KIO 2216/19 WYROK dnia 14 listopada 2019 r.

 Sygn. akt: KIO 2216/19 
 

WYROK 

z dnia 14 listopada 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie: 

Przewodniczący: 

Izabela Niedziałek-Bujak 

Protokolant:   

Adam Skowroński 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  13  listopada  2019  r.  w  Warszawie 

odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej 

Izby  Odwoławczej  w  dniu  31  października  2019  r.  przez 

Odwołującego  –  CA  Consulting  Spółka  Akcyjna  z  siedzibą  w  Warszawie  przy  Al. 

Jerozolimskich 81 (02-001 Warszawa)  

w postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego – Urząd Zamówień Publicznych, ul. 

Postępu 17a (02-676 Warszawa) 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

Kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  Odwołującego  –  CA  Consulting  S.A.  z 

siedzibą  w  Warszawie  i  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

00  zł  00  gr.  (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych,  zero  groszy)  uiszczoną  przez 

Odwołującego CA Consulting S.A. z siedzibą w Warszawie tytułem wpisu od odwołania; 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1843) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

str. 2 

Sygn. akt: KIO 2216/19 
 

U z a s a d n i e n i e 

W postępowaniu prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego przez Zamawiającego – 

Urząd  Zamówień  Publicznych  na  budowę  Platformy  e-Zamówienia  oraz  usługi  Inżyniera 

Kontraktu  (nr 

postępowania:  III/2019),  ogłoszonym  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej  w  dniu  17.09.2019  r.,  S  179-436540,  wobec 

czynności  unieważnienia 

postępowania  na  część  II  zamówienia,  CA  Consulting  S.A.  z  siedzibą  w  Warszawie  (dalej 

jako Odwołujący), wniósł w dniu 31 października 2019r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby 

Odwoławczej (sygn. akt KIO 2216/19).  

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie przepisów ustawy Pzp, tj.: 

1)  art. 

93 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez unieważnienie postępowania 

ze względu na to, iż cena najkorzystniejszej oferty przewyższa kwotę, którą zamawiający 

zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia pomimo, iż:  

zamawiający  –  jak  wynika  z  informacji  o  unieważnieniu  tej  części  zamówienia  – 

całkowicie  pominął  kwestię  możliwości  zwiększenia  kwoty  przeznaczonej  na 

sfina

nsowanie zamówienia; 

zamawiający  w  należyty  sposób  nie przeanalizował  stanu faktycznego i  prawnego pod 

kątem tego, czy możliwe jest zwiększenie tej kwoty; 

prawidłowa analiza stanu faktycznego i prawnego prowadzi do konkluzji, iż na tym etapie 

postępowania stwierdzenie o braku możliwości zwiększenia tej kwoty nie ma podstaw, a 

także  że  Zamawiający  może  dysponować  środkami  prawnymi,  które  pozwolą  mu  na 

podjęcie działań w celu zwiększenia tej kwoty; 

2)  art. 92 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 93 ust. 3 w zw. z art. 8 ust. 1 Ustawy Pzp poprzez de facto 

brak uzasadnienia unieważnienia postępowania w części II zamówienia, o której mowa w 

art.  93  ust.  1  pkt  4  ustawy  Pzp,  gdyż  treść  informacji  o  unieważnieniu  postępowania 

sprowadza  się  do  lapidarnego  stwierdzenia,  iż  Kwotą,  którą  Zamawiający  zamierzał 

przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia  podana  bezpośrednio  przez  otwarciem  ofert 

to  1.968.000  zł,  natomiast  cena  jedynej  złożonej  oferty  w  tej  części  postępowania  to 

2.639.229,45 zł – zatem informacja ta w ogóle nie odnosi się do dalszej części przesłanki 

unieważnienia  postępowania  wynikającej  z  tego  przepisu,  tzn.  do  braku  możliwości 

zwiększenia kwoty przeznaczonej na sfinansowanie. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania,  nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia 

czynności unieważnienia postępowania w części II zamówienia.  

str. 3 

Uzasadnienie faktyczne i prawne. 

W  uzasadnieniu  Odwołujący  wskazał  na  kwotę  środków,  jaką  Zamawiający  podał  przy 

otwarciu ofert na część I – 21.612.031,00 zł brutto oraz część II – 1.968.000,00 zł brutto oraz 

wartość  ofert  złożonych  na  część  I  (11.989.700,oo  zł  brutto,  23.496.690,00  zł  brutto  oraz 

28.167.000,00 zł brutto). Zakładając, iż wybrana zostanie oferta najtańsza, Zamawiającemu 

pozostaną środki, które mógłby przeznaczyć na sfinansowanie części II zamówienia, w której 

złożona oferta przekracza środki o 671.229,45 zł brutto. 

Okoliczność  ta,  w  ocenie  Odwołującego  wskazuje,  iż  nie  było  podstaw  do  unieważnienia 

postępowania  na  część  II  zamówienia,  gdyż  Zamawiający  może  posiadać  możliwość 

zwiększenia  środków  na  sfinansowanie  tej  części.  Ponieważ  obie  części  są  ze  sobą 

powiązane  i  konieczne  jest  zapewnienie  udziału  doradcy  przy  części  I  zamówienia, 

Zamawiający może przesunąć środki z części I na część II zamówienia. potwierdza to wzór 

umowy 

–  porozumienia  o  dofinansowaniu  (§  18  ust.  3  pkt  2).  W  opinii  Odwołującego 

Zamawiający  zobowiązany  był  do  podjęcia  próby  zwiększenia  kwoty,  którą  zamierza 

przeznaczyć  na  realizację  zamówienia,  a  unieważnienie  postępowania  jest  możliwe  po 

wykazaniu przez Zamawiającego, że zwiększenie to jest niemożliwe. Ponieważ Zamawiający 

nie  wykazał,  że  nie  może  zwiększyć  kwoty  na  sfinansowanie  części  II  zamówienia  i  nie 

podjął  próby  zwiększenia  środków,  należy  uznać,  iż  unieważnienie  postępowania  na 

podstawie art. 93 ust. 1 pkt 4 Usta

wy było niezasadne. 

Zamawiający  w  piśmie  z  dnia  8.11.2019r,  złożonym  do  akt  sprawy  w  dniu  12.11.2019  r. 

złożył odpowiedź na odwołanie wnosząc o jego oddalenie. 

Zamawiający  wskazał,  iż  składając  oświadczenie  przy  otwarciu  ofert  co  do  wysokości 

środków, jakie zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia, złożył zobowiązanie do 

przyjęcia  oferty  najkorzystniejszej  pod  warunkiem,  że  zaoferowana  cena  nie  przekroczy 

podanej  wysokości  środków.  Oznacza  to,  że  nie  miał  obowiązku  przyjęcia  oferty  droższej, 

chyba  że  samodzielnie  zdecydowałby  o  podwyższeniu  kwoty.  Decyzja  ta  stanowi  jego 

uprawnienie,  a celem  postępowania nie jest  nabycie zamówienia za wszelką  cenę.  Nie  ma 

podstaw 

do  zobowiązania  Zamawiającego  każdorazowo,  gdy  oferta  przekroczy  środki  do 

analizy  możliwości  finansowych.  Odstępstwo  od  kwoty  założonej  na  sfinansowanie 

zamówienia stanowi odstępstwo, a nie zasadę wydatkowania środków. Zamawiający nie ma 

obowiązku  poszukiwania  dodatkowych  środków  ponad  te,  które  pierwotnie  zabezpieczył. 

Zamawiający  po  analizie  stanu  faktycznego,  jaki  powstał  w  postępowaniu  na  część  II 

zamówienia  nie  podjął  decyzji  o  zwiększeniu  środków  i  unieważnił  w  tej  części 

postępowanie.  Zamawiający  nie miał  podstaw  do  przesunięcia  środków,  jakie  zabezpieczył 

na  sfinansowanie  części  I  zamówienia,  gdyż  nie  uzyskał  jeszcze  oszczędności.  W  ocenie 

str. 4 

Zamawiającego  uzasadnienie  czynności,  jakie  otrzymał  Odwołujący,  będący  jedynym 

wykonawcą,  który  złożył  ofertę  na  część  II  zamówienia,  zawiera  wszystkie  wymagane 

informacje,  co  wyczerpuje  wskazanie  o

koliczności  i  podstawy  prawnej  unieważnienia 

postępowania. Elementem tego uzasadnienia nie musiało być wskazanie na brak możliwości 

zwiększenia  środków  i  przedstawienie  w  tym  zakresie  obiektywnych  podstaw.  Udział 

Inżyniera Kontraktu w części I zamówienia nie ma bezpośredniego wpływu na jego realizację 

i  ma  charakter  pomocniczy.  Nie  wchodzi  w  zakres  usługi  zaprojektowania,  budowy  i 

wdrożenia Platformy e-Zamówienia. 

Stanowisko Izby 

Do  rozpoznania  odwołania  zastosowanie  znajdowały  przepisy  ustawy  Prawo  zamówień 

publicznych  obowiązujące  w  dacie  wszczęcia  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  (Dz. 

U.  z  2019  r.,  poz.  1843),  w  brzmieniu  po  nowelizacji 

dokonanej  ustawą  z  dnia  22  czerwca 

2016  r.  o  zmianie  ustawy 

–  Prawo  zamówień  publicznych  oraz  niektórych  innych  ustaw 

(Dz.U.2016.1020), zwanej dalej „Ustawą”.  

Przystępując  do  rozpoznania  odwołania,  Izba  w  pierwszej  kolejności  zobowiązana  była  do 

weryfikacji  spełnienia  przesłanek  z  art.  179  ust.  1  Ustawy,  tj.  istnienia  po  stronie 

Odwołującego  interesu  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  szkody  w 

wyniku  kwestionowanej  czynności  Zamawiającego,  jaką  było  unieważnienie  postępowania. 

Oceny tej należało dokonać z uwzględnieniem sytuacji faktycznej, jaka istniała w momencie 

składania  odwołania,  a  która  wynikała  z  braku  wskazania  oferty  Odwołującego  jako 

najkorzystniejszej. 

Nie przesądzając o zasadności zarzutów Izba  zobowiązana była przyjąć 

stan  hipotetyczny  wynikający  z  wniosków  Odwołującego  -  o  braku  wykazania  spełnienia 

przesłanki  do  unieważnienia  postępowania,  o  której  mowa  w  art.  93  ust.  1  pkt  4  Ustawy. 

Uwzględniając powyższe Izba uznała, iż czynność stanowiąca przedmiot zarzutu prowadziła 

do braku możliwości zawarcia umowy z Odwołującym. Izba uznała, iż odwołanie służyć ma 

ochronie  interesów  wykonawcy  w  postępowaniu,  przede  wszystkim  przez  usunięcie 

niekorzystnej 

decyzji o unieważnieniu postępowaniu.

Mając  powyższe  na  uwadze,  Izba  uznała,  iż  spełnione  zostały  przesłanki  z  art.  179  ust.  1 

Ustawy.  

W świetle przedstawionych stanowisk oraz analizy dokumentacji postępowania Izba uznała, 

iż odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.  

Zamawiający  prowadzi  postępowanie,  w  którym  przedmiot  zamówienia  podzielony  została 

na część I i II. Termin realizacji części II zamówienia został określony datą do 15 lipca 2022 

str. 5 

r.,  z  zastrzeżeniem  iż  realizacja  zamówienia  jest  związana  z  realizacją  fazy  I  umowy.  Na 

część II zamówienia ofertę złożył tylko Odwołujący oferując cenę 2.639.229,45 zł, tj. kwotę o 

671.229,45 zł wyższą od kwoty, jaką Zamawiający zamierzał przeznaczyć na sfinansowanie 

zamówienia (1.968.000,00 zł.).  

W  dniu  21.10.2019  r. 

Zamawiający  unieważnił  postępowanie  na  część  II  zamówienia  na 

podstawie art. 93 ust. 1 pkt 4 Ustawy wskazując w uzasadnieniu, iż:  

W postępowaniu w zakresie części II wpłynęła jedna oferta, której cena przewyższa kwotę jaką 
Zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia.  

Kwota, którą Zamawiający zamierzał przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia podana bezpośrednio 
przed  otwarciem  ofert  to  1  968  000  zł,  natomiast  cena  jedynej  złożonej  oferty  w  tej  części 
postępowania to 2 639 229,45 zł. 

Rozpoznając  odwołanie  Izba  stanęła  przed  koniecznością  rozstrzygnięcia  kwestii  prawnej, 

jaka 

powstała na tle zastosowania normy ujętej w przepisie art. 93 ust. 1 pkt 4 Ustawy, tj. czy 

dla  ziszczenia  się  przesłanki  do  unieważnienia  postępowania  konieczne  jest  wykazanie 

przez  Zamawiającego,  iż  nie  miał  możliwości  pozyskania  dodatkowych  środków,  ponad 

kwotę  podaną  przy  otwarciu  ofert,  co  pozwoliłoby  na  wybór  oferty  przekraczającej, 

przewidziane  w  momencie  ogłoszenia  postępowania,  środki  na sfinansowanie  zamówienia. 

W  ocenie  składu  orzekającego,  przepis  art.  93  ust.  1  pkt  4  Ustawy  powinien  był 

interpretowany  w  taki  sposób,  iż  pierwsza  część  normy  w  której  mowa  jest  o  cenie 

najkorzystniejszej  oferty  lub  ofercie  z  najniższą  ceną  przewyższającą  kwotę,  którą 

zamawiający  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia  –  określa  przesłanki  do 

unieważnienia postępowania. Druga część po słowach „chyba że” ustala warunek, pod jakim 

możliwe  jest  dalsze  prowadzenie  przez  zamawiającego  postępowania  pomimo  wystąpienia 

wcześniej opisanych przesłanek. Inaczej mówiąc, ustawodawca wprowadził do przepisu art. 

93  ust.  1  pkt  4  Ustawy  zapis,  który  łagodzi  kategoryczny  nakaz,  jaki  wynikał  z 

wcześniejszego  brzmienia  przepisu,  obligującego  zamawiającego  bezwzględnie  do 

unieważnienia postępowania,  niezależnie od  zmiany  sytuacji finansowej, która  pozwalałaby 

na  wybór  oferty  droższej,  niż  wysokość  środków  jaką  zakładał  zamawiający  przeznaczyć. 

Takie  rozumienie  przepisu  oznacza,  iż  dla  ziszczenia  się  przesłanki  do  unieważnienia 

postępowania  wystarczające  jest  zaistnienie  sytuacji,  w  której  oferta  najkorzystniejsza/z 

najniższą  ceną,  przekracza  kwotę,  jaką  zamawiający  zamierzał  przeznaczyć  na 

sf

inansowanie  zamówienia.  Skład  orzekający  w  całości  podziela  pogląd  prezentowany  w 

części  orzeczeń  (przywołanych  w  odpowiedzi  na  odwołanie),  iż  możliwość  zwiększenia 

kwoty  środków  na  sfinansowania  zamówienia  dotyczy  sfery  dyspozycyjnej  pozostawionej 

zamawia

jącemu.  Decyzja  ta  wymaga  zachowania  przejrzystości,  stąd  dla  odstąpienia  od 

obowiązku  unieważnienia  postępowania  zamawiający  zobowiązany  jest  wykazać  w 

str. 6 

protokole,  iż  taka  możliwość  wystąpiła.  Nie  jest  natomiast  prawidłowe,  wywodzenie  z  tego 

przepisu  obowi

ązku  wykazania  przez  zamawiającego  braku  możliwości  zwiększenia  kwoty 

ponad  podaną  przy  otwarciu  ofert  wysokość  środków  przeznaczonych  na  sfinansowanie 

zamówienia.  Skoro  obowiązkiem  zamawiającego  jest  wskazanie  przy  otwarciu  ofert  kwoty 

środków,  jaką  zamierza  przeznaczyć  na  sfinansowanie  zamówienia,  to  należy  uznać,  iż 

środki  te  jako  zabezpieczone  w  budżecie  na  realizację  inwestycji,  pozwolą  na  udzielenie 

zamówienia. Zamawiający nie może dowolnie ograniczać tej kwoty, co mogłoby spotkać się 

z  zarzutem  działania  naruszającego  zasady  postępowania.  Ustawodawca  nie  nałożył  przy 

tym  na  zamawiającego  obowiązku  „poszukiwania”  dodatkowych  środków,  gdyby  te 

zabezpieczone  w  momencie  wszczęcia  postępowania  okazały  się  niedostateczne.  W  tej 

sytuacji  nie  ma  podstaw  do  fo

rmułowania  nakazu  uzasadnienia  przyczyn,  które 

uniemożliwiają  zamawiającemu  przeznaczenie  dodatkowych  kwot  na  zakup  przedmiotu 

zamówienia. Mając na uwadze powyższe Izba uznała tezy Odwołującego o braku właściwej 

analizy prawnej, za gołosłowne.    

Niezależnie  od  powyższego  Izba  uznała,  iż  okoliczności  faktyczne  sprawy  nie  wskazywały, 

aby  możliwość  zwiększenia  środków  rzeczywiście  istniała  w  momencie  podejmowania 

decyzji  o  unieważnieniu  postępowania.  Zasadniczo  nie  budziło  wątpliwości  to,  że  część  II 

zamówienia  dotyczy  świadczenia  usługi  wspierającej  proces  zaprojektowania,  budowy  i 

wdrożenia e-platformy, co objęte jest częścią I zamówienia. W tym miejscu należy podzielić 

pogląd wyrażony przez Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 23.04.2018 r. sygn. akt 

XX

III Ga 1921/17, iż ustawodawca nie usankcjonował jednak, iż podział jednego zamówienia 

na części powoduje, iż każda jego część z chwilą podziału staje się odrębnym zamówieniem 

– odrębnym bytem. W takim przypadku nie mielibyśmy do czynienia z jednym zamówieniem, 

lecz  (…)  odrębnymi  zamówieniami,  ale  za  to  jednym  ogłoszeniem  o  zamówieniu  czy  też 

jednym  SIWZ.  To,  że  części  jednego  zamówienia  nie  mają  odrębnego,  niezależnego  bytu 

świadczą zapisy art. 36aa ustawy Pzp. 

Stanowisko  to  należy  przeciwstawić  poglądowi  Zamawiającego  przedstawionemu  w 

odpowiedzi na odwołanie, iż poszczególne części przedmiotowego zamówienia są w istocie 

odrębnie  kontraktowanymi  i  finansowanymi  zamówieniami,  które  łączy  jedynie  tożsame 

wszczęcie procedury przetargowej oraz elementy proceduralne. Stanowisko to nie broni się 

nie tylko w świetle wskazanego orzeczenia sądu, ale również nie uwzględnia okoliczności, co 

do  zasady  niespornej,  iż  obie  części  zamówienia  są  ze  sobą  powiązane  w  ten  sposób,  iż 

część  II  zamówienia  stanowi  wsparcie  dla  części  I  zamówienia.  Jak  przyznał  sam 

Zamawiający bez części I, usługa objęta częścią II zamówienia traci sens. Wskazane przez 

Odwołującego  zapisy  siwz  wprost  odnoszą  się  do  udziału  Inżyniera  Kontraktu  w  pracach 

dotyczących  budowy  e-platformy,  stąd  tezy  Zamawiającego  o  niezależności  obu  części  nie 

str. 7 

znalazły  uznania.  Nie  miało  to  jednak  wpływu  na  ocenę  decyzji  o  unieważnieniu 

postępowania.   

Jako  logicznie  spójne  Izba  przyjęła  wyjaśnienia  Zamawiającego,  iż  w  momencie 

podejmowania  decyzji  o  unieważnieniu  postępowania  nie  mógł  on  przyjąć,  iż  wynik 

postępowania na część I zamówienia pozwoli uzyskać oszczędności, które następnie można 

byłoby  przesunąć  na  sfinansowanie  części  II  zamówienia.  Wprawdzie  na  obecnym  etapie 

czynności  dla  części  I  zamówienia  oferta  najkorzystniejsza  znacząco  odbiega  w  dół  od 

wartości zamówienia oszacowanej przez Zamawiającego, to nie można obecnie przesądzić, 

czy  oferta  ta  zostanie  wybrana  jako  najkorzystniejsza  i  czy  zostanie  zawarta  na  warunkach 

tej  oferty  umowa  na  zaprojektowanie,  budowę  i  wdrożenie  Platformy  e-Zamówienia  wraz  z 

usługą nadzoru autorskiego nad eksploatacją Platformy e-Zamówienia w okresie stabilizacji 

oraz  usługą  utrzymania  przez  okres  12  miesięcy  oraz  na  „Audyt  bezpieczeństwa”. 

Zamawiający nie mógł pominąć faktu, iż kolejne oferty przekraczały środki przeznaczone na 

sfinansowanie  zamówienia  objętego  części  I,  stąd  nie  mógł  swobodnie  dysponować 

hipotetyczną  nadwyżką,  jak  wydaje  się  obecnie  możliwa.  Faktycznie,  bez  ustalenia  losów 

(wyniku)  postępowania  dla  części  I  nie  można  przesądzić,  czy  Zamawiający  miałby  jakieś 

dodatkowe  środki  na  sfinansowanie  zamówienia  na  warunkach  wynikających  z  oferty 

Odwołującego.  

Nie  można  również  pozostawić  bez  komentarza  stwierdzenia,  iż  decyzja  o  zwiększeniu 

środków powinna być uzasadniona, a Zamawiający ma prawo do ustalenia, czy przy danych 

warunkach rynkowych wybór oferty droższej okaże się korzystny. Zamawiający zobowiązany 

jest  przestrzegać  zasad  wydatkowania  środków  publicznych,  tak  aby  nie  narazić  się  na 

zarzut  naruszenia  dyscypliny  finan

sów  publicznych.  Założenie  Odwołującego,  iż  w  każdym 

przypadku Zamawiający powinien wykazać, iż nie ma dodatkowych środków, pomija istotną 

kwestię  racjonalności  decyzji  o  wyborze  oferty  droższej,  niż  zakładany  próg  wydatków 

przewidzianych  w  budżecie  Zamawiającego.  Ostatecznie  decyzji  Zamawiającego 

pozostawiono możliwość pozyskania (przesunięcia) środków, jeżeli decyzja ta ma racjonalne 

podstawy.  Stąd  sam  wniosek  o  niedostatecznej  analizie  możliwości  finansowania 

zamówienia nie mógł decydować o wyniku oceny czynności unieważnienia postępowania.  

W świetle powyższego, Izba na podstawie art. 192 ust. 1 Ustawy oddaliła odwołanie. 

str. 8 

O 

kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 9 oraz 

art.  192  ust.  10  Prawa  zamówień  publicznych    oraz  w  oparciu  o  przepisy  §  3  i  §  5  ust.  4 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2018 r. poz. 972). Izba zaliczyła do kosztów 

postępowania wpis wniesiony przez Odwołującego w kwocie 15.000,00 zł.  

Przewodniczący: ……………………….