KIO 1355/17 WYROK dnia 14 lipca 2017 r.

Sygn. akt KIO 1355/17 

WYROK 

z dnia 14 lipca 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   –   w składzie: 

Przewodniczący:     Anna Packo 

Protokolant:             Piotr Cegłowski   

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2017 r., w Warszawie, odwołania wniesionego 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 3 lipca 2017 r. przez wykonawcę  

C. S. A., (...) 

w postępowaniu prowadzonym przez 

Dyrektora Urzędu Morskiego w S., (...) 

przy udziale: 

A. wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia 

S. R. N. S.A. (...) oraz 

H. S. T. A., (...), 

B. wykonawcy 

R. S. S.A. (...) 

zgłaszających  swoje  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego

orzeka: 

1.  oddala odwołanie, 

2.  kosztami postępowania obciąża C. S.A. i: 

2.1.  zalicza w  poczet  kosztów  postępowania odwoławczego  kwotę 15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  C.  S.A. 

tytułem wpisu od odwołania, 

2.2.  zasądza  od  C.  S.A.  kwotę  3  567  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  pięćset 

sześćdziesiąt  siedem  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty  postępowania 

odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  –  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2015, poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Szczecinie. 

Przewodniczący:      ……………………..… 

Sygn. akt: KIO 1355/17 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający 

– 

Dyrektor 

Urzędu 

Morskiego 

w 

S. 

prowadzi 

postępowanie  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  „budowę  dwóch  wielozadaniowych  jednostek 

pływających” na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

(t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 z późn. zm.), w trybie przetargu nieograniczonego. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  

4  marca  2017  r.  pod  numerem  2017/S  045-082231.  Wartość  zamówienia  jest  większa  niż 

kwoty określone na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

I Zarzuty i żądania odwołania: 

Odwołujący  –  C.  S.A.  wniósł  odwołanie  od  czynności  odrzucenia  oferty  Odwołującego  

i unieważnienia postępowania wskazanym czynnościom zarzucając naruszenie: 

1. art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Prawo zamówień publicznych w zw. z art. 83 ust. 1 pkt 1 ppkt a 

ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług poprzez przyjęcie, że oferta 

Odwołującego  zawiera  błąd  w  obliczeniu  ceny,  co  stanowi  konsekwencję  wadliwego 

przyjęcia przez Zamawiającego że dostawa statku lodołamacza pełnomorskiego (PKWIU ex 

30.11.33.0),  o  którym  mowa  w  art.  83  ust.  1  pkt  1  ppkt  a  ustawy  o  podatku  od  towarów  i 

usług,  ażeby  mogła  zostać  objęta  stawką  VAT  w  wysokości  o  %,  musi  dotyczyć  statku 

lodołamacza  pełnomorskiego  wykorzystywanego  w  celach  przemysłowych  lub  handlowych, 

podczas gdy zgodnie z prawidłową interpretacją ww. przepisu ustawy o podatku od towarów 

i  usług  dostawa  każdego  lodołamacza  pełnomorskiego  (PKWiU  ex  30.11.33.0)  objęta  jest 

stawką VAT w wysokości 0%, a oferta Odwołującego nie zawiera błędu w obliczeniu ceny, 

2. art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Prawo zamówień publicznych w zw. z art. 14k §1 i §3 ustawy  

z  dnia  29  sierpnia  1997  roku  Ordynacja  podatkowa  poprzez  wadliwe  przyjęcie,  że  oferta 

wykonawcy  zawiera  błąd  w  obliczeniu  ceny,  podczas  gdy  stanowisko  Dyrektora  Krajowej 

Informacji  Skarbowej  z  dnia  26  kwietnia  2017  r.  wyrażone  w  formie  interpretacji 

indywidualnej, zgodnie z którym dostawa statków będących przedmiotem postępowania jest 

objęta  stawką  0%  VAT  jest  dla  zamawiającego  wiążące,  a  co  za  tym  idzie  Zamawiający 

powinien  przyjąć,  że  dostawa  statków  będących  przedmiotem  postępowania  objęta  jest 

stawką  0%  VAT,  a  w  konsekwencji  oferta  Odwołującego  nie  zawiera  błędu  w  obliczeniu 

ceny, ewentualnie, w razie nieuwzględnienia przez Izbę ww. zarzutów: 

3. art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Prawo zamówień publicznych w zw. z art. 83 ust. 1 pkt 1 pkt b 

ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług poprzez przyjęcie, że statki 

będące  przedmiotem  postępowania  nie  są  używanymi  na  morzu  statkami  ratowniczymi 

morskimi  i  do  dostawy  tych  statków  nie  znajduje  zastosowania  stawka  podatku  VAT  0%,  

a  w  konsekwencji  poprzez  przyjęcie,  że  oferta  złożona  przez  Odwołującego  zawiera  błąd  

w  obliczeniu  ceny  lub  kosztu  i  podlega  odrzuceniu,  podczas  gdy  przedmiotowe  statki  są 

używanymi  na  morzu  statkami  ratowniczymi  morskimi  i  do  dostawy  tych  statków  znajduje 

zastosowanie stawka podatku VAT 0%, a w konsekwencji oferta Odwołującego nie zawiera 

błędu w obliczeniu ceny lub kosztu i nie powinna zostać odrzucona, oraz: 

4.  art.  93  ust.  1  pkt  4  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  poprzez  przyjęcie,  że  cena 

najkorzystniejszej  oferty  złożonej  w  postępowaniu  przewyższa  kwotę,  którą  zamawiający 

zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia  i  unieważnienie  przedmiotowego 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  podczas  gdy  oferta  złożona  przez 

Odwołującego  nie  przekraczała  tej  kwoty,  a  co  za  tym  idzie  powinna  zostać  wybrana  jako 

najkorzystniejsza,  a  w  konsekwencji  nie  zostały  spełnione  przesłanki  do  unieważnienia 

postępowania, 

5.  art.  7  ust.  1  w  zw.  z  art.  91  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  poprzez 

zaniechanie  wyboru  oferty  Odwołującego  jako  oferty  najkorzystniejszej  w  przedmiotowym 

postępowaniu,  podczas  gdy  oferta  Odwołującego  była  ofertą  najkorzystniejszą  zgodnie  

z  przejętymi  w  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  kryteriami  oceny  ofert,  a  co  za 

tym idzie powinna zostać wybrana przez Zamawiającego. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu: 

1.  unieważnienia  czynności  w  postaci  unieważnienia  przedmiotowego  postępowania  

o udzielenie zamówienia publicznego oraz odrzucenia oferty Odwołującego, 

2.  powtórzenia  czynność  badania  i  oceny  ofert  z  uwzględnieniem  oferty  Odwołującego,  

a  w  konsekwencji  nakazanie  Zamawiającemu  dokonania  czynności  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej,  

3.  zasądzenie  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kosztów  postępowania  przed 

Krajową Izbą Odwoławczą. 

W uzasadnieniu odwołania Odwołujący  wskazał, że zaoferował wykonanie przedmiotowego 

zamówienia  za  kwotę  230.900.000  zł,  w  tym  VAT  według  stawki  0%.  Oferta  złożona  przez 

Odwołującego  była  ofertą  najkorzystniejszą  w  rozumieniu  art.  91  ust.  1  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych.  Zamawiający  uznał  jednak,  że  stawka  VAT  0%  przyjęta  przez 

Odwołującego  jest  stawką  nieprawidłową,  odrzucił  więc  ofertę  Odwołującego  na  podstawie 

art.  89  ust.  1  pkt  6  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  uznając,  że  zawiera  ona  błąd  

w  obliczeniu  ceny  lub  kosztu.  Zamawiający  odrzucił  także  ofertę  złożoną  przez  D.  S.  G. 

Pozostałe  oferty,  złożone  przez  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia S. R. N. S. A. i H. S. T. A. oraz oferta złożona przez spółkę R. S. S.A. zawierały 

ceny  przekraczające  kwotę,  jaką  Zamawiający  zamierzał  przeznaczyć  na  realizację 

zamówienia.  

Z uwagi na powyższe Zamawiający unieważnieniu postępowanie na podstawie art. 93 ust. 1 

pkt 4 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Podstawą  przyjęcia  przez  Odwołującego  stawki  VAT  0%  była  interpretacja  indywidualna 

wydana  przez  Dyrektora  Krajowej  Informacji  Skarbowej  w  dniu  26  kwietnia  2017  r.  na 

wniosek  Odwołującego  złożony  w  związku  z  zamiarem  złożenia  oferty  w  niniejszym 

postępowaniu. We wniosku o wydanie interpretacji podniesiono, że C. S.A. zamierza  wziąć 

udział 

w 

przetargu 

na 

dostawę 

statku 

do 

Urzędu 

Morskiego 

w 

S.,  

a  przedmiotem  dostawy  ma  być  statek  wielozadaniowy  z  podstawową  funkcją  lodołamacza 

pełnomorskiego. Poza tym Odwołujący wskazał, że statek może być wykorzystywany m. in. 

do  holowania  morskiego,  ratownictwa  morskiego,  gaszenia  pożarów,  zwalczania  rozlewów, 

obsługi  oznakowania  nawigacyjnego,  tj.  do  szeroko  rozumianych  celów  ratowniczych. 

Ponadto C. S.A. we wniosku o interpretację zaznaczył, że stawka 0% ma zastosowanie gdy 

zostaną spełnione dwa warunki łącznie: 1) jednostka pływająca ma być używana do żeglugi 

na  pełnym  morzu,  2)  jednostka  pływająca  ma  być  używana  do  przewożenia  odpłatnie 

pasażerów lub do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów. Jednocześnie C. S.A. 

powołał  się  na  to,  iż  w  ustawie  wprost  podane  są  kategorie  jednostek  pływających,  które 

należy traktować jako spełniające te warunki i tym samym opodatkowane VAT według stawki 

0%.  Jako  podstawę  prawną  zastosowania  stawki  podatku  VAT  w  wysokości  0%  podał  

w pierwszej kolejności art. 83 ust. 1 pkt 1 lit a ustawy o podatku od towarów i usług zgodnie  

z którym: 1. Stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do:  

1) dostaw: 

a) jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie 

pasażerów  lub  używanych  do  celów  handlowych,  przemysłowych  lub  do  połowów,  w  tym  

w szczególności: 

-  pełnomorskich  liniowców  pasażerskich,  pełnomorskich  statków  wycieczkowych  i  tym 

podobnych  jednostek  pływających  do  przewozu  osób;  pełnomorskich  promów  wszelkiego 

typu (PKWiU ex 30.11.21.0), 

- pełnomorskich tankowców do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, 

chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0), 

- pełnomorskich chłodniowców, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0), 

-  pozostałych  statków  pełnomorskich  do  przewozu  ładunków  suchych  (stałych),  

z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0), 

-  pełnomorskich  statków  rybackich,  pełnomorskich  statków  przetwórni  oraz  pełnomorskich 

pozostałych  jednostek  pływających  do  przetwarzania  lub  konserwowania  produktów 

rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0), 

- pchaczy pełnomorskich i holowników pełnomorskich (PKWiU ex 30.11.32.0), 

- pełnomorskich lodołamaczy (PKWiU ex 30.11.33.0). 

Z  uwagi  na  fakt,  że  statek  który  ma  być  przedmiotem  dostawy,  jest  lodołamaczem 

pełnomorskim,  o  którym  mowa  w  art.  83  ust.  1  pkt  1  ppkt  a  ustawy  o  podatku  od  towarów  

i  usług,  C.  S.A.  w  treści  zapytania  przedstawił  stanowisko,  zgodne  z którym  zasadnym  jest 

zastosowanie  stawki  podatku  od  towarów  i  usług  w  wysokości  0%.  Niezależnie  od 

powyższego  we  wniosku  o  wydanie  interpretacji  Odwołujący  wskazał,  że  przeznaczenie 

statku  także  uzasadnia  zastosowanie  do  jego  dostawy  stawki  VAT  0%.  Statek  poza 

podstawową  funkcją  lodołamacza,  będzie  mógł  być  wykorzystywany  do  ratownictwa 

morskiego czy holowania morskiego. Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od 

towarów  i  usług  stawkę  0%  stosuje  się  także  do  używanych  na  pełnym  morzu  statków 

ratowniczych morskich i łodzi ratunkowych. 

Odwołujący  wskazał  więc  we  wniosku  o  wydanie  interpretacji  dwie  niezależne  podstawy 

prawne  zastosowania  stawki  podatku  obrotowego  w  wysokości  0%.  W  odpowiedzi  na 

wniosek  organ  podatkowy  stwierdził,  że  „w  świetle  obowiązującego  stanu  prawnego 

stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego 

jest  prawidłowe”.  Zdaniem  Dyrektora  Krajowej  Informacji  Skarbowej  planowana  po  dniu  

1  stycznia  2017  r.  dostawa  pełnomorskiego  lodołamacza  sklasyfikowanego  w  grupowaniu 

PKWiU 30.11.33.0 będzie opodatkowana stawką podatku 0%. Tym samym organ w całości 

podzielił  stanowisko  zaprezentowane  przez  C.  S.A.  we  wniosku  o  wydanie  interpretacji. 

Powyższego stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie podzielił Zamawiający 

stwierdzając,  że  statek  nie  będzie  przez  niego  wykorzystywany  w  celach  przemysłowych, 

toteż nie zostały spełnione przesłanki zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT. 

Zamawiający  przed  odrzuceniem  oferty  znał  treść  zarówno  samego  zapytania  ze  strony 

Odwołującego,  jak  i  treść  ww.  interpretacji  podatkowej,  ponieważ  ww.  interpretacja  została 

mu  przedstawiona  wraz  z  wyjaśnieniami  wykonawcy  odnośnie  do  wysokości  zaoferowanej 

ceny. 

Obecnie  obowiązujące  brzmienie  art.  83  ust.  1  pkt  1  ustawy  o  podatku  od  towarów  i  usług 

zostało  nadane  ustawą  z  dnia  6  lipca  2016  roku  o  aktywizacji  przemysłu  okrętowego  

i  przemysłów  komplementarnych.  Zgodnie  z  brzmieniem  art.  83  ust.  1  pkt  1  ustawy  

o  podatku  od  towarów  i  usług  w  wersji  sprzed  nowelizacji.  Uzasadnienie  do  zmiany  ww. 

przepisu  zawiera  druk  sejmowy  nr  557  z  31  maja  2017  r.  W  uzasadnieniu  do  nowelizacji 

stwierdzono  m.  in.  że:  proponowane  rozwiązania  pozwolą  na  jak  najszersze  skorzystanie  

z  możliwości  zastosowania  stawki  podatku  VAT  w  wysokości  0%  jednocześnie  pozostając  

w zgodzie z prawem UE. W treści projektu ustawy przewiduje się szersze niż dotychczasowe 

stosowanie  0%  stawki  w  zakresie  podatku  od  towarów  i  usług  w  odniesieniu  do  szeroko 

rozumianej  produkcji  okrętowej  i  komplementarnej.  Przy  budowie  nowych  jednostek 

pływających  należy  możliwie  rozszerzyć  katalog  rodzajów  jednostek,  do  których  będzie 

można stosować stawkę preferencyjną VAT. 

Intencją polskiego ustawodawcy było rozszerzenie katalogu jednostek pływających objętych 

stawką 0% VAT do granic, które wyznacza art. 148 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 

listopada  2006  r.  w  sprawie  wspólnego  systemu  podatku  od  wartości  dodanej.  Polski 

ustawodawca stwierdził  bowiem, że  ww. katalog w poprzednim stanie prawnym był  węższy 

aniżeli  to  na  co  zezwala  sama  dyrektywa.  Aktualne  brzmienie  art.  83  ust.  1  pkt  1  ustawy  

o  podatku  od  towarów  i  usług  umiejscowiło  statek  lodołamacz  pełnomorski  jako  statek 

zakwalifikowany  w  grupie  PKWiU  30.11.33.0,  co  potwierdza,  że  tak  w  poprzednim  jak  

i  obecnym  stanie  prawnym  powinien  być  on  opodatkowany  stawką  0%  VAT.  Przyjęcie 

odmiennego  poglądu  pozostawałoby  w  sprzeczności  z  wykładnią  autentyczną  (wynikającą 

wprost z treści ww. uzasadnienia) art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. 

Nie  sposób  bowiem  przyjąć,  że  skoro  ustawodawca  zamierzał  rozszerzyć  katalog  statków 

objętych stawką 0% VAT, to przepis w  istocie wprowadził  zawężenie katalogu tych statków 

jedynie do takich, które mogą być wykorzystywane do celów „handlowych i przemysłowych” 

oraz  do  połowów.  Taką  zaś  interpretację  zaprezentował  Zamawiający  odrzucając  ofertę 

Odwołującego. 

Z  przytoczonego  art.  83  ust.  1  pkt  1  lit.  a  ustawy  o  podatku  od  towarów  i  usług  wynika,  że 

stawka  podatku  VAT  ma  zastosowanie  do  dostaw  jednostek  pływających,  jeżeli  spełnione 

zostaną łącznie dwa warunki: 1) jednostka pływająca ma być używana do żeglugi na pełnym 

morzu, 2) jednostka pływająca ma być używana do przewożenia odpłatnie pasażerów lub do 

celów handlowych, przemysłowych  lub do połowów. Jednocześnie ustawa o VAT wymienia 

wprost  przykładowe  kategorie  jednostek  pływających,  które  należy  traktować  jako 

spełniające te warunki i tym samym opodatkowane podatkiem VAT według stawki 0%. Jedną 

z  takich  kategorii  stanowią  lodołamacze  pełnomorskie.  Dyrektor  Krajowej  Informacji 

Skarbowej w interpretacji z 26 kwietnia 2017 roku uznał przestawione powyżej stanowisko za 

prawidłowe.  

Zgodnie  z  art.  14b  §  1  Ordynacji  podatkowej  minister  właściwy  do  spraw  finansów 

publicznych,  na  pisemny  wniosek  zainteresowanego,  wydaje  w  jego  indywidualnej  sprawie, 

pisemną  interpretację  przepisów  prawa  podatkowego,  tzw.  interpretację  indywidualną. 

Interpretacja  taka  jest  specyficznym  aktem  stosowania  prawa,  niebędącym  ani  decyzją 

administracyjną,  ani  postanowieniem.  Zgodnie  z  doktryną  i  orzecznictwem  organów 

podatkowych,  sądów  administracyjnych  i  Naczelnego  Sądu  Administracyjnego,  celem 

interpretacji  indywidualnej  jest  złagodzenie  ryzyka  związanego  z  realizacją  przez  podatnika 

czy  płatnika  praw  i  obowiązków  wynikających  z  ustaw  podatkowych,  zwłaszcza  obowiązku 

samoobliczenia i wpłacenia należnego podatku. 

Zgodnie  z  Ordynacją  podatkową  organem  właściwym  w  sprawach  interpretowania  prawa 

podatkowego  jest  Minister  Finansów  lub  uprawnione  przez  niego  podmioty.  Tym  samym 

ż

aden  inny  podmiot,  w  tym  Zamawiający  w  toku  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  nie  jest  uprawniony  do  dokonywania  sprzecznej  z  ustaleniami  zawartymi  

w  interpretacji  podatkowej  weryfikacji  poprawności  zastosowania  przepisów  prawa 

podatkowego przez podatnika.  

Po  stronie  podmiotu  ubiegającego  się  o  wydanie  interpretacji  indywidualnej  nie  powinny 

występować  żadne  negatywne  konsekwencje  związane  z  zastosowaniem  się  do 

przedstawionego w interpretacji indywidualnej stanu faktycznego. W myśl art. 14k Ordynacji 

podatkowej zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem 

jej  wygaśnięcia  lub  przez  doręczeniem  organowi  podatkowemu  odpisu  prawomocnego 

orzeczenia  sądu  administracyjnego  uchylającego  przedmiotową  interpretację  indywidualną 

nie  może  szkodzić  wnioskodawcy,  jak  również  w  przypadku  nieuwzględnienia  jej  

w  rozstrzygnięciu  sprawy  podatkowej.  Ochrona  prawna  nie  przysługiwałaby  zatem  

w sytuacji, gdyby zastosowany stan faktyczny odbiegał od tego przedstawionego we wniosku 

o  wydanie  interpretacji  indywidualnej  bądź,  gdy  interpretacja  zostałaby  zmieniona  przez 

organ  lub  uchylona  przez  sąd  administracyjny.  Należy  również  podkreślić,  że  ochrona 

przysługująca  wnioskującemu  o  wydanie  interpretacji  indywidualnej  nie  obejmuje  jedynie 

gałęzi  prawa  jaką jest  prawo  podatkowe,  ale  ma  zastosowanie  także  w  innych  dziedzinach 

prawa,  jak  np.  w  prawie  zamówień  publicznych,  gdzie  zastosowanie  się  do  indywidualnej 

interpretacji  podatkowej  nie  może  mieć  negatywnych  skutków  w  postaci  m.  in.  odrzucenia 

oferty. 

Tym  samym,  zważywszy  na  przysługującą  wnioskującemu  prawną  ochroną  przed 

negatywnymi  konsekwencjami  zastosowania  się  do  wydanej  interpretacji  indywidualnej,  jak 

również  biorąc  pod  uwagę,  że  Zamawiający  nie  ma  uprawnień  do  dokonywania  wiążącej  

i  sprzecznej  z  interpretacją  podatkową  wykładni  materialnych  przepisów  prawa 

podatkowego,  odrzucenie  oferty  Odwołującego  jako  niezgodnej  z  przepisami  prawa  nie 

może  być  uznane  za  prawidłowe.  W  niniejszym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

Zamawiający  nie  określił,  jaka  stawka  podatku  VAT  winna  być  zastosowana  przy  dostawie 

przedmiotowych  statków.  Wykonawca  w  celu  sporządzenia  stworzenia  oferty  wystąpił  do 

organu  podatkowego  o  interpretację  przepisów  ustawy  o  VAT  i  na  jej  podstawie  przyjął 

stawkę 0% VAT. Stan faktyczny wskazany jako podstawa wydania interpretacji indywidualnej 

był  całkowicie  zgodny  z  zaistniałym  stanem  faktycznym  oraz  zawierał,  jak  i  odpowiadał, 

warunkom wymaganym przez Zamawiającego od wykonawców w stosunku do oferowanego 

przedmiotu  dostawy.  Co  więcej  wykonawca  wyraźnie  wskazał  we  wniosku,  że  dostawa 

następować  będzie  do  Urzędu  Morskiego.  Dyrektor  KIS  wiedział  więc,  wydając 

przedmiotową interpretację, że statek nie będzie wykorzystywany do celów handlowych czy 

przemysłowych  (Urząd  Morski  jest  organem  administracji,  z  definicji  nie  prowadzi 

działalności  handlowej  czy  przemysłowej).  Tym  samym  Zamawiający  błędnie  dokonał 

wykładni przepisów oraz wykroczył poza swoje uprawnienia, dokonując wykładni przepisów 

prawa  podatkowego  sprzecznie  z  interpretacją  Dyrektora  KIS,  co  skutkowało  błędnym 

zastosowaniem art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Prawo zamówień publicznych, a w konsekwencji 

wadliwym  odrzuceniem  oferty  Odwołującego.  Interpretacja  podatkowa  wydana  na  wniosek 

C.  S.A.  może  być  zastosowana  przez  Zamawiającego  w  razie  zaistnienia  wątpliwości 

związanych  z  obowiązkiem  podatkowym  wynikających  z  ustawy  o  podatku  od  towarów  

i  usług.  Jeżeli  bowiem  interpretacja  przepisów  podatkowych  dokonana  przez  upoważnione 

organy  podatkowe  jest  taka,  jak  wskazana  w  wydanej  interpretacji,  to  przy  niezmiennym 

stanie faktycznym, obejmuje ona swoją ochroną wszystkich uczestników transakcji. 

We  wniosku  o  wydanie  interpretacji  Odwołujący  podał  dwie  niezależne  podstawy  prawne, 

które  uzasadniają  objęcie  dostawy  przedmiotowego  statku  stawką  0%  VAT.  Odwołujący 

wskazał,  że  statek  niezależnie  do  tego,  że  może  pełnić  funkcję  lodołamacza,  może  być 

wykorzystywany  także  do  ratownictwa  morskiego,  a  co  za  tym  idzie,  powinien  zostać 

zakwalifikowany  jako  statek  ratowniczy  na  podstawie  art.  83  ust.  1  pkt  1  lit.  b  ustawy  

o  podatku  od  towarów  i  usług.  Ewentualnie  Odwołujący  podnosi,  że  statki  będące 

przedmiotem postępowania są statkami ratowniczymi, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 

ppkt  b  ustawy  o  podatku  od  towarów  i  usług,  więc  ich  dostawa  jest  objęta  preferencyjną 

stawką  VAT  0%.  W  uzasadnieniu  odrzucenia  oferty  Odwołującego  Zamawiający  stwierdził, 

ż

e:  „podstawową  działalnością  Urzędu  Morskiego  w  S.  jest  zapewnienie  bezpieczeństwa 

ż

eglugi i ochrona środowiska morskiego”.  

Wymagane  przez  Zamawiającego  właściwości  techniczne  statku  zostały  wyspecyfikowane  

w  cz.  III  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia.  Zamawiający  wymagał  dostarczenia 

statku z funkcją lodołamacza. To, że statek jest lodołamaczem nie przesądza, że nie może 

być  wykorzystywany  jako  statek  ratowniczy.  Z  punktu  widzenia  budowy  statku  możliwość 

wykonywania zadań lodołamacza sprowadza się przede wszystkim do odmiennej konstrukcji 

dziobu,  która  zapewnia  statkowi  możliwość  kruszenia  lodu.  Tym  samym,  funkcje 

lodołamacza można skutecznie zaaplikować do wielu typów statków, w tym m. in. do statków 

ratowniczych.  Zgodnie  z  pkt  0.1  cz.  III  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  (opis 

techniczny)  statki  będące  przedmiotem  postępowania  mają  wykonywać  (oprócz  funkcji 

lodołamacza)  następujące  funkcje:  holownika  morskiego,  jednostki  ratownictwa  morskiego, 

jednostki  do  gaszenia  pożarów,  jednostki  do  zwalczania  rozlewów,  jednostki  do  obsługi 

oznakowania  nawigacyjnego,  jednostki  do  prowadzenia  prac  hydrograficznych.  Jak  wynika  

z  powyższego,  większość  funkcji,  które  mają  zapewnić  jednostki  będące  przedmiotem 

postępowania  sprowadza  się  do  szeroko  rozumianej  funkcji  ratowniczej.  Znajduje  to 

potwierdzenie także w pkt 2 cz. III specyfikacji istotnych warunków zamówienia, która opisuje 

wymagane  wyposażenie  dodatkowe  statku.  Zgodnie  z  ppkt  2.3  statki  muszą  być 

wyposażone  w  zaawansowane  urządzenia  ratunkowe  dla  20  osób  w  tym  m.  in.  w  łódź 

ratowniczą  MOD,  żurawnik  do  opuszczania  łodzi  ratowniczej,  dwie  20-osobowe  tratwy 

ratunkowe dla załogi, osiem 20-osobowych tratw ratunkowych dla rozbitków, koła ratunkowe, 

pławki świetlno-dymne, pasy ratunkowe, wyrzutnię linki ratunkowej, pirotechnikę i in. zgodnie 

z wymaganiami SOLAS oraz uznanego towarzystwa klasyfikacyjnego. 

Zasadnicza  cześć  wyposażenia  przedmiotowych  statków  to  wyposażenie  właściwe 

wyłącznie  dla  statków  ratowniczych.  Co  istotne,  pojęcie  statku  ratowniczego  nie  zostało 

zdefiniowane w sposób wiążący w żadnym akcie prawnym. Z uwagi na powyższe, za statek 

ratowniczy  należy  uznać  każdy  statek,  którego  zasadniczą  funkcją  jest  udzielanie  pomocy 

oraz  zapewnienie  bezpieczeństwa  na  morzu.  Biorąc  pod  uwagę  określoną  przez 

Zamawiającego  specyfikację  techniczną  statku  (cz.  III  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia)  należy  stwierdzić,  że  stopień  zaawansowania  w  wykonywaniu  czynności 

ratowniczych  przez  przedmiotowe  statki  jest  na  tyle  duży,  że  mogą  one  bez  wątpienia  być 

określane  mianem  statków  ratowniczych.  Tym  samym  uzasadnione  jest  twierdzenie,  że 

statki będące przedmiotem postępowania są statkami ratowniczymi w rozumieniu art. 83 ust. 

1  pkt  1  lit.  b  ustawy  o  podatku  od  towarów  i  usług,  a  co  za  tym  idzie  powinny  być  objęte 

stawką 0% VAT. 

Zarówno  lodołamacz  pełnomorski,  jak  i  używany  na  pełnym  morzu  statek  ratowniczy 

zakwalifikowane  zostały  do  tej  samej  grupy  Polskiej  Klasyfikacji  Wyrobów  i  Usług,  tj.  do 

grupy 30.11.33.0 i należą do kategorii „innych statków”. 

Niezależnie  od  tego,  że  statki  będące  przedmiotem  postępowania  z  punktu  widzenia 

przedmiotowego (tj. z uwagi na ich specyfikację techniczną) powinny być określane mianem 

statków  ratowniczych,  to  w  okolicznościach  faktycznych  niniejszej  sprawy  statki  te  będą  de 

facto wykorzystywane do pełnienia takich właśnie funkcji. 

Uzasadniając  odrzucenie  oferty  Odwołującego  Zamawiający  stwierdził  jednocześnie,  że 

zgodnie  z  przepisami  ustawy  z  dnia  21  marca  1991  roku  o  obszarach  morskich 

Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej Dyrektor Urzędu Morskiego jest terenowym 

organem  administracji  morskiej  oraz  że  podstawową  działalnością  Urzędu  Morskiego  

w  S.  jest  zapewnienie  bezpieczeństwa  żeglugi  i  ochrona  środowiska  morskiego.  Powyższe 

potwierdza treść § 5 Statutu Urzędu Morskiego w S. (załącznik do zarządzenia nr 12 Ministra 

Infrastruktury z dnia 21 marca 2011 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Morskiemu w S.) 

zgodnie  z  którym  do  podstawowych  zadań  zamawiającego  należą  sprawy:  1. 

bezpieczeństwa  żeglugi  morskiej;  2.  ochrony  portów  morskich  i  żeglugi  morskiej,  w  tym 

zadania  związane  z  wykonywaniem  zadań  obronnych  oraz  zadań  o  charakterze 

niemilitarnym,  w  szczególności  zapobieganie  aktom  terroru  oraz  likwidacji  skutków 

zaistniałych 

zdarzeń; 

korzystania 

z 

dróg 

morskich 

oraz 

portów  

i  przystani  morskich;  4.  bezpieczeństwa  związanego  z  badaniami,  rozpoznawaniem  

i eksploatacją zasobów mineralnych dna morskiego; 5. ochrony środowiska morskiego przed 

zanieczyszczeniem  wskutek  korzystania  z  morza  oraz  przez  zatapianie  odpadów  i  innych 

substancji  w  zakresie  nieuregulowanym  przepisami  Prawa  geologicznego  i  górniczego;  6. 

nadzoru nad ratowaniem życia; 

Wobec  powyższego  jako  niewątpliwy  jawi  się  fakt,  że  zasadniczy  zakres  działalności 

Zamawiającego zawiera się w szeroko rozumianym ratownictwie morskim oraz zapewnieniu 

bezpieczeństwa  żeglugi  morskiej.  W  tym  stanie  rzeczy  należy  stwierdzić,  że  statki  nabyte 

przez  Zamawiającego  w  przedmiotowym  postępowaniu  będą  wykorzystywane  do 

wykonywania  statutowych  funkcji  Zamawiającego.  Skoro  więc  ww.  statki  mają  zapewnić 

efektywne realizowanie funkcji ratowniczej, muszą być w istocie statkami ratowniczymi.  

Zamawiający jako organ administracji nie jest uprawniony do prowadzenia innej działalności 

niż  działalności  określona  statutem  nadanym  przez  Ministra  Infrastruktury,  co  prowadzi  do 

wniosku,  że  nie  będzie  uprawniony  do  wykorzystywania  statków  będących  przedmiotem 

postępowania w innym sposób niż do szeroko rozumianego ratownictwa morskiego. 

Jednocześnie  Zamawiający  stwierdził,  że  cena  najkorzystniejszej  oferty  przewyższa  kwotę, 

którą  zamierzał  przeznaczyć  na  sfinansowanie  niniejszego  zamówienia,  tj.  231.000.000  zł 

brutto.  W  przypadku,  gdyby  Zamawiający  postąpił  zgodnie  z  ustawą  Prawo  zamówień 

publicznych    i  nie  odrzucił  oferty  Odwołującego,  jedyną  ofertą,  która  zawiera  się  w  ww. 

kwocie,  byłaby  oferta  złożona  przez  Odwołującego,  a  co  za  tym  idzie,  przesłanki 

unieważnienia  postępowania  nie  zostałyby  spełnione.  W  tym  stanie  rzeczy  Zamawiający 

naruszył  także  art.  93  ust.  1  pkt  4  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych.  W  konsekwencji 

zamawiający  naruszył  także  91  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  poprzez 

zaniechanie wyboru oferty Odwołującego jako oferty najkorzystniejszej. 

II Odpowiedź Zamawiającego 

W  odpowiedzi  na  odwołanie  Zamawiający  wniósł  o  oddalenie  odwołania  w  całości  

i  zasądzenie  od  Odwołującego  na  rzecz  Zamawiającego  kosztów  postępowania  przed 

Krajową Izbą Odwoławczą. 

Zgodnie  z  treścią  art.  89  ust.  1  pkt  6  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  oferta  podlegać 

winna  odrzuceniu,  jeżeli  zawiera  błędy  w  obliczeniu  ceny  lub  kosztu.  Ustawa  nie  definiuje 

pojęcia „błąd w obliczeniu ceny”, niemniej jednak przyjmuje się, iż błędem w obliczeniu ceny 

jest  błąd  polegający  na  przyjęciu  niewłaściwych  danych  do  jej  obliczenia,  wynikający  np.  z 

 nieprawidłowego  ustalenia  stanu  faktycznego.  Tak  więc  błąd  w  obliczeniu  ceny  oferty  ma 

miejsce wówczas, gdy wykonawca oblicza cenę oferty inaczej, niż zostało to ustalone przez 

zamawiającego.  Takich  uchybień  Zamawiający  nie  mógł  poprawić  i  powinien  był  odrzucić 

ofertę na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Prawo zamówień publicznych. W tym miejscu 

należy  podnieść,  że  to  wykonawca  powinien  był  ustalić  odpowiednią  stawkę  podatku  na 

podstawie  obowiązujących  przepisów  podatkowych.  Niewłaściwe  jej  przyjęcie  zawsze 

skutkowało odrzuceniem oferty. 

W  treści  punktu  20.1  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  wskazano,  że  podana  

w  ofercie  cena  musi  być  wyrażona  w  złotych  polskich.  Cena  musi  uwzględniać 

wynagrodzenie  wykonawcy  za  wykonanie  całego  przedmiotu  zamówienia  opisanego  i  być 

wskazana w następujący sposób: cena (brutto) = wartość netto + kwota należnego podatku 

VAT.  Zamawiający  nie  określił  stawki  podatku  VAT.  Przyjmuje  się,  że  błędem  w  obliczeniu 

ceny  jest  m.in.  przyjęcie  do  obliczenia  ceny  błędnej  stawki  podatku  od  towarów  i  usług. 

Przyjęcie  przez  wykonawcę  nieprawidłowej  stawki  podatku  VAT,  w  sytuacji,  gdy 

Zamawiający w specyfikacji istotnych warunków zamówienia nie określił stawki podatku VAT, 

zostawiając  określenie  prawidłowości  tej  stawki  wykonawcom,  stanowiłoby  podstawę  do 

odrzucenia  oferty  na  podstawie  art  89  ust.  1  pkt  6  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych 

Oferta z nieprawidłową – 0% stawką podatku od towarów i usług – zawiera błąd w obliczeniu 

ceny  i  jako  taka  podlegała  odrzuceniu  na  podstawie  przepisu  art.  89  ust.  1  pkt  6  ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych  w  związku  z  regulacją  punktu  20.1  specyfikacji  istotnych 

warunków zamówienia. 

Zamawiający  pozyskał  specjalistyczne  opracowanie  sporządzone  przez  renomowanego 

eksperta  w  dziedzinie  prawa  podatkowego  w  przedmiocie  możliwości  zastosowania  stawki 

0%  VAT  przy  dostawie  przedmiotowych  wielozadaniowych  jednostek  pływających  oraz 

dotyczącą  znaczenia  interpretacji  indywidualnej  prawa  podatkowego  przedstawionej  przez 

jednego  z  wykonawców.  Wnioski  przedmiotowej  opinii  jednoznacznie  potwierdzają 

nieprawidłowość  argumentacji  podnoszonej  przez  Odwołującego  oraz  wadliwość  wydanej  

w sprawie interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz brak uzasadnienia dla 

możliwości zastosowania stawki VAT 0% w postępowaniu. 

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług stawkę podatku  

w wysokości 0% stosuje się do dostaw: 

a) jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie 

pasażerów  lub  używanych  do  celów  handlowych,  przemysłowych  lub  do  połowów,  w  tym  

w szczególności: 

-  pełnomorskich  liniowców  pasażerskich,  pełnomorskich  statków  wycieczkowych  i  tym 

podobnych  jednostek  pływających  do  przewozu  osób  –  pełnomorskich  promów  wszelkiego 

typu (PKWiU ex 30.11.21.0), 

- pełnomorskich tankowców do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, 

chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0), 

- pełnomorskich chłodniowców, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0), 

-  pozostałych  statków  pełnomorskich  do  przewozu  ładunków  suchych  (stałych),  z 

wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWIU ex 30.11.24.0), 

-  pełnomorskich  statków  rybackich,  pełnomorskich  statków  przetwórni  oraz  pełnomorskich 

pozostałych  jednostek  pływających  do  przetwarzania  lub  konserwowania  produktów 

rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0), 

- pchaczy pełnomorskich i holowników pełnomorskich (PKWiU ex 30.11.32.0), 

- pełnomorskich lodołamaczy (PKWiU ex 30.11.33.0), 

b)  używanych  na  morzu  statków  ratowniczych  morskich  i  łodzi  ratunkowych  (PKWiU  ex 

W  treści  odwołania  Wykonawca  podniósł,  iż  analiza  porównawcza  obecnej  i  wcześniejszej 

treści  przepisu  art.  83  ust.  1  pkt  1  ustawy  o  podatku  od  towarów  i  usług  uzasadniają 

przyjęcie,  iż  po  nowelizacji  przepisów  nastąpiło  rozszerzenie  możliwości  preferencyjnego 

stosowania  stawki  podatku  VAT,  gdyż  głównym  celem  nowelizacji  pozostawać  miałoby 

rozszerzenie  możliwości  zastosowania  stawki  VAT  0%  na jednostki  pływające. Wykonawca 

przyjął  zatem,  że  do  dostawy  lodołamacza  po  nowelizacji  ustawy  o  VAT  możliwe  będzie 

zawsze  (bez  względu  na  sposób  wykorzystania)  zastosowanie  preferencyjnej  stawki  VAT. 

Przedmiotowa  interpretacja  pozostaje  błędna,  pomija  bowiem  zarówno  jednoznaczną  treść 

obowiązującego  obecnie  przepisu,  jak  też  poprzednio  obowiązujące  obostrzenia 

funkcjonalne, a także wnioski wynikające z uzasadnienia ustawy nowelizującej. 

Jednoznaczna treść przepisu art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że stawka 0% VAT 

ma  zastosowanie  do  dostawy  jednostek  pływających:  używanych  do  żeglugi  na  pełnym 

morzu  i  przewożących  odpłatnie  pasażerów  lub  używanych  do  celów  handlowych, 

przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności pełnomorskich lodołamaczy (PKWiU 

ex  30.11.33.0).  Analiza  językowa  zapisów  art.  83  ust.  1  pkt  1  ppkt  a  ustawy  o  podatku  od 

towarów  i  usług  nie  umożliwia  przyjęcia  innego  stanowiska  niż  przedstawione  przez 

Zamawiającego  w  uzasadnieniu  decyzji  o  odrzuceniu  oferty  Wykonawcy.  W  związku  

z  użytym  w  przepisie  spójnikiem  „i”  wraz  z  warunkiem  używania  jednostki  do  żeglugi  na 

pełnym  morzu,  warunkiem  zastosowania  stawki  VAT  0%  pozostaje  jednoczesne  spełnienie 

którejkolwiek  z  wymienionych  alternatywnie  pozostałych  przesłanek:  używania  statku  do 

przewożenia  odpłatnego  pasażerów  lub  używania  statku  do  celów  handlowych, 

przemysłowych lub używania statku do połowów. Wyliczenie jednostek pływających zawarte 

w  powyższym  przepisie  ma  charakter  uszczegółowiający  i  egzemplifikujący  pierwszą  część 

treści  tegoż  przepisu.  Wyliczenie  jest  bowiem  poprzedzone  zwrotem  „w  tym  

w szczególności”. Wszystkie jednostki wymienione w poszczególnych tiret przepisu litery „a”, 

aby możliwe było  zastosowanie przy  ich dostawie stawki 0% VAT, muszą spełniać  warunki 

wskazane  w  pierwszej  części  przepisu.  Dla  zastosowania  stawki  0%  VAT  nie  wystarczy 

zatem, aby dana jednostka pływająca była wymieniona w przykładowym katalogu zawartym 

w  art.  83  ust.  1  pkt  1  ppkt  a  ustawy  o  podatku  od  towarów  i  usług.  Wbrew  stanowisku 

zaprezentowanemu przez Wykonawcę, nie pozostaje możliwe przyjęcie, że przed wejściem 

w  życie  ustawy  nowelizującej  dostawa  wszystkich  lodołamaczy  pełnomorskich  objęta  była 

preferencyjną  stawką  VAT  0%.  Poprzednia  treść  przepisu  upoważniała  bowiem  do 

zastosowania  tejże  stawki  podatku  wyłącznie  w  jednym  przypadku  –  dla  dostaw 

dokonywanych na rzecz armatorów morskich. Dostawa tego rodzaju jednostek nie podlegała 

zatem  wówczas  w  nieograniczonym  zakresie  stawce  VAT  0%,  a  przykładem  braku 

możliwości  zastosowania  stawki  preferencyjnej  byłaby  właśnie  dostawa  takiej  jednostki  na 

rzecz Dyrektora Urzędu Morskiego, który nie jest bowiem armatorem morskim. Zastosowanie 

stawki preferencyjnej zależne jest obecnie od sposobu wykorzystania jednostki (złagodzono 

jedynie dotychczasowy obowiązek w zakresie konieczności dostawy armatorowi morskiemu). 

Odwołujący,  cytując  uzasadnienie  ustawy  nowelizującej,  pominął  bowiem  uzasadnienie,  że 

istotą tej preferencji jest używanie danej jednostki do określonych celów. 

Powyższe  stanowisko  potwierdza  również  treść  broszury  informacyjnej  wydanej  przez 

Ministerstwo  Finansów  pn.  „Wyjaśnienie  w  zakresie  opodatkowania  stawką  podatku  VAT  

w  wysokości  0%  dostawy  towarów  i  świadczenia  usług  dotyczących  niektórych  jednostek 

pływających”, wynika, że istotnym kryterium do zastosowania stawki VAT 0% ma być użycie 

statku  do  działalności  gospodarczej  na  pełnym  morzu,  tj.  uprawianie  żeglugi  statkiem 

morskim w opisanych celach. 

Nie  budzi  wątpliwości  okoliczność,  że  jednostki  pływające  pozostające  przedmiotem 

zamówienia,  nie  będą  używane  w  żadnym  ze  wskazanych  w  ustawie  celów.  Wyklucza  to 

zarówno  ich  konstrukcja  jak  i  fakt,  iż  Zamawiającym  pozostaje  organ  administracji 

państwowej. 

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej 

Polskiej  i  administracji  morskiej,  Dyrektor  Urzędu  Morskiego  jest  terenowym  organem 

administracji  morskiej.  Podstawową  działalnością  Urzędu  Morskiego  w  S.  jest  zapewnianie 

bezpieczeństwa  żeglugi  i  ochrona  środowiska  morskiego.  Na  podstawie  treści  zapisów  §  5 

Statutu  Urzędu  Morskiego  w  S.,  stanowiącego  załącznik  do  zarządzenia  nr  12  Ministra 

Infrastruktury  z  dnia  21  marca  2011  r.  w  sprawie  nadania  statutu  Urzędowi  Morskiemu  w 

Szczecinie,  brak  jest  podstaw  do  przyjęcia,  iż  Zamawiający  prowadzi  działalność  handlową 

lub przemysłową w rozumieniu powyższych definicji. 

Jednostka  pływająca  będąca  przedmiotem  zamówienia  nie  może  być  używana  do 

przewożenia odpłatnie pasażerów oraz do połowów, gdyż jej cechy techniczno-konstrukcyjne 

uniemożliwiają  wykorzystywanie  jednostki  do  takiego  celu.  Nie  jest  również  możliwe  jej 

użycie  do  celów  handlowych.  Przymiotnik  „handlowy”  utworzony  został  od  słowa  handel  

i  definiuje  „działalność  polegającą  na  kupnie,  sprzedaży  lub  wymianie  towarów  i  usług”. 

Konstrukcja  i  cechy  przedmiotowej  jednostki  pływającej  wykluczają,  aby  przy  jej  pomocy 

mogła  być  prowadzona  tego  rodzaju  działalność.  Przymiotnik  „przemysłowy”  został 

utworzony  od  słowa  „przemysł”,  które  to  pojęcie  oznacza  „produkcję  materialną  polegającą 

na  wydobywaniu  z  ziemi  bogactw  naturalnych  i  wytwarzaniu  produktów  w  sposób  masowy 

przy  użyciu  urządzeń  mechanicznych”.  Przy  użyciu  jednostki  pływającej  stanowiącej 

przedmiot  zamówienia,  nie  jest  możliwe  wydobywanie  z  ziemi  (z  szelfu)  bogactw 

naturalnych.  Nie  można  również  wytwarzać  przy  jej  pomocy  żadnych  produktów,  zatem 

jednostka nie spełnia żadnych celów przemysłowych. Opis techniczny oraz treść specyfikacji 

istotnych  warunków  zamówienia  jednoznacznie  wskazują  na  dedykowaną  wyłącznie  dla 

potrzeb  Zamawiającego  jednostkę  wielozadaniową,  której  celem  pozostaje  zapewnienie 

możliwości realizacji wyłącznie ustawowych zadań Urzędu Morskiego.  

Zatem jednostki pływające stanowiące przedmiot zamówienia nie spełniają cech wskazanych 

w  początkowej  części  przepisu  art.  83  ust.  1  pkt  1  ppkt  a  ustawy  o  podatku  od  towarów  

i  usług,  a  zarzuty  odwołania  w  zakresie  naruszenia  przedmiotowego  przepisu  pozostają 

pozbawione podstaw. 

Nieuzasadniony  pozostaje  zarzut  ewentualny  podniesiony  Odwołującego  w  zakresie 

możliwości zastosowania w sprawie regulacji art. 83 ust. 1 pkt 1 ppkt b ustawy o podatku od 

towarów  i  usług.  Powołany  przepis  stanowi  podstawę  do  zastosowania  stawki  VAT  0%  dla 

dostawy używanych na morzu statków ratowniczych morskich i łodzi ratunkowych (PKWiU ex 

30.11.33.0).  Przepis  powyższy  stanowi  o  jednostkach  pływających  „używanych”  do 

określonych  celów.  Nie  jest  zatem  możliwe  przyjęcie,  iż  przepis  dotyczy  dostawy  jednostki 

pływającej, w zakresie której istnieje jedynie potencjalna i hipotetyczna możliwość pełnienia 

ww.  funkcji,  bądź  też  wypełniania  tych  celów.  Jeśli  zatem  jednostka  nie  będzie 

wykorzystywana  przez  Zamawiającego  jako  statek  ratowniczy  morski,  to  nie  pozostanie 

możliwe uznanie, iż jest to „używany na morzu statek ratowniczy morski lub łódź ratunkowa 

(PKWiU  ex  30.11.33.0)”,  o  którym  mowa  w  art.  83  ust.  1  pkt  1  ppktb  ustawy  o  podatku  od 

towarów i usług. 

Zamawiający  jednoznacznie  zaprzecza,  by  jednostki  stanowiące  przedmiot  zamówienia 

miały  realizować  wskazane  cele,  tj.  być  używane  na  morzu  jako  statek  ratowniczy  lub  łódź 

ratunkowa.  Zamawiający  nie  rozważa  możliwości  używania  przedmiotem  jednostki  

w  charakterze  statku  ratowniczego  morskiego.  Powyższe  wynika  zarówno  z  zamierzonego 

sposobu  zarejestrowania  jednostek,  jak  i  z  funkcji  pełnionych  przez  Zamawiającego,  tj. 

ustawowych zadań nałożonych na Dyrektora Urzędu Morskiego. 

Podnieść  należy,  że  zamierzony  sposób  zarejestrowania  obu  zamawianych  jednostek 

pływających  w  Polskim  Rejestrze  Statków  wyrażony  został  jednoznacznie  w  treści 

specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia.  Statki  będą  bowiem  zarejestrowane  jako 

„LODOŁAMACZ  PEŁNOMORSKI  *KM  OIL  RECOVERY  VESSEL  TUG  FIRE  FIGHTING 

SHIP 1 SPECIAL PURPOSE SHIP 1 LI IWS AUT NAV1 DPI ECO REC *PRM DF”. 

Zgodnie  z  zasadami  klasyfikacji  i  rejestracji  statków  w  Polskim  Rejestrze  Statków, 

oznaczenie  powyższego  sposobu  rejestracji  wskazuje,  że  będzie  on  używany  jako  statek 

typu: 

- OIL RECCA/ERY VESSEL – oznacza statek do zwalczania rozlewów olejowych, 

- TUG - oznacza holownik, 

- FIRE FIGHTING SHIP – oznacza statek pożarniczy  z  wyróżnikiem 1, tj. przeznaczony do 

prowadzenia  akcji  gaśniczej  i  ratowniczej  przy  małych  pożarach,  w  bliskiej  odległości  od 

ź

ródła ognia i przez krótki czas, 

- SPECIAL PURPOSE SHIP – oznacza statek specjalistyczny, 

-  LI  –  wskazuje  na  klasę  lodową  i  oznacza  możliwość  żeglugi  w  ciężkich  warunkach 

lodowych, w asyście lodołamaczy, jeżeli jest to konieczne, 

- IWS – oznacza przystosowanie do przeglądu na wodzie części podwodnej kadłuba, 

- AUT – oznacza bezwachtową pracę maszynowni i jednoosobową obsługę mostku, 

- l\JAVi – dotyczy jednoosobowego prowadzenia wachty na mostku, 

- DPI – wskazuje, że nieutrzymanie pozycji statku może nastąpić w przypadku pojedynczego 

uszkodzenia, redundancja elementów aktywnych i pasywnych systemu napędowego nie jest 

wymagana, 

-  ECO  REC  –  oznacza,  że  statek  spełnia  wymagania  w  zakresie  przystosowania  go  do 

bezpiecznego i ekologicznego recyklingu, 

- *PRM – to symbol urządzeń maszynowych zbudowanych pod nadzorem PRS, a wskazanie 

DF  to  dodatkowy  znak  urządzeń  maszynowych  napędu  głównego  dla  silników  na  dwa 

rodzaje paliwa. 

Z przedmiotowych informacji jednoznacznie wynika, że żadna z jednostek nie będzie zatem 

rejestrowana  jako  statek  ratowniczy.  W  odmiennym  przypadku,  zgodnie  z  „Przepisami 

Klasyfikacji  i  Budowy  Statków  Morskich”  konieczne  pozostawałoby  dodanie  w  zakresie 

parametrów  rejestracyjnych  oznaczenia:  „Statek  ratowniczy:  RESCUE  VESSEL”.  Pomimo 

próby  wykazania  przez  Odwołującego,  iż  nie  istnieje  definicja  statku  ratowniczego, 

z  powyższych  wyjaśnień  wynika  jednoznacznie,  że  Polski  Rejestr  Statków  używa  odrębnej 

kategorii  dla  tego  rodzaju  jednostki.  Dodatkowym  argumentem  potwierdzającym  brak 

możliwości  uznania  zamawianych  jednostek  jako  statki  ratownicze  lub  łodzie  ratunkowe 

pozostaje  fakt,  iż  Zamawiający  w  zakresie  własnych  zadań  ustawowych  nie  prowadzi  na 

morzu działań ratowniczych.  

Sformułowanie  „bezpieczeństwo  żeglugi”  nie  może  być  intepretowane  jako  podejmowanie 

działań  ratowniczych.  Przedmiotowe  i  ustawowe  zadanie  polega  bowiem  na  organizowaniu 

bezkolizyjnego  ruchu  statków  –  wydawaniu  zaleceń,  ostrzeżeń  i  instrukcji  określonego 

zachowania się dla celu zapewnienia bieżącego bezpieczeństwa żeglugi i organizacji ruchu 

morskiego.  Działania  ratownicze  natomiast  polegają  na  poszukiwaniu  i  ratowaniu  życia  na 

morzu.  Jak  wynika  z  dyspozycji  art.  116  ustawy  z  dnia  18  sierpnia  2011  roku  

o  bezpieczeństwie  morskim,  w  celu  wykonywania  tychże  zadań  powołana  została  Morska 

Służba  Poszukiwania  i  Ratownictwa  („Służba  SAR”).  Jak  wynika  z  regulacji  ustawowej, 

zadania ratownicze  w zakresie morskim zastrzeżone zostały dla Służby  SAR i podmiot ten,  

a  nie  Dyrektor  Urzędu  Morskiego,  wykonuje  te  zadania  oraz  dysponuje  statkami 

ratowniczymi. 

W  związku  z  powyższymi  okolicznościami,  brak  jest  możliwości  uznania,  że  przedmiotem 

dostawy w ramach zamówienia będą używane na morzu statki ratownicze morskie lub łodzie 

ratunkowe (PKWiU ex 30.11.33.0). Dostawa nie będzie zatem mogła korzystać ze stawki 0% 

VAT na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 ppkt b ustawy o podatku od towarów i usług. 

Wbrew  twierdzeniom  Odwołującego,  Zamawiający  nie  dokonał  czynności  sprzecznej  

z  treścią  stanowiska  Dyrektora  Informacji  Skarbowej,  wyrażonej  w  postaci  podatkowej 

interpretacji indywidualnej udzielonej Wykonawcy. 

Na  etapie  uzyskiwania  interpretacji  podatkowej  dochodzi  jedynie  do  niewiążącej  wymiany 

poglądów  pomiędzy  zainteresowanym  a  organem  interpretacyjnym  dotyczącej  możliwości 

zastosowania  konkretnych  przepisów  podatkowych  do  pewnego,  zrealizowanego  lub 

hipotetycznego,  stanu  faktycznego.  Interpretacja  indywidualna  nie  jest  zatem  aktem 

stosowania prawa, lecz jest jedynie informacją zawierającą stanowisko organu podatkowego 

w  kwestii  sposobu  stosowania  prawa.  Indywidualna  interpretacja  podatkowa  jest  formą 

wyrażenia przez organ podatkowy oświadczenia wiedzy, w jaki sposób należy interpretować 

i stosować przepisy prawa podatkowego w sytuacji faktycznej, w której znajduje się lub może 

się  znaleźć  osoba  zainteresowana.  W  ramach  interpretacji  indywidualnej  organ  podatkowy 

jedynie przedstawia swój pogląd w zakresie rozumienia treści przepisów prawa podatkowego 

i  sposobu  ich  zastosowania  w  odniesieniu  do  ujętego  we  wniosku  stanu  faktycznego  już 

istniejącego  bądź  zdarzenia  przyszłego.  Przedmiotem  oceny  organu  podatkowego  nie  jest 

stan  faktyczny,  lecz  przepis  prawny.  Samo  wydanie  interpretacji  nie  łączy  się  w  zasadzie  

z  żadnymi  skutkami  prawnymi.  Przepisy  prawa  podatkowego  przewidują  bowiem  określone 

skutki (głównie  dla  wnioskodawcy,  lecz  częściowo  również  dla  właściwych  względem  niego 

organów  podatkowych)  dopiero  w  związku  z  zastosowaniem  się  do  interpretacji.  Nie 

pozostaje  natomiast  zastosowaniem  się  do  interpretacji  złożenie  oferty  z  daną  stawką 

podatku  od  towarów  i  usług.  Takie  działanie  nie  rodzi  bowiem  po  stronie  Wykonawcy 

ż

adnych  konsekwencji  podatkowych.  Nie  kreuje  ani  obowiązku  podatkowego,  ani  tym 

bardziej  zobowiązania  podatkowego.  W  związku  z  powyższym,  na  etapie  złożenia  oferty  

w toku postępowania o zamówienie publiczne, interpretacja indywidualna (dotycząca stawek 

podatkowych,  z  jakimi  miałoby  być  dane  zamówienie  wykonane),  nie  wywołuje  żadnych 

skutków.  Interpretacje  indywidualne  nie  są  wiążące,  ani  podatnika  (wnioskodawcy),  ani 

organu  podatkowego.  Niewiążący  charakter  wydanej  interpretacji  powoduje,  że  prawo  

i  obowiązek  dokonywania  wykładni  przepisów  prawa  podatkowego  przez  inne  podmioty  

(w  tym  inne  organy)  w  ramach  ich  czynności  urzędowych  istnieje  także  wówczas,  gdy  

w  danej  kwestii  została  wydana  jakaś  interpretacja  indywidualna  (bądź  nawet  interpretacja 

ogólna).  

Zamawiający pozostawał upoważniony do dokonania wykładni regulacji prawa podatkowego 

niezależnie od faktu przedstawienia przez Odwołującego interpretacji podatkowej. Przyjęcie 

bowiem  odmiennego  poglądu  prowadziłoby  do  absurdalnego  wniosku,  że  nie  jest  możliwe 

rozstrzygnięcie  żadnego  postępowania  w  przedmiocie  udzielenia  zamówienia  publicznego, 

jeśli  zamawiający  nie  przedstawi  interpretacji  indywidualnej  wskazującej  na  prawidłową 

stawkę  podatku.  Ocena  prawidłowości  oferty,  w  tym  ocena  prawidłowości  obliczenia  ceny, 

wymaga  bowiem  dokonania  każdorazowo  wykładni  przepisów  podatkowych  (regulacji 

dotyczących  stawek  podatku  od  towarów  i  usług)  i  nie  wymaga  się  w  tym  zakresie 

pozyskiwania każdorazowo interpretacji podatkowych. Przyjmuje się, że Zamawiający może 

z  interpretacji  pomocniczo  skorzystać,  lecz  nie  pozostaje  związany  jej  treścią.  Istotne 

znaczenie  w  sprawie  ma  również  okoliczność,  że  interpretacja  nie  jest  wydawana  na 

podstawie  i  w  oparciu  o  stan  faktyczny,  jaki  wystąpi  po  przeprowadzeniu  postępowania  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  lecz  informacje  przedstawione  przez  stronę 

(wnioskodawcę).  W  treści  wniosku  o  wydanie  interpretacji  Wykonawca  oświadczył 

jednoznacznie,  iż  „klasa  statku  jednoznacznie  opisuje  statek  w  rejestrze  statków  jako 

Iodołamacz  pełnomorski”.  Skoro  jednak  Polski  Rejestr  Statków  zawiera  odrębną  klasę 

RESCUE  VESSEL,  to  sam  Wykonawca  potwierdził,  iż  dostawa  nie  dotyczy  statku 

ratowniczego. Kwestie związane z wykorzystaniem jednostek, zostały we wniosku o wydanie 

interpretacji przez Odwołującego pominięte. Ponadto Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 

nie  podzielił  w  całości  stanowiska  Wykonawcy  zaprezentowanego  we  wniosku  

o  interpretację.  Odwołujący  zwrócił  bowiem  uwagę  w  treści  wniosku  na  funkcję  ratowniczą 

statku,  jednakże  organ  pominął  te  argumenty  jako  nie  mające  zastosowania  w  sprawie. 

Wydana  interpretacja  jednoznacznie  wskazuje  tylko  na  jedną  przesłankę  uzasadniającą 

zastosowanie  stawki  VAT  0%,  tj.  art.  83  ust.  1  pkt  1  lit.  a  ustawy  o  podatku  od  towarów  

i usług, a nie kwestie związane z rzekomą funkcją ratowniczą.  

Kwestie  statku  ratowniczego  podniesione  zostały  wyłącznie  na  potrzeby  odwołania, 

Wykonawca  nie  odwoływał  się  bowiem  do  nich  w  odpowiedzi  na  wezwanie  do  wyjaśnienia 

podstaw  zastosowanej  stawki  VAT  w  ofercie. W tychże  wyjaśnieniach  Odwołujący  wskazał 

bowiem  jedynie,  że  opiera  się  na  wnioskach  interpretacji  indywidualnej,  która  jednak  nie 

zawiera potwierdzenia, że w sprawie mógłby mieć zastosowanie przepis art. 83 ust. 1 pkt 1 

lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. 

Z uwagi na powyższe okoliczności, wobec braku możliwości zastosowania w odniesieniu do 

dostawy będącej przedmiotem zamówienia stawki VAT 0%, konieczne pozostawało uznanie, 

ż

e oferta Wykonawcy zawiera błąd w obliczeniu ceny i podlega odrzuceniu. 

W  związku  z  powyższym  nie  pozostają  zasadne  również  pozostałe  zarzuty  odwołania.  

W szczególności brak jest możliwości dokonania wyboru jako najkorzystniejszej oferty, która 

została  odrzucona.  Zarzut  naruszenia  przepisu  art.  7  ust.  1  w  zw.  z  art.  91  ust.  1  ustawy 

Prawo zamówień publicznych nie zasługuje zatem na uwzględnienie. 

Analogicznie  uznać  należy,  że  Zamawiający  nie  dokonał  również  naruszenia  przepisów 

prawa  wskutek  dokonania  czynności  unieważnienia  postępowania.  Odrzucenie  oferty 

Odwołującego  spowodowało  oczywistą  konsekwencję,  tj.  konieczność  dokonania  wyboru 

spośród  pozostałych  ofert  złożonych  z  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia.  

W  następstwie  powyższego  Zamawiający  ustalił,  że  spośród  pozostałych  ofert,  cena 

najkorzystniejszej  oferty  przewyższa  kwotę,  którą  Zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na 

sfinansowanie niniejszego zamówienia, co uzasadniało unieważnienie postępowania, zarzut 

naruszenia  przepisu  art.  93  ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  również  nie 

pozostaje zatem zasadny. 

III Ustalenia Izby  

Na wstępie Izba stwierdziła, że nie zachodzi żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem 

odwołania, opisanych w art. 189 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, a Odwołujący 

ma interes we wniesieniu odwołania. 

Izba ustaliła, iż stan faktyczny postępowania nie jest sporny między Stronami.  

Po  zapoznaniu  się  z  przedmiotem  sporu  oraz  argumentacją  obu  Stron,  w  oparciu  o  stan 

faktyczny  ustalony  podczas  rozprawy  Izba  ustaliła  i  zważyła,  co  następuje:  odwołanie 

podlega oddaleniu. 

Z  przepisu  art.  192  ust. 2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  wynika,  iż  Izba  uwzględnia 

odwołanie,  jeśli  stwierdzi  naruszenie  przepisów  ustawy  (ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych),  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania  

o udzielenie zamówienia.  

Pojęcie  (istotny)  wpływ  na  wynik  postępowania  odnosi  się  co  do  zasady  do  dokonania 

wyboru oferty najkorzystniejszej oraz unieważnienia postępowania. 

Zatem odwołanie oddala się w dwóch przypadkach: jeśli nie zasługuje ono na uwzględnienie 

jako niezasadne oraz jeśli co prawda jest zasadne, ale stwierdzone naruszenie nie  wpływa 

na aspekt dokonania wyboru oferty najkorzystniejszej lub unieważnienia postępowania. 

Sytuacja taka zachodzi w niniejszej sprawie. 

Zamawiający  odrzucił  ofertę  Odwołującego  w  oparciu  o  art.  89  ust.  1  pkt  6  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych, czyli jako zawierającą błędy w obliczeniu ceny lub kosztu w postaci 

nieprawidłowej, zdaniem Zamawiającego, stawki podatku od towarów i usług.  

Wskazanie  w  ofercie  nieprawidłowej  stawki  podatku  od  towarów  i  usług  jest  uważane  

w  orzecznictwie  i  piśmiennictwie  za  jedną  z  podstawowych  okoliczności  uzasadniających 

zastosowanie wobec oferty sankcji odrzucenia z powołaniem się na przepis art. 89 ust. 1 pkt 

6 ustawy Prawo zamówień publicznych. Potwierdzają to uchwały Sądu Najwyższego z dnia 

20 października 2011 r. sygn. III CZP 53/11 oraz sygn. III CZP 52/11. W uchwałach tych Sąd 

Najwyższy odróżnił również etap oceny przez Zamawiającego poprawności oferty w ramach 

procedury  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  i  tym  samym  poprawności  zachowania  się 

wykonawcy składającego tę ofertę od etapu działania organów podatkowych i dokonywanej 

przez nie oceny poprawności zachowania się podatnika naliczającego podatek od towarów i 

usług. 

Zatem nie ma wątpliwości, że w przypadku stwierdzenia przez Zamawiającego zastosowania 

przez Odwołującego nieprawidłowej stawki podatku od towarów i usług – 0% zamiast 23% – 

ofertę należało odrzucić. 

Kwestią  sporną  pomiędzy  Odwołującym  a  Zamawiającym  oraz  popierającymi  jego 

stanowisko Przystępującymi jest możliwość zastosowania w niniejszej sprawie art. 83 ust. 1 

pkt 1 lit. a i/lub lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. 

Zgodnie  z  art.  83  ust.  1  pkt  1  lit.  a  i  lit.  b  ustawy  o  podatku  od  towarów  i  usług  stawkę 

podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw: 

a) jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie 

pasażerów  lub  używanych  do  celów  handlowych,  przemysłowych  lub  do  połowów,  w  tym  

w szczególności: 

-  pełnomorskich  liniowców  pasażerskich,  pełnomorskich  statków  wycieczkowych  i  tym 

podobnych  jednostek  pływających  do  przewozu  osób  –  pełnomorskich  promów  wszelkiego 

typu (PKWiU ex 30.11.21.0), 

- pełnomorskich tankowców do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, 

chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0), 

- pełnomorskich chłodniowców, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0), 

-  pozostałych  statków  pełnomorskich  do  przewozu  ładunków  suchych  (stałych),  

z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWIU ex 30.11.24.0), 

-  pełnomorskich  statków  rybackich,  pełnomorskich  statków  przetwórni  oraz  pełnomorskich 

pozostałych  jednostek  pływających  do  przetwarzania  lub  konserwowania  produktów 

rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0), 

- pchaczy pełnomorskich i holowników pełnomorskich (PKWiU ex 30.11.32.0), 

- pełnomorskich lodołamaczy (PKWiU ex 30.11.33.0), 

b)  używanych  na  morzu  statków  ratowniczych  morskich  i  łodzi  ratunkowych  (PKWiU  ex 

Zgodnie ze stanowiskiem Zamawiającego, jakkolwiek przedmiotem dostawy są lodołamacze, 

do których można zastosować wskazanie „lodołamacz pełnomorski” i klasyfikację PKWiU ex 

30.11.33.0, nie będą one używane do żeglugi na pełnym morzu w celu odpłatnego przewozu 

pasażerów,  celach  handlowych  lub  przemysłowych  ani  do  połowów,  a  także  nie  będą 

używanymi na morzu statkami ratowniczymi morskimi lub łodziami ratunkowymi. 

Trudno  więc  założyć,  zgodnie  z  doświadczeniem  życiowym,  że  organ  podatkowy  –  wobec 

takiej  postawy  przyszłego  właściciela  jednostek  pływających  co  do  ich  przeznaczenia  (czy 

dokładniej  –  braku  przeznaczenia  w  celach  wskazanych  w  art.  83  ust.  1  pkt  1  ustawy  

o  podatku  od  towarów  i  usług)  –  przyjmie  interpretację,  zgodnie  z  którą  taki  cel  Urzędowi 

Morskiemu narzuci, w szczególności jeśli skutkowało to będzie rezygnacją z poboru podatku. 

Tym bardziej, że – jak słusznie podkreślił Zamawiający – wskazane przepisy nie odnoszą się 

do  hipotetycznej  czy  sporadycznej  możliwości  wykorzystania  jednostek  pływających  

w  danym  celu,  ale  ich  „używania”  –  czyli  co  do  zasady  zwykłego  (głównego)  sposobu  ich 

wykorzystywania, a sposób ten zależy wyłącznie od Zamawiającego.  

W  związku  z  powyższym  oświadczenie  Zamawiającego  co  do  przyszłego  sposobu 

wykorzystania jednostek pływających ma zasadnicze znaczenie i jest wiążące.  

Należy więc przyjąć, że nie zachodzą przesłanki konieczne zastosowania art. 83 ust. 1 pkt 1 

lit.  a  i  lit.  b  ustawy  o  podatku  od  towarów  i  usług,  czyli  używanie  jednostek  do  żeglugi  na 

pełnym  morzu  w  celu  odpłatnego  przewozu  pasażerów,  celach  handlowych  lub 

przemysłowych,  połowów  oraz  ratownictwa  morskiego,  a  tym  samym  zastosowanie  ww. 

przepisów. Tym samym, również w opinii Izby, zastosowanie ma stawka podatku od towarów 

i usług w wysokości 23%, a nie 0% i Zamawiający zasadnie i zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 6 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  odrzucił  ofertę  jako  zawierającą  błąd  w  obliczeniu 

ceny.  

Należy  również  zaaprobować  działanie  Zamawiającego  podjęte  w  trakcie  badania  ofert, 

polegające  na  wezwaniu  wszystkich  wykonawców  do  wyjaśnień  treści  oferty  w  zakresie 

stawki  podatku  VAT.  W  trakcie  tych  wyjaśnień  Odwołujący  powołał  się  na  uzyskaną 

interpretację indywidualną z 26 kwietnia 2017 r. 

Co  do  samej  interpretacji  indywidualnej  uzyskanej  przez  Odwołującego  –  nie  w  gestii  Izby 

jest  ocena,  czy  Dyrektor  Krajowej  Informacji  Skarbowej  dokonał  tam  poprawnej  wykładni 

przepisu  lub  wystarczająco  wnikliwie  zapoznał  się  ze  stanem  faktycznym  przedstawionym 

przez podatnika. Natomiast, w ocenie Izby, z treści stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji 

Skarbowej  wynika,  że  (niezależnie  od  statusu  Zamawiającego  jako  organu  administracji 

publicznej) przyjął on stan faktyczny, zgodnie z którym zamawiane jednostki pływające będą 

używane  w  celu  odpłatnego  przewozu  pasażerów,  celach  handlowych,  przemysłowych  lub 

do  połowów.  Wskazuje  na  to  stwierdzenie:  „niezależnie  od  faktu,  że  statek  ten  będzie 

wykorzystywany  także  do  realizacji  innych  celów,  tj.  do  holowania  morskiego,  ratownictwa 

morskiego,  gaszenia  pożarów,  zwalczania  rozlewów,  obsługi  oznakowania  nawigacyjnego 

oraz  prowadzenia  prac  hydrograficznych”,  a  także  zupełny  brak  odniesienia  się  w  treści 

interpretacji  do  przyczyn,  dla  których  Dyrektor  Krajowej  Informacji  Skarbowej  uznał,  że 

pomimo  jasnej  treści  samego  przepisu,  jednostki  podlegałyby  opodatkowaniu  stawką  0%, 

pomimo  że  nie  będą  używane  do  odpłatnego  przewozu  pasażerów,  celów  handlowych, 

przemysłowych lub do połowów. 

W interpretacji wskazano także, że jeśli w przyszłości zostanie ustalony inny stan faktyczny 

niż  przedstawiony  we  wniosku,  interpretacja  nie  wywoła  żadnych  skutków  prawnych. 

Odwołujący  w  stanie  faktycznym  opisanym  we  wniosku  wskazywał  na  funkcję  lodołamacza 

jako podstawową oraz ww. funkcje holowania, ratownictwa itd. jako dodatkowe, nie wskazał 

natomiast  na  brak  ww.  funkcji  gospodarczych.  Nie  wiadomo  więc,  czy  organ  podatkowy  

w  przyszłości  oceni,  że  stan  faktyczny  został  podany  prawidłowo,  a  tym  samym,  czy 

interpretacja będzie chroniła go jako podatnika, a tym samym i Zamawiającego.  

Niezależnie  jednak  od  powyższego,  nawet  gdyby  uznać,  że  uzyskanie  interpretacji 

indywidualnej  na  pewno  będzie  miało  skutek  „ekskulpujący”  podatnika  i  pozwoli  mu  bez 

negatywnych konsekwencji naliczyć podatek w  stawce 0%, nie zmienia  to oceny zaistniałej 

sytuacji  pod  kątem  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców,  a  także 

przejrzystości  postępowania,  czyli  głównych  zasad  systemu  zamówień  publicznych  (art.  7 

ust.  1  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych),  a  także  podstawowego  celu  stosowania 

zamówień  publicznych,  czyli  prawidłowego  wybrania  oferty  najkorzystniejszej  (w  tym 

najkorzystniejszej ekonomicznie).  

Z  porównania  cen  ofert  wynika  bowiem,  że  spośród  czterech  ofert  złożonych  

w  postępowaniu,  oferta  Odwołującego  była  najdroższa  w  kwocie  netto,  a  fakt,  że  jej  cena 

brutto była najniższa, wynikał wyłącznie z faktu zastosowania stawki VAT 0%, podczas gdy 

inni wykonawcy zastosowali stawkę 23% (w tym w stosunku do jednej miała miejsce sytuacja 

opisana  w  art.  91  ust.  3a  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  i  stawkę  tę  ustalił 

Zamawiający).  

Tym samym, gdyby wszyscy wykonawcy mieli możliwość zastosowania stawki podatku 0%, 

trzy  oferty  byłyby  tańsze  od  oferty  Odwołującego  i  mieściłyby  się  w  kwocie  przeznaczonej 

przez  Zamawiającego  na  realizację  zamówienia  –  wynik  postępowania  byłby  więc  inny. 

Dopuszczenie  do  sytuacji,  w  której  Zamawiający  wybrałby  ofertę  nie  będącą  ofertą 

najkorzystniejszą,  doprowadziłoby  więc  do  sytuacji  naruszenia  uczciwej  konkurencji  oraz 

zniweczyło  cel  postępowania  (wybór  oferty  najkorzystniejszej),  co,  zdaniem  Izby  jest 

niedopuszczalne.  

Tym samym, przy przyjęciu, że oferta Odwołującego jest poprawna i nie można zarzucić jej 

błędu  w  obliczeniu  ceny,  w  ocenie  Izby,  w  postępowaniu  dochodzi  do  sytuacji,  w  której 

musiałoby być ono unieważnione na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 7 ustawy Prawo zamówień 

publicznych  jako  obarczone  niemożliwą  do  usunięcia  wadą  uniemożliwiającą  zawarcie 

niepodlegającej unieważnieniu umowy w sprawie zamówienia publicznego.  

Wada ta jest, w ocenie Izby, niemożliwa do usunięcia, gdyż Zamawiający nie może zmienić 

wskazanych  w  ofertach  stawek  podatku  od  towarów  i  usług,  które,  dodatkowo,  w  opinii 

każdego  z  wykonawców  wyrażonej  w  wyjaśnieniach  treści  ofert  oraz  w  postępowaniu 

odwoławczym, zostały w ofertach prawidłowo ustalone.   

Umowa  podlegająca  unieważnieniu,  to  –  co  do  zasady  –  umowa,  w  stosunku  do  której 

zachodzą okoliczności  wskazane w art. 146 ustawy Prawo  zamówień publicznych. Zgodnie  

z  ust.  6  tego  artykułu  unieważnienie  umowy  może  nastąpić  w  przypadku  dokonania  przez 

zamawiającego czynności lub zaniechania czynności z naruszeniem przepisu ustawy (Prawo 

zamówień  publicznych),  które  miało  lub  mogło  mieć  wpływ  na  wynik  postępowania,  czyli 

wybór oferty najkorzystniejszej lub unieważnienie postępowania. 

W  opinii  Izby  także  sama  możliwość  skorzystania  przez  Odwołującego  w  niniejszym 

postępowaniu  przetargowym  z  potencjalnej  ochrony  zapewnianej  przez  fakt  uzyskania 

interpretacji indywidualnej (niezależnie od  wyrażonej wcześniej  wątpliwości co do pewności 

tej  późniejszej  ochrony)  i  uznanie  jego  prawa  do  wskazania  stawki  VAT  0%,  podczas  gdy 

inni wykonawcy musieliby wskazać stawkę 23%, naruszałaby uczciwą konkurencję pomiędzy 

wykonawcami.  

W niniejszym przypadku, zdaniem Izby, nie można także zarzucić innym wykonawcom faktu 

niezwrócenia  się  przez  nich  o  taką  interpretację  i  tym  samym  zaniechania  poprawienia 

swojej sytuacji w postępowaniu, gdyż już sama treść przepisu art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy 

o  podatku  od  towarów  i  usług  nie  uzasadniała  podjęcia  wątpliwości  co  do  możliwości 

zastosowania stawki preferencyjnej ze względu na brak sposobu użycia jednostek wskazany 

w tym przepisie, a przeciwną wykładnię można uznać za zaskakującą. 

Także  potencjalne  wprowadzenie  wykonawców  przez  Zamawiającego  w  specyfikacji 

istotnych  warunków  zamówienia  w  błąd  co  do  celów  ratowniczych  wykorzystania  jednostek  

i  tym  samym  możliwości  zastosowania  stawki  VAT  0%  –  przy  ustaleniu  wpływu  na  wybór 

oferty  najkorzystniejszej  –  także  byłoby  podstawą  do  unieważnienia  postępowania  zgodnie  

z art. 93 ust. 1 pkt 7 ustawy Prawo zamówień publicznych (choć rzeczywiście, jak wskazywał 

Zamawiający  –  wskazanie  przez  Odwołującego  na  możliwość  zastosowania  do 

zamawianych jednostek art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług było 

podnoszone dopiero wtórnie). 

Z powyższych powodów przedmiotowe postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego 

musiałoby  zakończyć  się  jego  unieważnieniem,  nawet  jeśli  w  oparciu  o  inną  podstawę 

prawną,  zatem  wynik  postępowania  (unieważnienie)  byłby  ten  sam.  Zastosowanie  ma  więc 

przepis art. 192 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, który wskazuje a contrario, że 

przy braku wpływu ewentualnego naruszenia przepisów na  wynik postępowania, odwołanie 

oddala się.  

Na marginesie, należy zwrócić uwagę Zamawiającemu, iż wobec zaistniałej w postępowaniu 

sytuacji,  w  kolejnym  postępowaniu  na  dostawę  przedmiotowych  jednostek  pływających, 

wskazane byłoby wskazanie w specyfikacji istotnych warunków zamówienia stawki podatku, 

którą  mają  zastosować  wykonawcy  w  ofertach,  w  tym  skorzystanie  z  możliwości,  jaką  daje 

mu  art.  14s  ustawy  Ordynacja  podatkowa  i  osobiste  wystąpienie  o  interpretację 

indywidualną,  która  (ujawniona  wykonawcom  przez  Zamawiającego)  będzie  miała 

zastosowanie do wszystkich wykonawców biorących udział w postępowaniu. 

W związku z powyższym Izba orzekła jak w sentencji oddalając odwołanie.  

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy 

Prawo zamówień publicznych, stosownie do wyniku postępowania, zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 

2,  §  3  i  §  5  ust.  3  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  

w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów 

w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.). 

Przewodniczący:      ……………………..…