KIO 142/16 WYROK dnia 16 lutego 2016 r.

WYROK 

z dnia 16 lutego 2016 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: Przewodniczący: Piotr Kozłowski 

Protokolant: Łukasz Listkiewicz 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu

 15 lutego 2016 r. w Warszawie odwołania wniesionego 

5 lutego 2016 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej  

przez wykonawcę

: MPROJEKT Polska sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie 

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  Budowa  budynku  kotłowni 

ze stacją  transformatorową  i  infrastrukturą  towarzyszącą  oraz  budowa  stacji  gazowej  wraz 

z instalacjami do kotłowni w jednostce wojskowej w Warszawie (nr postępowania 95/2015) 

prowadzonym  przez  zamawiającego: 

Skarb  Państwa  –  Stołeczny  Zarząd  Infrastruktury 

w Warszawie 

przy  udziale 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia: 

A-Projekt  sp. z o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie,  AMP  sp. z o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie, 

KRON  sp. z o.o.  z siedzibą w Warszawie  –  zgłaszających  przystąpienie  do  postępowania 

odwoławczego po stronie zamawiającego.

orzeka: 

1.  Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  –  Skarbowi  Państwa  – 

Stołecznemu  Zarządowi  Infrastruktury  w  Warszawie:  unieważnienie  wyboru 

najkorzystniejszej oferty oraz odrzucenia oferty złożonej przez MPROJEKT Polska 

sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w Warszawie,  a  także  powtórzenie  badania  i  oceny  ofert 

z uwzględnieniem tej oferty.  

2.  Kosztami  postępowania  obciąża  zamawiającego  –  Skarb  Państwa  –  Stołeczny 

Zarząd Infrastruktury w Warszawie i: 

2.1.   zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  10000  zł  00  gr 

(słownie: dziesięć tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez 

odwołującego 

–  MPROJEKT  Polska  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  tytułem  wpisu 

od odwołania,

2.2.  zasądza  od  zamawiającego  –  Skarbu  Państwa  –  Stołecznego  Zarządu 

Infrastruktury  w Warszawie  na  rzecz  odwołującego  –  MPROJEKT  Polska 

sp.  z  o.o.  z siedzibą  w  Warszawie  kwotę  10000  zł  00  gr  (słownie:  dziesięć 

tysięcy  złotych  zero groszy) – stanowiącą koszty postępowania odwoławczego 

poniesione z tytułu uiszczonego wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  –  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  2164)  na  niniejszy  wyrok  –  w  terminie  7  dni  od  dnia 

jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do Sądu Okręgowego w

 Warszawie. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający:  Skarb  Państwa  –

  Stołeczny  Zarząd  Infrastruktury  w  Warszawie 

prowadzi  w trybie  przetargu  nieograniczonego,  na podstawie  ustawy  z  dnia  29  stycznia 

2004 r. – Prawo zamówień publicznych {tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 907, z późn. zm.; 

zwanej  dalej  również  „ustawą  pzp”  lub  „pzp”},  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego na roboty budowlane pn. Budowa budynku kotłowni ze stacją transformatorową 

i infrastrukturą  towarzyszącą  oraz  budowa  stacji  gazowej  wraz  z  instalacjami  do  kotłowni 

w jednostce wojskowej w Warszawie (nr postępowania 95/2015). 

Ogłoszenie  o  tym  zamówieniu  zostało  zamieszczone  w  Biuletynie  Zamówień 

Publicznych  24  listopada  2015  r.  pod  poz.  172153,  w  tym  samym  dniu  Zamawiający 

zamieścił  ogłoszenie  o  zamówieniu  w  swojej  siedzibie  na  tablicy  ogłoszeń  oraz  na  swojej 

stronie  internetowej  {www.szi.wp.mil.pl},  na  której  udostępnił  również  od  tego  dnia 

specyfikację  istotnych  warunków  zamówienia  {dalej  również:  „specyfikacja”,  „SIWZ”  lub 

„s.i.w.z.”}. 

Wartość przedmiotowego zamówienia nie przekracza kwot określonych w przepisach 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp. 

29  stycznia  2016  r.  Zamawiający  przesłał  faksem  Odwołującemu  –  MPROJEKT 

Polska  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  {dalej  również:  „Mprojekt}  –  zawiadomienie 

o wyniku powtórnego rozstrzygnięcia postępowania – wyborze jako najkorzystniejszej oferty 

złożonej  przez  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia: A-Projekt 

sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, AMP sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, KRON sp. z o.o. 

z siedzibą w Warszawie {dalej również: „Konsorcjum Aprojekt”}, a także o odrzuceniu oferty 

złożonej przez Odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp. 

2  lutego  2016  r.  Odwołujący  wniósł  w  formie  pisemnej  do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  odwołanie  (zachowując  wymóg  przekazania  jego  kopii  Zamawiającemu)  od 

powyższych czynności Zamawiającego.  

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu następujące naruszenia przepisów ustawy pzp: 

1.  Art.  7  ust.  1  –  przez  niezachowanie  zasady  równego  traktowania  wykonawców,  czego 

przejawem jest nierzetelna ocena ofert. 

2.  Art. 89 ust. 1 pkt 2 – przez odrzucenie oferty, której treść jest zgodna z SIWZ. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: 

1.  Unieważnienia wyboru najkorzystniejszej oferty. 

2.  Unieważnienia czynności odrzucenia oferty Odwołującego. 

3.  Dokonania ponownej oceny ofert z uwzględnieniem oferty Odwołującego. 

Odwołujący 

następująco 

zrelacjonował 

okoliczności 

dotyczące 

przebiegu 

postępowania:   

–  5  stycznia  2016  r.  Zamawiający  dokonał  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej 

przez Mprojekt; 

–  11  stycznia  2016  r.  Zamawiający  unieważnił  powyższą  czynność  z  powodu  wątpliwości 

powziętych na skutek pisma wniesionego przez jednego z wykonawców; 

– Mprojekt złożył wyjaśnienia i dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań wynikających 

z  opisu  przedmiotu  zamówienia  i  uzasadniające  równoważność  (w  tym  karty  techniczne 

oferowanych urządzeń); 

–  29  stycznia  2016  r.  Zamawiający  dokonał  ponownego  wyboru  oferty  najkorzystniejszej 

(wybierając  ofertę  Konsorcjum  Aprojekt)  i odrzucenia  oferty  Mprojekt    –  w  uzasadnieniu 

wskazując,  że  jest  ona  niezgodna  z  postanowieniami  SIWZ,  gdyż  oferowane  kotły  Brotje 

LogoBloc  L  600C  mają  moc  600  kW  każdy,  a  wskazane  w  dokumentacji  kotły  Viessmann 

Vitoplex 300 TX3A mają moc 620 kW.  

Odnośnie opisu przedmiotu zamówienia Odwołujący zrelacjonował, że:  

–  w  rozdziale  I  pkt  I  –  Opis  przedmiotu  zamówienia  Zamawiający  określił  moc  kotłowni  na 

1790 kW; 

–  taką  samą  moc  łączną  kotłowni,  jako  wymaganą  przez  Zamawiającego,  podano  w  opisie 

technicznym  i  obliczeniach  do  projektu  wykonawczego kotłowni  gazowo-olejowej  na  terenie 

Jednostki Wojskowej 2305 przy ul. Marsa 80 w Warszawie  

–  w  rozdziale  Obliczenia  i  dobór  urządzeń  autor  powyższego  opracowania  określił  moc 

kotłowni (łącznie z  wliczoną 3% stratą energii na przesyle) na 1790 kW, a dobierając same 

kotły zaproponował kocioł Viessmann Vitoplex 300 TX3A o mocy 620 kW każdy. 

Odwołujący  zauważył,  że  dobrane  przez  projektanta  kotły  dają  sumarycznie  moc  aż 

1860  kW,  a  więc  o  70  kW  większą  niż  wynikająca  z  metodyki  obliczeń  i  wymaganej  mocy 

łącznej  kotłowni.  Zdaniem  Odwołującego  wybór  kotła  producenta  Viessmann,  z  uwagi  na 

moc  dostępnych  modeli,  wymusił  zastosowanie  tego  konkretnego  modelu  o  mocy  620  kW, 

gdyż zastosowanie innych modeli tego producenta nie pozwalałoby na uzyskanie wymaganej 

sumarycznej mocy kotłowni. 

Odwołujący  podkreślił,  że  w  żadnym  z  dokumentów  nie  jest  wymagane,  aby  każdy 

z kotłów  posiadał  minimalną  moc  620  kW.  Według  Odwołującego  takie  wymaganie  stałoby 

w sprzeczności z poczynionymi obliczeniami zapotrzebowania na energię cieplną. 

Odwołujący  podniósł,  że  zaoferowane  przez  niego  rozwiązanie,  oparte  na  kotłach 

Brotje LogoBloc L 600C, o sumarycznej mocy (wydajności kotłów) Q = 1800 kW, czyli o 10 

kW  większej  niż  wymagana,  jest  zgodne  z  opisem  przedmiotu  zamówienia,  w  tym 

z dokumentacją techniczną.  

Niezależnie od powyższego Odwołujący zauważył, że nie może ponosić negatywnych 

braku  określenia  przez  Zamawiającego,  choćby  w  sposób  ogólny,  wymagań  dotyczących 

elementów  dla  niego  istotnych  pod  względem  oceny  równoważności  zaproponowanych 

produktów.  Ocena  ofert  winna  odbywać  się  wyłącznie  w  oparciu  o  dokumenty,  parametry 

i kryteria  wprost  określone  w  dokumentacji  postępowania,  a  odrzucenie  oferty  w  oparciu 

o dokumenty inne niż podane w przygotowanej przez Zamawiającego dokumentacji stanowi 

naruszenie art. 7 ust. 1 pzp.  

Odwołujący powołał się na to, że zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie Krajowej 

Izby  Odwoławczej  (wynikającym  m.in.  z  wyroków  o  sygn.  akt  KIO/UZP  984/09,  KIO/UZP 

585/09),  a  także  w  doktrynie  stanowiskiem  dla  oceny  równoważności  produktów  nie 

wystarczy  samo  użycie  sformułowania  „lub  równoważny”,  jak  również  określenie  językowej 

wykładni  pojęcia  „równoważny”.  Konieczne jest użycie  sformułowań  uściślających  i  podanie 

wymogów,  parametrów, odnoszących  się  do  dopuszczalnego  zakresu równoważności  ofert. 

Bez  doprecyzowania  zakresu  wymaganej  równoważności  zamawiający  nie  jest  w  stanie 

ocenić  zaproponowanych  zamienników  pod  kątem  ich  równoważności,  dlatego  konieczne 

jest  określenie  minimalnych  wymagań  technicznych  w  zakresie  parametrów  oferowanych 

wyrobów.  Wskazanie  dopiero  w  trakcie  oceny  ofert  na  pewne  parametry  równoważności, 

nieokreślone  wprost  w  dokumentacji  przygotowanej  przez  zamawiającego,  a  wynikające 

jedynie  pośrednio  przez  podanie  konkretnych  nazw  producentów,  nie  może  stanowić 

o nieodpowiedniości  treści  oferty  z  treścią  SIWZ i  skutkować  odrzuceniem  na  tej  podstawie 

oferty  odwołującego.  Skoro  SIWZ nie  określa  jakie parametry  zamawiający  będzie  brał  pod 

uwagę  przy  ocenie  równoważności  zaproponowanych  produktów,  to  nie  może  na  etapie 

oceny  ofert  powoływać  się  na  nie  jako  podstawy  do  odrzucenia  oferty  odwołującego  (vide: 

wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z  20 grudnia 2013 r., sygn. akt KIO 2844/13). 

Odwołujący zacytował również następujący fragment uzasadnienia wyroku Izby z 26 

stycznia  2010  r.  (sygn.  akt  KIO/UZP  1710/09),  który  –  jak  zaznaczył  –  dotyczył  sprawy, 

w której Izba stwierdziła, że w żadnym miejscu dokumentacji technicznej nie było wymagania 

zamontowania  dwóch  kotłów  o    minimalnej  mocy  575  kW  {cytat  i  podkreślenie 

za odwołaniem}: (…) Jednocześnie Zamawiający winien mieć na uwadze przepis art. 29 ust. 

1  p.z.p.  stanowiący,  że  przedmiot  zamówienia  opisuje  się  w  sposób  jednoznaczny 

i wyczerpujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń, uwzględniając 

wszystkie  wymagania  i  okoliczności  mogące  mieć  wpływ  na  sporządzenie  oferty  (definicja 

pozytywna).  Przepisy  dwóch  następnych  ustępów  zawierają  definicję  negatywną.  Przepis 

ust.2  stanowi,  że  przedmiotu  zamówienia  nie  można  opisywać  w  sposób,  który  mógłby 

utrudniać  uczciwą  konkurencję.  Zaś  przepis  ust.  3  stanowi,  że  przedmiotu  zamówienia  nie 

można opisywać przez wskazanie znaków towarowych, patentów lub pochodzenia, chyba że 

jest  to  uzasadnione  specyfiką  przedmiotu  zamówienia  i  zamawiający  nie  może  opisać 

przedmiotu zamówienia za pomocą dostatecznie dokładnych określeń, a wskazaniu takiemu 

towarzyszą  wyrazy  "lub  równoważny".  Wymóg  wynikający  z  ust.  3,  podobnie  jak  inne,  ma 

charakter bezwzględny, powodujący negatywne skutki dla oceny czynności zamawiającego, 

w razie nie zastosowania się do tego wymogu. Oferta równoważna to taka, która przedstawia 

przedmiot  zamówienia  o  właściwościach  funkcjonalnych  i  jakościowych  takich  samych  lub 

zbliżonych do tych, które zostały zakreślone w SIWZ. Produkt równoważny to produkt, który 

nie  jest  identyczny,  tożsamy  z  produktem  referencyjnym,  ale  posiada  pewne,  istotne  dla 

zamawiającego, zbliżone do produktu referencyjnego cechy i parametry. 

W  kontekście  wymagań  wynikających  z  art.  29  pzp  dla  Odwołującego  oczywistym 

jest,  że  aby  wykonawca  mógł  być  precyzyjny  i  profesjonalny,  musi  oprzeć  się  na 

kompletnych,  jednoznacznych  i  spójnych  danych  dostarczonych  przez  zamawiającego. 

W przeciwnym  razie  zamawiający  nie  może  obciążać  wykonawcy  niespójnościami  SIWZ, 

gdyż  winien  dołożyć  należytej  staranności,  aby  opis  przedmiotu  był  jednoznaczny  i  nie 

pozostawiał wątpliwości co do konieczności zastosowania danych urządzeń.  

Odwołujący ocenił, że w  zaistniałej sytuacji Zamawiający stara się przerzucić ciężar 

niespójności  dokumentacji  przetargowej  pomiędzy  opisem  przedmiotu  zamówienia 

nakazującym  zastosowanie  kotłowni  o  mocy  1790  kW  i  obliczeniami  zapotrzebowania 

budynku na energię cieplną wskazującymi także na 1790 kW a podaniem przez projektanta 

mocy  pojedynczego kotła, którą  określono  na  620  kW, co  przy  systemie  trzech kotłów  daje 

moc  równą  1860  kW,  a  więc  o  70  kW  więcej  niż  moc  wynikająca  z  obliczeń  i  oczekiwań 

wynikających z opisu przedmiotu zamówienia.  

W  opinii  Odwołującego  wskazanie  danego  modelu  konkretnego  producenta  kotła, 

chociaż  przewyższa  on  zapotrzebowanie  energetyczne  budynku  i  kreuje  nieuzasadnione 

koszty,  jest  wyłącznie  przejawem  lobby  danego  producenta,  gdyż  stoi  w  sprzeczności 

z obliczeniami wykonanymi wszakże przez ten sam zespół projektowy. 

Odwołujący  podsumował,  że  w  zaistniałym  stanie  faktycznym  i  prawnym  jego  oferta 

spełnia  wymagania  SIWZ  i  nie  podlega  odrzuceniu  a  pod  względem  technicznym 

i technologicznym  zapewnia  wykonanie  przedmiotu  zamówienie  zgodnie  z  dokumentację 

techniczną,  jak  również  otrzymanie  parametrów  energetycznych  zgodnych  z  oczekiwaniami 

Zamawiającego. 

Odwołujący  zarzucił,  że  odrzucenie  jego  oferty  prowadzi  również  do  niezachowania 

zasady równego traktowania wykonawców, gdyż Zamawiający dokonał oceny dokumentów w 

oderwaniu od przepisów prawa i treści SIWZ. 

Na  skutek  przekazania  przez  Zamawiającego  3  lutego  2016  r.  kopii  odwołania, 

5 lutego  2015  r.  do Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  w formie  pisemnej 

zgłoszenie przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: A-Projekt 

sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, AMP sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, KRON sp. z o.o. 

z  siedzibą  w  Warszawie  (czyli  Konsorcjum  Aprojekt)  przystąpienia  do postępowania 

odwoławczego po stronie Zamawiającego. 

Wobec  dokonania  zgłoszenia  w  odpowiedniej  formie,  z  zachowaniem  3-dniowego 

terminu  oraz  wymogu  przekazania  kopii  zgłoszenia  Stronom  postępowania,  a  więc  zgodnie 

z art.  185  ust.  2  pzp,  Izba  nie  miała  podstaw  do stwierdzenia  nieskuteczności  tego 

przystąpienia, co do którego nie zgłoszono również opozycji. 

Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania. 

Zamawiający nie złożył odpowiedzi na odwołanie, oświadczył jednak na posiedzeniu, 

ż

e nie uznaje zarzutów odwołania 

Ponieważ  odwołanie  nie  zawierało  braków  formalnych,  a  wpis  od  niego  został 

uiszczony – podlegało rozpoznaniu przez Izbę. 

W  toku  czynności  formalnoprawnych  i  sprawdzających  Izba  nie  stwierdziła,  aby 

odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2 pzp. 

Również  na  posiedzeniu  z  udziałem  Stron  i  Przystępujących  nie  zostały  złożone  wnioski  o 

odrzucenie odwołania. 

Z  uwagi  na  brak  podstaw  do  odrzucenia  odwołania  lub  umorzenia  postępowania 

odwoławczego,  sprawa  została  skierowana  do  rozpoznania  na  rozprawie,  podczas  której 

Odwołujący i Przystępujący podtrzymali dotychczasowe stanowisko, a Zamawiający wniósł o 

oddalenie odwołania.  

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Uczestników  (Stron  i  Przystępującego) 

postępowania  odwoławczego,  uwzględniając  zgromadzony  materiał  dowodowy, 

jak również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i stanowiska  zawarte  w odwołaniu, 

zgłoszeniu  przystąpienia,  a także  wyrażone  ustnie  na  rozprawie  i  odnotowane 

w protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

Zgodnie  z  art.  179  ust.  1  pzp  odwołującemu  przysługuje  legitymacja  do wniesienia 

odwołania,  gdy  ma  (lub  miał)  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  może  ponieść  szkodę 

w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy. W ocenie Izby Odwołujący ma 

interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego  zamówienia,  gdyż  złożył  ofertę,  która  w  świetle 

obowiązujących kryteriów oceny ofert mogłaby być uznana za najkorzystniejszą. Odwołujący, 

kwestionując  odrzucenie  swojej  oferty,  wykazał  że  może  ponieść  szkodę  w związku 

z zarzucanymi  Zamawiającemu  naruszeniami  przepisów  ustawy  pzp,  gdyż  pozbawiony 

został  w  ten  sposób  możliwości  uzyskania  odpłatnego  zamówienia  publicznego,  na  co 

mógłby w przeciwnym razie liczyć. 

Izba ustaliła następujące okoliczności jako istotne dla rozstrzygnięcia odwołania:  

Odnośnie treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 

W rozdziale I – Opis przedmiotu zamówienia znalazły się następujące postanowienia.  

W pkt I po wskazaniu, że przedmiotem zamówienia publicznego jest budowa budynku 

kotłowni  ze  stacją  transformatorową  i  infrastrukturą  towarzyszącą  oraz  budowa  stacji 

gazowej  wraz  z  instalacjami  do  kotłowni  w  JW-2305  w  Warszawie,  jako  trzeci  (po 

powierzchni  użytkowej  i  kubaturze)  element  ogólnych  danych  technicznych  obiektu 

wskazano moc kotłowni 1790 kW. 

W 

pkt 

II 

charakteryzującym 

roboty 

stanowiące 

przedmiot 

zamówienia, 

w wypunktowaniu wskazującym co obejmuje zakres robót, w pierwszej kolejności podano, że 

jest  to budowa  kotłowni  olejowo-gazowej  o  mocy  1790  kW  na  potrzeby  centralnego 

ogrzewania, wentylacji i ciepłej wody. 

Pod  wypunktowaniem  pogrubiono  zastrzeżenie,  że  przedmiot  zamówienia  {należy} 

wykonać  zgodnie  z  dokumentacją  projektową  (wg  wykazu  poniżej),  specyfikacjami 

technicznymi  wykonania  i  odbioru  robót  budowlanych  przedmiarami  robót  oraz  warunkami 

gwarancji. 

W  pkt  tym  znalazła  się  również  następująca  klauzula  (jako  uwaga  opatrzona 

wykrzyknikiem): 

Wykonawca  nie  może  użyć  do  realizacji  zamówienia  wyrobów  budowlanych  o  gorszych 

parametrach  technicznych  i  jakościowych  niż  te,  wskazane  w  specyfikacji  technicznej 

warunków wykonania i odbioru robót lub w dokumentacji technicznej. Nazwy, symbole i znaki 

firmowe producentów, dane techniczne i opisy technologii zostały podane jedynie w celu jak 

najdokładniejszego  określenia  elementów,  urządzeń  i  materiałów,  które  mogą  być  użyte  do 

realizacji  przedmiotu  zamówienia.  Oznacza  to,  że  wykonawca  nie  będzie  zobowiązany  do 

zastosowania  konkretnych  wyrobów  i  że  może  on  stosować  inne,  pod  warunkiem  ich 

zgodności z wyrobami podanymi w dokumentacji pod względem: 

1) Gabarytów i konstrukcji (wielkość, rodzaj, i liczba elementów składowych) 

2) Charakteru użytkowego (tożsamość funkcji) 

3) Charakterystyki materiałowej (rodzaj i jakość tworzywa) 

4) Parametrów technicznych (np. wytrzymałość, trwałość, konstrukcja, itp.) 

5) Wyglądu (struktura, faktura, barwa) 

Przyjęte  w  przedmiarze  oraz  dokumentacji  technicznej  nazwy  handlowe  mają  na  celu 

wskazanie standardów jakościowych i nie są nakazem ich stosowania. 

W  pkt  III,  zawierającym  wykaz  dokumentacji  technicznej  dla  realizacji  zamówienia, 

wyszczególniono m.in. projekt budowlany – część architektoniczno-budowlana – tom II {w pkt 

2} oraz projekt wykonawczy instalacji gazowej doziemnej i wewnętrznej {w pkt 11}. 

Według spisu załączników do s.i.w.z. dokumentacja projektowa w zakresie projektów 

budowlanych  stanowi  załącznik  11.1,  a  w  zakresie  projektów  wykonawczych  –  załącznik  nr 

Projekt  budowlany  tom  II  –  projekt  architektoniczno-budowlany  w  części  dotyczącej 

branży  technologicznej  {str.  od  86  do  105}  oraz  projekt  wykonawczy  technologii  kotłowni 

olejowo-gazowej  {str.  od  1  do  16}  zawierają  tożsame  postanowienia,  które  zostały 

pogrupowane  w  dwa  ciągi  punktów  od  1.0  do  11.0,  z  których  drugi  według  nagłówka  ma 

dotyczyć obliczeń i doboru urządzeń. 

W pkt 4.0 Dane ogólne, jak i w pkt 1.0 Zapotrzebowanie ciepła, wskazano, że: 

(…) 

Wydajność  kotłowni  z  uwzględnieniem  średniego  zapotrzebowania  na  ciepłą  wodę 

(przewiduje się priorytet przygotowania ciepłej wody) Q

kot

 = 1566,5 + 128 = 1694,5 kW 

Po uwzględnieniu 3% straty energii cieplnej na przesyle moc kotłowni wynosi Q

kot

 = 1694,5 x 

1,03 = 1745,3 kW – przyjęto 1750 kW.  

(…) 

W pkt 5.0 Technologia kotłowni: 

5.1 Kotły gazowo – olejowe – np. firmy VIESSMANN typu Vitoplex 300 TX3A szt. 3 o mocy 

620  kW  każdy.  Projektowane  kotły  wyposażone  w  regulatory  Vitotronic  100  typ  GC1B  do 

pracy pogodowej. Dodatkowo kocioł wiodący wyposażony będzie w regulator Vitotronic 300-

K typ MW1B umożliwiający kaskadową pracę kotłów. 

W pkt 2.0  Dobór urządzeń grzewczych: 

2.1 Dobór kotłów 

Niezbędna wydajność kotłów olejowych Q = 1790kW 

Dobrano  3  kotły  olejowe  np.  firmy  Viessmann  typu  Vitoplex  300  TX3A  o  następującej 

charakterystyce: 

* 0 wydajność cieplna - 620 kW 

* 1 ciężar - 1800 kg 

* 2 pojemność wodna  - 965 l  

* temperatura spalin - 175 °C 

* 3 króćce zasilania i powrotu - Dn100 

* 4 dopuszczalna temp. Zasilania - 110 °C 

* 5 dopuszczalne nadciśnienie - 6 bar 

* 6 sprawność  - 90%  

Wymiary kotła: 

* 7 szerokość  - 1460 mm 

* 8 wysokość całkowita - 1600 mm 

* 9 długość całkowita - 2320 mm 

* 10 przyłącze spalin- ø 300 mm  

Wymiary fundamentu 

- długość - 1900mm 

- szerokość – 1200mm 

Każdy kocioł wyposażyć w palnik firmy olejowo-gazowy f-my Reillo.  

Projektowane  kotły  wyposażone  będą  w  konsole  sterownicze  typu  Vitotronic  100  Do 

sterowania  dwoma  kotłami  w  systemie  kaskadowym  projektuje  się  konsolę  sterowniczą 

Vitotronic 300-K w która należy wyposażyć kocioł wiodący. 

Wraz z kotłami należy zamówić zestaw dźwiękochłonnych stóp regulacyjnych oraz obudowy 

dźwiękochłonne palników. 

W  ppkt  4  pkt  4  rozdziału  VII  określono,  że  oprócz  dokumentów  potwierdzających 

spełnienie  warunków  udziału  w  postępowaniu  wykonawca  do  oferty  powinien  załączyć 

oświadczenie  dotyczące  zastosowania  urządzeń/materiałów  równoważnych  do  wykazanych 

w dokumentacji projektowej (według wzoru  z załącznika nr 15 do SIWZ). 

Na druku tym zamieszczono uwagę, że w przypadku zastosowania innych urządzeń 

niż przewidziane w projekcie budowlanym – należy załączyć karty katalogowe tych urządzeń 

zawierające ich dane techniczne (parametry). 

Odnośnie treści oferty Mprojekt i czynności związanych z jej badaniem. 

Mprojekt złożył oświadczenie na powyższym wzorze, w szczególności dopisując pod 

oświadczeniem, że zastosuje materiały lub/i urządzenia zgodne z dokumentacją projektową 

oprócz  proponowanych  materiałów  lub  urządzeń  zamiennych  (materiały  /  urządzenia),  że 

zmienia  kocioł  Viessemann  Vitoplex  300  TX3A  na  Brotje  LogoBloc  L  600  C  (pozostałe 

zmiany dotyczyły pogrzewacza i agregatu prądotwórczego) {str. 63 oferty} . 

Załączono  również  deklarację  zgodności  i  dane  techniczne  producenta  dla 

zamiennego kotła {str. 71- 73 oferty}. 

Pismem z 7 stycznia 2016 r. Konsorcjum Aprojekt złożyło w trybie art. 181 ust. 1 pzp 

wniosek o odrzucenie oferty Mprojekt na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp. 

W jego uzasadnieniu przytoczyło brzmienie zamieszczonej w rozdziale I pkt II klauzuli 

(podkreślając  dodatkowo  całe  wypunktowanie),  a  następnie  stwierdziło,  że  zastosowane 

przez Mprojekt kotły mają mniejszą moc niż nakazywał projekt, tj. 600 kW zamiast 620 kW. 

Pismem  z  11  stycznia  2016  r.  Zamawiający  zawiadomił  Mprojekt,  że  w  związku 

z powyższym  pismem,  działając  na  podstawie  art.  30  ust.  5  pzp  zwraca  się  z  prośbą 

o wskazanie,  czy  zaproponowane  w  ofercie  urządzenia  zamienne  (w  tym  kocioł)  są 

równoważne  z  urządzeniami  opisanymi  w  dokumentacji  postępowania.  Zamawiający  dodał, 

ż

e prosi o porównanie parametrów technicznych zaproponowanych urządzeń i udowodnienie 

mu,  że  zaproponowane  urządzenia  zamienne  spełniają  wymóg  równoważności,  a  tym 

samym spełniają wymagania określone przez Inwestora. 

W  piśmie  z15  stycznia  2016  r.  Mprojekt  przedstawił  stanowisko  i  argumentację 

w większości analogiczną, jak w późniejszym odwołaniu. 

Dodatkowo zauważono, że:  

–  wraz  z  ofertą  załączył  karty  techniczne  produktów  równoważnych,  czym  w  sposób 

wystarczający  wypełnił  wymóg  dotyczący  udowodnienia  równoważności  proponowanych 

produktów i urządzeń, umożliwiając Zamawiającemu odniesienie się d ich treści; 

–  Zamawiający  nie  miał  do  tych  dokumentów  wątpliwości,  co  skutkowało  wyborem  oferty 

Mprojekt jako najkorzystniejszej. 

Ponadto  w  odpowiedzi  na  wezwanie  zdecydowano  się  na  sporządzenie  tabeli 

porównawczej  odnoszącej  się  do  parametrów  i  charakterystyki  urządzeń  przykładowych 

wskazanych  w  dokumentacji  technicznej  w  porównaniu  do  zaproponowanych  urządzeń 

zamiennych. Zdaniem Mprojekt potwierdza ona, że te ostatnie są równoważne dla urządzeń 

referencyjnych  wskazanych  w  dokumentacji  i  spełniają  wymogi  określone  zarówno  w  SIWZ 

(opis przedmiotu zamówienia), jak i w dokumentacji technicznej. 

Do pisma załączono tabelę pn. Zestawienie porównawcze urządzeń w odniesieniu do 

opisu  przedmiotu  zamówienia,  która  w  odniesieniu  do  kotłów  zestawiała  następujące 

parametry (dla których wpisano dla kotłów zamiennych wszędzie potwierdzenie „Tak”): 

– niezbędna wydajność kotłowni po uwzględnieniu 3% straty energii cieplnej Q=1790 kW; 

– wyposażenie kotła w konsole sterownicze; 

– zestaw dźwiękochłonnych stóp regulacyjnych;  

– paliwo – gaz ziemny wysokometanowy, 

–  automatyka  zapewniająca  automatyczne  funkcjonowanie  kotłowni  w  zależności  od  zmian 

temperatury zewnętrznej; 

– sprawność kotła powyżej 92%. 

W zawiadomieniu o odrzuceniu oferty Mprojekt: 

– uzasadnienie prawne sprowadza się do wskazania art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp – treść oferty nie 

odpowiada treści SIWZ; 

– uzasadnienie faktyczne polega na tym, że po zacytowaniu zamieszczonej w rozdziale I pkt 

II  klauzuli,  stwierdzono  co  następuje:  Komisja  przetargowa  podczas  ponownego  badania  

i oceny  Państwa  oferty  stwierdziła,  iż  załączyliście  Oświadczenie  dotyczące  urządzeń 

i materiałów  równoważnych,  z  którego  wynika,  że  kotły  –  Viessmann  Vitoplex  300  TX3A 

(o mocy 620 KW) zostały zamienione na kotły o mniejszych parametrach – Brojte LogoBloc L 

600 C (o mocy 600 KW), co jest niezgodne z SIWZ Zamawiającego. Zamawiający zwrócił się 

do Oferenta o wyjaśnienie powyższego, jednakże po nadesłanych w odpowiedzi – pismach, 

komisja przetargowa nie uznała za zasadne przedstawione argumenty. 

Reasumując najistotniejsze dla sprawy okoliczności: 

–  przedmiot  zamówienia  obejmuje  budowę  kotłowni  olejowo-gazowej  o  wymaganej  mocy 

1790  kW,  co  przekłada  się  wprost  na  określenie  na  takim  poziomie  niezbędnej  łącznej 

wydajności kotłów olejowych, przy czym założono zastosowanie  w tym  celu 3 jednakowych 

kotłów olejowych; 

–  wskazanie  w  dokumentacji  technicznej  znaków  towarowych,  patentów  lub  pochodzenia 

urządzeń  nie  oznaczało  nakazu  ich  stosowania,  a  miało  służyć  jak  najdokładniejszemu  ich 

opisaniu, w tym wskazaniu oczekiwanego standardu jakościowego;  

–  w  dokumentacji  projektowej  przykładowo  wskazano  na  kocioł  producenta  Viessmann 

model  Vitoplex  300  TX3A  o  mocy  620  kW,  czyli  model  kotła  wystarczający  dla  osiągnięcia 

zakładanej mocy kotłowni (model Vitoplex 300 TX3A o mocy 500 kW byłby niewystarczający 

dla jej osiągnięcia); 

–  poza  zamieszczeniem  generalnej  klauzuli  odnośnie  oczekiwanej  zgodności  wyrobów 

(elementów,  urządzeń  i  materiałów)  proponowanych  przez  wykonawcę  z  wyrobami 

wskazanymi  z  pochodzenia  w  dokumentacji  pod  względem  5  wyszczególnionych  kryteriów, 

w odniesieniu  do  konkretnych  urządzeń  nie  sprecyzowano  sposobu  oceny  równoważności, 

czyli  w  jakim  przypadku  zostanie  uznana  zgodność  gabarytów  i  konstrukcji  (wielkości, 

rodzaju  i  liczby  elementów  składowych),  charakteru  użytkowego  (tożsamość  funkcji), 

charakterystyki  materiałowej  (rodzaju  i  jakości  tworzywa),  parametrów  technicznych  (np. 

wytrzymałości, trwałości, konstrukcji itp.), wyglądu (struktury, faktury, barwy); 

–  jedynym  obowiązkiem  wykonawcy  proponującego  zastosowanie  materiałów  lub  urządzeń 

zamiennych  było  złożenie  w  tym  zakresie  oświadczenie  wyszczególniającego  te  materiały 

lub  urządzenia,  a  dla  urządzeń  dodatkowo  załączenie  kart  katalogowych  zawierających  ich 

dane  techniczne  (przy  czym  zakres  oczekiwanych  danych  technicznych  nie  został 

sprecyzowany); 

 – Mprojekt dopełnił tego obowiązku, w tym dla wskazanego przez siebie kotła zamiennego, 

którego  zastosowanie  w  liczbie  3  szt.  umożliwia  osiągnięcie  wymaganej  w  dokumentacji 

projektowej łącznej wydajności na poziomie 1790 kW; 

–  w  skierowanym  do  Mprojekt  wezwaniu  do  wykazania  równoważności  m.in.  wskazanego 

w oświadczeniu  zawartym  w  ofercie  kotła  zamiennego  w  stosunku  do  kotła  przykładowo 

wskazanego  w  dokumentacji  projektowej  również  nie  sprecyzowano  jakich  parametrów 

oczekuje się porównania; 

–  w  uzasadnieniu  odrzucenia  nie  sprecyzowano  z  jakim konkretnie  postanowieniem  s.i.w.z. 

niezgodne  jest  zaoferowanie  kotła  zamiennego  o  mocy  600  kW  zamiast  przykładowo 

wskazanego  z  pochodzenia  kotła  o  mocy  620  kW,  ograniczając  się  do  de  facto 

do konstatacji, że moc tego pierwszego jest mniejsza niż moc tego drugiego; 

– w uzasadnieniu odrzucenia nie wskazano żadnych innych parametrów kotła zamiennego, 

które  miałyby  być  mniejsze  niż  parametry  kotła  przykładowego  z  charakterystyki 

zamieszczonej w dokumentacji projektowej;  

–  w  uzasadnieniu  odrzucenia  nie  sprecyzowano  również  z  jakiego  powodu  udzielone  przez 

Mprojekt wyjaśnienia odnośnie równoważności kotłów nie zostały uznane za zasadne.  

Biorąc  pod  uwagę  zgromadzony  w  sprawie  materiał  dowodowy,  poczynione  ustalenia 

faktyczne  oraz  orzekając  w  granicach  zarzutów  zawartych  w  odwołaniu,  Izba  stwierdziła, 

ż

e odwołanie zasługuje na uwzględnienie. 

Ponieważ  Zamawiający  na  rozprawie  usiłował  wykroczyć  poza  zakres  podstaw 

faktycznych odrzucenia oferty, które uprzednio sprecyzował w zawiadomieniu przekazanemu 

Odwołującemu, w pierwszej kolejności konieczne stało się przypomnienie, że zgodnie z art. 

192 ust. 7 pzp Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były  zawarte w odwołaniu. 

Przy  czym  stawianego  przez  wykonawcę  zarzutu  nie  należy  rozpoznawać  wyłącznie  pod 

kątem  wskazanego  przepisu  prawa,  ale  (przede  wszystkim)  jako  wskazane  okoliczności 

faktyczne,  które  podważają  prawidłowość  czynności  zamawiającego  i  mają  wpływ  na 

sytuację wykonawcy wnoszącego odwołanie {zob. wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z 25 

maja 2012 r. (sygn. akt XII Ga 92/12)}. 

Ponieważ  w  tej  sprawie  odwołanie  dotyczyło  odrzucenia  oferty  Odwołującego, 

oczywiste  jest,  że  zarzuty  nie  mogły  wykroczyć  poza  czynność  Zamawiającego  w  takim 

kształcie, w jakimi została przez niego dokonana, czyli wyznaczonym przez podaną dla niej 

podstawę  prawną  oraz  –  co  szczególnie  istotne  –  podstawę  faktyczną.  W  rezultacie 

Zamawiający nie mógł skutecznie powoływać się na inne powody odrzucenia oferty niż fakt 

wskazania  w  ofercie  kotła  zamiennego  o  niższej  mocy  niż  kocioł  przykładowo  wskazany 

w dokumentacji projektowej.  

Przyjęcie  do  rozpoznania  dodatkowych  lub  odmiennie  sprecyzowanych  podstaw 

faktycznych  odrzucenia  oznaczałoby  nie  tylko  wykroczenie  poza  kognicję  Izby  wynikającą 

z art.  192  ust.  7  pzp,  ale  również  de  facto  pozbawiałoby  Odwołującego  możliwości 

skutecznego  ich  zakwestionowania.  Z  art.  92  ust.  1  pkt  2  pzp  wynika,  że  niezwłocznie  po 

wyborze  najkorzystniejszej  oferty  zamawiający  ma  obowiązek  podania  uzasadnienia 

faktycznego  i  prawnego  dla  odrzucenia  oferty  wykonawcy.  Z  kolei  na  mocy  art.  180  pzp 

wykonawca,  który  nie  zgadza  się  z  taką  czynnością  zamawiającego,  ma  prawo  się  od  niej 

odwołać w stosownym terminie, o którym mowa w art. 182 pzp. Wykonawca nie może zatem 

zostać zmuszony do wdania się ad hoc w spór się w zakresie podstaw faktycznych, o których 

nie  został  uprzednio  poinformowany,  i  z  pominięciem  przysługujących  mu  terminów 

na wniesienie w tym zakresie odwołania.  

Z  uwagi  na  powyższe  nie  uwzględniono  również  zgłoszonego  na  rozprawie  przez 

Zamawiającego  wniosku  dowodowego  o  przeprowadzenie  dowodu  ze  sporządzonej  13 

lutego  2016  r.  na  zlecenie  TYTAN  Systemy  Bezpieczeństwa  sp.  z  o.o.  z  siedzibą 

w Białymstoku  „Analizy 

równoważności 

urządzeń 

grzewczych 

oraz 

wyposażenia 

w odniesieniu  do  warunków  projektu  kotłowni  olejowo-gazowej  w  JW.  2305”,  czyli  opinii 

prywatnej  sporządzonej  przez ARL  M. A.M.  z  Krakowa.  Złożony  dokument  porównuje  kotły 

pod  względem  symulowanych  obliczeń  zużycia  gazu  ziemnego  wysokometanowego,  co nie 

tylko nie tylko wykracza poza podstawę faktyczną wskazaną w zawiadomieniu o odrzuceniu 

oferty, ale również poza dokumentację projektową, która nie zawiera żadnych obliczeń i nie 

formułuje  wprost  żadnych  wymagań  odnośnie  kosztów  eksploatacji  kotłowni  o wymaganej 

mocy 1790 kW.  

Na  marginesie  należy  zauważyć,  że  jeżeli  dla  Zamawiającego  było  to  istotne, 

powinien  rozważyć  wprowadzenie  kosztów  eksploatacji  jako  kryterium  oceny  ofert,  zgodnie 

z art. 91 ust. 2 pzp.  

Przechodząc  do  rozstrzygnięcia  zarzutu  zawartego  w  odwołaniu,  w  pierwszej 

kolejności należy rozważyć znaczenie normy art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp. 

Zgodnie  z  art.  89  ust.  1  pkt  2  pzp  zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  jej  treść  nie 

odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2 

pkt 3 pzp. Z tego ostatniego przepisu wynika, że zamawiający poprawia  w ofercie inne {niż 

oczywiste pisarskie i rachunkowe} omyłki polegające na niezgodności oferty ze specyfikacją 

istotnych  warunków  zamówienia,  niepowodujące  istotnych  zmian  w  treści  oferty, 

niezwłocznie  zawiadamiając  o    tym  wykonawcę,  którego  oferta  została  odrzucona. 

Zaznaczyć  należy,  że  w  tej  sprawie  owo  zastrzeżenie  nie  ma  znaczenia,  gdyż  sporna 

niezgodność nie stanowi wyniku omyłki w rozumieniu art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp.   

 Skład  orzekający  Izby  podziela  utrwalony  w  doktrynie  i  orzecznictwie  pogląd, 

ż

e zarówno treść s.i.w.z., jak i treść oferty stanowią merytoryczne postanowienia oświadczeń 

woli odpowiednio: zamawiającego, który w szczególności przez opis przedmiotu zamówienia 

oświadcza  jakiego  świadczenia  oczekuje  po  zawarciu  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego, oraz wykonawcy, który zobowiązuje się do wykonania tego świadczenia w razie 

wyboru  złożonej  przez  niego  oferty  jako  najkorzystniejszej.  Wobec  tego  –  co  do  zasady  – 

porównanie  zaoferowanego  przez  wykonawcę  świadczenia  z  opisem  przedmiotu 

zamówienia,  sposobem  i  terminem  jego  realizacji  wymaganymi  przez  zamawiającego, 

przesądza  o tym,  czy  treść  złożonej  oferty  odpowiada  treści  s.i.w.z.  –  jest  z nią  zgodna. 

Art. 82  ust.  3  pzp  zastrzega  przy  tym  dla  oferty  składanej  w postępowaniu 

o udzielenie zamówienia publicznego formę pisemną pod rygorem nieważności. 

Natomiast samo rozumienie terminu oferta należy przede wszystkim wywodzić z art. 

66  §  1  Kodeksu  cywilnego,  zgodnie  z  którym  jest  nią  oświadczenie  drugiej  stronie  woli 

zawarcia  umowy,  jeżeli  określa  istotne  postanowienia  tej  umowy.  Nie  budzi  wątpliwości, 

ż

e z uwagi  na odpłatny  charakter  zamówień  publicznych,  nieodzownym  elementem  treści 

oferty jest zawsze określenie ceny za jaką wykonawca zobowiązuje się wykonać zamawiane 

ś

wiadczenie.  W  pozostałym  zakresie  zamawiający  określa  w  s.i.w.z.  wymagany 

od wykonawcy  zakres  i  sposób  konkretyzacji  oświadczenia  woli,  który  będzie  podstawą  dla 

oceny  zgodności  treści  złożonej  oferty  z  merytorycznymi  wymaganiami  opisu  przedmiotu 

zamówienia.  

Samo  nieskonkretyzowanie  przez  wykonawcę  treści  oferty  w  sposób  lub  w  zakresie 

wymaganym  przez  zamawiającego,  również  może  być  podstawą  do  stwierdzenia 

niezgodności  oferty  z treścią  s.i.w.z.,  gdyż  –  co do  zasady  –  niedopuszczalne  jest 

precyzowanie  i poprawianie  treści  złożonej  oferty,  w szczególności  z  uwagi  za  naczelne 

zasady równego traktowania wykonawców i zachowania uczciwej konkurencji.  

W  zakresie  zastosowania  przesłanki  odrzucenia  oferty  z  art.  89  ust.  1  pkt  2  pzp 

mieści  się  również  sporządzenie  oferty  w inny  sposób,  niż  żądał  tego  zamawiający,  o ile 

niezgodność taka dotyczy elementów treści oferty w aspekcie formalnym i materialnym, choć 

nie  może  tu  chodzić  wyłącznie  o niezgodność  sposobu  spełnienia  tych  aspektów  {por.  J. 

Pieróg  w:  Prawo  zamówień  Publicznych.  Komentarz,  wyd.  C.H.  Beck,  Warszawa  2009}. 

Innymi  słowy  niezgodność  treści  oferty  z  treścią  s.i.w.z.  może  polegać  na sporządzeniu 

i przedstawienia  oferty  w  sposób  niezgodny  z  wymaganiami  specyfikacji,  z zaznaczeniem, 

ż

e chodzi  tu  o  wymagania  s.i.w.z.  dotyczące  sposobu  wyrażenia,  opisania  i potwierdzenia 

zobowiązania  (świadczenia)  ofertowego,  a  więc  wymagania,  co  do  treści  oferty,  a  nie 

wymagania co do jej formy, które również zamieszczane są w s.i.w.z. {por. np. uzasadnienie 

wyroku Izby z 13 listopada 2013 r., sygn. akt KIO 2478/13}.  

Nie  ulega  również  wątpliwości,  że  niezależnie  od  charakteru  niezgodności,  aby 

zastosować  podstawę  odrzucenia  oferty  z art.  89  ust.  1  pkt  2  pzp  musi  być  możliwe 

uchwycenie na czym konkretnie taka niezgodność polega, czyli co i w jaki sposób w ofercie 

nie  jest  zgodne  z konkretnie  wskazanymi,  skwantyfikowanymi  i ustalonymi  jednoznacznie 

postanowieniami s.i.w.z. 

Z kolei zgodnie z art. 87 ust. 1 pzp w toku badania i oceny ofert zamawiający może 

żą

dać  od  wykonawców  wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonych  ofert.  Niedopuszczalne  jest 

prowadzenie  między  zamawiającym  a  wykonawcą  negocjacji  dotyczących  złożonej  oferty 

oraz  z  zastrzeżeniem  ust.  1a  i  2,  dokonywanie  jakiejkolwiek  zmiany  w  jej  treści.  Na 

podstawie przywołanego przepisu zamawiający jest uprawniony do żądania wyjaśnień jeżeli 

ma wątpliwości co do treści oferty, których nie jest w stanie samodzielnie rozwiać. 

Z  poczynionych  powyżej  ustaleń  faktycznych  wynika,  że  wydajność  cieplna  danego 

modelu  kotła,  który  z  założenia  ma  być  zastosowany  w  liczbie  3  szt.,  nie  może  być 

rozpatrywana  w  oderwaniu  od  jednoznacznie  sformułowanego  jako  niezbędne  wymagania, 

aby  łączna  wydajność  kotłów  olejowych,  a  w  konsekwencji  wydajność  kotłowni  –  wynosiła 

1790  kW.  Skoro  niesporne  jest  –  jak  się  okazało  na  rozprawie  –  że  zastosowanie  kotłów 

zamiennych  wskazanych  w  ofercie  Mprojekt  spełnia  powyższe  wymaganie,  nie  ma 

znaczenia, że ten typ kotła ma moc mniejszą o 20 kW niż typ kotła przykładowo wskazanego 

w dokumentacji projektowej. Nie było zatem podstaw, aby z powodu tej różnicy uznać ofertę 

Mprojekt za niezgodną z treścią opisu przedmiotu zamówienia. Przedmiotem zamówienia nie 

jest  dostawa  3  szt.  kotłów  olejowych  mocy  minimalnej  620  kW,  a  wybudowanie  kotłowni 

olejowo-gazowej  o wymaganej  mocy  1790  kW,  co  umożliwia  również  zastosowanie  kotłów 

o mocy 600 kW. Nie zostało przy tym zaprzeczone twierdzenie Odwołującego, które znajduje 

oparcie w powszechnie dostępnych materiałach, że wskazanie przykładowe na Vitoplex 300 

typu TX3A  producenta  Viessman  wymagało  dobrania kotła  o mocy  620 kW, gdyż  nie  ma  w 

tym typoszeregu urządzenia o mniejszej mocy, które pozwoliłoby zapewnić wymaganą moc 

kotłowni. 

Za  nietrafną  należy  również  uznać  argumentację  Zamawiającego  na  rozprawie, 

jakoby  wniesione  odwołanie  stanowiło  przejaw  spóźnionego  (z  uwagi  na  upływ  terminu 

na wniesienie  środka  ochrony  prawnej)  czy  niedopuszczalnego  (z  uwagi  na  ograniczony 

na mocy  art.  180  ust.  2  pzp  katalog  czynności  zamawiającego  podlegających  odwołaniu) 

kwestionowania  opisu  przedmiotu  zamówienia.  Odwołujący  przedstawił  racjonalną 

interpretację opisu przedmiotu zamówienia odnośnie parametru zakwestionowanego w jego 

ofercie  przez  Zamawiającego.  Niezależnie  od  tego  podniósł,  że  ewentualna  niespójność 

opisu przedmiotu zamówienia zachodząca pomiędzy wymaganiem łącznej mocy kotłowni na 

poziomie  1790  kW  a  jednoczesnym  wskazaniem  na  moc  pojedynczego  kotła  na  poziomie 

620  kW,  nie  może  powodować  dla  niego  niekorzystnych  skutków.  Istotnie  w  orzecznictwie 

dotyczącym  zamówień  publicznych,  zarówno  Izby,  jak  i  sądów  okręgowych,  również  na  tle 

stanów faktycznych dotyczących niespójności opisu przedmiotu zamówienia, wyprowadzana 

jest  zasada,  że  nie  może  to  powodować  niekorzystnych  skutków  dla  wykonawcy,  który 

w dobrej  wierze  racjonalnie  zinterpretował  wymagania  zamawiającego.  Skład  orzekający 

Izby  podziela  w  tym  zakresie  stanowisko  Izby  zaprezentowane  w  przywołanym  adekwatnie 

w odwołaniu  wyroku  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z    20  grudnia  2013  r.  (sygn.  akt  KIO 

2844/13),  w  którym  powołano  również  wcześniejsze  orzeczenia  Izby.  W  tym  kontekście 

opisanie przez Zamawiającego przedmiotu zamówienia przez odwołanie się do konkretnego 

urządzenia,  z jednej  strony  wskazywanego  jako  przykładowy,  a  z  drugiej  –  jako  punkt 

odniesienia  do  oceny  równoważności  urządzenia  zamiennego,  w  odniesieniu  do  mocy 

pojedynczego  kotła  może  być  poczytane  za  niejednoznaczność  opisu  przedmiotu 

zamówienia,  która  nie  powinna  powodować  niekorzystnych  skutków  dla  Odwołującego. 

Zdaniem  Izby  adekwatnie  został  w odwołaniu  przywołany  również  wyrok  Izby  z  26  stycznia 

2010 r. (sygn. akt KIO/UZP 1710/09), który zapadł w zbliżonych okolicznościach faktycznych, 

w tym co do opisu przedmiotu zamówienia. 

Dodać należy, że przebieg postępowania potwierdza, że Zamawiający nie wie, jak ma 

oceniać  równoważność  zgłoszonych  przez  wykonawców  urządzeń  zamiennych,  pomimo 

zażądania  w  tym  zakresie  dodatkowych  dokumentów  w  postaci  kart  katalogowych. 

W szczególności chybione jest powołanie się przy powtórzonych czynnościach w wezwaniu 

skierowanym do Mprojekt na art. 30 ust. 5 pzp, zgodnie z którym wykonawca, który powołuje 

się  na  rozwiązania  równoważne  opisywanym  przez  zamawiającego,  jest  obowiązany 

wykazać,  że  oferowane  przez  niego  dostawy  usługi  lub  roboty  budowlane  spełniają 

wymagania  określone  przez  zamawiającego.  Przepis  ten  nie  może  być  odczytywany 

w oderwaniu  od  ustępu  poprzedzającego,  z  którego  wynika,  że  opisując  przedmiot 

zamówienia  za  pomocą  norm,  aprobat,  specyfikacji  technicznych  i  systemów  odniesienia, 

o których  mowa  w  ust.  1-3,  zamawiający  jest  obowiązany  wskazać,  że  dopuszcza 

rozwiązania  równoważne  opisywanym.  Oznacza  to,  że  wykonawca  o  tyle  może 

zaproponować  produkty  nieposiadające  certyfikatu  zgodności  z  normą,  aprobatą  czy 

specyfikacją techniczną zastosowaną przez  zamawiającego, o ile spełniają one wymagania 

będące  przedmiotem  oceny  tej  zgodności.  Dowodem  na  tak  rozumianą  równoważność 

oferowanych  produktów  może  być  np.  świadectwo  jakości,  certyfikat  potwierdzający 

zgodność wyrobu z inną, co najmniej równoważną normą itd. 

Zasadę  opisywania  przedmiotu  zamówienia  za pomocą  konkretnych  systemów 

odniesienia,  dopuszczanie  w  tym  zakresie  rozwiązań  równoważnych  i  związany  z  tym 

obowiązek  dowodowy  wykonawcy  powołującego  się  na  takie  rozwiązania,  o  czym  mowa 

w art.  30  pzp,  należy  odróżnić  od  regulacji  wynikającej  z  art.  29  ust.  3  pzp.  Ten  ostatni 

przepis  na  zasadzie  wyjątku  dopuszcza  opisanie  przedmiotu  zamówienia  przez  wskazanie 

znaków  towarowych  patentów  lub  pochodzenia,  jeżeli  jest  to  uzasadnione  specyfiką 

przedmiotu zamówienia i zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia za pomocą 

dostatecznie  dokładanych  określeń,  a  wskazaniu  takiemu  towarzyszą  wyrazy  „lub 

równoważny”.  Stąd  w orzecznictwie  Izby  przyjęło  się  stanowisko,  że  w  takim  przypadku 

obowiązkiem  zamawiającego  jest  opisanie,  w  jaki  sposób  będzie  oceniał  taką 

równoważność, gdyż wiadome jest, że produkt równoważny nie będzie identyczny, tożsamy 

z  produktem  referencyjnym,  ale  ma  posiadać  pewne  zbliżone  do  niego  cechy  i parametry, 

które  winien  wskazać  zamawiający.  Z  kolei  wymaganie  tożsamości  i  identyczności 

z produktem  o  wskazanym  pochodzeniu  oznaczałoby,  że  dopuszczenie  produktu 

równoważnego  ma  charakter  pozorny,  a  taki  opis  przedmiotu  zamówienia  może  utrudniać 

uczciwą konkurencję, co stanowiłoby naruszenie art. 29 ust. 3 pzp.   

Mając  powyższe  na  uwadze,  Izba  stwierdziła,  że  naruszenie  przez  Zamawiającego 

art.  89  ust.  1  pkt  2  pzp  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  miało  wpływ  na  wynik 

prowadzonego przez niego postępowania o udzielenie zamówienia, wobec czego – działając 

na  podstawie  przepisów  art.  192  ust.  1,  2  i ust.  3  pkt  1  tej  ustawy  –  orzekła,  jak  w  pkt  1 

sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku 

na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 w związku z § 3 pkt 1 oraz § 5 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238)  –  obciążając  Zamawiającego  tymi  kosztami,  na  które 

złożył się wpis uiszczony przez Odwołującego.  

Przewodniczący: 

………………………………