KIO 596/16 WYROK dnia 29 kwietnia 2016 r.

Sygn. akt: KIO 596/16 

WYROK 

z dnia 29 kwietnia 2016 r.  

Krajowa Izba Odwoławcza  - w składzie: 

 Przewodniczący: 

Magdalena Rams 

Protokolant:   

Wojciech Świdwa  

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  29  kwietnia  2016  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  19  kwietnia  2016  r.  przez 

wykonawcę  J.  I.  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  firmą  OMEGA  –  Zakład 

Sieci Wodno – Kanalizacyjnych J. I.  

w postępowaniu  prowadzonym  przez  Sinevia  sp.  z  o.o.,  z  siedzibą  w  Nowym  Dworze 

Mazowieckim 

przy  udziale  wykonawcy  Wod  –  Bud  sp.  z  o.o.,  z  siedzibą  w  Kraśniku  zgłaszającego 

przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, 

orzeka: 

1.   Oddala odwołanie. 

2.   Kosztami  postępowania  obciąża  J.  I.  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod 

firmą OMEGA – Zakład Sieci Wodno – Kanalizacyjnych J. I. i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 10 000 zł 00  gr 

(słownie: dziesięć tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę J. 

I.  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  firmą  OMEGA  –  Zakład 

Sieci Wodno – Kanalizacyjnych J. I. tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 z późn. zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 

7 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.   

Przewodniczący: 

…………………………… 

Sygn. akt: KIO 596/16 

UZASADNIENIE  

W  dniu  19  kwietnia  2016  r.  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  odwołanie 

wykonawcy J. I. działającego pod firmą: OMEGA - Zakład Sieci Wodno-Kanalizacyjnych J. I. 

(dalej  „Odwołujący”)  zarzucając  zamawiającego  SINEVIA  sp.  z  o.o.,  z  siedzibą  w  Nowym 

Dworze Mazowieckim (dalej „Zamawiający”): 

naruszeniu art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp, poprzez błędne przyjęcie, że do kwoty 

minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego w oparciu o powyżej powołaną 

regulację, należy doliczyć dodatkowe koszty pracodawcy, jakie ponosi on z tytułu 

zatrudnienia  osób  na  podstawie  stosunku  pracy,  podczas,  gdy  z  literalnego 

brzmienia art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp nie wynika, by były ku temu podstawy; 

naruszeniu  art.  89  ust.  1  pkt  4  w  zw.  z  art.  90  ust.  3  ustawy  Pzp,  poprzez  jego 

niewłaściwe  zastosowanie,  a  w  konsekwencji  odrzucenie  oferty  złożonej  przez 

Odwołującego  -  OMEGA  -  Zakład  Sieci  Wodno-Kanalizacyjnych  J.  I.,  mimo  że 

oferta  Odwołującego  nie  zawiera  rażąco  niskiej  ceny  w  stosunku  do  przedmiotu 

zamówienia; 

naruszeniu  art.  91  ust.  1  w  zw.  z  art.  7  ust.  3  ustawy  Pzp,  poprzez  zaniechanie 

wyboru  oferty  Odwołującego,  która,  jako  najkorzystniejsza  spośród  wszystkich 

ofert  złożonych  w  postępowaniu,  powinna  zostać  wybrana  zgodnie  z  przepisami 

ustawy Pzp; 

naruszeniu  art.  92  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  polegającym  na  ogólnikowym  oraz 

niepełnym  uzasadnieniu  faktycznym  przyczyn  odrzucenia  oferty  Odwołującego, 

poprzez  brak  odniesienia  się  do  treści  kosztorysu  załączonego  do  oferty 

Odwołującego,  a  także  wyjaśnień  Odwołującego  z  dnia  14  kwietnia  2016  roku, 

które odnosiły się do tego kosztorysu. 

W  związku  podniesionymi  zarzutami  Odwołujący  wniósł  o:  (i)  uwzględnienie  odwołania;  (ii) 

nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia  decyzji  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  oraz 

decyzji  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego;  (iii)  nakazanie  Zamawiającemu  powtórzenia 

czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  z  uwzględnieniem  oferty  Odwołującego;  (iv) 

dopuszczenie  dowodów  z  dokumentów  wymienionych  w  treści  niniejszego  odwołania;  (v) 

obciążenie  w  całości  Zamawiającego  kosztami  postępowania,  tj.  zasądzenie  od 

Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego kosztów  wpisu  w  wysokości  10.000,00  zł  (słownie: 

dziesięć tysięcy złotych 00/100) wraz z ewentualnymi pozostałymi kosztami przedstawionymi 

w wykazie podczas rozprawy, w tym ewentualnymi kosztami zastępstwa procesowego. 

W  uzasadnieniu  podniesionych  zarzutów  Odwołujący  wskazał,  że  w  dniu  8  marca  2016  r. 

Zamawiający  wszczął  postępowanie  w  sprawie  zamówienia  publicznego  prowadzone  w 

trybie  przetargu  nieograniczonym  pn.:  „SVA  Jarosław:  Remont  dróg  i  chodników  oraz 

wymiana sieci podziemnych wod.- kan. w kompleksie wojskowym JW. 4228 w Krakowie przy 

ul.  Montelupich  3”,  oznaczone  nr:  SVA/J/4620/30/2016,  publikując  w  Biuletynie  Zamówień 

Publicznych  stosowne  ogłoszenie  o  zamówieniu  nr:  51052  -  2016.  Jak  wynika  z  treści  pkt 

11.1.4)  powyższego  ogłoszenia  „Przedmiotem  zamówienia  jest  remont  dróg  i  chodników 

oraz wymiana sieci podziemnych wod.- kan. w kompleksie wojskowym JW. 4228 w Krakowie 

przy ul. Montelupich 3. Szczegółowy zakres robót zawarty został w dokumentacji technicznej 

stanowiącej załącznik nr 11 do SIWZ. Do SIWZ został załączony przedmiar robót - załącznik 

nr  12  do  SIWZ,  który  należy  traktować  jako  dokument  pomocniczy,  ułatwiający 

przygotowanie  oferty  cenowej’.  W  postępowaniu  tym,  zachowując  termin  składania  ofert, 

ofertę złożył Odwołujący, który zobowiązał się wykonać przedmiot zamówienia za cenę netto 

2.908.966,44 złoty, co stanowi kwotę brutto w wysokości 3.578.028,72 złote, a także udzielić 

gwarancji jakości na okres 60 miesięcy. 

Odwołujący wskazał, że Zamawiający wezwał w dniu 6 kwietnia 2016 roku Odwołującego, na 

podstawie  art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp,  do  udzielenia  wyjaśnień,  w  tym  złożenia  dowodów, 

dotyczących  elementów  oferty  mających  wpływ  na  wysokości  ceny,  w  szczególności  w 

zakresie:  1)  oszczędności  metody  wykonania  zamówienia,  wybranych  rozwiązań 

technicznych, wyjątkowo sprzyjających warunków wykonywania zamówienia dostępnych dla 

wykonawcy,  oryginalności  projektu  wykonawcy,  kosztów  pracy,  których wartość  przyjęta  do 

ustalenia ceny nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na 

podstawię art. 2 ust. 3-5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu 

za  pracę  (Dz.  U.  Nr  200,  poz.  1679,  z  późn.  zm.);  2)  pomocy  publicznej  udzielonej  na 

podstawie,  odrębnych  przepisów.  Odwołujący,  w  odpowiedzi  na  powyższe  wezwanie 

Zamawiającego, złożył wyczerpujące wyjaśnienia w dniu 8 kwietnia 2016 roku. 

Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający  ponowił  w  dniu  13  kwietnia  2016  roku  wezwanie  o 

wyjaśnienia rażąco niskiej ceny, tym razem skupiając się na oświadczeniu Odwołującego, że 

wynagrodzenie każdego z jego pracowników jest wyższe od minimalnego wynagrodzenia za 

pracę ustalonego na podstawie obowiązujących przepisów. Swoje wątpliwości Zamawiający 

wyjaśniał  poprzez  wskazanie  stosownych  wyliczeń,  z  których  wynikało,  że  zgodnie  z 

przepisami  prawa,  stawka  roboczogodziny,  przy  założeniu  średniej  ilości  godzin  do 

przepracowania  w  miesiącu  w  wysokości  168,  wynosi  około  11,01  zł  na  godzinę  -  bez 

kosztów ponoszonych przez pracodawcę, a z tymi kosztami 13,80 zł za godzinę. Biorąc pod 

uwagę powyższe, Zamawiający wezwał Odwołującego do udzielenia wyjaśnień, dotyczących 

rozbieżności 

pomiędzy 

ww. 

informacjami 

a 

zaoferowaną 

stawką 

kalkulacyjną 

roboczogodziny  w  ofercie  Odwołującego,  która  zdaniem  Zamawiającego  wynosiła  9,00 

złotych. W  odpowiedzi  na  powyższe  wezwanie,  Odwołujący  wskazał  wyraźnie,  iż  do  stawki 

netto za roboczogodzinę w wysokości 9,00 złotych należy doliczyć przyjęte koszty pośrednie 

i  zysk,  a  w  dalszej  kolejności  -  również  narzuty  wynikające  z  przepisów  podatkowych. 

Ostatecznie  Odwołujący  wyjaśnił,  że  faktyczna  cena  roboczogodziny  wynosi  ponad  14 

złotych.  Ponadto,  Odwołujący  ponownie  oświadczył,  że  wynagrodzenie  każdego  z  jego 

pracowników  jest  i  będzie  wyższe  od  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę  ustalonego  na 

podstawie obowiązujących przepisów prawa. 

Odwołujący wskazał, że Zamawiający informacją z dnia 14 kwietnia 2016 roku poinformował 

Odwołującego,  że  jego oferta  został  odrzucona  z  postępowania  oraz  że  dokonano "wyboru 

oferty wykonawcy konsorcjum firm: 1) WOD-BUD Sp. z o.o. - Lider, 2) TAR-MAX T. Rz., 3) 

„FAMIKO-BUD” sp. z o.o., jako najkorzystniejszej.  

Odwołujący  wskazał,  że  w  uzasadnieniu  odrzucenia  oferty  Odwołującego,  Zamawiający 

poprzestał  jedynie  na  powtórzeniu  jego  wyliczeń  zawartych  w  wezwaniu  z  dnia  13  kwietnia 

2016  roku  oraz  wskazaniu,  że  w  jego  ocenie  wyjaśnienia  złożone  przez  Odwołującego  są 

ogólnikowe, nie wykazują na konkretne argumenty mogące wskazywać na zaoferowania tak 

niskiej  ceny.  Ponadto,  Zamawiający  podkreślił,  że  nie  jest  wystarczające  złożenie 

jakichkolwiek wyjaśnień, ale wyjaśnień odpowiednio umotywowanych, przekonywujących, że 

zaproponowana  cena  nie  jest  rażąco  niska.  Jak  wskazał  Zamawiający,  na  Odwołującym 

spoczywał  obowiązek  udowodnienia  prawdziwości  swoich  twierdzeń,  zaś  Zamawiający 

uznał,  że  Odwołujący  nie  usunął  wątpliwości  co  do  wysokości  zaoferowanej  ceny  i  nie 

udowodnił, że jego cena nie jest ceną rażąco niską. 

Odwołujący wskazał, że zgodnie ż art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp jeżeli cena oferty wydaje 

się rażąco niska w stosunku do przedmiotu zamówienia i budzi wątpliwości zamawiającego 

co  do  możliwości  wykonania  przedmiotu  zamówienia  zgodnie  z  wymaganiami  określonymi 

przez zamawiającego lub wynikającymi z odrębnych przepisów, w szczególności jest niższa 

o  30%  od  wartości  zamówienia  lub  średniej  arytmetycznej  cen  wszystkich  złożonych  ofert, 

zamawiający  zwraca  się  o  udzielenie  wyjaśnień,  w  tym  złożenie  dowodów,  dotyczących 

elementów  oferty  mających  wpływ  na  wysokość  ceny,  w  szczególności  w  zakresie 

oszczędności  metody  wykonania  zamówienia,  wybranych  rozwiązań  technicznych, 

wyjątkowo  sprzyjających  warunków  wykonywania  zamówienia  dostępnych  dla  wykonawcy, 

oryginalności  projektu  wykonawcy,  kosztów  pracy,  których  wartość  przyjęta  do  ustalenia 

ceny nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia za prace ustalonego na podstawie 

art. 2 ust. 3-5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za prace 

(Dz.  U.  Nr  200.  poz.  1679,  z  późn.  zm.).  Aktualnie,  tj.  od  1  stycznia  2016  roku,  minimalne 

wynagrodzenie  za  pracę  zostało  ustalone  rozporządzeniem  Rady  Ministrów  z  dnia  11 

września  2015  r.  w  sprawie  wysokości  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę  w  2016  r. 

(Dz.U. poz. 1385) w wysokości 1850 złotych. 

Na  powyższą  kwotę  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę  zwrócił  uwagę  również 

Zamawiający  w  treści  swojego  wezwania  z  dnia  13  kwietnia  2016  roku.  Dokonał  on  także 

wyliczeń stawki za jedną godzinę, biorąc pod uwagę średnią ilość godzin do przepracowania 

w  miesiącu  w  wysokości  168,  uzyskując  wynik  11,01  złotych  za  godzinę.  Zdaniem 

Zmawiającego  do  powyższej,  stawki  za  godzinę  należy  doliczyć  również  koszty  ponoszone 

przez  pracodawcę,  co  łącznie  jego  zdaniem  daje  kwotę  13,80  zł  za  godzinę  pracy. 

Odwołujący  wskazał,  że  nie  wiadomym  jest  jednak  w  jaki  sposób  Zamawiający  uzyskał 

powyższy  wynik,  skoro  kwota  wynagrodzenia  minimalnego,  po  dodaniu  wszelkich  kosztów 

zatrudnienia  (obciążeń  pracodawcy),  wynosi  2.231,29  złotych.  Dzieląc  wskazaną  kwotę  o 

ś

rednią ilość godzin pracy w miesiącu, otrzymuje się stawkę godzinową w wysokości 13,28 

złotych, a nie jak sugeruje Zmawiający - 13,80 złotych. 

W ocenie Odwołującego z literalnego brzmienia art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp nie wynika, 

aby uprawnionym było doliczenie do kwoty wynagrodzenia minimalnego za pracę ustalonego 

na  podstawie  art.  2  ust.  3-5  ustawy  z  dnia  10  października  2002  r.  o  minimalnym 

wynagrodzeniu  za  pracę  (Dz.  U.  Nr  200,  poz.  1679,  z  późn.  zm.),  jakichkolwiek  kosztów 

zatrudnienia pracodawcy (tak m.in. w wyroku KIO 1104/15).  

W  ocenie  Odwołującego  biorąc  pod  uwagę  powyższe  twierdzenia  Zamawiającego,  jakoby 

dla ustalenia, czy oferta nie zawiera rażąco niskiej ceny w zakresie kosztów pracy, bierze się 

pod  uwagę  aktualną  kwotę  minimalnego  wynagrodzenia  wraz  z  wszelkimi  innymi  kosztami 

pracodawcy,  jakie  ponosi  on  z  tytułu  zatrudnienia  osób  na  podstawie;  stosunku  pracy, 

stanowi niewątpliwe naruszenie art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp. 

Dalej  Odwołujący  wskazał,  że  w  treści  swoich  wyjaśnień  z  dnia  14  kwietnia  2016  roku, 

wskazał wyraźnie, iż do stawki netto za robociznę w wysokości 9,00 złotych należy doliczyć 

przyjęte koszty pośrednie oraz zysk. Do tak wyliczonej kwoty, biorąc pod uwagę, iż stanowi 

kwotę  netto,  należy  doliczyć  kwotę  podatku  VAT  w  wysokości  23%.  Dla  uzasadnienia 

konieczności  doliczenia  podatku  VAT  do  stawki  netto  wskazanej  w  kosztorysie,  podnieść 

należy,  iż  z  brzmienia  art.  89  ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp  wynika,  że  celem  postępowania 

wyjaśniającego,  o  którym  mowa  w  art.  90  ustawy  Pzp,  jest  ustalenie  czy  cena  oferty  jest 

rażąco niska w „stosunku do przedmiotu zamówienia". W ocenie Odwołującego badany jest 

zatem  stosunek  ceny  ofertowej  do  danej  roboty,  której  opis  zamieszczono  w  SIWZ  i  którą 

wykonawcy  mają  wykonać  za  zaoferowaną  cenę.  Skoro  zgodnie  z  obowiązującymi 

przepisami  dana  robota  obłożona  jest  podatkiem  VAT,  to  badanie  ceny  ofertowej  brutto,  w 

tym  także  każdej  stawki  wskazanej  w  kosztorysie,  musi  odnosić  się  do  szacowanego 

wynagrodzenia  wykonawcy  także  obejmującego  ten  podatek  (por.  wyrok  KIO  z  dnia  27 

marca 2015 roku, KIO 500/15). 

W  świetle  powyższego,  z  przedłożonego  przez  Odwołującego  kosztorysu  do  oferty, 

stanowiącego  integralną  część  oferty  z  dnia  23  marca  2016  roku  (strony:  70,  74  i  78  tej 

oferty), wynika, iż podstawowa stawka za roboczogodzinę wynosi 9,00 złotych netto. Dla tej 

stawki  przewidziano  narzuty  w  postaci:  kosztów  pośrednich  stanowiących  25%  tej  stawki 

(25,00%R+25,00%S)  oraz  zysk  stanowiący  5%  stawki  po  dodaniu  kosztów  pośrednich 

(5,00%R+5,b0%S+5,00%Kp(R)+5,00%Kp(S)), gdzie R to są koszty robocizny bezpośredniej, 

S - koszty pracy sprzętu oraz środków transportu technologicznego, Kp - koszty pośrednie. 

Wyliczając więc faktyczną stawkę netto za jedną roboczogodzinę, która bezpośrednio wynika 

z kosztorysu ofertowego Odwołującego, należy dokonać następujących wyliczeń: 

do kwoty 9,00 złotych netto należy dodać 25,00% x 9,00 złotych, co daje wynik 11,25 

złotych netto za jedną roboczogodzinę, 

następnie do kwoty 11,25 złotych netto, o której mowa w pkt 1, należy dodać 5,00% x 

11,25 złotych, co daje wynik 11,81 złotych netto. 

W ocenie Odwołującego powyższa stawka za jedną roboczogodzinę netto, po wskazanych w 

kosztorysie  narzutach,  jest  wyższa  od  minimalnej  stawki  za  jedną  godzinę  pracy,  która 

wynosi  11,01  złotych.  Odwołujący  zauważył,  że  stawka  11,81  złotych  stanowi  kwotę  netto, 

koniecznym  staje  się  doliczenie  jeszcze  podatku  VAT,  który  w  niniejszym  wypadku  wynosi 

23%.  W  ostateczności  więc,  stawka  brutto  za  roboczogodzinę  zaproponowana  przez 

Odwołującego  w  jego  i ofercie,  wynosi  ok  14,53  złotych,  co  stanowi  wartość  wyższą  nawet 

od minimalnej stawki wynagrodzenia za jedną godzinę pracy po dodaniu wszelkich kosztów 

pracodawcy, a nawet od błędnie wyliczonej przez Zamawiającego stawki w wysokości 13,80 

złotych za godzinę pracy. 

Odwołujący  wskazał,  że  dla  zobrazowania  powyższych  wyliczeń,  biorąc  pod  uwagę 

minimalną  kwotę  wynagrodzenia  ustaloną  rozporządzeniem  Rady  Ministrów  z  dnia  11 

września 2015 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2016 r. (Dz. 

U.  poz.  1385),  koszty  pracy  wynikające  z  kosztorysu  ofertowego  Odwołującego,  kształtują 

się na poziomie ok. 2.441,04 złotych brutto, co stanowi kwotę  wyższą o:  591,04 złotych od 

minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę,  209,75  złotych  od  minimalnego  wynagrodzenia  za 

pracę wraz z wszelkimi kosztami pracodawcy. 

W  ocenie  Odwołującego  nawet  przyjmując  koszty  netto  pracy  wynikające  z  kosztorysu 

ofertowego Odwołującego, które kształtują się na poziomie 1.984,08 zł netto, to i tak kwota ta 

jest wyższa o 134,08 złotych od minimalnego wynagrodzenia za pracę. Ponadto Odwołujący 

wskazał,  że  stawkę  roboczogodziny  zaoferowaną  przez  Odwołujący  Zamawiający  mógł 

wyliczyć  samodzielnie,  na  podstawie  samej  tylko  treści  kosztorysu  ofertowego 

Odwołującego.  W  tym  stanie  rzeczy,  za  wystarczające  należy  uznać  wyjaśnienia 

Odwołującego  z  dnia  14  kwietnia  2016  roku,  będące  odpowiedzią  na  wezwanie 

Zamawiającego z dnia 13 kwietnia 2016 roku, zawierające jedynie oświadczenia dotyczące 

sposobu  wyliczenia  stawki  za  roboczogodzinę,  opierając  się  na  informacjach  zawartych 

bezpośrednio 

w  kosztorysie  ofertowym,  oraz  oświadczenie  potwierdzające,  że 

wynagrodzenie  każdego  z  jego  pracowników  jest  i  będzie  wyższe  od  minimalnego 

wynagrodzenia  za  pracę  ustalonego  na  podstawie  obowiązujących  przepisów  prawa. 

Powyższe potwierdza stanowisko wyrażone przez KIO w wyroku z dnia 5 lutego 2015 roku, 

KIO 132/15. 

W  ocenie  Odwołującego  wobec  powyższego,  informacje  zwarte  w  kosztorysie  ofertowym 

Odwołującego,  w  zakresie  stawki  za  roboczogodzinę,  podparte  wyczerpującymi 

wyjaśnieniami Odwołującego z dnia 8 kwietnia 2016 roku oraz z dnia 14 kwietnia 2016 roku, 

niewątpliwie  potwierdzają,  że  oferta  Odwołującego  nie  zawiera  rażąco  niskiej  ceny  w 

stosunku do przedmiotu zamówienia, w tym przyjęte koszty pracy nie stanowią kwoty niższej 

niż  minimalne  wynagrodzenia  za  pracę.  Tym  samym  Zamawiający  odrzucając  ofertę 

Odwołującego  z  postępowania,  po  nieuzasadnionym  stwierdzeniu,  że  cena  oferty 

Odwołującego jest rażąco niska, dopuścił się naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90 

ust. 3 ustawy Pzp.  

Dalej  Odwołujący  wskazał,  iż  przedmiotowym  postępowaniu  Zamawiający  wskazał  dwa 

kryteria  wyboru  ofert,  tj.  cena  brutto  oferty  -  waga:  90%,  oraz  długość  okresu  gwarancji  - 

waga 10%. Zważywszy, iż oferta Odwołująca została nieprawidłowo odrzucona z niniejszego 

postępowania,  winna  ona  być  rozpatrywana  wraz  za  powstałymi  ofertami  niepodlegającymi 

odrzuceniu, z uwzględnieniem powyższych kryteriów. W takiej sytuacji, oferta Odwołującego 

otrzymałaby  najwyższą  z  możliwych  punktacji,  tj.  100,00  pkt,  bowiem  zawierała  najniższą 

cenę,  co  oznacza,  że  otrzymałaby  90,00  pkt,  a  także  wskazywała  maksymalny  okres 

gwarancji  jakości  dla  przedmiotu  zamówienia,  tj. 60  miesięcy,  więc  otrzymałaby  dodatkowe 

10,00  pkt.  Pomimo  powyższych  okoliczności  Zamawiający  zaniechał  wyboru  oferty 

Odwołującego,  która,  jako  najkorzystniejsza  spośród  wszystkich  ofert  złożonych  w 

postępowaniu,  powinna  zostać  wybrana  zgodnie  z  przepisami  ustawy  Pzp,  czym 

niewątpliwie dopuścił się naruszenia art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 3 ustawy Pzp. 

Odwołujący  wskazał również, że zgodnie z art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp niezwłocznie po 

wyborze  najkorzystniejszej  oferty  zamawiający  jednocześnie  zawiadamia  wykonawców, 

którzy  złożyli  oferty,  m.  in.  o  wykonawcach,  których  oferty  zostały  odrzucone,  podając 

uzasadnienie  faktyczne  i  prawne.  W  ocenie  Odwołującego  Zamawiający  nie  podołał 

wymogom prawidłowego, tj. odpowiadającego przepisom prawa, sporządzenia uzasadnienia 

faktycznego i prawnego odrzucenia oferty Odwołującego. Argumentem dla powyższego jest 

fakt,  iż  Zamawiający  w  swoim  uzasadnieniu  odrzucenia  oferty  Odwołującego  w  pierwszej 

kolejności  przedstawił  swój  wywód  dotyczący  wysokości  minimalnego  wynagrodzenia  za 

pracę,  stawki  za  jedną  godzinę  za  pracę  obliczoną  w  oparciu  o  kwotę  minimalną  tego 

wynagrodzenia,  a  także  wyliczył  swoją  stawkę  za  godzinę  pracy,  która  jego  zdaniem  jest 

realna i powinna znaleźć zastosowanie przy ocenie, czy wskazane w kosztorysie ofertowym 

przez  Odwołującego  koszty  pracy  przedstawiają  wartość  rażąco  niską.  Następnie  wskazał, 

ż

e w jego ocenie wyjaśnienia złożone przez Odwołującego są ogólnikowe, nie wykazują na 

konkretne  argumenty  mogące  wskazywać  na  zaoferowania  tak  niskiej  ceny.  Ponadto, 

Zamawiający  podkreślił,  że  nie  jest  wystarczające  złożenie  jakichkolwiek  wyjaśnień,  ale 

wyjaśnień  odpowiednio  umotywowanych,  przekonywujących,  że  zaproponowana  cena  nie 

jest  rażąco  niska.  Jak  wskazał  Zamawiający,  na  Odwołującym  spoczywał  obowiązek 

udowodnienia  prawdziwości  swoich  twierdzeń,  zaś  Zamawiający  uznał,  że  Odwołujący  nie 

usunął wątpliwości co do wysokości zaoferowanej ceny i nie udowodnił, że jego cena nie jest 

ceną rażąco niską. 

Odwołujący  wskazał, że w  żaden jednak sposób Zamawiający nie odniósł się do wyjaśnień 

Odwołującego  z  dnia  14  kwietnia  2016  roku, które  wskazują  w  jaki  sposób  należy  wyliczyć 

ostateczną  stawkę  za  roboczogodzinę,  korzystając  z  informacji  zawartych  bezpośrednio  w 

kosztorysie ofertowym Odwołującego. Nie uwzględnił on również kolejnego już oświadczenia 

Odwołującego,  że  wynagrodzenie  każdego  z  jego  pracowników  jest  i  będzie  wyższe  od 

minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę  ustalonego  na  podstawie  obowiązujących  przepisów 

prawa.  Zatem,  tak  sporządzone  przez  Zamawiającego  uzasadnienie  odrzucenia  oferty 

Odwołującego,  nie  daje  temu  drugiemu  szansy  na  zrozumienie  faktycznych  działań 

Zamawiającego,  a  w  konsekwencji  uniemożliwia  ewentualne  odniesienie  się  do  wszystkich 

okoliczności odrzucenia oferty przy wnoszeniu odwołania. 

Izba ustaliła co następuje: 

Izba  postanowiła  dopuścić  w  poczet  materiału  dowodowego  następujące  dokumenty:  (i) 

specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia (dalej „SIWZ”) oraz Ogłoszenie o zamówieniu 

z dnia 8 marca 2016 r., nr ogłoszenia: 51052 — 2016 na okoliczność ustalenia przedmiotu 

zamówienia  oraz  warunków  udziału  w  postępowaniu;  (ii)  protokół  postępowania 

przetargowego na okoliczność ustalenia przebiegu postępowania przetargowego; (iii) ofertą 

Odwołującego  na  okoliczność  ustalenia  jej  treści;  (iv)  wezwanie  Zamawiającego  z  dnia  6 

kwietnia  2016  roku  oraz  13  kwietnia  2016  r.  skierowane  do  Odwołującego  oraz  złożone 

przez  Odwołującego  wyjaśnienia  z  dnia  8  i  14  kwietnia  2016  roku  na  okoliczność  ustalenia 

treści  wezwania  oraz  złożonych  wyjaśnień  i  dokumentów;  (v)  informację  o  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej z dnia 14 kwietnia 2016 r. na okoliczność ustalenia wyników postępowania 

oraz przyczyn odrzucenia oferty Odwołującego.  

Na  podstawie  powyższych  dokumentów  Izba  ustaliła,  że  Zamawiający  prowadzi 

postępowanie  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  pn.:  „Remont  dróg  i  chodników  oraz 

wymiana sieci podziemnych wod.- kan. w kompleksie wojskowym JW. 4228 w Krakowie przy 

ul.  Montelupich  3”,  oznaczone  nr:  SVA/J/4620/30/2016,  publikując  w  Biuletynie  Zamówień 

Publicznych  stosowne  ogłoszenie  o  zamówieniu  nr:  51052  -  2016.  Jak  wynika  z  treści  pkt 

11.1.4)  powyższego  ogłoszenia  „Przedmiotem  zamówienia  jest  remont  dróg  i  chodników 

oraz wymiana sieci podziemnych wod.-kan. w kompleksie wojskowym JW. 4228 w Krakowie 

przy ul. Montelupich 3. Szczegółowy zakres robót zawarty został w dokumentacji technicznej 

stanowiącej załącznik nr 11 do SIWZ. Do SIWZ został załączony przedmiar robót - załącznik 

nr  12  do  SIWZ.  Wartość  zamówienia  została  ustalona  na  kwotę  8.598.485,18  zł 

Bezpośrednio  przed  otwarciem  ofert  Zamawiający  określił  sumę  jaką  zamierza  wydać  na 

realizację  zamówienia  w  wysokości  10.038.629,47  zł  brutto.  Kryteria  oceny  ofert  stanowiły: 

cena brutto oferty – 90 pkt; długość okresu gwarancji – 10 pkt. W postępowaniu oferty złożył 

7  wykonawców.  Cenę  najniższą  zaproponował  Odwołujący  –  3.578.028,72  zł  oraz  60 

miesięcy okresu gwarancji. Cena najwyższa wynosiła 9.851.465,33 zł. Średnia wartość ofert 

wyniosła  6.569.462,28  złotych.  Cena  za  wykonanie  zamówienia  zaproponowana  przez 

Odwołującego była więc o 46% niższa od średniej arytmetycznej wszystkich ofert złożonych 

w  postępowaniu.  Z  kolei  cena  zaproponowana  przez  Odwołującego  była  o  64%  niższa  od 

kwoty jaką Zamawiający zamierzał przeznaczyć na realizację zamówienia.  

Izba  ustaliła,  że  pismem  z  dnia  6  kwietnia  2016  r.  Zamawiający  wezwał  Odwołującego  do 

złożenia  wyjaśnień  dotyczących  elementów  oferty  mających  wpływ  na  wysokość 

zaoferowanej ceny wraz z dowodami potwierdzającymi takie okoliczności. Pismem z dnia 11 

kwietnia  2016  r.  Odwołujący  złożył  wyjaśnienia.  Zamawiający  ponownie  pismem  z  dnia  13 

kwietnia 2016 r. wezwał Odwołującego do złożenia wyjaśnień w zakresie sposobu kalkulacji 

stawki  roboczogodziny  wskazanej  w  załączonym  do  oferty  Odwołującego  kosztorysie. 

Pismem z dnia 14 kwietnia 2016 r. Odwołujący złożył wyjaśnienia.  

Pismem  z  dnia  14  kwietnia  2016  r.  Zamawiający  poinformował  wykonawców  o  wyborze 

oferty najkorzystniejszej, za która została uznana oferta wykonawcy Sinevia sp. z o.o. Oferta 

Odwołującego została odrzucona.  

Zamawiający  w  dniu  28  kwietnia  2016  r.  złożył  odpowiedź  na  odwołanie,  wnosząc  o 

oddalenie podniesionych zarzutów.  

Ponieważ  odwołanie  nie  zawierało  braków  formalnych  i  wpis  od  niego  został  uiszczony  – 

podlegało rozpoznaniu przez Izbę. 

Izba zważyła, co następuje: 

Na  wstępie  Izba  ustaliła,  że  Odwołujący  −  jako  wykonawca,  którego  oferta,  w przypadku 

potwierdzenia  się  zarzutów  odwołania,  może  zostać  wybrana  jako  najkorzystniejsza  − 

spełnia  określone  w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp  przesłanki  korzystania  ze  środków  ochrony 

prawnej,  tj.  ma  interes  w uzyskaniu  zamówienia,  a naruszenie  przez  Zamawiającego 

przepisów  ustawy  Pzp  może  spowodować  poniesienie  przez  niego  szkody,  polegającej 

nieuzyskaniu zamówienia.  

Odwołanie  nie  zasługuje  na  uwzględnienie.  W  ocenie  Izby  nie  potwierdził  się  zarzut 

naruszenia przez Zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90 ust. 1 i 3 ustawy Pzp.  

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy Pzp, jeżeli i cena oferty wydaje się rażąco niska w stosunku 

do przedmiotu zamówienia i budzi wątpliwości zamawiającego co do możliwości wykonania 

przedmiotu  zamówienia  zgodnie  z  wymaganiami  określonymi  przez  zamawiającego  lub 

wynikającymi  z  odrębnych  przepisów,  w  szczególności  jest  niższa  o  30%  od  wartości 

zamówienia lub średniej arytmetycznej cen wszystkich złożonych ofert, zamawiający zwraca 

się  o  udzielenie  wyjaśnień,  w  tym  złożenie  dowodów,  dotyczących  elementów  oferty 

mających  wpływ  na  wysokość  ceny,  w  szczególności  w  zakresie:  oszczędności  metody 

wykonania  zamówienia,  wybranych  rozwiązań  technicznych,  wyjątkowo  sprzyjających 

warunków  wykonywania  zamówienia  dostępnych  dla  wykonawcy,  oryginalności  projektu 

wykonawcy, kosztów pracy, których wartość przyjęta do ustalenia ceny nie może być niższa 

od  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę  oraz  pomocy  publicznej  udzielonej  na  podstawie 

odrębnych przepisów. Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy  Pzp obowiązek wykazania, że oferta 

nie zawiera rażąco niskiej ceny spoczywa na wykonawcy. Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy 

Pzp Zamawiający odrzuca ofertę wykonawcy, który nie złożył wyjaśnień lub jeżeli dokonana 

ocena  wyjaśnień  wraz  z  dostarczonymi  dowodami  potwierdza,  że  oferta  zawiera  rażąco 

niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia.  

Podkreślić należy, że rozstrzygając sprawę w kontekście przywołanych wyżej przepisów Izba 

bada  nie  tyle  samą  cenę  oferty,  co  czynność  Zamawiającego  polegającą  na  ocenie 

złożonych  przez  wykonawcę  wyjaśnień  i  prawidłowość  zaniechania  odrzucenia  oferty  tego 

wykonawcy.  Przedmiotem  odwołania  może  być  bowiem  czynność  lub  zaniechanie 

zamawiającego  (art.  180  ust.  1  ustawy  Pzp).  Zatem  rozstrzygnięcie  przedmiotowej  sprawy 

wymagało odpowiedzi na pytanie, czy na podstawie przedmiotowych wyjaśnień Zamawiający 

był uprawniony do wniosku, że cena zaoferowana przez Odwołującego nie jest rażąco niska. 

W  ocenie  Izby  ww.  wykonawca  w  złożonych  wyjaśnieniach  nie  wykazał  prawidłowości 

zaoferowanej ceny.  

W  związku  z  tym,  że  cena  oferty  Odwołującego  była  niższa  o  więcej  niż  30%  od  średniej 

arytmetycznej  ceny  wszystkich  ofert  złożonych  w  postępowaniu,  Zamawiający  wezwał  ww. 

wykonawcę do złożenia wyjaśnień. Wezwanie wskazywało na konieczność wykazania przez 

wykonawcę,  że  cena  nie  jest  rażąco  niska  oraz  na  obowiązek  złożenia  stosownych 

dowodów.  Odwołujący  powołał  w  wyjaśnieniach  w  sposób  ogólny  na  okoliczności,  które 

miały  świadczyć  o  możliwości  obniżenia  ceny  oferty,  okoliczności  te  jednak  –  wbrew 

obowiązkowi  wynikającymi  z  art.  90  ust.  1  i  2  oraz  wbrew  treści  wezwania  –  nie  zostały 

poparte żadnymi dowodami.  

W  odniesieniu  do  obowiązku  przedstawienia  dowodów  Izba  wskazuje,  że  obowiązek  ten 

spoczywa  na  wykonawcy  w  każdej  sytuacji  powołania  się  na  okoliczności,  w przypadku 

których możliwe jest przedłożenie dowodów. Poprzestanie w takiej sytuacji na oświadczeniu 

własnym  wykonawcy  jest  niewystarczające  i  czyni  wyjaśnienia  gołosłownymi.  Mogą 

oczywiście  pojawić  się  w  wyjaśnieniach  takie  okoliczności,  w  przypadku  których  złożenie 

dodatkowych  dowodów  nie  jest  niezbędne,  a  samo  oświadczenie  wykonawcy  pokazuje 

prawidłowość  kalkulacji  ceny.  Jeżeli  jednak  wykonawca  powołuje  się  na  takie  okoliczności 

jak  szczególnie  niskie  koszty  zakupu  materiałów/środków  potrzebnych  do  wykonania 

zamówienia,  innowacyjną  politykę  czy  dysponowanie  własnym  sprzętem  może  i  powinien 

załączyć  do  wyjaśnień  stosowne  umowy,  oferty,  dokumenty  wewnętrzne  firmy,  które 

potwierdzą powyższe okoliczność.  

W  treści  złożonych  wyjaśnień  Odwołujący  wskazał  po  pierwsze,  że  na  innych  podobnych 

przetargach  w  Polsce  wskaźnik  wartości  złożonych  ofert  z  najniższą  ceną  do  wartości 

kosztorysu  inwestorskiego  oscyluje  obecnie  około  30  –  40%.  O  ile  zgodzić  się  należy  z 

Odwołującym,  że  niejednokrotnie  szacowana  wartość  zamówienia  wyceniana  na  podstawie 

kosztorysu  inwestorskiego  może  odbiegać  od  średniej  wartości  ofert  złożonych  przez 

wykonawców w postępowaniu, jednakże okoliczność ta sama w sobie nie może przesądzać 

o  zaoferowaniu  ceny  realnej  przez  danego  wykonawcę.  Szacunkową  wartość  zamówienia 

odnieść  bowiem  należy  do  wszystkich  ofert  złożonych  przez  wykonawców  w  danym 

postępowaniu.  W  omawianym  zaś  stanie  faktycznym  oferta  Odwołującego  odbiegała  o 

ponad  40%  od  szacunków  Zamawiającego.  Druga  z  kolei  oferta  z  najniższą  ceną  była  o  2 

miliony  złotych  droższa  od  oferty  Odwołującego.  Oznacza  to,  że  wyłącznie  oferta 

Odwołującego  odbiegała  w  tak  zasadniczy  sposób  od  szacunków  dokonanych  przez 

Zamawiającego.  Co  więcej  Odwołujący  nie  kwestionował  na  wcześniejszym  etapie 

postępowania szacunkowej wyceny wartości zamówienia dokonanej przez Zamawiającego i 

nie wskazał również w treści złożonych wyjaśnień, gdzie należałoby dopatrywać się błędu w 

oszacowaniu wartości zamówienia dokonanej przez Zamawiającego. O ile dopuszczalne są 

pewne  odchylenia  procentowe  pomiędzy  wyceną  ofert  poszczególnych  wykonawców  a 

szacunkami  dokonanymi  przez  Zamawiającego,  o  tyle  tak  znaczące  odchylenia  wiązać  się 

muszą  bądź  to  z  błędem  popełnionym  przez  Zamawiającego  przy  szacowaniu  wartości 

przedmiotu  zamówienia  bądź  też  z  wyjątkowymi  okolicznościami  istniejącymi  po  stronie 

danego wykonawcy, które umożliwiają mu obniżenie ceny o ponad 40%. Skoro Odwołujący 

nie wskazał na żaden błąd Zamawiający popełniany przy szacowaniu wartości zamówienia, 

to  jego  zadaniem  było  wykazanie  i  udowodnienie  istnienia  właśnie  tych  szczególnych 

okoliczności, czego w ocenie Izby Odwołujący nie uczynił.  

W ocenie Izby poprzez złożone wyjaśnienia Odwołujący nie wykazał istnienia po jego stronie 

szczególnych  okoliczności  uzasadniających  zaoferowanie  tak  niskiej  ceny  za  realizację 

zamówienia.  Odwołujący  ograniczył  się  do  ogólnych  stwierdzeń  dotyczących  m.in. 

innowacyjnej  polityki  w  zakresie  kalkulowania  marży  i  znajomości  wydatków  w  przypadku 

porównywalnych  zamówień,  posiadaniu  wykwalifikowanej  kadry,  głębokiej  analizie 

przedmiotu  zamówienia,  dysponowaniu  własnym  sprzętem  i  własną  kadrą  kierowniczą, 

posiadaniem  własnej  kopalni  kruszywa  łamanego  i  wytwórni  mas  bitumicznych,  bliską 

lokalizacją  firmy  od  miejsca  realizacji  przedmiotu  zamówienia,  korzystnymi  rabatami  od 

dostawców.  Odwołujący  jednakże  nie  przedstawił  Zamawiającemu  żadnej  analizy  w  jakim 

stopniu  każda  z  przywołanych  okoliczności  umożliwia  mu  obniżenie  ceny  za  realizację 

zamówienia  i  jakiego  rzędu  oszczędności  osiąga  on  z  tytułu  wskazanych  okoliczności. 

Podkreślić  ponadto  należy,  że  szereg  z  okoliczności  na  które  powołał  się  Odwołujący  są 

powszechnie  dostępne  wykonawcom  operującym  w  branży  wodno  –  kanalizacyjnej,  w  tym 

obejmującej przebudowę dróg (np. własne maszyny, wykwalifikowana kadra, doświadczenia, 

korzystne  umowy  z  dostawcami),  zaś  Odwołujący  nie  wykazał  w  jaki  sposób  w  tym 

konkretnym  postępowaniu  przetargowym  umożliwią  mu  one  tak  drastyczne  zaniżenie 

kosztów.  Jak wskazał SO w Warszawie w wyroku z 5.1.2007 r. (V Ca 2214/06, niepubl.), nie 

można  powoływać  się  na  stosowanie  niższych  marż,  zaopatrywanie  się  bezpośrednio  u 

producentów  czy  posiadanie  stałego  kręgu  kontrahentów,  gdyż  tego  typu  czynniki  są 

dostępne  dla  każdego  z  wykonawców.  Nie  są  więc  obiektywnie  właściwe  i  wyjątkowe  tylko 

dla  wykonawcy  proponującego  niską  cenę.  Podkreślić  również  należy,  że  Odwołujący  nie 

przedłożył  żadnego  dowodu  na  wykazanie  jakiejkolwiek  z  okoliczności,  na  które  się 

powoływał. Dowody takie winny być przedłożone, chociażby w zakresie korzystnych umów z 

dostawcami,  rzekomej  innowacyjnej  polityki,  zakresu  posiadanych  maszyn.  Bez 

przedstawienia  stosownych  dowodów  twierdzenia  Odwołującego  są  jedynie  gołosłownym 

oświadczeniem.  Odwołujący  nie  zadał  sobie  trudu  przedłożenia  jakiejkolwiek  kalkulacji,  w 

której  uwzględniony  byłby  wypływ  powoływanych  przez  niego  okoliczności  na  wysokość 

zaaferowanej  ceny  w  ujęciu  powszechnie  dostępnych  cen  rynkowych.  Tym  samym 

Odwołujący  nie  udźwignął  ciężaru  dowodu  wykazania  realności  zaoferowanej  za  realizację 

zamówienia ceny.  

Podkreślić dalej należy, że w złożonych wyjaśnieniach w zakresie sposobu obliczenia stawki 

roboczogodziny  w  wysokości  9  zł  Odwołujący  wskazał,  że  do  stawki  tej  należy  doliczyć 

koszty  pośrednie  oraz  zysk,  co  daje  w  ostateczności  wartość  roboczogodziny  w  wysokości 

14 zł., a w konsekwencji nie skutkuje naruszeniem przepisów o minimalnym wynagrodzeniu 

za pracę ustalonym na podstawie obwiązujących przepisów. Wskazać należy, że art. 90 ust. 

1 ustawy Pzp  zobowiązuje zamawiającego do wezwania  wykonawcy do złożenia  wyjaśnień 

w  zakresie  zaoferowanej  ceny  za  realizację  zamówienia,  w  szczególności  w  zakresie  m.in. 

kosztów  pracy,  których  wartość  przyjęta  do  ustalenia  ceny  nie  może  być  niższa  od 

minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę  ustalonego  na  podstawie  art.  2  ust.  3  –  5  ustawy  z 

dnia  10  października  2002  r.  o  minimalnym  wynagrodzeniu  za  pracę  (Dz.U.  nr  200,  poz. 

1679, z późn. zm.). Od stycznia 2016 r. minimalne wynagrodzenie za pracę zostało ustalone 

na poziomie 1850 złotych. Wskazać należy, że ustawodawca w art. 90 ust. 1 ustawy Pzp nie 

zawarł  definicji  „kosztów  pracy”.  Powszechnie  przyjmuje  się,  że  koszty  pracy  to ogół 

wydatków, 

jakie 

ponosi 

przedsiębiorca 

w związku 

z pozyskaniem, 

utrzymaniem, 

przekwalifikowaniem  i doskonaleniem  pracowników.  Wchodzą  w to  również  koszty  z tytułu 

obligatoryjnych składek na ubezpieczenia społeczne. Przyjmuje się, że koszty pracy składają 

się z dwóch części. Pierwszą z nich są koszty pozapłacowe, do których zaliczamy wszystkie 

składki oraz koszty pracy, jakie ponosi przedsiębiorca poza wynagrodzeniem bezpośrednim. 

Z kolei ta druga grupa to koszty płacowe, w których skład wchodzą wynagrodzenia osobowe, 

dodatki oraz nagrody i premie. Powyższe znajduje potwierdzenie w Rozporządzeniu Ministra 

Infrastruktury  w  sprawie  określenia  metod  i  podstaw  sporządzania  kosztorysu 

inwestorskiego,  obliczania  planowanych  kosztów  prac  projektowych  oraz  planowanych 

kosztów  robót  budowlanych  określonych  w  programie  funkcjonalno  –  użytkowym  z  dnia  18 

maja  2004  r.  (Dz.  U.  nr  130,  poz.  1389)  (dalej  „Rozporządzenie”).  Zgodnie  z  §6 

Rozporządzenia,  wśród  obligatoryjnych  elementów,  które  należy  wziąć  pod  uwagę  przy 

ustalaniu  stawki  roboczogodziny  ustawodawca  wymienia:  (i)  płace  zasadnicze;  (ii)  premie 

regulaminowe; (iii) płace dodatkowe (dodatki stażowe, inne dodatki regulaminowe); (iv) płace 

uzupełniające; (v) obligatoryjne obciążenia płac; (vi) odpisy na zakładowy fundusz świadczeń 

socjalnych.  

W  analizowanym  stanie  faktycznym  Odwołujący  na  stronie  70,  74  oraz  78  oferty  określił 

wysokość roboczogodziny na kwotę 9 zł. Wskazał również na narzuty: koszty pośrednie oraz 

zysk,  wskazując  sposób  ich  obliczenia.  W  złożonych  zaś  wyjaśnieniach  z  dnia  13  kwietnia 

2016 r. wskazał, że do stawki 9 zł za roboczogodzinę doliczyć należy koszty pośrednie oraz 

zysk,  wskazując  ponadto,  że  stawka  9  zł  jest  stawką  netto,  przez  co  ostatecznie  jest  ona 

stawką  wyższą  (łącznie  z  uwzględnieniem  narzutów)  i  łącznie  daje  kwotę  ponad  14  zł. 

Powyższe wyjaśnienia nie były, w ocenie Izby, wystarczające do uznania, że wykonawca w 

sposób  prawidłowy  dokonał  kalkulacji  kosztów  wykonania  zamówienia,  uwzględniając 

wytyczne ustawodawcy w zakresie obowiązku uwzględnienia kosztów pracy, których wartość 

nie  może  być  niższa  od  minimalnego  wynagrodzenia  za  pracę.  Po  pierwsze  z  treści 

złożonych  wyjaśnień  nie  wynika,  gdzie  zostały  uwzględnione  obligatoryjne  elementy 

składające  się  na  koszty  pracy,  w  tym  m.in.  koszty  roboczogodziny  określone  w  treści 

Rozporządzenia. Odwołujący podczas rozprawy wyjaśnił, że wszystkie koszty pracy zostały 

ujęte  w  kosztach  pośrednich,  odwołując  się  do  definicji  kosztów  pośrednich  zawartych  w 

Rozporządzeniu. Wskazać jednak należy, że w treści złożonych wyjaśnień informacja ta nie 

została  zawarta.  Po  drugie,  definicja  kosztów  pośrednich  zawarta  w  Rozporządzeniu,  na 

którą powołał się Odwołujący, określa koszty pośrednie jako składniki kalkulacyjne wartości 

kosztorysowej, uwzględniające nieujęte w kosztach bezpośrednich koszty zaliczane zgodnie 

z odrębnymi przepisami do kosztów uzyskania przychodów, w szczególności koszty ogólne 

budowy  oraz  koszty  zarządu.  Tym  samym  Odwołujący  winien  wykazać  w  złożonych 

wyjaśnieniach, które składniki składające się na koszty pracy zostały ujęte w kosztorysie jako 

koszty  bezpośrednie  i  w  jaki  sposób  została  obliczona  ich  wartość.  Po  drugie  winien 

wskazać,  które  z  kosztów  pracy,  nieujęte  w  kosztach  bezpośrednich,  a  mogące  być 

zaliczone na podstawie odrębnych przepisów do kosztów uzyskania przychodu zostały ujęte 

w  kosztach  pośrednich  i  w  jaki  sposób  poszczególne  pozycje  zaliczone  do  tych  kosztów 

zostały  wyliczone.  W  ocenie  Izby  tylko  bowiem  tak  precyzyjne  rozpisanie  poszczególnych 

pozycji  składających  się  na  koszty  pracy  dawałoby  Zamawiającymi  możliwość  rzetelnej 

weryfikacji  i  oceny  zgodności  zaproponowanej  stawki  roboczogodziny  z  obowiązującymi 

przepisami.  Ponadto  podkreślić  należy,  że  skoro,  jak  twierdził  Odwołujący,  przy  wyliczeniu 

kosztów  wykonania  zamówienia,  w  tym  stawki  roboczogodziny  kierował  się  treścią 

Rozporządzenia, to w zaproponowanej stawce roboczogodziny w wysokości 9 zł ujęte winny 

zostać wszystkie elementy wskazane w § 6 Rozporządzenia. Ujęcie zaś wszystkich kosztów 

pracy  wskazanych  w  §  6  w  stawce  9  zł  naruszałoby  obowiązujące  przepisy  o  minimalnym 

wynagrodzeniu za pracę.  

Nie  sposób  również  zgodzić  się  z  Odwołującym,  iż  do  obliczenia  kosztów  pracy,  o  których 

mowa  w  art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp  winien  zostać  wliczony  przewidywany  zysk  wykonawcy 

oraz podatek VAT. Bez wątpienia elementy te stanowią element ceny, jednakże nie została 

wskazana Izbie żadna argumentacja uzasadniająca zaliczenia do kosztów pracy powyższych 

elementów.  Nie  wiadomo  również  czy  zysk  oraz  VAT  miały  stanowić  bezpośrednie  koszty 

pracy  czy  pośrednie  i  na  jakiej  podstawie  prawnej  elementy  te  mogłoby  być  w  ogóle 

zaliczone  do  kosztów  pracy.  Próba  zrekompensowania  zaniżonej  wartości  kosztów  pracy 

innymi elementami cenotwórczymi jest w ocenie Izby nieuprawniona.  

Izba  nie  podziela  również  poglądu  Odwołującego  jakoby  Zamawiający  nie  miał  prawa 

badania jednostkowych cen zawartych w kosztorysie. Uprawnienie takie wynika wprost z art. 

90  ust.1  ustawy  Pzp.  To  ustawodawca  zobligował  Zamawiającego  właśnie  do  badania 

poszczególnych  cenotwórczych  aspektów  oferty  danego  wykonawcy,  w  tym  sposobu 

obliczenia  kosztów  pracy.  Ograniczenie  badania  wyłącznie  do  ceny  końcowej,  globalnej 

(która notabene jest rażąco niska w stosunku do przedmiotu zamówienia) mogłoby bowiem 

w  wielu  wypadkach  prowadzić  do  niezasadnego  przerzucenia  kosztów  przez  wykonawców, 

ze  szkodą  dla  pracowników  i  ochrony  ich  praw,  które  ustawodawca  zagwarantował  im  w 

obowiązujących przepisach prawa.  

Wobec powyższego Izba stwierdziła, że złożone przez Odwołującego wyjaśnienia dotyczące 

ceny  były  ogólne  i  niepoparte  dowodami,  a  zatem  wykonawca  nie  wywiązał  się  ze 

spoczywającego  na  nim  ciężaru  wykazania,  że  cena  nie  jest  rażąco  niska.  Tym  samym 

Zamawiający zasadnie odrzucił ofertę Odwołującego.  

Zarzut naruszenia art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp 

W ocenie Izby powyższy zarzut nie potwierdził się. Zgodnie z art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp 

Zamawiający  niezwłocznie  po  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  zawiadamia  wykonawców, 

którzy złożyli oferty o wykonawcach, których oferty zostały odrzucone podając uzasadnienie 

faktyczne  i  prawne.  Obowiązkowi  temu  Zamawiający  w  przedmiotowym  postępowaniu 

przetargowym  uczynił,  co  pośrednio  potwierdził  sam  Odwołujący  składając  niniejsze 

odwołanie.  W  ocenie  Izby  w  decyzji  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego  Zamawiającego 

wskazał  przyczyny  odrzucenia  oraz  podstawę  prawną.  Zamawiający  wskazał,  że  przyjęta 

stawka  roboczogodziny  narusza  obowiązujące  przepisy  o  minimalnym  wynagrodzeniu  za 

pracę oraz, że złożone wyjaśnienia są ogólnikowe i nie wykazują realności zaproponowanej 

za  realizację  zamówienia  ceny.  Składając  niniejsze  odwołanie  oraz  przedstawiając 

stosowaną  argumentację  w  zakresie  niezasadnego  odrzucenia  oferty,  Odwołujący 

potwierdził,  iż  miał  pełną  świadomość  przyczyn  odrzucenia  złożonej  oferty,  a  tym  samym 

potwierdził,  że  podane  przez  Zamawiającego  uzasadnienie  faktyczne  i  prawne  odrzucenia 

oferty Odwołującego było prawidłowe.  

W związku z brakiem stwierdzenia naruszenia przez Zamawiającego przepisów art. 89 ust. 1 

pkt 4, art. 90 ust. 1 i 3 oraz art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, odwołanie podlegało oddaleniu. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy 

Pzp oraz w oparciu o przepisy § 3 pkt 1 i 2 lit. a i b rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 

dnia 15 marca 2010 r. w sprawie  wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz 

rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41, 

poz. 238).  

Przewodniczący:      …………………………….