdziła,  że  zgodnie  z  treścią  karty  katalogowej  KD-CAP  producenta  KDM 

zatyczki  typu  luer  lock,  złożonej  przez  przystępującego  w  odpowiedzi  na  wezwanie  do 

wyjaśnień  z  dnia  12  listopada  2019  r.,  wykonawca  ten  zaoferował  „opakowanie  blistrowe 

dostosowane  do  kształtu  korka:  1  sztuka  (pakowane  pojedynczo)”.  Z  karty  katalogowej 

wynika, że każda jedna sztuka korka jest zapakowana w osobnym blistrze, każdy korek jest 

zapakowany  pojedynczo.  Spełnia  to  wymagania  zapakowania  korka  osobno,  pojedynczo  – 

w 

indywidulanym  blistrze.  Okoliczność,  że  w  karcie  katalogowej  użyto  sformułowania 

opakowanie  blistrowe  nie  powoduje,  że  zaoferowano  wariant  pierwszy  pakowania,  skoro 

w 

sposób  jednoznaczny  widnieje  tam  opakowanie  każdej  sztuki  korka  w  pojedyncze 

opakowanie.  Na  kanwie  treści  SIWZ  można  było  zaoferować  zapakowanie  korka 

w indywidualny 

blister,  bowiem  jednoznacznie  spełnia  to  wymóg  pakowania  pojedynczego. 

U

żytkownik  może  swobodnie  posługiwać  się  pojedynczymi  blistrami,  a  tym  samym 

pojedynczymi  kor

eczkami.  Każdy  z  koreczków  posiada  na  swoim  blistrze  oznaczenie, 

w 

postaci  danych  niezbędnych  do  identyfikacji  wyrobu  medycznego,  tj.  nazwę  wyrobu, 

nazwę  producenta,  termin  ważności,  etc.,  co  umożliwia  ich  pojedyncze,  oddzielne 

wykorzystanie. 

W  konsekwencji  powyższego  skład  orzekający  stwierdził,  że  stanowisko 

odwołującego, jakoby zaoferowano wariant pierwszy opakowania, tj. pakowanie na blistrach 

maksymalnie  po  cztery  sztuki,  jest  nieuprawnionym  twierdzeniem  strony,  poczynionym  na 

potrzeby pos

tępowania odwoławczego, wbrew dokumentacji postępowania, którą odwołujący 

dysponował. Zatem a priori nie mogło dojść do sprzeczności w sposobie pakowania korków 

przestępującego z treścią pozycji 4 załącznika nr 2 do SIWZ dotyczącą wariantu pierwszego 

pakow

ania, skoro korki przystępującego są zapakowane zgodnie z wariantem drugim. Zatem 

z

arzut  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.,  dotyczący  zaniechania  odrzucenia  oferty 

przystępującego  z  powodu  niezgodności  z  treścią  SIWZ  w  zakresie  korków  do  kaniul  luer 

lock 

przystępującego,  został  przez  Izbę  oddalony,  jako  nieposiadający  uzasadnionych 

podstaw. 

Odwołujący  zarzucił  również,  że  membrana  bezigłowego  zaworu  dostępu 

naczyniowego  przystępującego  nie  spełnia  wymogu  łatwej  do  dezynfekcji  membrany, 

ponieważ  jej  boczna  powierzchnia  (stykająca  się  z  obudową)  nie  jest  dostępna  do 

dezynfekcji metodą przecierania. 

Skład  orzekający  ustalił,  że  zgodnie  z  pozycją  8  załącznika  nr  2  do  SIWZ 

przedmiotem zamówienia są bezigłowe zawory dostępu naczyniowego, co kluczowe „zawór 

kompatybilny  z 

połączeniami typu luer lock, z łatwą do dezynfekcji membraną osadzoną na 

lub  w 

poliwęglanowym  przezroczystym  konektorze,  z  prostym  torem  przepływu.  (…) 

Zewnętrzna powierzchnia membrany umożliwiająca dokładną dezynfekcję.”  

W  treści  SIWZ  zamawiający  nie  zdefiniował  sposobu  dezynfekcji  membrany,  w  tym 

brak  jest  w  dokumentacji 

postępowania  aby  zamawiający  oczekiwał  dezynfekcji  membrany 

zaworu  sposobem  przecierania. 

Izba  stwierdziła  również,  że  żaden  z  uczestników 

postępowania,  także  odwołujący,  nie  zadał  pytań  dotyczących  treści  dokumentacji 

postępowania  w  tym  zakresie.  Zamawiający  nie  dookreślił  sposobu  w  jaki  będzie  zawór 

dezynfekował,  ani  nie  uszczegółowiono  co  należy  rozumieć  przez  łatwą  dezynfekcję,  zaś 

odwołujący nie udowodnił okoliczności przeciwnej. 

O

dwołujący  podnosił  wadę  wyrobu  przystępującego  polegającą  nie na niezgodności 

z 

dokumentacją  postępowania,  a  z  własnymi  założeniami,  które  poczynił  w  toku 

przygotowywania swojej oferty

, co powoduje, że zarzut, którego okoliczności nie są w żaden 

sposób  powiązane  z  treścią  dokumentacji  postępowania,  nie  mógł  zostać  przez  Izbę 

uwzględniony.  

Jedynie  na  marginesie  można  dodać,  że  konstrukcja  spornego  zaworu 

przystępującego  (producenta  Comitek,  o  nr  katalogowym  AIQ1  004  TEM),  powoduje,  że 

boczne  powierzchnie  membrany  szczelnie  przylegają  do  wewnętrznych  ścian  zaworu, 

a 

dezynfekowana  jest  zewnętrzna  powierzchnia.  Innymi  słowy,  dezynfekuje  się  to  co  jest 

dostępne – a zarazem narażone na czynniki zakaźne. Jeżeli jakiś element nie jest dostępny 

do dezynfekcji, to tym samym nie jest dostępny dla czynników zakaźnych. Oferowany przez 

przystępującego zawór ma właśnie taką budowę i spełnia wymagania SIWZ.  

Ponadto 

wypada  zauważyć,  że  zawór  oferowany  przez  przystępującego  jest 

wyrobem 

medycznym  dopuszczonym  do  użytku,  zatem  budzi  poważną  wątpliwość  próba 

podważania  bezpieczeństwa  w  użytkowaniu  tego  wyrobu  medycznego,  nie  we  właściwym 

trybie,  a  poprzez  wydruki  z  prasy  i  materiały  własne  odwołującego,  które  nie  wykazują 

faktów, a oceny, pozbawione odniesienia do ustalonego stanu faktycznego. Dowodom takim 

ciężko  nawet  przyznać  przymiot  dokumentu  prywatnego.  Tym  niemniej,  przedłożone  przez 

odwołującego  jako  dowody:  wycinek  z  prasy,  materiały  własne  z  prezentacji  i  wyciąg  ze 

strategii  zapobiegania  lekooporności,  nie  są  nawet  w  luźny  sposób  związane  z 

rozpoznawanym sporem i zostały przez Izbę pominięte. 

Dalej  odwołujący  zarzucał,  że  istnieje  rozbieżność  pomiędzy  treścią  formularza 

asorymentowo-cenowego 

przystępującego,  gdzie  w  kolumnie  11  dla  pozycji  8  dotyczącej 

opisu  oferowanego  zaworu 

wskazano  „membrana  osadzona  na  poliwęglanowym, 

przezroczystym konektorze”, a treścią karty technicznej zaworu, gdzie wskazano „membrana 

w obudowie poliwęglanowej”, co powoduje wzajemną sprzeczność. 

Skład  orzekający  ustalił,  że  odwołujący  pominął,  iż  zamawiający  w  toku  badania  i 

oceny ofert wyjaśniał tą okoliczność. W wyniku odpowiedzi na wezwanie z  dnia 18 grudnia 

2019  r.,  pismem  z  dnia 

20  grudnia 2019  r.  przystępujący  wytłumaczył,  że karta techniczna 

odnosi  się  do  elementu  wlew/wejście  i  dotyczy  elementu  przepływu  płynu,  zaś  opis  w 

formularzu dotyczy całościowego osadzenia membrany na końcowym elemencie zaworu.  

Izba  stwierdziła,  że  wyjaśnienie  to  ma  odzwierciedlenie  w  treści  formularza 

asortymentowego  i  w  treści  karty  katalogowej,  a  zatem  nie  występuje  tutaj  żadna 

sprzeczność.  Zamawiający  w  toku  badania  i  oceny  ofert  zapytał  przystępującego  o 

okoliczności,  które  stanowią  podstawę  rzekomej  sprzeczności,  na  którą  wskazywał 

odwołujący i w odpowiedzi na to pytanie uzyskano jednoznaczne wyjaśnienie, że oferta jest 

prawidłowa  –  co  odwołujący  pominął  przedstawiając  stan  faktyczny  w  odwołaniu.  Taki 

„wybór” okoliczności, które się przedstawi w środku zaskarżenia nie powinien mieć miejsca w 

stanowisku procesowym profesjonalnego podmiotu.  

Odwołujący  w  odwołaniu  podniósł  również,  iż  zawór  zaoferowany  przez 

przystępującego nie spełnia wymogu w postaci „zakończenie męskie zaworu zabezpieczone 

aplikatorem/bez aplikatora, umożliwiającym aseptyczne wyciągnięcie z opakowania”.  

Izba  stwierdziła,  że  ten  parametr  również  był  przedmiotem  postępowania 

wyjaśniającego,  prowadzonego  przez  zamawiającego  w  toku  badania  i  oceny  ofert  (vide 

wezwanie  z  dnia  12  listopada  2019  r.). 

Potwierdzenie  spełnienia  rzeczonego  wymagania 

dokumentacji  postępowania  zostało  potwierdzone  przez  przystępującego  wyjaśnieniami 

i 

oświadczeniem z dnia 13 listopada 2019 r.  

Odwołujący twierdził, że „oświadczenie z dnia 13 listopada 2019 r. jest nieprawdziwe, 

gdyż zaoferowany przez firmę Anmar zawór bezigłowy nie posiada aplikatora na końcówce 

męskiej  zaworu,  tylko  żeńskiej.”  Podnoszono  również,  że  karta  katalogowa  i  oświadczenie 

pochodzą od różnych podmiotów. 

Skład  rozpoznający  spór  stwierdził,  że  po  pierwsze  producentem  spornego  zaworu 

przystępującego,  zgodnie  z  jego  formularzem  asortymentowo-cenowym  jest  podmiot 

„Comitek” (poz. 8, kolumna 11 tabeli oferty), co jest spójne z oświadczeniem z 13 listopada 

2019 r., którym wykazywano sporny wymóg typu końcówki na aplikatorze. Po drugie, w toku 

rozprawy 

podważanie  oświadczenia  producenta  przez  odwołującego  polegało  na 

wskazywaniu,  że  podpisała  je  osoba  nieuprawniona  do  składania  oświadczeń  w  imieniu 

Comitek,  czy  też  osoby  tej  nie  można  zidentyfikować,  ponieważ  podpisała  się  przy  użyciu 

parafy.  Umknęło  przy  tym  uwadze  odwołującego,  że  oświadczenie  producenta  stanowi 

przejaw  wiedzy  osoby,  która  je  złożyła,  a  nie  jest  to  oświadczenie  woli.  Aby  skutecznie 

podważyć  wiarygodność  przedmiotowego  oświadczenia  (oświadczenia  wiedzy  w  formule 

dokumentu  prywatnego)  wymagane  jest  przeprowadzenie  kontrdowodu 

–  na  przykład  na 

okoliczność, że osoba, która podpisała dokument nie miała, bądź nie mogła mieć, wiedzy na 

określony  temat,  bądź  że  w  rzeczywistości  zdarzenia  miały  inny  obrót  niż  ten,  który  został 

udokumentowany,  np.  że  typu  końcówki  na  aplikatorze jest  inny,  niż  w  oświadczeniu.  Przy 

tym 

ciężar  obalenia  rzetelności  oświadczenia  przystępującego  rozłożony  jest  według  reguł 

ogólnych,  a  zatem  spoczywa  na  tym,  kto  wywodzi  z  tego  skutki  procesowe,  a  więc  na 

odwołującym, który nie podjął nawet próby podważenia treści oświadczenia i ograniczył się 

do  lapidarnego 

wskazywania,  że  przedłożone  dokumenty  budzą  jego  subiektywne 

wątpliwości.  

O

dwołujący przedłożył dowód w postaci tłumaczenia oświadczenia producenta (które 

w  oryginale  jest  w  języku  włoskim),  podnosząc,  iż  tłumaczenie  dokonane  przez 

przystępującego  jest  wadliwe.  Izba  stwierdziła,  że  treść  obu  tłumaczeń  jest  spójna 

i 

jednoznacznie  wskazuje,  że  przystępujący  zaoferował  zakończenie  męskie  zaworu  (skrót 

llm, 

to  techniczne  oznaczenie  dotyczące  typu  zaworu  luer  lock  man),  zabezpieczone 

aplikatorem  umożliwiającym  aseptyczne  wyciagnięcie  z opakowania  (poprzez  jałowy 

aplikator z zatyczką), co nie powinno budzić żadnych wątpliwości podmiotów działających na 

rynku  wyrobów  medycznych.  Podnoszone  na  rozprawie  wątpliwości  odwołującego  co  do 

treści  tłumaczenia  oświadczenia  producenta  przystępującego  oparto  na  powierzchownej 

analizie  tekstu  i  mogłyby  one  być  uznane  za  uzasadnione  przez  osobę,  która  nie  rozumie 

nomenklatury  używanej  w obrocie  medycznym.  Wątpliwości  te  są  w  zasadzie  obliczone  na 

wprowadzenie czytelnika w błąd i swoją skuteczność opierają na założeniu o braku wiedzy 

po stronie osoby czytającej tłumaczenie odwołującego. Każdy jednak podmiot, działający na 

rynku wyrobów medycznych, zapoznając się z treścią obu tłumaczeń, nie dostrzeże w nich 

żadnej sprzeczności, ponieważ jej tam nie ma.  

Jedynie  na  marginesie  można  zauważyć,  że  właściwy  typ  końcówki  na  aplikatorze 

przystępującego dodatkowo został potwierdzony oględzinami wyrobu medycznego. 

Mając  na  uwadze  powyższe  Izba  stwierdziła,  że  odwołujący  nie  udowodnił,  aby 

doszło  do  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.  i  zaniechano 

odrzucenia  oferty  przystępującego  z  powodu  niezgodności  z  oferty  z  treścią  dokumentacji 

postępowania w zakresie pozycji nr 8 załącznika nr 2 do SIWZ.  

Ponadto,  wobec  stwierdzenia  przez 

skład  orzekający,  że  nie  doszło  do  naruszenia 

przez  zamawiającego  art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.,  poprzez  zaniechanie  odrzucenia  oferty 

przystępującego  i  w  konsekwencji  oddalenia  tego  zarzutu  przez  Izbę,  nie  mógł  zostać 

również  uwzględniony  powiązany  z  nim  zarzut  naruszenia  art.  7  ust.  1  p.z.p.  Zarzut  ten 

został niepotwierdzony w ustalonym stanie sprawy, ponieważ nie wykazano, że wybór oferty 

najkorzystniejszej był nieprawidłowy, czy żeby doszło do naruszenia naczelnych zasad p.z.p. 

Nie  udowodniono 

również  aby  w  ustalonym  stanie  rzeczy  zaniechano  skierowania  do 

p

rzystępującego  wezwania  do  wyjaśnienia  treści  jego  oferty,  czy  aby  istniały  jakiekolwiek 

obiektywne  wątpliwości,  które  należałoby  wyjaśnić,  co  powoduje,  że  Izba  oddaliła  zarzut 

naruszenia przez zamawiającego art. 26 ust. 3 p.z.p. i art. 87 ust. 1 p.z.p. 

Skład  orzekający  wskazuje  również,  że  w  poczet  materiału  dowodowego  sprawy 

zostały włączone złożone przez odwołującego dowody w postaci dokumentacji postępowania 

przetargu

, tym niemniej dowody te już się ex lege znajdował w aktach sprawy (vide §8 ust. 

1 ro

zporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  22  marca  2010  r.  w  sprawie  regulaminu 

przy  rozpoznawaniu  odwołań  (Dz.  U.  z  2018  r.,  poz.  1092  ze  zm.).  Natomiast  odpis  z 

włoskiego  rejestru  przedsiębiorców  wraz  z  tłumaczeniem  oraz  wyciąg  ze  specyfikacji 

systemu  infuzyjnego  BBrown 

są  nieprzydatne  do  ustalenie  jakichkolwiek  istotnych 

okoliczności dla rozpoznawanego sporu. 

Zgodnie  z  treścią  art.  192  ust.  2  p.z.p.  Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi 

naruszenie  przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Brak  potwierdzenia  zarzutów  wskazanych 

w 

odwołaniu  powoduje,  iż  w  przedmiotowym  stanie  faktycznym  nie  została  wypełniona 

hipoteza normy prawnej wyrażonej w art. 192 ust. 2 p.z.p.  

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji. 

Rozstrzygnięcie  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  wydano  na  podstawie  art. 

192 ust. 9 i 10 p.z.p., tj. stosownie do wyniku postępowania, z uwzględnieniem § 5 ust. 3 pkt 

1 w 

zw. z § 3 pkt 2 lit. a i b rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. 

w 

sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów 

w 

postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  z  2018  r.,  poz.  972), 

obciążając odwołującego, jako stronę przegrywającą, kosztami postępowania odwoławczego 

w  postaci  wpisu 

w  wysokości  15 000,00  zł  i  uzasadnionymi  kosztami  zamawiającego 

w 

wysokości  4  496,91  zł,  na  które  złożyło  się  wynagrodzenie  pełnomocnika  (zgodnie  z 

fakturą  VAT  w  kwocie  3 598,98  zł),  opłata  skarbowa  od  pełnomocnictwa  (zgodnie  z 

dowodem  jej  uiszczenia  w 

kwocie  17,00  zł)  i  koszt  dojazdu  na  rozprawę  (zgodnie  z 

rachunkiem w 

kwocie 880,93 zł). 

Przewodniczący: 

…………………………