KIO 3076/24 WYROK Warszawa, dnia 19 września 2024 r.

Sygn. akt: 

KIO 3076/24 

WYROK  

Warszawa, dnia 

19 września 2024 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:  

Przewodnicząca: 

Andrzej Niwicki 

Protokolant: 

Rafał Komoń 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 

13 września 2024 r. odwołania wniesionego do Prezesa 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  26  sierpnia  2024  r.  przez  GARDEN  SERVICE  J.  P.  w 

Świdniku 

 w  

postępowaniu prowadzonym przez Gminę Biała Podlaska  

przy  udziale  uczestnika  po  stronie  zamawiającego  w  postępowaniu  działającego  jako           

Mario Presto M. B. 

z Białej Podlaskiej 

orzeka: 

oddala odwołanie; 

2.  kosztami 

postępowania obciąża Odwołującego GARDEN SERVICE J. P.  w Świdniku  

i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę  7 500 zł 00 gr 

(słownie:  siedem  tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez 

odwołującego tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza od  Odwołującego GARDEN SERVICE J. P.  w Świdniku na rzecz  

Gminy Biała Podlaska kwotę 3 600 z (słownie trzy tysiące sześćset złotych) 

tytułem zwrotu kosztów postępowania – wynagrodzenia pełnomocnika. 

Na  orzeczenie  - 

w  terminie  14  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu  Okręgowego  w  Warszawie  - 

sądu zamówień publicznych. 

Przewodniczący: 

…………................. 

 Sygn. akt: 

KIO 3076/24        Uzasadnienie 

Zamawiający: Gmina Biała Podlaska Przedmiot zamówienia to: „Dowożenie uczniów i dzieci 

do  szkół  i  placówek  oświatowych  na  podstawie  biletów  miesięcznych  w  roku  szkolnym 

2024/2025”. Ogłoszenie o zamówieniu opublikowano w Biuletynie Zamówień Publicznych nr 

2024/BZP 00429427/01 z dnia 2024-07-

25, ogłoszenie o zmianie nr 2024/BZP 00441806/01 

z dnia 2024-08-01. 

Wykonawca (Skarżący): GARDEN SERVICE J. P.  ul. Kusocińskiego 29D w  

Świdniku  wniósł  odwołanie  od  decyzji  Zamawiającego  o  wykluczeniu  z  postępowania 

przetargowego  na  podstawie  art.  111  pkt  4  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  (Pzp)  w 

związku  z  rzekomym  zaistnieniem  przesłanek  z  art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp,  co  miało  być 

potwierdzone wyrokiem Krajowej Izby Odwoławczej (KIO) o sygnaturze 2264/22. 

Odwołujący przedstawił argumenty prawne, opierające się na przepisach Pzp, orzecznictwie 

KIO oraz sądów powszechnych, które wskazują na bezzasadność decyzji Zamawiającego i 

podkreśla, że jego oferta była najkorzystniejsza cenowo. 

Zgodnie  z  art.  44  ust.  1  Pzp,  (? 

–  przyp  KIO)  Zamawiający  zobowiązany  jest  do  wyboru 

oferty  z  poszanowaniem  zasad  oszczędności,  efektywności  oraz  transparentności 

postępowania.  

Orzecznictwo  KIO  (np.  KIO  1083/21)  podkreśla,  że  wykluczenie  wykonawcy,  który  złożył 

najkorzystniejszą  ofertę  cenowo,  powinno  być  stosowane  z  najwyższą  ostrożnością  i 

wyłącznie  w  sytuacjach,  gdy  istnieją  wyraźne  podstawy  prawne.  W  omawianym  przypadku 

takie  podstawy  nie  zostały  jasno  określone,  co  narusza  zasady  uczciwej  konkurencji  oraz 

efektywności postępowania. 

Decyzje dotyczące wykluczenia wykonawców powinny być podejmowane z poszanowaniem 

zasad.  W  tym 

przypadku  decyzja  opiera  się  na  niejasnych  przesłankach  i  domniemaniach, 

co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami pzp 

oraz zasadami społecznymi, które chronią 

interesy wszystkich uczestników rynku. 

Zasady  prawa  unijnego  chronią  wykonawców  przed  nieuzasadnionymi  sankcjami,  które 

mogą  prowadzić  do  naruszenia  ich  interesów  gospodarczych.  Orzecznictwo  TSUE,  w  tym 

wyroki C-41/90 oraz C-

87/19, wskazują, że wykluczenie z udziału w przetargach publicznych 

musi  być  uzasadnione  jednoznacznymi  dowodami,  a  każda  sankcja  powinna  być 

proporcjonalna do stwierdzonego naruszenia. 

W związku z powyższym wniósł o: 

1.  Uchylenie  decyzji  Zamawiającego  o  wykluczeniu  Wykonawcy  z  postępowania 

przetargowego. 

2.  Unieważnienie  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  oraz  nakazanie  Zamawiającemu 

ponownego przeprowadzenia czynności badania i oceny ofert. 

3.  Uznanie  oferty  Wykonawcy  za  najkorzystniejszą  w  postępowaniu,  z  uwagi  na  najniższą 

cenę oraz pełną zdolność do realizacji zamówienia. 

Uzasadnienie wniosku: 

I. Brak jednoznacznego zapisania okresu wykluczenia w wyroku KIO z 2022 r. 

Wyrok  KIO  z  dnia  16  września  2022  roku  (sygn.  akt  KIO  2264/22),  na  który  powołuje  się 

Zamawiający, nie precyzuje długości okresu wykluczenia ani daty jego rozpoczęcia. Zgodnie 

z  art.  111  ustawy  Pzp,  wykluczenie  może  obowiązywać  maksymalnie  przez  3  lata  od  dnia 

zaistnienia  okoliczności  stanowiących  podstawę  wykluczenia.  Taki  okres  musi  być  jednak 

formalnie  określony  w  wyroku,  co  w  tym  przypadku  nie  miało  miejsca.  Brak  jasnego 

określenia tego terminu w wyroku KIO powoduje, że decyzja o wykluczeniu na okres aż do 

2025 roku jest bezpodstawna. 

Orzecznictwo np. 

KIO 1980/21 oraz KIO 2256/21, wskazuje, że aby wykluczenie mogło być 

skuteczne, musi być formalnie określone w wyroku pod względem zarówno przesłanek, jak i 

okresu  obowiązywania.  Brak  takich  zapisów  w  analizowanym  wyroku  oznacza,  że  decyzja 

Zamawiającego  opiera  się  na  błędnej  interpretacji,  a  domniemanie  obowiązywania 

wykluczenia  do  2025  roku  jest  nieuzasadnione.  W  KIO  2397/20  podkreślono,  że 

zamawiający nie może na własną rękę interpretować wyroków w sposób rozszerzający, jeśli 

brakuje jednoznacznych zapisów co do okresu wykluczenia. 

II. Formalne określenie przesłanek wykluczenia 

Przepisy  Pzp  oraz  orzecznictwo  (m.in.  wyrok  SO  w  Warszawie,  akt  XXIII  Ga  414/18) 

wskazują,  że  przesłanki  wykluczenia  muszą  być  formalnie  potwierdzone  w  wyroku  lub 

decyzji  administracyjnej.  W  przypadku  zmowy  przetargowej  (art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp), 

wykluczenie  jest  możliwe  jedynie  wtedy,  gdy  istnieją  odpowiednie  dowody,  co  musi  być 

wyraźnie  zapisane  w  wyroku.  Analizowany  wyrok  KIO  2264/22  co  prawda  odnosi  się  do 

przesłanek wskazujących na zmowę przetargową, ale nie precyzuje okresu wykluczenia ani 

nie  określa,  od  kiedy  liczyć  jego  bieg.  To  poważne  uchybienie  formalne,  które  powinno 

skutkować uchyleniem decyzji o wykluczeniu. 

Zamawiający  błędnie  przyjmuje,  że  wyrok  KIO  automatycznie  skutkuje  wykluczeniem  firmy 

na  okres  3  lat.  Tymczasem  zgodnie  z  przepisami  oraz  orzecznictwem,  interpretacja 

przepisów  powinna  zawsze  uwzględniać  zasadę  in  dubio  pro  libertate,  czyli  rozstrzyganie 

wątpliwości na korzyść podmiotów prywatnych. 

W  wyroku  KIO  2019/21  podkreślono,  że  „w  przypadku  braku  jednoznacznych  zapisów  w 

orzeczeniu,  decyzje  wykluczające  wykonawców  muszą  być  podejmowane  z  najwyższą 

ostrożnością,  a  wszelkie  wątpliwości  należy  rozstrzygać  na  korzyść  wykonawców”.  W 

związku  z  tym,  jeśli  wyrok  nie  precyzuje  okresu  wykluczenia,  decyzja  o  wykluczeniu 

wykonawcy na okres 3 lat, co przyjmuje Zamawiający, jest nieuzasadniona. 

IV. Naruszenie zasad proporcjonalności i równości 

Zgodnie z art. 17 ust. 2 Pzp, każda decyzja Zamawiającego powinna być zgodna z zasadą 

proporcjonalności  oraz  zasadą  równego  traktowania  wykonawców.  Decyzja  o  wykluczeniu 

oferty  jest  nieproporcjonalna  do  okoliczności.  Sankcja  wykluczenia  na  okres  3  lat,  bez 

jednoznacznych  podstaw  prawnych  i  formalnych,  jest  rażąco  nieadekwatna.  Zgodnie  z  art. 

17 ust. 2 Pzp, zamówienia udziela się wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy, 

co oznacza, że każda decyzja o wykluczeniu musi być adekwatna do wagi naruszenia oraz 

proporcjonalna do stwierdzonego naruszenia. 

Orzecznictwo,  jak  KIO  2256/21,  oraz  m.in.  wyrok  SA  w  Gdańsku,  V  ACa  22/20), 

jednoznacznie  podkreślają,  że  proporcjonalność  sankcji  wykluczenia  jest  niezbędnym 

elementem  każdej  decyzji  Zamawiającego.  W  omawianym  wyroku  brak  jest  szczegółowej 

analizy  zasad  proporcjonalności  oraz  oceny,  dlaczego  wykluczenie  miałoby  obowiązywać 

przez  3  lata.  Brak  analizy  stanowi  naruszenie  przepisów  prawa  oraz  zasad  równego 

traktowania wykonawców. 

IV. Moment rozpoczęcia biegu okresu wykluczenia 

Art. 111 Pzp określa, że okres wykluczenia liczy się od dnia zaistnienia okoliczności, a nie od 

daty  wydania  wyroku.  W  analizowanym  wyroku  KIO  2264/22  nie  wskazano  jednoznacznie 

daty, od której należy liczyć okres wykluczenia, co jest kluczowe dla prawidłowego określenia 

długości  obowiązywania  sankcji.  Brak  tej  informacji  sprawia,  że  decyzja  Zamawiającego  o 

wykluczeniu na okres do 2025 roku jest wadliwa i oparta na błędnym założeniu. 

V. Podkreślenie faktycznych zdolności wykonawcy do realizacji zamówienia 

Firma  odwołującego  spełnia  wszystkie  formalne  wymagania  Zamawiającego  i    posiada 

zasoby i zdolności do realizacji zamówienia (odpowiednie zasoby techniczne, personel oraz 

doświadczenie). Jest to istotne w kontekście oferty, która była najkorzystniejsza cenowo. 

W  orzeczeniu  KIO  1083/21  wskazano,  że  wykluczenie  powinno  być  stosowane  tylko 

wówczas, gdy istnieją wyraźne podstawy prawne oraz dowody na naruszenie przepisów. 

Firma  dysponuje  zezwoleniami 

oprócz  wyżej  wskazanych,  certyfikatami,  ma  stabilność 

finansowa, co zapewnia, że zobowiązania z umowy będą realizowane bez zakłóceń. 

Prawo  zamówień  publicznych,  zgodnie  z  przepisami  krajowymi  oraz  unijnymi,  ma  na  celu 

ochronę  uczciwej  konkurencji  oraz  zapewnienie  równego  traktowania  wykonawców.  Każda 

decyzja o wykluczeniu powinna być podejmowana z poszanowaniem zasad społecznych, w 

tym  prawa  do  równości,  przejrzystości  i  uczciwości  w  postępowaniach  publicznych.  W 

omawianym  przypadku  decyzja  zamawiającego  opiera  się  na  niejasnych  przesłankach  i 

domniemaniach, co narusza te fundamentalne zasady. 

Orzecznictwo  TSUE  (np.  wyrok  w  sprawie  C-538/07)  oraz  orzecznictwo  KIO  (np.  KIO 

2019/21)  jasno  wskazują,  że  decyzje  wykluczające  wykonawców  muszą  być  oparte  na 

jednoznacznych  dowodach  i  muszą  być  stosowane  proporcjonalnie.  Nie  można 

domniemywać  winy  wykonawcy  tylko na  podstawie powiązań kapitałowych lub  osobowych, 

jeśli  nie  istnieją  konkretne  dowody  na  naruszenie  przepisów.  W  omawianym  przypadku, 

decyzja  o  wykluczeniu  jest  oparta  na  domniemaniach  oraz  błędnych  założeniach,  co  jest 

sprzeczne z zasadami prawa oraz równego traktowania. 

Prawo  Unii  Europejskiej  oraz  orzecznictwo  TSUE  wyraźnie  podkreślają,  że  każda  sankcja 

musi być proporcjonalna do naruszenia i dostosowana do rzeczywistych okoliczności sprawy. 

W sprawach dotyczących wykluczenia z przetargów publicznych (np. wyrok TSUE w sprawie 

C-

41/90),  Trybunał  podkreśla,  że  wykluczenie  wykonawcy  powinno  być  stosowane  jedynie 

wtedy,  gdy  istnieją niepodważalne  dowody  na  naruszenie prawa,  a sam okres  wykluczenia 

powinien być jasno określony i proporcjonalny do wagi naruszenia. 

W  omawianym  przypadku,  nie  tylko  brak  jest  jasnych  dowodów  na  naruszenie  przepisów 

przez moją firmę, ale także brak jednoznacznego określenia okresu wykluczenia, co sprawia, 

że  decyzja  Zamawiającego  jest  niezgodna  z  unijnymi  standardami  oraz  narusza  zasady 

proporcjonalności.  

Decyzja  o  wykluczeniu  wykonawcy,  który  posiada  zarówno  formalne,  jak  i  faktyczne 

zdolności  do  realizacji  zamówienia,  prowadzi  do  naruszenia  interesów  gospodarczych  oraz 

społecznych.  W  wyroku  TSUE  w  sprawie  C-87/19  podkreślono,  że  ochrona  uczciwej 

konkurencji  i  interesów  wykonawców  jest  fundamentalna  dla  prawidłowego  funkcjonowania 

rynku  zamówień  publicznych.  W  tym  kontekście,  wykluczenie  mojej  oferty  prowadzi  do 

ograniczenia  konkurencji  oraz  powoduje,  że  Zamawiający  nie  uzyskuje  najlepszej  oferty 

cenowej, co jest sprzeczne z zasadami efektywności gospodarowania środkami publicznymi. 

Zasada interpretacji przepisów na korzyść podmiotów prywatnych 

W  systemie  prawnym  obowiązuje  zasada,  że  wszelkie  wątpliwości  interpretacyjne  powinny 

być rozstrzygane na korzyść podmiotów prywatnych, a nie instytucji państwowych. Zasada ta 

znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w orzecznictwie KIO oraz przepisach prawa cywilnego 

i  administracyjnego.  W  przypadku,  gdy  wyrok  KIO  z  2022  roku  nie  określa  jednoznacznie 

okresu  wykluczenia,  wszelkie  wątpliwości  powinny  być  interpretowane  na  korzyść 

Wykonawcy, a nie na korzyść Zamawiającego. 

1.  Brak  jednoznacznego  określenia  okresu  wykluczenia  oraz  terminu  jego  rozpoczęcia  w 

wyroku KIO z 2022 roku oznacza, że zamawiający nie ma prawa twierdzić, że wykluczenie 

obowiązuje do 2025 roku. 

2. Decyzja zamawiającego narusza zasady proporcjonalności i równości, które są kluczowe 

w systemie zamówień publicznych. 

3. Brak wyraźnego uzasadnienia oraz oparcie decyzji na domniemaniach stanowi naruszenie 

zasad społecznych, które chronią uczciwą konkurencję. 

Decyzja  Zamawiającego  o  wykluczeniu  oferty  opiera  się  na  błędnych  przesłankach  oraz 

niezgodnej  z  prawem  interpretacji  wyroku  KIO.  F

irma spełnia wszelkie formalne i faktyczne 

wymagania, a oferta była najkorzystniejsza cenowo.  

Załączono:  Kopia  wyroku  KIO  z  2022  roku  (sygn.  akt  2264/22),  Korespondencja  z 

Zamawiającym, w tym informacja o odrzuceniu oferty. 

Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie wskazał, co następuje. 

Wykonawca 

podnosi  zarzut,  że  „Zamawiający  zobowiązany  jest  do  wyboru  oferty  z 

poszanowaniem zasad oszczędności, efektywności oraz transparentności postępowania. W 

tym kontekście, odrzucenie mojej oferty prowadzi do naruszenia tych zasad i powoduje, że 

Zamawiający ponosi wyższe koszty”' 

Zamawiający  odrzuca  powyższy  zarzut.  Obowiązkiem  Zamawiającego  jest  .  wybór  oferty 

najkorzystniejszej spośród ofert ważnych. Cena zawarta w ofercie będzie miała znaczenie, o 

ile  oferta  będzie  ważna,  zaś  w  przedmiotowym  postępowaniu  ofertę  Wykonawcy  Garden 

Service  J.  P. 

odrzucono,  jako  złożoną  przez  Wykonawcę  wykluczonego  z  udziału  w  

postępowaniu. 

Wykonawca podnosi zarzut, że „Wyrok KIO z dnia 16 września 2022 roku (KIO 2264/22), na 

który powołuje się odwołujący, nie precyzuje długości okresu wykluczenia 

ani daty jego rozpoczęcia. Zgodnie z art. 111 ustawy Pzp, wykluczenie może obowiązywać 

maksymalnie  przez  3  lata  od.  dnia  zaistnienia  okoliczności  stanowiących  podstawę  

wykluczenia.  Taki  okres  musi  być  formalnie  określony  w  wyroku,  co  w  tym  przypadku  nie 

miało miejsca. Brak jasnego określenia tego terminu w wyroku KIO powoduje, że decyzja o 

wykluczenia na okres aż do 2025 roku jest bezpodstawna. 

Zamawiający  powyższy zarzut  odrzuca. Wykonawca w  odwołaniu powołuje się na  przepisy 

art.  111  Pzp  w  sposób  nieprecyzyjny.  Art.  111  Pzp  zawiera  7  punktów,  z  których  każdy 

wskazuje  okresy  wykluczenia  Wykonawcy  w  zależności  od  konkretnego  przypadku.  W 

niniejszym  postępowaniu,  wykluczenie  Wykonawcy  nastąpiło  na  podstawie  art.  111  pkt  4  

Pzp  w  związku  z  art.  108  ust.  1  pkt  5  ustawy  Pzp.  Art.  111  pkt  4  Pzp  wskazuje  wprost: 

Wykluczenie Wykonawcy następuje w przypadkach, o których mowa w art. 108 ust. 1 pkt 5, 

art.  109  ust.  I  pkt  4,  5,  7  i  9,  na  okres  3  lat  od  zaistnienia  zdarzenia  będącego  podstawą 

wykluczenia.   

Przywoływany  artykuł  nie  wskazuje,  że  zakaz  ubiegania  się  o  zamówienie  publiczne  musi 

być  prawomocnie  orzeczony  (wyrok  KIO  2264/22  jest  prawomocny)  ,  nie  daje  też 

Zamawiającemu  możliwości  skrócenia  lub  wydłużenia  okresu,  na  jaki  Wykonawca  jest 

wykluczony. 

W  ocenie  Zamawiającego,  interpretacja  Wykonawcy,  że  okres  wykluczenia  w  tym 

konkretnym przypadku to „maksymalnie 3 lata” jest niepoprawna. Art. 108 ust. 1 pkt 5 mówi 

wprost:  Z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  wyklucza  się  wykonawcę,  jeżeli 

zamawiający  może  stwierdzić,  na  podstawie  wiarygodnych  przesłanek,  że  wykonawca 

zawarł  z  innymi    wykonawcami  porozumienie  mające  na  celu  zakłócenie  konkurencji,  w 

szczególności, jeżeli należąc do tej samej grupy kapitałowej w rozumieniu ustawy z dnia 16 

lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów złożyli odrębne oferty, oferty częściowe 

lub wnioski o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, chyba że wykażą, że przygotowali te 

oferty lub wnioski niezależnie od siebie. 

Ustawa  Pzp  w  cytowanych  przepisach  nie  wspomina  o  wyrokach,  jedynie  o  wiarygodnych 

przesłankach.  W  przypadku  niniejszym,  treść  prawomocnego  wyroku  KIO  2264/22 

potwierdza,  że mamy  do  czynienia  z  istnieniem wiarygodnych przesłanek  wskazujących na 

zmowę przetargową. 

Wykonawca podnosi zarzut, że „ W przypadku zmowy przetargowej (art. 108 ust . I pkt 

 5  Pzp)  wykluczenie  jest 

możliwe jedynie wtedy, gdy  istnieją  odpowiednie dowody, co musi 

być wyraźnie zapisane w wyroku”. 

Zamawiający  zarzut  odrzuca.  Interpretacja  Wykonawcy  dotycząca  możliwości  wykluczenia 

Wykonawcy z postępowania jedynie w momencie wydania wyroku jest błędna.  

Art.  108  ust.  1  pkt  5  mówi  wprost:  Z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  wyklucza  się 

wykonawcę, jeżeli zamawiający może stwierdzić, na podstawie wiarygodnych przesłanek, że 

wykonawca  zawarł  z  innymi  wykonawcami  porozumienie  mające  na  celu  zakłócenie 

konkurencji,  w  szczególności,  jeżeli  należąc  do  tej  samej  grupy  kapitałowej  w  rozumieniu 

ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów złożyli odrębne oferty,' 

oferty częściowe lub wnioski o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, chyba że wykażą, 

że przygotowali te oferty lub wnioski niezależnie od siebie. 

Ustawa  PZP  w  cytowanych  przepisach  nie  wspomina  o  wyrokach,  jedynie  o  wiarygodnych 

przesłankach. W przypadku niniejszym, treść wyroku KIO 2264/22 potwierdza, że mamy do 

czynienia z istnieniem wiarygodnych przesłanek wskazujących na zmowę przetargową.  

Wykonawca podnosi zarzut, że „Zamawiający w swojej decyzji błędnie przyjmuje, że wyrok 

KIO automatycznie skutkuje wykluczeniem mojej firmy na okres 3 lat. Tymczasem zgodnie z 

przepisami  Pzp  oraz  orzecznictwem  KIO,  interpretacja  przepisów  powinna  zawsze 

uwzględniać  zasadę  in  dubio  pro  libertate,  czyli  rozstrzygania  wątpliwości  na  korzyść 

podmiotów  prywatnych  (...  )  Jeśli  wyrok  nie  precyzuje  okresu  wykluczenia,  decyzja  o 

wykluczeniu Wykonawcy na okres 3 lat, co przyjmuje Zamawiający, jest nieuzasadniona. ” 

Zamawiający  zarzut  odrzuca.  W  przypadku  wykluczenia  Wykonawcy  na  podstawie  art.  111 

pkt  4  w  zw.  z  art.  108  ust.  1  pkt  5  ustawy  Pzp,  wydanie  wyroku  KIO  nie  jest  elementem 

decydującym.  Wyrok  KIO  2264/22  potwierdza  prawidłową  ocenę  Zamawiającego,  tj. 

stwierdzenie,  ze  Wykonawca  J.  P. 

dopuścił  się  w  roku  2022  czynu  określonego  w  art.  108 

ust. 1 pkt 5 Pzp. Tym samym, z mocy samego art. 111 pkt 4 ustawy Pzp wynika 3 letni okres 

wykluczenia Wykonawcy z postępowania. 

Nie  może  być  tutaj  mowy  o  jakiejkolwiek  wątpliwości  —  Zamawiający  zastosował  wprost 

przepis  ustawy  PZP 

—  Wykonawca  znajduje  się  w  3  letnim  okresie  "kluczenia  z  udziału  w 

postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego. 

Wykonawca podnosi zarzut, że „Zgodnie z art. 17 ust. 2 Pzp, każda decyzja Zamawiającego 

powinna  być  zgodna  z  zasadą  proporcjonalności  oraz  zasadą  równego  traktowania 

wykonawców.  W  omawianym  przypadku  decyzja  o  wykluczeniu  mojej  oferty  jest 

nieproporcjonalna  do  stwierdzonych  okoliczności.  Sankcja  wykluczenia  na  okres  3  lat}  bez 

jednoznacznych  podstaw  prawnych  i  formalnych,  jest  rażąco  nieadekwatna.  Zgodnie  z  art. 

17 ust. 2 Pzp, zamówienia udziela się wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy, 

co oznacza, że każda decyzja o wykluczeniu musi być adekwatna do wagi naruszenia oraz 

proporcjonalna do stwierdzonego naruszenia.”   

Jak  już  wykazywano  powyżej,  Zamawiający  zastosował  wprost  określoną  w  ustawie 

przesłankę wykluczenia na okres 3 lat Wykonawcy, który dopuścił się wskazanej w art. 108 

ust. I pkt 5 ustawy Pzp zmowy przetargowej. Zamawiający nie miał możliwości miarkowania 

długości okresu wykluczenia, bowiem ustawa Pzp takiej możliwości nie daje.  

Wykonawca podnosi zarzut, że „Art. 111 Pzp określa, że okres wkluczenia liczy się od dnia 

zaistnienia  okoliczności,  a  nie  od  daty  wydania  wyroku.  W  analizowanym  wyroku  KIO  

2264/22 nie wskazano daty, od której należy liczyć okres wykluczenia, co jest kluczowe dla 

prawidłowego  określenia  długości  obowiązywania  sankcji.  Brak  tej  informacji  sprawia,  że 

decyzja o wykluczeniu na okres do 2025 roku jest wadliwa i oparta na błędnym założeniu” 

Zamawiający  powyższy  zarzut  odrzuca.  W  toku  niniejszego,  toczącego  się  w  2024  roku 

postępowania, określenie dokładnej daty, od której należy liczyć 3 letni okres wykluczenia nie 

jest  istotne:  niezależnie  od  przyjęcia,  czy  bieg  okresu  3  lat  rozpoczyna  się  z  dniem 

zaistnienia okoliczności (tj. z dniem złożenia ofert niekonkurencyjnych w postępowaniu) czy 

też z dniem wydania "roku KIO, 3 letni okres wykluczenia zakończy się — zgodnie z przyjętą 

logiką  Zamawiającego  5  sierpnia  2025  lub  16  września  2025  jeśli  przyjąć  za  datę 

początkową datę wyroku KIO tj. 16 września 2()22 roku. 

Wykonawca  podnosi  zarzut,  że:  „Moja  oferta  była  najkorzystniejsza  cenowo,  co  jest 

kluczowym kryterium wyboru oferty w postępowaniu przetargowym. Zgodnie z art. 44 ust. 1 

Pzp,  wybór  ofert  powinien  być  dokonywany  z  uwzględnieniem  zasad  oszczędności, 

efektywności  oraz  transparentności  postępowania.  W  tym  kontekście,  odrzucenie  mojej 

oferty  prowadzi  do  naruszenia  tych  zasad  i  powoduje,  że  Zamawiający  naraża  się  na 

poniesienie  nieuzasadnionych  wyższych  kosztów.  Orzecznictwo  KIO  jednoznacznie 

podkreśla, że wykluczenie wykonawcy, który złożył najkorzystniejszą ofertę cenowo, powinno 

być  stosowane  z  najwyższą  ostrożnością  i  wyłącznie  w  sytuacjach,  gdy  istnieją  wyraźne 

podstawy prawne.” 

Obowiązkiem  Zamawiającego  jest  wybór  oferty  najkorzystniejszej  spośród  ofert  ważnych. 

Cena  zawarta  w  ofercie  będzie  miała  znaczenie,  o  ile  oferta  będzie  ważna,  zaś  w 

przedmiotowym  postępowaniu  ofertę  Wykonawcy  Garden  Service  J.  P.  odrzucono  jako 

złożoną przez Wykonawcę wykluczonego z udziału w postępowaniu. 

Wykonawca  podnosi  zarzut,  że  „Prawo  zamówień  publicznych,  zgodnie  z  przepisami  kraj 

owymi  oraz  unijnymi,  ma  na  celu  ochronę  uczciwej  konkurencji  oraz  zapewnienie  równego 

traktowania  wykonawców.  Każda  decyzja  o  wykluczeniu  powinna  być  podejmowana  z  

poszanowaniem zasad społecznych, w tym prawa do równości, przejrzystości i uczciwości w 

postępowaniach  publicznych.  W  omawianym  przypadku  decyzja  zamawiającego  opiera  się 

na niejasnych przesłankach i domniemaniach, co narusza te fundamentalne zasady.”  

Zamawiający  odrzuca  powyższy zarzut.  Wykonawca słusznie podnosi,  że prawo  zamówień 

publicznych  ma  na  celu  ochronę  uczciwej  konkurencji.  Między  innymi,  dlatego,  w  ocenie 

Zamawiającego,  wprowadzono  art.  111  ustawy  Pzp  i  dlatego  właśnie,  —  aby  wykluczyć  z 

udziału w  postępowaniach  podmioty,  które  dopuszczają  się czynów  naruszających  uczciwą 

konkurencję, Zamawiający zastosował wprost przepisy art. 111 pkt 4 ustawy Pzp. 

Wykonawca  podnosi  zarzut,  że  „W  omawianym  przypadku,  nie  tylko  brak  jest  jasnych 

dowodów  na  naruszenie  przepisów  przez  moją  firmę,  ale  także  brak  jednoznacznego 

określenia    okresu  wykluczenia,  co  sprawia,  że  decyzja  Zamawiającego  jest  niezgodna  z 

unijnymi  standardami oraz narusza zasady proporcjonalności.” 

 Okres  wykluczenia  wskazany  jest  wprost  w  przepisach  ustawy 

—  art.  111  pkt  4  pzp, 

natomiast  art.  108  ust.  1  pkt  5  Pzp  nie  odnosi  się  do  dowodów,  a  do  przesłanek.  Fakt 

wydania wyroku KIO 2264/22 potwierdza 

przesłanki wystąpienia zmowy  przetargowej. 

Wykonawca podnosi zarzut, że „Decyzja o wykluczeniu wykonawcy, który posiada  zarówno 

formalne,  jak  i  faktyczne  zdolności  do  realizacji  zamówienia,  prowadzi  do  naruszenia 

interesów  gospodarczych  oraz  społecznych.  W  wyroku  TSUE  w  sprawie  C-87/19 

podkreślono,  że  ochrona  uczciwej  konkurencji  i  interesów  wykonawców jest  fundamentalna 

dla  prawidłowego  funkcjonowania  runku  zamówień  publicznych.  W  tym  kontekście, 

wykluczenie  mojej  oferty  prowadzi  do  ograniczenia  konkurencji  oraz  powoduje,  że 

Zamawiający  nie  uzyskuje  najlepszej  oferty  cenowej  ,co  jest  sprzeczne  z  zasadami 

efektywności gospodarowania środkami publicznymi.” 

O

bowiązkiem Zamawiającego jest wybór oferty najkorzystniejszej spośród ofert ważnych. Tu 

mamy do czynienia z ofertą nieważną złożoną przez Wykonawcę wykluczonego z udziału w 

postępowaniu. Nie ma znaczenia zdolność Wykonawcy do realizacji zamówienia. 

Wykonawca  podnosi  zarzut,  że  „W  systemie  prawnym  obowiązuje  zasada,  że  wszelkie 

wątpliwości  interpretacyjne  powinny  być  rozstrzygane  na  korzyść  podmiotów  prywatnych,  a 

nie  instytucji  państwowych.  Zasada  ta  znajduje  swoje  odzwierciedlenie  m.  in.  w 

orzecznictwie KIO oraz przepisach prawa cywilnego i administracyjnego. W przypadku, gdy 

wyrok KIO z  2022 roku nie określa jednoznacznie okresu wkluczenia,  wszelkie wątpliwości 

powinny być interpretowane na korzyść Wykonawcy, a nie na korzyść Zamawiającego.” 

N

ie  jest  konieczne  w  tym    konkretnym  przypadku  określenie  okresu  wykluczenia  w  wyroku 

KIO. Art. 111 pkt 4 Pzp nie pozostawia miejsca na miarkowanie długości okresu wykluczenia 

Wykonawcy z postępowań, okres wynosi 3 lata. Jedynym polem do rozważania będzie data 

zakończenia okresu wykluczenia, jednak jest to data przypadająca w każdym przypadku na 

rok 2025 i tym samym nie ma znaczenia dla toczącego się aktualnie postępowania. 

Podsumowując  powyższe,  Zamawiający  nie  uwzględnia  zarzutów  i  podtrzymuje  decyzję  o 

wykluczeniu Wykonawcy i w konsekwencji odrzucenia oferty. 

Do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego  przystąpienie  zgłosił  

przystąpienie wykonawca M. B. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Mario Presto 

Biała  Podlaska  stwierdzając,  że  zamawiający  słusznie  wykluczył  firmę  Garden  Service  z 

postępowania co znajduje potwierdzenie w  wyroku KIO  z    16  września 2022r.  w  sprawie o 

sygn.  akt  KIO  2264/22.  Wbrew  twierdzeniom  odwołania  art.  111  pkt  4  PZP  stanowi,  iż  w 

przypadkach,  o  których  mowa  w  art.  108  ust.  1  pkt  5,  art.  109  ust.  1  pkt  4,  5,  7  i  9, 

wykluczenie  wykonawcy  następuje  na  okres  3  lat  od  zaistnienia  zdarzenia  będącego 

podstawą  wykluczenia.  Skoro  wyrok  KIO  o  sygnaturze  2264/22  jest  prawomocny,  to  okres 

wykluczenia  na  pewno  jeszcze  nie  minął  skoro  zdarzenie  z  powodu  którego  nastąpiło 

wykluczenie miało miejsce w 2022 r. czyli w roku w którym zapadł wyrok KIO. Już chociażby 

z  tego  względu  argumentacja  odwołania  jest  chybiona.  Przyjmując  tok  rozumowania 

zaprezentowany  w  odwołaniu  można  dojść  do  absurdalnego  wniosku,  że  do  żadnego 

wykluczenia  w  ogóle  nie  doszło,  gdyż  nie  wskazano  literalnie  daty  końcowej  tego 

wykluczenia. Natomiast powodem wykluczenia w postępowaniu zakończonym wyrokiem KIO 

był  fakt  zawarcia  porozumienie  mającego  na  celu  zakłócenie  konkurencji  co  skutkowało 

wykluczeniem  odwołującego na  okres  3  lat,  który to okres  przy  nawet  najbardziej  liberalnej 

wykładni przepisów jeszcze nie minął.  

W kolejnym piśmie przystępujący złożył wniosek o zobowiązanie Pana J. P. (odwołującego) 

do okazania zaświadczenia o niekaralności, gdyż wg informacji wnioskującego Pan J. P. był 

skazany za przestępstwo wymienione w katalogu opisanym w art. 24 ust 1 pkt 13 lita Pzp. 

Wysoka  Izba  w  przypadku  nie  okazania  przez  Pana  J.  P. 

wnioskowanego  zaświadczenia 

będzie  miała  możliwość  szerszej  oceny  istnienia  przesłanek  przemawiających  za 

bezzasadnością złożonego odwołania. Ponadto wskazał, że oferta odwołującego została już 

wcześniej z powodu jego karalności odrzucona w postępowaniu przetargowym przez Gminę 

Piszczac w grudniu 2020 r.  

Krajowa  Izba  Odwoławcza  ustaliła  stan  faktyczny  sprawy  na  podstawie  zgromadzonej 

dokumentacji,  na  którą  składa  się  dokumentacja  postępowania  o  udzielenie  zamówień, 

z

łożona przez zamawiającego, stanowiska stron i uczestnika przedstawione na piśmie wraz 

ze  złożonymi  dowodami,  a  także  stanowiska  przedstawione  na  rozprawie  do  protokołu 

postępowania odwoławczego prowadzonego w formie elektronicznej oraz pisemnej.  

Izba zważyła, co następuje. 

W  niniejszej  sprawie  odwołanie  nie  zawiera  braków  formalnych  oraz  terminowo  został 

uiszczony wpis w wymaganej wysokości.  

Nadto, odwołanie nie podlega odrzuceniu na podstawie  art. 528 PZP. 

W  świetle  ustalonego  stanu  faktycznego  sprawy  należy  stwierdzić,  że  odwołanie  nie  może 

być uwzględnione. 

Istotą  zarzutu  odwołania  jest  stwierdzenie,  iż  zamawiający  zobowiązany  jest  do  wyboru 

oferty  z  poszanowaniem  zasad  oszczędności,  efektywności  oraz  transparentności 

postępowania.  Odwołujący  wskazał  przy  tym  parokrotnie,  że  złożył  ofertę  najkorzystniejszą 

cenowo,  a w 

tym kontekście jej odrzucenie prowadzi do naruszenia tych zasad i powoduje, 

że Zamawiający ponosi wyższe koszty. 

Skład  orzekający  zauważa,  że  obowiązkiem  zamawiającego  w  toku  prowadzonego 

postępowania,  jest  wybór  oferty  najkorzystniejszej  spośród  ofert,  które  nie  podlegają 

odrzuceniu

, złożonych  przez wykonawców,  którzy  nie podlegają wykluczeniu;  ergo  spośród 

ofert  

ważnych. Cena oferty ma oczywiście znaczenie, jako kryterium podstawowe, jednakże, 

co 

wymaga  podkreślenia,  oferta  taka  musi  być  zgodna  z  warunkami  zamówienia,  oraz  nie 

uchybić  przepisom  prawa.  Zamawiający  w  niniejszym  postępowaniu    ofertę  Wykonawcy 

Garden  Service  J.  P.  odrzuc

ił  jako  złożoną  przez  Wykonawcę  wykluczonego  z  udziału  w  

postępowaniu,  zatem  oferta  nie  podlegała  ocenie  z  punktu  widzenia  kryteriów  oceny  ofert, 

nie mogła być wybierana po uprzednim przyznaniu punktów w rankingu oceny.  

Wykonawca podn

iósł zarzut, że wyrok KIO z dnia 16 września 2022 roku sygn. akt 2264/22 

nie precyzuje długości okresu wykluczenia ani daty jego rozpoczęcia, a następnie wskazuje, 

że zgodnie z art. 111 ustawy Pzp, wykluczenie może obowiązywać maksymalnie przez 3 lata 

od  dnia zaistnienia okoliczności  stanowiących  podstawę   wykluczenia. Taki  okres musi  być 

formal

nie  określony  w  wyroku,  co  w  tym  przypadku  nie  miało  miejsca.  Brak  jasnego 

określenia tego terminu w wyroku KIO powoduje, że decyzja o wykluczenia na okres aż do 

2025 roku jest bezpodstawna. 

Teza powyższa jest niezasadna.  

W niniejszym postępowaniu, wykluczenie Wykonawcy nastąpiło na podstawie art. 111 pkt 4  

w związku z art. 108 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp. Art. 111 pkt 4 Pzp wskazuje, że wykluczenie 

Wykonawcy następuje w przypadkach, o których mowa w art. 108 ust. 1 pkt 5, /…/ na okres 

3 lat od zaistnienia zdarzenia będącego podstawą wykluczenia.   

Przepis 

nie  wskazuje,  że  zakaz  ubiegania  się  o  zamówienie  publiczne  musi  być 

prawomocnie orzeczony 

na przykład wyrokiem, tu Izby z dnia 16 września 2022 r. sygn. akt 

KIO  2264/22

,  istotne  jest  stwierdzenie  przez  zamawiającego  na  podstawie  wiarygodnych 

przesłanek, zaistnienia zdarzenia,  o którym mowa w art. 108 ust. 1 pkt 5 pzp.   

Warto zauważyć, że  odwołujący w tym zakresie nie kwestionuje poprawności ustaleń Izby, 

natomiast  podnosi  niesporny  zresztą  fakt,  że  w  wyroku  nie  określono  okresu,  na  jaki 

wykonawca podlega wykluczeniu. Odwołujący podnosi przy tym, że okres wykluczenia w tym 

konkretnym  przypadku  to  „maksymalnie  3  lata”  jest  niepoprawna.  Skład  orzekający  w 

sprawie rozpatrywanej stwierdza, że okres wykluczenia jest jednoznacznie ustalony ustawą i 

nie  może  podlegać  zmianie,  w  tym  skróceniu  przez  zamawiającego  lub  organy  wymiaru 

sprawiedliwości.  Jedyną  możliwą  drogą  prawną  w  tym  względzie  jest  instytucja  tzw. 

samooczyszczenia w trybie art. 110 

ustawy pzp, co w sprawie niniejszej nie miało miejsca.   

Wykonawca podnosi zarzut, że „W przypadku zmowy przetargowej (art. 108 ust. 1 pkt 5 Pzp) 

wykluczenie  jest  możliwe  jedynie  wtedy,  gdy  istnieją  odpowiednie  dowody,  co  musi  być 

wy

raźnie  zapisane  w  wyroku.  Teza  ta,  zwłaszcza  w  części  końcowej,    również  jest 

bezpodstawna.  

W  przypadku  niniejszym,  treść  wyroku  KIO  2264/22  potwierdza,  że  mamy  do  czynienia  z 

istnieniem wiarygodnych przesłanek wskazujących na zmowę przetargową. Ponownie warto 

przypomnieć, że to ustalenie w wyroku nie jest kwestionowane przez strony. 

Wykonawca podnosi zarzut, że „Zamawiający w swojej decyzji błędnie przyjmuje, że wyrok 

KIO automatycznie skutkuje wykluczeniem mojej firmy na okres 3 lat. Tymczasem zgodnie z 

przepisami  Pzp  oraz  orzecznictwem  KIO,  interpretacja  przepisów  powinna  zawsze 

uwzględniać  zasadę  in  dubio  pro  libertate,  czyli  rozstrzygania  wątpliwości  na  korzyść 

podmiotów prywatnych (... ) W związku z tym, jeśli wyrok nie precyzuje okresu wykluczenia, 

decyzja  o  wykluczeniu  Wykonawcy  na  okres  3  lat,  co  przyjmuje  Zamawiający,  jest 

nieuzasadniona.” 

Izba  stwierdza  wobec  powyższych  ustaleń,  że  niezasadne  jest  podnoszenie  zarzutu  o 

wątpliwościach co do zmowy przetargowej z udziałem wykonawcy, skoro takie wątpliwości w 

rzeczywistości  nie  występują.  Zatem  jedynie  na  marginesie  można  zauważyć,  że  przepisy 

ustawy  pzp 

nie formułują zasady in dubio pro libertate, która w polskim porządku prawnym 

występuje  de  facto  w  procedurze  administracyjnej  uregulowanej  przepisami  kodeksu 

postępowania  administracyjnego  (por.  art.  7a  i    art.  81a  kpa).  Hipotetycznie,  nawet  gdyby 

próbować  kierować  się  tą  zasadą  w  sprawie  rozpatrywanej,  to  warto  wskazać  na  jej 

wyłączenie  w  ww  przepisach:  „chyba  że  sprzeciwiają  się  temu  sporne  interesy  stron  albo 

interesy osób trzecich, na które wynik postępowania ma bezpośredni wpływ.” Można zatem 

zauważyć, że spornymi interesami w sprawie legitymuje się odwołujący i przystępujący.  

Podobną zasadą  o nazwie in dubio pro reo rządzi się postępowanie karne, co również jest 

tu bezprzedmiotowe.   

Natomiast 

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego i postępowanie odwoławcze 

są co do zasady postępowaniami o charakterze cywilnoprawnym (por. art. 8 ustawy pzp oraz 

art. 505 i n. ustawy pzp).  

Skoro  jednak  nie 

może  być  mowy  o  jakiejkolwiek  wątpliwości  co  do  zdarzenia  będącego 

podstawą  wykluczenia,  zamawiający  poprawnie  zastosował  wprost  przepis  ustawy  PZP,  a 

Wykonawca  znajduje  się  w  3  letnim  okresie  wykluczenia  z  udziału  w  postępowaniach  o 

udzielenie zamówienia publicznego. 

W następstwie ustaleń należy stwierdzić, że bezpodstawne jest stwierdzenie odwołującego, 

iż  decyzja o wykluczeniu oferty (winno być „wykluczeniu wykonawcy” lub „odrzuceniu oferty” 

–  przyp.  KIO)  jest  nieproporcjonalna  do  stwierdzonych  okoliczności,  a sankcja  wykluczenia 

na  okres  3  lat  bez  jednoznacznych  podstaw  prawnych  i  formalnych,  jest  rażąco 

nieadekwatna.  

Wykonawca 

wskazuje także w odwołaniu, że art. 111 Pzp określa, że okres wkluczenia liczy 

się  od  dnia  zaistnienia  okoliczności,  a  nie  od  daty  wydania  wyroku,  a  w  analizowanym 

wyroku  KIO    2264/22  nie  wskazano 

jednoznacznie  daty,  od  której  należy  liczyć  okres 

wykluczenia, co jest kluczowe dla prawidłowego określenia długości obowiązywania sankcji. 

Brak tej informacji sprawia, że decyzja Zamawiającego o wykluczeniu na okres do 2025 roku 

jest wadliwa i oparta na błędnym założeniu. 

Wywód  powyższy  jest  wadliwy.  W  toku  niniejszego,  toczącego  się  w  2024  roku 

postępowania, określenie dokładnej daty, od której należy liczyć 3 letni okres wykluczenia nie 

jest  w  istocie  kluczowe; 

niezależnie  od  przyjęcia,  czy  bieg  okresu  3  lat  rozpoczyna  się  z 

dniem  zaistnienia  okoliczności  (tj.  z  dniem  złożenia  ofert  niekonkurencyjnych  w 

postępowaniu w roku 2022) czy też z dniem wydania wyroku KIO, 3 letni okres wykluczenia 

zakończy  się  5  sierpnia  2025  lub  16  września  2025  jeśli  przyjąć  za  datę  początkową  datę 

wyroku KIO tj. 16 września 2022 roku. 

Należy  nadto  przyznać  rację  stwierdzeniu  przystępującego  powodem  wykluczenia  w 

postępowaniu zakończonym wyrokiem KIO był fakt zawarcia porozumienie mającego na celu 

zakłócenie  konkurencji  co  skutkowało  wykluczeniem  odwołującego  na  okres  3  lat,  który  to 

okres przy nawet najbardziej liberalnej wykładni przepisów jeszcze nie minął.  

Skład orzekający zauważa ponadto, że wniosek przystępującego o zobowiązanie Pana J. P. 

(odwołującego)  w  toku  postępowania  odwoławczego  do  okazania  zaświadczenia  o 

niekaralności, nie ma podstaw prawnych.  

Izba  orzeka  o  czynnościach  ewentualnie  zaniechaniach  zamawiającego  podjętych  przez 

niego  w  toku  prowadzonego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  W 

postępowaniu odwoławczym  orzeka w granicach zarzutów odwołania i stosownie do art. 555 

ustawy pzp 

nie może orzekać co do zarzutów, które nie były w odwołaniu zawarte. 

W takim stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji. 

Orzekając  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  na  podstawie  art.  574  oraz 

art. 575 i 576  

ustawy Pzp, a także w oparciu o § 5 pkt 2 a)  rozporządzenia Prezesa Rady 

Ministrów  z  dnia  30  grudnia  2020  roku  w  sprawie  szczegółowych  rodzajów  kosztów 

postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od 

odwołania (Dz. U. z 2020 r., poz. 2437 ze zmianami), orzekając w tym zakresie o obciążeniu 

kosztami  postępowania  odwoławczego  odwołującego  w  postaci  uiszczonego  wpisu  od 

odwołania oraz zasądzając wynagrodzenie zgodnie z  § 5 pkt 2 rozporządzenia wskazanego 

w zdaniu poprzednim. 

Przewodniczący: 

………….................