Z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się wykonawcę będącego osobą fizyczną, którego prawomocnie skazano za przestępstwo skarbowe (art. 24 ust. 1 pkt 13 lit. c ustawy Pzp). Artykuł 53 § 1 i 2 Kodeksu karnego skarbowego wyraźnie wskazuje, że przestępstwami skarbowymi są wyłącznie czyny zabronione określone w tymże kodeksie. Nie wolno tej definicji interpretować w sposób rozszerzający. Tym samym przestępstwem skarbowym nie są czyny zabronione określone w innych aktach prawnych (wyrok KIO z 22 stycznia 2019 r. sygn. akt KIO 30/19).
Zamawiający w decyzji o wykluczeniu bazował na regulacjach rozporządzenia ministra sprawiedliwości z 28 października 2015 r. (Dz.U. poz. 1725 ze zm.), które wskazują, że organy właściwe w sprawach o przestępstwa z zakresu rachunkowości to m.in. urzędy skarbowe. To, jego zdaniem, wystarczyło, by stwierdzić, że czyn z art. 79 ustawy o rachunkowości jest przestępstwem skarbowym.
Krajowa Izba Odwoławcza nie zgodziła się jednak z tym stanowiskiem. Wskazała, że w myśl art. 53 § 1 i 2 kks przestępstwami skarbowymi są czyny zabronione określone w kks, a nie w innych aktach prawnych. Dlatego też nie można przyjąć, że podmiot, który został skazany za czyn wymieniony w ustawie o rachunkowości, jest automatycznie skazany za przestępstwo skarbowe.
Zdaniem Izby zamawiający niezasadnie zatem wykluczył odwołującego z postępowania na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 13 lit. c ustawy Pzp. Wobec odwołującego nie zachodziła także podstawa wykluczenia z art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 ustawy Pzp.
Niezależnie od powyższego KIO podkreśliła, że z przesłanej zamawiającemu przez przystępującego informacji z KRK wyraźnie wynikało, że kara grzywny, na którą został skazany odwołujący, została przez niego wykonana 30 września 2016 r. Zgodnie z przytoczonym wyżej art. 107 § 4a kk, w razie skazania na grzywnę zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem roku od wykonania kary. Zatarcie skazania nastąpiło więc 30 września 2017 r.
Podstawą wykluczenia wykonawcy jest jego prawomocne skazanie za określone przestępstwa (art. 24 ust. 1 pkt 13 ustawy Pzp). Skoro zatarcie skazania odwołującego nastąpiło rok przed terminem składania ofert, to nie można było przyjąć, że w czasie prowadzenia postępowania odwołujący był w ogóle „skazany”.
Źródło: Informator UZP nr 1/2019
Opracowanie: