KIO 2731/20 WYROK dnia 17 listopada 2020 r.

WYROK 

z dnia 17 listopada 2020 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: Przewodniczący: Piotr Kozłowski 

Protokolant: 

Adam Skowroński 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  16  listopada  2020  r.  w  Warsz

awie  odwołania  wniesionego 

października 2020 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej  

przez 

wykonawcę: Firma Budowlana „ANNA-BUD" sp. z o.o. z siedzibą w Komornikach  

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  Opracowanie  dokumentacji 

projektowej  oraz  wytworzenie  składnika  aktywów  trwałych  poprzez  wybudowanie  nowych 

siedzib  Oddziałów  Terenowych  w  Kielcach  i  Gorzowie  Wielkopolskim  w  systemie 

„zaprojektuj-buduj” 

według 

ujednoliconych 

standardów 

TVP 

(nr 

postępowania 

ZP/TINT/23/2020) 

p

rowadzonym przez zamawiającego: Telewizja Polska S.A. z siedzibą w Warszawie  

przy udziale wykonawców zgłaszających przystąpienia do postępowania odwoławczego: 

A. 

MGBUILDING sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Kielcach – po stronie Odwołującego 

B. 

PBO  ŚLĄSK  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Sosnowcu  i  WODPOL  sp.  z.o.o.  z  siedzibą 

w 

Żywcu  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia  –  po  stronie 

Zamawiającego 

orzeka: 

1.  Oddala 

odwołanie.  

Kosztami  postępowania  obciąża  Odwołującego  i  zalicza  w  poczet  kosztów 

postępowania  odwoławczego  kwotę  20000  zł  00  gr  (słownie:  dwadzieścia  tysięcy 

złotych zero groszy) uiszczoną przez niego tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r. 

–  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2019  r.  poz.  1843  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok 

–  w  terminie  7  dni 

od 

dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.

………………

U z a s a d n i e n i e 

Telewizja  Polska  S.A.  z  siedzibą  w  Warszawie  {dalej:  „Zamawiający”}  prowadzi 

na podstawie  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r. 

–  Prawo zamówień  publicznych (t.j.  Dz.  U. 

z 2019  r.  poz.  1843  ze  zm.).{dalej 

również:  „ustawa  pzp”,  „pzp”}  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego 

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na roboty budowlane 

pn.  Opracowanie  dokumentacji  projektowej  oraz  w

ytworzenie  składnika  aktywów  trwałych 

poprzez  wybudowanie  nowych  siedzib  Oddziałów  Terenowych  w  Kielcach  i  Gorzowie 

Wielkopolskim  w  systemie  „zaprojektuj-buduj”  według  ujednoliconych  standardów  TVP 

(nr 

postępowania ZP/TINT/23/2020). 

Ogłoszenie  o  tym  zamówieniu  29  maja  2020  r.  zostało  opublikowane  w  Dzienniku 

Urzędowym Unii Europejskiej nr 2020/S_104 pod poz. 249734.  

Wartość  tego  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych 

na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp. 

października  2020  r.  Zamawiający  przekazał  drogą  elektroniczną  wykonawcom 

uczestniczącym  w  postępowaniu  zawiadomienie  o  wyborze  jako  najkorzystniejszej  oferty 

złożonej  wspólnie  przez    PBO  ŚLĄSK  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Sosnowcu  i  WODPOL  sp. 

z.o.o. 

z siedzibą w Żywcu {dalej łącznie określani również jako „Konsorcjum”}. 

października  2020  r.  Firma  Budowlana  „ANNA-BUD"  sp.  z  o.o.  z  siedzibą 

w Komornikach  {dalej 

również  zwane:  „Odwołujący”}  wniosła  w  formie  elektronicznej 

do 

Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  od  zaniechania  wykluczenia  Konsorcjum 

lub 

zaniechania wezwania go do uzupełnienia dokumentów. 

Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  następujące  naruszenia przepisów  ustawy  pzp 

{lista zarzutów}: 

1.  Art. 89 ust. 1 pkt 7a lub 7b w zw. z art. 184 

– przez zaniechanie wykluczenia Konsorcjum 

z postępowania, pomimo nieprzedłużenia przez nie ważności wadium, a w konsekwencji 

nieskuteczne wyrażenie zgody na przedłużenie terminu związania ofertą. 

2.  Art.  26  ust.  3 

–  przez  zaniechanie  wezwania  Konsorcjum  do  złożenia:  po  pierwsze  – 

oświadczenia o przynależności lub braku przynależności do grupy kapitałowej oraz, po 

drugie 

–  oświadczenia  podmiotu  udostępniającego  zasoby  dotyczącego  wydania 

prawomocnego  wyroku  sądu  lub  ostatecznej  decyzji  administracyjnej  o  zaleganiu 

z 

uiszczaniem  podatków,  opłat  lub  składek  na  ubezpieczenia  społeczne  lub  zdrowotne 

albo 

–w przypadku wydania takiego wyroku lub decyzji – dokumentów potwierdzających 

dokonanie  płatności  tych  należności  wraz  z  ewentualnymi  odsetkami  lub  grzywnami 

lub 

zawarcie wiążącego porozumienia w sprawie spłaty tych należności. 

3.  Art. 7 ust. 1 i 3 

– w konsekwencji powyższych naruszeń.  

W związku z powyższym Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie 

Zamawiającemu: 

Unieważnienia wyboru najkorzystniejszej oferty. 

2.  Wykluczenia Konsorcjum lub odrzucenia jego oferty. 

ewentualnie 

3.  Nakazania  wezwania  Konsorcjum  trybie  art.  26  ust.  3  ustawy  pzp 

do  złożenia 

brakujących dokumentów oraz ponownej oceny i badania ofert. 

Odwołujący  sprecyzował  zarzuty  przez  podanie  następujących  okoliczności 

faktycznych i prawnyc

h uzasadniających wniesienie odwołania. 

{ad pkt 1. 

listy zarzutów} 

Z  uzasadnienia  odwołania  wynikają  następujące  okoliczności  faktyczne  odnośnie 

wadium wniesionego przez Konsorcjum: 

zgodnie  z  pkt  8.1.  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  {dalej:  „SIWZ”} 

Zamawiający wymagał wniesienia wadium w kwocie 500 tys. zł.; 

- Konsorcjum 

wraz ofertą przedłożyło gwarancję ubezpieczeniową podpisaną przez panią B. 

S.  oraz 

pełnomocnictwo,  w  którego  treści  wskazano,  że  osoba  ta  jest  uprawniona  do 

wydawania gwarancji ubezpi

eczeniowych do wysokości 600 tys. zł.; 

pismem z 24 września 2020 r. Zamawiający na podstawie art. 184 pzp wezwał Konsorcjum 

do  przedłużenia  ważności  wadium  albo  wniesienia  nowego  wadium  na  okres  niezbędny 

do 

zabezpieczenia postępowania do zawarcia umowy; 

-  w  odpowiedzi  Konsorcjum 

przedłożyło  aneks  nr  1  do  ww.  gwarancji,  przedłużający  jej 

ważność do 31 października 2020 r. (zmiana pkt 3 gwarancji z 3 sierpnia 2020 r.), podpisany 

przez  panią  M.  K.,  oraz    pełnomocnictwo  dla  tej  osoby,  w  którego  treści  zastrzeżono,  że 

osoba  ta 

posiada  umocowanie  do  wydawania  gwarancji  ubezpieczeniowych  do  wysokości 

300.000  zł  dla  każdej  pojedynczej  gwarancji  oraz  500.000  zł  dla  wszystkich  jednocześnie 

czynnych gwarancji przetargowych wystawionych na zlecenie jednego podmiotu. 

Odwołujący  zarzucił  w  tych  okolicznościach,  że  ponieważ  z  powyższego 

pełnomocnictwa wynika, że p. M. K. nie posiadała umocowania do wystawiania pojedynczej 

gw

arancji  na  wartość  500.000  zł,    nie  posiadała  też  umocowania  do  skutecznego 

przedłużenia  ważności  gwarancji  złożonej  przez  Konsorcjum,  gdyż  w  tym  przypadku  nie 

mamy  do  czynienia  z  kilkoma  (co  najmniej  dwoma)  jednocześnie  czynnymi  gwarancjami 

przetargowymi,  a  jedną  gwarancją  aneksowaną  wyłącznie  co  do  terminu  ważności.  W 

konsekwencji  Konsorcjum 

nie przedłużyło w sposób skuteczny ważności wadium i powinno 

zostać  wykluczone  z  postępowania  na  podstawie  art.  184  ustawy  pzp,  ewentualnie  oferta 

tego wykonawcy powinna zostać odrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7b ustawy pzp. 

Odwołujący  podniósł,  że  z  uwagi  na  charakter  i  znaczenie  wadium  w  postępowaniu 

o 

udzielenie  zamówienia  możliwość  zaspokojenia  się  z  wadium  przez  zamawiającego  nie 

pow

inna  budzić  żadnych  wątpliwości  ani  ryzyka  po  stronie  zamawiającego.  Otrzymane 

wadium,  w  tym  przypadku  w  formie  gwarancj

i  ubezpieczeniowej,  musi  dawać 

za

mawiającemu  bezwzględną  pewność  co  do  ważności  i  skuteczności  udzielonego 

zabezpieczenia.  Jak  wskazuje  się  w  orzecznictwie:  wadium  stanowi  finansowe 

zabezpieczenie  interesów  zamawiającego  przed  ogólnie  pojętym  nierzetelnym  wykonawcą. 

Z  uwagi  na  powyższe  kwestia  skuteczności  wniesienia  wadium  musi  być  dokonywana 

rygorystycznie,  ponieważ  zabezpieczenie  oferty  wadium  i  związana  z  tym  możliwość 

zaspokojenia się zamawiającego w razie wystąpienia okoliczności wskazanych w przepisach 

ustawy Pzp muszą pozostawać poza sferą domniemań (wyrok Izby z 6 czerwca 2019 r. sygn. 

akt KIO 830/19). 

Odwołujący  zarzucił  dodatkowo,  że  skoro  według  art.  85  ust.  4  ustawy  pzp 

przedłużenie  terminu  związania  ofertą  jest  skuteczne  tylko  z  jednoczesnym  przedłużeniem 

ważności  wadium,  Konsorcjum  nie  przedłużając  skutecznie  ważności  wadium  tym  samym 

nie przedłużyło też  skutecznie terminu  związania ofertą.  Jak  wskazuje się w  orzecznictwie: 

złożenie samego oświadczenia o przedłużeniu terminu związania ofertą bez jednoczesnego 

przedłużenia  ważności  wadium,  jest  także  nieskuteczne  i  zobowiązuje  zamawiającego 

do odrzucenia  oferty  na  podstawie  art.  89  ust.  1  pkt  7a  ustawy  Pzp  (wyrok  Izby  z  15  lipca 

2019 r. sygn. akt KIO 1222/19). 

{ad pkt 2. 

listy zarzutów} 

Z  uzasadnienia  odwołania  wynikają  następujące  okoliczności  faktyczne  odnośnie 

dokumentów  złożonych  przez  Konsorcjum  w  odpowiedzi  na  wezwanie  Zamawiającego 

w trybie art. 26 ust. 1 pzp: 

-  brakuje 

wśród  nich  oświadczenia  o  przynależności  lub  braku  przynależności  do  grupy 

kapitałowej  (co  Odwołujący  ustalił  na  podstawie  korespondencji  pomiędzy  Zamawiającym 

a 

Konsorcjum udostępnionej na jego wniosek przez Zamawiającego); 

Konsorcjum, które korzysta dla potwierdzenia spełniania warunków udziału w postępowaniu 

z  zasobów  spółki  cywilnej  Team  s.c.  J.  G.,  W.  K.,  W.  K.  (NIP 655-10-07-308),  w  zakresie 

wykazania,  że  nie  wydano  prawomocnego  wyroku  sądu  lub ostatecznej  decyzji 

administracyjnej  o  zaleganiu  z  u

iszczaniem  podatków,  opłat  lub składek  na  ubezpieczenia 

społeczne  lub  zdrowotne  albo  –  w  przypadku  wydania  takiego  wyroku  lub  decyzji  – 

wykazania,  że  dokonano  płatności  tych  należności  wraz  z  ewentualnymi  odsetkami  lub 

grzywnami  lub  zawarto  wiążące  porozumienia  w  sprawie  spłaty  tych  należności  – 

przedłożyło oświadczenia wyłącznie wspólników spółki cywilnej, a brak takiego oświadczenia 

dla spółki cywilnej.  

W tych okolicznościach Odwołujący zarzucił, że Zamawiający naruszył art. 26 ust. 3 

pzp,  gdyż  zaniechał  wezwania  w  trybie  tego  przepisu  do  uzupełnienia  brakujących 

oświadczeń, pomimo że : 

Konsorcjum nie wypełniło obowiązku z art. 24 ust. 11 pzp; 

-  s

półka  cywilna  jest  zarówno  podatnikiem  podatku  VAT  i  podatku  akcyzowego, 

jak i 

płatnikiem  składek  na  ubezpieczenie  społeczne  i  zdrowotne  (jak  wskazano  w  wyroku 

Izby z 5 kwietnia 2016 r. sygn. akt KIO 420/16 możliwa jest praktyka w której spółka odgrywa 

rolę płatnika składek zarówno za wspólników, pracowników jak i innych zatrudnionych osób 

podlegających  ubezpieczeniom.  Wtedy  ciąży  na  niej  obowiązek  zgłoszenia  w  ZUS  płatnika 

składek, czyli spółki, pracowników oraz wspólników prowadzących działalność gospodarczą). 

Do postępowania odwoławczego w tej sprawie przystąpili: 

MGBUILDING  sp.  z  o.o.  sp.  k.  z  siedzibą  w  Kielcach  {dalej:  „MGbuilding”}  –  po  stronie 

Odwołującego, wnosząc o uwzględnienie odwołania; 

-  Konsorcjum 

{dalej  również  określane  jako  „Przystępujący”}  –  po  stronie  Zamawiającego, 

wnosząc o oddalenie odwołania. 

W  piśmie  z  16  listopada  2020  r.  Przystępujący  następująco  odniósł  się 

do 

poszczególnych zarzutów. 

{ad pkt 1. 

listy zarzutów} 

Przystępujący zauważył, że zarzut odwołania został oparty na zakresie umocowania  

opisanym w pkt 1) pe

łnomocnictwa z 20 maja 2020 r. nr BZA/07/20/05/2020, z pominięciem 

pkt 

2)  tego  dokumentu,  z  którego  wynika  upoważnienie  p.  K.  do  udzielania  gwarancji 

ubezpieczeniowych  w  ramach  zawartych  przez  InterRisk  TU  S.A.  Vienna  Insurance  Group 

dalej „InterRisk” lub „Ubezpieczyciel”) umów generalnych, do wysokości limitów określonych 

w tych umowach.  

Przystępujący podał również, że:  

17 lipca 2019 r. Przystępujący zawarł z Ubezpieczycielem umowę generalną o udzielanie 

ubezpieczeniowych gwarancji kontraktowych nr GC04/0552, 

zmienioną aneksem nr 1 (dalej: 

„Umowa  generalna”),  która  określa  m.in.  limity  dla  poszczególnych  rodzajów  gwarancji 

ubezpieczeniowych, w tym limity dla gwarancji u

bezpieczeniowych zapłaty wadium; 

-  na 

dzień  podpisania  przez  panią  K.  gwarancji  wadialnej  złożonej  w  tym  postępowaniu  o 

udzielenie zamówienia stosowny limit nie był i nie został przekroczony; 

-  takie    umocowanie  pani  K. 

potwierdza  również  oświadczenie  InterRisk  z  27  października 

2020 r. (z

ałącznik nr 3 do odwołania). 

Stąd zdaniem Przystępującego należy uznać, że p. K. była skutecznie umocowana, a 

Konsorcjum 

skutecznie  przedłużył  wadium,  jak  również  skutecznie  przedłużyło  termin 

związania ofertą oświadczeniem z 1 października 2020 r. 

{ad pkt 2. listy zarzutów – oświadczenia dot. grupy kapitałowej} 

Przystępujący podał, że przekazał Zamawiającemu stosowne oświadczenia, odrębnie 

dla  każdego  z  członków  Konsorcjum,  5  sierpnia  2020  r.,  co  potwierdza  wydruk 

korespondencji  z  platformy,  na  której  prowadzone  jest  postępowanie  (załącznik  nr  4 

do 

odwołania).  

W  konsekwencji 

według  Przystępującego  zarzut  naruszenia  art.  26  ust.  3  pzp  jest 

bezzasadny. 

{ad pkt 2. listy zarzutów – oświadczenia dot. spółki cywilnej} 

Według  Przystępującego  z  treści  złożonych  oświadczeń  wynika,  że  zostały  złożone 

przez poszczególnych wspólników spółki cywilnej w związku z udziałem w tym postępowaniu 

w  imieniu  zarówno  poszczególnych  wspólników,  jak  i  całej  spółki,  o  czym  świadczy 

sformułowanie:  Na  potrzeby  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego: 

„Opracowanie  dokumentacji  projektowej  oraz  wytworzenie  składników  aktywów  trwałych 

poprzez  wybudowanie  nowych  siedzib  Oddziałów  Terenowych  w  Kielcach  i  Gorzowie 

Wielkopolskim  w  systemie  „zaprojektuj-buduj”  według  ujednoliconych  standardów  TVP”. 

Oznaczenie  sprawy:  ZP/TlNT/23/2020,  w  imieniu:  [tu  odpowiednio  w  poszcz

ególnych 

dokumentach  wskazano  odpowiednio:  J.  G.,  W.  K.  lub  W.  K. 

–  przypis  Przystępującego]  – 

będącego wspólnikiem spółki cywilnej Team s.c. J. G., W. K., W. K., ul. Wolska Polskiego 16. 

Busko-

Zdrój, NIP: 65510-07-308. 

Dla  uniknięcia  wątpliwości  Przystępujący  załączył  również  dodatkowo  oświadczenie 

Team  s.c.  J.  G.  W.  K.,  W.  K. 

potwierdzające,  że  intencją  wspólników  było  złożenie 

oświadczenia  w  zakresie  dotyczącym  zarówno  spółki,  jak  i  wspólników  (załącznik  nr  6  do 

odwołania). 

Niezależnie  od  powyższego  Przystępujący,  jak  oświadczył  z  daleko  idącej 

ostrożności, podniósł, co następuje.  

Złożone oświadczenie nie może dotyczyć wyłącznie spółki cywilnej, gdyż nie posiada 

ona 

osobowości  prawnej,  a  zatem  nie  jest  też  podmiotem  praw  i obowiązków.  Ponieważ 

właścicielami majątku spółki cywilnej są jej wspólnicy, za zobowiązania spółki cywilnej, w tym 

zaległości w regulowaniu zobowiązań publicznoprawnych, w tym podatkowych i wobec ZUS, 

nie ona odpowiada, ale 

jej wspólnicy. 

Na  podstawie  art.  866  Kodeksu  cywilnego  do 

reprezentacji  spółki  cywilnej 

umocowany  jest  każdy  wspólnik  w  takich  granicach,  w  jakich  jest  uprawniony 

do 

prowadzenia  jej  spraw.  Ponieważ  spółka  cywilna  nie  ma  podmiotowości  prawnej 

na grunc

ie prawa cywilnego (brak zdolności prawnej), stroną czynności  dokonywanej przez 

reprezentanta  spółki  jest  on  sam,  a  nie  spółka  cywilna. Adresatem  decyzji  administracyjnej 

są wspólnicy spółki cywilnej, ponieważ spółka prawa cywilnego nie ma osobowości prawnej 

ani  zdolności  prawnej,  także  w  zakresie  prowadzonej  działalności  gospodarczej. 

W 

konsekwencji, wydanie przez organ decyzji administracyjnej w stosunku do spółki cywilnej 

a  nie  do  jej  wspólników  jest  skierowaniem  decyzji  do  podmiotu  niebędącego  stroną 

w 

sprawie,  a  w  konsekwencji  jest  przesłanką  stwierdzenia  nieważności  decyzji  (por.  wyrok 

Naczelnego S

ądu Administracyjnego z 25 kwietnia 2003 r. sygn. akt IV SA 2659/01: Spółka 

cywilna  nie  ma  przymiotu  strony,  w  rozumieniu  art.  28  Kpa,  w  postępowaniu 

adminis

tracyjnym.  Nie  może  wobec  tego  skutecznie  wszcząć  postępowania 

administracyjneg

o, a w konsekwencji nie może też być adresatem decyzji administracyjnej). 

Skoro  spółka  prawa  cywilnego  nie  ma  osobowości  prawnej  ani  zdolności  prawnej 

w zakresie prowadzonej dzi

ałalności gospodarczej ani nie jest również podmiotem prawnym 

odrębnym  od  wspólników,  lecz  wielostronnym  stosunkiem  zobowiązaniowym  łączącym 

wspólników,  to  w  decyzji  organu  oznaczeni  muszą  być  wspólnicy  tej  spółki,  którzy  są 

traktowani  j

ako  osoby  prowadzące  działalność  gospodarczą  i  mające  zdolność  sądową 

(w

yrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 17 stycznia 2017 r. sygn. akt VII Ua 74/16). 

Na gruncie orzecznictwa Sądu Najwyższego stwierdza się, że: Spółka cywilna nie jest 

pracodawcą  w  rozumieniu  art.  3  KP  w  związku  z  art.  4  pkt  2  lit.  a  ustawy  z  dnia  13 

października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. Dz.U. z 2017 r, poz. 1778 ze 

zm.) 

obecnie  dominuje  pogląd  kontestujący  możliwość  posiadania  przez  spółkę  cywilną 

statusu  pracodawcy  w  rozumieniu 

art.  3  KP  Konwersję  stanowiska  Sądu  Najwyższego 

należy  wiązać  ze  zmianą definicji  przedsiębiorcy. W  nowszym  orzecznictwie odstąpiono od 

poglądu,  że  spółka  cywilna  może  być  pracodawcą.  Argumenty  przemawiające  za  zmianą 

zapatrywania klarownie przedstawił Sąd Najwyższy w wyroku  z dnia 4 marca 2015 r., I UK 

255/14. Wskazał,  że  prezentowane wcześniej  stanowisko było  zakotwiczone w  treści  art.  2 

ust.  2  ustawy  z  dnia  23  grudnia  1988  r.  o  działalności  gospodarczej.  Niemniej,  na  gruncie 

obecnego  stanu  prawnego:  Prze

dsiębiorcą  w  rozumieniu  tych  przepisów  [ustawy 

o 

swobodzie  działalności  gospodarczej  —  przypis  Przystępującego]  jest  osoba  fizyczna, 

osoba  prawna 

oraz  niemająca  osobowości  prawnej  spółko  prawa  handlowego,  która 

zawodowo,  we 

własnym  imieniu  podejmuje  i  wykonuje  działalność  gospodarczą. 

Za 

przedsiębiorców  uznaje  się  także  wspólników  spółki  cywilnej  w  zakresie  wykonywanej 

przez 

nich  działalności  gospodarczej  (por.  postanowienie  Sądu  Najwyższego  z  dnia  17 

czerwca 2014 r., Il UZ 34/14). W tym miejscu nie można też pominąć wypowiedzi  zawartej 

w 

wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 r., Il PK 170/11. Stwierdził on, że spółka 

cywilna  nie  ma  podmiotowości  prawnej  i  jest  zobowiązaniem  (umową)  zawartą  do 

osiągnięcia  wspólnego  celu  gospodarczego  (art.  860  KC).  Wspólnicy  (czy  wspólnicy-

przedsiębiorcy)  tworzący  spółkę  cywilną  nie  są  indywidualnymi  pracodawcami  pracownika, 

lecz 

każdy  z  nich  działa  jako  pracodawca,  tylko  dlatego  że  jest  w  umowie  spółki  cywilnej 

i 

pozwało  mu  na  to  umowo  spółki  oraz  ustawa  (art,  865  ś  1  KC).  Spółka  cywilna  jest 

kontraktem  (umową)  i  jako  taka  nie  może  być  pracodawcą,  bo  sama  w  sobie  nie  jest 

podmiotem prawa. 

(…)  Spółki  prawa cywilnego  nie  mieszczą  się  w  żadnej  kategorii  podmiotów  wymienionych 

w art.  29  KPA  [

tj.  strony  postępowania  administracyjnego  —  przypis  Przystępującego].  Nie 

posiadają  one  osobowości  prawnej  i  nie  są  jednostkami  organizacyjnymi  niebędącymi 

osobami  prawnymi,  którym  odrębna  ustawa  przyznaje  zdolność  prawną.  Jak  wyjaśnił 

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 sierpnia 2008 r., Il OSK 952/07 decyzja 

skierowana  w  stosunku  do  podmiotu,  który  nigdy  nie  był  i  nie  mógł  być  stroną,  jest  aktem 

nieistniejącym.  Stroną  postępowania  o  podleganie  ubezpieczeniom  społecznym  i  zapłaty 

składek powinien być płatnik składek na te ubezpieczenia, czyli pracodawca. Skora nie może 

nim być spółka cywilna. to status ten przysługuje wspólnikom.  

(…)  Decyzja  wymiarowa  adresowana  do  spółki  cywilnej  podlega  uchyleniu  jako  decyzja 

nieistniejąca,  ponieważ  spółka  taka  nie  jest  płatnikiem  składek  w  rozumieniu  art,  4  pkt  2a 

usta

wy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. Dz. U. z 2017 

r., poz. 1778 ze zm.). Spółki prawa cywilnego nie mieszczą się w żadnej kategorii podmiotów 

wymienionych  w  art.  29  KPA.  Nie  posiadają  one  osobowości  prawnej  i  nie  są  jednostkami 

organizacyjnymi 

niebędącymi  osobami  prawnymi,  którym  odrębna  ustawa  przyznaje 

zdolność  prawną.  Jak  wyjaśnił  Naczelny  Sąd Administracyjny  w  wyroku  z  dnia  21  sierpnia 

2008 r., Il OSK 952/07 decyzja skierowana w stosun

ku do podmiotu, który nigdy nie byt i nie 

mógł być stroną, jest aktem nieistniejącym (wyrok Sądu Najwyższego z 14 grudnia 2017 r., 

sygn. akt Il UK 643/16; wyrok Naczelnego S

ądu Administracyjnego z 3 czerwca 2006 r. sygn. 

akt  Il  O

SK  602/07;  wyrok  Wojewódzkiego  Sądu  Adminstracyjnego  w  Gliwicach  z  7  lipca 

2015 r. sygn. akt III SA/Gl 965/15). 

Podobnie  w  wyroku  Sądu  Najwyższego  z  9  maja  2017  r.  sygn.  akt  Il  PK  68/16 

wskazuje się, że: Przedsiębiorstwo (art. 55111 KC) utworzone w ramach  spółki cywilnej nie 

może  aktualnie  zatrudniać  pracowników  we  własnym  imieniu  i  działa  no  rachunek 

wspólników.  (...)  Nie ma  natomiast  koniecznej  dla  uzyskania  statusu  pracodawcy  zdolności 

zatrudniania  we  własnym  imieniu  pracowników.  Podmiotami  praw  i  obowiązków  spółki  są 

zatem  wszys

cy  wspólnicy  łącznie  i  to  oni  są  „zbiorowym”  pracodawcą  dla  zatrudnianych 

pracowników. 

Z  powyższego  względu  w  sprawach  dotyczących  stosunku  ubezpieczenia 

społecznego  osób  wykonujących  pracę  w  spółce  cywilnej  (w  tym  również  składek  na  te 

ubezpieczenia)  spółkę  reprezentują  wszyscy  jej  wspólnicy,  będący  solidarnie  płatnikiem 

składek  na  te  ubezpieczenia  (postanowienie  Sądu  Najwyższego  z  5  października  2016  r. 

sygn. 

akt II UZ 34/16, analogicznie postanowienie Sądu Najwyższego z 16 czerwca 2014 r. 

sygn. akt Il UZ 34/14). 

Spółko cywilna w obecnym stanie prawnym nie posiada podmiotowości prawnej, jest 

natomiast  wyłącznie  stosunkiem  o  charakterze  zobowiązaniowym  (umową),  zawartym 

pomiędzy  co  najmniej  dwoma  podmiotami  (art.  860  5  1  KC).  Nie  może  być  też  uznana 

za 

pracodawcę,  a  więc  również  za  płatnika  składek  na  ubezpieczenia  społeczne 

zatrudnionych  pracowników.  Konsekwencją  braku  po  stronie  spółki  cywilnej  przymiotu 

pracodawcy (płatnika składek) jest niemożliwość występowania takiej spółki w postępowaniu 

sądowym  jako  strony  (spółka  cywilna,  jako  nieposiadająca  podmiotowości  prawnej  (wyrok 

Sądu Apelacyjnego  w  Gdańsku  z  27  maja  2015  r.  sygn.  akt  III AUa  2231/14).Analogiczne 

stanowisko zajął również Sąd Najwyższy w postanowieniu z 17 czerwca 2014 r. sygn. akt Il 

UZ 34/14, 

stwierdzając, że: Płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne pracowników nie 

jest spółka cywilna, ale solidarnie wszyscy jej wspólnicy. 

Podobnie  na  gruncie  prawa  podatkowego: 

Ponieważ  spółka  cywilna  nie  dysponuje 

organem  upraw

nionym do  jej  reprezentowania, w  postępowaniu podatkowym może działać 

jedynie  zasadach 

określonych  w  Kodeksie  cywilnym  w  art.  865  i  art.  865,  czyli  przez 

wspólników  (postanowienie  Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  w  Olsztynie  z  7 

października 2010 r. sygn. akt I SA/Ol 286/10) 

Tym 

samym  postępowanie  podatkowe  prowadzone  z  udziałem  spółki  cywilnej  jest 

postępowaniem  podatkowym  prowadzonym  z  udziałem  oraz  wobec  jej  wspólników, 

w 

związku  z  tym,  że  to  wspólnicy  spółki  cywilnej  ponoszą  odpowiedzialność  za  jej 

zobowiązania  podatkowe,  w  tym  zaległości:  Spółka  cywilna  jako  jednostka  organizacyjna  

osobowości  prawnej  posiada  wprawdzie  wyodrębniony  majątek,  właścicielem  tego  majątku 

nie jest jednak spółka, lecz wspólnicy na zasadzie współwłasności łącznej (art. 863 Kodeksu 

cywilnego).  Z  tego  właśnie  względu,  a  także  z  uwagi  na  odpowiedzialność  solidarną 

wspólników  za  zobowiązania  spółki,  decyzja  wymiarowa  w  podołku  od  towarów  i  usług 

powinna  by

ć  kierowana  jednocześnie  do  spółki  i  wspólników  będących  współwłaścicielami 

łącznymi  majątku  spółki.  Zgodnie  bowiem  z  art.  864  Kodeksu  cywilnego  za  zobowiązania 

spółki  wspólnicy  ponoszą  odpowiedzialność  solidarnie  i'  to  nie  tylko  z  majątku  spółki, 

ale 

również  z  majątku  odrębnego  każdego  z  nich  (wyrok  Naczelnego  Sądu 

Administracyjnego z 

5 września 2013 r. sygn. akt I FSK 1338/12). 

Przystępujący  podsumował,  że  ponieważ  wspólnicy  są  zarówno  płatnikiem 

wszystkich  składek,  w  tym  na  ubezpieczenie  społeczne  i  zdrowotne,  jak  i  zobowiązań 

podatkowych  solidarnie, 

jak  również  występują  w  postępowaniach  jako  strony  i  adresaci 

decyzji administracyjnych, 

o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 15 pzp, oświadczenia złożone 

przez wszystkich wspólników rodzą więc skutki również bezpośrednio dla spółki cywilnej. 

Przystępujący  zaznaczył  również,  że  również  na  gruncie  przepisów  ustawy  pzp 

spółka  cywilna  nie  jest  traktowana  jako  odrębny  podmiot,  a  w  przypadku  ubiegania  się 

o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  lub  udziału  w  postępowaniu  jako podmiot  użyczający 

zasoby to wspólnicy spółki cywilnej, a nie sama spółka jest traktowana jako wykonawca, stąd 

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  dokumenty  i  oświadczenia  są  składane  przez 

wspólników, a nie spółkę. 

Ponieważ  odwołanie  nie  zawierało  braków  formalnych,  a  wpis  od  niego  został 

uiszczony 

– podlegało rozpoznaniu przez Izbę. 

W  toku  czynności  formalnoprawnych  i  sprawdzających  Izba  nie  stwierdziła, 

aby 

odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2 

pzp. Nie zgłaszano w tym zakresie odmiennych wniosków. 

Z  uwagi  na  brak  pods

taw  do  odrzucenia  odwołania  lub  umorzenia  postępowania 

odwoławczego  sprawa  została  skierowana  do  rozpoznania  na  rozprawie,  podczas  której 

Odwołujący  i  Przystępujący  podtrzymali  dotychczasowe  stanowiska,  w  imieniu 

przystępującego MGbuliding nikt się nie stawił, pomimo otrzymania zawiadomienia o terminie 

posiedzenia i rozprawy. 

Zamawiający  na  rozprawie  w  całości  uznał  za  własne  stanowisko  zaprezentowane 

w 

piśmie Przystępującego, z tą różnicą, że według Zamawiającego załączone do tego pisma 

nowe  oświadczenie  wspólników  spółki  cywilnej  TEAM  oznacza,  że  biorąc  pod  uwagę  stan 

sprawy na moment orzekania nie ma już między stronami sporu, gdyż brakujące ewentualne 

oświadczenie  zostało  uzupełnione  w  odpowiedniej  formie  za  pośrednictwem  platformy 

zakupowej. 

Po  przeprowadzeniu  rozp

rawy  z  udziałem  Stron  i  Przystępującego,  uwzględniając 

zgr

omadzony  materiał  dowodowy,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia 

i 

stanowiska  wyrażone  ustnie  na  rozprawie  i  odnotowane  w  protokole,  Izba  ustaliła 

i 

zważyła, co następuje: 

Z ar

t. 179 ust. 1 pzp wynika, że odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia 

odwołania,  gdy  ma  (lub  miał)  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  może  ponieść  szkodę 

w 

wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.  

W  ocenie  Izby  Odwołujący  wykazał,  że  ma  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego 

zamówienia,  gdyż  złożył  ofertę  w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego. 

O

dwołujący może ponieść szkodę w związku z zarzucanymi Zamawiającemu naruszeniami 

przepisów ustawy pzp, gdyż zaniechanie czynności względem Przystępującego uniemożliwia 

mu uzys

kanie przedmiotowego zamówienia, biorąc pod uwagę, że Odwołujący wniósł skargę 

na 

wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  9  października  2020  r.  sygn.  akt  KIO  2195/20 

oddalający  jego  poprzednie  odwołanie  od  wykluczenia  go  z  tego  postępowania  przez 

Zamawiającego.  

{rozpoznanie zarzutów z pkt 1. i 2. (oświadczenia dot. grupy kapitałowej) listy zarzutów} 

Izba ustaliła następujące okoliczności jako istotne: 

Złożona 

wraz 

z 

ofertą 

ubezpieczeniowa 

gwarancja 

zapłaty 

wadium 

nr 02GG04/0552/20/0025 

w  związku  z  przedmiotowym  postępowaniem  o  udzielenie 

zamówienia  prowadzonym  przez  Zamawiającego  (określanego  w  jej  treści  mianem 

„Beneficjenta  gwarancji”)  została  wystawiona  3  sierpnia  2020  r.  na  wniosek  PBO  Śląsk  sp. 

z 

o.o.  z  siedzibą  w  Sosnowcu  {dalej  również  „PBO  Śląsk”},  określanego  dalej  w  jej  treści 

mianem  „Zobowiązanego”,  jako  reprezentującego  Konsorcjum  (którego  skład  został 

wskazany),  podpisana  została  w  imieniu  InterRisk  Towarzystwa  Ubezpieczeń  S.A.  Vienna 

Insurance Group z sie

dzibą w Warszawie {dalej również: „InterRisk”} przez jego pracownika, 

panią B. S. . 

Zgodnie  z  brzmieniem  z

łożonego  przez  Konsorcjum  Zamawiającemu  wraz  z 

Aneksem  nr  1 

z  30  września  2020  r.  do  powyższej  gwarancji  ubezpieczeniowej  zapłaty 

wadium  (prz

edłużającym  termin  jej  ważności  na  przedłużony  okres  związania  ofertą) 

pełnomocnictwem  nr  BZA10712010512020  z  20  maja  2020  r.  InterRisk  Towarzystwo 

Ubezpieczeń  S.A.  Vienna  Insurance  Group  z  siedzibą  w  Warszawie  {dalej  również: 

„InterRisk”}  udzieliło  swojemu  pracownikowi,  pani  M.  K.  pełnomocnictwa  do,  jak  to 

sformułowano: 

zawierania  umów  o  udzielanie  gwarancji  ubezpieczeniowych  oraz  do  wydawania 

gwarancji ubezpieczeniowych w wykonaniu tych umów: 

gwarancji  zapłaty  wadium  –  do  wysokości  300.000  (słownie:  trzysta  tysięcy)  złotych  dla 

każdej pojedynczej gwarancji oraz 500.000 (słownie: pięćset tysięcy) złotych dla wszystkich 

jednocześnie  czynnych  gwarancji  przetargowych  wystawionych  na  zlecenie  jednego 

podmiotu;  gwarancja 

należytego  wykonania  kontraktu  –  do  wysokości  500.000  (słownie: 

pięćset  tysięcy)  złotych  dla  każdej  pojedynczej  gwarancji  oraz  1.000.000  (słownie:  jeden 

milion)  złotych  dla  wszystkich  jednocześnie  czynnych  gwarancji  należytego  wykonania 

kontraktu wystawionych na zlecenie jednego podmiotu, gwa

rancja usunięcia wad i usterek – 

do  wysokości  500.000  (słownie:  pięćset  tysięcy)  złotych  dla  każdej  pojedynczej  gwarancji 

oraz  1.000.000  (słownie:  jeden  milion)  złotych  dla  wszystkich  jednocześnie  czynnych 

gwarancji usunięcia wad i usterek wystawionych na zlecenie jednego podmiotu. 

Zawieranie  przez  Pełnomocnika  umów  o  wystawienie  gwarancji  ubezpieczeniowych  oraz 

wydawanie gwarancji ubezpieczeniowych przekraczających wartości określone w niniejszym 

pełnomocnictwie wymaga odrębnego pełnomocnictwa. 

2)  udzielania  gwarancji  ubezpieczeniowych  w  ramach  zawartych  przez  InterRisk  TU  S.A. 

Vienna  Insurance  Group  umów  generalnych,  do  wysokości  limitów  określonych  w  tych 

umowach. 

Załączone do gwarancji wadialnej pełnomocnictwo nr BZA/08/20/05/2020 z 20 maja 

2020  r.  udzielone  przez  InterRisk  pani  B.  S. 

miało  (z  wyjątkiem  wyższej  wysokości 

poszczególnych limitów w pkt 1) identyczne brzmienie. 

Przystępujący  udowodnił,  że  PBO  Śląsk  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Sosnowcu  zawarł 

uprzednio z InterRiskiem 17 lipca 

2019 r. Umowę generalną o udzielanie ubezpieczeniowych 

gwarancji kontraktowych nr GG04/0552

, zgodnie z której treścią PBO Śląsk, określany dalej 

w  jej  treści  mianem  „Zobowiązanego”,  regulaującą  zasady  udzielania  przez  InterRisk  m.in. 

ubezpieczeniowych  gwarancji 

zapłaty  wadium  w  związku  ze  składanymi  przez 

Zobow

iązanego,  w  zakresie  prowadzonej  przez  niego  działalności  gospodarczej,  ofertami 

w przetargach organizowanych przez b

eneficjentów gwarancji, w tym limity, których aktualna 

wysokość wynika z Aneksu nr GGOU05521A04 z 13 sierpnia 2020 r. {oba dokumenty zostały 

załączone do odwołania}. 

Odwołujący załączył również do odwołania pismo z 17 października 2020 r., w którym 

InterRisk 

potwierdza, że:  

-  po  pierwsze 

– Aneks  nr  1  z  30  września  2020  r.  do  Ubezpieczeniowej  gwarancji  zapłaty 

wadium  nr  02GG04/0552/20/0025  podpisany  na  podstawie  pkt 

2  pełnomocnictwa 

nr BZA/07/20/05/2020  przez  p

anią  M.  K.,  został  ważnie  udzielony  w  ramach  obowiązującej 

Umowy  generalnej  Nr  GG04/0552  z  17  lipca  2019 

r.  z  późniejszymi  aneksami  zawartej  z 

PBO Śląsk; 

- po drugie 

– na dzień wystawienia ww. Aneksu nr 1 nie zostały przekroczone kwoty limitów 

określone w powyżej wymienionej umowie generalnej. 

Reasumując,  Przystępujący  udowodnił,  że  pani  M.  K.  była  umocowana  do 

przedłużenia ważności gwarancji ubezpieczeniowej złożonej przez Konsorcjum jako wadium 

Zamawiającemu w przedmiotowym postępowaniu.  

Natomiast Odwołujący, na którym z mocy art. 190 ust. 2 pzp w zw. z art. 14 pzp i art. 

5  Kodeksu  cywilnego 

{dalej  również:  „Kc”}  spoczywał  ciężar  udowodnienia  zarzutów 

odwołania,  nie  tylko  nie  sprostał  temu  z  racji  nieprzedstawienia  żadnych  dowodów 

przeciwnych, ale w ogóle pozbawił się możliwości takiego dowodzenia w tym postępowaniu 

odwoławczym,  z  uwagi  na  sposób  sformułowania  zarzutów  w  odwołaniu,  które  oparte  są 

wyłącznie  na  powołaniu  się  na  pkt  1.  powyżej  przytoczonego  pełnomocnictwa  (i  to  nawet 

w 

niepełnym brzmieniu), pomijając milczeniem treść pkt 2. tego pełnomocnictwa. 

Natomiast  zgłoszony  przez  Odwołującego  wniosek  dowodowy  w  postaci  pisma 

brokera  był  zbędny,  gdyż  dotyczył  bezspornej  okoliczności,  że  pkt  1.  pełnomocnictwa  nie 

upoważniał pani K. do przedłużenia terminu ważności gwarancji wadilanej. 

W  dokumentacji  postępowania  prowadzonej  przez  Zamawiającego  znajdują  się 

odrębne  oświadczenia  PBO  Śląsk  i Wodpolu  sp.  z  o.o.  w  kwestii  przynależności  lub  braku 

przynależności  do  grupy  kapitałowej,  które  zostały  przesłane  Zamawiającemu  przez 

Konsorcjum 5 sierpnia 2020 r., a ponadto na rozprawie okazał się niesporny fakt, że znajduje 

to  potwierdzenie  na  elektronicznej  platformie  zakupowej,  na  której  prowadzone  jest 

postępowanie. 

W tych okolicznościach Izba stwierdziła, że zarzuty odwołania są oczywiście niezasadne. 

Zarzuty  o

dwołania  nieskutecznego  przedłużenia  wadium  przez  Konsorcjum, 

a w 

konsekwencji  również  nieskuteczności  przedłużenia  terminu  związania  ofertą 

Konsorcjum, co miałoby powodować naruszenie przez Zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 7a 

i 

7n  ustawy  pzp,  rozpatrywane  przez  Izbę  zgodnie  z  art.  192  ust.  7  pzp,  okazały  się  być 

oczywiście bezzasadne.  

Według  art.  192  ust.  7  pzp  Izba  nie  może  orzekać  co  do  zarzutów,  które  nie  były 

zawarte  w  odwołaniu.  Przy  czym  stawianego  przez  wykonawcę  zarzutu  nie  należy 

rozpoznawać wyłącznie pod kątem wskazanego przepisu prawa, ale przede wszystkim jako 

wskazane okoliczności faktyczne, które podważają prawidłowość czynności zamawiającego 

i 

mają wpływ na sytuację wykonawcy wnoszącego odwołanie (zob. wyrok Sądu Okręgowego 

w Gdańsku z 25 maja 2012 r. sygn. akt XII Ga 92/12).  

Skoro Odwołujący zdecydował się oprzeć swój zarzut na ograniczeniu podnoszonych 

okoliczności  faktycznych  wyłącznie  do  jednego  z  dwóch  obowiązujących  postanowień 

pełnomocnictwa, nie mógł po upływie zawitego terminu na wniesienie odwołania rozszerzyć 

tego 

zarzutu na rozprawie, choćby przez podnoszenie na rozprawie dlaczego jego zdaniem 

to  drugie  postanowienie  nie  mogło  być  podstawą  umocowania  dla  osoby,  która  podpisała 

aneks  do  ubezp

ieczeniowej  gwarancji  wadialnej,  gdyż  takie  twierdzenia  mógł  i  powinien 

za

wrzeć  już  w  odwołaniu.  Natomiast  polemika  w  tym  zakresie  dopiero  na  rozprawie  jest 

spóźnioną  i  nieuprawnioną  próbą  rozszerzenia  wadliwie  sformułowanego,  bo  zbyt  wąsko, 

zarzutu odwołania.  

J

ak  to  trafnie  uprzednio  Izba  wskazała  w  uzasadnieniu  wyroku  z  7  sierpnia  2014  r. 

sygn.  akt  KIO  1529/14: 

Zarzut oparty o błędnie przywołane okoliczności faktyczne, w czym 

zawiera się również pominięcie takich okoliczności, należy uznać za oczywiście niezasadny, 

co okazało się również adekwatne w okolicznościach tej sprawy. 

Podobnie  skoro  oświadczenia  dotyczące  kwestii  przynależności  grupy  kapitałowej 

faktycznie  zostały  złożone  (co  Odwołujący  mógł  zresztą  sprawdzić  we  własnym  zakresie 

przed wniesieniem odwołania), również w tym zakresie zarzut naruszenia art. 26 ust. 3 pzp 

j

est oczywiście niezasadny, gdyż jest bezprzedmiotowy. 

{rozpatrzenie zarzutu 

z pkt 2. listy zarzutów (oświadczenia dotyczące spółki cywilnej)} 

Izba ustaliła następujące okoliczności jako istotne: 

Z 

treści  {zacytowanej  adekwatnie  powyżej  w  piśmie  Przystępującego}  złożonych 

przez  Konsorcjum  w  odpowiedzi  na  wezwanie  Zamawiającego  w  trybie  art.  26  ust.  1  pzp 

trzech odrębnych oświadczeń J. G., W. K. i W. K., działających jako wspólnicy spółki cywilnej 

Team  J.  G., W.  K., W.  K.,  wynika, 

że  zarówno  w  stosunku  do tych przedsiębiorców,  jak  i  w 

stosunku do spółki cywilnej, w ramach której prowadzą działalność gospodarczą nie wydano 

prawomocnego  wyroku  lub  ostatecznej  decyzji  administracyjnej  o  zaleganiu  z  uiszczaniem 

podatków, opłat lub składek na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne. 

Nie  ma  przy  tym  znaczenia,  że  oświadczenie  załączone  do  pisma  Przystępującego 

zostało  sformułowane  bardziej  jednoznacznie,  gdyż  na  zasadzie  art.  14  ustawy  pzp  w  zw. 

z art. art. 65 

§ 1 kc oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu 

na  okoliczności,  w  których  złożone  zostało,  zasady  współżycia  społecznego  oraz  ustalone 

zwyczaje,  a  według  art.  65

kc  p

rzepisy  o  oświadczeniach  woli  stosuje  się  odpowiednio 

do innych 

oświadczeń. Stąd zakwestionowane w odwołaniu oświadczenia, że spółka cywilna 

Team J. G., W. K., W. K. jako 

podmiot udostępniający swoje zasoby Konsorcjum nie podlega 

wykluczeniu z postępowania w zakresie, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 15 ustawy pzp, 

zasady współżycia społecznego nakazują interpretować jako złożone w celu wykazania tych 

okoliczności, a nie odwrotnie. 

Niezależnie  od  powyższego  Izba  w  pełni  podziela  wywód  prawny  zawarty  w  piśmie 

przystępującego  {który  powyżej  został  już  zrelacjonowany)  i  wynikającą  z  niego  konkluzję, 

że   niezależnie  od  tego,  czy  przepisy  prawnopodatkowe  oraz  z  zakresu  ubezpieczeń 

społecznych i zdrowotnych przyznają w ograniczonym zakresie quasi podmiotowość spółce 

cywilnej,  jest  ona 

wyłącznie  stosunkiem  cywilnoprawnym  stosunkiem  zobowiązaniowym 

(umową),  w  konsekwencji  de  lege  lata  zarówno  w  postępowaniu  administracyjnym, 

jak i 

sądowym  nie  może  działać  inaczej  niż  przez  swoich  wspólników,  a  zatem  decyzje 

administracyjne  i  wyroki  dotyczące  zobowiązań  publicznoprawnych  w  związku 

z 

prowadzeniem  działalności  gospodarczej  w  ramach  spółki  cywilnej  dotyczą  solidarnie 

wszystkich jej wspólników. 

Skoro  zatem  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  15  pzp  z  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  wyklucza  się  wykonawcę,  wobec  którego  wydano  prawomocny  wyrok  sądu 

lub 

ostateczną  decyzję  administracyjną  o  zaleganiu  z  uiszczeniem  podatków,  opłat 

lub 

składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, nie ma możliwości, aby prawidłowy 

wyrok  sądu  lub  decyzja  administracyjna  nie  wskazywał  wszystkich  wspólników  spółki 

cywilnej jako zobowiązanych solidarnie za te zobowiązania publicznoprawne. 

W tych okolicznościach Izba stwierdziła, że zarzut odwołania jest bezzasadny. 

Również  w  tym  zakresie  zarzut  naruszenia  art.  26  ust.  3  pzp  należy  uznać 

za 

bezprzedmiotowy, gdyż w zakresie podstawy wykluczenia, o której mowa w art. 24 ust. 1 

pkt  15  pzp  stosowne  oświadczenia  dla  podmiotu  udostępniającego  swoje  zasoby 

Konsorcjum zostały złożone i nie wymagają żadnego uzupełnienia. 

Dla rozstrzygnięcia sprawy nie miało zatem znaczenia, że Izba nie mogła wziąć pod 

uwagę w ramach stanu rzeczy ustalonego w toku postępowania, o którym mowa w art. 191 

ust.  2  pzp,  nowego  oświadczenia  załączonego  do  pisma  Przystępującego.  Skoro 

Zamawiający  nie  uznał  żadnego  z  zarzutów  odwołania  ani  tym  bardziej  nie  unieważnił 

wyboru najkorzystniejszej oferty, aby umożliwić uzupełnienie o poprawione oświadczenie, nie 

ma  również  podstaw,  aby  uznać  doręczenie  Zamawiającemu  odpisu  dowodu  w  postaci 

takiego  oświadczenia  za  czynność  w  ramach  prowadzonego  przez  niego  postępowania 

o 

udzielenie  zamówienia.  Postępowanie  odwoławcze  prowadzone  przed  Izbą  nie  jest 

bowiem 

fazą postępowania o udzielenie zamówienia prowadzonego przez Zamawiającego. 

Z  tych  względów  Izba  –  działając  na  podstawie  art.  192  ust.  1  i  2  ustawy  pzp  – 

orzekła, jak w pkt 1. sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  w  pkt  2.  sentencji  stosownie 

do jego wyniku na podstawie art. 192 ust. 9 i 

10 ustawy pzp w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia 

Prezesa Rady Minis

trów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania  (t.j.  Dz.  U.  z  2018  r.  poz.  972) 

–  obciążając  Odwołującego  kosztami  tego 

postępowania, na które złożył się uiszczony przez niego wpis.