KIO 1697/16 WYROK dnia 27 września 2016 r.

Sygn. akt: KIO 1697/16 

WYROK 

z dnia 27 września 2016 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Ewa Sikorska 

Protokolant:             Aneta Górniak 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  26  września  2016  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  12  września  2016  r.  przez 

wykonawcę 

22ARCHITEKCI  Spółkę  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  w  Warszawie  w 

postępowaniu prowadzonym przez

  Miasto  Stołeczne  Warszawa  –  Dzielnica  Targówek w 

Warszawie 

przy  udziale  wykonawcy 

A.D.,  zgłaszającej  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego 

po stronie 

zamawiającego 

orzeka: 

oddala odwołanie 

kosztami postępowania obciąża

 wykonawcę 22ARCHITEKCI Spółkę z ograniczoną 

odpowiedzialnością w Warszawie i: 

2.1.  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

22ARCHITEKCI  Spółkę  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  w  Warszawie 

tytułem wpisu od odwołania, 

2.2.  zasądza  od  wykonawcy 

22ARCHITEKCI  Spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością 

w  Warszawie  na  rzecz  Miasta  Stołecznego  Warszawa  –  Dzielnicy  Targówek  w 

Warszawie,  kwotę  3 600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy), 

stanowiące  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wynagrodzenia 

pełnomocnika. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień 

publicznych  (Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  2164  ze  zm.),  na  niniejszy  wyrok,  

w  terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia,  przysługuje  skarga,  za  pośrednictwem  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej, do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w 

Warszawie. 

……………………………… 

Sygn. akt: KIO 1697/16 

Uzasadnienie 

Zamawiający  –  Miasto  Stołeczne  Warszawa  –  Dzielnica  Targówek  w  Warszawie, 

prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  formie  konkursu 

jednoetapowego  na  opracowanie  koncepcji  architektoniczno-konstrukcyjno-budowlanej 

zespołu  szkolno-przedszkolengo  na  działce  nr  1/10  z  obrębu  4-09-30  przy  ul.  Gilarskiej  w 

Warszawie. 

Postępowanie  prowadzone  jest  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29  stycznia 

2004  roku  –  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2015  roku,  poz.  2164  ze  zm.),  zwanej 

dalej ustawą P.z.p. 

W dniu 12 września 2016 roku wykonawca 22ARCHITEKCI Sp. z o.o. w Warszawie 

(dalej:  odwołujący)  wniósł  odwołanie  na  czynność  zamawiającego,  polegającą  na 

zatwierdzeniu rozstrzygnięcia przedmiotowego konkursu.   

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

rozdziału  2.4  Regulaminu  Konkursu  poprzez  przyjęcie  do  oceny  pracy  nr  585858 

niespełniającej warunków Konkursu, 

art.  7  ust.  1  ustawy  P.z.p.  poprzez  naruszenie  podstawowej  zasady  zamówień 

publicznych, jaką jest zasada równego traktowania uczestników konkursu, 

przyznanie  punktów  zwycięskiej  pracy  konkursowej  nr  585858  za  rozwiązania 

niezgodne z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa i zapisami miejscowego planu 

zagospodarowania przestrzennego 

i  w  konsekwencji  zarzucił  zamawiającemu  dokonanie  nieprawidłowej  oceny  zwycięskiej 

pracy konkursowej nr 585858 autorstwa Autorskiej Pracowni Projektowej arch. A.D.. 

Odwołujący  podniósł,  że  jego  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  został  naruszony 

przez  zamawiającego  w  niniejszym  postępowaniu,  ponieważ  praca  odwołującego  powinna 

zdobyć  I  nagrodę  w  Konkursie  -  praca  ta  otrzymała  drugą  w  kolejności,  po  nagrodzonej  I 

nagrodą  pracy  nr  585858,  najwyższą  liczbę  punktów.  W  konsekwencji,  istnieje  możliwość 

poniesienia szkody przez Odwołującego. 

Wskazując na powyższe odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

unieważnienia czynności polegającej na zatwierdzeniu rozstrzygnięcia Konkursu, 

zasądzenie od zamawiającego na rzecz odwołującego kosztów wpisu od odwołania w 

kwocie  15.000  złotych  oraz  kosztów  zastępstwa  odwołującego  przez  radcę  prawnego,  w 

wysokości  wskazanej  w  zestawieniu  kosztów,  jakie  zostanie  przedłożone  na  rozprawie 

odwoławczej. 

Odwołujący  podniósł,  że  zamawiający  jest  organizatorem  konkursu.  Zamawiający  w 

dniu  1  września  2016  roku  zatwierdził  wyniki  konkursu  oraz  poinformował  uczestników  o 

przyznaniu  nagród  przyznając  strona  |  I  nagrodą  pracy  nr  585858  autorstwa  Autorskiej 

Pracowni Projektowej arch. A.D. a II nagrodę Odwołującemu. 

Odwołujący  nie  zgodził  się  z  wynikami  oceny  prac  konkursowych  i  stwierdził,  że 

przyznanie  pierwszej  nagrody  pracy  konkursowej  nr  585858  autorstwa  Autorskiej  Pracowni 

Projektowej arch. A.D. było nieuzasadnione z następujących powodów: 

zwycięska  praca  znacznie  tj.  o  ponad  50%  przekracza  założony  przez 

zamawiającego budżet - rozdz. 2.4 Regulaminu Konkursu, 

rozwiązania 

zwycięskiej 

pracy 

naruszają 

zapisy 

miejscowego 

planu 

zagospodarowania  przestrzennego  w  sposób  rażący,  tj.  niepozwalający  na  realizację  w 

rzeczywistości  zaprezentowanych  w  konkursie  rozwiązań  (a  które  były  podstawą  oceny 

pracy) bez bardzo istotnych korekt takiej pracy, 

rozwiązania zwycięskiej pracy naruszają bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa 

w  sposób  rażący,  tj.  niepozwalający  na  realizację  w  rzeczywistości  zaprezentowanych  w 

konkursie rozwiązań (a które były podstawą oceny pracy). 

W konsekwencji praca nr 585858 nagrodzona I nagrodą przez Zamawiającego, jako 

niespełniająca  szeregu  zapisów  tak  Regulaminu  Konkursu,  jak  i  przepisów  prawa  oraz 

zapisów  miejscowego  planu  zagospodarowania  przestrzennego,  nie  powinna  podlegać 

ocenie  a  przyjęcie  takiej  pracy  do  oceny  i  przyznanie  jej  I  nagrody  w  Konkursie,  nie  tylko 

narusza  zapisy  Regulaminu  Konkursu,  ale  dodatkowo,  a  nawet  przede  wszystkim,  narusza 

fundamentalną  zasadę  zamówień  publicznych,  jaką  jest  zasada  równego  traktowania 

wykonawców - tu uczestników Konkursu - (art. 7 ust. 1 Prawa zamówień publicznych). 

Odwołujący  podniósł,  że  autor  pracy  konkursowej  nr  585858,  która  otrzymała  I 

nagrodę,  wskazał,  że  szacunkowy  koszt  inwestycji  realizowanej  na  podstawie  projektu 

będącego  uszczegółowieniem  pracy  konkursowej  wyniesie  49.070.354,50  zł  netto,  czyli 

60.356.536,04  zł  brutto.  Odwołujący  wskazał,  że  powyższe  było  niezgodne  z  treścią 

Rozdziału 2.4 Regulaminu Konkursu, zgodnie z którym cyt.: Maksymalny planowany łączny 

koszt wykonania prac realizowanych na podstawie pracy konkursowej nie może przekroczyć 

40 000 000,- zł (brutto) przy czym w przypadku przekroczenia kwoty 24 000 000,- zł (brutto) 

wykonawca  musi  przewidzieć  podział  realizacji  na  etapy  mogące  funkcjonować 

samodzielnie. 

Odwołujący stwierdził, iż tym samym zwycięska praca przekroczyła  zakładany przez 

zamawiającego  budżet  o  ponad  50%.  Co  więcej,  w  treści  protokołu  z  konkursu  (protokół  z 

porównania  danych  technicznych  stanowiący  załącznik  do  protokołu  z  konkursu)  wpisana 

została  błędna  kwota  brutto  realizacji  zwycięskiej  pracy  projektowej  (wpisano  kwotę  netto 

realizacji  prac  projektowych  a  nie  kwotę  brutto  tj.  zamiast  kwoty  60.356.536,04  złotych  w 

protokole wpisana jest kwota o Strona blisko 11 milionów niższa, tj. 49,070,354,50 złotych), 

Powyższe również mogło wpłynąć na decyzję zamawiającego, który mógł być w ten sposób 

wprowadzony w błąd przez sad konkursowy. 

W zakresie niezgodności pracy nr 585858 z Miejscowym Planem zagospodarowania 

Przestrzennego,  odwołujący  podniósł,  że  praca  autorstwa  Autorskiej  Pracowni  Projektowej 

arch.  A.D.,  w  sposób  rażący  i  oczywisty  narusza  szereg  podstawowych  wymogów 

miejscowego  planu  zagospodarowania  przestrzennego  dla  obszaru  objętego  koncepcją,  z 

którego wyciąg stanowił jeden z załączników do Regulaminu Konkursu będąc szczegółowym 

opisem przedmiotu Konkursu (zał. nr 1 pkt. 5 do Regulaminu Konkursu). Skala naruszeń jest 

tak  istotna,  że  ich  usunięcie  spowoduje  znaczną  zmianę  zastosowanych  rozwiązań 

projektowych, co w sposób zdecydowany zmieni całą prezentowana koncepcję nie tylko pod 

względem  użytkowym  (zastosowanych  rozwiązań  funkcjonalnych  i  komunikacyjnych)  ale 

także estetycznych (rozwiązań kubaturowych) i technicznych. Bez takich istotnych zmian nie 

będzie  bowiem  możliwe  uzyskanie  przez  Zamawiającego,  na  podstawie  nagrodzonej 

koncepcji nr 585858 w przyszłości, po uszczegółowieniu zwycięskiej koncepcji, ostatecznego 

pozwolenia  na  budowę,  ze  względu  na  brak  zgodności  z  miejscowym  planem 

zagospodarowania przestrzennego. 

W  ocenie  odwołującego,  nagrodzona  I  nagrodą  w  Konkursie  praca  nr  585858  jest 

niezgodna z następującymi zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego: 

a) 

Niezgodność z § 24 ust. 3 pkt 3d 

odwołujący  stwierdził,  że  plan  nie  dopuszcza  lokalizowania  zjazdu  na  tereny  działek 

objętych  projektem  z  ulicy  105  KD-  L  projektowana,  a  rozwiązanie  takie  przewiduje  praca 

585858.  Co  więcej,  zaplanowany  w  pracy  nr  585858  zjazd  jest  zaprojektowany  zbyt  blisko 

skrzyżowania, co jest niezgodne z treścią przepisu §113 ust. 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra 

Transportu  i  Gospodarki  Morskiej  z  dnia  2  marca  1999  roku  w  sprawie  warunków 

technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Zaproponowana 

ulica  wewnętrzna,  będąca  dojazdem  do  proponowanych  w  pracy  nr  585858  miejsc 

parkingowych  ma  wjazd  zbyt  blisko  skrzyżowania  ulic,  z  których  zgodnie  z  zapisami  planu 

nie może być wjazdu na teren działek. 

b) 

Niezgodność z §12 ust. 2 

odwołujący  stwierdził,  że  minimalna  szerokość  drogi  wewnętrznej  dopuszczonej 

planem to 10 metrów, a praca nr 585858 zakłada włączenie drogi wewnętrznej niezgodnie z 

częścią  graficzną  planu.  Droga  wewnętrzna  w  pracy  nr  585858  nie  ma  wymaganej 

minimalnej  szerokości  i  włącza  się  do  drogi  106  KD-L  projektowana  nie  w  miejscu 

wskazanym w załączniku graficznym do planu, jako dopuszczalne. 

c) 

Usytuowanie  przez  autora  pracy  nr  585858  planowanego  budynku  (części 

przedszkolnej)  z  salami  skierowanymi  na  stronę  południową  w  nieprzekraczalnej  linii 

zabudowy. 

Odwołujący  wskazał, że takie rozwiązanie uniemożliwi  zabudowę obszaru 12 MW w 

sposób  efektywny  tj.  w  nieprzekraczalnej  linii  zabudowy  lub  o  maksymalnej  wysokości,  z 

powodu  konieczności  zapewnienia  obowiązkowego  nasłonecznienia  sal  przedszkola. 

Potencjalny  inwestor  na  sąsiedniej  działce  (na  której  w  miejscowym  planie 

zagospodarowania  przestrzennego  zaplanowano  funkcje  mieszkaniowe)  będzie  musiał 

wycofać  zabudowę  w  głąb  działki  lub  nie  zrealizować  jej  w  maksymalnej  dopuszczalnej 

wysokości  20  metrów.  Takie  rozwiązanie  w  sposób  oczywisty  zwiększa  obszar 

oddziaływania  przyszłej  inwestycji  zamawiającego  na  sąsiednie  nieruchomości.  Poza 

ryzykiem  skutecznych  roszczeń  odszkodowawczych  ze  strony  właścicieli  takich  sąsiednich 

nieruchomości,  należy  liczyć  się  z  ryzykiem,  że  właściciel  sąsiednich  nieruchomości 

(deweloper)  nie  wyrazi  jednak  zgody  na  takie  rozwiązanie.  To  z  kolei  rodzi  kolejne  ryzyko, 

jakim  jest  ryzyko  skutecznego  zaskarżenia  przez  taki  podmiot  decyzji  o  pozwoleniu  na 

budowę  dla  inwestycji  Zamawiającego.  W  konsekwencji  doprowadzić  to  może  do 

nieuzyskania  pozwolenia  na  budowę  i  uniemożliwi  zamawiającemu  realizację  inwestycji. 

Dodatkowo  spowoduje  to  konieczność  poniesienia  przez  Zamawiającego  dodatkowych 

nakładów  sił  i  środków,  a  co  możliwe  byłoby  do  uniknięcia  w  przypadku  zastosowania 

prawidłowych rozwiązań już na etapie koncepcji projektowej. Już chociażby ta niezgodność 

powoduje,  że  praca  nr  585858  nie  spełnia  jednego  z  kryteriów  oceny  tj.  kryterium  estetyka 

wyglądu budynku, w zakresie zachowania zasad dobrego sąsiedztwa (Rozdział 5.4 punkt 1 

ppkt 2 Regulaminu Konkursu). 

d) 

Niezgodność z § 9 pkt 1 ppkt 6 tiret c 

odwołujący  stwierdził,  że  zapis  §  9  pkt  1  ppkt  6  tiret  c  opisu  miejscowego  planu 

zagospodarowania  przestrzennego  dla  obszaru  objętego  koncepcją,  wprowadza 

bezwzględny zakaz stosowania okładzin z tworzyw sztucznych typu siding. Wg opisu pracy 

konkursowej  nr  585858,  nagrodzonej  l  nagrodą  w  Konkursie,  autor  tej  pracy  zaproponował 

zastosowanie  okładziny  drewnopodobnej.  Takie  rozwiązanie  jest  oczywiście  sprzeczne  z 

ww. zapisem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. 

W zakresie niezgodności pracy nr 585858 z przepisami prawa, odwołujący stwierdził, 

ż

e praca autorstwa Autorskiej Pracowni Projektowej arch. A.D., w sposób rażący i oczywisty 

narusza szereg podstawowych przepisów prawa, przy czym skala naruszeń jest tak istotna, 

ż

e  ich  usunięcie spowoduje  znaczną  zmianę  zastosowanych  rozwiązań  projektowych,  co  w 

sposób zdecydowany zmieni całą zwycięską koncepcję nie tylko pod względem użytkowym 

(zastosowanych 

rozwiązań 

funkcjonalnych), 

ale 

także 

estetycznych 

(rozwiązań 

kubaturowych),  technicznych  i  rozwiązań  w  zakresie  instalacji  i  wyposażenia  budynków. W 

ocenie  odwołującego,  rozwiązania  zaprezentowane  w  zwycięskiej  pracy  nr  5858585 

naruszają  zapisy  rozporządzenia  Ministra  Infrastruktury  z  dnia  12  kwietnia  2002  roku  w 

sprawie  warunków  technicznych,  jakim  powinny  odpowiadać  budynki  i  ich  usytuowanie,  w 

następującym zakresie: 

a. 

zaplanowano za małą ilość przyborów sanitarnych dla przedszkolaków - niezgodność 

z § 84 ust. 2 ww. rozporządzenia, 

b. 

zaplanowano  za  małą  ilość  toalet  dla  uczniów  -  niezgodność  z  §  84  ust.  2  ww. 

rozporządzenia, 

c. 

zaplanowano zbyt wąskie biegi klatek schodów ewakuacyjnych - niezgodność z § 68 

ust. 2 ww. rozporządzenia, 

d. 

brak  odpowiedniej  ewakuacji  sal  przedszkolnych  (konieczność  korzystania  z 

nieprzystosowanych  do  warunków  dla  przedszkoli  klatek  ewakuacyjnych  szkoły)  - 

niezgodność z § 68 ust. 1 ww. rozporządzenia, 

e. 

zaplanowane  rozwiązania  przekraczają  dopuszczalne  wielkości  stref  pożarowych  - 

niezgodność z § 227 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia. 

Odwołujący powołał się  na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 28 marca 2013 

roku  w  sprawie  KIO  572/13  (opubl.  LEX  1311872)  i  stwierdził,  iż  z  wyroku  tego  wynika,  iż  

niezgodność koncepcji z obowiązującymi przepisami, dyskwalifikuje pracę konkursową. 

Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  z  dnia  22  września  2016  roku  wniósł  o 

nieuwzględnienie odwołania oraz orzeczenie o: 

oddaleniu odwołania, 

obciążeniu kosztami postępowania odwołującego. 

Zamawiający  podniósł,  że  odwołujący  znał  treść  regulaminu  konkursu  i  nie  miał  do 

niej  zastrzeżeń  w  okresie  poprzedzającym  złożenie  swojej  pracy. W  szczególności  zapis  w 

Regulaminie Konkursu (dalej: „Regulamin") Dziale 2 pt. „Przedmiot konkursu" w Rozdz. 2.4 

pt. „maksymalny planowany łączny koszt wykonania prac realizowanych na podstawie pracy 

konkursowej",  iż  "maksymalny  planowany  łączny  koszt  wykonania  prac  realizowanych  na 

podstawie  pracy  konkursowej  nie  może  przekroczyć  40.000.000,-  zł  (brutto),  przy  czym  w 

przypadku przekroczenia kwoty 24.000.000,- zł (brutto) wykonawca musi przewidzieć podział 

realizacji 

na 

etapy 

mogące 

funkcjonować 

samodzielnie", 

stanowił 

wypełnienie 

obligatoryjnego elementu treści regulaminu konkursowego wskazanego w art. 116 ust. 2 pkt 

4  ustawy  P.z.p.  W  świetle  pozostałych  zapisów  Regulaminu  oraz  przepisów  Prawa 

zamówień publicznych, stawiane przez odwołującego zarzuty są bezpodstawne. 

Zamawiający  stwierdził,  że  nie  przewidział  sankcji  za  niezachowanie  ww.  warunku. 

Odrzuceniu  podlegały  jedynie  prace  konkursowe  nie  spełniające  wymogów  formalnych  w 

zakresie  anonimowości  (Rozdz.  5.3  ust.  11  Regulaminu).  W  regulaminie  nie  wprowadzono 

zapisu  o  przyjętej  podstawie  naliczenia  powyższej  kwoty  (cenach  jednostkowych)  oraz  o 

pozycjach  tabelarycznych,  w  jakich  należy  je  naliczyć.  Kryteria  oceny  prac  konkursowej  - 

określonej  w  Rozdziale  5.4  -  skupiają  się  na  cechach  głównie  funkcjonalno-  estetycznych 

budynku (w sumie 60%), nie przewidują kryterium kosztowego. Ponadto, ani w Regulaminie, 

ani również w Szczegółowym opisie przedmiotu zamówienia stanowiącym załącznik nr 1 do 

Regulaminu  nie  zostały  określone  jakiekolwiek  wymogi  dotyczące  uwzględnienia  przy 

opracowywaniu prac kosztu wykonania prac realizowanych na podstawie pracy konkursowej. 

Tym samym autorzy prac konkursowych byli świadomi, iż ich prace będą podlegały ocenie w 

zakresie wskazanym w Rozdziale 5.4, zaś koszt realizacji może jedynie pośrednio wpływać 

na oceny, o ile jest związany z poszczególnymi kryteriami oceny prac. 

Odnosząc się do poszczególnych zarzutów odwołującego zamawiający stwierdził, co 

następuje: 

Ad. 1) 

W  omawianym  konkursie  zamawiający  w  opracowanym  przez  siebie  Regulaminie  wskazał 

kryteria  oceny  prac  konkursowych  i  ich  znaczenie  (Rozdz.  5.4),  nie  wskazał  jednak 

przypadków,  w  których  praca  konkursowa  nie  zostanie  poddana  ocenie  pod  kątem 

ustalonych kryteriów. Wymagania, jakim muszą odpowiadać prace, zostały wskazane przez 

zamawiającego w Rozdziałach 5.1-5.3. Biorąc pod uwagę zarzut odwołującego, tj. przyjęcie 

do  oceny  pracy  nr  585858,  niespełniającej  warunków  konkursu,  podkreślenia  wymaga,  że 

zamawiający  nie  przewidział  dla  siebie  instrumentu  pozwalającego  mu  na  wykluczenie  lub 

odrzucenie takiej pracy. Dlatego też wszystkie prace złożone w terminie i spełniające wymogi 

formalne podlegały ocenie. Praca nr 585858 uzyskała najwyższe oceny komisji konkursowej. 

Odwołujący zresztą nie kwestionuje tego. 

Zamawiający  podkreślił, że  na  tym  etapie  realizacji  zadania  inwestycyjnego możliwe 

jest  tylko  szacowanie  wartości  robót  wynikające  z  publikowanych  cen  1  m

  powierzchni 

użytkowej  lub  doświadczeń  własnych  zamawiającego  na  podstawie  realizowanych  właśnie 

obiektów  oświatowych  o  zbliżonej  wartości.  Dlatego  zamawiający  nie  przyjął  wartości  robót 

budowanych  za  kryterium  obowiązujące  w  tym  konkursie  i  oceniał  wartości  estetyczne, 

funkcjonalne oraz parametry wyliczalne - czyli ilość metrów kwadratowych powierzchni netto 

(Rozdz. 5.4). Dopiero po wyłonieniu koncepcji na etapie poprzedzającym realizacje projektu, 

projektant  jest  zobowiązany  uwzględnić  zalecenia  sądu  konkursowego  oraz  uwagi 

zamawiającego,  w  zakresie  zarówno  technicznym,  jak  i  materiałowym,  które  wpływają  na 

koszty eksploatacji i trwałość obiektu. 

Zamawiający stwierdził, że w ramach pracy o numerze 585858 przygotowana została 

szczegółowa  wycena,  której  suma  wynosiła  60.356.536,04  zł  brutto.  Z  uwagi  na  fakt,  że 

przyjęte  w  wycenie  ceny  jednostkowe  znacznie  odbiegały  od  innych  uczestników  konkursu 

(cena 1 m

 pow. użytkowej budynku oświatowego w tej pracy wynosiła 4 387zł, przy średniej 

w konkursie cenie 3 092 zł), zamawiający do celów roboczych przyjął w  pomocniczej tabeli 

cenę netto 3 566 zł (która i tak znacznie przewyższa średnią) zbliżoną do ceny powierzchni 

netto  wynikającej  z  doświadczenia  zamawiającego,  tj.  realizowanej  obecnie  rozbudowy 

budynku  Liceum  nr  XIII  przy  ul.  Oszmiańskiej  23/25  (cena  1  m

  pow.  netto  nowej  kubatury 

wynosi 3 476,49 zł). 

Ad. 2) 

Zamawiający  stwierdził,  że  zarzut  naruszenia  zasady  równego  traktowania 

uczestników konkursu nie został w postępowaniu konkursowym naruszony. 

W  szczególności  uczestnicy  konkursu  znali  przepisy  prawa  zamówień  publicznych  i 

ustalone przez zamawiającego zasady określone w Regulaminie, co już zostało wyjaśnione 

na  wstępie  uzasadnienia.  Dlatego  też  stwarzanie  pozorów,  iż  praca  wykonana  przez 

odwołującego była gorzej oceniona jedynie z powodu zachowanych przez niego ograniczeń 

kwotowych  jest  całkowicie  nieuzasadnione.  Ponadto  z  istoty  konkursu  na  opracowanie 

koncepcji architektoniczno-konstrukcyjno budowlanej obiektu budowlanego wynika, iż jest to 

etap  wstępny,  mający  wyłonić  najatrakcyjniejszą  w  świetle  ustalonych  kryteriów  koncepcję 

realizacji planowanego obiektu.  

Ad. 3) 

Zamawiający  podkreślił,  że  cel  konkursu,  tj.  wyłonienie  koncepcji,  poprzedzającej 

opracowanie  koncepcji  pokonkursowej,  uwzględniającej  zalecenia  pokonkursowe,  która  w 

dalszej  kolejności  prowadzić  będzie  do  opracowania  projektu  budowlanego,  przemawia  za 

tym, aby pracy konkursowej nie przypisywać charakteru pełnego, ostatecznego, w tym co do 

zgodności  z  przepisami  prawa  budowlanego  oraz  zapisami  miejscowego  planu 

zagospodarowania  przestrzennego.  Dopiero  projekt  budowlany,  na  co  zwracał  uwagę  sam 

odwołujący,  musi  być  zgodny  z  planem.  Niemniej,  w  ocenie  zamawiającego,  twierdzenie 

odwołującego o naruszeniu wymogów ustalonych w planie jest błędne.  

W  zakresie  zarzutu  niezgodność  pracy  nr  585858  z  miejscowym  planem 

zagospodarowania  przestrzennego  (wyciąg  m.p.z.p.  -  zał.  nr  1  pkt.  5  do  Regulaminu 

Konkursu), tj.: 

a. 

(...)  W  sposób  rażący  i  oczywisty  narusza  szereg  podstawowych  wymogów 

miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (...)  

b. 

(...)  Skala  naruszeń  jest  tak  istotna,  że  ich  usunięcie  spowoduje  znaczną  zmianę 

zastosowanych  rozwiązań  projektowych,  co  w  sposób  zdecydowany  zmieni  całą 

prezentowaną  koncepcję  nie  tylko  pod  względem  użytkowym  (zastosowanych  rozwiązań 

funkcjonalnych  i  komunikacyjnych)  ale  także  estetycznych  (rozwiązań  kubaturowych)  i 

technicznych. (...) 

c. 

(...)  Bez  takich  istotnych  zmian  nie  będzie  bowiem  możliwe  uzyskanie  przez 

Zamawiającego,  na  podstawie  nagrodzonej  koncepcji  nr  585858,  po  uszczegółowieniu 

zwycięskiej koncepcji, ostatecznego pozwolenia na budowę (...) 

zamawiający  wskazał,  że  po  dokonaniu  analizy  stwierdzono  zgodność  sporządzonej  pracy 

konkursowej nr 585858 z przepisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 

rejonu  ulicy  Gilarskiej  (Uchwała  Nr  XLI/1142/2012  Rady  Miasta  Stołecznego  Warszawy  z 

dnia  30  sierpnia  2012r.).  Założeniem  zamawiającego  jest  wyłonienie  najbardziej  zbliżonego 

do  oczekiwań  rozwiązania  projektowego,  które  na  etapie  opracowania  Projektu 

Budowlanego  zostanie  w  trakcie  uzgodnień  doprecyzowane,  a  ewentualne  niezgodności 

mogą być zmodyfikowane i poprawione. Zatem, zarzut należy uznać za nieuzasadniony. 

W  zakresie  zarzutu  niezgodności  z  §  24  ust.  3  pkt  3d,  tj.:  (...)  zjazd  jest 

zaprojektowany zbyt blisko skrzyżowania, co jest niezgodne z treścią przepisu § 113 ust, 7 

pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999roku w 

sprawie  warunków  technicznych,  jakim  powinny  odpowiadać  drogi  publiczne  i  ich 

usytuowanie.  Zaproponowana  ulica  wewnętrzna,  będąca  dojazdem  do  proponowanych  w 

pracy  nr  585858  miejsc  parkingowych  ma  wjazd  zbyt  blisko  skrzyżowania  ulic,  z  których 

zgodnie z zapisami planu nie może być wjazdu na teren działek, zamawiający stwierdził, że 

zgodnie  z  §  24  ust.  3  pkt  3d  m.p.z.p.:  „Dla  terenów  ulic  publicznych  ustala  się:  Dla  ulic 

oznaczonych  w planie 103 KD-L i 106KD-L, ulica projektowana: Zasady zagospodarowania 

terenu oraz zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego: nie dopuszcza się zjazdów 

z ulic na tereny działek," - w przedmiotowym przypadku mamy do czynienia: 

z  wyjazdem  z  odcinka  pieszojezdni,  który  ma  pełnić  funkcję  drogi  przeciwpożarowej 

na  drogę  lokalną.  Odcinek  ten  ma  charakter  urządzenia  przeciwpożarowego  używanego 

doraźnie i nie stanowi ulicy wewnętrznej; 

z  wjazdem  na  parking  od  strony  drogi  dojazdowej  IIIKDD  -  w  tym  przypadku  tzw. 

„ślepej ulicy". Zgodnie z § 113 ust. 7 pkt 1 ww. rozporządzenia „Wyjazd z drogi do obiektu i 

urządzenia  obsługi  uczestników  ruchu  i  wjazd  na  drogę  nie  mogą  być  usytuowane  w 

miejscach zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogowego, a w szczególności w obszarze 

oddziaływania  skrzyżowania  lub  węzła."  W  opisywanym  przypadku  zjazd  z  projektowanej 

drogi  dojazdowej  przy  skrzyżowaniu  zwykłym,  o  oznaczeniu:  „Sz",  na  zaprojektowany 

parking. 

Zasięg oddziaływania skrzyżowania można rozważać w aspekcie: 

zmian  w  charakterystyce  potoków  ruchu (odstępy  między  pojazdami,  prędkości  i  ich 

dyspersja,  ruch  kolumnowy),  -  celowych  ograniczeń  narzuconych  znakami  drogowymi 

(ograniczenie prędkości, wyprzedzania),  

-  oddziaływania  na  sąsiednie  skrzyżowania  lub  synchronizacji  ich  pracy.  W  każdym  z  tych 

przypadków obszar oddziaływania skrzyżowania powinien być zweryfikowany indywidualnie. 

W  obydwu  przypadkach,  projektant  przed  wystąpieniem  z  wnioskiem  w  sprawie 

decyzji  o  pozwoleniu  na  budowę,  wnioskodawca  powinien  uzyskać  pozytywną  opinię 

Inżyniera Ruchu, zastosować się do jego uwag i zaleceń. 

Zamawiający stwierdził, że w analizowanym przypadku nic mamy do czynienia z ulicą 

wewnętrzną,  tylko  z  urządzeniami  na  terenie  działki  określonej  symbolem  UO/US.  Zatem, 

zarzut należy uznać za nieuzasadniony. 

W zakresie zarzutu niezgodności z § 12 ust. 2, tj.: (...) Droga wewnętrzna w pracy nr 

585858  nie  ma  wymaganej  minimalnej  szerokości  i  włącza  się  do  drogi  106  KD-L 

projektowana  nie  w  miejscu  wskazanym  w  załączniku  graficznym  do  planu,  jako 

dopuszczalne,  zamawiający  stwierdził,  że  zgodnie  z  §  12  ust.  2  m.p.z.p.  „Dopuszcza  się 

lokalizację  dróg  wewnętrznych  nie  oznaczonych  na  rysunku  planu  i  ustala  się  dla  nich 

następujące parametry i zasady prowadzenia: drogi wewnętrzne winny mieć dwa włączenia 

do  układu  ulic  publicznych  lub  zakończenie  placem  manewrowym  o  wymiarach  12,5m  x 

12,5m;".  Zaprojektowany  parking  i  pieszojezdnia  nie  mają  charakteru  ulicy  wewnętrznej, 

zatem  pomimo faktu,  iż zaprojektowana  nawierzchnia  umożliwia  przejazd  nie  można  uznać 

ww. urządzeń terenu jako ulicy. Żalem, zarzut należy uznać za nieuzasadniony. 

W  zakresie  zarzutu  usytuowania  przez  autora  pracy  nr  5858  planowanego  budynku 

(części przedszkolnej) z salami skierowanymi na stronę południową w nieprzekraczalnej linii 

zabudowy, przez co rozwiązanie uniemożliwi zabudowę obszaru 12 MW w sposób efektywny 

tj. w nieprzekraczalnej linii zabudowy lub o maksymalnej wysokości, z powodu konieczności 

zapewnienia  obowiązkowego  nasłonecznienia  sal  przedszkola.  (...),  zamawiający  stwierdził, 

ż

e budynek przedszkola usytuowany jest przy nieprzekraczalnej linii zabudowy, przy drodze 

dojazdowej IIIKDD. Pomieszczenia przeznaczone na pobyt dzieci są cofnięte w głąb działki 

ok  2-3  m.  Po  drugiej  stronie  ww.  drogi  usytuowany  jest  teren  przy  nieprzekraczalnej  linii 

zabudowy, dla zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Obowiązujące linie zabudowy, przy 

których  inwestor  będzie  zobowiązany  ukształtować  pierzeje  budynków  zlokalizowane  są 

prostopadle  do  drogi  dojazdowej  111  KDp.  Rozpatrując  przedmiotowy  teren,  stwierdzić 

należy że nie blokuje się zabudowy na działce po drugiej stronie ulicy. Zatem, zarzut należy 

uznać za nieuzasadniony. 

W  zakresie  zarzutu  niezgodność  z  §  9  pkt  1  ppkt  6  lit  c,  tj.  (...)  autor  tej  pracy 

zaproponował  zastosowanie  okładziny  drewnopodobnej,  (...)  zamawiający  wskazał,  że 

zgodnie z § 9 pkt 1 ppkt 6 lit c m.p.z.p. „Parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz 

zagospodarowania  terenu:  Ustala  się  następujące  parametry  i  wskaźniki  kształtowania 

zabudowy: materiał i kolorystyka elewacji: zakazuje się stosowania na elewacjach jaskrawej 

ceramiki  i  okładzin,  w  tym  okładzin  z  blachy  falistej  i  profilowanej  oraz  tworzyw  sztucznych 

typu siding;" W zacytowanym wyżej przepisie, nie ma mowy o zakazie stosowania okładzin 

drewnopodobnych. Zatem, zarzut należy uznać za nieuzasadniony. 

Przystępująca wniosła o: 

Oddalenie odwołania, 

Zasądzenie  na  rzecz  przystępującej  kosztów  zastępstwa  procesowego  zgodnie 

załączona fakturą. 

Przystępująca podniosła, że projekt koncepcyjny jest projektem wstępnym    i będzie   

dopracowany  na  etapie  projektu  budowlanego,  a  następnie  wykonawczego.  Projekt  

konkursowy    koncepcyjny    nie    zawiera    wszystkich    elementów,      które    są  niezbędne  na 

etapie projektu budowlanego i wykonawczego. W konsekwencji na tym etapie: 

-  niemożliwe  jest  wskazanie  rzeczywistych  kosztów  przyszłych  prac  wykonywanych  na 

podstawie koncepcji, 

-      zgodność      lub      brak      zgodności        koncepcji              z      planem      zagospodarowania 

przestrzennego może pojawić się lub być usunięta również na etapie wykonywania projektu 

budowlanego lub wykonawczego. 

Odnosząc się do zarzutu naruszenia pkt. 2.4. Regulaminu Konkursu oraz związanego 

z nim zarzutu naruszenia art. 7 ustawy P.z.p., odwołująca podniosła, iż zamawiający w pkt. 

2.4  Regulaminu  Konkursu  wskazał  maksymalny  planowany  koszt  wykonania  prac 

realizowanych  na  podstawie  pracy  konkursowej  na  kwotę  40.000.0000zł.  W  pkt.  5.1. 

Regulaminu  nakazał  uczestnikom  sporządzenie  zestawienia  kosztów  całości  inwestycji  z 

ewentualnym  podziałem  na  etapy  w  formie  tabelarycznej.  Jednocześnie  szacunkowa 

wartość prac wskazana w pracy konkursowej przez uczestnika konkursu nie jest wymieniona 

w pkt. 5.4. Regulaminu, który opisuje kryteria oceny prac konkursowych i w konsekwencji nie 

ma wpływu na końcowa ocenę koncepcji. Ponadto postanowienia Regulaminu Konkursu nie 

zawierają postanowień, które dawałyby prawo Komisji Konkursowej do wykluczenia pracy z 

powodu  przekroczenia  planowanej  kwoty  na  realizację  projektu.  W  takiej  sytuacji 

Zamawiający nie ma podstaw do wykluczenia pracy konkursowej z uwagi na przekroczenie 

planowanej  kwoty  realizacji  inwestycji.  Przystępująca  powołała  się  na  wyrok  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  przy  Prezesie  Urzędu  Zamówień  Publicznych  z  dnia  15  lutego  2011  r.  w 

sprawie  KIO  211/11.  Wskazała,  że  wymóg  wskazania  maksymalnego  planowanego  kosztu 

prac  wynikający  z  treści  art.  116  ust.2  pkt.  4  ustawy  P.z.p.  należy  traktować  jedynie  jako 

zapis  informacyjny,  którego  spełnienie  lub  niespełnienie  nie  powoduje  konsekwencji  w 

postaci  wykluczenia  pracy,  jako  nie  spełniającej  warunków  konkursu.  Należy  podkreślić,  że 

są to jedynie kwoty planowane, które mogą ulec zmianie i nie są na tym etapie wiążące dla 

zamawiającego. 

Ustosunkowanie  się  do  zarzutów  niezgodności  pracy  konkursowej  z  Miejscowym 

Planem  Zagospodarowania  Przestrzennego  przystępująca  podkreśliła,  że  projekt 

koncepcyjny  nr  585858  jej  autorstwa  Autorskiej  jest  w  całości  zgodny  z  zapisami  

Miejscowego  Planu  Zagospodarowania  Przestrzennego  i  nie  wymaga  wprowadzania 

istotnych zmian rozwiązań projektowych na etapie projektu budowlanego. Z całą pewnością 

stanowi podstawę do wykonania projektu budowlanego i uzyskania pozwolenia na budowę.  

Odnosząc się do zarzutu niezgodność z § 24 ust.3 pkt 3d, przystępująca podniosła, 

ż

e  obsługa  komunikacyjna  projektowanego  zespołu  szkolno-przedszkolnego  odbywa  się 

wyłącznie  z  ulicy  111  KDD,  poprzez  dwa  wjazdy,  pierwszy  prowadzi  na  parking 

zlokalizowany w południowo-zachodnim narożniku działki oraz drugi zlokalizowany na końcu 

ulicy  111  KDD  odsługuje  plac gospodarczy  przedszkola  i  drogę  pożarową  biegnącą  wzdłuż 

elewacji  wschodniej.  Wjazd  od  strony  północnej  -  z  ulicy  106  KD-L,  nie  jest  drogą 

wewnętrzną  lecz  stanowi  jedynie  włączenie  drogi  pożarowej,  będącej  urządzeniem  terenu 

niezbędnym  do  prawidłowego  funkcjonowania  zespołu  szkolno  -  przedszkolnego.  Droga 

pożarowa  jest  projektowana  jako  chodnik  i  place  reprezentacyjne.  Budynek  z  racji  na 

przeznaczenie, swoją kubaturę i powierzchnię wymaga dróg pożarowych zlokalizowanych z 

każdej  strony  projektowanego  budynku,  o  wymaganych  szerokościach  i  odległościach  od 

ś

cian  chronionego  budynku,  zgodnie  z  Rozporządzeniem  Ministra  Spraw  Wewnętrznych  i 

Administracji w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych. Ze 

względu  na  określone  w  Miejscowym  Planie  Zagospodarowania  Przestrzennego  odległości 

linii zabudowy od krawężnika jezdni ulic 106 KD-L i 111 KDD zaproponowane    rozwiązania     

kształtowania bryły budynku pozwalają na wykorzystanie wyżej wymienionych ulic jako dróg 

pożarowych  do  elewacji  północnej  i  południowej.  Mając  powyższe  na  względzie,  zarzut 

odwołującego należy uznać za niezasadny. 

W  zakresie  zarzutu  niezgodności  z  §  12  ust.  2,  przystępująca  podniosła,  że  w 

projekcie koncepcyjnym nie projektuje się drogi wewnętrznej, a jedynie urządzenia na terenie 

niezbędne  do  prawidłowego  funkcjonowania  zespołu  szkolno  -  przedszkolnego  tj.  parking, 

place, chodniki i drogi pożarowe. Mając powyższe na względzie, zarzut odwołującego należy 

uznać za niezasadny. 

W zakresie zarzutu usytuowania przez autora pracy nr 585858 planowanego budynku 

(części przedszkolnej) z salami skierowanymi na stronę południową w nieprzekraczalnej linii 

zabudowy, przystępująca podniosła, że projektowana część budynku od strony południowej 

zaprojektowana jest zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego i nie 

wychodzi poza nieprzekraczalną linię zabudowy. Zgodnie z zapisem planu (§ 2.1 pkt 9) „linia 

zabudowy  nieprzekraczalna  -  należy  przez  to  rozumieć  wyznaczone  na  rysunku  planu  linie 

określające  najmniejszą  dopuszczalną  odległość  ściany  budynku  od  linii  rozgraniczających 

ulicy,  ciągu  pieszego  lub  innych  obiektów  i  terenów,  bez  uwzględnienia  balkonów,  loggi  i 

wykuszy wysuniętych poza obrys budynku nie więcej niż 1 metr oraz elementów wejścia do 

budynku  jak  schody,  podesty,  daszki,  pochylnie  dla  niepełnosprawnych".  W  związku  z  tym 

istnieje  możliwość  zaprojektowania  budynku  zgodnie  z  przebiegiem  nieprzekraczalnej  linii 

zabudowy.  Obowiązujący  Miejscowy  Plan  Zagospodarowania  Przestrzennego  przewiduje  i 

pozwala  na  budowę  budynku  w  tym  miejscu,  w  związku  z  tym  nie  istnieje  żadne  ryzyko 

skutecznych roszczeń ze strony inwestora obszaru 12MW, bowiem w trakcie projektowania 

zespołu  mieszkaniowego  na  tym  obszarze,  to  Inwestor  (deweloper)  na  etapie  uzyskiwania 

pozwolenia  na  budowę jest  zobowiązany  wykazać,  że  projektowana  przez  niego  zabudowa 

nie  będzie  oddziaływać  na  działki  sąsiednie  oraz  powinien  sporządzić  analizę 

nasłonecznienia  zgodnie  z  §  60  ust.  1  rozporządzenia  Ministra  Infrastruktury  z  dnia  12 

kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich 

usytuowanie.  Mając  powyższe  na  względzie,  zarzut  odwołującego  należy  uznać  za 

niezasadny. 

W zakresie zarzutu niezgodności z § 9 pkt. 1 ppkt 6 tiret c, przystępująca stwierdziła, 

ż

e  zgodnie  z  zapisem  Uchwały  nr  XLI/1142/2012  RADY  MIASTA  STOŁECZNEGO 

WARSZAWY  z  dnia  30  sierpnia  2012r.  w  sprawie  uchwalenia  miejscowego  planu 

zagospodarowania  przestrzennego  rejonu  ulicy  Gilarskiej,  treść  §9  pkt.1  ppkt.6  tiret  b  i  c   

brzmi: „ Materiał i kolorystyka elewacji: b) obowiązek stosowania kolorów w oparciu o system 

NCS  nie  dotyczy  materiałów  elewacyjnych  w  kolorach  dla  nich  naturalnych  -np.  aluminium, 

miedź,  stal,  stal  nierdzewna,  szkło,  drewno,  beton,  ceramika  i  kamień,  c)  zakazuje  się 

stosowania  na  elewacjach  jaskrawych  ceramik  i  okładzin,  w  tym  okładzin  z  blachy  falistej  i 

profilowanej  oraz  z  tworzyw  sztucznych  typu  siding:  Proponowane  wykończenie  ścian 

zewnętrznych  przez  Autorską  Pracownię  Projektową  arch.  A.D.  zgodnie  z  opisem  do 

projektu  koncepcyjnego  brzmi:  „ściany  zewnętrzne  z  płyt  elewacyjnych  drewnopodobnych; 

zamiennie elewacja z materiałów szlachetnych ceramika". Zaproponowane przez A.D. płyty 

elewacyjne  nie  będą  wykonane  z  tworzyw  sztucznych  typu  siding,  czyli  deski  winylowej. 

Proponowane  płyty,  wykonane  będą  z  materiału  naturalnego  jakim  są  skały  bazaltowe. 

Mając powyższe na względzie, zarzut odwołującego należy uznać za niezasadny. 

W zakresie zarzutu dotyczącego zaplanowania za małej ilości przyborów sanitarnych 

dla przedszkolaków - niezgodność z § 84 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 

12 kwietnia 2002r w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich 

usytuowanie,  przystępująca  stwierdziła,  że  przewidziała  wystarczającą  ilość  przyborów 

sanitarnych  dla  przedszkolaków,  zgodnie  z  wymogami  określonymi  w  §  84  ust.  2 

rozporządzenia, zgodnie z którym wymagana jest jedna umywalka na 20 osób , 1 ustęp na 

20  dziewcząt  i  1  ustęp  na  30  chłopców.  Podniosła,  że  przy  projektowaniu  pomieszczeń 

przedszkolnych  nie  stosuje  się  przepisów  ww.  rozporządzenia  w  zakresie  dotyczącym 

urządzeń  sanitarnych.  Ilość  przyborów  sanitarnych  w  przedszkolach  określają  przepisy 

rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 sierpnia 2010 r. w sprawie rodzajów innych 

form  wychowania  przedszkolnego,  warunków  tworzenia  i  organizowania  tych  form  oraz 

sposobu  ich  działania,  które  stawiają  wyższe  wymogi  co  do  ilości  urządzeń.  Projekt 

przystępującej spełnia wymogi obu aktów prawnych. 

Zgodnie  z  treścią  §  4  pkt.  7  rozporządzenia  z  dnia  31  sierpnia  2010  r:  "jest 

zapewniony  dostęp  do  miski  ustępowej  oraz  urządzeń  sanitarnych  z  ciepłą  bieżącą  wodą, 

takich  jak:  umywalka,  brodzik  z  natryskiem  lub  inne  urządzenie  do  utrzymania  higieny 

osobistej dzieci, z tym że: 

a) jest zapewniona 1 miska ustępowa i 1 umywalka na nie więcej niż 15 dzieci," 

Oddziały przedszkolne są projektowane na 25 dzieci każdy , zatem zgodnie z przywołanym 

rozporządzeniem  na  każdy  oddział  są  wymagane  dwa  sanitariaty  i  dwie  umywalki.  Autorzy 

zwycięskiej  pracy  koncepcyjnej  zaprojektowali  w  ośmiu  oddziałach  po  3  sanitariaty,  zaś  w 

dziewiątym 2 sanitariaty. Zatem zaprojektowano więcej urządzeń sanitarnych niż  wymagają 

przepisy  rozporządzenia.  Jednocześnie  należy  nadmienić,  że  zaprojektowano  miejsce  na 

zamontowanie  dodatkowej  ilości  urządzeń  sanitarnych,  w  sytuacji,  gdy  (Inwestor  zechce 

zwiększyć  ilość  urządzeń  sanitarnych.  Mając  powyższe  na  względzie,  zarzut  odwołującego 

należy uznać za niezasadny. 

W zakresie zarzutu zaplanowania za małą ilość toalet dla uczniów - niezgodność z § 

84  ust.  2    rozporządzenia,  przystępująca  wskazała,  że  projektant  przewidział  wyższą  ilość 

sanitariatów  dla  uczniów  niż  wymagana  zgodnie  z  §  84  ust.  2  rozporządzenia  Zgodnie  z 

powołanym  przepisem,  „W  budynkach,  o  których  mowa  w  ust.  1,  w  ustępach 

ogólnodostępnych powinna przypadać co najmniej jedna umywalka na 20 osób, co najmniej 

jedna  miska  ustępowa  i  jeden  pisuar  na  30  mężczyzn  oraz  jedna  miska  ustępowa  na  20 

kobiet,  jeżeli  przepisy  dotyczące  bezpieczeństwa  i  higieny  pracy  nie  stanowią  inaczej.  W 

przypadku  gdy  w  pomieszczeniach  przeznaczonych  na  stały  pobyt  ludzi  liczba  osób  jest 

mniejsza  niż  10,  dopuszcza  się  umieszczenie  wspólnego  ustępu  dla  kobiet  i  mężczyzn." 

Łączna ilość zaprojektowanych umywalek dla uczniów w części szkolnej wynosi: na parterze 

-  22,  na  piętrze  -  24,  łącznie  -  46.  Łączna  ilość  zaprojektowanych  misek  ustępowych  dla 

uczniów w części szkolnej wynosi: na parterze - 20, na piętrze - 24, łącznie - 44. Łączna ilość 

zaprojektowanych pisuarów dla uczniów w części szkolnej wynosi: na parterze - 7, na piętrze   

-  8,  łącznie  -15.  W  powyższych  obliczeniach  pominięto  urządzenia  sanitarne  w  węzłach  w 

szatniach przy sali gimnastycznej. Zarzut odwołującego jest po raz kolejny bezpodstawny. 

W  zakresie  zarzutu  zaplanowania  zbyt  wąskich  biegów  klatek  schodów 

ewakuacyjnych  -  niezgodność  z  §  68  ust.  2  rozporządzenia,  przystępująca  stwierdziła,  że 

dokumentacja nie była zwymiarowana. W tej sytuacji niezrozumiały jest zarzut odnoszący się 

do  wymiarów  klatek  schodowych.  Powierzchnie  zarezerwowane  i  przeznaczone  na 

przestrzenie  klatek  schodowych  są  wystarczające,  by  zaprojektować  zgodne  z  przepisami 

schody stałe w budynku (§ 68 rozporządzenia). Przeznaczona powierzchnia, ukształtowanie 

klatek  schodowych  i  charakter  biegów  wraz  ze  spocznikami  w  projekcie  koncepcyjnym 

pozwalają  na  doprecyzowanie  wymiarów  biegów  i  spoczników  zgodnie  z  §  68  ww. 

rozporządzenia  na  etapie  projektu  budowlanego.  Mając  powyższe  na  względzie,  zarzut 

Odwołującego należy uznać za niezasadny. 

W  zakresie  zarzutu  braku  odpowiedniej  ewakuacji  sal  przedszkolnych  (konieczność 

korzystania  z  nieprzystosowanych  do  warunków  dla  przedszkoli  klatek  ewakuacyjnych 

szkoły)  -  niezgodność  z  §  68  ust.  1  rozporządzenia,  przystępująca  podniosła,  że 

zaprojektowała ewakuację z sal przedszkolnych za pomocą klatek schodowych znajdujących 

się na granicy szkoły i przedszkola. Wymagane przepisami ilości stopni są uwzględnione w 

projekcie  koncepcyjnym,  natomiast  w  pracy  koncepcyjnej  nie  podano  szerokości  biegów  i 

spoczników  klatek  schodowych  oraz  wymiarów  stopni,  zostaną  one  bowiem  precyzyjnie 

określone  na  etapie  projektu  budowlanego  i  będą  spełniać  warunki  określone  w  §  68 

Rozporządzeniem  Ministra  Infrastruktury  z  dnia  12  kwietnia  2002  r.  w  sprawie  warunków 

technicznych  jakim  powinny  odpowiadać  budynki  i  ich  usytuowanie.  Mając  powyższe  na 

względzie, zarzut odwołującego należy uznać za niezasadny. 

W zakresie zarzutu przekroczenia dopuszczalnych wielkości stref przeciwpożarowych 

-  niezgodność  z  §  227  ust.  1  i  ust.  2  rozporządzenia,  przystępująca  podniosła,  że 

zaplanowane rozwiązania dotyczą projektu koncepcyjnego. Dla projektanta pracy nr 585858 

oczywistym  jest,  że  budynek  o  takiej  powierzchni  i  kubaturze  powinien  być  podzielony  na 

strefy  pożarowe.  Zgodnie  z  §  226  ust.  1 rozporządzenia,  strefę  pożarową  stanowi  budynek 

albo  jego  część  oddzielona  od  innych  budynków  lub  innych  części  budynku  elementami 

oddzielenia  przeciwpożarowego.  Niewątpliwie  na  etapie  projektu  budowlanego  zespół 

szkolno  -  przedszkolny  zostanie  podzielony  na  minimum  trzy  strefy  pożarowe,  zgodnie  z  § 

209 ust. 2 rozporządzenia. Dopuszczalne powierzchnie stref nie są przekroczone zgodnie z 

§  227  ust.  1  ww.  rozporządzenia.  Przedstawiony  opis  jest  opisem  do  koncepcji,  na  etapie 

projektu  budowlanego  powstanie  opis  techniczny  do  projektu  budowlanego  wraz  z 

rozdziałem pt. „Zabezpieczenia przeciwpożarowe". Projekt budowlany zostanie uzgodniony z 

rzeczoznawca  do  spraw  ppoż.  Mając  powyższe  na  względzie,  zarzut  odwołującego  należy 

uznać za niezasadny. 

Izba ustaliła, co następuje: 

Zgodnie  z  rozdz.  2.4.  Regulaminu  konkursu,  maksymalny  planowany  koszt 

wykonania  prac  realizowanych  na  podstawie  pracy  konkursowej  nie  może  przekroczyć 

40 000 000,-  zł  (brutto),  przy  czym,  w  przypadku  przekroczenia  kwoty  24 000 000,-  zł 

(brutto),  wykonawca  musi  przewidzieć  podział  realizacji  na  etapy  mogące  funkcjonować 

samodzielnie. Z pracy przystępującej wynika, iż szacunkowy koszt inwestycji realizowanej na 

podstawie projektu będącego uszczegółowieniem tej pracy wyniesie 49.070.354,50 zł netto, 

czyli 60.356.536,04 zł brutto. 

Zamawiający w rozdz. 5.4. Regulaminu konkursu „Kryteria oceny prac konkursowych 

wraz z podaniem znaczenia tych kryteriów” ustalił, iż kryteriami oceny ofert będą: 

1)  kryteria podstawowe (obejmujące łącznie 80%) oraz 

2)  kryteria drugorzędne (obejmujące łącznie 20%). 

Zgodnie  z  pkt.  15  protokołu  konkursu,  jako  najlepszą  pracę  wybrano  pracę 

przystępującej. Praca odwołującego uzyskała drugie miejsce w konkursie.  

Izba zważyła, co następuje: 

Odwołanie jest bezzasadne. 

W pierwszej kolejności Izba uznała, że odwołujący jest uprawniony do korzystania ze 

ś

rodków ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy P.z.p. 

Zgodnie  z  definicją  zawartą  w  art.  110  ustawy  P.z.p.,  konkurs  jest  przyrzeczeniem 

publicznym,  w  którym  przez  publiczne  ogłoszenie  zamawiający  przyrzeka  nagrodę  za 

wykonanie  i  przeniesienie  prawa  do  wybranej  przez  sąd  konkursowy  pracy  konkursowej,  w 

szczególności  z  zakresu  planowania  przestrzennego,  projektowania  urbanistycznego, 

architektoniczno-budowlanego oraz przetwarzania danych. 

W myśl art. 111 ust.  1 ustawy P.z.p., nagrodami w konkursie mogą być:  

1) nagroda pieniężna lub rzeczowa;  

2) zaproszenie do negocjacji w trybie negocjacji bez ogłoszenia co najmniej dwóch autorów 

wybranych prac konkursowych lub  

3)  zaproszenie  do  negocjacji  w  trybie  zamówienia  z  wolnej  ręki  autora  wybranej  pracy 

konkursowej.  Stosownie  do  ust.  2,  w  przypadkach,  o  których  mowa  w  ust.  1  pkt  2  i  3, 

przedmiotem zamówienia jest szczegółowe opracowanie pracy konkursowej. 

Zgodnie  z  art.  116  ust.  1  ustawy  P.z.p.,  zamawiający  przeprowadza  konkurs  na 

podstawie ustalonego przez siebie regulaminu konkursu. W myśl ust. 2, regulamin konkursu 

określa  m.in.  maksymalny  planowany  łączny  koszt  wykonania  prac  realizowanych  na 

podstawie  pracy  konkursowej  (pkt  4)  oraz  kryteria  oceny  prac  konkursowych  wraz  z 

podaniem znaczenia tych kryteriów (pkt 11). 

Wskazany w art. 116 ust. 2 ustawy P.z.p. katalog informacji, które winny znaleźć się 

w regulaminie konkursu, nie jest katalogiem zamkniętym. Zamawiający może zawrzeć w nim 

wszelkie postanowienia, które uzna za istotne dla właściwego przeprowadzenia konkursu, w 

tym również podstawy odrzucenia prac konkursowych. Zawarte w regulaminie postanowienia 

są wiążące zarówno dla zamawiającego, jak i uczestników konkursu. 

Zgodnie  z  art.  120  ust.  1  ustawy  P.z.p.,  zamawiający  dopuszcza  do  udziału  w 

konkursie  i  zaprasza  do  składania  prac  konkursowych  uczestników  konkursu  spełniających 

wymagania  określone  w  regulaminie  konkursu.  W  myśl  ust.  2,  uczestnicy  konkursu 

niespełniający  wymagań  określonych  w  regulaminie  konkursu  podlegają  wykluczeniu.  Do 

oceny wniosków o dopuszczenie do udziału w konkursie przepisy art. 26 ust. 3 i 4 stosuje się 

odpowiednio (ust. 3). 

Wskazany  wyżej  art.  120  ustawy  P.z.p.  statuuje  proces  weryfikacji  uczestników 

konkursu  pod  kątem  wymagań  określonych  w  regulaminie  konkursu.  Weryfikacja  ta  ma 

charakter  podmiotowy,  polegający  na  ocenie  uczestników,  nie  zaś  prezentowanych  przez 

nich  prac.  Jedynym  przepisem  w  ustawie  P.z.p.,  który  reguluje  ocenę  prac  konkursowych 

jest  art.  122,  który  w  ust.  1  zdanie  pierwsze  stanowi,  że  sąd  konkursowy  ocenia  prace 

konkursowe zgodnie z kryteriami określonymi w ogłoszeniu o konkursie. Podkreślić 

należy, 

iż  przepisy  ustawy  P.z.p.  nakładają  na  sąd  konkursowy  obowiązek  oceny  prac  zgodnie  z 

kryteriami  określonymi  w  ogłoszeniu  o  konkursie.  Zamawiający  ocenił  zwycięską  pracę 

zgodnie z wyznaczonymi kryteriami. 

W ocenie Izby fakt przekroczenia ustalonego przez zamawiającego kosztu wykonania 

prac realizowanych na podstawie zwycięskiej pracy konkursowej nie może być podstawą do 

odrzucenia tej pracy ani też - co podnosił odwołujący na rozprawie - do przyznania jej 0 pkt. 

lub  przeniesienia  do  kategorii  N.  Podkreślenia  wymaga,  że  dział  III  rozdz.  3  ustawy  P.z.p., 

zawierający  unormowania  dotyczące  konkursu,  nie    zawiera  żadnych  regulacji  dotyczących  

odrzucenia pracy konkursowej, jak również nie odsyła w tym zakresie do art. 89 ust. 1 pkt 2 

ustawy  P.z.p.,  zgodnie  z  którym  zamawiający  odrzuca  ofertę, jeżeli  jej treść  nie  odpowiada 

treści  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia.  Przesłanki  odrzucenia  pracy 

konkursowej,  o  ile  zamawiający  przewiduje  taką  możliwość,  winny  wynikać  z  regulaminu 

konkursu.  Jeżeli  regulamin  nie  zawiera  żadnych  postanowień  w  tym  zakresie,  odrzucenie 

pracy  konkursowej  nie  jest  możliwe.  Powyższe  dotyczy  również  zasad  dotyczących  oceny 

prac konkursowych.  

W rozpoznawanej sprawie zamawiający nie przewidział możliwości odrzucenia pracy 

konkursowej  z  powodu  przekroczenia  planowanego  i  wskazanego  kosztu  wykonania  prac 

realizowanych  na  podstawie  tej  pracy.  Regulamin  nie  zawiera  również  wskazań  w  zakresie 

obniżenia  ilości  punktów  takiej  pracy  lub  nadania  jej  kategorii  „N”.  Tym  samym  żądania 

odwołującego nie znajdują podstaw.  

Izba  podkreśla,  iż  odwołujący  –  stawiając  powyższy  zarzut  –  stwierdził  naruszenie 

przez  zamawiającego  jedynie  art.  7  ust.  1  ustawy  P.z.p.  Wskazać  należy,  iż  art.  7  ust.  1 

ustawy  P.z.p.  nie  może  stanowić  w zasadzie  samoistnej  podstawy  zarzutów  odwołania 

i powinien  odnosić  się  do  konkretnej  czynności  w nawiązaniu  do  skonkretyzowanego 

przepisu  ustawy  P.z.p.  (tak:  Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  wyroku  z  dnia  29  stycznia  2014 

roku,  sygn.  akt  KIO  85/14).  W  rozpoznawanej  sprawie  odwołujący  nie  wskazał  żadnego 

innego przepisu ustawy P.z.p. który miałby zostać naruszony przez zamawiającego. W tym 

stanie  faktycznym  nierówne  traktowanie  wykonawców  nie  zostało  zatem  wykazane  i 

udowodnione. 

Izba  nie  uwzględniła  zarzutów  dotyczących  przyznania  punktów  zwycięskiej  pracy 

konkursowej za rozwiązania niezgodne z bezwzględnie obowiązującymi  przepisami prawa i 

postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. 

Podkreślenia  wymaga,  że  przedmiotem  konkursu  było  opracowanie  koncepcji 

architektoniczno – konstrukcyjno – budowlanej zespołu szkolno – przedszkolnego.  

Polski  ustawodawca  nie  definiuje  pojęcia  "koncepcja"  w  zakresie  planowania 

architektoniczno- budowlanego. Ogólnie pod tym pojęciem rozumie się projekt przygotowany 

przez architekta, mający na celu przedstawienie możliwości zabudowy danej nieruchomości 

gruntowej lub przebudowy czy rozbudowy istniejącego budynku. Obejmuje ona wizualizacje 

budynku, rzuty kondygnacji, przekroje oraz zestawienie podstawowych danych technicznych. 

Jest  to  wstępna  informacja  na  temat  planowanej  inwestycji  na  podstawie,  której 

przygotowuje  się  już  projekty  będące  załącznikami  do  wniosków  o  wydanie  decyzji  o 

warunkach zabudowy lub do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę. 

Brak  uregulowań  prawnych  dotyczących  koncepcji  powoduje,  że  nie  podlega  ona 

restrykcyjnym 

wymogom 

dotyczącym 

projektów 

architektoniczno-budowlanych. 

W 

rozpoznawanej  sprawie  ocena  sporządzonych  koncepcji  opierała  się  na  założeniach 

wskazanych przez zamawiającego w ogłoszeniu o konkursie oraz w regulaminie konkursu. 

W  tym  zakresie  Izba  podtrzymuje  stanowisko  wyrażone  wyżej,  przy  okazji 

rozpoznawania  zarzutu  dotyczącego  przekroczenia  przez  zwycięską  prace  konkursową 

maksymalnego  planowanego  łącznego kosztu  wykonania  prac  realizowanych  na  podstawie 

pracy  konkursowej.  Wszelkie  zasady  dotyczące  możliwości  odrzucenia  pracy  z  powodu  jej 

niezgodności  z  Miejscowym  Planem  Zagospodarowania  Przestrzennego  oraz  przepisami 

prawa, jak również kwestie oceny takich prac w sytuacji stwierdzonych niezgodności, winny 

były  zostać  ustalone  w  regulaminie  konkursu.  W  związku  z  tym,  iż  zamawiający  takich 

regulacji  nie  przewidział,  nie  jest  uprawniony  do  oceny  prac  pod  tym  kątem.  Podkreślić 

należy,  iż  brak  możliwości  oceny  prac  konkursowych  pod  kątem  ich  zgodności  z  planem  i 

przepisami prawa, wobec wskazanego wyżej charakteru koncepcji, nie narusza prawa. 

Na  marginesie  Izba  stwierdza  wszakże,  iż  w  jej  ocenie  odwołujący  nie  wykazał 

niezgodności  zwycięskiej  pracy  zarówno  z  planem,  jak  i  wskazanymi  przepisami  prawa. 

Przystępująca  w  sposób  szczegółowy  wykazała,  iż  zarzuty  odwołania  w  tym  zakresie  są 

niezasadne.  Odwołujący  natomiast  odniósł  się  do  argumentacji  przystępującej  jedynie  w 

dwóch  kwestiach,  tj.    zaprojektowania  drogi  wewnętrznej  niezgodnie  z  planem  oraz 

usytuowania  planowanego  budynku  z  salami  skierowanymi  na  stronę  południową  w 

nieprzekraczalnej linii zabudowy. 

Przystępująca podniosła, że droga, którą odwołujący określił jako druga wewnętrzna, 

jest  w  istocie  drogą  przeciwpożarową.  Wobec  faktu,  iż  sporządzona  koncepcja  stanowi 

jedynie  ogólne  założenia  zagospodarowania  nieruchomości,  Izba  nie  miała  podstaw  do 

zakwestionowania  stanowiska  przystępującej.  Dowodów  na  tę  okoliczność  nie  odwołujący 

natomiast nie przedstawił. 

W  zakresie  zarzutu  usytuowania  planowanego  budynku  w  linii  zabudowy  Izba 

wskazuje, że z argumentacji odwołującego nie wynika, iż zamysł ten jest niezgodny z planem 

lub  przepisami  prawa.  Odwołujący  wskazywał  jedynie  na  ewentualne  roszczenia 

odszkodowawcze  ze  strony  właściciela  sąsiedniej  nieruchomości,  spowodowane 

ograniczeniem w korzystaniu przez niego z jego działki oraz na możliwość braku uzyskania 

od  niego  zgody  na  realizację  inwestycji  na  podstawie  zwycięskiej  pracy  konkursowej. 

Okoliczności  te  nie  dają  podstaw  do  uznania,  iż  koncepcja  w  tym  zakresie  narusza  prawo, 

lecz  jedynie  wiąże  się  z  pewnymi  przewidzianymi  prawem  sytuacjami  związanymi  z 

realizacją inwestycji. 

Wobec  braku  inicjatywy  dowodowej  po  stronie  odwołującego,  Izba  uznała  pozostałe 

zarzuty za nieudowodnione, a przez to niezasadne. 

Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy Pzp, czyli stosownie do wyniku postępowania. 

Izba  nie  przyznała  przystępującej  kosztów  postępowania  odwoławczego  z  tytułu 

wynagrodzenia  pełnomocnika  pomimo  złożenia  takiego  wniosku.  Zgodnie  z  §  3  pkt  2 

rozporządzenia Prezesa Rady  Ministrów  z dnia  15 marca 2010 roku w sprawie  wysokości i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu jego rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238), do kosztów postępowania 

odwoławczego zalicza się uzasadnione koszty stron postępowania odwoławczego, natomiast 

koszty  uczestnika  postępowania  odwoławczego  są  kosztami  postępowania  odwoławczego 

jedynie  w  sytuacji,  gdy  uczestnik  przystąpił  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego  oraz  wniósł  sprzeciw.  W  związku  z  tym,  iż  w  rozpoznawanej  sprawie  nie 

wystąpiły  okoliczności  uzasadniające  wniesienie  sprzeciwu,  koszty  przystępującej  nie  są 

kosztami postępowania odwoławczego i nie podlegają zasądzeniu. 

………………………………………