KIO 2316/19 WYROK dnia 28 listopada 2019 r.

Sygn. akt  KIO 2316/19 
 

WYROK 

z dnia 28 listopada 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Daniel Konicz 

Członkowie:   

Monika Kawa-

Ogorzałek 

Ernest Klauziński 

Protokolant:            

Klaudia Ceyrowska 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2019 

r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  15 listopada  2019  r.  przez  Odwołującego  – 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o udzielenie  zamówienia  –  Integrale  IT  sp.  z  o.o. 

z 

siedzibą  w  Poznaniu,  NTT  Technology  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Zakręcie,  w  postępowaniu 

prowadzonym przez Zamawiającego – Komendę Główną Policji w Warszawie, 

orzeka: 

Uwzględnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu: 

Unieważnienie czynności przeprowadzenia testów oferowanego przez Odwołującego 

przedmiotu zamówienia z 18 listopada 2019 r.; 

Unieważnienie  czynności  zaproszenia  Odwołującego  do  testów  oferowanego 

przedmiotu zamówienia z 13 listopada 2019 r. 

Powtórzenie  czynności  przeprowadzenia  badania  i  oceny  oferty  Odwołującego 

w zakresie testu F.3.9 oferowanego przedmiotu 

zamówienia. 

Kosztami postępowania obciąża Zamawiającego i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15.000,00  zł 

(słownie: piętnaście  tysięcy  złotych  00/100)  uiszczoną  przez  Odwołującego  tytułem 

wpisu od odwołania; 

zasądza  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kwotę  w  łącznej  wysokości 

.600,00 zł (słownie: osiemnaście tysięcy sześćset złotych 00/100) stanowiącą koszty 

postępowania  odwoławczego  w  postaci  wpisu  od  odwołania  i  wynagrodzenia 

pełnomocnika. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

(Dz.U. z 2019 r., poz. 1843 j.t.) na niniejszy wyrok 

– w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia 

–  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ………………………………………. 

Członkowie:   

……………………………………… 

………………………………………. 

Sygn. akt KIO 2316/19 

Uzasadnienie 

Komenda Główna Policji w Warszawie (dalej: „Zamawiający”) prowadzi, na podstawie 

przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2018 r., 

poz. 1986 j.t. ze zm.), zwanej dalej „Pzp”, postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego 

sektorowego w try

bie przetargu nieograniczonego pn.: „Dostawa systemu kamer nasobnych 

dla jednostek organizacyjnych Policji

”, zwane dalej: „Postępowaniem”. 

Wartość  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wykonawczych 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym 

Unii Europejskiej 8 lipca 2019 r. pod nr 2019/S 129-315896. 

13  listopada 

br.  Zamawiający  zaprosił  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się 

o 

udzielenie  zamówienia  –  Integrale  IT  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Poznaniu,  NTT  Technology  

sp. 

z o.o. z siedzibą w Zakręcie do udziału w testach oferowanego przedmiotu zamówienia, 

co 

zostało zaskarżone przez ww. wykonawców (dalej „Odwołujący”) odwołaniem wniesionym 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (dalej „Izba” lub „KIO”) w dniu 15 listopada 2019 r., 

w 

którym  zarzucono  Zamawiającemu  naruszenie  art.  7  ust.  1  Pzp  w  zw.  z  pkt  VII  ust.  9 

specyfikacji  istotnych  w

arunków  zamówienia  (dalej  „SIWZ”)  przez  zaproszenie  do  udziału 

w 

testach  oferowanego  przedmiotu  zamówienia  pismem  z  dnia  13  listopada  2019  r., 

pomimo 

tego,  że  zgodnie  z  protokołem  z  testów  akceptacyjnych  (weryfikacyjnych)  z  dnia 

września  2019  r.  oferowany  przez  Odwołującego  przedmiot  zamówienia  przeszedł 

pozytywnie wszystkie przewidzi

ane przez Zamawiającego testy, co potwierdziła KIO wyrokiem 

z  dnia  5  listopada  2019  r.  (sygn.  akt  KIO  2102/19),  a  tym  samym  brak  jest  podstaw  do 

powtórzenia  tych  testów,  a  zwłaszcza  testów,  których  wyniku  Zamawiający  nigdy  nie 

kwestionował,  w  świetle  zasad  postępowania  i  przeprowadzania  testów  przewidzianych 

w 

treści SIWZ. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: 

unieważnienie  czynności  zaproszenia  Odwołującego  do  udziału  w  testach 

of

erowanego przedmiotu zamówienia; 

2.  wyboru 

ofer

ty 

Odwołującego 

jako 

najkorzystniejszej 

oferty 

złożonej 

w 

Postępowaniu. 

Odwołujący podał, że jest legitymowany do wniesienia odwołania. 

Uzasadniając  przedstawione  w  odwołaniu  zarzuty  Odwołujący  wyjaśnił,  że  w  dniu 

11.10.2019 r. Zamawiający odrzucił wszystkie złożone oferty, w tym ofertę Odwołującego na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp 

i unieważnił Postępowanie na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 

Pzp. 

Uzasadniając  odrzucenie  oferty  Odwołującego  pismem  z  dnia  11.10.2019  r. 

Zamawiający wskazał, że:  

„Zgodnie z zapisami Rozdz. VII SIWZ Wykonawca, na pisemne wezwanie Zamawiającego, 

zobowiązany  był  dostarczyć  wzór  oferowanego  przedmiotu  zamówienia  zgodny 

z 

wymaganiami określonymi w Załączniku nr 2 do SIWZ. 

Testy  zostały  przeprowadzone  przez  niezależny  podmiot  „Instytut  Łączności”  – 

Pa

ństwowy Instytut Badawczy w dniu 11.09.2019 r. 

Wynik przeprowadzonych testów jest negatywny. 

Badane urządzenia nie uzyskały wyniku pozytywnego w teście: 

  F.3.9  Pełne  naładowanie  rozładowanych  akumulatorów  we  wszystkich  kamerach 

w 

łącznym czasie nie dłuższym niż 5 godzin. 

[…] 

Pomimo,  że  uzyskany  czas  przekopiowania  wszystkich  nagrań  z  kamery  na  dysk  sieciowy 

oraz  pełne  naładowanie  rozładowanych  akumulatorów  we  wszystkich  kamerach 

w 

powtórzonym teście nastąpiło przed upływem pięciu godzin, wynik testu nie może zostać 

uznany za pozytywny z poniżej przedstawionych powodów: 

Ta sama usterka wystąpiła w trakcie pierwszego i drugiego (powtórnego) testu. 

Nie można przyjąć wyjaśnienia dostawcy, że ładowanie wszystkich kamer, w tym kamery 

której  wskaźnik  poziomu  naładowania  baterii  pokazywał  7%,  przebiegało  całkowicie 

poprawnie. Niewyjaśniona pozostała różnica w poziomie naładowania kamer w momencie 

włożenia  kamery  z  powrotem  do  gniazda  -  27%  dla  ponownie  włożonej  kamery  i  ponad 

%  dla  pozostałych  kamer.  Oznacza  to,  że  kamery  nie  były  ładowane  w  jednakowy 

sposób i niemożliwe jest określenie, czy akumulator omawianej kamery został by poprawnie 

naładowany, gdyby nie została ona na chwilę wyjęta z gniazda adaptera. 

Odsłuchane  nagranie  przebiegu  testu  potwierdziło  stwierdzenie  przez  przedstawiciela 

dostawcy  wystąpienie  błędu  w  systemie  ładowania  kamer,  przez  co  należy  uznać, 

że wskazania  poziomu  naładowania  poszczególnych  kamer  mogą  być  nie  wiaty  godne, 

a 

tym samym mogą nie oddawać rzeczywistego procesu ładowania kamer. 

Niedopuszczalne  jest  błędne  działanie  jakichkolwiek  wskaźników  w  systemie  kamer 

nasobnych,  co  mogło  by  wprowadzić  w  błąd  obsługę  systemu.  A  przypadku 

przeprowadzanego testu w pierwszym dniu doprowadziło to do przerwania testu, w drugim 

do podjęcia interwencji przez przedstawiciela producenta. Końcowy użytkownik, nie mając 

takiej  wiedzy  i  doświadczenia  jak  producent  kamer,  nie  byłby  w  stanie  określić  w  jakim 

stanie  znajduje  się  system  obsługi  kamer.  Trudno  sobie  wyobrazić,  aby  w  przypadku 

nadzoru  instalacji,  w  których  wykorzystywanych  będzie  kilkadziesiąt  lub  kilkaset  kamer, 

konieczne było ich regularne „nadzorowanie" dla stwierdzenia, czy przebieg ładowania nie 

budzi podejrzeń. Proces ładowania musi być automatyczny , nie wymagający interwencji 

użytkownika. 

Mając  powyższe  na  uwadze,  Zamawiający  uznał,  że  wynik  testu  F.3.9  „Pełne  naładowanie 

rozładowanych akumulatorów  we wszystkich kamerach  w  łącznym  czasie nie dłuższym  niż 

godzin” zakończył się wynikiem negatywnym. 

Tym samym złożona przez Państwa oferta jest niezgodna z treścią załącznika nr 2 do SIWZ 

„Opis przedmiotu zamówienia” – Specyfikacja systemu obsługi kamer pkt 7f) i na podstawie 

art. 89 ust. 1pkt 2 ustawy Pzp

”. 

W  związku  z  tym,  że  Zamawiający  odrzucił  także  pozostałe  oferty  złożone 

w 

Postępowaniu,  zostało  ono  unieważnione  na  podstawie  art.  93  ust.  1  pk  1  Pzp. 

Odwołujący wniósł odwołanie wobec czynności odrzucenia jego oferty przez Zamawiającego, 

które zostało przez Izbę uwzględnione wyrokiem z 5 listopada 2019 r. (sygn. akt KIO 2102/19). 

KIO 

nakazała unieważnić czynność unieważnienia Postępowania oraz czynność odrzucenia 

oferty  Odwołującego  stwierdzając  w  uzasadnieniu  ustnym,  że  z  uwagi  na  odstępstwa  od 

przyjętego  sposobu  testowania  funkcjonalności  objętej  testem  F.3.9  nie  mogło  dojść  do 

odrzucenia oferty Odwołującego. 

Zamawiający, pismem z dnia 8 listopada 2019 r., unieważnił czynność unieważnienia 

Postępowania i unieważnił czynność odrzucenia oferty Odwołującego, a 13 listopada 2019 r. 

zaprosił Odwołującego do powtórnych testów z czym Odwołujący się nie zgadza. 

W  pkt  VII  SIWZ  Zamawiający  przewidział  istotnie,  że  w  celu  potwierdzenia, 

że oferowany przedmiot zamówienia spełnia wymagania Zamawiającego, określone w SIWZ, 

Zamawiający  przeprowadzi  testy.  Wskazał  dodatkowo,  że  „nie  spełnienie  któregokolwiek 

z 

warunków  funkcjonalnych,  technicznych  i  użytkowych  wskazanych  w  protokole  z  testów 

będzie  skutkować  odrzuceniem  oferty”.  W  Załączniku  nr  6  do  SIWZ  Zamawiający  wskazał 

także,  że  „testy  mają  na  celu  sprawdzenie  wybranych  funkcjonalności  wymaganych  przez 

Zamawiającego dla kamer nasobnych wraz z systemem ładowania, zgrywania, archiwizacji, 

przeglądania i zarządzania nagraniami. Testy zostaną przeprowadzone przez wskazaną przez 

Zamawiającego  instytucję  badawczą,  posiadającą  niezbędną  wiedzę  i  sprzęt  do 

przeprowadzenia tego typu badań, według zasad określonych w SIWZ”. Każda funkcjonalność 

kamer  i  systemu  ładowania  podlegała  osobnym  testom,  co  oznacza,  że  w  ramach  danego 

testu weryfikuje się tylko daną funkcjonalność, a nie pozostałe. 

Zgodni

e z protokołem z testów akceptacyjnych (weryfikacyjnych) z dnia 17 września 

2019  r.  oferowany  przez 

Odwołującego  przedmiot  zamówienia  przeszedł  pozytywnie 

wszystkie  przewidziane  przez  Zamawiającego  testy,  co  potwierdziła  Krajowa  Izba 

Odwoławcza wyrokiem z dnia 5 listopada 2019 r. (sygn. akt KIO 2102/19). Sporny pomiędzy 

s

tronami był jedynie rezultat testu F.3.9, którego rezultat był przedmiotem wskazanego wyroku 

KIO.  Jednak  pozostałe  testy  bezspornie  zostały  uznane  przez  Zamawiającego, 

jako przeprowadzone z wynikiem pozytywnym. 

Celem  testu  F.3.9  miało  być  sprawdzenie  pełnego  naładowania  rozładowanych 

akumulatorów  we  wszystkich  kamerach  w  łącznym  czasie  nie  dłuższym  niż  5  godzin. 

Zgodnie 

z opisem Załącznika nr 6 do SIWZ funkcjonalność testu została ujęta następująco: 

„Pełne naładowania rozładowanych akumulatorów we wszystkich kamerach w łącznym czasie 

nie  dłuższym  niż  5  godzin”.  Test  miał  polegać  na  pełnym  rozładowaniu  wszystkich  kamer, 

umieszczeniu 

kamer w stacji dokującej, pełnym naładowaniu akumulatorów wszystkich kamer 

(ilość kamer zależna od typu stacji dokującej, nie mniej niż .4). Rezultat warunkujący uzyskanie 

pozytywnego  wyni

ku  został  opisany  następująco:  „Pełne  naładowanie  rozładowanych 

akumulatorów  we  wszystkich  kamerach  nastąpiło  w  łącznym  czasie  nie  dłuższym  niż 

godzin”. 

W  przypadku  testu  F.3.9  przeprowadzonego  w  odniesieniu  do  oferowanego  przez 

Odwołującego  przedmiotu  zamówienia,  druga  próba  (dopuszczalna  według  SIWZ), 

której wynik  miał  być  obligatoryjny  zgodnie  z  SIWZ  (pkt  VII.2.9)  zakończyła  się  ustaleniem 

przez  Zamawiającego,  że  ładowanie  wszystkich  8  kamer  zakończyło  się  po  3  godzinach  

i  50  minutach, 

czyli  w  czasie  krótszym  aniżeli  wymagane  5 godzin.  Okoliczność  ta  została 

wprost przyznana przez Zamawiającego w treści uzasadnienia odrzucenia oferty i następnie 

potwierdzona wyrokiem KIO z dnia 5 listopada 2019 r. (sygn. akt KIO 2102/19). 

Odwołujący wyjaśnił, że testy były przeprowadzone przez i pod nadzorem „wskazanej 

przez  Zamawiającego  instytucji  badawczej,  posiadającej  niezbędną  wiedzę  i  sprzęt  do 

przeprowadzenia tego typu badań, według zasad określonych w SIWZ”, a więc Zamawiający 

nie  mógł  podważać  procesu  przebiegu  testu,  który  instytucja  ta  przeprowadziła. 

Przedstawiciele  instytucji  badawczej  przeprowadzającej  test  F.3.9  –  Instytutu  Łączności  – 

Państwowego  Instytutu  Badawczego  wyrazili  zgodę  na  krótkotrwałe  wyjęcie  i  ponowne 

włożenia jednej kamery do gniazda. W związku z tym dokonanie przez Odwołującego w trakcie 

testu  zaakceptowanej  przez  instytucję badawczą  czynności  nie  może obecnie stanowić  dla 

Zamawiającego  przesłanki  uzasadniającej  negatywną  ocenę  całego  testu.  Tym  bardziej, 

że Odwołującemu  wcześniej  odmówiono  zgody  na  wymianę  pojedynczego  gniazda 

ładującego  kamerę,  z  powodu  uznania,  że  stanowiłoby  to  przerwanie  testu  i  tym  samym 

automatyczny  negatywny  wynik.  Skoro  zatem  Odwołujący  nie  dokonał  wymiany  gniazda, 

a 

jedynie  za  zgodą  przedstawiciela  Zamawiającego  dokonał  ponownego  włożenia  jednej  

z  8  kamer  do  gniazda  to  nie  tylko  doszło  do  przerwania  testu,  ale  test  zakończony  został 

pozytywnie i rezultat oczekiwany przez Zamawiającego został osiągnięty. Tak też orzekła KIO 

w wydanym 5 listopada 2019 r. wyroku. 

Z  powyższych  powodów,  mając  na  względzie,  że  przeprowadzony  test  F.3.9  dla 

systemu oferowanego przez Odwołującego potwierdził badaną funkcjonalność, test winien być 

uznany za pozytywny, a oferta Odwołującego za zgodną z treścią SIWZ. Zatem nie wystąpiły 

przesłanki  pozwalające  na  powtórne  przeprowadzenie  testów  akceptacyjnych  oferowanego 

przez 

Odwołującego przedmiotu zamówienia. 

Zgodnie  z  art.  7  ust.  1  Pzp  z

amawiający  zobowiązany  jest  do  prowadzenia 

p

ostępowania w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji i równe traktowanie 

wykonawców.  Zasada  ta  oznacza  także,  że  Zamawiający  winien  prowadzić  postępowanie 

zgodn

ie  z  regułami  ustalonymi  w  treści  SIWZ  –  tu  zgodnie  z  zasadami  przeprowadzenia 

Testów Akceptacyjnych  (weryfikacyjnych).  W  pkt  VII  ust.  9  SIWZ  Zamawiający  wskazał, 

że „Testy  mogą  być  powtórzone  na  żądanie  Wykonawcy  (którego  przedmiot  jest  poddany 

testowaniu) 

zgodnie z wymaganiami Zamawiającego określonymi w Załączniku nr 6 do SIWZ 

Testy  akceptacyjne  (weryfikacyjne)

.  Wynik  powtórzonego  testu  będzie  obligatoryjny”. 

Tym samym,  raz  wykonane  testy,  o  ile  w

ykonawca  nie  złoży  żądania  powtórzenia  testu  – 

s

ą wiążące tak dla wykonawcy, jak i dla Zamawiającego. Treść SIWZ w szczególności, nie 

przyznaje Zamawiającemu prawa powtórzenia testów – prawo to jest przyznane wykonawcy. 

Dodatkowo 

prawo  to  przysługuje  wykonawcy  tylko  jednokrotnie  w  odniesieniu  do  każdego 

testu. 

Zamawiający  nie  może  w  szczególności  w  nieskończoność  powtarzać  testów, 

według własnego  uznania,  aż  do  czasu,  gdy  jeden  z  testów  da  wynik  negatywny  jednej 

z 

funkcjonalności. 

Z  powyższych  powodów,  mając  na  względzie,  że  protokół  z  testów  akceptacyjnych 

(wer

yfikacyjnych) z dnia 17 września 2019 r. potwierdził, że oferowany przez Odwołującego 

przedmiot  zamówienia  przeszedł  pozytywnie  wszystkie  przewidziane  przez  Zamawiającego 

testy,  nie  zaszły  jakiekolwiek  przesłanki  uprawniające  Zamawiającego  do  powtórzenia  tych 

testów.  Nawet  jeżeli  uznać,  że  Zamawiający  jest  uprawniony  do  powtórzenia  testu  F.3.9  – 

czemu 

Odwołujący  zaprzecza  –  to  z  pewnością  nie  ma  uprawnienia  do  powtórzenia 

pozostałych testów, których wyniku nigdy nie podważał. Jednak także w przypadku testu F.3.9, 

nie zaistniały przesłanki do powtórzenia testu, mając na względzie, jak orzekła KIO w wyroku 

z  dnia  5  listopada  2019  r.  (sygn.  akt  KIO  2102/19),  że  nie  doszło  w  trakcie  testu  do 

nieprawidłowości niosących dla Odwołującego negatywne konsekwencje. Ergo test musi być 

uznany za przeprowadzony z wynikiem pozytywnym. Tym samym także, nieuprawnione jest 

stwierdzenie przez Zamawiającego, że doszło do przeprowadzenia testów z dnia 11.09.2019 r. 

w sposób niepoprawny. 

Na posiedzeniu 

Zamawiający wniósł o odrzucenie odwołania na podstawie art. 189 

ust. 2 pkt 5 Pzp, tj. 

z uwagi na fakt, że dotyczy ono czynności, którą Zamawiający wykonał 

zgodnie z treścią wyroku Izby w sprawie KIO 2102/19. 

Izba  uznała  wniosek  Zamawiającego  za  nieuzasadniony.  Analiza  zarzutów 

i argu

mentacji  przedstawionych  w  odwołaniu  utwierdziła  skład  orzekający  w  przekonaniu, 

że sporny  między  stronami  był  zakres  ponownego  badania  i  oceny  ofert,  nie  zaś  sam  fakt 

konieczności  dokonania  tych  czynności.  W  konsekwencji,  stwierdzenie  wskazanej  przez 

Zamawiającego  podstawy  odrzucenia  odwołania  stanowiłoby  de  facto  przesądzenie 

o 

prawidłowości  czynności  Zamawiającego,  podjętych  w  wykonaniu  wyroku Izby  wydanego 

w sprawie  KIO  2102/19,  bez  merytorycznego  rozpozn

ania  zarzutów  przedstawionych 

w 

odwołaniu. 

Na  rozprawie  Zamawiający  wniósł  o  oddalenie  odwołania  argumentując,  że  był 

uprawniony  do  ponownego  przeprowadzenia  testów  oferowanego  przez  Odwołującego 

przedmiotu zamówienia w pełnym zakresie. 

Po 

przeprowadzeniu 

rozprawy 

Izba, 

uwzględniając 

zgromadzony 

materiał dowodowy omówiony w dalszej części uzasadnienia, jak również biorąc pod uwagę 

oświadczenia i stanowiska Stron postępowania odwoławczego zawarte w odwołaniu, a także 

wyrażone ustnie na rozprawie i odnotowane w protokole, ustaliła i zważyła, co następuje. 

Skład 

orzekający 

stwierdził, 

że 

Odwołujący 

jest 

legitymowany,  

zgodnie z przepisem art. 

179 ust. 1 Pzp, do wniesienia odwołania.  

Izba dopuściła i przeprowadziła dowody z treści SIWZ z załącznikami, raportu z testów 

oferowanego  przez  Odwołującego  przedmiotu  zamówienia  sporządzonego  przez 

Instytut 

Łączności  –  Państwowy  Instytut  Badawczy  (dalej  „IŁ”)  z  18  września  br.,  

protokołu  z  testów  oferowanego  przez  Odwołującego  przedmiotu  zamówienia, 

unieważnienia czynności  unieważnienia  Postępowania  i  odrzucenia  oferty  Odwołującego  

z  8  listopada  2019  r.,  zaproszenia  Odwołującego  do  udziału  w  testach  oferowanego 

przedmiotu  zamówienia  z  13  listopada  2019  r.,  pisma  Odwołującego  w  sprawie  testów  

z  15  listopada  br.,  odpowiedzi  Zama

wiającego na to pismo udzielonej 15 listopada br. oraz 

protokołu  z  testów  oferowanego  przedmiotu  zamówienia  przeprowadzonych  18  listopada 

2019 r. 

Izba wzięła również pod uwagę wskazania płynące z orzeczenia KIO 2102/19. 

Na podstawie analizy zebranego w spr

awie materiału dowodowego, biorąc pod uwagę 

treść  wspomnianego  wcześniejszego  rozstrzygnięcia  KIO,  skład  orzekający  uznał  trafność 

części argumentacji przedstawionej w odwołaniu. 

Na  wstępie  podkreślenia  wymaga,  że  nie  sposób  zgodzić  się  z  twierdzeniem 

Odwo

łującego,  jakoby  z  protokołu  z  testów  oferowanego  przez  Odwołującego 

przedmiotu 

zamówienia  przeprowadzonych  we  wrześniu  2019  r.  wynikać  miało  spełnianie 

przez 

urządzenia  Odwołującego  wymogów  Zamawiającego.  Takie  twierdzenie  pozostaje  w 

oczywistej sprzeczności z treścią tego dokumentu, która w odniesieniu do testu F.3.9 wskazuje 

dwukrotnie  na  wynik  negatywny  (zob.  str.  25  protokołu).  Przyczyny,  dla  których  uznano, 

że urządzenia  nie  przeszły  pomyślnie  wspomnianego  testu  zostały  szczegółowo  opisane 

w raporcie  I

Ł,  do  którego  to  Odwołujący  –  stawiając  tezę  o  spełnianiu  przez  oferowany 

przedmiot zamówienia wszystkich wymogów poddanych testowaniu – w ogóle się nie odniósł. 

Co więcej, twierdzenia Odwołującego nie znajdują oparcia w treści uzasadnienia wyroku Izby 

w  s

prawie  KIO  2102/19,  na  który  to  Odwołujący  wielokrotnie  się  powołuje.  Na  str.  10 

uzasadnienia  tego  orzeczenia  Izba  wprost  stwierdziła,  że  „Zatem  w  tych  okolicznościach 

zasadniczo  nie  można  stwierdzić,  czy  oferta  Odwołującego  jest  zgodna  z  wymaganiami 

Zamaw

iającego, czy też nie jest z nimi zgodna, ale z pewnością nie można uznać, że oferta 

podlega  odrzuceniu  jako  niespełniająca  funkcjonalności  F.3.9”.  Cytowany  fragment  nie 

pozostawia  wątpliwości,  że  twierdzenie  o  spełnianiu  przez  oferowane  przez  Odwołującego 

urządzenia wszystkich wymogów SIWZ jest chybione. W konsekwencji kwestionowanie co do 

zasady powtórnego badania i oceny oferty Odwołującego nie było uprawnione. 

Odwołujący  zasadnie  kwestionował  natomiast  zakres  zaproszenia  do  testów 

oferowanego przedmiotu 

zamówienia otrzymanego po wyroku Izby w sprawie KIO 2102/19. 

Clou 

sporu nie stanowiła jednak – jak chciał tego Odwołujący – odpowiedź na pytanie komu 

na gruncie SIWZ przysługiwało uprawnienie do żądania powtórzenia testów, ale jaki był zakres 

zobowiązania  Zamawiającego  do  powtórnego  badania  i  oceny  oferty  Odwołującego, 

wynikający  z  przywołanego  powyżej  wyroku.  W  tej  kwestii,  choć  Zamawiający  nie  wskazał 

wprost  w  toku  rozprawy 

jaki  był  rzeczywisty  zakres  wezwania,  to  jednak  uzasadnienie 

wspomnianego o

rzeczenia Izby nie pozostawia, w ocenie składu orzekającego, wątpliwości, 

że ponowne badanie i ocena oferty Odwołującego miało odbyć się wyłącznie w odniesieniu do 

testu F.3.9, który jako jedyny zakończył się wynikiem negatywnym. Z przebiegu Postępowania 

po wydaniu orzeczenia w sprawie KIO 2102/19 wynika natomiast, że Zamawiający potraktował 

ów wyrok jako przesłankę umożliwiającą mu przeprowadzenie wszystkich testów, nawet tych, 

których pozytywny wynik nie budził dotąd wątpliwości. Wskazuje na to zarówno zaproszenie 

z 

13  listopada  br.,  protokół  z  powtórnych  testów  z  18  listopada  br.,  a  przede  wszystkim 

odpowiedź  Zamawiającego  z  15  listopada  br.  na  pismo  Odwołującego  z  15  listopada  br., 

w 

którym  Odwołujący  podał  w  wątpliwość  przeprowadzenie  testów,  które  zakończyły  się 

wynikiem  pozytywnym.  Ergo 

rzeczywisty  zakres  wezwania  wykraczał  poza  zakreślone 

wcześniejszym  wyrokiem  KIO  ramy.  Izba  nie  uwzględniła  przy  tym  argumentacji 

Zamawiającego, jakoby powodem sformułowania zaproszenia do testów w zakwestionowany 

sposób  było  postanowienie  Rozdziału  VII  ust.  2  pkt  10  zasad  przeprowadzenia  testów 

określonych  w  SIWZ,  zgodnie  z  którym  „Jeżeli  w  trakcie  testowania  systemu  zostanie 

ujawniona niezgodność z SIWZ jakiejkolwiek funkcjonalności nie uwzględnionej w scenariuszu 

testów,  Zamawiający  zastrzega  sobie  możliwość  poddania  tego  parametru  dodatkowym 

testom,  co  zostanie  uwzględnione  w  protokole  z  testów”.  Prawidłowa  interpretacja  tego 

postanowienia skłania bowiem do wniosku, że przewidziane w nim uprawnienie jest niezależne 

od zakresu powtórnych testów. 

Mając na uwadze powyższe orzeczono, jak w pkt 1 sentencji wyroku. 

O kosztach postępowania (pkt  2 sentencji wyroku) rozstrzygnięto stosownie do jego 

wyniku, na podstawie ar

t. 192 ust. 9 i 10 Pzp, oraz w oparciu o przepisy § 5 ust. 2 pkt 1 w zw. 

z  §  3  pkt  1  i  pkt  2  lit.  b  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z dnia  15 marca  2010  r. 

w 

sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów 

w 

postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U. z 2018 r., poz. 972 j.t.).  

Przewodniczący:      ………………………………………. 

Członkowie:   

……………………………………… 

……………………………………….