Poszczególne składniki cenotwórcze nie podlegają wyjaśnieniu w ramach rażącego zaniżenia
Brak jest podstaw do kwestionowania poszczególnych pozycji kosztowych, zamiast ceny globalnej oferty. Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy Pzp, ilekroć w ustawie jest mowa o cenie, należy przez to rozumieć cenę w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz.U. poz. 915) (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 7 czerwca 2016 r., sygn. akt KIO 856/16 i KIO 860/16).
Zgodnie z definicją wyrażoną w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest zobowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Cena jest sumą wszystkich elementów składających się na wartość danego zakupu. Jak wynika z przyjętej linii orzeczniczej KIO, rażąco niską cenę należy odnosić do całkowitej ceny oferty, a nie do jej cen jednostkowych. Twierdzenie, że niektóre pozycje kosztowe w ofercie są znacznie zaniżone, nie uzasadnia tezy, że cena całkowita oferty nosi znamiona ceny rażąco niskiej.
