Opóźnienie dostawy w stosunku do postanowień umowy nie jest przesłanką unieważnienia przetargu
Przyczyną unieważnienia postępowania nie może być brak możliwości udzielenia zamówienia w terminie wskazanym w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Artykuł 93 ust. 1 pkt 7 ustawy Pzp jest skorelowany z jej art. 146 ust. 1, określającym przesłanki unieważnienia umowy w sytuacji, gdy zamawiający dopuści się konkretnych uchybień w procedurze udzielania zamówień. Aby móc unieważnić postępowanie zamawiający jest zobowiązany wykazać, że zaistniała jedna z okoliczności wymienionych w tym przepisie (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 30 stycznia 2018 r., sygn. akt KIO 66/18).
W sytuacji, gdy realizacja dostawy nie jest możliwa we wskazanym w dokumentacji postępowania terminie nie znajdzie również zastosowania art. 387 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, zgodnie z którym umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna. Izba podzieliła w tym zakresie stanowisko Sądu Okręgowego w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy (sygn. akt XXIII GA 185/12). Sąd wyraził w wyroku pogląd, iż nie stanowi o nieważności umowy w świetle art. 387 Kodeksu cywilnego okoliczność, że jedynie termin dostawy nie może być dotrzymany i realizacja umowy nastąpi z opóźnieniem.
Sąd Najwyższy w wyroku z 29 listopada 2013 r. (sygn. akt I CSK 124/13) przesądził natomiast, że art. 387 Kodeksu cywilnego reguluje skutki prawne niemożności spełnienia świadczenia określonego przez strony, a nie skutki niemożności dochowania przez strony zastrzeżonego w umowie terminu spełnienia świadczenia. Przedstawiony stan faktyczny zdaniem Sądu Najwyższego nie stanowi obiektywnej niemożliwości świadczenia tj. że świadczenie jest rzeczywiście obiektywnie niewykonalne (por. wyrok SN z 22 kwietnia 2010 r., sygn. akt V CSK 379/09 niepubl.; z 20 marca 2009 r., sygn. akt II CSK 611/08, niepublik.; z 8 lutego 2002 r. II CKN 1015/99 niepublik.).
