Pełnomocnictwo na potrzeby obrony interesów strony

Zgodnie z art. 510 ust. 1 ustawy Pzp pełnomocnikiem może być adwokat lub radca prawny, a ponadto osoba sprawująca zarząd majątkiem lub interesami strony lub uczestnika postępowania oraz osoba pozostająca ze stroną lub uczestnikiem postępowania w stosunku zlecenia, jeżeli przedmiot sprawy wchodzi w zakres tego zlecenia. Wraz z pismem procesowym przystępujący złożył pełnomocnictwo, z którego wynikało, że osoba w nim wskazana została umocowana do reprezentowania go przed Krajową Izbą Odwoławczą we wszelkich sprawach dotyczących postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, których stroną lub uczestnikiem postępowania będzie przystępujący, a także do wykonywania wszelkich czynności procesowych, w tym:

• reprezentowania przystępującego przez udział w posiedzeniach i rozprawach,
• wnoszenia pism procesowych,
• składania oświadczeń i wyjaśnień w toku postępowania,
• składania wniosków dowodowych i innych czynności.

Osoba wskazana w treści pełnomocnictwa oświadczyła, że pozostaje z przystępującym w stosunku zlecenia, a odwołujący poza zgłoszonym wnioskiem nie przedstawił żadnych okoliczności lub dowodów, które mogłyby podważyć lub zakwestionować treść pełnomocnictwa oraz oświadczenie pełnomocnika. W ocenie Izby okoliczności te pozwalały uznać, że osoba wskazana treści pełnomocnictwa pozostawała z przystępującym w stosunku zlecenia. Ustawodawca nie postawił wymogu stałego zlecenia. Stosunek zlecenia powinien dotyczyć określonych czynności prawnych prawa materialnego, zaś pełnomocnictwo powinno być wynikiem potrzeby obrony interesów strony w związku z podejmowanymi przez zleceniobiorcę czynnościami w ramach stosunku zlecenia. Nie ma obowiązku załączania umowy zlecenia do pełnomocnictwa, a także składania go przy pierwszej czynności procesowej. Pożądanym jest, aby pełnomocnik pozostający w stosunku zlecenia był w stanie ten fakt wykazać w sytuacji zaistnienia wątpliwości, co do istnienia tego stosunku czy jego charakteru. Jednakże w ocenie Izby brak jest przepisu obligującego pełnomocnika do wykazywania istnienia tego stosunku. Przepis art. 516 ust. 2 pkt. 2 ustawy Pzp mówi o obowiązku załączenia dowodu potwierdzającego umocowanie do reprezentowania odwołującego, a nie uczestnika postępowania. Ewentualne wątpliwości w zakresie pełnomocnictwa mogą zostać rozwiane przez oświadczenie i wyjaśnienie osoby wymienionej w treści pełnomocnictwa. W stosunku do uczestnika postępowania odwoławczego przepisy ustawy Pzp pozwalają na uznanie, i że jeżeli uczestnik ustanawia pełnomocnika to należy domniemywać, że osoba ta pozostaje z mocodawcą w jednej z relacji wymienionych w art. 510 ustawy Pzp. Domniemanie to może zostać obalone przez stosowne dowody lub wskazane okoliczności, które mogą poddać pod wątpliwość spełnienie wymogów określonych w ww. przepisie.

Sygnatura

Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 17 czerwca 2024 r. sygn. akt  KIO 1894/24