KIO uznała, że argumentacja odwołującego odnosząca się do analizy przedmiotu zamówienia i określonych standardów jakościowych, których efektem jest przyjęcie kryterium ceny o wadze przekraczającej 60%, jest wtórne w stosunku do tego, do jakich podmiotów skierowana jest regulacja prawna z art. 91 ust. 2a ustawy Pzp. Ustawodawca w sposób jednoznaczny wskazał, że obostrzenie to skierowane jest tylko do zamawiających określonych w art. 3 ust. 1 pkt i 2 ustawy Pzp (wyrok KIO z 7 października 2016 r., sygn. akt KIO 1738/16, KIO 1740/16).
Obostrzenia w stosowaniu nadmiernego wagowo kryterium ceny dotyczą:
Zamawiający zalicza się do katalogu podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3–4 ustawy Pzp, a nie w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy Pzp. Wobec tego nie musi stosować przepisów dotyczących ograniczeń w korzystaniu z ceny jako kryterium oceny ofert.