KIO 68/17 WYROK dnia 30 stycznia 2017 r.

Sygn. akt: KIO 68/17 

WYROK 

z dnia 30 stycznia 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Aneta Mlącka 

Protokolant:             Aneta Górniak 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2017 r. odwołania wniesionego do Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 9 stycznia 2017 r. przez

 wykonawcę ubiegającego się o 

udzielenie  zamówienia 

S.P.  sp.  z  o.o.,  ((...)  S.)  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

Zamawiającego  -  Województwo  Wielkopolskie  Urząd  Marszałkowski  Województwa 

Wielkopolskiego, ((...) P.) 

przy  udziale  wykonawcy  ubiegającego  się  o  udzielenie  zamówienia 

P.S.P.B.  S.A.,  ((...)  B.) 

zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  Zamawiającemu  dokonanie  zmiany  treści 

ogłoszenia  o  zamówieniu  i  treści  Specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  (w 

zakresie  załącznika  nr  4  punkt  1.10)  poprzez  określenie  parametru  długości 

elektrycznego  zespołu  trakcyjnego  pomiędzy  sprzęgami  końcowymi  w  sposób 

dopuszczający  możliwość  realizacji  zamówienia  także  przy  udziale  pojazdów  o 

długości 98,5m 

2. kosztami  postępowania  obciąża

  Zamawiającego  -  Województwo Wielkopolskie  Urząd 

Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego ((...) P.) 

2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 

15 000 zł 00gr (słownie: 

piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Odwołującego 

S.P. sp. z o.o., ((...) 

S.) tytułem wpisu od odwołania, 

2.2.  zasądza  od 

Zamawiającego  -  Województwo  Wielkopolskie  Urząd  Marszałkowski 

Województwa  Wielkopolskiego  ((...)  P.)  na  rzecz  Odwołującego  S.P.  sp.  z  o.o.,  ((...)  S.) 

kwotę 

18  600  zł  00  gr  (słownie:  osiemnaście  tysięcy  sześćset  złotych  zero  groszy) 

stanowiącą  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wpisu  od  odwołania  i 

wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 907 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od 

dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w

 Poznaniu. 

Przewodniczący:      ……………………….. 

Sygn. akt: KIO 68/17 

UZASADNIENIE 

Zamawiający 

Województwo 

Wielkopolskie 

Urząd 

Marszałkowski 

Województwa 

Wielkopolskiego  prowadzi  postępowanie,  którego  przedmiotem  jest  „dostawa  10 

pięcioczłonowych  elektrycznych  zespołów  trakcyjnych”.  Ogłoszenie  o  zamówieniu  ukazało 

się 28 grudnia 2016 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem  2016/S 250-

Odwołujący  S.P.  Sp.  z  o.o.  wniósł  odwołanie  wobec  postanowień  specyfikacji  istotnych 

warunków zamówienia „SIWZ"), zarzucając: 

naruszenie  art.  29  ust.  1  oraz  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  poprzez  opisanie 

przedmiotu  zamówienia  w  sposób  niejednoznaczny  i  niewyczerpujący  wskutek  braku 

podania  w  ppkt  2  pkt  3.2.  w  Tabeli  pt.  „Wymagania  techniczne  dla  pięcioczłonowych 

elektrycznych zespołów trakcyjnych" Załącznik nr 4 do SIWZ: „Szczegółowy opis przedmiotu 

zamówienia”  („Tabela”)  wymaganego  minimalnego  poziomu  dźwięku  pracy  urządzeń  — 

wyrażonego w jednostkach miary (np. dB) — który ma być osiągnięty poprzez zastosowanie 

„dodatkowego wygłuszenia”, o których mowa w tym punkcie Tabeli Załącznika nr 4 do SIWZ; 

naruszenie  art.  29  ust.  2  i  3  oraz  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  poprzez  opisanie 

przedmiotu zamówienia w sposób, który może utrudniać uczciwą konkurencję, polegający na 

postawieniu w Tabeli następujących wymogów: 

a. 

pkt  1.10  Tabeli:  aby  długość  elektrycznego  zespołu  trakcyjnego  pomiędzy 

sprzęgami  końcowymi  wynosiła  nie  więcej  niż  92  m.  pomimo,  że  wymóg  ten  nie  jest 

uzasadniony  obiektywnymi  potrzebami  Zamawiającego,  a  możliwe  jest  zaoferowanie 

pojazdów dłuższych, spełniających wszystkie wymagania Zamawiającego; 

b. 

pkt  1.20  zdanie  drugie  Tabeli:  aby  wymagana  szerokość  minimalna  w 

najwęższym  miejscu  przejścia  międzywagonowego  wynosiła  950  mm,  pomimo  że 

analogiczna,  minimalna  szerokość  przejścia  między  siedzeniami  w  każdym  członie 

elektrycznego  zespołu  trakcyjnego  wynosi  600  mm,  a  zatem  zwiększenie  minimalnej 

szerokości  przejścia  o  ponad  50%  w  tym  fragmencie  pojazdu  (przejście  międzywagonowe) 

nie  wynika  ani  z  potrzeb  podróżnych  zidentyfikowanych  przez  Zamawiającego,  ani 

obiektywnych potrzeb samego Zamawiającego; 

c. 

ppkt 2 pkt 3.2 Tabeli: aby: „dwa falowniki główne w technologii IGTB chłodzone 

powietrzem lub cieczą  montowane na dachu pojazdu po jednym na dwa silniki pomimo, że 

ten  wymóg  techniczny  prowadzi  do  dyskryminacji  niektórych  wykonawców  i  preferowania 

innych  z  uwagi  na  wskazanie  konkretnego  rozwiązania  technicznego  bez  dopuszczenia 

rozwiązań  równoważnych  (np.  odpowiednio  wyciszony  falownik  montowany  we  wnętrzu 

pojazdu),  które  zaspokajałyby  uzasadnione  potrzeby  zamawiającego  w  równym  stopniu  co 

rozwiązanie opisane przez Zamawiającego. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 29 ust. 1, 2 i 3 art. 7 ust. 1 i 3 ustawy 

Pzp, a także naruszenie innych przepisów wskazanych w odwołaniu. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu  dostosowanie 

SIWZ  do  stanu  zgodności  z  prawem  poprzez  zmianę  postanowień  treści  specyfikacji 

istotnych warunków zamówienia polegającą na: 

a. 

nadaniu  kolumnie  czwartej  punktu  1.10  Tabeli  Załącznika  nr  4  do  SIWZ 

brzmienia następującego: "Długość elektrycznego zespołu trakcyjnego pomiędzy sprzęgami 

końcowymi  -  pozwalająca  na  bezpieczne  korzystanie  z  peronów  o  długości  200  m  przez  2 

pojazdy w trakcji wielokrotnej"; 

b. 

nadaniu zdaniu drugiemu kolumny czwartej punktu 1.20 Załącznika nr 4 do SIWZ 

brzmienia  następującego:  „Wymagana  szerokość  minimalna  w  najwęższym  miejscu  600 

mm”. 

c. 

wykreśleniu  ppkt  2  kolumny  czwartej  pkt  3.2.  Tabeli  Załącznika  nr  4  do  SIWZ 

(wymóg  dotyczący  zamontowania  falowników  na  dachu),  względnie:  dopuszczenie  w  tym 

zakresie  rozwiązań  równoważnych  wraz  z  nakazaniem  Zamawiającemu  określenia 

minimalnych parametrów równoważności; 

Według art. 29 ust. 1 ustawy Pzp przedmiot zamówienia opisuje się w sposób jednoznaczny 

i wyczerpujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń, uwzględniając 

wszystkie wymagania i okoliczności mogące mieć wpływ na sporządzenie oferty. 

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy Pzp przedmiotu zamówienia nie można opisywać w sposób, 

który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję. 

Stosownie do art. 29 ust. 3 ustawy Pzp, przedmiotu zamówienia nie można opisywać przez 

wskazanie  znaków  towarowych,  patentów  lub  pochodzenia,  źródła  lub  szczególnego 

procesu,  który  charakteryzuje  produkty  lub  usługi  dostarczane  przez  konkretnego 

wykonawcę,  jeżeli  mogłoby  to  doprowadzić  do  uprzywilejowania  lub  wyeliminowania 

niektórych wykonawców lub produktów, chyba że jest to uzasadnione specyfiką przedmiotu 

zamówienia i zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia za pomocą dostatecznie 

dokładnych określeń, a wskazaniu takiemu towarzyszą wyrazy "lub równoważny". 

Zgodnie  z  argumentacją  Odwołującego,  o  ile  zamawiający  ma  prawo  i  obowiązek 

zaspokajania  swoich  interesów,  to  działaniem  wbrew  zasadzie  uczciwej  konkurencji  jest 

m.in.  na  tyle  „rygorystyczne”  określenie  wymagań,  jakie  powinien  spełniać  przedmiot 

zamówienia,  że  nie  jest  to  uzasadnione  potrzebami  zamawiającego,  a  jednocześnie  może 

ograniczać krąg wykonawców zdolnych do wykonania zamówienia. 

Długość pojazdu (EZT) 

Odwołujący  wskazał,  że  produkuje  lekkie,  aluminiowe  elektryczne  zespoły  trakcyjne.  To 

rozwiązanie  techniczne  umożliwia  wydłużenie  pojazdów  względem  rozwiązań  opartych  na 

konstrukcji  stalowej,  które  wykorzystują  dwaj  konkurenci  na  rynku  krajowym.  Optymalna 

długość pojazdu pozwala na pozyskanie większej ilości wygodnych siedzeń dla pasażerów, 

a dzięki takiemu rozwiązaniu Zamawiający może zwiększać ilość obsługiwanych pasażerów i 

uzyskiwać dzięki temu większe przychody. Jest to (wydłużenie pojazdu) również najbardziej 

efektywny  ekonomicznie  sposób  powiększenia  liczby  siedzeń  w  pojeździe  -  zarówno  pod 

względem kosztów zakupu pojazdu jak i jego utrzymania technicznego. 

Zamawiający  przyznaje  maksymalnie  30  Punktów  za  ilość  siedzeń  stałych  w  pojeździe,  co 

wskazuje  na  to,  że  zapewnienie  jak  największej  ilości  miejsc  w  pojeździe  jest  kluczową 

potrzebą Zamawiającego. 

Odwołujący  argumentował,  że  ograniczenie  długości  pojazdu  do  92  m  byłoby  uzasadnione 

potrzebami  eksploatacyjnymi,  w  przypadku  przekroczenia  maksymalnej  dostępnej  długości 

peronów. Wskazał, że najkrótsze perony na sieci PKP PLK posiadają długość 200 m, wobec 

tego  obsłużyć  mogą  nawet  2  pojazdy  w  trakcji  wielokrotnej  (połączone  ze  sobą)  nawet  o 

długości  100  m  każdy  (razem  200m).  Przy  wskazanej  długości  peronów  nie  występuje 

problem  dokładności  hamowania  (tak  aby  wszystkie  drzwi  znalazły  się  w  obrębie  peronu), 

bowiem pojazdy dłuższe niż o 92 m mogą być bezpiecznie wyhamowane tak aby wszystkie 

drzwi znalazły się w obrębie peronu. 

Odwołujący  wskazał,  że  zabudowa  wymaganej  minimalnej  liczby  siedzeń  stałych  230  przy 

ograniczeniu  długości  pojazdu  do  92  m  jest  możliwa  jedynie  w  przypadku  zabudowy 

falownika na dachu - a więc punktu będącego również przedmiotem odwołania. 

W ocenie Odwołującego, Zamawiający  zawęził  możliwość  złożenia oferty najkorzystniejszej 

do takiej, która prezentuje rozwiązania techniczne, które oferowane są przez wykonawcę, z 

którego taboru Zamawiający już korzysta. 

Szerokość przejścia 

Zamawiający w punkcie ppkt 1 pkt 5.6 Tabeli Załącznika 4 do SIWZ wprowadził wymaganie: 

„Układ  siedzeń  2+2  w  rzędzie  uwzględniający  ustawienie  naprzeciwległe  i  szeregowo, 

zapewniającym  przejście  o  szerokości  nie  mniejszej  niż  600  mm”.  Zdaniem  odwołującego, 

oznacza to, że Zamawiający uznał,  że akceptowalna oraz spełniająca potrzeby podróżnych 

minimalna  szerokość  przejścia  wynosi  nie  mniej  600  mm.  Zapewnia  to  bezpieczne  oraz 

wygodne  przejście  dla  pasażerów  wraz  z  bagażem,  a  także  podróż  w  odpowiednim 

standardzie. 

Wymaganie  zatem  przejścia  między  wagonowego  o  szerokości  950  mm  (ponad  50% 

większej  niż  przejście  600mm)  nie  jest  uzasadnione  racjonalnymi  oraz  obiektywnymi 

potrzebami Zamawiającego. 

Odwołujący  podniósł,  że  powyższe  ogranicza  Odwołującemu  możliwość  zaoferowania 

rozwiązań  odmiennych,  które  wypełniłyby  swoje  funkcje  w  zapewnieniu  przejścia  dla 

pasażerów.  Z  uwagi  na  naruszenie  art.  29  ust.  2  i  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  —  wymóg  ten 

powinien być zmodyfikowany w sposób zgodny z żądaniem odwołania. 

Usytuowanie falowników oraz poziom dźwięku 

W  ppkt  2  pkt  3.2.  Tabeli  Załącznika  nr  4  do  SIWZ  zamawiający  wprowadził  wymóg:  „dwa 

falowniki główne w technologii IGTB chłodzone powietrzem lub cieczą montowane na dachu 

pojazdu  po  jednym  na  dwa  silniki.  Należy  zastosować  dodatkowe  wygłuszenie  przestrzeni 

pod urządzeniami układu napędowego i zasilającego znajdującymi się na dachu ezt, w celu 

ograniczenia przedostawania się dźwięku pracy urządzeń do wnętrza pojazdu". 

Odwołujący argumentował, że wbrew art. 29 ust. 1 ustawy Pzp — Zamawiający nie wskazał 

konkretnego,  akceptowalnego  i  minimalnego  pułapu  dźwięku,  który  ma  zostać  osiągnięty 

wskutek zastosowania „dodatkowego wygłuszenia”. Ponadto Zamawiający — również wbrew 

art. 29 ust. 1 ustawy Pzp — nie określił również względem czego przedmiotowe wygłuszenie 

ma  być  „dodatkowe”,  ale  należy  przypuszczać,  że  powinno  być  dodatkowe  wobec 

postanowień norm przywołanych w tym punkcie Tabeli. 

W  ocenie  Odwołującego,  sformułowanie  pkt  3.2.  Tabeli  w  części  dotyczącej  „dźwięku”  nie 

były  wywołane  obiektywnymi  potrzebami  Zamawiającego,  gdyż  zgodny  z  wymogami  norm 

poziom  „dźwięku”  można  osiągnąć  poprzez  montaż  falowników  w  innych  miejscach  niż  na 

dachu pojazdu. Powołanie się przez Zamawiającego na „dodatkowe” wygłuszenie, które ma 

doprowadzić  do  ograniczenia  dźwięku  do  nieokreślonego  poziomu  dowodzi  tego,  że 

Zamawiający  przed  postawieniem  przedmiotowego  wymogu  w  SIWZ  nie  przeprowadził 

badań i pomiarów. Zamawiający założył ogólną tezę dla przyjęcia arbitralnie preferowanego 

rozwiązania technicznego, które eliminuje z uzyskania zamówienia wykonawców oferujących 

wymagania spełniające potrzeby zamawiającego w analogicznym stopniu. 

Jak dalej argumentował Odwołujący: „Miejsce (wewnątrz lub na zewnątrz EZT) umieszczenia 

falowników  nie  ma  żadnego  znaczenia  od  strony  technicznej,  a  jest  podyktowane  jedynie 

konstrukcją  pojazdu  oferowaną  przez  danego  producenta.  Pojazdy  oferowane  przez 

Odwołującego  spełniają wymóg  posiadania falowników,  jednakże,  z  uwagi  na  zastosowaną 

przez  Odwołującego  technologię,  falowniki  zostały  umieszczone  wewnątrz  pojazdu,  w 

oddzielnej  maszynowni.  Takie  rozwiązanie  -  umieszczenie  falowników  wewnątrz  pojazdu  - 

zwiększa niezawodność pojazdu, gdyż falowniki nie są narażone na niesprzyjające warunki 

atmosferyczne przyspieszające ich zużycie i korozję. Tym samym, zabudowanie falowników 

w  oddzielnej  maszynowni  znajdującej  się  wewnątrz  pojazdu  dodatkowo  zmniejsza 

ponoszone  koszty  utrzymania.  Analiza  obiektywnych  potrzeb  Zamawiającego  winna  była 

uwzględnić, że falownik na dachu pojazdu jest rozwiązaniem niekorzystnym ze  względu na 

utrudnioną  dostępność.  Występuje  konieczność  zjazdu  do  hali  utrzymania,  wyłączenia 

przewodu  jezdnego  i  wejścia  na  dach.  Podwyższa  to  w  sposób  istotny  koszty  utrzymania 

pojazdu.  Występują  również  gorsze  środowiskowe  warunki  pracy  oraz  trwałość  falownika  - 

jest on na dachu gorzej chroniony przed wpływami atmosferycznymi. 

W  rezultacie,  wymaganie  zawarte  w  ppkt  2  pkt  3.2.  Załącznika  nr  4  do  SIWZ  -  w 

okolicznościach  tego  postępowania  bezzasadnie  i  nadmiernie  ogranicza  konkurencyjność 

postępowania; dyskryminuje Odwołującego, wskazując na konkretne rozwiązanie techniczne 

bez dopuszczenia rozwiązań równoważnych. Wymaganie to powinno zostać usunięte, gdyż 

miejsce  montażu falowników  będzie  bez  znaczenia  dla  spełnienia  norm wskazanych  w  tym 

punkcie Tabeli. Inni zamawiający wycofywali się z tego typu postanowień (por zamawiający 

w sprawie KIO 732/16).Zapewnienie uczciwej konkurencji polega nie tylko na dopuszczeniu 

do  możliwości  udziału  w  postępowaniu  przez  wykonawców  zdolnych  do  wykonania 

zamówienia,  ale  również  na  takim  skonstruowaniu  postanowień  SIWZ,  które  stwarzają 

wykonawcom możliwość podjęcia realnej próby spełnienia wymogów i złożenia takiej oferty, 

która będzie mogła zostać uznana za najkorzystniejszą.” 

Dodatkowo  Odwołujący  wskazał,  że  dla  uznania,  że  zamawiający  naruszył  art  29  ust.  2 

ustawy  Pzp  wystarczające  jest  wykazanie,  że  zamawiający  opisując  przedmiot  zamówienia 

dokonał tego w sposób, który potencjalnie mógłby utrudniać uczciwą konkurencję (wyrok SO 

w Krakowie z 27.06.2012 r. XII Ga 152/12, wyrok SO w Warszawie z 14.02.2013 r. XXIII Ga 

Izba ustaliła, że brak jest podstaw do odrzucenia odwołania. 

Uwzględniając  dokumentację  z  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia,  stanowiska  i 

dowody Stron oraz uczestnika postępowania złożone w trakcie rozprawy, Izba ustaliła 

i zważyła, co następuje.  

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie. 

Izba  stwierdziła,  że  Odwołujący  legitymuje  się  uprawnieniem  do  wniesienia  odwołania, 

zgodnie z art. 179 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Zamawiający  jest  uprawniony  do  opisania  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  dowolny, 

jednakże  w  oparciu  o  uzasadnione  potrzeby.  Wykonawcy  powinni  mieć  nieograniczony 

dostęp  do  zamówienia.  Skoro  jednak  Zamawiający  decyduje  się  na  postawienie  pewnych 

ograniczeń  (ścisłe  określenie  parametrów  technicznych),  winien  wykazać,  że  parametry  te 

wynikają z obiektywnie uzasadnionych potrzeb.  

W  niniejszym  postępowaniu  Zamawiający  określił  jeden  z  parametrów  -  długość 

elektrycznego zespołu trakcyjnego pomiędzy sprzęgami końcowymi - jako nie większy niż 92 

m.  Zamawiający  nie  wykazał  jednak,  że  ograniczenie  w  zakresie  długości  tego  parametru 

wynika  z  jego  obiektywnych  i  uzasadnionych  potrzeb.  Zamawiający  nie  wykazał  bowiem,  z 

czego  dokładnie  wynikało  określenie  maksymalnej  długości  elektrycznego  zespołu 

trakcyjnego pomiędzy sprzęgami końcowymi.  

W  trakcie  rozprawy  Zamawiający  sformułował  twierdzenie,  że  długość  peronu  na  stacji  P. 

Główny,  z  którego  odjeżdżają  pociągi  do  miejscowości  Rawicz  i  Krzyż,  wynosi  184  m.  W 

treści  odpowiedzi  na  odwołanie  Zamawiający  nie  przedstawił  jednak  tej  informacji. 

Zamawiający  nie  przedstawił  także  w  tym  zakresie  żadnych  dowodów.  Co  więcej,  z  treści 

SIWZ  nie  wynika  także,  aby  zakupowane  pojazdy  miał  obsługiwać  tę  właśnie  trasę  (P.  – 

Rawicz,  P.  –  Krzyż).  Zamawiający  nie  przedstawił  również  żadnego  dowodu 

potwierdzającego tę okoliczność. 

Z drugiej strony, Odwołujący przedstawił dowody, które obalają stanowisko Zamawiającego. 

Po pierwsze, Odwołujący przedstawił wydruk, z którego wynika, że na terenie Województwa 

Wielkopolskiego  funkcjonują  perony  o  długości  100  m,  114  m.  Okoliczności  przeciwnej 

Zamawiający  nie  wykazał.  Skoro  tak,  to  przystawać  mogą  przy  nich  pojazdy  wyłącznie  5-

wagonowe  (a  więc  pociąg  w  konfiguracji  pojedynczej).  Zatem  bez  znaczenia  pozostaje 

parametr  długości  pojazdu  –  w  tym  znaczeniu,  czy  Zamawiający  zakupi  pojazd  o  długości 

92m, czy też 98 m. Każdy z tych pociągów może zatrzymywać się przy peronach o długości 

100 m oraz 114 m wyłącznie w konfiguracji pojedynczej. Odpada zatem podstawa (w postaci 

długości  peronów)  do  ograniczenia  parametru  długości  pojazdu  do  92  metrów.  Ponownie 

należy  w  tym  miejscu  podkreślić,  że  Zamawiający  w  SIWZ  nie  wykazał,  na  jakiej  relacji 

miałby funkcjonować zakupiony pociąg.  

Po drugie, Izba miała na uwadze fakt, że Zamawiający udzielił odpowiedzi na pytanie zadane 

przez  jednego  z  wykonawców.  Wykonawca  zwrócił  się  z  prośbą  o  wyjaśnienie,  czy 

Zamawiającemu  chodzi  o  prowadzenie  zestawu  maksymalnie  dwóch,  czy  też  maksymalnie 

trzech  pojazdów  w  trakcji  wielokrotnej.  Wykonawca  podniósł,  że  postanowienia  SIWZ  nie 

rozstrzygają tej kwestii jednoznacznie. Zamawiający w treści odpowiedzi wyjaśnił, że: „musi 

być  możliwość  jazdy  w  trakcji  wielokrotnej  do  trzech  pojazdów.”  Zamawiający  dokonał 

modyfikacji  SIWZ  poprzez  wprowadzenie  brzmienia:  „Pojazd  powinien  być  wyposażony  w 

dwie  kabiny  dla  maszynistów  na  obu  jego końcach.  Muszą  zapewnić  równorzędną  jazdę  w 

obu kierunkach oraz prowadzenie zestawu trzech pojazdów w trakcji wielokrotnej.”  

Powyższe,  zdaniem  Izby  jednoznacznie  potwierdza,  że  Zamawiający  zamierza  (i  od 

początku  zamierzał)  obsługiwać  ruch  podróżnych  za  pomocą  trzech  pojazdów  w  trakcji 

wielokrotnej.  Stanowi  to  niezbity  dowód  na  okoliczność,  że  odpada  podstawa  do 

ograniczenia parametru długości pojazdu do 92 metrów. 

Zamawiający  kwestionował  twierdzenie  Odwołującego,  zgodnie  z  którym  najkrótszy  peron 

ma  długość  200  m.  Jako  przykład  peronu  krótszego  wskazał  peron  na  stacji  P.  Główny  o 

długości  184  m.  Tymczasem  okoliczność  ta  stoi  w  sprzeczności  z  argumentacją 

przedstawioną przez Zamawiającego w treści odpowiedzi na odwołanie. W treści odpowiedzi 

na  odwołanie  Zamawiający  wskazał:  „Wnioskowana  przez  Odwołującego  zmiana 

postanowień  SIWZ  „…-  pozwalająca  na  bezpieczne  korzystanie  z  peronów…”,  poprzez 

niedookreślenie  pojęcia  „bezpieczne”,  jest  nieprecyzyjny  i  może  być  niejednoznacznie 

interpretowany. Zdaniem Zamawiającego bezpieczeństwo to zostanie  zapewnione poprzez 

ustalenie  maksymalnej  długości  2.  pojazdów  w  trakcji  wielokrotnej  –  wyliczonej  z  długości 

peronów  przy  uwzględnieniu  maksymalnie  8%  korekty  bezpieczeństwa  w  stosunku  do 

długości  peronu.  Zamawiający  opisując  parametrycznie  przedmiot  zamówienia  (limitowanie 

maksymalnej długości pojazdu) w żaden sposób nie ogranicza konkurencji w prowadzonym 

postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. Uwzględnia natomiast bezpieczeństwo 

podróżnych i warunki eksploatacji pojazdów na dostępnej infrastrukturze peronowej.”  

Skoro  zatem  Zamawiający  dopuszcza  pojazdy  o  długości  ok.  92  m  (co  w  konfiguracji 

podwójnego  pociągu  daje  długość  ok.  184  m),  to  nieprawdziwe  są  jego  tłumaczenia 

dotyczące  przyjętej  podstawy  dla  parametru  –  8%  korekty  bezpieczeństwa.  Przy  długości 

peronu  na  stacji  P.  Główny  mającej  zdaniem  Zamawiającego  wynosić  184  m,  pojazd  o 

maksymalnej  dopuszczonej  przez  Zamawiającego  długości,  przy  zastosowaniu  trakcji 

podwójnej, ma długość równą dokładnie długości peronu. Nie tylko nie zapewnia to korekty 

bezpieczeństwa  na  poziomie  8%,  ale  też  jakiejkolwiek  innej  korekty  bezpieczeństwa. 

Ograniczenie  parametru  wprowadzone  przez  Zamawiającego  nie  ma  zatem  wpływu  na 

bezpieczeństwo.  Albo  też  zwyczajnie  niezgodne  ze  stanem  faktycznym  jest  twierdzenie 

Zamawiającego o 184 metrach długości peronu na stacji P. Główny.  

Co  więcej,  Zamawiający  oraz  Przystępujący  jednoznacznie  wykazywali,  że  jest  nadmiernie 

utrudnione zatrzymanie pociągu, który jest równy długości peronu „w punkt”, a wiec idealnie 

równo. Podkreślali, że na specyfikę jazdy składają się warunki atmosferyczne, stan torowisk, 

zapełnienie pojazdu, doświadczenie maszynisty, pora roku czy pora dnia.  

Przystępujący  w  piśmie  procesowym  stwierdził,  że  „W  praktyce  uwzględnienie  żądania 

Odwołującego doprowadziłoby do sytuacji, w której pojazd (a właściwie dwa pojazdy w trakcji 

wielokrotnej)  o  łącznej  długości  200  m  musiałby  zostać  podstawiony  na  peron,  którego 

powierzchnia  użytkowa  wynosi  również  200  m.  Jest  to  właściwie  niemożliwe  przy 

uwzględnieniu czynnika ludzkiego, warunków pogodowych czy czynników infrastrukturalnych 

innych niż długość peronu (jak np. położenie semafora).  

Prawidłowo  przeprowadzone  „parkowanie”  na  peronie  pojazdem  szynowym  o  długości 

identycznej  jak  długość  użytkowa  peronu  musi  zapewnić  nie  tylko  prawidłowe  usytuowanie 

drzwi,  ale  także  nie  powodować  przekroczenia  linii  semafora  oraz  pozwalać  na  spełnienie 

rozkładu 

jazdy. 

Zastosowanie 

rozwiązania 

proponowanego 

przez 

Odwołującego 

doprowadziłoby do konieczności podstawiania pojazdu 200 m na 200 m peronie trzydzieści 

razy  na  jednej  trasie,  co  przez  konieczność  bardzo  precyzyjnego  parkowania  mogłoby  z 

dużą doża prawdopodobieństwa niekorzystnie wpłynąć na dotrzymanie rozkładu jazdy.” 

Tym samym, również pociąg o długości ok. 184 m. (długość pojedynczego pojazdu ok. 92 m 

w trakcji wielokrotnej – podwójnej) nie będzie mógł precyzyjnie  wyhamować przy peronie o 

długości  184  m.  Taka  sprzeczność  w  stanowisku  Zamawiającego  jedynie  dowodzi,  że  od 

początku  nie  istniały  żadne  przesłanki  uzasadniające  ograniczenie  parametru  długości 

pojazdu do 92 m.  

Podkreślić  należy,  że  to  na  Zamawiającym  ciążył  obowiązek  wykazania,  że  postawione 

ograniczenie  parametru  nie  ograniczy  konkurencyjności.  W  niniejszym  postępowaniu 

Zamawiający  nie  podołał  temu  obowiązkowi.  Skoro  zatem  ograniczenie  parametru  długości 

pociągu  nie  znajduje  uzasadnienia  w  obiektywnych  potrzebach  Zamawiającego,  to 

ograniczenie  to  jest  bezzasadne.  A  skoro  ograniczenie  jest  bezpodstawne,  to  oznacza,  że 

Zamawiający  bezpodstawnie  ograniczył  konkurencyjność  pośród  wykonawców.  Ponownie 

należy podkreślić, że dostęp do zamówienia powinien mieć nieograniczony krąg podmiotów. 

Ograniczenie może jedynie wynikać z obiektywnych przeszkód – które nie zostały wykazane 

w niniejszym postępowaniu. 

Podkreślenia  wymaga  także  okoliczność,  że  jednym  z  kryteriów  oceny  ofert  w  niniejszym 

postępowaniu jest ilość miejsc siedzących  w pojeździe. Oznacza to, że dla Zamawiającego 

istotne  znaczenie  ma  jakość  -  wygoda  i  ilość  pasażerów,  których  będą  przewoziły  pociągi. 

Skoro tak, to tym bardziej nie jest uzasadnione ograniczenie parametru długości pojazdu.  

Bez  znaczenia,  zdaniem  Izby,  są  argumenty  Przystępującego,  jakoby  Odwołujący  miał 

możliwość złożenia oferty również przy niezmienionych (dotychczasowych) postanowieniach 

SIWZ. Przystępujący wskazywał, że nie jest tak, że Odwołujący nie ma możliwości złożenia 

oferty  w  ogóle,  ale  zmierza  do  uzyskania  przewagi  konkurencyjnej,  do  złożenia  lepszej, 

korzystniejszej  oferty.  Po  pierwsze,  Odwołujący  wskazywał,  że  na  rynku  polskim  oferuje 

wyłącznie pojazdy Flirt, jakie zamierza zaoferować w niniejszym postępowaniu.  

Jednak  przede  wszystkim,  co Izba  ponownie  podkreśla,  zasadą jest  nieograniczony  dostęp 

wykonawców  do  zamówienia.  Każdy  z  wykonawców  samodzielnie  decyduje,  który  produkt 

chce  zaoferować.  Sztuczne  –  bezpodstawne  ograniczanie  przez  Zamawiającego 

parametrów,  stanowi  o  ograniczaniu  ilości  wykonawców,  którzy  mogą  złożyć  ofertę. 

Podkreślić także należy, że istotą konkurencji jest, że każdy z wykonawców chce i powinien 

zaoferować  taki  produkt,  który  ma  jak  największe  szanse  i  możliwość  zdobycia  jak 

największej  ilości  punktów  w  postępowaniu.  Rolą  Zamawiającego  jest  natomiast  opisanie 

przedmiotu  zamówienia  stosownie  do  uzasadnionych  potrzeb. W  okolicznościach  niniejszej 

sprawy  Zamawiający  nie  wykazał,  że  ograniczenie  długości  pojazdu  do  92  m  znajduje 

uzasadnienie w jego obiektywnych potrzebach.  

Odnosząc się do twierdzenia Zamawiającego i Przystępującego, zgodnie z którym odwołanie 

nie  powinno  zostać  uwzględnione,  gdyż  żądanie  w  nim  przedstawione  wprowadziłoby  w 

opisie przedmiotu zamówienia niejasności i brak precyzyjności, należy zauważyć, że Izba nie 

jest  związana  treścią  żądania,  ale  zobowiązana  jest  rozpoznać  zarzut.  Ponadto  treść 

żą

dania w kontekście podnoszonego zarzutu jest czytelna.  

Izba  w  treści  sentencji  wskazała  Zamawiającemu  kierunek  zmiany  treści  ogłoszenia  o 

zamówieniu i treści Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (w zakresie załącznika nr 

4  punkt  1.10).  Izba  bowiem  oczekuje,  że  Zamawiający  dokona  modyfikacji  i  dopuści 

możliwość  zaoferowania  pojazdów  także  przez  Odwołującego  (w  zakresie  wskazywanej 

przez niego długości 98,2 m).  

Izba nie określiła sztywno ram parametru długości pojazdu. Kluczowe w treści sentencji jest 

słowo  „także”,  które  ma  spowodować,  aby  Zamawiający  zbadał  ponownie  rynek  i  rozważył 

zmianę  parametru  w  taki  sposób,  aby  nie  pomijać  podmiotów  na  rynku  (bez  obiektywnych 

potrzeb). 

Zamawiający  wniósł  odpowiedź  na  odwołanie,  w  którym  oświadczył,  że  uwzględnił  zarzuty 

opisane  w  punkcie  1  oraz  2  b  i  c  odwołania  (w  zakresie  szerokości  przejścia  oraz 

usytuowania  falowników  oraz  poziomu  dźwięku).  Przystępujący  P.S.P.B.  S.A.  nie  zgłosił 

sprzeciwu  wobec  uwzględnienia  przez  Zamawiającego  tych  zarzutów.  W  tym  zakresie, 

zgodnie  z  art.  186  ust.  3  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  Zamawiający  zobowiązany 

jest wykonać czynności zgodnie z żądaniami zawartymi w odwołaniu. 

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych,  stosownie  do  wyniku  postępowania.  Na  podstawie  §  5  

rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości oraz 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  z  2010  r.,  Nr  41,  poz.  238)  do  kosztów 

postępowania  odwoławczego  Izba  zaliczyła  w  całości  uiszczony  wpis,  zgodnie  z  §  3  pkt  1 

rozporządzenia.  

Przewodniczący: 

………………………………