KIO 1972/19 WYROK dnia 18 października 2019 r.

Sygn. akt: KIO 1972/19 

WYROK 

z dnia 

18 października 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Aneta Mlącka 

Protokolant:             Piotr Kur 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  16 

października  2019r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego 

w  dniu  04  października  2019  roku  przez  Wykonawcę  Eneria  Sp.  z  o.o. 

(Izabelin-

Dziekanówek,  ul.  Modlińska  11,  05-092  Łomianki)  w  postępowaniu 

prowadzonym przez 

Zamawiającego Polska Agencja Żeglugi Powietrznej (ul. Wieżowa 8, 

02-147 Warszawa) 

orzeka: 

uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  Zamawiającemu  unieważnienie  czynności 

unieważnienia postępowania w części nr 2 i nakazuje ponowne dokonanie badania i 

oceny oferty Odwołującego w tej części 

kosztami  postępowania  obciąża  Zamawiającego  Polska  Agencja  Żeglugi 

Powietrznej (

ul. Wieżowa 8, 02-147 Warszawa) i  

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego 

Eneria  Sp.  z  o.o.  (Izabelin-

Dziekanówek,  ul.  Modlińska  11,  05-092  Łomianki) 

tytułem wpisu od odwołania,  

zasądza od Zamawiającego Polska Agencja Żeglugi Powietrznej (ul. Wieżowa 

8,  02-147  Warszawa) 

na  rzecz  Odwołującego  Eneria  Sp.  z  o.o.  (Izabelin-

Dziekanówek, ul. Modlińska 11, 05-092 Łomianki) kwotę 18600 zł 00 gr (słownie: 

osiemnaście  tysięcy  sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty  postępowania 

odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wpisu  od  odwołania  oraz  wynagrodzenia 

pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz.U.  z  2019  r.  poz.1843)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za pośrednictwem  Prezesa  Krajowej Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ……………………….. 

Sygn. akt: KIO 1972/19 

UZASADNIENIE 

Zamawiający  Polska  Agencja  Żeglugi  Powietrznej  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia publicznego pod nazwą „Zakup przewoźnych agregatów prądotwórczych”. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  ukazało  się  18  lipca  2019  roku  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej pod numerem 2019/S 137-336898. 

Odwołujący  – Wykonawca  Eneria  sp.  z  o.o.  wniósł  odwołanie  w  części  2  postępowania  od 

czynność odrzucenia oferty Odwołującego oraz czynności unieważnienia Postępowania w tej 

części. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp w zw. z art. 

96 pkt 2 ustawy Prawo o notariacie, art. 76a Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 

129 Kodeksu postępowania cywilnego, art. 194a § 2a Ordynacji podatkowej oraz art. 48 § 3 

Prawa  o  postępowaniu  przed  sądami  administracyjnymi  poprzez  odrzucenie  oferty 

Odwołującego, mimo, że nie jest ona nieważna na podstawie przepisów przytoczonych przez 

Zamawiającego; - § 14 ust. 4 zd. 1 w zw. z ust. 2 Rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 

26.07.2016r.  w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od 

wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzieleniu  zamówienia    poprzez  niezastosowanie  tego 

przepisu; - 

§ 5 ust. 2 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 2017 roku 

w  sprawie  użycia  środków  komunikacji  elektronicznej  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia publicznego oraz udostępniania i przechowywania dokumentów elektronicznych  

poprzez  niezastosowanie  tego  przepisu;  -  art.  93  ust.  1  pkt  1)  ustawy  Pzp  poprzez 

unieważnienie  Postępowania  w  części  2  mimo  tego,  iż  Odwołujący  złożył  ofertę 

niepodlegającą odrzuceniu. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu:  unieważnienia 

czynności  unieważnienia  Postępowania  w  części  2,  unieważnienia  czynności  odrzucenia 

oferty  Odwołującego  dla  części  2  Postępowania,  dokonania  ponownego  badania  i  oceny 

oferty Odwołującego dla części 2. 

26 września 2019 roku Odwołujący otrzymał informację o odrzuceniu jego oferty w części 2 

Postępowania oraz o unieważnieniu Postępowania.  

W  treści  pisma  Zamawiającego  nie  został  przytoczony  przepis  stanowiący  podstawę 

unieważnienia Postępowania, ani uzasadnienie faktyczne.  

Jak  wynika  z  pisma,  podstawą  faktyczną  odrzucenia  oferty  Odwołującego  było 

nieprawid

łowe,  w  ocenie  Zamawiającego,  elektroniczne  poświadczenie  przez  notariusza 

zgodności elektronicznej kopii z okazanym dokumentem.  

Zamawiający  wezwał  Odwołującego  do  uzupełnienia  dokumentu  pełnomocnictwa. 

Pełnomocnictwo  zgodnie  z  treścią  wezwania,  należało  złożyć  w  oryginale  w  postaci 

dokumentu  elektronicznego  podpisanego  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym  lub 

elektronicznego  poświadczenia  zgodności  odpisu  lub  kopii  z  okazanym  dokumentem 

opatrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym przez notariusza.   

Odwołujący,  działając  na  wezwanie  ze  strony  Zamawiającego  złożył  elektroniczną  kopię 

pełnomocnictwa dla pana N. poświadczoną elektronicznym podpisem notariusza – D. K. .  

Zamawiający  odrzucił  ofertę  Odwołującego  jako  podstawę  prawną  wskazując  art.  89  ust.  1 

pkt 8 ustawy Prawo zamówień publicznych. Zaś w uzasadnieniu faktycznym wskazał, że „W 

poświadczeniu  dokonanym  przez  notariusza,  na  dokumencie  będącym  kopią  zawierającym 

podpis  elektroniczny  nie  zostało  wskazane,  co  zostało  poświadczone,  a  jedynie 

zamieszczono  stwierdzenie:  „Poświadczam”.  Zgodnie  z  art.  96  ust.  2  ustawy  Prawo  o 

notariacie  notariusz  poświadcza  zgodność  odpisu,  wyciągu  lub  kopii  z  okazanym 

dokumentem.  Zgodnie  z  obowiązującą  doktryną  istnieje  wymóg  posługiwania  się  jednolitą 

klauzulą „zgodność z okazanym dokumentem” (…). Z powyższego wynika, że Zamawiający 

zakwestionował  prawidłowość  złożonego  przez  Odwołującego  dokumentu,  pozostając  w 

przekonaniu,  że  dla  skuteczności  elektronicznego  poświadczenia  elektronicznej  kopii 

dokum

entu konieczne jest użycie przez poświadczającego frazy „poświadczam za zgodność 

z  okazanym  dokumentem”,  podczas  gdy  przedłożony  Zamawiającemu  dokument 

elektroniczny zawiera oprócz podpisu elektronicznego notariusza frazę „poświadczam”. Dalej 

w  treści  pisma  „Zawiadomienie  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  dla  części  nr  1  oraz 

unieważnieniu postępowania dla części nr 2 Zamawiający przywołał okoliczności faktyczne, 

które w ocenie Odwołującego stanowiły podstawę do odrzucenia jego oferty, tj. art. 89 ust. 1 

pkt  8  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  96  pkt  2  ustawy  Prawo  o  notariacie,  art.  76a  Kodeksu 

postępowania  administracyjnego,  art.  129  Kodeksu  postępowania  cywilnego,  art.  194a  2 

Ordynacji  podatkowej  oraz  art.  48  §  3  Prawa  o  postępowaniu  przed  sądami 

administracyjnymi.  

W  argumentacji  podniesionej  w  odwołaniu  Odwołujący  podkreślił,  że  obowiązkiem 

Zamawiającego  było  wskazanie  konkretnego  przepisu  prawa  przewidującego  sankcję 

nieważności  z  uwagi  na  okoliczności  faktyczne  wskazane  przez  Zamawiającego  jako 

podstawa  odrzu

cenia  oferty  Odwołującego.  Odwołujący  wskazał,  że  przepis  art.  96  pkt  2 

Prawa o notariacie stanowi  jedynie,  iż  notariusz  poświadcza zgodność odpisu,  wyciągu lub 

kopii z okazanym dokumentem, a zatem przepis ten nie może stanowić podstawy odrzucenia 

oferty  O

dwołującego,  ponieważ  nie  zawiera  on  w  sobie  sankcji  nieważności,  a  poza  tym, 

stanowi jedynie opis kompetencji notariusza. Dalej Odwołujący zauważył, że wskazany przez 

Zamawiającego  art.  76a  Kpa  jest  przepisem  należącym  do  sfery  postępowania 

administracyjn

ego,  a  postępowanie  prowadzone  przez  Zamawiającego  ma  charakter 

cywilnoprawny.  Niezależnie  od  tego,  przepis  art.  76a  §  2a  Kpa  stanowi,  że:  „Jeżeli  odpis 

dokumentu  został  sporządzony  w  formie  dokumentu  elektronicznego,  poświadczenie  jego 

zgodności  z  oryginałem,  o  którym  mowa  w  §  2,  dokonuje  się  przy  użyciu  kwalifikowanego 

podpisu  elektronicznego,  podpisu  zaufanego  albo  podpisu  osobistego.”  Zatem  przepis  ten 

nie zawiera  sankcji  nieważności,  a poza tym  w  celu poświadczenia elektronicznego odpisu 

dokumentu wyma

ga jedynie złożenia pod nim kwalifikowanego podpisu elektronicznego.  

Podobnie  w  zakresie  art.  129  §  21  Kodeksu  postępowania  cywilnego Odwołujący  wskazał, 

że przepis  ten  odnosi  się do  pełnomocników  będących adwokatami,  radcami prawnymi  lub 

rzecznikami pate

ntowymi i występującymi w postępowaniu cywilnym, a ponadto przepis nie 

zawiera sankcji nieważności. Zdaniem Odwołującego, wnioski wynikające z przepisu stoją w 

ewidentnej  sprzeczności  z  wnioskami  zaprezentowanymi  przez  Zamawiającego  -  

poświadczenie  elektroniczne  w  sytuacji  unormowanej  tym  przepisem,  dokonywane  jest 

automatycznie z chwilą wprowadzenia dokumentu do systemu teleinformatycznego i nie jest 

wymagane opatrywanie tej czynności żadnym dodatkowym oświadczeniem. Unormowanie to 

jest  zresztą  zbieżne  z  pozostałymi  regulacjami  dotyczącymi  poświadczania  odpisów 

elektronicznych,  które  dla  skuteczności  poświadczenia  wymagają  jedynie  opatrzenia  kopii 

dokumentu  elektronicznego  kwalifikowanym  podpisem  elektronicznym,  bez  konieczności 

formułowania żadnych dodatkowych oświadczeń.  

Odwołujący  wskazał  także,  że  przywołany  przez  Zamawiającego  przepis  194a  §  2a 

Ordynacji  podatkowej  należy  do  sfery  postępowania  podatkowego,  a  postępowanie 

prowadzone przez  Zamawiającego  ma  charakter  cywilnoprawny.  Poza tym,  przepis  ten  nie 

zawiera  sankcji  nieważności,  a  dodatkowo  w  celu  poświadczenia  elektronicznego  odpisu 

dokumentu  wymaga  jedynie  złożenia  pod  nim  kwalifikowanego  podpisu  elektronicznego. 

Dalej Odwołujący zauważył, że przytoczony przez Zamawiającego przepis art. 48 § 3 Prawa 

o  postępowaniu  przed  sądami  administracyjnymi  odnosi  się  do  papierowego  odpisu 

dokumentu, a zatem nie ma zastosowania do okoliczności występujących w przedmiotowym 

Postępowaniu. Do elektronicznego odpisu dokumentu odnosi się art. 48 § 3a, który zawiera 

tożsamą  regulację  z  tą  występującą  w  Kpa  bądź  ordynacji  podatkowej.  Zatem  nie  zawiera 

sankcji  nieważności  i  wymaga  jedynie złożenia kwalifikowanego  podpisu elektronicznego  w 

celu poświadczenia dokumentu za zgodność z oryginałem.  

W konsekwencji Odwołujący stwierdził, że Zamawiający nie wskazał żadnego przepisu, który 

w związku z art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp mógłby stanowić podstawę do odrzucenia oferty 

Odwołującego.  

W  opozycji  do  stanowiska  Zamawiającego  Odwołujący  wskazał  na  przepis  §14  ust.  4 

Rozpor

ządzenia w sprawie rodzaju dokumentów, który wprost odnosi się do postępowania o 

ud

zielenie  zamówienia  publicznego.  Odwołujący  wywnioskował,  że  nie  może  być 

wątpliwości,  iż  wystarczy  jedynie  użycie  kwalifikowanego  podpisu  elektronicznego,  aby 

poświadczenie za zgodność z oryginałem stało się skuteczne. Przepis nie wymaga składania 

żadnych  dodatkowych  oświadczeń.  Kolejnym  przepisem  jest  §5  ust.  2  Rozporządzenia  w 

sprawie  użycia  środków  komunikacji  elektronicznej.  Zgodnie  z  jego  treścią,  w  przypadku 

przekazywa

nia  przez  wykonawcę  elektronicznej  kopii  dokumentu  lub  oświadczenia, 

opatrzenie jej kwalifikowanym podpisem elektronicznym przez wykonawcę albo odpowiednio 

przez  podmiot,  na  którego  zdolnościach  lub  sytuacji  polega  wykonawca  na  zasadach 

określonych  w  art.  22a  ustawy,  albo  przez  podwykonawcę  jest  równoznaczne  z 

poświadczeniem  elektronicznej  kopii  dokumentu  lub  oświadczenia  za  zgodność  z 

oryginałem.  Dwa  powyższe  przepisy  rozporządzeń  wykonawczych  do  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych  stanowią  najbliższe  regulacje  w  stosunku  do  okoliczności 

stanowiących podstawę odwołania.  

Odwołujący podniósł, że poglądy doktryny nie mogą stanowić podstawy do odrzucenia oferty 

wykonawcy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, zwłaszcza takie poglądy, 

które  odnoszą  się  do  „papierowej”  kopii  dokumentu,  a  nie  jego  wersji  elektronicznej. 

Odwołujący  powołał  się  na  „Stanowisko  Polskiej  Izby  Informatyki  i  Telekomunikacji  w 

zakresie  uznania  za  ważną  oferty  stworzonej  i  złożonej  w  postaci  skanu  papierowego 

formularza 

oferty 

do  pliku  podpisanego  następnie  kwalifikowanym  podpisem 

elektronicznym”.  Zgodnie  z  tą  opinią:  „Podobnie,  zgodnie  z  ww.  zasadą,  w  przypadku 

dokumentów  pochodzących  od  podmiotów  trzecich  (nie  będących  oświadczeniem  woli 

składającego  je  wykonawcy),  jeżeli  nie  określono  wprost  w  jakim  celu  dokument  jest 

podpisywany w jego treści, to celem tym, jako domyślnym, jest poświadczenie dokumentu za 

zgodność z oryginałem na mocy §5 ust. 2 rozporządzenia. W takim przypadku dokument jest 

zatem  domyślnie  składany  w  poświadczonej  kopii.  Należy  zatem  przyjąć  założenie,  że 

składając  podpis  elektroniczny  (w  szczególności  kwalifikowany  podpis  elektroniczny) 

składający  działa  racjonalnie,  tzn.  podpisując  dokumenty  własne  realizuje  uprawnienia 

wynikające  z  udzielonych  mu  pełnomocnictw  (tworząc  oryginały),  natomiast  podpisując 

dokumenty cudze potwierdza co najwyżej ich autentyczność (zgodność z oryginałem).”  

W konsekwencji nieprawidłowego odrzucenia oferty Odwołującego, Odwołujący uznał, że nie 

jest  prawidłowa  także  czynność  unieważnienia  Postępowania,  albowiem  w  Postępowaniu 

nadal istnieje ważna, niepodlegająca odrzuceniu oferta Odwołującego. 

Izba ustaliła i zważyła co następuje:  

Izba  ustaliła,  że  w  treści  zawiadomienia  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  Zamawiający 

wskazał,  że:  „(…)  W  odpowiedzi  na  wezwanie  Wykonawca  złożył  kopię  pełnomocnictwa 

udzielonego  Panu  L.  N. 

przez  członków  zarządu,  jednakże  uzupełniony  dokument  nie 

stanowi elektronicznego poświadczenia zgodności odpisu lub kopii z okazanym dokumentem 

op

atrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym przez notariusza. W  poświadczeniu 

dokonanym  przez  notariusza,  na  dokumencie  będącym  kopią,  zawierającym  podpis 

elektroniczny  nie  zostało  wskazane,  co  zostało  poświadczone,  a  jedynie  zamieszczono 

stwierdzeni

e:  „Poświadczam.”  Zgodnie  z  art.  96  pkt  2  ustawy  Prawo  o  notariacie  notariusz 

poświadcza  zgodność  odpisu,  wyciągu,  kopii  z  okazanym  dokumentem.  Zgodnie  z 

obowiązująca  doktryną  istnieje  wymóg  posługiwania  się  jednolitą  klauzulą  „zgodność  z 

okazanym  dokument

em”.  Wymóg  ten  wynika  z  art.  76a  KPA,  art.  129  KPC,  art.  194a  2 

OrdPU i art. 48§3 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi gdzie znajduje się 

odesłanie  do  poświadczeń  notarialnych.  Ustawy  te  wskazują,  że  zamiast  oryginału 

dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została 

potwierdzona  przez  notariusza.  Z  uwagi  na  brzmienie  tych  norm  precyzujących  sposób 

stwierdzenia  zgodności  przez  notariusza  właściwe  jest  posługiwanie  się  sformułowaniem 

zawartym w prawie o no

tariacie tj. „zgodność z okazanym dokumentem”. Przemawia za tym 

przede wszystkim jednolitość tego rodzaju czynności notarialnych. Nie można zatem uznać 

przedłożonego  dokumentu  za  prawidłowo  sporządzoną  kopię  potwierdzoną  za  zgodność  z 

oryginałem.”  

Treść  uzasadnienia  odrzucenia  oferty  Odwołującego  sprowadza  się  zatem  do  wskazania 

przez Zamawiającego okoliczności, że Odwołujący przedłożył dokument pełnomocnictwa, w 

którym  zamieszczono  jedynie  stwierdzenie  „Poświadczam”,  zamiast  zastosowania  przez 

dokonującego poświadczenia notariusza dłuższej klauzuli, uznawanej przez Zamawiającego 

za  prawidłową.  Zamawiający  wskazał  na  wymóg  posługiwania  się  jednolitą  klauzulą 

„zgodność z okazanym dokumentem”, który wynikać ma z poglądów doktryny. Zwrócił także 

uwagę, że wymóg ten wynika z art. 76a Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 129 

Kodeksu  postępowania  cywilnego,  art.  194a  2  Ordynacji  podatkowej  i  art.  48  §  3  Prawo  o 

postępowaniu przed sądami administracyjnymi.  

Trafnie wskazał Odwołujący, że art. 96 pkt 2 ustawy Prawo o notariacie stanowi jedynie, że 

notariusz poświadcza zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem.  

Już  sam  fakt,  że  Zamawiający  powołał  się  na  ten  właśnie  artykuł  oznacza,  że  dla 

Zamawiającego  oczywiste  jest,  że  zamiarem  notariusza  było  (co  uczynił)  poświadczenie 

zgodności  odpisu,  wyciągu  lub  kopii  z  okazanym  dokumentem,  nie  zaś  dokonanie  innych 

czynności (o jakich wspomniał w treści odpowiedzi na odwołanie), takich jak: poświadczenie 

pozostawania  osoby  przy  życiu  lub  określonym  miejscu,  daty  okazania  dokumentu,  czy 

własnoręczności podpisu. 

Tym  samym,  nie  można  w  żaden  sposób  wykluczyć,  że  notariusz  dokonał  poświadczenia 

odpisu,  a  na  fakt  dokonania  takiego  poświadczenia  wskazuje  także  treść  pisma 

Zamawiającego o odrzuceniu oferty Odwołującego.  

Najistotniejszą kwestią natomiast jest, że Zamawiający nie zakwestionował skutecznie samej 

okoliczności  poświadczenia dokumentu  przez  notariusza.  Okoliczność,  że Zamawiający  ma 

wątpliwość,  czy  poświadczony  został  oryginał  dokumentu,  Zamawiający  wyjawił  klarownie 

dopiero  podczas  rozprawy,  uniemożliwiając  całkowicie  Odwołującemu  możliwość 

ustosunkowania  się  do  tej  kwestii.  Kwestii  tej  Zamawiający  wcześniej  nie  wyjaśnił  z 

Odwołującym,  nie  zwrócił  się  także  o  jej  wyjaśnienie  do  notariusza,  który  takiego 

poświadczenia dokonał.  

Ponadto  podnieść  należy,  że  art.  96  ust.  2  ustawy  Prawo  o  notariacie  nie  może  stanowić 

podstawy  odrzucenia  oferty  Odwołującego,  ponieważ  nie  zawiera  on  w  sobie  sankcji 

nieważności.  Stanowi  jedynie  opis  kompetencji  notariusza.  Podstawą  dla  odrzucenia  oferty 

Odwołującego  nie  są  także  pozostałe  wskazane  przez  Zamawiającego  w  uzasadnieniu 

przepisy  ustaw 

innych  niż  Prawo  zamówień  publicznych.  Wskazane  przepisy  prawa  także 

nie wskazują, jak twierdzi Zamawiający w treści pisma o odrzuceniu oferty Odwołującego, jak 

winna brzmieć formuła poświadczenia odpisu przez notariusza.  

Należy mieć na uwadze, że z ustawy Prawo o notariacie nie wynika, jaką konkretnie formułą 

posługuje się notariusz, dokonując poświadczenia dokumentu. Zamawiający wskazał jedynie 

na  stanowisko  doktryny  w  tym  zakresie.  Izba  podziela  stanowisko,  że  poglądy  doktryny  w 

żadnym razie nie mogą być podstawą do odrzucenia oferty.  

Zamawiający nie zakwestionował czynności notariusza w postaci poświadczenia dokumentu, 

odpisu. Natom

iast tego, jaki dokument został poświadczony, nie uczynił przedmiotem swoich 

rozważań  w  treści  pisma  skierowanego  do  Odwołującego.  Tym  bardziej,  nie  mógł  odnieść 

się do tego ani Odwołujący, ani też Izba. Izba nie jest władna dokonać rozstrzygnięcia w tym 

z

akresie,  bowiem  takie  ustalenia  nie  były  przedmiotem  czynności  Zamawiającego,  a  tym 

samym 

nie mogły stać się przedmiotem odwołania.  

W świetle powyższego, zasadnym zdaniem Izby jest ponowne zbadanie dokumentów przez 

Zamawiającego i wyjaśnienie wszelkich wątpliwości.  

Rację  ma  Zamawiający,  że  Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie 

przepisów,  które  miało  lub  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia.  

Jednakże  z  art.  192  ust.  7  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  wynika także,  że  Izba  nie 

może  orzekać  co  do  zarzutów,  które  nie  były  zawarte  w  odwołaniu.  Okoliczności,  które 

Zamawiający  przedstawiał  w  trakcie  rozprawy,  dotyczące  pełnomocnictwa,  sposobu 

rozumienia  przez  Zamawiającego  nieważności  pełnomocnictwa,  nie  zostały  przez 

Zamawiającego  wyartykułowane  w  treści  uzasadnienia  odrzucenia  oferty  Odwołującego. 

Tym  samym  nie  mogły  stać  się  podstawą  odwołania.  Odwołujący  nie  miał  możliwości 

zapoznać  się  z  argumentacją  Zamawiającego  i  co  za  tym  idzie  przygotować  własnego 

sta

nowiska.  Izba  może  wydać  wyrok  po  wysłuchaniu  także  drugiej  strony  postępowania, 

zgodnie  z  zasadą  audiatur  et  altera  pars.  Strona  nie  może  być  „zaskakiwana”  nowymi 

podstawami odrzucenia w  trakcie  rozprawy.  Co więcej,  wbrew  twierdzeniu Zamawiającego, 

Wykona

wca  nie  powinien  domyślać  się,  jakie  były  podstawy  do  odrzucenia  oferty. 

Tymczasem  w  trakcie  rozprawy  Zamawiający  wskazał,  że  „Uzasadnienie  odrzucenia  oferty 

należy czytać łącznie z wezwaniem do uzupełnienia dokumentów”. W ocenie Izby, przyczyny 

odrzucenia 

powinny zostać jednoznacznie wyrażone w treści informacji o odrzuceniu oferty. 

Wykonawca  nie  jest  zobowiązany  czytać  kilku  dokumentów  łącznie,  aby  domyśleć  się 

podstawy odrzucenia jego oferty. W trakcie rozprawy 

Zamawiający wskazał, że: „informacja 

o  niep

rawidłowym pełnomocnictwie znalazła się także w  zawiadomieniu o wyborze oferty  – 

jest  to  zdanie  drugie  uzasadnienia  odrzucenia  oferty  Odwołującego”.  Należy  wskazać,  że 

zdanie, na które wskazuje Zamawiający, dotyczy pełnomocnictwa dołączonego do oferty i w 

żaden  sposób  nie  można  mówić,  że  miało  ono  wyjaśnić  Odwołującemu,  z  jakiego  powodu 

jego  oferta  została  odrzucona.  Ponownie  należy  podkreślić  że  wszelkie  przesłanki  i 

okoliczności  powinny  zostać  wyjaśnione  przez  Zamawiającego,  nie  może  on  pozostawiać 

sytuac

ji, w której to wykonawca ma domyślać się powodów odrzucenia jego oferty.  

Zamawiający w trakcie rozprawy przedstawił sprzeczne twierdzenia: Zamawiający stwierdził, 

że nie wie, co zostało poświadczone, a następnie oświadczył, że z całą pewnością nie został 

poświadczony oryginał pełnomocnictwa. Sprzeczność w stanowisku Zamawiającego osłabia 

pewność  jego  twierdzenia.  Z  powyższego  wynika,  że:  po  pierwsze,  Zamawiający  nie  ma 

pewności,  że  to  nie  oryginał  został  poświadczony,  ponieważ  dałby  temu  wyraz  w  treści 

i

nformacji  o  odrzuceniu  oferty  Odwołującego.  Po  drugie,  Zamawiający  w  trakcie  rozprawy 

przedstawia  sprzeczne  twierdzenia,  które  jak  wskazano  powyżej  potwierdzają,  że 

Zamawiający  nie  zbadał,  nie  wyjaśnił  wszystkich  okoliczności.  Zatem  uzasadnione  jest 

ponowi

enie czynności badania i oceny oferty przez Zamawiającego. 

Zasadny jest zarzut

, że Zamawiający w żaden sposób nie wykazał i nie uzasadnił w piśmie 

„Zawiadomienie  o  wyborze  oferty  najkorzystniejszej  dla  części  nr  1  oraz  unieważnieniu 

postępowania dla części nr 2”, jakie przepisy prawa nakazują uznać ofertę Odwołującego za 

nieważną.  Skoro  brak  jest  przepisu,  nie  istnieje  podstawa  dla  odrzucenia  oferty 

Odwołującego  z  powodu  nieważności.  W  tym  miejscu  także  należy  podkreślić,  że  taka 

sytuacja  powoduje,  że  Odwołujący  nie  ma  możliwości  odniesienia  się  do  stanowiska 

Zamawiającego oraz podniesienia zarzutów w tym zakresie.  

Dodatkowo  należy  zauważyć,  że  Zamawiający  –  jak  trafnie  zauważył  Odwołujący  –  nie 

wskazał  także  podstaw  unieważnienia  postępowania  w  części  2.  Ponownie  należy 

zauważyć,  że  Wykonawca  nie  ma  obowiązku  domyślać  się,  jakie  przyczyny  spowodowały 

podjęcie  przez  Zamawiającego  takiego  rozstrzygnięcia.  Okoliczność  unieważnienia 

postępowania w części 2 wynika jedynie z tytułu pisma.  

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych,  tj.  stosownie  do  wyniku  postępowania,  z  uwzględnieniem 

postanowień  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. z dnia 7 maja 2018 r. Dz. U. z 2018 r., poz. 972), 

w tym w szczególności § 5 ust. 2 pkt 1).  

Przewodniczący: 

………………………………