Skarb Państwa nie jest zamawiającym w rozumieniu ustawy Pzp
W zamówieniach typu „in-house” Skarb Państwa nie może być uznany za zamawiającego sprawującego kontrolę, na rzecz którego dany podmiot wykonuje zadania powierzone. Nie jest uzasadnione twierdzenie, że wykładnia systemowa art. 67 ust. 1 pkt 12 lit. b ustawy Pzp prowadzi do wniosku, że podmiotem zamawiającym, sprawującym kontrolę jest Skarb Państwa, zatem wszystkie przychody z działalności powierzonej podmiotowi kontrolowanemu w imieniu Skarbu Państwa, w tym od ministra spraw zagranicznych, należy zaliczyć do przychodów, o których mowa w art. 67 ust. 1 pkt 12 lit b ustawy Pzp (uchwała Krajowej Izby Odwoławczej z 21 sierpnia 2017 r., sygn. akt KIO/KU 45/17).
Artykuł 67 ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp posługuje się terminem „zamawiającego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1–3a”. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawę stosuje się do udzielania zamówień przez jednostki sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów o finansach publicznych. Zgodnie zaś z art. 9 pkt 1 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1870 ze zm.) sektor finansów publicznych tworzą organy władzy publicznej, w tym:
- organy administracji rządowej,
- organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz
- sądy i trybunały.
Tym samym uznać należy, że Ministerstwo Rozwoju jest zamawiającym w rozumieniu ustawy Pzp. Podkreślenia wymaga, że art. 3 ust. 1 pkt 1–3a ustawy Pzp nie obejmuje swym zakresem Skarbu Państwa.
Innymi słowy, Skarb Państwa nie jest zamawiającym w rozumieniu ustawy Pzp, w związku z czym brak jest podstaw do uznania, że zamawiającym, o którym wspomina przepis art. 67 ust. 1 pkt 12 ustawy Pzp, może być Skarb Państwa.
