KIO 672/16 WYROK dnia 18 maja 2016 r.

Sygn. akt: KIO 672/16 

WYROK 

z dnia 18 maja 2016 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Przemysław Dzierzędzki 

Protokolant:             Agata Dziuban 

po rozpoznaniu na rozprawie  w dniu 18 maja 2016 r. w Warszawie odwołania  wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  29  kwietnia  2016  r.  przez  wykonawcę 

J.P., 

prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą

 TEL-BUD J.P.w Wałbrzychu 

w postępowaniu prowadzonym przez 

Tauron Dystrybucja S.A. Oddział we Wrocławiu 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

2.  kosztami  postępowania  obciąża

  wykonawcę  J.P.,  prowadzącego  działalność 

gospodarczą pod nazwą

 TEL-BUD J.P. w Wałbrzychu i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

15.000  zł  00  gr 

(słownie: piętnastu tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę 

J.P., 

prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  nazwą 

TEL-BUD  J.P.  w 

Wałbrzychu tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza od wykonawcy 

J.P., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą 

TEL-BUD  J.P.  w  Wałbrzychu  na  rzecz  Tauron  Dystrybucja  S.A.  Oddział  we 

Wrocławiu kwotę 3.600 zł 00 gr (słownie: trzech tysięcy sześciuset złotych zero 

groszy),  stanowiącą  uzasadnione  koszty  strony  poniesione  z  tytułu 

wynagrodzenia pełnomocnika.

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego we 

Wrocławiu. 

Przewodniczący:      ………………….… 

Sygn. akt: KIO 672/16 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Tauron  Dystrybucja  S.A.  Oddział  we Wrocławiu  –  prowadzi  w  trybie 

przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów 

ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.  poz. 

2164),  zwanej  dalej  „ustawą  Pzp”,  którego  przedmiotem  jest  „wykonanie  usługi  serwisowej 

wycinki drzew, krzewów, podrostów i gałęzi w psie czynnych linii elektroenergetycznych SN i 

WN na obszarze działania Tauron Dystrybucja S.A. Oddział we Wrocławiu i w Wałbrzychu”. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 5 grudnia 2015 r., nr 2015/S 236-429470. 

W dniu 20 kwietnia 2016 r. zamawiający zawiadomił wykonawcę J.P., prowadzącego 

działalność  gospodarczą  pod  nazwą  TEL-BUD  J.P.  w  Wałbrzychu,  zwanego  dalej 

„odwołującym”,  o  wyborze  jako  najkorzystniejszej  w  zakresie  części  11  zamówienia  oferty 

złożonej przez wykonawcę Eco Jarexs sp. z o.o. w Świdnicy, zwanego dalej wykonawcą Eco 

Jarexs. 

Wobec  zaniechania  czynności  odrzucenia  oferty  wykonawcy  Eco  Jarexs  w  zakresie 

części 11 zamówienia odwołujący  wniósł  w dniu 29 kwietnia 2016 r. odwołanie do Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

1)  art.  90  ust.  3  ustawy  Pzp,  gdyż  pomimo  złożonych  dodatkowych  wyjaśnień  oraz 

dostarczonych dowodów wyjaśnienia te potwierdzają, że oferta wykonawcy Eco Jarexs 

zawiera  rażąco  niską  cenę  w  stosunku  do  przedmiotu  zamówienia,  a  w  konsekwencji 

naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 4 Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez 

tego wykonawcę, 

2)  art.  7  ust.  1  i  3  ustawy  Pzp  przez  prowadzenie  postępowania  w  sposób  naruszający 

zasadę zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców w związku 

z  naruszeniem  wyżej  wymienionych  przepisów  ustawy  oraz  naruszenie  innych 

przepisów wskazanych lub wynikających z uzasadnienia odwołania. 

Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

1)  unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej; 

2)  powtórzenie czynności badania i oceny ofert; 

3)  odrzucenie  oferty  wykonawcy  Eco  Jarexs  z  powodu,  że  oferta  ta  zawiera  rażąco  niską 

cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia, 

4)  dokonania wyboru oferty odwołującego jako oferty najkorzystniejszej. 

W  uzasadnieniu  odwołania  odwołujący  przywołał  w  pierwszej  kolejności  treść 

odwołania, jakie wniósł w dniu 26 lutego 2016 r. w sprawie o sygn. akt KIO 263/16. Przywołał 

także obszernie fragmenty uzasadnienia wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 11 marca 

2016  r.  wydanego  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  263/16.  Odwołujący  wywiódł,  że  na  skutek 

częściowego uwzględnienia poprzedniego odwołania zamawiający miał wezwać wykonawcę 

Eco  Jarexs  ponownie  do  złożenia  wyjaśnień,  wskazać  co  ma  zostać  szczegółowo 

wyjaśnione  i  udowodnione  i  miał  się  przy  tym  kierować  zakresem,  który  wynika  z  treści 

pierwotnych  wyjaśnień  przedstawionych  przez  tego  wykonawcę.  Po  otrzymaniu  tych 

wyjaśnień zamawiający miał dokonać ponownej oceny tych wyjaśnień i podjąć decyzję, czy 

wykonawca udowodnił, czy też nie, że jego cena nie jest rażąco niska. 

Odwołujący  wskazał,  że  29  marca  2016  roku  zamawiający  wystąpił  do  wykonawcy 

Eco  Jarexs  z  ponownym  żądaniem  złożenia  wyjaśnień  w  zakresie  wyceny  swoich  robót  na 

poziomie  wskazanym  w  ofercie.  Zarzucił,  że  zamawiający  nie  był  jednak  specjalnie 

zainteresowany  wyjaśnieniami  wykonawcy  Eco  Jarexs,  a  co  wywieść  należy  z  treści  pisma 

skierowanego do tego wykonawcy. Sam wykonawca Eco Jarexs zobowiązany do udzielenia 

wyjaśnień  w  zakresie  wskazanym  w  piśmie  zamawiającego,  był  „widzem”  na  rozprawie 

toczącej się przed KIO w dniu 11 marca 2016 roku i słyszał stawiane jego ofercie zarzuty, jak 

i wyjaśnienia zarówno po stronie zamawiającego, jak i odwołującego, a tym samym posiadł 

wiedzę, jakich wyjaśnień oczekuje odwołujący i jakie wątpliwości ma sama Izba. Tym samym 

udzielenie  wyjaśnień  winno  precyzować  w  sposób  nie  budzący  ponownie  wątpliwości,  jak 

mają  być  one  skalkulowane,  w  jak  precyzyjny  sposób,  że  nie  mogą  być  ogólnikowe,  a  ich 

opis  ma  być  rzetelny,  logiczny  i  znajdujący  odzwierciedlenie  w  realiach  gospodarczych. 

Odwołujący przywołał także treść art. 90 ust. 1 ustawy Pzp.  

Odwołujący  argumentował,  że  w  dniu  31.03.2016r.  wykonawca  Eco  Jarexs  złożył 

ponownie wyjaśnienia uzupełniające do wyjaśnień złożonych już wcześniej w dniu 8 stycznia 

2016  roku.  Wyjaśnienia  uzupełniające  nie  powinny  odbiegać  od  wyjaśnień  pierwotnych,  a 

jedynie stanowić ich uzupełnienie, czy też sprecyzowanie. I tak wykonawca Eco Jarexs podał 

w  wyjaśnieniach  z  dnia  8  stycznia  2016  r.,  że  do  wyceny  została  zastosowana  norma 

zakładowa  oparta  na  własnych  doświadczeniach,  z  których  wynika,  że  —  cytując  — 

„jesteśmy  w  stanie  wykonać  należycie  zadanie  za  zaproponowaną  kwotę,  a  różnica  w 

cenach  jednostkowych  na  poszczególne  zadania  jest  podyktowana  jedynie  odległością  od 

siedziby  firmy  (bazy  sprzętowej  —  w  miejscowości  Makowice)”.  Nie  wiadomo  jednak,  co  to 

za norma zakładowa i dlaczego dla części 11 pozwoliła ona na tak znaczne obniżenie ceny 

(gdzie przykładowo w zadaniu 5 takiego obniżenia brak - a to ten sam wykonawca, a można 

przyjąć  domniemanie,  że  norma  —  skoro  jest  normą  zakładową  —  została  zastosowana 

także  dla  kalkulacji  zadania  5).  Wezwany  wykonawca  w  ogóle  nie  odwoływał  się  do 

argumentu  przeszacowania  wartości  zamówienia  w  części  11  —  tak,  jak  czynił  to 

zamawiający na poprzedniej rozprawie przed KIO. Wezwany wykonawca nie podnosił także 

okoliczności  wycinki  zerowej  dla  tego  zadania  —  tak,  jak  czynił  to  zamawiający  na 

poprzedniej  rozprawie  przed  KIO.  W  treści  wyjaśnień  wskazano  natomiast,  że  różnica  w 

cenach  jednostkowych  podyktowana  jest  jedynie  odległością  od  siedziby  firmy.  Z  treści 

wyjaśnień  nie  wynika  w  ogóle, jak  ten  jeden  element  — mający  stanowić  źródło  różnicy  — 

mógł  wpłynąć  na  ten  zakres  przedmiotu  zamówienia,  by  doprowadzić  finalnie  do  tak 

znacznych  różnic,  co  do  szacunków  zamawiającego,  cen  innych  ofert  bądź  cen  z  zakresu 

innych  części  zamówienia.  Niestety  z  wyjaśnień  uzupełniających  również  nadal  nie  można 

skalkulować  przyczyn  zastosowania  tak  niskich  cen  dla  zadania  zupełnie  odmiennego  od 

zadania nr 5 przez wykonawcę Eco Jarexs.  

Odwołujący  podniósł,  że  jak  wynika  z  protokołu  postępowania  zamawiający 

bezpośrednio  przed  otwarciem  ofert  podał,  że  na  część  11  zamówienia  zamierza 

przeznaczyć  1.974.240  zł  brutto.  Cena  wybranej  oferty  wynosi  673.975.29  zł  brutto.  W 

zakresie  części  zadania  11  wpłynęły  także  oferty:  odwołującego  z  ceną  1.602,571,39  zł 

brutto, oraz wykonawcy Zakład Robót Elektrycznym EL-MONT z ceną 1.970.835,13 zł brutto. 

Tym  samym  -  mając  na  uwadze  różnice  pomiędzy  ww.  kwotami  zamawiający  tym  bardziej 

powinien  wnikliwie  zweryfikować,  co  pozwoliło  wykonawcy  na  zaoferowanie  ceny  tak 

znacznie  odbiegającej  od  szacunków  oraz  cen  innych  ofert,  a  tym  samy  zażądać  w 

uzupełnieniu  szczegółowych  danych.  Jednak  złożone  dotychczas  wyjaśnienia,  nawet  w 

uzupełnieniu z dnia 31 marca 2016 roku są nadal ogólnikowe. Nadal nie zawierają informacji 

skonkretyzowanych,  pomimo  ich  tabelarycznego  ujęcia.  „Kalkulacja”  tam  sporządzona  w 

ż

aden  sposób  nie  odnosi  się  do  rzeczywistych  realiów  gospodarczych  znanych 

profesjonalistom,  takim  jak  m.in.  Odwołujący,  a  już  z  pewnością  zamawiający,  który  na 

podstawie  posiadanej  wiedzy  w  sposób  jak  najbardziej  prawidłowy  wyszacował  przedmiot 

zamówienia, a co dało odzwierciedlenie  w dwóch pozostałych  złożonych ofertach. Również 

część opisowa przedstawiona w uzupełnieniu wyjaśnień przez Eco Jarexs nie daje podstaw 

do  uznania,  że  wykonawca  ten  w  sposób  przewidziany  art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp  rzetelnie 

wykazał  brak  podstaw  do  stwierdzenia  wyceny  przedmiotu  zamówienia  za  rażąco  niską 

cenę. Oceniając zakres obydwu wyjaśnień złożonych w dniu 8 stycznia oraz 31 marca 2016 

roku  odwołujący  stwierdził,  że  nadal  wyjaśnienia  poza  informacjami  dotyczącymi  kosztów 

sprzętu, w większości nadal wypełnione są stwierdzeniami ogólnymi oraz nieostrymi i można 

na  ich  podstawie  -  w  zakresie  pozostałych  elementów  kosztotwórczych,  w  tym  w  zakresie 

kosztów  pracy  budować  nadal  jedynie  hipotezy,  a  nie  dokonywać  rzeczowych  ustaleń. 

wskazał  m.in.,  że  jako  firma  lokalna  zatrudnia  pracowników  zamieszkujących  w  bliskim 

sąsiedztwie, co sprowadza koszty dowozu pracowników oraz delegacji do zera. Nie wiadomo 

jednak, w jakim stopniu przekłada się to na możliwość zaoferowania niższej ceny. Argument 

dotyczący  zerowych  kosztów  delegacji trudno  uznawać  za  adekwatny,  gdy  weźmie  się  pod 

uwagę,  że  wykonawca  zadeklarował,  jako  podstawę  dysponowania  osobami  —  umowę 

zlecenia.  

Wykonawca wskazał następnie, że wszystkie zatrudnione osoby otrzymują pensje w 

wysokości  minimum najniższego  wynagrodzenia  za  pracę.  Dodatkowo  wszyscy  pracownicy 

odbyli  już  niezbędne  do  wykonywania  prac  szkolenia,  badania  oraz  zdobyli  odpowiednie 

uprawnienia.  Ponadto,  wykonawca  wskazał,  że  posiada  wprowadzony  system  zarządzania 

jakością,  który  usprawnił  organizację  pracy  w  sposób  pozwalający  na  obniżenie  kosztów 

pracy  pracowników  podnosząc  jej  efektywność.  Z  powyższych  ogólnikowych  twierdzeń  nie 

wynikają  żadne  konkretne  informacje,  które  dawałyby  obraz  kosztów  osobowych,  jakie, 

zostały  przeznaczone  na  tę  część  zamówienia,  w  jaki  sposób  koszty,  te  zostały 

skalkulowane,  przy  jakich  założeniach,  przykładowo,  co  do  czasu  zaangażowania 

pracowników  i  czy  założenia  te  przystają  do  przedmiotu  zamówienia.  Obrazu  tego  również 

nie  dają  wypełnione  tabele,  w  ujęciu  zastosowania  kosztów  tylko  w  sposób  wiadomy 

wykonawcy Eco Jarexs, a nie nadające się do zweryfikowania do stanu rzeczywistego. 

Odwołujący argumentował również, że wykonawca wskazał także, że posiada własny 

sprzęt i urządzenia do realizacji przedmiotu zamówienia, co skutkuje niższymi kosztami oraz 

brakiem  konieczności,  ponoszenia  dodatkowych  kosztów  związanych  z  zakupem  sprzętu. 

Ponadto,  wyjaśniono,  że  jako  firma  prężnie  współpracująca  z  różnymi  dostawcami 

wykonawca uzyskał liczne i stałe rabaty na zakup m.in. paliwa, sprzętu, odzieży, roboczej jak 

i. serwisu i napraw maszyn. Także ta część wyjaśnień ogranicza się do ogólników. W części 

5 zamówienia wykonawca w wykazie narzędzi i urządzeń technicznych również wskazał na 

posiadanie  w  większości  sprzętu  na  własność.  Należy  przy  tym  domniemywać,  że 

powoływane  liczne  i  stałe  rabaty,  system  zarządzania  jakością,  etc.  powinny  analogicznie 

przekładać  się  na  wycenę  innych  części  zamówienia.  W  części  5  wybrany  wykonawca 

zaoferował  kwotę  tożsamą,  jak  dla  części  11  (gdzie  szacunkowa  wartość  zamówienia  dla 

części  5  jest  zdecydowanie  niższa,  a  dodatkowo  części  te  istotnie  różnią  się  liczbą 

kilometrów  linii  podlegających  usłudze  serwisowej).  Dla  obu  tych  części  wykonawca 

zaoferował  w  formularzu  cenowym  taki  sam  rozkład  cen.  Nie  wiadomo  jednak,  bynajmniej 

złożone  wyjaśnienia  nie  dają  ku  temu  podstaw,  co  pozwoliło  wykonawcy  dla  zadania  11 

praktycznie dwukrotnie większego zaoferować taki sam poziom ceny. 

Odnosząc się jednocześnie do argumentów  zawartych w treści złożonych wyjaśnień 

należy  wskazać,  że  odwołanie  się  do  posiadania  sprzętu,  czy  fakt  płacenia  wynagrodzenia 

minimalnego,  to  argumenty  których  nie  można  uznać  za  jakieś  szczególnie  sprzyjające 

okoliczności,  wyjątkowe  metody  wykonania,  czy  argumenty  korespondujące  z  innymi 

podstawami wskazanymi w art. 90 ust. 1 Pzp. 

Twierdzenia  zamawiającego  wskazywane  na  rozprawie  w  dniu  11.03.2016  roku  o 

przeszacowaniu wartości zamówienia nie mogły tworzyć koronnego argumentu dla kierunku 

rozstrzygnięcia tej sprawy. Ceny innych ofert nie odbiegały od tych szacunków tak znacznie, 

jak w przypadku oferty wybranego wykonawcy. Cena wybranej oferty w zakresie części 11, 

nawet przy pominięciu szacunków zamawiającego, w bardzo znacznym zakresie odstaje od 

cen innych ofert. W żadnej innej części zamówienia tego rodzaju dysproporcje nie występują. 

Odwołujący wskazał na pierwszej rozprawie przed KIO, że podawany przez zamawiającego 

argument  o  wycince  zerowej  z  2015  r.  dotyczy  w  części  11  zamówienia  stosunkowo 

niewielkiego  zakresu  —  w  istocie  2  pozycje  spośród  34;  reszta  pozycji  (oprócz  pozycji  z 

adnotacją o wycince zerowej w 2012 r.) odnosi się do wycinki z 2013 lub 2014 r. Argumenty 

zamawiającego  podczas  pierwszej  rozprawy,  co  do  okresowego  zaangażowania 

pracowników  (wskazywany  okres  2  miesięcy  w  roku,  kiedy  praca  ma  być  faktycznie 

wykonywana),  to  zbyt  daleko  idące  uproszczenie  sprawy.  Przedmiot  zamówienia  obejmuje 

szereg działań, nie tylko czynności pielęgnacyjne. Jak wynika natomiast z opisu przedmiotu 

zamówienia,  zakres  prac  dotyczy  wycinki  serwisowej  (prewencyjnej)  wykonywanej 

sukcesywnie  na  całej  długości  powierzonych  w  zadaniu  linii,  w  okresie  od  dnia  podpisania 

umowy  do  21.12.2019  r. Występuje  szereg  obowiązków  po  stronie  wykonawcy,  których  nie 

eliminuje  nawet  przeprowadzona  w  okresie  wcześniejszym  wycinka  zerowa.  Dodatkowo, 

zamawiający wprowadził katalog kar umownych, przewidując m.in. kary w wysokości nawet 

10.000  zł,  co  także  musi  skutkować,  po  stronie  wykonawcy,  koniecznością  uwzględnienia 

określonych  ryzyk  przy  wycenie  oferty.  Należy  także  wskazać;  że  zamawiający  postawił 

przed  wykonawcą  obowiązek  niezwłocznego  reagowania  w  przypadku  stwierdzenia 

bezpośredniego zagrożenia dla prawidłowej pracy linii (w ciągu 24 godzin), co również musi 

przekładać się na organizację pracy, a więc i wycenę oferty. 

Argumentował, że wyjaśnienia żądane od wykonawcy w trybie art. 90 ust. 1 Pzp, nie 

mogą być ogólnikowe — przeciwnie muszą być rzetelne i muszą dawać zamawiającemu nie 

tylko możliwość dokonania ich oceny, ale także muszą dawać możliwie najlepszy obraz tego, 

co pozwoliło konkretnemu wykonawcy na zaoferowania takiej ceny. 

Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania. 

W odpowiedzi, jak również w trakcie rozprawy, przedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne 

swego stanowiska. 

Uwzględniając  całość  dokumentacji  z  przedmiotowego  postępowania,  w  tym  w 

szczególności:  protokół  postępowania,  ogłoszenie  o  zamówieniu,  postanowienia 

specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ), ofertę złożoną przez wykonawcę 

Eco  Jarexs, wezwanie zamawiającego  z  05.01.2016  r.  skierowane  do wykonawcy  Eco 

Jarexs  o  wyjaśnienie  elementów  oferty  mających  wpływ  na  wysokość  ceny, 

wyjaśnienia  wykonawcy  Eco  Jarexs  z  08.01.2016  r.,  zawiadomienie  zamawiającego  o 

wyborze  oferty  najkorzystniejszej  z  17.02.2016  r.,  odwołanie  z  26  lutego  2016  r. 

wniesione przez odwołującego w sprawie o sygn. akt KIO 263/16, wyrok Krajowej Izby 

Odwoławczej  z  dnia  11  marca  2016  r.  wydany  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  263/16, 

wezwanie  zamawiającego  z  29.03.2016  r.  skierowane  do  wykonawcy  Eco  Jarexs  o 

wyjaśnienie  elementów  oferty  mających  wpływ  na  wysokość  ceny,  wyjaśnienia 

wykonawcy  Eco  Jarexs  z  31.03.2016  r.,  zawiadomienie  zamawiającego  o  wyborze 

oferty  najkorzystniejszej w  zakresie  części  11  zamówienia  z  20.04.2016  r.,  odwołanie, 

odpowiedź  na  odwołanie,  zgłoszenie  przystąpienia  jak  również  biorąc  pod  uwagę 

oświadczenia,  dokumenty  i  stanowiska  stron  oraz  zgłaszającego  przystąpienia  do 

postępowania odwoławczego złożone w trakcie posiedzenia i rozprawy, Krajowa Izba 

Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

W  pierwszej  kolejności  ustalono,  że  odwołanie  nie  zawiera  braków  formalnych  oraz 

został  uiszczony  od  niego  wpis.  Nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek  skutkujących 

odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp. 

Zamawiający  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego  z  zastosowaniem  przepisów  ustawy  Pzp  wymaganych  przy  procedurze, 

której wartość szacunkowa zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych 

na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. 

W  dniu  2  maja  2016  r.  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  zgłoszenie 

przystąpienia  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego  pochodzące  od 

wykonawcy Eco Jarexs. W trakcie posiedzenia Izby odwołujący oświadczył, że nie otrzymał 

od  zgłaszającego  przystąpienie  kopii  zgłoszenia  przystąpienia.  Obecny  w  trakcie 

posiedzenia  zgłaszający  przystąpienie  –  wykonawca  Eco  Jarexs  -  nie  wykazał  faktu 

przesłania kopii zgłoszenia przystąpienia odwołującemu. 

Stosownie do art. 185 ust. 2 ustawy Pzp, wykonawca może zgłosić przystąpienie do 

postępowania  odwoławczego  w  terminie  3  dni  od  dnia  otrzymania  kopii  odwołania, 

wskazując  stronę,  do  której  przystępuje,  i  interes  w  uzyskaniu  rozstrzygnięcia  na  korzyść 

strony, do której przystępuje. Zgłoszenie przystąpienia doręcza się Prezesowi Izby w formie 

pisemnej 

albo 

elektronicznej 

opatrzonej 

bezpiecznym 

podpisem 

elektronicznym 

weryfikowanym  za  pomocą  ważnego  kwalifikowanego  certyfikatu,  a  jego  kopię  przesyła  się 

zamawiającemu oraz wykonawcy wnoszącemu odwołanie.  

Zaniechanie 

przesłania 

kopii 

zgłoszenia 

przystąpienia 

do 

postępowania 

odwoławczego  odwołującemu  jest  brakiem  formalnym  zgłoszenia  przystąpienia  do 

postępowania  odwoławczego.  Jednocześnie  dostrzeżenia  wymaga,  że  ustawa  Prawo 

zamówień  publicznych  nie  zna  instytucji  usunięcia  braków  formalnych  zgłoszenia 

przystąpienia  do  postępowania  odwoławczego  (w  przeciwieństwie  do  instytucji  usunięcia 

braków  formalnych  odwołania  –  art.  187  ust.  3  ustawy  Pzp).  Powyższe  skutkowało 

koniecznością uznania za bezskuteczne zgłoszenia przystąpienia wykonawcy Eco Jarexs do 

analizowanego postępowania odwoławczego. Podzielono tym samym, wielokrotnie wyrażany 

w  orzecznictwie  Izby  pogląd,  iż  brak  skutecznego,  tj.  zgodnego  z  art.  185  ust.  2  p.z.p., 

zgłoszenia  przystąpienia  do  postępowania  odwoławczego  należy  traktować  jako  brak 

przystąpienia w terminie opisanego w art. 186 ust. 2 ustawy. Tym samym w przedmiotowym 

postępowaniu  odwoławczym  nie  brał  udziału  żaden  wykonawca  przystępujący  po  stronie 

zamawiającego  (tak  m.in.  postanowienie  KIO  z  dnia  6  kwietnia  2010  r.,  sygn.  akt  KIO/UZP 

348/10). Podzielono w omawianym zakresie również stanowisko wyrażane w piśmiennictwie, 

zgodnie  z  którym  Wobec  braku  przepisów  ustalających  zasady  uzupełniania  braków 

formalnych  w  interwencji  ubocznej  ich  ewentualne  wystąpienie  sankcjonowane  będzie 

odrzuceniem  interwencji  (por.  Dzierżanowski  Włodzimierz,  Jerzykowski  Jarosław, 

Stachowiak  Małgorzata,  komentarz  LEX  2010,  Komentarz  do  art.  185  ustawy  z  dnia  29 

stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.U.10.113.759),  [w:]  M.  Stachowiak,  J. 

Jerzykowski, W. Dzierżanowski, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, LEX, 2010, wyd. 

IV.). 

W  dalszej  kolejności  Izba  stwierdziła,  że  wbrew  stanowisku  zamawiającego  z 

odpowiedzi na odwołanie, wypełnione zostały przesłanki dla wniesienia odwołania określone 

w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp,  tj.  posiadanie  przez  odwołującego  interesu  w  uzyskaniu 

danego  zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  szkody  w  wyniku  naruszenia  przez 

zamawiającego przepisów ustawy.  

W  odpowiedzi  na  odwołanie  zamawiający  podniósł,  że  termin  związania  ofertą 

upływał  odwołującemu  w  dniu  4  kwietnia  2016  r.  Zdaniem  zamawiającego  upływ  tego 

terminu  oznaczał,  że  oferta  odwołującego  straciła  ważność,  a  odwołujący  utracił  prawo  do 

kontynuowania udziału w postępowaniu.  

Nie  było  sporne  pomiędzy  stronami,  że  termin  składania  ofert  upływał  w  dniu  22 

grudnia  2015.  Wyznaczony  przez  zamawiającego  w  pkt  4.2.4.1  SIWZ  60-dniowy  termin 

związania ofertą liczony od dnia upływu terminu składania ofert upływał 19 lutego 2016 r. Na 

wezwanie  zamawiającego  odwołujący  przedłużył  termin  składania  ofert  o  30  dni  to  jest  do 

dnia 20 marca 2016 r. Na skutek wniesienia odwołania z 26 lutego 2016 r., rozstrzygniętego 

przez Izbę w dniu 11 marca 2016 r., termin ten uległ przedłużeniu o okres zawieszenia biegu 

terminu związania ofertą do 4 kwietna 2016 r. Nie było również sporne pomiędzy stronami, 

ż

e odwołujący nie przesłał zamawiającemu oświadczenia o przedłużeniu terminu związania 

ofertą.  Jednocześnie  jednak  wyrażał  wielokrotnie  zainteresowanie  uzyskaniem  zamówienia 

składając  do  zamawiającego  wnioski  o  udostępnienie  informacji  o  stanie  postępowania,  a 

także wnosząc 29 kwietnia 206 r. odwołanie, w którym domagał się wybrania jego oferty jako 

najkorzystniejszej w zakresie części 11 zamówienia. 

Izba stwierdziła, że zakaz zawierania umowy  w sprawie  zamówienia publicznego po 

upływie  terminu  związania  ofertą  znajdował  oparcie  na  gruncie  przepisów  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych  w  brzmieniu  obowiązującym  do  dnia  23  października  2008  r.  W 

ówczesnym  stanie  prawnym  zamawiający  miał  obowiązek  zawierania  umowy  w  sprawie 

zamówienia  publicznego  w  terminie  nie  krótszym  niż  7  dni  od  dnia  przekazania 

zawiadomienia  o  wyborze  oferty,  jednak  nie  później  niż  przed  upływem  terminu  związania 

ofertą. Zmiana stanu prawnego w zakresie art. 94 ust. 1 ustawy Pzp dokonana ustawą z dnia 

4  września  2008  r.  o  zmianie  ustawy  –  Prawo  zamówień  publicznych  oraz  o  zmianie 

niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 171, poz. 1058), a która weszła w życie 24 października 

2008  r.  zerwała  jednak  z  tą  zasadą,  pozostawiając  jedynie  terminy  minimalne.  Od  24 

października 2008 r. zawarcie umowy w sprawie zamówienia publicznego po upływie terminu 

związania  ofertą  jest  zatem  dopuszczalne,  co  potwierdził  Trybunał  Konstytucyjny  w 

uzasadnieniu postanowienia z dnia 24 lutego 2010 r., sygn. akt SK 22/08. 

W  ślad  za  stanowiskiem  Prezesa  Urzędu  Zamówień  Publicznych  przytoczonego  w 

uchwale  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  2  listopada  2012  r  (sygn.  akt  KIO  KD  85/12), 

podkreślić  należy,  że  doktryna  prawa  cywilnego  –  stosowanego  pomocniczo  w  procedurze 

udzielania zamówienia na podstawie art. 14 ustawy Prawo zamówień publicznych – uznaje, 

ż

e  okres  związania  ofertą  wyznacza  de  facto  okres  ważności  oferty.  Jednakże  podkreślić 

należy  z  całą  mocą,  że  zasada  związania  ofertą  sformułowana  przez  art.  66  k.c.  doznaje 

modyfikacji na gruncie ustawy Prawo zamówień publicznych. To nie wykonawca składający 

ofertę  określa  termin  związania  ofertą,  ale  zamawiający,  jedynie  w  takich  granicach,  jakie 

określa art. 85 ust. 1 ustawy. To nie wykonawca formułuje treść zobowiązań wynikających z 

ewentualnego  przyjęcia  oferty  przez  zamawiającego,  lecz  jest  ona  wyznaczona 

postanowieniami  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  a  co  za  tym  idzie,  oferta 

składana  przez  wykonawcę  stanowi  rodzaj  przyjęcia  zaproszenia,  niejako  „oferty” 

zamawiającego w zakresie ustalenia przedmiotu zamówienia. 

Oferta, o której mowa w art. 66 kodeksu cywilnego, jest oświadczeniem wyrażającym 

stanowczą  decyzję  oferenta  dotyczącą  zawarcia  umowy,  przy  czym  sens  tej  stanowczości 

polega na tym, że zbędne są już po stronie oferenta jakiekolwiek dalsze oświadczenia, aby 

umowa  doszła  do  skutku.  Ta  właśnie  stanowczość  powoduje  po  stronie  oferenta  stan 

związania,  polegający  na  tym,  że  oblat  może  przez  samo  przyjęcie  oferty  doprowadzić  do 

zawarcia umowy o treści określonej w ofercie. Z uwagi na znaczną uciążliwość związania dla 

oferenta,  stan  ten  został  ograniczony  terminem  –  po  upływie  którego  związanie  ofertą 

wygasa. W konsekwencji, po upływie tego terminu oferta w rozumieniu art. 66 k.c. traci swoją 

podstawową  właściwość,  jaką  jest  stanowczość  woli  zawarcia  umowy  skutkująca 

automatycznym  zawarciem  umowy  w  przypadku  przyjęcia  oferty  przez  oblata,  a  zatem  nie 

może już być uznawana za ofertę skuteczną i ważną. 

Oferta  składana  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  waloru 

stanowczości, w rozumieniu wskazanym powyżej, nie posiada. Należy bowiem zauważyć, że 

dokonanie  przez  zamawiającego  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  nie  powoduje  powstania 

pomiędzy  nim,  a  wykonawcą  stosunku  umownego  (automatycznego  zawarcia  umowy  w 

sprawie zamówienia publicznego), a jedynie uprawnia go do żądania od wykonawcy złożenia 

kolejnego  oświadczenia  woli  w  przedmiocie  zawarcia  umowy.  Związanie  ofertą  na  gruncie 

zamówień  publicznych  oznacza  zatem  jedynie  powstanie  po  stronie  wykonawcy  obowiązku 

złożenia  –  w  przypadku  wyboru  jego  oferty  –  oświadczenia  woli  w  przedmiocie  zawarcia 

umowy  w sprawie  zamówienia publicznego. W przypadku, gdy  wykonawca obowiązku tego 

nie dopełni, umowa nie zostanie zawarta. 

W  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  upływ  terminu  związania 

ofertą  nie  powoduje  zatem  utraty  przez  ofertę  waloru  stanowczości,  polegającego  na 

umożliwieniu  oblatowi  (zamawiającemu)  doprowadzenia  do  zawarcia  umowy  w  sprawie 

zamówienia  publicznego  poprzez  samo  przyjęcie  oferty.  Z  tego  względu  na  gruncie 

przepisów  o  zamówieniach  publicznych  upływ  terminu  związania  ofertą  nie  decyduje  o 

skuteczności oferty, ale o braku istnienia po stronie wykonawcy obowiązku zawarcia umowy. 

W  związku  z  powyższym,  brak  jest  podstaw  do  przyjęcia,  że  oferta,  która  nie  wiąże 

wykonawcy,  straciła  cechy  oferty.  A  zatem,  zawarcie  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego  po  upływie  terminu  związania  ofertą,  jest  na  gruncie  przepisów  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych dopuszczalne. 

Analogiczne  stanowisko  wyrażone  zostało  także  w  orzecznictwie  Izby  i  sądów 

powszechnych (por. wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z 17 stycznia 2013 r. sygn. akt IX 

Ga 392/13, wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 16 listopada 2014 r., sygn. akt XXIII Ga 

924/14).  Jednocześnie  przyznać  należy  rację  zamawiającemu,  że  w  orzecznictwie 

prezentowane jest też stanowisko odmienne (por. wyrok Sadu Okręgowego w Tarnowie z 13 

lutego 2014 r. sygn. akt I Ca 495/13), zaś stan niejednolitości orzecznictwa utrzymuje się od 

kilku  lat.  W  tej  sytuacji  ujednoliceniu  orzecznictwa  sprzyjałoby  rozstrzygnięcie  tego 

zagadnienia  prawnego  przez  Sąd  Najwyższy.  Jednakże  Krajowa  Izba  Odwoławcza  nie 

została wyposażona w prawo do zwrócenia się do Sądu Najwyższego o zajęcie stanowiska 

w omawianym zakresie. Prawo takie przysługuje Sądowi II instancji rozpoznającemu skargę 

na  orzeczenie  Izby,  w  trybie  art.  390  KPC.  Z  wnioskami  do  Sądu  Najwyższego  o  podjęcie 

uchwały mającej na celu wyjaśnienie przepisów prawnych budzących wątpliwości w praktyce 

lub których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie mogą występować także inne 

organy  na  podstawie  przepisów  regulujących  zakres  ich  działania  (np.  Rzecznik  Praw 

Obywatelskich).  Wreszcie  uzyskanie  stanowiska  Sądu  Najwyższego  może  być  także 

efektem  ewentualnego  wniesienia  skargi  kasacyjnej  Prezesa  UZP,  któremu  jako  jedynemu 

przysługuje prawo do wniesienia tego środka w trybie art. 198g ust. 1 ustawy Pzp.  

W  konsekwencji  stwierdzono,  że  odwołujący  wykazał  przesłanki  z  art.  179  ust.  1 

ustawy  Pzp. Oferta odwołującego w  zakresie części 11 zamówienia  została sklasyfikowana 

na miejscu drugim - za ofertą wybraną. Odwołujący domagał się nakazania zamawiającemu 

odrzucenia  oferty  wybranej.  Ustalenie,  że  zamawiający  z  naruszeniem  przepisów  ustawy 

Pzp  zaniechał  odrzucenia  oferty  wybranej  skutkowałoby  koniecznością  nakazania 

zamawiającemu  wykonania  takiej  czynności,  czego  efektem  może  być  wybór  oferty 

odwołującego,  jako  najkorzystniejszej,  w  zakresie  części  11  zamówienia.  Powyższe 

wyczerpuje dyspozycję art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. 

Izba oddaliła odwołanie gdyż stwierdziła, że nie potwierdziły się zarzuty podniesione 

w odwołaniu. 

W  pierwszej  kolejności  należało  poczynić  rozważania  natury  ogólnej.  Analiza 

zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu  prowadziła  do  wniosku,  że  odwołujący  uczynił 

treścią  odwołania  de  facto  rozważania  Izby  zamieszczone  w  uzasadnieniu  faktycznym 

wyroku  z  11  marca  2016  r.  wydanego  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  263/16.  Taki  sposób 

konstruowania  przez  odwołującego  zarzutów  obarczony  był  zasadniczą  wadą.  Wada  ta 

wynikała  z  tego,  że  wyrok  z  11  marca  2016  r.  i  jego  uzasadnienie  uwzględniało  stan 

faktyczny  sprawy  aktualny  na  dzień  wyrokowania  w  tamtej  sprawie.  W  szczególności 

przedmiotem  oceny  Izby  w  poprzednim  orzeczeniu  nie  mógł  być  proces  oceny  przez 

zamawiającego  wyjaśnień  wykonawcy  Eco  Jarexs  z  31  marca  2016  r.,  które  nie  istniały  w 

dacie poprzedniego wyrokowania. 

Pomimo szczegółowej analizy treści odwołania ciężko było uchwycić jakich uchybień, 

zdaniem  odwołującego,  miał  się  dopuścić  zamawiający  w  procesie  oceny  wiarygodności 

powtórnych  wyjaśnień  wykonawcy Eco Jarexs z 31 marca 2016 r. Odwołujący, pomimo, że 

wykonawca  Eco  Jarexs  złożył  szczegółową  kalkulację  kosztów,  nie  podjął  żadnej 

szczegółowej,  merytorycznej  polemiki  z  tymi  wyliczeniami.  Odwołujący  nie  podjął  trudu  nie 

tylko  wykazania,  ale  nawet  zarzucenia  zamawiającemu  konkretnych  błędów  w  procesie 

oceny  wyjaśnień.  Zamiast  tego  odwołujący  sformułował  zarzuty  ogólnej  natury  odnoszące 

się  do  małego  stopnia  szczegółowości  wyjaśnień  czy  ich  lakoniczności,  w  istocie  cytując 

obszernie  uzasadnienie  faktyczne  wyroku  Izby  z  11  marca  2016  r.  Tymczasem  czynność 

zamawiającego  z  20  kwietnia  2016  r.,  którą  zaskarżono  w  obecnym  postępowaniu 

odwoławczym,  znacząco  różniła  się  od  poprzednio  kwestionowanej  czynności  z  17  lutego 

2016  r.  O  ile  na  etapie  wydawania  poprzedniego  orzeczenia  można  było  mówić  o  ocenie 

przez  zamawiającego  wyjaśnień  wykonawcy  Eco  Jarexs,  które  nie  zawierały  pewnych 

informacji  wskazanych  w  uzasadnieniu  poprzedniego  wyroku  Izby,  o  tyle  braki  te  zostały 

usunięte  w  wyjaśnieniach  z  31  marca  2016  r. W  tej  sytuacji  odwołujący  formułując  zarzuty 

naruszenia przez zamawiającego art. 90 ust. 3 ustawy Pzp i art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp 

powinien  je  odnieść  do  konkretnych  okoliczności  danej  sprawy.  Innymi  słowy  odwołujący 

powinien  zarzucić,  dlaczego  wyjaśnienia  wykonawcy  Eco  Jarexs  są  nieprzekonujące,  a  ich 

ocena  przez  zamawiającego  nieprawidłowa.  Tymczasem  odwołujący  nie  tylko  nie 

przedstawił  własnej  kalkulacji  minimalnych  kosztów,  ale  nawet  nie  sprostał  obowiązkowi 

wskazania  w  odwołaniu,  jakie  elementy  kalkulacji  jego  konkurenta  są  niedoszacowanie  i 

dlaczego.  Elementy  takiej  argumentacji  pojawiły  się  dopiero  w  trakcie  rozprawy,  podczas 

której  odwołujący  zakwestionował,  choć  również  w  sposób  ogólny,  prawidłowość  tej  części 

kalkulacji,  która  odnosiła  się  do  kosztów  pracowniczych.  Zarzut  ten  nie  mógł  być  jednak 

przedmiotem oceny Izby. Odwołujący w żadnym miejscu odwołania nie podniósł, że błędne 

jest  wyjściowe  założenie  wykonawcy  dla  oszacowania  kosztów  osobowych,  które  ten 

poczynił  na  podstawie  wizji  lokalnej  geodety,  zgodnie  z  którym  poziom  zadrzewienia 

poszczególnych linii miał nie przekraczać poziomu 37 %, a w większości linii nie przekraczać 

poziomu 10 %. Odwołujący nie wdał się także w spor co do wysokości pozostałych kosztów. 

Nie oświadczył jaka powinna być wysokość tych kosztów i dlaczego. Taki poziom ogólności 

zarzutów,  a  de  facto  ich  brak,  wymusił  również  ogólne  odnoszenie  się  do  zarzutów  przez 

zamawiającego.  Zamawiający  nie  mając  informacji,  które  elementy  kalkulacji  są 

kwestionowane, polemizował jedynie z wielokrotne akcentowaną przez odwołującego tezą o 

ogólności wyjaśnień i ich nieprzekonującym charakterze.  

Przypomnienia  wymaga,  że  zgodnie  z  art.  192  ust.  7  ustawy  Pzp  Izba  nie  może 

orzekać  co  do  zarzutów,  które  nie  zostały  przedstawione  w  odwołaniu.  Zaś  za  „zarzut” 

uznaje  się  wskazanie  okoliczności  faktycznych,  które  mają  świadczyć  o  naruszeniu  przez 

zamawiającego  przepisów  ustawy  Pzp.  Jak  wskazano  w  uzasadnieniu  wyroku  Sądu 

Okręgowego w Gliwicach z 29 czerwca 2009 r. w spr. X Ga 110/09, „O tym jakie twierdzenia 

lub  zarzuty  podnosi  strona  w  postępowaniu  nie  przesądza  bowiem  proponowana  przez  nią 

kwalifikacja  prawna  ale  okoliczności  faktyczne  wskazane  przez  tę  stronę.  Jeśli  więc  strona 

nie  odwołuje  się  do  konkretnych  okoliczności  faktycznych  to  skład  orzekający  nie  może 

samodzielnie ich wprowadzić do postępowania tylko dlatego, że można je przyporządkować 

określonej, wskazanej w odwołaniu kwalifikacji prawnej.”. 

W dalszej  kolejności  Izba  odniosła  się  do  zarzutów  w  takim  zakresie,  w  jakim  udało 

się je uchwycić w treści odwołania.  

W  ocenie  Izby  sam  zarzut  ogólności  złożonych  wyjaśnień  nie  zasługiwał  na 

uwzględnienie.  Podnieść  należy,  że  szczegółowość  wyjaśnień  zależy  od  konkretnego 

postępowania  i  okoliczności  danego  przypadku.  Wykonawca  Eco  Jarexs  złożył  kalkulację 

wszystkich  elementów  cenotwórczych  w  formie  tabelarycznej  (koszty  osobowe,  koszty 

eksploatacyjne samochodów i pił, koszty odzieży ochronnej, koszty paliwa do samochodów i 

pił,  koszty  uzyskania  zgód,  koszty  interwencji  awaryjnych,  koszty  odszkodowań  dla 

właścicieli).  Nadto  ujawniono  założenia  dla  kalkulacji  w  samej  tabeli,  jak  w  części  opisowej 

(ustalenie dni roboczych w kwartale, koszty paliwa, koszty usuwania awarii, koszty sprzętu). 

Taka szczegółowość wyjaśnień poddawała się weryfikacji i umożliwiała prześledzenie na tej 

podstawie  procesu  dochodzenia  do  ustalenia  ceny.  W  tej  sytuacji  teza  odwołującego  o 

ogólnym charakterze wyjaśnień pozostawała w sprzeczności z treścią wyjaśnień wykonawcy 

z 31 marca 2016 r. i okazała się niezasadna.  

Nie  stanowiło  wystarczającego  dowodu  do  ustalenia,  że  wykonawca  Eco  Jarexs 

zaoferował  w  części  11  cenę  rażąco  niską  porównanie  wysokości  ceny  oferty  tego 

wykonawcy z ceną zaoferowaną przez tego wykonawcę za wykonanie części 5 zamówienia. 

Rzeczywiście wykonawca Eco Jarexs zaoferował za wykonanie części 5 zamówienia kwotę 

analogiczną jak za wykonanie zadania 11, pomimo że część 5 obejmowała mniejszą liczbę 

linii  energetycznych  do  utrzymania.  Nie  zostało  jednak  wykazane  w  żaden  sposób,  aby 

stopień  zadrzewienia  linii  w  obu  częściach  zamówienia  był  porównywalny.  Wzięto  pod 

uwagę, że w świetle treści SIWZ w ramach części 5 wycinka całkowita miała miejsce w 2012 

r. Tymczasem w części 11 wycinkę całkowitą przeprowadzono w latach 2012-2014, a więc w 

znacznej  części  później  aniżeli  w  zakresie  części  5.  W  szczególności  odwołujący  nie 

wykazał, aby założenia wykonawcy Eco Jarexs z pisma z 31 marca 2016 r. co do poziomu 

zadrzewienia  linii  w  zakresie  części  11  zamówienia  były  nieprawidłowe.  W  wyjaśnieniach 

tych  wykonawca  Eco  Jarexs  argumentował,  że  poziom  zadrzewienia  linii  miał  nie 

przekraczać poziomu 37 %, a w większości linii wręcz nie przekraczać poziomu 10 %. 

Nie można się zgodzić ze stanowiskiem odwołującego przedstawionym w odwołaniu, 

jakoby  zamawiający  –  pomimo  wyraźnych  wskazówek  Izby  co  do  konieczności 

szczegółowego  wezwania  wykonawcy  Eco  Jarexs  do  wyjaśnienia  elementów  oferty 

mających  wpływ  na  wysokość  ceny  -  ponownie  skierował  do  wykonawcy  wezwanie  o 

charakterze  ogólnym.  Izba  po  dokonaniu  analizy  treści  wezwania  z  29  marca  2016  r. 

stwierdziła, że zamawiający wykonując wyrok Izby z 11 marca 2016 r. poprosił wykonawcę o 

przedstawienie  szczegółowej  kalkulacji.  Poprosił  także  o  doprecyzowanie  jaki  stan 

zatrudnienia przyjęto w wycenie zadania w poszczególnych miesiącach realizacji usługi, jak 

również  wskazania  jak  ten  zakres  zatrudnienia  ma  się  do  zakresu  prac  objętych 

przedmiotem  zamówienia.  Ponadto  zamawiający  wezwał  wykonawcę  do  przedstawienia 

sposobu kalkulacji nie tylko dla prac bieżących ale i zgłoszeń awaryjnych. Wreszcie poprosił 

o  wyjaśnienia  na  poparcie  tezy,  że  przez  zasadniczy  okres  realizacji  zamówienia  stan 

zatrudnienia  może  być  niższy  od  wymaganego  w  SIWZ,  bez  zagrożenia  realizacji 

obowiązków umownych. Nie można było zatem utrzymywać, że wezwanie to było ogólne. 

Nie  można  było  się  zgodzić  ze  stanowiskiem  odwołującego, jakoby  wykonawca  Eco 

Jarexs  w  przesłanych  wyjaśnieniach  z  31  marca  2016  r.  nie  ujawnił  czynników  i  założeń 

kalkulacyjnych.  Przeciwnie,  kalkulacja  wszystkich  elementów  cenotwórczych  została 

przedstawiona  w  formie  tabelarycznej.  Nadto  w  tabeli  tej,  a  także  w  części  opisowej 

ujawniono założenia poczynione przez wykonawcę do kalkulacji. 

Nie  stanowiło  wystarczającego  dowodu  do  ustalenia,  że  wykonawca  Eco  Jarexs 

zaoferował  cenę  rażąco  niską  porównanie  wysokości  ceny  oferty  tego  wykonawcy  z 

wartością  szacunkową  zamówienia  określoną  przez  zamawiającego  czy  średnią 

arytmetyczną cen wszystkich ofert. Rzeczywiście zamawiający oszacował wartość części 11 

zamówienia  na  poziomie  1.974.240  zł  brutto.  Cena  oferty  wykonawcy  Eco  Jarexs  wyniosła 

673.975.29  zł  brutto,  cena  oferty  odwołującego  -  1.602,571,39  zł  brutto,  zaś  cena  oferty 

wykonawcy Zakład Robót Elektrycznym EL-MONT - 1.970.835,13 zł brutto.  

Na podstawie dowodów z dokumentów - wykazu ofert w postępowaniu prowadzonym 

przez  zamawiającego  w  2014  roku  nr  OZ5/MB-2911-026/2014,  umowy  z  19.05.2014  r. 

dotyczącej  ww.  postępowania  zawartej  z  panem  K.M.,  rozstrzygnięcia  ww.  postępowania  z 

25.04.2014 r., załącznika nr 1 do ww. umowy stanowiącego opis przedmiotu zamówienia  w 

tym  postępowaniu,  stwierdzono,  że  istniały  co  najmniej  poważne  wątpliwości  co  do 

prawidłowości oszacowania wartość zamówienia w obecnie analizowanym postępowaniu. Z 

umowy  z  19.05.2014  r.  wynikało  bowiem,  że  cena  za  1  km  usługi  serwisowej  wyniosła 

niecałe  100  zł/1km  rocznie.  Tymczasem  wartość  zamówienia  oszacowano  przy  założeniu 

ceny  na  poziomie  aż  około  890  zł/1km  rocznie.  Natomiast  jeśli  chodzi  o  ofertę  wykonawcy 

Eco Jarexs cena ta kształtowała się na poziomie około 300 zł/1 km rocznie 

Niezależnie  jednak  od  rozważań  co  do  prawidłowości  oszacowania  wartości 

zamówienia  należało  podkreślić,  że  nie  może  prowadzić  do  ustalenia  zaoferowania  ceny 

rażąco  niskiej  sam  fakt  rozbieżności  pomiędzy  ceną  oferty  a  cenami  innych  ofert  czy 

wartością  szacunkową  zamówienia.  Taki  argument  może  prowadzić  co  najwyżej  do 

powzięcia  wątpliwości  co  do  kalkulacji  ceny  oferty,  czego  skutkiem  jest  konieczność 

wszczęcia  procedury  wyjaśniającej  w  trybie  art.  90  ustawy  Pzp.  Na  powyższe  wskazuje 

choćby  treść  art.  90  ust.  1  ustawy  Pzp.  Natomiast fakt  ten  nie  może  prowadzić,  sam  przez 

się,  do  ustalenia  zaoferowania  ceny  rażąco  niskiej.  Stanowisko  odwołującego  oznaczałoby 

bowiem  de  facto,  że  domaga  się  odrzucenia  oferty  konkurenta  z  powodów  czysto 

arytmetycznych,  co  należało  uznać  za  niedopuszczalne.  Izba  podkreśla  akcentowany  w 

orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości jak również samej Izby pogląd, że zamawiający nie 

może  automatycznie  odrzucić  oferty  wykonawcy  z  powodu  zaoferowania  przez  niego  ceny 

rażąco  niskiej,  bez  umożliwienia  mu  złożenia  stosownych  wyjaśnień.  Europejski  Trybunał 

Sprawiedliwości  wyraził  pogląd  „Art.  29  ust.  5  Dyrektywy  Rady  71/305,  od  stosowania 

którego Kraje Członkowskie nie mogą odstąpić w żadnym istotnym stopniu, zakazuje Krajom 

Członkowskim wprowadzania przepisów, które wymagają automatycznej dyskwalifikacji ofert 

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  według  kryterium  arytmetycznego,  zobowiązuje 

natomiast  zamawiającego  do  zastosowania  procedury  analizy  ofert,  przewidzianej  w  tej 

dyrektywie, która daje oferentowi sposobność przedstawienia wyjaśnień. (Wyrok ETS z dnia 

18.06.1991 r. w sprawie C - 295/89 („Impresa Dona Alfonsa”). 

Nie znalazło potwierdzenia stanowisko odwołującego, jakoby wykonawca Eco Jarexs 

nie podał zamawiającemu kosztów pracy i  że  w tym zakresie można było jedynie budować 

hipotezy,  a  nie  dokonywać  rzeczowych  ustaleń.  Przeciwnie,  koszty  osobowe  zostały 

wyliczone  i  przedstawione  w  formie  tabelarycznej.  Nadto  ujawniono  założenia  poczynione 

przez  wykonawcę  do  kalkulacji  tych  kosztów.  Zatem  –  wbrew  stanowisku  odwołującego  - 

wiadomo było w jaki sposób założenia te przełożyły się na cenę. W szczególności – wbrew 

stanowisku  odwołującego  -  w  wyjaśnieniach  zarówno  w  części  opisowej  jak  i  tabelarycznej 

podano czas zaangażowania pracowników w wykonanie przedmiotu zamówienia.  

Chybione  okazało  się  stanowisko  odwołującego jakoby  wykonawca  Eco  Jarexs  miał 

skalkulować  cenę  oferty  przy  założeniu,  że  praca  będzie  świadczona  przez  2  miesiące  w 

roku  i  obejmować  wyłącznie  czynności  pielęgnacyjne.  Wręcz  przeciwnie,  szczegółowa 

analiza  przedstawionej  kalkulacji  prowadziła  do  wniosku,  że  w  cenie  oferty  skalkulowano 

również  pozostałe  elementy  przedmiotu  zamówienia.  W  szczególności  uszło  uwadze 

odwołującego, że oferent w przedstawionej przez siebie kalkulacji ujawnił wysokość kosztów 

związanych  z  usuwaniem  awarii  w  wysokości  aż  20%  kosztów  osobowych,  przewidział  i 

oszacował  koszty  uzyskania  niezbędnych  zgód,  decyzji  i  pozwoleń,  koszty  wypłaty 

odszkodowań, koszty ewentualnych kar umownych.  

Wobec  niepotwierdzenia  się  zarzutów  naruszenia  art.  90  ust.  3  i  art.  89 ust.  1  pkt  4 

ustawy  Pzp,  za  niezasadny  należało  uznać  zarzut  naruszenia  zasady  równego  traktowania 

wykonawców  wynikającej  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp.  Zarzut  ten  bowiem,  ujęty  przez 

odwołującego jak wtórny, dzielił los zarzutów podstawowych.  

Zgodnie  z  przepisem  art.  192  ust.  2  ustawy  Pzp,  Krajowa  Izba  Odwoławcza 

uwzględnia  odwołanie  w  sytuacji,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie  przepisów  ustawy,  które miało 

wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia, co ze 

wskazanych wyżej względów nie miało miejsca w analizowanej sprawie. 

Stosownie  do  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp,  o  oddaleniu  odwołania  lub  jego 

uwzględnieniu  Izba  orzeka  w  wyroku.  W  pozostałych  przypadkach  Izba  wydaje 

postanowienie.  Orzeczenie  Izby,  o  którym  mowa  w  pkt  1  sentencji,  miało  charakter 

merytoryczny, gdyż odnosiło się do oddalenia odwołania. Z kolei orzeczenie Izby zawarte w 

pkt  2  sentencji  miało  charakter  formalny,  gdyż  dotyczyło  kosztów  postępowania,  a  zatem 

było  postanowieniem.  O  tym,  że  orzeczenie  o  kosztach  zawarte  w  wyroku  Izby  jest 

postanowieniem  przesądził  Sąd  Najwyższy  w  uchwale  z  8  grudnia  2005  r.  III  CZP  109/05 

(OSN  2006/11/182).  Z  powołanego  przepisu  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp  wynika  zakaz 

wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze merytorycznym w innej formie aniżeli wyrok. 

Z uwagi zatem na zbieg w jednym orzeczeniu rozstrzygnięcia o charakterze merytorycznym i 

formalnym, całe orzeczenie musiało przybrać postać wyroku.

W  konsekwencji,  na  podstawie  art.  192  ust.  1  ustawy  Pzp,  orzeczono  jak  w  pkt  1 

sentencji. 

Zgodnie  z  art.  192  ust.  9  ustawy  Pzp,  w  wyroku  oraz  w  postanowieniu  kończącym 

postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei 

w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego 

stosownie  do  jego  wyniku,  z  zastrzeżeniem  art.  186  ust.  6.  Jak  wskazuje  się  w 

piśmiennictwie,  reguła  ponoszenia  przez  strony  kosztów  postępowania  odwoławczego 

stosownie  do  wyników  postępowania  odwoławczego  oznacza,  że  „obowiązuje  w  nim, 

analogicznie  do  procesu  cywilnego,  zasada  odpowiedzialności  za  wynik  procesu,  według 

której  koszty  postępowania  obciążają  ostatecznie  stronę  „przegrywającą”  sprawę  (por. art. 

98  §  1 k.p.c.)” Jarosław  Jerzykowski,  Komentarz  do  art.192  ustawy  -  Prawo  zamówień 

publicznych,  w:  Dzierżanowski  W.,  Jerzykowski  J.,  Stachowiak  M.  Prawo  zamówień 

publicznych.  Komentarz,  LEX,  2014,  wydanie  VI.  Ponieważ  odpowiedzialność  za  wynik 

postępowania  odwoławczego  ponosił  w  całości  odwołujący,  to  tę  stronę  postępowania  Izba 

obciążyła w całości kosztami tego postępowania.  

Biorąc  powyższe  pod  uwagę,  o  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do 

wyniku postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz w oparciu o przepis 

§ 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. 

w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w 

postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238). 

Izba  uwzględniła  koszty  wynagrodzenia  pełnomocnika  zamawiającego  w  wysokości 

3.600,00  zł  na  podstawie  rachunku  złożonego  do  akt  sprawy,  stosownie  do  brzmienia  §  5 

ust. 3 pkt 1 w zw. z § 3 pkt 2 lit. b przywoływanego rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów 

z dnia 15 marca 2010 r. 

Przewodniczący:      ………………….…