Dnia 18 sierpnia 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie:
Przewodniczący: SSO Alicja Dziekańska
Protokolant: Sekr. Sądowy Dariusz Książyk
po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2022 r. w Warszawie na rozprawie sprawy o udzielenie zamówienia publicznego z udziałem: zamawiającego Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. wykonawców przystępujących po stronie zamawiającego Konsorcjum (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w Ł. oraz T. B. odwołującego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością we W.
na skutek skarg zamawiającego ( XXIII Zs 103/22) oraz wykonawców przystępujących po stronie zamawiającego (XXIII Zs 104/22) od pkt 1. oraz pkt 3. wyroku Krajowej Izby Odwoławczej w W. z dnia 2 czerwca 2022 r., sygn. akt KIO 1292/22
I. uwzględnia obie skargi w ten sposób, że zmienia zaskarżony wyrok w pkt 1. oraz pkt 3. i 3.2 i w pkt 1. oddala odwołanie oraz w pkt 3. kosztami postępowania obciąża w całości (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością we W. i w pkt 3.2 zasądza tytułem kosztów postępowania od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na rzecz Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. 4352,20zł (cztery tysiące trzysta pięćdziesiąt dwa 20/100);
II. zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na rzecz Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. 12500zł (dwanaście tysięcy pięćset) tytułem kosztów postępowania skargowego w sprawie XXIII Zs 103/22;
III. zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na rzecz Konsorcjum (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w Ł. oraz T. B. 12500zł (dwanaście tysięcy pięćset) tytułem kosztów postępowania skargowego w sprawie XXIII Zs 104/22 .
Zamawiający Skarb Państwa - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w W. (w imieniu którego Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Z.) prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia pn. Kompleksowe utrzymanie dróg krajowych (...) zarządzanych przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Z. w podziale na 3 części: część nr 1 – Rejon w G., część nr 2 – Rejon w N., część nr 3 – Rejon w S.. Wartość zamówienia jest większa niż progi unijne. Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 9 lutego 2022 r. pod nr (...).
W dniu 16 maja 2022 r. wykonawca (...) Sp. z o.o. we W. wniósł odwołanie w zakresie części 3 zamówienia wobec czynności poprawienia innej omyłki w ofercie Konsorcjum (...) Sp. z o.o. Sp. k. w Ł. oraz T. B. (prowadzący działalność gospodarcza pod nazwą : (...)) oraz wobec zaniechania odrzucenia tej oferty z uwagi na niezgodność z SWZ oraz z uwagi na wniesienie wadium w sposób nieprawidłowy, ewentualnie wobec zaniechania wezwania ww. Konsorcjum do złożenia wyjaśnień dotyczących treści oferty. Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie przepisów:
1) art. 223 ust. 2 pkt 3ustawy Pzp poprzez jego zastosowanie i zakwalifikowanie niewypełnionej przez Konsorcjum (...) części Tabeli Elementów Rozliczeniowych („TER”) tj. GR 10c poz. 1.4 TER jako innej omyłki i jej poprawienie poprzez wpisanie we wskazanym miejscu wartość „0,00 zł”,
2) art. 226 ust. 1 pkt 5ustawy Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia oferty Konsorcjum z uwagi na brak wyceny GR 10c poz. 1.4 TER, co było niezgodne z postanowieniami punkty 17. Rozdziału 1. S WZ „Sposób obliczenia ceny oferty”,
3) art. 226 ust. 1 pkt 14ustawy Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia oferty Konsorcjum, które to wniosło wadium w sposób nieprawidłowy, tj. wadium warunkowe, niezabezpieczające złożonej oferty,
ewentualnie:
4) art. 223 ust. 1ustawy Pzp poprzez zaniechanie wezwania Konsorcjum do złożenia wyjaśnień dotyczących nieuzupełnionych elementów TER, niezasadnie poprawionych przez Zamawiającego, a wzbudzających uzasadnione wątpliwości, wskazane szczegółowo w uzasadnieniu.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu: unieważnienia czynności wyboru oferty Konsorcjum (...) jako najkorzystniejszej, unieważnienia czynności poprawienia oczywistej innej omyłki w ofercie ww. Konsorcjum, powtórzenia czynności badania i oceny ofert, odrzucenia oferty Konsorcjum (...) oraz uznania oferty Odwołującego za najkorzystniejszą, a z ostrożności procesowej – wezwania Konsorcjum do złożenia wyjaśnień.
Do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego skutecznie przystąpiło Konsorcjum: (...) Sp. z o.o. Sp.k., T. B.. Izba stwierdziła, że ww. Konsorcjum zgłosiło przystąpienie do postępowania w ustawowym terminie, wykazując interes w rozstrzygnięciu odwołania na korzyść Zamawiającego.
Wyrokiem z 2 czerwca 2022 r. w sprawie KIO 1292/22 Krajowa Izba Odwoławcza w pkt 1. uwzględniła odwołanie w zakresie zarzutu zaniechania odrzucenia oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: (...) Sp. z o.o. Sp.k. w Ł. i T. B. z powodu wniesienia wadium w sposób nieprawidłowy i nakazała Zamawiającemu: unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, odrzucenie oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: (...) Sp. z o.o. Sp.k. i T. B. na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 14 ustawy Pzp, powtórzenie czynności badania i oceny ofert; w pkt 2. w pozostałym zakresie oddaliła odwołanie; w pkt 3. kosztami postępowania obciążyła wykonawcę (...) Sp. z o.o. we W. w części 1/2 i Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Z. w części 1/2 i: w pkt 3.1. zaliczyła w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł uiszczoną przez Odwołującego tytułem wpisu od odwołania; w pkt 3.2. zasądziła od Zamawiającego na rzecz Odwołującego kwotę 7 123,90 zł.
Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania oraz biorąc pod uwagę stanowiska stron, Izba ustaliła i zważyła, że Odwołujący spełnia określone w art. 505 ust. 1 ustawy Pzp przesłanki korzystania ze środków ochrony prawnej, tj. ma interes w uzyskaniu zamówienia, a naruszenie przez Zamawiającego przepisów ustawy Pzp może spowodować poniesienie przez niego szkody polegającej na nieuzyskaniu zamówienia.
Co do zarzutu dotyczącego poprawienia omyłki w ofercie Przystępującego Izba wskazała, że był on niezasadny. Izba ustaliła, że część 3 zamówienia obejmuje całoroczne (bieżące i zimowe) utrzymanie dróg krajowych w zakresie części nr 3 obejmującej utrzymanie dróg krajowych Rejonu w S. (pkt 6.1 SWZ). W punkcie 17 SWZ Zamawiający zamieścił wymagania w zakresie sposobu obliczenia ceny oferty. W tomie IV SWZ Zamawiający określił wzór formularza cenowego dla części 3 grupa prac 10c (Zimowe utrzymanie dróg).
Izba ustaliła, że przystępujący złożył ofertę z ceną za zadanie 3 w wysokości 110.955.622,25 zł. Wartość grupy prac 10c w okresie realizacji umowy zgodnie z formularzem cenowym wynosi 2.089.276,00 zł. W formularzu cenowy dla grupy prac 10c, w którym w poz. 1.4 (ciągi pieszo-rowerowe przy jezdni) Przystępujący nie wpisał cen jednostkowych za usuwanie śliskości oraz za odśnieżanie wraz z usuwaniem śliskości.
Pismem z 15 kwietnia 2022 r. Zamawiający poinformował, że na podstawie art. 223 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp, poprawione zostały omyłki w ofercie Przystępującego, polegające na niezgodności oferty z dokumentami zamówienia, niepowodujące istotnych zmian w treści oferty. Zamawiający wskazał, że omyłki dotyczą części Formularza cenowego, Tabela Elementów Rozliczeniowych (TER) – Rejon w S. – część 3, Grupa prac nr 10c Zimowe utrzymanie dróg, pozycja 1.4 Ciągi pieszo – rowerowe przy jezdni. Wykonawca nie wpisał ceny jednostkowej dla ww. pozycji, co jest niezgodne z dokumentami zamówienia. Zamawiający poinformował, że w poz. 1.4 wpisał wartości 0,00. W dniu 19 kwietnia 2022 r. Przystępujący poinformował o wyrażeniu zgodny na powyższe poprawienie omyłki.
Mając na uwadze powyższe, Izba stwierdziła, że nie istniały podstawy do odrzucenia oferty z uwagi na to, że jej treść była niezgodna z warunkami zamówienia. W ocenie Izby Odwołujący zasadnie twierdził, że błąd w ofercie Przystępującego polegający na niewpisaniu cen jednostkowych w poz. 1.4 Tabeli Elementów Rozliczeniowych (TER) – Rejon w S. – część 3, Grupa prac nr 10c, miał charakter niezgodności oferty z dokumentami zamówienia. Jednakże Zamawiający w tym zakresie prawidłowo skorzystał z przepisu art. 223 ust. 2 pkt 3 Pzp. Zdaniem Izby wykonawca ujął pozycję 1.4 w formularzu cenowym, uwzględnił określoną przez Zamawiającego krotność i podał wartość tej pozycji, nie wpisując jedynie cen jednostkowych, nie można więc zakładać, że jego zamiarem było niezaoferowanie prac określonych w tej pozycji. Co więcej, Izba dodała, że formularz cenowy zawierał wszelkie informacje niezbędne do poprawienia omyłki i nie istniały żadne alternatywne sposoby jej poprawienia, które miałyby matematyczne i logiczne podstawy. Poprawienie omyłki w sposób dokonany przez Zamawiającego nie spowodowało też żadnych istotnych zmian w treści oferty. Wobec powyższego Izba stwierdziła, że Zamawiający nie naruszył przepisów art. 223 ust. 2 pkt 3, art. 226 ust. 1 pkt 5, a także art. 223 ust. 1 ustawy Pzp. Poprawienie omyłki w ofercie Przystępującego było bowiem zasadne, a w konsekwencji oferta Przystępującego nie podlegała odrzuceniu jako niezgodna z warunkami zamówienia.
Za zasadne Izba uznała natomiast zarzuty dotyczące wniesionego przez Przystępującego wadium. Izba ustaliła, że Zamawiający wymagał wniesienia wadium dla części 3 zamówienia w wysokości 1.000.000,00 zł.
Wymagania dotyczące wadium Zamawiający określił w punkcie 18 SWZ i jako jeden z wymogów wskazano tam, że gwarancja lub poręczenie musi zawierać w swojej treści nieodwołalne i bezwarunkowe zobowiązanie wystawcy dokumentu do zapłaty na rzecz Zamawiającego kwoty wadium na pierwsze pisemne żądanie Zamawiającego. Wadium takie musi obejmować też cały okres związania ofertą. Termin związania ofertą został pierwotnie określony do dnia 12 lipca 2022 r. (pkt 20.1 SWZ), a następnie – po zmianie SWZ z 7 marca 2022 r. – do dnia 15 lipca 2022 r. Przystępujący złożył wraz z ofertą Gwarancję ubezpieczeniową zapłaty wadium nr (...) z dnia 14 marca 2022 r., wystawioną przez (...) S.A. W treści gwarancji wskazano m.in.: ,,3. Wypłata z tytułu niniejszej Gwarancji nastąpi w terminie 14 dni roboczych (słownie: czternastu) od dnia doręczenia Gwarantowi w terminie ważności Gwarancji pierwszego pisemnego żądania zapłaty, określającego kwotę żądania, podpisanego przez osoby uprawnione do składania oświadczeń w imieniu Beneficjenta (…); 4. Niniejsza Gwarancja jest ważna w okresie od dnia 18.03.2022 r. do dnia 15.07.2022 r.’’.
W ocenie Izby Przystępujący wniósł wadium w sposób nieprawidłowy. Zawarte w treści gwarancji wadialnej zastrzeżenie, że żądanie zapłaty musi być doręczone gwarantowi w terminie ważności gwarancji stwarza bowiem ryzyko niemożliwości zaspokojenia roszczeń Zamawiającego z tytułu zdarzeń, za które gwarant odpowiada. Izba powołała w tym zakresie przepis art. 97 ust. 5 ustawy Pzp i wskazała, że co prawda okres ważności wadium musi odpowiadać terminowi związania ofertą i brak jest ustawowych podstaw do żądania wniesienia wadium na okres dłuższy, jednakże istotna dla sprawy była kwestia ograniczenia możliwości żądania zapłaty, które zgodnie z treścią gwarancji może być zgłoszone wyłącznie w terminie jej ważności. W związku z tym Izba uznała, że zarówno Zamawiający, jak i Przystępujący, bezpodstawnie opierają swoją argumentację na przepisieart. 97 ust. 5ustawy Pzp i tezie o braku możliwości żądania wniesienia wadium na okres dłuższy niż określony w tym przepisie.
Treść gwarancji wadialnej Przystępującego doprowadziła też Izbę do wniosku, że roszczenia Zamawiającego dotyczące zdarzeń zaistniałych w okresie ważności gwarancji nie zostaną zaspokojone, jeśli żądanie zapłaty nie zostanie zgłoszone w terminie ważności gwarancji. Zaś w ocenie Izby ani przepis art. 98 ust. 6 ustawy Pzp, ani żaden inny przepis ustawy Pzp nie określa terminu wystąpienia przez Zamawiającego do gwaranta z żądaniem zapłaty. Izba przyjęła więc, że powinno to nastąpić bez zbędnej zwłoki, czyli tak szybko jak to możliwe w normalnym toku czynności. Postanowienie gwarancji zobowiązujące do zgłoszenia żądania zapłaty w terminie jej ważności stanowiło więc – zdaniem Izby – niezasadne zawężenie możliwości dochodzenia przez Zamawiającego kwoty należnej z tytułu wadium.
Słusznie w ocenie Izby podniósł Odwołujący, że w przypadku wystąpienia zdarzenia uzasadniającego zatrzymanie wadium w ostatnim dniu ważności gwarancji wadialnej nie zawsze realnie możliwe będzie zgłoszenie gwarantowi żądania zapłaty przed upływem terminu określonego jako końcowy dla zgłoszenia roszczeń z gwarancji. W ocenie Izby, uwzględniając konieczność zapewnienia uzyskania przez Zamawiającego zapłaty kwoty wadium należało stwierdzić, że Przystępujący wniósł wadium nieprawidłowo. Dodatkowo Izba wskazała, że wszelkie ewentualne wątpliwości w tym zakresie eliminuje postanowienie punktu 18.3 SWZ, w którym Zamawiający wskazał, że wadium wniesione w formie gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej musi mieć taką samą płynność, jak wadium wniesione w pieniądzu, a dochodzenie roszczenia z tytułu wadium wniesionego w tej formie nie może być utrudnione.
Zdaniem Izby nie ulegało zatem wątpliwości, że wadium wniesione przez Przystępującego z uwagi na zrównanie terminu ważności gwarancji z terminem zgłaszania roszczeń o zapłatę, nie ma takiej płynności jak gotówka – w przypadku wadium wniesionego w pieniądzu Zamawiający byłby uprawniony do złożenia oświadczenia o zatrzymaniu wadium również po upływie terminu związania ofertą, jeśli podstawa zatrzymania zaistniała w okresie związania ofertą. Biorąc powyższe pod uwagę Izba stwierdziła, że Zamawiający naruszył przepis art. 226 ust. 1 pkt 14 ustawy Pzp, przez zaniechanie odrzucenia oferty Przystępującego, który nieprawidłowo wniósł wadium. Ponieważ naruszenie to miało wpływ na wynik postępowania, odwołanie w tym zakresie – stosownie do art. 554 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp – podlegało uwzględnieniu.
O kosztach postępowania odwoławczego Izba orzekła na podstawie art. 557, art. 574 i art. 575 ustawy z 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych oraz w oparciu o przepisy § 5 pkt 1 i 2 lit. b oraz § 7 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania.
Skargę od powyższego wyroku wywiódł Zamawiający Skarb Państwa - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w imieniu którego postępowanie prowadzi Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Z., zaskarżając wyrok w części uwzględniającej odwołanie, tj. w zakresie punktu 1 i w konsekwencji także w zakresie punktu 3 tego wyroku. Skardze tej nadana została w Sądzie Okręgowym w Warszawie sygn. akt XXIII Zs 103/22).
Zaskarżonemu wyrokowi skarżący zarzucił naruszenie:
a) art. 555 Pzp poprzez orzeczenie co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu, a polegające na uznaniu wniesionej przez Konsorcjum gwarancji wadialnej za nieprawidłową jako niezabezpieczającą interesów Zamawiającego z uwagi na zastrzeżenie, że żądanie zapłaty musi być doręczone gwarantowi w terminie ważności gwarancji, bez odniesienia się do zarzucanej przez Przeciwnika skargi/Odwołującego w odwołaniu warunkowości tej gwarancji, a więc na nierozpatrzeniu stawianych przez Przeciwnika skargi/Odwołującego zarzutów, iż wskazanie w treści gwarancji, że realizacja uprawnień beneficjenta może zostać dokonana jedynie w terminie ważności gwarancji, który został zrównany z okresem związania ofertą oznacza, że gwarancja nie jest bezwarunkowa, co miało istotny wpływ na wynik postępowania, gdyż rozpatrzenie tych zarzutów na etapie odwołania winno doprowadzić do uznania ich za bezzasadne już na etapie rozpatrywania odwołania;
b) art. 542 ust. 1 Pzp poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i niewłaściwą ocenę dowodów oraz poczynienie ustaleń sprzecznych z treścią zgromadzonego materiału dowodowego, przepisami prawa oraz w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, co miało istotny wpływ na wynik postępowania, a polegające na przyjęciu, iż Konsorcjum firm (...) sp. z o.o. sp. k. i T. B. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) (dalej jako „Konsorcjum") wniosło wadium w sposób nieprawidłowy, tj., że złożona na poczet wadium gwarancja ubezpieczeniowa nie zabezpiecza w pełni interesu Skarżącego/Zamawiającego i ogranicza możliwość zaspokojenia roszczeń Zamawiającego, co winno skutkować odrzuceniem oferty Konsorcjum na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 14 Pzp, podczas gdy z przedstawionej gwarancji wynika, że spełnia ona wszystkie wymagania co do treści, formy oraz terminu określone w Pzp oraz Specyfikacji Warunków Zamówienia (dalej jako „SWZ") i przewidziane w niej formy złożenia żądania zapłaty zapewniają możliwość zgłoszenia żądania zapłaty z gwarancji w terminie jej ważności nawet gdy podstawy do zatrzymania wadium zaktualizują się w ostatnim dniu ważności gwarancji;
c) art. 559 ust. 2 Pzp poprzez sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia w sposób wadliwy, co miało istotny wpływ na wynik postępowania, polegający na zaniechaniu pogłębionej analizy merytorycznej sprawy oraz brak wskazania jaka treść gwarancji byłaby prawidłowa i zgodna z obowiązującymi przepisami;
d) art. 97 ust. 5 w zw. z art. 98 ust. 1 pkt 1 i w zw. z art. 226 ust. 1 pkt 14 Pzp poprzez błędną wykładnię polegającą na niezasadnym przyjęciu, że Konsorcjum wniosło wadium w sposób nieprawidłowy, tj. że złożona na poczet wadium gwarancja ubezpieczeniowa umożliwiająca Zamawiającemu wystosowanie żądania zapłaty w terminie jej obowiązywania tożsamym z terminem związania ofertą nie zabezpiecza w pełni interesu Zamawiającego i w konsekwencji błędne przyjęcie, że oferta Konsorcjum podlega odrzuceniu na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 14 Pzp, w sytuacji gdy:
-art. 97 ust. 5Pzp określa maksymalny okres na jaki może być wniesione wadium tj. do dnia upływu terminu związania ofertą i na taki okres Konsorcjum wadium złożyło;
- przepisy Pzp nie określają, iż termin utrzymywania wadium powinien podlegać wydłużeniu o czas potrzebny na zgłoszenie roszczeń;
- przepisy Pzp nie określają, iż termin zgłaszania żądania wypłaty wadium winien być dłuższy od terminu obowiązywania tego wadium;
- z żadnego przepisu Pzp nie wynika obowiązek umożliwienia zamawiającemu wystosowania żądania zapłaty do gwaranta po upływie terminu związania ofertą,
- art. 98 ust. 1 pkt 1 Pzp stanowi, że po upływie terminu związania ofertą Zamawiający niezwłocznie zwraca wadium;
e) art. 16 pkt 1 i 3 Pzp poprzez ich niezastosowanie i uznanie, że Skarżący/Zamawiający na podstawie zapisów pkt. 18.3 SWZ wymagał by gwarancja wadialna określała dłuższy termin zgłaszania z niej żądań niż termin związania ofertą i wyłączył wniesienie jako wadium gwarancji ubezpieczeniowej, w której termin zgłaszania żądania zapłaty jest zrównany z terminem jej obowiązywania określonym od upływu terminu składania ofert do upływu terminu związania ofertą, mimo, ze takie rozumienie zapisów pkt 18.3 SWZ byłoby niezgodne z określonymi w art. 16 pkt 1 i 3 zasadami uczciwej konkurencji, równego traktowania wykonawców oraz proporcjonalności;
f) art. 16 pkt 1 Pzp poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie, że w przypadku gwarancji wadialnych zgłaszanie roszczeń z tych gwarancji powinno być możliwe jeszcze kilka dni po upływie terminu ich ważności, co powodowałoby zróżnicowanie sytuacji wykonawców w zależności do rodzaju wniesionego wadium.
W związku z powyższym, Skarżący wniósł o uwzględnienie niniejszej skargi, zmianę wyroku w zaskarżonej części i oddalenie odwołania Przeciwnika Skargi/Odwołującego w tym zakresie, dopuszczenie dowodów wskazanych w skardze, obciążenie Przeciwnika skargi/Odwołującego kosztami postępowania odwoławczego i skargowego w tym zasądzenie od Przeciwnika skargi/Odwołującego kosztów zastępstwa procesowego za oba postępowania.
W odpowiedzi na skargę Zamawiającego, Odwołujący wniósł o oddalenie skargi w całości, przeprowadzenie dowodu ze wskazanych dokumentów oraz zasądzenie od skarżącego na rzecz Przeciwnika skargi kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Skargę od powyższego wyroku wywiódł również wykonawca – Konsorcjum (...) Sp. z o.o. Sp.k. i T. B., zaskarżając rozstrzygnięcie w części obejmującej zarzut nr 3 odwołania, a odnoszącego się do wniesienia wadium przez skarżącego. Skardze tej nadana została w Sądzie Okręgowym w Warszawie sygn. akt XXIII Zs 104/22.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:
a) art. 97 ust.5 ustawy Pzp poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że skarżący wniósł wadium w sposób nieprawidłowy wobec zawarcia w treści gwarancji wadialnej zastrzeżenia, że żądanie zapłaty musi być doręczone gwarantowi w terminie ważności gwarancji, co zdaniem KIO rzekomo zwiększa ryzyko niemożliwości zaspokojenia przez Zamawiającego roszczeń z tytułu zdarzeń, za które gwarant odpowiada;
b) art. 226 ust. 1 pkt 14 Pzp w zw. z art. 58 k.c. i w zw. z art. 16 pkt 1 i 3 Pzp poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że skarżący wniósł wadium w sposób nieprawidłowy i nakazanie Zamawiającemu unieważnienia wyboru najkorzystniejszej oferty, tj. oferty skarżącego oraz nakazanie odrzucenia oferty Skarżącego z postępowania na podstawie art. 226 ust. l pkt 14 Pzp pomimo braku ku temu podstaw faktycznych i prawnych, co narusza zasadę zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców oraz zasadę proporcjonalności postępowania;
c) art. 555 Pzp poprzez orzekanie przez Izbę co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu, tj. w zakresie podnoszenia przez Izbę w uzasadnieniu wyroku postanowień z pkt 18.3 SWZ odnośnie równej płynności wadium w pieniądzu w porównaniu do gwarancji wadialnej, które to postanowienia w ogóle nie były podnoszone przez Przeciwnika skargi w odwołaniu i nie były przez niego kwestionowane pod kątem nieprawidłowości wadium wniesionego przez skarżącego.
Wobec powyższego Skarżący ten wniósł o uwzględnienie jego skargi poprzez zmianę zaskarżonego wyroku w części dot. zarzutu nr 3 odwołania poprzez oddalenie odwołania Przeciwnika skargi w tym zakresie i poprzez uchylenie wyroku w części dot. zarzutu nr 3 odwołania poprzez uchylenie nakazania Zamawiającemu unieważnienia wyboru najkorzystniejszej oferty tj. oferty Skarżącego i nakazania Zamawiającemu odrzucenia oferty skarżącego na podstawie art. 226 ust. l pkt 14 ustawy Pzp oraz uchylenie nakazania powtórzenia czynności badania i oceny ofert. Skarżący wniósł też o zasądzenie od Przeciwnika Skargi na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę Odwołujący wniósł o oddalenie skargi w całości, przeprowadzenie dowodu ze wskazanych dokumentów, pominięcie dowodów wskazanych w skardze oraz zasądzenie od Skarżącego na rzecz Przeciwnika skargi kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Rozpoznając skargę Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Na podstawie art. 15zzs 1 pkt 4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych w brzmieniu nadanym z dniem 3 lipca 2021 r. sprawa podlegała rozpoznaniu przez Sąd odwoławczy w składzie 1-osobowym.
Przed przystąpieniem do oceny skargi konieczne jest wskazanie na zmiany i zakres obowiązywania w tej sprawie przepisów „Prawa zamówień publicznych”. Stosownie do art. 89 ustawy z dnia 11 września 2019 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 2020) – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo zamówień publicznych (dalej jako: wprowPZP), z dniem 1 stycznia 2021 r. utraciła moc ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (dalej jako: dPZP), która zastąpiona została ustawą z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. 2019 r., poz. 2019, dalej jako: nPZP).
Zgodnie z art. 90 ust. 1 wprowPZP, do postępowań o udzielenie zamówienia, o których mowa w ustawie dPZP, wszczętych i niezakończonych przed dniem 1 stycznia 2021 r. stosuje się przepisy dotychczasowe. Zgodnie z art. 92 ust. 2 ustawy wprowPZP do postępowań odwoławczych oraz postępowań toczących się wskutek wniesienia skargi do sądu, o których mowa w uchylanej ustawie dPZP, wszczętych po dniu 31 grudnia 2020 r., dotyczących postępowań o udzielenie zamówienia wszczętych przed dniem 1 stycznia 2021 r., stosuje się przepisy ustawy nPZP. W niniejszej sprawie, wobec tego, że postępowanie o udzielenie zamówienia zostały wszczęte po 1 stycznia 2021 r., to w zakresie prawa materialnego, jak i procesowego stosuje się przepisy ustawy nPZP, dalej jako ,,Pzp’’.
Rozpoznając wniesione skargi Sąd Okręgowy na wstępie wskazuje, iż nie prowadził postępowania dowodowego z nowych, przedstawionych dopiero na etapie postępowania skargowego dowodów, a powołanie wniosków dowodowych z dokumentów zgłoszonych na etapie postepowania odwoławczego, na podstawie których Izba dokonała też swoich ustaleń, stanowiło w istocie wyłącznie powołanie się w prezentowanej argumentacji na dowody już dopuszczone. Sąd Okręgowy podzielił też niesporne również pomiędzy wszystkimi uczestnikami ustalenia faktyczne poczynione przez Krajową Izbę Odwoławczą, które odnoszą się do opisu przebiegu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, mające też odzwierciedlenie w zaoferowanych dokumentach tego postępowania oraz w stanowiskach uczestników. Sąd Okręgowy nie podzielił natomiast oceny Izby co do wymogów jakim winno podlegać wadium, a w konsekwencji uznał za trafne zarzuty błędnych ustaleń Izby co do tego, że Konsorcjum (...) wniosło wymagane wadium w sposób nieprawidłowy, co stanowiło podstawę odrzucenia oferty tego wykonawcy.
Sąd Okręgowy nie zmieniając ustaleń faktycznych Krajowej Izby Odwoławczej, na podstawie art. 387 § 2 1 k.p.c. (który na podstawie art. 579 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych znajduje odpowiednie zastosowanie również w postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia skargi) ograniczył się zatem do przedstawienia jedynie wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.
Decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy ma ocena zarzutu naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 14 Pzp w związku z innymi przepisami i odpowiedź na pytanie, czy wystawiona w okolicznościach sprawy gwarancja wadialna przedstawiona przez wykonawcę Konsorcjum (...) czyni zadość wymaganiom dotyczącym wniesienia wadium w formie gwarancji ubezpieczeniowej (art. 97 ust. 7 pkt 1 Pzp), a więc czy należycie zabezpiecza postępowanie.
Ustawa Prawo zamówień reguluje instytucję wadium jako fakultatywny bądź obligatoryjny element postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Przepisy ustawy Pzp określają w szczególności formy w jakich wadium może być wnoszone, termin jego wniesienia, jak też jego maksymalną wysokość. Regulacje ustawy Pzp wskazują ponadto okoliczności skutkujące uprawnieniem do zatrzymania przez instytucję zamawiającą ustalonej kwoty wadium albo jej zwrotu oraz konsekwencje jego niewniesienia przez wykonawców w przewidzianym ustawą terminie. W świetle przepisów ustawy Pzp, wniesienie wadium w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego może nastąpić albo w postaci wpłacenia zamawiającemu określonej kwoty pieniędzy albo poprzez ustanowienia zabezpieczenia jej zapłaty w ściśle określonych formach.
W myślart. 95 ust. 7ustawy Pzp, wadium w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego, obok wadium w postaci pieniężnej oraz poręczeń bankowych i poręczeń spółdzielczej kasy oszczędnościowo - kredytowej może być wnoszone w szczególności w postaci gwarancji bankowych i ubezpieczeniowych, a także poprzez udzielenie poręczeń przez podmioty, o których mowa w art. 6b ust.5 pkt 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. – o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości. Biorąc pod uwagę cel wadium w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, jakim jest zabezpieczenie ofert składanych przez wykonawców przyjąć należy, że prawidłowo wniesione wadium (inne niż pieniężne) to takie, które daje realną gwarancję wyegzekwowania ustalonej kwoty, a zatem należycie zabezpiecza interes zamawiającego. W odniesieniu do treści gwarancji w orzecznictwie Izby oraz w doktrynie podkreśla się, że zobowiązanie gwaranta ma mieć charakter bezwarunkowy, abstrakcyjny tj. samoistny, a zapłata kwoty na którą opiewa gwarancja ma następować na pierwsze żądanie beneficjenta (zamawiającego). Należy również podkreślić, że na treść gwarancji wadialnej bezpośredni wpływ ma wykonawca, który odpłatnie zleca gwarantowi jej udzielenie na rzecz zamawiającego wobec czego w jego interesie i obowiązku leży zadbanie o to, aby była adekwatna do celu tj. dostatecznie zabezpieczała zapłatę kwoty wadium (tak. wyrok KIO z 14.11.2016 r. sygn. akt KIO 2055/16). Wybór określonej formy wniesienia wadium, w świetle przepisów ustawy Pzp, stanowi samodzielną decyzję wykonawcy, opartą o analizę własnych potrzeb i możliwości.
W niniejszej sprawie Zamawiający wymagał wniesienia wadium dla części 3 zamówienia w wysokości 1.000.000,00 zł. W punkcie 18 SWZ Zamawiający określił m.in. następujące wymagania dotyczące wadium dopuszczając wszystkie rodzaje wadiów z art. 97 ust. 7 Pzp, a także wskazując, że wadium wniesione w formie gwarancji lub poręczenia musi obejmować cały okres związania ofertą. Treść gwarancji lub poręczenia nie mogło zawierać postanowień uzależniających jego dalsze obowiązywanie od zwrotu oryginału dokumentu gwarancyjnego do gwaranta, przy czym wadium wniesione w formie gwarancji (bankowej czy ubezpieczeniowej) miało mieć taką samą płynność jak wadium wniesione w pieniądzu (– dochodzenie roszczenia z tytułu wadium wniesionego w tej formie nie może być utrudnione). Termin związania ofertą został pierwotnie określony do dnia 12 lipca 2022 r. (pkt 20.1 SWZ), a następnie – po zmianie SWZ z 7 marca 2022 r. – do dnia 15 lipca 2022 r.
Przystępujący (obecnie skarżący) Konsorcjum (...) złożył wraz z ofertą gwarancję ubezpieczeniową zapłaty wadium nr (...) z dnia 14 marca 2022 r., wystawioną przez (...) S.A. W świetle art. 4 ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, zawieranie umów gwarancji ubezpieczeniowej jest czynnością ubezpieczeniową, co oznacza że działalność podmiotu udzielającego takiej gwarancji podlega przepisom ww. ustawy. W treści gwarancji przedstawionej przez Konsorcjum (...) wskazano m.in., że wypłata z tytułu niniejszej Gwarancji nastąpi, w terminie 14 dni roboczych od dnia doręczenia Gwarantowi w terminie ważności Gwarancji pierwszego pisemnego żądania zapłaty, określającego kwotę żądania, podpisanego przez osoby uprawnione do składania oświadczeń w imieniu Beneficjenta (…). Sama gwarancja była ważna w okresie od dnia 18.03.2022 r. do dnia 15.07.2022 r., czyli w okresie związania ofertą. W treści tego dokumentu nie wskazano na żadną wcześniejszą godzinę tego dnia, w której jej obowiązywanie by się kończyło, a więc stwierdzić należy, że gwarancja obowiązywała do końca dnia oznaczonego konkretną datą kalendarzową, do godz. 23:59. W ocenie Sądu Okręgowego, nie sposób więc uznać, że wadium wniesione przez wykonawcę Konsorcjum (...) zostało wniesione niezgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych, gdyż przepis art. 97ust 5 Pzp wyraźnie i jednoznacznie stanowi, iż wadium mające przecież na celu zapewnienie pewności zaspokojenia ewentualnych roszczeń Zamawiającego z tytułu zdarzeń, które wystąpią w okresie ważności gwarancji - utrzymuje się nieprzerwanie do dnia upływu terminu związania ofertą.
Ze wskazanego przepisu art. 97 ust. 5 Pzp jednoznacznie zatem wynika, że graniczną datą jaką ustawodawca określił jako końcowy termin ważności wniesionego wadium to termin związania ofertą. Z żadnego innego przepisu ustawy Prawo zamówień publicznych nie wynika też, aby termin ważności wadium w formie między innymi gwarancji ubezpieczeniowej, czy bankowej, dla zapewnienia możliwości realizacji uprawnień Zamawiającego, miałby być wydłużony o dodatkową, bliżej nieoznaczoną ilość dni. Także Zamawiający nie zawarł w SWZ postanowień, które nakładałyby na wykonawców obowiązek przedstawienia wadium, którego okres ważności miałby być dłuższy od terminu związania ofertą. Nie zobowiązał również wykonawców do złożenia gwarancji, z której treści miałaby wynikać możliwość dochodzenia zapłaty stosownej kwoty po upływie terminu ważności wadium, o ile tylko przesłanki zatrzymania wadium wystąpiłyby w okresie jego ważności.
W ocenie Sądu Okręgowego brzmienie art. 97 ust. 5 Pzp nie pozostawia wątpliwości i jego prawidłowa literalna wykładnia prowadzi do jednoznacznego uznania, że końcowy termin utrzymania wadium to termin związania ofertą. Tym samym zrównania terminu ważności gwarancji ubezpieczeniowej z terminem związania ofertą w objętej sporem gwarancji nie można uznać jako wadliwości zaoferowanego wadium, a w konsekwencji jako zaistnienia podstawy do odrzucenia oferty. W konsekwencji też zaoferowanie wadium zgodnego z postanowieniami Pzp oraz SWZ nie może obecnie powodować negatywnych konsekwencji w stosunku do wykonawcy, który do tychże wymogów się zastosował. Ponownie wskazać należy, iż również żaden przepis ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych nie wskazuje, że do okresu ważności wadium należy doliczyć kolejne dni na zabezpieczenie wykonania czynności przez Zamawiającego. Wadium ma bowiem zostać ustanowione w celu zabezpieczenia okresu związania ofertą.
Dodatkowo zauważyć należy, iż aktualnie obowiązująca ustawa Prawo zamówień publicznych wymaga, aby Zamawiający, określając termin związania ofertą w postępowaniu, wskazał konkretną datę (art. 220 ust. 2 Pzp), co daje pewność w zakresie okresu związania ofertą oraz odnośnie okresu, na jaki musi być ustanowione wadium. Z art. 98 ust. 1 Pzp wynika też, iż obowiązek zwrotu wadium powstaje niezwłocznie z dniem upływu terminu związania ofertą, a Zamawiający musi dokonać czynności zwrotu w czasie nie dłuższym niż 7 dni. W niniejszym postępowaniu Zamawiający nie ustanowił dodatkowych wymagań, a co więcej stanął na stanowisku, że wadium zostało wniesione w sposób prawidłowy, wybierając przy tym ofertę wykonawcy Konsorcjum (...). Zamawiający wskazał też wykonawcom w SWZ jednoznacznie, że wystarczający jest dla niego termin obowiązywania gwarancji równy terminowi związania ofertą, zatem gwarancja określająca taki termin zgłaszania roszczeń nie jest niezgodna z wymaganiami SWZ, a więc nie może zostać uznana za nieprawidłową.
Wywodzenie zatem przez Izbę, że w związku z treścią gwarancji doszło do ograniczenia możliwości zgłaszania żądań przez Zamawiającego z tytułu zdarzeń, objętych treścią gwarancji, należy uznać za nieuprawnione. W konsekwencji uznanie przez KIO, że Konsorcjum wniosło wadium w sposób nieprawidłowy i wobec tego oferta Konsorcjum musi zostać odrzucona jest bezpodstawne. Gwarancja złożona przez Konsorcjum spełnia wszystkie wymogi stawiane przez przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych i przez Zamawiającego, wobec tego nie może być uznana za nieprawidłową.
W ocenie Sądu Okręgowego przepisów art. 226 ust. 1 pkt 14 Pzp oraz art. 97 ust. 5 Pzp nie można też interpretować rozszerzająco i przypisywać im szerszego zakresu, niż wynika to z ich brzmienia. Wynika to też z tego, że dokonując oceny prawidłowości zastosowania art. 226 ust. 1 pkt 14 ustawy Pzp w tej sprawie nie można abstrahować od zasady równego traktowania wykonawców i przejrzyści reguł przetargu. Jak wskazuje się w orzecznictwie TSUE zasady przejrzystości i równego traktowania obowiązują we wszystkich przetargach publicznych i wymagają tego, by warunki materialne i formalne dotyczące udziału w przetargu były jasno z góry określone i podane do publicznej wiadomości, zwłaszcza w zakresie obowiązków ciążących na oferentach, tak aby mogli oni dokładnie zapoznać się z wymogami przetargu oraz mieć pewność, że takie same wymogi obowiązują wszystkich konkurentów. Jak podkreślił Trybunał, warunki, których niespełnienie ma skutkować np. odrzuceniem oferty, powinny wynikać jasno z przepisów prawa lub treści specyfikacji warunków zamówienia SWZ, nie mogą być natomiast wypadkową wykładni tych przepisów dokonywanej przez sądy. Zgodnie zaś z postanowieniami dyrektywy 2014/24/UE w sprawie zamówień publicznych zamawiający powinien zapewnić równe i niedyskryminacyjne traktowanie wykonawców oraz działać w sposób przejrzysty i proporcjonalny (postanowienie TSUE z 13 lipca 2017r. w sprawie C-35/15).
Tym samym, przyjęcie twierdzeń KIO za słusznych prowadziłoby do nieuzasadnionego premiowania postawy innych wykonawców, którzy nie będąc do tego obligowani zapisami SWZ, ani treścią przepisów, przedstawili gwarancję wykraczającą poza wymóg art. 97 ust. 5 Pzp. Podkreślić należy, że przepisy Prawa zamówień publicznych nie pozwalają też na wyciąganie negatywnych skutków wobec innych wykonawców w oparciu o wymogi nie objęte treścią SWZ, czy przepisami prawa (zasada równego traktowania wykonawców). Gwarancja ubezpieczeniowa obowiązuje bowiem przez cały okres związania ofertą, aż do końca ostatniego dnia ww. terminu, a po jego upływie ma być zwrócona (art. 98) co oznacza, że zamawiający nie są po upływie tego terminu uprawnieniu do zaspokojenia się z niej. W ocenie składu orzekającego umieszczenie w treści gwarancji postanowienia co formy pisemnej zgłoszenia żądania zapłaty, tj. formy dopuszczonej przez Zamawiającego, nie może obecnie powodować negatywnych konsekwencji w stosunku do wykonawcy, który do postanowienia SWZ się zastosował. Ponownie podkreślić należy, że żaden przepis ustawy Prawo zamówień publicznych nie wskazuje, że do okresu ważności wadium należy doliczyć kolejne dni, na zabezpieczenie wykonania czynności przez Zamawiającego. Wadium ma bowiem zostać ustanowione w celu zabezpieczenia okresu związania ofertą. Za zgodne z art. 97 ust. 5 Pzp należy zatem uznać wadium, którego okres obowiązywania zabezpiecza okres związania ofertą, tak jak ma to miejsce w przypadku gwarancji złożonej przez Konsorcjum (...). Odnośnie formy pisemnej zwrócić natomiast należy uwagę na przepis art. 78 ( 1) kc.
Zauważyć też należy, że wykonawcy nie mogą być zaskakiwani już po złożeniu ofert oczekiwaniami co do wymogów wadium, które nie zostały wyrażone a priori ani w SWZ, ani też w ustawie Prawo zamówień publicznych, czy w przepisach regulujących poszczególne instytucje, np. w przepisach kodeksu cywilnego, prawa bankowego czy prawa ubezpieczeniowego - i to w sytuacji, gdy przedmiotowego dokumentu nie można ani poprawić, ani uzupełnić. Tym samym trudno zarzucać wykonawcy wniesienie wadium w sposób nieprawidłowy, tj. nienależycie zabezpieczający interesy zamawiającego, których nie zabezpieczył sam zainteresowany (wyrok KIO z 28 grudnia 2021r, sygn. akt KIO 3617/21).
Uwzględniając powyższe Sąd uznał, że wadium wniesione przez Konsorcjum (...) należy uznać za prawidłowo wniesione, czyli takie, które zostało wniesione zgodnie przepisami Prawa zamówień publicznych i które w pełni zabezpiecza opisane w ustawie interesy Zamawiającego. Mając na względzie powyższe zarzut naruszenia art. 97 ust. 5 Pzp poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że oferta Konsorcjum (...) podlega odrzuceniu z powodu nieprawidłowego wniesienia wadium w formie gwarancji bankowej należało uznać za w pełni zasadny.
Dodać tu ponadto należy, iż wywód Izby obejmujący wykładnię postanowienia pkt 18.3 SWZ stanowiącego o wymogu równej płynności wadium w pieniądzu w porównaniu do gwarancji wadialnej, a właściwie – wykładnia tego postanowienia, nie mogła być dokonana w sprzeczności z wyraźną treścią art. 97 ust 5 oraz art. 98 ust 1 Pzp oraz postanowień SWZ .
Mając powyższe na uwadze, za w pełni zasadny należało zatem uznać zarzut naruszenia art. 542 ust. 1 ustawy Pzp poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i niewłaściwą ocenę dowodów oraz poczynienie ustaleń sprzecznych z treścią zgromadzonego materiału dowodowego, przepisami prawa oraz w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, co miało istotny wpływ na wynik postępowania. Powyższe naruszenie polegało na przyjęciu, iż wykonawca Konsorcjum (...) wniósł wadium w sposób nieprawidłowy. W konsekwencji zaskarżony wyrok w zakresie uwzględniającym zarzut nr 3 odwołania, jako niezasadny, nie mógł się ostać.
Wobec powyższego Sąd Okręgowy działając w granicach zaskarżenia, na podstawie art. 588 ust. 2 Pzp, uwzględnił skargi Zamawiającego oraz Konsorcjum (...) i orzekł jak w pkt. I. wyroku oddalając odwołanie.
Z uwagi zmianę zaskarżonego wyroku, co w konsekwencji prowadziło do oddalenia odwołania w całości, konieczna okazała się zmiana rozstrzygnięcia również w zakresie kosztów postępowania odwoławczego. O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 575 Pzp. Ponieważ w wyniku zmiany zaskarżonego wyroku odwołanie zostało w całości oddalone, całością kosztów postępowania odwoławczego został obciążony odwołujący (...) sp. z o.o. we W., od którego na rzecz Zamawiającego Skarbu Państwa – Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. zasądzone zostały te koszty. Zgodnie z art. 574 Pzp do kosztów postępowania odwoławczego zalicza się wpis i uzasadnione koszty stron i uczestników postępowania odwoławczego wnoszących sprzeciw. Koszty postępowania odwoławczego w niniejszej sprawie poniesione przez Zamawiającego ograniczają się do kwoty 4352,20 zł.
O kosztach postępowania skargowego wywołanego skargą Zamawiającego w sprawie XXIII Zs 103/22 orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., art. 99 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 589 Pzp, stosownie do wyniku postępowania. Przeciwnik skargi przegrał postępowanie skargowe w całości, dlatego też został obciążony kosztami postępowania skargowego poniesionymi przez skarżącego w całości. Odnośnie wysokości zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego (ustalonych od wskazanej w skardze wartości przedmiotu zaskarżenia), Sąd Okręgowy uwzględnił treść § 2 pkt 9 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015 r., poz. 1804 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w chwili wniesienia skargi, z uwzględnieniem 50% stawki minimalnej. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż niniejsze postępowania należy do spraw cywilnych, do których zastosowanie mają ogólne przepisy dotyczące stawek zastępstwa procesowego. Stroną postępowania, która powinna być obciążona kosztami postępowania skargowego był przeciwnik skargi (odwołujący). Na koszty złożyły się zatem koszty zastępstwa procesowego skarżącego w wysokości 12.500 zł.
O kosztach postępowania skargowego wywołanego skargą Konsorcjum (...) w sprawie XXIII Zs 104/22 orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., art. 99 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 589 Pzp, stosownie do wyniku postępowania. Przeciwnik skargi przegrał postępowanie skargowe w całości, dlatego też został obciążony kosztami postępowania skargowego poniesionymi przez skarżącego w całości. Odnośnie wysokości zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego (ustalonych od wskazanej w skardze wartości przedmiotu zaskarżenia), Sąd Okręgowy uwzględnił treść § 2 pkt 9 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015 r., poz. 1804 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w chwili wniesienia skargi, z uwzględnieniem 50% stawki minimalnej. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż niniejsze postępowania należy do spraw cywilnych, do których zastosowanie mają ogólne przepisy dotyczące stawek zastępstwa procesowego. Stroną postępowania, która powinna być obciążona kosztami postępowania skargowego był przeciwnik skargi (odwołujący). Na koszty złożyły się zatem opłata od skargi w wysokości 45.000 zł (zasądzona postanowieniem z 19 sierpnia 2022 r.) oraz koszty zastępstwa procesowego skarżącego w wysokości 12.500 zł.
Otrzymuj raz w tygodniu aktualne informacje
o zmianach w prawie oraz komentarzach ekspertów
Otrzymasz darmowy e-book w prezencie!
„6 pytań o znowelizowane przepisy Pzp"