KIO 58/20 WYROK dnia 24 stycznia 2020 r.

Sygn. akt: KIO 58/20 

WYROK 

z dnia 24 stycznia 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Przemysław Dzierzędzki 

Protokolant:            

Mikołaj Kraska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  23  stycznia  2020  r.  w  Warszawie 

odwołania 

wniesionego  do  Pr

ezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  13  stycznia  2020  r.  przez 

wykonawcę Rewizor sp. z o.o. w Gdyni  

w 

postępowaniu prowadzonym przez Miasto Zielona Góra, Miejski Zarząd Komunikacji w 

Zielonej Górze 

przy  udziale  wykonawcy  CP  Windykacja  sp.  z  o.o.  w  Poznaniu, 

zgłaszającego 

przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, 

orzeka: 

umarza postępowanie odwoławcze: 

a)  w zakresie zarzutu naruszenia art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 24 ust. 4 ustawy 

Prawo zamówień publicznych, z powodu wycofania odwołania w tej części, 

b) w  zakresie  zarzutu  naruszenia  art.  7  ust.  1  i  ust.  3  ustawy 

Prawo  zamówień 

publicznych  (

odnośnie  terminu  składania  ofert  i  opisania  kryteriów  oceny 

ofert), 

z powodu wycofania odwołania w tej części, 

c)  w  zakresie 

zarzutu  naruszenia  art.  26  ust.  3  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych, 

z  powodu  uwzględnienia  odwołania  w  tej  części  przez 

zamawiającego, 

uwzględnia  częściowo  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  unieważnienie 

czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  powtórzenie  czynności  badania  i 

oceny ofert w tym wezwanie wykonawcy  CP  Windykacja sp. z o.o. w Poznaniu  w 

trybie art. 90 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych do udzielenia wyjaśnień, 

w tym złożenia dowodów dotyczących wyliczenia ceny lub kosztu, 

w pozostałym zakresie oddala odwołanie, 

kosztami postępowania obciąża Miasto Zielona Góra, Miejski Zarząd Komunikacji w 

Zielonej Górze w części ½ i wykonawcę Rewizor sp. z o.o. w Gdyni w części ½ i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  7.500  zł  00  gr 

(słownie:  siedmiu  tysięcy  pięciuset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez 

wykonawcę Rewizor sp. z o.o. w Gdyni tytułem wpisu od odwołania,  

zasądza od Miasta Zielona Góra, Miejskiego Zarządu Komunikacji w Zielonej 

Górze  na  rzecz  Rewizor  sp.  z  o.o.  w  Gdyni  kwotę  3.480  zł  36  gr  (słownie: 

trzech 

tysięcy czterystu osiemdziesięciu złotych trzydziestu sześciu groszy).  

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1843) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego w Zielonej Górze. 

Przewodniczący:      ………………….… 

Sygn. akt: KIO 58/20 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający – Miasto Zielona Góra, Miejski Zarząd Komunikacji w Zielonej Górze – 

prowadzi 

postępowanie o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 

stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1843), zwanej dalej 

„ustawą Pzp”, którego przedmiotem jest „wykonywanie usługi kontroli biletów w komunikacji 

miejskiej  organizowanej  przez  Miejski  Zakład  Komunikacji  w  Zielonej  Górze  przy  ul. 

Chemicznej 8 oraz windykację i egzekucję należności z tytułu jazdy bez ważnego biletu.”. 

Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych 

16 grudnia 2019 r. poz. 636785-N-2019. 

8 stycznia 2020 

r. zamawiający zawiadomił wykonawcę Rewizor sp. z o.o. w Gdyni, 

zwanego 

dalej  „odwołującym”  o  wyborze  jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez 

wykonawc

ę CP Windykacja sp. z o.o. w Poznaniu, zwanego dalej „przystępującym”.  

Wobec: 

zaniechania czynności odrzucenia oferty przystępującego, 

zaniechania czynności wykluczenia przystępującego z udziału w postępowaniu, 

zaniechania  czynności  wezwania  przystępującego  do  udzielenia  wyjaśnień,  w  tym 

złożenia dowodów, dotyczących wyliczenia ceny lub koszty 

z  ostrożności  –  na  wypadek  nieuwzględniania  zarzutów  dotyczących  zaniechania 

czynności  wykluczenia  -  zaniechania  czynności  wezwania  przystępującego  do 

uzupełnienia dokumentów celem wykazania warunku udziału w postępowaniu, 

czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, 

odwołujący wniósł 13 stycznia 2020 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej.  

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

1)  art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie  wezwania 

przystępującego  do  udzielenia 

wyjaśnień, w tym do złożenia dowodów, dotyczących wyliczenia ceny lub kosztu; 

2)  art. 91 ust. 1 ustawy Pzp przez wybranie jako najkorzystniejszej oferty 

przystępującego, 

pomimo, że oferta ta zawiera rażąco niską cenę oraz koszt w stosunku do przedmiotu 

zamówienia; 

3)  art.  89  ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie  odrzucenia  oferty 

przystępującego 

pomimo  iż  oferta  ta  zawiera  rażąco  niską  cenę  oraz  koszt  w  stosunku  do  przedmiotu 

zamówienia; 

4)  art.  24  ust.  1  pkt  12  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  24  ust.  4  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie 

wykluczenia  z  postępowania  przystępującego  pomimo,  że  wykonawca  ten  nie  wykazał 

spełniania warunków udziału w postępowaniu oraz nieuznania jego oferty za odrzuconą, 

5)  jako zarzut ewentualny - 

na wypadek nie uznania zarzutu powyższego - naruszenie art. 

26  ust.  3  ustawy  Pzp  przez  zaniechanie  wezwania 

przystępującego  do  uzupełnienia 

wykazu usług wraz z dowodami potwierdzającymi ich należyte wykonanie, 

6)  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp 

przez  prowadzenie  postępowania  w  sposób  naruszający 

zasadę uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców. 

Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

unieważnienie czynności oceny ofert, 

unieważnienie  czynności  z  dnia  8  stycznia  2020  r.  polegającej  na  wyborze  oferty 

przystępującego jako oferty najkorzystniejszej, 

powtórzenie czynności badania i oceny ofert, 

odrzucenie oferty 

przystępującego, 

wybór oferty odwołującego jako oferty najkorzystniejszej. 

W uzasadnieniu zarzutu naruszenia art. 90 ust. 1 ustawy Pzp 

odwołujący podniósł, że 

w postępowaniu złożono 3 oferty: 

oferta przystępującego z ceną 994.332,00 zł brutto, 

oferta o

dwołującego z ceną 1.454.844,00 zł brutto. 

oferta wykonawcy Kancelaria Wierzyciel sp. z o.o. 

z ceną 1.592.112,00 zł brutto. 

Odwołujący  argumentował,  że  średnia  arytmetyczna  wszystkich  złożonych  ofert 

wynosi  zatem  1.347.096  zł,  co  oznacza,  że  cena  zaoferowana  przez  przystępującego 

odbiega od średniej arytmetycznej złożonych ofert o ponad 26%. Zdaniem odwołującego już 

tylko  ta  okoliczność  powinna  wzbudzić  u  zamawiającego  wątpliwości  co  do  możliwości 

wykonania  przez 

przystępującego  zamówienia  zgodnie z  wymogami określonymi  w  SIWZ i 

ofercie 

złożonej przez przystępującego oraz zgodnie z przepisami prawa (w szczególności z 

przepisami określającymi minimalne wynagrodzenie za pracę). 

Odwołujący  wskazał,  że  w  ramach  wykonania  przedmiotu  zamówienia  zamawiający 

wymagał  zapewnienia  minimum  115  kontroli  w  każdy  dzień  od  poniedziałku  do  piątku  za 

wyjątkiem  dni  świątecznych,  minimum  85  kontroli  w  każdą  sobotę,  minimum  85  kontroli  w 

każdą  niedzielę  oraz  minimum  85  kontroli  w  dni  świąteczne  w  tym  również  w  dniach  24 

grudnia  oraz  31  grudnia  z  zastrzeżeniem,  że  łączna  ilość  kontroli  w  miesiącu  wyniesie 

minimum  3000  kontroli  (...). 

Odwołujący  podniósł,  że  łączna  ilość  kontroli  w  rzeczywistości 

miała  wynosić  więcej  z  uwagi  na  fakt,  iż  zamawiający  ustanowił  dodatkowe  kryterium  w 

postaci „Ilości dodatkowych kontroli". 

Zgodnie z zapisami punktu XIII 

IDW: Opis kryteriów, którymi zamawiający będzie się 

kierował przy wyborze oferty, wraz z podaniem wag tych kryteriów i sposobu oceny ofert (...) 

z

amawiający wskazał, że przy wyborze najkorzystniejszej oferty Zamawiający i wskazał, że 

kierować się będzie następującymi kryteriami i wagami: 

Cena oferty „C" [zł] - 60% 

Ilość dodatkowych kontroli „I" - 40% 

Cena oferty - 

„C" - waga 60 % (maksymalnie 60 punktów). 

Przydzielanie punktów za cenę: 

oferta o najniższej cenie (brutto) otrzyma największą ilość, tj. 60 punktów 

pozo

stałym  ofertom  punkty  za  cenę  zostaną  przydzielone  na  podstawie  obliczenia 

udziału  procentowego  najniższej  ceny  w  stosunku  do  ceny  danej  oferty  wg  wzoru 

wskazanego przez Zamawiającego w IDW. 

Ilość  dodatkowych  kontroli  -  „I"  -  waga  40  %  (maksymalnie  40  punktów). 

Przydzielanie punktów za kryterium „Ilość dodatkowych kontroli": 

oferta  z  największą  „Ilością  dodatkowych  kontroli"  otrzyma  największą  ilość,  tj.  40 

punktów 

pozostałym  ofertom  punkty  za  kryterium  „Ilość  dodatkowych  kontroli"  zostaną 

przydzielone 

na podstawie obliczenia udziału procentowego największej ilości dodatkowych 

kontroli w stosunku do ilości dodatkowych kontroli danej oferty wg wzoru wskazanego przez 

Zamawiającego w IDW. 

Odwołujący wywiódł, że zamawiający wskazał, iż przez dodatkowe kontrole rozumie 

nieodpłatne  kontrole  wykonane  ponad  minimalną  wymaganą  miesięczną  liczbę 

przeprowadzonych  kontroli  tj.  ponad  3000  kontroli. 

Odwołujący  argumentował,  że  w  tej 

sytuacji 

rzeczywista ilość kontroli nie była znana i zależała wyłącznie od ilości dodatkowych 

kontroli zaoferowanych przez w

ykonawcę. 

Odwołujący podniósł, że przystępujący przyjął cenę jednej minimalnej kontroli na 5,95 

zł netto oraz zaoferował 1900 dodatkowych kontroli miesięcznie, a zatem zobowiązał się do 

przeprowadzenia  łącznie  co  najmniej  4900  kontroli  miesięcznie.  Pozostali  wykonawcy 

zaoferowali ponad dwukrotnie wyższe kwoty za przeprowadzenie jednej minimalnej kontroli, 

tj. odpowiednio 12,70 zł netto i 11,15 zł netto, jednocześnie oferując „jedynie" 1000 lub 1005 

kontroli dodatkowych m

iesięcznie. 

Odwołujący podkreślił, że wbrew rozumieniu zamawiającego, dodatkowe kontrole nie 

są  „darmowe"  a  ich  koszt  winien  być  uwzględniony  w  złożonej  ofercie.  Wskazał,  że 

wykonawca ponosi nie tylko koszt minimalnej wymaganej przez z

amawiającego miesięcznej 

liczby  kontroli  (3000)  ale  również  koszt  dodatkowych  kontroli  zaoferowanych  w  ramach 

kryteri

um  „Ilość  dodatkowych  kontroli".  Argumentował,  że  w  rzeczywistości,  ustanowione 

przez z

amawiającego kryterium „Ilość dodatkowych kontroli „I" jest kryterium cenowym a nie 

pozacenowym jak uważa zamawiający bowiem koszt każdej dodatkowej kontroli wpływa na 

koszt  wykonania  zamówienia  a  fakt  ten  powinien  być  uwzględniony  przez  zamawiającego 

przy  ocenie  złożonych  ofert.  Odwołujący  wywiódł,  że  każdy  z  wykonawców  ponosi  koszt 

wykonania  dodatkowych  kontroli,  nie  jest  to  usługa  wykonywana  przez  wykonawcę  „za 

darmo". 

Odwołujący  podkreślił,  że  przystępujący  zaoferował  największą  ilość  dodatkowych 

kontroli  spośród  wykonawców  biorących  udział  w  postępowaniu  tj.  1900  dodatkowych 

kontroli  miesięcznie,  co  łącznie  daje  4900  kontroli  miesięcznie.  Jednocześnie,  wykonawca 

ten  zaoferował  najniższą  cenę  w  postępowaniu  (994.332,00  zł  brutto)  co  powoduje,  że  nie 

jest możliwe wykonanie zaoferowanej przez przystępującego liczby kontroli za zaoferowaną 

cenę gdyż w takiej sytuacji koszt jednej kontroli wynosi 3,64 złote netto. 

Zdaniem odwołującego zarówno koszt jednej kontroli minimalnej (5,95 zł) jak i koszt 

dodatkowych  kontroli  zaoferowanych  przez 

przystępującego  tj.  koszt  istotnej  części 

sk

ładowej  oferty  wykonawcy  powinien  bowiem  wzbudzić  wątpliwość  zamawiającego  co  do 

możliwości  wykonania  przedmiotu  zamówienia  zgodnie  z  wymaganiami  określonymi  przez 

zamawiającego  oraz  wynikającymi  z  odrębnych  przepisów  (w  szczególności  przepisów  w 

zakresie  minimalnej  stawki  godzinowej  w  2020  roku  oraz  minimalnego  wynagrodzenia  za 

pracę  w  2020  roku)  i  powinien  skutkować  wezwaniem  przystępującego  do  złożenia 

wyjaśnień w trybie art. 90 ust. 1 ustawy Pzp.  

W uzasadnieniu zarzutu naruszenia art. 91 ust. 1 ustawy 

Pzp odwołujący podniósł, że 

oferta złożona przez przystępującego zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu 

zamówienia. 

Odwołujący  wywiódł,  że  z  jego  wiedzy  i  doświadczenia  jako  następcy  prawnego 

Rewizor  P.  A. 

wykonującego  zlecenie  w  latach  2015-2016,  wynika  że  do  przeprowadzenia 

4900  kontroli  w  zespołach  minimum  dwuosobowych  potrzeba  zatrudnić  minimum  6  par 

kontrolerów  (12  osób)  gdzie  od  2020  roku  minimalne  wynagrodzenie  (całkowity  koszt 

pracodawcy)  wyniesie  około  3.100  zł/osoba  daje  to  kwotę  37.200  zł  miesięcznie.  Zdaniem 

odwołującego  dodatkowo  trzeba  zatrudnić  minimum  jedną  osobę  na  minimum  pół  etatu  do 

biura  co  daje  licząc  kwoty  minimalne  1.550  zł,  koszt  wynajmu  biura  to  około  1.000  zł, 

materiały biurowe 200 zł, wysyłka korespondencji i ponagleń 3.000 zł, obsługa kadrowa 100 

zł/osoba minimum 1.300 zł. Łączny miesięczny koszt wynosi zatem co najmniej 44.250 zł. 

Odwołujący  wywiódł,  że  zamawiający  przewiduje,  iż  wykonawca  realizujący 

zamówienie  uzyska  z  windykacji  wynagrodzenie  w  łącznej  wysokości  380.000  zł  przez  24 

miesiące,  co  daje  kwotę  15.833,33  zł  netto  miesięcznie.  Ponadto  wykonawca  otrzyma  od 

z

amawiającego  wynagrodzenie  miesięczne  wynikające  z  pomnożenia  3000  kontroli  i 

zaoferowanej  przez  wykonawcę  ceny  za  1  kontrolę,  co  daje  w  przypadku  przystępującego 

łącznie 17.850 zł (3000 x 5,95 zł = 17.850 zł). Argumentował, że w konsekwencji wykonawca 

może otrzymać miesięczne wynagrodzenie w łącznej wysokości nie wyższej niż 33.683,33 zł 

(15.833,33 zł + 17.850 zł = 33.683,33 zł), natomiast minimalny miesięczny koszt jaki musi on 

ponieść na realizacje usługi to 44.250 zł, co daje miesięczną stratę w wysokości co najmniej 

10.566,67 zł. 

Odwołujący  wskazał,  że  przy  kalkulacji  założył  minimalne koszty  wynagrodzenia lub 

stawki  godzinowej. 

Wskazał,  że  z  jego  doświadczenia  wynika,  iż  kontroler  musi  otrzymać 

dodatkowo  premię  od  zapłaconych  lub  wystawionych  wezwań,  gdyż  inaczej  nie  będzie 

wystawiał wezwań do zapłaty, a jedynie przeprowadzał kontrole. 

Odwołujący  wskazał  również,  że  zamawiający  wymaga  zatrudnienia  minimum  40% 

osób niepełnosprawnych.  Odwołujący  przyjął  do  powyższych  wyliczeń  5,5  etatów  łącznie  z 

biurem. Dofinansowanie z PFRON-

u wynosi: stopień lekki 450 zł, stopień umiarkowany 1125 

zł,  znaczny  1800  zł.  Odwołującego  wywiódł,  że  z  jego  wiedzy  i  doświadczenia  wynika,  że 

jako  kontrolerzy  mogą  pracować  jedynie  osoby  ze  stopniem  lekkim  i  umiarkowanym.  Przy 

stopniu umiarkowanym i osoba z biura będzie na cały etat, to minimalny koszt zatrudnienia 

wynosi  31.

325  zł,  co  i  tak  nie  pokrywa  kosztów  wykonania  kontroli  w  minimalnej  liczbie. 

Odwołujący  wywiódł,  że  przystępujący  za  oferowaną  kwotę  nie  wykona  nawet  minimalnej 

liczby 3000 kontroli miesięcznie nawet przy założeniu braku jakiegokolwiek zysku. Przy tym 

wskazaniu  w

ykonawca  oferuje  kwotę  5,95  złotych  netto  za  kontrolę,  gdyż  do  wykonania 

zamówienia potrzeba minimum 8,5 etatu co daje kwotę 26.350 złotych, a przy uwzględnieniu 

dopłaty  z  PFRON-u  (wskaźnik  3,5  etatu)  daje  kwotę  minimalny  koszt  22.412,50  zł.  Z  tego 

jasno  wynika,  że  wykonawca  za  3000  kontroli  ma  otrzymać kwotę  17  850  zł,  podczas  gdy 

koszty pracownicze wynoszą 22 412,50 zł, co dale stratę miesięczną 4562,50 zł jedynie przy 

wykonaniu  minimalnej  liczby  3000  kontroli  miesięcznie.  Zdaniem  odwołującego  z 

powyższego  wynika,  że  za  zaoferowaną  przez  przystępującego  cenę,  nie  jest  możliwe 

wykonanie zamówienia zgodnie z wymaganiami zamawiającego ani zgodnie z powszechnie 

obowiązującymi przepisami. 

W  uzasadnieniu  zarzutu  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp  odwołujący 

podniósł,  że  oferta  przystępującego  zawiera  rażąco  niską  cenę  i  koszt  w  stosunku  do 

przedmiotu  zamówienia.  Na  powyższe  wskazuje  również  okoliczność,  że  w  poprzednim 

przetargu z sierpnia 2018 roku (nr ZP 06/2018)  z

amawiający na 16 miesięcy zamówił 4000 

kontroli  miesięcznie  i  płacił  8,50  zł  netto  za  1  kontrolę.  Odwołujący  wskazał  również  na 

postępowanie  przetargowe  prowadzone  przez  ZTP  w  Krakowie  z  listopada  2019  (nr 

referencyjny  TN.4215.20.66.2019)  gdzie  cena  jednej  kontroli  została  skalkulowana  na 

poziomie 25,85 złotych netto. 

Odwołujący wywiódł, że pojęcie rażąco niskiej ceny nie jest zdefiniowane w ustawie 

Pzp  jednak  jej  dookreślenie  nastąpiło  w  wyniku  orzecznictwa  sądowego  i  Krajowej  Izby 

Odwoławczej. W judykaturze uznaje się, że m.in. następujące okoliczności wskazują wprost 

na rażąco niską cenę: 

c

ena jest niższa niż koszt wykonania zamówienia, 

zysk  upatrywany  jest  w  źródłach  nie  związanych  bezpośrednio  z  wykonywanym 

zamówieniem, 

c

ena nie zaistniałaby na wolnym rynku, 

cena  zo

stała  wyliczona  z  pominięciem  ryzyk  związanych  z  wykonywaniem 

zamówienia, 

cena wskazuje 

na obniżenie kosztów wykonania zamówienia przez nierespektowanie 

wymogów  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  wymogów  prawa  czy  zasad  sztuki 

zawodowej. 

Odwołujący  wywiódł,  że  zarówno  zaoferowana  przez  przystępującego  cena  3,64  zł 

netto  za  jedną  kontrolę  jest  (jeżeli  bierzemy  pod  uwagę  ilość  zaoferowanych  przez 

w

ykonawcę  kontroli  dodatkowych)  jak  i  cena  jednej  kontroli  w  wysokości  5,95  zł  (jeżeli 

bierzemy  pod  uwagę  jedynie  minimalną  ilość  kontroli)  jest  ceną  rażąco  niską  a  oferta 

przystępującego winna zostać odrzucona. 

W  uzasadnieniu  zarzutu  naruszenia  art.  24  ust.  1  pkt  12  ustawy  Pzp  odwołujący 

podniósł, że zgodnie z warunkami udziału w postępowaniu określonymi w punkcie V 1.3 a) 

IDW  o  udzielenie  zamówienia  mogą  ubiegać  się  wykonawcy  którzy  udokumentują,  iż  w 

okresie ostatnich 3 lat przed upływem terminu składania ofert w postępowaniu, a jeżeli okres 

prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, należycie wykonali (bądź są w trakcie 

realizacji)  co  najmni

ej  1  (jedno)  zadanie  obejmujące  usługi  o  rodzaju  określonym  w 

zamówieniu  -  tj.  kontrola  biletów  oraz  dokumentów  przewozowych  w  środkach  komunikacji 

miejskiej  - 

każda  taka  usługa  musi  być  wykonywana  w  mieście  powyżej  100  tys. 

mieszkańców  (przez  wykonywanie  usługi  w  mieście  powyżej  100  tys.  mieszkańców 

Zamawiający  rozumie,  że  siedziba  (adres)  Odbiorcy,  dla  którego  usługa  była  wykonywana 

lub jest w trakcie realizacji, znajduje się w mieście o takiej liczbie mieszkańców). 

Odwołujący podniósł, że w tym zakresie zamawiający wymagał (w pkt VI D.10 IDW) 

z

łożenia  wykazu  wykonanych,  a  w  przypadku  świadczeń  okresowych  lub  ciągłych  również 

wykonywanych,  usług  w  zakresie  niezbędnym  do  wykazania  spełniania  warunku  wiedzy  i 

doświadczenia  w  okresie  ostatnich  trzech  lat  licząc  od  dnia  złożenia  oferty,  a  jeżeli  okres 

prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, z podaniem ich wartości, przedmiotu, 

dat wykonania i odbiorców, oraz załączeniem dowodu potwierdzającego, że te usługi zostały 

wykonane lub są wykonywane należycie - z wykorzystaniem wzoru - załącznik nr 7. 

Odwołujący  wskazał,  że  w  odpowiedzi  na  wezwanie  przystępujący  złożył  wykaz 

zawierający  usługę  wykonywaną  na  rzecz  Komunikacji  Miejskiej  Płock  sp.  z  o.o.  wraz  z 

dokumentem następującej treści: 

„Komunikacja  Miejska  -  Płock  Sp.  z  o.o.  informuje,  że  firma  CP  WINDYKACJA  spółka  z 

ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Poznaniu, ul. abpa. A. Baraniaka 88B, 61-131 

Poznań, wykonywała dla Naszej Spółki kontrolę biletów w autobusach komunikacji zbiorowej 

w okresie 09.06.2017 do 31.12.2018 r." 

Zdaniem  odwołującego,  dokument  złożony  przez  przystępującego  w  żaden  sposób 

nie  potwierdza,  że  wykonywana  przez  wykonawcę  usługa  została  wykonana  w  sposób 

należyty ani chociażby, że została wykonana zgodnie z umową. Stanowi jedynie informację, 

że usługa kontroli biletów była wykonywana. Nie stanowi jednak dowodu potwierdzającego, 

że usługa ta została wykonana należycie. Odwołujący wywiódł, że nie ulega wątpliwości, iż 

celem  złożenia  referencji  jest  potwierdzenie  należytego  wykonania  usług  z  wykazu  a  nie 

jedynie  faktu  ich  wykonania  bo  ten  wynika  z  oświadczenia  wykonawcy.  Według 

odwołującego  przepisy  nie  nakładają  wprawdzie  obowiązku  umieszczenia  w  dokumencie 

referencji  słowa  „należycie"  z  uwagi  na  fakt,  iż  należyte  wykonanie  zobowiązania  może 

zostać  oddane  przez  użycie  innych  słów  np.  „wykonane  zgodnie  z  umową”.  Według 

odwołującego  jednak  wykonawca  miał  obowiązek  umieszczenia  w  dokumencie  referencji 

jakiegokolwiek  choćby  stwierdzenia  pozwalającego  na  powzięcie  informacji,  że  usługa 

została  wykonana  w  sposób  prawidłowy  (a  nie  jedynie  „wykonana").  Odwołujący 

argumentował,  że  brak  jakiegokolwiek  stwierdzenia  potwierdzającego  należyte  wykonanie 

umowy powoduje, że złożony dokument nie spełnia wymogów dokumentu potwierdzającego 

należyte wykonanie usługi.  

Odwołujący  podniósł  również,  że  zamówienie  obejmuje  wykonywanie  usługi  kontroli 

biletów  w komunikacji miejskiej organizowanej przez  Miejski Zakład Komunikacji w Zielonej 

Górze  przy  ul.  Chemicznej  8  oraz  windykację  i  egzekucję  należności  z  tytułu  jazdy  bez 

ważnego  biletu.  Odwołujący  wywiódł,  że  jak  natomiast  wynika  z  informacji  posiadanych 

przez  niego, 

przystępujący  nie  posiada  doświadczenia  w  prowadzeniu  postępowań 

egzekucyjnych  jedynie  w  prowad

zeniu  tzw.  „windykacji  miękkiej”  (ponaglenia  telefoniczne). 

Według  odwołującego,  tego  typu  czynności  nie  sposób  porównywać  do  czynności  jakich 

wymaga postępowanie egzekucyjne. 

W uzasadnieniu zarzutu naruszenia art. 26 ust. 3 ustawy Pzp odwołujący podniósł, że 

wobec  niewykazania  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu  przez  przystępującego 

powinien on zostać wezwany od uzupełnienia wykazu usług. 

W uzasadnieniu zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 i art. 7 ust. 3 ustawy Pzp odwołujący 

podniósł, że wskazane powyżej naruszenia przepisów ustawy Pzp powodują, że zamówienie 

zostało  udzielone Wykonawcy  wybranemu  niezgodnie  z  przepisami  Pzp.  Ponadto  zarówno 

sposób  przeprowadzenia  postępowania  (termin  składania  ofert  wyznaczony  na  dzień  24 

grudnia  2019  r.  przy  ogłoszeniu  postępowania  w  dniu  16  grudnia  2019  r.)  jak  i  określenie 

kryteriów  przez  zamawiającego  wskazuje  na  to,  że  zamawiający  nie  przygotował  i  nie 

przeprowadził  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie 

uczciwej  konkurencji  i  równe  traktowanie  wykonawców  ani  zgodnie  z  zasadami 

proporcjonalności i przejrzystości. 

Zamawiający  złożył  odpowiedź  na  odwołanie,  w  której  oświadczył,  że  uwzględnia 

odwołanie w części dotyczącej zarzutu naruszenia art. 26 ust. 3 ustawy Pzp. W pozostałym 

zakresie 

wniósł  o  oddalenie  odwołania.  W  odpowiedzi  i  w  trakcie  rozprawy  przedstawił 

uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska. 

Do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego,  zachowując  termin 

ustawowy  oraz  wskazując  interes  w  uzyskaniu  rozstrzygnięcia  na  korzyść  zamawiającego 

zgłosił przystąpienie wykonawca CP Windykacja sp. z o.o. w Poznaniu. Nie wniósł sprzeciwu 

wobec  uwzględnienia  przez  zamawiającego  odwołania  w  części  dotyczącej  zarzutu 

naruszenia art. 26 ust. 3 ustawy Pzp. W pozostałym zakresie wniósł o oddalenie odwołania. 

W trakcie rozprawy 

przedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska. 

Odwołujący w trakcie posiedzenia Izby w dniu 23 stycznia 2020 r. oświadczył, że cofa 

odwołanie w części dotyczącej zarzutu naruszenia art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 24 ust. 4 

ustawy 

Prawo zamówień publicznych, oraz w zakresie zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 i ust. 

3 ustawy Prawo zamówień publicznych (odnośnie terminu składania ofert i opisania kryteriów 

oceny  ofert)

.  W  pozostałym  zakresie  popierał  wniesione  odwołanie.  W  trakcie  rozprawy 

przedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska. 

Uwzględniając  całość  dokumentacji  z  przedmiotowego  postępowania,  w  tym  w 

szczególności:  protokół  z  ustalenia  szacunkowej  wartości  zamówienia,  ogłoszenie  o 

zamówieniu,  postanowienia  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  (SIWZ), 

modyfikacje SIWZ, odpowiedzi zamawiającego na wnioski wykonawców o wyjaśnienie 

treści  SIWZ,  oferty  wykonawców  złożone  zamawiającemu,  zawiadomienie  o  wyborze 

oferty najkorzystniejszej z  8 stycznia 2020 r., 

załączniki do odpowiedzi na odwołanie, 

załączniki  do  pisma  procesowego  przystępującego,  jak  również  biorąc  pod  uwagę 

oświadczenia,  dokumenty  i  stanowiska  stron  i  uczestnika  postępowania  złożone  w 

trakcie  posiedzenia  i  rozprawy, 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  ustaliła  i  zważyła,  co 

następuje: 

W  pierwszej 

kolejności  ustalono,  że  odwołanie  nie  zawiera  braków  formalnych  oraz 

został  uiszczony  od  niego  wpis.  Nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących 

odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp. 

I

zba stwierdziła ponadto, że wypełnione zostały przesłanki dla wniesienia odwołania 

określone  w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp,  tj.  posiadanie  przez  odwołującego  interesu  w 

uzyskaniu  danego  zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  szkody  w  wyniku  naruszenia 

przez 

zamawiającego  przepisów  ustawy.  Oferta  odwołującego  została  sklasyfikowana  na 

miejscu  drugim

.  Odwołujący  domagał  się  nakazania  zamawiającemu  odrzucenia  oferty 

przystępującego  i  wykluczenia  go  z  udziału  w  postępowaniu.  Ustalenie,  że  zamawiający  z 

naruszeni

em przepisów ustawy Pzp zaniechał czynności odrzucenia oferty przystępującego 

lub  wykluczenia  go  z  udziału  w  postępowaniu  skutkowałoby  koniecznością  nakazania 

zamawiającemu  wykonania  takich  czynności,  czego  efektem  może  być  wybór  oferty 

odwołującego,  jako  najkorzystniejszej.  Powyższe  wyczerpuje  dyspozycję  art.  179  ust.  1 

ustawy Pzp. 

Odwołanie zasługiwało częściowo na uwzględnienie. 

Oddaleniu  podlegał  zarzut  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp  przez 

zaniechanie 

odrzucenia oferty przystępującego, który miał zaoferować cenę rażąco niską w 

stosunku do przedmiotu zamówienia. 

Art.  89  ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp  stanowi,  że  Zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli 

zawiera rażąco niską cenę lub koszt w stosunku do przedmiotu zamówienia. 

Nie  było  sporne  między  stronami,  że  zamawiający  nie  kierował  do  przystępującego 

wezwania do złożenia wyjaśnień co do elementów oferty mających wpływ na wysokość cny 

lub kosztu w trybie art. 90 ust. 1 ani w trybie art. 90 ust. 1a ustawy Pzp. 

Izba podkreśla akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości jak również 

samej  Izby  pogląd,  że  zamawiający  nie  może  automatycznie  odrzucić  oferty  wykonawcy  z 

powodu  zaoferowania  przez  niego  ceny  rażąco  niskiej,  bez  umożliwienia  mu  złożenia 

stosownych  wyjaśnień.  Europejski  Trybunał  Sprawiedliwości  wyraził  pogląd  „Art.  29  ust.  5 

Dyrektywy  Rady  71/305,  od  stosowania  którego  Kraje  Członkowskie  nie  mogą  odstąpić  w 

żadnym  istotnym  stopniu,  zakazuje  Krajom  Członkowskim  wprowadzania  przepisów,  które 

wymagają  automatycznej  dyskwalifikacji  ofert  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia, 

według  kryterium  arytmetycznego,  zobowiązuje natomiast  zamawiającego  do  zastosowania 

procedury  analizy  ofert,  przewidzianej  w  tej  dyrektywie,  która  daje  oferentowi  sposobność 

przedstawienia wyjaśnień. (Wyrok ETS z dnia 18.06.1991 r. w sprawie C - 295/89 („Impresa 

Dona  Alfonsa”).  Stanowisko  Trybunału  znajduje  odzwierciedlenie  w  ustawie  Pzp,  która 

stanowi  w art. 90 ust. 1 ustawy Pzp, 

że „Jeżeli zaoferowana cena lub koszt, lub ich istotne 

części  składowe,  wydają  się  rażąco  niskie  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia  i  budzą 

wątpliwości zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia zgodnie  z 

wymaganiami  określonymi  przez  zamawiającego  lub  wynikającymi  z  odrębnych  przepisów, 

zamawiający  zwraca  się  o  udzielenie  wyjaśnień,  w  tym  złożenie  dowodów,  dotyczących 

wyliczenia ceny  lub  kosztu,  w  szczególności  w zakresie (…).”.  Zatem  niedopuszczalne  jest 

automatyczne ustalenie przez zamawiającego, iż zaoferowano cenę noszącą znamiona ceny 

rażąco niskiej bez umożliwienia wykonawcy złożenia stosownych wyjaśnień. Nie ulegało zaś 

wątpliwości,  że  zamawiający  nie  wzywał  przystępującego  do  złożenia  wyjaśnień 

obrazujących sposób kalkulowania ceny (art. 90 ust. 1 i ust. 1a ustawy Pzp). Zatem żądanie 

odrzucenia  jego  oferty  na  podstawie  a

rt.  89  ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp  należało  ocenić  jako 

przedwczesne.  

Podkreślenia  wymaga  również,  że  Izba  w  toku  postępowania  odwoławczego  nie 

może  badać  realności  ceny  zaoferowanej  przez  przystępującego  w  sytuacji,  gdy 

przystępujący  nie  złożył  wyjaśnień  zamawiającemu,  a  ten  ich  nie  ocenił.  Dopiero  gdyby 

zamawiaj

ący ocenił realność ceny z uwzględnieniem wyjaśnień wykonawcy, to rezultat tego 

badania  m

ógłby  podlegać  ocenie  Krajowej  Izby  Odwoławczej.  Dostrzec należy  bowiem,  że 

zgodnie  z  art.  180  ustawy  Pzp  o

dwołanie  służy  wobec  czynności  podjętej  przez 

zamawiającego  w  postępowaniu  lub  zaniechania  czynności,  jaką  zamawiający  miał 

obowiązek wykonać na podstawie ustawy. W myśl zaś art. 192 ust. 3 pkt 1 ustawy Pzp, jeżeli 

odwołanie  okaże  się  zasadne,  Izba  uprawniona  jest  do  nakazania  zamawiającemu 

wykonania 

lub powtórzenia albo unieważnienia czynności. Z powyższych przepisów wynika 

zatem  jednoznacznie, 

że  Krajowa  Izba  Odwoławcza  nie  zastępuje  zamawiającego,  jego 

kierownika  czy  komisji  przeta

rgowej  w  obowiązku  badaniu  ofert.  W  konsekwencji 

niedopuszczalne  jest  przerzucenie 

na Izbę  w toku postępowania odwoławczego obowiązku 

przyjmowania  i  oceny 

wyjaśnień  w  przedmiocie  ceny,  które  nie  zostały  uprzednio  złożone 

zamawiającemu.  

W zw

iązku z powyższym Izba postanowiła na podstawie art. 190 ust. 6  ustawy Pzp 

oddalić  wniosek  przystępującego  o  przeprowadzenie  dowodu  z  zeznań  prezesa  i 

wiceprezesa  zarządu  przystępującego  czy  zeznań  świadka  M.  T.  na  okoliczność  sposobu 

prowadzenia przez 

przystępującego kontroli i windykacji biletów, kosztów prowadzenia przez 

niego kontroli, sposobu ustalenia ceny i koszt

ów w przetargu, uznając, że okoliczności te nie 

mają  znaczenia  dla  rozstrzygnięcia  sprawy.  Jak  wskazano  wcześniej  prowadzenie  przez 

Izbę  ww.  ustaleń  stanowiłoby  niedopuszczalne  przeniesienie  procedury  wyjaśniającej,  o 

której mowa w art. 90 ust. 1 i 1a ustawy Pzp, na etap postępowania odwoławczego, co jest 

niedopuszczalne. 

Za zasadny uznano zarzut naruszenia art. 90 ust. 1 Pzp przez zaniec

hanie wszczęcia 

procedury wyjaśniającej w odniesieniu do ceny oferty przystępującego i jej składników. 

Stosownie do ww. przepisu, 

Jeżeli zaoferowana cena lub koszt, lub ich istotne części 

składowe,  wydają  się  rażąco  niskie  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia  i  budzą 

wątpliwości zamawiającego co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia zgodnie  z 

wymaganiami  określonymi  przez  zamawiającego  lub  wynikającymi  z  odrębnych  przepisów, 

zamawiający  zwraca  się  o  udzielenie  wyjaśnień,  w  tym  złożenie  dowodów,  dotyczących 

wyliczenia ceny lub kosz

tu, w szczególności w zakresie (…). 

Ustalono,  że  zamawiający  ustalił  szacunkową  wartość  zamówienia  w  dniu  30 

września  2019  r.  na  kwotę  1.133.421,28  zł  netto.  Wartość  tę  oszacowano  na  podstawie 

analizy  wydatków  poniesionych  na  tego  rodzaju  zamówienia  w  okresie  od  1.09.2018  r.  do 

21.08.2019  r. 

w  kwocie  472.258,87  zł  netto  z  uwzględnianiem  dwuletniego  okresu 

świadczenia usługi w ramach analizowanego postępowania (2 x 472.258,87 zł =944.517,74 

zł).  Dodatkowo  zamawiający  uwzględnił  w  wycenie  wartość  zamówienia  o  którym  mowa  w  

art.  67  ust.  1  pkt  6  ustawy  Pzp  w  kwoce  188.903,54  zł  netto,  co  łącznie  dało  kwotę 

1.133.421,28  zł  netto  (protokół  z  szacowania  wartości,  w  dokumentacji  postępowania 

przekazanej przez zamawiającego). 

Ustalono 

także, że przedmiotem zamówienia jest wykonywanie usługi polegającej na 

prowadzeniu  kontroli 

biletów  za  przewóz  osób  oraz  ich  uprawnienia  do  przejazdów,  na 

liniach  komunikacji 

miejskiej  organizowanej  przez  MZK  oraz  windykację  i  egzekucję 

należności  z  tytułu  jazdy  bez  ważnego  biletu:  papierowego,  zakupionego  przy  pomocy 

aplikacji  mobilnej  lub  elektronicznego 

–  dalej  „Kontrola  biletów”.  Kontrola  biletów  musi  być 

wykonywana  przez 

wszystkie dni robocze, w soboty, niedziele i święta w każdym miesiącu 

kalendarzowym roku. 

Przez  kontrolę  biletów  rozumie  się  wejście  kontrolerów  do  pojazdu  komunikacji 

miejskiej, 

zgodnie  z  zasadami  określonymi  w  regulaminie  kontroli  biletowej  MZK  i 

sprawdzenie,  czy 

wszyscy  pasażerowie  znajdujący  się  w  pojeździe  wnieśli  opłatę  za 

przeja

zd, posiadają ważny bilet papierowy lub zakupiony przy pomocy aplikacji mobilnej lub 

elektroniczny oraz 

dokumenty stwierdzające prawo do przejazdu ulgowego lub bezpłatnego. 

Ustalono,  że  zamawiający  postanowił,  iż  przy  wyborze  najkorzystniejszej  oferty 

Zam

awiający kierować się będzie następującymi kryteriami i wagami: 

1) Cena oferty „C” [zł] – 60% 

2) Ilość dodatkowych kontroli „I” – 40% 

2. Kryteria oceny ofert: 

a. Cena oferty - 

„C” - waga 60 % (maksymalnie 60 punktów). 

Przydzielanie punktów za cenę: 

- ofert

a o najniższej cenie (brutto) otrzyma największą ilość, tj. 60 punktów 

pozostałym ofertom punkty za cenę zostaną przydzielone na podstawie obliczenia udziału 

procentowego najniższej ceny w stosunku do ceny danej oferty  

b. Ilość dodatkowych kontroli - „I” - waga 40 % (maksymalnie 40 punktów). 

Przydzielanie punktów za kryterium „Ilość dodatkowych kontroli”: 

oferta z największą „Ilością dodatkowych kontroli” otrzyma największą ilość, tj. 40 punktów 

pozostałym ofertom punkty za kryterium „Ilość dodatkowych kontroli” zostaną przydzielone 

na  podstawie  obliczenia  udziału  procentowego  największej  ilości  dodatkowych  kontroli  w 

stosunku do ilości dodatkowych kontroli danej oferty (…) 

UWAGA:  Zamawiający  przez  dodatkowe  kontrole  rozumie  nieodpłatne  kontrole  wykonane 

ponad  minimalną  wymaganą  miesięczną  liczbę  przeprowadzonych  kontroli  tj.  ponad  3000 

kontroli. 

(pkt XIII, s. 11 SIWZ w aktach sprawy). 

Ustalono także, że § 16 wzoru umowy (część III SIWZ) zamawiający przewidział, co 

następuje. 

1. Wartość umowy zostanie wyliczona przez Zamawiającego w następujący sposób. 

C = m + (k x 3000)x24 

gdzie: 

C 

– cena oferty – wartość umowy 

m 

– szacowana wartość zapłaconych i zwindykowanych kar w czasie trwania umowy 

x - 

znak mnożenia, 

k- cena jednej kontroli 

– minimalna wymagana miesięczna liczba przeprowadzonych kontroli 

– liczba miesięcy 

2. Obliczenie ceny „C” oferty – wartości umowy: 

Do obliczeń ceny oferty- wartości umowy Zamawiający przyjmie następujące dane: 

m  =  380  000,00  zł  -  kwota  jaką  Zamawiający  oszacował,  że  Wykonawca  uzyska  z 

zapłaconych  i  zwindykowanych  kar  (w  czasie  trwania  umowy  tj.  24  m-cy)  na  podstawie 

danych za okres od 01-01-2018 do 15-12-2019, 

C = 380 000,00 zł + (k x 3000) x 24 

Tak obliczona kwota stanowić będzie wartość przedmiotu umowy netto. 

Do tej 

kwoty zostanie doliczony podatek VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami. 

W  dalszej  kolejności  ustalono,  że  do  upływu  terminu  składania  ofert  do 

zamawiającego wpłynęły następujące oferty: 

oferta przystępującego z ceną 994.332,00 zł brutto, z oferowaną ilością dodatkowych 

kontroli 1.900, 

z ceną jednostkową za kontrolę w wysokości 5,95 zł netto, 

oferta odwołującego z ceną 1.454.844,00 zł brutto, z oferowaną ilością dodatkowych 

kontroli 1005, 

z ceną jednostkową za kontrolę w wysokości 11,15 zł netto, 

oferta  wykonawcy  Kancelaria  Wierzyciel  sp.  z  o.o

.  z  ceną  1.592.112,00  zł  brutto,  z 

oferowana ilością dodatkowych kontroli 1000, z ceną jednostkową za kontrolę w wysokości 

12,70 zł netto. 

Ustalono  także,  że  zamawiający  nie  kierował  do  przystępującego  wezwania  do 

wyjaśnienia ceny w trybie art. 90 ust. 1 lub 1a ustawy Pzp (okoliczność niesporna). 

Ustalono  ponadto

,  że  zamawiający  pismem  z  8  stycznia  2020  r.  zawiadomił 

odwołującego  o  wyborze  oferty  przystępującego  jako  najkorzystniejszej  (pismo  w  aktach 

sprawy). 

W ocenie Izby materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwalał na stwierdzenie, 

że istnieją co najmniej wątpliwości co do tego, czy cena oferowana przez przystępującego i 

jej  istotne  części  nie  są  rażąco  niskie  w  stosunku  do  wartości  świadczenia  zaoferowanego 

przez przystępującego. Ponadto wysokość ceny może budzić wątpliwości co do możliwości 

wykonania zamówienia zgodnie z SIWZ.  

Izba  wzięła  pod  uwagę,  że  cena  oferty  przystępującego  wyniosła  994.332,00  zł 

brutto,  cena  oferty  o

dwołującego  -  1.454.844,00  zł  brutto,  zaś  wykonawca  Kancelaria 

Wierzyciel  sp.  z  o.o. 

zaoferował  zamawiającemu  cenę  1.592.112,00  zł  brutto.  Średnia 

arytmetyczna  ww.  cen 

wyniosła  zatem  1.347.096  zł.  W  tej  sytuacji  cena  ofertowa 

przyst

ępującego  różniła  się  od  średniej  arytmetycznej  wszystkich  cen  zaoferowanych  w 

postępowaniu  o  ponad  26%.  Rzeczywiście  nie  został  osiągnięty  wskaźnik  30%,  o  którym 

mowa  w  art.  90  ust.  1a  ustawy  Pzp

,  obligujący  zamawiającego  do  wszczęcia  procedury 

wyjaśniającej w tym trybie. Jak słusznie jednak podniósł odwołujący w odwołaniu, kluczowe 

znaczenie 

miał fakt, że przystępujący zgodnie ze swoją ofertą wyceniał w cenie zupełnie inny 

zakres świadczenia niż odwołujący i wykonawca Kancelaria Wierzyciel sp. z o.o. 

Jak wynikało z postanowień SIWZ, zamawiający wymagał zapewnienia minimum 115 

kontroli w każdy dzień od poniedziałku do piątku za wyjątkiem dni świątecznych, minimum 85 

kontroli w każdą sobotę, minimum 85 kontroli w każdą niedzielę oraz minimum 85 kontroli w 

dni  świąteczne  w  tym  również  w  dniach  24  grudnia  oraz  31  grudnia  z  zastrzeżeniem,  że 

łączna  ilość  kontroli  w  miesiącu  wyniesie  minimum  3000  kontroli  (...).  Jednakże  to,  jaką 

rzeczywiście  liczbę  kontroli  miesięcznie  wykona  wykonawca  i  jaki  będzie  zakres  jego 

świadczenia, zależało od oferty.  

Na uwagę zasługiwał  fakt,  że zamawiający  ustanowił  w  SIWZ kryterium  oceny  ofert 

„Ilość  dodatkowych  kontroli”  o  wadze  40%.  Zamawiający  doprecyzował  w  SIWZ,  że  przez 

„dodatkowe  kontrole”  rozumie  nieodpłatne  kontrole  wykonane  ponad  minimalną  wymaganą 

miesięczną  liczbę  przeprowadzonych  kontroli  tj.  ponad  3000  kontroli.  Jak  słusznie  zatem 

wskaz

ał  odwołujący,  rzeczywista  liczba  kontroli  zależała  od  ilości  dodatkowych  kontroli 

zaoferowanych  przez  w

ykonawcę.  Podkreślenia  wymagało,  że  przystępujący  zaoferował 

zamawia

jącemu 1900 dodatkowych kontroli miesięcznie, podczas gdy odwołujący był gotowy 

wykonać  w  tym  okresie  jedynie  1005  dodatkowych  kontroli,  a  wykonawca  Kancelaria 

Wierzyciel sp. z o.o. - 1000 dodatkowych kontroli 

miesięcznie. 

Oczywistym jest

, że kalkulując cenę oferty wykonawcy zobowiązani byli uwzględnić w 

niej  koszty,  jakie  wiązać  się  będą  z  liczbą  kontroli  zaoferowaną  zamawiającemu.  W  tej 

sytuacji 

przystępujący  zobowiązany  był  skalkulować  w  cenie  ofertowej  koszty  wykonania 

łącznie  aż  4900  kontroli  miesięcznie,  podczas  gdy  odwołujący  i  wykonawca  Kancelaria 

Wierzyciel sp. z o.o. koszty jedynie odpowiednio 4.005 i 4.000  kontroli mi

esięcznie.  

Jak  słusznie  wskazał  odwołujący,  przy  ocenie  czy  występują  wątpliwości  co 

możliwości  wykonania  zamówienia  za  oferowaną  cenę,  należało  porównać  zaoferowane 

przez wyko

nawcę świadczenie niepieniężne (deklarowaną liczbę kontroli), ze świadczeniem 

p

ieniężnym, jakie spodziewał się uzyskać w trakcie realizacji przedmiotu oferty.  

Biorąc powyższe pod uwagę należało dojść do wniosku, że w rzeczywistości różnica 

mi

ędzy cenami ofertowymi przystępującego i pozostałych wykonawców jest większa, aniżeli 

można  byłoby  wnioskować  na  podstawie  samego  porównania  cen.  Rozbieżność  cen 

zaoferowanych w post

ępowaniu dokładniej oddaje porównanie cen jednostkowych za jedną 

kont

rolę. Przystępujący był gotowy wykonać 1 kontrolę za stawkę 5,95 zł netto, odwołujący 

za 11,15 zł netto, zaś wykonawca Kancelaria Wierzyciel sp. z o.o. za 12,70 zł. Zestawienie to 

pokazuje,  że  w  rzeczywiści  różnica  między  cenami  zaoferowanymi  w  postępowaniu  przez 

przystępującego  i  innych  wykonawców  okazała  się  znacznie  większa  niż  26%,  na  jakie 

mogłoby wskazywać proste porównanie cen globalnych.  

Wątpliwości  zamawiającego  powinien  wzbudzić  również  fakt,  że  cena  oferty 

przyst

ępującego  okazała  się  też  znacząco  niższa  od  szacunków  samego  zamawiającego. 

Wzi

ęto  pod  uwagę,  że  zamawiający  oszacował  wartość  zamówienia,  (bez  zamówień 

uzupełniających w trybie art. 67 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp), na kwotę 944.517,74 zł netto plus 

VAT, czyli 

1.161.756,82 zł brutto. Kwota ta okazała się znacznie wyższa od ceny oferowanej 

przez przy

stępującego (994.332,00 zł brutto).  

Podkreślenia  wymagało  ponadto,  że  zamawiający  obliczył  tę  wartość  dokonując 

analizy 

wydatków na ten cel w okresie poniesionych od 1.09.2018 r. do 31.08.2019 r. (por. 

protokół  z  szacowania,  w  aktach sprawy).  Na uwagę zasługiwał  fakt,  że  –  jak  wskazano  w 

odpowiedzi na odwołanie - zamawiający w swym szacunku uwzględnił jedynie 4.000 kontroli 

miesi

ęcznie wykonywanych przez dotychczasowego wykonawcę – Kancelarię Wierzyciel sp. 

z o.o. Dodatkowo wykonawca ten w 2018 r. 

zaoferował zamawiającemu stawkę 8,50 zł netto 

za 1 

kontrolę, a więc znacząco odbiegającą od stawki 5,95 zł netto obecnie oferowanej przez 

przystępującego  (por.  oferta  Kancelarii  Wierzyciel  sp.  z  o.o.  złożona  zamawiającemu  w 

postępowaniu  ZP  06/2018,  zawiadomienie  o  wyborze  ww.  oferty  jako  najkorzystniejszej  w 

ww. postępowaniu - dowody złożone przez odwołującego w trakcie rozprawy). Dostrzeżenia 

wyma

gało ponadto, że w 2020 r. obowiązują wyższe stawki minimalnego wynagrodzenia za 

pracę,  niż  te,  które  musiał  kalkulować  dotychczasowy  wykonawca  wyceniając  usługę  w 

latach  2018  i  2019  r.  W  związku  z  tym  należało  stwierdzić,  że  rozbieżność  między  ceną 

oferow

aną przez  przystępującego,  a szacunkami  zamawiającego jest  znacznie  większa  niż 

można byłoby wnioskować na podstawie samego porównania obu wielkości.  

Powyższe wzbudza wątpliwości co do prawidłowości kalkulacji ceny oferowanej przez 

przystępującego, które powinny być rozwiane w toku procedury wyjaśniającej. Zamawiający 

nie  znając  założeń  przystępującego,  nie  może  zakładać,  na  co  wskazał  w  odpowiedzi  na 

od

wołanie,  że  wykonawca  na  pewno  założył  w  swej  kalkulacji  koszty  zatrudnienia  3  par 

kontroler

ów  (6  osób).  Nic  takiego  nie  wynikało  bowiem  z  treści  oferty  przystępującego. 

Okoliczność, że dotychczasowy wykonawca w grudniu 2019 r. przy pomocy 6 osób wykonał 

4642 kontroli (por. 

załącznik nr 3 do odpowiedzi na odwołanie), nie oznacza automatycznie, 

że  powyższy  wskaźnik  na  pewno  osiągnie  przystępujący.  Na  uwagę  zasługuje  fakt,  że 

wykonawca  był  w  stanie  osiągnąć  ten  wskaźnik  przy  niższych  stawkach  minimalnego 

wynagrodzenia  za  pracę  i  otrzymując  od  zamawiającego  za  jedną  kontrolę  stawkę  w 

wysokości 8,50 zł netto, a nie 5,95 zł netto. To, czy wskutek starań, efektywności, organizacji 

i  środków  zaplanowanych  przez  przystępującego  prawdopodobne  jest  wykonanie  przez 

niego 

usługi  przy  pomocy  3  par  kontrolerów,  będzie  można  ustalić  dopiero  na  podstawie 

wyjaśnień wykonawcy. 

Zamawiający  nie  ma  również  podstaw  przyjmować,  na  obecnym  etapie,  że 

przyst

ępujący otrzyma z tytułu windykacji należności z tytułu przejazdów kwotę 15.833,33 zł 

miesięcznie.  Nic  takiego  nie  wynikało  bowiem  z  oferty  przystępującego.  To,  czy  wskutek 

starań, efektywności, organizacji i środków zaplanowanych przez przystępującego szacunki 

wpływów  okażą  się  prawdopodobne,  będzie  można  ustalić  na  podstawie  wyjaśnień 

wykonawcy. 

Biorąc  powyższe  pod  uwagę  zarzut  naruszenia  art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp 

należało  uznać  za  zasadny.  W  konsekwencji  należało  także  uznać,  że  zamawiający 

przedwcześnie  wybierając  ofertę  przystępującego  naruszył  zasadę  równego  traktowania 

wykonawców wyrażoną w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. 

Za  chybiony  uznano  zarzut  naruszenia  art.  7  ust.  3  ustawy  Pzp.  Stosownie  do  ww. 

przepisu

,  zamówienia  udziela  się  wyłącznie  wykonawcy  wybranemu  zgodnie  z  przepisami 

ustawy. 

Udzielenie  zamówienia  następuje  z  momentem  podpisania  umowy  w  sprawie 

zamówienia publicznego. Odwołujący nie wykazał, aby w analizowanej sprawie zamawiający 

zawarł już taką umowę. Zamawiający nie mógł zatem naruszyć przywołanego przepisu. 

Izba  postanowiła  umorzyć  postępowanie  odwoławcze  w  części  dotyczącej:  zarzutu 

naruszenia art. 26 ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  z  dnia  22  stycznia  2020  r.  oświadczył,  iż 

uwzględnia  zarzuty  przedstawione  w  odwołaniu  w  tej  części.  Natomiast  przystępujący,  w 

trakcie  posiedzenia  Izby  z  udziałem  stron  w  dniu  23  stycznia  2020  r.  oświadczył,  że  nie 

zgłasza  sprzeciwu  wobec  częściowego  uwzględnienia  przez  zamawiającego  zarzutów 

przedstawionych  w  odwołaniu.  Zgodnie  z  art.  186  ust.  4  ustawy  Pzp,  jeżeli  uczestnik 

postępowania  odwoławczego,  który  przystąpił  do  postępowania  po  stronie  zamawiającego, 

wniesie  sprzeciw  wobec  uwzględnienia  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  w  całości 

albo w części, gdy odwołujący nie wycofa pozostałych zarzutów odwołania, Izba rozpoznaje 

odwołanie.  Jak  wynika  z  powyższego,  obowiązujące  przepisy  w  takiej  sytuacji  uzależniają 

rozpoznanie odwołania od wniesienia sprzeciwu, co nie nastąpiło. 

Izba  postanowiła  umorzyć  postępowanie  odwoławcze  także  w  zakresie  zarzutu 

naruszenia art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 24 ust. 4 us

tawy Prawo zamówień publicznych 

jak  również  w  zakresie  zarzutu  naruszenia  art.  7  ust.  1  i  ust.  3  ustawy  Prawo  zamówień 

pub

licznych (odnośnie terminu składania ofert i opisania kryteriów oceny ofert),  

W trakcie posiedzenia Izby dniu 23 stycznia 2020 r. odwołujący oświadczył, że cofa 

odwołanie  w  tej  części.  Zgodnie  z  art.  187  ust.  8  ustawy  Pzp,  odwołujący  może  cofnąć 

odwołanie  do  czasu  zamknięcia  rozprawy;  w  takim  przypadku  Izba  umarza  postępowanie 

odwoławcze.  W  przywołanym  przepisie  ustawodawca  przyznał  odwołującemu  prawo  do 

cofnięcia  w  całości  środka  ochrony  prawnej.  Skoro  zatem  wykonawca  może  cofnąć 

odwołanie  w  całości,  to  na  zasadzie  wnioskowania  a  maiori  ad  minus,  należy  uznać,  że 

odwołujący może zrezygnować z popierania jedynie części odwołania. W orzecznictwie Izby 

nie jest kwestionowana możliwość skutecznego cofnięcia odwołania w części. Odwołujący w 

trakcie  posiedzenia 

Izby  oświadczył,  że  nie  popiera  już  tych  zarzutów,  wobec  powyższego 

postępowanie  odwoławcze  w  tej  części  podlegało  umorzeniu.  Dostrzec  należy,  że  Izba 

związana  jest  oświadczeniem  odwołującego  o  cofnięciu  części  odwołania,  czego  skutkiem 

wynikającym  wprost  z  art.  187  ust.  8  ustawy  Pzp  jest  obowiązek  umorzenia  przez  Izbę 

postępowania odwoławczego w zakresie wycofanych zarzutów. 

Rozstrzyganie w przedmiocie zarzutów, które okazały się niesporne jest bezcelowe. 

Jednocześnie  jednak  informacja  o  częściowym  umorzeniu  postępowania  odwoławczego 

musi znaleźć odzwierciedlenie w sentencji orzeczenia, a nie w uzasadnieniu. W art. 196 ust. 

4  ustawy  Pzp,  określającym  w  sposób  wyczerpujący  elementy  treści  uzasadnienia  wyroku 

wydanego  przez  Izbę  nie  ma  bowiem  żadnej  wzmianki  o  możliwości  zamieszczenia  w 

uzasadnieniu  wyroku  jakiegokolwiek  rozstrzygnięcia.  Na  powyższe  zwrócono  uwagę  w 

uchwale  Sądu  Najwyższego  z  dnia  17  lutego  2016  r.  III  CZP  111/15.  Sąd  ten  uznał  za 

wadliwą  praktykę  Izby  orzekania  w  uzasadnieniu  wyroku  a  nie  w  jego  sentencji  o  części 

zarzutów i żądań zawartych w odwołaniu.  

Co  do  konieczności  zamieszczenia  w  sentencji  wyroku  informacji  o  częściowym 

umorzeniu  postępowania  odwoławczego  podzielono  także  stanowisko  opisane  szeroko, 

interesująco i wyczerpująco w wyroku KIO z 24 września 2018 r. sygn. akt KIO 1817/18. 

Stosownie  do  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp, 

o  oddaleniu  odwołania  lub  jego 

uwzględnieniu  Izba  orzeka  w  wyroku.  W  pozostałych  przypadkach  Izba  wydaje 

postanowienie

.  Orzeczenie  Izby,  o  którym  mowa  w  pkt  2  i  3  sentencji,  miało  charakter 

merytoryczny, gdyż odnosiło się do uwzględnienia i oddalenia odwołania. Z kolei orzeczenie 

Izby  zawarte  w  pkt  1  i  4  sentencji  miało  charakter  formalny,  gdyż  dotyczyło  odpowiednio 

umorzenia 

części  postępowania  odwoławczego  i  kosztów  postępowania,  a  zatem  było 

postanowieniem.  O  tym,  że  orzeczenie  o  kosztach  zawarte  w  wyroku  Izby  jest 

postanowieniem  przesądził  Sąd  Najwyższy  w  uchwale  z  8  grudnia  2005  r.  III  CZP  109/05 

(OSN  2006/11/182).  Z  powołanego  przepisu  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp  wynika  zakaz 

wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze merytorycznym w innej formie aniżeli wyrok. 

Z uwagi zatem na zbieg w jednym orzeczeniu rozstrzygnięć o charakterze merytorycznym (2, 

3  sentencji)  i  formalnym  (pkt  1,  4  sentencji),  całe  orzeczenie  musiało  przybrać  postać 

wyroku.  Nie  oznacza  to  jednak,  że  postanowieniu  o  kosztach  czy  też  postanowieniu 

umarzającemu  postępowanie  odwoławcze  zawartemu  w  rozstrzygnięciu  merytorycznym, 

jakim jest wyrok odbierany jest charakter i walor tego rozstrzygnięcia. Jak zgodnie przyjmuje 

się w literaturze o charakterze orzeczenia decyduje nie jego postać, lecz treść. Weryfikacja 

postaci  orzeczenia  należy  do  sądu,  który  powinien  traktować  orzeczenie  zgodnie  z  jego 

funkcją wynikającą z treści. Jeżeli rozstrzygnięcie o pewnych kwestiach zapada w wyroku, a 

dla  innych  kwestii  właściwa  jest  postać  postanowienia  (np.  co  do  kosztów),  postanowienie 

nie  traci  swego  charakteru  i  odrębności,  pomimo  zamieszczenia  go  w  wyroku  (A.  Góra  – 

Błaszczykowska,  Postanowienia…,  2002,  s.10  i  n.;  i  m.  in.  T.  Ereciński  (w:)  Kodeks 

postępowania cywilnego…, t.2, red. T. Ereciński, s. 110). 

Zgodnie  z  przepisem  art.  192  ust.  2  ustawy  Pzp,  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

uwzględnia odwołanie w sytuacji, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało 

wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. Z ww. 

przepisu  wynika,  że  powodem  uwzględnienia  odwołania  może  być  stwierdzenie  jedynie 

kwalifikowanego  naruszenia  ustawy  Pzp,  a  mianowicie  takiego,  które  wywiera  lub  może 

wywrzeć istotny  wpływ  na  wynik  postępowania.  A  contrario,  stwierdzenie braku naruszenia 

lub naruszenia niekwalifikowanego, 

musi skutkować oddaleniem odwołania.  

Stwierdzone 

naruszenie  przez  zamawiającego art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp  polegające 

na zaniechaniu 

wszczęcia procedur wyjaśniających w zakresie wskazanym w sentencji może 

mieć wpływ na wynik postępowania. Zaniechania te dotyczą bowiem oferty przystępującego 

sklasyfikowanej  na  miejscu  pierwszym. 

W  pozostałej  części  nie  stwierdzono  żadnych 

naruszeń ustawy Pzp. Zatem odwołanie w tym zakresie musiało podlegać oddaleniu. 

W  świetle  art.  192  ust.  3  pkt  1  ustawy  Pzp,  uwzględniając  odwołanie,  Izba  może  - 

jeżeli umowa w sprawie zamówienia publicznego nie została  zawarta  - nakazać wykonanie 

lub  powtórzenie  czynności  zamawiającego  lub  nakazać  unieważnienie  czynności 

zamawiającego.  W  konsekwencji  Izba,  wobec  częściowego  uwzględnienia  odwołania, 

nakazała  zamawiającemu  unieważnienie  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej, 

powtórzenie czynności badania i oceny ofert w tym wezwanie przystępującego w trybie art. 

90  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  do  udzielenia  wyjaśnień,  w  tym  złożenia 

dowodów dotyczących wyliczenia ceny lub kosztu 

Wobec powyższego, na podstawie art. 192 ust. 1 i art. 192 ust. 3 pkt 1 ustawy Pzp, 

orzeczono jak w pkt 2 sentencji. 

Odnośnie żądań, których Izba nie podzieliła, na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, 

orzeczono  jak  w  pkt  3  sentencji.  Jednocześnie  jednak  informacja  o  częściowym  oddaleniu 

odwołania musi  znaleźć  odzwierciedlenie  w  sentencji  orzeczenia,  a nie w  uzasadnieniu. W 

art.  196  ust.  4  ustawy  Pzp,  określającym  w  sposób  wyczerpujący  elementy  treści 

uzasadnienia  wyroku  wydanego  przez  Izbę  nie  ma  bowiem  żadnej  wzmianki  o  możliwości 

zamieszczenia  w  uzasadnieniu  wyroku  jakiegokolwie

k  rozstrzygnięcia.  Na  powyższe 

zwrócono uwagę w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2016 r. III CZP 111/15. Sąd 

ten, wypowiadając się o praktyce Izby oddalania części zarzutów odwołania w uzasadnieniu, 

jednoznacznie  uznał  za  wadliwą  praktykę  Izby  orzekania  w  uzasadnieniu  wyroku  a  nie  w 

jego sentencji o części zarzutów i żądań zawartych w odwołaniu. 

Odnośnie  części  postępowania  odwoławczego,  która  podlegała  umorzeniu,  na 

podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, orzeczono jak w pkt 1 sentencji.  

Zgodnie  z  art.  192  ust.  9  ustawy  Pzp, 

w  wyroku  oraz  w  postanowieniu  kończącym 

postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei 

w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego 

stosownie do 

jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6.  

Jak  wskazuje  się  w  piśmiennictwie,  reguła  ponoszenia  przez  strony  kosztów 

postępowania odwoławczego stosownie do wyników postępowania odwoławczego oznacza, 

że  „obowiązuje  w  nim,  analogicznie  do  procesu  cywilnego,  zasada  odpowiedzialności  za 

wynik  procesu,  według  której  koszty  postępowania  obciążają  ostatecznie  stronę 

„przegrywającą” sprawę (por. art. 98 § 1 k.p.c.)” Jarosław Jerzykowski, Komentarz do art.192 

ustawy - 

Prawo zamówień publicznych, w: Dzierżanowski W., Jerzykowski J., Stachowiak M. 

Prawo zamówień publicznych. Komentarz, LEX, 2014, wydanie VI.  

Jak wynika z postanowienia Sądu Okręgowego w Gliwicach z 20 lipca 2016 r. sygn. 

akt X Ga 280/16 

– w przypadku rozstrzygnięcia, w którym część odwołania wniesionego do 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  zostaje  oddalona,  zaś  część  uwzględniona  zasada 

odpowiedzialności za wynik postępowania odwoławczego oznacza obowiązek stosunkowego 

rozdzielenia  kosztów  postępowania  odwoławczego  w  takiej  części,  w  jakiej  odwołanie 

odnios

ło skutek.  Identyczny  pogląd  wyrażono w  wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 

22  stycznia  2016  r.  sygn.  akt  XXIII  Ga  1992/15,  w  postanowieniu  Sądu  Okręgowego  we 

Wrocławiu z dnia 3 października 2013 r. sygn. akt X Ga 286/13, wyroku Sądu Okręgowego w 

Warszawi

e z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt XXIII Ga 880/16, wyroku Sądu Okręgowego 

we  Wrocławiu  z  17  listopada  2016  r.  sygn.  akt  X  Ga  653/16,  postanowieniu  Sądu 

Okręgowego  w  Warszawie  z  dnia  12  grudnia  2017  r.  sygn.  akt  XXIII  Ga  1886/17, 

postanowieniu Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2018 r. sygn. akt XXIII Ga 

830/18  i  postanowieniu  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  z  dnia  12  października  2018  r. 

sygn.  akt  XXIII  Ga  1123/18.  W  tym  ostatnim  postanowieniu  Sąd  Okręgowy  wskazał,  co 

następuje: „Nie budziło zatem wątpliwości, że odwołanie zostało uwzględnione jak i oddalone 

w  równych  (co  do  ilości  zarzutów)  częściach,  w  tym  uwzględnione  co  do  obu  zarzutów 

uwzględnionych przez Zamawiającego, co do której to czynności został wniesiony sprzeciw. 

Odwołujący  R.  S.  i  wnoszący  sprzeciw  przystępujący  Wykonawca  TPF  Sp.  z  o.  o.  wygrali 

zatem i jednocześnie przegrali w połowie. 

Sąd  Okręgowy  przychylił  się  do  zarzutu  skargi  na  wyrok  KIO  i  głównej  tezy  jej 

uzasadnienia,  zgodnie  z  którą  wynik  sprawy  winien  być  badany  w  odniesieniu  do  ilości 

uwzględnionych  i  oddalonych  zarzutów.  Na  przyjęcie  takiego  stanowiska,  w  ocenie  Sądu 

Okręgowego,  pozwala  przepis  5  ust.  4  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15 

marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów 

kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania,  zgodnie  z  brzmieniem 

którego  w  przypadkach  nieuregulowanych  w  5  ust.  1-3  Izba  powinna  orzec  o  kosztach 

postępowania  uwzględniając,  że  strony  ponoszą  koszty  postępowania  odwoławczego 

stosownie do jego wyniku. Jednocześnie zauważyć należało, że żaden przepis nie reguluje 

wprost  sytuacji,  w  której  odwołanie  odwołującego  lub  wnoszącego  sprzeciw  zostało 

uwzględnione dokładnie w połowie. Przepisy § 5 ust. 2 jak i ust. 3 rozporządzenia dotyczą 

bowiem  uwzględnienia  lub  oddalenia  odwołania  w  całości,  a  zatem  nie  mogły  stanowić 

oparcia dla rozstrzygnięcia o kosztach niniejszego postępowania. 

W  tym  stanie  rzeczy  koszty  postępowania  należało  rozliczyć  proporcjonalnie  do 

wyniku  p

ostępowania  wywołanego  odwołaniem  wniesionym  przez  Odwołującego  R.  S.  . 

Takie  rozwiązanie  jest  zgodne  z  art.  192  ust.  10  pzp  ustanawiającym  zasadę  orzekania 

stosownie do wyniku postępowania odwoławczego.”. 

W  niniejszej  sprawie  Izba 

–  co  wynika  z  sentencji  orzeczenia  –  w  zakresie 

merytorycznym  częściowo  oddaliła  i  częściowo  uwzględniła  odwołanie.  Izba  stwierdziła,  że 

zasadne okazały się zarzuty dotyczące zaniechania wszczęcia procedury wyjaśniającej, zaś 

za  chybione  należało  uznać  zarzuty  dotyczące  zaniechania  odrzucenia  oferty 

przystępującego. Odwołanie okazało się zasadne zatem w stosunku 50% i chybione w takim 

samym  stosunku.  Kosztami  postępowania  po  połowie  obciążono  zatem  zamawiającego  i 

odwołującego.  Na  koszty  postępowania  odwoławczego  składał  się  wpis  uiszczony  przez 

odwołującego  w  wysokości  7.500  zł,  koszty  poniesione  przez  odwołującego  z  tytułu 

zastępstwa przed Izbą w maksymalnie dopuszczalnej wysokości 3.600 zł, koszty poniesione 

przez  zamawiającego  z  tytułu  zastępstwa  przed  Izbą  w  wysokości  3.600  zł  oraz  koszty 

dojazdu  pełnomocników  zamawiającego  na  rozprawę  w  wysokości  539,28  zł.  Łącznie 

wartość kosztów postepowania odwoławczego wyniosła zatem 15.239,28 zł. 

Odwołujący  poniósł  dotychczas  koszty  postępowania  odwoławczego  w  wysokości 

00  zł  (7.500,00  zł  tytułem  wpisu  i  3.600,00  zł  tytułem  wynagrodzenia  pełnomocnika), 

tymczasem  odpowiadał  za  nie  jedynie  do  wysokości  7.619,64  zł  (15.239,28  zł  x  50%). 

Wobec  powyższego  Izba  zasądziła  od  zamawiającego  na  rzecz  odwołującego  kwotę 

zł  (11.100,00  –  7.619,64),  stanowiącą  różnicę  pomiędzy  kosztami  poniesionymi 

dotychczas  przez  odwołującego  a  kosztami  postępowania,  za  jakie  odpowiadał  w  świetle 

jego wyniku.  

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  o  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do 

wyniku 

postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz w oparciu o przepis 

§ 5 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 3 pkt 2 lit. b, § 5 ust. 3 pkt 1 w zw. z § 3 pkt 2 lit. a i b oraz § 5 ust. 4 

w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t. jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 972). 

Przewodniczący:      ………………….…