KIO 1247/16 WYROK dnia 27 lipca 2016 r.

WYROK 

z dnia 27 lipca 2016 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: Przewodniczący: Piotr Kozłowski 

Protokolant: Agata Dziuban 

po rozpoznaniu na rozprawie 

22 lipca 2016 r. w Warszawie odwołania wniesionego 8 lipca 

2016 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej  

przez 

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: „BOWIM” S.A. 

z siedzibą w Sosnowcu, PASSAT-STAL S.A. z siedzibą w Białej 

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  Zapewnienie  dostaw  rur 

okładzinowych  oraz  wydobywczych  wraz  z osprzętem  dla  potrzeb  otworów  wiertniczych 

realizowanych przez PGNiG S.A. (nr postępowania ZP/PGNG/16/16/0207/GE/DWR) 

prowadzonym  przez  zamawiającego: 

Polskie  Górnictwo  Naftowe  i  Gazownictwo  S.A. 

z siedzibą w Warszawie  

przy  udziale  wykonawcy: 

S.C.  SILCOTUB  S.A.  z  siedzibą  w  Zalău  (Rumunia)  – 

zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

1.  Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  –  Polskiemu  Górnictwu 

Naftowemu  i  Gazownictwu  S.A.  z siedzibą  w  Warszawie  –  unieważnienie  wyboru 

najkorzystniejszej oferty oraz odrzucenia oferty złożonej wspólnie przez „BOWIM” 

S.A.  z  siedzibą  w  Sosnowcu,  PASSAT-STAL  S.A.  z  siedzibą  w  Białej,  a  w  ramach 

powtórzonych  czynności  –  zawiadomienie  tych  wykonawców  o  poprawieniu 

niepowodującej istotnej zmiany treści oferty omyłki polegającej na wskazaniu dla 

rur  okładzinowych  z  poz.  3  opisu  przedmiotu  zamówienia  szablonowania 

standardowego  5,969”,  zamiast  wymaganego  w  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia szablonowania alternatywnego 6”.

2.  Kosztami  postępowania  obciąża  przystępującego  –  S.C.  SILCOTUB  S.A.  z  siedzibą 

w  Zalău i: 

2.1.   zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15000  zł  00  gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez 

odwołującego –

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: „BOWIM” 

S.A.  z  siedzibą  w  Sosnowcu,  PASSAT-STAL  S.A.  z  siedzibą  w  Białej  tytułem 

wpisu od odwołania, 

2.2.  zasądza  od  przystępującego  –  S.C.  SILCOTUB  S.A.  z  siedzibą  w  Zalău 

na rzecz

  odwołującego  –  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się 

o udzielenie  zamówienia:  „BOWIM”  S.A.  z  siedzibą  w  Sosnowcu, 

PASSAT-STAL  S.A.  z  siedzibą  w  Białej  kwotę  18750  zł  00  gr  (słownie: 

osiemnaście  tysięcy  siedemset  pięćdziesiąt  złotych  zero  groszy)  –  stanowiącą 

koszty postępowania odwoławczego z tytułu uiszczonego wpisu od odwołania oraz 

uzasadnionych  kosztów  strony  obejmujących  wynagrodzenia  pełnomocnika 

i koszty dojazdu na posiedzenie.

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  –  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w 

Warszawie. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Polskie  Górnictwo  Naftowe  i  Gazownictwo  S.A.  z siedzibą 

w Warszawie    {dalej  również:  „PGNiG”}  –

 prowadzi  na podstawie  ustawy  z dnia  29  stycznia 

2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) {dalej również: 

„ustawa  pzp”,  „pzp”}  postępowanie  o udzielenie  zamówienia  publicznego  sektorowego  na 

dostawy  pn.  Zapewnienie  dostaw  rur  okładzinowych  oraz  wydobywczych  wraz  z osprzętem 

dla  potrzeb  otworów  wiertniczych  realizowanych  przez  PGNiG  S.A.  (nr postępowania 

ZP/PGNG/16/16/0207/GE/DWR).  Przedmiot  powyższego  zamówienia  objęty  jest  umową 

ramową  zawartą  z wykonawcami  po  przeprowadzeniu  postępowania  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego (nr postępowania DPZP/271/2/PNR/2016). 

Zarówno  wartość  umowy  ramowej,  jak  i  wartość  zamówienia  objętego  aktualnie 

prowadzonym  postępowaniem  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych 

na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp. 

28  czerwca  2016  r.  Zamawiający  przesłał  drogą  elektroniczną  Odwołującemu  – 

„BOWIM”  S.A.  z  siedzibą  w  Sosnowcu,  PASSAT-STAL  S.A.  z  siedzibą  w  Białej  wspólnie 

ubiegającym  się  o  udzielenie  zamówienia  {dalej  również:  „Konsorcjum  Bowim”}  – 

zawiadomienie o wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez S.C. SILCOTUB S.A. 

z  siedzibą  w  Zalău  (Rumunia)  {dalej  również:  „Silcotub”}  oraz  o  odrzuceniu  oferty  złożonej 

przez Konsorcjum Bowim. 

8  lipca  2016  r.  Odwołujący  wniósł  w  formie  elektronicznej  opatrzonej  bezpiecznym 

podpisem  elektronicznym  weryfikowanym  za  pomocą  ważnego  kwalifikowanego  certyfikatu 

do Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  odwołanie  (zachowując  wymóg  przekazania  jego 

kopii  Zamawiającemu)  od odrzucenia  jego  oferty  przez  Zamawiającego,  któremu  zarzucił 

następujące naruszenia ustawy pzp:  

1.  Art.  89  ust.  1  pkt  2  –  przez  błędne  przyjęcie,  że  oferta  Odwołującego  jest  niezgodna 

z treścią specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 

2.  Art.  87  ust.  1  –  przez  niewezwanie  Odwołującego  do  złożenia  wyjaśnień  dotyczących 

treści  złożonej  oferty,  podczas  gdy  Zamawiający  powziął  wątpliwość  odnośnie  jej 

integralności, a w konsekwencji błędnie przyjął, że oferta podlega odrzuceniu. 

3.  Art.  87  ust.  2  pkt  3  –  przez  zaniechanie  poprawienia  innej  omyłki  polegającej  na 

rzekomej  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją,  niepowodujące  istotnych  zmian  w  treści 

oferty,  a  w  konsekwencji  błędne  przyjęcie,  że  oferta  podlega  odrzuceniu.    treść  oferty 

Odwołującego nie odpowiada specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: 

1.  Unieważnienia odrzucenia oferty Odwołującego. 

2.  Poprawienia innej omyłki w treści oferty Odwołującego na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 3 

pzp. 

3.  Ponownej oceny ofert i wyboru oferty najkorzystniejszej; 

Odwołujący sprecyzował powyższe zarzuty przez podanie następujących okoliczności 

prawnych i faktycznych uzasadniających jego zdaniem wniesienie odwołania. 

Odwołujący 

zrelacjonował 

następujące 

okoliczności 

dotyczące 

przebiegu 

postępowania. 

W  uzasadnieniu  decyzji  o  odrzuceniu  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  pzp 

Zamawiający  podał,  że wymagał  zgodnie  z Załącznikiem  nr1  do  SIWZ-W  szczegółowy  opis 

przedmiotu zamówienia dla pozycji 3A: „Ruty okładzinowe i łączniki przejściowe 7” 11,51 mm 

muszą  być  fabrycznie  szablonowane  szablonem  alternatywnym  6  ’’zgodnie  zPN-EN  ISO 

11960.  Wykonawca  zaoferował  rury  7”  11,51  mm  szablonowane  standardowym  szablonem 

(standard  drift),  tj.  5.969  (str.  30)  co  jest  niezgodne  z  wymogami  zawartymi  w  SIWZ,  tym 

samym jego oferta podlega odrzuceniu. 

Konsorcjum  Bowim  jako  jeden  z  wykonawców,  z  którymi  zawarto  umowę  ramową, 

bierze  udział  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  wykonawczego  w  przedmiocie 

zapewnienia  dostaw  rur  okładzinowych  oraz  wydobywczych  wraz  z  osprzętem  dla  potrzeb 

wiertniczych realizowanych przez PGNiG S.A. 

Zarówno  w  SIWZ  dotyczącej  postępowania  prowadzonego  w  celu  zawarcia  umowy 

ramowej  (str.  31),  jak  i  w  SIWZ  w  postępowaniu  o  udzielenie  tego  zamówienia  (str.  2 

załącznika nr 1 do SIWZ) Zamawiający wskazał, że rury okładzinowe i łączniki przejściowe 7” 

11,51  mm  muszą  być  fabrycznie  szablonowane  szablonem  alternatywnym  6”  zgodnie 

z PN-EN ISO 11960.  

Jednocześnie w SIWZ aktualnie prowadzonego postępowania Zamawiający wskazał, 

ż

e wymaga złożenia od wykonawców:  

– w pkt 4.2.1 – oświadczeń znajdujących się w formularzu ofertowym; 

–  w  pkt  4.2.2.1  –  opisu  technicznego,  który  obejmuje  15  wyspecyfikowanych  parametrów   

(lit.  a-o),  przy  czym  z  wyliczenia  tego  nie  wynika  koniczność  wskazania  wartości 

szablonowania szablonem alternatywnym. 

Odwołujący złożył w tym postępowaniu wykonawczym ofertę, w której treści: 

–    złożył  oświadczenie,  że  zapoznał  się  ze  specyfikacją  istotnych  warunków  zamówienia 

wykonawczego  (SIWZ-W)  i  przyjmuje  je  bez  zastrzeżeń  oraz,  że  zdobył  konieczne 

informacje potrzebne do prawidłowego przygotowania oferty; 

– złożył oświadczenia o wartościach wskazanych w pkt 4.2.2.1 SIWZ. 

Odwołujący  stwierdził,  że  jednocześnie  w  powyższym  oświadczeniu  niepotrzebnie 

wskazał  dodatkową  wartość,  która  przez  omyłkę  nie  została  z  tabeli  usunięta,  w  postaci 

wartości  szablonowania  szablonem  alternatywnym,  w  którym  to  miejscu  pozostała  wpisana 

tam uprzednio wartość 5.969". 

Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu,  że  w  tych  okolicznościach  nieprawidłowo 

odrzucił jego ofertę na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp bez zastosowania art. 87 ust. 2 pkt 

3 pzp i art. 87 ust. 1 pzp. 

Po  pierwsze  –  oczywista  omyłka  polegająca  na  nieusunięciu  zbędnego  parametru 

z tabeli  nie  miała  charakteru  zasadniczego  i  nieusuwalnego.  Wartość  ta  nie  ma  charakteru 

kluczowego  w  tym  sensie,  że  jej  zmiana  nie  wpływa  na  pozostałe  parametry  przedmiotu 

dostawy, jak również na cenę przedmiotu dostawy. Usunięcie omyłki było możliwe w drodze 

zastosowania art. 87 ust. 1 oraz art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp. 

Odwołujący  oświadczył,  że  posiada  również  wymagane  przez  Zamawiającego 

oświadczenia  z  poprawną  wartością  szablonowania,  z  których  wynika,  że  wskazanie 

odmiennego  szablonowania  nie  zmienia  pozostałych  parametrów  przedmiotu  dostawy  

Odwołujący  podniósł  ponadto,  że  również  w  ofercie  złożonej  przez  Silcotub, którego 

oferta  została  uznana  za  najkorzystniejszą)  znajdują  się  dwa  parametry  szablonowania  — 

5.969" oraz 6.000", które mogłyby wskazywać na złożenie oferty wariantowej, ale które dają 

Zamawiającemu  wiedzę,  że  zmiana  szablonowania  nie  tylko  nie  wpływa  na  zmianę 

pozostałych  wartości  i  parametrów  przedmiotu  dostawy,  ale  również  nie  wpływa  na  cenę 

przedmiotu dostawy. 

Po  drugie  –  zbędne  umieszczenie  w  tabeli  niewymaganego  przez  Zamawiającego 

parametru  nie  skutkowało  niezgodnością  zobowiązania  ofertowego  ze  zobowiązaniem 

wymaganym  przez  Zamawiającego,  gdyż  Odwołujący  wskazał  expressis  verbis  w  ofercie, 

ż

e jest  związany  wszystkimi  postanowieniami  SIWZ,  w  tym  również  wartością 

szablonowania, stąd zbędna i błędnie wpisana wartość wina zostać uznana za irrelewantną 

w  procesie  badania  ofert.  Odwołujący  wywiódł  również,  że  błędne  umieszczenie  zbędnego 

parametru  szablonowania  nie  może  być  uznane  za  celowe  sporządzenie  treści  oferty  w 

brzmieniu  sprzecznym  z  wymaganiami  SIWZ,  ale  za  –  jak  to  określił  w  jednym  miejscu  – 

oczywistą omyłkę powstałą przez jego nieuwagę. W innym fragmencie Odwołujący podkreślił 

jednak, że choć przesłanki do podrwienia oferty wynikają z oświadczenia o zaakceptowaniu 

warunków  SIWZ,  omyłki  poprawiane  w  trybie  art.  87  ust  2  pkt  3  pzp  nie  muszą  mieć 

charakteru oczywistego i może być poprzedzone zastosowaniem art. 87 ust. 1 pzp. 

Po  trzecie  –  zastosowanie  art.  89  ust.  1  pkt  2  pzp  jest  możliwe  jedynie  w  sytuacji 

niemożliwości  wyjaśnienia treści oferty i potwierdzenia  w ten sposób jej zgodności z treścią 

SIWZ  (na  podstawie  art.  87  ust.  1  pzp,  z  zastrzeżeniem  generalnego  zakazu  zmian  w  jej 

treści wynikającego ze zdania drugiego tego przepisu) lub przeprowadzenia dopuszczalnych 

zmian w treści oferty na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp. W związku z tym nieuprawnione 

jest  działanie  Zamawiającego,  który  arbitralnie  odrzucił  ofertę  w  sytuacji  powzięcia 

wątpliwości  co  do  jej  treści  (integralności  oraz  nadrzędności  jednego  oświadczenia  nad 

drugim),  Zamawiający  powinien  zwrócić  się  do  Odwołującego  o wyjaśnienia,  bądź  dokonać 

samodzielnie poprawy przez zmianę wartości lub jej całkowite usunięcie. 

Pismem  z  13  lipca  2016  r.  Zamawiający  poinformował  Izbę,  że  11  lipca  2016  r. 

przesłał kopię odwołania drugiemu wykonawcy uczestniczącemu w postępowaniu.  

14  lipca  2016  r.  wpłynęło  do  Prezesa  Izby  w  formie  elektronicznej  opatrzonej 

bezpiecznym 

podpisem 

elektronicznym 

zgłoszenie 

przez 

Silcotub 

przystąpienia 

do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.  

Ponieważ  powyższe  przystąpienie  zostało  zgłoszone  w  odpowiedniej  formie, 

z zachowaniem 3-dniowego terminu (od przekazania kopii odwołania przez Zamawiającego) 

i wymogu przekazania jego kopii Stronom, a także nie zgłoszono co do niego opozycji, Izba 

nie  miała  podstaw  do  stwierdzenia  jego  nieskuteczności.  W  szczególności  Izba  nie 

stwierdziła,  aby  zgłoszenie  zostało  podpisane  przez  osobę  nieuprawnioną  do  działania  w 

imieniu Silcotub. 

19  lipca  2014  r.  wpłynęła  do  Izby  odpowiedź  na  odwołanie  {datowana  na  18  lipca 

2016 r.}, w której Zamawiający oświadczył, że – działając na podstawie art. 186 ust. 1 ustawy 

pzp – uwzględnia w całości zarzuty odwołania Konsorcjum Bowim.  

Pismem  z  21  lipca  2016  r.  Przystępujący  Silcotub  zgłosił  sprzeciw  wobec 

uwzględnienia  przez  Zamawiającego  w  całości  zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu 

Konsorcjum Bowim. 

W  ramach  odniesienia  się  do  argumentacji  odwołania  w  pierwszej  kolejności 

Przystępujący  podał  następujące  informacje  na  temat  przedmiotu  zamówienia  objętego 

sporem: 

–  rury okładzinowe są to wielkośrednicowe stalowe rury, połączone ze sobą i zapuszczone 

do  uprzednio  odwierconej  sekcji  otworu  wiertniczego,  stanowią  główny  element  tworzący 

strukturę odwiertu; 

–  szablon  rur  jest  jednym  z  najważniejszych  parametrów  używanych  do  charakterystyki  rur 

okładzinowych,  gdyż  określa  wymiar  tzw.  przelotu  (prześwitu)  tzn.  minimalnej  średnicy 

wewnętrznej rury okładzinowej i jest  weryfikowany przez przeciągnięcie szablonu o znanym 

wymiarze przez całą długość sprawdzonej rury; 

–  rozmiary  szablonów  są  zdefiniowane  w  normach  międzynarodowych,  w  tym  ISO  11960 

Przemysł  nawowy  i  gazowniczy  –  Rury  stalowe  używane  jako  rury  okładzinowe  lub 

wydobywcze  w  otworach  wiertniczych),  definiuje  dwa  typy  szablonów:  standardowy, 

przeznaczony  dla  wszystkich  możliwych  geometrii  rur,  oraz  alternatywny  ,  np.  6",  który  jest 

większy od standardowego i jest przeznaczony dla rur o ściśle określonych wymiarach; 

–  użycie  standardowego  szablonu  o  średnicy  5,969"  zamiast  szablonu  alternatywnego  o 

ś

rednicy  6"  może  prowadzić  do  problemów  przy  zapuszczaniu  do  otworu  świdra 

wiertniczego, a nawet do awarii polegającej na zaklinowaniu świdra w rurze,. 

Zdaniem  przystępującego  określenie  przez  Zamawiającego  zarówno  w  SIWZ 

postępowania  na  zawarcie  umowy    ramowej,  jak  i  SIWZ  aktualnie  prowadzonego 

postępowania,  że  wymaga  rur  okładzinowych  i  łączników  przejściowych,  które  muszą  być 

fabrycznie  szablonowane  szablonem  alternatywnym  6"  ma  kluczowe  znaczenie  dla 

Zamawiającego. 

Przystępujący podniósł, że szablonowanie wpływa na zmianę parametrów przedmiotu 

dostawy  oraz  cenę,  gdyż  szablon  alternatywny  zostaje  wytworzony  w  wyniku  znacznie 

bardziej  zaawansowanego  pod  względem  kontroli  (walcowanie,  wymiarowanie),  bardziej 

skomplikowanego  procesu  produkcyjnego  niż  szablon  standardowy.,  co  skutkuje  większą 

liczbą  odrzutów,  a  w  konsekwencji  większymi  kosztami  produkcji,  co  wpływa  na 

podwyższenie ceny. 

Zdaniem  Przystępującego  niezgodność  treści  oferty  Odwołującego  ma  charakter 

zasadniczy i nieusuwalny, a Zamawiający nie mógł jej usunąć na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 

3 pzp, gdyż spowodowałoby to istotną zmianę treści oferty. Zamawiający nie musiał również 

korzystać  z  art.  87  ust.  1  pzp,  gdyż  jest  to  jego  uprawnienie,  a  nie  obowiązek,  jego 

zastosowanie  nie  może  prowadzić  do  jakichkolwiek  zmian  w  treści  oferty,  a  treść  oferty 

Odwołującego pozostaje w oczywistej sprzeczności z SIWZ. 

W  toku  czynności  formalnoprawnych  i  sprawdzających  Izba  nie  stwierdziła, 

aby odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2 

pzp.  Natomiast  zgłoszony  wraz  ze  sprzeciwem  wniosek  o  odrzucenie  odwołania 

na podstawie  art.  189  ust.  2  pkt  2  pzp  Izba  uznała  za  oczywiście  niezasadny,  gdyż 

sprowadzał się on do kwestionowania umocowania pełnomocnika do podpisania odwołania z 

tego  powodu,  że opiera  się  na  dwóch  dokumentach  pełnomocnictw  z  7  lipca  2016  r., 

podpisanych odrębnie przez każdego z członków Konsorcjum Bowim. 

Z  uwagi  na  brak  podstaw  do  odrzucenia  odwołania  lub  umorzenia  postępowania 

odwoławczego,  z  uwagi  na  zgłoszony  sprzeciw  stosownie  do  art.  186  ust.  4  pzp  sprawa 

została skierowane do rozpoznania na rozprawie, podczas której Odwołujący i Przystępujący 

podtrzymali dotychczasowe stanowiska. 

Po 

przeprowadzeniu 

rozprawy 

z 

udziałem  Odwołującego, 

Przystępującego 

i Zamawiającego, uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy, jak również biorąc 

pod uwagę oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu, odpowiedzi na odwołanie, 

sprzeciwie,.  a  także  wyrażone  ustnie  na  rozprawie  i odnotowane  w protokole,  Izba 

ustaliła i zważyła, co następuje: 

Odwołanie jest zasadne. 

Z art. 179 ust. 1 pzp wynika, że odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia 

odwołania,  gdy  ma  (lub  miał)  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  może  ponieść  szkodę 

w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.  

W  ocenie  Izby  Odwołujący  wykazał,  że  ma  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego 

zamówienia,  w którym  złożył  ofertę.  Odwołujący  tym  samym  może  ponieść  szkodę 

w związku  z zarzucanymi  Zamawiającemu  naruszeniami  przepisów  ustawy  pzp,  które 

pozbawiają  Konsorcjum  Bowim  możliwości  uzyskania  przedmiotowego  zamówienia,  na  co 

mogłoby liczyć, gdyby jego oferta nie została odrzucona. 

Zarówno  w  s.i.w.z.  obowiązującej  w  postępowaniu  na  zawarcie  umowy  ramowej, 

jak i s.i.w.z.  obowiązującej  w  tym  postępowaniu  {tzw.  SIWZ-W}  zakres  przedmiotu 

zamówienia  obejmuje  różne  rodzaje  rur  okładzinowych  7"  gazoszczelnych,  High  Collapse, 

CAL IV, w tym rury okładzinowe 7" P110 22.51 mm, w odniesieniu do których sprecyzowano 

jako  sztywny  parametr  techniczny,  że  muszą  być  one  szablonowane  szablonem 

alternatywnym 6" zgodnie z PN-EN ISO 11960. 

Zarówno Konsorcjum Bowim, jak i Silcotub m.in. na takich warunkach zawarły umowę 

ramową,  a  w  postępowaniu  wykonawczym  mogły  zaoferować  ten  rodzaj  rur  z  takim 

szablonem. 

W  pkt  4.2  SIWZ-W  Zamawiający  w  celu  potwierdzenia  spełniania  swoich  wymagań 

wymagał zarówno złożenia w ofercie ogólnych oświadczeń o treści przygotowanej we wzorze 

formularza  ofertowego,  w  tym  o akceptacji  SIWZ-W  {pkt  4.2.1},  jak  i  opisu  technicznego 

asortymentu  w  postaci  opisu  lub  specyfikacji  parametrów,  w  tym  15  wyszczególnionych 

parametrów  dotyczących  właściwości  i  cech  połączenia  gwintowanego  oraz  skręcania  {pkt 

4.2.2.1 lit. od a do o}. 

Zarówno  Konsorcjum  Bowim,  jak  i  Silcotub,  poza  złożeniem  oświadczeń  zawartych 

w formularzu ofertowym dla dopełnienia wymagania z pkt 4.2.1 SIWZ-W, w swoich ofertach 

przedstawili  dla  dopełnienia  wymagania  z  pkt  4.2.2.1  karty  techniczne  producentów  rur. 

W odniesieniu  do  poz.  3A  w przypadku  Silcotub  jest  to  uniwersalna  karta  techniczna 

wyszczególniająca szereg parametrów spośród których dla szablonowania wyszczególniono 

alternatywnie  zarówno  szablonowanie  standardowe  (ang.  standard  drift)  5.969",  jak 

i szablonowanie  alternatywne  (ang.  special  drift)  6.000".  W  ofercie  Konsorcjum  Bowim  dla 

poz.  3A  zamieszczono  kartę  katalogową,  w  której  wśród  szeregu  innych  parametrów 

wskazano szablonowanie standardowe 5,969".  

Karta  katalogowa  producenta  rur  zaoferowanych  przez  Konsorcjum  Bowim  dla  rur 

odpowiadających  poz  3A  różni  się  od  karty  złożonej  w  ofercie  wyłącznie  wskazaniem 

szablonowania specjalnego 6.000". Pozostałe parametry są takie same.  

Izba  dopuściła  powyższym  zakresie  dowody  z  kart  katalogowych  w  jęz.  angielskim, 

zarówno  znajdujące  się  w  ofertach,  jak  i  załączone  do  odwołania.  Złożenie  ich  bez 

tłumaczenia  nie  miało  znaczenia  dla  możliwości  ich  odczytania  i  zidentyfikowania 

parametrów,  zwłaszcza,  że  obie  strony  nawiązywały  do  tych  parametrów  w  swoich 

wystąpieniach  pisemnych  i  ustnych,  faktycznie  dokonując  ich  tłumaczenia  w  niezbędnym 

zakresie. 

Izba  zważyła,  że  w  powyżej  ustalonych  okolicznościach  {które  były  niesporne} 

Zamawiający nieprawidłowo odrzucił ofertę Konsorcjum Bowim za stwierdzoną w jego ofercie 

niezgodność  z  treścią  s.i.w.z.  w  odniesieniu  do  parametru  szablonowania,  gdyż  podlegała 

ona  obligatoryjnemu  poprawieniu  w  trybie  art.  87  ust.  2  pkt  3  pzp  jako  omyłka  nie 

powodująca istotnej zmiany treści oferty. 

Poza  wszelkim  sporem  jest  okoliczność,  że  w  ofercie  złożonej  przez  Odwołującego 

zaistniała niezgodność z treścią s.i.w.z. opisana w uzasadnieniu faktycznym odrzucenia. Tym 

samym zbędne są zarówno wywody odwołania zmierzające do umniejszenia tego faktu, jak i 

wywody uzasadnienia sprzeciwu podkreślające ten fakt. Zamawiający pośpieszył się jednak 

z  podjęciem  decyzji  o  odrzuceniu  oferty,  gdyż  [w]  realiach  konkretnej  sprawy,  zanim 

zamawiający  podejmie  decyzję  o odrzuceniu  oferty  jako  niezgodnej  z  treścią  siwz, 

zobowiązany jest wszechstronnie ją zbadać bacząc, by wyjaśnić w trybie opisanym w art. 87 

ust. 1 PZP stwierdzone nieprawidłowości i dokonać poprawy omyłek zgodnie z dyrektywami 

wyrażonymi  w  art.  87  ust.  2  pkt  1-3  PZP.  Dopiero  wyczerpanie  tej  procedury  uprawnia 

zamawiającego  do ustalenia,  że  treść  oferty  nie  odpowiada  treści  SIWZ,  a  w  konsekwencji 

odrzucenia oferty na podstawie art. 89 ust. pkt 2 Pzp. {vide wyrok Izby z 5 stycznia 2012 r. 

(sygn. akt KIO 2743/11) oraz wyrok Izby z 29 lipca 2011 r. (sygn. akt 1514/11)}  

Należy zauważyć, że intencją ustawodawcy towarzyszącą wprowadzeniu aktualnego 

brzmienia art. 87 ust. 2 pzp było zniwelowanie formalizmu występującego na gruncie ustawy 

pzp, aby umożliwić branie pod uwagę w postępowaniach o udzielenie zamówień publicznych 

ofert  obarczonych  nieistotnymi  wadami,  będącymi  wynikiem  różnego  rodzaju  błędów 

i omyłek,  których  skorygowanie  nie  prowadzi  do  istotnych  zmian  w  treści  oferty.  Wynika  to 

z uzasadnienia  do  ustawy  z  dnia  4  września  2008  r.  o  zmianie  ustawy  –  Prawo  zamówień 

publicznych  oraz  niektórych  innych  ustaw:  Proponowany  przepis  art.  87  ust.  2  pkt  3 

w szczególności  ma  na  celu  umożliwienie  poprawiania  tego  rodzaju  błędów,  które  mogą 

pojawić  się  w  trakcie  sporządzania  kosztorysu  ofertowego.  Należy  również  podkreślić, 

ż

e proponowane rozwiązanie nie stoi na  przeszkodzie temu, aby zamawiający samodzielnie 

precyzował  w specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  przykładowe  okoliczności, 

w których  będzie  dokonywał  poprawy  omyłek  w  ofertach  w  trybie  art.  87  ust.  2.  Powyższe 

prowadzi  do przejrzystości    postępowania,  ogranicza  kazuistykę  ustawy  i  może  ograniczyć 

ewentualne spory  z wykonawcami.  

W orzecznictwie  Izby  podkreślono,  że  celem  postępowania  o udzielenie  zamówienia 

publicznego  nie  jest  dokonanie  wyboru  oferty  najbardziej  poprawnej  formalnie,  lecz 

dokonanie  wyboru  oferty  z najniższą  ceną  lub  oferty  przedstawiającej  najkorzystniejszy 

bilans  ceny  i  innych  kryteriów  odnoszących  się  do  przedmiotu  namówienia  (oferty 

najkorzystniejszej  ekonomicznie).  {vide  wyrok  Izby  z  23  marca  2011  r.  (sygn.  akt  KIO 

522/11)}  Jednocześnie  czynność  poprawienia  oferty  ma  charakter  obligatoryjny 

i  zamawiający  nie  może  uchylić  się  od  jej  wykonania.  Zaniechanie  takiej  czynności  należy 

uznać należy za działanie sprzeczne nie tylko z prawem, ale i nieracjonalne, gdyż prowadzi 

do  niesłusznego  odrzucenia  najkorzystniejszej  oferty,  które  nie  zapewnia  wyboru  oferty 

zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców.  

W odniesieniu do poprawek dokonywanych na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp, czyli 

dotyczących  niezgodności  oferty  ze  specyfikacją  istotnych  warunków  zamówienia, 

a niepowodujących  istotnych  zmian  w  treści  oferty,  z  przepisu  wprost  wynika,  że  taka 

poprawa  nie  może  prowadzić  do  istotnej  zmiany  treści  oferty.  Oczywiste  jest  zatem, 

ż

e przypadku  zastosowania  tego  przepisu  każdorazowo  następuje  zmiana  treści  oferty. 

Natomiast  granicą  dopuszczalności  takiej  zmiany  jest  to,  aby  miała  istotnego  charakteru. 

Przy  czym  o  istotności  zmiany  treści  oferty  każdorazowo  decydują  okoliczności  konkretnej 

sprawy:  na  ile  zmiana  oddaje  pierwotny  sens  i  znaczenie  treści  oferty,  a  na  ile  stanowi 

wytworzenie całkowicie nowego oświadczenia, odmiennego od złożonego przez wykonawcę 

w  stopniu  nakazującym  uznać,  że  wykonawca  nie  złożyłby  takiego  oświadczenia,  gdyż  nie 

odzwierciedla  ono  jego  intencji  wyrażonych  w  poddawanej  poprawie  ofercie.  O  istotności 

takiej  zmiany  może  zatem  decydować  zmiana  wielkości  ceny,  zmiana  zakresu  przedmiotu 

ś

wiadczenia  lub  obie  te  sytuacje  występujące  jednocześnie.  Decydujące  znaczenie  dla 

oceny  istotnego  charakteru  wprowadzanych  zmian  ma  ich  zakres  w  stosunku  do  całości 

treści  oferty  i  przedmiotu  zamówienia.  Na  powyższe  uwarunkowania  zwrócił  uwagę  Sąd 

Okręgowy  w  Krakowie  w  uzasadnieniu  wyroku  z  23  kwietnia  2009  r.  (sygn.  akt  XII  Ga 

102/09):  W  ocenie  Sądu  Okręgowego  nie  ulega  jednak  kwestii,  iż  ocena,  czy  poprawienie 

innej omyłki przez zamawiającego powoduje (lub nie) istotną zmianę w treści oferty musi być 

dokonywana  na  tle  konkretnego  stanu  faktycznego.  To  co  w  ramach  danego  zamówienia 

może prowadzić do istotnej zmiany w treści oferty nie musi rodzić takiego efektu przy ocenie 

ofert  innego  podobnego  zamówienia.  Nadto  należy  zaznaczyć,  że  poprawienie  przez 

zamawiającego innej omyłki w trybie art. 87 ust. 2 pkt. 3 Pzp nie może powodować istotnych 

zmian w treści całej oferty, a nie jej fragmentu. Innymi słowy kwantyfikator „istotnych zmian” 

należy  w  ocenie  sądu  odnosić  do  całości  treści  oferty  i  konsekwencję  tych  zmian  należy 

oceniać, biorąc pod uwagę przedmiot zamówienia i całość oferty. 

Tymczasem  według  stanowiska  Przystępującego  {vide  uzasadnienie  sprzeciwu} 

zmiana  wskazanego  w  ofercie  szablonowania  standardowego  na  szablonowanie 

alternatywne  stanowi  istotną  zmianę  treści  oferty,  gdyż  dotyczy  przedmiotu  świadczenia. 

Przystępujący  de  facto  neguje  w  ten  sposób  możliwość  jakiejkolwiek  zmiany  treści  oferty 

w zakresie  przedmiotowo  istotnym.  Jednakże  art.  87  ust.  2  pkt  3  pzp  nie  ogranicza 

możliwości  dokonywania  zmian  z  punktu  widzenia  tego,  czy  dotyczą  przedmiotowo  lub 

podmiotowo  istotnych  albo  nieistotnych  elementów  oferty,  gdyż  granicą  dopuszczalności 

zmian  jest,  jak  to  już  powyżej  zarysowano,  aby  nie  stanowiła  ona  znaczącej  ingerencji 

w treść  oferty,  która  spowodowałaby  wytworzenie  przez  zamawiającego  zupełnie  nowej 

treści oświadczenia woli w stosunku do złożonego przez wykonawcę. Jak słusznie wskazano 

w  wyroku  z  13  stycznia  2012  r.  (sygn.  akt  KIO  2810/11):  [w]  orzecznictwie  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  i sądów  okręgowych  przyjmuje  się  np.  możliwość  poprawiania  treści  oferty 

odnoszących się bezpośrednio do ich essentialia negotii (np. w celu uniknięcia tzw. „kazusu 

lamp  na  obwodnicy  Wrocławia”,  czyli  odrzucania  ofert  z  powodu  drobnych  błędów  w  ich 

treści).  Podobne  stanowiska  Izba  zabrała  w  wyroku  z  24  listopada  2010  r.  (sygn.  akt  KIO 

2490/10) i w wyroku z 28 września 2010 r. (sygn. akt KIO 1978/10).  

W  tej  sprawie  w  odniesieniu  do  całości  przedmiotu  zamówienia  poprawienie  nie 

spowoduje  istotnej  zmiany  treści  oferty,  gdyż  dotyczy  zaledwie  jednego  z  kilkunastu 

parametrów i to w odniesieniu do jednego z kilku asortymentów. 

Należy zauważyć, że często jako regułę przesądzającą o zastosowaniu art. 87 ust. 2 

pkt  3  pzp  wskazuje  się  możliwość  samodzielnego,  bez  udziału  wykonawcy,  poprawienia 

przez zamawiającego omyłki. Tymczasem jest to wypracowana w orzecznictwie wskazówka 

zmierzająca do wytyczenia bezpiecznej granicy zastosowania art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp, który 

to  przepis  wprost  takiej  przesłanki  nie  formułuje.  Niewątpliwie  stosowanie  jej  w  praktyce 

przez zamawiających eliminuje ryzyko naruszenia wynikającego z art. 87 ust. 1 pzp zakazu 

prowadzenia jakichkolwiek negocjacji z wykonawcą na temat złożonej oferty oraz gwarantuje 

zachowanie  podstawowych  zasad  równego  traktowania  wykonawców  i  przestrzegania 

uczciwej konkurencji pomiędzy nimi. W ocenie Izby nie oznacza to jednak braku możliwości 

uprzedniego  zastosowania  instytucji  wezwania  wykonawcy  do  wyjaśnienia  treści  złożonej 

oferty. Wręcz  przeciwnie,  skorzystanie  przez  zamawiającego  z  art.  87  ust.  1  pzp  może  być 

wręcz  nieodzowne  nie  tylko  dla  oceny,  czy  doszło  w  ogóle  do  pomyłki,  lecz  również  dla 

ustalenia w jaki sposób należałoby ją poprawić. Zdaniem składu orzekającego Izby należy tu 

odróżnić  dopuszczalne  skorzystanie  z  treści  udzielonych  przez  wykonawcę  wyjaśnień 

od niedopuszczalnej  ingerencji  wykonawcy.  Skoro  dopuszczalne  jest  wyjaśnienie  treści 

złożonej  oferty,  dysponowanie  przez  zamawiającego  wszystkimi  niezbędnymi  danymi 

do dokonania 

poprawienia 

omyłek 

bez 

ingerencji 

wykonawcy 

należy 

oceniać 

z uwzględnieniem informacji uzyskanych w wyniku wyjaśnień.  

W  okolicznościach  rozstrzyganej  sprawy  Zamawiający  nie  musiał  wzywać  do 

wyjaśnień,  gdyż  był  w  stanie  zidentyfikować  zarówno  samą  omyłkę,  jak  i  sposób  jej 

poprawienia. 

Należy zauważyć, że ponieważ omyłki z art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp nie mają oczywistego 

charakteru,  a  z  uwagi  na  to,  że powodują  zmianę  treści  oferty,  wyłącznie  w  ich  przypadku 

wykonawca  może  doprowadzić  do  zniweczenia  ich  poprawienia  w  sposób  zaproponowany 

przez zamawiającego, nie wyrażając na to zgody, gdyby nie odpowiadało to jego intencjom.  

W  odniesieniu  do  (nieudowodnionego)  twierdzenia,  że  wyprodukowanie  rur 

z szablonowaniem  alternatywnym  jest  znacząco  droższe  niż  rur  z  szablonowaniem 

standardowym, Izba zauważa, że na przeszkodzie zastosowania instytucji z art. 87 ust. 2 pkt 

3  pzp  nie  stoi  na  przeszkodzie  przypuszczenie  –  choćby  uzasadnione  okolicznościami  – 

ż

e gdyby  Odwołujący  nie  popełnił  pomyłki  co  do  szablonowania,  rury  zostałaby    wycenione 

drożej, a w konsekwencji cena oferty potencjalnie mogłaby być wyższa.  

Izba  podziela  również  stanowisko  {wyrażone  już  w  wyroku  Izby  z  5  sierpnia  2009  r. 

w sprawie  o  sygn.  akt  KIO/UZP  959/09},  że  rozumienie  „innej  omyłki”  z  art.  87  ust.  2  pkt  3 

pzp nie powinno być interpretowane zawężająco, tj. jedynie jako techniczny błąd w sposobie 

sporządzenia  oferty,  pominięcie  lub  pomylenie  określonych  wyrażeń  lub  wartości  czy 

wszelkich  innych  przeoczeń  i  braków,  które  powstały  bez  świadomości  ich  wystąpienia  po 

stronie  wykonawcy.  Omyłka  wykonawcy  w  przygotowaniu  oferty  może  wynikać  z  jego 

błędnego  przekonania  co  do  wymaganego  sposobu  wykonania  zamówienia  i  wyrażenia 

powyższego  w  ofercie.  Wykonawca  może  więc  sporządzić  ofertę  z  pełną  świadomością 

co do  celowości  i  kształtu  jej  poszczególnych  zapisów,  jednakże  mylnie  nie  zdaje  sobie 

sprawy  ze  stanu  jej  niezgodności  z  treścią  s.i.w.z.  Tego  typu  błędy  wykonawcy,  pod 

warunkiem  ich  nieistotności,  również  podlegają  poprawie  w  trybie  art.  87  ust.  2  pkt  3  pzp. 

Ostatecznym  momentem  weryfikacji  omyłki,  w  tym  przypadku  zmiany  przekonania 

wykonawcy  co  do  poprawności  jego  oferty,  jest  wywołujące  określone  skutki  prawne 

zawiadomienie  o  dokonanym  poprawieniu  omyłki  i  ewentualny  brak  wyrażenie  zgody, 

o którym  mowa  w  art.  89  ust.  1  pkt  7  pzp,  niezależnie  od  wcześniej  składanych  deklaracji 

w tym przedmiocie. 

Należy zauważyć, że słownikowe rozumienie słowa „omyłka” oznacza spostrzeżenie, 

sąd  niezgodny  z  rzeczywistością,  błąd  w  postępowaniu,  rozumowaniu  itp.  {Słownik  języka 

polskiego  pod  red.  Witolda  Doroszewskiego,  Wydawnictwo  Naukowe  PWN,  dostępny 

na stronie  http://sjpd.pwn.pl}.  W  oczywisty  sposób  znaczenie  tego  słowa  nie  wykazuje 

niczego  na  korzyść  twierdzeń  Przystępującego.  Izba  zważyła,  że  –  jeżeli  jakieś  konkretne 

okoliczności  nie  wskazują  co  innego  –  należy  przyjąć  założenie,  zgodnie  z  którym 

wykonawcy składają oferty w dobrej wierze i na serio, z zamiarem zaoferowania świadczenia 

we wszystkich  elementach  zgodnego  z  wymaganiami  określonymi  w  opisie  przedmiotu 

zamówienia. Natomiast nie zawsze im się to udaje i wtedy obowiązkiem zamawiającego jest 

rzetelne rozważnie możliwości zastosowania art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp.  

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  z  całokształtu  okoliczności  dotyczącej  złożonej 

przez  Odwołującego  oferty,  w  tym  uwzględniając,  że  jest  ona  składana  na  warunkach 

podpisanej  umowy  ramowej,  która  przewidywała  szablonowanie  alternatywne,  wynika  wola 

zaoferowania  realizacji  przedmiotu  zamówienia  na  warunkach  ustalonych  w  tym  zakresie 

sztywno przez Zamawiającego, a zatem nie było przeszkód do poprawienia tej oferty w trybie 

art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp w sposób, który był oczywisty. 

Mając  powyższe  na  uwadze,  Izba  stwierdziła,  że  odwołanie  podlega  uwzględnieniu, 

gdyż Zmawiający naruszył art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp i art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp, co miało wpływ na 

wynik  prowadzonego  przez  niego  postępowania  o udzielenie  zamówienia,  wobec  czego 

na podstawie art. 192 ust. 1, 2 i 3 pkt 1 ustawy pzp orzeczono, jak w pkt 1 sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku, 

na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 pzp, z uwzględnieniem art. 186 ust. 6 pkt 3 pzp. W pierwszej 

kolejności  zaliczając  do  tych  kosztów  uiszczony  przez  Odwołującego  wpis  –  zgodnie  z  §  3 

pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości 

i sposobu  pobierania  wpisu  od odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). Ponadto stosownie do art. 

186 ust. 6 pkt 3 lit. b kosztami postępowania odwoławczego obciążono Przystępującego, od 

którego  –  zgodnie  z § 5  ust.  2  pkt  2  w  zw.  z  §  3  pkt  2  lit.  a  oraz  b  rozporządzenia  – 

zasądzono  na  rzecz  Odwołującego  poniesione  przez  niego  koszty  z  tytułu  uiszczonego 

wpisu  od  odwołania  oraz  uzasadnionych  kosztów  w postaci  wynagrodzenia  pełnomocnika  i 

kosztów  dojazdu  na  wyznaczone  posiedzenie  Izby,  wobec  przedłożenia  w  tym  zakresie  do 

zamknięcia rozprawy stosownych rachunków.  

Przewodniczący: 

………………………………