Zamawiający nie może dzielić zamówienia (zaniżać jego wartości) w taki sposób, aby na skutek ustalenia wartości dla każdej z wydzielonych części doszło do nieuprawnionego:
Nie jest zakazany sam podział jednego zamówienia na części, ale taki podział, którego skutkiem jest uniknięcie stosowania przez zamawiającego przepisów ustawy Pzp właściwych dla zamówienia o określonej wartości szacunkowej.
Warunkiem potraktowania zamówienia jako jednego jest każdorazowo konieczność zaistnienia łącznie poniższych przesłanek, tj. tożsamości:
Przy ocenie, czy dokonano zakazanego podziału zamówienia na części, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, takie jak przewidywalność udzielenia zamówienia, jego rodzaj, właściwości świadczeń, jakie mają być treścią umowy oraz inne elementy charakterystyczne dla przedmiotu zamówienia (por. wyrok NSA z 19 marca 2014 r., sygn. akt II GSK 52/13).
O tożsamości rodzaju zamówienia można mówić w sytuacji, gdy usługi mają takie samo lub podobne przeznaczenie i są nabywane w celu realizacji z góry przyjętego zamierzenia. Tak też wskazano w wyroku TSUE z 29 maja 2013 r. w sprawie „Królestwo Hiszpanii przeciwko Komisji Europejskiej” (sygn. akt T-384/10), w którym Trybunał jednoznacznie wskazał, że jeżeli poszczególne części zamówienia pełnią tę samą rolę gospodarczą lub techniczną, należy łącznie szacować wartość zamówienia i stosować w postępowaniu odpowiedni przepis. Trybunał wskazał, że wystarczy, by roboty te pełniły albo tę samą rolę gospodarczą, albo tę samą rolę techniczną.
Stwierdzenie tożsamości gospodarczej i tożsamości technicznej ma więc charakter alternatywny, a nie kumulatywny. Wnioski Trybunału odnoszą się co prawda do robót budowlanych, nie ulega jednak wątpliwości, że pozostają aktualne również w stosunku do dostaw i usług.