KIO 220/17 POSTANOWIENIE dnia 14 lutego 2017 r.

Sygn. akt KIO 220/17 

POSTANOWIENIE 

z dnia 14 lutego 2017 r.  

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący: 

Katarzyna Brzeska  

Protokolant:               Aneta Górniak   

po  rozpoznaniu  na  posiedzeniu  niejawnym  z  udziałem  stron  i  uczestników  postępowania 

odwoławczego  w  dniu  14  lutego  2017  r.  w  Warszawie  odwołania  wniesionego  do  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 2 lutego 2017 r. przez 

wykonawcę P.P.H. „A.” Sp. z o.o. 

z siedzibą w W. w postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego: J.S.W. S. A., Z.L.M. 

z siedzibą w J.Z.  

przy  udziale 

wykonawcy  P.Ś.  prowadzącego  działalność  gospodarczą    pod  firmą  P.W. 

„A.” P.Ś. z siedzibą w M. zgłaszającego przystąpienie po stronie Zamawiającego  

orzeka: 

1.  Odrzuca odwołanie, 

1.  Kosztami postępowania obciąża wykonawcę P.P.H. „A.” Sp. z o.o. z siedzibą w W. 

i:

1)  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

15  000  zł  00  gr. 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy),  uiszczoną  przez 

wykonawcę 

P.P.H. „A.” Sp. z o.o. z siedzibą w W. tytułem wpisu od odwołania; 

2)  zasądza  od 

wykonawcy  P.P.H.  „A.”  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  W.  na  rzecz 

Zamawiającego: J.S.W. S. A., Z.L.M. z siedzibą w J.Z. kwotę 4.071,80 zł 00 gr. 

(słownie:  cztery  tysiące  siedemdziesiąt  jeden  złotych  osiemdziesiąt  groszy) 

stanowiącą  koszty  strony

  poniesione  z  tytułu  wynagrodzenia  pełnomocnika  oraz 

koszty strony związane z dojazdem na posiedzenie. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.  j.  Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  2164  z  późn.  zm.)  na  niniejsze  postanowienie  – 

w terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w 

Gliwicach. 

……………………………… 

Sygn. akt KIO 220/17 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający:  J.S.W.  S.  A.,  Z.L.M.  z  siedzibą  w  J.Z.

  prowadzi  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  na  Dostawę  do 

kopalń  JSW  S.  A.  preparatu  do  nawilżania  pyłów  węglowych  w  formie  ciekłej  z  terminem 

realizacji 12 miesięcy od daty zawarcia umowy. 

Wartość  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych  na 

podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.  

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 2 listopada 2016 r. pod numerem 2016/S 211-384709.  

Wykonawca  P.P.H.  „A.”  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  W.  (zwany  dalej  również: 

„Odwołującym”) wniósł odwołanie, które wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w 

dniu  2  lutego  2017  r.  W  odwołaniu  Odwołujący  zakwestionował  czynność  Zamawiającego 

polegającą na nieodrzuceniu oferty złożonej w toku postępowania przez P.Ś. prowadzącego 

działalność  gospodarczą  pod  firmą  P.W.  „A.”  P.Ś..  Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu 

naruszenie  przepisów  art.  89  ust.  1  pkt  1  ustawy  Pzp  poprzez  jego  niezastosowanie  i  tym 

samym  nieodrzucenie  oferty  P.Ś.,  podczas  gdy  dopuszczenie  do  przetargu  tejże  oferty 

stanowi  naruszenie  prawa  Odwołującego  jako  uprawnionego  z  patentu  nr  PL.216152, 

wynikającego  a  art.  66  Ustawy  prawo  własności  przemysłowej  w  konsekwencji  czego 

doprowadzenie  do  przeprowadzenia  aukcji  będzie  dotknięte  nieważnością  bezwzględną,  z 

tytułu  naruszenia  art.  58  k.c.,  naruszenie  przepisu  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  poprzez 

jego  niezastosowanie  i  tym  samym  nieodrzucenie  oferty  P.Ś.,  podczas  gdy  jej  treść  nie 

odpowiada  treści  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia;  naruszenie  przepisu  art.  89 

ust.  1  pkt  3  ustawy  Pzp  poprzez  jego  niezastosowanie  i  tym  samym  nieodrzucenie  oferty 

P.Ś.,  podczas  gdy  dopuszczenie  do  przetargu  tejże  oferty  stanowi  czyn  nieuczciwej 

konkurencji,  w  konsekwencji  powyższego  naruszenie  przepisu  art.  91a  ust.  1  Ustawy  Pzp 

poprzez  wyznaczenie  terminu  aukcji  internetowej    celem  wyboru  najkorzystniejszej  oferty, 

podczas gdy w toku postępowania złożono jedynie jedną ofertę niepodlegającą odrzuceniu. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  poprzez  nakazanie  Zamawiającemu: 

odrzucenie  oferty  P.Ś.  –  względnie  –  wykluczenie  P.Ś.  z  postępowania,  anulowanie 

przeprowadzenia  aukcji  elektronicznej.  Odwołujący  wniósł  również  o  zasądzenie  od 

Zamawiającego na rzecz Odwołującego kosztów postępowania odwoławczego.  

Ponadto  w  dniu  2  lutego  2017  r.  Zamawiający  wezwał  wykonawców  do  wzięcia 

udziału w postępowaniu odwoławczym.  

W dniu 6 lutego 2017 r. wykonawca P.Ś. prowadzący działalność gospodarczą  pod 

firmą P.W. „A.” P.Ś. z siedzibą w M. zgłosił przystąpienie do przedmiotowego postępowania 

odwoławczego po stronie Zamawiającego.  

Izba  potwierdziła  skuteczność  przystąpienia  do  postępowania  odwoławczego  po 

stronie Zamawiającego wykonawcy P.Ś. prowadzącego działalność gospodarczą  pod firmą 

P.W.  „A.”  P.Ś.  z  siedzibą  w  M.  -  które  wpłynęło  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w 

dniu 6 lutego 2017 r., z uwagi na to że 3 dzień na zgłoszenie przystąpienia upływał w dniu 5 

lutego 2017 r. – t.j. w niedzielę) (zwanego dalej również: „Przystępującym”). 

Biorąc  pod  uwagę  powyższe,  na  posiedzeniu  niejawnym  z  udziałem  stron  i 

uczestników postępowania odwoławczego Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła 

co następuje: 

Izba z urzędu na podstawie art. 189 ust. 3 zd. 2 ustawy na posiedzeniu niejawnym z 

udziałem  stron  oraz  uczestników  postępowania  odwoławczego  dokonała  czynności 

formalnoprawnych  i  sprawdzających,  w  wyniku  których  stwierdziła,  że  przedmiotowe 

odwołanie podlega odrzuceniu w oparciu o art. 189 ust. 2 pkt 3  i 4 ustawy Prawo zamówień 

publicznych.  

Przedmiotem niniejszego zamówienia publicznego jest dostawa do kopalń JSW S. A. 

preparatu do nawilżania pyłów węglowych w formie ciekłej z terminem realizacji 12 miesięcy 

od daty zawarcia umowy, której wartość oszacowano na kwotę powyżej progów, określonych 

w  przepisach  wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych 

(powyżej tzw. „progów unijnych”). 

Zamawiający  w  dniu  23  grudnia  2016  r.  poinformował  Odwołującego,  że  aukcja 

elektroniczna  odbędzie  w  dniu  3  stycznia  2017  r.  o  godz.  09:00.  Odwołujący  w  dniu  29 

grudnia 2016 r. wniósł odwołanie na czynność Zamawiającego polegającą na nieodrzuceniu 

oferty złożonej w toku postępowania przez P.Ś. prowadzącego działalność gospodarczą pod 

firmą P.W. „A.” P.Ś.. Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie przepisu art. 89 ust. 1 

pkt  2  ustawy  Pzp  poprzez  jego  niezastosowanie  i  tym  samym  nieodrzucenie  oferty  P.Ś., 

podczas gdy – w ocenie Odwołującego - treść oferty tego wykonawcy w wielu miejscach nie 

odpowiada  treści  Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia  przedmiotowego 

postępowania,  a  w  konsekwencji  powyższego  zarzucił  naruszenie  przepisu  art.  91a  ust.  1 

ustawy 

Pzp 

poprzez 

wyznaczenie 

terminu 

aukcji 

internetowej 

celem 

wyboru 

najkorzystniejszej  oferty,  podczas  gdy  w  toku  postępowania  złożono  jedynie  jedną  ofertę 

niepodlegającą  odrzuceniu.  Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  poprzez 

nakazanie  Zamawiającemu:  odrzucenie  oferty  P.Ś.  –  względnie  –  wykluczenie  P.Ś.  z 

postępowania,  anulowanie  przeprowadzenia  aukcji  elektronicznej.  Odwołujący  wniósł 

również  o  zasądzenie  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kosztów  postępowania 

odwoławczego.  Wobec  wniesionego  odwołania  Zamawiający  w  dniu  30  grudnia  2016  r. 

odwołał  –  wyznaczoną  na  dzień  3  stycznia  2017  r.  –  aukcję  elektroniczną,  z  uwagi  na 

wniesione odwołanie. Krajowa Izba Odwoławcza wyrokiem z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. 

akt  KIO  2484/16  oddaliła  odwołanie.  Następnie  Zamawiający  po  wyroku  Izby  (w  dniu  16 

stycznia  2017  r.)  skierował  zaproszenia  do  aukcji  wyznaczonej  na  20  stycznia  2017  r.  i  w 

związku  z  postanowieniem  Sądu  Okręgowego  w  Katowicach  z  dnia  12  stycznia  2017  r. 

Zamawiający odwołał w dniu 20 stycznia 2017 r. aukcję wyznaczona na ten dzień. Następne 

Zamawiający  skierował  zaproszenie  do  aukcji  w  dniu  31  stycznia  2017  r.  z  wyznaczeniem 

terminu  aukcji  na  dzień  3  lutego  2017  r.  W  związku  z  wniesionym  odwołaniem  w  dniu  2 

lutego 2017 r. Zamawiający przesunął wyznaczoną aukcję na dzień 21 lutego 2017 r.  

Odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy Pzp.  

Na wstępie zauważenia wymaga, że zgodnie z art.189 ust. 2 pkt 4 ustawy Pzp, Izba 

odrzuca  odwołanie  jeżeli  stwierdzi,  że  odwołujący  powołuje  się  wyłącznie  na  te  same 

okoliczności, które były przedmiotem rozstrzygnięcia przez Izbę w sprawie innego odwołania 

dotyczącego tego samego postępowania wniesionego przez tego samego odwołującego się. 

Z przepisu tego wynika zatem, że Izba odrzuca odwołanie po dokonaniu analizy czy 

zostały  spełnione  łącznie  następujące  przesłanki  wynikające  z  niniejszego  przepisu: 

po pierwsze  –  ustalenia  wymaga  czy  odwołujący  powołuje  się  wyłącznie  na  te  same 

okoliczności, po drugie – okoliczności te muszą być przedmiotem rozstrzygnięcia przez Izbę 

w  sprawie  innego  odwołania,  po  trzecie  –  odwołanie  musi  dotyczyć  tego  samego 

postępowania wniesionego przez tego samego odwołującego się. Wobec tego Krajowa Izba 

Odwoławcza  badając  niniejsze  przesłanki  zobowiązania  jest  do  porównania  zakresu 

odwołania poprzedzającego rozstrzygnięcie Izby – oraz  wskazanych  w nim okoliczności - z 

nowym odwołaniem, w szczególności co do tożsamości stron, przedmiotu zamówienia oraz 

przedmiotu  zaskarżenia.  W  ocenie  Izby  przez  przesłankę  „wyłącznie  te  same  okoliczności” 

należy  rozumieć  okoliczności,  które  były  już  przedmiotem  rozstrzygnięcia  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  (zarówno  rozstrzygnięcia  formalnego  jak  i  merytorycznego).  Nową,  inną 

okolicznością  -  niemieszczącą  się  w  przesłance  „wyłącznie  te  same  okoliczności”  –  będą 

inne  kwestionowane  czynności  Zamawiającego,  lub  te  same czynności,  ale  oparte  na  innej 

podstawie faktycznej zarzutów (brak tożsamości podstawy faktycznej zarzutów).  

Okolicznością  bezsporną  stanowi,  fakt  że  odwołania  dotyczą  tego  samego 

postępowania  prowadzonego  na  „Dostawę  do  kopalń  JSW  S.  A.  preparatu  do  nawilżania 

pyłów  węglowych  w  formie  ciekłej  z  terminem  realizacji  12  miesięcy  od  daty  zawarcia 

umowy”  oraz  zostały  wniesione  przez  tego  samego  Odwołującego:  wykonawcę  P.P.H.  „A.” 

Sp. z o.o. z siedzibą w W.. 

W ocenie Izby Odwołujący powołuje się wyłącznie na te same okoliczności - będące 

przedmiotem  rozpoznania  wyroku  z  dnia  13  stycznia  2017  r.,  sygn.  akt  KIO  2484/16. 

Odwołujący w obu odwołaniach - o sygn. akt KIO 2484/16 oraz KIO 220/17 - powołał się na 

okoliczności  -  dotyczące  zaniechania  odrzucenia  oferty  Przystępującego,  z  uwagi  na 

naruszenie  prawa  Odwołującego  jako  uprawnionego  z  patentu.  Odwołujący  ponownie  w 

odwołaniu  o  sygn.  akt  KIO  220/17  powołał  się  na  okoliczność  naruszenia  prawa 

Odwołującego jako uprawnionego z patentu, powołując się na dodatkową podstawę prawną 

– niewyartykułowaną wprost w odwołaniu o sygn. akt KIO 2484/16, t.j. m. in. o art. 89 ust. 1 

pkt 1 ustawy Pzp - poszerzając w spornym zakresie argumentację.  

Na poparcie stanowiska - że na etapie postępowania odwoławczego o sygn. akt KIO 

220/17 mamy do czynienia z nowymi okolicznościami nie mieszczącymi się w dyspozycji art. 

189  ust.  2  pkt  4  ustawy  Pzp  –  Odwołujący  na  posiedzeniu  niejawnym  z  udziałem  stron 

wyjaśnił,  iż  w  poprzednim  postępowaniu  odwoławczym  (pod  sygn.  KIO  2484/16)  zarzucił 

Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust 1 pkt 2 ustawy Pzp, czyli niezgodność treści oferty z 

SIWZ. W jego ocenie w odwołaniu o sygn. akt KIO 220/17 wskazał dodatkowo na naruszenia 

art.  89  ust  1  pkt  1  ustawy  Pzp,  czyli  niezgodności  oferty  z  prawem.  Jak  zauważył 

Odwołujący, wcześniej nie dysponował postanowieniem Sądu Okręgowego w Katowicach z 

dnia 12 stycznia 2017 r., Wydział XII Gospodarczy, sygn. akt XIII GC 25/17/AM - opatrzonym 

klauzulą  wykonalności  na  podstawie  art.  743  §  2  k.p.c.  Zdaniem  Odwołującego  wobec 

wydanego w tej sprawie postanowienia mamy do czynienia z odmiennym stanem faktycznym 

i  prawnym,  gdyż  poprzednio  Odwołujący  nie  dysponował  wyraźnym  postanowieniem  o 

zakazie  wprowadzania  do  obrotu  rynkowego  produktów  o  nazwie  Z.  15  i  Z.  20,  do  czasu 

prawomocnego zakończenia sporu.  

Izba  nie  podzieliła  stanowiska  Odwołującego  wyrażonego  w  tej  sprawie.  Zdaniem 

Izby niniejszą okoliczność – dotyczącą naruszenia prawa Odwołującego jako uprawnionego 

z  patentu  -  Izba  rozstrzygnęła  w  wyroku  z  dnia 13  stycznia  2017  r.,  sygn.  akt  KIO  2484/16 

oddalającym  odwołanie,  stwierdzając  w  uzasadnieniu  m.  in.,  że  wskazanie  na  okoliczności, 

jako  podstawę  odrzucenia  oferty  Przystępującego  w  oparciu  o  przepis  art.  89  ust.  1  pkt  2 

ustawy  Pzp  nie  może  odnieść  zamierzonego  skutku.  Izba  wyraźnie  w  uzasadnieniu 

wskazała,  też  że  poza  kognicją  Izby  pozostają  spory  dotyczące  patentów.  Zatem  za 

nieskuteczne  należy  uznać  domaganie  się  przez  Odwołującego  takiej  ochrony,  bowiem 

sprawy  te,  z  mocy  przepisu  art.  17  pkt  2  k.p.c.,  należą  do  właściwości  sądów  okręgowych. 

Co  do  zarzutu  naruszenia  art.  89  ust.  1  pkt  3  ustawy  Pzp  Izba  uznała,  że  Odwołujący 

poprzestając  jedynie  na  sformułowaniu  przypuszczenia,  że  preparat  Przystępującego 

stanowi kopię preparatu Odwołującego nie zadośćuczynił ciążącemu na nim obowiązkowi i z 

tego już względu (…), sformułowany przez niego zarzut nie poddaje się ocenie. Dodatkowo 

Izba  wskazała,  że  Odwołujący  konstruując  odwołanie  z  jednej  strony  dostrzega  naruszenie 

prawa z patentu i domaga się odrzucenia oferty Przystępującego na podstawie art. 89 ust. 1 

pkt 2 ustawy Pzp, z drugiej strony Odwołujący wskazując na nieuprawnioną kopię produktu, 

domaga  się  odrzucenia  przedmiotowej  oferty  ze  względu  na  czyn  nieuczciwej  konkurencji. 

Dwoistość i chaos tej argumentacji wskazuje na przemieszanie okoliczności odnoszących się 

do  ochrony  praw  wynikających  z  patentu  i  u.z.n.k.  Odwołujący  zdaje  się  nie  dostrzegać, 

wskazując  na  interwencję  rzecznika  patentowego  w  przedmiotowym  postępowaniu,  że 

ochrona  praw  wynikających  z  patentu  jest  ochroną  odmienną  od  tej,  wynikającej  z  u.z.n.k. 

Izba  nie  jest  uprawniona  do  rozstrzygania  o  prawach,  wynikających  z  patentu,  zaś 

nieuprawnione  naśladownictwo  w  rozumieniu  art.  13  ust.  1  u.z.n.k.  winno  być  przez 

Odwołującego  w  tej  stypizowanej  postaci  wykazane,  czego  Odwołujący  nie  udźwignął  i  w 

tym  zakresie  wnioskowanie  o  powołanie  dowodu  z  opinii  biegłego  nie  jest wystarczające,  z 

przyczyn o których była mowa wyżej.  

W  ocenie  Izby  wniesione  odwołanie  nie  może  być  przedmiotem  merytorycznego 

rozpoznania,  gdyż  -  tak  jak  w  poprzednio  złożonym  odwołaniu  -  dotyczy  ono  tej  samej 

okoliczności  -  naruszenia  prawa  Odwołującego  jako  uprawnionego  z  patentu.  Niniejszej 

sytuacji nie zmienia fakt rozszerzenia przez Odwołującego zakresu zaskarżenia o art. 89 ust. 

1 pkt 1 ustawy Pzp, jednocześnie bez  zmiany podstawy faktycznej zarzutów. Rozszerzenie 

odwołania  o  dodatkowe  przepisy  –  jednocześnie  bez  zmiany  podstawy  faktycznej 

zaskarżenia – jest jedynie zabiegiem formalnym, mającym stworzyć  wrażenie, że mamy do 

czynienia z innym przedmiotem zaskarżenia.  

Należy pamiętać, że zarzut to nie tylko okoliczności prawne wskazane w odwołaniu, 

ale  również  okoliczności  faktyczne  (substrat  okoliczności  faktycznych  i  prawnych), 

podważające – jako całość - prawidłowość czynności Zamawiającego w toku postępowania o 

udzielenie  zamówienia  publicznego,  a  w  niniejszej  sprawie  taką  okolicznością  jest  właśnie 

naruszenie  prawa  Odwołującego  jako  uprawnionego  z  patentu,  co  znalazło  swoje 

odzwierciedlenie w obu wniesionych przez Odwołującego odwołaniach. Izba w uzasadnieniu 

orzeczenia  o  sygn.  akt  KIO  2484/16  wskazała,  że  Dwoistość  i  chaos  tej  argumentacji 

wskazuje  na  przemieszanie  okoliczności  odnoszących  się  do  ochrony  praw wynikających  z 

patentu i u.z.n.k. Odwołujący  zdaje się nie dostrzegać, wskazując na interwencję rzecznika 

patentowego w przedmiotowym postępowaniu, że ochrona praw wynikających z patentu jest 

ochroną odmienną od tej, wynikającej z u.z.n.k.  

Nie  może  również  uzasadniać  ponownego  rozstrzygnięcia  przez  Izbę,  sytuacja  w 

której wykonawca składa nowe dowody – na tę samą okoliczność podnoszoną w poprzednio 

złożonym odwołaniu, których Odwołujący nie był w stanie przedstawić Izbie na rozprawie. Za 

czynnik  uzasadniający  ponowne  rozstrzygnięcie  przez  Izbę  niniejszych  okoliczności  nie 

może  być  zatem  uznane  niewykazanie  postawionych  zarzutów  (niepodołanie  ciężarowi 

dowodowemu)  oraz  powołanie  się  na  wydane  na  późniejszym  etapie  postępowania  w  tej 

sprawie  postanowienie  sądu  okręgowego  o  zabezpieczeniu  powództwa.  Nie  może  też  być 

również – okolicznością uzasadniającą takie rozpoznanie - niekorzystne dla Odwołującego w 

tej  sprawie  rozstrzygnięcie.  Odmienny  wniosek  prowadziłby  do  rozstrzygania  sprawy  już 

osądzonej  (res  iudicata).  Merytoryczne  rozstrzygnięcie  Izby  w  niniejszej  sprawie 

sprowadzałoby się do ponownego badania rozpoznanych już przez Izbę zarzutów, co jest w 

ocenie Izby niedopuszczalne. Na zapadły w tej sprawie wyrok stronie przysługuje skarga do 

sądu  okręgowego.  Działanie  Izby  -  polegające  na  ponownym  rozstrzygnięciu  spornej 

okoliczności  –  byłoby  działaniem  sprzecznym  z  przepisami  ustawy  Pzp,  prowadziłoby  do 

złamania zasady powagi rzeczy osądzonej oraz przepisów dotyczących terminów wnoszenia 

ś

rodków  ochrony  prawnej.  W  konsekwencji  –  uznając  argumentację  Odwołującego  i 

rozpoznając merytorycznie odwołanie o sygn. akt KIO 220/17 - Izba ponownie rozstrzygałaby 

o naruszeniu prawa Odwołującego jako uprawnionego z patentu – co zostało rozstrzygnięte 

w orzeczeniu Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. akt KIO 2484/16, 

uznającej,  iż  poza  kognicją  Izby  pozostają  spory  dotyczące  patentów  oraz  że  Izba  nie  jest 

uprawniona  do  rozstrzygania  o  prawach,  wynikających  z  patentu,  zaś  nieuprawnione 

naśladownictwo  w  rozumieniu  art.  13  ust.  1  u.z.n.k.  winno  być  przez  Odwołującego  w  tej 

stypizowanej postaci wykazane, czego Odwołujący nie udźwignął.  

Niniejsze  odwołanie  podlega  również  odrzuceniu  na  podstawie  art.  189  ust.  2  pkt  3 

ustawy  Pzp,  jako  wniesione  po  terminie.  Odwołujący  już  na  etapie  wcześniejszego 

zaproszenia  do  aukcji  elektronicznej  z  dnia  23  grudnia  2016  r.  mógł  podnosić  zarzut 

dotyczący naruszenie prawa Odwołującego jako uprawnionego z patentu. Odwołujący mógł i 

powinien – po dokonaniu oceny oferty Przystępującego – podważać prawidłowość  złożonej 

przez niego oferty, co ostatecznie próbował czynić, stawiając zarzuty dotyczące naruszenia 

prawa  Odwołującego  jako  uprawnionego  z  patentu,  wskazując  podstawę  prawną  z  art.  89 

ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp  . Ponadto wszystkie zarzuty odwołania mogły być sformułowane w 

na etapie poprzedniego postępowania odwoławczego (KIO 2484/16), a termin na wniesienie 

takiego odwołania – w tym stanie faktycznym - powinien być liczony od dnia zaproszenia do 

aukcji (23 grudnia 2016 r.), gdyż zaproszenie wykonawców do aukcji elektronicznej - w tym 

Przystępującego wskazywało, na nieodrzucenie jego oferty w postępowaniu i uznaniu jej za 

ważną.  Nie  można  zgodzić  się  –  jak  żąda  tego  Odwołujący  –  aby  termin  na  wniesienie 

odwołania  liczony  był  od  dnia  31  stycznia  2017  r.  –  t.j.  następnego  zaproszenia  do  aukcji 

elektronicznej,  gdyż  odwołanie  wniesione  w  dniu  2  lutego  2017  r.  (sygn.  akt  KIO  220/17) 

dotyczy tych samych czynności oraz okoliczności, które mogły być podniesione w odwołaniu 

o  sygn.  akt  KIO  2484/16.  Należy  zauważyć,  że  Zamawiający  nie  unieważnił  czynności 

zaproszenia  do  aukcji  z  dnia  23  grudnia  2016  r.  -  dalej  istniała  czynność  Zamawiającego 

mogąca  być  substratem  zaskarżenia  -  a  jedynie  z  uwagi  na  wniesione  odwołanie  aukcja 

elektroniczna  nie  odbyła  się.  Ponadto  w  żaden  sposób  nie  uległa  zmianie  złożona  przez 

Przystępującego  oferta  –  w  szczególności  pod  kątem  jej  zgodności  z  przepisami  ustawy 

Prawo własności przemysłowej. Zatem termin na wniesienie odwołania – w niniejszym stanie 

faktycznym  -  na  zaniechanie  odrzucenia  oferty  złożonej  przez  P.Ś.  prowadzącego 

działalność gospodarczą pod firmą P.W. „A.” P.Ś. – powinien być liczony od dnia 23 grudnia 

2016 r. i w ocenie Izby upływał w dniu 2 stycznia 2017 r. Zatem odwołanie wniesione do Izby 

w dniu 2 lutego 2017 r. jest odwołaniem wniesionym z uchybieniem tego terminu. Pamiętać 

należy,  że  termin  ten  ma  charakter  terminu  zawitego,  nie  podlegającego  przywróceniu,  a 

uchybienie  temu  terminowi  powoduje  wygaśnięcie  prawa  skorzystania  ze  środka  ochrony 

prawnej, jakim jest odwołanie. 

Mając  na  uwadze  powyższe  okoliczności  odwołanie,  które  wpłynęło  do  Prezesa 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  2  lutego  2017  r.  jest  odwołaniem  wniesionym  z 

naruszeniem  przepisu  ustawy  i  podlega  odrzuceniu  na  podstawie  art.  189  ust.  2  pkt  3  i  4 

ustawy Prawo zamówień publicznych.  

Wobec powyższego, orzeczono jak w sentencji.  

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 oraz 

art. 192 ust. 10 ustawy Prawo zamówień publicznych. Ponadto Izba na podstawie § 5 ust. 3 

pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41  poz.  238  z  późn.  zm.)  zasądziła  od 

Odwołującego

  na  rzecz  Zamawiającego  kwotę  4.071,80  zł  00  gr.  stanowiącą  koszty  strony 

poniesione  z  tytułu  wynagrodzenia  pełnomocnika  oraz  koszty  strony  związane  z  dojazdem 

na posiedzenie. 

Przewodniczący: 

………………….