Istotą wspólnego ubiegania się o zamówienie jest łączenie potencjałów kilku wykonawców, które w sumie pozwalają wykazać fakt dysponowania kwalifikacjami odpowiednimi w stosunku do przedmiotu zamówienia. Przepisy wynikające z art. 23 ust. 5 ustawy Pzp pozwalają w szczególny sposób ustalić sposób potwierdzania spełniania warunków udziału w postępowaniu w przypadku wspólnego ubiegania się o zamówienie. Stanowią one jednak wyjątek od reguły wynikającej z art. 23 ust. 1–3 ustawy Pzp ustanawiającej uprawnienie wykonawców do kumulowania zasobów w celu potwierdzenia spełniania warunków udziału w postępowaniu (wyrok z 19 lutego 2018 r., sygn. akt KIO 207/18, KIO 221/18).
Zamawiający postawił w procedurze warunek, zgodnie z którym wykonawca miał wykazać się należytym wykonaniem lub wykonywaniem jednej usługi przewozu o charakterze użyteczności publicznej w rozumieniu ustawy o publicznym transporcie zbiorowym świadczonej autobusami – w liczbie minimum 2 mln wozokilometrów.
Przy czym liczba wozokilometrów miała być osiągnięta:
To zdaniem Izby oznacza, że osiągnięcie zakładanego limitu wozokilometrów mogło nastąpić na podstawie maksymalnie trzech umów, co z kolei świadczyło o tym, że można było w tym zakresie usługę podzielić. Nie miało przy tym znaczenia, czy będzie to jeden wykonawca, czy konsorcjum kilku podmiotów wspólnie ubiegających się o zamówienie. Zsumowane w ten sposób doświadczenie, niezależnie czy jednego wykonawcy, czy konsorcjum, w ocenie Izby nie różni się pod względem przedmiotowym, zaś zamawiający nie wykazał okoliczności przeciwnej.
Dyspozycję art. 23 ust. 5 ustawy Pzp należy traktować jako wyjątek od ustawowej reguły ustanawiającej uprawnienie wykonawców do kumulowania zasobów w celu potwierdzenia spełniania warunków udziału w postępowaniu i jak każdy wyjątek nie może on być interpretowany rozszerzająco. Ponadto jego zastosowanie powinno wynikać z okoliczności obiektywnie uzasadnionych – szczególnie w kontekście charakteru zamówienia i proporcjonalności.
Źródło: Informator UZP nr 1/2018
Opracowanie: