KIO 673/16 WYROK dnia 17 maja 2016 r.

WYROK 

z dnia 17 maja 2016 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:    

Przewodniczący: Piotr Kozłowski 

Protokolant: Krzysztof Wasilewski 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu

 16 maja 2016 r. w Warszawie odwołania wniesionego 

29 kwietnia 2016 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej  

przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  C.G. 

Przedsiębiorstwo  Handlowo-Usługowe  TRANSPRZĘT  w  Zabłotcach,  EKOLINE  Usługi 

Komunalne sp. z o.o. z siedzibą w Nizinach 

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  Świadczenie  usług  odbioru 

i zagospodarowania  odpadów  komunalnych  z  nieruchomości  zamieszkałych  oraz 

nieruchomości  niezamieszkałych  na  terenie  Gminy  Miejskiej  Przemyśl  (nr  postępowania 

ZP.271.3.2016) 

prowadzonym przez zamawiającego:

 Gmina Miejska Przemyśl 

przy  udziale 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia: 

Przemyska    Gospodarka  Komunalna  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Przemyślu,  Zakłady 

Usługowe Południe sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie, Trans-Formers Karpatia sp. z o.o. 

z  siedzibą  w  Tarnowie,  B.D.  Zakład  Oczyszczania  „BiM  Dybkowie”  w Żurawicach  – 

zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego

orzeka: 

1.  Oddala odwołanie.  

2.  Kosztami 

postępowania 

obciąża

odwołującego 

– 

wykonawców 

wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  C.G.  Przedsiębiorstwo  Handlowo-

Usługowe  TRANSPRZĘT  w  Zabłotcach,  EKOLINE  Usługi  Komunalne  sp.  z  o.o.  z 

siedzibą w Nizinach i: 

2.1.   zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15000  zł  00  gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez 

odwołującego – 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  C.G. 

Przedsiębiorstwo 

Handlowo-Usługowe 

TRANSPRZĘT 

w Zabłotcach, 

EKOLINE Usługi Komunalne sp. z o.o. z siedzibą w Nizinach – tytułem wpisu 

od odwołania, 

2.2.  zasądza  od  odwołującego  –  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się 

o udzielenie  zamówienia:  C.G.  Przedsiębiorstwo  Handlowo-Usługowe 

TRANSPRZĘT  w Zabłotcach,  EKOLINE  Usługi  Komunalne  sp.  z  o.o.  z 

siedzibą  w  Nizinach  na rzecz  zamawiającego  –    Gminy  Miejskiej  Przemyśl 

kwotę 

3600  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  – 

stanowiącą 

koszty 

postępowania 

odwoławczego 

poniesione 

z tytułu uzasadnionych kosztów strony w postaci wynagrodzenia pełnomocnika.

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  –  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w 

Przemyślu. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  –  Gmina  Miejska  Przemyśl

  –  prowadzi  w trybie  przetargu 

nieograniczonego,  na podstawie  ustawy  z dnia  29  stycznia  2004 r.  –  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  2164  ze  zm.)  {dalej  również  „ustawa  pzp”  lub  „pzp”}, 

postępowanie  o udzielenie  zamówienia  na usługi  pn.  Świadczenie  usług  odbioru 

i zagospodarowania  odpadów  komunalnych  z  nieruchomości  zamieszkałych  oraz 

nieruchomości  niezamieszkałych  na  terenie  Gminy  Miejskiej  Przemyśl  (nr  postępowania 

ZP.271.3.2016). 

Ogłoszenie  o  tym  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej  28  stycznia  2016  r.  pod  nr  2016/S_019-029819,  w  tym  samym  dniu 

Zamawiający zamieścił ogłoszenie o zamówieniu w swojej siedzibie na tablicy ogłoszeń oraz 

29  stycznia  2016  r.  na  swojej  stronie  internetowej  {www:przemysl.pl},  na  której  udostępnił 

również od tego dnia specyfikację istotnych warunków zamówienia {dalej również w skrócie: 

„specyfikacja”, „SIWZ” lub „s.i.w.z.”}. 

Wartość  przedmiotowego  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w przepisach 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp. 

19  kwietnia  2016  r.  Zamawiający  przesłał  drogą  elektroniczną  Odwołującemu  –

wykonawcom  wspólnie  ubiegającym  się  o  udzielenie  zamówienia:  C.G.  Przedsiębiorstwo 

Handlowo-Usługowe TRANSPRZĘT w Zabłotcach, EKOLINE Usługi Komunalne sp. z o.o. z 

siedzibą w Nizinach {dalej również: „Konsorcjum Transprzęt”} zawiadomienie o wyborze jako 

najkorzystniejszej oferty złożonej przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie 

zamówienia: Przemyska  Gospodarka Komunalna sp. z o.o. z siedzibą w Przemyślu, Zakłady 

Usługowe  Południe  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Krakowie,  Trans-Formers  Karpatia  sp.  z  o.o.  z 

siedzibą  w  Tarnowie,  B.D.  Zakład  Oczyszczania  „BiM  D.”  w  Żurawicach

  {dalej  również: 

„Konsorcjum PGK”}, a także o wykluczeniu odwołującego z postępowania.

29 kwietnia 2016 r. Odwołujący wniósł w formie pisemnej {pismem datowanym na 28 

kwietnia  2016 r.}  do Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  odwołanie  wykluczenia  go  z 

postępowania i odrzucenia jego oferty.  

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu następujące naruszenia przepisów ustawy pzp: 

1.  Art.  7  ust.  1  i  3  w  zw.  z  art.  92  ust.  1  pkt  3  –  przez  brak  wskazania  uzasadnienia 

faktycznego dla wykluczenia Odwołującego. 

2.  Art.  24  ust.  2  pkt  3  –  przez  jego  niewłaściwe  zastosowanie,  polegające  na  przyjęciu, 

ż

e Odwołujący złożył nieprawdziwe informacje mające wpływ na wynik postępowania. 

3.  Art. 24 ust. 2 pkt 4 – przez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu jako 

konsekwencji powyższego, że Odwołujący nie spełnił warunku ustanowionego odnośnie 

wymaganego doświadczenia. 

4.  Art.  26  ust.  4  –  przez  jego  niezastosowanie  w  zakresie  informacji  dotyczących 

legitymowania się przez Odwołującego wymaganym doświadczeniem. 

5.  Art.  26  ust.  3  –  przez  jego  niezastosowanie  w  zakresie  informacji  dotyczących 

legitymowania się przez Odwołującego wymaganym doświadczeniem. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: 

1.  Unieważnienia wyboru jako najkorzystniejszej oferty Konsorcjum PGK. 

2.  Unieważnienia wykluczenia Odwołującego. 

3.  Unieważnienia odrzucenia oferty Odwołującego. 

4.  Niezwłocznego powtórzenia badania i oceny ofert. 

5.  Dokonania wyboru oferty Odwołującego jako oferty najkorzystniejszej. 

Odwołujący ponadto sprecyzował powyższą listę zarzutów przez zbiorcze wskazanie 

następujących  okoliczności  prawnych  i  faktycznych  uzasadniających  wniesienie  odwołania 

{które poniżej przyporządkowano do poszczególnych zarzutów}. 

{ad 1} 

 Odwołujący  zrelacjonował,  że  jako  podstawę  prawną  swojej  decyzji  Zamawiający 

wskazał art. 89 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 24 ust. 2 pkt 3 i art. 24 ust. 2 pkt 4. Natomiast jako 

uzasadnienie  wykluczenia  Zamawiający  podał,  że  złożone  przez  Konsorcjum  Transprzęt 

na potwierdzenie  posiadanego  doświadczenia  dokumenty  obejmują  swoją  treścią 

nieprawdziwe  informacje,  co  w  konsekwencji  prowadzi  do  stwierdzenia,  że  nie  został 

spełniony  postawiony  warunek  w  zakresie  wiedzy  i  doświadczenia.  Zamawiający  miał 

również stwierdzić, że są to nieprawdziwe informacje mające wpływ na wynik postępowania.  

Następnie  Odwołujący  opisał,  że  w  celu  potwierdzenia  spełniania  powyższego 

warunku skorzystał z dobrodziejstwa art. 26 ust. 2b pzp i przedłożył wykaz usług (zgodnie ze 

wzorem stanowiącym załącznik nr 5 do SIWZ) zrealizowanych przez podmiot trzeci – „BYŚ” 

W.B.  na rzecz  Spółdzielni  Mieszkaniowej  im. gen.  Józefa  Sowińskiego w Warszawie  oraz  – 

dla  potwierdzenia  należytego  wykonania  tych  usług  –  poświadczenie  wystawione  przez 

powyższą spółdzielnię.   

Odwołujący  dodał,  że  spełnienie  powyższego  warunku  zostało  dodatkowo 

potwierdzone  przez  wystawcę  poświadczenia  w  piśmie  z  24  marca  2016  r.  (znak  pisma 

TB/775/2016),  skierowanym  do  Zamawiającego  w  toku  prowadzonego  przez  niego 

postępowania wyjaśniającego. 

Następnie  Odwołujący  zrelacjonował,  że  Zamawiający  w  uzasadnieniu  decyzji 

o uchyleniu  pierwotnego  wyboru  oferty  złożonej  przez  Konsorcjum  Transprzęt,  stwierdził 

nieprawdziwość  powyższych  informacji  na  podstawie  kolejnego  oświadczenia  wspomnianej 

spółdzielni  z  15  kwietnia  2016  r.,  adresowanego  do  uczestnika  Konsorcjum  PGM  – 

Trans-Formers Karpatia sp. z o.o. 

 Według  Odwołującego  istotne  jest,  że  Zamawiający  nie  przeniósł  powyższego 

do uzasadnienia  wykluczenia  Konsorcjum  Transprzęt,  w  którym  nie  wskazał  na  jakich 

dokumentach  lub  dowodach  oprał  swoją  decyzję.  Odwołujący  upatruje  w  tym  wadliwości 

decyzji Zmawiającego. Odwołujący podniósł w tym kontekście, że Zamawiający obowiązany 

jest  w  sposób  wyczerpujący  wskazać  wszystkie znane  mu  okoliczności faktyczne  i  prawne, 

które legły u podstaw dokonanych przez niego czynności. Odwołujący powołał się na to, że  

znajduje  to  swoje  odzwierciedlenie  m.in.  w  wyroku  Izby  z  6  marca  2014  r.  (sygn.  akt  KIO 

340/14)  {którego  fragment  uzasadnienia  przytoczył}.  Jeżeli  zamawiający  nie  uzasadni 

należycie  wykluczenia,  niedopuszczalne  będzie  jego  uzupełnienie  o  okoliczności  nieznane 

wykonawcy  w  momencie  sporządzania  odwołania.  Przy  czym  według  Odwołującego 

ustawodawca nakazuje podać motywy wykluczenia w uzasadnieniu tej czynności, nie dając 

w  tym  zakresie  dowolności  wskazania  ich  przy  okazji  dokonania  przez  zamawiającego 

innych czynności, takich jak np. uchylenie wyboru oferty najkorzystniejszej. 

{ad 4} 

Niezależnie  od  powyższego  Odwołujący  podniósł,  że  Zamawiający  nawet  przy 

posiadaniu  całkowitej  pewności  co  do  rzetelności  posiadanych  informacji,  nie  powinien 

podejmować  decyzji  bez  uprzedniego  wzywania  Konsorcjum  Transprzęt  do  wyjaśnień. 

Odwołujący  zawrócił  uwagę,  że  przed  pierwotnym  wyborem  oferty  Zamawiający  dwukrotnie 

zwracał  się  do  niego  o  wyjaśnienia,  za  każdym  razem  uzyskując  wyjaśnienie  swoich 

wątpliwości.  Odwołujący  powołał  się  na  to,  że  orzecznictwo,  zarówno  krajowe,  jak  i  unijne, 

jednoznacznie  wskazuje,  że  wykonawca  zawsze  powinien  mieć  możliwość  wypowiedzenia 

się  co  do  wzbudzających  wątpliwość  elementów  jego  oferty.  Jeżeli  więc  Zamawiający 

powziął  informację  z  której  wynika,  że  złożone  uprzednio  oświadczenia  czy  dokumenty 

Konsorcjum Transprzęt budzą wątpliwości co do ich prawdziwości, winien swoje wątpliwości 

względem  wykonawcy  wyartykułować  i  pozwolić  mu  na  zajęcie  stanowiska  w  sprawie. 

Odwołujący w tym kontekście przywołał wyrok Zespołu Arbitrów z 4 marca 1999 r. (sygn. akt 

UZP/ZO/0-100/99) {opisując fragment treści uzasadnienia}. 

{ad 2} 

Odwołujący zarzucił, że nawet jeżeli Zamawiający w sposób prawidłowy zweryfikował 

przedłożone przez Konsorcjum Transprzęt oświadczenia i dokumenty dotyczące  wykonania 

usługi  odbioru  i  zagospodarowania  (lub  przekazania  do  zagospodarowania)  odpadów 

komunalnych  o  łącznej  masie  minimum  12.000  Mg  w  ciągu  8  kolejnych  miesięcy  i  na 

podstawie  rzetelnej  i  wnikliwej  analizy  doszedł  do  wniosku,  że  są  one  nieprawdziwe,  

dodatkowo  winien  wykazać,  że  zamiarem  Wykonawcy  było  wprowadzenie  Zamawiającego 

w błąd.  

Odwołujący  stwierdził,  że  jak  wynika  m.in.  z  uzasadnienia  wyroku  Izby  z  22  maja 

2015 r. (sygn. akt 974/15): W kontekście zamówień publicznych i podawania nieprawdziwych 

informacji  przez  wykonawców  zasadnicze  znaczenie  będzie  miało  ustalenie  zamiaru  jakim 

kierował  się  dany  wykonawca  podając  nieprawdziwe  informacje  w  toku  postępowania 

przetargowego.  Ustalenie  owego  zamiaru  musi  nastąpić  poprzez  analizę  okoliczności 

faktycznych  poprzedzających  oraz  towarzyszących  złożonemu  nieprawdziwych  informacji, 

jak również tych które nastąpiły już po złożeniu takich informacji, a mogących mieć skutki dla 

oceny zamiaru wykonawcy. 

Odwołujący powołał się również na wyroki: Sądu Okręgowego Warszawa-Praga z 19 

lipca  2012  r.  (sygn.  akt  IV  Ca  683/12)  {przytaczając  fragment  jego  uzasadnienia},  Sądu 

Okręgowego  w  Szczecinie  z  25  stycznia  2013  r.  (sygn.  akt  II  Ca  1285/12)  oraz  Sądu 

Okręgowego w Toruniu z 6 grudnia 2012 r., z których wynika wytyczna, że zastosowanie art. 

24  ust.  2  pkt  3  pzp  jest  dopuszczalne  tylko  wówczas,  gdy  informacje  przekazane  przez 

wykonawcę  zamawiającemu  są  nieprawdziwe,  co  jest  wynikiem  celowego  i  zawinionego 

działania tego wykonawcy, ze skutkiem uzyskania zamówienia. 

Odwołujący stwierdził, że jednym z reprezentatywnych w tym zakresie orzeczeń jest 

wyrok Izby z 14 maja 2013 r. (sygn. akt KIO 998/13), w którym uznano, że przepis art. 24 ust. 

2  pkt  3  ZamPublU  ma  zastosowanie  w  warunkach  celowego,  zawinionego  i  zamierzonego 

zachowania  wykonawcy,  które  zostało  podjęte  z  zamiarem  podania  nieprawdziwych 

informacji w celu wprowadzenia zamawiającego w błąd i  wykorzystania  tego  błędu  dla 

uzyskania  zamówienia  publicznego.  Złożenie  nieprawdziwych  informacji,  skutkujące 

wykluczeniem  z  udziału  w  postępowaniu  to  czynność  dokonana  z  winy  umyślnej,  a  nie 

w wyniku  błędu  czy  niedbalstwa.  Zatem,  jeżeli  ze  stanu  faktycznego  sprawy  wynika, 

iż wykonawca  w  dniu  składania  ofert  działał  w  dobrej  wierze,  to  nie  sposób  uznać,  że  jego 

celem było wprowadzenie zamawiającego w błąd. Takie rozumienie dyspozycji art. 24 ust. 2 

pkt  3  ZamPublU  jest  ponadto  zgodne  z  treścią  Dyrektywy  nr  2004/18/WE  Parlamentu 

Europejskiego  i  Rady  z  31.3.2004  r.  w  sprawie  koordynacji  procedur  udzielania  zamówień 

publicznych  na  roboty  budowlane,  dostawy  i  usługi,  która  w  art.  45  ust.  2  lit.  g  przewiduje 

możliwość  wykluczenia  wykonawcy  z  udziału  w  postępowaniu,  który  jest  winny  poważnego 

wprowadzenia w błąd w zakresie przekazania lub nieprzekazania wymaganych informacji. 

Odwołujący  zaznaczył,  że  przywoływane  orzecznictwo  Izby  oraz  sądów 

powszechnych jest zbieżne z literalnym brzmieniem zarówno art. 45 ust. 2 lit. g poprzednio 

obowiązującej  Dyrektywy  2004/18/WE,  według  którego  z  udziału  w  postępowaniu  można 

wykluczyć  każdego  wykonawcę,  który  jest  winny  poważnego  wprowadzenia  w  błąd 

w zakresie przekazania lub nieprzekazania informacji, wymaganych na mocy sekcji niniejszej 

dyrektywy, jak i art. 57 ust. 4 lit. h Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE 

z dnia  26  lutego  2014  r.  w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylającej  dyrektywę 

2004/18/WE  (Dz.  Urz.  UE.  L  Nr  94,  str.  65)  jeżeli  wykonawca  był  winny  poważnego 

wprowadzenia w błąd przy dostarczaniu informacji, które wymagane były do weryfikacji braku 

podstaw wykluczenia  lub  do  weryfikacji  spełnienia  kryteriów  kwalifikacji, zataił  te  informacje 

lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić  dokumentów  potwierdzających  wymaganych  na  mocy  art. 

59;  lub...  Według  Odwołującego  wynika  z  tego,  że  wykluczeniu  z  postępowania  będzie 

podlegał  jedynie  taki  wykonawca,  który  umyślnie  przekazuje  w  postępowaniu  informacje 

wprowadzające  instytucję  zamawiającą  w  błąd,  mając  świadomość  szkodliwego  skutku 

swego zachowania i celowo do niego zmierzając (poważny charakter).  

Odwołujący  dodał,  że  z  literalnego  brzmienia  przepisów  unijnych  wynika  przesłanka 

winy składającego nieprawdziwe informacje, której polski ustawodawca nie zawarł wprost w 

art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp,  jednak  musi  zostać  ona  zostać  spełniona,  aby  ten  przepis 

zastosować,  na  co  zwróciła  Izba  m.in.  w  orzeczeniu  z  14  maja  2014  r.  (sygn.  akt  KIO 

Odwołujący  podsumował,  że  jak  wskazuje  orzecznictwo,  celem  regulacji  zawartej 

w art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  jest  wyeliminowanie  z  udziału  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  wyłącznie  takich  wykonawców,  którzy  świadomie  świadcząc  nieprawdę, 

wprowadzają  zamawiającego  w  błąd  co  do  informacji  mających  znaczenie  dla  wyniku 

prowadzonego  postępowania.  Nie  jest  natomiast  celem  ustawodawcy  eliminowanie 

z postępowania  wykonawców,  którzy  omyłkowo  czy  nieświadomie  podali  informacje 

niezgodne  z  rzeczywistością,  i  których  zamiarem  nie  było  wprowadzenie  w  błąd 

Zamawiającego 

Odwołujący  podniósł,  że  w  tym  postępowaniu,  nawet  jeżeli  przyjąć  nieprawdziwość 

złożonych  przez  niego  informacji,  z  całą  pewnością  nie  można  mu  przypisać  celowego, 

zamierzonego  wprowadzenia  w  błąd  Zamawiającego  co  do  doświadczenia  posiadanego 

przez  podmiot  trzeci  –  „BYŚ”  W.B.    Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że  uzyskał  informacje  tak 

naprawdę od dwóch podmiotów profesjonalnie uczestniczących w obrocie gospodarczym, w 

pierwszej  kolejności  od  ww.  podmiotu,  z  zasobów  którego  korzysta,  oraz  spółdzielni,  która 

wskazała na wielkość odebranych odpadów na poziomie wymaganym przez Zamawiającego 

nie  tylko  w  stosunku  do  Odwołującego,  ale  i  w  piśmie  skierowanym  do  Zamawiającego. W 

tych okolicznościach według Odwołującego jeżeli informacje te są nieprawdziwe, ich złożenie 

przez  nastąpiło  na  skutek  jego  błędu,  względnie  niezamierzonej  omyłki.  W  innym  miejscu 

Odwołujący  zaznaczył,  że  działał  w  zaufaniu  do  profesjonalnego  podmiotu  –  uczestnika 

obrotu  gospodarczego,  korzystając  z  zasobów  podmiotu  trzeciego,  który  przedstawił  mu 

referencje  podmiotu  zewnętrznego  –  Spółdzielni  Mieszkaniowej  im.  Gen.  Sowińskiego  w 

Warszawie.  Odwołujący  zwrócił  uwagę,  że  Spółdzielnia  nie  miała  żadnego  interesu  w 

uzyskaniu  przez  Odwołującego  przedmiotowego  zamówienia.  Odwołujący  stwierdził,  że 

pozostając  w  usprawiedliwionym  przekonaniu  o  prawdziwości  przekazanych  informacji, 

złożył  stosowne  dokumenty  w  celu  uzyskania  przedmiotowego  zamówienia.  Wreszcie 

Odwołujący  oświadczył,  że  jego  celem,  bez  względu  na  ustalenia  co  do  prawdziwości 

złożonych informacji, nie było wprowadzenie w błąd Zamawiającego. 

 {ad 3} 

Odwołujący podniósł, że druga ze wskazanych przesłanek wykluczenia, a mianowicie 

art.  24  ust.  2  pkt  4  pzp  (zgodnie  z  którym  zamawiający  z  postępowania  wyklucza  tych 

wykonawców,  którzy  nie  wykazali  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu),  stanowi 

konsekwencję  uznania  za  nieprawdziwe  informacji  złożonych  przez  Odwołujących 

na potwierdzenie  spełniania  warunku  doświadczenia.  Jeżeli  więc  odpadłaby  przesłanka 

wykluczenia  z  powodu  złożenia  nieprawdziwych  informacji,  niespełniona  zostaje  również 

przesłanka braku spełnienia przez Odwołujących warunku posiadanego doświadczenia.  

{ad 4 i 5} 

Zdaniem  Odwołującego  jego  oferta  podlegała  obowiązkowemu  postępowaniu 

naprawczemu,  uregulowanemu  m.in.  w  art.  26  ust.  4  oraz  art.  26  ust.  3  pzp,  czego 

Zamawiający  wbrew  prawu  zaniechał.  W  razie  potwierdzenia  przesłanki  nieumyślnego 

złożenia  informacji  nieprawdziwych  w  zakresie  doświadczenia,  obliguje  to  Zamawiającego 

do wszczęcia stosownego postępowania uzupełniającego. 

11  maja  2016  r.  wpłynęła  do  Izby  odpowiedź  na  odwołanie,  w  której  Zamawiający 

wniósł o jego oddalenie. Zamawiający w następujący sposób uzasadnił swoje stanowisko. 

Zamawiający  zrelacjonował  przebieg  badania  spełniania  przez  Konsorcjum 

Transprzęt  określonego  w  rozdziale  2  pkt  1  ppkt  1.2  SIWZ  warunku  dotyczącego  wiedzy 

i doświadczenia, który wymagał wykazania przez wykonawcę, że w okresie ostatnich trzech 

lat,  a  jeżeli  okres  prowadzenia  działalności  jest  krótszy,  w  tym  okresie,  wykonał 

(a w przypadku  świadczeń  okresowych  lub  ciągłych  również  wykonuje)  należycie  przed 

upływem terminu składania ofert w sposób ciągły minimum jedną główną usługę, polegającą 

na  odbiorze  i  zagospodarowaniu  (lub  przekazaniu  do  zagospodarowania)  odpadów 

komunalnych o łącznej masie minimum 12 000 Mg w ciągu 8 kolejnych miesięcy. Przy czym 

w rozdziale 2 pkt 1.6 SIWZ wskazano, że wykonawcy biorący udział w postępowaniu mogli 

polegać na wiedzy, doświadczeniu, potencjale technicznym, osobach zdolnych do wykonania 

zamówienia lub zdolnościach finansowych lub ekonomicznych innych podmiotów niezależnie 

od charakteru prawnego łączącego go z nimi stosunków. 

Konsorcjum  Transprzęt  na  potwierdzenie  spełniania  powyższego  warunku  złożyło 

w ofercie uzupełniony przez siebie i złożony we własnym imieniu załącznik nr 5 do SIWZ tj. 

wykaz  zrealizowanych  usług,  w  którym  oświadczyło,  że  „BYŚ”  W.B.,  Warszawa  na  rzecz 

Spółdzielni  Mieszkaniowej  im.  gen.  Józefa  Sowińskiego, Warszawa,  realizował  następująco 

opisane  zamówienie:  Usługa  odbioru  i  zagospodarowania  odpadów  komunalnych  ilość 

odebranych odpadów: 12 327,8 Mg. Termin realizacji usługi od - do 1.03.2013 r.-31.10.2013 

r. Wartość usługi brutto w złotych: 327.549,65 zł. Dołączono także zobowiązanie „BYŚ” W.B. 

do  udostępnienia  wiedzy  i  doświadczenia,  a  także  potwierdzone  przez  ten  podmiot  za 

zgodność  z  oryginałem  poświadczenie  przez  Zarząd  Spółdzielni  Mieszkaniowej  im.  gen. 

Józefa  Sowińskiego  na  potwierdzenie  należytego  wykonania  powyższej  usługi,  w którym 

wskazano m.in. , że: Średnio miesięczne z terenu naszej spółdzielni odbieranych było 1500 

ton  odpadów  komunalnych,  w  tym  ilość  niesegregowanych  (zmieszanych)  odpadów 

komunalnych  wynosiła  1  440  ton  miesięcznie.  (...)  Ogólna  wartość  zamówienia 

od 01.01.2011 r. do 31-07-2014 r. wyniosła 1 714 024,00 zł (słownie: jeden milion siedemset 

czternaście tysięcy dwadzieścia cztery złote (...) 

17 marca 2016 r. Zamawiający zwrócił się w trybie art. 26 ust. 4 pzp do Konsorcjum 

Transprzęt o złożenie stosowanych wyjaśnień m.in. dotyczących zakresu rzeczowego, w tym 

ilości, odebranych odpadów  wskazanych w  wykazie zrealizowanych usług w odniesieniu do 

treści  dołączonego  poświadczenia.  Zamawiający  w  treści  wezwania  stwierdził  mi.  in.,  że 

załączone  do  oferty  poświadczenie  nie  potwierdza  zakresu  rzeczowego  ilości  wskazanych 

odebranych odpadów w ilości 12 327,8 Mg. Zapis w poświadczeniu określa cyt.: (...) „średnio 

miesięczne  z  terenu  naszej  spółdzielni  odbieranych  było  1500  ton  odpadów  komunalnych” 

(...),  jak  również  tego,  że  w  określonych  8  kolejnych  miesiącach  odbierana  była  ilość 

odpadów wskazanych w „Wykazie". Ponadto należy zauważyć, że wymieniona powyżej ilość 

odpadów  jest  średnią  z  całego  wskazanego  przez  Spółdzielnię  okresu  realizacji  odpadów 

komunalnych – 01.02.2001 do 31.07.2014 (?) i nie oznacza, że w okresie od 1 marca 2013 

do 31 października 2013 (?) odebrano faktycznie 12 327,8 Mg. 

W odpowiedzi Konsorcjum Transprzęt stwierdziło m.in., że: Jak wynika z załączonego 

poświadczenia  Spółdzielni  Mieszkaniowej  im.  Gen.  Józefa  Sowińskiego  w  Warszawie 

ś

rednio  miesięcznie  było  odbieranych  1  500  ton  odpadów  komunalnych  w  tym  1440  ton 

odpadów komunalnych zmieszanych, co daje przez okres 8 kolejnych miesięcy 12 000 ton. 

Zamawiający  uznał  te  wyjaśnienia  za  niewystarczające  i  po  raz  kolejny  29  marca 

2016  r.  zwrócił  się  w  trybie  art.  26  ust.  4  pzp  do  Konsorcjum  Transprzęt  o  wyjaśnienia, 

stwierdzając w treści wezwania m.in., że: W/w wezwaniu Zamawiający w sposób precyzyjny 

określił swoje wątpliwości w  zakresie treści  złożonego  zobowiązania jak również wskazanej 

usługi wykonanej przez firmę „BYŚ" Wojciech Byśkiniewicz z Warszawy na rzecz Spółdzielni 

Mieszkaniowej im. Gen. Józefa Sowińskiego, ul. Redutowa 50 w Warszawie, jako zasób tego 

Podmiotu  udostępniony  na  rzecz  Wykonawcy/Konsorcjum.  (...)  W  szczególności 

Zamawiający w dalszym ciągu nie otrzymał wyjaśnienia w zakresie dotyczącym: 1) Pkt 1 lit. b 

tj.  treści  „Poświadczenia”  mającego  potwierdzić  zakres  rzeczowo-ilościowy  wskazanych 

odebranych odpadów w ilości 12 327,8 Mg w okresie 8 kolejnych miesięcy (nie ma żadnego 

znaczenia treść złożonego stanowiska Konsorcjum dotyczącego określenia przedmiotowego 

warunku udziału w postępowaniu). 

31  marca  2016  r.  Konsorcjum  Transprzęt  złożyło  kolejne  wyjaśnienia,  podkreślając 

m.in.:  Warunek  posiadania  wiedzy  i  doświadczenia  potwierdził  wiedzą  i  doświadczeniem 

innego  podmiotu,  firmy  „BYŚ"  W.B.  z  Warszawy.  Przedstawiając  na  tę  okoliczność 

poświadczenie  wykonania  przez  tę  firmę  usług  w  zakresie  żądanym  przez  Zamawiającego. 

(...) Nie może budzić wątpliwości, że podmiot trzeci posiada wiedzę i doświadczenie którym 

w drodze konsultacji i doradztwa może służyć Wykonawcy pomocą w realizacji zamówienia. 

Zamawiający  na  podstawie  złożonych  wyjaśnień,  a  także  kierując  się  jednolitym 

i utrwalonym  stanowiskiem  doktryny  i  orzecznictwa,  że  badając  złożoną  w  postępowaniu 

ofertę należy oceniać ją jako całość w kontekście wyboru oferty najkorzystniejszej, 4 kwietnia 

2016  r.  (5  kwietnia  powiadomiono  wykonawców)  dokonał  wyboru  jako  najkorzystniejszej 

oferty złożonej przez Konsorcjum Transprzęt. W dniu  

15  kwietnia  2016  r.  do  Zamawiającego  wpłynęło  datowane  na  12  kwietnia  2016 r. 

pismo  Spółdzielni  Mieszkaniowej  im.  gen.  Józefa  Sowińskiego  (adresowane  do 

Trans-Formers  Karpatia  sp.  z  o.o.  (jeden  z  partnerów  Konsorcjum  PGK),  w  którym  osoby 

uprawnione  do  reprezentacji  spółdzielni  stwierdzają  m.in.:  Informację  odnośnie  wagowej 

ilości  wywożonych  śmieci  przez  Firmę  Byś  w  łatach  2013-2014  uzyskaliśmy 

od Usługodawcy.  Po  przeprowadzeniu  analizy  tych  danych  z  dostępnymi  danymi 

statystycznymi  wynika,  że  ww.  oświadczeniu  prawdopodobnie  zakradł  się  błąd  i  należałoby 

przyjąć, że ilość ta wyniosła około 150, a nie 1500 ton miesięcznie.  

Wobec  powyższego  oświadczenia  Zamawiający  pismem  przesłanym  19  kwietnia 

2016  r.  cofnął  pierwotnie  podjęty  wybór  oferty  najkorzystniejszej,  wybrał  ofertę 

najkorzystniejszą i dokonał na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 24 ust. 4odrzucenia 

oferty  Konsorcjum  Transprzęt,  które  zostało  wykluczone  na  podstawie  art.  24  ust.  2  pkt  3 

i pkt 4 pzp. 

Przechodząc  do  uzasadnienia  zastosowania  względem  Odwołującego  art.  24  ust.  2 

pkt  3  pzp,  Zamawiający  wskazał,  że  wykluczenie  na  podstawie  tego  przepisu  wykonawcy 

z postępowania możliwe jest w razie łącznego zaistnienia dwóch przesłanek: po pierwsze – 

wykonawca  ten  złożył  nieprawdziwe,  czyli  nieodpowiadające  rzeczywistości  informacje,  po 

drugie  –  informacje  te  mają  lub  mogą  mieć  wpływ  na  wynik  prowadzonego  postępowania, 

czyli  na  wybór  oferty  najkorzystniejszej.  Z  obu  powyżej  wyszczególnionych  przesłanek 

traktowanych  łącznie  wynika  z  kolei  związek  przyczynowo-skutkowy,  polegający  na  tym, 

ż

e nieprawdziwe  informacje  wypaczyły  lub  mogą  wypaczyć  wynik  postępowania,  który 

przedstawiałby  się  inaczej,  gdyby  wykonawca  nie  podał  nieprawdziwych  informacji, 

a zamawiający  nie  wziął  ich  pod  uwagę  jako  odpowiadających  rzeczywistemu  stanowi 

rzeczy. 

Ponadto  Zamawiający  zauważył,  że  wykładnia  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  musi  być 

dokonywana  przy  uwzględnieniu  treści  art.  57  ust.  4  lit.  h)  dyrektywy  Parlamentu 

Europejskiego  i  Rady  2014/24/UE  w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylająca  dyrektywę 

2004/18/WE,  z  dnia  26  lutego  2014  r.  (Dz.  U.  UE.  L.  2014  r.,  nr  94  poz.  65  z  29  marca 

2014 r.), zgodnie z którym z udziału w postępowaniu należy wykluczyć każdego wykonawcę, 

winnego  poważnego  wprowadzenia  w  błąd  przy  dostarczaniu  informacji,  które  wymagane 

były  do  weryfikacji    braku  podstaw  do  wykluczenia  lub  weryfikacji  spełnienia  kryteriów 

kwalifikacji, lub zataił te informacje.  Zamawiający przypomniał, że  podobnie według  art. 45 

ust.  2  lit.  g)  uchylonej  dyrektywy  z  udziału  z  postępowaniu  można  wykluczyć  każdego 

wykonawcę,  który  jest  winny  poważnego  wprowadzenia  w  błąd  w  zakresie  przekazania  lub 

nieprzekazania  wymaganych  informacji.  Zamawiający  podkreślił,  że  spod  zakresu 

zastosowania  tej  podstawy  wykluczenia  nie  wyłącza  się  przypadków  poważnego 

wprowadzenia  w  błąd  nieprawdziwymi  informacjami  złożonymi  nawet  w wyniku  niedbalstwa 

wykonawcy.  

Zamawiający  odwołał  się  do  stanowiska  Sądu  Najwyższego  {opisując  lub 

przytaczając fragmenty uzasadnień wskazywanych orzeczeń} co do: 

–    niedbalstwa  jako  zachowania  osoby  w  sposób  odbiegający  od  właściwego  dla  niej 

miernika staranności {za uzasadnieniem wyroku z 10 marca 2004 r., sygn. akt IV CK 151/03}; 

–  obiektywności  i  abstrakcyjności  wzorca  należytej  staranności,  ustalanego  niezależnie  od 

osobistych  przymiotów  i  cech  konkretnej  osoby,  a  jednocześnie  na  poziomie  obowiązków 

dających się wyegzekwować w świetle ogólnego doświadczenia życiowego oraz konkretnych 

okoliczności (za uzasadnieniem wyroku z 23 października 2003 r., sygn. akt V CK 311/02); 

–  należytej  staranności  dłużnika,  określanej  przy  uwzględnieniu  zawodowego  charakteru 

prowadzonej  działalności  gospodarczej  (art.  355  §  2  kc),  która  obejmuje  także  znajomość 

obowiązującego  prawa  oraz  następstw  z  niego  wynikających  w  zakresie  prowadzonej 

działalności gospodarczej {za uzasadnieniem wyroku z 17 sierpnia 1993 r., sygn. akt IV CK 

151/03}; 

–  rażącego  niedbalstwa  jako  graniczącego  z  umyślnością  {za  uzasadnieniem  orzeczenia 

z 15 listopada 2000 r., sygn. akt II UKN 43/00},  nie ograniczającego się jednak wyłącznie do 

lekkomyślności, co zakłada połączenie z przewidywaniem skutku jako bliższe umyślności niż 

klasyczne  niedbalstwo,  gdyż  według  przyjmowanego  również  w  doktrynie  kryterium 

występującego  również  w sytuacjach  przekroczenia  podstawowych,  elementarnych  zasad 

staranności,  postępowaniu  poniżej  minimalnego,  elementarnego  poziomu  wiadomości  lub 

umiejętności {za uzasadnieniem wyroku z 11 maja 2005 r., sygn. akt III CK 522/04}. 

 Zamawiający nadmienił, że  rażące niedbalstwo zachodzi wówczas, gdy oczywistym 

jest,  że  wykonawca  powinien  przewidzieć  konsekwencje  umyślnego  (zamierzonego) 

wprowadzenia w błąd zamawiającego, przy przedstawieniu informacji, które były wymagane 

do  weryfikacji  braku  podstaw  wykluczenia  lub  do  oceny  spełniania  warunków  udziału  w 

postępowaniu. Przy ustalaniu, czy zachodzi rażące niedbalstwo, zamawiający musi oceniać 

możliwość  przewidywania  przez  wykonawcę  skutków  jego  działania,  uwzględniając 

doświadczenie  wykonawcy  i  racjonalność  podjętych  decyzji,  ogólny  poziom  intelektualny. 

Innymi  słowy  chodzi  o  możliwość  przewidywania  skutków  jakiej  można  oczekiwać  i  jakiej 

wymaga się od przeciętnego wykonawcy  w sprawach niewymagających dodatkowej wiedzy 

fachowej lub specjalizacji. 

Zamawiający  stwierdził,  że  Odwołujący  złożył  nieprawdziwe  informacje  przez 

załączenie  do  oferty  złożonego  we  własnym  imieniu:  po  pierwsze  –  uzupełnionego  przez 

siebie  wykazu  zrealizowanych  usług,  w  którym  wskazał  spełnienie  posiadania  warunku 

wiedzy  (wpisując  termin  realizacji,  wartość  oraz  zakres  ilościowy  zamówienia),  korzystając 

z zasobów  podmiotu  trzeciego,  oraz  oświadczenia  o  spełnieniu  warunków  udziału 

w postępowaniu zgodnie z art. 22 ust. 1 pzp, w którym oświadczył m.in., że posiada wiedzę 

i doświadczenie  niezbędną  dla  należytego  wykonania  przedmiotowego  zamówienia 

(załącznik nr 3 do SIWZ). 

 Zdaniem  Zamawiającego  dokument,  który  15  kwietnia  2016  r.  znalazł  się  w jego 

posiadaniu,  nie  pozostawia  żadnych  wątpliwości  interpretacyjnych  co  do  nieprawdziwości  

informacji  zawartych  w  powyższych  dokumentach,  a  także  w  również  załączonym  do  oferty 

poświadczeniem należytego wykonania usługi opisanej w wykazie.  

Zamawiający  podkreślił,  że  Odwołujący  indywidualnie  wybrał  i  wskazał  w  ofercie  do 

współdziałania podmiot trzeci tj. firmę „BYŚ” W.B. z Warszawy, która udostępniła swe zasoby 

wiedzy  i  doświadczenia.  Następnie  Odwołujący,    pomimo  należycie  uzasadnionych  i 

konkretnie  przedstawionych  wątpliwości  Zamawiającego  w  dwukrotnych  pisemnych 

wezwaniach  do  złożenia  wyjaśnień,  dwukrotnie  w  złożonych  pisemnych  wyjaśnieniach 

potwierdzał  spełnienie  warunku  wiedzy  i  doświadczenia  postawionego  w  treści  SIWZ,  bez 

skontrolowania udostępnianego doświadczenia pod kątem tego warunku.  

Zdaniem  Zamawiającego  Odwołujący  jako  profesjonalny  uczestnik  obrotu 

gospodarczego  zobowiązany  był  do  zachowania  najwyższej  staranności  przy  doborze 

podmiotu  trzeciego,  tym  bardziej,  że  zasoby  udostępnione  przez  ten  podmiot  miały 

niebagatelny  wpływ  na  rozstrzygnięcie  postępowania.  Powaga  niedołożenia  należytej 

staranności  przez  Odwołującego  wynika  przede  wszystkim  z  tego,  że  informacja  dotycząca 

zakresu rzeczowego ilości wskazanych odebranych odpadów jest nieprawdziwa i gdyby nie 

została złożona Zamawiającemu, oferta Odwołującego nie zostałaby dopuszczona do oceny. 

Ponieważ  Odwołujący  złożył  dokumenty  i oświadczenia  we  własnym  imieniu,  zobowiązany 

był upewnić się, czy deklarowany w nich stan rzeczy odpowiada rzeczywistości. 

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 26 ust. 3 pzp, Zamawiający powołał się na 

to,  że  według  orzecznictwa  Izby  niemożliwe  jest  zastosowanie  tego  przepisu  w  razie 

stwierdzenia  przez  zamawiającego  złożenia  przez  wykonawcę  nieprawdziwych  informacji 

mających lub mogących mieć wpływ na wynik postępowania. 

Zamawiający  zajął  stanowisko,  że  wobec  złożenia  nieprawdziwych  informacji  w 

dokumentach załączonych do oferty, a następnie dwukrotnego złożenia w trybie art. 26 ust. 4 

pzp wyjaśnień potwierdzających te nieprawdziwe informacje, ponowne wzywanie w trybie art. 

26  ust.  3  lub  4  pzp  byłoby  naruszeniem  zasad  równego  traktowania  wykonawców 

i przestrzegania  uczciwej  konkurencji.  Zamawiający  nie  może  bowiem  faworyzować 

Odwołującego,  który  oświadczając  nieprawdę  wprowadził  w  błąd  Zamawiającego,  kosztem 

innego wykonawcy biorącego udział w przedmiotowym postępowaniu, który spełnia warunki 

postawione przez Zamawiającego w SIWZ, bez uciekania się – jak uczynił to Odwołujący –

do podania nieprawdziwych informacji, aby uzyskać przedmiotowe zamówienie. 

29  kwietnia  2016  r.  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  wpłynęło  w  formie 

pisemnej zgłoszenie przez Konsorcjum PGK przystąpienia do postępowania odwoławczego 

po stronie zamawiającego.  

Wobec  dokonania  zgłoszenia  w  odpowiedniej  formie,  z  zachowaniem  3-dniowego 

terminu oraz wymogu przekazania kopii zgłoszenia Stronom postępowania – a więc zgodnie 

z art. 185 ust. 2 pzp – Izba nie miała podstaw do stwierdzenia nieskuteczności przystąpienia, 

co do którego nie zgłoszono również opozycji.  

Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania. 

Ponieważ  odwołanie  nie  zawierało  braków  formalnych,  a  wpis  od  niego  został 

uiszczony – podlegało rozpoznaniu przez Izbę. 

W  toku  czynności  formalnoprawnych  i  sprawdzających  Izba  nie  stwierdziła, 

aby odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2 

pzp. Nie zgłoszono również w tym zakresie odmiennych wniosków. 

Z  uwagi  na  brak  podstaw  do  odrzucenia  odwołania  lub  umorzenia  postępowania 

odwoławczego  Izba  przeprowadziła  rozprawę,  podczas  której  Odwołujący,  Zamawiający 

i Przystępujący podtrzymali swoje dotychczasowe stanowiska.  

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Uczestników  (Stron  i  Przystępującego) 

postępowania  odwoławczego,  uwzględniając  zgromadzony  materiał  dowodowy, 

jak również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i stanowiska  zawarte  w odwołaniu, 

odpowiedzi na odwołanie, zgłoszeniu przystąpienia i piśmie z 16 maja 2016 r., a także 

wyrażone  ustnie  na rozprawie  i odnotowane  w protokole,  Izba  ustaliła  i zważyła, 

co następuje: 

Zgodnie  z  art.  179  ust.  1  pzp  odwołującemu  przysługuje  legitymacja  do wniesienia 

odwołania,  gdy  ma  (lub  miał)  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  może  ponieść  szkodę 

w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.  

W  ocenie  Izby  Odwołujący  ma  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego  zamówienia,  w 

którym  złożył  ofertę,  która  początkowo  została  uznana  za  najkorzystniejszą.  Jednocześnie 

Odwołujący  może  ponieść  szkodę  w związku  z zarzucanym  Zamawiającemu  naruszeniami 

przepisów  ustawy  pzp,  gdyż  wykluczenie  Odwołującego  z  postępowania  uniemożliwia  mu 

uzyskanie przedmiotowego zamówienia, na co mógłby w przeciwnym razie liczyć. 

{ad pkt 1 listy zarzutów} 

Izba ustaliła, że Zamawiający w przekazanym Konsorcjum Transprzęt zawiadomieniu 

z 18 kwietnia 2016 r.:  

– szczegółowo opisał przebieg badania spełniania przez nie wynikającego z s.i.w.z. warunku 

udziału dotyczącego wiedzy i doświadczenia. W szczególności Zamawiający podał, że ustalił 

nieprawdziwość  informacji  złożonych  przez  Konsorcjum  Transprzęt  w  dokumentach 

złożonych  wraz  z  ofertą  na  podstawie  pisma  Spółdzielni  Mieszkaniowej  im.  gen.  Józefa 

Sowińskiego w Warszawie; 

–  przywołał  treść  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  oraz  odniósł  się  do  spełnienia  przesłanek  jego 

zastosowania w sposób zbieżny z zaprezentowanym następnie w odpowiedzi na odwołanie, 

w  tym  do  konieczności  wykładni  tego  przepisu  przez  pryzmat  przepisów  dyrektyw 

dotyczących  zamówień  publicznych,  wskazując  również,  że  należyta  staranność 

profesjonalisty  nakładała  na  Wykonawcę,  jako  profesjonalnego  uczestnika  obrotu 

gospodarczego  w  toku  swej  działalności  ubiegającego  się  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  nie  po  raz  pierwszy,  który  składa  dokumenty  i  oświadczenia  we  własnym 

imieniu, aby upewnił się, czy deklarowany w nich stan rzeczy odpowiada rzeczywistości.  

W  tych  okolicznościach  za  oczywiście  niezasadny  należy  uznać  zarzut, 

ż

e Zamawiający nie wskazał uzasadnienia faktycznego wykluczenia Konsorcjum Transprzęt, 

gdyż  uczynił  to  w  sposób  czyniący  zadość  art.  92  ust.  1  pkt  3  pzp,  czyli  podając  zarówno 

uzasadnienie prawne, jak i faktyczne podjętej decyzji. 

Ponadto treść uzasadnienia odwołania wskazuje, że Odwołujący mógł i dowiedział się 

z  otrzymanego  zawiadomienia  o  powodach  decyzji  Zamawiającego,  w  tym  na  jakim 

dokumencie  oparte  zostało  stwierdzenie  faktu  złożenia  nieprawdziwych  informacji.  Zarzut 

odwołania  opiera  się  li  tylko  na  negowaniu  przyjętego  sposobu  zredagowania 

zawiadomienia,  w  którym  podając  tę  ostatnią  informację  w  pierwszej  części  pisma,  nie 

powtórzono  jej  w  części  drugiej.  Odwołujący  bezpodstawnie  powołał  się  w  tym  kontekście 

na orzecznictwo Izby, które dotyczyło sytuacji braku wskazania motywów podjętej decyzji. 

Na marginesie należy zauważyć, że pomimo wskazania również art. 7 ust. 1 i 3 pzp, 

odwołanie nie zawiera żadnych okoliczności dotyczących naruszenia tych przepisów. 

{ad pkt 2 i 3 listy zarzutów} 

I. {przesłanki zastosowania art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp} 

Zgodnie  z  art.  24  ust.  2  pkt  3  ustawy  pzp  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

wyklucza się wykonawców, którzy złożyli nieprawdziwe informacje mające wpływ lub mogące 

mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania. 

Z art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp wynika zatem, że wykluczenie na tej podstawie wykonawcy 

z postępowania możliwe jest w razie łącznego zaistnienia dwóch przesłanek: po pierwsze – 

wykonawca  ten  złożył  nieprawdziwe,  czyli  nieodpowiadające  rzeczywistości  informacje, 

po drugie – informacje te mają lub mogą mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania, 

czyli na wybór oferty najkorzystniejszej.  

Art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  nie  ustala  jakiegoś  szczególnego  rozumienia  „prawdy”  lub 

„nieprawdy”  w  przypadku  informacji  składanych  przez  wykonawców  w  toku  postępowania 

o udzielenie zamówienia publicznego. Wobec tego również na gruncie wskazanego przepisu 

ustawy  pzp  adekwatny  jest  {na  co  Krajowa  Izba  Odwoławcza  wskazała  uprzednio 

w uzasadnieniu  wyroku  z 6  kwietnia  2010  r.,  sygn.  akt  KIO/UZP  372/10}  pogląd  Sądu 

Najwyższego  wyrażony  w  uzasadnieniu  wyroku  z  5  kwietnia  2002  r.  (sygn.  akt  II  CKN 

1095/99;  opubl.  Orzecznictwo  Sądu  Najwyższego  Izba  Cywilna  rok  2003,  Nr  3,  poz.  42): 

Pojęcia „prawda”, „prawdziwy”, bądź ich zaprzeczenia występują w Prawie prasowym w art. 

6  ust.  1,  art.  12  ust.  1  pkt  1,  art.  31  pkt  1  i  art.  41,  a  także  wielokrotnie  w  innych  aktach 

normatywnych,  a  wśród  nich  w  kodeksie  cywilnym  (np.  art.  780  §  1,  art.  834,  815  §  3),  w 

kodeksie  postępowania  cywilnego  (np.  art.  3,  103  §  2,  art.  252,  253.  254  §  1  i  2,  art.  268, 

304, 333 § 2, art. 339 § 2, art. 485 § 2, art. 913 § 2, art. 1045), w kodeksie karnym (np. art. 

132, 213 § 1, 2 i 3, art. 303 § 1, art. 312) oraz w kodeksie postępowania karnego (np. art. 2 § 

2, art. 188 § 1 i art. 190 § 1). We wszystkich tych przypadkach pojęcie „prawda” rozumiane 

jest tak, jak w języku potocznym, a więc jako zgodność (adekwatność) myśli (wypowiedzi – w 

znaczeniu logicznym) z rzeczywistością (z „faktami” i „danymi”). Odpowiada to – na gruncie 

filozoficznym – tzw. klasycznej koncepcji prawdy. W tym sensie wypowiedź o rzeczywistości 

jest prawdziwa tylko wtedy, gdy głosi tak, jak jest w rzeczywistości.  

Hipoteza art. 24 ust. 2 pkt 4 pzp obejmuje takie nieprawdziwe informacje, które mają 

lub  mogą  mieć  wpływ  na  wynik  prowadzonego  przez  zamawiającego  postępowania.  Przy 

czym  rozróżnienie  poczynione  w  aktualnie  obowiązującym  brzmieniu  przepisu  służy 

wyłącznie  usunięciu  wątpliwości,  że  jego  zastosowanie  obejmuje  również  nieprawdziwe 

informacje  składane  w postępowaniach  wieloetapowych  na  etapie  kwalifikacji  podmiotowej. 

W takim przypadku, w odróżnieniu od postępowań jednoetapowych lub etapu złożenia oferty, 

takie  nieprawdziwe  informacje  co  najwyżej  mogą  mieć  wpływ  na  wynik  postępowania. 

Reasumując,  w zależności  od  trybu  postępowania  lub  etapu,  na  którym  się  aktualnie 

znajduje nieprawdziwe informacje albo mają wpływ albo mogą mieć wpływ na jego wynik. 

Z  obu  powyżej  wyszczególnionych  przesłanek  traktowanych  łącznie  wynika  z  kolei 

związek  przyczynowo-skutkowy,  polegający  na  tym,  że  nieprawdziwe  informacje  wypaczyły 

lub mogą wypaczyć wynik postępowania, który przedstawiałby się inaczej, gdyby wykonawca 

nie  podał  nieprawdziwych  informacji,  a  zamawiający  nie  wziął  ich  pod  uwagę  jako 

odpowiadających rzeczywistemu stanowi rzeczy. 

Wykładnia art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp powinna być  dokonywa przy uwzględnieniu treści 

art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 marca 

2004  r.  w  sprawie  koordynacji  procedur  udzielania  zamówień  publicznych  na roboty 

budowlane,  dostawy  i  usługi  (Dz.  U.  UE  L  z  30  kwietnia  2004  r.;  dalej:  „dyrektywa 

2004/18/WE” lub „dyrektywa klasyczna”). Zgodnie z tym przepisem z udziału w zamówieniu 

można  wykluczyć  każdego  wykonawcę,  który  jest  winny  poważnego  wprowadzenia  w  błąd 

w zakresie przekazania lub nieprzekazania informacji.  

Porównanie  z  pierwszą  przesłanką  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  prowadzi  do  wniosku, 

ż

e hipoteza  przepisu  dyrektywy  obejmuje  zarówno  złożenie,  jak  i  niezłożenie  informacji 

wymaganych w postępowaniu o udzielenie zamówienia, przy czym w obu przypadkach ma to 

prowadzić  do  wprowadzenia  w  błąd.  Z  kolei  wpływ  nieprawdziwych  informacji  na  wynik 

postępowania  z  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  można  uznać  za  przesłankę  odpowiadającą 

poważnemu  wprowadzeniu  w  błąd  zamawiającego,  o  którym  mowa  w  przepisie  dyrektywy. 

W zakresie  tych  przesłanek,  pomimo  różnic  sformułowań,  interpretacja  art.  24  ust.  2  pkt  3 

pzp w zgodzie z przepisem dyrektywy nie budziła dotychczas większych wątpliwości.   

Jednakże  art.  45  ust.  2  lit.  g  dyrektywy  2004/18/WE,  w  odróżnieniu  od  literalnego 

brzmienia  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp,  wprost  odwołuje  się  do  winy  wykonawcy,  który  przez 

złożenie  lub  niezłożenie  informacji  poważnie  wprowadził  w  błąd  zamawiającego. 

Konieczność uwzględnienia tej przesłanki przy stosowaniu art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp potwierdza 

aktualne orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej i sądów okręgowych.   

W  orzecznictwie  sądów  okręgowych  na  tle  interpretacji  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp 

z uwzględnieniem  art.  45  ust.  2  lit.  g  dyrektywy  2004/18/WE  zajęto  również  stanowisko, 

ż

e wykluczenie  może  dotyczyć  wyłącznie  wykonawcy  działającego  z  winy  umyślnej. 

W szczególności Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z 19 

lipca 2012 r. (sygn. akt IV Ca 683/12) wskazał, że przepis ten ma zastosowanie w warunkach 

celowego,  zawinionego  i  zamierzonego  zachowania  wykonawcy,  podjętego  z zamiarem 

podania  nieprawdziwych  informacji  w  celu  wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd 

i wykorzystania  tego  błędu  dla  uzyskania  zamówienia  publicznego.  Zdaniem  Sądu  złożenie 

nieprawdziwej  informacji,  ze  skutkiem  w  postaci  wykluczenia  z  postępowania,  to  czynność 

dokonana  z  winy  umyślnej,  nie  zaś  w  wyniku  błędu  czy  niedbalstwa.  Jeżeli  ze  stanu 

faktycznego  wynika,  że  wykonawca  w  dniu  składania  ofert  działał  w  dobrej  wierze, 

nie sposób uznać, że jego celem było wprowadzenie zamawiającego w błąd. Z powyższego 

Sąd wywiódł, że nie będzie podstawą wykluczenia nieświadome wprowadzenie w błąd. 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  o  ile  nie  budzi  wątpliwości,  że  wykluczenie  na 

podstawie  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp,  interpretowanego  z  uwzględnieniem  treści  art.  45  ust.  2 

lit. g  dyrektywy  klasycznej,  wymaga  przypisania  winy  wykonawcy,  o  tyle  wskazany  przepis 

dyrektywy  klasycznej  nie  zawęża  postaci  tej  winy  wyłącznie  do  winy  umyślnej  (zamiaru 

bezpośredniego  i  ewentualnego).  Nie  ma  zatem  podstaw,  aby  wyłączać  spod  zakresu 

zastosowania  tej  podstawy  wykluczenia  przypadków  poważnego  wprowadzenia  w  błąd 

nieprawdziwymi informacjami złożonymi w wyniku niedbalstwa wykonawcy. 

Izba  wzięła  pod  uwagę  stanowisko,  jakie  zajął  Sąd  Unii  Europejskiej  w  wyroku  z  26 

września 2014 r. w połączonych sprawach T-91/12 i T-280/12 (Flying Holding NV z siedzibą 

w  Wilrijk,  Flying  Group  Lux  SA  z  siedzibą  w  Luksemburgu,  Flying  Service  NV  z  siedzibą 

w Deurne przeciwko Komisji Europejskiej.  Komisja Europejska w prowadzonym na postawie 

rozporządzenia  Rady  (WE,  Euratom)  nr  1605/2002  z  dnia  25  czerwca  2002  r.    w sprawie 

rozporządzenia  finansowego  mającego  zastosowanie  do  budżetu  ogólnego  Wspólnot 

Europejskich  (Dz.  U.  L  248,  s.  1;  z  późn.  zm)  wykluczyła  tych  wykonawców    na  podstawie 

94 lit.  b  tego  rozporządzenia.  Przepis  ten  stanowi,  że  nie  udziela  się  zamówienia 

kandydatom,  którzy  w  związku  z  procedurą  udzielania  zamówień  są  winni  złożenia 

nieprawdziwych  oświadczeń  przy  dostarczaniu  informacji  wymaganych  przez  instytucję 

zamawiającą  w  celu  dopuszczenia  do  udziału  w  procedurze  udzielania  zamówień  lub  nie 

dostarczyli  tych  informacji.  Sąd  stwierdził,  że  w  przypadku  gdy,  tak  jak  w  rozstrzyganej 

sprawie,  wykryte  zostaje  przekazanie  nieprawdziwych  danych,  Komisja  nie  ma  innego 

wyboru  niż  zastosowanie  powyższego  przepisu,  gdyż  pojęcie  „nieprawdziwe  oświadczenia” 

odnosi  się  zarówno  do  oświadczeń  umyślnie  wprowadzających  w  błąd  jak  i  tych,  które  są 

błędne w wyniku niedbalstwa i po ustaleniu nieprawdziwego charakteru oświadczeń nie ma 

potrzeby  przeprowadzania  analizy  uzasadnienia  tej  nieprawdziwości.  (…)  Wobec  złożenia 

nieprawdziwych oświadczeń, niezależnie od tego, czy doszło do tego w sposób umyślny czy 

też wskutek niedbalstwa skarżących, Komisja nie miała innego wyboru niż zastosowanie art. 

94 lit. b) rozporządzenia finansowego… {por. pkt 75 i 119 wyroku}. 

Zdaniem  składu  orzekającego  Izby  co  prawda  powyższy  wyrok  dotyczył  stosowania 

przepisu  aktu  prawnego  stosowanego  przez  Komisję  Europejską  przy  udzielaniu  zamówień 

publicznych,  jednak treść  przepisu  art.  94  lit.  b rozporządzenia  finansowego, tak jak  art.  45 

ust.  2  lit.  g  dyrektywy  2004/18/WE,  odwołuje  się  do  winy  wykonawcy  (kandydata) 

składającego  nierzetelne  informacje,  bez  wskazywania  na  postać  tej  winy.  Wydaje  się, 

ż

e wina,  o  której  mowa  w  obu  tych  przepisach  dotyczących  analogicznej  podstawy 

wykluczenia wykonawcy z postępowania, powinna być interpretowana w taki sam sposób.  

Reasumując,  dla  wykluczenia  wykonawcy  na  podstawie  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp 

konieczne  jest  stwierdzenie,  że:  po  pierwsze  –  wykonawca  ten  złożył  nieprawdziwe 

informacje,  po  drugie  –  stanowiło  to  poważne  wprowadzenie  w  błąd  zamawiającego,  gdyż 

informacje  te  miały  wpływ  lub  mogły  mieć  wpływ  na  wynik  prowadzonego  postępowania, 

po trzecie  –  wykonawca  działał  z  zamiarem  podania  nieprawdziwych  informacji  w  celu 

wprowadzenia zamawiającego w błąd lub nastąpiło to w wyniku jego niedbalstwa. 

 W  praktyce  wykazanie  winy  umyślnej  wykonawcy  jest  niezwykle  trudne,  gdyż 

wymaga  dowodów  spoza  dokumentacji  o  udzielenie  zamówienia,  które  potwierdzałyby 

zamiar  wprowadzenia  w  błąd  zamawiającego,  czyli  że  wykonawca  wyobrażał  sobie  taki 

skutek i tego chciał, ewentualnie na to się godził.  Uzyskanie takich dowodów, czy to przez 

prowadzącego  postępowanie,  czy  też  przez  konkurenta  jest  mało  prawdopodobne,  gdyż 

wymaga dostępu do wewnętrznych dokumentów wykonawcy, ewentualnie uzyskania zeznań 

ś

wiadków.  Natomiast  wykonawca  z  łatwością  może  uwolnić  się  od  odpowiedzialności 

oświadczając,  że  nie  miał  zamiaru  wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd,  a  podanie 

nieprawdziwej  informacji  było  wynikiem  omyłki  lub  też  niesprawdzenia  informacji  uzyskanej 

od kogoś innego. 

Zupełnie  inaczej  przedstawia  się  możliwość  przypisania  wykonawcy  niedbalstwa, 

czyli  niedołożenia  należytej  staranności  przy  podawaniu  zamawiającemu  wprowadzających 

w błąd informacji.  Na podstawie art. 14 pzp do oceny czynności wykonawcy w postępowaniu 

o udzielenie zamówienia stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, a zgodnie z art. 355 § 1 kc 

dłużnik  obowiązany  jest  do  staranności  ogólnie  wymaganej  w  stosunkach  danego  rodzaju 

(należyta  staranność).  Przypisanie  określonej  osobie  niedbalstwa  jest  uzasadnione  tylko 

wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym miejscu i czasie w sposób odbiegający od 

właściwego  dla  niej  miernika  należytej  staranności  {por.  uzasadnienie  wyroku  Sądu 

Najwyższego  z  10  marca  2004  r.,  sygn.  akt  IV  CK  151/03}.  Przy  czym  wzorzec  należytej 

staranności ma charakter obiektywny i abstrakcyjny, jest ustalany niezależnie od osobistych 

przymiotów  i cech  konkretnej  osoby,  a  jednocześnie  na  poziomie  obowiązków  dających  się 

wyegzekwować w świetle ogólnego doświadczenia życiowego oraz konkretnych okoliczności 

{por.  uzasadnienie  wyroku  Sądu  Najwyższego  z  23  października  2003  r.,  sygn.  akt  V  CK 

311/02}.  Dodatkowo  w  stosunku  do  profesjonalistów  miernik  ten  ulega  podwyższeniu,  gdyż 

art.  355  §  2  kc  precyzuje,  że  należytą  staranność  dłużnika  w  zakresie  prowadzonej  przez 

niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu  zawodowego charakteru tej 

działalności.  Za  takiego  profesjonalistę  należy  również  uznać,  co  do  zasady,  wykonawcę 

ubiegającego się o udzielenie zamówienia publicznego. Należyta staranność profesjonalisty 

nakłada na wykonawcę, który składa ofertę, dokumenty i oświadczenia we własnym imieniu, 

aby upewnił się, czy deklarowany w nich stan rzeczy odpowiada rzeczywistości. 

Reasumując,  Izba  podtrzymała  w  pełni  stanowisko  uprzednio  wyrażone 

w uzasadnieniu  wyroku  z  11  lutego  2015  r.  (sygn.  akt  KIO  177/15),  które  zostało  również 

podzielone w uzasadnieniu wyroku z 13 stycznia 2016 r. (sygn. akt KIO 2809/15). 

Dodać  można,  że  powyższe  rozważania  odnośnie  interpretacji  przesłanki  winy 

pozostają aktualne w kontekście art.57 ust. 4 lit. h  dyrektywy 

parlamentu 

europejskiego 

i rady  2014/24/UE  z  dnia  26  lutego  2014  r.  w  sprawie  zamówień  publicznych,  uchylającej 

dyrektywę  2004/18/WE  (Dz.  Urz.  UE.  L  Nr  94,  str.  65),  który  również  operuje  kategorią  

wykonawcy  winnego  poważnego  wprowadzenia  w  błąd,  jak  sprecyzowano  dalej,  przy 

dostarczaniu informacji, które wymagane były do weryfikacji braku podstaw wykluczenia lub 

do  weryfikacji  spełnienia  kryteriów  kwalifikacji,  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie 

przedstawić wymaganych dokumentów potwierdzających. 

II. {spełnienie przesłanek art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp w odniesieniu do Konsorcjum Transprzęt} 

Izba ustaliła, że w odpowiedzi na odwołanie adekwatnie zaprezentowano okoliczności 

dotyczące  przebiegu  weryfikacji  przez  Zamawiającego  spełniania  przez  Konsorcjum 

Transprzęt  warunku  dotyczącego  wiedzy  i  doświadczenia.  Zamawiający  przemilczał  jedynie 

fakt, że początkowo na jego pytanie Spółdzielnia Mieszkaniowa im. gen. Józefa Sowińskiego, 

potrzymała  adekwatność  wystawionego  poświadczenia,  która  to  okoliczność  została 

wskazana w zawiadomieniu o rozstrzygnięciu postępowania.  

Zdaniem  Izby  nie  może  być  wątpliwości,  że  złożone  w  ofercie  przez  Konsorcjum 

Transprzęt  dokumenty  na  potwierdzenie  spełniania  warunku  dotyczącego  wiedzy 

i doświadczenia  zawierają  nieprawdziwą  informację  co  do  wolumenu  odebranych 

i zagospodarowanych  odpadów  z  terenu  Spółdzielni  Mieszkaniowej  im.  gen.  Józefa 

Sowińskiego  w  Warszawie.  Według  oświadczenia  zawartego  w  wykazie  miało  to  być 

12.323,8  ton  w  okresie  od  1  marca  do  31  października  2013  r.,  a  zgodnie  z  załączonym 

poświadczeniem  w  okresie  od  1  stycznia  2011 r.  do  31  lipca  2014  r.  średnio  w  miesiącu 

odbierano  1.500  ton  odpadów  komunalnych  (w tym  1.440  niesegregowanych).  Natomiast 

w rzeczywistości musiał to był wolumen o rząd wielkości mniejszy.  

Taki  stan  rzeczy  wynika  nie  tylko  z  ostatniego  z  oświadczeń  powyższej  spółdzielni, 

w której  przyznała  ona,  że  wystawiając  pierwotne  poświadczenie  (a  następnie  je 

potwierdzając)  bezkrytycznie  polegała  na informacjach  podanych  przez  wykonawcę  usługi. 

Dopiero  po  zapoznaniu  się  z  większością  z  poniżej  zaprezentowanych  okoliczności  dla 

spółdzielni,  która  pełniła  rolę  analogiczną  jak  Zamawiający  w  tym  postępowaniu,  stało  się 

jasne, że do przekazanych informacji musiał wkraść się błąd. 

Przystępujący  dowiódł,  że  w  przypadku  spółdzielni  zamieszkiwanej  w  2013  r.  przez 

4249 osób w 2439 lokalach mieszkalnych (dodatkowo dysponującej 16 lokalami użytkowymi, 

24 miejscami postojowymi i 43 garażami) {str. 17-19 „Sprawozdania Zarządu z działalności w 

2013 r.” – załącznik nr 1 do pisma Przystępującego} obiektywnie niemożliwe jest, aby  na 1 

mieszkańca  przypadało  miesięcznie  353  kg  (czyli  rocznie  ponad  4  tony)  wytwarzanych 

odpadów komunalnych. W 2013 r. statystycznie 1 mieszkaniec zamieszkały na terenie m. st. 

Warszawy wytwarzał bowiem miesięcznie 31 kg (rocznie 377 kg) takich odpadów, a dla Woli 

i Bemowa wskaźnik ten był nieznanie wyższy i wynosił 35 kg odpadów miesięcznie (rocznie 

420 kg) na osobę {„Analiza  gospodarki odpadami dla m. st. Warszawy” – załącznik nr 2 do 

pisma Przystępującego}. Przy czym według danych statystycznych GUS za 2013 r. w Polsce 

na  mieszkańca  przypadało  rocznie  246  kg  odbieranych  odpadów  komunalnych 

{„Infrastruktura Komunalna w 2013 r.” – załącznik nr 3 do pisma Przystępującego}. 

Przystępujący  ponadto  wykazał,  że  podana  w  wykazie  wysokości  wynagrodzenia 

327.549,65  zł  brutto  oznaczałaby,  że  odbiór  i  zagospodarowanie  1  tony  zostało  wycenione 

zaledwie na 26,57 zł brutto, co jest stawką nieprawdopodobnie niską, która nie mogła pokryć 

kosztów  zagospodarowania  w  regionalnej  instalacji  przetwarzania  odpadów  komunalnych 

(tzw.  „RIPOK”)  {informacje  na  temat  cen  RIPOK  w  2013  r.  –  załącznik  nr  6  do  pisma 

Przystępującego}. Tymczasem w przetargu na odbiór i zagospodarowanie odpadów z m. st. 

Warszawy  w  2013  r.  odbiór  1  tony  odpadów  innych  niż  zielone  oscylował  w  przedziale  od 

372,60  zł  do  549,72  zł, przy  czym  dla  BYŚ W.B.  był  to  przedział  od  451,44  zł  do  528,12  zł 

{informacja  z  jawnego  otwarcia  ofert  w  postępowaniu  ZP/GP/271/IV-75/13  –  załącznik  nr  5 

do pisma Przystępującego}. Natomiast w 2013 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa im. gen. Józefa 

Sowińskiego  w  Warszawie  zapłaciła  BYŚ  W.B.  za odbiór  i  zagospodarowanie  odpadów 

komunalnych  475.701,30  zł  {str.  17-19  „Sprawozdania  Zarządu  z  działalności  w  2013  r.”  – 

załącznik  nr  1  do  pisma  Przystępującego},  co  wyłącznie  przy  założeniu,  że  dotyczyło  10-

krotnie  mniejszej  ilości  odpadów  niż  podana  w  wykazie,  dałoby  stawkę  264,27  zł  za  tonę, 

czyli i tak niższą niż w powyższym przetargu.  

Przystępujący trafnie podniósł, że Odwołujący w formularzu ofertowym wycenił usługę 

odbioru  i  zagospodarowania  13.835  Mg  odpadów  komunalnych,  a  więc  o  zbliżonym 

wolumenie  jak  podlegający  wykazaniu  w  ramach  warunku  udziału,  na  łączną  kwotę 

5.215.417,20  zł  brutto,  co  oznacza,  że  cena  za  odbiór  i  zagospodarowanie  1  Mg  została 

przez  Odwołującego  wyceniona  na  kwotę  przekraczającą  300  zł  brutto  (np.  odpady 

zmieszane na kwotę 308,88 zł brutto), 

Przystępujący  podał  również  porównawczo,  że  w  2013  r.  od  Spółdzielni 

Mieszkaniowej „Bródno”, która na koniec 2013 r. liczyła 10.109 mieszkańców, odebrani 4.125 

ton odpadów, co w przeliczeniu daje na osobę 408 kg rocznie, a 34 kg miesięcznie. Z kolei 

koszt  zagospodarowania  tych  odpadów  wyniósł  średnio  340,05  zł  brutto  za  tonę  {list 

referencyjny i faktura SM „Bródno” – załączniki nr 7 i 8 do pisma Przystępującego}. Cena za 

odbiór w SM im. gen. J. Sowińskiego byłaby zatem 13-razy niższa. 

Wreszcie  Przystępujący  przedstawił  przekonujące  wyliczenia,  z  których 

wynika,  że  przy  liczbie  pojemników  posiadanych  przez  Spółdzielnię  Mieszkaniową  im.  gen. 

Jozefa  Sowińskiego  nie  jest  możliwe  odebranie  ilości  odpadów  10-krotnie  większej  niż 

normalnie {załącznik nr 9 do pisma Przystępującego} 

Izba  zważyła,  że  do  zamknięcia  rozprawy  Odwołujący  nie  podjął  żadnej  inicjatywy 

dowodowej  na  poparcie  swojego  stanowiska  odnośnie  zgodności  z  rzeczywistością 

wolumenu  odebranych  odpadów  wskazanego  w  wykazie  i  dokumencie  poświadczenia, 

poprzestając na zupełnie niewiarygodnych twierdzeniach. 

W  drugiej  kolejności  Izba  stwierdziła,  że  powyżej  zidentyfikowane  nieprawdziwe 

informacje  miały  wpływ  na  wynik  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia, 

gdyż  dotyczyły  jedynej  usługi  wskazanej  przez  Konsorcjum  Transprzęt  na  potwierdzenie 

spełniania  obowiązującego  w  tym  postępowaniu  warunku  udziału  dotyczącego  wiedzy 

i doświadczenia.  

Po trzecie – Izba uznała, że Konsorcjum Transprzęt co najmniej nie dołożyło należytej 

staranności  profesjonalisty  przy  składaniu  Zamawiającemu  powyższych  informacji,  a  wręcz 

dopuściło  się  rażącego  niedbalstwa  przy  wykazywaniu  spełnienia  warunku  udziału 

w postępowaniu.  

Nie  podzielono  stanowiska  Odwołującego,  że  miał  prawo  działać  w  zaufaniu 

do informacji  przekazanych  przez  podmiot  trzeci,  który  udostępnił  mu  swoją  wiedzę  i 

doświadczenie, zwłaszcza w sytuacji, gdy znajdowały one potwierdzenie od odbiorcy usługi. 

Zdaniem  Izby  obiektywny  i  abstrakcyjny  wzorzec  należytej  staranności  wykonawcy 

polegającego na zasobach podmiotu trzeciego zakłada aktywność w poszukiwaniu podmiotu 

dysponującego  wymaganą  wiedzą  i  doświadczeniem,  co  musi  wiązać  się  z  co  najmniej 

elementarnym  zweryfikowaniem,  czy  stan  deklarowany  pokrywa  się  z  rzeczywistym. 

Obowiązkiem  każdego  wykonawcy,  który  przecież  we  własnym  imieniu  i  na  swoją 

odpowiedzialność  podaje  informacje  dla  wykazania  spełniania  warunku  udziału 

w postępowaniu, jest sprawdzenie ich zgodności z rzeczywistością, zwłaszcza w sytuacji gdy 

nie dotyczą one działalności własnej wykonawcy. 

Okoliczności wskazują, że gdyby Konsorcjum Transprzęt przeprowadziło elementarną 

weryfikację danych dotyczących wykazanej usługi, doszłoby do powyżej opisanych wniosków 

co do rzeczywistego wolumenu odpadów. 

Odwołujący nie tylko z racji ubiegania się o przedmiotowe zamówienie ale faktycznie 

jest profesjonalistą na rynku odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych, na którym 

aktywnie  działa,  co  zostało  wykazane  przez  Przystępującego  {zawiadomienie  i  8  ogłoszeń 

o udzieleniu  zamówienia  z  lat  2013-2016  –  załącznik  nr  4  do  pisma  Przystępującego},a 

czemu  Odwołujący  nie  zaprzeczał.  Doskonale  musi  się  zatem  orientować,  ile  mniej  więcej 

odpadów  komunalnych  może  przypadać  na  daną  zbiorowość  na  podstawie  jej  liczebności. 

Odwołujący  nie  wykazał,  że  specyfika  rynku  lokalnego  (Podkarpacie)  dalece  odbiega 

od średniej krajowej. Dodatkowo nie nastręczało żadnych trudności zapoznanie się z danymi 

odnośnie  Warszawy  z  2013  r.  Jednocześnie  informacje  na temat  liczby  mieszkańców 

zamieszkujących  w  tym  okresie  Spółdzielnię  Mieszkaniową  im.  gen.  J.  Sowińskiego  były 

powszechnie  dostępne,  co  wynika  z  faktu  ich  zamieszczenia  na  stronie  internetowej 

spółdzielni. Odwołujący miał zatem możliwość dokonania takiej weryfikacji w krótkim czasie, 

nawet  bez  dodatkowego  kontaktowania  się  z  podmiotem,  od  którego  miał  otrzymać  błędne 

informacje.  

Negatywnie  należy  jednak  ocenić  fakt,  że  nawet  po  dwukrotnych  wezwaniach 

Zamawiającego  dotyczących  braku  szczegółowej  korelacji  danych  pomiędzy  wykazem 

a poświadczeniem, Konsorcjum Transprzęt poprzestało na składaniu wyjaśnień polegających 

na  powtarzaniu  tych  samych  informacji,  bez  uzyskania  stanowiska  wykonawcy  usługi. 

Zauważyć  należy,  że  niejasne  pozostało,  skąd  się  wzięła  łączna  ilość  odpadów  wskazana 

w wykazie, która – w przeciwieństwie do wartości – nie daje się dokładnie wyliczyć z danych 

zawartych  w  poświadczeniu.  Nic  nie  wynika  w  tym  kontekście  z  treści  zobowiązania 

datowanego  na  8  marca  2016  r.,  gdyż  nie  odwołuje  się  ono  w  swojej  treści  do  żadnej 

konkretnej  usługi,  która  miałaby  być  podstawą  nabytej  wiedzy  i  doświadczenia  ani  do 

ż

adnych załączników. 

Odwołujący  również  podczas  postępowania  odwoławczego  nie  przedstawił  żadnego 

oświadczenia  ze  strony  BYŚ  W.B.,  twierdząc,  że  zwracał  się  o  nie,  ale nie  uzyskał 

odpowiedzi. Wydaje się to niewiarygodne, biorąc pod uwagę, że według treści zobowiązania 

przedsiębiorca  ten  miał  być  podwykonawcą  Konsorcjum  Transprzęt  w zakresie  transportu 

odpadów. Niezależnie od rzeczywistych powodów tego milczenia, Odwołujący pozbawił się w 

ten  sposób  możliwości  udowodnienia  swoich  twierdzeń  zarówno  odnośnie  prawdziwości 

składanych  informacji,  jak  i  braku  ponoszenia  odpowiedzialności  za nieprawdziwość 

informacji,  które  zostały  mu  przekazane.  Odwołujący  błędnie  założył,  że jego  bierność 

dowodowa  w  toku  postępowania  odwoławczego  przełoży  się  na  uchylenie  decyzji  o 

wykluczeniu go z postępowania. 

 Ponieważ  Odwołujący  zakwestionował  wykluczenie  za  niewykazanie  spełniania 

warunków udziału w postępowaniu jako konsekwencję wykluczenia na podstawie art. 24 ust. 

2 pkt 3 pzp, skoro ta ostania podstawa się ostała, zarzut naruszenia art. 24 ust. 2 pkt 4 pzp 

należy uznać za również niezasadny. 

{ad pkt 4 i 5 listy zarzutów} 

Skoro  Odwołujący  nie  jest  w  stanie  w  toku  postępowania  odwoławczego  wykazać 

prawdziwości  złożonych  przez  sienie  informacji,  nie  może  domagać  się,  aby  Zamawiający 

wzywał  go  w  tym  zakresie  do  wyjaśnień  w  trybie  art.  26  ust.  4  pzp.  Jeżeli  decyzja 

o wykluczeniu  okazała  się  prawidłowa,  nie  ma  znaczenia,  czy  została  poprzedzona 

wezwaniem  do  wyjaśnień.  Ponadto  Zamawiający  dwukrotnie  wzywał  już  Konsorcjum 

Transprzęt  w  trybie  tego  przepisu  odnośnie  sposobu  potwierdzenia  spełniania  warunku 

udziału w postępowaniu, za każdym razem uzyskując enigmatyczną odpowiedź. 

Odnośnie art. 26 ust. 3 pzp w kontekście podstawy wykluczenia z art. 24 ust. 2 pkt 3 

pzp  skład  orzekający  Izby  podziela  stanowisko,  uprzednio  wyrażone  wielokrotnie 

w orzecznictwie Izby, że nieprawdziwej informacji mającej wpływ na wynik postępowania nie 

można  zastępować  informacją  prawdziwą  w  trybie  art.  26  ust.  3  pzp.  Jeżeli  wykonawca 

winny  jest  poważnego  wprowadzenia  w  błąd  nieprawdziwym  oświadczeniem  lub 

dokumentem,  nie  można  jednocześnie  twierdzić,  że  takie  oświadczenie  lub  dokument 

zawiera  błędy  dotyczące  braku  potwierdzenia  spełniania  warunku  udziału  w  postępowaniu. 

W takim przypadku oświadczenie lub dokument wręcz potwierdzają spełnianie warunku, tyle 

ż

e za pomocą informacji, która okazała się nieprawdziwa, a nie niepełna. Należy zauważyć, 

ż

e  ustawa  pzp  w  art.  24  ust.  2  pkt  3  i  4  statuuje  odrębne  i  niezależne  od  siebie  podstawy 

wykluczenia  z  postępowania,  a  zatem  wykluczenie  za  złożenie  nieprawdziwych  informacji 

w dokumentach  złożonych  na  potwierdzenie  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu 

nie  zawsze  musi  się  zawsze  wiązać  z  wykluczeniem  za  niewykazanie  spełniania  tych 

warunków. Odmienne stanowisko oznaczałoby również, że  w ramach przesłanki wpływu na 

wynik postępowania z art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp mieści się badanie, czy wykonawca składający 

nieprawdziwą  informację  był  już  wzywany  do  uzupełnienia  dokumentów.  W  konsekwencji 

prowadziłoby  to do  takiej  interpretacji  normy  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp,  zgodnie  z  którą  nie 

podlega wykluczeniu wykonawca (winny poważnego wprowadzenia w błąd zamawiającego), 

który  złożył  nieprawdziwe  informacje  mające  lub  mogące  mieć  wpływ  na  wynik 

prowadzonego  postępowania,  jeżeli  uczynił  to  po  raz  pierwszy  tzn.  nie  był  wzywany 

do zastąpienia  nieprawdziwej  informacji  potwierdzającej  spełnianie  warunku  udziału 

prawdziwą informację potwierdzającą spełnianie tego warunku. Interpretacja taka jest nie do 

zaakceptowania  z  punktu  widzenia  naczelnych  zasad,  o  których  mowa  w  art.  7  ust.  1  pzp, 

zgodnie z którym zamawiający ma przeprowadzić postępowanie o udzielenie zamówienia w 

sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji i równe traktowanie wykonawców.  

Mając powyższe na uwadze, Izba – działając na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 ustawy 

pzp – orzekła, jak w pkt 1 sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku 

na podstawie  art. 192  ust.  9  i  10  ustawy  pzp  w  zw.  z  §  3  pkt  1  oraz  §  5  ust.  3  pkt  1 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i sposobu  pobierania  wpisu  od odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238) – obciążając Odwołującego 

kosztami  tego  postępowania,  na  które  złożył  się  uiszczony  przez  niego  wpis  oraz 

uzasadnione 

koszty 

Zamawiającego 

w postaci 

wynagrodzenia 

pełnomocnika 

we wnioskowanej wysokości, na podstawie rachunku złożonego do zamknięcia rozprawy. 

Przewodniczący: 

………………………………