Uzasadnienie faktyczne zawiadomienia o wykluczeniu powinno wyczerpująco obrazować, jakie przyczyny legły u podstaw decyzji zamawiającego, tak aby wykonawca, gdy nie podziela oceny zamawiającego, mógł się ustosunkować do wskazanych przez niego uchybień. Ogólnikowe stwierdzenia, że określony dokument jest nieprawidłowy, nie wystarczą – wykonawca nie może domyślać się, czego od niego oczekuje zamawiający (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 31 października 2018 r., sygn. akt KIO 2149/18).
Zgodnie z art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp zamawiający informuje niezwłocznie wszystkich wykonawców o podmiotach, które zostały wykluczone, podając uzasadnienie faktyczne i prawne. Przywołany przepis, stanowi realizację zasad postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, takich jak jawność procedury oraz równe traktowanie wykonawców i zachowanie uczciwej konkurencji. Nakłada on na zamawiającego obowiązek zakomunikowania wykonawcom, dlaczego zamawiający uznał, że dany wykonawcza podlega wykluczeniu, a po stronie wykonawcy kształtuje prawo do uzyskania pełnej i rzetelnej wiedzy na temat przyczyn wykluczenia.
To na podstawie informacji przekazanej zgodnie z art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp wykonawca po pierwsze podejmuje decyzję, czy skorzystać ze środków ochrony prawnej, a po drugie – jakie zarzuty sformułować w odwołaniu i w jaki sposób polemizować ze stanowiskiem zamawiającego. W związku z powyższym zasadność zarzutów odwołania kwestionujących czynność wykluczenia może być oceniana wyłącznie w zakresie tych okoliczności, które zostały przez zamawiającego przedstawione jako uzasadniające to wykluczenie.