Pod pojęciem orzeczenia należy rozumieć zarówno wyrok, jak i postanowienie. W ustawie – Prawo zamówień publicznych przewidziano, że wyrok wydawany jest w następstwie merytorycznego rozpoznania odwołania – wyrokiem KIO uwzględnia albo oddala odwołanie.
W wyroku Izba może uwzględnić albo oddalić odwołanie w całości albo w części. W pozostałych przypadkach wydawane jest postanowienie (np. w przypadku odrzucenia odwołania czy oddalenia wniosku dowodowego). Zarówno wyrok, jak i postanowienie może kończyć postępowanie odwoławcze. Orzeczenie Izby, po stwierdzeniu przez sąd jego wykonalności, ma moc prawną na równi z wyrokiem sądu (art. 562 oraz 565 ust. 1 ustawy z 11 września 2019 r. ─ Prawo zamówień publicznych).
Orzeczenie ogłaszane jest po zamknięciu rozprawy na posiedzeniu jawnym wraz z podaniem ustnych motywów rozstrzygnięcia (art. 558 ustawy Pzp).
W ustawie określono, że orzeczenie zawierać musi uzasadnienie. Uzasadnienie sporządzane jest z urzędu, a jego treść zawiera wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, w tym ustalenie faktów, które Izba uznała za udowodnione, dowodów, na których się oparła, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówiła wiarygodności i mocy dowodowej, oraz wskazanie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. Ponadto orzeczenie kończące postępowanie odwoławcze musi zawierać rozstrzygnięcie o kosztach (art. 557 ustawy Pzp).
Na orzeczenie stronom oraz uczestnikom postępowania odwoławczego przysługuje skarga do sądu (art. 579 ust. 1 ustawy Pzp).
Patrz: ODWOŁANIE, KRAJOWA IZBA ODWOŁAWCZA, ARBITER, PRZYSTĄPIENIE DO ODWOŁANIA, ŁĄCZNE ROZPOZNANIE ODWOŁAŃ
Podstawa prawna
art. 558, 557, 562, 565, 579 ustawy z 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2024 r. poz. 1320).