KIO 294/19 WYROK dnia 8 marca 2019 r.

Sygn. akt: KIO 294/19 

WYROK 

z dnia 8 marca 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący:     Monika Szymanowska 

Protokolant:   

Marcin Jakóbczyk 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2019 

r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do 

Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  18  lutego  2019  r.  przez  wykonawcę  Althea 

Polska Sp. z o.o. w Mikołowie w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego  Szpital 

Uniwersytecki nr 1 im. dr Antoniego Jurasza w Bydgoszczy 

przy udziale wykonawcy GE Medical Systems Polska Sp. z o.o. w Warszawie 

zgłaszającego 

przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

kosztami  postępowania  odwoławczego  w  wysokości  18  600  zł  00  gr  (słownie: 

osiemnaście tysięcy sześćset złotych zero groszy) obciąża wykonawcę  Althea Polska 

Sp. z o.o. w Mikołowie i: 

zalicza  na  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  w  wysokości 

zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez 

wykonawcę Althea Polska Sp. z o.o. w Mikołowie tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  wykonawcy  Althea  Polska  Sp.  z  o.o.  w  Mikołowie  na  rzecz 

wykonawcy  GE  Medical  Systems  Polska  Sp.  z  o.o.  w  Warszawie 

kwotę 

w 

wysokości  3  600  zł  00 gr  (słownie:  trzy  tysiące sześćset  złotych zero  groszy) 

tytułem  zwrotu  kosztów  postępowania  odwoławczego  poniesionych  jako 

wynagrodzenie pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz.  U.  z  2018  r.,  poz.  1986  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok 

–  w  terminie  7 dni  od 

dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Bydgoszczy. 

Przewodniczący: 

………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

do wyroku z dnia 8 marca 2019 r. w sprawie o sygn. akt: KIO 294/19 

Zamawiający  –  Szpital  Uniwersytecki  nr  1  im.  dr  Antoniego  Jurasza  w Bydgoszczy, 

ul. 

M.  Skłodowskiej  -  Curie  9,  85  -  094  Bydgoszcz  –  prowadzi  postępowanie  o udzielenie 

zamówienia  publicznego  pn.:  „Świadczenie  usług  serwisowych  w  zakresie  przeglądów 

technicznych,  napraw,  umów  serwisowych,  legalizacji,  kalibracji,  wzorcowań  oraz  testów 

specjalistycznych", 

podzielone  na  części,  o  numerze  nadanym  przez  zamawiającego 

NZL.2018.271.42,  o 

ogłoszeniu  o  zamówieniu  publicznym  opublikowanym  w  Dzienniku 

Urzędowym  Unii  Europejskiej  w  dniu  16  października  2018  r.  pod  numerem  2018/S  199  –

zwane dalej jako „postępowanie”. 

Izba ustaliła, że postępowanie jest prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego, 

o  wartości  powyżej  kwot  określonych  w  przepisach  wydanych  na  podstawie 

art. 11 ust. 8 

ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych 

(Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 ze zm.), zwanej 

dalej jako „p.z.p.” 

W  dniu  8  lutego  2019  r. 

zamawiający  przekazał  wykonawcom  uczestniczącym 

w 

postępowaniu informację o wyborze oferty najkorzystniejszej, w części 135 postępowania. 

O

d  tej  czynności  zamawiającego,  w  dniu  18  lutego  2019  r.,  odwołanie  wniósł  wykonawca 

Althea  Polska  Sp.  z  o.o.  w  Mikołowie,  ul.  Bielska  49,  43-190  Mikołów,  zwany  dalej  jako 

„odwołujący”. 

W odwołaniu postawiono zamawiającemu następujące zarzuty  naruszenia (pisownia 

oryginalna): 

art.  89  ust.  1  pkt  2  PZP  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  PZP,  poprzez  zaniechanie  odrzucenia 

oferty  Wykonawcy  GE  pomimo  zmodyfikowania  przez  niego  Formularza  Cenowego 

po

legającego  na  usunięciu  rubryk,  w  których  należało  określić  wartość  obsługi 

serwisowej  dla  każdego  z  urządzeń  medycznych  z  osobna,  podczas  gdy 

w 

udostępnionym  wykonawcom  Formularzu  Cenowym  Zamawiający  wymagał 

podania tych danych, a ponadto mają one istotny wpływ na ustalenie zakresu wpływu 

ewentualnych  nieprawidłowości  w  obsłudze  serwisowej  poszczególnych  urządzeń 

medycznych  na  realizację  całości  Umowy,  przez  co  zaburzają  równowagę 

kontraktową na rzecz Wykonawcy GE a także skutkują niezasadną korzyścią dla tego 

wykonawcy  w  porównaniu  do  wykonawców,  którzy  wypełnili  formularz  ofertowy 

z 

należytą starannością, 

art.  89  ust.  1  pkt  6  PZP,  poprzez  zaniechanie  odrzucenia  oferty  Wykonawcy  GE, 

pomimo  iż  zawiera  ona  błąd  w  obliczeniu  ceny,  bowiem  Wykonawca  GE  podał 

w 

Formularzu  Cenowym  wyłącznie  wartość  obsługi  serwisowej  wszystkich  urządzeń 

medycznych  łącznie,  podczas  gdy  Zamawiający  wymagał  aby  wartość  ta  została 

ustalona wskutek zsumowania wartości obsługi serwisowej poszczególnych urządzeń 

medycznych. 

Wobec  powyższego  odwołujący  wniósł  o  merytoryczne  rozpatrzenie  przez  Krajową 

Izbę  Odwoławczą  wniesionego  odwołania  i  jego  uwzględnienie  w  całości,  dopuszczenie 

i 

przeprowadzenie  dowodów  z  dokumentacji  postępowania,  a  także  dowodów  opisanych 

szczegółowo  w  treści  niniejszego  odwołania  oraz  dowodów,  które  zostaną  powołane 

i 

przedłożone  na  rozprawie  oraz  nakazanie  zamawiającemu  odrzucenia  oferty  wykonawcy 

GE w zakresie pakietu nr 135.  

Wniesiono  także  o  zasądzenie  od  zamawiającego  na  rzecz  odwołującego  kosztów 

postępowania  odwoławczego,  w  tym  kosztów  doradztwa  prawnego,  według  norm 

przepisanych i zgodnie z fakturą przedstawioną przez odwołującego na rozprawie. 

W 

uzasadnieniu środka ochrony prawnej odwołujący wskazał co następuje. 

Odwołujący przytoczył stan faktyczny sprawy i podniósł, że okolicznością bezsporną 

między stronami jest to, że wykonawca GE Medical Systems Polska Sp. z o.o. zmodyfikował 

udostępniony  przez  zamawiającego  formularz  cenowy,  scalając  rubryki  H2157-H2160  oraz 

K2157-K2160. 

Strony różnią się jednak oceną prawną skutków dokonanej przez wykonawcę 

modyfikacji. Zdaniem  o

dwołującego scalenie rubryk powinno skutkować odrzuceniem oferty 

wykonawcy  GE  Medical  Systems  Polska  Sp.  z  o.o.,  w 

ocenie  zaś  zamawiającego  (oraz 

wykonawcy  GE  Medical  Systems)  modyfikacja  ta  n

ie  powinna  mieć  wpływu  na  wynik 

p

ostępowania. 

Według  odwołującego,  aby  rozstrzygnąć  spór  w  tym  zakresie,  należy  zadać  sobie 

pytanie, dlaczego w ogóle wykonawca GE Medical Systems zmodyfikował formularz cenowy. 

Jak  czytamy  w w

yjaśnieniach,  wykonawca  ten  twierdzi,  że  „znajdował  się  w  uzasadnionym 

przekonaniu,  iż  wypełniając  formularz  ofertowy  [cenowy  –  przypis  odwołującego]  postępuje 

zgodnie  z  wytycznymi  z

amawiającego".  Innymi  słowy,  wykonawca  GE  Medical  Systems 

podnosi,  że  poprzez  wprowadzenie  zmian  w  formularzu  cenowym  (opracowanym 

i 

udostępnionym  przez  zamawiającego),  w  istocie  dostosował  go  do  prawdziwych  intencji 

z

amawiającego.  

Powyższe  rozumowanie,  w  ocenie  odwołującego,  jest  sprzeczne  z  zasadami  logiki 

i 

doświadczenia  życiowego.  Gdyby  bowiem  zamawiający  chciał  aby  formularz  cenowy 

wyglądał  jak  ten  złożony  przez  wykonawcę  GE  Medical  Systems,  to  sam  nadałby  mu  taki 

kształt. Innymi słowy, gdyby zamawiający – jak twierdzi wykonawca – nie wymagał podania 

wartości  obsługi  serwisowej  dla  każdego  z  urządzeń  z  osobna,  to  sam  udostępniłby 

formularz  cenowy  ze  scalonymi  rubrykami  H2157-H2160  oraz  K2157-K2160. 

Skoro  zaś 

z

amawiający  udostępnił  formularz  cenowy,  w  którym  należało  wypełnić  określone  rubryki, 

wykonawcy  powinni  się  do  jego  polecenia  zastosować,  uznając,  że  zrobił  to  w  konkretnym 

celu.  Ewentualnie,  jeżeli  treść  polecenia  zamawiającego  (lub  cel  jego  wydania)  była  dla 

któregoś  z  wykonawców  niejasna,  możliwe  było  skierowanie  w  tym  zakresie  wniosku 

o 

wyjaśnienie treści SIWZ w trybie art. 38 ust. 1 p.z.p. 

Niezal

eżnie od powyższego, w ocenie odwołującego, w niniejszej sprawie oczywisty 

jest  zarówno  fakt,  że  zamawiający  wymagał  podania  wartości  obsługi  serwisowej  każdego 

z u

rządzeń z osobna, jak i powody, którym się kierował. W tym miejscu, należy przypomnieć, 

że  pakiet  nr  135  obejmuje  obsługę  serwisową  czterech  urządzeń:  trzech  rezonansów 

magnetycznych  oraz  jednego  tomografu  komputerowego. 

Logiczne  jest  więc,  że 

z

amawiający  wymagał  wskazania  wartości  obsługi  serwisowej  dla  każdego  z  urządzeń 

z osobna,  tak  aby  w  prz

ypadku,  w  którym  podczas  realizacji  umowy  wystąpią  określone 

nieprawidłowości dotyczące tylko jednego (lub kilku) z nich, możliwe było ustalenie zakresu 

ich  wpływu  na  realizację  całości  umowy.  Co  przy  tym  istotne,  obsługa  serwisowa 

poszczególnych  urządzeń  istotnie  różni  się  miedzy  sobą  wartością.  Przykładowo  – 

o

dwołujący  wycenił  koszt  obsługi  tomografu  komputerowego  na  kwotę  bliską  kosztowi 

obsługi  wszystkich  pozostałych  urządzeń  (801 000,00  PLN  netto  vs  993 000,00  PLN  netto, 

co odpowiada blisko 45% wartości całej umowy), vide formularz cenowy odwołującego. 

Przenosząc  powyższe  rozważania  na  konkretne  przykłady,  w  pierwszej  kolejności 

warto  przywołać  §  3  ust.  13  umowy,  zgodnie  z  którym  „w  przypadku  braku  możliwości 

naprawy  urządzenia  na  skutek  jego  wycofania  z  obsługi  serwisowej  i  braku  dostępności 

części  zamiennych  wykonawca  sporządza  odpowiednie  orzeczenie  techniczne  będące 

podstawą  do  kasacji  tego  urządzenia".  Co  oczywiste,  w  takim  przypadku  wartość  umowy 

serwisowej  powinna  zostać  pomniejszona  o  kwotę  odpowiadającą  wartości  obsługi 

serwisowej  konkretnego  u

rządzenia  przeznaczonego  do  kasacji.  Innymi  słowy,  przy 

założeniu, że umowa zostanie zawarta z odwołującym, zaś np. w połowie czasu jej trwania 

(po  18  miesiącach)  zajdzie  konieczność  kasacji  tomografu  komputerowego,  łatwo  obliczyć, 

że  wynagrodzenie  umowne  należne  odwołującemu  zostałoby  pomniejszone  o  kwotę 

PLN  netto  (połowa  wartości  obsługi  serwisowej  tomografu  komputerowego 

wskazanej w formularzu cenowym).  

Jeżeli  zaś  umowa  zostanie  zawarta  z  wykonawcą  GE  Medical  Systems,  to 

niemożliwe będzie ustalenie o jaką wartość należy pomniejszyć należne mu wynagrodzenie 

umowne 

–  wykonawca  GE  Medical  Systems  nie  wskazał  bowiem  koniecznych  ku  temu 

danych w formularzu c

enowym (mimo iż wymagał ich zamawiający). Co za tym idzie, będzie 

on  mógł  swobodnie  manipulować  poszczególnymi  elementami  cenowymi  złożonej  oferty, 

przykładowo – twierdząc, że obsługa serwisowa tomografu komputerowego reprezentuje dla 

niego najmniejszy koszt, co stwarza pole do nadużyć na etapie realizacji umowy. 

Analogiczna  konsekwencja  powstanie  w  przypadku,  w  którym  wybrany  wykonawca 

świadczyłby  prawidłowo  obsługę  serwisową  trzech  rezonansów  magnetycznych,  zaś 

dopuścił  się  uchybień  (np.  opóźnień)  w  zakresie  tomografu  komputerowego.  W  takim 

przypadku,  gdyby  z

amawiający  zdecydował  się  na  skorzystanie  z  prawa  odstąpienia  od 

u

mowy  wyłącznie  w  części  dotyczącej  tomografu  (do  czego  miałby  pełne  prawo  w  świetle 

§ 8 ust.  1  umowy),  wynagrodzenie  umowne  odwołującego  zostałoby  pomniejszone 

o 

określony  procent  kwoty  801 000,00  PLN  netto  (wartość  obsługi  serwisowej  tomografu 

komputerowego). 

Jeżeli  zaś  analogiczna  sytuacja  przytrafi  się  wykonawcy  GE  Medical 

Systems

,  to  niemożliwe  będzie  ustalenie  jaka  cześć  wynagrodzenia  umownego  jest  mu 

należna. 

Powyższe,  w  opinii  odwołującego,  mogłoby  również  spowodować  istotne  różnice 

w 

zakresie  dalszego  funkcjonowania  obu  wykonawców  na  rynku  zamówień  publicznych. 

Zgodnie  bowiem  z  art.  24  ust.  5  pkt  4  p.z.p.

,  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  wyklucza  się  wykonawcę,  który,  z  przyczyn  leżących  po  jego  stronie, 

nienależycie  wykonał  w  istotnym  stopniu  wcześniejszą  umowę  w  sprawie  zamówienia 

publicznego, co doprowadziło do jej rozwiązania. 

O  ile  więc  w  przypadku  odwołującego  można  by  stwierdzić,  że  niezrealizowanie 

blisko  45%  wartości  umowy  z  pewnością  stanowi  jej  niewykonanie  w  istotnym  stopniu,  to 

z uwagi  na  opisywane  braki  w  formularzu  cenowym  wykonawcy  GE  Medical  Systems, 

niemożliwe byłoby stwierdzenie wobec niego analogicznego skutku. 

W ocenie  o

dwołującego można domniemywać, że wykonawca GE Medical Systems 

zmodyfikował  formularz  cenowy,  nie  po  to  aby  „postąpić  zgodnie  z  wytycznymi 

z

amawiającego", lecz po to aby móc swobodnie manipulować wartością obsługi serwisowej 

poszczególnych  urządzeń,  tak  aby  poprawić  swoją  sytuację  na  etapie realizacji  umowy  lub 

nawet  po  jej  zakończeniu.  W  oczywisty  sposób  prowadzi  to  do  osłabienia  pozycji 

z

amawiającego,  którą  ten  słusznie  próbował  zabezpieczyć  poprzez  wymaganie  podania 

określonych danych w formularzu cenowym. 

Z  uwagi  na 

powyższe,  oferta  wykonawcy  GE  Medical  Systems  –  jako  niezgodna 

z 

treścią  SIWZ,  w  zakresie  Pakietu  nr  135  –  powinna  zostać  odrzucona  na  podstawie  art. 

89 ust. 1 pkt 2 p.z.p. 

Ponadto,  n

iezależnie  od  powyższego,  według  odwołującego  dokonana  przez 

w

ykonawcę  GE  Medical  Systems  modyfikacja  świadczy  również  o  tym,  że  złożona  przez 

niego oferta zawiera błąd w obliczeniu ceny w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 6 p.z.p. 

Odwołujący  przytoczył  fragment  wyroku  Izby  z  13  grudnia  2012  r.,  sygn.  akt  KIO 

, i podniósł, iż w świetle przywołanego wyroku można przyjąć, że jeśli istnieje wiele 

sposobów poprawienia stwierdzonej nieprawidłowości i tym samym nie można łatwo ustalić 

jedynego,  słusznego  sposobu  wyjaśnienia  (poprawienia)  nieprawidłowości,  to  wówczas 

mamy do czynien

ia z błędem (np. 0+0+0=20). Jeżeli zaś istnieje tylko jeden logiczny sposób 

poprawienia  dostrzeżonej  nieprawidłowości  (bo  wynika  to  wprost  z  przeprowadzenia 

prawidłowych  wyliczeń  matematycznych),  wówczas  bez  wątpienia  mamy  do  czynienia 

z 

omyłką oczywistą (np. 1+2+3=7). 

Odnosząc  powyższe  do  zaistniałego  w  sprawie  stanu  faktycznego,  w  ocenie 

odwołującego,  należy  uznać,  że na  podstawie formularza  cenowego udostępnionego  przez 

z

amawiającego  można  bezspornie  ustalić,  że  jego  intencją  było  aby  wykonawcy  obliczyli 

ceny  ofertowe  w  następujący  sposób:  po  pierwsze,  wpisali  wartość  obsługi  serwisowej 

poszczególnych  urządzeń  w  rubrykach  H2157-H2160  oraz  K2157-K2160,  a  następnie 

zsumowali ceny łączne w rubrykach H2161 oraz K2161 (tj. A+B+C+D=E).  

Natomiast  wykonawca  GE  Medical  Systems 

nie  dostosował  się  do  tego  polecenia, 

przechodząc od razu do ostatniego punktu, tj. podania cen łącznych w rubrykach H2161 oraz 

K2161,  pomijając  istotny  z  punktu  widzenia  zamawiającego  pierwszy  krok  czyli  działanie 

matematyczne polegające na zsumowaniu czterech różnych składników. 

W  dniu  22  lutego  2019  r.  oświadczenie  w  przedmiocie  uwzględnienia  odwołania 

w 

całości  wniosła  osoba  prawidłowo  umocowana  do  reprezentacji  zamawiającego.  

Stanowisko to zostało podtrzymane przez zamawiającego na posiedzeniu i rozprawie. 

Izba  dopuściła  do  udziału  w postępowaniu  odwoławczym  wykonawcę  GE  Medical 

Systems  Polska  Sp.  z  o.o.  w 

Warszawie,  ul.  Wołoska  9,  02-583  Warszawa,  zgłaszającego 

przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego,  zwanego  dalej 

jako „przystępujący”.  

Przystępujący wniósł sprzeciw wobec uwzględnienia odwołania przez zamawiającego 

i 

przedłożył swoje stanowisko w formie pisemnej. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie,  po  zapoznaniu  si

ę  ze  stanowiskami  przedstawionymi  w  odwołaniu,  piśmie 

procesowym  przystępującego,  konfrontując  je  z  zebranym  w  sprawie  materiałem 

dowodowym,  w  tym  z  dokumentacją  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego,  przedstawioną  przez  zamawiającego,  po  wysłuchaniu  oświadczeń 

i 

stanowisk  stron  złożonych  ustnie  do  protokołu  w  toku  rozprawy,  gdzie  strony 

i 

uczestnik postępowania podtrzymali stanowiska złożone pisemnie, ustaliła i zważyła, 

co następuje: 

Izba  ustaliła,  iż  niniejsza  sprawa,  w  zakresie  zarzutów  podniesionych  przez 

odwołującego, mieści  się w  zakresie przedmiotowym  ustawy  p.z.p.  i  że odwołanie,  które  ją 

zainicjowało  zostało  wniesione  przez  podmiot  uprawniony  oraz  dotyczy  materii  określonej 

w art. 

179  ust.  1  p.z.p.  oraz  art.  180  ust.  1  p.z.p.,  a  więc  podlega  kognicji  Krajowej  Izby 

Odwoławczej.  

Ponadto 

skład  orzekający  ustalił,  że  odwołanie  podlega  rozpoznaniu  na  podstawie 

art. 187  ust.  1 

p.z.p.  i  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których  stanowi 

art. 189  ust.  2 

p.z.p.,  a  których  stwierdzenie  skutkowałoby  odrzuceniem  odwołania 

i 

odstąpieniem od badania meritum sprawy.  

Przystępując  do  rozpoznania  odwołania,  Izba  zobowiązana  była  do  oceny 

wypełnienia  przesłanek  wskazanych  w  art.  179  p.z.p.,  które  warunkują  możliwość 

skorzystania ze środków ochrony prawnej przez odwołującego.  

Jak  podniósł  odwołujący,  w  wyniku  naruszenia  przez  zamawiającego  wskazanych 

przepisów  p.z.p.  jego  interes,  jako  zainteresowanego  uzyskaniem  przedmiotowego 

zamówienia,  doznał  uszczerbku.  Odwołujący  jako  jedyny  złożył  ofertę  niepodlegającą 

odrzuceniu  w  ramach  pakietu  nr  135, 

zaś  wyłącznie  w  wyniku  dokonania  wskazanych 

w 

odwołaniu  naruszeń  przez  zamawiającego oferta  odwołującego nie została wybrana jako 

oferta  najkorzystniejsza. W  związku  z powyższym  odwołujący  narażony  jest  na  poniesienie 

szkody, 

w  postaci  nieuzyskania  przedmiotowego  zamówienia.  W  przypadku  uwzględnienia 

odwołania  oferta  odwołującego  będzie  jedyną  niepodlegającą  odrzuceniu  ofertą  w  zakresie 

pakietu nr 135 p

ostępowania, a tym samym uzyska najlepszy wynik w procesie oceny ofert. 

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Izby została wypełniona hipoteza art. 179 ust. 

p.z.p., zatem odwołujący posiada legitymację materialną do wniesienia odwołania. 

Stan faktyczny sprawy nie był pomiędzy stronami sporny, sporna była ocena prawna 

ofert

y przystępującego, dokonana przez zamawiającego.  

Postawione  przez  odwołującego  zarzuty  wniesionego  środka  ochrony  prawnej 

sprowadzały problematykę sprawy do dwóch osi sporu:  



do  oceny 

czy  sposób  wypełnienia  formularza  cenowego  przez  przystępującego, 

powoduje  niezgodność  jego  oferty  z  treścią  SIWZ,  na  kanwie  art.  89 ust.  1  pkt 

2 p.z.p., 



do weryfikacji czy zamawiający winien, w oparciu o art. 89 ust. 1 pkt 6 p.z.p., odrzucić 

ofertę przystępującego, ponieważ zawiera błąd w obliczeniu ceny;  

Krajowa Izba 

Odwoławcza dokonała oceny stanu faktycznego ustalonego w sprawie 

mając na uwadze art. 192 ust. 2 p.z.p., który stanowi, że: "Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli 

stwierdzi  naruszenie przepisów  ustawy, które miało wpływ  lub  może mieć  istotny  wpływ  na 

wynik postępowania o udzielenie zamówienia".  

Uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy przedłożony przez strony, 

a  opisany  w  dalszej  części  uzasadnienia,  a  także  ustalenia  poczynione  na  podstawie 

dokumentacji  postępowania,  przedłożonej  przez  zamawiającego  –  mając  na  względzie 

zakres  sprawy  zakreślony  przez  okoliczności  faktyczne  podniesione  w  odwołaniu  –  skład 

orzekający  stwierdził,  iż  sformułowane przez  odwołującego  zarzuty  nie mogą prowadzić  do 

wniosku, iż w sprawie doszło do naruszenia prawa przez zamawiającego, a w konsekwencji 

uznania odwołania za uzasadnione.  

Przeciwnie,  całość  zebranego  materiału  dowodowego  wskazuje,  w  sposób  nie 

budzący  wątpliwości,  na  prawidłowość  kwestionowanych  przez  odwołującego  czynności 

zamawiającego,  co powoduje, że odwołanie, jako nie posiadające uzasadnionych podstaw, 

należało oddalić. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  stwierdziła,  że  odwołujący  nie  wykazał,  aby  zarzut 

postawiony w pkt 1 petitum 

odwołania – naruszenia przez zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 

2 p.z.p. w zw. z art. 7 ust. 1 p.z.p., poprzez zaniechanie odrzucenia oferty 

przystępującego – 

posiadał uzasadnione podstawy i jako taki, zarzut ten został przez Izbę oddalony. 

Zgodnie  z  art.  196  ust.  4  p.z.p.  skład  orzekający  wskazuje,  że  na  podstawie  art. 

89 ust.  1 

pkt  2  p.z.p.  zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  jej  treść  nie  odpowiada  treści 

specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2 pkt 3 p.z.p. 

Na  kanwie  art.  82  ust.  3  p.z.p.  treść  oferty  musi  odpowiadać  treści  specyfikacji 

istotnych  warunków  zamówienia.  Przy  czym  definicja  oferty,  zawarta  w  art.  66  k.c.  w  zw. 

z art. 14 p.z.p

., stanowi, iż oświadczenie drugiej stronie woli zawarcia umowy stanowi ofertę, 

jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy.  

Warto zaznaczyć,  że zarówno  treść  SIWZ, jak  i treść  oferty,  stanowią merytoryczne 

postanowienia  oświadczeń  woli  odpowiednio:  zamawiającego,  który  w  szczególności  przez 

opis  prz

edmiotu  zamówienia  precyzuje,  jakiego  świadczenia  oczekuje  po  zawarciu  umowy 

w 

sprawie  zamówienia  publicznego,  oraz  wykonawcy,  który  zobowiązuje  się  do  wykonania 

tego świadczenia w razie wyboru złożonej przez niego oferty jako najkorzystniejszej. Wobec 

tego 

– co do zasady – porównanie zaoferowanego przez wykonawcę świadczenia z opisem 

przedmiotu  zamówienia,  sposobem  i  terminem  jego  realizacji  wymaganymi  przez 

zamawiającego,  przesądza  o  tym,  czy  treść  złożonej  oferty  odpowiada  treści  SIWZ  –  jest 

z 

nią zgodna (por. wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z 22.05.2017 r. sygn. akt III Ca 452/17). 

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że niezgodność treści oferty, o której 

mowa  w  art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.  dotyczy  sfery  merytorycznej  zobowiązania  określonego 

w doku

mentacji  postępowania  oraz  zobowiązania  zaoferowanego  w  ofercie  przez 

wykonawcę.  Wada  oferty  wypełniająca  hipotezę  tego  przepisu  może  również  polegać  na 

sporządzeniu  i  przedstawienia  oferty  w  sposób  niezgodny  z  wymaganiami  SIWZ  – 

z 

zaznaczeniem,  iż  chodzi  tu  o  wymagania  SIWZ  dotyczące  sposobu  wyrażenia,  opisania 

i 

potwierdzenia  zobowiązania  ofertowego  –  a  więc  wymagania,  co  do  treści  oferty,  a  nie 

wymagania co do jej formy, które również zamieszczane są w dokumentacji postępowania.  

Za wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku z 08.05.2013 r., sygn. akt XII Ga 186/13, 

stwierdzić należy, że „oferta w swej warstwie merytorycznej musi odpowiadać oczekiwaniom 

zamawiającego  wyrażonym  w  specyfikacji.  Nie  musi  natomiast  wypełniać  wymogów 

zamawiającego  co  do  formy  prezentacji.  Każdy  wymóg  postawiony  przez  zamawiającego 

w 

SIWZ  co  do  formy  składanych  ofert  może  być  traktowany  wyłącznie  jako  zalecenie 

sporządzenia  oferty  we  wskazany  sposób,  nie  zaś  jako  bezwzględny  obowiązek 

wykonawców (por. również  wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z 09.09.2015 r. sygn. akt 

XII Ga 373/15).  

Ponadto, j

ak trafnie wskazał Sąd Okręgowy w Katowicach w wyroku z 13.02.2017 r., 

sygn.  akt  IX  Ga  3/17, 

„Przypadek  opisany  w  art.  89  ust.  1  pkt  2  ustawy  Pzp  zachodzi 

wówczas,  gdy  pomiędzy  treścią  oferty  i  treścią  SIWZ  występuje  istotny  dysonans 

uzasadniający twierdzenie, że wykonawca zaoferował świadczenie inne niż opisane w SIWZ, 

co  stwarza  zagrożenie,  że  wykonawca  będzie  wykonywał  zamówienie  niezgodnie 

z 

oczekiwaniami zamawiającego.”  

Skład rozpoznający odwołanie powyższe poglądy popiera i przyjmuje za własne. 

Zaznaczyć również należy, że  przedmiotowa niezgodność treści oferty z SIWZ musi 

posiadać  charakter  zasadniczy  i  nieusuwalny,  ze  względu  na  zastrzeżenie  obowiązku 

zamawiającego polegającego na poprawieniu oferty, zgodnie z brzmieniem art. 87 ust. 2 pkt 

3 p.z.p.  Zatem  omawiana  podstawa  odrzucenia  oferty  dotyczy  sytuacji 

kiedy  zamawiający 

nie  ma  możliwości  wyjaśnienia  treści  oferty  i potwierdzenia  w  ten  sposób  jej  zgodności 

z 

treścią  SIWZ  –  na  podstawie  art.  87 ust.  1 p.z.p.,  z  zastrzeżeniem  generalnego  zakazu 

zmian w treści oferty, który wynika ze zdania drugiego tego przepisu. 

Dalej  skład  orzekający  wskazuje,  że  zastosowanie  sankcji  w  postaci  odrzucenia 

oferty, w oparciu o art. 89 ust. 1 pkt 2 p.z.p., wyma

ga wykazania na czym niezgodność oferty 

polega,  poprzez  jednoznacznie  wskazanie  w  ofercie  co  nie  jest  zgodne  i  w  jaki  sposób  ta 

niezgodność  występuje  –  w  konfrontacji  z  klarownie  wskazanymi  i  ustalonymi  fragmentami 

SIWZ, dotyczącymi kwantyfikowalnych właściwości przedmiotu zamówienia (por. wyrok Sądu 

Okręgowego  w  Katowicach  z  10.11.2011  r.  sygn.  akt  XIX  Ga  477/11,  wyrok  Sądu 

Okręgowego w Łodzi z 22.05.2017 r. sygn. akt III Ca 452/17). 

Zatem 

punktem  wyjścia  dla  ustalenia  i  stwierdzenia  niezgodności  oferty  z  treścią 

SIWZ  jest  właściwe  ustalenie  oraz  zinterpretowanie  wymagań  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia,  sporządzonej  w  danym  postępowaniu.  Ogólnie  wskazać  w tym 

zakresie  należy,  iż  specyfikacja  istotnych  warunków  zamówienia,  od  momentu  jej 

udostępnienia,  jest  wiążąca  dla  zamawiającego  –  jest  on  zobowiązany  do  przestrzegania 

warunków  w  niej  umieszczonych.  Udostępnienie  SIWZ  jest  bowiem  czynnością  prawną 

powodującą powstanie zobowiązania po stronie zamawiającego, który jest związany swoim 

oświadczeniem  woli  co  do  warunków  prowadzenia  postępowania  i kształtu  zobowiązania 

wykonawcy  określonego  w SIWZ  i  po  otwarciu  ofert  zamawiający  nie może tych warunków 

zmienić, ani od nich odstąpić (por. wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku z 16.05.2012 r. 

sygn.  akt  II  C

a  397/13,  wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Opolu  z  11.03.2013  r.  sygn.  akt  

I C 

577/12, wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z 10.07.2015 r. sygn. akt I C 2/15). 

W  ocenie  składu  orzekającego  treść  dokumentacji  postępowania  winna  być 

interpretowane w 

miarę możliwości literalnie i ściśle – stanowi to gwarancję pewności obrotu 

oraz  realizację  naczelnych  zasad  zamówień  publicznych,  określonych  w  art.  7  p.z.p., 

zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców, a także przejrzystości 

postępowania,  tak  aby  z  jednej  strony  wykonawcy  nie  mieli  trudności  z  odczytaniem 

wymogów  zamawiającego,  czy  weryfikacji  ofert  konkurencji,  a  także  aby  ograniczyć  pole 

ewentualnych niejasności i nieporozumień, skutkujących uznaniowością przy ocenie ofert.  

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanego odwołania Krajowa Izba 

Odwoławcza stwierdziła jak niżej. 

W  oparciu  o  zakreślone  we  wcześniejszej  części  uzasadnienia  akta  sprawy 

odwoławczej, Izba ustaliła następujące okoliczności w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia 

– okoliczności te nie były sporne pomiędzy stronami postępowania. 

Przedmiotem  zamówienia  jest  świadczenie  usług  w  zakresie  przeglądów 

technicznych,  napraw,  umów  serwisowych,  legalizacji,  kalibracji,  wzorcowań  oraz 

testów  specjalistycznych  aparatury  medycznej.  Wymagania  dotyczące  przedmiotu 

zamówienia  zostały  zawarte  w  załączniku  nr  2b  do  SIWZ  (pkt 3.2  rozdziału  3  SIWZ 

wymagania dotyczące przedmiotu zamówienia).  

Zgodnie  z  pkt  11.4  SIWZ 

„ofertę składa się na druku formularza oferty (załącznik nr 

do  SIWZ)  wraz  z którym należy  złożyć  następujące  dokumenty: formularz  cenowy 

(załącznik nr 2 do SIWZ), pełnomocnictwa – jeżeli dotyczy, JEDZ”. 

W rozdziale 13 SIWZ zamawiający określił sposób obliczenia ceny: 

„Wykonawca  cenę  oferty  podaje  w  odpowiednio  wypełnionym  formularzu 

oferty i formularzu cenowym, stanowiących załączniki odpowiednio nr 1 i nr 2a 

do niniejszej specyfikacji. 

13.16  Cena  oferty 

to:  cena  wszystkich  przeglądów/  legalizacji  /kalibracji  /testów 

specjalistycznych/ 

napraw  itd.  dla  wszystkich  aparatów  w  okresie  3  lat 

z 

uwzględnieniem podatku od towarów i usług (VAT) wynikająca z formularza 

cenowego  stanowiącego  załącznik  nr  2a  do  SIWZ.  Ostateczną  cenę  brutto 

oferty  stanowi  wartość  ogółem  wynikająca  z  kolumny  nr  11  formularza 

cenowego  stanowiącego  załącznik  nr  2a  do  SIWZ  (będąca  sumą  wartości 

brutto  dla  poszczególnych  pozycji)  stosownie  do  części  na  którą  została 

złożona oferta ( dotyczy części 1 – 140 i 179). 

Uwaga: d

la części 1 – 140 i 179: 



w  kolumnie  6  należy  podać  cenę  netto  za  jeden  przegląd/  legalizację/ 

kalibrację/ test specjalistyczny dla jednego aparatu stosownie do każdej 

pozycji, 



w  kolumnie  8  należy  podać  wartość  netto  przeglądów/  legalizacji/ 

kalibracji/ 

testów  specjalistycznych  dla  wszystkich  aparatów  w  okresie 

lat poprzez pomnożenie kolumny 6 x 7 stosownie do każdej pozycji, 



w kolumnie 11 należy podać wartość brutto to znaczy należy powiększyć 

o  stawkę  VAT  wartość  netto  wynikającą  z  kolumny  8  stosownie  do 

każdej pozycji, 



wartość  ogółem  to  suma  wszystkich  wartości  dla  poszczególnych 

pozycji

.” 

W  rozdziale  14  SIWZ  zamawiający  wskazał  kryteria  oceny  ofert  –  w  postaci  ceny 

brutto 

–  60%  oceny  i  parametrów  jakościowych  –  40%  oceny,  w  tym  cena  brutto 

„to wartość  ogółem  wynikająca  z  kolumny  10  formularza  cenowego  stanowiącego 

załącznik nr 2a do SIWZ (stosownie do części, na którą została złożona oferta)”. 

Zgodnie  z  pkt  17.15  SIWZ  umowa  w  sprawie  zamówienia  publicznego  zostanie 

zawarta na warunkach określonych w załączniku nr 5 do SIWZ. 

W formularzu ofertowym (załącznik nr 1 do SIWZ) w pkt 1 wykonawcy winni wskazać 

„cenę ryczałtową brutto …, słownie: …., w tym VAT: …”.  

Przystępujący  złożył formularz  ofertowy,  do którego  załączono wypełniony  załącznik 

nr 2a do SIWZ dla części 135, udostępniony przez zamawiającego w formacie Excel. 

Wyjaśnienia treści oferty przystępującego: 

a) 

z

amawiający  wezwał  przystępującego  pismem  z  dnia  08.01.2019  r.  do 

złożenia  wyjaśnień,  w  oparciu  o  art.  87  ust.  1  p.z.p.,  gdzie  wskazano: 

„Poniżej zastrzeżenia 

jednego 

z 

wykonawców 

biorących 

udział 

w 

postępowaniu.  (…)  W  związku  z  powyższym  oczekujemy  Państwa 

stanowiska do dnia 15.01.2019 r.”, 

b) 

p

rzystępujący złożył wyjaśnienia w dniu 10.01.2019 r.; 

W  dniu  08.02.2019  r.  zamawiający  wybrał  ofertę  przystępującego,  jako  ofertę 

najkorzystniejszą w postępowaniu. 

W  ramach  uwag  natury  ogólnej  skład  orzekający  wskazuje,  że  co  do  zasady, 

w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  stają  naprzeciwko  siebie  podmioty 

profesjonalne 

–  wykonawcy  prowadzący  działalność  gospodarczą  i jednostki  zamawiające, 

wydatkujące  środki  publiczne,  w  ramach  określonej  prawem  procedury.  Nie  tylko  od 

wykonawców  należy  wymagać  należytej  staranności  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia publicznego, tożsamy obowiązek dotyczy zamawiających.  

Po  weryfikacji  dokumentacji  postępowania  Izba  stwierdziła,  że  została  ona 

przy

gotowana przez zamawiającego w sposób niestaranny. Wskazany przez zamawiającego 

w  rozdziale  13  SIWZ  sposób  obliczenia  ceny  nie jest  spójny  z  formularzem  cenowym  i  nie 

ma  pokrycia  we 

wzorze  przyszłej  umowy.  O  ile  klarownym  jest,  że  wykonawcy  rywalizują 

ceną  brutto  oferty  –  czyli  ceną  wszystkich  przeglądów/  legalizacji/  kalibracji/  testów 

specjalistycznych/  napraw  itd., 

dla  wszystkich  aparatów  w  okresie  3  lat,  z  uwzględnieniem 

podatku od towarów i usług, którą jest również ceną z kolumny 11 formularza cenowego, i to 

ta  wartość  podlega  ocenie  w  kryterium  oceny  ofert  (pomimo,  że  zgodnie  z  pkt 

zamawiający wskazał, że bada ceny z kolumny 10, którą jest wartość VAT) – to już sam 

sposób  wypełnienia  załącznika  do  formularza  ofertowego,  w postaci  formularza  cenowego 

(załącznik nr 2a do SIWZ) budzi poważne wątpliwości.  

Wskazane przez zamawiającego uwagi do załącznika nr 2a do SIWZ, dla części 1 – 

140  i  179

,  które  stanowią  instrukcję  wypełniania  formularza  cenowego  (vide  sposób 

obliczenia ceny, pkt 13.16 SIWZ)

, są niespójne z tym co znajduje się w formularzu cenowym.  

Nie  można  zastosować  sposobu  wypełnienia  kolumny  8  formularza,  ze  sposobu 

obliczenia  ceny, 

bowiem  nie ma  liczb do  przemnożenia.  Natomiast  sposób  obliczenia ceny 

z kolumny 11 

– gdzie żąda się podania wartości brutto, czyli wartości z 8 kolumny, stosownie 

dla  każdej  pozycji  –  jest  sprzeczny  z treścią  formularza  cenowego,  który  zawiera  uwagę 

„jedna wartość na wszystkie aparaty” oraz niespójny z nazwą kolumny nr 11 „wartość brutto 

w okresie 3 lat (dla wszys

tkich aparatów)”. Zatem nie wiadomo czy wskazać cenę dla każdej 

pozycji, czy jednak dla wszystkich aparatów. 

Zrozumiałym  jest,  że  zamawiający  określił,  iż  żąda  podania  ceny  brutto  oferty, 

będącej  ceną  za  całość  zamówienia,  jednakże  nie  sposób  ustalić,  czy  zamawiający  żąda, 

czy  jednak  nie  chce, 

podania  składników  cenowych  co  do  cen  za  świadczenie  usługi  dla 

odrębnych aparatów. Nie da się jednoznacznie udzielić odpowiedzi na to pytanie, w oparciu 

o dokumentację postępowania. 

W  rozpoznawanej  sprawie  spornym  by

ło  czy  zamawiający  wymagał,  w  treści 

formularza  cenowego, 

podania  wartości  usług  serwisowych  dla  każdego  urządzenia 

z osobna,  czy  dla  wszystkich  razem 

–  stąd  niezbędnym  było  również  dokonanie  wykładni 

formularza cenowego.  

K

ierując  się  brzmieniem  formularza  cenowego,  Izba  wskazuje,  że  można  go  było 

wypełnić  na  kilka  sposobów.  W  ocenie  Izby,  w  spornej  kolumnie  11,  można  było  podać 

cztery  ceny,  w  rozbiciu  na  cztery  urządzenia.  Wtedy  „wartość  brutto  w  okresie  3  lat”  nie 

będzie podana „dla wszystkich aparatów”, ale dla każdego aparatu z osobna, zaś wartością 

dla  wszystkich  urządzeń  będzie  suma  (poz.  2161,  dla  kolumny  11).  W  tym  przypadku 

podanie czterech cen jednostkowych stoi w 

sprzeczności z nazwą kolumny (gdzie żąda się 

wartości  brutto  dla  wszystkich  aparatów,  a  nie  dla  poszczególnych  aparatów)  i jest 

niezgodne 

z uwagą zamawiającego, że wymaga się „jednej wartości na wszystkie aparaty”. 

Można  również  było  w  kolumnie  11  podać  jedną  cenę.  Wtedy  „wartość  brutto 

w 

okresie  3  lat  (dla  wszystkich  aparatów)”  jest  zgodna  z  nazwą  kolumny  i  uwagą 

zamawiającego,  że  ma  być  „jedna  wartość  na  wszystkie  aparaty”,  ale  stoi  w  sprzeczności 

z 

budową formularza cenowego, gdzie podzielono kolumnę na 4 urządzenia.  

Tym  niemniej, 

zarówno  w  jednym  przypadku,  jak  i  w  drugim,  pozycja  „suma”  to 

tożsama wartość (poz. 2161), będąca wartością newralgiczną dla postępowania, gdyż ceną 

oferty

, punktowaną w kryterium oceny ofert. 

Mając  na  uwadze  powyższe,  skład  orzekający  stwierdził,  że  wykonawca  mógł 

wypełnić  formularz  cenowy  na  co  najmniej  dwa  sposoby,  oba  w  jakimś  stopniu  sprzeczne 

z brzmieniem  formularza,  co  jest 

spowodowane  tym,  że  zamawiający  udostępnił 

wykonawcom formularz cenowy, który jest wewnętrznie niespójny i nie określił jednoznacznie 

w  ustalonym  sposobie  obliczenia  ceny  jak  formular

z  wypełnić.  Zaś  uwagi  zamawiającego 

(pkt  13.16)  nie  mogą  zostać  do  formularza  zastosowane,  bo  jego  nie  dotyczą,  bądź  są 

w kolizji 

z jego treścią. 

Ponadto  skład  orzekający  zaznacza,  że  §  6  wzoru  umowy  (vide  pkt  5  okoliczności 

istotnych  dla  rozstrzygnięcia)  dotyczący  warunków  płatności,  nie  posiada  rozbicia  na 

poszczególne  urządzenia.  Zamawiający  sfomułował  umowę  tak,  że  wskazuje  się  całkowitą 

wartość umowy – § 6 ust. 1 załącznika nr 5 do SIWZ, zaś w ust. 2 określono, że na kwotę tą 

składa się a) kwota za świadczenie kompleksowych usług serwisowych (miesięczny ryczałt 

za  usługi  serwisowe,  na  podstawie  faktury  VAT  obejmującej  usługi  wykonane  w danym 

miesiącu)  i b)  planowana  kwota  za  wykonanie  napraw.  Zatem  zamawiający  nie  podzielił 

w umowie wynagrodzenia na odr

ębne aparaty. 

W  konsekwencji  powyższego,  nie  sposób  doszukać  się  w  dokumentacji 

postępowania  celu  w  jakim  niebagatelnym  byłoby  podzielenie  ceny  usługi  serwisowej  na 

poszczególne urządzenia, jak twierdził odwołujący. Trudno nie zauważyć również, że każdy 

ze 

sposobów  wypełnienia  formularza  cenowego  nie  powoduje  merytorycznej  niezgodności 

oferty z 

przedmiotem zamówienia, a tylko taka niezgodność prowadzi do sankcji odrzucenia 

oferty.  

W  niektórych  przypadkach  sposób  zaoferowania  przez  wykonawcę  zobowiązania 

of

ertowego,  sprzeczny  z  wymaganiami  SIWZ,  również  mógłby  być  objęty  hipotezą  art. 

ust.  1  pkt  2  p.z.p.,  tym  niemniej  musi  być  to  związane  z  wymaganiami  co  do  treści 

(sposobu  opisania, 

wyrażenia  czy  potwierdzenia  zobowiązania  wykonawcy),  a  nie  co  do 

formy  przedstawienia  oferty. 

Skład  orzekający  podziela  w  tym  zakresie  stanowisko  Sądu 

Okręgowego  w  Szczecinie  z  07.03.2018  r.  sygn.  akt  VIII  Ga  102/18,  zgodnie  z  którym 

„Należy  bowiem  podzielić  pogląd,  zgodnie  z  którym  oferta  jedynie  w  swej  warstwie 

merytorycznej 

musi  odpowiadać  oczekiwaniom  zamawiającego  wyrażonym  w  specyfikacji 

(co  na  gruncie  tej  sprawy  dotyczy  limitów  procentowych  dla  poszczególnych  elementów 

ceny),  nie  musi  natomiast  wypełniać  wymogów  zamawiającego  co  do  formy  prezentacji 

(co na  gruncie  tej  sp

rawy  dotyczy  sposobu  wypełnienia  tabeli).  Każdy  wymóg  postawiony 

przez zamawiającego w SIWZ co do formy składanych ofert winien być bowiem traktowany 

wyłącznie  jako  zalecenie  sporządzenia  oferty  we  wskazany  sposób,  nie  zaś  jako 

bezwzględny  obowiązek  wykonawców.”  (por.  wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Gdańsku 

z 08.05.2013 r., XII Ga 186/13

, wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z 09.09.2015 r., sygn. 

akt XII Ga 373/15). 

W  ustalonym  stanie  rzeczy  odwołujący  nie  próbował  nawet  zarzucić  merytorycznej 

niezgodności  oferty  przystępującego,  rozumianej  jako  zobowiązanie  wykonawcy  wykonania 

zamówienia  zgodnie  z  wymaganiami  zamawiającego.  W  ostateczności,  można  byłoby 

rozpatrywać  czy  nie  doszło  do  niezgodności  oferty  przystępującego  w  postaci  formalnej, 

czego nie obejmuje art. 89 us

t. 1 pkt 2 p.z.p., tym niemniej to też wiąże się z obowiązkiem 

wskazania przez odwołującego treści SIWZ, z jaką oferta przystępującego byłaby niezgodna.  

Nie  sposób  nie  zauważyć,  że  odwołujący  nie  był  w  stanie  wskazać  treści 

dokumentacji  postępowania,  z  którą  oferta  przystępującego  jest  sprzeczna.  Usiłowano 

dokonać  następczej  wykładni  formularza  cenowego  –  z  pominięciem  sposobu  obliczenia 

ceny,  treści  przyszłej  umowy,  wybierając  jeden  ze  sposobów,  w  jaki  można  było  wypełnić 

załącznik  do  formularza  ofertowego,  w  postaci  formularza  cenowego  –  poprzez  wskazanie 

hipotetycznego  ciągu  zdarzeń,  kiedy  cena  za  usługę  serwisu,  w  rozbiciu  na  poszczególne 

urządzenia, mogłaby stać się istotna. Jest to wtórnie związane z indolencją zamawiającego 

przy sposobie formułowania dokumentacji postępowania. Niemniej jednak Izba nie podzieliła 

stanowiska  odwołującego  i  nie  znalazła  podstaw  do  obarczenia  przystępującego  błędami 

zamawiającego.  

Skład  rozpoznający  odwołanie  podzielił  w  tym  zakresie  linię  orzeczniczą,  zgodnie 

z 

którą  treść  SIWZ  musi  mieć  charakter  precyzyjny  i jednoznaczny,  zaś  błędy  popełnione 

w 

toku  postępowania  przez  zamawiającego  nie  mogą  wpływać  negatywnie  na  sytuację 

wykonawców,  biorących  udział  w  postępowaniu  (por.  wyrok  Sądu  Okręgowego  w  Nowym 

Sączu  z  18.03.2015  r.,  sygn.  akt  III  Ca  70/15,  wyrok  Sąd  Okręgowego  w  Gdańsku  z  dnia 

10.07.2015  r.,  sygn.  akt  I  C  2/15). 

Tym  bardziej,  że  formularz  cenowy,  można  było 

interpretować  na  kilka  sposobów,  zatem  okoliczność,  że  przystępujący  zinterpretował  te 

postanowienia  w  sposób  odmienny  niż  zamawiający  (który  uwzględnił  odwołanie),  będący 

autorem dokumentacji postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, nie może rodzić 

negatywnych  następstw  dla  wykonawcy  (za  linią  orzeczniczą  nakazującą  interpretację 

oświadczeń woli na korzyść podmiotu, który jest tego oświadczenia adresatem – por. wyrok 

Sądu  Okręgowego  w  Łodzi  z  16.05.2016  r.,  sygn.  akt  III  Ca  224/16  oraz  przywołane  tam 

obszernie orzecznictwo). 

Powyższego  stanowiska  nie  zmienia  fakt,  że  żaden  z  wykonawców  nie  wykorzystał 

u

prawienia  określonego  w  art.  38  ust.  1  p.z.p.  i  nie  zwrócił  się  do  zamawiającego 

o 

wyjaśnienie  treści  SIWZ.  Izba  wskazuje,  że  uprawnienie  to  przeradza  się  w  obowiązek 

wykonawcy,  który  może  skutkować  niedochowaniem  należytej  staranności,  wymaganej  od 

przeds

iębiorcy  przez  art.  355  §  2  k.c.,  kiedy  wykonawca  nie  zadba  o  własny  interes 

w 

postępowaniu (vide  wyrok Sądu Najwyższego z  05.06.2014 r. sygn. akt IV CSK 626/13). 

Natomiast 

w  gestii  wykonawców  nie  ma  obowiązku  dbania  o  interes  zamawiającego,  od 

którego  należałoby  oczekiwać  sumiennego  i  profesjonalnego  przygotowania  dokumentacji 

postępowania.  

Izba zwraca również uwagę, że oferty były oceniane w kryterium ceny całkowitej za 

realizację zamówienia, zatem nie ma ryzyka wystąpienia nieporównywalnych ofert. Również, 

w 

oparciu  o  brzmienie  przyszłej  umowy,  nie  nadano  poszczególnym  składnikom  cenowym 

żadnej rangi (cena za miesiąc za usługę, zgodnie z § 6 ust. 2 załącznika nr 5 do SIWZ, jest 

ceną za wszystkie cztery urządzenia, bez żadnego podziału na odrębne aparaty).  

Natomiast po dokonaniu analizy, 

czy istnieje konieczność wezwania przystępującego, 

w  oparciu  o  art.  87  ust.  1  p.z.p., 

do  złożenia  wyjaśnień  jakie  ceny  przyjęto  dla 

poszczególnych  urządzeń,  wobec  okoliczności  wskazywanych  przez  odwołującego,  Izba 

stwierd

ziła,  że  byłoby  to  nadmiernym  formalizmem,  który  nie  może  być  celem  samym 

w sobie. 

Innymi słowy, skoro zamawiający nie nadał w dokumentacji postępowania ważkiego 

znaczenia  cen  za  serwisowanie  poszczególnych  urządzeń,  to  nie  ma  podstaw  wzywania 

przystępującego  do  ich  podania,  dlatego,  że  jeden  ze  sposobów  interpretacji  formularza 

cenowego mógłby wskazywać na wymóg ich podania.  

Odwołujący podnosił, że na etapie realizacji umowy, w przypadku kasacji urządzenia 

(zgodnie  z  §  3  ust.  13  załącznika  nr  5  do  SIWZ),  bez  podania  cen  usługi  dla  osobnych 

urządzeń, nie będzie możliwe ustalenie ich wpływu na realizację umowy, tj. w przypadku gdy 

wystąpi  konieczność  kasacji  urządzenia,  którego  serwis  obejmuje  umowa  –  kiedy  strony 

umowy 

nie dojdą do porozumienia i nastąpi konieczność wystąpienia przez zamawiającego 

z 

roszczeniem o zmianę umowy, w postaci obniżenia wynagrodzenia – istotna staje się cena 

za  serwis  konkretnego  urządzenia,  bowiem  ułatwi  to  zamawiającemu  dochodzenie 

roszczenia,  natomiast 

w  innym  wypadku  niemożliwym  jest  ustalenie  o  jaką  wartość 

należałoby pomniejszyć wynagrodzenie.  

Krótko  wskazać  należy,  iż  w  ocenie  Izby,  racjonalny  zmawiający  –  który  chciałby 

wynagrodzeniu  za  serwis  poszczególnych  urządzeń  nadać  istotną  wagę  –  to  wskazałby  to 

w 

dokumentacji  postępowania.  W  ustalonym  stanie  rzeczy  nie  ma  takiej  treści  SIWZ, 

odwołującemu  zatem  pozostało  usiłowanie  dokonania  następczej  wykładni  formularza 

cenowego,  w  oparciu  o  hipotetyczny  ciąg  zdarzeń,  co  jednak  nie  może  doprowadzić  do 

odrzucenia 

oferty przystępującego, ze względu na jej niezgodność z treścią SIWZ. 

Następnie  skład  orzekający  wskazuje,  że  ze  względu  na  uwypuklone  przez 

odwołującego zasady naczelne p.z.p., określone w art. 7 ust. 1 p.z.p., zachowania uczciwej 

konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców,  jak  również  przejrzystości  postępowania, 

stanowisko odwołującego nie mogło się ostać.  

Odwołujący postulował wybór jednego ze sposobów wykładni formularza ofertowego, 

w  pominięciu  jego  całej  treści  i  odrzucenie  oferty  przystępującego,  gdyż  można  było 

fo

rmularz  cenowy  wypełnić  inaczej  (chociaż  nie  nastąpiła  merytoryczna  niezgodność 

zobowiązania  przystępującego  co  do  wymogów  zamawiającego).  Na  obecnym  etapie 

postępowania  –  kiedy  wykonawcy  oraz  Krajowa  Izba  Odwoławcza  są  związani  treścią 

dokumentacji  postępowania  –  właśnie  ze  względu  na  wskazywane  przez  odwołującego 

zasady  naczelne  p.z.p. 

skład  orzekający  nie  mógł  przychylić  się  do  zarzutów  odwołania. 

Zamawiający  ukształtował  warunki,  w  których  konkurują  wykonawcy,  w  ten  sposób,  że 

doszło  do  niespójności  i  dysharmonii  sposobu  obliczenia  ceny  i  formularza  cenowego 

(posiadającego wykluczające się treści), co jednak nie może spowodować odejścia od zasad 

ogólnych p.z.p. na rzecz nieuprawnionej uznaniowości przy ocenie ofert. 

Na marginesie należy  zaznaczyć,  że  zamawiający  skorzystał  z  instytucji  art.  87  ust. 

1 p.z.p.  i 

w  wyniku  uzyskanych  wyjaśnień  wybrał  ofertę  przystępującego,  jako 

najkorzystniejszą,  zaś  w  toku  postępowania  odwoławczego  zmienił  zdanie  i  uwzględnił 

odwołanie.  Po  pierwsze  Izba  wskazuje,  że  wyjaśnienie  treści  oferty  nie  służy  rozwiewaniu 

wątpliwości  wykonawców,  którzy  złożyli  oferty  w  postępowaniu  (patrz  treść  wezwania  do 

wyjaśnień,  pkt  8a  okoliczności  istotnych  dla  rozstrzygnięcia),  a  zamawiającego,  bowiem  to 

na  jednostkę  zamawiającą  ustawodawca  nałożył  obowiązek  zbadania  i  oceny  ofert. 

Zamawiający  nawet  nie próbował  stwarzać  pozorów,  że  ma  wątpliwości  co  do  treści  oferty 

przystępującego,  wskazując  wprost,  że  to  stanowisko  konkurencji.  Trudno  takie  działanie 

ocenić pozytywnie.  

Po  wtóre  w  ocenie  Izby,  z  treści  wezwania  do  wyjaśnień  nie  wynika,  żeby 

zamawiającego  interesowało,  jak  kształtują  się  poszczególne  ceny  za  serwis  konkretnych 

urządzeń  przystępującego  –  zamawiający  o  to  nie  zapytał.  Zatem  budzi  wątpliwość 

podnoszenie istotność tych cen, na potrzeby postępowania odwoławczego przez Izbą, skoro 

taka informacja nie była zamawiającemu potrzebna do wyboru oferty  przystępującego, jako 

oferty najkorzystniejszej. 

W  konsekwencji  powyższego  skład  orzekający  stwierdził,  że  argumentacja 

odwołującego  o  naruszeniu  przez  zmawiającego  art.  89  ust.  1  pkt  2  p.z.p.  pozostała 

gołosłowna,  zmierzała  wyłącznie  do  poprawy  sytuacji  procesowej  strony,  nadto  jest 

sprzeczna  z  ustalonym  stanem  rzeczy 

i  jako  taka  nie  mogła  stanowić  podstawy  do 

stwierdzenia  wadliwych  czynności  czy  zaniechań  zamawiającego,  zatem  zarzut  nr  1 został 

przez Izbę oddalony. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  stwierdziła,  że  nie  potwierdził  się  również  zarzut 

postawiony w pkt 2 petitum 

odwołania – naruszenia przez zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 

6 p.z.p.,  poprzez  zaniechanie  odrzucenia  oferty 

przystępującego,  jako  zawierającej  błąd 

w obliczeniu ceny 

– zarzut ten jako bezpodstawny, został przez Izbę oddalony. 

Wypełniając wymóg wynikający z art. 196 ust. 4 p.z.p. skład orzekający wskazuje, iż 

zgodnie  z  art.  89  ust. 

1  pkt  6  p.z.p.  zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  zawiera  ona  błędy 

w obliczeniu  ceny  lub  kosztu. 

Natomiast  wobec  ustawowego  obowiązku  poprawienia  przez 

zmawiającego  omyłek  –  w  oparciu  o  art.  87  ust.  2  p.z.p.  –  należy  przyjąć,  że  błędem, 

o 

którym  mowa  w  art.  89  ust.  1 pkt  6  p.z.p.,  jest  błąd  w  cenie,  który  nie  zawiera  się 

w ustawowych 

przesłankach poprawienia omyłki.  

Przenosząc  powyższe  rozważania  na  grunt  rozpoznawanego  odwołania  Izba 

wskazuje, że a priori nie doszło do błędu w cenie przystępującego, bowiem odwołujący nie 

wykazał,  aby  przyjęcie  przez  przystępującego  jednego  z  możliwych  sposobów  wypełnienia 

formularza  cenowego  powodowało  błąd  w  cenie  ofertowej.  W  ustalonym  stanie  rzeczy  nie 

ma  też  ryzyka  nieporównywalności  ofert,  ponieważ  wykonawcy  konkurują  ceną  za  całość 

wykonania zobowiązania zawartego w ofercie, a nie za poszczególne urządzenia. Cenie za 

świadczenie  usługi  serwisu  w  rozbiciu  na  poszczególne  aparaty  zamawiający  nie  nadał  –

w opar

ciu  o  dokumentację  postępowania  –  żadnej  wagi,  zaś  odwołujący  nie  wykazał 

okoliczności przeciwnej. 

Rozstrzygając  spór  skład  orzekający  miał  również  na  uwadze  stanowisko  Sądu 

Okręgowego  w  Gdańsku,  wyrażone  w  wyroku  z  10.07.2015  r.  sygn.  akt  I  C  2/15,  gdzie 

wskazano, iż „Przywołany przepis art. 89 ust. 1 pkt 6 w brzmieniu po wskazanej nowelizacji, 

stanowił,  że  zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  zawiera  błędy  w  obliczeniu  ceny.  Zdaniem 

jednak  Sądu  nie  można  przyjąć,  że  odrzucenie  to  winno  nastąpić  w  sytuacji,  w  której  do 

błędnego  oszacowania  doszło  tylko  i  wyłącznie  z  winy  samego  zamawiającego,  który 

nieprawidłowo  przygotował  Specyfikację  Istotnych  Warunków  Zamówienia  wraz 

z 

załącznikami  i  w  niejasny  sposób  opisał  zlecane  świadczenie  oraz  zasady  kalkulacji 

należnego  wynagrodzenia,  stanowiące  jedne  z  obligatoryjnych  elementów  specyfikacji. 

To 

właśnie na zamawiającym spoczywał obowiązek takiego skonstruowania specyfikacji, by 

treść oferty wykonawców mogła być przygotowana zgodnie z oczekiwaniami zamawiającego 

i  by  nie  zachodziły  żadne  wątpliwości  co  do  intencji  zamawiającego.  Skoro  więc  obie 

odrzucone  oferty  przygotowano  w  oparciu  o  specyfikację  i  załączniki  do  niej  i  w  obu 

przypadkach treść ofert odpowiadała jednej z możliwych interpretacji warunków zamówienia 

określonych przez zamawiającego, brak było podstaw do ich odrzucenia.”  

Zatem  skoro  przyjęcie  jednego  z  możliwych  sposobów  kalkulacji  jej  obligatoryjnych 

elementów nie może powodować odrzucenia oferty, w oparciu o art. 89 ust. 1 pkt 6 p.z.p., to 

tym  bardziej  przyjęcie  jednego  z  możliwych  sposobów  obliczenia  ceny,  przy  elemencie, 

któremu  zamawiający  nie  nadał  tak  ważkiego  znaczenia  w  SIWZ  (cena  za  serwis 

poszczególnych  urządzeń)  nie  może  doprowadzić  do  sankcji  odrzucenia  oferty 

przystępującego. 

W  konsekwencji  powyższego,  w  ocenie  składu  orzekającego,  odwołujący  nie 

wyka

zał, aby doszło do naruszenia przez zamawiającego prawa. Stanowisko o zaniechaniu 

odrzucenia  oferty  przystępującego,  na  kanwie  art.  89  ust.  1  pkt  6  p.z.p.,  pozostało 

niepotwierdzone,  a  więc  zarzut  ten  nie  mógł  zostać  przez  Izbę  uwzględniony,  bowiem  nie 

posiada on uzasadnionych podstaw. 

Ponadto  Krajowa  Izba  Odwoławcza  uznała  za  nieprzydatne  dla  rozstrzygnięcia 

dowody  przedłożone  przez  przystępującego,  w  postaci  pisma  z  01.03.2019  r.  znak 

NON.1805.2019.036.4 

wraz  z  załącznikami,  tj.  Zarządzeniami  Dyrektora  zamawiającego  nr 

171/205 i 66/2016, 

dotyczącymi likwidacji środków trwałych. W ocenie Izby na ich podstawie 

nie  można  ustalić  żadnych  faktów,  które  są  istotne  dla  dokumentacji  postępowania 

rozpoznawanego  odwołanemu,  bowiem  dowody  te  nie  są  w  jakikolwiek  sposób  związane 

z 

zobowiązaniem  wykonawcy.  Innymi  słowy,  wykonawca  winien  serwisować  urządzenia 

zamawiającego,  a  dowody  stanowiące  o  sposobie  ustalania  kosztu  serwisowanych 

urządzeń, nie są w ogóle związane z usługą serwisu – upraszczając, czym innym jest cena 

urządzenia,  a  czym  innym  cena  jego  serwisu.  Nadto  dowód  w  postaci  wyjaśnień 

zamawiającego treści SIWZ, złożony przez przystępującego, znajdował się ex lege w aktach 

sprawy  (§  8  ust.  1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  22  marca  2010  r.  w sprawie 

reg

ulaminu przy rozpoznawaniu odwołań (Dz. U. z 2018 poz. 1092 ze zm.). 

W  zakresie  dowodów  złożonych  przez  odwołującego,  Izba  stwierdziła  jak  niżej. 

W stosunku  do  dowodu  w  postaci  faksu  z  07.03.2017  r.,  znak  ZP/06/16,  Szpitala 

Powiatowego  im.  dr  Tytusa  Chałubińskiego  w  Zakopanem,  dotyczącego  odstąpienia  od 

umowy,  na  podstawie  art.  145  ust.  1  p.z.p.,  skład  orzekający  wskazuje,  że  nie  jest  faktem 

istotnym  dla  rozpoznania  sporu  to,  że  przepisy  są  stosowane  w  praktyce.  Natomiast 

w zakresie  dowodu  w  postaci  kopii  p

isma  zamawiającego  z  21.02.2019  r.,  znak 

TAM.2019.23.29, Izba 

zauważa, że nie jest to dokument, zaś treść tego środka dowodowego 

stanowi 

nieudolną  próbę  dokonania  wykładni  treści  SIWZ  przez  zamawiającego  i  wskazuje 

na fakt, że zamawiający usiłował następczo usunąć swoją niestaranność przy przygotowaniu 

dokumentacji  postępowania,  twierdząc,  że  z postanowień  SIWZ  i  formularza  cenowego 

wynika zupełnie coś innego,  niż  to  co jest tam  zawarte.  Ponieważ  jednak  to Izba  dokonuje 

wykładni  przepisów  „dowód”  ten,  nie  będący  dowodem  na  okoliczność  faktów,  a  ocen, 

pozostawał całkowicie nieprzydatnym dla rozstrzygnięcia. Trudno również nie zaznaczyć, że 

stanowisko  zamawiającego  budzi  wątpliwości  co  do  jego  wiarygodność,  bowiem  pozostaje 

w 

sprzeczności  z  rozumieniem  SIWZ,  prezentowanym  na  etapie  wyboru  jako 

najkorzystniejszej oferty przystępującego. 

Zgodnie  z  treścią  art.  192  ust.  2  p.z.p.  Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi 

naruszenie  przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik 

postępowania o udzielenie zamówienia. W ocenie Izby wynik postępowania należ rozumieć 

przez pryzmat pojęcia postępowania zdefiniowanego w art. 2 pkt 7a p.z.p., a więc jako akt 

wyboru  oferty  tego  wykonawcy,  z  którym  zamawiający  zawrze  umowę  (vide  postanowienie 

Sądu Najwyższego z 12.02.2014 r. sygn. akt IV CSK 291/13).  

Brak  potwierdzenia  zarzutów  podniesionych  w  odwołaniu  powoduje,  iż 

w 

przedmiotowym  stanie  faktycznym  nie  została  wypełniona  hipoteza  normy  prawnej 

wyrażonej  w  art.  192  ust.  2  p.z.p.,  zatem  mając  na  uwadze  powyższe  orzeczono  jak 

w sentencji. 

Rozstrzygnięcie  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  wydano  na  podstawie  art. 

192 ust. 9 i 

10 p.z.p., tj. stosownie do wyniku postępowania, z uwzględnieniem § 5 ust. 3 pkt 

2 w  zw.  z  § 3 pkt  2 lit. b  rozporządzenia  Prezesa Rady  Ministrów  z  dnia 15 marca 2010 r. 

w 

sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów 

w 

postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  z  2018  r.  poz.  972), 

obciążając  odwołującego  kosztami  postępowania  odwoławczego  w  postaci  wpisu  oraz 

uzasadnionymi  kosztami 

przystępującego  –  który  wniósł  sprzeciw  wobec  uwzględnienia 

odwołania  przez  zamawiającego  –  w  postaci  kosztu  zastępstwa  prawnego,  zgodnie  ze 

złożoną fakturą VAT. 

Przewodniczący: 

…………………………