Zamawiający nie ma podstaw do żądania nadmiarowych oświadczeń, nieuzasadnionych przepisami prawa, w szczególności, gdy sam przewidział możliwość przekazywania odpadów do innych instalacji niż wskazane w ofercie (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 22 października 2018 r., sygn. akt KIO 1986/18).
Artykuł 6d ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach wymaga, aby zamawiający zobowiązał wykonawców w siwz do wskazania w ofercie instalacji, do których podmiot odbierający jest zobowiązany przekazać odebrane odpady.
Także art. 6f ust. 1a ww. ustawy zawiera wymóg, by umowa w sprawie zamówienia publicznego na odbieranie i zagospodarowanie odpadów określała instalacje, do których podmiot odbierający odpady jest obowiązany je przekazać. Obowiązek ten ma jednak charakter informacyjny. Nie sposób uznać, by przepis nakładał na wykonawcę zobowiązanie, aby całość odebranych odpadów była przekazywana do określonych w umowie instalacji. Taka interpretacja jest nie do przyjęcia z uwagi m.in. na ciągły charakter świadczenia mogącego obejmować bardzo długi okres. Nie jest nawet możliwe do przewidzenia, czy określone w umowie instalacje będą funkcjonować przez cały okres jej realizacji.