KIO 201/21 WYROK dnia 17 lutego 2021 r.

Sygn. akt: KIO 201/21 

WYROK 

z dnia 17 lutego 2021 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:        Jan Kuzawiński 

 Protokolant:         Klaudia Kwadrans 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  16  lutego  2021  roku  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  18  stycznia  2021  r.  przez 

wykonawcę AWM Budownictwo S.A., ul. Legnicka 46A, 53-674 Wrocław w postępowaniu 

prowadzonym  przez 

Zarząd  Inwestycji  Miejskich,  ul.  Januszowicka  15  A,  53-135 

Wrocław w imieniu Gminy Wrocław, pl. Nowy Targ 1-8, 50-141 Wrocław 

przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia - konsorcjum 

NDI  S.A.,  NDI  SOPOT S.A.,  ul.  Powstańców Warszawy  19,  81-718 Sopot  zgłaszających 

przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego 

orzeka: 

umarza  postępowanie  w  zakresie  zarzutów  nr  1,  5,  7  -  w  części,  w  jakiej  dotyczyły 

zaświadczenia  z  Zakładu  Ubezpieczeń  Społecznych,  w  zakresie  zarzutu  nr  3  –  w 

całości, 

odrzuca odwołanie w zakresie zarzutów nr 2, 6 i 8, 

w  pozostałym  zakresie  uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  Zamawiającemu 

unieważnienie  czynności  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania  i  zatrzymania 

wadium  oraz  powtórzenie  czynności  badania  i  oceny  ofert  z  uwzględnieniem  oferty 

Odwołującego. 

Kosztami  po

stępowania  odwoławczego  w  3/5  obciąża  Odwołującego  AWM 

Budownictwo  S.A.,  ul.  Legnicka  46A,  53-

674 Wrocław,  zaś  w  2/5  -  Zamawiającego  – 

Zarząd  Inwestycji  Miejskich,  ul.  Januszowicka  15  A,  53-135  Wrocław  działający  

w imieniu Gminy Wrocław, pl. Nowy Targ 1-8, 50-141 Wrocław i: 

4.1.  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20  000  zł  00  gr. 

(słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Odwołującego 

-  AWM  Budownictwo  S.A.,  ul.  Legnicka  46A,  53-

674  Wrocław  tytułem  wpisu  od 

odw

ołania, 

4.2. zasądza od Zamawiającego - Zarządu Inwestycji Miejskich, ul. Januszowicka 15 A, 

135 Wrocław  działającego  w  imieniu  Gminy  Wrocław,  pl.  Nowy  Targ  1-8,  50-

141 Wrocław na rzecz Odwołującego - AWM Budownictwo S.A., ul. Legnicka 46A, 

674  Wrocław  kwotę  8 000,00  gr  (słownie:  osiem  tysięcy  złotych  zero  groszy) 

stanowiącą  część  wpisu  od  odwołania,  za  którą  Zamawiający  odpowiada  według 

proporcji 

liczby 

zarzutów 

uwzględnionych 

przez 

Izbę 

do  zarzutów 

nieuwzględnionych, 

4.3  wzajemnie  znosi  koszty  ponie

sione  przez  Odwołującego  i  Zamawiającego 

poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocników i ich dojazdu na rozprawę. 

Stosownie  do  art.  579  ust.  1  i  580  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia  11  września  2019  r.  -  Prawo 

zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2019 ze zm.) w związku z art. 92 ust. 2 ustawy 

z 

dnia 11 września 2019 r. Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo zamówień publicznych 

(Dz.U.  2019,  poz.  2020),  na  niniejszy  wyrok  - 

w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  - 

przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu 

Okręgowego w Warszawie. 

………………………………..

Sygn. akt: KIO 201/21 

Uzasadnienie 

Zamawiający  –  Gmina  Wrocław,  pl.  Nowy  Targ  1-8,  50-141  Wrocław  – 

poprzez  Zarząd  Inwestycji  Miejskich  ul.  Januszowicka  15  A,  53-135  Wrocław 

pr

owadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem 

jest 

„Budowa  Zespołu  Szkolno-Przedszkolnego  przy  ulicy  Asfaltowej  6  we 

Wrocławiu”.  Postępowanie  zostało  wszczęte  ogłoszeniem  w  Dzienniku  Urzędowym 

Unii Europejskiej pod nr 2020/S 205-497798. 

Postępowanie  prowadzone  jest  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29 

stycznia 2004 roku 

– Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 roku, poz. 1843 ze 

zm.), zwanej dalej ustawą Pzp. 

W dniu 18 stycznia 2021 roku wykonawca AWM Budownictwo S.A., ul. Legnicka 46A, 

674  Wrocław    (dalej:  Odwołujący)  wniósł  odwołanie  od  czynności  wezwania  go  na 

podstawie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp 

do  przedłożenia  zaświadczenia  właściwej  terenowej 

jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz zaświadczenia właściwego 

naczelnika  urzędu  skarbowego,  wykluczeniu  z  postępowania  i  dokonania  zatrzymania 

wniesionego  wadium  oraz  zaniechania  przez  Zamawiającego  dokonania  czynności  oceny  

i uwzględnienia posiadanych już w swoich zasobach, dotyczących Odwołującego aktualnych 

zaświadczeń  właściwej  terenowej  jednostki  organizacyjnej  ZUS  potwierdzających,  ze 

wykonawca nie zalega z opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne jak 

również zaświadczenia właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego. 

W związku z powyższym odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie:

1)  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp 

poprzez  naruszenie  zasady  nakazującej  prowadzenie 

postępowania  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji,  równego 

traktowania  wykonawców  i  przejrzystości  oraz  naruszenie  innych,  pozostających  

w związku z art. 7 ustawy Pzp, 

2)  art.  26  ust.  6  ustawy  Pzp 

poprzez  bezzasadne  i  niezgodne  z  ustawą  zastosowanie 

tego  przepisu  tj.  wezwanie  Odwołującego  do  przedłożenia  zaświadczenia  właściwej 

terenowej  jednostki  organizacyjnej 

Zakładu  Ubezpieczeń  Społecznych  oraz 

zaświadczenia  właściwego  naczelnika  urzędu  skarbowego  podczas  gdy  brak  było 

podstaw  faktycznych  i  prawnych  do  wystosowania  takiego  wezwania,  a  ponadto 

Zamawiający  posiadał  ww.  aktualne  zaświadczenia  dotyczące  Odwołującego, 

a ponadto mógł je uzyskać za pomocą bezpłatnych i ogólnodostępnych baz danych, 

art.  25  ust.  1  pkt  1  i  3  ustawy  Pzp  w  zw.  z  §  14  ust.  2  rozporządzenia  w  sprawie 

rodzajów  dokumentów  w  zw.  z  art.  50  ust.  4a  Ustawy  z  dnia  13  października  1998  

o  systemie 

ubezpieczeń  społecznych  poprzez  bezpodstawne  uznanie,  że  wydruk 

zaświadczenia  wydanego  przez  Zakład  Ubezpieczeń  Społecznych  w  formie 

elektronicznej nie stanowi dokumentu, 

4)  art.  25  ust.  1  pkt  1  i  3  ustawy  Pzp 

w  zw.  z  §  14  ust.  2  rozporządzenia  w  sprawie 

rodz

ajów dokumentów w zw. z artykułami: 144b § 1, 144b § 2 i 144b § 4 i 194 § 1 i 2 

Ustawy  z  dnia  29  sierpnia  1997  r.  Ordynacja  podatkowa  poprzez  bezpodstawne 

uznanie, że wydruk zaświadczenia wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego 

w formie elektronicznej nie stanowi dokumentu, 

5)  art.  25  ust.  1  pkt  3  ustawy  Pzp 

w  zw.  z  §  5  pkt  2  i  3  i  §  14  ust.  2  Rozporządzenia 

Ministra  Rozwoju  z  dnia  26  lipca  2016  r.  w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich 

może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

oraz w zw. 

z § 5 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 2017 r. 

w  sprawie  użycia  środków  komunikacji  elektronicznej  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  oraz  udostępniania  i  przechowywania  dokumentów 

elektronicznych  popr

zez  bezpodstawną  ocenę,  że  Odwołujący  nieprawidłowo 

przedłożył  zaświadczenie  Zakładu  Ubezpieczeń  Społecznych  i  zaświadczenie 

Naczelnika Urzędu Skarbowego, 

6)  art.  25  ust.  2  ustawy  Pzp  w 

zw.  z  §15  Rozporządzenia  Ministra  Rozwoju  z  dnia  26 

lipca  2016  r.  w  spraw

ie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od 

wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  oraz  Rozdziału  XIII  pkt  13 

SIWZ  poprzez  niezasadne  żądanie  kwestionowanych  przez  Zamawiającego 

zaświadczeń Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Naczelnika Urzędu Skarbowego w 

formie oryginałów, 

naruszenie zapisów Rozdział II pkt 3.2 SIWZ, Rozdział XIII pkt 12 i 13 SIWZ poprzez 

bezzasadne,  niezgodne  z  ustawą  pominięcie  ich  treści  przy  dokonywaniu  oceny 

przedłożonych przez Odwołującego zaświadczeń Zakładu Ubezpieczeń Społecznych  

i Naczelnika 

Dolnośląskiego 

Urzędu 

Skarbowego, 

w  szczególności 

nieuwzględnienie,  iż  przedmiotowe  zaświadczenia  zostały  przesłane  w  formacie 

wskazanym  i  zaakceptowanym  przez  Zamawiającego  oraz  we  wskazanej  

i zaakceptowanej przez Zama

wiającego formie, 

8)  art. 26 ust. 3 ustawy Pzp 

poprzez bezzasadne i niezgodne z ustawą zastosowanie 

tego  przepisu  tj.  wezwanie  Odwołującego  do  przedłożenia  zaświadczenia  właściwej 

terenowej  jednostki  organizacyjnej  Zakładu  Ubezpieczeń  Społecznych  oraz 

zaświadczenia  właściwego  naczelnika  urzędu  skarbowego  podczas  gdy  brak  było 

podstaw  faktycznych  i  prawnych  do  wystosowania  takiego  wezwania,  a  ponadto 

Zamawiający  nie  miał  legitymacji  do  wezwania  Odwołującego  do  złożenia  tych 

dokumentów w innej formie niż zostały one przez Odwołującego przedłożone, 

9)  art.  46  ust.  4a  ustawy  Pzp 

poprzez  bezpodstawne  i  niezgodne  z  ustawą  jego 

zastosowanie,  albowiem  nie  ziściły  się  przesłanki  wskazane  w  ww.  przepisie 

konieczne  do jego zastosowania przez  Zamawiającego,  a zatem  brak  było  podstaw 

prawnych i faktycznych do zatrzymania wadium. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu: 

unieważnienia  dokonanej  czynności  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania  

o 

udzielenie zamówienia, 

unieważnienia  dokonanej  czynności  zatrzymania  wniesionego  przez  Odwołującego 

wadium, 

dokonania  powtórzenia  czynności  badania  i  oceny  ofert,  z  uwzględnieniem  oferty 

Odwołującego. 

Uzasadnienie prawne i faktyczne odwołania. 

Odwołujący  poinformował,  że  pismem  z  dnia  17.12.2020  r.  Zamawiający  działając  na 

podstawie art. 26 ust 2 ustawy Pzp 

(powinno być ust. 1) wezwał go jako wykonawcę, którego 

oferta  została  oceniona  jako  najkorzystniejsza,  do  złożenia  aktualnych  na  dzień  składania 

wskazanych w piśmie dokumentów (zgodnie z Rozdziałem IX pkt 3 SIWZ), potwierdzających 

okoliczności,  o  których  mowa  w  art.  25  ust.  1  ustawy  Pzp  podpisanych  kwalifikowanym 

podpisem  elektronicznym  przez  upoważnionych  przedstawicieli  Wykonawcy,  formie 

elektronicznej  za  pośrednictwem  platformy  zakupowej  Zamawiającego.  Odwołujący  w  dniu 

23.12.2020 r. przedstawił za pośrednictwem platformy zakupowej Zamawiającego wskazane 

w ww. piśmie dokumenty. Pismem z dnia 28.12.2020 r. Zamawiający, powołując się na art. 

26  ust.  3  ustawy  Pzp 

wezwał  Odwołującego  do  uzupełnienia  oferty  o  aktualne  na  dzień 

składania: zaświadczenie właściwej terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń 

Społecznych  lub  Kasy  Rolniczego  Ubezpieczenia  Społecznego  albo  inny  dokument 

potwierdzający, że wykonawca nie zalega z opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne 

lub  zdrowotne,  wystawione  nie  wcześniej  niż  3  miesiące  przed  upływem  terminu  składania 

ofert,  lub  inny  dokument  potwierdzający,  że  wykonawca  zawarł  porozumienie  z  właściwym 

organem  w  sprawie  spłat  tych  należności  wraz  z  ewentualnymi  odsetkami  lub  grzywnami,  

w szczególności uzyskał przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie lub rozłożenie na raty 

zaległych  płatności  lub  wstrzymanie  w  całości  wykonania  decyzji  właściwego  organu  oraz 

zaświadczenie właściwego naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że wykonawca 

nie zalega z opłacaniem podatków, wystawione nie wcześniej niż 3 miesiące przed upływem 

terminu  składania  ofert  lub  inny  dokument  potwierdzający,  że  wykonawca  zawarł 

porozumienie  z  właściwym  organem  podatkowym  w  sprawie  spłat  tych  należności  wraz  z 

ewentualnymi  odsetkami  lub  grzywnami,  w  szczególności  uzyskał  przewidziane  prawem 

zwolnienie, odroczenie lub rozłożenie na raty zaległych płatności lub wstrzymanie w całości 

wykonania decyzji właściwego organu. W przedmiotowym piśmie Zamawiający wskazał, że 

„Złożone  za  pośrednictwem  platformy  zakupowej  Zamawiającego  skany  zaświadczeń  z 

Zakładu  Ubezpieczeń  Społecznych  oraz  Zaświadczenie  Naczelnika  Dolnośląskiego  Urzędu 

Skarbowego  dla  Wykonawcy  AWM  Budownictwo  S.A.  zostały  podpisane  elektronicznie 

przez  przedstawiciela  Wykonawcy,  Pana  M.  M. 

.  Tak  sporządzone  dokumenty  nie  mogą 

zostać uznane za prawidłowe w świetle przepisów Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów 

z  dnia  27  czerwca  2017  r.  w  sprawie  użycia  środków  komunikacji  elektronicznej  w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  oraz  udostępniania  i  przechowywania 

dokumentów elektronicznych- zgodnie z § 5 ust. 1 w/w Rozporządzenia, elektroniczne/ kopię 

posiadanego  dokumentu  Wykonawca  może  przedstawić  w  sytuacji,  gdy  dokument  ten  nie 

zosta

ł sporządzony w postaci dokumentu elektronicznego. Obydwa w/w dokumenty  zostały 

wystawione  w  postaci  elektronicznej,  których  oryginały  zawierały  podpisy  wystawcy. 

Przedłożone  Zamawiającemu  skany,  nie  stanowią  kopii,  którą  można  poświadczyć  za 

zgodność  z  oryginałem,  ponieważ  nie  zawierają  już  one  podpisów  elektronicznych 

stanowiących integralną część dokumentów oryginalnych.... ". 

Zamawiający wezwał Odwołującego do złożenia oryginałów w/w dokumentów, zawierających 

podpisy  elektroniczne  wystawców,  za  pośrednictwem  platformy  zakupowej  w  terminie  do 

dnia 31.12.2020 r. 

W  odpowiedzi  na  wezwanie  Zamawiającego,  Odwołujący  za  pośrednictwem  platformy 

zakupowej  w  terminie  uzupełnił  ofertę  o  dokumenty  wymagane  przez  Zamawiającego- 

mianowicie  przesłał  wskazane  w  wezwaniu  dokumenty,  nie  opatrując  ich  już  podpisem 

elektronicznym przedstawiciela Wykonawcy. 

Zawiadomieniem o wykluczeniu z 

dnia 08.01.2021 r, Zamawiający na podstawie art. 92 ust. 

1 pkt 

2 ustawy Pzp poinformował o wykluczeniu Odwołującego z postępowania na podstawie 

art.  24  ust.  1  pkt  12  ustawy  Pzp,  z  powodu  niewykazania  braku  podstaw  wykluczenia,  jak 

również poinformował o zatrzymaniu wadium na podstawie art. 46 ust. 4a ustawy Pzp. 

Swoją  decyzję  o  wykluczeniu  Odwołującego  z  udziału  w  postępowaniu  Zamawiający 

uz

asadnił  stwierdzeniem,  że w  odpowiedzi  na  wezwanie  z  28.12.2020 r.  Odwołujący  złożył 

za pośrednictwem platformy zakupowej Zamawiającego wskazane w wezwaniu dokumenty, 

które  nie  zawierały  żadnych  podpisów  elektronicznych,  w  szczególności  podpisów  osób 

działających  w  imieniu  ich  wystawców  (ZUS  i  NDUS).  Zdaniem  Zamawiającego,  tak 

przygotowane  i  przesłane  dokumenty  nie  umożliwiły  potwierdzenia  braku  podstaw  do 

wykluczenia  bowiem  nie  stanowiły  dokumentów  urzędowych  wydawanych  w  formie 

elektronicznej,  o  których  mowa  w  art.  217  §  4  k.p.a.  oraz  §  7  Rozporządzenia  Ministra 

Finansów w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe. 

Odwołujący nie zgadza się z powyższym stanowiskiem. Podnosi, że zgodnie z treścią art. 24 

ust 1 pkt 12 ustawy Pzp z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się wykonawcę, 

który  nie  wykazał  braku  podstaw  wykluczenia.  Brak  jest  jednak,  w  będącym  przedmiotem 

niniejszego  postępowania  stanie  faktycznym  i  prawnym,  podstaw  do  przyjęcia,  iż  zaszły 

przesłanki do zastosowania powyższego przepisu. 

Wskazuje, że powyższe wynika, już tylko z przytoczonego powyżej stanu faktycznego, który 

został przez Zamawiającego nieprawidłowo zinterpretowany, treści SIWZ i treści art. 26 ust 6 

ustawy Pzp. 

W  celu  potwierdzenia  braku  podstaw  do  wykluczenia, 

wykonawca  zobowiązany  był  do 

przedłożenia oświadczeń i  dokumentów  wskazanych przez  Zamawiającego  w  Rozdziale IX 

SIWZ.  Wykonawca,  którego  oferta  została  najwyżej  oceniona  zobowiązany  był  do 

przedłożenia  dokumentów  wskazanych  w  Rozdziale  IX  pkt  3  SIWZ.  W  katalogu  tych 

dokumentów Zamawiający wymienił wskazane pismami z dnia 17.12.2020 r. i 28.12.2020 r. 

zaświadczenia  ZUS  i  NDUS.  Zamawiający  dopuścił  następujący  format  przesyłanych 

danych:  pdf,  doc,  docx,  rtf,  xps,  odt  (  Rozdział  U  pkt  3.2  SIWZ),  jak  również  wyraźnie 

wskazał w Opisie sposobu przygotowywania ofert ( Rozdział XIII pkt 12 i 13 STWZ), iż „12. 

Dokumenty  inne  niż  oświadczenia  składane  są  w  oryginale  lub  kopii  poświadczonej  za 

zgodność  z  oryginałem  Poświadczenie  za  zgodność  z  oryginałem  elektronicznej  kopii 

dokumentu  lub  oświadczenia,  następuje  przy  użyciu  kwalifikowanego  podpisu 

elektronicznego.  13.  Zamawiający  może  żądać  przedstawienia  oryginału  lub  notarialnie 

poświadczonej  kopii  dokumentów  innych  niż  oświadczenia,  wyłącznie  wtedy,  gdy  złożona 

kopia dokumentu jest 

nieczytelna lub budzi wątpliwości co do jej prawdziwości” . 

Odwołujący  podkreśla,  że  dokumentacja,  na  podstawie  której  wykonawcy 

przygotowują  i  składają  oferty,  wiąże  nie  tylko  tych  wykonawców,  ale  również 

zamawiającego.  Zamawiający  nie  może  w  czasie  trwania  postępowania  zmieniać  zasad 

ustalonych  i  znanych  wykonawcom  przed  składaniem  ofert.  Powyższe  twierdzenia  zgodne 

są  z  ugruntowanym  stanowiskiem  Krajowej  Izby  Odwoławczej  przesądzającym,  że 

zamawiający jest związany postanowieniami SIWZ i nie może ich dowolnie zmieniać ani od 

nich odstępować bowiem  stanowiłoby  to naruszenie przepisów  art.  7 ust.  1 i  ust.  3 ustawy 

Pzp  (vide  np:  wyrok 

KIO  241/13  z  18  lutego  2013  r,  uchwała  KIO  z  28    kwietnia  2017  r. 

(KIO

/KD  14/17).  Jeśli  zaś  w  wyniku  niespójności,  do  której  doprowadził  zamawiający, 

dokumentacja  będzie  nieprecyzyjna,  przyjmuje  się,  że  ewentualne  wątpliwości  trzeba 

interpretować  na  korzyść  wykonawcy.  Nie  można  bowiem  obciążać  wykonawców 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  odpowiedzialnością  za  błędy  i  niedopatrzenia 

zamawiającego. Zostało to np. wskazane w wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z 16 kwietnia 

2015 r. sygn. akt KIO 660/15. 

Odwołujący  podnosi,  że  Zamawiający  wskazał  wykonawcom  sposób  i  dopuszczalne  formy 

składania dokumentów, które zobowiązany był zatem respektować. Zgodnie z treścią art. 26 

ust. 6 ustawy Pzp, wykonawca nie jest obowiązany do złożenia oświadczeń lub dokumentów 

potwierdzających okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy Pzp, jeżeli 

zamawiający posiada oświadczenia lub dokumenty dotyczące tego wykonawcy lub może je 

uzyskać za pomocą bezpłatnych i ogólnodostępnych baz danych, w szczególności rejestrów 

publicznych.  

Odnosząc się do wykazania przez Odwołującego braku podstaw do wykluczenia Odwołujący 

zauważa,  iż  Zamawiający  jeszcze  przed  wysłaniem  do  Odwołującego  pisma  z  dnia 

17.12.2020  r.  posiadał  w  swoich  zasobach  przedłożone  przez  Odwołującego  ponownie  w 

niniejszym 

postępowaniu  zaświadczenia.  Zaświadczenie  ZUS  o  niezaleganiu  w  opłacaniu 

składek  z  dnia  02.11.2020  r.  i  zaświadczenie  NDUS  o  niezaleganiu  w  podatkach  lub 

stwierdzające stan zaległości z dnia 03.11.2020 r. zostały przekazane pierwotnie na potrzeby 

przeprowadzanego  przez  Zamawiającego  przetargu  nieograniczonego  na  zadanie  pn. 

„Rozbudowa,  przebudowa  i  remont  willi  przy  ul.  Krzyckiej  29  we  Wrocławiu  z 

zagospodarowaniem terenu i infrastrukturą techniczną”  wykorzystane w  ww. postępowaniu. 

Przedmiotowe zaświadczenia (podkreślić należy, że tożsame - w tej samej formie o tej samej 

treści) zostały przedłożone przez Odwołującego w odpowiedzi na wezwanie Zamawiającego 

z dnia 17.11.2020 r. wystosowane na podst. art. 26 ust 2 ustawy Pzp. Wszystkie złożone w 

toku  tego  postępowania  dokumenty,  w  tym  przedmiotowe  -  obecnie  kwestionowane  przez 

Zamawiającego zaświadczenia - zostały przez Zamawiającego zaakceptowane i uznane za 

dokumenty  prawidłowe,  spełniające  wymogi  ustawy.  Powyższe  potwierdziło  jednoznacznie 

pismo  Zamawiającego  z  dnia  20.11.2020  r.  i  wreszcie  zawarta  z  Odwołującym  umowa  nr 

NZU.362.74.Willa Krzycka.2020 

o wykonanie robót budowlano-montażowych zawarta w dniu 

04.12.2020  r.  Integralną  część  umowy  stanowiła  m.in.  oferta  wykonawcy  (Odwołującego)  z 

wszystkimi załącznikami i dokumentacja przetargowa. 

Odwołujący podnosi, że zgodnie z wyrokiem KIO 2127/18 wykonawca nie jest zobowiązany 

do złożenia określonych dokumentów jeśli zamawiający posiada dokumenty dotyczące tego 

wykonawcy.  W  konsekwencji  żadne  postępowanie  uzupełniające,  czy  też  wyjaśniające  nie 

jest  konieczne.  Stanowisko  takie  przedstawione 

zostało  również  m.in.  w  wyroku  KIO 

1083/17,  KIO  439/20. 

Odwołujący  podnosi,  że  w  wyroku  KIO  236/18  Krajowa  Izba 

Odwoławcza  wprost  wskazała,  iż  zamawiający  ma  się  nie  zwracać  o  aktualny  dokument, 

który  posiada  w  związku  z  wcześniejszymi  postępowaniami.  Odwołujący  wywodzi,  że 

bezsprzecznym 

jest, iż Zamawiający posiadał zaświadczenia wskazane w swoich pismach z 

dnia 17.12.2020 r. 

i z 28.12.2020 r. jak również, że dokumenty te były aktualne. 

Odwołujący  podnosi,  że  w  uzasadnieniu  uchwały  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  16 

czerwca 2020 r. KIO/KD 25/20 wskazano, iż zgodnie z art. 26 ust. 6 ustawy Pzp, wykonawca 

nie jest obowiązany do złożenia oświadczeń lub dokumentów potwierdzających okoliczności, 

o  których  mowa  w  art.  25  ust.  1  pkt  1  i  3  ustawy  Pzp,  jeżeli  zamawiający  posiada 

oświadczenia  lub  dokumenty  dotyczące  tego  wykonawcy  lub  może  je  uzyskać  za  pomocą 

bezpłatnych  i  ogólnodostępnych  baz  danych,  w  szczególności  rejestrów  publicznych  w 

rozumieniu  ustawy  z  dnia  17  lutego  2005  r.  o  informatyzacji  działalności  podmiotów 

realizujących zadania, publiczne (vide też wyrok KIO 1195/20). 

Odwołujący wywodzi, że art. 26 ust. 6 ustawy Pzp zwalniał go zatem od obowiązku złożenia 

zaświadczeń  potwierdzających  brak  podstaw  do  wykluczenia,  gdyż  Zamawiający  posiadał 

oświadczenia  lub  dokumenty  dotyczące  Odwołującego  (a  ponadto  -  o  czym  dodatkowo 

Odwołujący wskazuje w dalszej części odwołania - mógł je uzyskać). Skoro zatem w sytuacji, 

gdy zamawiający posiada oczekiwane informacje lub może je uzyskać wykonawca nie musi  

w ogóle składać dokumentów (por. również K. Ronikier-Dolańska, Uzupełnianie, wyjaśnianie  

i  weryfikacja  poprawności  JEDZ  w  orzecznictwie,  Zam.Pub.Dor.  2018,  nr  4,  s.  17-24,  .  J. 

Presz-

Król,  Prawnik  podpowiada,  Zam.Pub.Dor.  2017,  nr  7,  s.  40-42,  M.  Olszewska, 

Interpretacje z autorytetem, M.Zam.Pub. 2017, nr 2, s. 25-27.). 

Odwołujący podkreśla, że ustawa Pzp nie jest jedyną ustawą zobowiązującą zamawiającego 

do niewymagania od wykonawcy przedstawienia dokumentacji lub danych, które znajdują się 

już w jego posiadaniu lub do których ma on dostęp. Zgodnie z treścią art. 31 ustawy - Prawo 

przedsiębiorców z dnia 6 marca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 646 z poźn.zm) organ nie może 

wymagać od przedsiębiorcy przedstawienia dokumentacji lub danych, które znajdują się już  

w 

posiadaniu organu lub do których organ ma dostęp na podstawie odrębnych przepisów. 

Odwołujący  podnosi,  że  pomijając  zatem  okoliczność,  iż  ww.  stan  faktyczny  wypełniał 

dyspozycję artykułu 26 ust. 6 ustawy Pzp i wykonawca (Odwołujący) nie był już ani w dniu 

17.12.2020 r., ani tym bardziej w dniu 28.12.2020 

r.  obowiązany  do  złożenia  zaświadczeń 

ZUS  i  NDUS,  gdyż  Zamawiający  posiadał  już  te  dokumenty,  za  niedopuszczalne  uważa 

dowolne  i  wewnętrznie  sprzeczne  ze  sobą  dokonywanie  przez  tego  samego  wszak 

Zamawiającego, oceny tych samych dokumentów w różnych postępowaniach przetargowych 

pomimo, iż zostały one przedłożone dokładnie na takie same okoliczności i w takim samym 

celu.  Odwołujący  dysponował  tylko  takimi  samymi  zaświadczeniami,  jakie  zostały 

przedłożone  w  ramach  procedury  przetargowej  dotyczącej  rozbudowy,  przebudowy  i 

remontu  willi  przy  ul.  Krzyckiej  29  we Wrocławiu.  Umowa dotycząca  realizacji  tej  inwestycji 

została  zawarta  przez  strony  w  dniu  04.12.2020  r.  Skoro  zaś  został  zawarty  węzeł 

obligacyjny  w  ramach 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, w powołaniu na 

złożoną  przez  Odwołującego  jako  wykonawcę  ofertę,  która  oprócz  ceny,  kosztorysów  itd. 

zawierała  również  sporne  obecnie  zaświadczenia  z  ZUS  i  NDUS,  to  poza  wszelką 

wątpliwością pozostaje fakt uznania wprost przez Zamawiającego prawidłowości w zakresie 

formy  jak  i  treści  przedmiotowych  dokumentów,  które  to  w  sposób  co  najmniej  nazbyt 

rygorystyczny  zostały  zakwestionowane  w  ramach  niniejszego  postępowania.  Zdaniem 

Odwołującego  niezrozumiała  i  niezasadna  wydaje  się  argumentacja  Zamawiającego, 

przedstawio

na  w  piśmie  z  dnia  08.01.2021  r,  biorąc  bowiem  pod  uwagę  treść  tego  pisma 

należałoby  stwierdzić,  iż  Zamawiający  wskazał  w  nim,  że  akceptuje  wszystkie  przedłożone 

przez  Odwołującego  dokumenty,  za  wyjątkiem  tych  dokumentów,  które  zaakceptował  już 

wcześniej  w  poprzednim  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego, 

sfinalizowanego  zawartą  przez  Strony  umową.  Z  tego  Odwołujący  wywodzi,  że  oczywiste 

jest  tym  samym,  iż  Zamawiający  w  niniejszym  postępowaniu  dokonał  nadinterpretacji 

wskazanych  przez  siebie  przepisów  prawa  i  nieprawidłowo  zastosował  je  do  zaistniałego 

stanu  faktycznego.  Zamawiający  w  poprzednio  przeprowadzonym  i  zakończonym 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  bezpośrednio  uznał  bowiem  za 

prawidłową  formę  i  treść  kwestionowanych  obecnie  dokumentów.  W  opinii  Odwołującego 

dokonanie  ich  odmiennej  oceny  w  realiach  niniejszej  sprawy  jest  nie  tylko  bezzasadne,  ale 

wręcz  niedozwolone.  Zdaniem  Odwołującego  Zamawiający  naruszył  zasadę  przejrzystości 

postępowania, która jest warunkiem sine qua non  dochowania zasad: uczciwej konkurencji, 

równego  traktowania  i  jawności.  Zasada  przejrzystości  postępowania  ma  służyć 

wprowadzaniu  jasnych  i  klarownych  reguł,  dzięki  którym  wykonawcy  będą  mieli  możliwość 

zweryfikowania  oraz  skontrolowania  działań  podejmowanych  przez  Zamawiającego  w  toku 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego (vide: wyrok KIO 643/12).  

Odwołujący  podkreśla,  że  konkluzja  Zamawiającego  dotycząca  nieprawidłowej,  jego 

zdaniem, 

formy  przedłożonych  przez  Odwołującego  zaświadczeń,  jak  również  rzekomego 

nie

umożliwienia  potwierdzenia  braku  podstaw  do  wykluczenia  wykonawcy  tak 

przygotowanymi  i  przesłanymi  przez  Odwołującego  dokumentami  jest  bezzasadna  również  

z innych powodów. Zamawiający dokonał czynności wykluczenia Odwołującego wskazując, 

że  pismem  z  dnia  17.12.2020  r,  wezwał  do  złożenia  dokumentów  potwierdzających 

okoliczności,  o  których  mowa  w  art.  25  ust.  1  ustawy  Pzp.  Dwa  ze  złożonych  przez 

Odwołującego  dokumentów,  tj.  zaświadczenie  z  ZUS  oraz  zaświadczenie  NDUS  zostały 

złożone  jako  skany  wydrukowanych  dokumentów  elektronicznych.  Dokumenty  te  zostały 

podpisane  elektronicznie 

przez  przedstawiciela  Odwołującego,  nie  zawierały  natomiast 

elektronicznych  podpisów  osób  działających  w  imieniu  organów  wydających  wskazane 

zaświadczenia,  zawierały  jednocześnie  informację  o  złożeniu  takiego  podpisu  pod 

dokumentem  elektronicznym

.  Zdaniem  Odwołującego  biorąc  pod  uwagę  już  tylko  rodzaj 

zaświadczeń,  których  dotyczyły  powyższe  stwierdzenia,  to  wnioski  Zamawiającego 

wynikające z zaistniałej sytuacji są bezzasadne. 

Odwołujący  podnosi,  że  odnośnie  przedłożonego  przez  niego  zaświadczenia  ZUS 

Zamawiający całkowicie pominął, iż zgodnie z treścią art. 50 ust. 4a do 4c ustawy z dnia 13 

października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 266): 

„4a.  Zaświadczenia  o  niezaleganiu  w  opłacaniu  składek  oraz  decyzje  o  odmowie  wydania 

zaświadczenia  o  niezaleganiu  w  opłacaniu  składek  wydane  przez  Zakład  w  postaci 

dokumentu  elektro

nicznego  opatrzonego  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym  mogą 

być wykorzystywane w formie wydruku przez płatnika składek, który je uzyskał.  

4b. Zakład umożliwia weryfikację zaświadczenia lub decyzji, o których mowa w ust. 4a, przez 

udostępnioną przez Zakład stronę internetową, po podaniu: 

danych identyfikujących zaświadczenie albo decyzję; 

typu identyfikatora płatnika składek i jego numeru; 

daty wydania zaświadczenia lub decyzji 

4c. 

Wydruki,  o  których  mowa  w  ust.  4a,  mają  moc  zrównaną  z  mocą  dokumentów 

wydawanych przez Zakład, jeżeli zawierają dane, o których mowa w ust. 4b, umożliwiające 

ich weryfikację w sposób określony w tym przepisie." 

Oznacza to nie tylko, że Zamawiający mógł z łatwością zaświadczenie to zweryfikować, ale 

przede  wszy

stkim,  że  zaświadczenie  to  mogło  być  wykorzystywane  przez  Odwołującego  

w  formie  wydruku,  a  wydruk  miał  moc  zrównaną  z  mocą  dokumentów  wydawanych  przez 

ZUS. 

Zdaniem  Odwołującego  przyjąć  zatem  należało,  iż  przesłany  plik  z  podpisem 

elektronicznym  może  zostać  wydrukowany  i  nadal  po  wydrukowaniu  nie  traci  waloru 

oryginału.  Zeskanowanie  takiego  dokumentu  i  podpisanie  go  elektronicznie  przez 

przedstawiciela  Odwołującego  było  zatem  jak  najbardziej  prawidłowe  i  nie  mogło  stanowić 

podstawy wykluczenia Odwołującego z postępowania. Treść dokumentu nie budziła żadnych 

wątpliwości, dokument był aktualny, i jak wykazał Odwołujący przesłany został we właściwej 

formie  wskazanej  w  SIWZ  przez  Zamawiającego.  Wskazuje,  że  powyższa  kwestia  została 

jednoznacznie  rozstrzygnięta  stanowiskiem  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  wyroku  KIO 

Odwołujący podnosi, że Zamawiający winien był uznać, że przedmiotowym zaświadczeniem 

Odwołujący  potwierdził  brak  podstaw  do  wykluczenia.  Odnosząc  się  zaś  do  kwestii 

nieuznania  przez  Zamawiającego  za  prawidłowe  przedłożonego  przez  Odwołującego 

zaświadczenia  NDUS    Odwołujący  wskazuje,  że  dokument  ten  posiada  informację  o treści 

„Został  on  wytworzony  przy  wykorzystaniu  systemu  teleinformatycznego  Szefa  Krajowej 

Administracji  Skarbowej  i  podpisany  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym.  Zgodnie  z 

art.  144b 

§  4  ustawy  Ordynacja  podatkowa,  wydruk  stanowi  dowód  tego,  co  zostało 

stwierdzone  w  piśmie  wydanym  w  formie  dokumentu  elektronicznego  przy  wykorzystaniu 

systemu  teleinformatycznego  Szefa  Krajowej  Administracji  Skarbowej

”.  Uzyskane  przez 

Wykonawcę zaświadczenie z urzędu skarbowego przekazane Zamawiającemu analogicznie 

do zaświadczenia ZUS powinno uzyskać akceptację Zamawiającego, gdyż zawiera wszelkie 

konieczne elementy zaświadczenia, a także spełnia wszystkie elementy zawarte w art. 144b 

§ 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Ponadto, zgodnie z treścią art. 

144b §1 ww. ustawy, w przypadku pism wydanych w formie dokumentu elektronicznego przy 

wykorzystaniu  systemu  teleinformatyczne

go  Szefa  Krajowej  Administracji  Skarbowej,  które 

zostały  opatrzone  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym,  podpisem  zaufanym  albo 

podpisem  osobistym,  doręczenie  może  polegać  na  doręczeniu  wydruku  pisma  uzyskanego  

z tego systemu odzwierciedlającego treść tego pisma. Powszechnie w praktyce podatkowej 

urzędy  skarbowe  przesyłają  wydruki  dokumentów  opatrzone  informacją,  że  zostały 

podpisane  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym. 

Odwołujący  wskazuje,  że  dokument 

taki ma moc dowodową i walor oryginału dokumentu, analogicznie zresztą, jak w przypadku 

wydruków  z  systemu  bankowego.  Zaświadczenie  wydane  na  podstawie  wskazanego 

przepisu, 

a następnie poświadczone elektronicznie zgodnie z § 14 Rozporządzenia Ministra 

Rozwoju  z  dnia  26  lipca  2016  roku  w  sprawie  rodzaj

ów  dokumentów,  jakich  może  żądać 

zamawiający  od  wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  przesłane  do 

Zamawiającego, winno być uznane za przesłane we właściwej formie. Powołuje wyrok Sądu 

Administracyjnego  we  Wrocławiu  z  dnia  12  lutego  2020  roku,  sygn.  akt  I  SA/Wr  726/19. 

Podnosi,  że  powyższe  znajduje  również  potwierdzenie  w  doktrynie,  która  jednoznacznie 

wskazuje, że „ Wydruk pisma uzyskał moc dowodową dokumentu urzędowego, co oznacza, 

że  stanowi  dowód  tego,  co  zostało  stwierdzone  w  piśmie  wydanym  oryginalnie  w  formie 

dokumentu  elektronicznego  przy  wykorzystaniu  systemu  teleinformatycznego  Szefa  KAS, 

pod warunkiem że spełnia wszystkie wymagania przewidziane w art. 144b § 1 i 2 OrdPU. ” 

(vide:  np.  H.  Dzwonkowski  (red.),  Ordynacja  podatkowa.  Komentarz.  Wyd.  9,  Warszawa 

Odwołujący  podkreśla,  że  ustawodawca  nie  definiuje  tu  pojęcia  dokumentu,  a  z  treści  art. 

194 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej można wyprowadzić wniosek, że dokumentem urzędowym 

jest  dokument  spełniający  łącznie  następujące  przesłanki:  został  sporządzony  w  formie 

określonej przepisami prawa oraz sporządziły go powołane do tego organy władzy publicznej 

lub  inne  jednostki,  jeżeli  na  podstawie  odrębnych  przepisów  uprawnione  są  do  ich 

wydawania  (vide:  P.  Pietrasz  [w:]  Ordynacja  podatkowa.  Komentarz  aktualizowany,  red.  L. 

Etel,  Gdańsk  2020,  art.  194.)  Odnosząc  się  do  treści  zaświadczenia  wskazuje  się,  że 

powinno  ono  zawierać  prawdziwe  i  pewne  informacje.  Wyłącznie  niebudzący  wątpliwości 

stan  faktyczny  może  być  potwierdzony  zaświadczeniem,  mającym  walor  dokumentu 

urzędowego.  Tym  samym  nie  może  ono  potwierdzać  stanu  faktycznego,  co  do  którego 

zachodzą  wątpliwości,  a  także  okoliczności  sporne.  Organ  jest  uprawniony  a  jednocześnie 

zobowiązany  do  potwierdzenia  w  zaświadczeniu  tylko  tych  informacji,  których  jest 

dysponentem,  w  konsekwencji  jest  to  akt  wiedzy  organu  o  określonych  faktach  lub  stanie 

prawnym  (por.  wyrok  WSA  w  Gdańsku  z  9  kwietnia  2013  r.,  l  SA/Gd  1438/12,  LEX  nr 

1368393;  wyrok  NSA  z  21  marca  2014 r., II  FSK  926/12,  LEX  nr  1488012;  wyrok  NSA  z  2 

grudnia 2015 r., II FSK 2891/13, LEX nr 1988634). 

Odwołujący  podnosi,  że  NSA  w  wyroku  z  30  kwietnia  2015  r.  (I  FSK  692/14,  LEX  nr 

wskazał,  że  przepis  art.  306a  §  3  Ordynacji  podatkowej  należy  rozumieć  w  len 

sposób,  że  na  dzień  wydania  zaświadczenie  organu  potwierdza  stan  faktyczny  lub  prawny 

obejmujący wiedzę organu co do danych znajdujących się w jego posiadaniu  - zarówno co 

do okresu bieżącego, jak i co do okresów poprzednich.  

Z  powyższego  Odwołujący  wywodzi,  że  należy  podkreślić,  iż  posługiwanie  się  przez 

wykonawcę  dokumentem,  który  bezsprzecznie  należy  zakwalifikować  jako  urzędowy, 

spełniający wymogi ordynacji podatkowej, uzyskał tym samym zwiększoną (szczególną) moc 

dowodową. Zwiększona moc dowodowa dokumentu urzędowego sprowadza się do przyjęcia 

dwóch  domniemań,  a  mianowicie  prawdziwości  (autentyczności)  oraz  zgodności  z  prawdą 

twierdzeń w nim zawartych (wiarygodności). Pominięcie faktu stwierdzonego w dokumencie 

urzędowym bez przeprowadzenia przeciwdowodu stanowi naruszenie art. 194 § 1 Ordynacji 

Podatkowej  (yide:  P.  Pietrasz  [w:]  Ordynacja  podatkowa.  Komentarz  aktualizowany,  red.  L. 

Etel, Gdańsk 2020, art. 194).  

Zdaniem  Odwołującego  Zamawiający  w  niniejszym  stanie  faktycznym  niesłusznie  zatem 

odmówił przedstawionemu przez Odwołującego dokumentowi rangi dokumentu urzędowego, 

przez  co niesłusznie wykluczył  Odwołującego  z postępowania. Wskazuje,  że  powołanie się 

Zamawiającego w  piśmie z  dnia  08.01.2021  r.  na art. 217 k.p.a.  w kontekście przesłanego 

przez  Odwołującego  zaświadczenia  z  Urzędu  Skarbowego,  jest  bezpodstawne.  Zgodnie  

z  treścią  art.  3  §  1  ust.  2  k.p.a.  „przepisów  kodeksu  postępowania  administracyjnego  nie 

stosuje  się  do  spraw  uregulowanych  w  ustawie  z  dnia  29  sierpnia  1997  r.  -  Ordynacja 

podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 

201, 648, 768 i 935), z wyjątkiem przepisów działów IV, V  

i VIII. 

Powyższe znajduje również potwierdzenie w ugruntowanym stanowisku doktryny, która 

stanowi, że do wydawania zaświadczeń stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej (tj. dział 

VIIIa), przez co 

nie mają zastosowania w tym zakresie postanowienia działu VII k.p.a. ” (vide: 

K.  Klonowski  [w:]  Kodeks  postępowania  administracyjnego.  Komentarz,  wyd.  II,  red.  H. 

Knysiak-Sudyka, Warszawa 2019, art. 3.). 

Odwołujący wskazuje, że z uwagi na powyższe wadliwe jest powoływanie się przez 

Zamawiającego  na  regulacje  stosowane  w  kodeksie  postępowania  administracyjnego  

w sytuacji, gdy nie mają one zastosowania. Wydanie zaś zaświadczenia ZUS zgodnie z art. 

217  k.p.a.  wynika  już  z  samej  treści  przedmiotowego  zaświadczenia.  Ponadto  Odwołujący 

wskazuje,  że  zgodnie  z  przepisami  Rozporządzenia  Ministra  Finansów  z  dnia  29  grudnia 

2015  r.  w  sprawie  zaświadczeń  wydawanych  przez  organy  podatkowe,  w  szczególności, 

zgodnie 

z § 9 oraz § 10 ww. rozporządzenia organy mogą prowadzić ewidencję oraz rejestr 

zaświadczeń, który to rejestr musi spełniać wymagania określone w przepisach wydanych na 

podstawie  art.  5  ust.  2b  ustawy  z  dnia  14  lipca  1983  r.  o  narodowym  zasobie  archiwalnym  

i  archiwach  (Dz.U.  z  2020  r.  poz.  164),  a  informac

je  do  niego  wpisywane  są  bez  zbędnej 

zwłoki  i  mają  charakter  rejestru  publicznego.  W  sytuacji  posiadania  przez  Zamawiającego, 

będącego podmiotem publicznym, wątpliwości w zakresie przedstawionych materiałów, bądź 

chęci  przeprowadzenia  przeciwdowodu  w  stosunku  do  przedstawionego  zaświadczenia 

Urzędu  Skarbowego,  mógł  zwrócić  się  on  do  właściwego  Urzędu  Skargowego  o 

potwierdzenie  prawdziwości  przedstawionego  przez  Wykonawcę  dokumentu  (również  np. 

zgodnie  z  zasadą  współdziałania  organów,  przejawiającą  się  chociażby  w  art.  28  ustawy 

Prawo przedsiębiorców) Wobec powyższego, zdaniem Odwołującego, Zamawiający mógłby 

(gdyby  chciał)  z  łatwością zweryfikować również  przedstawione zaświadczenie w  oparciu  o 

dane publicznie dostępne dla Zamawiającego. Odwołujący podnosi, że również w przypadku 

przedłożonego  przez  Odwołującego  zaświadczenia  NDUS,  przesłanie  skanu  dokumentu 

podpisanego  elektronicznie  przez  przedstawiciela  Odwołującego  było  jak  najbardziej 

prawidłowe i nie może stanowić podstawy wykluczenia. 

Zdaniem  Odwołującego  Zamawiający  błędnie  zatem  ocenił  oba  zaświadczenia  jako 

dokumenty elektroniczne tracące „swoje właściwości”, czyli podpis wystawcy dokumentu po 

wydrukowaniu. Dokumenty te również po ich wydrukowaniu posiadają status pełnoprawnych  

i p

ełnowartościowych dokumentów i nie tracą atrybutu oryginału. 

Odwołujący wskazuje, że przywołane przez Zamawiającego Rozporządzenie Prezesa Rady 

Ministrów  z  dnia  27  czerwca  2017  r.  w  sprawie  użycia  środków  komunikacji  elektronicznej  

w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego oraz udostępniania i przechowywania 

dokumentów  elektronicznych  określa  tylko  wymagania  techniczne  i  organizacyjne  użycia 

środków  komunikacji  elektronicznej  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  sposób 

sporządzania  i  przechowywania  dokumentów  elektronicznych  oraz  sposób  i  tryb  ich 

przekazywania,  udostępniania  i  usuwania  (§  1  ww.  Rozporządzenia).  Wskazany  przez 

Zamawiającego  §  5  ust.  1  determinuje  jedynie  uprawnienie  wykonawcy  w  przypadku 

posiadania  przez  niego  dokumentów,  których  pierwotną  formą  była  forma  inna  niż 

elektroniczna, tj. papierowa, zmaterializowana. Wydedukowanie z powyższej regulacji przez 

Zamawiającego  przysługującego  mu  na  tej  podstawie  uprawnienia  do  żądania  od 

Odwołującego  dokumentów  elektronicznych,  zawierających  dodatkowo  elementy  określone 

według  swoich  wymogów,  niewskazane  expressis  verbis  w  treści  omawianego 

rozporządzenia, stanowi nadinterpretację prawa, a także jego nadużycie. 

Zdaniem Odwołującego poza wykazaną powyżej, błędną interpretacją przez Zamawiającego 

formy  przedłożonych  dokumentów  jako  nieprawidłowej,  na  uwagę  zasługuje  w  powyższym 

zakresie  jeszcze  jedna,  fundamentalna  okoliczność.  Mianowicie  Zamawiający  dokonał 

interpretacji  pojęcia  dokumentu  elektronicznego  (dokumentu  w  postaci  elektronicznej),  nie 

odnosząc  jej  w  ogóle  do  celu  postępowania  w  sprawie  zamówień  publicznych.  Celem 

elektronizacji  systemu  zamówień  publicznych  było  przyspieszenie  i  ułatwienie  procedury 

udzielenia  zamówienia  publicznego,  a  nie  jego  nadmierna  formalizacja  prowadząca,  jak 

próbuje  to  stwierdzić  Zamawiający,  do  formułkowości  tej  procedury.  Komunikacja 

elektroniczna  nie  powinna  jednak  prowadzić  do  naruszenia  innych  zasad  postępowania 

przetargowego. 

Odwołujący  podnosi,  że  Zamawiający  zastosował  co  do  niego  zbyt 

formalistyczne 

rygory,  sprzeczne  z  celem  ustawodawcy,  narzucając  jednocześnie 

Odwołującemu  wymagania,  których  Odwołujący  nie  był  zobowiązany  spełnić.  Powołuje  się 

na wyroki KIO 277/19, KIO 119/19. 

Ponadto 

Odwołujący  wskazuje,  że  Rozporządzenie  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  (UE)  

z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu 

do  transakcji  elektronicznych  na  rynku  wewnętrznym  oraz  uchylające  dyrektywę 

1999/93/WE,  zwane  dalej  „elDAS”,  w  art.  3  pkt  35  definiuje  dokument  elektroniczny  jako 

każdą  treść  przechowywaną  w  postaci  elektronicznej,  w  szczególności  tekst  lub  nagranie 

dźwiękowe,  wizualne  lub  audiowizualne.  Rozporządzenie  to  nie  różnicuje  dokumentu  ze 

względu  na  sposób  jego  sporządzenia.  Upraszczając,  każda  treść  w  postaci  elektronicznej 

jest  w  świetle  elDAS  -  dokumentem  elektronicznym.  Dodać  należy,  iż  każdy  dokument 

zapisany  w  formatach  takich  jak  np.  PDF,  JPG,  DOCX  odpowiada  definicji  dokumentu 

elektronicznego wyrażonej w treści art. 3 pkt 2 ustawy o informatyzacji. Wobec tego, mówiąc 

o  elektronicznej  kopii  dokumentu  zasadniczo  będzie  to  oznaczało  graficzne  odwzorowanie 

dokumentu  pierwotnie  sporządzonego,  sporządzone  w  formie  zapisu  cyfrowego. 

Wprowadzenie do polskiego prawa - 

w tym również do ustawy Pzp podpisu elektronicznego 

miało na celu uproszczenie procedur udzielania zamówień publicznych i ich uelastycznienie. 

Niewątpliwym  jest,  że  podpis  elektroniczny  winien  mieć  możliwość  jego  sprawdzenia. 

Jednakże  niezasadnym  jest  piętrzenie  wokół  podpisu  elektronicznego  wymagań 

przewyższających  wymagania  co  do  podpisów  składanych  własnoręcznie  (w  pewnym 

zakresie 

tak 

też 

wyrok 

Krajowej 

Izby 

Odwoławczej  

z  dnia  20  października  2020  r.,  KIO  2505/20)  -  zważenia  wymaga,  że  

w sytuacji, gdy postępowanie prowadzone byłoby w formie papierowej wykonawca nie byłby 

bowiem  w  żadnej  mierze  zobligowany  do  przedkładania  oryginalnego  zaświadczenia 

dodatkowo  potwierdzając  jego  prawdziwość  poprzez  poświadczenie  go  „za  zgodność  

z oryginałem”, niezrozumiałe jest tym samym jakiemu celowi miałaby  służyć taka czynność  

w  postępowaniu prowadzonym  w  formie elektronicznej.  Pomijając  w  tym miejscu  wszystkie 

przedstawione  powyżej  argumenty,  które  już  zdaniem  Odwołującego  samodzielnie,  w 

sposób  jednoznaczny,  przemawiają  za  uznaniem  za  zasadne  niniejszego  odwołania, 

Odwołujący  wywodzi,  iż  nawet  tak  przedłożone  przez  Odwołującego  zaświadczenia, 

zawierały  podpisy  ich wystawców.  Z przedłożonego  bowiem  zaświadczenia ZUS  wynika,  iż 

zostało

podpisane przez pracownika ZUS upoważnionego do wydania zaświadczenia: M. B. i 

opatrzone  podpisem  elektronicznym  złożonym  dnia  2020-11-02,  godz.  10:58:47,  a  z 

zaświadczenia  NDUS,  że  dokument  został  podpisany  kwalifikowanym  podpisem 

elektronicznym 

z  upoważnienia  Naczelnika  Dolnośląskiego  Urzędu  Skarbowego  we 

Wrocławiu P. L. Kierownika Referatu. 

D

alej  Odwołujący  wskazuje,  że  forma  (i  format)  przesłanych  przez  Odwołującego 

dokumentów  była  dopuszczona  przez  Zamawiającego  w  Rozdziale  II  pkt  3.2  SIWZ,  a 

Zamawiający  wyraźnie  wskazał  w  Rozdziale  XIII  pkt  12  SIWZ,  iż  dokumenty  inne  niż 

oświadczenia  składane  są  w  oryginale  lub  kopii  poświadczonej  za  zgodność  z  oryginałem, 

poświadczenie  zaś  za  zgodność  z  oryginałem  elektronicznej  kopii  dokumentu  lub 

oświadczenia, następuje przy użyciu kwalifikowanego podpisu elektronicznego. Odwołujący 

podnosi, że postąpił zgodnie z wymogami Zamawiającego. Co więcej, jak wynika z zapisów 

Rozdziału  XIII  pkt  13  SIWZ  Zamawiający  byłby  uprawniony  wezwać  wykonawcę  do 

przedłożenia  oryginału  zaświadczenia  wyłącznie  wtedy,  gdyby  złożona  kopia  dokumentu 

była  nieczytelna  lub  budziła  wątpliwości  co  do  jej  prawdziwości.  Odwołujący  wskazuje,  że 

p

owyższe wynika też jednoznacznie z treści § 15 Rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 

26  lipca  2016  r.  w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od 

wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia.  Zamawiający  nie  kwestionował 

czytelności  czy  prawdziwości  przedłożonych  mu  dokumentów,  zatem  żądanie  przedłożenia 

oryginałów  dokumentów  było  zdaniem  Odwołującego  również  z  powyższych  względów 

niezgodne z ustawą i stanowiło naruszenie art, art. 25 ust. 2 ustawy Pzp. 

Zarzucając  Zamawiającemu  naruszenie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp,  w  pierwszej 

kolejności Odwołujący podnosi, iż przepis ten znalazłby zastosowanie wyłącznie w sytuacji, 

gdyby wykonawca 

nie złożył oświadczeń czy dokumentów w przepisie tym wskazanych, czy 

też oświadczenia lub dokumenty byłyby niekompletne, zawierały błędy lub budziły wskazane 

wątpliwości.  Odwołujący  wskazuje,  że  żadna  z  ww.  okoliczności  nie  zaistniała  w  niniejszej 

sprawie. 

Zdaniem  Odwołującego  wykazał  on,  iż  kwestionowane  obecnie  przez 

Zamawiającego  zaświadczenia  znajdowały  się  już  w  zasobach  Zamawiającego,  na  skutek 

wejścia  w  ich  posiadanie  w  ramach  zakończonego  zawarciem  z  Odwołującym  umowy 

postępowania  NZ.3620.74.560.2020.willa  Krzycka.AG  i  zostały  przez  Zamawiającego 

uznane  za  prawidłowe,  spełniające  wszelkie  wymogi.  Biorąc  pod  uwagę  przedstawioną 

powyżej  argumentację,  Odwołujący  wykazuje  ponadto,  iż  przedłożył  Zamawiającemu 

ponownie,  już  w  odpowiedzi  na  wezwanie  z  dnia  17.12.2020  r.  prawidłowe  zaświadczenia 

ZUS i NUS. potwierdzające okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy Pzp. 

Zdaniem Odwołującego na skutek  powyższego brak  było podstaw  do  wystosowania 

do Odwołującego wezwania z dnia 28.12.2020 r. do uzupełnienia oferty o aktualne na dzień 

składania  zaświadczenia  ZUS  i  NDUS.  Pomimo,  iż  złożone  przez  Odwołującego  w  dniu 

23.12.2020  r,  dokumenty  były  poprawne,  czyniąc  zadość  wezwaniu  Zamawiającego, 

Odwołujący  przedłożył  wersje  elektroniczne  plików  podpisane  cyfrowo,  co  Zamawiający 

potwierdza w wezwaniu do uzupełnienia i w zawiadomieniu o wykluczeniu. W wezwaniu do 

uzupełnienia  oferty  z  dnia  28.12.2020  r.  Zamawiający  wzywał  do  przedłożenia  oryginałów 

dokumentów  i  takie,  w  odpowiedzi  na  to  wezwanie  od  Odwołującego  uzyskał  tj.  oryginały 

dokumentów  elektronicznych  dostępnych  na  platformach  cyfrowych.  Zamawiający,  

w zawiadomieniu o 

wykluczeniu z dnia 08.01.2021 r. stwierdził, że dokumenty nie zawierały 

podpisów  wystawców.  Odwołujący  zauważa jednak,  iż  w  żadnym miejscu wezwania z  dnia 

28.12.2020  r.  Zamawiający  nie  wzywał  o  pliki  umożliwiające  weryfikację  podpisów. 

Odwołujący  kwestionuje  zasadność  wezwania  do  uzupełnienia,  ale  nawet  gdyby  uznać,  że 

było  ono  prawidłowe,  to  nie  sposób  stwierdzić,  że  uzupełniony  dokument  nie  odpowiadał 

treści tego wezwania. Bazując na wyroku KIO 2578/18 należy uznać, iż Odwołujący wykonał 

wezwanie Zamawiającego, pomimo, iż było ono niezasadne.  

Biorąc pod uwagę treść przedmiotowego wezwania z dnia 28.12.2020 r., Odwołujący 

podkreśla,  iż  jest  ona  co  najmniej  nieprecyzyjna,  a  co  za  tym  idzie  zostawia  swobodę 

interpretacyjną  w  zakresie  odkodowania  wymagań  Zamawiającego.  Podnosi,  że 

p

ozostawienie przez Zamawiającego w treści wezwania wystosowanego na podst. art. 26 ust 

3  ustawy  Pzp  swobody  interpretacyjnej  wykonawcy  jest  niedopuszczalne. 

Powołuje  się  na 

wyrok KIO 366/17 i wskazuje, że Zamawiający musi zakomunikować wykonawcy, jak ocenił 

złożone  dokumenty,  jakie  błędy  w  nich  dostrzegł  i  w  jakim  zakresie  konieczna  jest  ich 

poprawa lub uzupełnienie (vide: wyrok KIO 1340/17). Wezwaniu kierowanemu na podstawie 

art. 26 ust. 3 ustawy Pzp musi towarzyszyć jednoznaczne wskazanie przez zamawiającego 

dlaczego jest ono kierowane i w jakim zakresie oczekuje uzupełnienia – powołuje wyroki KIO 

1682/17, KIO 2073/17.  

Odwołujący  wskazuje,  że  Zamawiający,  przygotowując  treść  wezwania,  powinien 

pamiętać,  iż  wykonawca  będzie  działać  zgodnie  z  wezwaniem,  jakie  otrzyma,  dlatego  też 

należy  je  sformułować  w  sposób  precyzyjny  poprzez  wskazanie,  o  jakie  dokumenty 

konkretnie  chodzi  (vide  m.in:  wyrok.  KIO  29/18,  KIO  2563/17,  KIO  493/18  ,  KIO  988/18. 

Treść  wezwania  nie  może  prowadzić  do  sytuacji,  w  której  wykonawca  zmuszony  będzie 

domyślać się, w jakim zakresie ma zostać dokonane uzupełnienie – wskazuje na wyrok KIO 

4.  Odwołujący  podnosi,  że  Zamawiający  nie  wezwał  go  do  przedłożenia  plików 

umożliwiających  weryfikację  elektronicznych  podpisów  wystawców  zakwestionowanych 

zaświadczeń.  Skoro,  jak  wynika  z  zawiadomienia  o  wykluczeniu,  intencją  Zamawiającego 

było  otrzymanie  dodatkowo  plików  umożliwiających  weryfikację  podpisów  elektronicznych 

wystawców  zaświadczeń,  Zamawiający  winien  był  wskazać  to  wprost  i  jednoznacznie 

Odwołującemu.  Z tego wywodzi,  że  skoro  okoliczność  taka  nie  nastąpiła,  Zamawiający  nie 

może obciążać Odwołującego negatywnymi konsekwencjami niezrozumienia nieprecyzyjnie 

wyrażonych  intencji  Zamawiającego.  Odwołujący  wskazuje,  że  argumentacja  wyrażona  w 

piśmie  Zamawiającego,  przemawiająca  zdaniem  Zamawiającego  za  wykluczeniem 

Odwołującego z udziału w postępowaniu, była bezzasadna. 

Odwołujący  podnosi,  że  bezzasadnym  było  również  zatrzymanie  przez 

Zamawiającego  na  podst.  art.  46  ust  4a  ustawy  Pzp  wniesionego  przez  Odwołującego 

wadium. Odwołujący wniósł wadium w wysokości 500.000 zł. 

Zdaniem  Odwołującego  czynność  zatrzymania  wadium  w  niniejszym  stanie 

faktycznym  i  prawnym  jest  niezgodna  z  ustawą,  Zamawiającemu  nie  przysługiwało 

uprawnienie  do  jej  dokonania.  Zgodnie  z  powołaną  przez  Zamawiającego  podstawą 

dokonania  zaskarżanej  obecnie  czynności,  Zamawiający  zatrzymuje  wadium  wraz  z 

odsetkami, jeżeli wykonawca w odpowiedzi na wezwanie, o którym mowa w art. 26 ust: 3 i 

3a,  z  przyczyn  leżących  po  jego  stronie,  nie  złożył  oświadczeń  lub  dokumentów 

potwierdzających  okoliczności,  o  których  mowa  w  art.  25  ust.  1,  oświadczenia,  o  którym 

mowa w art. 25a ust. 1, pełnomocnictw lub nie wyraził zgody na poprawienie omyłki, o której 

mowa w art. 87 ust. 2 pkt 3, co spowodowało brak możliwości wybrania oferty złożonej przez 

wykonawcę jako najkorzystniejszej. 

Odwołujący podnosi, że odpowiedzi na wezwanie Zamawiającego z dnia 28.12.2020 

r. złożył wymagane wezwaniem dokumenty, co więcej, już w odpowiedzi na wezwanie z dnia 

17.12.2020  r.  przedłożył  prawidłowe  zaświadczenia,  potwierdzające  okoliczności,  o których 

mowa  w  art.  25  ust.  1 

ustawy  Pzp,  wobec  czego  z    powyższych  względów  zastosowanie 

przez Zamawiającego art. 46 ust 4 a ustawy Pzp było niedopuszczalne. 

Niezależnie od powyższych okoliczności, Odwołujący zwraca uwagę, iż nawet gdyby 

nie  złożył  dokumentów,  wskazanych  w  zacytowanym  przepisie  (czemu  przeczy) 

niezadośćuczynienie wezwaniu Zamawiającego musiałoby nastąpić z przyczyn leżących po 

stronie  Odwołującego.  Zakładając  czysto  hipotetycznie,  iż  Zamawiający  miałby  jednak 

podstawy  uznać,  iż  w  odpowiedzi  na  wezwanie  z  dnia  28.12.2020  r.  Odwołujący  nie 

przedłożył kwestionowanych przez Zamawiającego zaświadczeń, w opinii Odwołującego nie 

sposób przyjąć, iż niewykonanie wezwania Zamawiającego nastąpiło z przyczyn leżących po 

stronie  Odwołującego.  Odwołujący  podnosi,  że  gdyby  Zamawiający  sprecyzował  treść 

wezwania 

w  sposób  pozwalający  na  jego  jednoznaczne  zrozumienie  -  zgodnie  z  intencją 

Zamawiającego  -  a  nie  pozostawiający  co  najmniej  poważne  wątpliwości  interpretacyjne, 

Odwołujący  miałby  możliwość  wykonania  wezwania  zgodnie  z  treścią,  która  jak  wynika  z 

obecnego  stanowiska  Zamawiającego  była  rzeczywistą  intencją  jego  nadawcy.  Ponieważ 

sformułowanie  przez  Zamawiającego  wezwania  z  28.12.2020  r.  nastąpiło  w  sposób 

nieprecyzyjny,  zdaniem  Odwołującego  Zamawiający  nie  miał  już  z  tego  tylko  powodu 

podstaw  do  zatrzymania  wadium.  W  przedmiotowym  wezwaniu  brak  jest  żądania 

przedłożenia  plików  umożliwiających  weryfikację  podpisu  elektronicznego,  a  zatem 

Zamawiający  nie  może  uznać,  iż  Odwołujący  nie  spełnił  wymogu  Zamawiającego,  skoro 

wymóg  ten  nie  został  wyraźnie  wskazany.  Odwołujący  podnosi,  że  tym  bardziej  brak  jest 

podstaw  do  uznania,  iż  niewykonanie  wezwania  z  dnia  28.12.2020  r.  nastąpiło  z  przyczyn 

leżących po stronie Odwołującego. Powołuje się na Wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach - 

II Wydział Cywilny (Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku) z dnia 18 kwietnia 2017 r sygn. akt II C 

Wykładnia  przepisu  art.  46  ust.  4a  ustawy  Pzp  wymaga  uwzględnienia  celu  jego 

wprowadzenia do systemu prawnego. W 

orzecznictwie przyjmuje się, iż przepis ten powinien 

b

yć  stosowany  tylko  w  przypadku  zawinionego  działania  wykonawcy  polegającego  na 

nieuzupełnieniu  dokumentów  czy  oświadczeń,  wyłącznie  dla  zapobiegania  zmowom 

wykonawców  oraz  nie  może  być  nadużyciem  ze  strony  Zamawiającego  i  sposobem 

uzyskania 

nienależnego  przysporzenia.  Na  poparcie  swojego  stanowiska  Odwołujący 

powołuje się m.in. na wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - V Wydział Cywilny z dnia 4 

kwietnia  2017  r.,  sygn.  akt  VI  ACa  1977/15. 

Art.  46  ust.  4a  ustawy  Pzp  powinien  być 

interpretowany  w  sposób  ścisły.  Przesłanka  do  zatrzymania  wadium  na  podstawie  art.  46 

ust.  4a  ustawy  Pzp  zachodzi  wyłącznie  w  przypadku  zawinionego  zaniechania  złożenia 

żądanych dokumentów przez wezwanego wykonawcę (wyrok KIO 483/17). W wyroku z dnia 

z  dnia  17  lutego  2017  Sąd  Apelacyjny  w  Katowicach  wyraźnie  wskazał,  iż  zatrzymanie 

wadium  na  podstawie  art.  46  ust.  4a  ustawy  Pzp  może  być  uzasadnione  tylko  wtedy  gdy 

wykonawca  w  odpowiedzi  na  wezwanie,  o  którym  mowa  w  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp  nie 

złożył, ze swej winy, żadnych dokumentów lub oświadczeń, o których mowa w art. 25 ust. 1 

ustawy  Pzp.  Odwołujący  powołał  również  wyrok  Sądu  Apelacyjnego  w  Katowicach  -  V 

Wydział Cywilny z dnia 17 lutego 2017 r, V ACa 430/16 i wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z 

dnia 27 października 2016 r.,  sygn. akt III Ca 1230/16. Odwołujący podnosi, że biorąc pod 

uwagę tezy judykatury należy uznać, iż do zatrzymania wadium może dojść zatem wówczas, 

gdy  wykonawca  nie  wypełni  należycie  wezwania  zamawiającego,  ale  tylko  wtedy  gdy 

niewykonanie  wezwania  było  następstwem  zawinienia  wykonawcy,  całkowitej  bierności, 

celowego  działania,  umyślności.  Nie  bez  znaczenia  dla  oceny,  czy  zamawiający  może 

zatrzymać  wadium  jest  wpływ  uchybienia  wykonawcy  na  przebieg  postępowania 

przetargowego 

(vide 

też: 

wyrok 

Sądu 

Apelacyjnego  

w  Szczecinie  -  I 

Wydział  Cywilny  z  dnia  31  marca  2016  r.  I  ACa52/16,  wyrok  Sądu 

Apelacyjnego  w  Szczecinie  - 

I  Wydział  Cywilny  z  dnia  29  września  2014  r  I  ACa  372/14).  

Z  powyższego  wywodzi,  że  zarówno  literalna  jak  i  celowościowa  wykładnia  powyższego 

przepisu st

oi w opozycji do sposobu w jaki zastosował ją Zamawiający. 

Zdaniem  Odwołującego  przytoczona  powyżej  argumentacja  nakazuje  uznanie 

czynności  Zamawiającego  zatrzymania  wadium  za  niezgodną  z  ustawą.  Wskazuje,  że 

dokonując  zatrzymania  wadium  Zamawiający  winien  przedstawić  wyczerpującą 

argumentację  zarówno  faktyczną,  prawną,  jak  i  dokonać  odpowiedniej  subsumpcji,  a 

ograniczenie się Zamawiającego  li  tylko  do  powołania się na  normę art.  46  ust  4  a ustawy 

Pzp, jest niewystarczające, krótkie stwierdzenie Zamawiającego staje w opozycji zarówno do 

celu jak 

i przesłanek przywołanego uregulowania. 

Zdaniem  Odwołującego  działania  Zamawiającego  podjęte  w  stosunku  do 

Odwołującego są  nieprawidłowe  -    Zamawiający  naruszył  podstawową  zasadę  ustawy  Pzp 

zawartą  w  art.  7  ustawy.  Zgodnie  z    treścią  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  zamawiający 

przygotowuje  i  przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób 

zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  i  równe  traktowanie  wykonawców  oraz 

zgodnie  z  zasadami  proporcjonalności  i  przejrzystości.  Zamawiający  naruszył  art.  7  ust.  1 

ustawy  Pzp  poprzez  prowadzenie  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób 

naruszający zasady uczciwej konkurencji, równego traktowania wykonawców i przejrzystości 

w  zakresie  stosowania  przepisów  ustawy  Pzp  i  aktów  wykonawczych  w  zakresie  formy 

dokumentów  (zakwestionowanych  zaświadczeń),  a  także  poprzez  prowadzenie 

postępowania z naruszeniem wskazanych w odwołaniu przepisów. 

Do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego przystąpienie skutecznie zgłosili 

wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia  –  konsorcjum  NDI  S.A.,  NDI 

SOPOT S.A., ul. Powstańców Warszawy 19, 81-718 Sopot. 

Zamawiający  złożył  odpowiedź  na  odwołanie,  w  którym  uwzględnił  odwołanie  w  zakresie,  

w 

jakim dotyczyło zaświadczenia z ZUS. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  Izba,  uwzględniając  dokumentację  przedmiotowego 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  w  tym  w  szczególności 

korespondencję  pomiędzy  Odwołującym  i  Zamawiającym,  jak  również  biorąc  pod 

uwagę  oświadczenia  i  stanowiska  stron  zawarte  w  odwołaniu,  odpowiedzi  na 

odwołanie a także wyrażone ustnie na rozprawie i odnotowane w protokole, ustaliła i 

zważyła, co następuje.  

Na wstępie należy zaznaczyć, iż w przypadku odwołań wniesionych po 31 grudnia 2020 r.,  

a  dot

yczących  postępowań  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  wszczętych  przed  dniem  

1 stycznia 2021  r.,  stosowanie do  art.  92  ust.  2  ustawy  z  dn.  11  września 2019  r.  przepisy 

wprowadzające  ustawę    -  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2019  r.,  poz.  2020) 

zast

osowanie znajdują przepisy ustawy nPzp. 

W  pierwszej  kolejności  Izba  stwierdziła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z 

przesłanek ustawowych skutkujących odrzuceniem odwołania w całości, wynikających z art. 

528  ustawy 

z dn. 11 września 2019 r. Prawo zamówień  publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 

2019 ze zm.) zwana dalej „nową Pzp” lub „nPzp”.  

Wskazane  przesłanki  zaistniały  natomiast  w  odniesieniu  do  zarzutów  nr  2,  6,  8 

odwołania, jako dotyczących czynności wezwania Odwołującego na podstawie art. 26 ust. 3 

ustaw

y  Pzp  do  uzupełnienia  dokumentów..  Izba  zarzuty  te  uznała  za  spóźnione,  wobec 

czego  na  podstawie  art.  528  pkt  3  nPzp  odrzuciła  w  tym  zakresie  odwołanie.  Wskazane 

wezwanie zostało przekazane Odwołującemu w dniu 28.12.2020 r. Z treści wezwania jasno 

wynikało, iż Zamawiający uznał,  że dokumenty w postaci zaświadczenia z ZUS i NDUS nie 

zostały złożone w sposób prawidłowy. Co za tym idzie, Odwołujący już w dniu 28.12.2020 r. 

powziął  wiedzę  o  czynności  i  zaniechaniu  Zamawiającego  stanowiących  podstawę  do 

wniesi

enia  odwołania  –  tj.  odpowiednio  uznaniu  złożonych  dokumentów  za  złożone  w 

nieodpowiedniej  formie  oraz  o 

braku  skorzystania  z  dokumentów  znajdujących  się  w 

posiadaniu  Zamawiającego,  złożonych  w  toku  innego  postępowania.  Jeżeli  Odwołujący 

podważa  zasadność  wezwania,  to  zasadnym  jest  jego  zaskarżenie  do  KIO  (por.  np.  KIO 

452/12). Zatem termin na podniesienie wskazanych zarzutów upłynął w dniu 7 stycznia 2021 

r., zaś rozpoznawane odwołanie zostało wniesione w dniu 18 stycznia 2021 r., wobec czego 

ww.  zarzuty 

należało uznać za wniesione po terminie i odrzucić w tym zakresie odwołanie, 

zgodnie z dyspozycją art. 528 pkt 3 nPzp. 

Przystępując  do  rozpoznania  odwołania,  Izba  ustaliła  wystąpienie  przesłanek  z  art. 

505 ust. 1 n

Pzp, tj. istnienie po stronie odwołującego interesu w uzyskaniu zamówienia oraz 

możliwości  poniesienia  przez  odwołującego  szkody  w  wyniku  kwestionowanych  czynności 

zamawiającego.  

Izba ustaliła, że: 

Zamawiający  prowadzi  postępowanie,  w  trybie  przetargu  nieograniczonego,  

o udzielenie zamówienia pn. „Budowa Zespołu Szkolno-Przedszkolnego przy ulicy Asfaltowej 

6 we Wrocławiu”. 

Izba  ustaliła,  że  Zamawiający  w  dn.  17  grudnia  2020  r.  wezwał  Odwołującego  do 

złożenia dokumentów na potwierdzenie braku przesłanek wykluczenia z postępowania.  

W  odpowie

dzi  na  to  wezwanie  Odwołujący  złożył  m.in.  zaświadczenie  z  Zakładu 

Ubezpieczeń  Społecznych  oraz  zaświadczenie  wydane  przez  Naczelnika  Dolnośląskiego 

Urzędu  Skarbowego  (NDUS),  opatrzone  datą  30.09.2020  r.  Zaświadczenie  Naczelnika 

Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego Odwołujący przekazał Zamawiającemu w postaci skanu 

opatrzonego podpisem 

kwalifikowanym prezesa zarządu spółki. 

Zamawiający  pismem  z  dnia  28.12.2020  r.  wezwał  Odwołującego  do  uzupełnienia 

aktualnych  dokumentów  poświadczających  o  niezaleganiu  ze  składkami  ZUS  i  podatkami. 

Zamawiający  poinformował,  że  złożone  przez  odwołującego  dokumenty  podpisane  były 

przez przedstawiciela spółki Odwołującego, pomimo ich wystawienia w formie elektronicznej  

i  wskazania  w  treści,  że  zostały  podpisane  podpisem  kwalifikowanym  wystawcy. 

Zamawiający  wskazał,  że  sama  reprezentacja  graficzna  unaoczniająca  złożenie  podpisu 

elektronicznego  wystawcy  jest  niewystarczająca,  ponieważ  podpis  ten  jest  także  zbiorem 

danych,  których  nie  da  się  nanieść  na  skan  czy  wydruk  papierowy  tak,  aby  zachował  on 

swoją  pierwotną  formę.  Zamawiający  wskazał  na  §  14  us.t    4  rozporządzenia  w  sprawie 

rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy  w  postępowaniu  o 

udzielenie  zamówienia,  który  stanowi,  że  poświadczenie  za  zgodność  z  oryginałem 

elektronicznej kopii dokumentu lub oświadczenia, może nastąpić w stosunku do dokumentów 

sporządzonych  w  postaci  papierowej.  Zamawiający  wezwał  do  złożenia  oryginałów  ww. 

dokumentów zawierających elektroniczne podpisy wystawców.  

W  odpowiedzi  Odwołujący  złożył  zaświadczenie  z  ZUS  oraz  zaświadczenie  

o  niezaleganiu  z  podatkami 

lub stwierdzające stan zaległości wystawione przez Naczelnika 

Dolnośląskiego  Urzędu  Skarbowego  we  Wrocławiu  z  dnia  3.11.2020  r.  Jak  Izba  ustaliła, 

dokument  ten  Odwołujący  przekazał  w  formie  elektronicznej  otrzymanej  z  Urzędu 

Skarbowego, nie przekazał natomiast Zamawiającemu plików podpisu elektronicznego. 

Pismem  z  dnia  8.01.2021  r.  Zamawiający  poinformował  Odwołującego,  że  

w odpowiedzi na ww. wezwanie z dnia 28.12.2020 r. złożył dokumenty, które nie zawierały 

żadnych podpisów elektronicznych, w szczególności podpisów osób działających w  imieniu 

ich  wystawców  (ZUS  i  NDUS).  Tak  przygotowane  i  przesłane  dokumenty  nie  umożliwiły 

potwierdzenia  braku  podstaw  do  wykluczenia  bowiem  nie  stan

owiły  dokumentów 

urzędowych wydawanych w formie elektronicznej, o których mowa w art. 217 § 4 Kpa oraz § 

7  Rozporządzenia  Ministra  Finansów  w  sprawie  zaświadczeń  wydawanych  przez  organy 

podatkowe. 

Zamawiający poinformował również, że nieuzupełnienie wymaganych dokumentów skutkuje 

wykluczeniem  z  postępowania  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  12  ustawy  Pzp  oraz 

zatrzymaniem wadium na podstawie art. 46 ust. 4a ustawy Pzp. 

Izba zważyła, co następuje: 

Izba na podstawie art. 522 ust. 4 ustawy nPzp umorzyła postępowanie w przedmiocie 

zarzutów  1,  5,  7  w  zakresie  dotyczącym  zaświadczenia  z  Zakładu  Ubezpieczeń 

Społecznych,  wobec  ich  uwzględnienia  przez  Zamawiającego  i  braku  sprzeciwu  ze  strony 

przystępujących. 

Zarzuty  odwołania,  które  nie  zostały  uwzględnione  przez  Zamawiającego  bądź 

odrzucone

, potwierdziły się i w tej części odwołanie podlegało uwzględnieniu. 

Wydając wyrok Izba uznała za rozstrzygające poniższe kwestie. 

Zgodnie  z  art.  144b  ustawy  z  dnia  29  sierpnia  1997  r.  ordynacja  podatkowa  (t.j.  Dz.  U.  z 

2020 r. poz. 1325): 

§  1  W  przypadku  pism  wydanych  w  formie  dokumentu  elektronicznego,  które  zostały 

opatrzone  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym,  podpisem  zaufanym  albo  podpisem 

osobistym,  doręczenie  może  polegać  na  doręczeniu  wydruku  pisma  odzwierciedlającego 

treść  tego  pisma,  jeżeli  strona  nie  wnosiła  o  doręczanie  pism  za  pomocą  środków 

komunikacji elektronicznej lub nie wyraziła zgody na doręczanie pism w taki sposób. 

§ 2 Wydruk pisma, o którym mowa w § 1, zawiera: 

informację,  że  pismo  zostało  wydane  w  formie  dokumentu  elektronicznego  i  podpisane 

kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, ze 

wskazaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby, która je podpisała; 

2) identyfikator tego pisma, nadawany przez system teleinformatyczny. 

(…) 

§ 4. Wydruk pisma, o którym mowa w § 1, stanowi dowód tego, co zostało stwierdzone  
w piśmie wydanym w formie dokumentu elektronicznego. 
 

Zaświadczenie  naczelnika  Dolnośląskiego  Urzędu  Skarbowego  we  Wrocławiu  z  dnia 

.2020  r.  złożone  przez  Odwołującego  zawierało  informację  o  treści:  „Wydruk  tego 

dokumentu,  na  podstawie  art.  144b  ustawy  Ordynacja  podatkowa  nie  wymaga  odręcznego 

podpisu.  Został  on  wytworzony  przy  wykorzystaniu  systemu  teleinformatycznego  Szefa 

Krajowej  Administracji  Skarbowej  i  podpisany  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym. 

Zgodnie  z  art.  144b  §  4  ustawy  Ordynacja  podatkowa,  wydruk  stanowi  dowód  tego,  co 

zostało  stwierdzone  w  piśmie  wydawanym  w  formie  dokumentu  elektronicznego  przy 

wykorzystaniu system

u teleinformatycznego Szefa Krajowej Administracji Skarbowej”. 

Izba  zarzuty  nr  1,  4,  5,  7  odwołania  rozpoznawała  łącznie,  jako  wywodzone  z  tożsamych 

okoliczności  prawnych  i  faktycznych  oraz  wobec  opartego  na  nich  żądania  unieważnienia 

wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania.  Rozpoznanie  dotyczy  zakresu  zarzutów,  w 

jakich  odnosiły  się  do  zaświadczenia  Naczelnika  Dolnośląskiego  Urzędu  Skarbowego 

(NDUS). 

Wskazane  zarzuty  Izba  uznała  za  uzasadnione.  Odwołujący  podnosił,  że 

Zamawiający  błędnie  ocenił  złożone  przezeń  zaświadczenie  wydane  przez  NDUS  o 

niezaleganiu 

z  opłacaniem  podatków. W ocenie  Izby  zaświadczenie NDUS  z  30.09.2020 r. 

złożone w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17.12.2020 r. spełniało wymogi określone w § 5 

ust. 1 

i 2 rozporządzenia sprawie użycia środków komunikacji elektronicznej w postępowaniu 

o ud

zielenie zamówienia publicznego. Zgodnie z ww. przepisami, jeżeli oryginał dokumentu 

lub  oświadczenia,  o  których  mowa  w  art.  25  ust.  1  ustawy  Pzp,  lub  inne  dokumenty  lub 

oświadczenia  składane  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  nie  zostały  sporządzone  

w  postaci  dokumentu  elektronicznego,  wykonawca  może  sporządzić  i  przekazać 

elektroniczną kopię posiadanego dokumentu lub oświadczenia. W przypadku przekazywania 

przez  wykonawcę  elektronicznej  kopii  dokumentu  lub  oświadczenia,  opatrzenie  jej 

kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym  przez  wykonawcę  jest  równoznaczne  z 

poświadczeniem  elektronicznej  kopii  dokumentu  lub  oświadczenia  za  zgodność  z 

oryginałem.  

Odwołujący  zaświadczenie  NDUS  z  dnia  30.09.2020  r.  otrzymał  w  formie  wydruku 

papierowego,  następnie  go  zeskanował,  opatrzył  własnym  kwalifikowanym  podpisem 

elektronicznym  i  przekazał  poprzez  platformę  elektroniczną  Zamawiającemu.  Jakkolwiek 

zasadnie  podnosił  w  toku  rozprawy  Przystępujący,  że  pierwotnie  zaświadczenie  NDUS  

z 30.09.2020 r. zostało sporządzone w postaci dokumentu elektronicznego, zatem oceniając 

sprawę  jedynie  na  podstawie  §  5  ust.  1  rozporządzenia  o  środkach  komunikacji 

elektronicznej,  nie  był  to  dokument  objęty  unormowaniem  §  5  ust.  1  i  2  rozporządzenia. 

Jednakże  taka  interpretacja  pozostawałby  w  sprzeczności  z  art.  144b  §  1  i  §  4  ordynacji 

podatkowej, zgodnie z którymi dokument sporządzony w formie dokumentu elektronicznego, 

opatrzony  podpisem  kwalifikowanym,  może  zostać  doręczony  w  formie  wydruku,  który 

stanowi  dowód  tego,  co  zostało  stwierdzone  w  piśmie  wydanym  w  formie  dokumentu 

elektronicznego. Sytuacja o której mowa w art. 144b § 1 ordynacji podatkowej miała miejsce 

w  odniesieniu  do  zaświadczenia  z  30.09.2020  r.  Skoro  zaś  Odwołujący  zaświadczenie 

NDUS  otrzymał  w  formie  wydruku,  to  należy  uznać,  że  był  uprawniony  do  przekazania  go 

Zamawiającemu  w  oparciu    o  §  5  ust.  1  i  2  rozporządzenia  o  środkach  komunikacji 

elektronicznej.  Przyjęcie  przeciwnego  poglądu  stanowiłoby  przejaw  skrajnego  formalizmu, 

skutkiem  którego  byłoby  doprowadzenie  do  sytuacji,  w  której  wykonawca,  dysponujący 

dowodem 

pochodzącym  od  organu  administracji  publicznej,  wydanym  w  przewidzianej 

prawem  procedurze  (art.  144b  ordynacji  podatkowej) 

i  uzyskanym  w  celu  poświadczenia 

braku 

zachodzenia przesłanki wykluczenia z postępowania (art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy Pzp) 

nie  może  się  tym  dowodem  posłużyć  i  przedłożyć  go  Zamawiającemu.  Tak  formalistyczne 

podejście i interpretacja § 5 ww. rozporządzenia są niedopuszczalne, stoją w sprzeczności z 

celem postępowania i jego zasadami. 

W  tym  miejscu  zaznaczyć  należy,  że  podnoszoną  przez  Zamawiającego 

argumentację, że zaświadczenie NDUS nie posiadało identyfikatora nadanego przez system 

teleinformatyczny,  Izba  uznała  za  bezpodstawną.  Zaświadczenia  NDUS  (zarówno  

z  30.09.2020  r.  jak  i  z  3.11.2020  r.)  w  górnym  lewym  rogu  posiadały  indywidualnie 

przypisane  numery.  Zamawiający  nie  udowodnił,  by  identyfikatory  o  których  mowa  w  art. 

144b § 2 pkt 2 ordynacji podatkowej musiały posiadać postać kodów kreskowych. Ponadto 

wskazana  na  ww.  zaświadczeniach  adnotacja,  zgodna  z  art.  144b  §  2  pkt  1  ordynacji 

podatkowej,  nakazuje  stwierdzenie,  iż  były  to  dokumenty  wystawione  zgodnie  z  art.  144b 

ordynacji  podatkowej,  posiadające  moc  dowodową  określoną  w  art.  144b  §  4  ordynacji 

podatkowej. 

Wobec  powyższego  Izba  uznała,  że  Odwołujący  w  odpowiedzi  na  wezwanie  z  dnia 

17.12.2020  r.,  zgodnie  z  art.  25  ust.  1  pkt  3  ustawy  Pzp, 

złożył  prawidłowy  dokument  z 

zaświadczenia  właściwego  Naczelnika  Urzędu  Skarbowego,  nie  zachodziła  zatem 

przesłanka wykluczenia z postępowania określona w art. 24 ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp. 

Jednocześnie  Izba  zaznacza,  że  inaczej  kształtuje  się  sytuacja  w  odniesieniu  do 

dokumentu  złożonego w  odpowiedzi  na  wezwanie z  dnia 28.12.2020  r.  –  tj.  zaświadczenia 

NDUS z dnia 3.11.2020 r. Odwołujący w tym przypadku dysponował oryginałem dokumentu 

elektronicznego,  wraz  z  podpisami  kwalifikowanymi,  jednakże  zdecydował  się  na 

przekazanie  Zamawiającemu  samego  zaświadczenia  –  bez  podpisów.  W  tej  sytuacji 

należało  uznać,  że  Odwołujący  nie  złożył  kompletnego  dokumentu,  pozbawił  bowiem 

Zamawiającego  możliwości  weryfikacji  podpisów  elektronicznych  oraz  braku  modyfikacji 

treści  zaświadczenia.  W  bardzo  ograniczonym  stopniu  uznać  można  argumentację 

Odwołującego,  że  w  SIWZ  nie  dopuszczono  jako  dozwolonego  formatu  pliku  podpisu 

elektronicznego 

– jak wynika z dokumentacji postępowania Odwołujący złożył taki plik wraz z 

ofertą, wiedział więc, że platforma zezwala na załączenie i przekazanie takiego pliku.  

Powyższe  nie  zmienia  faktu,  że  jak  wskazano  powyżej,  Zamawiający  dysponował 

aktualnym,  prawidłowym  zaświadczeniem  NDUS  z  30.09.2020  r.,  a  zatem  wykazał  brak 

podstaw wykluczenia 

i nie zaszła przesłanka wykluczenia Odwołującego z postępowania na 

podstawie  art.  24  ust.  1  p

kt  12  ustawy  Pzp,  wobec  czego  Izba  nakazała  unieważnienie 

czynności  wykluczenia  go  z  postępowania  i  dokonania  ponownej  oceny  ofert  

z uwzględnieniem oferty Odwołującego. 

Zarzut  nr  9  odwołania,  dotyczący  zatrzymania  wadium  Izba  również  uznała  za 

zasadny i 

zasługujący na uwzględnienie.  

Zamawiający  na  podstawie  art.  46  ust.  4a  ustawy  Pzp  zatrzymał  wniesione  przez 

Odwołującego  wadium  w  kwocie  500 000  PLN.  Zgodnie  z  powołanym  przepisem 

z

amawiający  zatrzymuje  wadium  wraz  z  odsetkami,  jeżeli  wykonawca  w  odpowiedzi  na 

wezwanie,  o  którym  mowa  w  art.  26  ust.  3  i  3a,  z  przyczyn  leżących  po  jego  stronie,  nie 

złożył oświadczeń lub dokumentów potwierdzających okoliczności, o których mowa w art. 25 

ust. 1, oświadczenia, o którym mowa w art. 25a ust. 1, pełnomocnictw lub nie wyraził zgody 

na  poprawienie  omyłki,  o  której  mowa  w  art.  87  ust.  2  pkt  3,  co  spowodowało  brak 

możliwości wybrania oferty złożonej przez wykonawcę jako najkorzystniejszej. 

Mając na uwadze uznanie przez Izbę, że Zamawiający bezpodstawnie uznał złożone 

przez  Odwołującego  zaświadczenie  NDUS  z  30.09.2020  r.  za  nieprawidłowe,  logiczną 

konsekwencją  jest  stwierdzenie,  że  nie  zaszły  również  przesłanki  do  zatrzymania  wadium 

określone  w  art.  46  ust.  4a  ustawy  Pzp.  W  sprawie  nie  zaistniał  bowiem  rzeczywisty  brak 

możliwości  wybrania  jako  najkorzystniejszej  oferty  Odwołującego,  a  jedynie  błędne 

przekonanie  o  takiej  okoliczności  po  stronie  Zamawiającego.  Wobec  powyższego  Izba 

uznała  zatrzymanie  wadium  za  nieuprawnione  i  nakazała  unieważnienie  rzeczonej 

czynności. 

Mając  na  uwadze  wszystko  powyższe  Izba  uznała,  że  odwołanie  podlega 

częściowemu uwzględnieniu, a na podstawie art. 553 zdanie pierwsze ustawy nPzp orzekła 

jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do  wyniku,  na  podstawie  art.  92               

ust. 2 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2019 

r.  poz.  2020),  art.  574  i  art.  575  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.U.  

z 2019 r. poz. 2019) oraz w oparciu o § 7 ust. 2 pkt 1 i ust. 4 pkt 1 i 2 w zw. z § 5 pkt 2 lit. a i 

b rozporządzenia w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, 

ich  rozliczania  oraz  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  (Dz.U.  z  2020  r. 

poz. 2437).  

Spośród  dziewięciu  zarzutów  odwołania  Izba  umorzyła,  wobec  częściowego 

uwzględnienia odwołania 4 zarzuty ( częściowo nr – 1, 5, 7, w całości – nr 3). W tym zakresie 

na  podstawie  §  9  ust.  3  pkt  3  w  zw.  z  §  7  ust.  2  pkt  1  rozporządzania  w  sprawie  kosztów 

postępowania Izba wzajemnie zniosła koszty postępowania. 

Umorzenie nie dotyczyło zarzutów 2, 4, 6, 8, 9. Izba uwzględniła dwa z tych zarzutów – 

4 i 9, odrzuciła zaś odwołanie w odniesieniu do trzech z nich – 2, 6 i 8. Z uwagi na powyższe 

zgodnie z  § 7 ust.  4 pkt  1 rozporządzenia o kosztach  Izba  obciążyła kosztem  wpisu  w  3/5 

Odwołującego  i  w  2/5  Zamawiającego.  Na  podstawie  §  7  ust.  4  pkt  2  ww.  rozporządzenia 

Izba wzajemnie zniosła koszty zastępstwa procesowego i dojazdu na rozprawę (§ 5 pkt 2 lit. 

a i 

b). Wpis od odwołania wniesiony został w wysokości 20 000 zł, zatem mając na uwadze 

powyższe, Odwołujący odpowiadał do kwoty 12 000 zł, zaś Zamawiający do kwoty 8 000 zł.  

Z  uwagi  na  poniesienie  całości  kosztów  wpisu  przez  Odwołującego,  koniecznym  było 

zasądzenie na jego rzecz od Zamawiającego kwoty 8 000 zł, stanowiącą część kosztów, za 

którą odpowiadał. 

Przewodniczący:      ……………………………….………