Od kierownika jednostki sektora finansów publicznych można i należy wymagać takiej znajomości przepisów dotyczących działalności tej jednostki, aby mógł realizować zadania bez naruszenia prawa. Jest to aktualne nawet wówczas, gdy pewne okoliczności utrudniłyby mu prawidłowe realizowanie tych zadań. Ustawodawca przywiązuje do poprawnego sporządzania sprawozdań budżetowych istotną wagę. Ewentualny fakt, że sprawozdanie było przygotowywane w sprawie nie przez kierownika jednostki, nie zwalniał go z konieczności weryfikacji poprawności i terminowości przedłożonego dokumentu (orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej z 12 października 2020 r., sygn. akt BDF1.4800.89.2019).
Sprawozdawczość budżetowa jest jednym z bardzo ważnych elementów spełnienia zasady jawności i przejrzystości finansów publicznych. Pozwala też ocenić realizację m.in. dochodów budżetowych i wydatków w ciągu roku budżetowego i po jego zakończeniu. Wszelkie nieprawdziwe dane, niezgodne z prowadzoną ewidencją księgową, wprowadzają w błąd otrzymującego sprawozdanie. Prowadzą także do fałszowania sprawozdawczości zbiorczej, na podstawie której podejmuje się decyzje dotyczące finansów publicznych.
GKO podzieliła pogląd NSA, zgodnie z którym sprawozdanie stanowi dokument o szczególnym znaczeniu. Dane zawarte w sprawozdaniu stanowią źródło informacji niezbędnych do oceny poziomu dochodów i wydatków budżetowych w różnych odcinkach czasu oraz kontroli prawidłowości wykonania budżetu w toku i po zakończeniu roku budżetowego, co wymaga zachowania pewnej ciągłości. Stanowi ona też ważny element planowania finansowego.
Dlatego brak prawdziwej i terminowej informacji może wprowadzać w błąd, utrudnić kontrolę i planowanie wydatków i przychodów oraz narusza zasadę jawności i przejrzystości finansów publicznych (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 listopada 2014 r., sygn. akt II GSK 1533/13).
O odpowiedzialności i pracy kierownika jednostki piszemy również w artykułach: