Zastosowanie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp wymaga jednoznacznego stwierdzenia niezgodności treści oferty z treścią siwz − a żeby takie ustalenie było możliwe, konieczne jest, by treść siwz w odpowiednim zakresie była jednoznaczna. W przypadku braku jednoznaczności siwz niemożliwe jest dokonanie negatywnej weryfikacji oferty w zakresie nieostrych, niedookreślonych zapisów specyfikacji. Brak jest bowiem wzorca dla przeprowadzenia takiej oceny i jednoznacznego ustalenia braku zgodności oferty z siwz (por. np. wyrok KIO z 27 września 2016 r., sygn. akt KIO 1717/16; z 7 października 2016 r., sygn. akt KIO 1771/16; z 2 stycznia 2018 r., sygn. akt KIO 2651/17; z 14 lipca 2015 r., sygn. akt KIO 1399/15) − wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 31 października 2018 r. (sygn. akt KIO 2111/18).
Nie budzi wątpliwości, że odrzucenie oferty przystępującego wobec jej niezgodności z pkt 178 załącznika nr 1a w części 4 stanowiłoby interpretację powołanego zapisu siwz na niekorzyść wykonawcy. Nie można zatem uznać, że zamawiający, zaniechawszy odrzucenia oferty Aesculap Chifa Sp. z o.o. na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, dopuścił się naruszenia rzeczonego przepisu. W konsekwencji nie ma również podstaw dla przyjęcia naruszenia art. 82 ust. 3 ustawy Pzp, który stanowi, że oferta powinna być zgodna z siwz.
Jednocześnie, zgodnie z jednolitym orzecznictwem Izby, to na zamawiającym ciąży obowiązek prawidłowego sporządzenia siwz, a wszelkie wynikające z niego wątpliwości nie mogą obciążać wykonawców i być intepretowane na ich niekorzyść (por. np. wyrok KIO z 13 września 2017 r., sygn. akt KIO 1782/17; z 7 lipca 2017 r., sygn. akt KIO 2239/17; z 13 maja 2015 r., sygn. akt KIO 896/15; z 11 czerwca 2015 r., sygn. akt KIO 1116/15).