Górny limit kar umownych – nie bez ograniczeń

Zgodnie z art. 436 pkt 3 ustawy Pzp umowa zawiera postanowienia określające w szczególności łączną maksymalną wysokość kar umownych, których mogą dochodzić strony. Jak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego: „(…) zastrzeżenie kary umownej na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania nie zwalnia dłużnika z obowiązku jej zapłaty w razie wykazania, że wierzyciel nie poniósł szkody” (patrz: uchwała Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z 6 listopada 2003 r.; sygn. akt  III CZP 61/03 mająca moc zasady prawnej).

Skład orzekający zauważył, że ułatwienie zamawiającemu dochodzenia odszkodowania nie powinno skutkować tym, że wykonawca będzie zobowiązany do zapłaty zamawiającemu kar umownych w wysokości zbliżonej do wynagrodzenia za realizację umowy, w sytuacji gdy szkoda zamawiającego będzie znacznie mniejsza.

Zamawiający powinien mieć prawo do pełnego pokrycia szkody wyrządzonej mu przez wykonawcę w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. Jednakże temu służy instytucja uregulowana w art. 484 § 1 zd. 2 kc (tzw. kara zaliczalna). Na podstawie tego przepisu można zastrzec w umowie, iż wierzyciel ma prawo dochodzić, obok kary umownej, odszkodowania uzupełniającego do wysokości rzeczywiście poniesionej szkody.

Jeśli potrzebujesz więcej informacji o karach umownych w umowie w sprawie zamówienia publicznego, zajrzyj tutaj: Kary umowne w umowie o zamówienie publiczne