Czy zamawiający może wyznaczyć limit kar umownych 50% wynagrodzenia brutto?
Izba oceniła, że przepisy ustawy Pzp na zabraniały zamawiającemu ustanowienia limitu kar umownych w wysokości 50% wynagrodzenia brutto. Limit taki uznano niewątpliwie za bardzo wysoki, ale nie świadczyło to o jego niezgodności z prawem. Zasady dotyczące nakładania kar umownych na wykonawcę określone we wzorze umowy uznano za przejrzyste i niebudzące wątpliwości interpretacyjnych. Wykonawcy mieli zatem pełną świadomość co do sposobu, w jaki powinni kalkulować wynikające z zapisów umowy ryzyko w cenie oferty (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 28 czerwca 2022 r. sygn. akt KIO 1553/22).
Zamawiający jako gospodarz postępowania w granicach przepisów prawa prowadzi je zgodnie z ustanowionymi przez siebie zasadami oraz ze świadomością grożących mu z tego tytułu niedogodności.
Izba nie dopatrzyła się naruszenia przez zamawiającego art. 436 pkt 3 ustawy Pzp przez ustanowienie rażąco wygórowanego limitu kar umownych. Limit ten w świetle zasad doświadczenia życiowego uznano natomiast za nieracjonalny.
Zwrócono uwagę, że zamawiający ustanowił karę umowną za odstąpienie od umowy z winy wykonawcy w wysokości 10% wynagrodzenia. Trudno więc wyobrazić sobie sytuację, w której wykonawca dopuści do naliczenia mu kar umownych oscylujących w okolicach ich górnego limitu. Zamiast tego wykonawca odpowiednio wcześniej może doprowadzić do odstąpienia przez zamawiającego od umowy.
Tym samym możliwą dla zamawiającego konsekwencją tak wysokiego limitu kar umownych mogą być co najwyżej okoliczności związane z dążeniem wykonawcy do tego, aby spowodować przedterminowy koniec realizacji umowy. Nie stanowi to jednak o sprzeczności wzoru umowy z art. 436 pkt 3 ustawy Pzp.
Więcej na temat kar umownych w zamówieniach publicznych piszemy m.in. w artykule:
Powiązane treści
