Opinia biegłego nie powinna sugerować KIO, jak rozstrzygnąć sprawę

Zadaniem biegłego nie jest ustalenie stanu faktycznego sprawy, lecz naświetlenie i wyjaśnienie przez sąd okoliczności z punktu widzenia posiadanych przez biegłego wiadomości specjalnych przy uwzględnieniu zebranego i udostępnionego mu materiału sprawy (wyrok SN z 11 lipca 1969 r., sygn. akt I CR 140/69). Jednocześnie samo przekroczenie przez biegłego zakresu powierzonego mu zadania nie dyskwalifikuje w całości jego wypowiedzi i nie pozbawia charakteru środka dowodowego tych jego twierdzeń, do wyjaśnienia których został powołany i które wymagały wiadomości specjalnych (wyrok SN z 17 stycznia 1967 r., sygn. akt I PR 355/67).

Jeżeli biegły, z przekroczeniem granic swoich kompetencji – obok wypowiedzi w kwestiach wymagających wiadomości specjalnych – zamieści w opinii także sugestie co do sposobu rozstrzygnięcia kwestii prawnych, sąd powinien je pominąć. Nie dyskwalifikuje to jednak całości opinii biegłego. Opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c. (wyrok z 29 czerwca 2011 r., sygn. akt III UK 3/11).