KIO 507/16 Sygn. akt: KIO 508/16 Sygn. akt: KIO 516/16 WYROK dnia 25 kwietnia 2016 r.

Sygn. akt: KIO 507/16 

Sygn. akt: KIO 508/16 

Sygn. akt: KIO 516/16 

WYROK 

z dnia 25 kwietnia 2016 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Grzegorz Matejczuk 

Protokolant:              Aneta Górniak 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2016 r. w Warszawie odwołań wniesionych 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 8 kwietnia 2016 r. przez: 

Odwołującego  –  Przedsiębiorstwo  Napraw  i  Utrzymania  Infrastruktury 

Kolejowej w Krakowie Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie (sygn. akt KIO 508/16); 

Odwołującego  –  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia:  1)  Track  Tec  Construction  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą we  Wrocławiu,  2) 

Przedsiębiorstwo  Budownictwa  Kolejowego  Inżynieryjnego  INFRAKOL  s.c.,  ul. 

Rapackiego 14, 59-400 Jawor (sygn. akt KIO 516/16),  

w postępowaniu prowadzonym przez 

Zamawiającego – PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., 

ul. Targowa 74, 03-734 Warszawa,  

przy udziale:  

A. 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  1)  Skanska  S.A.  

z siedzibą w Warszawie 2) Skanska SK a.s. z siedzibą w Bratysławie,  

B. 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  1)  NDI  S.A.  

z siedzibą w Sopocie, 2) NDI Sp. z o.o. z siedzibą w Sopocie,  

zgłaszających  przystąpienia  do  postępowania  odwoławczego  w  zakresie  odwołań 

oznaczonych sygn. akt KIO 508/16 oraz KIO 516/16, po stronie Zamawiającego,  

orzeka: 

oddala odwołania oznaczone sygn. akt KIO 508/16 oraz KIO 516/16, 

2. kosztami postępowania: 

2.1.   w  sprawie  oznaczonej  sygn. 

akt  KIO  508/16  obciąża  Odwołującego  i  zalicza  w 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

20  000  zł  00  gr  (słownie: 

dwadzieścia  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego  tytułem 

wpisu od odwołania oraz zasądza od Odwołującego na rzecz Zamawiającego kwotę 

3 600 zł 00 (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) oraz kwotę 324 zł 00 

gr  (słownie:  trzysta  dwadzieścia  cztery  złote  zero  groszy)  stanowiące  koszty 

postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika oraz 

dojazdu na wyznaczone posiedzenie i rozprawę, 

2.2.   w  sprawie  oznaczonej  sygn. 

akt  KIO  516/16  obciąża  Odwołującego  i  zalicza  w 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

20  000  zł  00  gr  (słownie: 

dwadzieścia  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego  tytułem 

wpisu od odwołania oraz zasądza od Odwołującego na rzecz Zamawiającego kwotę 

3 600 zł 00 (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) oraz kwotę 324 zł 00 

gr  (słownie:  trzysta  dwadzieścia  cztery  złote  zero  groszy)  stanowiące  koszty 

postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika oraz 

dojazdu na wyznaczone posiedzenie i rozprawę. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz.U.2015.2164  j.t.)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w 

Warszawie. 

Przewodniczący:      ……………………………. 

Sygn. akt: KIO 507/16 

Sygn. akt: KIO 508/16 

Sygn. akt: KIO 516/16 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający – PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., ul. Targowa 74, 03-734 Warszawa 

– prowadzi na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych 

(Dz.U.2015.2164  j.t.)  –  dalej:  Pzp  lub  Ustawa;  postępowanie  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego  pn.  „Zaprojektowanie  i  wykonanie  robót  dla  zadania  pn.:  „Modernizacja 

stacji Libiąż na linii kolejowej nr 93 Trzebinia-Zebrzydowice”.  

Wartość  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wykonawczych 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. 

Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym UE 2015/S 

248-450725 z dnia 23 grudnia 2015 r.  

W  dniu  29  marca  2016  r.  Zamawiający  poinformował  o  wyborze,  jako 

najkorzystniejszej,  oferty  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia 

1)  Skanska    S.A.  z  siedzibą  w  Warszawie  2)  Skanska  SK  a.s.  z  siedzibą  w  Bratysławie 

(dalej: konsorcjum Skanska). 

Zamawiający  w  dniu  13.04.2016  r.  podjął  czynność  unieważnienia  wyboru  oferty  z 

dnia 29.03.2016 r. oraz prowadzi dalsze badanie oferty konsorcjum Skanska.  

Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2016 r., Izba umorzyła postępowanie odwoławcze 

w  zakresie  odwołania  o  sygn.  akt  KIO  507/16,  wobec  cofnięcia  odwołania  przez 

Odwołującego  -  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  1)  NDI 

S.A.  z  siedzibą  w  Sopocie,  2)  NDI  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Sopocie.  Stan  rzeczy  wywołany 

czynnościami Zamawiającego podjętymi po wniesieniu odwołania wskazuje, że Zamawiający 

prowadzi  ponowne  badanie  oferty  konsorcjum  Skanska,  a  czynności  Zamawiającego 

koncentrują się na kwestiach, które zostały podniesione w ramach odwołania o sygn. akt KIO 

507/16.  Czynności  Zamawiającego  podjęte  po  wniesieniu  odwołania  uczyniły  więc,  co 

najmniej,  przedwczesnymi  zarzuty  podniesione  przez  ww.  konsorcjum.  Zakończenie 

prowadzonego  obecnie  badania  oferty  konsorcjum  Skanska,  w  zależności  od  decyzji 

Zamawiającego,  którą  Zamawiający  odzwierciedli  w  kolejnej  czynności  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej,  otworzy  dopiero  ww.  konsorcjum  prawo  do  merytorycznego 

kwestionowania rozstrzygnięcia Zamawiającego. Szczegółowo Izba wypowiedziała się w tym 

zakresie  w  uzasadnieniu  postanowienia  o  umorzeniu  postępowania  odwoławczego  w 

zakresie odwołania ozn. sygn. akt KIO 507/16.  

Sygn. akt KIO 508/16 

W  dniu  8  kwietnia  2016  r.  Odwołujący  –  Przedsiębiorstwo  Napraw  i  Utrzymania 

Infrastruktury  Kolejowej  w  Krakowie  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Krakowie  –  wniósł  do  Prezesa 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  odwołanie  od  czynności  wykluczenia  Odwołującego  z 

postępowania i w konsekwencji odrzucenia oferty, zarzucając Zamawiającemu naruszenie: 

art. 7 ust.1 ustawy p.z.p. poprzez naruszenie zasad zachowania uczciwej konkurencji 

i  równego  traktowania  wykonawców,  wyrażające  się  w  wykluczeniu  z  udziału  w 

postępowaniu  spółki  Przedsiębiorstwo  Napraw  i  Utrzymania  Infrastruktury  Kolejowej 

w  Krakowie  Sp.  z  o.o.,  co  w  konsekwencji  spowodowało  uznanie  oferty 

Odwołującego za odrzuconą i nie podlegającą ocenie, przy przyjęciu, iż  Odwołujący 

nie przedłożył prawidłowego dokumentu w postaci gwarancji wadialnej ważnej przez 

okres  związania  ofertą,  przy  braku  wezwania  Odwołującego  do  złożenia 

dodatkowego  dokumentu  w  postaci  gwarancji  wadialnej  ważnej  przez  okres 

związania ofertą, pomimo, iż oferta Odwołującego przez cały okres związania ofertą 

była zabezpieczona wadium, prawidłowa gwarancja wadialna w postaci Aneksu nr 1 

do  wadium  (gwarancji  ubezpieczeniowej)  nr  280000115909  z  dnia  5  lutego  2016  r., 

wystawionego w dniu 15 lutego 2016 r, została ustanowiona przez Odwołującego na 

rzecz  Zamawiającego  przed  datą  składania  ofert  oraz  Odwołujący  przedłożył 

prawidłową gwarancję wadialną Zamawiającemu pismem z dnia 22 lutego 2016 roku, 

a  zatem  jeszcze  na  etapie  oceny  przez  Zamawiającego  ofert  złożonych  w  ww. 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  co  umożliwiło  Zamawiającemu  wywiązanie 

się  z  obowiązków  ustawowych  wyrażających  się  w  przeprowadzeniu  weryfikacji,  iż 

oferta  Odwołującego  była  prawidłowo  zabezpieczona,  co  w  ocenie  Odwołującego 

uniemożliwiło  dokonanie  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  zgodnie  z  przepisami 

ustawy p.z.p., 

art.  26  ust.  3  ustawy  p.z.p.  poprzez  jego  niezastosowanie,  co  wyrażało  się  w 

zaniechaniu  wezwania  Odwołującego  do  przedłożenia  gwarancji  wadialnej  ważnej 

przez  okres  związania  ofertą  lub  aneksu  do  złożonego  wadium  (gwarancji 

ubezpieczeniowej), pomimo iż z okoliczności niniejszej sprawy wynika, iż Odwołujący 

ustanowił na rzecz Zamawiającego prawidłową  gwarancję wadialną  ważną na okres 

związania  ofertą,  a  jedynie  omyłkowo  nie  dołączył  jej  do  oferty,  którą  to  omyłkę 

następnie  poprawił  przesyłając  Zamawiającemu  22  lutego  2016  roku  Aneks  nr  1  do 

wadium 

(gwarancji 

ubezpieczeniowej), 

co 

czyniło 

zadość 

obowiązkowi 

zabezpieczenia oferty Odwołującego wadium. 

Na podstawie powyższych zarzutów Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i 

nakazanie Zamawiającemu: 

unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, 

uwzględnienia  faktu  uzupełnienia  oferty  wykonawcy  (odwołującego)  spółki 

Przedsiębiorstwo Napraw i Utrzymania Infrastruktury Kolejowej w Krakowie Sp. z o.o. 

z  siedzibą  w  Krakowie  o  dokument  w  postaci  Aneksu  nr  1  do  wadium  (gwarancji 

ubezpieczeniowej) nr 280000115909 z dnia 5 lutego 2016 r., wystawionego w dniu 15 

lutego  2016  r.,  przedłożonego  Zamawiającemu  przez  Odwołującego  pismem  z  dnia 

22  lutego  2016  roku,  ewentualnie  wezwania  Odwołującego  w  trybie  art.26  ust.  3 

ustawy  p.z.p.  do  złożenia  w  wyznaczonym  terminie  dokumentu  w  postaci  gwarancji 

wadialnej ważnej przez okres związania ofertą; 

powtórzenia czynności badania i oceny ofert, w tym wyboru najkorzystniejszej oferty, 

z uwzględnieniem oferty Odwołującego. 

Odwołujący  wniósł  także  o  zasądzenie  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego 

kosztów postępowania odwoławczego oraz wynagrodzenia pełnomocnika wg norm prawem 

przepisanych oraz opłaty od pełnomocnictwa, jak również o dopuszczenie i przeprowadzenie 

dowodu  z  dokumentów  powołanych  w  uzasadnieniu  odwołania  na  okoliczności  w  nim 

wskazane. 

W  uzasadnieniu  odwołania  Odwołujący  wskazał,  że  wymogiem  przetargu  zgodnie  z 

pkt  11  SIWZ  było  wniesienie  przez  wykonawców  wadium  w  wysokości  300.000,00  złotych. 

Termin składania ofert po kilkukrotnych zmianach ostatecznie określono na dzień 17 lutego 

2016  roku,  a  termin  związania  ofertą  wynosił  60  dni  od  upływu  terminu  składania  ofert.  W 

związku z powyższym, Wykonawcy zobligowani byli do wniesienia wadium na okres od dnia 

17  lutego  2016  roku  i  60  kolejnych  dni  kalendarzowych.  Odwołujący,  stosownie  do 

pierwotnego  terminu  składania  ofert  upływającego  w  dniu  9  lutego  2016  r.,  w  celu 

prawidłowego zabezpieczenia oferty początkowo ustanowił na rzecz Zamawiającego wadium 

(gwarancję ubezpieczeniową) ważną na okres od dnia 9 lutego 2016 roku do dnia 9 kwietnia 

2016  roku. Wskazać  należy,  iż  po  uzyskaniu  informacji  o  zmianie  przez  Zamawiającego  w 

dniu  10  lutego  2016  terminów  składania  i  otwarcia  ofert  na  dzień  17  lutego  2016  roku, 

Odwołujący  jeszcze  przed  zmienionym  terminem  złożenia  oferty,  tj.  w  dniu  15  lutego  2016 

roku  ustanowił  prawidłowe  zabezpieczenie  oferty  w  postaci  Aneksu  nr  1  do  wadium 

(gwarancji ubezpieczeniowej) nr 280000115909 z dnia 5 lutego 2016 r., który zmieniał okres 

ważności gwarancji na czas od dnia 17  lutego 2016 roku do dnia 17 kwietnia 2016 roku, a 

zatem na okres związania ofertą. Odwołujący omyłkowo nie dołączył powyższego Aneksu do 

oferty złożonej Zamawiającemu na formularzu z dnia 16 lutego 2016 roku (oferta wpłynęła do 

Zamawiającego w dniu 17 lutego 2016 roku o godzinie 11:00), a jedynie pierwotny dokument 

gwarancji wadialnej. 

Argumentowano  następnie,  że  Odwołujący  zauważył  wskazaną  powyżej  omyłkę  w 

zakresie  wadium  jeszcze  na  etapie  badania  złożonych  ofert  i  w  dniu  22  lutego  2016  roku 

przedłożył  Zamawiającemu  ww.  Aneks  nr  1  do  wadium  (gwarancji  ubezpieczeniowej). 

Przedmiotowe  wadium  zostało  wystawione  w  prawidłowej  wysokości,  tj.  300.000,00  zł,  na 

cały  okres  związania  ofertą.  Podniesiono,  iż  Zamawiający  w  żaden  sposób  nie  uzupełnił 

oferty  Odwołującego  o  wskazany  powyżej  aneks,  w  szczególności  nie  poprawił  omyłki 

Odwołującego w tym zakresie. 

Odwołujący  wskazał,  że  zgodnie  z  treścią  pkt  11  Tomu  I  Specyfikacji  Istotnych 

Warunków  Zamówienia,  każdy  Wykonawca  zobowiązany  był  zabezpieczyć  swą  ofertę 

wadium  w  wysokości  300.000,00  złotych.  Zgodnie  z  treścią  pkt  11.4  oraz  11.  5  SIWZ, 

wykonawcy byli uprawnieni do wniesienia wadium w innej formie niż kwota pieniężna, w tym 

w  postaci  gwarancji,  która  zgodnie  z  pkt  11.5.  miała  być  co  najmniej  gwarancją 

bezwarunkową,  nieodwołalną,  płatną  na  pierwsze  żądanie  Zamawiającego.  Z  uwagi  na 

zmiany SIWZ ostateczny termin związania ofertą, po korekcie terminu w dniu 10 lutego 2016 

roku, Zamawiający określił na 17 lutego 2016 roku. 

Podniesiono także, że w zakresie gwarancji wadialnej istotne znaczenie ma treść art. 

24  ust.  2  pkt.  2)  p.z.p.  który  stanowi,  iż  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  wyklucza 

się  wykonawców,  którzy  nie  wnieśli  wadium  do  upływu  terminu  składania  ofert,  na 

przedłużony czas związania ofertą lub w terminie, o którym mowa w art. 46 ust. 3, albo nie 

zgodzili się na przedłużenie okresu związania ofertą. 

Odwołujący  podkreślił  następnie,  że  ostatecznym  celem  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  jest  wybór  oferty  najkorzystniejszej  przy  zachowaniu  zasad 

uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców. Na powyższy cel wprost wskazuje 

przepis art. 91 ust. 1 p.z.p., zgodnie z którym „zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą 

na  podstawie  kryteriów  oceny  ofert  określonych  w  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia”.  Zgodnie  z  art.  91  ust.  2  p.z.p.  kryteriami  są  cena  albo  cena  i  inne  kryteria 

odnoszące  się  do  przedmiotu  zamówienia,  w  szczególności  jakość,  funkcjonalność, 

parametry  techniczne,  aspekty  środowiskowe,  społeczne,  innowacyjne,  serwis,  termin 

wykonania  zamówienia  oraz  koszty  eksploatacji.  Kryteria  odnoszące  się  do  przedmiotu 

zamówienia inne niż cena zostały wymienione w art. 91 ust. 2 przykładowo, co oznacza, że 

dopuszczalne  są  także  inne  kryteria,  niewymienione  w  tym  przepisie  (por.  Nowicki,  Józef 

Edmund. Art. 91. W: Prawo zamówień publicznych. Komentarz. LEX, 2015.). 

Celem  realizacji  wskazanego  ratio  legis  ustawy,  pomimo  znacznego  formalizmu 

przewidzianego w p.z.p., ustawodawca - w sytuacji gdy wartość zamówienia jest równa lub 

przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 p.zp. (tak jak 

w  przedmiotowym  stanie  faktycznym)  -  przewidział  instytucje  obligujące  Zamawiającego  do 

żą

dania  od  wykonawców  dokumentów,  wezwania  ich  do  złożenia  dokumentów  oraz 

niezależnie  od  wartości  zamówienia  do  poprawiania  w  ofercie  omyłek  polegających  na 

niezgodności  oferty  z  SIWZ,  które  nie  zmieniają  istotnie  treści  oferty.  Te  zobowiązania 

Zamawiającego  zostały  określone  w  art.  26  p.z.p.  W  przedmiotowej  sprawie  Zamawiający, 

naruszając zasady uczciwej konkurencji, równego traktowania wykonawców, bezstronności i 

obiektywizmu  naruszył  ww.  przepis  poprzez  zaniechanie  wskazanych  w  powołanym  wyżej 

przepisie czynności, jak również nie wezwał wykonawców do przedłożenia wadium ważnego 

przez  okres  związania  ofertą,  po  uzupełnieniu  wadium  przez  Odwołującego  nie  sprostował 

oczywistej  w  tym  zakresie  omyłki  oraz  wykluczył  z  postępowania  Odwołującego,  uznając 

jego ofertę za odrzuconą, czym naruszył przepis art. 24 ust 2 pkt 2 p.z.p. 

W  przedmiotowym  stanie  faktycznym  zgodnie  z  pkt  20.9  S1WZ,  w  celu  oceny  ofert 

Zamawiający przyjmuje następujące kryteria: Całkowita cena brutto - waga: 95% oraz Okres 

gwarancji  -  waga  5%.  W  związku  z  tym  Zamawiający  winien  dążyć  do  tego,  aby  wybrać 

ofertę  najkorzystniejszą  na  podstawie  powyższego  przelicznika,  co  pozwoli  zrealizować  cel 

przedmiotowej  ustawy.  Podkreślenia  wymaga,  iż  oferta  Odwołującego  była  oferta 

najkorzystniejszą 

ekonomicznie 

z 

uwzględnieniem 

kryteriów 

przyjętych 

przez 

Zamawiającego.  Odwołujący  udzielał  bowiem  gwarancji  jakości  na  okres  120  miesięcy 

(identyczny  jak  konsorcjum,  którego  ofertę  wybrano),  natomiast  zaproponował  najniższą 

spośród wszystkich wykonawców cenę. Cena podana przez Odwołującego wynosiła bowiem 

31 830 321,30 zł, a wybrana po przeprowadzeniu postępowania oferta Konsorcjum Skanska 

S.A. oraz Skanska SK a.s., przewidywała cenę w wysokości 33 169 130,31 złotych. 

Zgodnie  z  art.  26  ust.  3  p.z.p.  „Zamawiający  wzywa  wykonawców,  którzy  w 

określonym  terminie  nie  złożyli  wymaganych  przez  zamawiającego  oświadczeń  lub 

dokumentów,  o  których  mowa  w  art.  25  ust  1,  lub  którzy  nie  złożyli  pełnomocnictw,  albo 

którzy złożyli wymagane przez zamawiającego oświadczenia i dokumenty, o których mowa w 

art. 25 ust. 1, zawierające błędy lub którzy złożyli wadliwe pełnomocnictwa, do ich złożenia w 

wyznaczonym  terminie,  chyba  że  mimo  ich  złożenia  oferta  wykonawcy  podlega  odrzuceniu 

albo  konieczne  byłoby  unieważnienie  postępowania.  Złożone  na  wezwanie  zamawiającego 

oświadczenia  i  dokumenty  powinny  potwierdzać  spełnianie  przez  wykonawcę  warunków 

udziału  w  postępowaniu  oraz  spełnianie  przez  oferowane  dostawy,  usługi  lub  roboty 

budowlane  wymagań  określonych  przez  zamawiającego,  nie  później  niż  w  dniu,  w  którym 

upłynął  termin  składania  wniosków  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu  aibo  termin 

składania ofert”. 

Jak  wspomniano  powyżej,  ratio  legis  wprowadzenia  tego  przepisu  jest  umożliwienie 

uzupełnienia  ofert,  tak  aby  odpowiadały  SIWZ,  w  celu  wyboru  oferty  najkorzystniejszej. 

Dodatkowo,  zwrócić  uwagę  należy  na  obligatoryjny  charakter  wezwania  do  przedłożenia 

wskazanych  dokumentów,  o  którym  mowa  w  art.  26  ust.  3  p.z.p. W orzecznictwie  Krajowej 

Izby  Odwoławczej  wprost  wskazuje  się  bowiem,  iż  złożenie  dokumentu,  z  treści  którego 

wynika  niespełnianie  warunków  udziału  w  postępowaniu  zobowiązuje  Zamawiającego  do 

wezwania  wykonawcy  w  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp  (por.  wyrok  Krajowej  Izby 

Odwoławczej z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. akt KIO/UZP 1915/09). W literaturze dodatkowo 

podnosi  się,  iż  „zasadą  jest,  że  wezwanie  wykonawcy  do  uzupełnienia  dokumentu  jest 

czynnością obligatoryjną. W każdym przypadku, gdy czynność ta, obiektywnie rzecz biorąc, 

może  doprowadzić  do  zmiany  sytuacji  prawnej  wykonawcy,  tj.  wykazania,  że  spełnia  on 

warunek, zamawiający ma obowiązek takiego wezwania dokonać. [...] Z drugiej strony, jeżeli 

oczywiste  jest,  że  czynność  ta  nie  może  doprowadzić  do  zmiany  sytuacji  wykonawcy  [...], 

wzywanie  do  uzupełnienia  nie  jest  konieczne.” (zob.  Elżanowska,  Anita. Warunki  udziału  w 

postępowaniu. Publ. Zamówienia Publiczne Doradca, 2008, nr 3. s. 26-29, LEX el.). 

Odwołujący  argumentował,  że  wyrazem  nadmiernego  formalizmu  i  jako  takim 

nieuprawnione  w  ocenie  Odwołującego  byłoby  uznanie,  że  wadium  w  postaci  gwarancji 

ubezpieczeniowej  nie  może  zostać  uzupełnione  na  podstawie  wskazanego  przepisu. 

Wadium  jest  nieodłączną  częścią  oferty  i  bez  tego  zabezpieczenia  oferta  nie  będzie 

skuteczna. Przepis art. 25 ust. 1 p.z.p. do którego wprost odwołuje się przepis art. 26 ust. 3 

p.z.p.,  mówi  o  uzupełnieniu  dokumentów  niezbędnych  do  przeprowadzenia  postępowania, 

potwierdzających  spełnienie  m.in.  warunków  udziału  w  postępowaniu.  Wadium  w  postaci 

gwarancji na okres związania ofertą bez wątpienia jest warunkiem udziału w postępowaniu i 

można żądać jego uzupełnienia w trybie art. 26 ust 3 p.z.p. Przyjęcie, że wadium uzupełnić 

nie  można  stanowiłoby  nieuprawnione  różnicowanie  składowych  warunków  udziału  w 

postępowaniu. 

Jak  z  powyższego  wynika,  w  ocenie  Odwołującego,  już  w  momencie  wstępnego 

badania  oferty  Zamawiający  powinien  wezwać  Odwołującego  do  przedłożenia  gwarancji 

obejmującej  cały  okres  związania  ofertą,  co  czyniłoby  zadość  opisanemu  powyżej  celowi 

ustawy  p.z.p..  Jak  podkreśla  się  w  orzecznictwie,  zgodnie  z  art.  7  ust.  1  Prawa  zamówień 

publicznych  zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  oraz  równe 

traktowanie  wykonawców.  (..)  Formalizm  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  nie  jest  celem  samym  w  sobie,  a  ma  na  celu  realizację  tych  zasad.  Stąd  przy 

wykładni  i  stosowaniu  przepisów  ustawy  należy  brać  pod  uwagę  cel  ustawy  wyznaczony 

między  innymi  treścią  cytowanego  przepisu,  (zob. Wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Gliwicach  z 

dnia 23 lutego 2007 r. X Ga 23/07, publ. LEX nr 621254). 

Odwołujący  wskazał,  że  KIO  wydała  w  dniu  9  lutego  2012  roku  wyrok,  w  którym 

stwierdziła, iż trzeba przede wszystkim wskazać na naczelną zasadę wyrażoną w art. 7 ust. 

1  Pzp  nakazującą  zamawiającemu  przygotowywać  i  przeprowadzić  postępowanie  z 

zachowaniem  uczciwej  konkurencji  i  równo  traktując  wykonawców,  w  konsekwencji  czego 

zamówienie  udzielone  zostanie  wykonawcy  który  złożył  ofertę  najkorzystniejszą.  Izba 

podkreśliła  w  tym  wyroku,  iż  formalizm  ma  przede  wszystkim  gwarantować  realizacje 

wyrażonych  w  art.  7  ust.  1  zasad  równego  traktowania  wykonawców  oraz  zachowania 

uczciwej  konkurencji,  nie  tracąc  jednocześnie  z  pola  widzenia  celu  postępowania  o 

zamówienie  publiczne,  którym  jest  zawarcie  ważnej  umowy  i  realizacją  przedmiotu 

zamówienia. Tym samym granice formalizmu zakreślone są przez ustawę, która pozwala na 

udzielenie  zamówienia  wyłącznie  wykonawcy  wybranemu  zgodnie  z  ustawą  (art.  7  ust.  3 

p.z.p.). 

Zważywszy  na  przedstawioną  argumentację  Izba  podkreśliła,  iż  w  analizowanym 

przez  nią  stanie  faktycznym  oferta  odwołującego  przez  cały  okres  związania  oferta  była 

zabezpieczona  wadium,  co  prowadzi  do  stwierdzenia,  iż  zamawiający  wykluczając 

odwołującego  z  postępowania  naruszył  art.  24  ust.  2  pkt  2  Pzo  w  zw.  z  art.  65  kc.  Tym 

samym oferta odwołującego nie jest z mocy prawa uznana za odrzucona (art. 24 ust. 4 Pzp) i 

powinna podlegać badaniu i ocenie. Bezprawne wykluczenie odwołującego z postępowania 

naruszyło  zasadę  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców  (art.  7  ust.  1 

Pzp)  oraz  doprowadziło  do  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  wbrew  przepisom  ustawy  (zob. 

Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia z dnia 9 lutego 2012 r. Sygn. akt: KIO 150/12). W 

powyższym 

wyroku 

Izba 

wprost 

potwierdziła, 

iż 

treść 

dokumentu 

gwarancji 

ubezpieczeniowej,  składanego  jako  wadium  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego,  może  podlegać  wykładni.  Zastosowanie  znajdzie  więc  przepis  art.  65  k.c., 

stanowiący o konieczności tłumaczenia oświadczenia woli m.in ze względu na okoliczności w 

których zostało złożone. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż 

oferta  złożona  przez  Odwołującego  była  prawidłowo  zabezpieczona  wadium,  jak  również 

była ofertą najkorzystniejszą ekonomicznie  z ceną 31 830 321,30 zł oraz gwarancją ważną 

przez 120 miesięcy, co wynikało z treści samego dokumentu. 

Odwołujący  stwierdził,  że  w  przedmiotowym  stanie  faktycznym,  Zamawiający 

zaniechał  wezwania  Odwołującego,  do  tego,  aby  uzupełnił  ofertę  o  brakujący  dokument 

wadium  ważny  przez  okres  związania  ofertą  lub  aneks  do  złożonej  przez  Odwołującego 

gwarancji wadialnej, który przedłużał ważność wadium na cały okres związania ofertą.  

Odwołujący  wskazał  dodatkowo,  że  sama  treść  wadium,  załączonego  przez 

Odwołującego  do  oferty,  nie  nastręczała  wątpliwości,  iż  jedynie  omyłkowo  przedłożone  ono 

zostało  na  krótszy,  wynikający  z  pierwotnie  wyznaczonego  przez  Zamawiającego  terminu 

składania ofert, okres związania ofertą. Jak wynika z treści pkt 10 oświadczenia złożonego w 

imieniu  Odwołującego  na  formularzu  oferty,  złożona  przez  Odwołującego  oferta  z  dnia  16 

lutego 2016 r. była ważna przez okres 60 dni od upływu terminu składania ofert. Wskazany 

okres  był  zgodny  z  przewidzianym  w  treści  pkt  16  Tomu  I  SIWZ.  Z  powyższego  wynika,  iż 

odwołujący  w  momencie  złożenia  oferty  dysponował  prawidłową  gwarancją  wadialną,  miał 

bowiem świadomość, iż Zamawiający przedłużył termin składania ofert. W innym przypadku 

złożyłby  ofertę  przed  dniem  9  lutego  2016  roku.  Złożenie  oferty  na  formularzu  z  dnia  16 

lutego  2016  roku  uznać  należy  za  oczywisty  przejaw  tego,  że  Odwołujący  wiedział  o 

przedłużonym  terminie  składania  ofert  oraz  o  obowiązku  przedłożenia  gwarancji  na  okres 

wynikający ze zmiany przez Zamawiającego terminu złożenia ofert. Omyłka w tym zakresie 

musiała  więc  być  dla  Zamawiającego  oczywista,  co  powinno  skutkować  wezwaniem 

Odwołującego do przedłożenia dokumentu gwarancji wadialnej. 

Niezależnie  od  powyższego  ponownie  wskazano,  iż  w  dniu  22  lutego  2016  roku 

Odwołujący przedłożył Zamawiającemu Aneks nr 1 do wadium (gwarancji ubezpieczeniowej) 

nr 280000115909 z dnia 5 lutego 2016 r., wystawiony w dniu 15 lutego 2016 r., zmieniający 

okres  ważności  pierwotnie  wniesionego  przez  Odwołującego  wadium  na  okres  od  dnia  17 

lutego  2016  r.  do  17  kwietnia  2016  r.  Powyższe  potwierdziło,  iż  oferta  Odwołującego  była 

prawidłowo zabezpieczona przez cały okres związania oferta i zgodna z SIWZ. W związku z 

tym całą czynność Odwołującego w zakresie zabezpieczenia oferty należy traktować łącznie 

jako  kompletną  wraz  z  dołączonym  aneksem  do  wadium  (gwarancji  ubezpieczeniowej).  

W  momencie  przedłożenia  przedłużonego  wadium  dla  Zamawiającego  musiało  być  już 

oczywiste,  że  nieprzedłożenie  aneksu  do  pierwotnej  oferty  było  omyłką.  Zamawiający 

otrzymał ww. dokument na etapie badania ofert. 

Z  treści  aneksu  do  wadium  wynikało  również,  iż  został  on  wystawiony  w  dniu  15 

lutego  2016  roku,  a  więc  przed  upływem  terminu  do  składania  ofert.  Zamawiający  najpierw 

wiec  zaniechał  wezwania  Odwołującego  do  przedłożenia  aneksu  do  wadium  (gwarancji 

ubezpieczeniowej),  postępując  tym  samym  wbrew  złożonym  przez  Odwołującego 

oświadczeniom.  Następnie  po  samodzielnym  dołączeniu  przez  Odwołującego  aneksu  do 

wadium. Zamawiający nie uwzględnił ww. dokumentu jako dokumentu potwierdzającego fakt 

prawidłowego  zabezpieczenia  oferty  i  wykluczył  Odwołującego  z  postępowania  jako  powód 

podając niewłaściwy termin ważności gwarancji wadialnej, naruszając tym samym, w ocenie 

Odwołującego, przepis art. 26 ust 3 w zw. z art. 7 ust 1 Pzp.  

W  odpowiedzi  na  odwołanie  Zamawiający  wniósł  o  oddalenie  odwołania, 

podtrzymując  i  uznając  za  prawidłowe  czynności  podjęte  w  toku  postępowania,  w  tym 

czynność wykluczenia Odwołującego z przedmiotowego postępowania. 

Zamawiający  wskazał,  że  w  dacie  17.02.2016  r.  nastąpiło  otwarcie  ofert  w 

postępowaniu. Termin związania ofertą dla niniejszego postępowania wynosił 60 dni (do dnia 

17.04.2016 r.). 

Odwołujący  jako  zabezpieczenie  oferty  w  niniejszym  postępowaniu  przedłożył 

dokument wadialny  w formie gwarancji ubezpieczeniowej z dnia 05.02.2016 r., wystawionej 

przez  Sopockie  Towarzystwo  Ubezpieczeń  ERGO  Hestia  S.A.,  z  którego  treści  wynika,  iż 

przedłożona gwarancja jest ważna w okresie: „od dnia 09.02.2016 r. do dnia 09.04.2016 r." 

Następnie  pismem  z  dnia  22.02.2016  r.  Wykonawca  przedłożył  aneks  nr  1  do 

gwarancji  ubezpieczeniowej,  na  którym  jako  datę  wystawienia  wskazano  15.02.2016  r.,  a 

który  zgodnie  z  wyjaśnieniem  Odwołującego  omyłkowo  nie  został  dołączony  do  oferty 

wykonawcy z dnia 16.02.2016 r. 

Mając  na  względzie  powyżej  opisany  stan  faktyczny,  Zamawiający  w  dacie  

29.03.2016  r.  dokonał  czynności  wykluczenia  Odwołującego  z  przedmiotowego  

postępowania,  wybierając jako  najkorzystniejszą  kolejną ofertę  Wykonawcy – konsorcjum 

Skanska. Następnie, Zamawiający w drodze autokorekty unieważnił czynność wyboru oferty 

najkorzystniejszej,  jednocześnie  podejmując  działania  związane  z  uzupełnieniem  i 

wyjaśnieniem treści złożonych ofert. Powyższa czynność jednakże pozostaje bez wpływu na 

wykluczenie Odwołującego z prowadzonego postępowania.  

Odnosząc się do zarzutów odwołania Zamawiający wskazał, że zgodnie z treścią art. 

45 ust. 3 ustawy Pzp wadium wnosi się przed upływem terminu składania ofert. Kierując się 

obowiązującymi  przepisami  ustawy  pzp,  Zamawiający  w  treści  Specyfikacji  Istotnych 

Warunków  Zamówienia  określił  zasady  związane  z  zabezpieczeniem  ofert  wykonawcy 

wadium: 

(pkt 11 SIWZ) 

„11.1.    Każdy Wykonawca zobowiązany jest zabezpieczyć swą ofertę wadium w wysokości: 

300 000,00 PLN (słownie: trzysta tysięcy) 

11.2.  Wadium musi być wniesione w formie zgodnej z art 45 ust 6 Ustawy. 

11.3.  Wadium  musi  być  wniesione  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  wskazanym  w 

punkcie 17.1 IDW. 

11.4.  Dokument potwierdzający wniesienie wadium w postaci: 

11.4.1. Oryginału  lub  potwierdzonej  za  zgodność  z  oryginałem  kopii  polecenia  przelewu  na 

rachunek Zamawiającego lub 

11.4.2. Oryginału  dokumentu  będącego  każdą  inną  formą  wadium,  należy  przekazać  w 

następujący sposób: kserokopie należy dołączyć do oferty, dokumenty oryginalne dostarczyć 

w odrębnym opakowaniu wraz ofertą. 

11.5.  W  przypadku  wnoszenia  przez  Wykonawcę  wadium  w  formie  gwarancji,  gwarancja 

ma  być  co  najmniej  gwarancją  bezwarunkową,  nieodwołalną,  płatną  na  pierwsze  pisemne 

żą

danie Zamawiającego. Beneficjentem gwarancji wadialnej jest PKP Polskie Linie Kolejowe 

S.A., ul. Targowa 74, 03-734 Warszawa. 

11.6.  Gwarancje  i  poręczenia  muszą  zawierać  (oprócz  elementów  właściwych  dla  każdej 

formy, określonych przepisami prawa, w tym Ustawy): 

• 

nazwę i adres Zamawiającego, 

• 

oznaczenie (numer i nazwa) postępowania, 

• 

termin  ważności  wadium  -  nie  krótszy  niż  termin  związania  ofertą,  zgodnie  z 

pkt 16.1 IOW 

Zamawiający  wskazał  następnie,  że  zgodnie  z  treścią  art.  24  ust.  2  pkt  2  pzp,  w 

przypadku  braku  wniesienia  wadium  Zamawiający  ma  obowiązek  wykluczyć  wykonawcę  z 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Zarówno w doktrynie prawa zamówień 

publicznych  jak  i  orzecznictwie  ugruntowany  został  pogląd  co  do  znaczenia  wadium  w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Jak  jednoznacznie  przyjęto,  istotą 

wadium  jest  to,  że  winno  ono  zabezpieczać  ofertę  przez  pełen  okres  związania  ofertą, 

bowiem  Zamawiający  winien  mieć  pewność,  że  w  całym  okresie  związania  ofertą,  który 

rozpoczyna się wraz z upływem terminu składania ofert, oferta jest zabezpieczona wadium. 

Podkreślono  jednocześnie,  że  w  sytuacji  kiedy  Zamawiający  nie  dysponuje  ważnym  i 

oryginalnym  oświadczeniem  gwaranta  co  do  zapłaty  kwoty  wadium,  wykonanie  uprawnień 

Zamawiającego  mogłoby  okazać  się  niemożliwe  i  niespełniające  wymogu  bezwarunkowej 

płatności na pierwsze żądanie. 

Zamawiający  nie  zgodził  się  ze  stanowiskiem  Odwołującego,  jakoby  oferta 

Odwołującego  przez  cały  okres  związania  ofertą  była  zabezpieczona  wadium.  Powyższe 

twierdzenie  Odwołujący  wywodzi  z  okoliczności,  iż  na  etapie  oceny  ofert  złożonych  w 

postępowaniu, ale po terminie ich otwarcia, Odwołujący przedłożył Zamawiającemu Aneks nr 

1 do gwarancji wadialnej, który dodatkowo datowany był na dzień sprzed terminu składania 

ofert w postępowaniu. 

Z  powyższą  argumentacją Odwołującego  nie  sposób  się  zgodzić.  Przede  wszystkim 

podkreślić  należy,  że  pomimo,  iż  z  treści  przedłożonego  przez  Odwołującego  dokumentu  - 

aneksu  nr  1  do  gwarancji  wadialnej  z  dnia  15.02.2016  r.  wynika,  jakoby  został  on  zawarty 

przed  datą  złożenia  przez  wykonawcę  oferty,  niemniej  istotną  pozostaje  okoliczność,  iż  w 

dacie  otwarcia  ofert,  tj.  dniu  17.02.2016  r.,  Zamawiający  nie  był  w  posiadaniu 

przedmiotowego aneksu. Wobec powyższego przyjąć należy, iż z przedłożonego dokumentu 

wadialnego  nie  wynikała  ciągłość  zabezpieczenia  oferty  wykonawcy  do  końca  okresu 

związania  ofertą,  tj.  do  dnia  17.04.2016  r.  Podkreślenia  wymaga,  iż  kwestie  związane  z 

zabezpieczeniem  oferty  wadium,  Zamawiający  oceniać  winien  wedle  stanu  faktycznego, 

istniejącego w dacie otwarcia ofert, nie zaś czasokresu ich oceny. 

Dla  poparcia  swojego  stanowiska  Zamawiający  odwołał  się  do  orzecznictwa  Izby  – 

wyrok KIO z dnia 23.08.2012 r., LEX nr 1216229, wyrok KIO 1215/12 z dnia 25.06.2012 r., 

LEX nr 1211643, wyrok KIO 52/12 z dnia 23.01.2012 r., LEX nr 1109108, wyrok KIO 348/11 

z dnia 08.03.2011 r., LEX nr 784783, wyrok KIO/UZP 2077/10 z dnia 05.10.2010 r., LEX nr 

619696,  wyrok  KIO  1961/12  z  dnia  05.10.2012  r.,  LEX  nr  1225191,  wyrok  KIO  1374/12  z 

dnia  12.07.2012  r.,  LEX  nr  1213639,  wyrok  KIO  933/12  z  dnia  21.05.2012  r.,  LEX  nr 

1165339, wyrok KIO 1320/11 z dnia 08.07.2011 r., LEX nr 863167. 

Zamawiający podniósł następnie że bezpodstawnym pozostaje zarzut Odwołującego, 

jakoby  Zamawiający  naruszył  normę  wynikającą  z  art.  26  pzp  poprzez  brak  wezwania 

Odwołującego do uzupełnienia dokumentu wadialnego. 

Zamawiający  nie  zgodził  się,  jakoby  dokument  wadialny  stanowił  warunek  udziału 

wykonawcy  w  postępowaniu.  Ponadto  argumentowano,  że  w  odniesieniu  do  wad  w 

dokumentach  potwierdzających  wniesienie  wadium,  ustalone  orzecznictwo  Zespołów 

Arbitrów  oraz  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  sposób  jednoznaczny  wskazuje  na  to,  że  nie 

można  poprawiać  i  konwalidować  ich  po  terminie  składania  ofert.  Wskazano,  że 

Zamawiający nie ma również legitymacji do wyjaśniania lub poprawiania tego dokumentu w 

trybie  art.  87  ustawy  Pzp.  Na  poparcie  swojego  stanowiska  Zamawiający  odwołał  się  do 

wyroków  Izby  z  26  marca  2007r.,  sygn.  UZP/ZO/O-301/07,  z  dnia  4  marca  2013  r., 

KIO/366/13, wyrok KIO 1683/12 z dnia 23.08.2012 r. LEX nr 1216229, wyrok KIO 842/12 z 

dnia  07.05.2012  r.,  LEX  nr  1165995,  wyrok  KIO  773/12  z  dnia  30.04.2012  r.,  LEX  nr 

1164079, wyrok KIO/UZP 1956/10 z dnia 24.09.2010 r., LEX nr 686920. 

Zamawiający wskazał następnie, że w sytuacji, kiedy w postępowaniu wniesione wraz 

z ofertą Wykonawcy wadium (w formie gwarancji ubezpieczeniowej), nie zabezpiecza oferty 

przez  cały  okres  związania  ofertą  określony  w  SIWZ,  oferta  taka  nie  podlega  dalszemu 

badaniu i ocenie, a Wykonawca winien zostać wykluczony z postępowania, na podstawie art. 

24 ust. 2 pkt 2 Pzp. 

W  odniesieniu  do  powyższego,  należy  przyjąć,  iż  wadium  nieodpowiadające  treści 

SIWZ,  nie  jest  wadium  określonym  w  dyspozycji  art.  24  ust.  2  pkt  2  ustawy  Pzp.  Inne 

rozumienie  tego  przepisu  oznaczałoby  nierówne  traktowanie  uczestników  postępowania 

przetargowego. 

Odnosząc  się  do  argumentacji  odwołania,  Zamawiający  nie  przeczy,  że  działanie 

Odwołującego  stanowić  może  „wynik  omyłki",  tym  niemniej  podkreślić  należy,  iż  działania 

Zamawiającego związane z wszelkimi czynnościami dokonywanymi w ramach postępowania 

opierać się winny na treści obowiązujących przepisów, nie zaś pozostawać aktem dowolnych 

rozstrzygnięć,  które  w  nieuzasadniony  sposób  faworyzują  jednego  z  Wykonawców.  Nie 

można  zgodzić  się  z  twierdzeniem  Odwołującego,  iż  w  sytuacji,  kiedy  dokument  wadialny 

dołączony  do  oferty  wskazuje,  iż  wadium  wniesione  zostało    w  sposób  nieprawidłowy, 

zastosowanie  winien  znaleźć  przepis  art.  65  k.c,  stanowiący  o  konieczności  tłumaczenia 

oświadczenia  woli  m.in  ze  względu  na  okoliczności  w  których  zostało  złożone.  Zgodnie  z 

treścią  art.  14  pzp;  „Do  czynności  podejmowanych  przez  zamawiającego  i  wykonawców  w 

postępowaniu o udzielenie zamówienia stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 

r.  -  Kodeks  cywilny  (Dz.  U,  z  2014  r.  poz,  121,  z  późn.  zm.),  jeżeli  przepisy  ustawy  nie 

stanowią  inaczej.".  Mając  powyższe  na  względzie,  przyjąć  należy,  iż  odesłanie 

interpretacyjne  do  przepisów  kodeksu  cywilnego  będzie  uzasadnione  jedynie  w  przypadku, 

kiedy ustawa pzp nie zawiera regulacji w danym zakresie. Sytuacja ta jednak nie ma miejsca 

w odniesieniu do czynności stron związanych ze składaniem i oceną ofert w postępowaniu w 

sprawie  udzielenia  zamówienia  publicznego,  które  pozostają  w  ustawie  pzp  wyczerpujące, 

oraz względem których ustawodawca nie pozostawił Zamawiającemu marginesu dowolności 

interpretacyjnej. 

Ponadto, Zamawiający wyraził przekonanie, iż ewentualne próby interpretacji „omyłki" 

Odwołującego  związanej  ze  złożeniem  dokumentu  wadialnego  na  korzyść  wykonawcy, 

wbrew  brzmieniu  art.  26  ust.  3  pzp  w  zw.  z  art.  45  ust.  3  pzp,  stanowiłyby  próbę 

faworyzowania  oferty  Odwołującego  względem  pozostałych  ofert  złożonych  w  niniejszym 

postępowaniu,  co  w  istocie  stanowiłoby  naruszenie  zasad  konkurencyjności  postępowania. 

Podkreślić  należy,  iż  zgodnie  z  art.  7  ust.  1  Prawa  zamówień  publicznych  zamawiający 

przygotowuje  i  przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  sposób 

zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców. 

Co  więcej,  gdyby  przyjąć  za  słuszną  argumentację  Odwołującego,  jakoby  bez 

znaczenia  miał  być  moment  przedłożenia  Zamawiającemu  prawidłowego  wadium, 

zabezpieczającego  pełny  okres  związania  ofertą,  a  istotna  byłaby  jedynie  sama  kwestia 

posiadania  przez  Zamawiającego  dokumentu,  na  etapie  oceny  ofert,  należałoby  przyjąć,  iż 

każdy  z  wykonawców  składających  ofertę  w  ramach  niniejszego  postpowania  mógłby  w 

sposób dowolny uzupełniać wadium, bądź też zabezpieczać swoją ofertę wadium jedynie do 

czasu prognozowanej przez siebie oceny ofert w postępowaniu. 

Na  marginesie  Zamawiający  nadmienił,  iż  żaden  z  przytoczonych  przez 

Odwołującego  wyroków  Krajowej  Izby  Odwoławczej,  nie  zapadł  na  gruncie  sytuacji 

analogicznej, jak przypadek Odwołującego, a przedstawione w odwołaniu tezy wyroków KIO, 

wyrwane z pełnego kontekstu stanowią bezpodstawną próbę uzyskania przez Odwołującego 

korzystnej dla siebie interpretacji. 

Przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego zgłosili: A.

wykonawcy  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  1)  Skanska  S.A.  

z  siedzibą  w  Warszawie  2)  Skanska  SK  a.s.  z  siedzibą  w  Bratysławie;  B.  wykonawcy 

wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  1)  NDI  S.A.  z  siedzibą  w  Sopocie,  2) 

NDI Sp. z o.o. z siedzibą w Sopocie.  

Izba  stwierdziła  skuteczność  zgłoszonych  przystąpień  i  dopuściła  ww.  wykonawców 

do  udziału  w  postępowaniu  w  charakterze  uczestników.  Przystępujący  wnieśli  o  oddalenie 

odwołania.  

Na rozprawie strony i uczestnicy postępowania podtrzymali swoje stanowiska.  

Sygn. akt KIO 516/16 

W  dniu  8  kwietnia  2016  r.  Odwołujący  –  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o 

udzielenie  zamówienia:  1)  Track  Tec  Construction  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  we  Wrocławiu,  2) 

Przedsiębiorstwo  Budownictwa  Kolejowego  Inżynieryjnego  INFRAKOL  s.c.,  ul.  Rapackiego 

14, 59-400 Jawor

 – wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej odwołanie od czynności 

Zamawiającego  polegającej  na  wyborze  oferty  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o 

udzielenie  zamówienia  1)  Skanska  S.A.  z  siedzibą  w  Warszawie  2)  Skanska  SK  a.s.  z 

siedzibą w Bratysławie, w sytuacji, w której przedmiotowa oferta powinna zostać odrzucona, 

zarzucając Zamawiającemu naruszenie: 

art.  89  ust.  1  pkt  1  Ustawy  w  zw.  z  art.  91  ust.  3  a  Ustawy  poprzez  ich 

niezastosowanie,  tzn.  nieodrzucenie  ofert  złożonych  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  pomimo  faktu,  iż  powinny  one  zostać  odrzucone  jako 

niezgodne z Ustawą, 

art.  89  ust.  1  pkt  2  Ustawy  w  zw.  z  art.  91  ust.  3  a  Ustawy  poprzez  ich 

niezastosowanie,  tzn.  nieodrzucenie  ofert  złożonych  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia publicznego, pomimo faktu, iż powinny one zostać odrzucone jako oferty, 

których treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 

Na podstawie powyższych zarzutów Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i 

nakazanie Zamawiającemu:  

a) 

Unieważnienia czynności wyboru najkorzystniejszej oferty, 

b) 

Powtórzenia czynności badania ofert oraz odrzucenia ofert podlegających odrzuceniu 

na podstawie art. art. 89 ust. 1 pkt 1 Ustawy oraz art. 89 ust. 1 pkt 2 Ustawy. 

Odwołujący  wskazał,  że  gdyby  Zamawiający  odrzucił  ofertę  Konsorcjum:  „Skanska 

S.A., 01 — 518 Warszawa, ul. Gen. J. Zajączka 9 — Skanska SK a.s., 821 - 04 Bratysława, 

ul.  Krajna  29,  Republika  Słowacji”,  jak  również  pozostałe  oferty  złożone  w  postępowaniu  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego,  które  powinny  zostać  odrzucone  ze  względu  na 

naruszenie  art.  91  ust.  3  a  ustawy  to  oferta  Odwołującego  zostałaby  wybrana  jako 

najkorzystniejsza.  

W  uzasadnieniu  odwołania  Odwołujący  wskazał  na  wstępie,  że  czynność 

Zamawiającego  polegająca  na  wyborze  powyższej  oferty  została  dokonana  z  naruszenie 

przepisów Ustawy oraz treści Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia. 

Podniesiono  następnie, że  zgodnie  z  art.  91  ust.  3a.  Ustawy:  „Jeżeli  złożono  ofertę, 

której wybór prowadziłby do powstania u zamawiającego obowiązku podatkowego zgodnie z 

przepisami o podatku od towarów i usług zamawiający w celu oceny takiej oferty dolicza do 

przedstawionej  w  niej  ceny  podatek  od  towarów  i  usług,  który  miałby  obowiązek  rozłiczyć 

zgodnie  z  tymi  przepisami.  Wykonawca,  składając  ofertę,  informuje  zamawiającego,  czy 

wybór  oferty  będzie  prowadzić  do  powstania  u  zamawiającego  obowiązku  podatkowego, 

wskazując  nazwę  (rodzaj)  towaru  lub  usługi,  których  dostawa  lub  świadczenie  będzie 

prowadzić do jego powstania, oraz wskazując ich wartość bez kwoty podatku. ” 

Odwołujący  podkreślił,  że  powyższy  przepis  ma  na  celu  zapewnienie  równego 

traktowania  wykonawców  i  uczciwej  konkurencji  oraz  ochrony  zamawiającego  przed 

zaciąganiem  zobowiązań  pieniężnych  ponad  planowane  potrzeby.  W  wyroku  z  dnia  13 

marca  2014  r.,  KIO  400/14,  Krajowa  Izba  Odwoławcza  zwróciła  uwagę,  że  "wymaganie 

podania  przez  wykonawców  wyłącznie  ceny  brutto  nie  pozwala  zamawiającemu  w  żadnym 

przypadku  na  badanie  poprawności  obliczenia  ceny  oferty.  Dostrzec  wszak  trzeba,  że 

obowiązkiem  zamawiającego  wynikającym  z  art.  91  ust.  3a  P.z.p.  jest  doliczenie  do  ceny 

oferty  podatku,  który  zamawiający  miałby  obowiązek  wpłacić  zgodnie  z  obowiązującymi 

przepisami.  Obowiązek  ten  istnieje  niezależnie  od  tępo,  czy  zamawiający  żądał  w  SIWZ 

podania wyłącznie ceny brutto, ceny netto i brutto, ceny netto, kwoty lub stawki podatku VAT 

oraz  ceny  brutto”.  Nadto  w  wyroku  z  dnia  1  lutego  2011  r.  KIO  106/11  Krajowa  Izba 

Odwoławcza  wskazała,  że  „przy  ustalaniu  ceny  ofertowej  nie  ma  miejsca  stosowanie 

przepisów  podatkowych  w  znaczeniu  obliczenia  wysokości  zobowiązania  podatkowego.  W 

ofercie wykonawca  jedynie  oświadcza,  iż  cena  ofertowa  uwzględnia  VAT,  a wysokość tego 

podatku  ma  charakter  informacyjny.  Zastrzec  przy  tym  należy,  iż  powyższe  stanowisko  nie 

oznacza  dopuszczenia  jakiejkolwiek  dowolności  w  rozliczeniach  prawno-podatkowych 

wykonawcy.  W  chwili  powstania  obowiązku  podatkowego  wykonawca  nie  ma  żadnej 

swobody  w  zastosowaniu  stawki  podatku  VAT,  zobligowany  jest  do  przyjęcia  stawki 

wynikającej z przepisów obowiązujących w dacie powstania obowiązku podatkowego”.  

W świetle powyższego przepisu, wykonawca - oferent biorąc udział w postępowaniu 

o udzielenie zamówienia publicznego ma każdorazowy obowiązek składać oświadczenie czy 

wybór  oferty  będzie  prowadzić  do  powstania  u  zamawiającego  obowiązku  podatkowego 

bądź nie. Przedmiotowe oświadczenie pozytywne powinno: 

potwierdzać,  ze  wybór  oferty  danego  wykonawcy  prowadzi  do  powstania  u 

zamawiającego  obowiązku  podatkowego  zgodnie  z  przepisami  o  podatku  od  towarów  i 

usług, 

wskazywać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, których dostawa lub świadczenie będzie 

prowadzić do jego powstania, 

wskazywać towaru lub usługi bez kwoty podatku. 

W przypadku oświadczenia negatywnego wystarczy wskazanie, że wybór danej oferty 

nie  będzie  prowadził  do  powstania  u  zamawiającego  obowiązku  podatkowego  zgodnie  z 

przepisami o podatku od towarów i usług. 

Obowiązek  poinformowania  Zamawiającego  w  ofercie  w  zakresie  skutków 

podatkowych oferty, o których mowa  w art. 91 ust. 3 a ustawy  został przewidziany również 

przez  Zamawiającego,  w  SIWZ,  Tom  I,  Instrukcje  dla  Wykonawców  (IDW),  pkt  13.1  .oraz 

13.2. niniejszego postępowania. Zgodnie z przywołanymi regulacjami: 

13.1.  „Podana  w  ofercie  cena  ofertowa  brutto  musi  uwzględniać  wszystkie 

wymagania mniejszej SIWZ oraz obejmować wszelkie koszty bezpośrednie i pośrednie, jakie 

poniesie  Wykonawca  z  tytułu  terminowego  i  prawidłowego  wykonania  całości  przedmiotu 

Zamówienia  oraz  podatek  od  towarów  i  usług  (nie  dotyczy  Wykonawców  zagranicznych, 

którzy nie są płatnikami podatku VAT w Polsce).” 

13.2.  „W  przypadku  Wykonawcy  zagranicznego,  który  nie  jest  zarejestrowany  w 

Polsce (i który nie doliczył wartości podatku VAT do oferowanej ceny), Zamawiający w celu 

dokonania oceny oferty doliczy do przedstawionej w niej ceny (netto), podatek od towarów i 

usług, który Zamawiający miałby obowiązek wpłacić zgodnie z obowiązującymi przepisami.” 

Z powyższych przepisów SIWZ w zestawieniu z art. 91 ust.3 a Ustawy wynika, iż na 

wykonawcach  spoczywał  obowiązek  poinformowania  Zamawiającego  czy  wybór  oferty 

będzie  prowadzić  do  powstania  u  zamawiającego  obowiązku  podatkowego,  wskazując 

nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, których dostawa lub świadczenie będzie prowadzić do jego 

powstania,  oraz  wskazując  ich  wartość  bez  kwoty  podatku.  Odwołujący  wskazuje,  iż  oferta 

złożona  przez  Konsorcjum  Skanska  nie  zawiera  informacji  przewidzianej  w  art.  91  ust.  3a 

Pzp.  

Informacja, o której mowa w art. 91 ust.3 a Ustawy, a którą wykonawca obowiązany 

jest  złożyć  Zamawiającemu  składając  ofertę  jest  częścią  oferty.  Informacja  ta  jest  bowiem 

informacją bezpośrednio dotyczącą ceny (składników ceny). Wobec powyższego informacja 

ta nie może zostać uzupełniona w trybie art. 26 ust. 3 ustawy. Informacja ta nie może zostać 

uzupełniona już po złożeniu oferty, ponieważ nie pozwala na to art. 87 ust. 1 zdanie drugie 

ustawy. Nieistotnej zmiany treści oferty mógłby dokonać sam Zamawiający, pod warunkiem, 

ż

e  bez  konsultacji  z  wykonawcą  posiadałby  wiedzę  jakiej  zmiany  miałby  dokonać.  W  tym 

konkretnym  przypadku  Zamawiający  takiej  wiedzy  nie  posiadał.  Brak  powyższej  informacji 

jest brakiem nieusuwalnym skutkującym niezgodnością oferty z art. 91 ust.3 a Ustawy oraz z 

pkt 13.1 oraz pkt 13.2 Tomu II SIWZ (IDW).  

Podsumowując 

Odwołujący 

stwierdził, 

ż

e 

niezłożenie 

przez 

wykonawcę 

przedmiotowego  oświadczenia  skutkować  powinno  odrzuceniem  oferty.  Oferta  nie 

zawierająca  bowiem  wymaganego  przez  Ustawę  oświadczenia,  wypełnia  przesłankę 

odrzucenia  oferty  określoną  w  art.  89  ust.  1  pkt  1  Ustawy-jako  niezgodną  z  ustawą,  a 

konkretnie niezgodną z art. 91 ust. 3a Ustawy. 

Jednocześnie,  Odwołujący  wskazał,  że  w  złożonej  ofercie  zawarł  oświadczenie  

w  zakresie  skutków  podatkowych  wynikających  z  art.  91  ust.  3  a  Ustawy.  Oświadczenia,  

o  którym  mowa  w  art.  91  ust.  3a  Pzp  nie  zostały  złożone  również  przez  pozostałych 

oferentów  złożonych  w  postępowaniu,  których  oferty  zostały  ocenione  wyżej  niż  oferta 

Odwołującego.  

Końcowo  Odwołujący  stwierdził,  że  wnosi  odwołanie,  gdyż  czuje  się  poszkodowany 

działaniami  Zamawiającego  bezpodstawnie  pozbawiającymi  go  możliwości  uzyskania 

przedmiotowego zamówienia.  

W odpowiedzi Zamawiający wniósł o: 

Pozostawienie  bez  rozpoznania  zarzutów  Odwołującego,  z  uwagi  na  podjęcie  przez 

Zamawiającego w dacie 13.04.2016 r. czynności unieważnienia wyboru oferty z dnia 

29.03.2016 r., przez co zarzuty odwołania pozostają bezprzedmiotowe; 

W przypadku nieuwzględnienia przez Izbę wniosku, o którym mowa w pkt 1 niniejszej 

odpowiedzi - oddalenie odwołania w całości jako bezzasadnego. 

W  uzasadnieniu  Zamawiający  wskazał,  że  w  dniu  13.04.2016  r.,  Zamawiający  w 

drodze  autokorekty  unieważnił  czynność  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  informując  o  tym 

Wykonawców biorących udział w postępowaniu oraz zamieszczając stosowną informację na 

swej stronie internetowej. 

Zamawiający  wskazał,  że  mając  na  względzie  dokonaną  czynność  unieważnienia 

wyboru  najkorzystniejszej  oferty  oraz  brak  aktualnego  rozstrzygnięcia  Zamawiającego 

dotyczącego  najkorzystniejszej  oferty  w  przedmiotowym  postępowaniu  -  zarzuty 

Odwołującego  pozostają  bezprzedmiotowe  oraz  utraciły  sporny  charakter.  Z  tych  też 

względów  Zamawiający  wnioskował  o  pozostawienie  przedmiotowego  odwołania  bez 

rozpoznania,  względnie  w  przypadku  nieuznania  przez  Izbę  powyższego  wniosku  -  o  jego 

oddalenie. 

Zamawiający  wskazał,  że  zasadność  wniosku  o  pozostawienie  powyższego 

odwołania  bez  rozpoznania  znajduje  potwierdzenie  w  orzecznictwie  Krajowej  Izby 

Odwoławczej (wyrok KIO z dnia 13.08.2013 r., sygn. KIO 1804/13, wyrok z dnia 6 lipca 2011 

r., sygn. akt: KIO 1313/11).  

Zamawiający podkreślił następnie, iż powołane przez Odwołującego zarzuty w żaden 

sposób  nie  wskazują  na  rzeczywiste  naruszenia  przez  Zamawiającego  przepisów  ustawy 

pzp, w tym w szczególności nie naruszają treści art. 89 ust 1 pkt 1 i pkt 2) ustawy pzp oraz 

art. 91 ust. 3a pzp. Ponadto Zamawiający wskazał, iż po stronie Odwołującego brak interesu 

prawnego uzasadniającego wniesienie odwołania, co skutkować winno jego oddaleniem. 

Zamawiający  przytoczył  brzmienie  art.  91  ust.  3a  oraz  art.  93  ust.  1c  Pzp 

podkreślając,  że  kierując  się  normą  wynikającą  z  wyżej  wskazanych  przepisów, 

Zamawiający  dokonał  uszczegółowienia  obowiązku  określonego  w  treści  Specyfikacji 

Istotnych  Warunków  Zamówienia,  wskazując  jakie  konkretnie  dokumenty  winien  złożyć 

Wykonawca, aby uczynić zadość obowiązkowi informacyjnemu w przedmiocie podatku VAT. 

Zgodnie z pkt 13 SIWZ IDW Opis Sposobu Obliczania Ceny: 

„13.1.  Podana  w  ofercie  cena  ofertowa  brutto  musi  uwzględniać  wszystkie  wymagania 

niniejszej  SIWZ  oraz  obejmować  wszelkie  koszty  bezpośrednie  i  pośrednie,  jakie  poniesie 

Wykonawca z tytułu terminowego i prawidłowego wykonania całości przedmiotu Zamówienia 

oraz  podatek  od  towarów  i  usług  (nie  dotyczy  Wykonawców  zagranicznych,  którzy  nie  są 

płatnikami podatku VAT w Polsce). 

13.2.  W  przypadku  Wykonawcy  zagranicznego,  który  nie  jest  zarejestrowany  w  Polsce  (i 

który nie doliczył wartości podatku VAT do oferowanej ceny), Zamawiający w celu dokonania 

oceny oferty doliczy do przedstawionej w niej ceny (netto), podatek od towarów / usług, który 

Zamawiający miałby obowiązek wpłacić zgodnie z obowiązującymi przepisami”. 

Podniesiono  następnie,  że  odzwierciedleniem  powyższych  zapisów  pozostaje  treść 

formularza ofertowego, stanowiącego załącznik nr 1 do SIWZ. 

Istotnym pozostaje, iż wszystkie oferty złożone w niniejszym postępowaniu zawierały 

poprawnie  wypełniony  formularz  oferty,  przy  czym  oferta  Odwołującego  zawierała 

dodatkowe,  niewymagane  przez  Zamawiającego  oświadczenie  w  przedmiocie  braku 

powstania po stronie Zamawiającego obowiązku podatkowego. 

Tym  samym  przyjąć  należy,  iż  Zamawiający  na  mocy  żadnego  z  obowiązujących 

przepisów  ustawy  pzp,  nie  pozostaje  uprawniony  do  odrzucenia  ofert  wykonawców,  które 

wypełnione  zostały  zgodnie  z  treścią  SIWZ  oraz  odpowiadały  wymaganiom  formularza 

ofertowego. 

Gdyby  zastosować  rozumowanie  odmienne  od  wyżej  prezentowanego,  wówczas 

należałoby  przyjąć,  iż  treść  odwołania  Wykonawcy  -  Konsorcjum  Firm:  Track  Tec 

Construction  Sp.  z  o.o.  i  Przedsiębiorstwo  Budownictwa  Kolejowego  Inżynieryjnego 

INFRAKOL  s.c.  pozostaje  w  istocie  odwołaniem  na  treść  Specyfikacji  Istotnych  Warunków 

Zamówienia, które na tym etapie postępowania pozostaje niedopuszczalne. 

Zamawiający  zakwestionował  następnie  zasadność  twierdzeń  Odwołującego  w 

przedmiocie  niezgodności  oferty  Wykonawcy  -  Konsorcjum  Skanska,  jak  również 

pozostałych  ofert  złożonych  w  postępowaniu  z  treścią  Specyfikacji  Istotnych  Warunków 

Zamówienia. 

Wskazano,  że  odnosząc  się  do  merytorycznego  zakresu  zarzutów  istotnym 

pozostaje,  iż  w  konsekwencji  zmian  wprowadzonych  nowelizacją  ustawy  pzp,  dokonaną 

ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy 

-  Prawo  zamówień  publicznych,  obowiązek  doliczania  wartości  VAT  płaconego  przez 

Zamawiającego  do  wartości  netto  wykonawcy  znajduje  zastosowanie  jedynie  w  przypadku: 

wewnątrzwspólnotowego  nabycia  towarów,  2)  mechanizmu  odwróconego  obciążenia,  3) 

importu  usług  lub  importu  towarów,  z  którymi  wiąże  się  analogiczny  obowiązek  doliczenia 

przez zamawiającego przy porównywaniu cen ofertowych VAT. 

W  realiach  niniejszego  postępowania,  każdy  z  Wykonawców,  składających  ofertę  w 

ramach  postępowania  w  sposób  prawidłowy  i  nie  budzący  wątpliwości  Zamawiającego 

określił  cenę  oferty  wraz  z  podatkiem  VAT,  wskazując  jego  stawkę.  Co  więcej,  żadna  ze 

złożonych  ofert  nie  pochodziła  od  wykonawcy  zagranicznego,  a  zatem  w  niniejszym  stanie 

faktycznym  nie  zachodził  przypadek,  o  którym  mowa  w  art.  art.  91  ust.  3a  ustawy  pzp, 

wyrażający się  w konieczności  złożenia dodatkowej informacji w przedmiocie  zobowiązania 

podatkowego. 

Zamawiający  podkreślił,  że  zobowiązanie  informacyjne  wykonawcy  względem 

Zamawiającego,  ponad  treść  formularza  oferty  nie  zostaje  zaktualizowane  w  sytuacji 

jednoznacznej,  tj.  kiedy  w  stosunku  do  danego  przedmiotu  zamówienia  nie  będzie  miał 

zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia podatkiem od towarów i usług, ponieważ 

przedmiot  zamówienia  nie  jest  ujęty  w  załączniku  nr  11  do  ustawy  VAT,  bądź  kiedy  z 

okoliczności danej sprawy jasno wynika, iż nie mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym 

nabyciem towarów. 

Mając  na  względzie  powyższe,  przyjąć  należy,  iż  w  rozważanej  sytuacji  po  stronie 

wykonawców  nie  zachodziła  konieczność  składania  żadnego  dodatkowego  oświadczenia  w 

przedmiocie  zobowiązania  podatkowego.  Podobnie  po  stronie  Zamawiającego  brak  było 

podstaw do żądania takiego dokumentu od wykonawców.  

Dla  poparcia  swojego  stanowiska  Zamawiający  odwołał  się  do  wyroku  KIO  z  dnia 

28.10.2015 r., sygn. 2263/15. 

Ponadto  Zamawiający  zakwestionował  interes  prawny  Odwołującego  w  złożeniu 

ś

rodka odwoławczego, z uwagi na okoliczność, iż brak oświadczenia wykonawcy w zakresie 

art.  91  ust.  3  a  ustawy  pzp,  nie  powoduje  automatycznego  odrzucenia  oferty,  a  jedynie 

uprawnienie Zamawiającego do skorzystania z instytucji, o której mowa w art. 87 ust 1 pzp. 

Dokonując  wykładni  literalnej  art.  91  ust.  3a  zd.  2  pzp  nie  ulega  wątpliwości,  że 

oświadczenie  wykonawcy  w tym zakresie nie stanowi treści oferty w rozumieniu art. 66 § 1 

k.c. Ustawodawca używając zwrotu „informuje Zamawiającego", nie wpisuje przedmiotowego 

oświadczenia  w  katalog  zobowiązania  ofertowego  Wykonawcy,  a  jedynie  oświadczenia 

podlegającego instytucji uzupełnienia, o którym mowa w art. 87 ust. 1 pzp. Nadto, wskazać 

należy,  iż  obowiązek  podatkowy  powstaje  bez  względu  na  spełnienie  ww.  obowiązku 

wykonawcy  i  stanu  wiedzy  Zamawiającego  w  tym  zakresie. Wykonawca  składając  ofertę  w 

postępowaniu o udzielenie zamówienia zobowiązany jest do określenia jej ceny, jak również, 

co  do  zasady  wskazania  stawki  oraz  kwoty  podatku  VAT,  co  stanowi  treść  oferty.  Wobec 

tego, w przypadku braku przekazania przez wykonawcę informacji z art. 91 ust. 3a zd. 2 pzp, 

Zamawiający  w  określonych  przypadkach  (wewnątrzwspólnotowego  nabycia  towarów, 

mechanizmu  odwróconego  obciążenia,  importu usług  lub  importu  towarów,  z  którymi  wiąże 

się  analogiczny  obowiązek  doliczenia  przez  Zamawiającego  przy  porównywaniu  cen 

ofertowych  VAT  )  może  mieć  uzasadnione  wątpliwości  dotyczące  zaoferowanej  przez 

wykonawcę ceny (a więc w zakresie treści oferty). Do odrzucenia oferty Zamawiający byłby 

uprawniony  jedynie  w  przypadku  ustalenia  przez  Zamawiającego  błędnie  określonego 

podatku  VAT  przez  wykonawcę.  Wówczas  oferta  Wykonawcy  podlegałaby  odrzuceniu  na 

podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  6  pzp.  Co  istotne,  oferta  taka  podlegałaby  odrzuceniu,  nie  z 

uwagi  na  brak  złożenia  informacji  o  powstaniu  obowiązku  podatkowego  u  zamawiającego, 

ale ze względu na błąd w obliczeniu ceny. 

Zgodnie  natomiast  z  powszechnie  przyjętym  poglądem  doktryny,  niedopełnienie 

przez  wykonawcę obowiązku informacyjnego, o którym mowa wart. 91 ust. 3a pzp (w razie 

zaistnienia  przesłanek  takiego  obowiązku),  winno  uprawniać  Zamawiającego  do 

zastosowania  art.  87  ust.  1  pzp,  tj.  zażądania  wyjaśnień  od  wykonawcy,  zwłaszcza  w 

sytuacji,  w  której  Zamawiający  będzie  ustalał,  czy  w  sprawie  nie  występuje  okoliczność,  o 

której mowa w art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp, a zatem czy brak informacji nie stanowi innej omyłki, 

omyłki nieoczywistej, którą zamawiający zobowiązany jest poprawić. 

Tym  niemniej  uprzedzając  ewentualne  zarzuty  Odwołującego,  jakoby  Zamawiający 

nie  żądając  od  Wykonawców  wyjaśnień,  nie  dokonał  rzetelnego  badania  złożonych  ofert, 

Zamawiający  wskazał,  że  art.  87  ustawy  pzp  kreuje  po  stronie  Zamawiającego  jedynie 

uprawnienie do żądania przedmiotowych wyjaśnień w razie powziętych wątpliwości, nie zaś 

każdorazowy  obowiązek  Zamawiającego.  Zgodnie  bowiem  z  art.  87  ust.  1  pzp,  w  toku 

badania  i  oceny  ofert  zamawiający  może  żądać  od  wykonawców  wyjaśnień  dotyczących 

treści  złożonych  ofert.  Podkreślono,  że  Zamawiający  może,  ale  nie  musi,  korzystać  z  tego 

uprawnienia. Wskazano następnie, że odwołanie ze strony wykonawcy nie może się również 

opierać  na  zarzucie  nieskorzystania  przez  Zamawiającego  ze  swych  uprawnień,  ale 

wyłącznie  na  wykazaniu,  że  ocena  oferty  została  dokonana  z  naruszeniem  prawa 

polegającym na niewłaściwej ocenie zawartej w niej propozycji, którego można było uniknąć, 

gdyby  zwrócono  się  o  stosowne  wyjaśnienia  do  wykonawcy.  Zamawiający  argumentował 

także,  że  jedyny  przypadek,  kiedy  uzasadnionym  pozostaje  zastosowanie  przez 

Zamawiającego  procedury  wyjaśnień,  o  których  mowa  w  art.  87  ust.  1  pzp  pozostaje 

sytuacja, kiedy wykonawca nie wykona obowiązku informacyjnego, o którym mowa w art. 91 

ust.  3a  pzp,  a  okoliczności  stanu  faktycznego  nie  pozostają  jednoznaczne  w  przedmiocie 

ewentualnego  obowiązku  podatkowego  po  stronie  Zamawiającego.  Tym  niemniej, 

ponownego  podkreślenia  wymaga,  iż  w  rozważanym  stanie  faktycznym  przypadek  taki  nie 

miał  miejsca,  gdyż  w  przypadku  żadnej  ze  złożonych  ofert,  w  tym  również  oferty 

Odwołującego,  Zamawiający  nie  powziął  wątpliwości  co  do  powstania  u  Zamawiającego 

obowiązku  podatkowego,  w  razie  wyboru  danej  oferty  jako  najkorzystniejszej.  Gdyby  takie 

wątpliwości po stronie Zamawiającego miały miejsce - wówczas skorzystałby on z instytucji, 

o której mowa w art. 87 ust. 1 pzp. 

Reasumując,  Zamawiający  podniósł,  że  jedyny  przypadek,  kiedy  Zamawiający 

pozostawałby  uprawnionym  do  odrzucenia  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  2  pzp 

zachodzi w sytuacji, kiedy wykonawca nie wykona obowiązku, o którym mowa w art. 91 ust. 

3a zdanie drugie pzp, pomimo skierowanego do wykonawcy wezwania w trybie art. 87 ust. 1 

pzp. 

Powyższa  interpretacja  znajduje  potwierdzenie  w  piśmie  wiceprezesa  Urzędu 

Zamówień  Publicznych  z  dnia  2  grudnia  2014  r.,  UZP/DP/L-AW/KW-26391/14, 

sporządzonego  w  toku  legislacji  (prac  nad  ustawą  zmieniającą),  wskazując:  „Konstrukcja 

informowania  przez  wykonawcę  w  zakresie  obowiązku  podatkowego  zamawiającego  nie 

pozbawia zamawiającego możliwości korzystania z przewidzianych w ustawie PZP narzędzi 

ochrony  swoich  interesów.  Zamawiający  wiedząc  bowiem  o  możliwości  obciążenia  go 

obowiązkiem  podatkowym  będzie  mógł  w  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia 

przewidzieć  stosowny  mechanizm  pozyskiwania  informacji  od  wykonawców  dotyczący 

odpowiedzialności  podatkowej.  W  tym  miejscu  należy  zauważyć,  że  to  w  interesie 

zamawiającego  jako  płatnika  podatku  a  nie  wykonawcy  jest  uzyskanie  stosownych 

informacji. (...)". 

Zamawiający  podkreślił  następnie,  że  jeżeli  Zamawiający  posiada  wiedzę,  iż  wybór 

oferty  wykonawcy  nie  doprowadzi  do  powstania  obowiązku  podatkowego  po  stronie 

zamawiającego,  a  dodatkowo  zostanie  to  potwierdzone  w  wyniku  zastosowania  procedury 

wskazanej  wart.  87  ust.  1  pzp,  odrzucenie  oferty  w  oparciu  o  przepisy  art.  89  pzp  będzie 

działaniem  bezpodstawnym  i  niedopuszczalnym  na  gruncie  obowiązującej  ustawy  pzp. 

Zamawiający  odwołał  się  także  do  stanowiska  Sądu  Okręgowego  w  Gliwicach  z  23  lutego 

2007 r. (X Ga 23/07), gdzie wskazano"(...) Formalizm postępowania o udzielenie zamówienia 

publicznego, nie jest celem samym w sobie, a ma na celu realizację zasad pzp (...)". 

Przyjąć  zatem  należy,  iż  skoro  Zamawiający  nie  pozostaje  uprawniony  do 

automatycznego odrzucenia oferty, a co najwyżej w przypadku wątpliwości co do obciążenia 

podatkowego jedynie do skorzystania z instytucji, o której mowa w art. 87 ust. 1 pzp, interes 

prawny  Odwołującego  we  wniesieniu  środka  ochrony  prawnej  na  wybór  najkorzystniejszej 

oferty nie znajduje uzasadnienia. 

Zamawiający  podkreślił  również,  że  nawet,  gdyby  KIO  przyjęła  argumentację 

Odwołującego, co do konieczności wypełnienia obowiązku informacyjnego przez wszystkich 

wykonawców,  jedynym  skutkiem  wniesionego  odwołania  pozostawałoby  zobowiązanie 

Zamawiającego  do  unieważnienia  czynności  wyboru  ofert  w  niniejszym  postępowaniu  (co 

miało  miejsce  w  stanie  faktycznym  sprawy  -  pismo  Zamawiającego  z  dnia  13.04.2016  r.)  i 

zobowiązanie Zamawiającego do podjęcia czynności wyjaśniających na zasadzie art. 87 ust. 

1  pzp.  Nie  sposób  wywodzić,  iż  w  konsekwencji  powyższych  działań  Zamawiającego 

mogłoby  dojść  do  wyboru  oferty  Odwołującego,  która  pod  względem  punktacji  zajmuje 

dopiero 5 pozycję na liście ofert złożonych w ramach postępowania. Zamawiający wskazał w 

konsekwencji na brak interesu we wniesieniu odwołania.  

Przystąpienia  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  zgłosili 

wykonawcy:  A.  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  1)  Skanska  S.A.  

z  siedzibą  w  Warszawie  2)  Skanska  SK  a.s.  z  siedzibą  w  Bratysławie;  B.  wspólnie 

ubiegających się o udzielenie  zamówienia: 1) NDI S.A. z siedzibą  w Sopocie, 2) NDI Sp. z 

o.o. z siedzibą w Sopocie. Izba stwierdziła skuteczność zgłoszonych przystąpień i dopuściła 

ww.  wykonawców  do  udziału  w  postępowaniu  w  charakterze  uczestników.  Przystępujący 

wnieśli  o  oddalenie  odwołania.  Na  rozprawie  strony  i  uczestnicy  postępowania  podtrzymali 

swoje stanowiska.  

Przystępujący  Konsorcjum  Skanska  w  piśmie  procesowym  podniósł,  że  Odwołujący 

nie posiada interesu do wniesienia odwołania w rozumieniu art. 179 ust. 1 Pzp. Jego oferta 

uplasowała  się  na  piątym  miejscu  w  rankingu,  w  sytuacji  więc,  gdy  zarzuty  jego  odwołania 

odnoszą się wyłącznie do oferty złożonej przez Przystępującego, ewentualne uwzględnienie 

odwołania i tak nie może prowadzić do wybrania oferty Odwołującego. 

Z  ostrożności  procesowej  Przystępujący  wskazał  następnie,  że  zarzut  naruszenia 

przez Zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 1) pzp  w zw. 91 ust. 3 a pzp jest bezzasadny  z tej 

przyczyny, że bezsporne  w niniejszej sprawie jest to, że wybór oferty Konsorcjum Skanska 

nie  będzie  prowadzić  do  powstania  u  Zamawiającego  obowiązku  podatkowego  zgodnie  z 

przepisami  o  podatku  od  towarów  i  usług.  Sam  Odwołujący  złożył  bowiem  w  swej  ofercie 

oświadczenie o braku powstania u Zamawiającego tego obowiązku. 

Zgodnie  zaś  z  treścią  art.  91  ust.  3a  pzp  wymóg  składania  takiego  oświadczenia 

dotyczy  wyłącznie  sytuacji,  gdy  wybór  oferty  będzie  prowadzić  do  powstania  u 

zamawiającego  obowiązku  podatkowego  zgodnie  z  przepisami  o  podatku  od  towarów  i 

usług, z jednoczesnym wskazaniem nazwy (rodzaju) towaru lub usługi, których dostawa lub 

ś

wiadczenie  będzie  prowadzić  do  jego  powstania,  oraz  ich  wartości  bez  kwoty  podatku. 

Natomiast  w  sytuacji  przeciwnej  tj.  gdy  wybór  oferty  nie  będzie  prowadzić  do  powstania  u 

zamawiającego obowiązku podatkowego zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług 

złożenie takiego oświadczenia nie jest wymagane. Podobnie w tej materii wypowiedziała się 

Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia 28.10.2015 r. sygn. KIO 2263/15. 

Z kolei w wyroku z dnia 13.11.2015 r. Krajowa Izba Odwoławcza stwierdziła, że nawet 

w  przypadku,  gdy  wybór  oferty  miałby  prowadzić  do  powstania  u  zamawiającego  (co  w 

niniejszym  przypadku  jednakże  nie  ma  miejsca)  obowiązku  podatkowego  zgodnie  z 

przepisami o podatku od towarów i usług, to i tak tego typu brak nie prowadzi do odrzucenia 

oferty. 

Przystępujący podniósł także, że całkowicie niezrozumiały jest zarzut naruszenia art. 

89 ust. 1 pkt 2) pzp w zw. 91 ust. 3a pzp w kontekście rzekomej niezgodności treści oferty 

Przystępującego  z  punktami  13.1  i  13.2  SIWZ,  które  wbrew  twierdzeniom  Odwołującego 

odnoszą  się  wyłącznie  do  wykonawców  zagranicznych  niezarejestrowanych  w  Polsce  i 

którzy nie doliczyli wartości podatku VAT do oferowanej ceny. Zatem w sposób oczywisty nie 

dotyczą Konsorcjum Skanska. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

Sygn. akt KIO 508/16 

Rozpoznając  odwołanie  Izba  w  pierwszej  kolejności  stwierdziła,  że  nie  zachodzą 

przesłanki  do  odrzucenia  odwołania,  a  Odwołujący  posiada  legitymację  do  wniesienia 

odwołania wymaganą w art. 179 ust. 1 Pzp.  

W  ocenie  Izby  czynność  unieważnienia  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  dokonana 

przez  Zamawiającego  w  dniu  13  kwietnia  2016  r.,  nie  skutkowała  przywróceniem 

Odwołującego  do  postępowania.  Zamawiający  nie  dokonał  unieważnienia  czynności 

wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania,  lecz  unieważnił  wybór  oferty  konsorcjum 

Skanska  i  w  odniesieniu  do  tej tylko  oferty  podjął  ponowną  czynność  badania  i  oceny  –  co 

związane było z zarzutami odwołania podniesionymi w sprawie ozn. sygn. akt KIO 507/16. W 

odniesieniu zaś do sytuacji Odwołujacego, Zamawiający podtrzymywał prawidłowość decyzji  

o  wykluczeniu.  Dał  temu  wyraz  także  w  odpowiedzi  na  odwołanie  wskazując,  że  uznaje  za 

prawidłową czynność wykluczenia Odwołującego z postępowania. Z ostrożności, nawet przy 

przyjęciu,  że  skutki  czynności  unieważnienia  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  miałyby 

oddziaływać  na  sytuację  Odwołującego  (na  posiedzeniu  Zamawiający  w  sposób 

niekonsewkenty  do  stanowiska  zawartego  w  odpowiedzi  na  odwołanie  argumentował,  że 

skoro unieważniono czynność wyboru najkorzystniejszej oferty, to badanie ofert nadal trwa, a 

co  za  tym  idzie  Odwołujący  ma  być  formalnie  wykonawcą  uczestniczącym  jeszcze  w 

postępowaniu)  to  kierunek  rozstrzygnięcia  nie  podlegałby  zmianie  –  oddalenie  odwołania 

uzasadnione byłoby bowiem brakiem interesu po stronie Odwołującego oraz brakiem wpływu 

zarzucanych naruszeń na wynik postępowania. W ocenie Izby, w okolicznościach niniejszej 

sprawy,  mając  także  na  uwadze  zasadę  koncentracji  środków  ochrony  prawnej,  należało 

ostatecznie uznać, że czynność wykluczenia Odwołującego pozostawała jednak aktualna na 

moment  rozpoznania  odwołania,  a  tym  samym  Izba  władna  była  ocenić  zarzuty 

merytorycznie.  

Przy  rozstrzyganiu  sprawy  Izba  kierowała  się  dyrektywami  wynikającymi  z  art.  190 

ust. 1 Pzp, zgodnie z którym strony i uczestnicy postępowania odwoławczego są obowiązani 

wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, jak również z 

art.  192  ust.  7  Pzp  w  myśl,  którego  Izba  nie  może  orzekać,  co  do  zarzutów,  które  nie  były 

zawarte w odwołaniu.  

Po 

przeprowadzeniu 

rozprawy, 

uwzględniając 

zgromadzony 

materiał 

dowodowy,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska  stron  oraz 

uczestników postępowania, Izba uznała, że odwołanie podlega oddaleniu.  

Stan faktyczny nie stanowił przedmiotu sporu. Izba przyjęła w ramach dokonywanych 

ustaleń okoliczności zreferowane szczegółowo przez strony postępowania. W szczególności 

poza  sporem  pozostawało  to,  że  Odwołujący  do  terminu  składania  ofert nie  wniósł  wadium 

na  cały  okres  związania  ofertą,  wymagany  przez  Zamawiającego,  jak  również  to,  że 

Odwołujący podjął próbę konwalidowania swojego błędu poprzez dosłanie Zamawiającemu, 

po  terminie  składania  ofert,  tj.  w  dniu  22  lutego  2016  r.,  aneksu  do  gwarancji 

ubezpieczeniowej, w której zmieniono okres ważności gwarancji do dnia 17 kwietnia 2016 r., 

a więc na wynikający ze specyfikacji okres związania ofertą.  

Rozpoznając  odwołanie  Izba  związana  jest  zakresem  podniesionych  zarzutów.  

W petitum odwołania Odwołujący zarzucił naruszenie art. 26 ust. 3 Pzp oraz art. 7 Pzp.  

Ż

aden z tych zarzutów nie zasługiwał na uwzględnienie. 

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zarzut naruszenia art. 26 ust. 3 Pzp został 

oparty  na  wadliwych  założeniach,  zarówno  co  do  charakteru  samego  wadium,  jak  i 

postrzegania wadium, czy to za część oferty, czy za warunek udziału w postępowaniu.  

Argumentacja  odwołania  pozostawała  w  tym  zakresie  w  sprzeczności  zarówno  

z brzmieniem samego przepisu, jak również całkowicie pomijała utrwaloną linię orzeczniczą.  

Zgodnie  z  art.  26  ust.  3  Pzp  in  principio,  zamawiający  wzywa  wykonawców,  którzy  

w  określonym  terminie  nie  złożyli  wymaganych  przez  zamawiającego  oświadczeń  lub 

dokumentów, o których mowa w art. 25 ust. 1 Pzp. Przepis art. 25 ust. 1 Pzp stanowi z kolei 

o  oświadczeniach  lub  dokumentach  potwierdzających  spełnienie  warunków  udziału  w 

postępowaniu  oraz  spełnienie  przez  oferowane  dostawy,  usługi  lub  roboty  budowlane 

wymagań określonych przez zamawiającego. Gwarancja wadialna nie należy do żadnego z 

katalogu oświadczeń lub dokumentów, o których stanowi przepis art. 25 ust. 1 Pzp. Znajduje 

to  potwierdzenie  także  w  akcie  wykonawczym  wydanym  na  podstawie  art.  25  ust.  2  Pzp  – 

określającym  rodzaje  dokumentów,  jakich  zamawiający  może  żądać  dla  wykazania 

spełnienia wymogów postawionych na podstawie art. 25 ust. 1 Pzp. W zakresie dokumentów 

lub oświadczeń odnoszących się do spełnienia warunków udziału w postępowaniu, przepis § 

1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  19  lutego  2013  r.  w  sprawie  rodzajów 

dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy,  oraz  form,  w  jakich  te 

dokumenty mogą być składane (Dz. U. z 2013 r., poz. 231), zawierający zamknięty katalog 

dokumentów – nie wymienia gwarancji wadialnej.  

Wszystkie wywody Odwołującego, u podstaw których legły twierdzenia o możliwości,  

a  nawet  konieczności  zastosowania  art.  26  ust.  3  Pzp,  należało  uznać  za  całkowicie 

chybione i nieuzasadnione.  

W  sposób  tożsamy  należało  ocenić  twierdzenia  o  tym,  że  wadium  stanowi  część 

oferty.  Wadium  zabezpiecza  ofertę,  ale  nie  jest  jej  częścią.  Wadium  nie  kształtuje 

merytorycznej  treści  oświadczenia  woli  wykonawcy,  która  wypełnia  treść  oferty.  Celem 

wniesienia wadium jest zabezpieczenie interesów i sytuacji Zamawiającego i jest to materia 

całkowicie  inna  niż  to,  co  składa  się  na  treść  oferty.  Obowiązkiem  wykonawcy  jest  zaś 

wniesienie  wadium,  tak  by  zabezpieczało  ono  te  interesy  i  sytuację  Zamawiającego  przez 

cały okres związania ofertą – czemu Odwołujący w niniejszej sprawie uchybił.  

Orzecznictwo Izby jednoznacznie wyklucza możliwość podjęcia przez zamawiającego 

działań, których domagał się Odwołujący w żądaniach odwołania. Tytułem przykładu można 

wskazać na wyrok z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. akt KIO 144/15, gdzie Izba wskazała m.in., 

ż

e:  „Dokument  gwarancji  bankowej  nie  podlega  ani  uzupełnieniu,  ani  wyjaśnieniu  w 

kontekście  art.  26  ust.  3  i  4  czy  art.  87  ust.  1  p.z.p.”.  Izba  podzieliła  także  trafność 

argumentacji 

Zamawiającego, 

wspartą 

przy 

tym 

licznym 

orzecznictwem, 

oraz 

Przystępujących, przyjmując je za własną.  

Krytycznie  należało  ocenić  także  wywody  dotyczące  obowiązku  poprawienia  przez 

Zamawiającego „oczywistej omyłki” czy wywody dotyczące wykładni uwzględniającej art. 65 

Kc,  które  w  ogóle  nie  przystawały  do  okoliczności  faktycznych  przedmiotowej  sprawy. 

Odwołujący  popełnił  błąd,  nie  wnosząc  do  upływu  terminu  składania  ofert,  wadium,  które 

zabezpieczałoby  ofertę  przez  cały  okres  związania  ofertą  i  jest  to  fakt,  który  nie  może  być 

zmieniony czy modyfikowany poprzez odwoływanie się do reguł wykładni zawartych w art. 65 

Kc.  Wadium,  jak  wskazano  wcześniej,  nie  stanowi  treści  oferty,  a  tym  samym  w  ogóle  nie 

istnieje możliwość, by zamawiający „poprawiał” błędy wykonawcy. Nie ma tu zastosowania w 

szczególności tryb poprawiania oferty, o którym mowa w art. 87 ust. 2 Pzp.  

Odnośnie  zarzutu  naruszenia  art.  7  Pzp  to,  w  ocenie  Izby,  właśnie  podzielenie 

stanowiska  Odwołującego  prowadziłoby  do  naruszenia  zasad  zawartych  w  tym  przepisie. 

Odwołujący, który odpowiada za swój błąd, miałby mieć możliwość wniesienia prawidłowego 

zabezpieczenia  oferty,  po  upływie  terminu  składania  ofert  oraz  po  terminie  otwarcia  ofert 

innych wykonawców, którzy prawidłowo wnieśli wadium, a więc i zabezpieczyli swoje oferty, 

zgodnie z wymogami prawa, tj. do upływu terminu składania ofert.  

W  niniejszej  sprawie  Odwołujący,  do  upływu  terminu  składania  ofert,  nie  wniósł 

wadium  na  cały  okres  związania  ofertą.  Jest  to  okoliczność  bezsporna.  Wynikała  ona  z 

omyłki  wykonawcy,  co  nie  jest  okolicznością  uzasadniającą  faworyzowanie  Odwołującego 

kosztem  innych  wykonawców  i  nie  uzasadnia  stwarzania,  wbrew  regulacjom  ustawy, 

możliwości  konwalidowania  swojego  niedopatrzenia.  Nie  ma  przy  tym  znaczenia,  że 

Odwołujący miał posiadać aneksowany dokument gwarancji przed terminem składania ofert. 

Istotne jest bowiem to, czy dokument ten, a w konsekwencji, czy wadium, zostało wniesione 

prawidłowo  do  zamawiającego  do  momentu  określonego  przepisami  prawa,  a  więc  do 

upływu  terminu  składnia  ofert.  Przepis  art.  24  ust.  2  pkt  2  Pzp  stanowi  o  „nie  wniesieniu” 

wadium,  a  nie  o  „nie  ustanowieniu”  wadium.  Ustawodawca  położył  nacisk  właśnie  na 

konieczność  wniesienia  wadium  zamawiającemu  i  musi to  zostać  uczynione  prawidłowo  do 

określonego przepisami prawa momentu, tj. do upływu terminu składania ofert.  

Następnie,  racjonalnym  podejściem  do  oceny  skuteczności  i  prawidłowości 

wniesienia  wadium  w  danym  postępowaniu  jest  uczynienie  punktem  wyjścia  dla  tej  oceny 

założenia,  że  formy  inne  niż  wadium  pieniężne  muszą  dawać  zamawiającemu  taką  samą 

pewność, co do posiadania zabezpieczenia, jaką daje zamawiającemu wadium pieniężne, a 

więc  fakt  przelania  na  wskazany  przez  zamawiającego  rachunek  określonej  kwoty 

pieniężnej. Formy wadium wskazane w art. 45 ust. 6 Pzp, należy uznać za równoważne do 

wadium  pieniężnego  –  tak  więc  każda  z  nich  musi  dawać  zamawiającemu  taką  samą 

pewność,  jaką  daje  wpłata  przez  wykonawcę  pieniędzy  na  rachunek  zamawiającego. 

Przyjmując  zaś  argumentację  Odwołującego  należałoby  przykładowo  dopuścić  sytuację,  w 

której  w  przypadku  wadium  pieniężnego  kwota  wadium  zostałaby  przelana  na  rachunek 

zamawiającego  nie  do  upływu  terminu  składania  ofert,  lecz  później.  Dopuszczając  tego 

rodzaju dowolność i możliwość konwalidowania uchybień związanych z wniesieniem wadium 

w  przypadku,  gdy  przybiera  ono  postać  niepieniężną  –  sprowadzającą  się  w  istocie  do 

prawidłowego wniesienia wadium dopiero w terminie późniejszym, niż zakreślony przepisem 

prawa – tożsame podejście należałoby przyjąć w przypadku formy pieniężnej. Nie ulega zaś 

wątpliwości, że powyższe byłoby działaniem contra legem i to niezależnie od wybranej przez 

wykonawcę formy wadium. 

W  niniejszej  sprawie  Odwołujący  zamiast  uznać  swój  błąd  wdał  się  natomiast  

w niezasadny spór, nie  mając za sobą żadnych  rzeczowych i przekonujących argumentów, 

zgodnych z obowiązującymi przepisami.  

Mając  powyższe  na  uwadze,  Izba  oddaliła  odwołanie,  uznając  je  za  całkowicie 

bezzasadne.  

Sygn. akt KIO 516/16 

Rozpoznając  odwołanie  Izba  w  pierwszej  kolejności  stwierdziła,  że  nie  zachodzą 

przesłanki  do  odrzucenia  odwołania,  a  Odwołujący  posiada  legitymację  do  wniesienia 

odwołania wymaganą w art. 179 ust. 1 Pzp.  

W  ocenie  Izby  czynność  unieważnienia  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  dokonana 

przez  Zamawiającego  w  dniu  13  kwietnia  2016  r.,  nie  pozbawiła  Odwołującego  legitymacji,  

o  której  mowa  w  art  179  ust.  1  Pzp.  Odwołujący,  co  prawda,  w  petitum  odwołania  skarżył 

czynność  wyboru  oferty  Konsorcjum  Skanska,  powoływał  dowody  tylko,  co  do  oferty  tego 

wykonawcy  (co  mogło  sugerować,  że  nie  skarżył  zaniechania  odrzucenia  innych  ofert). 

Jednocześnie  jednak  Odwołujący  żądał  odrzucenia  wszystkich  ofert  (używając  liczby 

mnogiej) w tym w treści stawianych zarzutów wskazywał na nieodrzucenie ofert (a więc nie 

tylko  czynność  wyboru  została  zaskarżona,  ale  i  zaniechania,  których  miał  się  dopuścić 

Zamawiający) argumentując, że także w innych ofertach zaniechano złożenia oświadczenia  

z  art  91  ust.  3a  Pzp,  co  miało  skutkować  szkodą  po  stronie  Odwołującego.  Powyższe 

okoliczności  uzasadniały  więc  przyjęcie,  że  zakresem  zaskarżenia  objęto  ocenę 

Zamawiającego  odnoszącą  się  nie  tylko  do  oferty  konsorcjum  Skanska,  ale  także  do  ofert 

sklasyfikowanych  wyżej  niż  oferta  Odwołującego.  Izba  uznała,  że  okoliczności  faktyczne 

(sprowadzające  się  w  istocie  do  kwestii  twierdzenia  o  niezłożeniu  wymaganego 

oświadczenia  z  art  91  ust.  3a  Pzp)  pomimo,  że  ogólnikowo  podane  w  uzasadnieniu 

odwołania,  mogły  zostać  odniesione  także  do  innych  ofert,  niż  tylko  oferta  konsorcjum 

Skanska.  W  kwestii  dowodów,  to  okoliczność  ta  pozostawała  bezsporna  –  co  także 

uzasadniało uznanie, że zakresem zaskarżenia Odwołujący objął nie tylko ofertę konsorcjum 

Skanska,  ale  także  oferty  wyżej  sklasyfikowane.  W  tym  stanie  rzeczy  Izba  uznała,  że 

Odwołujący posiada legitymację wymaganą w art 179 ust. 1 Pzp. Zarzuty odwołania mogłyby 

zostać ewentualnie uznane za przedwczesne tylko, co do oferty konsorcjum Skanska (skoro 

oferta ta jest nadal badana, przy czym należy mieć na uwadze, że jest to wynikiem zarzutów 

podniesionych  w  sprawie  ozn.  sygn.  akt  KIO  507/16,  a  nie  odnosi  się  do  kwestii 

podnoszonych przez Odwołującego), co i tak nie dezaktualizowałoby zarzutów skierowanych 

wobec ofert innych wykonawców, sklasyfikwanych wyżej niż Odwołujący. Zarzuty te musiały 

zostać rozpoznane merytorycznie, gdyż okoliczności, na których je oparto, nie będą w ocenie 

Izby,  przedmiotem  dalszego  badania  Zamawiającego.  Ostatecznie  Izba  uznała,  że 

okoliczności  te  nie  będą  badane  także  w  ramach  ponownej  oceny  oferty  konsorcjum 

Skanska, gdyż stanowisko Zamawiającego jest tutaj niezmienne – co końcowo nakazywało 

rozpoznanie  zarzutów  odwołania  w  całości,  tj.  zarówno,  co  do  oferty  konsorcjum  Skanska, 

jak i ofert pozostałych wykonawców wyżej sklasyfikowanych niż Odwołujący.  

Przy  rozstrzyganiu  sprawy  Izba  kierowała  się  dyrektywami  wynikającymi  z  art.  190 

ust. 1 Pzp, zgodnie z którym strony i uczestnicy postępowania odwoławczego są obowiązani 

wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, jak również z 

art.  192  ust.  7  Pzp  w  myśl,  którego  Izba  nie  może  orzekać,  co  do  zarzutów,  które  nie  były 

zawarte w odwołaniu. 

Po 

przeprowadzeniu 

rozprawy, 

uwzględniając 

zgromadzony 

materiał 

dowodowy,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska  stron  oraz 

uczestników postępowania, Izba uznała, że odwołanie podlega oddaleniu.  

W ocenie Izby zarzuty odwołania nie zasługiwały na uwzględnienie.  

Stan faktyczny  nie stanowił przedmiotu sporu. Izba przyjęła w ramach dokonywanych 

ustaleń okoliczności zreferowane szczegółowo przez strony postępowania. W szczególności 

poza  sporem  pozostawało  to,  że  tylko  Odwołujący  załączył  do  oferty  oświadczenie  o  treści 

„Oświadczamy,  że  wybór  niniejszej  oferty  nie  będzie  prowadzić  do  powstania  u 

Zamawiającego  obowiązku  podatkowego,  o  którym  mowa  w  art.  91  ust.  3a  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych”.  Było  to  załącznik  nie  wymagany  przez  Zamawiającego  w  treści 

specyfikacji.  Poza  sporem  pozostawało  również  to,  że  wybór  ofert,  sklasyfikowanych 

powyżej oferty Odwołującego, nie powodował powstania obowiązku podatkowego po stronie 

Zamawiającego, w rozumieniu art. 91 ust. 3a Pzp.  

Istota  sporu  koncentrowała  się  na  wykładni  art  91  ust.  3a  Pzp  oraz  na  kwestii,  czy 

brak  oświadczenia  złożonego  w  trybie  tego  przepisu  może  zostać  uznany  za  okoliczność 

skutkującą  niezgodnością  oferty  z  ustawą  lub  ze  SIWZ,  dodatkowo  w  sytuacji,  gdy  wybór 

oferty nie wywoływał w ogóle obowiązku podatkowego po stronie Zamawiającego.  

Zgodnie  z  art  91  ust.  3a  Pzp,  jeżeli  złożono  ofertę,  której  wybór  prowadziłby  do 

powstania  u  zamawiającego  obowiązku  podatkowego  zgodnie  z  przepisami  o  podatku  od 

towarów  i  usług,  zamawiający  w  celu  oceny  takiej  oferty  dolicza  do  przedstawionej  w  niej 

ceny  podatek  od  towarów  i  usług,  który  miałby  rozliczyć  zgodnie  z  tymi  przepisami. 

Wykonawca, składając ofertę, informuję zamawiającego, czy wybór oferty będzie prowadzić 

do powstania u zamawiającego obowiązku podatkowego, wskazując nazwę (rodzaj) towaru 

lub  usługi,  których  dostawa  lub  świadczenie  będzie  prowadzić  do  jego  powstania,  oraz 

wskazując ich wartość bez kwoty podatku.  

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  przepis  art  91  ust.  3a  Pzp  należy  czytać 

całościowo.  W  szczególności  nie  można  zawężać  pola  widzenia  tylko  do  zdania  drugiego  

i przyjmować, że niezależnie od okoliczności faktycznych (w szczególności, gdy w ogóle nie 

aktualizuje się sytuacja normowana zdaniem pierwszym) wykonawca ma obowiązek składać 

odrębne  oświadczenie  czy  informacje,  sprowadzające  się  wówczas  siłą  rzeczy  tylko  do 

informacji  “negatywnej”  (że  złożenie  oferty  nie  prowadzi  do  powstania  u  zamawiającego 

obowiązku podatkowego), gdyż w innym przypadku naraża się na sankcję odrzucenia oferty, 

jako niezgodnej z ustawą, czy specyfikacją.  

Z  treści  przepisu  art.  91  ust.  3a  Pzp,  w  tym  z  celów  wprowadzenia  przedmiotowej 

regulacji,  należy  wywodzić,  że  o  istnieniu  obowiązku  informacyjnego,  którego  niespełnienie 

można  by  oceniać,  jako  uchybienie  po  stronie  wykonawcy  (nie  skutkujące  jednak 

automatycznym odrzuceniem oferty), można mówić dopiero wtedy, gdy rzeczywiście złożona 

oferta  wywołuje  po  stronie  zamawiającego  skutki  podatkowe  (a  wykonawca  o  tym  nie 

informuje,  choć  powinien).  Z  treści  przepisu  wynika  ponadto,  że  takiemu  obowiązkowi 

informacyjnemu  zawsze  ma  wówczas  towarzyszyć  obowiązek  wskazania  nazwy, 

rodzaju towaru lub usługi, których dostawa lub świadczenie będzie prowadzić do powstania 

obowiązku  podatkowego  po  stronie  zamawiającego.  W  niniejszej  sprawie  oferty  takich 

skutków podatkowych nie wywoływały.  

Obowiązek  informacyjny  wykonawców  wynikający  z  przepisu  art.  91  ust.  3a  ustawy 

Pzp,  konkretyzuje  się  więc  w  przypadku  powstania  u  zamawiającego  obowiązku 

podatkowego  zgodnie  z  przepisami  o  podatku  od  towarów  i  usług.  W  innym  przypadku 

wykonawcy nie mają podstaw do składania informacji „pozytywnej” – zawierającej wszystkie 

wymagane elementy, a więc nie tylko samo oświadczenie,  że taki obowiązek powstaje, ale 

także  nazwę  (rodzaj) towaru  lub  usługi, których dostawa  lub  świadczenie  będzie  prowadzić 

do  jego  powstania.  Informacja  „negatywna”,  nie  musi  być  natomiast,  w  ocenie  składu 

orzekającego  Izby,  składana  w  sposób  odrębny  i  wyraźny,  a  brak  takiego  wyraźnego  i 

odrębnego  poinformowania,  że  u  zamawiającego  nie  powstanie  obowiązek  podatkowy,  nie 

powinien  skutkować  odrzuceniem  oferty.  Nawet,  jeżeli  zawęzić  by  ocenę  tylko  do  zdania 

drugiego przepisu art. 91 ust. 3a Pzp (tak jak czynił to Odwołujący), to można wskazać, że 

zdanie to nie określa, w jakiej formie ma zostać dokonane owe „poinformowanie”. Nie można 

a  limine  wykluczyć  więc  możliwości  wypełnienia  obowiązku  „informacyjnego”  nie  tylko 

poprzez  składanie  odrębnych  oświadczeń  (tak,  jak  uczynił  to  Odwołujący),  ale  także  za 

dopuszczalną należałoby uznać możliwość wypełnienia tego obowiązku poprzez całokształt 

oświadczeń  wykonawcy,  w  tym  samą  treść  oferty  i  wliczony  w  cenę  podatek  VAT  – 

zwłaszcza, gdy informacja ta może być samodzielnie wyczytana przez zamawiającego. Izba 

uznała  trafność  argumentów  Zamawiającego,  że  poprzez  samą  konstrukcję  formularza 

ofertowego dał wykonawcom możliwość  wywiązania się z tego obowiązku „informacyjnego” 

w  ujęciu  „negatywny”  –  gdyż  w  przypadku  ofert  kwestionowanych  przez  Odwołującego  w 

ogóle  nie  zaistniały  przesłanki  do  uznania,  że  faktycznie  Zamawiający  miałby  zostać 

obarczony  skutkami  podatkowymi.  Odwołujący  nie  przedstawił  Izbie  rzeczowych 

argumentów,  ani  nie  udowodnił,  że  z  treści  kwestionowanych  ofert  nie  można  faktycznie 

wywieść  wniosku  o  przekazaniu  Zamawiającemu  informacji,  iż  wybór  którejkolwiek  z  tych 

ofert nie będzie wywoływał skutków podatkowych po stronie Zamawiającego. Odwołujący w 

zasadzie  ograniczył  się  do  stanowiska,  że  przepis  art.  91  ust.  3a  Pzp  stanowi  o 

poinformowaniu Zamawiającego, a więc skoro takiej informacji wykonawca nie przedstawił w 

odrębnym 

piśmie 

(załączniku 

do 

oferty) 

to 

tym 

samym 

naruszył 

ustawę  

i specyfikację. Jest to jednak uproszczenie, które nie przystaje do istoty i celu wprowadzonej 

regulacji,  a  powiązanie  tego  uproszczenia  z  najpoważniejszymi  dla  wykonawcy  sankcjami 

(odrzucenie  oferty),  należy  ocenić,  w  okolicznościach  niniejszej  sprawy,  jako  argumentację 

nie  znajdującą  merytorycznego  oparcia,  mającą  u  swego  źródła  jedynie  zbyt  daleko 

posunięty formalizm. 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  ocena  zgodności  oferty  wykonawcy  (a  w 

konsekwencji  ocena  prawidłowości  oceny  Zamawiającego)  nie  powinna  więc  być 

determinowana  i  zawężana  jedynie  do  kwestii  tego,  czy  wykonawca  złożył  odrębne 

oświadczenie, sprowadzające się w istocie jedynie do wskazania tego, że przepis art. 91 ust. 

3a  Pzp  nie  znajduje  zastosowania.  To  zamawiający  może  wywieść,  czy  to  z  całości  oferty, 

czy  poprzez  przedmiot  zamówienia.  Przepis  art.  91  ust.3a  ustawy  Pzp  nie  zwalnia  bowiem 

zamawiającego  ze  znajomości  przepisów  prawno  -  podatkowych  i  nie  stawia  go  w  pozycji 

podmiotu,  który  spełnienie  własnych  obowiązków  podatkowych  uzależnia  od  oświadczenia 

wykonawcy.  Przepis  art.  91  ust.3a  ustawy  Pzp  ma  więc  charakter  jedynie  informacyjno  – 

pomocniczy i nie wpływa na ostateczne ukształtowanie obowiązku podatkowego. Powyższe 

zostało  podkreślone  m.in.  w  toku  prac  legislacyjnych,  co  także  daje  pewien  kontekst  ratio 

legis  wprowadzonej  nowelizacji.  W  piśmie  UZP  z  dnia  2  grudnia  2014  r.,  nr  UZP/DP/L-

AW/KW-26391/14,  wskazano  m.in.,  że  „projektowane  przepisy  dotyczące  informowania 

zamawiającego  przez  wykonawcę  o  możliwości  powstania  obowiązku  podatkowego  po 

stronie  zamawiającego  mają  na  celu  jedynie  usprawnienie  postępowania.  Podstawą 

naliczenia  i  wymiaru  podatku  powinny  być  bowiem  przepisy  ustaw  o  podatku  od  towarów  i 

usług.  Obowiązek  podatkowy,  a  tym  samym  ustalenie  wysokości  podatku  należnego 

spoczywa w tym wypadku na zamawiającym, jako płatniku podatku, przez co wprowadzony 

przepis dotyczący informowania o powstaniu u zamawiającego obowiązku podatkowego ma 

wyłącznie  walor  informacyjny,  nie  zdejmuje  z  zamawiającego  ciężaru  odpowiedzialności  za 

prawidłowe  naliczenie  i  odprowadzenie  podatku  na  podstawie  obowiązujących  przepisów 

podatkowych.  Ponadto  informacje  przekazywane  przez  wykonawców  będą  miały  charakter 

jedynie  dodatkowy,  wtórny,  dlatego  też  nie  można  zgodzić  się  z  twierdzeniem,  że 

zamawiający  będzie  całkowicie  uzależniony  od  tych  informacji.  Zakres  zobowiązania  oraz 

zakres  informacji  niezbędnych  do  prawidłowego  odprowadzenie  podatku  wynika  bowiem  z 

przepisów  ustawy  o  podatku  od  towarów  i  usług,  a  nie  z  obowiązku  informacyjnego 

nałożonego  na  wykonawcę  projektowaną  zmianą  ustawy  Pzp.  (…)  za  bezcelową  i 

bezzasadną  należy  uznać  propozycję  wprowadzenie  odpowiedzialności  wykonawcy  wobec 

zamawiającego  z  tytułu  realizacji  obowiązku  przekazywania  informacji  o  możliwości 

powstania  obowiązku  podatkowego,  jak  również  nałożenie  na  niego  stosownych  sankcji  w 

przypadku niedopełnienia tego obowiązku bądź przekazania informacji nieprawdziwych”.  

Zaniechanie  wykonania  lub  niewłaściwe  wykonanie  obowiązku  informacyjnego 

ciążącego  na  wykonawcy  w  stosunku  do  zamawiającego  o  powstaniu  u  zamawiającego 

obowiązku  podatkowego  nie  zostało  obwarowane  sankcją  w  postaci  odrzucenia  oferty. 

Upatrywanie się w tym zakresie podstaw do niezgodności oferty z ustawą czy niezgodności 

ze  specyfikacją,  tym  bardziej,  gdy  w  tej  sprawie  takiej  niezgodności  w  ogóle  nie  ma,  jest 

chybione,  cechuje  się  przy  tym  nieuzasadnionym  formalizmem.  Dodatkowo,  nawet  gdyby 

specyfikacja  wymagała  złożenia  oświadczenia  w  sposób,  w  jaki  uczynił  to  Odwołujący,  to 

brak takiego oświadczenia – skoro oferty nie wywoływały skutków,  o których mowa w art. 91 

ust.  3a  Pzp  zdanie  pierwsze  –  mógłby  zostać  uznawany  jedynie  za  niezgodność  o 

charakterze  czysto  formalnym,  co  także  nie  uzasadniałoby  odrzucenia  oferty  na  podstawie 

art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp.  

Odrzucenie  oferty  w  oparciu  o  podstawy  podnoszone  przez  Odwołującego  byłoby 

dodatkowo  działaniem  niewspółmiernym.  Za  bezcelowe  i  wypaczające  cel  wprowadzonej 

regulacji  –  służącej  przede  wszystkim  usprawnieniu  postępowania  -  byłoby  nakładanie  na 

wykonawcę  sankcji  w  postaci  odrzucenia  oferty  za  niedopełnienie  obowiązku 

informacyjnego,  o  którym  mowa  w  art.  91  ust.  3a  Pzp,  zwłaszcza  gdy  zarzucane 

wykonawcom (a w konsekwencji i Zamawiającemu) zaniechania ma się sprowadzać jedynie 

do  tego,  że  wykonawcy  ci  nie  złożyli  odrębnego  załącznika  (który  nie  był  przy  tym 

wymagany),  który  to  załącznik  miałby  się  przy  tym  ograniczać  do  stwierdzenia,  że  wybór 

oferty  nie  będzie  skutkował  powstaniem  obowiązków  podatkowych  po  stronie 

Zamawiającego. 

Jednocześnie,  skład  orzekający  Izby  wskazuje,  że  pogląd  zbieżny  z  powyższym 

został  wyrażony  m.in.  w  wyrokach  wydanych:  w  dniu  17 września  2015  r.  sygn.  akt  KIO 

1966/15,  w  dniu  13  listopada  2015  r.  sygn.  akt  KIO  2362/15,  w  dniu  20 listopada  2015  r. 

sygn. akt KIO 2432/15.  

Reasumując, Izba nie znalazła podstaw do uwzględnienia odwołania, uznając zarzuty 

naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 1 Pzp w zw. z art. 91 ust. 3a Pzp oraz art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp w 

zw. z art. 91 ust. 3a Pzp, za całkowicie niezasadne.  

Mając wszystko powyższe na uwadze orzeczono, jak w sentencji wyroku.  

  O  kosztach  postępowania,  stosownie  do  wyniku,  orzeczono  na  podstawie  art.  192 

ust. 9 i 10 Pzp. Wobec oddalenia odwołań Izba  zaliczyła  w poczet kosztów  wpis uiszczony 

przez  Odwołujących  w  sprawach  KIO  508/16  oraz  KIO  516/16,  jak  również  zasądziła  od 

Odwołującego w sprawie KIO 508/16 na rzecz Zamawiającego kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu 

kosztów  wynagrodzenia  pełnomocnika  (zgodnie  ze  złożoną  fakturą),  oraz  zasądziła  od 

Odwołującego w sprawie KIO 516/16 na rzecz Zamawiającego kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu 

kosztów wynagrodzenia pełnomocnika (zgodnie ze złożoną fakturą). Izba zasądziła także od 

Odwołujących  na  rzecz  Zamawiającego  zwrot  kosztów  związanych  z  dojazdem  na 

wyznaczone  posiedzenie  i  rozprawę  –  w  kwocie  324  zł  (na  podstawie  złożonych  biletów). 

Koszty  te  zostały  zgłoszone  odrębnie  do  każdej  z  tych  spraw,  czemu  Izba  dała  wyraz  

w  rozstrzygnięciu  wyroku.  Jednocześnie  jednak  Izba  podkreśla,  że  koszty  te  mogły  zostać 

poniesione  przez  Zamawiającego  jednorazowo  (fakt  przejazdu  w  obie  strony  i  ceny 

wykupionych  biletów  determinują  rzeczywistą  wysokość  tych  kosztów,  a  nie  ilość  spraw 

połączonych  do  wspólnego  rozpoznania).  Zamawiający  uprawniony  jest  więc  do  zwrotu 

kwoty  324  zł  i  winien  kwotę  tę  uzyskać  w  zasadzie  łącznie  od  obu  Odwołujących  (a  nie 

każdego  z  osobna,  gdyż  to  mogłoby  prowadzić  do  nieuzasadnionego  przysporzenia). 

Dochodzenie przez Zamawiającego zwrotu tej kwoty w częściach równych, a więc po 162 zł 

od  każdego  z  Odwołujących,  będzie  w  ocenie  Izby,  działaniem  najbardziej  uzasadnionym, 

dającym  wyraz  sprawiedliwego  rozdzielenia  kosztów.  Podstawę  rozstrzygnięcia  o  kosztach 

stanowią przepisy  

§  3  pkt  1,  pkt  2  lit  a  i  b  w  zw.  z  §  5  ust.  3  pkt  1  oraz  §  6  rozporządzenia  Prezesa  Rady 

Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz. U. z 2010 r., Nr 41, poz. 238). 

Przewodniczący: ……………………………….