KIO 2397/19 WYROK dnia 16 grudnia 2019 r.

KIO 2397/19 

Sygn. akt: KIO 2397/19 

WYROK 

 z dnia 16 grudnia 2019 r.    

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:   Klaudia Szczytowska-Maziarz 

Protokolant:   

Mikołaj Kraska 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  9  i  10  grudnia  2019  r.  w  Warszawie  odw

ołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Od

woławczej  w  dniu    25  listopada  2019  r.  przez 

wykonawcę Fire-Max Sp. z o.o., Al. Jerozolimskie 224, 02-495 Warszawa w postępowaniu 

prowadzonym  przez 

Międzynarodowy  Port  Lotniczy  im.  Jana  Pawła  II  Kraków-Balice 

Sp. z o.o., ul. kpt. M. Medweckiego 1, 32-083 Balice 

przy  udziale  wykonawcy 

Rosenbauer  Polska  Sp.  z  o.o.,  ul.  Stanisława  Konarskiego  50,  

092  Łomianki,  zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie 

zamawiającego 

orzeka: 

1.  umarza po

stępowanie odwoławcze w zakresie zarzutów: 

opisania przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję, poprzez 

doprecyzowanie,  że  system  podpór  „unosi  oś  z  podłoża  podczas  czynności 

podpierania

” (zarzut 2), 

opisania przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję, poprzez 

doprecyzowanie,  że  stanowisko  kontrolno-sterownicze  ma  mieć  „podczas  jazdy 

oparcie  złożone  do  przodu,  chroniące  fotel  przed  opadami  atmosferycznymi  

i zanieczyszczeniami

” (zarzut 3), 

KIO 2397/19 

opisania przedmiotu zamówienia w sposób utrudniający uczciwą konkurencję, poprzez 

doprecyzowanie, że kosz ratowniczy ma mieć „dostęp do kosza z czterech stron: jedno 

od strony mocowania kosza, drugie od czoła kosza, dwa po bokach kosza” (zarzut 4), 

określenia  kryterium  oceny  ofert  „Scentralizowany  system  kontrolno-sterujący”   

w  sposób  wyraźnie  promujący  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez  jednego 

wykonawcę (zarzut 9), 

oddala odwołanie w pozostałym zakresie, 

kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  Fire-Max  Sp.  z  o.o.,  Al.  Jerozolimskie  224,  

02-495 Warszawa i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr  (słownie: 

piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę  Fire-Max  Sp.  z  o.o.,  

Al. Jerozolimskie 224, 02-495 Warszawa 

tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  wykonawcy  Fire-Max  Sp.  z  o.o.,  Al.  Jerozolimskie  224,  02-495  Warszawa  na 

rzecz 

Międzynarodowego  Portu  Lotniczego  im.  Jana  Pawła  II  Kraków-Balice 

Sp.  z  o.o.,  ul.  kpt.  M.  Medweckiego  1,  32-083  Balice 

kwotę  3 600  zł  00  gr  (słownie:  trzy 

tysi

ące  sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  uzasadnione  koszty  strony  poniesione  

z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

KIO 2397/19 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r. 

–  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.U.  2019  poz.  1843)  na  niniejszy  wyrok 

–  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego 

doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Krakowie. 

Przewodniczący: 

..………………………………. 

KIO 2397/19 

U z a s a d n i e n i e 

W odniesieniu do postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, prowadzonego 

w  trybie  przetargu  nieograniczonego  na  „Zakup  pojazdów  i  samochodu  specjalnego  na 

potrzeby  Lotniskowej  Służby  Ratowniczo-Gaśniczej",  nr  referencyjny:  MPL/PF/FZ/241/3/02, 

03/19  przez  Międzynarodowy  Port  Lotniczy  im.  Jana  Pawła  II  Kraków  –  Balice  Sp.  z  o.o.  

ul.  kpt.  M.  Medweckiego  1,  32-

083  Balice  (dalej  „zamawiający”)  wykonawca  Fire-Max  

Sp. z o. o., Al. Jerozolimskie 224, 02-

495 Warszawa (dalej „odwołujący”) złożył odwołanie od 

czynności i zaniechań zamawiającego, polegających na: 

opisaniu  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  utrudniający  uczciwą  konkurencję,                         

tj.  poprzez  doprecyzowanie,  że podpory  stabilizacyjne mają to  być „cztery  (4]  boczne 

podpory  stabilizacyjne  wysuwane  hydraulicznie",  co  wskazuje  jednoznacznie  na 

preferowanie  rozwiązania  oferowanego  wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  co 

narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. 

– Prawo 

zamówień publicznych (t.j. Dz.U. 2019 poz. 1843) [dalej „ustawa Pzp”], 

opisaniu  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  utrudniający  uczciwą  konkurencję,                               

tj. poprzez doprecyzowanie, że system podpór „unosi oś z podłoża podczas czynności 

podpierania",  co  wskazuje  jednoznacznie  na  preferowanie  rozwiązania  oferowanego 

wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  co  narusza  art.  29  ust.  2  w  zw.  z  art.  7  ust.  1 

ustawy Pzp, 

opisaniu  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  utrudniający  uczciwą  konkurencję,  

tj.  poprzez  doprecyzowanie,  że  stanowisko  kontrolno-sterownicze  ma  mieć  „podczas 

jazdy  oparcie  złożone  do  przodu,  chroniące  fotel  przed  opadami  atmosferycznymi  

i  zanieczyszczeniami",  co  wskazuje  jednoznacznie  na  preferowanie  rozwiązania 

oferowanego  wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  co  narusza  art.  29  ust  2  

w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, 

opisaniu  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  utrudniający  uczciwą  konkurencję,  

tj. poprzez doprecyzowanie, że kosz ratowniczy ma mieć „dostęp do kosza z czterech 

stron:  jedno  od  strony  mocowania  kosza,  drugie  od  czoła  kosza,  dwa  po  bokach 

ko

sza",  co  wskazuje  jednoznacznie  na  preferowanie  rozwiązania  oferowanego 

wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  co  narusza  art.  29  ust.  2  w  zw.  z  art.  7  ust.  1 

ustawy Pzp, 

określeniu  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert  „Podpory  poziomo-pionowe",  

w  sposób  wyraźnie  promujący  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez  jednego 

wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, 

KIO 2397/19 

określeniu pozacenowego kryterium oceny ofert „Praca przy kącie ujemnym", w sposób 

wyraźnie  promujący  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  

a ponadto dopuszczając przyznawanie punktów za rozwiązania niezgodne z normami, 

co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, 

określeniu  pozacenowego kryterium  oceny  ofert  „Odległość  opuszczenia  kosza  przed 

kabiną",  w  sposób  wyraźnie  promujący  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez 

jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, 

określeniu  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert  „Maksymalne  parametry  pola  pracy 

(wysięgu,  wysokości  ratowniczej)  przy  mniejszej  szerokości  podparcia",  w  sposób 

wyraźnie  promujący  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  co 

narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, 

określeniu  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert  „Scentralizowany  system  kontrolno- 

sterując/',  w  sposób  wyraźnie  promujący  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez 

jednego wykonawcę, co narusza art, 91 ust 1, 2 i 2c w zw, z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, 

określeniu  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert  „Ciekłokrystaliczne  wyświetlacze 

LCD", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego 

wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, 

określeniu  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert  „Możliwość  transportu  pacjenta  

w  wózku  inwalidzkim  wewnątrz  kosza",  w  sposób  wyraźnie  promujący  rozwiązania 

oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. 

z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, 

określeniu  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert  „Obrót  panelu  sterowania  w  koszu 

ratowniczym",  w  sposób  wyraźnie  promujący  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez 

jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  zamawiającemu  zmiany 

postanowień SIWZ w sposób wskazany w treści odwołania. 

Odwołujący  oświadczył,  że  jest  jednym  z  wiodących  dostawców  hydraulicznych 

narzędzi  ratowniczych  –  posiada  co  najmniej  potencjalną  możliwość  uzyskania 

przedmiotowego zamówienia, co więcej jest realnie zainteresowany jego uzyskaniem, jednak 

sformułowane przez zamawiającego postanowienia SIWZ, do których referuje odwołanie, jako 

postanowienia wadliwe, uniemożliwiają mu złożenie konkurencyjnej oferty. 

W odniesieniu do zarzutów nr 1 – 4 odwołujący wskazał, że zarzuty te mają wspólną 

podstawę  i,  w  zdecydowanej  części,  możliwa  jest  wspólna  argumentacja  prawna  dotycząca 

podstawy  do  wniesienia  odwołania  w  związku  z  czynnościami  zamawiającego  zaskarżonymi 

przedmiotowym odwołaniem. 

KIO 2397/19 

Wskazał,  że  przepisy  ustawy  Pzp  dotyczące  zasad  formułowania  opisu  przedmiotu 

zamówienia,  a  w  szczególności  art.  29  ust.  1  i  ust.  2  ustawy  Pzp  są  skierowane  do 

zamawiającego,  który  ma  obowiązek  sprostać  sporządzeniu  takiego  opisu  przedmiotu 

zamówienia, który będzie wypełniał wspomniane zasady. Oświadczył, że zdaje sobie sprawę  

z  faktu,  że  niejednokrotnie  nie  jest  to  czynność  prosta,  lecz  wymagająca  dużego  nakładu 

pracy  w  celu  osiągnięcia  należytego  efektu,  niemniej  jednak  ustawodawca  przyjął  te  zasady 

sporządzania  opisu  przedmiotu  zamówienia  w  jasnym  celu,  tj.  aby  zamawiający  nie  mógł 

faworyzować  rozwiązań  konkretnego  wykonawcy,  bezpośrednio  lub  pośrednio.  Uzupełnił,  że 

celem,  jaki  został  zatem  postawiony  przed  zamawiającym  jest  umożliwienie  zapewnienia 

równego  dostępu  do  zamówienia  dla  wszystkich  wykonawców,  którzy  są  w  stanie  zapewnić 

dostarczenie  produktu,  który  będzie  spełniał  cele,  jakim  ma  służyć.  Stwierdził,  że  granicę 

działań  zamawiającego  w  zakresie  przedstawiania  opisu  przedmiotu  zamówienia  stanowią 

zasady uczc

iwej konkurencji i równego traktowania wykonawców. 

Oświadczył  także,  że  w  orzecznictwie  Krajowej  Izby  Odwoławczej  (np.  wyrok  z  dnia  

22  sierpnia  2016  r.,  sygn.  akt  1443/16)  wyraźnie  zarysowana  jest  linia  orzecznicza,  która 

jednoznacznie  wskazuje,  że  oznaką  naruszenia  zasad  uczciwej  konkurencji  i  równego 

traktowania  wykonawców  jest  takie  opisanie  przedmiotu  zamówienia,  który  wskazuje  na 

konkretnego  producenta  lub  konkretny  produkt.  Tożsamym  naruszeniem  będzie  ustalenie 

rygorystycznych  wymagań  wobec  przedmiotu  zamówienia,  które  nie  mają  uzasadnienia  

w  rzeczowych  potrzebach  zamawiającego,  a  ponadto  uniemożliwiają  wzięcie  udziału  

w postępowaniu niektórym potencjalnie zainteresowanym wykonawcom. 

Podkreślił,  opis  przedmiotu  zamówienia  musi  zapewniać  wykonawcom  chętnym  do 

wzięcia udziału w postępowaniu jednakowy (otwarty) dostęp do zamówienia, a także nie może 

powodować nieuzasadnionych przeszkód w otwarciu postępowania i przedmiotu zamówienia 

na  szeroko  rozumianą  konkurencję  (wyrok  KIO  z  dnia  12  czerwca  2018  r.,  sygn.  akt  

KIO  1022/18) 

–  „z  naruszeniem  zasady  uczciwej  konkurencji  w  przypadku  nieprawidłowego 

opisania  przedmiotu  zamówienia  będziemy  mieć  do  czynienia  między  innymi  w  sytuacji 

posługiwania  się  przez  Zamawiającego  parametrami  wskazującymi  na  konkretnego 

producenta lub konkretny produkt)".  

Ocenił,  że  z  taką  właśnie  sytuacją  ma  się  do  czynienia  w  tym  postępowaniu,  gdzie 

poprzez  sformułowanie  opisu  przedmiotu  zamówienia,  zamawiający  wskazuje  na 

preferowanego przez siebie wykonawcę, jednocześnie uniemożliwiając udział w postępowaniu 

i  złożenie  konkurencyjnej  oferty  przez  pozostałych  uczestników  tego  wysoko 

wyspecjalizowanego rynku. 

Przypomniał,  że  wystarczające  jest  samo  zaistnienie  możliwości  utrudniania  uczciwej 

konkurencji (wyrok KIO z dnia 1 czerwca 2018 r., sygn. akt KIO 967/18).  

KIO 2397/19 

Stwierdził,  że  w  przedmiotowym  postępowaniu  dochodzi  do  wyraźnego  i  czytelnego 

faworyzowania  jednego  z  wykonawców  (oferowanych  przez  niego  rozwiązań),  co  wyłącznie 

wzmacnia argumentację dotyczącą naruszenia art. 29 ust. 1 i ust 2 ustawy Pzp. 

Przywołał  wyrok  z  dnia  19  grudnia  2016  r.  (sygn.  akt  KIO  2280/16)  –  „w  kontekście  

art.  29  ust.  2  Pzp  Izba  stwierdza  za  orzecznictwem,  że  niniejszy  przepis  stanowi,  iż: 

«przedmiotu  zamówienia  nie  można  opisywać  w  sposób,  który  mógłby  utrudniać  uczciwą 

konkurencję». W konsekwencji fakt naruszenia przez Zamawiającego art. 7 ust. 1 oraz art. 29 

ust. 2 Pzp wymaga tylko uprawdopodobnienia, co, jak wskazał Sąd Okręgowy w Bydgoszczy 

w wyroku z dnia 25.01.2006 r., sygn. akt: II Ca 693/05 (niepubl.) u

znaje się za wystarczające 

dla uznania zasadności zarzutu".  

W  odniesieniu  do  zarzutu  nr  1 

–  opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  sposób 

utrudniający uczciwą konkurencję, tj. poprzez doprecyzowanie, że podpory stabilizacyjne mają 

to  być  „cztery  [4]  boczne  podpory  stabilizacyjne  wysuwane  hydraulicznie",  co  wskazuje 

jednoznacznie  na  preferowanie  rozwiązania  oferowanego  wyłącznie  przez  jednego 

wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp odwołujący podniósł, że 

całokształt  opisanych  przez  zamawiającego  warunków  realizacji  przedmiotu  zamówienia, 

zgodnie  z  załącznikiem  nr  1B  do  SIWZ  część  B  rozdział  19  wraz  z  kryteriami  oceny  ofert 

zaskarżonymi  w  zarzucie  nr  5  wskazują  na  faworyzowanie  przedmiotów  oferowanych 

wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  tj.  Rosenbauer,  co  prowadzi  do  naruszenia  zasad 

opisywania przedmiotu zamówienia w sposób zachowujący zasady uczciwej konkurencji. 

Stwierdził,  że  wskazany  wykonawca  jako  jedyny  spośród  światowych  producentów 

drabin pożarniczych (pozostali  to Magirus,  Gimaex,  Morita  czy  też  Volkan)  oferuje realizację 

podpór  stabilizacyjnych  w  wariancie  poziomo-pionowym.  Uzupełnił,  że  rozwiązanie  to 

stosowane jest, co do zasady, w podnośnikach.  

Wskazał,  że  na  rynku  funkcjonują  podpory  stabilizacyjne  „skośne",  które  zapewniają 

lepsze  funkcjonowanie  całego  systemu  związanego  z  drabiną,  odwołał  się  do  postępowania  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  prowadzonego  przez  Komendę  Wojewódzką 

Państwowej  Straży  Pożarnej  w  Katowicach,  w  którym  zamawiający  korzystał  z  podpór 

skośnych, a nie poziomo-pionowych:  

http://www.katowice.kwpsp.gov.pl/informacia/zamowienia-publiczne.9604/do5tawa- 

samochodow-pozarniczych-z-drabina-mechaniczna

Wymagania techniczne stanowią załącznik nr 4 do odwołania.  

Zauważył,  że  w  tym  postępowaniu  odwołującym  był  Rosenbauer,  który  próbował 

zaskarżyć  przyznawanie  dodatkowych  punktów  za  podpory  skośne.  Ostateczna  treść  SIWZ 

nie została w tym zakresie zmieniona, a wykonawca ten nie złożył oferty w postępowaniu. 

KIO 2397/19 

Zdaniem odwołującego aktualnie zamawiający nie stosują podpór poziomo-pionowych 

z  uwagi  na  ich  niefunkcjonalność  oraz  gorsze  parametry  niż  podpór  skośnych,  a  mimo  to 

zamawiający  zdecydował  się wybrać  rozwiązanie  oferowane wyłącznie przez  jeden  podmiot, 

czym  uniemożliwił  uczestnictwo  w  postępowaniu  innym  potencjalnie  zainteresowanym 

wykonawcom. 

Wniósł o zmianę opisu przedmiotu zamówienia w  załączniku nr 1B do SIWZ część B 

rozdział 19 w ten sposób, aby dopuszczona została możliwość zaoferowania podpór skośnych 

jako  spełniających  wymagania  zamawiającego,  ponieważ  taka  konstrukcja  opisu  przedmiotu 

zamówienia  pozwoli  na  przeprowadzenie  postępowania  zgodnie  z  zasadami  zachowania 

uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców i oferowanych przez nich rozwiązań. 

Zarzutu  nr  2 

–  opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  utrudniający  uczciwą 

konkurencję,  tj.  poprzez  doprecyzowanie,  że  system  podpór  „unosi  oś  z  podłoża  podczas 

czynności  podpierania",  co  wskazuje  jednoznacznie  na  preferowanie  rozwiązania 

oferowanego  wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  co  narusza  art.  29  ust.  2  w  zw.  z  art.  7  

ust. 1 ustawy Pzp został przez odwołujący cofnięty na posiedzeniu. 

Zarzut  nr  3 

–  opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  utrudniający  uczciwą 

konkurencję,  tj.  poprzez  doprecyzowanie,  że  stanowisko  kontrolno-sterownicze  ma  mieć 

„podczas  jazdy  oparcie  złożone  do  przodu,  chroniące  fotel  przed  opadami  atmosferycznymi  

i zanieczyszczeniami", co wskazuje jednoznacznie na preferowanie r

ozwiązania oferowanego 

wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp 

został przez odwołujący cofnięty na posiedzeniu. 

Zarzut  4 

–  opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  utrudniający  uczciwą 

konkurencję,  tj.  poprzez  doprecyzowanie,  że  kosz  ratowniczy  ma  mieć  „dostęp  do  kosza  

z  czterech  stron:  jedno od  strony  mocowania  kosza,  drugie  od  czoła  kosza,  dwa  po  bokach 

kosza",  co  wskazuje  jednoznacznie  na  preferowanie  rozwiązania  oferowanego  wyłącznie 

przez  jednego  w

ykonawcę, co narusza art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp został 

przez odwołujący cofnięty na posiedzeniu. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  nr  5 

–  określenia  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert 

„Podpory poziomo-pionowe", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie 

przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp 

odwołujący stwierdził, że jak wskazał w argumentacji dotyczącej zarzutu nr 1, nie ma żadnego 

praktycznego  uzasadnienia  dla  promowania  po

dpór  poziomo-pionowych,  co  czyni 

zamawiający.  

KIO 2397/19 

Ocenił,  że  jest  to  tym  bardziej  zastanawiające,  że  dla  tak  niewłaściwego  elementu 

samego przedmiotu zamówienia przyznano kryterium wagę 10%. 

Podał,  że  pozacenowe  kryteria  oceny  ofert,  w  swojej  istocie,  mają  za  zadanie 

promować  rozwiązania  lepsze  (korzystniejsze)  dla  zamawiającego,  jednak  w  przedmiotowej 

sprawie  zamawiający  nie  chce  uzyskać  lepszego  przedmiotu  zamówienia  (gdyby  tak  było, 

promowałby  podpory  skośne),  a  jedynie  chce  dodatkowo  promować  rozwiązania  oferowane 

przez  jednego  wykonawcę  –  Rosenbauer.  Uznał,  że  kryterium  nie  spełnia  żadnego  ze 

stawianych przed nim celów. 

Zdaniem odwołującego, gdyby przyjąć, że zamawiający ma dopuścić na równi podpory 

poziomo-

pionowe  oraz  podpory  skośne,  to  formułowanie  kryterium  oceny  ofert  

o  wadze  10%  dającego  przewagę  podporom  poziomo-pionowym,  które  nie  są  stosowane  

w pojazdach będących przedmiotem zamówienia i wykorzystywanych na lotniskach, byłoby co 

najmniej bezzasadne. 

Wniósł  o  wykreślenie  kryterium  oceny  ofert,  alternatywnie  o  przyznanie  maksymalnej 

wagi  10%  dla  zaoferowania  podporom  skośnym,  przy  nieprzyznawaniu  punktów  w  tym 

kryterium podporom poziomo-pionowym. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  nr  6 

–  określenia  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert 

„Praca przy kącie ujemnym" w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie 

przez  jednego  wykonawcę,  a  ponadto  dopuszczając  przyznawanie  punktów  za  rozwiązania 

niezgodne  z  normami,  co  narusza  art.  91  ust.  1,2  i  2c  w  zw,  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp 

odwołujący  ocenił,  że  zamawiający  posunął  się  do  bezprawnego  nieprzestrzegania  norm  

w celu promowania rozwiązań oferowanych przez jednego wykonawcę – Rosenbauer. 

Zwrócił  uwagę,  że  w  przypadku  rozwiązań  oferowanych  przez  Rosenbauer  istnieje 

możliwość  podniesienia  tylnych  podpór  poziomo-pionowych  w  celu  podniesienia  tylnej  osi 

pojazdu,  co  spowoduje  przechylenie  pojazdu,  a  przez  to  kąt  pracy  będzie  jeszcze  bardziej 

ujemny. 

Wskazał,  że  zgodnie  z  obowiązującymi  normami,  kąt  pracy  mierzony  jest  przy 

poziomym  (równym)  postawieniu  pojazdu  wobec  czego  tak  skonstruowane  kryterium  ma  na 

celu  wyłącznie  faworyzowanie  jednego  wykonawcy,  nawet  kosztem  działania  niezgodnego  

z obowiązującymi normami. 

Odwołujący wniósł o usunięcie kryterium oceny ofert, alternatywnie o doprecyzowanie 

tego kryteri

um oceny ofert w ten sposób, że praca przy kącie ujemnym będzie weryfikowana 

tak,  że  postawienie  pojazdu  ma  być  poziome,  bez  użycia  podpór  w  celu  osiągnięcia 

przechylenia pojazdu. 

KIO 2397/19 

W  odniesieniu  do  zarzutu  nr  7 

–  określenia  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert 

„Odległość  opuszczenia  kosza  przed  kabiną",  w  sposób  wyraźnie  promujący  rozwiązania 

oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust, 1, 2 i 2c w zw. z art, 7 

ust.  1  ustawy  Pzp  odwołujący  stwierdził,  że  również  w  tym  kryterium  zamawiający 

jednoznacznie  faworyzuje  rozwiązania  oferowane  przez  wykonawcę  Rosenbauer,  ponieważ 

t

ylko  ten  wykonawca  jest  w  stanie  zaoferować  rozwiązania  za  maksymalną  liczbę  punktów  

w tym kryterium. 

Zdaniem  odwołującego  jest  to  o  tyle  istotne,  że  z  punktu  widzenia  zamawiającego 

wartości  te  nie  mają  żadnego  relewantnego  znaczenia  i  pozostają  bez  związku  

z wykonywanymi przez siebie czynnościami. 

Uznał, że uzasadnione jest twierdzenie, że kryterium zostało sformułowane wyłącznie 

po to, aby premiować rozwiązania oferowane przez wykonawcę Rosenbauer. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu  wykreślenia  tego  kryterium  jako 

bezprzedmiotowego, 

faworyzującego 

jednego 

wykonawcą 

oraz 

niezwiązanego  

z wykorzystaniem przez zamawiającego przedmiotu zamówienia. 

W    odniesieniu  do  zarzutu  nr  8 

–  określenia  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert 

„Maksymalne  parametry  pola  pracy  (wysięgu,  wysokości  ratowniczej)  przy  mniejszej 

szerokości podparcia", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez 

jednego  wykonawcę,  co  narusza  art.  91  ust.  1,2  i  2c  w  zw.  z  art,  7  ust.  1  ustawy  Pzp 

odwołujący  stwierdził,  że  kryterium  to  jest  związane  z  faworyzowanymi  podporami  poziomo-

pionowymi.  

Stwierdził,  że  gdyby  nie  brać  pod  uwagę  podpór,  to  kryterium  to  pozbawione  jest 

zasadności  i  sformułowane  zostało  wyłącznie  po  to,  aby  premiować  rozwiązania  oferowane 

przez jednego wykonawcę – Rosenbauer. 

Podkreślił,  że  premiowana  różnica  w  wielkościach  jest  na  tyle  nieistotna  

z praktycznego punktu widzenia, że jest wręcz niezauważalna oraz, że w celu faworyzowania 

rozwiązań  Rosenbauer  zamawiający  sformułował  to  kryterium  oceny  ofert,  dzięki  czemu 

wykonawca  ten  mógłby  otrzymać  maksymalną  liczbę  punktów  w  tym  kryterium,  a  pozostali 

zainteresowani  wykonawcy  nie  otrzymaliby  punktów  w  tym  kryterium,  gdyż  oferowane  przez 

nich rozwiązania nie spełniają warunków dla otrzymania punktów. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu  wykreślenia  tego  kryterium  oceny 

ofert  jako  bezprzedmiotowego,  faworyzującego  jednego  wykonawcę  oraz  niezwiązanego  

z wykorzys

taniem przez zamawiającego przedmiotu zamówienia. 

Zarzut nr 9 

– określenia pozacenowego kryterium oceny ofert „Scentralizowany system 

kontrolno-

sterujący",  w  sposób  wyraźnie  promujący  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez 

KIO 2397/19 

jednego  wykonawcę,  co  narusza  art.  91  ust.  1,  2  i  2c  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp 

odwołujący cofnął na rozprawie. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  nr  10 

–  określenia  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert 

„Ciekłokrystaliczne wyświetlacze LCD", w sposób wyraźnie promujący rozwiązania oferowane 

wy

łącznie  przez  jednego  wykonawcę,  co  narusza  art.  91  ust.  1,2  i  2c  w  zw,  z  art.  7  ust.  1 

ustawy  Pzp  odwołujący  stanął  na  stanowisku,  że  kryterium  to  jest  kolejnym  przykładem  na 

bezzasadne  faworyzowanie  rozwiązań  oferowanych  przez  wykonawcę  Rosenbauer,  przy 

ograniczeniu konkurencji ze strony innych wykonawców. 

Oświadczył,  że  pozostali  potencjalni  wykonawcy  nie  przewidują  rozwiązań 

polegających na tym, że przy każdym stanowisku sterowania podporami ma być wyświetlacz 

LCD,  w  związku  z  czym  kryterium  to  w  sposób  oczywisty  premiuje  rozwiązania  oferowane 

wyłącznie  przez  wykonawcę  Rosenbauer,  a  pozostali  potencjalni  wykonawcy  nie  mają 

możliwości uzyskania punktów w ramach tego kryterium. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu  wykreślenia  tego  kryterium  jako 

faw

oryzującego wyłącznie jednego wykonawcę. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  11 

–  określenia  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert 

„Możliwość  transportu  pacjenta  w  wózku  inwalidzkim  wewnątrz  kosza",  w  sposób  wyraźnie 

promujący  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  co  narusza  art.  91 

ust.  1,  2  i  2c  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  odwołujący  stwierdził,  że  kryterium  to,  poza 

faworyzowaniem rozwiązań oferowanych przez jednego wykonawcę – Rosenbauer, wskazuje 

na nieznajomość praktyki, w jakiej porusza się zamawiający. 

Oświadczył, że aktualnie, nie transportuje się „pacjentów" w wózkach inwalidzkich, lecz 

na  noszach,  w  związku  z  czym  kryterium  to  nie  jest  w  żaden  sposób  powiązane  

z  przedmiotem  zamówienia,  a  ma  na  celu  wyłącznie  premiowanie  rozwiązań  oferowanych 

przez jednego wykonawcę – Rosenbauer. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu  wykreślenia  tego  kryterium  oceny 

ofert. 

W  odniesieniu  do  zarzutu  nr  12 

–  określenia  pozacenowego  kryterium  oceny  ofert 

„Obrót panelu sterowania w  koszu ratowniczym",  w  sposób  wyraźnie promujący  rozwiązania 

oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, co narusza art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 

ust.  1  ustawy  Pzp 

odwołujący  uznał,  że  kryterium  świadczy  wyłącznie  o  woli  premiowania 

rozwiązań oferowanych przez Rosenbauer, nie bacząc bezpieczeństwo i jakość pracy. 

Stwierdził,  że tylko rozwiązania oferowane przez  Rosenbauer  charakteryzują się tym, 

że  panel  sterowania  w  koszu  ratowniczym  znajduje  się  w  bocznej  części  kosza.  Pozostali 

KIO 2397/19 

potencjalni wykonawcy oferują rozwiązania, w których panel sterowania znajduje się w pozycji 

frontowej kosza, tj. w naturalnym środowisku operującego w koszu, gdzie ma najlepszy widok 

na  całą  sytuację.  Uzupełnił,  że  jest  to  powszechna  praktyka,  a  tylko  Rosenbauer  oferuje 

rozwiązanie wymykające się z tej praktyki, za co otrzymuje punkty od zamawiającego w tym 

kryterium. 

Podkreślił, że z punktu widzenia zamawiającego i celów, jakim przedmiot zamówienia 

ma  służyć,  umiejscowienie  panelu  sterowania  frontem  do  akcji  jest  kluczowe.  Premiowanie 

innych 

rozwiązań stanowi o jawnym faworyzowaniu jednego wykonawcy – Rosenbauer. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  zamawiającemu  wykreślenia  tego  kryterium  oceny 

ofert. 

Na  podstawie  dokumentacji  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego, przekaz

anej Izbie przez zamawiającego na informatycznym nośniku danych przy 

piśmie z  dnia    3 grudnia  2019 r.  –  dokumentów  wskazanych w  dalszej  części  uzasadnienia, 

Odpowiedzi  na  odwołanie  –  pismo  zamawiającego  z  dnia  5  grudnia  2019  r.,  Dodatkowego 

stanowiska  przy

stępującego  wraz  z  załącznikami  –  pismo  z  dnia  9  grudnia  2019  r., 

dokumentów  złożonych  przez  uczestników  na  rozprawie,  wskazanych  w  dalszej  części 

uzasadnienia, 

a także oświadczeń i stanowisk stron oraz przystępującego zaprezentowanych 

w toku rozprawy skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje. 

Skład  orzekający  Izby  ustalił,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek 

skutkujących odrzuceniem  odwołania  w  trybie art.  189  ust.  2  ustawy  Pzp  i  nie stwierdziwszy 

ich, skierował odwołanie do rozpoznania na rozprawę. 

Skład  orzekający  Izby  ustalił  nadto,  że  odwołujący  posiada  interes  w  uzyskaniu 

przedmiotowego  zamówienia,  kwalifikowany  możliwością  poniesienia  szkody  w  wyniku 

naruszenia  przez  zamawiającego  wskazanych  w  odwołaniu  przepisów,  o  których  mowa                  

w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. 

Wypełnione  zostały  zatem  materialnoprawne  przesłanki  do  rozpoznania  odwołania, 

wynikające z treści art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. 

Odnosząc  się  do  podnoszonej  wielokrotnie  przez  zamawiającego  kwestii  niepełnego 

sf

ormułowania  zarzutów,  co  miało  polegać  na  braku  wskazania  przez  odwołującego  czynu 

nieuczciwej konkurencji, którego miał dopuścić się zamawiający w rozumieniu przepisu art. 3 

ust.  1 

(„Czynem  nieuczciwej  konkurencji  jest  działanie  sprzeczne  z  prawem  lub  dobrymi 

obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta.”), czy art. 15 

ust.  1 

[„Czynem  nieuczciwej  konkurencji  jest  utrudnianie  innym  przedsiębiorcom  dostępu  do 

rynku,  w  szczególności  poprzez:  (…)]  ustawy  z  dnia  16  kwietnia  1993  r.  o  zwalczaniu 

KIO 2397/19 

nieuczciwej  konkurencji  (t.j.  Dz.U.  z  2019  r.  poz.  1010)

,  skład  orzekający  Izby  zauważa,  że 

zamawiający,  wszczynając  i  prowadząc  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

nie  występuje,  w  relacji  do  wykonawców  –  przedsiębiorców,  „w  roli”  przedsiębiorcy,  ale 

gospodarza  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Zarówno  brzmienie  art.  3 

ust.  1,  jak  i  15  ust.  1  ustawy  o  zwalczaniu  nieuczciwej  konkurencji  nie  pozostawiają 

wątpliwości,  że  o  taką  właśnie  relację  (przedsiębiorca  –  przedsiębiorca)  chodzi,  o  czym 

przesądza użycie zwrotu „innych przedsiębiorców”.  

Odnosząc  się  do  braku  legitymacji  do  wniesienia  odwołania  w  odniesieniu  do 

niektórych  zarzutów,  skład  orzekający  Izby  stanął  na  stanowisku,  że  legitymacji  tej 

odwołującemu  nie  sposób  odmówić,  ponieważ  nie  jest  możliwym  na  etapie  przed  terminem 

składania  ofert  stwierdzenie,  jaka  drabinę  odwołujący  zaoferuje,  tj.  jakim  zestawem  cech, 

parametrów,  czy  funkcjonalności  będzie  charakteryzowała  się  ta  drabina  (zakładając,  że 

odwołujący  ofertę złoży,  uznając,  że  z  danym  zestawem  cech,  parametrów  i  funkcjonalności 

ma  szansę  na  uzyskanie  przedmiotowego  zamówienia),  która  –  co  podkreślano  w  toku 

rozprawy 

–  będzie  pojazdem  specjalnym,  zabudowanym  na  potrzeby  tego  konkretnego 

zamawiającego.  

Zarzut  (1) 

opisania  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  utrudniający  uczciwą 

konkurencję,  tj.  poprzez  doprecyzowanie,  że  podpory  stabilizacyjne  maja  być  „cztery  [4] 

boczne  podpory  stabilizacyjne  wysuwane  hydrauliczne

”,  co  wskazuje  jednoznacznie  na 

preferowan

ie  rozwiązania  oferowanego  wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  czym 

zamawiający naruszył przepis art. 29 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie potwierdził się. 

Skład orzekający Izb ustalił, co następuje. 

Zgodnie  z  Rozdziałem  III  „Opis  przedmiotu  zamówienia”  SIWZ  zakres  przedmiotu 

zamówienia obejmuje w części A zamówienia – dostawę lotniskowych pojazdów ratowniczo – 

gaśniczych typu 6x6 w ilości 2 szt. [ppkt 1)], spełniających wymagania opisane w Specyfikacji 

Technicznej Przedmiotu Zamówienia, stanowiącej załącznik nr 1A do SIWZ oraz w części B – 

dostawę lotniskowego samochodu specjalnego – drabiny o wysokości ratowniczej min. 30 m  

z łamanym przegubem w ilości 1 szt. [ppkt 2)], spełniającej wymagania opisane w Specyfikacji 

Technicznej Przedmiotu Zamówienia, stanowiącej załącznik nr 1B do SIWZ. 

Zgodnie z pkt. 19.1. Załącznika nr 1B do SIWZ „Wymagania operacyjno-techniczne dla 

lotniskowego  samochodu  specjalnego 

–  drabiny  o  wysokości  ratowniczej  min.  30  m  

z  łamanym  przegubem”  zamawiający,  w  odniesieniu  do  podpór  stabilizacyjnych  drabiny, 

wskazał wymóg: „cztery [4] podpory stabilizacyjne wysuwane hydraulicznie”.  

KIO 2397/19 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Brzmienie wymogu z pkt. 19.1. Załącznika nr 1B do SIWZ nie pozostawia wątpliwości 

co do tego, że zamawiający nie narzuca jednego rodzaju podpór stabilizacyjnych zamawianej 

drabiny. Brak wsz

akże w wymogu wskazania, że chodzi o taką tylko drabinę, która sprawiana 

jest 

na  podporach  skośnych  albo  taką  tylko,  która  sprawiana  jest  na  podporach  poziomo-

pionowych.  

Oznacza  to,  że  wykonawcy  mogą  oferować  zarówno  drabiny  z  podporami  skośnymi, 

jak i poziomo-pionowymi. 

Wobec  powyższego,  niezależnie  od  tego  złożenie  drabiny  z  jakim  rodzajem  podpór 

rozważa  odwołujący  przedmiotowe  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

pozostaje dla odwołującego otwarte.  

Nie  sposób  zatem  zgodzić  się  z  twierdzeniem  odwołującego,  że  opis  zamawianej 

drabiny w pkt. 19.1. Załącznika nr 1B do SIWZ faworyzuje „wykonawcę Rosenbauer”.  

Na marginesie skład orzekający Izby zauważa, że ograniczenie w wymogu z pkt. 19.1. 

Załącznika  nr  1B  co  do  wysuwania  hydraulicznego  podpór  nie  było  przez  odwołującego  

w  odwołaniu  kwestionowane  jako  element  opisu  drabiny,  który  utrudnia  mu  dostęp  do 

zamówienia.  W  toku  rozprawy  żaden  uczestnik  nie  podnosił  także,  że  istnieją  drabiny  

o podporach stabilizacyjnych wysuwanych 

w sposób inny niż hydraulicznie. 

Skład  orzekający  Izby  pominął  dowody  składane  przez  uczestników  postępowania  

w  odniesieniu  do  za

rzutu  1,  ponieważ  okoliczność,  że  tylko  Rosenbauer  stosuje  podpory 

poziomo-

pionowe  (że  inni  także  stosują  takie  podpory)  pozostaje  bez  znaczenia  skoro  

w świetle treści SIWZ oczywistym jest, że zamawiający dopuszcza zarówno podpory poziomo-

pionowe, jak i 

podpory skośne. 

Zarzut  (5) 

określenia  kryterium  oceny  ofert  „Podpory  poziomo-pionowe"  w  sposób 

wyraźnie  promujący  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  czym 

zamawiający  naruszył  przepis  art.  91  ust.  1,  2  i  2c  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  nie 

potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

W  odniesieniu  do  zamawianej  drabiny  zamawiający  ustanowił  kryterium  „Podpory 

poziomo-pionowe

”,  przypisując temu kryterium  znaczenie  10%  (Rozdział  XII  „Opis  kryteriów, 

którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz z podaniem znaczenia tych 

kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 32 i 33 SIWZ). 

KIO 2397/19 

Jednocześnie zamawiający podał, że „10 punktów zostanie przyznanych w przypadku 

zaoferowania  przez  Wykonawcę  podpór  poziomo-pionowych  w  układzie  ramy”,  co  miało 

nastąpić  na  podstawie  oświadczenia  wykonawcy  z  Formularza  oferty.  W  przypadku  „innych 

rozwiązań technicznych” zamawiający podał, że przyzna 0 pkt. 

W  opracowanym  przez  siebie  wzorze  Formularza  ofertowego  (dla  drabiny) 

zamawiający  ujął  oświadczenie,  które  złożyć  ma  wykonawca,  tj.  „Oświadczamy,  że  podpory 

poziomo-

pionowe wykonane będą/nie będą

w układzie ramy.”, przy czym zgodnie z legendą 

co  do  sposobu  wypełniania  Formularza  ofertowego  zamawiający  w  przypadku  „8”  wskazał: 

„Niepotrzebne skreślić”. 

Skład  orzekający  Izby  ustalił  także,  że  zamawiający  w  części  B  ustanowił  cenę  jako 

kryterium  o  znaczeniu  56%  oraz 

kryterium  pozacenowe  „Gwarancja  i  parametry  techniczne”  

o znaczeniu 44%.  

W ramach kryterium pozacenowego 

„Gwarancja i parametry techniczne” zamawiający 

ustanowił  14 podkryteriów, z których odwołujący zakwestionował  7 o znaczeniu 25% (zarzut 

– podkryterium co do scentralizowanego systemu kontrolno-sterującego odwołujący cofnął), 

żądając  ich  wykreślenia  (w  odniesieniu  do  zarzutu  5  i  6  formułując  także  żądanie 

alternatywne). 

Odwołujący  nie  miał  zastrzeżeń  do  znaczenia,  jakie  przypisał  zamawiający  kryterium 

ceny,  ani  co  do  7  podkryteriów  pozacenowych  o  łącznym  znaczeniu  19%  (w  tym  ich 

znaczenia). 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Odwołujący  obawia  się,  że  ze  względu  na  7  ustanowionych  przez  zamawiającego 

podkryteriów  oceny  ofert  (w  kryterium  pozacenowym)  o  łącznym  znaczeniu  25%  nie  będzie  

w stanie złożyć konkurencyjnej oferty. 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  zestawienie  znaczenia  ceny  (56%)  i  znaczenia 

podkryteriów, których odwołujący nie kwestionował (19%) ze znaczeniem podkryteriów, które 

zostały  przez  odwołującego  zakwestionowane  w  odwołaniu  (25%)  przy  braku  jakichkolwiek 

dowodów ze strony odwołującego co do tego, że w przypadku dostawy drabiny możliwe jest 

„jedynie” uzyskanie marży niższej niż dwucyfrowa, a nadto braku podstaw do stwierdzenia, że 

odwołujący  nie  uzyska  żadnych  punktów  w  kwestionowanych  podkryteriach  skłania  jednak 

raczej 

do  wniosku,  że  odwołujący  ma  szansę  na  uzyskanie  zamówienia  w  wyniku  złożenia 

konkurencyjnej oferty, 

ponieważ możliwym jest „zrównoważenie” braku albo niższej punktacji  

w  kwestio

nowanych  podkryteriach  punktacją,  jaką  odwołujący  może  uzyskać  w  pozostałych 

niekwestionowanych podkryteriach oraz kryterium ceny. 

KIO 2397/19 

W  dalszej  kolejności  skład  orzekający  Izby  wskazuje,  że  na  rozprawie  zamawiający 

oświadczył,  że  „formułując  oświadczenie  jak  wyżej  popełnił  błąd  –  oświadczenie  to  powinno  

brzmieć, że podpory wykonane będą/nie będą

w układzie ramy” oraz oświadczył, że dokona 

mod

yfikacji SIWZ (str. 11 Protokołu posiedzenia i rozprawy). 

Skład  orzekający  Izby  za  zamawiającym  przyjął,  przy  braku  stanowiska  przeciwnego 

odwołującego, że układ ramy występuje jedynie w przypadku podpór poziomo-pionowych. 

Kluczowym staje się więc pytanie, czy w przypadku tego zamawiającego ustanowione 

kryterium  jest  uzasadnione  jego  rzeczywistymi  potrzebami,  czy  też  w  oderwaniu  od  tych 

potrzeb 

zamawiający preferuje konkretne rozwiązanie – podpory poziomo-pionowe. 

S

kład  orzekający  Izby  podkreśla,  że  fakt,  że  tylko  jeden  wykonawca  może  uzyskać 

maksymalną  punktację  w  ramach  danego  kryterium  sam  w  sobie  nie  uzasadnia  przypisania 

zamawiającemu  naruszenia  wskazanych  przez  odwołującego  przepisów,  ponieważ  

z  perspektywy  tej  oceny  istotne  jest  nie  to,  ile  punktów  na  etapie  badania  i  oceny  ofert 

zostanie  przyznanych  poszczególnym  ofertom,  ale  to,  że  ustanowione  kryterium  oceny  ofert 

jest  uzasadnione  potrzebami  zamawiającego.  To  właśnie  poprzez  kryteria  oceny  ofert 

zamawiający  ma  zagwarantować  sobie  wybór  wykonawcy,  który  nie  tylko  oferuje  przedmiot 

spełniający  wymagania minimalne  zamawiającego  (co mają mu gwarantować  wymagania co 

do przedmiotu zamówienia), ale który oferuje także przedmiot o cechach istotnych, mających 

dla zamawiającego znaczenie choć nie o cechach niezbędnych. 

Zamawiający  w  Odpowiedzi  na  odwołanie  oświadczył,  że  wyżej  ocenia  podpory 

poziomo-

pionowe ze względu na „taktyczne potrzeby akcji ratowniczej i techniczne możliwości 

wykonania zadań”, ponieważ podpory te zapewniają: 

możliwość stabilizacji pojazdu na mniejszej powierzchni, 

większą  stabilizację  pojazdu  podczas  ekstremalnych  warunków  pracy  

i nierówności terenu, 

3.  mechanizm  stabilizacji  pojazdu  poprzez  podpory  poziomo-pionowe  stosowany 

jest  w  samochodzie  ratownictwa  technicznego  będącego  na  wyposażeniu 

LSRG, 

możliwość  obejścia  przeszkód  przez  podporę  (w  wielu  przypadkach  –  wedle 

zamawiającego niemożliwe dla podpór skośnych), 

możliwość niwelowania nierówności terenu, 

6.  roz

wiązanie powszechnie stosowane w podnośnikach koszowych, specjalnych, 

pożarniczych, przemysłowych żurawiach samochodowych  (str. 11 Odpowiedzi 

na odwołanie, drugi akapit). 

KIO 2397/19 

Skład  orzekający  Izby  stanął  na  stanowisku,  że  nie  uzasadnia  zakupu  drabiny  

z  podporami  poziomo-

pionowymi  fakt,  że  u  zamawiającego  jest  już  wykorzystywany 

samochód  ratownictwa  z  mechanizmem  stabilizacji  poprzez  podpory  poziomo-pionowe, 

ponieważ    zamawiający  odpowiednio  do  swoich  potrzeb  zastrzegł  obowiązek 

przeprowadzenia przez wykonawc

ę szkoleń (pkt 30 „Szkolenie personelu” Załącznika nr 1B), 

a  nadto  zamawiający  nie  wykazał  iżby  obsługa  mechanizmu  stabilizacji  w  będącym  na 

wyposażeniu zamawiającego samochodzie ratownictwa technicznego  była tożsama z tym jaki 

stosowany jest w drabinach. 

Skład  orzekający  Izby  stanął  także  na  stanowisku,  że  bez  związku  z  wyższą  oceną 

podpór poziomo-pionowych (niż skośnych) pozostaje sam fakt, że podpory poziomo-pionowo 

są  powszechnie  stosowane  w  innych  rodzajach  pojazdów  specjalistycznych.  Zamawiający 

zwi

ązku takiego nie wykazał.  

Uwzględniając  powyższe,  skład  orzekający  Izby  doszedł  do  przekonania,  że 

zasadność wyższej oceny jednego rodzaju podpory nad drugim wymaga analizy pod kątem: 

możliwości stabilizacji pojazdu na mniejszej powierzchni, 

większej  stabilizacji  pojazdu  podczas  ekstremalnych  warunków  pracy  

i nierówności terenu, 

możliwości obejścia większej liczby przeszkód, 

możliwości niwelowania nierówności terenu. 

Wskazane powyżej mierniki porównawcze obu rodzajów podpór skład orzekający Izby 

uznał  za  znajdujące  potwierdzenie  w  potrzebach  zamawiającego  –  w  oświadczeniach  

i  zdjęciach  przez  niego  składanych,  tj.  iż  chodzi  o  pracę  na  zróżnicowanym  co  do 

ukształtowania  terenie  (obszary  podmokłe,  górzyste,  autostrada  zlokalizowana  przy  skarpie) 

oraz  na  terenie 

o  gęstej  zabudowie  i  licznych  przeszkodach  (kwietniki,  bariery  ochronne, 

bariery przedzielające jezdnie). 

W  odniesieniu  do  możliwości  stabilizacji  pojazdu  na  mniejszej  powierzchni  oraz 

większej  stabilizacji  pojazdu  podczas  ekstremalnych  warunków  pracy  i  nierówności  terenu 

skład orzekający Izby uznał, że żaden z uczestników nie zaprezentował danych (parametrów), 

które pozwoliłyby dokonać adekwatnych porównań w tym zakresie. 

W  odniesieniu  do  możliwości  niwelowania  nierówności  terenu  skład  orzekający  Izby 

skład orzekający Izby uznał, że oba rodzaje podpór taką możliwość zapewniają. 

Odwołujący  zaprezentował  zdjęcie  opisane  „Podpory  skośne  umożliwiają  również 

rozstawienie  pojazdu 

–  drabiny  na  nierównym  terenie”,  na  podstawie  którego  można 

KIO 2397/19 

stwierdzić,  że  drabina  z  podporami  skośnymi  Magirus,  poprzez  zastosowanie  dodatkowych 

podkładów imitujących nierówności terenu ma możliwość ich niwelacji. 

Przystępujący  zaprezentował  zaś  zdjęcia  dotyczące  drabin  L32  i  L32A-XS,  na 

podstawie  których  można  stwierdzić,  że  drabina  z  podporami  poziomo-pionowymi 

Rosenbauer

,  poprzez  zastosowanie  dodatkowych  podkładów  imitujących  nierówności  terenu 

także ma możliwość ich niwelacji. 

Żaden  z  powyższych  mierników  nie  uzasadnia  zatem,  w  świetle  potrzeb 

zamawiającego, premiowania podpór poziomo-pionowych. 

Za miernik, który premiowanie podpór poziomo-pionowych uzasadnia skład orzekający 

Izby uznał możliwość obejścia większej liczby przeszkód. 

O ile bowiem na podstawie złożonych przez odwołującego zdjęć opisanych „Możliwość 

rozstawienia  pod  pojazdami  np.  zaparkowanymi  w  ciasnej  ulicy

”  można  stwierdzić,  że 

możliwość  rozstawienia  podpór  pod  pojazdem  jest  swego  rodzaju  „obejściem”  przeszkody  

w postaci samochodu, o tyle na podstawie innych złożonych przez odwołującego materiałów 

(zdjęć)  nie  sposób  stwierdzić,  że  podpory  skośne  zapewnią  rozstaw  drabiny  pod  lub  nad 

barierami  takimi  jak  zabezpieczenia  antyterrorystyczne

,    ogrodzenia/barierki,  które  (jak  na 

zdjęciu złożonym przez zamawiającego z ulicy Krakowskiej) są na całej długości posadowione 

n

a betonowych, ciągłych blokach/wysokich krawężnikach.  

Odwołujący  zaprezentował  wprawdzie  zdjęcie  „Praca  pod  barierami,  ogrodzeniami  

i  innymi  przeszkodami  terenowymi

”,  jednak  zdjęcie  to  nie  może  potwierdzać  możliwości 

rozstawu drabiny pod ogrodzeniem/bari

erką, która posadowiona jest na betonowych, ciągłych 

blokach/wysokich  krawężnikach,  ponieważ  taka  „dodatkowa  przeszkoda”  na  zdjęciu 

odwołującego nie znajduje się. 

Z  drugiej  strony  p

rzystępujący  nie  zaprezentował  co  prawda  zdjęcia,  na  podstawie 

którego można  stwierdzić,  że  w  przypadku  drabiny  z  podporami  poziomo-pionowymi  istnieje 

możliwość  obejścia  przeszkody  w  postaci  samochodu  (zdjęcie,  które  złożył  przystępujący 

pozwala  stwierdzić  możliwość  rozstawienia  podpór  z  jednej  strony  pomiędzy  dwoma 

samochodami, 

jednak  należy  przyjąć,  że  nie  byłoby  to  możliwe  gdyby  samochody  zostały 

zaparkowane  w  takiej  od  siebie  odległości,  która  byłaby  niewystarczająca  dla  wprowadzenia 

podpory  między  nie),  ale  zaprezentował  zdjęcia  (jak  powyżej)  wraz  z  opisem:  

„w  zależności  od  użytego  podwozia  i  rodzaju  drabiny,  system  podpór  może  pokonać 

przeszkody  w  zakresie  700-800  mm

”,  które  pozwalają  stwierdzić,  że  istnieje  możliwość 

obejścia  przeszkód  o  wysokości  700-800  mm  (drabina  w  pozycji  przechylonej),  zatem 

przeszkód 

typu 

zabezpieczenia 

antyterrorystyczne, 

kwietniki, 

ogrodzenia/barierki 

KIO 2397/19 

posadowione 

na betonowych, ciągłych blokach/wysokich krawężnikach, które znajdują się na 

terenie zamawiającego.  

Dostrzec 

także należy, że odwołujący określał maksymalną wysokość przeszkód, jaką 

mogą  ominąć  drabiny  bez  względu  na  rodzaj  podpór  na  35  cm.  Wobec  zdjęć  

i  opisu  zaprezentowanego  przez 

przystępującego  stwierdzić  należy,  że  stanowisko 

odwołującego można odnieść jedynie do drabin z podporami skośnymi. 

Odnosząc się do innych złożonych dowodów, skład orzekający wskazuje jak niżej. 

Złożone  przez  odwołującego  „Zestawienie  drabin  pożarniczych  wprowadzonych  

w  okresie  ostatnich  5  lat

”  w  jednostkach  szczebla  wojewódzkiego  PSP  oraz  dwóch  innych 

podmiotów (Polskie LNG oraz Orlen Płock) na potwierdzenie, że na rynku polskim przeważają 

zdecydowanie  pojazdy  z  podporami  skośnymi  oraz  zestawienie  „Drabin  eksploatowanych  

w  JRG  na terenie  Krakowa  i  okolic

” na potwierdzenie, że drabiny z podporami skośnymi „są 

lepsze”  od  tych  z  podporami  poziomowo-pionowymi  nie  mają  znaczenia,  ponieważ  każdy 

zamawiający  ma  prawo  dokonać  zakupu  drabiny  o  takich  podporach,  które  lepiej  będą  się 

sprawdzać w warunkach, w jakich działa dany zamawiający. Istotne jest zatem nie to, zakupy 

jakich drabin przeważają na polskim rynku zamówień publicznych i jakie są w większej liczbie 

wykorzystywane  w  prowadzonych  działaniach,  ale  to,  które  z  podpór  (poziomo-pionowe  czy 

skośne)  będą  z  perspektywy  warunków,  w  jaki  działa  ten  konkretny  zamawiający  (straż 

lotniskowa) bardziej przydatne. 

Bez 

znaczenia pozostaje także to, iż jedynie drabiny z podporami skośnymi posiadają 

obecnie  certyfikat  jednostki  CNBOP  (zakładając  w  ogóle,  że  tak  właśnie  jest  –  swojego 

twierdzenia  w  tym  zakresie  odwołujący  nie  poparł  żadnymi  dowodami),  ponieważ  zgodnie  

z po

stanowieniem pkt. 1.5. Załącznika nr 1B do SIWZ obowiązkiem wykonawcy, który uzyska 

przedmiotowe  zamówienia  będzie  przedłożenie  aktualnego  świadectwa  dopuszczenia  do 

użytkowania w ochronie przeciwpożarowej najpóźniej w dniu odbioru faktycznego przedmiotu 

z

amówienia.  Wykonawca  będzie  miał  zatem  czas  na  uzyskanie  odpowiedniego  świadectwa 

dopuszczenia (certyfikatu), który – zgodnie z § 2 Wzoru umowy, stanowiącym załącznik nr 5B 

do SIWZ 

– wynosi 12 miesięcy od daty podpisania umowy.  Odwołujący nie podnosił przy tym, 

iż jest to czas niewystarczający na wykonanie drabiny i jej certyfikację. 

W 

odniesieniu  do  złożonego  przez  odwołującego  opisu  drabiny  MLK4-30  producenta 

Morita 

skład  orzekający  Izby  podnosi,  że  odwołujący  nie  objął  zarzutem  odwołania 

postanowienia  SIWZ  z 

pkt.  21.1.  Załącznika  nr  1B  –  nie  kwestionował  potrzeby 

zamawiającego, polegającej na określeniu minimalnej nośności kosza ratowniczego na 500 kg 

wobec czego opis

, jak i pozostałe składane przez uczestników materiały, należało pominąć. 

KIO 2397/19 

Zarzut  (6)  o

kreślenia  kryterium  oceny  ofert  „Praca  przy  kącie  ujemnym”  w  sposób 

wyraźnie promujący rozwiązania oferowane wyłącznie przez jednego wykonawcę, a ponadto 

dopuszczający  przyznawanie  punktów  za  rozwiązania  niezgodne  z  normami,  czym 

zamawiający  naruszył  przepis  art.  91  ust.  1,2,  2c  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  nie 

potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

W  odniesieniu  do  zamawianej  drabiny  zamawiający  ustanowił  kryterium  „Praca  przy 

kącie  ujemnym”,  przypisując  temu  kryterium  znaczenie  5%  (Rozdział  XII  „Opis  kryteriów, 

którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty wraz z podaniem znaczenia tych 

kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 33 SIWZ). 

Jednocześnie  zamawiający  podał,  że  „Punkty  zostaną  przyznane  na  podstawie 

zaoferowanej  przez  Wykonawcę  możliwości  pracy  przy  kącie  ujemnym”  (str.  33  SIWZ)  oraz 

ujął w opracowanym przez siebie wzorze Formularza ofertowego (dla drabiny) oświadczenie, 

które  złożyć  ma  wykonawca,  tj.  „Oświadczamy,  że  praca  przy  kącie  ujemnym  wynosi  

minimum …….. º …

”, przy czym zgodnie z legendą co do sposobu wypełniania Formularza 

ofertowego zamawiający w przypadku „9” wskazał: „Podać ilość stopni”. 

W  dniu  4  grudnia  2019  r.  zamawiający  dokonał  zmiany  treści  SIWZ  w  zakresie  tego 

kryterium, tj. z

mienił sposób przyznania punktów w ten sposób, iż dodał zdanie o treści: „Praca 

przy  kącie  ujemnym  będzie  weryfikowana  tak,  że  postawienie  pojazdu  ma  być  na  terenie 

poziomym  (równym-płaskim)  i  mierzona  pomiędzy  osią  drabiny,  a  płaszczyzną  podłoża,  na 

którym postawiono pojazd.”  

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Odwołujący zakwestionował kryterium „Praca przy kącie ujemnym”  ze względu na to, 

że  „Zgodnie  z  obowiązującymi  normami,  kąt  pracy  mierzony  jest  przy  poziomym  (równym) 

postawieniu pojazdu

” (str. 12 odwołania, czwarty akapit), natomiast zamawiający „(…) posunął 

się  do  bezprawnego  nieprzestrzegania  norm  w  celu  promowania  rozwiązań  oferowanych 

przez  jednego  wykonawcę  –  Rosenbauer.  (…)  w  przypadku  rozwiązań  oferowanych  przez 

Rosenbauer  istnieje 

możliwość  podniesienia  tylnych  podpór  poziomo-pionowych  w  celu 

podniesienia  tylnej  osi  pojazdu,  co  spowoduje  przechylenie  pojazdu,  a  przez  to  kąt  pracy 

będzie bardziej ujemny” (str. 12 odwołania, 2 i 3 akapit). 

Podnieść  należy,  że  treść  SIWZ,  której  dotyczy  złożone  w  dniu  25  listopada  2019  r. 

odwołanie nie obejmowała żadnych postanowień, które odnosiłyby się do sposobu mierzenia 

kąta pracy. Odwołujący ich nie wskazał, zakładając jedynie, że sposób ten będzie promował 

KIO 2397/19 

rozwiązania oferowane przez  „wykonawcę  Rosenbauer”.  Założenie to  nie znajdowało  jednak 

odzwierciedlenia w treści SIWZ, co przesądza o uznaniu, że zarzut się nie potwierdził. 

Uwzględniając  powyższe,  skład  orzekający  Izby  pominął  dowody  z  wykresów 

dotyczących  drabin  M32L-AS  Magirus  oraz  L32A-XS  Rosenbauer  oraz  zdjęcia  dotyczące 

systemu  podpór  hydraulicznych  wraz  z  opisami  (kwestia  premiowania  samych  wartości  kąta 

ujemnego pozostawała poza zarzutem). 

Treść SIWZ została rozszerzona modyfikacją z dnia 4 grudnia 2019 r. Czynność ta nie 

została  (i  nie  mogła  skoro  została  dokonana  po  terminie  złożenia  odwołania)  zostać  objęta 

zarzutami  odwołania  z  dnia  25  listopada  2019  r,  toteż  –  wobec  brzmienia  art.  192  ust.  7 

ustawy  Pzp  („Izba  nie  może  orzekać  co  do  zarzutów,  które  nie  były  zawarte  w  odwołaniu.”) 

sk

ład  orzekający  Izby  nie  mógł  ocenić  treści  SIWZ  z  uwzględnieniem  zmiany  z  dnia  

4 grudnia 2019 r.  

Ustawa  przyznaje  wykonawcy  prawo  złożenia,  co  do    tej  nowej  czynności 

zamawiającego – modyfikacji SIWZ, odwołania. 

Zarzut  (7) 

określenia  kryterium  oceny  ofert  „Odległość  opuszczenia  kosza  przed 

kabiną”  w  sposób  wyraźnie  promujący  rozwiązanie  oferowane  wyłącznie  przez  jednego 

wykonawcę,  czym  zamawiający  naruszył  przepis  art.  91  ust.  1,  2  i  2c  w  zw.  z  art.  7  ust.  1 

ustawy Pzp nie potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

W  odniesieniu  do  zamawianej  drabiny  zamawiający  ustanowił  kryterium  „Odległość 

opuszczenia  kosza  przed  kabiną”,  przypisując  temu  kryterium  znaczenie  3%  (Rozdział  XII 

„Opis  kryteriów,  którymi  zamawiający  będzie  się  kierował  przy  wyborze  oferty  wraz  

z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część B, str. 34 SIWZ). 

Zamawiający  podał,  że  przyzna  odpowiednio  3,  2,  1  i  0  punktów  za  odległości:  

2000 mm i mniej, 3000-2001 mm, 4000-3001 mm, 5000-4001 mm. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Tytułem  wstępu  skład  orzekający  Izby  ponownie  podkreśla,  że  fakt,  że  tylko  jeden 

wykonawca 

może  uzyskać  maksymalną  punktację w  ramach danego kryterium  sam  w  sobie 

nie  uzasadnia  przypisania  zamawiającemu  naruszenia  wskazanych  przez  odwołującego 

przepisów,  ponieważ  z  tej  perspektywy  istotne  jest  nie  to,  ile  punktów  na  etapie  badania  

i oceny ofert zostanie przyznanych poszczególnym ofertom, ale to, że ustanowione kryterium 

oceny  ofert  jest 

uzasadnione potrzebami zamawiającego. To  właśnie poprzez  kryteria  oceny 

KIO 2397/19 

ofert  zamawiający  ma  zagwarantować  sobie  wybór  wykonawcy,  który  nie  tylko  oferuje 

przedmiot  spełniający  wymagania  minimalne  zamawiającego  (co  mają  mu  gwarantować 

wymagania  co  do  przedmiotu  zamówienia),  ale  który  oferuje  także  przedmiot  o  cechach 

istotnych, mających dla zamawiającego znaczenie choć nie o cechach niezbędnych. 

Odwołujący  twierdził,  że  „z  punktu  widzenia  Zamawiającego  wartości  te  nie  mają 

żadnego  relewantnego  znaczenia    i  pozostają  bez  związku  z  wykonywanymi  przez  siebie 

czynnościami”  (str.  13  odwołania,  pierwszy  akapit).  Wnosił  o  nakazanie  zamawiającemu 

wykreślenia tego kryterium  – „jako bezprzedmiotowego, faworyzującego jednego wykonawcę 

oraz niezwiązanego z wykorzystaniem przez Zamawiającego przedmiotu zamówienia” (str. 13 

odwołania, trzeci akapit). 

Przede  wszystkim  nie  sposób  podzielić  (pozbawionego  zresztą  argumentacji) 

twierdzenia  odwołującego,  że  kryterium  nie  jest  związane  z  wykorzystaniem  przedmiotu 

zamówienia (nie jest  związane  z  przedmiotem  zamówienia)  skoro  bezsprzecznie  tak kabina, 

jak  i  kosz  to 

„składowe  drabiny”,  w  konsekwencji  czego  ich  wzajemne  położenie  także 

dotyczyć musi przedmiotu zamówienia. 

W  odniesieniu  do  kryterium  „Odległość  opuszczenia  kosza  przed  kabiną”  pytanie  

o zasadność jego ustanowienia sprowadza się do pytania: Czy „istotność” opuszczenia kosza 

kończy się na odległości 5000 mm ? wobec czego zamawiający winien wykreślić to kryterium 

(odległości  w  przedziałach  poniżej  5000  mm  nie  są  istotne)  i  odstąpić  od  premiowania 

rozwiązań o mniejszej odległości kosza od kabiny ? 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  składane  przez  uczestników  postępowania 

odwoławczego  w  toku  rozprawy  oświadczenia  i  dowody  prowadzą  do  odpowiedzi  na 

powyższe pytanie – wniosku, że odległość pomiędzy koszem a kabiną poniżej 5000 mm ma 

znaczenie, 

co  tym  samym  przesądza  o  zasadności  ustanowienia  kryterium  „Odległość 

opuszczenia kosza przed kabiną”. 

Skład  orzekający  Izby  za  wiarygodne  uznał  oświadczenia  zamawiającego: 

„Zamawiający  premiuje  ten  parametr  w  celu  zwiększenia  możliwości  taktyczno-technicznych 

pojazdu specjalnego

” oraz „Kryterium (…) premiuje parametry techniczne ważne ze względów 

użytkowych” (str. 14 Odpowiedzi na odwołanie). 

W  zakresie  zwiększenia  możliwości  taktyczno-technicznych  drabiny  dostrzec  należy, 

że im bliżej kabiny znajduje się opuszczony kosz, tym mniejsza przestrzeń, w której możliwe 

jest 

podjęcie  działań  ratowniczych,  co  ocenić  należy  „in  plus”  w  kontekście  ograniczeń 

przestrzeni, 

z jakimi mogą zetknąć się ratownicy. 

KIO 2397/19 

W zakresie możliwości użytkowych wskazać należy, że złożony przez zamawiającego 

opis  drabin  łamanych  Magirus  (producent,  którego  drabiny  zgodnie  z  oświadczeniem 

odwołującego z rozprawy odwołujący oferuje) jako jedną z zalet eksponuje „kosz postawiony 

przed kabiną zapewnia komfort i oszczędza czas”. Czas ten, co oczywiste, będzie tym krótszy 

im bliżej kabiny znajdzie się opuszczony kosz, co także należy zakwalifikować „in plus”. 

Zarzut  (8) 

określenia  kryterium  oceny  ofert  „Maksymalne  parametry  pola  pracy 

(wysięgu,  wysokości  ratowniczej)  przy  mniejszej  szerokości  podparcia”  w  sposób  wyraźnie 

promujący  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę,  czym  zamawiający 

naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium  „Maksymalne 

parametry pola pracy (wysięgu, wysokości ratowniczej) przy mniejszej szerokości podparcia”, 

przypisując temu kryterium znaczenie 3% (Rozdział XII „Opis kryteriów, którymi zamawiający 

będzie  się  kierował  przy  wyborze  oferty  wraz  z  podaniem  znaczenia  tych  kryteriów  oraz 

sposobu oceny ofert

”, Część B, str. 34-35 SIWZ). 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Raz jeszcze 

skład orzekający Izby podkreśla, że fakt, że tylko jeden wykonawca może 

uzyskać  maksymalną  punktację  w  ramach  danego  kryterium  sam  w  sobie  nie  uzasadnia 

przypisania  zamawiającemu  naruszenia  wskazanych  przez  odwołującego  przepisów, 

ponieważ  z  perspektywy  tej  oceny  istotne  jest  nie  to,  ile  punktów  na  etapie  badania  i  oceny 

ofert  zostanie  przyznanych  poszczególnym  ofertom,  ale  to,  że  ustanowione  kryterium  oceny 

ofert  jest  uzasadnione  potrzebami  zamawiającego.  To  właśnie  poprzez  kryteria  oceny  ofert 

zamawiający  ma  zagwarantować  sobie  wybór  wykonawcy,  który  nie  tylko  oferuje  przedmiot 

spełniający  wymagania minimalne  zamawiającego  (co mają mu gwarantować  wymagania co 

do przedmiotu zamówienia), ale który oferuje także przedmiot o cechach istotnych, mających 

dla zamawiającego znaczenie choć nie o cechach niezbędnych. 

Przede  wszystkim  nie  sposób  podzielić  (pozbawionego  zresztą  argumentacji) 

twierdzenia  odwołującego,  że  kryterium  nie  jest  związane  z  wykorzystaniem  przedmiotu 

zamówienia  (nie  jest  związane  z  przedmiotem  zamówienia)  skoro  bezsprzecznie  kryterium 

dotyczy parametrów będącej przedmiotem zamówienia drabiny, tj. jej pola pracy. 

KIO 2397/19 

Zarzut  sprowadza  się  do  tego,  że  różnica  w  szerokości  podparcia  drabiny  (przy 

maksymalnych  parametrach  pola  pracy)  nie 

powinna być  premiowana,  ponieważ  „jest  wręcz 

niezauważalna” (str. 13 odwołania szósty akapit, zdanie pierwsze). 

Skład  orzekający  Izby  za  wiarygodne  uznał  oświadczenia  zamawiającego,  że  

ustanawiając to kryterium „ma bowiem na względzie specyfikę portu lotniczego stąd wymaga 

maksymalnie  małej  pracy  ze  względu  na  obiekty  (parkingi,  terminale,  kolej)  przy 

jednoczesnym  zachowaniu  maksymalnych  parametrów  pola  pracy.”  (str.  15  Odpowiedzi  na 

odwołanie, piąty akapit). 

Nie 

można  odmawiać  różnicy  w  szerokości  podparcia  drabiny  wynoszącej  

300  mm  znaczenia  skoro  taka 

właśnie  różnica  w  konkretnych  warunkach  akcji  może 

przesądzić o możliwości wykorzystania drobiny do celów ratowniczych.  

Zarzut  określenia  kryterium  oceny  ofert  „Ciekłokrystaliczne  wyświetlacze  LCD”  

w  sposób  wyraźnie  promujący  rozwiązanie  oferowane  wyłącznie  przez  jednego  wykonawcę, 

czym zamawiający naruszył przepis art. 91 ust. 1, 2 i 2c w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp nie 

potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

W  odniesieniu  do  zamawianej  drabiny  zamawiający  ustanowił  kryterium 

„Ciekłokrystaliczne  wyświetlacze  LCD”,  przypisując  temu  kryterium  znaczenie  2%  (Rozdział 

XII  „Opis  kryteriów,  którymi  zamawiający  będzie  się  kierował  przy  wyborze  oferty  wraz  

z  podaniem  znaczenia  tych  kryteriów  oraz  sposobu  oceny  ofert”,  Część  B,  str.  35  pkt  9) 

SIWZ).  

Zamawiający  wskazał,  że  przyzna  2  punkty  w  przypadku  zaoferowania  zastosowania 

ciekłokrystalicznych wyświetlaczy LCD na każdym stanowisku sterowania podporami. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Odwołujący  zakwestionował  to  kryterium  wyłącznie  z  tego  powodu,  że  „w  sposób 

oczywisty  premiuje  rozwiązania  oferowane  wyłącznie  przez  wykonawcę  Rosenbauer,  

a  pozostali  potencjalni  wykonawcy  nie  maj

ą  możliwości  uzyskania  punktów  w  ramach  tego 

kryterium

” (str. 15 odwołania, pierwszy akapit).  

Innymi  słowy,  odwołujący  nie  zakwestionował  samego  rozwiązania,  ale  to,  że  punkty  

w tym kryterium uzyska jedynie „wykonawca Rosenbauer”, ponieważ jedynie ten wykonawca 

ma możliwość zaoferowania tego rozwiązania.  

Przyjmując  nawet,  że  rzeczywiście  jest  tak,  że  jedynie  „wykonawca  Rosenbauer”  ma 

możliwość  zaoferowania  drabiny  z  ciekłokrystalicznymi  wyświetlaczami  LCD  na  każdym 

stanowisku  sterowania  to  wcale  nie  oznacza  to,  że  samo  kryterium  zostało  ustanowione  

KIO 2397/19 

z naruszeniem przepisów ustawy Pzp,  ale tyle tylko, że jest to jedyny wykonawca, który jest  

w  stanie  uczynić  zadość  oczekiwaniu  zamawiającego,  tj.  zaoferowania  oczekiwanego 

rozwiązania. 

Jak wcześniej  podkreślał  skład  orzekający Izby fakt,  że tylko jeden  wykonawca może 

uzyskać  maksymalną  punktację  w  ramach  danego  kryterium  sam  w  sobie  nie  uzasadnia 

przypisania  zamawiającemu  naruszenia  wskazanych  przez  odwołującego  przepisów, 

ponieważ  z  perspektywy  tej  oceny  istotne  jest  nie  to,  ile  punktów  na  etapie  badania  i  oceny 

ofert  zostanie  przyznanych 

poszczególnym  ofertom,  ale  to,  że  ustanowione  kryterium  oceny 

ofert jest uzasadnione potrzebami zamawiającego.  

S

koro  odwołujący  nie  kwestionował  rozwiązania  jako  takiego,  to  nie  kwestionował 

także  potrzeb  zamawiającego  wyrażonych  poprzez  ustanowienie  tego  kryterium.  To  właśnie 

poprzez kryteria oceny ofert zamawiający ma zagwarantować sobie wybór wykonawcy, który 

nie  tylko  oferuje  przedmiot  spełniający  wymagania  minimalne  zamawiającego  (co  mają  mu 

gwarantować  wymagania  co  do  przedmiotu  zamówienia),  ale  który  oferuje  także  przedmiot  

o  cechach  istotnych,  mających  dla  zamawiającego  znaczenie  choć  nie  o  cechach 

niezbędnych. 

W  toku  rozprawy  odwołujący  prezentował  argumentację  dotyczącą  niezasadności 

ustanowienia  tego  kryterium  z  perspektyw  potrzeb  zamawiającego  (kwestionował 

ustanowienie  takiego  rozwiązania  kryterium  oceny  ofert),  jednak  została  ona  przez  skład 

orzekający  Izby  pominięta,  ponieważ  dotyczyła  szerszych  niż  ujęte  w  odwołaniu  podstaw 

zarzutu (art. 192 ust. 7 ustawy Pzp).  

Zarzut  (11) 

określenia kryterium  oceny  ofert  „Możliwość transportu pacjenta w wózku 

inwalidzkim wewnątrz kosa” w sposób wyraźnie promujący rozwiązanie oferowane wyłącznie 

przez  jednego  wykonawcę,  czym  zamawiający  naruszył  przepis  art.  91  ust.  1,  2  i  2c  

w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy 

Pzp nie potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

W  pkt.  22  „Wyposażenie  kosza  ratowniczego”  ppkt  22.8  i  22.9  Załącznika  nr  1B  do 

SIWZ 

zamawiający wskazał, że wymaga: „dwa [2] gniazda do mocowania noszy (lub platformy 

do  noszy  ratowniczych)

”,  „platforma  do  noszy  ratowniczych  –  jeżeli  ma  zastosowanie  – 

przewożona  w  skrytce  lub  wewnątrz  zabudowy  (w  tym  przypadku  zabezpieczona  przed 

oddziaływaniem warunków atmosferycznych i mechanicznych)” 

W  odniesieniu  do  zamawianej  drabiny  zamawiający  ustanowił  kryterium  „Możliwość 

transportu  pacjenta  w  wózku  inwalidzkim  wewnątrz  kosa”,  przypisując  temu  kryterium 

znaczenie  1

%  (Rozdział  XII  „Opis  kryteriów,  którymi  zamawiający  będzie  się  kierował  przy 

KIO 2397/19 

wyborze oferty wraz  z podaniem  znaczenia tych kryteriów oraz sposobu oceny ofert”, Część 

B, str. 35 pkt 11)  SIWZ).  

Zamawiający  wskazał,  że  przyzna  1  punkt  w  przypadku  zaoferowania  możliwości 

transportu pacjenta w wózku inwalidzkim wewnątrz kosza. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Przede  wszystkim 

nie  sposób  podzielić  (pozbawionego  zresztą  argumentacji) 

twierdzenia  odwołującego,  że  kryterium  nie  jest  związane  z  przedmiotem  zamówienia  skoro 

bezsprzecznie  kryterium  dotyczy  parametrów  jednego  ze  „składowych  drabiny”  będącej 

przedmiotem zamówienia drabiny, tj. kosza ratowniczego. 

Odwołujący  twierdził,  że  kryterium  to  „wskazuje  na  nieznajomość  praktyki,  

w  jakiej  porusza  się  Zamawiający”,  „Aktualnie  nie  transportuje  się  „pacjentów”  w  wózkach 

inwalidzkich,  lecz  na  noszach

”  oraz,  że  ”kryterium  to  nie  jest  w  żaden  sposób  powiązane  

z przedmiotem zamówienia” (str. 15 odwołania, akapit czwarty i piąty). 

Wymagania  z  ppkt  22.8  i  22.9    Załącznika  nr  1B  do  SIWZ  przeczą  temu  jakoby 

zamawiający  nie  znał  praktyki  co  do  transportu  pacjentów  (na  marginesie  skład  orzekający 

Izby  zauważa,  że  przypisywanie  sobie  przez  odwołującego  lepszej  znajomości  praktyki  

w  jakiej  porusza  się  zamawiający  niż  zamawiający  wydaje  się  wręcz  nieprawdopodobne) 

skoro  zamawiający  za  niezbędne  uznał  wyposażenie  kosza  ratowniczego  w  gniazda  do 

mocowania noszy lub platformy do noszy. Trudno przy tym uznać, aby zamawiający wymagał 

gniazd do mocowania noszy w innym celu niż transport osób na noszach. 

Ustanowione  kryterium  ma  więc  promować  dodatkowy  sposób  transportu  osób  

w koszu ratowniczym 

– osób w wózku inwalidzkim. 

Fakt,  że  pasażerami  zamawiającego  są  także  osoby  poruszającego  się  na  wózkach 

inwalidzkich  nie  budziło  wątpliwości  Izby.  Potwierdził  to  zamawiający,  prezentując  zdjęcie 

osoby na wózku inwalidzkim w momencie jej wjazdu (z pomocą osoby asystującej) na pokład 

samolotu. 

Zapewnienie  takim  osobom  transportu  w  koszu  ratowniczym  w  przypadkach  tego 

wymagających  i  gdy  jest  możliwe  należy  zakwalifikować  jako  uzasadnione  potrzebami 

zamawiającego  skoro  zamawiający  odpowiada  za  bezpieczeństwo  także  takich  osób,  

a  transport  „bezpośrednio”  na  wózku  jest  szybszy  (przeniesienie  takiej  osoby  wymaga 

podjęcia  przez  ratownika/ratowników  dodatkowych,  wymagających  czasu  czynności)  

i „bardziej przyjazny” dla samej osoby poruszającej się na wózku. 

Raz jeszcze 

skład orzekający Izby podkreśla, że fakt, że tylko jeden wykonawca może 

uzyskać  maksymalną  punktację  w  ramach  danego  kryterium  sam  w  sobie  nie  uzasadnia 

KIO 2397/19 

przypisania  zamawiającemu  naruszenia  wskazanych  przez  odwołującego  przepisów, 

ponieważ  z  perspektywy  tej  oceny  istotne  jest  nie  to,  ile  punktów  na  etapie  badania  i  oceny 

ofert  zostanie  przyznanych  poszczególnym  ofertom,  ale  to,  że  ustanowione  kryterium  oceny 

ofert jest uzasadnione potrzebami zamawiającego – o tych była mowa powyżej. 

To właśnie poprzez kryteria oceny ofert zamawiający ma zagwarantować sobie wybór 

wykonawcy,  który  nie  tylko  oferuje  przedmiot  spełniający  wymagania  minimalne 

zamawiającego  (co  mają  mu  gwarantować  wymagania  co  do  przedmiotu  zamówienia),  ale 

który  oferuje  także  przedmiot  o  cechach  istotnych,  mających  dla  zamawiającego  znaczenie 

choć nie o cechach niezbędnych. 

Zarzut  (12

)  określenia  kryterium  oceny  ofert  „Obrót  panelu  sterowania  w  koszu 

ratowniczym” w sposób wyraźnie promujący rozwiązanie oferowane wyłącznie przez jednego 

wykonaw

cę,  czym  zamawiający  naruszył  przepis  art.  91  ust.  1,  2  i  2c  w  zw.  z  art.  7  ust.  1 

ustawy Pzp nie potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił, co następuje. 

W odniesieniu do zamawianej drabiny zamawiający ustanowił kryterium „Obrót panelu 

sterowania  w 

koszu  ratowniczym”,  przypisując  temu  kryterium  znaczenie  1%  (Rozdział  XII 

„Opis  kryteriów,  którymi  zamawiający  będzie  się  kierował  przy  wyborze  oferty  wraz  

z  podaniem  znaczenia  tych  kryteriów  oraz  sposobu  oceny  ofert”,  Część  B,  str.  35  pkt  13)  

SIWZ).  

Za

mawiający  wskazał,  że  przyzna  1  punkt  w  przypadku  zaoferowania  możliwości 

obrotu  w  panelu  ratowniczym,  którą  rozumiał  w  ten  sposób,  iż  panel  sterowania  można 

ustawić przodem oraz bokiem do kierunku wysuwu drabiny. 

Skład orzekający Izby zważył, co następuje. 

Odwołujący  twierdził,  że  „umiejscowienie  panelu  sterowania  frontem  do  akcji  jest 

kluczowe

” (str. 16 odwołania, trzeci akapit).  

Przyjmując, że tak właśnie jest, skład orzekający Izby podnosi, że ustanowione przez 

zamawiającego kryterium „nie pozostaje w sprzeczności” z tym twierdzeniem. Kryterium to ma 

bowiem dać sterującemu wybór, czy w konkretnych okolicznościach akcji ratowniczej, choćby 

czasowo, 

korzystniejszym będzie umiejscowienie panelu przodem (frontem), czy bokiem.  

Zamawiający zaprezentował zdjęcie ratownika sterującego drabiną (drabiną Magirus), 

poprzez panel umiejscowiony frontem do kierunku wysuwu drabiny. Pozycja ratownika 

– lekkie 

odsunięcie  na  bok  od  panelu  sterowania  nasuwa  wniosek,  że  obrót  panelu  w  bok  mógłby 

ułatwiać ratownikowi obsługę drabiny. 

KIO 2397/19 

Na  marginesie  s

kład  orzekający  Izby  zauważa,  że  z  przebiegu  rozprawy  wynika,  iż 

zamawiający rozumie obrót premiowany w kryterium, który wedle brzmienia kryterium dotyczy 

„panelu”    jako  obrót  „wyświetlaczem”  –  zamawiający  w  swojej  wypowiedzi  utożsamił  panel  

z wyświetlaczem (str. 15 Protokołu posiedzenia i rozprawy). 

O 

kosztach  postępowania  orzeczono  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp,                    

§  3  pkt  1)  lit.  a)  oraz  pkt  2)  lit.  b)  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  

15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz 

rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (t.j.  Dz.  U.                         

z 2018 r. poz. 972). 

Przewodniczący: 

..……………………………….