NORMA MIĘDZYNARODOWA, MIĘDZYNARODOWE ORGANIZACJE NORMALIZACYJNE

Przepisy ustawy Pzp przewidują, że opisując przedmiot zamówienia poprzez zbiór poszczególnych cech materiałów, produktów lub usług zamawiający odwołuje się do:

a)     Polskich Norm przenoszących normy europejskie,

b)     norm innych państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego przenoszących normy europejskie,

c)     europejskich ocen technicznych,

d)     wspólnych specyfikacji technicznych,

e)     norm międzynarodowych,

f)      specyfikacji technicznych, których przestrzeganie nie jest obowiązkowe, przyjętych przez instytucję normalizacyjną, wyspecjalizowaną w opracowywaniu specyfikacji technicznych w celu powtarzalnego i stałego stosowania,

g)     innych systemów referencji technicznych ustanowionych przez europejskie organizacje normalizacyjne.

Podana kolejność dokumentów nie jest przypadkowa. Zamawiający powinien jej przestrzegać przy ustalaniu, z której normy (specyfikacji lub systemu) będzie czerpał informacje (parametry, cechy) zamieszczane następnie w opisie przedmiotu zamówienia.

Polskie przepisy nie definiują pojęcia „norma międzynarodowa”. Czyni to jednak prawodawca europejski wskazując, że jest to norma przyjęta przez międzynarodową jednostkę normalizacyjną (art. 2 pkt 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej).

Jedną z takich międzynarodowych jednostek normalizacyjnych jest Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO). Jest to organizacja pozarządowa zrzeszająca krajowe organizacje normalizacyjne. Stosowanie norm ISO jest dobrowolne.

Inną międzynarodową jednostką normalizacyjną jest Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna (IEC). Opracowuje i publikuje ona międzynarodowe normy z zakresu technik elektrycznych i elektronicznych oraz dziedzin z nimi związanych. Podobnie jak w przypadku norm ISO, stosowanie norm IEC również jest dobrowolne.

Zamawiający korzystając z norm, w tym norm międzynarodowych, przy opisie przedmiotu zamówienia musi pamiętać, że taka norma nie stanowi elementu opisu przedmiotu zamówienia, ale jest:

„(...) płaszczyzną, pewnym wzorcem, za pomocą których zamawiający określa istotne dla siebie cechy materiałów, produktów lub usług. Cechy te winny gwarantować dokonanie zakupu zgodnie ze zobiektywizowanymi i rzeczywistymi potrzebami zamawiającego, a zatem mogą określać wyższe lub niższe wartości niż przypisane im w normach. Zamawiający nie jest jednak zwolniony z przestrzegania zasady uczciwej konkurencji przy opisie przedmiotu zamówienia (art. 99 ust. 4 Pzp), w szczególności wtedy, gdy oczekuje wyższych cech jakościowych materiałów, produktów lub usług niż wskazane w normie (lub innych systemach referencji technicznych). Opisu przedmiotu zamówienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie można sporządzić w sposób sprzeczny z właściwymi normami (lub kolejnymi systemami referencji technicznych)”. Tak właśnie wskazano w Komentarzu do Prawa zamówień publicznych wydanym przez UZP.

Zobacz także: OPIS PRZEDMIOTU ZAMÓWIENIA