KIO 385/16 WYROK dnia 22 kwietnia 2016 r.

Sygn. akt: KIO 385/16 

WYROK 

z dnia 22 kwietnia 2016 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Przemysław Dzierzędzki 

Protokolant:             Paulina Zielenkiewicz 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  20  kwietnia  2016  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  15  marca  2016  r.  przez 

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia 

A21 sp. z o.o. w Żorach i 

PKS Południe sp. z o.o. w Świerklańcu 

w postępowaniu prowadzonym przez 

Zarząd Transportu Miejskiego w Warszawie 

przy  udziale  wykonawcy

  A.K.,  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  A.K., 

PPUH  w  Żorach,  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

odwołującego

orzeka: 

oddala odwołanie, 

2.  kosztami  postępowania  obciąża

  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia 

A21 sp. z o.o. w Żorach i PKS Południe sp. z o.o. w Świerklańcu i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

15.000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnastu  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

A21  sp.  z  o.o.  w  Żorach  i 

PKS Południe sp. z o.o. w Świerklańcu tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

A21  sp.  z  o.o.  w  Żorach  i  PKS  Południe  sp.  z  o.o.  w  Świerklańcu  na  rzecz 

Zarządu  Transportu  Miejskiego  w  Warszawie  kwotę  3.600  zł  00  gr  (słownie: 

trzech  tysięcy  sześciuset  złotych  zero  groszy),  stanowiącą  uzasadnione  koszty 

strony poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w 

Warszawie. 

Przewodniczący:      ………………….… 

Sygn. akt: KIO 358/16 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Zarząd  Transportu  Miejskiego  w  Warszawie  –  prowadzi  w  trybie 

przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów 

ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.  poz. 

2164),  zwanej  dalej  „ustawą  Pzp”,  którego  przedmiotem  jest  „świadczenie  usługi  przewozu 

regularnego  wykonywanej  w  ramach  lokalnego  transportu  zbiorowego  na  liniach 

autobusowych nadzorowanych przez ZTM, funkcjonujących w ramach systemu komunikacji 

miejskiej”. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 5 marca 2016 r., nr 2016/S  046-076352. 

Wobec: 

1)  czynności zamawiającego polegającej na opisie przedmiotu zamówienia, 

2)  ograniczenia  możliwości  złożenia  przez  jednego  wykonawcę  oferty  wyłącznie  na  jedną 

cześć zamówienia, 

3)  opisu  sposobu  dokonywania  oceny  spełniania  warunku  udziału  w  postępowaniu  w 

zakresie wiedzy i doświadczenia, 

4)  opisu  sposobu  dokonywania  oceny  spełniania  warunku  udziału  w  postępowaniu  w 

zakresie potencjału technicznego, 

5)  opisu  sposobu  dokonywania  oceny  spełniania  warunku  udziału  w  postępowaniu  w 

zakresie dysponowania osobami zdolnymi do wykonania zamówienia, 

6)  postanowień wzoru umowy w sprawie zamówienia publicznego, 

7)  określenia wysokości zabezpieczenia należytego wykonania umowy 

wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia A21 sp. z o.o. w Żorach i PKS 

Południe sp. z o.o. w Świerklańcu, zwani dalej „odwołującym”, wnieśli w dniu 15 marca 2016 

r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

a) 

art. 29 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 29 ust. 2 ustawy Pzp przez opisanie - w 

pkt VI. 1 - VI.2 SIWZ oraz pkt II. 1.1, II. 1.5 i II.3 ogłoszenia - przedmiotu zamówienia w 

sposób  niejednoznaczny,  przez  co  ograniczający  uczciwą  konkurencję  i  skutkujący 

nierównym  traktowaniem  wykonawców  z  uwagi  na  brak  jednoznacznego  i 

wyczerpującego  oznaczenia  tras  komunikacyjnych,  na  których  usługa  będzie 

realizowana i częstotliwości wykonywania kursów na poszczególnych trasach, a także 

przypisania  poszczególnych  tras  do  danej  części  zamówienia,  co  uniemożliwia 

jednoznaczne określenie poziomu kosztów i prawidłowe sporządzenie kalkulacji, a - w 

konsekwencji  -  otrzymanie  przez  zamawiającego  konkurencyjnych  i  porównywalnych 

ofert; 

b) 

art. 7 ust. 1 w zw. z art. 29 ust. 2 ustawy Pzp w zw. z art. 36 ust. 2 pkt 1 ustawy Pzp w 

zw. z art. 83 ust. 3 ustawy Pzp, przez dokonanie - w pkt IV. 1. SIWZ i pkt XI.3 SIWZ 

oraz  w  pkt  II.  1.8)  ogłoszenia  -  podziału  zamówienia  na  części  z  jednoczesnym 

wprowadzeniem  ograniczenia,  zgodnie  z  którym  wykonawca  może  złożyć  ofertę 

maksymalnie  na  jedną  część  zamówienia,  tj.  ograniczenia,  które  nie  znajduje 

racjonalnego  uzasadnienia  i  ogranicza  uczciwą  konkurencję  w  postępowaniu  oraz 

podważa równą pozycję wszystkich wykonawców; 

c) 

art.  36  ust.  2  pkt  10,  art.  36a  ust.  2  pkt  1  i  art.  36b  ust.  1  ustawy  Pzp,  przez 

zamieszczenie - w pkt VI.6 SIWZ i pkt 7 załącznika nr 3 do SIWZ [Formularz ofertowy] 

-  postanowień  wzajemnie  sprzecznych  co  do  możliwości  powierzenia  podwykonawcy 

wykonania  części  zamówienia,  a  nadto  wykraczających  poza  zakres,  w  stosunku  do 

którego zamawiający może żądać osobistego wykonania zamówienia; 

d) 

art. 7 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 i 3 i art. 29 ust. 2 ustawy Pzp, przez wprowadzenie 

wymogu  wykazania  się  wykonawcy  określonym  doświadczeniem  (tj.  w  okresie 

ostatnich 3 lat przed upływem terminu składania ofert wykonał lub wykonuje należycie 

autobusami  usługi  przewozu  regularnego  w  ilości  nie  mniejszej  niż  6  000  000 

wozokilometrów  w  ramach  jednej  lub  kilku  umów,  nie  więcej  niż  trzech)  z 

jednoczesnym zastrzeżeniem, iż w przypadku wykonawców wspólnie ubiegających się 

o  udzielenie  zamówienia  warunek  ten  powinien  spełnić  samodzielnie  jeden  z  tych 

wykonawców, tj. wprowadzenie ograniczenia sprzecznego z istotą instytucji wspólnego 

ubiegania  się  wykonawców  o  udzielenie  zamówienia  i  jednocześnie  eliminującego  z 

udziału  w  postępowaniu  wykonawców,  którzy  wspólnie  ubiegając  się  o  udzielenie 

zamówienia  spełniają  łącznie  wymóg  posiadania  określonego  przez  zamawiającego 

doświadczenia,  co  jednocześnie  narusza  zasadę  równego  traktowania  wykonawców  i 

ogranicza uczciwą konkurencję w Postępowaniu; 

e) 

art.  22  ust.  1  i  ust.  4  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  poprzez  wprowadzenie  w  pkt 

VIII.2.c  SIWZ  oraz  w  pkt  III.2.3.  lit.  c  ogłoszenia  wymogu  dysponowania  przez 

wykonawcę terenem przeznaczonym na bazę techniczną, spełniającą warunki opisane 

w załączniku nr 2 do SIWZ [Wymagania dla zaplecza technicznego oraz samochodów 

pogotowia  technicznego  i  mobilnej  służby  zabezpieczenia  ruchu],  zlokalizowanym  na 

ś

ciśle oznaczonym przez zamawiającego obszarze, który to warunek jest nadmierny i 

nieproporcjonalny, a przy uwzględnieniu zarzutu nieprecyzyjnego opisania przedmiotu 

zamówienia  skutkuje  także  ograniczeniem  uczciwej  konkurencji  i  nierównym 

traktowaniem wykonawców; 

f) 

art.  22  ust.  1  i  ust.  4  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp,  przez  wprowadzenie  -  w  pkt 

VIII.2.d  SIWZ  oraz  pkt  III.2.3  lit.  d  Ogłoszenia  -  wymogu,  by  wykonawca  w  okresie 

ostatnich  3  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  a  jeżeli  okres  prowadzenia 

działalności jest krótszy - w tym okresie - posiadał średnioroczne zatrudnienie w liczbie 

co  najmniej  70  pracowników,  który  to  warunek  sformułowany  jest  w  sposób 

niejednoznaczny,  gdyż  zamawiający  nie  sprecyzował,  jak  rozumieć  pojęcie 

„zatrudnienia” (wyłącznie umowa o pracę, czy umowy cywilnoprawne i ew. jaki wymiar 

umowy  o  pracę  podlega  uwzględnieniu)  i  jak  je  liczyć  (w  okresie  trzyletnim,  czy  w 

każdym z trzech lat z osobna), co zniechęca wykonawców do udziału w postępowaniu, 

ograniczając jednocześnie uczciwą konkurencję; 

g) 

art.  7  ust.  1  w  zw.  z  art.  150  ust.  2  i  art.  147  ust.  2  ustawy  Pzp  przez  wprowadzenie 

wymogu  wniesienia  przez  wykonawcę  zabezpieczenia  należytego  wykonania  umowy 

na  cały  okres  jej  obowiązywania  w  wysokości  8%  maksymalnej  wartości  nominalnej 

zobowiązania zamawiającego wynikającego z umowy, który to wymóg jest nadmierny i 

nieproporcjonalny,  skutkując  naruszeniem  zasady  uczciwej  konkurencji  i  równego 

traktowania wykonawców; 

h) 

art. 7 ust. 1 ustawy Pzp przez wprowadzenie - w § 2 ust. 1 załącznika nr 9 do SIWZ (w 

jego  części  I  i  II)  [Istotne  postanowienia  umowy  -  wzór  umowy  o  świadczenie  usług 

przewozów  autobusowych  w  zbiorowej  komunikacji  miejskiej  nadzorowanej  przez 

Zarząd  Transportu  Miejskiego  w  Warszawie]  -  postanowień  sprzecznych  z  pkt  VII.5 

SIWZ, poprzez wskazanie terminów wprowadzania autobusów do ruchu (rozłożenie tej 

czynności  w  czasie),  podczas,  gdy  z  pkt  VII.5  SIWZ  wprost  wynika,  że  wszystkie 

autobusy (50 sztuk) mają być wprowadzone do ruchu począwszy od pierwszego dnia 

powszedniego w okresie obowiązywania umowy; 

i) 

art. 7 ust. 1 ustawy Pzp przez wprowadzenie - w § 4 ust. 5 Załącznika nr 9 do SIWZ (w 

jego  części  I  i  II)  [Istotne  postanowienia  umowy  -  wzór  umowy  o  świadczenie  usług 

przewozów  autobusowych  w  zbiorowej  komunikacji  miejskiej  nadzorowanej  przez 

Zarząd Transportu Miejskiego w Warszawie] - postanowień przewidujących określenie 

maksymalnego  rocznego  wynagrodzenia  wykonawcy  w  każdym  rocznym  okresie 

realizacji  usługi  oraz  całkowitego  maksymalnego  wynagrodzenia  wykonawcy  za  cały 

okres  świadczenia  usługi,  w  sytuacji,  gdy  postanowienia  SIWZ  (wraz  z  wszystkimi 

załącznikami) nie określają mechanizmu, w oparciu o który odpowiednio  maksymalne 

roczne i całkowite wynagrodzenie wykonawcy miałoby zostać obliczone; 

j) 

art. 7 ust. 1 ustawy Pzp przez wprowadzenie - w §1 ust. 4 Załącznika nr 9 do SIWZ (w 

jego  części  I  i  II)  [Istotne  postanowienia  umowy  -  wzór  umowy  o  świadczenie  usług 

przewozów  autobusowych  w  zbiorowej  komunikacji  miejskiej  nadzorowanej  przez 

Zarząd  Transportu  Miejskiego  w  Warszawie]  -  postanowień,  które  nie  pozwalają  na 

jednoznaczne  oszacowanie  ilości  wozokilometrów,  które  będą  rocznie  zlecane 

wykonawcy,  podczas,  gdy  z  pkt  VI.2  SIWZ  wynika,  że  usługa  przewozu  będzie 

realizowana w ilości rocznej 4 000 000 (słownie: cztery miliony) +- 10%. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu  dokonania  zmiany  treści  SIWZ  i 

ogłoszenia przez: 

a) 

jednoznaczne wskazanie - w pkt VI. 1-VI.2 SIWZ oraz pkt II. 1.1, II. 1.5 i II.3 ogłoszenia 

-  tras  komunikacyjnych,  na  których  usługa  będzie  realizowana  i  częstotliwości 

wykonywania kursów na poszczególnych trasach, a także przypisania poszczególnych 

tras do danej części zamówienia; 

b) 

wykreślenie  -  z  pkt  IV.  1.  SIWZ  i  pkt  XI.3  SIWZ  oraz  w  pkt  II.  1.8  ogłoszenia  - 

ograniczenia,  zgodnie  z  którym  wykonawca  może  złożyć  ofertę  wyłącznie  na  jedną 

część zamówienia; 

c) 

wprowadzenie  obowiązku  osobistego  wykonania  zamówienia  wyłącznie  w  zakresie 

usługi  przewozowej  i  w  konsekwencji  wykreślenie  z  pkt  7  Załącznika  nr  3  do  SIWZ 

[Formularz  ofertowy]  ograniczenia  odwołującego  się  do  czynności  z  zakresu  obsługi 

technicznej pojazdów, określonych w pkt 1.3.5-1.3.11 Załącznika nr 2 do SIWZ; 

d) 

wykreślenie - z pkt VIII.2.b SIWZ oraz pkt III.2.1 ppkt 2.b i pkt III.2.3 lit. b ogłoszenia - 

wymogu,  by  w  przypadku  wykonawców  wspólnie  ubiegających  o  udzielenie 

zamówienia warunek udziału w postępowaniu w zakresie wiedzy i doświadczenia (pkt 

VIII.2.b  SIWZ,  pkt  III.2.1  ppkt  2.b  i  pkt  III.2.3  lit.  b  ogłoszenia)  był  spełniony 

samodzielnie przez jednego spośród wykonawców, tworzących konsorcjum; 

e) 

 usunięcie  pkt  VIII.2.c  SIWZ  oraz  w  pkt  III.2.3.  lit.  c  ogłoszenia,  tj.  wymogu 

dysponowania  przez  wykonawcę  terenem  przeznaczonym  na  bazę  techniczną, 

spełniającą warunki opisane w załączniku nr 2 [Wymagania dla zaplecza technicznego 

oraz samochodów pogotowia technicznego i mobilnej służby zabezpieczenia ruchu] do 

SIWZ,  zlokalizowanym  na  ściśle  oznaczonym  przez  zamawiającego  terenie,  wraz  z 

usunięciem  załącznika  nr  2  do  SIWZ;  a  ewentualnie,  usunięcie  z  załącznika  nr  2  do 

SIWZ  [Wymagania  dla  zaplecza  technicznego  oraz  samochodów  pogotowia 

technicznego  i  mobilnej  służby  zabezpieczenia  ruchu]  w  pkt  1.1  sformułowania  „oraz 

filie,  jeżeli  Operator  planuje  eksploatację  więcej  niż  jednego  obiektu  zaplecza 

technicznego” oraz pkt 1.1.8, 1.2.4; 

f) 

doprecyzowanie - w pkt VIII.2.d SIWZ oraz pkt III.2.3 lit. d ogłoszenia - iż przy ocenie 

wymogu  zatrudnienia  należy  uwzględniać  zarówno  osoby,  z  którym  wykonawca  ma 

nawiązane  umowy  o  pracę  (w  tym  w  niepełnym  wymiarze  czasu  pracy),  jak  również 

osoby, z którymi wykonawcę łączą jedynie stosunki cywilnoprawne; 

g) 

wprowadzenie  w  pkt  XVI.  1  SIWZ  wymogu  wniesienia  przez  wykonawcę 

zabezpieczenia  należytego  wykonania  umowy  o  wartości  odpowiadającej  2% 

maksymalnej  wartości  nominalnej  zobowiązania  zamawiającego  wynikającego  z 

umowy lub w sposób wskazany w art. 150 ust. 3 i 4 ustawy Pzp; 

h) 

usunięcie sprzeczności pomiędzy § 2 ust. 1 załącznika nr 9 do SIWZ (w jego części I i 

II)  [Istotne  postanowienia  umowy  -  wzór  umowy  o  świadczenie  usług  przewozów 

autobusowych  w  zbiorowej  komunikacji  miejskiej  nadzorowanej  przez  Zarząd 

Transportu Miejskiego w Warszawie] a pkt VII.5 SIWZ; 

i) 

usunięcie  §  4  ust.  5  załącznika  nr  9  do  SIWZ  (w  jego  części  I  i  II)  [Istotne 

postanowienia umowy - wzór umowy o świadczenie usług przewozów autobusowych w 

zbiorowej  komunikacji  miejskiej  nadzorowanej  przez  Zarząd  Transportu  Miejskiego  w 

Warszawie]  oraz  odwołań  do  §  4  ust.  5  zamieszczonych  w  innych  jednostkach 

redakcyjnych załącznika nr 9 do SIWZ; 

j) 

usunięcie  z  §  1  ust.  4  załącznika  nr  9  do  SIWZ  (w  jego  części  I  i  II)  [Istotne 

postanowienia umowy - wzór umowy o świadczenie usług przewozów autobusowych w 

zbiorowej  komunikacji  miejskiej  nadzorowanej  przez  Zarząd  Transportu  Miejskiego  w 

Warszawie]  postanowień  przewidujących  wskazanie  w  każdym  kolejnym  roku  ilości 

wozokilometrów zlecanych wykonawcy tj. od fragmentu: „W roku 20.” do fragmentu: „+-

10% wkm”. 

W  uzasadnieniu  odwołania  odwołujący  co  do  zarzutu  z  pkt  „a”  petitum  odwołania 

podniósł,  że  zamawiający  nie  sprecyzował  w  jakikolwiek  sposób  przebiegu  tras 

komunikacyjnych, na których usługa transportowa - stanowiąca przedmiot zamówienia - ma 

być  realizowana  i  częstotliwości  kursów  na  poszczególnych  trasach,  a  także  nie  przypisał 

poszczególnych  tras  do  danej  części  zamówienia.  Trasy  linii  komunikacyjnych  nie  zostały 

sprecyzowane również w ramach poszczególnych części zamówienia. Wywiódł, że taki opis 

przedmiotu  zamówienia  -  uwzględniając  wymóg  dysponowania  bazą  techniczną,  której 

lokalizacja  ma  być  wybrana  przez  wykonawcę  już  na  etapie  złożenia  oferty  uniemożliwia 

rzetelną kalkulację ceny ofertowej, gdyż elementem ceny jest również koszt dojazdu z bazy 

do miejsc rozpoczęcia wykonywania kursów i z miejsc zakończenia ich realizowania do bazy. 

W  załączniku  nr  3.1  do  SIWZ  [Szczegółowa  kalkulacja  ceny]  należy  bowiem  wskazać 

wszelkie  koszty  związane  z  realizacją  zamówienia,  w  tym  koszty  paliwa  (pkt  A.1),  koszty 

dotyczące  kierowców  (pkt  D),  czy  wszelkie  inne  elementy  mające  wpływ  na  sposób 

obliczenia  ceny  (pkt  G.4).  Znaczenie  ma  również  częstotliwość  kursów  na  poszczególnych 

trasach, gdyż  trasy,  których  „obciążenie”  jest  większe,  a które  będą  zlokalizowane  dalej  od 

położenia  bazy  technicznej,  wybranej  przez  wykonawcę  generują  znacznie  większe  koszty. 

Brak  bardziej  szczegółowego  podziału  terytorialnego  uniemożliwia  wykonawcom  podjęcie 

racjonalnej  decyzji  co  do  złożenia  oferty  na  daną  część  zamówienia  i  rzetelną  kalkulację 

takiej  oferty.  Celem  zobrazowania  skali  problemu  odwołujący  wskazał,  że  powierzchnia 

obszaru  określonego  przez  zamawiającego  to  ponad  2  500  km

,  co  dowodzi  powagi  ryzyk 

związanych  z  błędną  kalkulacją.  Ryzyko  błędnej  kalkulacji  jest  całkowicie  przerzucone  na 

wykonawców, którzy - uwzględniając poważny zakres zamówienia i czas jego trwania - mogą 

nie być skłonni do jego poniesienia. 

Co  do  zarzutu  z  pkt  „b”  petitum  odwołania  odwołujący  podniósł,  że  sposób,  w  jaki 

zamawiający  dokonał  podziału  zamówienia  na  dwie  części,  wskazuje,  iż  ich  przedmiot, 

zakres i charakter jest identyczny. Zastrzegł, że nie kwestionuje uprawnienia zamawiającego 

do  dokonania  podziału  zamówienia  na  części,  jednak  wskazana  wyżej  tożsamość  obu 

części,  jak  również  sformułowanych  przez  zamawiającego  warunków  udziału  w 

postępowaniu  w  zakresie  każdej  z  nich,  w  zestawieniu  z  wprowadzonym  ograniczeniem 

możliwości  złożenia  oferty  tylko  na  jedną  część  ogranicza  konkurencję  w  postępowaniu. 

Gdyby bowiem zamawiający nie wprowadził ograniczenia co do ilości części zamówienia, w 

których  mogą  uczestniczyć  wykonawcy,  wówczas  mogliby  oni  złożyć  oferty  na  każdą  z 

części, przez co konkurencja w postępowaniu byłaby o wiele większa. Wywiódł, że swoboda 

zamawiającego  co  do  korzystania  z  uprawnienia  z  art.  83  ust.  3  ustawy  Pzp  nie  jest 

nieograniczona - nie może bowiem prowadzić do naruszenia podstawowej zasady udzielania 

zamówień publicznych, wyrażonej w art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, tj. zasady uczciwej konkurencji 

i  równego  traktowania  wykonawców.  Dokonując  podziału  zamówienia  na  części, 

zamawiający  dopuścił  do  udziału  w  postępowaniu  również  mniejszych  wykonawców. 

Jednakże,  wprowadzając  jednocześnie  ograniczenie  co  do  liczby  części,  na  które 

wykonawca  może  złożyć  ofertę,  zamawiający  pozbawił  wykonawców  prawa  udziału  w 

postępowaniu  dotyczącym  drugiej  części  zamówienia  i  tym  samym  istotnie  ograniczył 

konkurencję  w  postępowaniu.  Gdyby  zamawiający  umożliwił  złożenie  każdemu  z 

wykonawców  ofert  na  obie  części,  to  dopuściłby  do  udziału  w  postępowaniu  „mniejszych” 

wykonawców,  jak  i  nie  ograniczył  konkurencji,  poprzez  zamknięcie  drogi  tym,  którzy  są  w 

stanie  wykonać  w  sposób  należyty  obie  części  zamówienia.  Obecnie,  pełny  dostęp  do 

zamówienia mają wyłącznie mniejsi wykonawcy, którzy - z przyczyn obiektywnych - i tak nie 

byliby w stanie złożyć oferty na obie części zamawiania. 

Co  do  zarzutu  z  pkt  „e”  petitum  odwołania  odwołujący  podniósł,  że  warunek 

dysponowania  przez  wykonawcę  terenem  przeznaczonym  na  bazę  techniczną,  spełniającą 

warunki  opisane  w  załączniku  nr  2  do  SIWZ  [Wymagania  dla  zaplecza  technicznego  oraz 

samochodów  pogotowia  technicznego  i  mobilnej  służby  zabezpieczenia  ruchu]  jest 

nadmierny i nieproporcjonalny do przedmiotu zamówienia, a także nieracjonalny. Podkreślił, 

ż

e zamawiający żąda dla realizacji zleconej usługi przewozowej autobusów nowych. Pojazdy 

nowe objęte są gwarancją producenta, której zachowanie wymaga przestrzegania warunków 

eksploatacji  określonych  przez  producenta,  w  tym  serwisowania  pojazdów  w 

autoryzowanych stacjach obsługi (tzw. ASO). Nieracjonalnym i zbędnym jest w konsekwencji 

żą

danie  przez  zamawiającego  dysponowania  przez  wykonawcę  kompleksowo  urządzoną  i 

wyposażoną  bazą  techniczną,  skoro  z  uwagi  na  wymagania  producenta  autobusów 

wykonawca  i  tak  nie  będzie  mógł  przeprowadzać  w  tej  bazie  większości  czynności  obsługi 

technicznej.  Ukształtowanie  rynku  nowych  autobusów  pozwala  na  pozyskanie  ich  u 

producenta  łącznie  z  usługą  kompleksowego  ich  utrzymania,  tj.  pełnej  obsługi  i  napraw,  w 

całym  okresie  eksploatacji  autobusów.  Producent  usługę  tę  będzie  realizował  poprzez  sieć 

swoich  ASO.  Zważyć  należy,  iż  przyznając  autoryzację  danej  stacji  producent  uznał,  iż  jej 

wyposażenie i funkcjonalność są właściwe dla realizowanej obsługi i napraw jego produktów. 

Dodał,  że  zamawiający  określił  obszar,  na  którym  baza  techniczna  musi  zostać 

zlokalizowana,  a  wykonawca  już  na  etapie  składania  oferty  musi  wskazać  tę  lokalizację 

(adres  bazy).  Wymagania  te,  w  zestawieniu  z  zarzutem  wadliwego  opisania  przedmiotu 

zamówienia  z  uwagi  na  niesprecyzowanie  przebiegu  tras  komunikacyjnych,  na  których 

usługa  transportowa  -  stanowiąca  przedmiot  zamówienia  -  ma  być  realizowana  i 

częstotliwości  kursów  na  poszczególnych  trasach,  uniemożliwiają  rzetelną  kalkulację  ceny 

ofertowej. 

Odwołujący  argumentował  również,  że  zamawiający  dopuścił,  by  wykonawca 

dysponował  głównym  obiektem  zaplecza  technicznego  (zajezdnią)  oraz  filiami.  Jednak 

narzucił  wymóg,  by  także  filie,  choćby  zostały  utworzone  wyłącznie  dla  realizacji  w  nich 

czynności  obsługi  codziennej  dla  zminimalizowania  kosztów  dojazdu  z  bazy  do  miejsc 

rozpoczęcia  wykonywania  kursów  i  z  powrotem  -  spełniały  wszystkie  szczegółowe 

wymagania  bazy  technicznej  (zajezdni)  narzucone  przez  zamawiającego.  Wymóg  ten  jest 

całkowicie nieadekwatny do celu, jakim jest należyta obsługa techniczna taboru 

Odwołujący  wywiódł,  że  kwestionuje  w  całości  wymóg  dysponowania  przez 

wykonawcę  bazą  techniczną  spełniającą  wymagania  opisane  w  załączniku  nr  2  do  SIWZ 

[Wymagania  dla  zaplecza  technicznego  oraz  samochodów  pogotowia  technicznego  i 

mobilnej  służby  zabezpieczenia  ruchu].  Dodatkowo  natomiast  zwrócił  uwagę  na  wymóg 

wyposażenia bazy technicznej (zajezdni oraz każdej fili) w stację tankowania pojazdów oraz 

automatyczną mechaniczną myjnię pojazdów. Wymóg realizacji wskazanych funkcjonalności 

w  obszarze  bazy  technicznej  ocenić  należy  jako  szczególnie  nieproporcjonalny.  Ich 

realizacja 

jest 

bowiem 

szczególnie 

kosztowna, 

a 

wymagania 

i 

ograniczenia 

administracyjnoprawne  związane  z  ich  utworzeniem  oraz  funkcjonowaniem  istotnie 

ograniczają zakres dopuszczalnej ich lokalizacji. Na rynku funkcjonują od lat przedsiębiorcy 

zawodowo trudniący się tego rodzaju usługami i posiadający właściwie przygotowane bazy, 

podlegające nadzorowi właściwych organów administracji 

Co do zarzutu z pkt „g” petitum odwołania odwołujący podniósł, że wymóg wniesienia 

przez  wykonawcę  zabezpieczenia  należytego  wykonania  umowy  na  cały  okres  jej 

obowiązywania  w  wysokości  8%  maksymalnej  wartości  nominalnej  zobowiązania 

zamawiającego  wynikającego  z  umowy  jest  nadmierny.  Wywiódł,  że  ustawodawca 

pozostawił  zamawiającemu  pewną  swobodę  w  określeniu  wysokości  żądanego 

zabezpieczenia. Swoboda ta nie jest jednak nieograniczona. Przepis art. 150 ust. 2 ustawy 

Pzp  należy  stosować  przez  pryzmat  celu  zabezpieczenia,  jaki  określił  ustawodawca  w  art. 

147 ust. 2 ustawy Pzp. Zgodnie z tym przepisem - zabezpieczenie służy pokryciu roszczeń 

zamawiającego z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. 

Argumentował,  że  zamawiający  przewidział  rozliczanie  usługi  przewozowej  w 

okresach  miesięcznych  (łącznie  96  miesięcy),  a  na  wypadek  jej  niewykonywania  lub 

nienależytego  wykonywania.  Zatem  ryzyko  zamawiającego  nienależytego  wykonywania 

umowy  od  strony  jej  wartości  mieści  się  w  wartości  jednomiesięcznego  wynagrodzenia 

wykonawcy,  czyli  1/96  maksymalnej  wartości  nominalnej  zobowiązania  zamawiającego 

wynikającego z umowy.  

Zdaniem  odwołującego  wielkość  żądanego  zabezpieczenia  przy  uwzględnieniu 

okresu na jaki musi ono zostać udzielone - 8 lat - powoduje, iż w praktyce jedyną faktycznie 

możliwą  formą  jego  ustanowienia  jest  świadczenie  w  gotówce  (a  uwzględniając  znaczną 

kwotę,  którą  wykonawca  musiałby  „zamrozić”  na  8  lat,  również  ta  forma  wniesienia 

zabezpieczenia  okazuje  się  w  praktyce  niemożliwa  do  realizacji).  Funkcjonujący  na  rynku 

zabezpieczeń  ubezpieczyciele  czy  banki  nie  dysponują  bowiem  instrumentem,  który 

zabezpieczałby  należyte  wykonanie  umowy  na  warunkach  przez  zamawiającego 

określonych. Tak więc, wykonawcy nie mają możliwości pozyskania odpowiedniej gwarancji 

bankowej, czy ubezpieczeniowej. 

Z  powodu  cofnięcia  przez  odwołującego  zarzutów  opisanych  w  pkt  c,  d,  f,  h,  i,  j 

petitum odwołania nie przytoczono uzasadnienia faktycznego i prawnego tych zarzutów jako 

zbytecznych. 

Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania. 

W odpowiedzi  jak również  w  trakcie  rozprawy  przedstawił  uzasadnienie  faktyczne  i  prawne 

swego stanowiska. 

Do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  odwołującego,  zachowując  termin 

ustawowy  oraz  wskazując  interes  w  uzyskaniu  rozstrzygnięcia  na  korzyść  odwołującego 

zgłosił  przystąpienie  wykonawca  A.K.,  prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  nazwą 

A.K.,  PPUH  w  Żorach.  Wniósł  o  uwzględnienie  odwołania.  W  trakcie  rozprawy  przedstawił 

uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska. 

Uwzględniając  całość  dokumentacji  z  przedmiotowego  postępowania,  w  tym  w 

szczególności:  protokół  postępowania,  ogłoszenie  o  zamówieniu,  SIWZ,  modyfikacje 

SIWZ,  odpowiedzi  na  wnioski  wykonawców  o  wyjaśnienie  treści  SIWZ  z  8  kwietnia 

2016 r. odwołanie, odpowiedź na odwołanie, pismo Brokerskiego Biura Ubezpieczeń i 

Gwarancji z 14 marca 2016 r. załączone do odwołania, wydruki z SIWZ, złożone przez 

przystępującego  w  trakcie  posiedzenia  Izby,  jak  również  biorąc  pod  uwagę 

oświadczenia,  stanowiska  stron  i  uczestnika  postępowania  złożone  w  trakcie 

posiedzenia i rozprawy, Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

W  pierwszej  kolejności  ustalono,  że  odwołanie  nie  zawiera  braków  formalnych  oraz 

został  uiszczony  od  niego  wpis.  Nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących 

odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp. 

Zamawiający  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego  z  zastosowaniem  przepisów  ustawy  Pzp  wymaganych  przy  procedurze, 

której wartość szacunkowa zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych 

na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. 

W  ocenie  Izby  wypełnione  zostały  przesłanki  dla  wniesienia  odwołania  określone  w 

art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, tj. posiadanie przez odwołującego interesu w uzyskaniu danego 

zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez zamawiającego 

przepisów ustawy. Na etapie dokonywania przez zamawiającego w ogłoszeniu o zamówieniu 

i  SIWZ  opisu  sposobu  dokonywania  oceny  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu  a 

także  opisu  przedmiotu  zamówienia,  postanowień  wzoru  umowy  w  sprawie  zamówienia 

sporządzenie  opisu  (wzoru)  w  taki  sposób,  który  jest  nieproporcjonalny  lub  może  naruszać 

uczciwą  konkurencję  jak  również  w  sposób,  który  może  uniemożliwić  wykonawcy  złożenie 

oferty, prowadzi do powstania szkody po stronie tego wykonawcy w postaci utraty korzyści, z 

jakimi  wiązać  się  może  uzyskanie  zamówienia.  Powyższe  wyczerpuje  dyspozycję  art.  179 

ust. 1 ustawy Pzp. 

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. 

1.  Zarzuty  dotyczące  braku  jednoznacznego  i  wyczerpującego  oznaczenia  tras 

komunikacyjnych,  na  których  usługa  będzie  realizowana  i  częstotliwości 

wykonywania  kursów  na  poszczególnych  trasach,  a  także  przypisania 

poszczególnych tras do danej części zamówienia 

Ustalono,  że  zamawiający  w  ogłoszeniu  o  zamówieniu  w  pkt  II.  1.1  wskazał,  że 

przedmiotem  zamówienia  jest  świadczenie  usługi  przewozu  regularnego  wykonywanej  w 

ramach  lokalnego  transportu  zbiorowego  na  liniach  autobusowych  nadzorowanych  przez 

ZTM, funkcjonujących w ramach systemu komunikacji miejskiej. 

W pkt II. 1.5 ogłoszenia i pkt VI. 1 SIWZ zastrzeżono, że przedmiot zamówienia obejmuje 

ś

wiadczenie  usługi  przewozu  regularnego  wykonywanego  w  ramach  lokalnego  transportu 

zbiorowego  (komunikacji  miejskiej  w  Warszawie)  na  liniach  nadzorowanych  przez  Zarząd 

Transportu  Miejskiego,  na  całym  obszarze  układu  komunikacyjnego  tj.  na  terenie  m.  st. 

Warszawy  i  gmin  podwarszawskich,  z  którymi  m.  st.  Warszawa  podpisało  stosowne 

porozumienia. 

Zgodnie z pkt VI.2 SIWZ Zamawiający podzielił przedmiot zamówienia na dwie części: 

a)  część  1  -  usługi  przewozu  w  ilości  rocznej  4.000.000  ±10  %  wozokilometrów  przy 

wykorzystaniu  w  ruchu  50  autobusów  o  długości  ok.  12  metrów  (klasa  Maxi)  oraz 

zapewnienie minimum 4 pojazdów rezerwowych, 

b)  część  2  -  usługi  przewozu  w  ilości  rocznej  4.000.000  ±10  %  wozokilometrów  przy 

wykorzystaniu  w  ruchu  50  autobusów  o  długości  ok.  12  metrów  (klasa  Maxi)  oraz 

zapewnienie minimum 4 pojazdów rezerwowych. 

Termin realizacji zamówienia został określony w ogłoszeniu o zamówieniu następująco: 

a)  część 1: rozpoczęcie 1.12.2016 r., zakończenie 30.11.2024 r., 

b)  część 2: rozpoczęcie 1.01.2017 r., zakończenie 31.12.2024 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje. 

Zarzuty nie zasługują na uwzględnienie.  

Zgodnie  z  art.  29  ust.  1  ustawy  Pzp,  przedmiot  zamówienia  opisuje  się  w  sposób 

jednoznaczny i wyczerpujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń, 

uwzględniając  wszystkie  wymagania  i  okoliczności  mogące  mieć  wpływ  na  sporządzenie 

oferty. Z kolei w myśl art. 29 ust. 2 ustawy Pzp, przedmiotu zamówienia nie można opisywać 

w  sposób,  który  mógłby  utrudniać  uczciwą  konkurencję.  Stosownie  zaś  do  art.  7  ust.  1 

ustawy  Pzp,  Zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  oraz  równe 

traktowanie wykonawców. 

Rzeczywiście  zamawiający  określił  przedmiot  zamówienia  przez  wskazanie  rocznej 

liczby  wozokilometrów  jaką  zamawiający  zleci  operatorowi  w  trakcie  trwania  umowy  i  że  ta 

usługa  przewozowa  będzie  realizowana  na  całym  obszarze  układu  komunikacyjnego  tj.  na 

terenie  m.  st.  Warszawy  i  gmin  podwarszawskich,  z  którymi  m.  st.  Warszawa  podpisało 

stosowne  porozumienia.  Zamawiający  ustalił  roczną  liczbę  wozokilometrów  na  poziomie 

4.000.000 ±10 %, co oznaczało, że zamawiający gwarantuje wykonawcom wykonanie usługi 

na poziomie minimum 3.600.000 wzkm rocznie. Dodatkowo zamawiający sprecyzował, że do 

realizacji usługi wykonawcy muszą zapewnić codziennie 50 autobusów. Jak słusznie zatem 

argumentował  zamawiający,  daje  to  średnie  obciążenie  przypadające  na  jeden  autobus  na 

poziomie około 200 km dziennie (3.600.000 wzkm / 365 dni / 50 autobusów). Przy założeniu, 

ż

e  średnia  prędkość  poruszania  się  autobusu  to  około  15  km/h,  każdy  z  autobusów 

użytkowany  będzie  średnio  przez  13  godzin  na  dobę.  Jak  wynikało  z  powyższego, 

zamawiający podał zatem wykonawcom dane umożliwiające wyliczenie średniej długości linii 

komunikacyjnych,  czasu  pracy  na  linii,  struktury  wozów  w  ruchu  i  pojemność  taboru.  W 

ocenie Izby, dane, które zamawiający wykonawcom udostępnił, pozwalały na skalkulowanie 

ceny oferty. 

Rzeczywiście  przedmiot  zamówienia  opisany  w  SIWZ  nie  zawierał  dalszych  danych 

na temat szczegółowego przypisania przejazdów do linii komunikacyjnych ani określenia ich 

częstotliwości.  Zamawiający  wskazał  w  odpowiedzi  na  odwołanie  na  obiektywne  czynniki, 

które  przemawiały  za  koniecznością  zamówienia  bardziej  elastycznej,  dynamicznie 

zmieniającej się usługi przewozowej, której elementem nie mogą być ściśle określone trasy i 

częstotliwości.  Można  do  nich  zaliczyć  takie  czynniki  jak  masowy  charakter  komunikacji 

zbiorowej  organizowanej  na  terenie  m.  st.  Warszawy  i  okolic,  dużą  zmienność  potoków 

pasażerskich  oraz  potrzeb  komunikacyjnych 

w  przeciągu  wieloletniego  okresu 

obowiązywania umowy, rozbudowę osiedli oraz realizacji miejskich inwestycji powodujących 

konieczność korekty tras bądź likwidację wybranych tras komunikacyjnych, a także znaczną 

zmianę  częstotliwości  kursowania  pojazdów.  Za  uzasadnione  czynniki  można  także  uznać 

potrzebę  dostosowywania  podaży  miejsc  do  aktualnego  popytu  na  usługi  przewozowe  i 

zamiany pojemności taboru na większy lub mniejszy niż wymagany w przetargu. Nie sposób 

także polemizować z koniecznością zmiany układu autobusowej sieci komunikacyjnej w razie 

reorganizacji  sieci  transportu  szynowego  (np.  w  razie  rozbudowy  linii  metra,  sieci 

tramwajowej,  uruchamiania  nowych  przystanków  kolejowych).  Sieć  transportu  szynowego 

jest  bowiem  szkieletem,  który  wyznacza  węzły,  do  których  pasażerowie  dowożeni  są 

autobusami.  W  razie  rozbudowy  sieci  transportu  szynowego,  a  takie  działania  są 

podejmowanie,  sieć  komunikacji  autobusowej,  w  tym  trasy  i  ich  częstotliwości  musi  ulegać 

dynamicznej i elastycznej zmianie.  

W ocenie Izby, nie bez znaczenia jest też bardzo długi, bo aż 8 letni okres realizacji 

usługi  przewozowej.  Zasady  wiedzy  i  doświadczenia  życiowego  podpowiadają,  że 

niemożliwym jest zagwarantowanie wykonawcom niezmienności przedmiotu zamówieniu co 

do tras linii autobusowych ani ich częstotliwości w tak odległej perspektywie czasowej. 

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności faktyczne Izba stwierdziła, że zamawiający, 

będący  organizatorem  stołecznego  transportu  zbiorowego  autobusowego,  ma  prawo  do 

zamówienia  takiej  usługi,  która  odpowiada  jego  uzasadnionym  potrzebom.  W  ocenie  Izby, 

specyficznym  potrzebom  zamawiającego  nie  odpowiada  natomiast  usługa,  w  której 

wykonawca  świadczy  przewozy  tylko  na  ściśle  określonych  trasach.  Uwzględnienie  żądań 

odwołującego  prowadziłoby  de  facto  do  zmiany  charakteru  i  sposobu  realizacji  usługi 

przewozowej.  Zamawiana  byłaby  bowiem,  wbrew  uzasadnionym  i  obiektywnym  potrzebom 

zamawiającego,  usługa  obsługi  kilku  (kilkunastu)  ściśle  określonych  tras  autobusowych, 

podczas gdy zamawiający oczekuje świadczenia elastycznej usługi przewozowej na terenie 

całej sieci i za co jest gotowy zapłacić wyższą cenę. Natomiast nie będzie odpowiadać jego 

uzasadnianym potrzebom usługa przewozowa, w której operator świadczy przewozy tylko na 

z góry określonej trasie, przy ściśle wyznaczonej częstotliwości i w sposób niezmienny przez 

okres aż 8 lat.  

Izba  nie  mogła  odnieść  się  merytorycznie  do  zgłoszonego  przez  odwołującego  w 

trakcie  rozprawy  postulatu  zgodnie  z  którym  Izba  miałaby  nakazać  zamawiającemu 

modyfikację  opisu  przedmiotu  zamówienia  w  ten  sposób,  aby  –  przy  niewskazywaniu  tras  i 

częstotliwości  kursów  -  wprowadzić  obowiązek  zapłacenia  przez  zamawiającego  także  za 

tzw.  wozokilometry  techniczne  (puste  przejazdy  dojazdowe  z  bazy  do  przystanków 

początkowych tras i kursy zjazdowe z przystanków końcowych tras do bazy).  

Zgodnie  z  art.  192  ust. 7  ustawy  Pzp,  Izba  nie  może  orzekać  co  do  zarzutów,  które 

nie  zostały  podniesione  w  odwołaniu.  Izba  stwierdziła,  że  stanowisko  odwołującego  należy 

uznać  na  nowy  zarzut  podniesiony  dopiero  na  rozprawie,  a  nie  modyfikację 

dotychczasowego  żądania.  Zarzut  z  pkt  a  petitum  odwołania  sprowadzał  się  do  tego,  że  – 

zdaniem  odwołującego  –  zamawiający  opisał  przedmiot  zamówienia  w  sposób 

niejednoznaczny,  gdyż  nie  dookreślił  linii  autobusowych  ani  częstotliwości  kursowania 

autobusów.  Z  tak  sformułowanym  zarzutem  korespondowało  żądanie  odwołującego,  aby 

Izba  nakazała  zamawiającemu  uzupełnienie  opisu  przedmiotu  zamówienia  o  brakujące  – 

zdaniem  odwołującego  –  dane.  Zarzut,  który  odwołujący  przedstawił  w  trakcie  rozprawy, 

sprowadzał  się  natomiast  de  facto  do  pozostawienia  dotychczasowego  systemu,  w  którym 

wykonawca  świadczy  usługę  na  terenie  całej  sieci  i  wprowadzenie  odrębnej  płatności  za 

wozokilometry techniczne. Zdaniem Izby stanowisko odwołującego nie wpisywało się zatem 

w  zarzuty  z  pkt  a  petitum  odwołania  i  nie  mogło  być  uznane  jako  jedynie  modyfikacja 

żą

dania, które towarzyszyło tym zarzutom. W tej sytuacji za pozbawione znaczenia uznano 

dowody  w  postaci  postanowień  SIWZ  z  innych  postępowań,  w  tym  w  przetargu  na 

ś

wiadczenie usług komunikacji miejskiej w Olsztynie w zakresie przewozów autobusowych w 

latach  2015-2025,  prowadzonym  przez  Zarząd  Dróg  Zieleni  i  Transportu  w  Olsztynie  i  w 

przetargu  prowadzonym  przez  Miejski  Zarząd  Dróg  i  Komunikacji  w  Radomiu,  na 

ś

wiadczenie  usług  w  zakresie  publicznego  transportu  zbiorowego  w  ramach  sieci 

komunikacyjnej  MZDiK  w  Radomiu.  Jedynie  na  marginesie  należy  wskazać,  że  –  wbrew 

stanowisku odwołującego i przystępującego – z postanowień odpowiednio § 6 ust. 2 projektu 

umowy  i  pkt  3  załącznika  nr  9  do  SIWZ  w  tych  postępowaniach  nie  wynikało,  że  obydwaj 

zleceniodawcy stosują odmienną praktykę aniżeli zamawiający. Stwierdzono, że jeśli chodzi 

o przetarg Miejskiego Zarządu Dróg i Komunikacji w Radomiu, to w świetle pkt 3 załącznika 

nr  9,  zleceniodawca  płaci  jedynie  za  wozokilometry  dojazdowe  i  zjazdowe  „przewidziane 

rozkładem jazdy”. Z powyższego wynika, że pozostałe wozokilometry dojazdowe i zjazdowe 

nie są odrębnie rozliczane i płacone, a więc identycznie jak w analizowanym postępowaniu. 

Z  kolei  w  przetargu  prowadzanym  przez  Zarząd  Dróg  Zieleni  i  Transportu  w  Olsztynie, 

zleceniodawca  ten  płacił  za  wozokilometry  dojazdowe  i  zjazdowe  do  jedynie  umownie 

przyjętej bazy podstawowej, wskazanej w tej umowie, w odniesieniu do której nie wiadomo, 

jak daleko znajduje się od początku i końca tras.  

Biorąc powyższe pod uwagę zarzuty uznano za niezasadne. 

2.  Zarzuty dotyczące podziału zamówienia na części z jednoczesnym wprowadzeniem 

ograniczenia,  zgodnie  z  którym  wykonawca  może  złożyć  ofertę  maksymalnie  na 

jedną część zamówienia 

Ustalono,  że  zamawiający  w  pkt  VI.2  SIWZ  podzielił  przedmiot  zamówienia  na  dwie 

części: 

a) 

część  1  -  usługi  przewozu  w  ilości  rocznej  4.000.000  ±10  %  wozokilometrów  przy 

wykorzystaniu  w  ruchu  50  autobusów  o  długości  ok.  12  metrów  (klasa  Maxi)  oraz 

zapewnienie minimum 4 pojazdów rezerwowych, 

b) 

część  2  -  usługi  przewozu  w  ilości  rocznej  4.000.000  ±10  %  wozokilometrów  przy 

wykorzystaniu  w  ruchu  50  autobusów  o  długości  ok.  12  metrów  (klasa  Maxi)  oraz 

zapewnienie minimum 4 pojazdów rezerwowych. 

W pkt IV. 1 SIWZ i w pkt XI.3 SIWZ oraz w pkt II. 1.8 ogłoszenia zamawiający zawarł 

ograniczenie, zgodnie z którym wykonawca może złożyć ofertę maksymalnie na jedną część 

zamówienia. 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje. 

Zarzuty nie są zasadne. 

Zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy Pzp, Zamawiający może dopuścić możliwość złożenia 

oferty  częściowej,  jeżeli  przedmiot  zamówienia  jest  podzielny.  Z  kolei  w  myśl  art.  83  ust.  3 

ustawy  Pzp,  w  przypadku,  o  którym  mowa  w  ust.  2,  wykonawca  może  złożyć  oferty 

częściowe  na  jedną  lub  więcej  części  zamówienia,  chyba  że  zamawiający  określi 

maksymalną  liczbę  części  zamówienia,  na  które  oferty  częściowe  może  złożyć  jeden 

wykonawca.  Stosownie  zaś  do  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp,  Zamawiający  przygotowuje  i 

przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie 

uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców. 

Zdaniem  Izby  odwołujący  w  żaden  sposób  nie  wykazał,  w  jaki  sposób  poczynione 

przez  zamawiającego  zastrzeżenie,  zgodnie  z  którym  wykonawca  może  złożyć  ofertę 

maksymalnie  na  jedną  część  zamówienia,  miałoby  wpływać  na  ograniczenie  zasad  z  art.  7 

ust. 1 ustawy Pzp. 

Odwołujący  wywodził  w  odwołaniu,  że  w  razie  możliwości  złożenia  przez 

wykonawców  ofert  na  obie  części  konkurencja  w  postępowaniu  byłaby  o  wiele  większa. 

Jednakże, zdaniem Izby, to zastrzeżenie poczynione przez zamawiającego może przynieść 

właśnie  taki  skutek.  Uszło  uwadze  odwołującego,  że  podział  zamówienia  na  części  i 

ograniczenie  możliwości  składania  ofert  przez  wykonawców  tylko  na  jedną  część  jest 

rozwiązaniem,  które  umożliwia  złożenie  oferty  i  wzięcie  udziału  w  postępowaniu  przez 

przedsiębiorców  z  sektora  małych  i  średnich  przedsiębiorstw.  Przedsiębiorcy  ci,  przy 

podziale  zamówienia  na  części,  mają  większą  szansę  na  konkurowanie  z  większymi 

graczami  na  rynku.  O  ile  przedsiębiorcy  o  większym  potencjale  mogą  wykonywać 

zamówienie  nawet  bez  jego  podziału  na  części,  o  tyle  mali  wykonawcy  mogą  nie  posiadać 

wystarczającego  potencjału,  aby  sprostać  wykonaniu  bardziej  złożonych  kontraktów.  Mogą 

oni  uzależniać  swą  decyzję  co  do  wzięcia  udziału  w  postepowaniu  właśnie  od  podzielenia 

przedmiotu zamówienia  na części. Zatem zastrzeżenie  zamawiającego sprzyja zwiększeniu 

konkurencyjności w postępowaniu, a nie jej ograniczeniu.   

Słusznie  wskazywał  również  zamawiający,  że  kwestionowane  zastrzeżenie  jest 

doskonałym  narzędziem,  które  zapewni  mu  dywersyfikację  ryzyka  niewykonania  lub 

nienależytego  wykonania  usługi  przewozowej.  Sporne  postanowienie  gwarantuje  bowiem 

zamawiającemu,  że  zamówienie  będzie  realizowane  przez  dwóch  odrębnych  wykonawców 

zamiast  jednego.  W  tej  sytuacji  ewentualne  problemy  po  stronie  kontrahenta  skutkujące 

nienależytym  wykonaniem  lub  niewykonaniem  umowy  odbijać  się  będą  na  jednej  z  części 

zamówienia,  a  nie  na  całej  usłudze.  Jest  to  szczególnie  istotne  w  przypadku  zamawianych 

usług  przewozu  pasażerów.  W  sytuacji  problemów  jednego  z  wykonawców  zamawiający 

zostanie  pozbawiony  jedynie  50  autobusów,  a  nie  100  autobusów  gdyby  niewykonanie 

umowy  stało  się  udziałem  przedsiębiorcy  realizującego  obie  części.  Dla  osiągnięcia 

powyższego skutku nie ma znaczenia fakt, że zgodnie z SIWZ obie części będą takie same, 

to  znaczy  każdą  z  nich  wyznaczać  będzie  jedynie  określona  liczba  wozokilometrów  do 

wykonania  na  całym  terenie  realizacji  usługi.  Zgodnie  z  art.  83  ust.  2  ustawy  Pzp 

zamawiający  zyskał  uprawnienie  do  podzielenia  przedmiotu  zamówienia  na  części,  jeżeli 

ś

wiadczenie jest podzielne. Z żadnego przepisu ustawy Pzp nie wynika, że zamawiający ma 

obowiązek dzielić świadczenie w sposób ściśle określony np. pod względem terytorialnym.  

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  odwołanie  w  analizowanej  części  podlegało  oddaleniu 

jako niezasadne. 

Zarzuty 

dotyczące 

warunku 

dysponowania 

przez 

wykonawcę 

terenem 

przeznaczonym na bazę techniczną, spełniającą warunki opisane w załączniku nr 2 

do SIWZ 

Ustalono,  że  zamawiający  w  pkt  VIII.2.c  SIWZ  oraz  w  pkt  III.2.3.  lit.  c  ogłoszenia  – 

zawarł  opis  sposobu  dokonywania  oceny  spełniania  warunku  udziału  w  postępowaniu  w 

zakresie dysponowania odpowiednim potencjałem technicznym. 

Stosownie  do  tego  opisu,  zamawiający  zastrzegł,  że  o  udzielenie  zamówienia  mogą 

ubiegać  się  wykonawcy,  którzy  dysponują  terenem  przeznaczonym  na  bazę  techniczną, 

spełniającą  warunki  opisane  w  Załączniku  nr  2  do  SIWZ  zlokalizowanym  na  terenie  m.  st. 

Warszawa  i  gmin  podwarszawskich  z  którymi  m.  st.  Warszawa  zawarło  stosowne 

porozumienia  i  umowy  wg  stanu  na  1.2.2016:  Łomianki,  Izabelin,  Stare  Babice,  Ożarów 

Mazowiecki,  Leszno,  Jabłonna,  Legionowo,  Wieliszew,  Nieporęt,  Radzymin,  Wołomin, 

Kobyłka,  Zielonka,  Ząbki,  Marki,  Sulejówek,  Halinów,  Wiązowna,  Otwock,  Józefów,  Góra 

Kalwaria,  Prażmów,  Piaseczno,  Konstancin-Jeziorna,  Lesznowola,  Raszyn,  Nadarzyn, 

Pruszków, Piastów, Michałowice, Kampinos. 

Stosownie zaś do załącznika nr 2 do SIWZ określono w nim w pkt 1 Wymagania dla 

zaplecza  technicznego  (zajezdni)  oraz  filii,  jeżeli  Operator  planuje  eksploatację  więcej  niż 

jednego obiektu zaplecza technicznego. 

Zamawiający zastrzegł m.in. że obiekt zaplecza technicznego musi posiadać m.in.: 

- 1.1.8. stację tankowania pojazdów, 

- 1.2.4. automatyczną mechaniczną myjnię pojazdów zapewniającą umycie ściany czołowej, 

obu boków oraz ściany tylnej pojazdu. 

Zgodnie  z  pkt  1.15  załącznika  nr  2  do  SIWZ,  w  przypadku  elementów  zaplecza 

określonych  w  punktach:  1.1.8,  1.2.4  oraz  1.3.1÷1.3.4,  Zamawiający  warunkowo  może 

dopuścić  realizację  poszczególnych  zadań  z  zakresu  obsługi  pojazdów  poza  obiektami 

zaplecza  Operatora,  jednak  nie  dłużej  niż  przez  18  miesięcy  od  momentu  rozpoczęcia 

ś

wiadczenia usługi. 

Zgodnie  z  pkt  V.1.  SIWZ,  rozpoczęcie  świadczenia  usługi  nastąpi  nie  wcześniej  niż 

25 tygodni od dnia podpisania umowy.  

Jak  wynikało  z  załącznika  nr  3  do  umowy,  do  którego  odsyłał  §  5  ust.  2  projektu 

umowy  w  skład  przedmiotu  zamówienia  wchodziły  również  czynności  obsługi  codziennej 

pojazdu obejmujące: 

1.1.1. tankowanie pojazdu wraz z jego identyfikacją, 

1.1.2. wjazd pojazdu na stanowisko OC, 

1.1.3. identyfikację pojazdu w ciągu obsługowym OC, 

1.1.4. kontrolę stanu wyposażenia i systemów pokładowych (m.in. oświetlenia zewnętrznego 

i wewnętrznego, SPOzP i innych systemów elektronicznych), 

1.1.5. podstawową kontrolę elementów zawieszenia i układu napędowego, stanu poszycia i 

ogólnej estetyki pojazdu, 

1.1.6. uzupełnienie płynów eksploatacyjnych, 

1.1.7.  raportowanie  usterek  przez  prowadzącego  pojazd  i  rejestracja  ich  przez  obsługę 

procesu OC w Rejestrze Pojazdów, 

1.1.8.  sprzątanie  pojazdu  (zamiatanie  lub  mycie  powierzchni  podłogi,  usuwanie 

zanieczyszczeń) na stanowisku sprzątania wewnętrznego, 

1.1.9.  mycie  zewnętrznych  poszyć  pojazdu  na  stanowisku  automatycznej  myjni 

mechanicznej, 

1.1.10.  wyjazd  pojazdu  z  ciągu  obsługowego  OC  oraz  odstawienie  pojazdu  na  stanowisko 

postojowe  na  terenie  zaplecza  technicznego  Operatora  lub  stanowisko  obsługi  bieżącej  i 

okresowej 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje. 

Zarzuty nie są zasadne. 

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy Pzp, o udzielenie zamówienia mogą ubiegać się 

wykonawcy,  którzy  spełniają  warunki,  dotyczące  dysponowania  odpowiednim  potencjałem 

technicznym.  Stosownie  do  art.  22  ust.  4  ustawy  Pzp,  opis  sposobu  dokonania  oceny 

spełniania  warunków,  o  których  mowa  w  ust.  1,  powinien  być  związany  z  przedmiotem 

zamówienia  oraz  proporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia.  W  myśl  art.  22  ust.  5  ustawy 

Pzp,  warunki,  o  których mowa w  ust.  1,  oraz  opis  sposobu  dokonania  oceny  ich  spełniania 

mają  na  celu  zweryfikowanie  zdolności  wykonawcy  do  należytego  wykonania  udzielanego 

zamówienia.  Zgodnie  zaś  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp,  Zamawiający  przygotowuje  i 

przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie 

uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców. 

Odwołujący 

podniósł 

w 

odwołaniu, 

ż

e 

przywołany 

opis 

warunku 

jest 

nieproporcjonalny. Argumentował, że zgodnie z SIWZ zamawiający nałożył na wykonawców 

wymóg  realizacji  usługi  autobusami  nowymi.  Wywodził,  że  pojazdy  nowe  objęte  są 

gwarancją  producenta,  której  zachowanie  wymaga  przestrzegania  warunków  eksploatacji 

określonych  przez  producenta,  w  tym  serwisowania  pojazdów  w  autoryzowanych  stacjach 

obsługi (tzw. ASO).  

Izba  wzięła  pod  uwagę,  że  czym  innym  są  naprawy  gwarancyjne,  a  czym  innym 

bieżąca  codzienna  obsługa  pojazdów.  Zamawiający  nałożył  na  wykonawcę  w  SIWZ 

obowiązek  wykonywania  nie  tylko  stricte  usługi  przewozowej,  ale  także  szereg  czynności  z 

zakresu  codziennego  utrzymania  bieżącego  pojazdów,  w  tym  również  należytej  dbałości  o 

ich  zewnętrzny  i  wewnętrzny  wygląd  oraz  zapewnienia  właściwego  stanu  technicznego 

taboru używanego  do  realizacji  umowy.  Odwołujący  nie  zakwestionował  w  odwołaniu  opisu 

przedmiotu zamówienia  w tej części. Jak wynikało z załącznika nr 3 do umowy, do którego 

odsyłał  §  5  ust.  2  projektu  umowy,  w  skład  przedmiotu  zamówienia  wchodził  również  ciąg 

czynności obsługi codziennej pojazdu obejmujący m.in.: 

1.1.1. tankowanie pojazdu wraz z jego identyfikacją, 

1.1.4. kontrolę stanu wyposażenia i systemów pokładowych (m.in. oświetlenia zewnętrznego 

i wewnętrznego, SPOzP i innych systemów elektronicznych), 

1.1.5. podstawową kontrolę elementów zawieszenia i układu napędowego, stanu poszycia i 

ogólnej estetyki pojazdu, 

1.1.6. uzupełnienie płynów eksploatacyjnych, 

1.1.7.  raportowanie  usterek  przez  prowadzącego  pojazd  i  rejestracja  ich  przez  obsługę 

procesu OC w Rejestrze Pojazdów, 

1.1.8.  sprzątanie  pojazdu  (zamiatanie  lub  mycie  powierzchni  podłogi,  usuwanie 

zanieczyszczeń) na stanowisku sprzątania wewnętrznego, 

1.1.9.  mycie  zewnętrznych  poszyć  pojazdu  na  stanowisku  automatycznej  myjni 

mechanicznej. 

Jak  wyjaśniono  przy  rozstrzygnięciu  zarzutu  z  pkt  a  petitum  odwołania,  każdy 

autobus,  którym  realizowana  będzie  usługa,  przejedzie  dziennie  około  200  km,  pokonując 

ten  dystans  w  czasie  13  h.  Przypomnienia  wymaga  także,  że  przedmiot  zamówienia 

obejmuje  wykonanie  usługi  przy  pomocy  50  autobusów,  które kończyć  będą  kursy  nawet  o 

godz.  23  i  rozpoczynać  kursy  dnia  następnego  nawet  od  godz.  4.00.  W  tej  sytuacji  brak 

odpowiednio  wyposażonej  bazy,  którą  wykonawca  może  dysponować  na  bieżąco,  nie  daje 

zamawiającemu gwarancji należytego wykonania umowy w zakresie obowiązków z zakresu 

codziennej obsługi pojazdów. Zatem żądanie usunięcia warunku dysponowania terenem na 

którym  można  zlokalizować  odpowiednio  wyposażone  zaplecze,  należało  uznać  za 

bezzasadne. 

Za  bezzasadne  uznano  również  żądanie  usunięcia  wymogu  dysponowania  przez 

wykonawcę stacją tankowania i myjnią. Izba stwierdziła, że kwestionowany  warunek okazał 

się  proporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia.  Konieczność  dysponowania  tego  rodzaju 

potencjałem  technicznym  znajdowała  odbicie  w  obowiązkach  umownych  nałożonych  na 

wykonawcę,  których  odwołujący  nie  kwestionował.  Jak  wynikało  z  przytoczonych  wyżej  pkt 

1.1.1.  i  1.1.9  załącznika  nr  3  do  umowy,  zamawiający  przesądził,  że  wykonawcy  mają 

codziennie tankować i myć każdy z 50 autobusów, którym będą realizować umowę. Faktem 

jest, że na rynku istnieją przedsiębiorcy trudniący się zawodowo tego rodzaju czynnościami. 

Jednakże  skala  i  częstotliwość  czynności  z  zakresu  mycia  i  tankowania,  które  w  świetle 

umowy  wykonywać  będzie  wykonawca,  przy  ograniczonym  tyko  do  godzin  nocnych  czasie 

wykonywania  tych  czynności  i  przy  znacznej  liczbie  autobusów,  przemawiały  za 

koniecznością uznania warunku za proporcjonalny.  

Dostrzeżenia  wymagało,  że  zamawiający  przewidział  w  pkt  1.15  załącznika  nr  2  do 

SIWZ  znaczny  18-miesięczny  okres  przejściowy,  po  upływie  którego  stacja  tankowania  i 

myjnia miały znaleźć się na terenie bazy. Do tego terminu należało doliczyć okres okres, jaki 

zgodnie z SIWZ miał upłynąć między dniem podpisania umowy a rozpoczęciem świadczenia 

usługi  (25  tygodni).  Zastrzeżenia  poczynione  przez  zamawiającego  oznaczały,  że 

dopuszczalne  było,  aby  wykonawca  dopiero  po  podpisaniu  umowy,  mając  gwarancję 

uzyskania zamówienia, doposażył bazę w stację tankowania i myjnię i to w relatywnie długiej 

perspektywie  czasowej  obejmującej  de  facto  2  lata.  Koszty  tej  inwestycji  zaś  miał  prawo  i 

obowiązek  wkalkulować  w  cenę  oferty,  mając  przy  tym  gwarancję  zamortyzowania  tych 

urządzeń w trakcie realizowania wieloletniej umowy.  

Dostrzeżenia  wymagał  również  fakt,  że  zamawiający  w  opisie  kwestionowanego 

warunku  nałożył  na  wykonawców  jedynie  obowiązek  „dysponowania”  terenem,  na  którym 

zlokalizowana  będzie  baza.  Powyższe  nie  oznaczało  obowiązku  posiadania  terenu  jako 

właściciel. Pod pojęciem dysponowania rozumie się bowiem wszelkie inne formy władania, w 

tym  na  podstawie  stosunku  zobowiązaniowego.  Wreszcie  spełnienie  kwestionowanego 

warunku może nastąpić także przy  wykorzystaniu dobrodziejstwa instytucji z art. 26 ust. 2b 

ustawy  Pzp,  to  jest  przez  poleganie  na  zasobach  podmiotów  trzecich  w  rozumieniu  tego 

przepisu.  

Odnośnie zaś żądania wykreślenia wymogu, aby filie zaplecza technicznego spełniały 

wymagania  jak  dla  zaplecza  technicznego,  Izba  stwierdziła,  że  dysponowanie  filiami 

zaplecza  nie  było  objęte  treścią  warunku  udziału  w  postępowaniu.  Zamawiający  wskazał 

jedynie  w  załączniku  nr  2  do  SIWZ  na  możliwość  posiadania  przez  wykonawców  filii 

zaplecza  technicznego,  które  –  jeżeli  wykonawca  zdecyduje  się  na  takie  rozwiązanie  - 

powinny  posiadać  rozwiązania  umożliwiające  obsługę  codzienną,  tak  jak  zaplecze  główne. 

Ponieważ jednak, jak wynikało z opisu warunku, dysponowanie filiami zaplecza technicznego 

nie  było  objęte  jego  treścią,  zamawiający  nie  mógł  naruszyć  przywoływanych  przez 

odwołującego  przepisów  ustawy  Pzp.  W  szczególności  nie  można  było  twierdzić,  iż  jest  to 

warunek nieproporcjonalny do przedmiotu zamówienia.  

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  odwołanie  w  analizowanej  części  podlegało  oddaleniu 

jako niezasadne. 

Zarzuty  dotyczące  wymogu  wniesienia  przez  wykonawcę  zabezpieczenia 

należytego  wykonania  umowy  na  cały  okres  jej  obowiązywania  w  wysokości  8% 

maksymalnej  wartości  nominalnej  zobowiązania  zamawiającego  wynikającego  z 

umowy 

Ustalono, że zamawiający w pkt XVI. 1 SIWZ postanowił, że na pokrycie roszczeń  z 

tytułu  niewykonania  lub  nienależytego  wykonania  umowy  wykonawca  będzie  zobowiązany 

wnieść za okres jej obowiązywania zabezpieczenie należytego wykonania umowy (w sposób 

i  w  formach  określonych  w  art.  147-151  ustawy)  w  wysokości  8%  maksymalnej  wartości 

nominalnej zobowiązania wynikającego z umowy.  

Zamawiający  w  odpowiedzi  na  pytanie  nr  10,  w  dniu  8  kwietnia  2016  r.  dopuścił 

możliwość  wniesienia  zabezpieczenia  w  formie  gwarancji  bankowej  i  ubezpieczeniowej  na 

okres  4  lat,  z  obowiązkiem  jej  przedłużenia  na  kolejne  4  lata,  tj.  do  końca  obowiązywania 

umowy z zachowaniem ciągłości zabezpieczenia i bez zmniejszenia jego wysokości. 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje. 

Zarzuty nie są zasadne. 

Zgodnie z art. 147 ust. 2 ustawy Pzp, zabezpieczenie służy pokryciu roszczeń z tytułu 

niewykonania  lub  nienależytego  wykonania  umowy.  W  myśl  art.  150  ust.  2  ustawy  Pzp, 

zabezpieczenie  ustala  się  w  wysokości  od  2%  do  10%  ceny  całkowitej  podanej  w  ofercie 

albo  maksymalnej  wartości  nominalnej  zobowiązania  zamawiającego  wynikającego  z 

umowy. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, Zamawiający przygotowuje i przeprowadza 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej 

konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców. 

Izba  stwierdziła,  że  odwołujący  nie  udowodnił,  że  wysokość  żądanego  przez 

zamawiającego  zabezpieczenia  należytego  wykonania  umowy  przewyższać  będzie 

ewentualne  roszczenia  zamawiającego  z  tytułu  niewykonania  lub  nienależytego  wykonania 

umowy.  Nie  przeprowadzono  przed  Izbą  żadnych  wyliczeń  i  dowodów  na  okoliczność,  jaka 

może być wysokość zabezpieczenia, do wniesienia której wykonawcy będą zobowiązani ani 

jakiej  wysokości  roszczeń  z  tytułu  nienależytego  wykonania  i  niewykonania  umowy  można 

się  spodziewać  przy  tym kontrakcie. W szczególności  obowiązku  takiego  nie  wyczerpywały 

postanowienia  SIWZ  z  postępowań  prowadzonych  przez  innych  zamawiających,  które 

przywoływali na poparcie swych twierdzeń odwołujący i przystępujący. Stanowiły jedynie one 

dowód  na  to,  że  –  przy  odmiennej  wielkości  i  zakresie  przedmiotu  zamówienia,  przy  innym 

czasie  trwania  kontraktów  –  zamawiający  ci  decydowali  się  na  żądanie  zabezpieczenia  w 

mniejszej wysokości.  

Za  błędne  uznano  także  stanowisko  odwołującego,  jakoby  z  uwagi  na  miesięczny 

okres  rozliczania  umowy,  ryzyko  zamawiającego  nienależytego  wykonywania  umowy  od 

strony  jej  wartości  mieściło  się  w  wartości  jednomiesięcznego  wynagrodzenia  wykonawcy, 

czyli  1/96  maksymalnej  wartości  nominalnej  zobowiązania  zamawiającego  wynikającego  z 

umowy.  Zdaniem  Izby,  brak  jest  podstaw  do  tego,  aby  pojęcie  roszczeń  z  tytułu 

niewykonania  lub  nienależytego  wykonania  umowy  rozumieć  inaczej,  aniżeli  w  znaczeniu 

jakie  tym  pojęciom  nadają  przepisy  prawa  cywilnego,  które  stosuje  się  do  zamówień 

publicznych  w  sprawach  nieuregulowanych  z  mocy  art.  14  ustawy  Pzp.  W  tej  sytuacji 

wysokość  roszczenia  zamawiającego  w  szczególności  w  razie  niewykonania  umowy  w 

całości lub w części może być wyższa aniżeli kwota podawana przez odwołującego. W razie 

utraty  przewoźnika,  którego  zadaniem  jest  obsługa  linii  znaczną  liczbą  autobusów  (50), 

zamawiający  może  ponieść  szkodę  będącą  następstwem  konieczności  natychmiastowego 

znalezienia  przewoźnika  zastępczego.  Będąc  w  sytuacji  przymusowej  zamawiający 

zmuszony  będzie  akceptować  wyższe  stawki  za  usługę,  aniżeli  te,  które  możliwe  są  do 

osiągnięcia  w  konkurencyjnej  procedurze  przetargowej.  Dojdą  do  tego  koszty  związane  z 

konieczności przeprowadzenia kolejnej, długotrwałej procedury przetargowej, utracone przez 

zamawiającego korzyści, straty wizerunkowe itp.  

Izba  stwierdziła,  że  nie  zostało  również  udowodnione,  aby  długość  utrzymywania  i 

poziom  zabezpieczenia,  nieprzekraczający  granic  z  art.  150  ust.  2  ustawy  Pzp,  naruszał 

zasady z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, utrudniając konkurencję w postępowaniu.  

Na moment wyrokowania za nieaktualną należało uznać argumentację odwołującego 

co  do  niemożności  pozyskania  gwarancji  bankowej  lub  ubezpieczeniowej  na  cały  8-letni 

okres realizacji usługi. Zamawiający w odpowiedzi na pytanie nr 10, w dniu 8 kwietnia 2016 r. 

dopuścił  bowiem  jednoznacznie  możliwość  wniesienia  zabezpieczenia  w  formie  gwarancji 

bankowej  i  ubezpieczeniowej  na  okres  4  lat,  z  obowiązkiem  jej  przedłużenia  na  kolejne  4 

lata. Nie jest zatem konieczne wniesienie  zabezpieczenia należytego wykonania umowy od 

razu na cały okres realizacji usługi.  

Natomiast  za  utrudnienie  dostępu  do  zamówienia  nie  mogła  być  uznana  wysokość 

kwoty, jaką wykonawcy zobowiązani będą zapłacić za pozyskanie gwarancji, czy też szerzej 

–  za  ustanowienie  zabezpieczenia.  Koszt  ustanowienia  zabezpieczenia  należytego 

wykonania  umowy  wykonawcy  mają  bowiem  prawo,  a  nawet  obowiązek  wliczyć  w  cenę 

oferty. Okoliczność ta nie stanowi zatem bariery w dostępie do zamówienia, skoro koszt ten 

zostanie de facto przerzucony na zamawiającego. 

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  odwołanie  w  analizowanej  części  podlegało  oddaleniu 

jako niezasadne. 

Zgodnie  z  przepisem  art.  192  ust.  2  ustawy  Pzp,  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

uwzględnia  odwołanie  w  sytuacji,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie  przepisów  ustawy,  które miało 

wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  co  z 

omawianych wcześniej względów nie miało miejsca w analizowanej sprawie. 

Stosownie  do  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp,  o  oddaleniu  odwołania  lub  jego 

uwzględnieniu  Izba  orzeka  w  wyroku.  W  pozostałych  przypadkach  Izba  wydaje 

postanowienie.  Orzeczenie  Izby,  o  którym  mowa  w  pkt  1  sentencji,  miało  charakter 

merytoryczny, gdyż odnosiło się do oddalenia odwołania. Z kolei orzeczenie Izby zawarte w 

pkt  2  sentencji  miało  charakter  formalny,  gdyż  dotyczyło  kosztów  postępowania,  a  zatem 

było  postanowieniem.  O  tym,  że  orzeczenie  o  kosztach  zawarte  w  wyroku  Izby  jest 

postanowieniem  przesądził  Sąd  Najwyższy  w  uchwale  z  8  grudnia  2005  r.  III  CZP  109/05 

(OSN  2006/11/182).  Z  powołanego  przepisu  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp  wynika  zakaz 

wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze merytorycznym w innej formie aniżeli wyrok. 

Z uwagi zatem na zbieg w jednym orzeczeniu rozstrzygnięcia o charakterze merytorycznym i 

formalnym, całe orzeczenie musiało przybrać postać wyroku.

W  konsekwencji,  na  podstawie  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp,  orzeczono  jak  w  pkt  1 

sentencji. 

Zgodnie  z  art.  192  ust.  9  ustawy  Pzp,  w  wyroku  oraz  w  postanowieniu  kończącym 

postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei 

w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego 

stosownie  do  jego  wyniku,  z  zastrzeżeniem  art.  186  ust.  6.  Jak  wskazuje  się  w 

piśmiennictwie,  reguła  ponoszenia  przez  strony  kosztów  postępowania  odwoławczego 

stosownie  do  wyników  postępowania  odwoławczego  oznacza,  że  „obowiązuje  w  nim, 

analogicznie  do  procesu  cywilnego,  zasada  odpowiedzialności  za  wynik  procesu,  według 

której  koszty  postępowania  obciążają  ostatecznie  stronę  „przegrywającą”  sprawę  (por. art. 

98  §  1 k.p.c.)” Jarosław  Jerzykowski,  Komentarz  do  art.192  ustawy  -  Prawo  zamówień 

publicznych,  w:  Dzierżanowski  W.,  Jerzykowski  J.,  Stachowiak  M.  Prawo  zamówień 

publicznych.  Komentarz,  LEX,  2014,  wydanie  VI.  Ponieważ  odwołanie  okazało  się 

niezasadne  w  całości,  kosztami  postępowania  odwoławczego  należało  obciążyć  w  całości 

odwołującego,  jako  tę  stronę,  która  całkowicie  odpowiadała  za  wynik  postępowania 

odwoławczego.  

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  o  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do 

wyniku postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz w oparciu o przepis 

§ 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. 

w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w 

postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238). 

Izba  uwzględniła  koszty  wynagrodzenia  pełnomocnika  zamawiającego  w  wysokości 

3.600,00  zł  na  podstawie  rachunku  złożonego  do  akt  sprawy,  stosownie  do  brzmienia  §  5 

ust. 3 pkt 1 w zw. z § 3 pkt 2 lit. b przywoływanego rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów 

z dnia 15 marca 2010 r. 

Przewodniczący:      ………………….…