KIO 211/24 WYROK Warszawa, dnia 22 lutego 2024 r.

Sygn. akt: KIO 211/24 
 

WYROK 

Warszawa, dnia 22 lutego 2024 r.

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Jolanta Markowska 

Protokolant:   

Piotr Cegłowski 

po rozpoznaniu na rozprawie 

odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

w  dniu 

21  stycznia  2024  r.  przez  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  zamówienie: 

Konsorcjum 

w  składzie  ECO-ABC  Sp.  z  o.o.,  ECO  CLEAN  ENERGY  S.A.,  

ul. Przemysłowa 7, 97-400 Bełchatów w postępowaniu prowadzony przez zamawiającego: 

Samodzielny  Publiczny  Zespół  Zakładów  Opieki  Zdrowotnej  w  Staszowie,  ul.  11 

Listopada 78, 28-

200 Staszów,  

przy udziale uczestnika po stronie zamawiającego – wykonawców wspólnie ubiegających się 

o  zamówienie:  Konsorcjum  w  składzie  REMONDIS  Medison  Sp.  z  o.o.,  Szpital 

Specjalistyczny  Ducha  Świętego  w  Sandomierzu,  ul.  Puszkina  41,  42-530  Dąbrowa 

Górnicza, 

orzeka: 

1.  oddala 

odwołanie,  

2.  k

osztami postępowania odwoławczego obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się 

o zamówienie: Konsorcjum w składzie ECO-ABC Sp. z o.o., ECO CLEAN ENERGY 

S.A., ul. Przemysłowa 7, 97-400 Bełchatów, i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  zamówienie:  Konsorcjum  w  składzie  ECO-ABC 

Sp. z o.o., ECO CLEAN ENERGY S.A., ul. Przemysłowa 7, 97-400 Bełchatów 

tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) 

od 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  zamówienie:  Konsorcjum  w 

składzie  ECO-ABC  Sp.  z  o.o.,  ECO  CLEAN  ENERGY  S.A.,  ul.  Przemysłowa 

400 Bełchatów na rzecz zamawiającego: Samodzielny Publiczny Zespół 

Zakładów  Opieki  Zdrowotnej  w  Staszowie,  ul.  11  Listopada  78,  28-200 

Staszów stanowiącą koszty poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Na  orzeczenie  - 

w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  - 

Sądu Zamówień Publicznych. 

Przewodniczący: 

…………………………  

Sygn. akt: KIO 211/24 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający,  Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej z siedzibą 

w  Staszowie,  prowadzi 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  podstawie 

ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 

1605  ze  zm.),  zwanej  dalej 

„Pzp”  w  przedmiocie:  „Odbiór,  transport  i  unieszkodliwianie 

odpadów  medycznych”.  Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku 

Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 19.07.2023 r. pod nr 2023/S 137-438651. 

Pismem  z  dnia  12  stycznia  2024  roku  Zamawiający  poinformował  wykonawców  o 

odrzuceniu  oferty  Konsorcjum  firm:  ECO  -  ABC  Sp.  z  o.o.,  ECO  CLEAN  ENERGY  S.A.  z 

siedzibą w Bełchatowie na podstawie art. 224 ust. 1 pkt 5 Pzp oraz o wyborze oferty złożonej 

przez  Konsorcjum  firm  REMONDIS  Medison  Sp.  z  o.o.,  Szpital  Specjalistyczny  Ducha 

Świętego w Sandomierzu, jako najkorzystniejszej.  

Wykonawc

y  wspólnie  ubiegający  się  o  zamówienie  -  Konsorcjum  firm:  ECO  -  ABC 

Sp.  z  o.o.,  ECO  CLEAN  ENERGY  S.A.  w 

Bełchatowie, wnieśli odwołanie wobec czynności 

odrzucenia  oferty  Odwołującego  oraz  wobec  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  w 

p

ostępowaniu.  

Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  naruszenie  art.  226  ust.  1  pkt  5  Pzp,  przez 

odrzucenie oferty Odwołującego, pomimo iż oferta jest zgodna z warunkami zamówienia.  

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu:  

1) unieważnienie czynności odrzucenia oferty Odwołującego;  

2)  unieważnienie  czynności  wyboru  jako  najkorzystniejszej-    oferty  złożonej  przez 

Konsorcjum firm REMONDIS Medison Sp. z o.o., 

Szpital Specjalistyczny Ducha Świętego w 

Sandomierzu;  

3) dokonanie ponownej oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego;  

zasądzenia na rzecz Odwołującego zgodnej  z  przepisanymi  normami kwoty  stanowiącej 

uzasadnione koszty poniesione przez Odwołującego z tytułu wpisu od odwołania.  

Odwołujący  wyjaśnił,  że  prowadzi  działalność  w  zakresie  m.in.  transportu  i 

unieszkodliwiania  odpadów  i  złożył  ważną  ofertę  w  postępowaniu,  która  spełnia  wszystkie 

warunki udziału w postępowaniu. Czynności Zamawiającego podjęte w toku postępowania z 

naruszeniem  przepisów  ustawy  Pzp,  uniemożliwiają  Odwołującemu  uzyskanie  tego 

zamówienia  co  oznacza,  że  Odwołujący  w  wyniku  naruszenia  przez  Zamawiającego 

przepisów ustawy Pzp może ponieść szkodę. W świetle postawionych przez Zamawiającego 

kryteriów oceny ofert, oferta Odwołującego jest ofertą najkorzystniejszą.  

Odwołujący podniósł, że czynność wyboru oferty najkorzystniejszej została dokonana 

z rażącym naruszeniem przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych.  

Istota sporu dotyczy tego, czy w prowadzonym przez Zamawiającego postępowaniu 

zaistniały przesłanki do zastosowania regulacji, o której mowa w art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 

14 grudnia 2012 r. o odpadach (t j. Dz. U z 2022, poz. 699 z późn. zm.).  

Odwołujący  wskazał,  że  w  art.  20  ust.  3  –  6  ww.  ustawy  ustawodawca  wprowadził 

tzw. zasadę bliskości. Zakaźne odpady medyczne powinny być unieszkodliwiane zgodnie z 

zasadami  wyrażonymi  w  art.  20  ust.  3  i  5-6  ustawy  o  odpadach,  tj.  unieszkodliwianie 

odpadów  powinno następować na  obszarze  tego  samego  województwa, na  którym  odpady 

zostały wytworzone, względnie poza obszarem tego województwa, ale najbliżej miejsca ich 

wytwarzania.  

Wyjątki od powyższej zasady przewidują ust. 5-6 art. 20 ustawy o odpadach, zgodnie 

z  którymi  można  nie  stosować  ustalonej  w  art.  20  ust.  3  zasady  regionalizacji  w 

następujących sytuacjach:  

jeżeli  odległość  od  miejsca  wytwarzania  odpadów  do  miejsca  stosowania 

położonego  na  obszarze  innego  województwa  jest  mniejsza  niż  odległość  do  miejsca 

stosowania położonego na obszarze tego samego województwa;  

na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej 

położonej  instalacji,  w  przypadku  braku  instalacji  do  unieszkodliwiania  tych  odpadów  na 

obszarze  danego  województwa  lub  gdy  istniejące  instalacje  nie  mają  wolnych  mocy 

przerobowych.  

Odwołujący  wskazał,  że  w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego 

złożone zostały dwie oferty:  

a) oferta Odwołującego, w której Odwołujący zaoferował unieszkodliwianie odpadów 

medycznych w Krakowie (województwo małopolskie);  

b)  oferta  Konsorcjum  Remondis  Medison  Sp.  z  o.o.  i  Szpitala  Specjalistycznego 

Ducha  Świętego  w  Sandomierzu,  w  której  Konsorcjum  zaoferowało  unieszkodliwianie 

odpadów medycznych w Sandomierzu (województwo świętokrzyskie).  

Zdaniem  Odwołującego,  Zamawiający  całkowicie  zaniechał  ustalenia,  czy  spalarnia 

wybranego  Konsorcjum  posiada  wolne  moce  przerobowe. 

Tymczasem  Odwołujący  zwraca 

uwagę, że spalarnia zaoferowana przez Konsorcjum nie ma wolnych mocy przerobowych. W 

konsekwencji,  Odwołujący  był  uprawniony,  aby  zaoferować  instalację  położoną  w  dalszej 

odległości aniżeli instalacja Konsorcjum.  

Z  informacji  uzyskanej  z  Urzędu  Marszałkowskiego  Województwa  Świętokrzyskiego 

wynika,  że  „funkcjonująca  na  terenie  województwa  świętokrzyskiego  spalarnia  odpadów 

medycznych i weterynaryjnych nie ma możliwości, z uwagi na ograniczoną moc przerobową 

instalacji,  unieszkodliwienia  wszystkich  wytwarzanych  na  terenie  województwa  zakaźnych 

odpadów  medycznych."  Dowód:  pismo  z  Urzędu  Marszałkowskiego  Województwa 

Świętokrzyskiego  z  dnia  18  stycznia  i  30  marca  2022  r.,  15  lutego  2023  r.  Urząd 

Marszałkowski jednoznacznie wskazał, że w przypadku braku wolnych mocy przerobowych 

instalacji  na  terenie  województwa  świętokrzyskiego,  podmioty  mogą  przekazywać  zakaźne 

odpady  medyczne  do  unieszkodliwienia  do  innej  najbliżej  położonej  instalacji/spalarni, 

znajdującej się na terenie innego województwa niż świętokrzyskie.  

Odwołujący  podniósł,  że  już  w  2019  r.  ilość  wytwarzanych  na  terenie  województwa 

świętokrzyskiego  zakaźnych  odpadów  medycznych  przewyższała  dopuszczalne  moce 

przerobowe  jedynej  w  województwie  świętokrzyskim  instalacji.  Mając  na  uwadze 

wskazywany przez Urząd Marszałkowski wzrost ilości zakaźnych odpadów medycznych, nie 

ulega  wątpliwości,  że  moce  przerobowe  instalacji  w  Sandomierzu  są  niewystarczające. 

Ponadto, 

Urząd  Marszałkowski  wskazał,  że  „szacuje  się,  że  masa  wytwarzanych  odpadów 

medycznych zakaźnych będzie wzrastać o 1% rocznie, to nierealne jest, aby liczba odpadów 

zmniejszała  się,  a  spalarnia  w  Sandomierzu  zyskiwała  w  ten  sposób  więcej  wolnych  mocy 

przerobowych.  Co  więcej,  już  23  sierpnia  2021  r.  Spółka  "ECO-ABC"  zwracała  się  do 

Starosty Sandomierskiego, który jest organem założycielskim Szpitala w Sandomierzu, który 

eksploatuje  spalarnię,  z  wnioskiem  o  unieszkodliwianie  odpadów  i  zawarcie  umowy  w  tym 

zakresie.  Pismem  z  dnia  1  września  2021  r.  Starosta  Sandomierski  wskazał,  iż  „w  roku 

bieżącym,  zawarcie  umowy  mającej  na  celu  zapewnienie  ciągłych  dostaw  odpadów 

medycznych oraz weterynaryjnych do spalarni eksploatowanej przez Szpital Specjalistyczny 

Ducha  Świętego  w  Sandomierzu  jest  niemożliwe,  ze  względu  na  dotychczasowe  zawarte  i 

obowiązujące  do  przyszłego  roku  umowy.  Zapewniamy  jednak,  że  przy  podejmowaniu 

nowych  decyzji  i  zobowiązań  uwzględnimy  Państwa  umowę,  o  czym  poinformujemy 

odrębnym pismem." Do tej pory Przystępujący nie otrzymał informacji, aby coś zmieniło się w 

tej  kwestii. 

Dowód:  pismo  Starosty  Sandomierskiego  z  dnia  1  września  2021  r.  Odpowiedź 

Starosty  Sandomierskiego  jednoznacznie  wskazuje,  że  spalarnia  nie  ma  możliwości 

unieszkodliwiania  kolejnych  odpadów,  co  oznacza,  że  nie  posiada  wolnych  mocy 

przerobowych.  

Spółka  "ECO-ABC"  zwróciła  się  również  do  podmiotu  odpowiedzialnego  za 

prowadzenie  rejestru  BDO  o  wskazanie  ilości  odpadów  medycznych  wytworzonych  na 

terenie  województwa  świętokrzyskiego.  Pismem  z  dnia  24  marca  2022  r.  Ministerstwo 

Klimatu i Środowiska wskazało, że wygenerowane zestawienie zawiera ilości wytworzonych 

odpadów  z  grupy  18  za  rok  2020  z  działu  XI  tabeli  1  sprawozdania  o  wytworzonych 

odpadach i o gospodarowaniu odpadami. Dane ujęte w zestawieniu są aktualne na dzień 7 

marca  2022  r.  Z  tabeli  załączonej  do  pisma  wynika,  że  w  2020  r.  na  terenie  województwa 

świętokrzyskiego wytworzono 2.217,13 Mg odpadów medycznych. W 2021 r. z kolei samych 

odpadów zakaźnych (medycznych i weterynaryjnych) objętych zasadą bliskości wytworzono 

na  terenie  województwie  świętokrzyskiego  2534,9391  Mg.  Nie  jest  zatem  możliwe,  aby 

spalarnia  w  Sandomierzu,  która  posiada  moce  przerobowe  w  ilości  1200  Mg/rok, 

unieszkodliwiła  prawie  dwukrotnie  więcej  odpadów.  Nawet  hipotetyczne  twierdzenie,  że 

akurat dla Zamawiającego spalarnia znajdzie te moce przerobowe, pozostaje gołosłowne w 

świetle przedstawionych dokumentów. Nie ma bowiem żadnych podstaw dla których można 

byłoby  uznać,  że  spalarnia  będzie  mogła  unieszkodliwić  dodatkowych  270  Mg/rok,  co 

stanowi  prawie  ¼  mocy  przerobowych  spalarni  w  Sandomierzu.  Dowód:  pismo  z 

Ministerstwo Klimatu i Środowiska z dnia 24 marca 2022 r. i 3 listopada 2022 r. 

Odwołujący  podkreślił,  że  analogiczny  stan  faktyczny  był  rozstrzygany  przez  KIO  w 

sprawie KIO 1966/22. 

Sąd Okręgowy podzielił stanowisko KIO w wyroku z dnia 15 listopada 

2022  r.,  sygn.  akt  XXIII  Zs  127/22. 

Analogiczny  stan  faktyczny  (dotyczący  spalarni  w 

Sandomierzu) był również przedmiotem rozważań KIO w sprawie KIO 702/23. Ocenę pisma 

dot.  wolnych  mocy  przerobowych przeprowadziła również  KIO  w  sprawie o  sygnaturze  akt: 

KIO  1720/23,  wyrok  z  dnia  30  czerwca  2023 roku. 

Także w sprawie KIO 3801/23 w dniu 5 

stycznia  2024 

r.  KIO  uznała,  że  spalarnia,  która  dysponuje  Szpital  Specjalistyczny  Ducha 

Świętego w Sandomierzu, nie posiada wolnych mocy przerobowych. 

Urząd  Marszałkowski  Województwa  Świętokrzyskiego  również  w  piśmie  z  dnia  26 

października  2023  r.  wskazał,  że  „roczne  moce  przerobowe  instalacji  do  termicznego 

przekształcania odpadów medycznych i weterynaryjnych w Sandomierzu wynoszą 1200 Mg. 

Mając  na  względzie,  iż  szacuje  się  masę  odpadów  medycznych  i  weterynaryjnych 

wytworzonych  na  terenie  woj.  świętokrzyskiego  na  poziomie  3435  Mg  w  2023  r., 

funkcjonująca  w  województwie  instalacja  do  unieszkodliwiania  ww.  odpadów  nie  ma 

zdolności przerobowych do przetworzenia wszystkich potencjalnie wytworzonych odpadów w 

danym roku kalendarzowym”. Dowód: pismo UM Województwa Świętokrzyskiego z dnia 26 

października 2023 r.  

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że instalacja w Sandomierzu nie posiada 

wolnych  mocy  przerobowych.  Odwołujący  był  zaś  uprawniony  do  zaoferowania  instalacji 

położonej w dalszej odległości aniżeli instalacja Konsorcjum. Tym samym, odrzucenie oferty 

Odwołującego było nieprawidłowe. 

Wykonawcy 

wspólnie  ubiegający  się  o  zamówienie  –  Konsorcjum  w  składzie: 

REMONDIS  Medison  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Dąbrowie  Górniczej,  Szpital  Specjalistyczny 

Ducha  Świętego  w  Sandomierzu  zgłosili  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po 

stronie 

Zamawiającego.  Wykonawca  wniósł  o  oddalenie  odwołania,  przedstawił  swoje 

stanowisko w piśmie z dnia 9 lutego 2024 r. 

Przystępujący  wskazał,  że  w  przedmiotowym  postępowaniu  kluczowym  jest 

wskazanie  na  obowiązek  prawny  wynikający  z  art.  20  ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.  o 

odpadach, która ogranicza wytwórcę odpadów w zakresie możliwości przekazania odpadów 

dowolnemu podmiotowi, wskazując w jakim miejscu, na terenie jakiego województwa należy 

dokonywać unieszkodliwiania zakaźnych  odpadów  medycznych i  weterynaryjnych).  Przepis 

ten ma charakter bezwzględnie obowiązujący.  

Z

asadę  bliskości  opisaną  w  art.  20  ustawy  o  odpadach  należy  rozumieć  w 

następujący sposób:  

ZASADA:  zakaźne  odpady  medyczne  i  weterynaryjne  muszą  zostać  unieszkodliwione  na 

obszarze województwa, na terenie, którego zostały wytworzone i nie mogą być przewożone 

na teren innego województwa w celu unieszkodliwienia.  

WYJĄTEK:  zakaźne  odpady  medyczne  i  weterynaryjne  mogą  zostać  unieszkodliwione  na 

obszarze innego w województwa niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej 

instalacji  w  przypadku  braku  instalacji  do  unieszkodliwiania  tych  odpadów  na  obszarze 

danego  województwa  lub  gdy  istniejące  instalacje  nie  mają  wolnych  mocy  przerobowych. 

Odpady,  które  nie  mogą  być  przetworzone  w  miejscu  ich  powstania,  przekazuje  się  do 

najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone.  

Mając na uwadze powyższe, prawidłowe stosowanie zasady bliskości (oraz wyjątków 

od  niej)  przewidzianej  w  ustawie o  odpadach  (i mającej  zastosowanie zarówno  do  badania 

ofert  na  etapie  postępowania,  jak  i  realizacji  umowy),  polega  na  tym,  że  odpady  nie  będą 

mogły  być  wywożone  do  instalacji  zlokalizowanej  dalej  niż  instalacja  najbliżej  położona  od 

miejsca  wytworzenia  odpadów  przez  Zamawiającego.  Sankcjonowane  jest  również 

unieszkodliwianie  odpadów  poza  terenem  województwa,  na  którego  obszarze  zostały  one 

wytworzone 

–  jeżeli  na  tym  terenie  funkcjonuje  instalacja  zdolna  do  przyjęcia  i 

unieszkodliwienia  wytworzonych  odpadów.  Takie  działanie  –  unieszkodliwienie  zakaźnych 

odpadów  medycznych  i  weterynaryjnych,  wytworzonych  przez  Zamawiającego,  w  instalacji 

niezlokalizowanej  najbliżej  –  naruszałoby  bezwzględnie  obowiązujące  przepisy  ustawy  o 

odpadach  w  zakresie  zasady  bliskości  (i  wyjątków  od  niej,  które  zgodnie  z  zasadami 

prawidłowej  wykładni  przepisów  należy  interpretować  w  sposób  zawężający).  Odmienne 

stosownie  zasady  bliskości  naraża  Zamawiającego  na  sankcje  opisane  we  wskazanej 

ustawie (art. 172 ust. 1 ustawy o odpadach) oraz w Kodeksie karnym.  

Zasada  bliskości  ma  prymat  i  sposób  jej  rozumienia  jest  jednoznaczny,  tj.  zasada: 

odpady  unieszkodliwia  się  na  terenie  województwa,  na  którym  zostały  wytworzone,  wyjątki 

(interpretowane  ściśle):  można  unieszkodliwić  odpady  w  instalacji  na  terenie  innego 

województwa niż województwo wytworzenia w przypadku braku instalacji na terenie danego 

województwa,  w  instalacji  najbliżej  położonej  lub  gdy  instalacja  zlokalizowana  na  terenie 

danego województwa ma nie ma wolnych mocy przerobowych.  

Na potwierdzenie powyższego Przystępujący wskazał interpelację poselską nr 30581 

do  Ministra 

Środowiska w  sprawie utylizacji  odpadów  medycznych.  Dodatkowo,  potwierdza 

to  ugruntowane  orzecznictwo  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  wyniki  kontroli  Prezesa  Urzędu 

Zamówień Publicznych, które potwierdzają konieczność i obowiązek przestrzegania zasady 

bliskości wynikającej z art. 20 ustawy o odpadach.  

W  przedmiotowym  stanie  faktycznym,  tj.  w  odniesieniu  do  odpadów  wytworzonych 

przez  Zamawiającego  na  terenie  województwa  świętokrzyskiego  funkcjonuje  instalacja  do 

przetwarzania  odpadów  położona  w  Sandomierzu,  zdolna  do  odbioru  i  unieszkodliwienia 

odpadów wytworzonych w ramach przedmiotowego postępowania. 

Przystępujący wskazał, że przedmiotem zamówienia jest realizacja przez wykonawcę 

odbioru,  transportu  oraz  unieszkodliwiana  odpadów  medycznych  na  potrzeby 

Samodzielnego Publicznego Zespołu Zakładów Opieki Zdrowotnej w Staszowie, w stosunku 

do  których  ustawodawca,  w  treści  ustawy  o  odpadach  z  dnia  14  grudnia  2012  r.  określił 

specyficzne wymagania odnoszące się m.in. do możliwości ich przemieszczania od miejsca 

wytworzenia do miejsca ich unieszkodliwienia oraz procesów unieszkodliwiania (vide art. 20 

ustawy  z  dnia  14  grudnia  2012  r.  o  odpadach).  Nie  jest  on  swobodnie  wybierany  przez 

któregokolwiek  uczestnika  w  procesie  wytwarzania,  transportu  czy  też  unieszkodliwiania 

odpadów medycznych.  

Powyższe znalazło jednoznaczne odzwierciedlenie w treści SWZ, gdzie Zamawiający 

ustalił  warunki  udziału  w  postępowaniu  i  zasady  realizacji  zamówienia.  Z  treści  SWZ  oraz 

jego 

konstrukcji  wynika  w  sposób  jednoznaczny,  że  Zamawiający  znał  i  był  świadom 

obowiązków  wynikających  z  konieczności  przestrzegana  „zasady  bliskości”  wyrażonej  w 

treści art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach. 

Odwołujący  nie  zaskarżył  przedmiotowego  postanowienia  SWZ,  wiedząc  jak  działa 

zasada  bliskości  i  jakie  konsekwencje  wiążą  się  z  zaoferowaniem  unieszkodliwiania 

odpadów  w  spalarni  niespełniających  wymagań  zasady  bliskości.  Sposób  realizacji  usług 

będących  przedmiotem  niniejszego  zamówienia  określa  ustawa  o  odpadach.  Nie  jest  on 

dowolny,  lecz  został  szczegółowo  uregulowany  we  wskazanej  ustawie  o  odpadach.  W 

związku  ze  szczególnym  charakterem  odpadów  medycznych,  których  przechowywanie, 

transport, unieszkodliwi

anie niezgodne z zasadami wynikającymi z przepisów prawa, w tym 

ustawy o odpadach, może prowadzić do powstania zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi i 

zwierząt,  ustawodawca  w  ustawie  o  odpadach,  w  jej  art.  20  przewidział  zasadę  bliskości. 

Zasada  ta  służy  temu,  aby  odpady  medyczne  –  z  uwagi  na  swój  charakter  –  nie  były 

przewożone  do  unieszkodliwiania  w  odległe  miejsca,  tylko  były  unieszkodliwianie  najbliżej 

miejsca wytworzenia. Czas w procesie unieszkodliwiania odpadów medycznych jest bardzo 

istotny  (i  regu

lowany  stosownymi  aktami  wykonawczymi).  Części  ciała,  organy,  narzędzia 

chirurgiczne,  pozostałości  po  zabiegach  i  operacjach,  pojemniki  na  krew,  odpady,  które 

zawierają  żywe  drobnoustroje  chorobotwórcze lub ich toksyny,  leki  itp.  ze względu na  swój 

charakter muszą zostać jak najszybciej poddane unieszkodliwieniu  

Z

daniem  Przystępującego,  Zamawiający  zabezpieczy  się  przed  ryzykiem 

niewłaściwego  unieszkodliwienia  odpadów  czy  też  ograniczy  możliwość  powstania 

zagrożenia  epidemicznego,  jeżeli  zleci  unieszkodliwienie  odpadów  –  zgodnie  z  ustawą  o 

odpadach  - 

w  spalarni,  która  jest  położona  najbliżej  miejsca  wytworzenia  odpadów  (innymi 

słowy  najbliżej  szpitala).  W  powyższym  zakresie  Przystępujący  powołał  wyrok  KIO  dnia  13 

grudnia 2022 r. (sygn. akt KIO 3161/22). 

W toku postępowania złożone zostały 2 oferty:  

Oferta  Konsorcjum  firm  REMONDIS  Medison  Sp.  z  o.o.,  Szpital  Specjalistyczny 

Ducha  Świętego  dysponującą  wolnymi  mocami  przerobowymi,  w  której  możliwe  jest 

unieszkodliwienie  odpadów  medycznych.  Instalacja  położona  jest  na  terenie  województwa 

świętokrzyskiego  (a  więc  województwa  na  którym  wytwarzane  są  odpady).  Jest  również 

najbliżej  położoną  instalacją  –  tj.  w  odległości  50,8  km.  –  zgodna  z  warunkami  udziału  w 

postępowaniu  określonymi  przez  Zamawiającego  oraz  zgodna  z  art.  20  ustawy  z  dnia  14 

grudnia 2012 r. o odpadach.  

Oferta Konsorcjum ECO 

– ABC – niezgodna z warunkami zamówienia i naruszająca 

art.  20  ustawy  o  odpadów  (w  tym  określonych  w  tym  przepisie wyjątków,  dopuszczających 

odstępstwo  od  jej  stosowania),  położona  na  terenie  innego  województwa  (województwo 

małopolskie) w odległości 108 km od miejsca wytwarzania odpadów.  

Przystępujący  wskazał,  że  Odwołujący,  formułując  tezy  odwołania  oraz  powołując 

dowody  na  jego  poparcie, 

popełnia  błąd  logiczny,  próbując  na  podstawie  obiektywnych 

informacji  wywołać  przekonanie  w  zakresie  rzekomego  wystąpienia  wyjątku  od  zasady 

bliskości,  który  uzasadniałby  fakt,  że  złożona  przez  niego  oferta  nie  powinna  podlegać 

odrzuceniu.  W  tym  celu  Odwołujący  formułuje  tezę  „rzekomego  braku  wolnych  mocy 

przerobowych”  pozwalających  na  unieszkodliwienie  przez  Przystępującego  wytworzonych 

odpadów.  W  tym  zakresie  Odwołujący  utożsamia  pojęcie  „braku  wolnych  mocy 

przerobowych  instalacji”  z  informacją  o  ilości  odpadów  wytwarzanych  na  terenie 

województwa  świętokrzyskiego,  uznając,  że  jeżeli  instalacja  Przystępującego  nie  może 

unieszkodliwić  wszystkich  wytwarzanych  na  terenie  województwa  odpadów  –  to  nie 

dysponuje  wolnymi  mocami  przerobowymi.  Odwołujący  przedstawił  dokumenty  i 

oświadczenia,  które  dowodzą  co  najwyżej  faktu,  że  na  terenie  województwa 

świętokrzyskiego  wytwarzanych  jest  więcej  odpadów  medycznych  niż  ilość  odpadów,  którą 

zgodnie z posiadaną decyzją może unieszkodliwić instalacja w Sandomierzu. Powyższe nie 

uprawnia jednak do formułowania wniosku dot. „wolnych mocy przerobowych”.  

Przystępujący  zwrócił  uwagę,  w  odniesieniu  do  pism  Urzędu  Marszałkowskiego 

Województwa  Świętokrzyskiego  datowanych  na  dzień  15  lutego  2023  r.  oraz  18  stycznia 

2022  r

.,  że  zawarte  w  tych  dokumentach  oświadczenia  są  wewnętrznie  sprzeczne.  W 

dokumencie  z  dnia  18  stycznia  2022  r.  Marszałek  Województwa  wskazuje,  że  na  terenie 

województwa  świętokrzyskiego  wytworzono  2044,74  Mg  (ton)  odpadów  medycznych, 

natomiast  w  dokumencie  z  dnia  15  lutego  2023 

–  wskazuje,  że  w  roku  2019  na  terenie 

województwa wytworzono 3285 Mg (ton) odpadów – choćby ze względu na powyższe uznać 

należy, że wobec oczywistych sprzeczności dokumenty te nie mogą stanowić wiarygodnego 

dowodu w zakresie ilości wytworzonych odpadów.  

W dokumentach 

Marszałka Województwa Świętokrzyskiego z dnia 18 stycznia 2022 

r.  oraz  z  dnia  15  lutego  2023  r.  wskazano,  że  spalarnia  w  województwie  świętokrzyskim 

może  unieszkodliwić  1200  Mg  (ton  odpadów).  W  dokumencie  z  dnia  30  marca  2022  r. 

wskazano,  że  w  2021  r.  w  instalacji  tej  unieszkodliwiono  łącznie  1037,0766  Mg  (ton) 

odpadów  –  co  prowadzi  do  wniosku,  że  wbrew  twierdzeniom  Odwołującego  instalacja 

posiada  wolne  moce  przerobowe,  które  w  2021  umożliwiłyby  jej  przyjęcie  blisko  160  ton 

odpadów.  

Z  treści  dołączonych  do  odwołania  dokumentów  Ministerstwa  Klimatu  i  Środowiska 

wynika  wprost,  że  „przekazywane  dane  nie  są  ostateczne”  –  tak  w  dokumencie  z  dnia 

24.03.2022  r.  oraz  jak  wskazano  w  dokumencie  z  dnia  03.11.2022  r. 

–  „uznać  należy,  że 

dane  za  2021  r.  mają  w  chwili  obecnej  bardziej  charakter  poglądowy  i  nie  powinny  być 

wykorzystywane  na  potrzeby  analiz  i  opracowań  badawczych”  –  a  więc  tym  bardziej  jako 

dow

ód  wystąpienia  faktów,  będących  podstawą  formułowania  jakichkolwiek  wniosków 

mających znaczenie prawne.  

W  piśmie  UM  Województwa  Świętokrzyskiego  z  dnia  26  października  2023  roku 

wskazano,  iż  „to  po  stronie  podmiotu  zainteresowanego  przekazywaniem  zakaźnych 

odpadów  medycznych  do  termicznego  przekształcenia  leży  ustalenie  z  zarządzającym 

instalacją  zlokalizowaną  na  terenie  woj.  świętokrzyskiego,  czy  posiada  wolne  moce 

przerobowe”.  Przystępujący  w  toku  niniejszego  postępowania,  poprzez  złożenia 

oświadczenia z dnia 8 sierpnia 2023 roku, potwierdził, iż spalarnia w Sandomierzu posiada 

wolne  moce  przerobowe,  by móc  wykonywać  usługi  świadczone  na  rzecz  Zamawiającego, 

zgodnie  z  zasadą  bliskości.  Oświadczenie  to  stanowi  także  potwierdzenie  posiadania 

wolnych  mocy  przerobowych  przez  spalarnię  w  Sandomierzu,  zgodnie  z  pismem  UM 

Województwa Świętokrzyskiego z dnia 26 października 2023 roku.  

Uwzględnić  należy,  że  ilość  odpadów  medycznych  wytwarzanych  na  terenie 

województwa  nie  jest  wartością  stałą,  na  którą  wpływ  ma  szereg  czynników  m.in., 

występujący  w  latach  2020  –  2022  okres  pandemii  wirusem  SARS  –  CoV  –  2,  który 

powodował  lawinowy  przyrost  ilości  wytwarzanych  przez  Szpitale  odpadów.  W  ocenie 

Przystępującego,  Odwołujący  na  podstawie  danych  za  rok  2019,  2020  i  2021  –  próbuje 

wnioskować co do zdarzeń przyszłych, w tym dotyczących przedmiotowego postępowania.  

Przystępujący  (Instalacja  do  unieszkodliwiania  odpadów  w  Sandomierzu)  nie  jest 

jedynym  podmiotem  realizującym  usługi  odbioru  unieszkodliwiania  odpadów  wytwarzanych 

na  terenie  województwa  świętokrzyskiego.  Oznacza  to,  że  nie  wszystkie  wytwarzane  na 

terenie województwa odpady są unieszkodliwiane w instalacji Przystępującego.  

Przystępujący  zakwestionował  powołane  przez  Odwołującego  orzecznictwo  – 

wskazując, że okoliczności każdej ze spraw powinny być indywidualnie rozstrzygane.  

Przystępujący  zauważył,  że  Konsorcjum  ECO  –  ABC,  będąc  podmiotem 

profesjonalnym  również  powinno  posiadać  wiedzę  w  zakresie  wymagań  prawnych 

związanych  z  unieszkodliwianiem  odpadów,  w  tym  obowiązków  związanych  z  zasadą 

bliskości  oraz  lokalizacji  poszczególnych  instalacji,  w  których  takie  odpady  mogłyby  zostać 

unieszkodliwione.  W  tym  zakresie  Konsorcjum  ECO 

–  ABC  mogło  wystąpić  do  instalacji 

Przystępującego  z  zapytaniem  dotyczącym  możliwości  dostarczenia  i  unieszkodliwienia 

odpadów  wytwarzanych  w  ramach  przedmiotowego  postępowania  przetargowego  czego 

jednak  nie uczyniło.  Działania takie wskazywałyby na  wolę przestrzegania zasady  bliskości 

na  etapie  składania  oświadczeń  dot.  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu  oraz 

warunków  realizacji  umowy.  Oferta  wykonawcy,  oferującego  w  warunkach  zamówienia 

realizację  umowy  niezgodnie  z  zasadą  bliskości,  która  jest  co  do  zasady  zawsze 

wskazywana w treści SWZ przez Zamawiających, podlega odrzuceniu.  

Zdaniem 

Przystępującego,  formułowanie  przez  Odwołującego  wniosków  na 

podstawie  o

świadczenia  Starosty  Sandomierskiego  z  dnia  01.09.2021  r.  –  jest  działaniem 

pozornym,  ukierunkowanym  wyłącznie  na  wywołanie  wrażenia  o  braku  możliwości 

unieszkodliwienia  odpadów  na  terenie  województwa  w  instalacji  Przystępującego  i 

uzasadnienie 

próby naruszenie zasady bliskości przez Odwołującego.  

Zamawiający,  pismem  z  dnia  7  lutego  2024  r.,  złożył  odpowiedź  na  odwołanie, 

wnosząc o oddalenie odwołania w całości.  

Zamawiający przyznał, że w realiach przedmiotowej sprawy istotne znaczenie ma art. 

20  ustawy  o  odpadach.  O

dpady  medyczne  powinny  być  unieszkodliwiane  zgodnie  z 

zasadami  wyrażonymi  w  art.  20  ust.  3  i  5-6  ustawy  o  odpadach,  tj.  co  do  zasady 

unieszkodliwianie zakaźnych odpadów medycznych powinno następować na obszarze tego 

samego  województwa.  Wyjątkiem  jest  natomiast  sytuacja  określona  w  treści  art.  20  ust.  6 

tejże ustawy, wprowadzająca wyjątek od zakazu unieszkodliwiania odpadów na terenie tego 

samego  województwa,  na  którym  zostały  wytworzone  i  dopuszcza  ich  unieszkodliwianie 

poza  terenem  województwa.  Ustawa  enumeratywnie  wskazuje  na  następujące  przesłanki: 

jeżeli  odległość  od  miejsca  wytwarzania  odpadów  do  miejsca  stosowania  położonego  na 

obszarze  innego  województwa  jest  mniejsza  niż  odległość  do  miejsca  stosowania 

położonego  na  obszarze  tego  samego  województwa  oraz  gdy  na  obszarze  województwa 

innego  niż  to,  na  którym  zostały  wytworzone,  w  najbliżej  położonej  instalacji,  w  przypadku 

braku  instalacji  do  unieszkodliwiania  tych  odpadów  na  obszarze  danego  województwa  lub 

gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych. 

Zamawiający wskazał, że przekładając powyższe na realia niniejszej sprawy istotnym 

jest  to, 

co  wskazuje  Odwołujący,  czyli  wolne  moce  przerobowe  danej  spalarni.  Odwołujący 

próbuje  zarzuć  Zamawiającemu,  iż  ten  nie  zweryfikował  tej  okoliczności,  jeżeli  chodzi  o 

Przystępującego.  Zamawiający  jednak,  poza  zapewnieniem  potencjalnego  wykonawcy,  nie 

ma  możliwości  zweryfikować  tego  faktu.  To  potencjalny  wykonawca,  składając  ofertę  ze 

wskazaniem  konkretnego  miejsca  utylizacji  odpadów,  daje  zapewnienie  realizacji 

zobowiązania  wynikającego  z  art.  20  ustawy  od  odpadach,  w  szczególności  zutylizowania 

odpadów  na  terenie  woj.  świętokrzyskiego.  W  momencie  złożenia  oferty  przejmuje  ten 

obowiązek niejako na siebie. 

Analiza  załączonych  do  odwołania  pism,  w  szczególności  pisma  z  dnia  26 

października  2023  roku,  nie  wskazuje  na  to,  aby  spalarnia  w  Sandomierzu  nie  posiadała 

mocy przerobowych. Urząd Marszałkowski przyznaje wprost, iż spalarnia w Sandomierzu nie 

ma wystarczających mocy przerobowych, aby zutylizować całość odpadów wytworzonych w 

woj. 

świętokrzyskim z uwagi na szacunkową ich ilości tj. 3435 Mg w zestawieniu z mocami 

przerobowymi spalarni w Sandomierzu, tj. 1200 Mg - 

jednak to stwierdzenie nie przesądza o 

tym, 

co wnioskuje Odwołujący, bowiem nie należy przyjmować założenia, że całość odpadów 

medycznych i weterynaryjnych jest utylizowana w Sandomierzu. 

Nie można uznać za miarodajne pisma Starosty Sandomierskiego z 1 września 2021 

roku i pisma Urzędu Marszałkowskiego z dnia 26 października 2023 roku, bowiem wnioski z 

nich płynące są odmienne, a stwierdzenie Starosty dotyczy sytuacji mającej miejsce niemal 

dwa i pół roku temu. Podobnie rzecz się ma w przywołanym przez Odwołującego wyrokiem 

KIO w sprawie KIO 1966/22 z dnia 16 sierpnia 2022 roku, który opierał się o pismo Starosty 

stwierdzające, że spalarnia w Sandomierzu nie ma mocy przerobowych. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  uwzględniając  dokumentację  postępowania,  dokumenty 

zgromadzone w aktach sprawy i wyjaśnienia złożone przez strony i uczestnika postępowania 

odwoławczego, ustaliła i zważyła, co następuje: 

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. 

Izba  stwierdziła,  że  Odwołujący  wykazał  posiadanie  legitymacji  uprawniającej  do 

wniesienia odwołania, stosownie do dyspozycji art. 505 ust. 1 Pzp.  

Wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  zamówienie:  Konsorcjum  w  składzie 

REMONDIS  Medison  Sp.  z  o.o. 

w  Dąbrowie  Górniczej,  Szpital  Specjalistyczny  Ducha 

Świętego  w  Sandomierzu  skutecznie  głosili  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego 

po stronie Zamawiającego, stając się uczestnikiem postępowania odwoławczego. 

Izba ustaliła, co następuje: 

Przedmiotem zamówienia jest realizacja przez wykonawcę usługi odbioru, transportu 

oraz  unieszkodliwiana  odpadów  medycznych  na  potrzeby  Samodzielnego  Publicznego 

Zespołu  Zakładów  Opieki  Zdrowotnej  w  Staszowie.  Odpady  medyczne  i  pozostałe  odpady 

będą  odbierane  z  miejsca  ich  magazynowania  na  terenie  Samodzielnego  Publicznego 

Zespołu  Zakładów  Opieki  Zdrowotnej  w  Staszowie.  Szacunkowa  masa  odpadów 

medycznych  przeznaczonych  do  unieszkodliwienia  w  okresie  realizacji  zamówienia  wynosi 

363 600  kg. 

Zamawiający  zastrzega  sobie  prawo  do  zmniejszenia  o  max.  20%  ilości 

przedmiotu  zamówienia  bez  potrzeby  sporządzania  aneksu,  co  uzależnione  jest  od 

rzeczywistych potrzeb Zamawiającego, wynikających z jego bieżącej działalności, czego nie 

można było przewidzieć w chwili zawarcia umowy. 

Sposób  realizacji  usług  będących  przedmiotem  niniejszego  zamówienia  określa 

ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach 

(t j. Dz. U z 2022, poz. 699 z późn. zm.). Został 

on 

szczegółowo uregulowany w związku ze szczególnym charakterem zakaźnych odpadów  

medycznych,  których  przechowywanie,  transport,  unieszkodliwianie  niezgodne  z  zasadami 

wynikającymi z przepisów prawa, w tym ustawy o odpadach, może prowadzić do powstania 

zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi i zwierząt. Ustawodawca w art. 20 ustawy o odpadach 

przewidział tzw. zasadę bliskości, która służy temu, aby odpady medyczne – z uwagi na swój 

niebezpieczny charakter 

– nie były przewożone do unieszkodliwiania w odległe miejsca, tylko 

najbliżej miejsca ich wytworzenia. 

W odniesieniu  do 

odpadów medycznych Ustawodawca, w treści ustawy o odpadach 

określił  szczególne  wymagania  odnoszące  się  m.in.  do  możliwości  przemieszczania  tych 

odpadów  od  miejsca  wytworzenia  do  miejsca  ich  unieszkodliwienia  oraz  procesów 

unieszkodliwiania.  

„Art. 20. Odpady (Zasada bliskości) 

Ust.  1 

Odpady,  z  uwzględnieniem  hierarchii  sposobów  postępowania  z  odpadami,  w 

pierwszej kolejności poddaje się przetwarzaniu w miejscu ich powstania. 

Ust.  2 

Odpady, które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się, 

uwzględniając  hierarchię  sposobów  postępowania  z  odpadami  oraz  najlepszą  dostępną 

technikę,  o  której  mowa  w  art.  207  najlepsze  dostępne  techniki  ustawy  z  dnia  27  kwietnia 

2001 r. 

– Prawo ochrony środowiska, lub technologię, o której mowa w art. 143 wymagania 

dotyczące  technologii  instalacji  tej  ustawy,  do  najbliżej  położonych  miejsc,  w  których  mogą 

być przetworzone. 

Ust. 3 

Zakazuje się: 

1) stosowania komunalnych osadów ściekowych, 

2)  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów 

weterynaryjnych 

poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone. 

Ust.  4 

Zakazuje się przywozu na obszar województwa odpadów, o których mowa w ust. 3, 

wytworzonych poza obszarem tego województwa, do celów, o których mowa w ust. 3. 

Ust.  5 

Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na obszarze województwa innego 

niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do 

miejsca  stosowania  położonego  na  obszarze  innego  województwa  jest  mniejsza  niż 

odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa. 

Ust.  6 

W  przypadku  unieszkodliwiania  zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych 

odpadów  weterynaryjnych,  przepis  ust.  5  stosuje  się  odpowiednio.  Dopuszcza  się 

unieszkodliwienie  zakaźnych  odpadów  medycznych  i  zakaźnych  odpadów  weterynaryjnych 

na  obszarze  województwa  innego  niż  to,  na  którym  zostały  wytworzone,  w  najbliżej 

położonej  instalacji,  w  przypadku  braku  instalacji  do  unieszkodliwiania  tych  odpadów  na 

obszarze  danego  województwa  lub  gdy  istniejące  instalacje  nie  mają  wolnych  mocy 

przerobowych.

” 

Zgodnie  zatem  z  art.  20  ust.  3 

–  4  ww.  ustawy  o  odpadach,  zakaźne  odpady 

medyczne powinny być unieszkodliwiane na obszarze tego samego województwa, na którym 

odpady te 

zostały wytworzone. Wyjątki od powyższej zasady zostały przewidziane w art. 20 

ust. 5-6 

ustawy o odpadach, zgodnie z którymi można nie stosować ustalonej w art. 20 ust. 3 

zasady regionalizacji w następujących sytuacjach:  

jeżeli  odległość  od  miejsca  wytwarzania  odpadów  do  miejsca  stosowania  położonego  na 

obszarze  innego  województwa  jest  mniejsza  niż  odległość  do  miejsca  stosowania 

położonego na obszarze tego samego województwa;  

na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej 

położonej  instalacji,  w  przypadku  braku  instalacji  do  unieszkodliwiania  tych  odpadów  na 

obszarze  danego  województwa  lub  gdy  istniejące  instalacje  nie  mają  wolnych  mocy 

przerobowych.  

Powyższa regulacja ustawowa znalazła jednoznaczne odzwierciedlenie w treści SWZ 

w  przedmiotowym  postępowaniu,  w  której  Zamawiający  określił  warunki  udziału  w 

postępowaniu i zasady realizacji zamówienia. W treści SWZ Zamawiający w pkt 5.17.odwołał 

się do  ww.  ustawy  o  odpadach i  postanowił  następująco: „Wykonawca zapewnia realizację 

umowy z zachowaniem wymogów ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (tj. Dz. U. 

2021  r.,  poz.  779  z  późn.  zm.)  w  tym  art.  20  ust.  2  i  6,  który  zobowiązuje  przyszłego 

posiadacza  do  unieszkodliwiania  odpadów  medycznych  pochodzących  z  obiektów 

Zamawiającego  na  obszarze  województwa  świętokrzyskiego  lub  poza  województwem, 

jednakże  w  możliwie  jak  najbliższej  odległości  od  siedziby  Zamawiającego  oraz  ustawy  z 

dnia  27  kwietnia  2001r.  prawo  ochrony  środowiska  (tj.  Dz.  U.  z  2021  r.  poz.1973)  i  ponosi 

odpowiedzialność za przyjęte odpady w zakresie określonym przepisami ww. ustaw. 

W 

odpowiedzi  na  ogłoszenie  o  zamówieniu  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

Zamawiającego złożone zostały dwie oferty:  

oferta  Konsorcjum  firm  REMONDIS  Medison  Sp.  z  o.o.,  Szpital 

Specjalistyczny  Ducha  Świętego  dysponującego  instalacją  do  unieszkodliwiania  odpadów 

medycznych

,  położoną  na  terenie  województwa  świętokrzyskiego  (tj.  województwa,  na 

terenie  którego  wytwarzane  są  odpady  medyczne),  najbliżej  położoną  od  miejsca 

wytworzenia odpadów – tj. w odległości 50,8 km.  

oferta  Konsorcjum  ECO 

–  ABC  –  została  odrzucona  przez  Zamawiającego, 

jako  n

iezgodna  z  warunkami  zamówienia  i  naruszająca  art.  20  ustawy  o  odpadach  –  w 

ofercie wskazano instalacj

ę do unieszkodliwiania odpadów medycznych położoną na terenie 

innego  województwa  (województwo  małopolskie)  w  odległości  108  km  od  miejsca 

wytwarzania odpadów.  

W danym stanie faktycznym Izba zważyła, co następuje:  

Odwołujący zarzucał m.in., że Zamawiający zaniechał w prowadzonym postępowaniu 

ustalenia, czy spalarnia wybranego Konsorcjum Remondis posiada wolne moce przerobowe.  

Odnosząc  się  do  tego  zarzutu,  Izba  wskazuje,  że  w  przypadku,  gdy  wykonawca 

składa ofertę, wskazując instalację, która spełnia wymagania przepisów ustawy o odpadach, 

zgodnie z zasad

ą określoną w art. 20 ust. 3 i 4, tj. jest położona na terenie województwa, w 

którym  są  wytwarzane  odpady  medyczne  i  jest  najbliżej  położona  od  miejsca  wytwarzania 

odpadów,  Zamawiający  nie  ma  obowiązku  żądania  wykazania  przez  tego  wykonawcę,  że 

dana  spalarnia  posiada  wolne  moce  przerobowe. 

Należy  zauważyć,  że  wykonawca, 

składając  ofertę  ze  wskazaniem  konkretnego  miejsca  utylizacji  odpadów,  spełniającego 

wymogi  ww.  zasady  daje 

Zamawiającemu  zapewnienie  wywiązania  się  z  zobowiązań 

wynikających  z  art.  20  ust.  3  i  4  ustawy  o  odpadach.  W  toku  postępowania  Przystępujący, 

poprzez złożenia oświadczenia z dnia 8 sierpnia 2023 roku, potwierdził Zamawiającemu, że 

spalarnia w Sandomierzu posiada wolne moce przerobowe na potrzeby wykonania 

usług na 

rzecz Zamawiającego, zgodnie z zasadą bliskości.  

To wykonawca, który składa ofertę wskazując przy tym spalarnię położoną na terenie 

innego  województwa,  a  więc  powołując  się  na  wyjątek  od  zasady  określonej  w  ustawie  o 

odpadach (art. 20 ust. 6), 

powinien wykazać, że zastosowanie wyjątku w danym przypadku 

ma 

w  pełni  uzasadnienie,  tj.  musi  wykazać,  że  spalarnia  położona  najbliżej  na  terenie 

województwa,  w  którym  są  wytwarzanie  odpady  medyczne  nie  posiada  wolnych  mocy 

przerobowych  i  nie  będzie  w  stanie  unieszkodliwić  odpadów  w  ramach  realizacji  danego 

zamówienia.  Zamawiający,  dokonując  badania  takiej  oferty,  pod  kątem  zgodni  z  SWZ, 

powinien  wezwać  wykonawcę  do  wyjaśnienia  treści  oferty  w  powyższym  zakresie, 

umożliwiając  temu  wykonawcy  wykazanie  zgodności  oferty  z  wymaganiami  dokumentów 

zamówienia oraz przepisów ustawy o odpadach. 

Oceniając  w  niniejszym  postępowaniu  odwoławczym  dowody  przedłożone  przez 

Odwołującego  w  celu  wykazania,  że  spalarnia  w  Sandomierzu  nie  posiada  wolnych  mocy 

przerobowych, 

Izba  doszła  do  przekonania,  że  Odwołujący  tego  faktu  nie  wykazał.  Nie 

wykazał  tym  samym,  że  uprawnione  jest,  w  świetle  art.  20  ust.  6  ustawy  o  odpadach, 

zagospodarowanie odpadów na terenie innego województwa, w tym przypadku – na terenie 

województwa małopolskiego. Jak już wskazano powyżej, to wykonawca, który składa ofertę, 

powołując  się  na  wyjątek  od  zasady  określonej  w  art.  20  ust.  3  i  4  ustawy  o  odpadach, 

powinien  wykazać  przesłanki  do  zastosowania  tego  wyjątku.  Nieodzownym  jest,  w  ocenie 

Izby, 

aby taki wykonawca zwrócił się na piśmie do danej spalarni odpadów z zapytaniem, czy 

posiada  ona  wolne  moce  przerobowe  oraz  czy  będzie  mogła  przyjąć  od  tego  wykonawcy 

odpady  w  ilości  określonej  w  danym  postępowaniu.  Izba  zauważa,  że  tak  też  wskazano  w 

piśmie UM Województwa Świętokrzyskiego z dnia 26 października 2023 roku: „to po stronie 

podmiotu  zainteresowanego  przekazywaniem  zakaźnych  odpadów  medycznych  do 

termicznego  przekształcenia  leży  ustalenie  z  zarządzającym  instalacją  zlokalizowaną  na 

terenie woj. świętokrzyskiego, czy posiada wolne moce przerobowe”. Odwołujący nie zwrócił 

się do spalarni w Sandomierzu o udzielenie informacji, czy spalarnia ta posiada wolne moce 

przerobowe  na  potrzeby  przedmiotowego  post

ępowania  i  nie  przedstawił  tego  dowodu  na 

rozprawie. 

Z  zebranego  natomiast 

w  niniejszej  sprawie  materiału  dowodowego  wynika,  że 

Odwołujący  nie  wykazał  przesłanek do  zastosowania wyjątku,  określonego w  art.  20  ust.  6 

zdanie drugie ustawy o odpadach. 

Izba zważyła, przy tym, co następuje: 

Informacja 

przedstawiona 

przez 

Urz

ąd 

Marszałkowski 

Województwa 

Świętokrzyskiego w piśmie z dnia 18 stycznia i 30 marca 2022 r. oraz z dnia 15 lutego 2023 

r.  w  szczególności,  że  „funkcjonująca  na  terenie  województwa  świętokrzyskiego  spalarnia 

odpadów  medycznych  i  weterynaryjnych  nie  ma  możliwości,  z  uwagi  na  ograniczoną  moc 

przerobową  instalacji,  unieszkodliwienia  wszystkich  wytwarzanych  na  terenie  województwa 

zakaźnych  odpadów  medycznych."  nie  potwierdza,  że  spalarnia  odpadów  w  Sandomierzu 

nie  posiada  wolnych  mocy  przerobowych  potrzebnych  do  zutylizowania  odpadów,  które  są 

objęte  niniejszym  zamówieniem.  Fakt,  że  dana  spalarnia  nie  ma  możliwości 

unieszkodliwiania  wszystkich  wytwarzanych  na  terenie  danego  województwa  odpadów 

medycznych nie dowodzi, że spalarnia ta, biorąc pod uwagę zawarte umowy na dany okres, 

nie posiada mocy przerobowych do utylizacji odpadów objętych przedmiotem zamówienia w 

konkretnym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  konkretnym  okresie 

czasu. Ponadto, 

zawarte w tych dokumentach oświadczenia zawierają sprzeczne informacje. 

W dokumencie z dnia 18 stycznia 2022 r. Marszałek Województwa wskazuje, że na terenie 

województwa  świętokrzyskiego  wytworzono  2044,74  Mg  (ton)  odpadów  medycznych, 

natomiast  w  dokumencie  z  dnia  15  lutego  2023 

– że w roku 2019 na terenie województwa 

wytworzono  3285  Mg 

(ton)  odpadów.  Wobec  wskazanych  sprzeczności  dokumenty  te  nie 

mogą stanowić wiarygodnego dowodu w zakresie ilości wytworzonych odpadów. Wskazano 

również,  że  spalarnia  w  województwie  świętokrzyskim  może  unieszkodliwić  1200  Mg  (ton 

odpadów).  W  dokumencie  z  dnia  30  marca  2022  r.  wskazano  natomiast,  że  w  2021  r.  w 

instalacji tej unieszkodliwiono łącznie 1037,0766 Mg (ton) odpadów – co prowadzi wyraźnie 

do  wniosku,  że  wbrew  twierdzeniom  Odwołującego,  ww.  instalacja  posiada  wolne  moce 

przerobowe, które w 2021 umożliwiłyby przyjęcie blisko 160 ton odpadów.  

O

koliczności  powoływane  przez  Odwołującego, że  w  2019  r.  ilość  wytwarzanych  na 

terenie  województwa  świętokrzyskiego  zakaźnych  odpadów  medycznych  przewyższała 

dopuszczalne moce przerobowe jedynej w województwie świętokrzyskim instalacji, stanowią 

informacje  historyczne,  na  podstawie  których  nie  można  stwierdzić,  że  aktualnie  w  danym 

okresie 

spalarnia  ta  takich  mocy  nie  posiada.  Nie  potwierdza  tego  również  informacja 

wskazująca na szacowany wzrost ilości odpadów w ww. województwie o 1% rocznie.  

T

akże  informacja  zawarta  w  piśmie  Starosty  Sandomierskiego,  który  jest  organem 

założycielskim  Szpitala  w  Sandomierzu,  z  dnia  1  września  2021  r.  w  którym  Starosta 

wskazał,  iż  „w  roku  bieżącym,  zawarcie  umowy  mającej  na  celu  zapewnienie  ciągłych 

dostaw  odpadów  medycznych  oraz  weterynaryjnych  do  spalarni  eksploatowanej  przez 

Szpital  Specjalistyczny  Ducha  Świętego  w  Sandomierzu  jest  niemożliwe,  ze  względu  na 

dotychczasowe zawarte i obowiązujące do przyszłego roku umowy. Zapewniamy jednak, że 

przy  podejmowaniu  n

owych  decyzji  i  zobowiązań  uwzględnimy  Państwa  umowę,  o  czym 

poinformujemy  odrębnym  pismem."  nie  dowodzi  braku  mocy  przerobowych  ww.  spalarni  w 

2024  r.,  g

dyż  informacja  ta  dotyczy  stanu  faktycznego  z  2021  r.,  tj.  sprzed  trzech  lat. 

Podobnie  d

ane  pozyskane  przez  Odwołującego  z  Ministerstwa  Klimatu  i  Środowiska,  w 

pi

śmie  z  dnia  24  marca  2022  r.,  są  także  aktualne  na  dzień  7  marca  2022  r.,  co  wynika 

jednoznacznie 

z  treści  tego  pisma.  Nie  można  przyjąć  że  dane  te  dowodzą  stanu  mocy 

przerobowych spalarni aktualnego w 2024 r. 

Jak  wynika  z  treści  dołączonych  do  odwołania  dokumentów  Ministerstwa  Klimatu  i 

Środowiska, „przekazywane dane nie są ostateczne” – tak w dokumencie z dnia 24.03.2022 

r.  W  dokumencie  z  dnia  03.11.2022  r.  wskazano  natomiast

,  że  „uznać  należy,  że  dane  za 

2021  r.  mają  w  chwili  obecnej  bardziej  charakter  poglądowy  i  nie  powinny  być 

wykorzystywane  na  potrzeby  analiz  i  opracowań  badawczych”  –  a  więc  tym  bardziej  nie 

stanowią  dowodu  potwierdzającego  twierdzenia  Odwołującego  co  do  braku  mocy 

przerobowych spalarni w Sandomierzu w przedmiotowym 

postępowaniu. 

W ocenie Izby, powyższe dane przedstawione przez Odwołującego, dotyczące ilości 

odpadów  wytwarzanych  w  województwie  świętokrzyskim  w  latach  ubiegłych,  mają  w 

niniejszej sprawie 

znaczenie jedynie poglądowe, natomiast nie stanowią dowodu na fakt, że 

biorąc pod uwagę okres realizacji przedmiotowego zamówienia oraz ilość odpadów objętych 

zamówieniem,  a  także  stopień  wykorzystania  mocy  spalarni  wynikający  z  zawartych  przez 

ten  podmiot  zobowiązań  dotyczących  tego  samego  okresu,  spalarnia  w  Sandomierzu  nie 

będzie w stanie unieszkodliwiać danych ilości odpadów.   

Urząd  Marszałkowski  Województwa  Świętokrzyskiego  również  w  piśmie  z  dnia  26 

października  2023  r.  wskazał,  że  „roczne  moce  przerobowe  instalacji  do  termicznego 

przekształcania odpadów medycznych i weterynaryjnych w Sandomierzu wynoszą 1200 Mg. 

Mając  na  względzie,  iż  szacuje  się  masę  odpadów  medycznych  i  weterynaryjnych 

wytworzonych  na  terenie  woj.  świętokrzyskiego  na  poziomie  3435  Mg  w  2023  r., 

funkcjonująca  w  województwie  instalacja  do  unieszkodliwiania  ww.  odpadów  nie  ma 

zdolności przerobowych do przetworzenia wszystkich potencjalnie wytworzonych odpadów w 

danym roku kalendarzowym”. Powyższa informacja w żadnym razie nie stanowi dowodu na 

okoliczność, 

że 

uwzględniając 

aktualne 

zobowiązania 

spalarni 

do 

utylizacji 

zakontraktowanych  ilości  odpadów  na  rok  2024  r.,  ww.  spalarnia  nie  posiadała 

wystarczających mocy do przetworzenia określonych w przedmiotowym postępowaniu ilości 

odpadów medycznych. 

W 

przedmiotowym postępowaniu, dla rozstrzygnięcia sporu, kluczowe było ustalenie, 

czy 

istniejąca  instalacja  na  terenie  województwa  świętokrzyskiego,  którą  zaoferował 

Przystępujący,  nie  ma  wolnych  mocy  przerobowych  pozwalających  na  przetworzenie 

odpadów  w  ilości  objętej  przedmiotowym  zamówieniem.  Twierdzenie  powyższe  podnosił 

Odwołujący,  uzasadniając  zaoferowanie  spalarni  poza  obszarem  województwa 

świętokrzyskiego, zatem, to na Odwołującym spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie. 

Niezależnie  od  powyższego,  w  celu  ustalenia  rzeczywistych  mocy  przerobowych 

spalarni  w  Sandomierzu,  Izba  zobowiązała  Przystępującego  do  przedłożenia  zestawienia 

zawart

ych umów na rok 2024 r. Przystępujący przedstawił wraz z pismem z dnia 15 lutego 

2024  r.

zestawienie  umów  zawartych  przez  Szpital  Specjalistyczny  Ducha  Świętego  w 

Sandomierzu w przedmiocie utylizacji odpadów medycznych w okresie od dnia 01.01.2024 r. 

do  dnia  31.12.2024  r.  zawierające  dane  o  ilościach  odpadów,  które  mają  zostać 

unieszkodliwione  w  tym  okresie  wraz  z  dowodami  potwierdzającymi  zawarcie 

przedmiotowych umów. 

Przystępujący  wyjaśnił,  że  instalacja  prowadzi  działalność  w  oparciu  o  wydane 

pozwolenia, w tym decyzję Marszałka Województwa Świętokrzyskiego z dnia 12 lipca 2021 r. 

(ŚO-II.7221.2.5.2021)  na  wytwarzanie  odpadów  powstających  w  związku  z  eksploatacją 

instalacji,  która  określa  rodzaje  i  masę  odpadów  do  przetworzenia  w  okresie  roku.  Łączna 

masa  odpadów,  które  instalacja  może  unieszkodliwić  w  okresie  jednego  roku  wynosi  1200 

Mg (ton), w tym 1183,5 Mg (ton) odpadów niebezpiecznych). 

Zgodnie  z  obowiązującymi  przepisami  prawa,  w  treści  pozwoleń  regulujących  prace 

instalacji  do termicznego  unieszkodliwiania określa się wydajność  roczną  oraz czas  pracy  i 

wydajność  godzinową.  Instalacja  do  termicznego  unieszkodliwiania  odpadów  pracuje  w 

ruchu ciągłym. Zgodnie z wydanym pozwoleniem wydajność instalacji wynosi 150 kg/h, czas 

pracy instalacji ustalono na 8000h w ciągu roku. Pozostały czas (760h) przeznaczony jest na 

niezbędne  prace  związane  z  utrzymaniem  stanu  technicznego  instalacji.  W  zestawieniu 

dostępny  wolumen  (moc  przerobowa  instalacji)  została  podzielona  przez  ilość  miesięcy. 

Zastosowane  uproszczenie  nie  ma  wpływu  na  końcowy  rezultat  zestawienia.  Przyjęto,  że 

wydajność instalacji wynosi 100 Mg (ton) / miesięcznie.  

Przystępujący  wyjaśnił,  że  zawierane  umowy  charakteryzują  się  podobną  strukturą 

oraz  istotnymi  elementami  wśród  których  należy  wyróżnić  w  szczególności  okres 

obowiązywania, szacowaną ilość odpadów, które mają zostać poddane procesowi utylizacji 

w okresie obowiązywania kontraktu oraz warunków cenowych.  

Przystępujący wskazał, że jest stroną umowy zlecenia, zawartej na okres 1 luty 2024 

r. 

– 1 kwietnia 2024 r. – z Zamawiającym, na podstawie której realizuje od dnia 1 lutego 2024 

r. odbiory odpadów od Zamawiającego – co potwierdza, że instalacja dysponuje od początku 

bieżącego  roku  wolnymi  mocami  przerobowymi,  które  pozwalają  na  prawidłową  realizację 

odbiorów. Przystępujący przedłożył karty przekazania odpadów za okres od dnia 01.02.2024 

r. do dnia złożenia niniejszego pisma – na dowód, że odbierane odpady są unieszkodliwianie 

w  instalacji  w  Sandomierzu.  Ponadto,  d

nia  21.01.2024  r.  zrealizowany  został  przez 

Przystępującego odbiór interwencyjny (jednorazowy) – na prośbę Świętokrzyskiego Centrum 

Onkologii w Kielcach ze względu na brak uchybienie warunkom umowy przez firmę ECO  – 

ABC  Sp.  z  o.o.  z  którą  podmiot  ten  zawarł  umowę  na  odbiór  i  utylizację  odpadów.  Ze 

względu  na  fakt,  że  zdarzenie  miało  charakter  jednorazowy  (incydentalny)  w  zestawieniu 

zostało ujęte wyłącznie dla miesiąca dokonania odbioru (21.01.2024).  

Przedłożone  przez  Przystępującego  zestawienie  zostało  uzupełnione  o  ilości 

odpadów,  które  są  wytwarzane  są  ramach  działalności  leczniczej  przez  Szpital  w 

Sandomierzu,  bowiem  podmiot  ten  oprócz  faktu,  że  jest  operatorem  instalacji  jest  również 

wytwórcą  odpadów  medycznych,  które  unieszkodliwia  we  własnej  instalacji  (dla  potrzeb 

zestawienia  przyjęto  w  kolejnych  miesiącach  ilości  odpadów  wytworzone  przez  Szpital  w 

styczniu  2024  r.

,  które  stanowią  dane  rzeczywiste).  Ilości  odpadów  przekazanych  od 

wytwórców  detalicznych  z  terenu  województwa  świętokrzyskiego,  przekazanych  w  ramach 

umowy  zawartej  z  REMONDIS  Medison  Sp.  z  o.o.  (dane  rzeczywiste)  oraz  dla  miesiąca 

stycznia 2024 r. o dane dotyczące ilości odpadów przekazanych z terenu innych województw 

w ramach odbiorów interwencyjnych (wobec dysponowania w tym miesiącu wolnymi mocami 

przerobowymi) 

–  zdarzenie  miało  charakter  jednorazowy  (incydentalny)  w  zestawieniu 

zostało ujęte w miesiącu dokonania odbioru (styczeń 2024). 

Szpital Specjalistyczny Ducha Świętego oświadczył również, że nie utylizował innych 

odpadów  niż  wskazane  w  Zestawieniu  /  Tabeli  i  nie  jest  stroną  innych  umów  w  zakresie 

utylizacji odpadów oraz potwierdził stan faktyczny wynikający z zestawienia i dołączonych do 

pisma dowodów.  

Przystępujący załączył do pisma z dnia 15 lutego 2024 r. następujące dokumenty: 

1)  Karty  przekazania  odpadów  –  za  okres  od  01.01.2024  r.  do  dnia  31.01.2024  r.  na  fakt 

odbioru odpadów od wskazanych podmiotów, ilości odbieranych odpadów.  

2)  Karty  przekazania  odpadów  za  okres  od  01.02.2024  –  do  dnia  14.02.2024  –  na  fakt 

dysponowania wolnymi mocami przerobowymi i realizacji usługi dla Zamawiającego.  

3)  Tabela  /  Zestawienie 

–  dołączona  jako  załącznik  nr  1  i  nr  2  do  niniejszego  pisma, 

zawierające zestawienie podmiotów od których odbierane są odpady, okresy obowiązywania 

umowy, ilości odpadów szacunkowych, które zgodnie z umową powinny zostać wytworzone i 

poddane  procesowi  utylizacji  w  okresie  od  01.01.2024  r.  do  dnia  31.12.2024  r.  oraz 

informacja  o rzeczywistych ilościach  odebranych  do  poszczególnych  podmiotów  w  styczniu 

2024 r. 

– wraz z informacją o wolnych mocach przerobowych w poszczególnych miesiącach 

2024 r.  

4) Oświadczenie Szpitala Św. Ducha w Sandomierzu.  

5)  Informacja  Zamawiającego  o  wyborze  wykonawcy  zamówienia  na  realizację  usługi 

odbioru  i  transportu  odpadów  medycznych  (w  zakresie  Odwołującego  i  Przystępującego) 

oraz kopia zawartej umowy (w zakresie Przystępującego).  

Jak wynika z 

przedłożonego przez Przystępującego zestawienia, w każdym kolejnym 

miesiącu kalendarzowym w okresie od 01/24 – 12/24 – Instalacja w Sandomierzu dysponuje 

wolnymi mocami przerobowymi, które wynoszą od 16 207 kg w miesiącu styczniu do 76 147 

kg  w  miesiącu  grudniu  (przy  założeniu,  że  instalacja  nie  będzie  stroną  nowych  umów,  w 

których zobowiąże się do unieszkodliwienia odpadów). 

Powyższe  dane  potwierdzają,  że  w  odniesieniu  do  odpadów  medycznych 

wytworzonych  przez  Zamawiającego  –  na  terenie  województwa  świętokrzyskiego 

funkcjonuje  instalacja  do  przetwarzania  odpadów  –  położona  w  Sandomierzu,  wskazana  w 

ofercie  Przystępującego,  zdolna  do  odbioru  i  unieszkodliwienia  odpadów  wytworzonych  w 

ramach  przedmiotowego  postępowania.  Dokonana  przez  Izbę  analiza  dowodów 

przedłożonych  przez  Odwołującego  nie  potwierdza,  że  spalarnia  w  Sandomierzu  nie 

posiadała  wolnych  mocy  przerobowych.  W  odniesieniu  do  zestawienia  zawartych  umów  i 

dowodów  przedstawionych  przez  Przystępującego,  Odwołujący  zauważył  i  wskazał  pewne 

nieścisłości,  jednak  nie  wykazał,  że  nieścisłości  te  jakkolwiek  wpływają  na  ocenę  wolnych 

mocy  przerobowych  spalarni  w  Sandomierzu,  a  w  szczególności  –  że  dowodzą  braku 

wolnych mocy przerobowych. 

Biorąc  pod  uwagę  powyższe,  Izba  stwierdziła,  że  skoro  Odwołujący  zaoferował 

instalacj

ę  położoną  na  terenie  innego  województwa  oraz  nie  wykazał  braku  wolnych  mocy 

przerobowych  spalarni  w  Sandomierzu,  to  odrzucenie  oferty 

Odwołującego  ze  względu  na 

niespełnienie  warunku  polegającego  na  realizacji  zamówienia  zgodnie  z  zasadą  bliskości, 

wynikającą  z  art.  20  ustawy  o  odpadach,    jest  uzasadnione  i  prawidłowe.  Oferta 

Odwołującego  w  przedmiotowym  postępowaniu  podlega  odrzuceniu  na  podstawie  art.  226 

ust. 1 pkt 5 Pzp, jako nie

zgodna z warunkami zamówienia. 

Uwzględniając  powyższy  stan  rzeczy,  ustalony  w  toku  postępowania,  Izba  orzekła, 

jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 557 i art. 575 ustawy 

z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 1710 ze 

zm.) oraz § 5 pkt 1 i 2 oraz § 8 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 

grudnia  2020  r. 

w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz 

rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U. z 2020 r. 

Przewodniczący: 

…………………………