Dodatkowe żądanie na wypadek nieuwzględnienia przez sąd tego głównego to szczególny przypadek kumulacji roszczeń
Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą uwzględnienie zarzutu głównego skutkuje brakiem podstaw do rozpoznawania zarzutu ewentualnego. Wystąpi wówczas także brak podstaw do zbadania dowodów czy też okoliczności faktycznych, które dotyczą żądania ewentualnego, skoro żądanie ewentualne nie jest przedmiotem orzeczenia wskutek uwzględnienia zarzutu głównego (wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 1 października 2021 r., sygn. akt XXIII Zs 53/2).
W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, iż żądanie ewentualne zgłaszane jako dodatkowe na wypadek niemożności uwzględnienia przez Sąd żądania zasadniczego, jest szczególnym przypadkiem kumulacji roszczeń.Przy uwzględnieniu żądania zasadniczego Sąd nie orzeka w ogóle o żądaniu ewentualnym, a czyni to jedynie, gdy brak podstaw do uwzględnienia żądania zasadniczego (tak: wyroki Sądu Najwyższego z 31 stycznia 1996 r., sygn. akt III CRN 58/95, niepubl., z 12 stycznia 2012 r., sygn. akt IV CSK 219/11, niepubl. i z 4 października 2012 r., sygn. akt I CSK 100/12, niepubl.).
Podobnie wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z 18 października 2013 r. (sygn. akt III CZP 58/13), OSNC 2014, nr 6, poz. 62. Stwierdził, że powód może sformułować w powództwie żądanie ewentualne, na wypadek nieuwzględnienia przez sąd żądania głównego. Tak samo orzeczono w wyroku z 26 stycznia 1979 r. (sygn. akt IV CR 403), gdzie podano, iż zgłoszenie żądania ewentualnego stanowi szczególny przypadek kumulacji przedmiotowej w procesie. Mianowicie sąd orzeka o żądaniu ewentualnym wtedy, gdy oddali powództwo o świadczenie zgłoszone na pierwszym miejscu.
